Ranking utworów, które dzięki konkursowym recitalom polubiliśmy najbardziej

[Monika_Aleksandra]

Choć troszkę słaba jakość nagrania

[ewa578]

Ale żeby nie zapomnieć tego Wielkiego Konkursu i wspólnych z Wami rozmów, kupiłem sobie filiżankę do kawy z motywem chopinowskim (popiersie Chopina, klawisze fortepianu) i wspominam ten wspaniały czas popijając kawę i wierzę, że się kiedyś spotkamy.

Skoro masz już filiżankę, polecam herbatę Chopin, bardzo smaczna, choć ja za mieszankami nie przepadam. zDo kupienia w Kawach i Herbatach świata.

[Monika_Aleksandra]

Nie wiedziałam, że taka mieszanka w ogóle istnieje. Bardzo ciekawa jestem jej smaku...

[Goguś]

Jeśli chodzi o sonaty to owszem Avdeeva ale nie zauważyłem, żeby ktoś wspomniał o Bożanowie. Sonata op. 58 w jego wykonaniu to utwór naprawdę warty uwagi. Link który wysyłam nie jest z konkursu Chopinowskiego dlatego że na YT znalazłem tylko 2,3, i 4 część sonaty.

http://www.youtube.com/watch?v=7YWYnvejo68

Bożanow wybitnie prowadzi melodię w pierwszej części buduje napięcie a następnie łagodnie, niegwałtownie, doprowadza do punktu kulminacyjnego frazy. Wunder, którego wykonanie z konkursu ostatnio odsłuchałem, ma mniejszą rozpiętość siły dźwięku przez co te "punkty kulminacyjne" nieco się zacierają. Oczywiście melodyjność - jak to u Wundera - jest.

 http://www.youtube.com/watch?v=g0DmqNNqEEk&feature=related

[tuco82]

Gatunkowo to polubiłem najbardziej scherza Chopina, nie ma ich wiele ale to wspaniałe utwory. Dziś miałem ochotę przypomnieć sobie Scherzo b-moll op. 31 w wykonaniu Pawła Wakarecego. Gdzieś mi się o uszy obiło i muszę to zweryfikować, że Chopin komponował ten utwór w stanie załamania nerwowego. To chyba jeden z najbardziej siłowych utworów (w sensie spalania kalorii przy fortepianie)... czy Chopin jako wątły schorowany mężczyzna miał siłę żeby często go grać? Dla porównania - jak widziałem wykonanie I. Pogorelic`a na Konkursie Chopinowskim tego scherza to nijak nie jestem w stanie sobie wyobrazić Chopina z taką siłą, z drugiej strony ponoć Chopin "piorunował na fortepianie" najczęściej samotnie.
--
Jeszcze co do Pogorelicia - jego mina po wykonaniu sonaty b moll powinna być studium malarstwa i psychologii (w Konkursie Chopinowskim). To tak jeśli chodzi o porównanie z minami Bozhanova.

[Mozart]

Apropos sonaty h-moll w wyk. Bozanova - zwróciłem uwagę na wielki wolumen w Largo, bardzo duże kontrasty dynamiczne. Largo grane jest zresztą zgodnie z jego koncepcją - bardzo wolno (Wunder gra je znacznie szybciej, inna koncepcja), delicatissimo, śpiewnie, niejednolicie - każdy takt jest inny.

[Ola83]

Tego nie można grać szybciej (moim zdaniem). Jeśli ktoś dostatecznie nie rozciąga tej kroczącej melodii a później tych tam bachowskich figuracji w części środkowej, to robi to na mnie wrażenie jak gdyby robił z całości intermezzo, a nie część najważniejszą. Nasz konkursowy "clown" to rozumie i moim zdaniem udało mu się osiągnąć poziom całkiem dojrzałej refleksji.

[aro 59]

Masz rację Goguś
Bożanov  gra ten utwór ciekawiej.
Według mnie
z większą czułością wydobywa dźwięki z fortepianu.

[Janusz1228]

Nie wiedziałam, że taka mieszanka w ogóle istnieje. Bardzo ciekawa jestem jej smaku...

posmakowałem... pomarańcz przyodziana w karmelowe blaski

[sułek]

Ewuniu! Szukałem tej herbatki ale niestety, nie znalazłem (a jestem zawziętym facetem). Podobno można ją kupić na allegro. Ale nie chciałem kupowac "kota w worku". Więc wiesz co sobie wymyśliłem? otóż sam stworzyłem sobie herbatkę "Chopin". Użyłem do tego celu 7 gatunków herbat (które lubię) i zmieszałem je przy dźwiękach 7 Preludiów Chopina. Herbatka jest fantastyczna. Właśnie sobie popijam. Mam wreszcie troszkę więcej czasu. Ostatnio dowaliło mi roboty (jak śniegu). Jakoś wybrnąłem z tego.

[Janusz1228]

Brawo, Sułku! Trzeba Ci przyznać szafarski medal za pomysłowość 

[sułek]

dzięki Januszu. Mam nadzieję, że kiedyś zaparzę ją wszystkim koleżankom i kolegom

[ewa578]

  Bardzo chętnie podelektuję się Twoim wynalazkiem, ale koniecznie przy dźwiękach tych samych preludiów!

[sułek]

Ok Ewa, Ok. Mam na razie niewielki jej zapas (wiadomo - próba). Ale przygotuję większą partię. Starczy wszystkim.

[Aleksias]

Nie będę oryginalna, mówiąc, że Bolero, którego jakoś tak dotąd nie zauważałam, dzięki interpretacji Wundera stało się dla mnie odkryciem, rewelacją i jednym z ulubionych utworów:) Także Rondo, i jego i Trifonowa. I Tarantella.
Człowiek jakoś się tak zafiksował trochę - nokturny, preludia, walce, nokturny, preludia, mazurki, polonezy, nokturny... )) Dobrze, że coś świeżego weszło, i to było takie mocne wejście:)

Koncert e-moll chyba nigdy jeszcze nie trwał tak krótko:) Zgadzam się ze smarkulą, o Andante spianato faktycznie nie wypada już mówić:)) I tak już słuchając czuję się, niczym nastolatka mdlejąca na koncercie Beatlesów;)) Zresztą tych dwóch ostatnich utworów nie można zaliczyć do odkrytych na konkursie. Tu raczej chodzi o zachwyt samą interpretacją. Trifonowa koncert też bardzo mi się podobał, chociaż "ostatnia strona zjechana była trochę w dół")) To znaczy, finał jak na mój gust zbyt szybki. Ale largheto...)) Oczarował mnie bardzo dźwięk Daniiła, te niesamowite pejzaże delikatnie malowane dźwiękiem, i samo to było dla mnie odkryciem, że Chopin może brzmieć niczym nowe, nieznane utwory Debussy'ego;)

Podejrzewam, że Polonez Fantazja w młodości mógł być dla mnie za trudny (trudna? Jaka jest poprawna wersja?). A nie słuchałam go od bardzo dawna. Zatem w zeszłorocznym olśnieniu pewnie zbiegła się zarówno możliwość słuchania pięknych interpretacji (Wunder, Bożanow, Trifonow), co i większa osobista dojrzałość.