Fortepian szlachetny i poetycki... Ingolf Wunder w świecie Chopina i nie tylko.

[bartus]

Teraz MOZART.

Ciekawa interpretacja.
Dluzsza niz zwykle artykulacja nie przeszkadza jednak w lekkosci.
Legato i jeszcze raz LEGATO.
No, jest inaczej niz sobie wyobrazam (wolalbym wiecej finezji i "niegrzecznosci"), ale podoba mi sie.
Kapitalne kontrasty dynamiczne. Bardzo pokorne pianissimo, nie zwalnia pulsu (wielka umiejetnosc)
Jest to Mozart raczej smutnawy niz radosny, ale czemu nie.
Male bledy tekstowe  nie przeszkadzaja jednak w odbiorze calosci.
Brawo Ingwolfi.

P.S.
Wykonawca robi fajne rybki (mimika)

[bartus]

Mam teraz do d.. polaczenie internetowe.
Przerywa mi caly czas.
Czy ktos wie, jak poprawic tzw.streaming w komputerze.

[bartus]

CHOPIN
Pomimo, ze Ballada troche zasmiecona, to interpretacja arcyciekawa.

Za cos takiego, panie Kozubki i Tarnawskie zrownalyby artyste z ziemia.
Ja nie bede kopal dolu, lecz bil brawo za odwage i skutek.

[bartus]

Raol Koczalski.

No coz nie przepadam za chaltura.
Prawdopodobnie barowy grajek oddalby lepszego ducha tego utworu.
Chatura nie moze byc wykonywana zbyt koncertowo i bezblednie.
Maly brudek wskazany.

[Mozart]

Przesłuchałem pokaźne fragmenty recitalu Ingolfa z Baden-Baden, mimo niesprzyjających warunków streamingowych. Niestety:

Przerywa mi caly czas.

Subtelne wykonanie sonaty h-moll Scarlattiego, obrazu malowanego jakby akwarelą, jest znakomitym początkiem występu. Potężne rozpedałowanie słychać natomiast nie tylko w sonacie, ale i w kolejnych punktach programu. Nie jestem przekonany, czy zawsze wychodzi to na dobre.

Sonata KV 333 Mozarta ma w tej interpretacji wiele ciekawych momentów. Oczywiście puryści będą zawiedzeni (dotyczy to również np. ballady Chopina). W grze Wundera zwraca uwagę przede wszystkim osobliwa artykulacja - pełna ostrych kontrastów. Nawet w tej bardzo śpiewnej mozartowskiej sonacie. Trudno wyrazić się o tym wykonaniu jednoznacznie. Są fragmenty grane pięknym legato (i wręcz kryształowym dźwiękiem, znanym nam z nagrań i występów live), są jednak i frazy zbyt jednostajne. Zdarzają się niestety niedbalstwa. Dotyczy to również ballady g-moll Chopina. Założenie interpretacyjne jest bardzo interesujące - budowanie dramaturgii, wielkich kulminacji - jednak miejscami razi nadmiar pedału, usterki tekstowe, brak wykończenia fraz. Choć temat liryczny zagrany jest z romantyczną wyobraźnią, a Wunder wyraźnie zwalnia (rubato).

Zwraca uwagę wykonanie słynnego preludium g-moll Rachmaninowa. Popis późnoromantycznej wirtuozerii, choć nie można tu mówić o bezbłędności. Zauważcie, że Wunder ma w sobie pierwiastek polifonisty - odnajduje dodatkowy głos w środkowym rejestrze i splata go z pozostałymi. Podobne zabiegi słyszymy np. w muzyce Mozarta. Ingolf spogląda na utwór wieloaspektowo, holistycznie ("ogarnia go").

Majstersztykiem w zakresie zmian artykulacji jest wunderowy Volodos, czyli hommage a Mozart KV 331.

[p.Joanna]

Bardzo Wam dziękuję Bartku i Patryku, za Wasze bezcenne analizy. Teraz sto razy intensywniej będę smakować poniedziałkowy recital Wundera.
Zaczęłam poznawać Mozarta i nie będę ukrywać, że moim zdaniem studiowanie wątku o nim na naszym forum jest najprzyjemniejszym sposobem poznania jego życia i twórczości. Za Waszą wiedzę, Asiu, Patryku, Fille 007, Bartku i Cała Szanowna Reszto, której nie wymieniłam, za  dar dzielenia się nią i zaangażowanie bardzo dziękuję.

[Julka]

Ingolf przed recitalem.

