O Szopenie Wiersze i poezja.

[Janusz1228]

Zanim zaczniemy zbierać szopenowskie perły polskiej i obcej literatury - oddajmy głos samemu Fryderykowi.

Co to? Podnieść się nie mogę?
Pewnom złamał lewą nogę.
Co to? Wszyscy pomieszani,
To kurcz! Woła jedna pani.
Przelękła się mama,
Zawołano papę,
Jakaś druga dama
Woła: na kanapę!
Wszyscy mnie z ziemi podnoszą
I na kanapę wynoszą,
A ktoś tam niemiłosiernie
Gniecie kolano niezmiennie.
W mazurku ustali
Szkoda, wielka szkoda;
Doktora szukali,
Przyszedł golibroda.

To fragment wiersza napisanego przez Fryderyka w dzieciństwie. Wraz z siostrą ułożył także  farsową sztukę ‘Omyłka, czyli mniemany filut”, którą wystawiono w rodzinnym salonie.
Widać, ze Fryderyk miał talent do poezji, zmysł obserwacji oraz świetne poczucie humoru, Zresztą, już laurki wręczane rodzicom przez szescio – czy siedmioletniego chłopca zadziwiają swoją dojrzałością.

‘Gdy swiat uroczystość głosi
Twoich, mój papo, wszak i mnie przynosi
Radość, z powdem uczuciów złożenia
Byś żył szczęśliwie, nie znał przykrych ciosów,
Być zawsze sprzyjał bóg pomyślnych losów.

[Janusz1228]

Antologia poezji szopenowskiej jest bardzo obfita. I chyba nie ma tu potrzeby prztaczac najbardziej znane wiersze, typu: norwidowski "Fortepian Szopena", bo te otaczają nas zewsząd.
Ale z pewnością kazde z nas czasami się natknie na jakiś klejnocik, humoreskę, albo cokolwiek, co nie podchodzi pod szeroko spopularyzowaną klasykę gatunku. Ja, na przykład ostatnio znalazłem taką śmieszną (może i trochę nieprzyzwoitą?) perełkę Kaziemierza Przerwy-Tetmajera pt. "Mazurek Chopina"

Mazurek Chopina

Panieneczka, panieneczka
Czesze złoty włos,
Śpiewa sobie: kogo zechcę,
Powiodę za nos!
Mam metodę doskonałą:
Uśmiecham się na początku,
Potem buzi dam, a potem
Co Świtezianka dzieciątku.

I tak dalej, i tak dalej...
KtóŜ mi oprze się?
Wprawdzie – brzydko mnie nazwali,
Lecz, czy tylko mnie?...

[Janusz1228]

Coś z Leopolda Staffa, (chyba fraszka?):

Mieszczuch,

Nie lubię chłopskiej muzyki,
Z jej zawadiackim refrenem.
Rytm jej przeraŜa mię dziki:
Boję się zostać C h o p i n e m.

[aro 59]

Kazimierza Przerwy-Tetmajera "Mazurek Chopina"

jest chyba parafrazą smutnego wiersza

"Rybka" Adama Mickiewicza,

z puentą niosącą nadzieję na sprawiedliwość.

[TeresaGrob]

 Dobry wieczór, monsieur Chopin,
          Jak pan tutaj dostał się?
          Ja przelotem z gwiazdki tej.
         Być na ziemi to mi lżej:
      Stary szpinet, stary dwór,
        ja mam tutaj coś w c-dur
        (taką drobnostkę, proszę pana),
        w starych nutach stary śpiew,
        jesień, lecą liście z drzew.
     Pan odchodzi? Hm. To żal,
       Matko Boska, w taką dal!
       Rękawiczki. Merci bien.
       Bonsoir, monsieur Chopin.

[ewa578]

Pani Róża gra Szopena.Ach, ty Boże mój!
Zapachniała w krąg werbena –wspomnień, wspomnień rój!
Zapłacona gry tej cena,cena łez i gram.
- Pani ślicznie gra Szopena.- Ech, tak sobie gram.
Gdzie tam radio i antena – jeszcze nie ma płyt.
Pani Róża gra Szopena –więc na palcach, cyt!
Przed oczami pełna scena amarantów i salw.
Pani Róża gra Szopena –teraz szpaler z malw.
Jak to dobrze, Frycku, że nam wpadłeś pod ten dach
–co by było bez Szopena,aż pomyśleć strach!
Gdy za cały by arsenał był Moniuszko Staś,
a nie byłoby Szopena –to by było zaś!
Akademie, zjazdy, plena –co to mają przyjść
–jakże by to bez Szopena wszystko mogło wyjść?
Kiedy ważny ruszy denat wśród żałobnych pomp
–przeziębiony marsz Szopena ryknie chrypą trąb.
Ale teraz jeszcze gdzie nam do tych gal i fet!
Pani Róża gra Szopena –żal, skończy wnet.
Fryderyku, szła ci wena –oj, ze łzami szła!
Pani Róża gra Szopena i też sobie łka.

