Quizy o Chopinie

[Goguś]

Czyli Janusz zadał pytanie z kategorii trudnych i nierozwiązanych.

Na moje ucho akord mollowy brzmi poprawnie, niemniej nie wykluczałbym możliwości zagrania tego akordu w dur. Akord w dur nadaje utworowi pewnego smaczku, nie brzmi jak błąd lecz jak pewien zabieg wzbogacający kompozycję.

Dochodzimy do wspólnych wniosków - problemem są niejednoznaczne publikacje partytur. Niestety, na tym etapie, po upływie takiego czasu, niezwykle trudno będzie rozwikłać ten problem. Wymagałoby to dogłębnych badań rękopisów Fryderykach - o ile oczywiście takie istnieją.

A może było tak, że wielki Chopin nie mógł się zdecydować, który akord wpleść w Preludium i powstały dwie wersje tego utworu?

[xbw]

Januszu, przeceniasz mnie, nie jestem muzykiem. Ale podejrzewałam, że prawdopodobnie nikt nie popełnił błędu, chyba, że z premedytacją Dla mojego ucha obie wersje są ok, muszę się w tej dziedzinie bardziej podciągnąć!

[fille007]

Ojej, pryegapiłam wczoraj taki fajny quiz   

"Błędu" w pełnym znaczeniu tego słowa nie słyszę w żadnej z interpretacji, ale bardziej przemawia do mnie wersja z miękkim akordem 

[Mozart]

Czyli Janusz zadał pytanie z kategorii trudnych i nierozwiązanych.

Na moje ucho akord mollowy brzmi poprawnie, niemniej nie wykluczałbym możliwości zagrania tego akordu w dur. Akord w dur nadaje utworowi pewnego smaczku, nie brzmi jak błąd lecz jak pewien zabieg wzbogacający kompozycję.

Piotrze, nie do końca mogę się z Tobą zgodzić. Utwór liczy zaledwie 10 taktów, składa się na niego 37 akordów (brzmi nieco nieprofesjonalnie  ) - zatem to, czy jeden z nich jest molowy czy durowy jest bardzo istotne, zwłaszcza jeśli chodzi o szatę harmoniczną utworu. I harmonicznie - wg mnie - ten DUR nie wydaje się właściwy.

[Janusz1228]

Ojej, pryegapiłam wczoraj taki fajny quiz   

"Błędu" w pełnym znaczeniu tego słowa nie słyszę w żadnej z interpretacji, ale bardziej przemawia do mnie wersja z miękkim akordem 

hej! Kasiu, a co to jest miękki akord?

[fille007]

hej! Kasiu, a co to jest miękki akord?

Miękki czyli mollowy, minorowy  Mollus po łacinie znaczy m.in. miękki, np. le mollusque po francusku znaczy "mięczak" (w sensie zoologicznym). W sensie "obraźliwym" to chiffe molle   

[Mozart]

A "moje" mięczaki zoologicznie - to po łacinie to Mollusca.    Filologiczne wyjaśnienie, Kasiu (czyżby kolejna forumowa filolog czy też - jak ja [choć nie w sensie językowym] - frankofil?). 

[Janusz1228]

Piotrze, nie do końca mogę się z Tobą zgodzić. Utwór liczy zaledwie 10 taktów, składa się na niego 37 akordów (brzmi nieco nieprofesjonalnie  ) - zatem to, czy jeden z nich jest molowy czy durowy jest bardzo istotne, zwłaszcza jeśli chodzi o szatę harmoniczną utworu. I harmonicznie - wg mnie - ten DUR nie wydaje się właściwy.

Pat, wybacz druhu, ale za-kontestuję Twoją wypowiedź...
Preludium ma nie 10 a 13 taktów. Ale pal licho długość... Czemu Ty, chłopie, zarzucasz mu nieprofesjonalność brzmienia? toż to kryształ najczystszej wody, jak i kazdy wywodzący się spod ręki Fryderyka.
Najwięksi z największych brali go na tapetę i inspirowani jego brzmieniem stawiali mu pomniki w postaci potężnych rozbudowanych wariacji (Busoni, Rachmaninow, inni...). A przeczytaj, jak pięknie pisała o nim Stirling: "„Pod jego palcami akordy Preludium brzmiały bardziej jak muzyka niebiańska, niż jak odgłosy z tej ziemi.” Anielskość akordów przypisywała mu także Delfina Potocka. I Ty, przyjacielu, zarzucasz mu nieprofesjonalne brzmienie
Pat, zlituj się...

[Janusz1228]

Kasiu...no fakt. Nie skojarzyłem .
Merci beaucoup, ma cheri!