Baden Baden
Festspielhaus, Baden-Baden, October 2012
Artist room

© IW Management

[TeresaGrob]

Moim zdaniem może to być jedna z figur w mazurku, ewentualnie kujawiaku,
które to tańce Ingolf dobrze zna!!!

[Julka]

Aga, jednak obstawiam zabawę berek - bocian

[Janusz1228]

Rany boskie! Niewiasty! Co to za brewerie!? Już zaczyna mnie mdlić... A pan pianista w takim rozkroku, a z takim uśmieszkiem robi bociana, a taką koszulkę ubrał , a tu ziewnął, tam poskoczył.. Cholera! czy wy nie macie na co marnować swych niewieścich uczuć i emocji? Czy nie macie świadomości, ze od tego każdy normalny człek może w końcu dostać torsji?! Mnie już biorą!
Rozpływajcie sie nad jego talentem, nad jego sztuką. Piszcie peany i traktaty o jego grze, o jego transcendentalnej emanacji uczuc... I darujcie. Niech jego pozasceniczna prywatność pozostanie razem z nim... Za ścianą. 

[fille007]

a taką koszulkę ubrał

Januszu drogi  , akurat t-shircik z napisem I <3 Chopin niezwykle dodawał Ingolfowi urody!

[Mozart]

Januszu, skąd te nerwy  , Ingolf i tak dość zręcznie chroni swoje privacy, a to że czasem "sfotkuje się" się z lewą nogą w górze...  Wiesz, ja też wolałbym na jego fb więcej klipów dźwiękowych, ale jak dam się ponieść wyobraźni, to wydaje mi się, że np. niejaki Wolf Amade  prowadziłby dziś z jeszcze większą pieczołowitością swój fejsowy kącik "behind the scenes" (wybaczcie, ale w tym momencie przychodzi mi do głowy pewna "stereotypowa" scena z Amadeusa, pewnie wiecie która  ).

[fille007]

(wybaczcie, ale w tym momencie przychodzi mi do głowy pewna "stereotypowa" scena z Amadeusa, pewnie wiecie która  ).

...where everything goes backwards 

[Mozart]

...where everything goes backwards 

Say I'm sick. Say I'm sick! 

Ooy vol I tub. Ooy vol I tub!
(Say it backwards!)
...I love you. 

Kasiu, pewnie znasz libretto Amadeusa nawet od tyłu 

[Julka]

Ingolf Wunder w Toruniu, 19 października, Dwór Artusa.
Jeden wieczór i dwa koncerty - IV Koncert Beethovena i e- moll Chopina.

Powiem Wam krótko - jeśli kiedyś Ingolf będzie blisko Was, idźcie i posłuchajcie jego Beethovena.
Na pewno zagra go bajecznie!

W Toruniu Ingolf był w bardzo dobrej formie - swobodny, skoncentrowany.
I taka też była jego interpretacja IV Koncertu Beethovena. Nie usłyszałam w niej tak dużego romantycznego rozmachu, jak u Zimermana.
Nie odnalazłam też wyraźnych śladów intelektualnej, powściągliwej w emocjach interpretacji Rafała Blechacza. Sytuuję Ingolfa dokładnie pomiędzy tymi dwiema interpretacjami.
Jak wiecie, w Toruniu Ingolf zagrał ten koncert po raz pierwszy publicznie. I to był bardzo, bardzo udany występ!
Już się umówiłam z Ingolfem, że przyjadę do Wiednia w marcu przyszłego roku, by znów jego " skowronkowego" posłuchać.
Na pewno zagra go bajecznie

Po przerwie, w pięknej sali Dworu Artusa wypełnionej po brzegi ( wiele pań w długich kreacjach, tak!) dane mi było wysłuchać Ingolfa po raz czwarty na żywo w koncercie e- moll Chopina. Nie wiedziałam, że czeka mnie coś, czego się nie spodziewałam. A czekało mnie magiczne, niemal mistyczne doznanie. Ingolf po prostu zaczarował mnie. Oczarował nas wszystkich. Wyniósł nas na inną planetę. Nawet Steinway klasy C musiał się poddać. Uff, kto nie słyszał niech żałuje!
Nim zdążył wybrzmieć ostatni akord, publiczność wstała z miejsc jak na komendę. Uwierzcie mi, takiej owacji też dawno nie słyszałam!
I te tony kwiatów i okrzyki i tupanie i błaganie o bis:) I usłyszeliśmy kołysankę Chopina - Ingolf zagrał ją, zagrał ją.... nie, on jej nie zagrał, on ją wyszeptał, wymodlił, wyśpiewał.
Było pięknie.