O Szopenie Wiersze i poezja.

[anelik]

Scherzo

Śpiewają w zachwycie słowiki,
Wniebowzięte, żyjące klawisze,
Głaskane przez galązkę bzu
Dźwięczą jak Hesse- Bukowskiej ręka,
Za którą prowadzi pachnącą muzykę
Wiecznie niespodziewany Fryderyk.

Nie znalazłam Scherza w wykonaniu Barbary Hesse - Bukowskiej ale jest w innym świetnym wykonaniu.

http://www.youtube.com/watch?v=DOV243bFw20&feature=related

[aro 59]

Elu!
Ale nam zrobiłaś świąteczny nastrój...
bardzo miło 

[kozioł]

http://www.youtube.com/watch?v=s8Qd-gMKx5I


Jutro nie za zapoiminajmohttp://www.youtube.com/watch?v=s8Qd-gMKx5I

Piękne, piękne, wszystko pięknie..takie patriotyczne, bojowe - jest tylko jedno małe ale..gdyż owa wielka pieśń, ani w jednym słowie nie jest autorstwem Polaków, lecz jedynie Francuzów. Została napisana w języku francuskim i przez francuskiego poetę F.Delavigne'a (pod wpływem Powstania Listopadowego)..W pierwotnym jej tekście, nawet w I zwrotce jest mowa o "tęczy Franków z Orłem Białym", czyli trójkolorowej francuskiej kokardzie..A tak po prawdzie nawet Kozak zaczął się z tego faktu podśmiechiwać, bo choć "mściwy",to jednak "charakterny" i rzadko kiedy zwykł się poddawał..a i też z tego, że powstanie wybuchło w ostatnim dniu listopada (z 29 na 30), kiedy to wszystkie pułki i korpusy pomocnicze zwykle idą na "leże zimowe"..nie było więc z kim walczyć, bo Warszawa była w zasadzie pusta (poza drobnym garnizonem miejskim - reszta była już na "leżach" poza Warszawą, bądz bardzo daleko od Warszawy..) Do pierwszej zaś poważniejszej potyczki (nie nazywajmy nawet tego bitwą) doszło dopiero po 3 miesiącach, czyli chyba pod koniec lutego..- zwykle, tego rodzaju postępowanie Rosjanie odbierali jako przejaw braku odwagi..

[anelik]

[b]Barkarola[/b]

Noc taka jasna!
Gwiazdami płonie,
światłem okala
Przejrzyste tonie.

Noc taka jasna,
Jasna i cicha!
Zaledwie fala
Szemrze i wzdycha.

Łódka, jak ptaszę,
Po wodzie z lekka
Wzlatuje z nami,
I w dal ucieka.

A serca nasze
Pełne zachwytów,
Wybigły łzami
W morze błękitów.

W świateł powodzi
W niebo się wznoszą,
Miłością drżące,
Senną rozkoszą.

Płyń więc, o łodzi,
Choćby na wieki,
Przez wody śpiąe
W obszar daleki...

A gdzieś w przestrzeni
Zginiem w oddali,
W półcieniach jasnych
Na srebrnej fali.

A roztopieni
W cichym błękicie,
Tylko serc własnych
Usłyszym bicie.

http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/youtube/search/composition_id/128

[Janusz1228]

Gałczyński i jego mazurek G-dur Chopina...

http://www.youtube.com/watch?v=uHYR4uw1Qac

[xbw]

Recytuje Dorota Lulka - bardzo fajna babeczka, pamiętam ją z czasów teatru Nowego w Poznaniu, ale mi się dawne dobre poznańskie czasy przypomniały..

[xbw]

Nie wiem czy Seamus Heaney słucha Chopina, zapewne tak, skoro został członkiem Honorowego Komitetu Roku Chopinowskiego w Irlandii.


       Laska i deszcz

Postaw na sztorc magiczną laskę, która ściąga
Deszcz, a zabrzmi muzyka, o której nawet
Nie sądziłbyś, że tak ją chcesz usłyszeć.

