Kurier Szafarski

Chyba po raz pierwszy tegoroczny Konkurs Chopinowski umożliwił uczestnikom wprowadzanie do programów oprócz obowiązkowych również dowolne utwory Chopina. Tym samym mieliśmy okazję usłyszeć nie tak często grywane opus. Dla mnie ucztą było gdy pianiści grali op. 16. W całym życiu słyszałem wcześniej to rondo może 2, może 3 razy, a tutaj tylko jednego dnia była możliwość odsłuchania aż trzykrotnie. Dzięki konkursowi polubiłem ten utwór szczególnie i zasmakowałem w nim jak prawdziwy smakosz.

Zdecydowanie polubiłem koncert e-moll, zwłaszcza trzeci movement no i co tu dużo ukrywać zwłaszcza w wersji Wundera.
Znałem kołysankę Berceuse op.57, ale należy ona do rzadziej wykonywanych utworów.
Spodobało mi się też scherzo b-moll op 31.
Na konkursie ani raz nie słyszałem utworu Fantasie-Impromptu op.66. Być może ktoś grał.
Szkoda, że Wunder nie grał w konkursie laureatów jako przed ostatni z orkiestrą tego poloneza brillante.

Panie Januszu! Dzięki Panu -  Sonaty - szczególnie h-moll op. 58, najlepsze jej wykonanie dla mnie: Leonora Armellini,  do tego konkursu traktowałem sonaty jako zło konieczne  :D ,
i bardzo polubiłem utwory z programu Wundera: Rondo a la Mazur F-dur op. 5 i Bolero a-moll op. 19.

Najtrudniejszy temat. Stoję pośrodku, jak żaba z kawału. Nie mogę wybrać najlepszego :(

może to głupio zabrzmi,ale przed obecnością na przesłuchaniach,nie słyszałam nigdy wcześniej Poloneza-Fantazji!A jest to dzieło ciekawe i niezapomniane,szczególnie Fantazja,ze swoją ciekawą harmonią.

A jeżeli chodzi o wykonania to nigdy wcześniej nie słyszałam tak zapierającego dech w piersiach Andante Spianato,jak w wykonaniu Wundera.Ale to już chyba staje się tendencyjne;)

Wsiąkłam w Scherzo E-dur .

ooo tak,szczególnie w wykonaniu Koziaka... ::)

Ja chciałabym dokładniej poznać Poloneza-Fantazję w wykonaniu Wundera, ale jak przekonwertowałam sobie z YT
to dzwięk wyszedł fatalny, może powtórzą ją kiedyś w Dwójce :)

Kronika Konkursu CD15 - tam znajdziesz Poloneza-Fantazję w wykonaniu Wundera.

http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/chronicle/15

Bardzo , bardzo dziękuję, czy to można jakoś nagrać na MP3??

Większość utworów Chopina była dla mnie nowością, jako że był to mój pierwszy konkurs, a pozakonkursowo słuchałam także raczej czegoś innego... Smutne ale prawdziwe. Grunt, że się "nawróciłam', nieprawdaż  :) Największe wrażenie zrobiło na mnie Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22 i Tarantella As-dur op. 43.

Wielki Polonez? Hmm ... nie słyszałem nikogo, kto by mnie tym utworem zachwycił, może przez występy solo, a jak słusznie zauważył tuco82 najlepiej brzmi on z orkiestrą.  Moim ideałem poloneza es-dur jest wykonanie Rubinsteina - http://www.youtube.com/watch?v=_PY0NFC4aEw.

Polubiłem Barcarollę Fis-dur, nigdy wcześniej jej nie słyszałem - teraz żałuję, ale może właśnie warto było poczekać na wykonanie Bozhanowa.

Liczyłem na to, że polubię koncert f-moll, niestety nie przypadł mi do gustu, a wiem, że wiele osób lubi go bardziej od koncertu e-moll, trudno, pozostanę odmieńcem. Co do pierwszego koncertu - odkryłem wiele różnych jego interpretacji, wręcz za każdym odkrywałem go na nowo - przesłuchując obecnie kilka jego wykonań coraz bardziej przekonuję się do wykonania zwyciężczyni.

Tak. Zobacz mój post w tym temacie: http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=22

Ponieważ od kilku lat mam płytę ze wszystkimi utworami Chopina, więc niczego nowego nie poznałam w trakcie konkursu, ale gdybym miała zabrać na bezludną wyspę, z całej muzyki świata wybrałabym trzy (moim skromnym zdaniem) arcydzieła absolutne tj, Requiem Mozarta, Koncert f-moll i e-moll Chopina. Dokładnie w takiej kolejności! Pewnie nie jestem oryginalna! :D

Skojarzyło mi się z bezludną wyspą Ewy.
Prof.Tomaszewski w jakimś wywiadzie powiedział że gdyby miał wybierać jedną płytę chopinowską na
bezludną wyspę to byłyby to Nokturny w wykonaniu Marii Joao Pires.
Ucieszyłam się bo uwielbiam tę płytę i od jakiegoś roku mam ją w swoim odtwarzaczu.
Absolutne piękno. Gdyby ktoś chciał posłuchać to zamieszczę link do pobrania.

