Kaznodzieje i wyznawcy

[muzycznezacisze]

Pozwoliłem sobie na porównanie do Efeba na podstawie portretu sporządzonego przez jego przyjaciela gdy miał lat 16. To był zanany malarz, który dokumentował życie wiedeńskiego środowiska artystycznego, a później  na swoich obrazach dokumentował cesarską rodzinę. Choroba weneryczna i wyniszczające organizm leczenie rtęcią, bo innej metody w tamtym czasie nie znano, bardzo zmienia wygląd, o czym można się przekonać oglądając portrety Henryka 8 - króla Anglii wykonane przez Holbeina. Akurat  król Anglii według wielu historyków zaraził się od swojej przykładnej  małżonki Katarzyny Aragońskiej, którą z kolei zaraził jej spowiednik. Takie są niestety ustalenia historyków. Choroby przywleczone
z nowego lądu były przekleństwem przez cale stulecia. Często padali ich ofiarą artyści, którzy nie mieli uregulowanego życia osobistego, albo byli  nadmiernie łasi na miłostki również z artystycznymi partnerkami, jak na przykład znany czeski kompozytor i przyjaciel Mozarta Josef Mysliveček. Najprawdopodobniej syfilityczna choroba spowodowała tak wielki problem z niegojącymi się ranami, że za radą lekarzy pozwolił sobie obciąć nos, ale i tak nie zapobiegło to jego śmierci.

[TeresaGrob]

Oczywiście racja.Ale niestety albo na szczęście Schubert zbyt wcześnie umarł aby wystąpiły u niego takie
symptomy.
Natomiast ten rysunek Kupelwiesera, obecnie określa się jako "rzekomy" portret Schuberta, tak w każdym razie czytałam.
Naprawdę nosi tytuł "Portret młodzieńca". Malarz był przyjacielem Schuberta i oczywiście jednym z głównych
ikonografów całego kręgu schubertian i może stąd przez wiele lat uważany był za portret kompozytora.
Ja najbardziej lubie inny jego rysunek, ten na którym Schubert ma 24 lata
Oprawiłam go nawet w ramki

[muzycznezacisze]

Nasuwa się jeszcze refleksja, że u niejednej pani taki niezaradny życiowo i nieśmiały Franciszek Schubert wzbudzał uczucia macierzyńskie, zgodnie z zasadą: "Skoro nie mogę być jego kochanką, to przynajmniej będę mu matkowała". Bardzo możliwe, że również z tej przyczyny znajdowały się pieniądze na imprezy muzyczne, które nazywamy obecnie "schubertiadami". Natomiast mimo całej nieśmiałości chyba Kompozytor w pełni uczestniczył w plotkarsko - towarzyskim życiu Wiednia, gdzie zapewne też wiele się mówiło o kolejnych miłostkach Goethego. Tak sądzę, skoro skomponował pieśń do wiersza poety "Kochanek we wszelkich postaciach", w którym Goethe żartuje z samego siebie pokazując, że starzejący mężczyzna chce być wykorzystywany przez znacznie młodszą od niego partnerkę: chce być łowiony jak rybka, chce dla niej harować jak koń, chce być wydawany jak złoto dla zaspokojenia jej przyjemności, chociaż zdaje sobie sprawę, że nic już nie cofnie jego pogłębiającej się starości i zarazem jakby jego drugie ja stało obok i krytycznie patrzyło na te żałosne próby odmłodzenia się. Jakżeż to współczesne. Z tej też przyczyny zamieszczam poniżej polski tekst tej pieśni i link do jej wykonania w języku niemieckim, aby co poniektórzy zaawansowani w latach panowie mogli ją sobie pośpiewać - na przykład przy goleniu - i z dystansem spojrzeć na swój plan wejścia w związek małżeński z panienką w wieku ich wnuczki.

                                                     www.youtube.com/watch?v=grDaNru6Ga8

                                                                                         Johann Wolfgang von Goethe
                                                                                          tłumaczenie: Piotr Kulawik

                                                        Kochanek we wszelkich postaciach

                                                           Ach! rybką być, co w dal
                                                           Wśród rześkich mknie fal;
                                                             Lecz jeśli wędkujesz,
                                                             To tego nie czujesz.
                                                           Ach! rybką być, co w dal
                                                           Wśród rześkich mknie fal!
                                                           Ach! rybką być, co w dal
                                                           Wśród rześkich mknie fal!