Kaktusowo kłująca ulewa z otwartych
W górze śluz: rozlewiska, potoki i wiry.
Stoisz jak flet, na którym gra woda. Potrząsasz

Laską: diminuendo przebiega przez skale
Deszczu, jak schnący na twych oczach rynsztok.
Kolej teraz na krople z odświeżonych liści,

Drobne resztki wilgoci z trawy i stokrotek,
Mgiełkę, która jest bardziej wydechem powietrza
Niż deszczem. Postaw laskę znów na sztorc. Tego,

Co nastąpi, nie zmniejszy fakt, że się już raz –
Dwa razy, dziesięć, tysiąc – wydarzyło przedtem.
Cóż, jeśli całą muzyką jest szelest piasku,

Stuk suchego nasionka we wnętrzu kaktusa?
Jesteś jak bogacz, który dostał się do nieba
Przez ucho kropli deszczu. Słuchaj teraz znów.

[anelik]

PROMIENIE

Powietrze aniołów pełne,
a ich przejrzysty trzepot
jest jak natchnnione ciepło
nad ognia złotą wełną.

Dziewczynko, która fruwasz,
na ptaki rozmnożona.
Biały peł? Jasny potok?
Promień ścieżek jak złoto
na skrzydłach? na ramionach ?

Kim mi jesteś? Czym jesteś?
Obłok snu purpurowy.
Cień przenika powietrze,
idzie ziemią i przeczy
puszystej rzeźbie głowy.

Smutek to czy czekanie?
Pośród organów blasku
jak dymu smukłe laski
lub słupy srebrynych puchów -
- bąki grających duchów.

Ileż muzyki ciepłej!
Kim mi jesteś? Kim jesteś?
Utrwalony powietrzem
ptaku białego pyłu -
kim mi jesteś, czym jesteś -
pół ptak, a pół miłość.

http://www.youtube.com/watch?v=0tk4HPtmtjE    - zaiste powietrze aniołów pełne.

[kozioł]

"zaiste powietrze aniołów pełne"..- zupełnie jak w dzisiejszym (a w zasadzie już wczorajszym) filmie na TVP1 "Eskadra Lafayette'a".. tylko że jeśli chodzi o utwór, to o wiele bardziej pasowałby do niego chyba w nieco żwawszym tempie

[aro 59]

PROMIENIE
(...)Ileż muzyki ciepłej!
Kim mi jesteś? Kim jesteś?
Utrwalony powietrzem
ptaku białego pyłu -
kim mi jesteś, czym jesteś -
pół ptak, a pół miłość.

http://www.youtube.com/watch?v=0tk4HPtmtjE    - zaiste powietrze aniołów pełne.

Znakomicie się to słucha, czyta,
i przeżywa...

[anelik]

A tym razem z innej beczki!

Pan Fryderyk, kuracjusz z Majorki,
mimo westchnień współlokatorki
co innego miał wciąż do roboty
w poniedziałki, niedziele, soboty,
piątki, czwartki, środy i wtorki.

[anelik]

Spotkanie

Na ulicy na szarym rogu się spotkali.
Wiatr rozwiewał im fałdy włóczkowych szalików.
Szopen miał ócz emalię na kształt medalików
Częstochowskich; pan Juliusz źrenice ze stali.

Słowacki, że to wiatr mu wyrwał połę z ręki,
Zatrzymał się, płaszcz pragnąc naciągnąć na ramię,
I nagle go porwało wspomnienie – te dźwięki.

Szopen szukał nazwiska, czyli mu nie skłamie
Pamięć, co mu się zdała jak starta paleta.
Stali tak. Może nawet nie przeszła sekunda.

Szopen sobie przypomniał: ach, to ten... Poeta
Bez talentu. Słowacki westchnął: moribunda.
Który z nas pójdzie pierwszej... tam? – myśleli wieszcze.
I minęli się. Dzisiaj mijają się jeszcze.

[aro 59]

Wiersze, wiersze, wiersze...
mogę je czytać, czytać, czytać... 

[kozioł]

Nie powiem żebym znał się na poezji...ale niezły kawałek 

[Janusz1228]

Czyje to, Elu, strofy? Bardzo fajne...