Chyba moglibyśmy wspólnie pomieszkiwać na tej wyspie, bo to także moja święta trójca. Tylko, moja kolejność jest trochę inna: z e-mollem na początku i Mozartem po środku. Nie wiem więc, czy wytrzymalibyśmy ze sobą i czy nie zmuszeni bylibyśmy wojować :D

Mnie zachwycił Yundi Li, zwycięzca sprzed 10 lat, jego solowe wykonanie to poemat ... Może uda mi się zdobyć jego płytę, bardzo odpowiada mi jego interpretacja :) Na razie mam tylko płytę z Rzepy sprzed kilku dni, ale dobre i to.

Maria Joao Pires "Nokturny"

http://i-bloggermusic.blogspot.com/search/label/Chopin

 :D :D Gdyby nagrania chodziły na okrągło i tak kolejność zagubiłaby się, ale zapomniałam dodać, że kocham Zimermana!

Ja najchętniej wracam ostatnio do utworów Fr. Chopina w wykonaniu Rafała Blechacza. Szczególnie mazurki w jego wykonaniu uważam za wzorcowe. A z tegorocznego konkursu zapamiętam szczególnie Trifonowa w III etapie (sonata i tarantela), Bożanowa w mazurkach i walcach oraz Fei  Fei Dong i Japonkę Sudo - za ich radość grania, piękno wizualne i odkrywcze wykonania ronda (pierwszy raz słyszałem ten utwór) i etiud. Pozdrawiam wszystkich Forumowiczów :)

Przez ostatnie parę dni (dzięki Wam) słucham sobie podczas jazd do pracy (jadę ponad godzinę w
jedną stronę ) nagrań z konkursu, głównie Wundera bo był moim faworytem,ale i innych tez.
Jutro mam zamiar posłuchać Koncertu e-moll w wykonaniu Zimermana i Polskiej Orkiestry Festiwalowej
jako mojego ideału wykonania tego koncertu.
A przyczyna jest taka, jutro Awdiejewa gra w FN ten koncert z Filharmonikami Nowojorskimi.
Mam zamiar usiąść spokojnie  i posłuchać jej gry .
Już bez konkursowej emocji, obiektywne bez uprzedzeń, będzie to bardzo ciekawe.
Jak byście mogli podzielić się wrażeniami to byłoby fajnie...

Właśnie obejrzałem Fei Fei w walcu As-dur  b mi się podobała(chciałem napisać "zaszalała" ale nie wiem czy to odpowiednie słowo). A jeśli chodzi o zaskoczenie czymś nowym to dla mnie takim odkryciem jest Impromptu Fis-dur

Obejrzałam i wysłuchałam Riny Sudo. Miałam nadzieję, że będzie w III etapie - nie udało się. Nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytanie dlaczego tak się stało. Grała pięknym czystym dźwiękiem, z małą ilością błędów. Nie "kombinowała" przy tekście. Pięknie grała legato, równie pięknie piano. Dogrywała wszystkie pasaże. Wszystko to wykolorowane uśmiechem. Pod jej palcami nawet fortepian Yamaha inaczej brzmiał - może też się do niej uśmiechał.

Czy jest przewidziana jakaś transmisja?

Tak, w dwójce chyba

W "Filharmonii dwójki" o 19:00, koncert zaczyna się o 19:30. Miłego słuchania. :)

Jestem jeszcze pod urokiem Japonki Sudo - to jaki miała wyraz twarzy i jak to oddawała muzyką (wesołość, miłość) podobnie też Fei Fei...a przeciwnie od I etapu nie spodobała mi się fizjonomia J. Awdiejewej i nie wsłuchiwałem się uważnie w jej grę. Tak więc chętnie ją posłucham jutro, ale niekoniecznie chcę oglądać ;)

Rondo a la Mazur in F major op. 5.
Szczegolnie w wykonaniu Trifonowa

 Odkryłam ponownie Lento con gran espressione cis-moll. Nuty jak krople deszczu, osuwające się po liściach lekko tylko poruszanych wiatrem, drżące gdzieś na brzegach blaszek a potem spadające miękko w kępy pierzastej trawy.

Bardzo piękne często wykonania Barkaroli Fis-dur - "wielkiego nokturnu" - dopiero konkursowe interpretacje spowodowały, że "wsiąkłem" w ten utwor...
Do dziś brzmią w moich uszach 2 utwory z repertuaru Wundera - Rondo a'la Mazur op. 5 i cudownie zagrane Bolero. Cóż za wielka siła oddziaływania dzieła i wykonawcy!