[fille007]

A "moje" mięczaki zoologicznie - to po łacinie to Mollusca.    Filologiczne wyjaśnienie, Kasiu (czyżby kolejna forumowa filolog czy też - jak ja [choć nie w sensie językowym] - frankofil?). 

Niestety j. francuski znam najsłabiej. Jeżeli już to rumunofilka (sic!). Patryku dodam więc do Twojej kolekcji mięczaki rumuńskie  , w l. poj. z rodz. nieokreślonym  o moluscă, w l. mn. nişte moluşte, a z rodz. określonym (dodajmy, enklitycznym) w l. poj. molusca, a w liczbie mnogiej moluştele. Odmianę przez przypadki sobie podarujmy  

[Mozart]

Januszu, ja bez ogródek zakontestuję Twoją.  
Nie stwierdziłem, że preludium jest "nieprofesjonalne", nie nazywam tak żadnego utworu - są najwyżej słabe, mniej udane - co nie tyczy się w żadnej mierze tej heroicznej miniatury, bo przecież kilka postów niżej użyłem w odniesieniu do niej określenia "cudna". To wyliczanie, ad vocem Piotrowi - jest trochę nieprofesjonalne (fakt, 13 taktów, pal licho, nie ten klawisz  ).  

[fille007]

Kasiu...no fakt. Nie skojarzyłem .
Merci beaucoup, ma cheri!

Avec plaisir!  

[Mozart]

Odmianę przez przypadki sobie podarujmy  

Łe, szkoda. 

[Aleksias]

Miękki czyli mollowy, minorowy  Mollus po łacinie znaczy m.in. miękki, np. le mollusque po francusku znaczy "mięczak" (w sensie zoologicznym). W sensie "obraźliwym" to chiffe molle   

O właśnie; a durum oznacza twardy (po francusku także - dur), od czego mamy też Triticum durum, czyli twardą pszenicę (polecana na makaron - może być z mięczakami; wtedy, degustując spaghetti z mulami po prowansalsku, osiągniemy durowo-molową harmonię )

chodzi o szatę harmoniczną utworu. I harmonicznie - wg mnie - ten DUR nie wydaje się właściwy.

Po wsłuchaniu się - tak, ten molowy akord wydaje się tam właśnie - właściwy. Ten durowy jakby wychodził przed szereg, pojawiał się trochę zbyt wcześnie. Czuję się pewniej w swoim intuicyjnym odbiorze po Twoim potwierdzeniu tej  niewłaściwości; bo z mojego puntu widzenia może to być spowodowane tym, że takiej właśnie wersji przeważnie słuchałam i moje ucho automatycznie odbiera ją jako prawidłową. Z drugiej strony - właśnie to osłuchanie może też być argumentem za jej poprawnością:)

Z początku stawiałam właśnie na kaprys mistrza. Jednak po Waszych sugestiach myślę, że faktycznie najbardziej prawdopodobne jest, że istniały różne wersje nutowe, trochę zbyt wiele tych durowych wariacji, aby to był przypadek:)
 

[Janusz1228]

Ja też przez epokę obcowania z tym preludium, szczególnie pod palcami rodzimych pianistów (ale i we własnym wykonaniu) wsłuchiwałem się w akord molowy i zawsze traktowałem go jako oczywistość. Ostatnimi laty, gdy poprzez internet i inne media był i jest dostęp do licznych innych wykonań zauważyłem, to co zauważyłem: niektórzy zagraniczni pianiści (szczególnie starszej daty) grywaja w dur. Stąd prosty i oczywisty wniosek: pewno nie używali naszego wspólczesnego wydania utwórów. Polska szkoła pianistyczna bazuje bowiem na powojennym Narodowym Wydaniu Dzieł Wszystkich Chopina pod redakcją profesora Ekiera, który uznał, ze powinien tam być akord molowy. Narodowe Wydawnictwo Ekiera - u nas w Polsce jest na prawach świętości. I dlatego, tu w Polsce, wszyscy mamy osłuchane brzmienie akordu jako "miękkie" (hej, Kasia  ). Nie zmienia faktu, ze kwestią otwartą jest, czy na pewno profesor Ekier miał rację? A już z pewnością mamy dowód, ze inni redaktorzy innych Edycji co do tej małej nutki (es zamiast E) odnosza się sceptycznie, albo zwyczajnie: uważają inaczej.

Mi osobiście podoba się bardziej "twarda" wersja (hej, Asia  ). Może dlatego, że swoim brzmieniem wprowadza ciekawą nowalijkę do osłuchanego utworu? A może i z innego powodu, może dlatego, ze ta "uprawniona" (mimo wszystko) dodatkowa nutka optymizmu sprawiła, iż teraz nasz mały mroczny utworek choc o jedno mgnienie dłużej się do nas uśmiecha