                                                            Ach! gdyby koniem być,
                                                              To warto by żyć.
                                                            Gdy wozem się czujesz,
                                                            Jak koń nie  pracujesz.
                                                             Ach! gdyby koniem być,
                                                               To warto by żyć.
                                                             Ach! gdyby koniem być,
                                                               To warto by żyć.

                                                             Być złotem ja tak chcę,
                                                               Więc wydawaj mnie;
                                                             Lecz gdy nic nie kupisz,
                                                             To wnet mnie porzucisz.
                                                             Być złotem ja tak chcę,
                                                               Więc wydawaj mnie;
                                                             Być złotem ja tak chcę,
                                                               Więc wydawaj mnie.

                                                             Przez starość Miłość ma
                                                             Chłód zmarszczek mych zna;
                                                             Więc chociaż mi przeczy,
                                                              To mnie nie pocieszy.
                                                              Przez starość Miłość ma
                                                             Chłód zmarszczek mych zna.
                                                              Przez starość Miłość ma
                                                             Chłód zmarszczek mych zna.

                                                             Kim jestem,  dobrze znam
                                                                 I czynić co mam!
                                                              Choć więcej się zdaje,
                                                               To mniej się dostaje.
                                                             Kim jestem,  dobrze znam,
                                                                I czynić  co mam!
                                                             Kim jestem,  dobrze znam,
                                                                I czynić  co mam!

[TeresaGrob]

Zabawne, dzieki panie Piotrze za tłumaczenie tej mało znanej pieśni.Do tej pory jej nie znałam.
W Wiedniu plotkowano pewnie nie tylko o Goethe'm.Wielki śpiewak Vogl, przyjaciel i
protektor Schuberta, zatwardziały stary kawaler zresztą, ku osłupieniu Schuberta i jego przyjaciół
wstąpił w związek małżeński gdy miał sporo po 60-tce.


Skoro tak przekazujemy sobie najświeższe plotki z XIX wieku pozwólcie,że zamieszczę tu obrazek który wczoraj dostałam.


Nosi tytuł "Przechadzka po mieście".Autorem jest przyjaciel Schuberta malarz Moritz Schwind.
Schuberta chyba łatwo poznać, obok niego wysoki Vogl i poeta Bauernfeld.
Z tyłu natomiast widzimy innego przyjaciela Schuberta Franza von Schobera(przypomnę autora słów do "An die Musik").
Elegancki i szarmancki jak zwykle Schober uprzejmie kłania się damom.
Całkiem nieżle radzili sobie bez aparatów fotograficznych, prawda??

[muzycznezacisze]

Pani Tereso!

Niesamowite wrażenie robi ta rycina. Patrząc na nią czuję się, jakbym uczestniczył w seansie spirytystycznym. Wracają jednak do tematu mezaliansów w tamtych czasach, to przypomniała mi się anegdota, którą dawno temu usłyszałem w radiowej dwójce i dotyczy ona jakiegoś znanego wiedeńskiego  krytyka literackiego z pierwszej połowy 19-tego wieku. Gdy zmarła mu Żona, ożenił się ze swoją gosposią. Jego intelektualni przyjaciele byli tym bardzo poruszeni i zgorszenie, a on tłumaczył się przed nimi mniej więcej w ten sposób:
- Ale żebyście wiedzieli, jaki Ona potrafi upiec strudel ze śliwkami!!!

[aro 59]

   

[Janusz1228]

uf... aż boję się dalej pisać  Może jednak radosne lato za oknem i słoneczne, wakacyjne  dni nieco rozjaśnią dalszy komentarz...
bo teraz będzie o samobójcach!!

OTÓŻ JEST TAKI KOMPOZYTOR który mogłby zostać patronem samobójców.
Jet nim (a właściwie był) Rezső Seressa - węgierski twórca o bardzo złej sławie, gdyż jego muzyka zaprowadziła wielu do piekła. Wg hipotezy każdy, kto jej słuchał, prędzej czy później podejmie próbę samobójczą. Na samych Węgrzech po jej wysłuchaniu miało popełnić samobójstwo ponad 100 osób, a w 1968 popełnił je sam autor.

Hej, hej! Uwaga: jeśli się zdecydujecie odsłuchać - to zastrzegam, czynicie to na własną odpowiedzialność!

http://youtu.be/4WBZwLkvpFI

[fabura]

To słynne "Gloomy Sunday", które doczekało się wielu wiersji. U nas podobną sławę choć trochę mniej samobójstw miała Ta ostatnia Niedziela Mieczysława Fogga. Podobno przychodzili ludzie do knajpy, prosili o ten utwór i strzelali sobie w głowę.