[anelik]

Kobieta, którą kochałeś, upłynęła w listy,
spotykasz ją wszybie każdego tramwaju.
Gdy odpoczywasz pod przydrożną gwiazdą, w ciszy zmęczeni odwagą przechodnie
przystają.
Nie śpiesz, zostaniesz zagnany w zaułek,
nie nadążą już stopom wysadzone mosty.
Daleko oknom dośpiewano światło:
to palce wydłużone w wiotką melancholię
układają Szopena w akrostych.

[anelik]

Cień Chopina

Na wiejskie gaje, na kwietne sady,
na pola hen,
idzie nocami cień blady,
cichy jak sen.
 
Słucha, jak szumią nad rzeką lasy
owite w mgły;
jak brzęczą skrzypce, jak huczą basy
z odległej wsi.
 
Słucha, jak szepcą drżące osiny,
malwy i bez;
i rozpłakanej słucha dziewczyny,
jej skarg, jej łez.
 
W wodnych wiklinach, w blasku księżyca,
w północny chłód,
rusałka patrzy nań bladolica
z przepastnych wód.
 
Słucha jęczących dzwonów pogrzebnych
i wielkich łkań,
i rozpłyniętych kędyś, podniebnych,
gwiazd błędnych drgań...
 
Słucha, jak serca w bólu się kruszy
i rwą bez sił - -
słucha wszystkiego, co jego duszą
było, gdy żył...

[kozioł]

Chopin był wielkim człowiekiem przecie
drugiego takiego nie będzie w świecie
W połowie Francuz, w połowie Polak
z polskiej krainy do kraju "ojców" wyemigrował
Tam też grał cudnie, tam też miłował
tam wielkie dzieła też komponował
Dziś Jego serce jest tutaj z Nami
Po sobie zaś, wiela..światu pozostawił

(moje własne.. )

[anelik]

Nonsens

Nigdy czarowniejszą pieśnią
Nie kusiła Odysa syrena...
Gdyby fiołki i konwalie
Zamiast pachnąć grać umiały,
Byłaby to muzyka Szopena.

[anelik]

to wszystko trwa jak Chopin

Co będzie z ludzką sztuką
przy strasznym końcu świata,
gdy trąba groźnie zabrzmi
Na przykład, co z Chopinem?
gdy ogień – uczeń dziki –
popali jemu w nutach
krzyżyki i bemole?
Zagwiżdżą po muzeach
Żywiołów grzywy szumne,
upadnie mi z klęcznika
Pan Jezus Frasobliwy.
Lecz myśli dzieł najprostsze,
zrodzone w męce ludzkiej
nie zginą. W Bogu trwają,
jak świateł pełne ręce.
To wciąż niewyrażone,
bez kształtu i bez słowa,
gdy próżno się trudziła
w pożarach bólu głowa.
Choć piórem nie zapiszesz,
maszyną nie wystukasz –
To wszystko trwa jak Chopin,
którego Pan Bóg słucha.

[Monika_Aleksandra]

anelik- Boże! jakie to piękne 

[anelik]

Taka rozmowa była o Chopinie
(Który naczelnym u nas jest artystą):
- Co do mnie, polski ja w nim zamach cenię,
Nie melancholię romantyczno-mglistą,
I - chociaż małe mam wyobrażenie
O sztuce - przecież wiem, co jest muzyka,
I może lepiej wiem od grającego:
Jeśli mi serce bierze i odmyka,
Jak ktoś do domu wchodzący własnego...

[Janusz1228]

Aneliku, mianujemy Ciebie naszą nadworną poetką. Podczas naszych spędowisk będziesz recytowac nam wszystkie te mądre i piękne i wiersze 

[anelik]

Przyjmuję!  Poprowadzimy warsztaty w ramach akcji "Polska czyta..." . A jeśli tylko chcecie czytać - mogę dalej zamieszczać. Chociaż o Chopinie za chwilę braknie.