Polecam: http://www.youtube.com/watch?v=M9tMFnKIij4&feature=related

Ewcio.
Piekny przyklad.
Slysze to w tonacji Ges-dur a nie w Fis-dur. Dziwne

 :D Na tym to ja już się nie znam, jak mówiłam, w tych kwestiach jestem zupełną dyletantką. TO wykonanie po prostu mi się podoba.

To całkiem możliwe, co słyszysz. Ja, niestety nie dysponuję już słuchem absolutnym, wiec z cała pewnością nie potwierdzę, ale... Zimermam znany jest przecież i z tego, że fortepiany stroją mu na indywidualne życzenia i zapotrzebowanie. On nawet je przerabia (według własnych patentów) aby ich dźwięk był jeszcze bardziej niepowtarzalny, dla potrzeby eksperymentów i chwili.  Na koncerty też jeździ ze swoim osobistym instrumentem. Więc kto wie, moze titaj jest jeden z takich eksperymentów?

A kto to grał w konkursie?

Claire Huangci w II etapie (drugi dzień przesłuchań).

Wątpię, chyba, że na rozgrzewkę w kuluarach  ::)

Anelik ma! rację. :)

januszku
Tak , to prawda z Zimermanem. Jezdzi z wlasnym, przez siebie przerobionym fortepianem.
Znam, to z wiarygodnych zrodel (wposlni znajomi). Widzialem i slyszalem ten fortepian w Londynie na
koncercie (recitalu) w Elizabeth Queen Hall (sala obok Festival Hall). Fortepian ten jest troche krotszy od
"normanlnych" Steinway-ow.
Krystian nie znosi latania samolotami.. Bierze fortepian do przyczepki i tak podrozoje z koncertu na koncert.
Fortepian jego jest mniejszy, ale ma bardzo donosny dzwiek.
Sa jeszcze inne tajemnice zwiazane z obecnym fortepianem Zimermana, ale ich nie zdradze (poproszono mnie o dyskrecje).
Jedno moge powiedziec, ze zmiany sa niesamowite.

Koncert e-moll. Nie wiem, dlaczego, ale na tym Konkursie objawił mi się na nowo - właściwie odkryłem ten koncert, choć był mi tak bardzo znany ... I nie chodzi nawet o wykonanie konkretnego artysty... Po prostu jakoś w tych wielu wykonaniach - dobrych, mniej dobrych - dostrzegłem w tym koncercie coś, czego wcześniej nie słyszałem, a czego póki co nie jestem w stanie wyrazić. Dotychczas koncert słyszałem jako nade wszystko bezpośrednie wyznanie miłosne Chopina, a teraz zdaje mi się mniej bezpośrednią, autobiograficzną wypowiedzią, z większym ładunkiem intelektualnym niż uczuciowym ... Zobaczymy, co mi z tego wyniknie ...

Ja napewno na bezludna wyspe nie wzialbym utworow Rubika i Preisnera.
Co bym wzial? : Bach - The Well-Tempered Clavier (2 tomy).
                      D.Scarlatti - Sonaty (wszystkie) 
                      Chopin - Etiuda  a-moll nr 4

Dziś właśnie odsłuchiwałam po wielokroć znaleziony na starej kasecie koncert e-mol, a właściwie tylko jego pierwszą część, w wykonaniu Zimermana, z orkiestrą z Los Angeles, przez co spóźniłam się godzinę na spotkanie ze znajomymi :) Ależ mnie wciągnęło... NIE MOGŁAM PRZESTAĆ SŁUCHAĆ.

A ja mam na składance CD "Najpiękniesze Adagia" II część tego koncertu. To musiało być znaczące wykonanie. Ciekawe czy można je gdzieś znaleźć w całośc?i

Dawno temu kupiłam oba koncerty i mam je w moich zbiorach. Nie wiem czy to zgodne z prawem ale mogę się podzielić.

To ja się piszę na koncerty w wykonaniu Zimmermana jeśli nie sprawi Ci to zbytniego problemu ;) 

Teresa, dzięki za link, ale w życiu nic nie jest takie piękne jak się z pozoru wydaje. Polecam kupić tę płytę w oryginale, dlaczego?

Proszę, oto analiza bezpieczeństwa podanej strony wg programu firmy McAfee, czerwony kolor oznacza duże zagrożenie dla komputera.

http://www.siteadvisor.com/sites/rapidshare.com?pip=false&premium=false&client_uid=1174396317&client_ver=3.2.0.152&client_type=IEPlugin&suite=false&aff_id=0&locale=pl_PL&os_ver=5.1.3.0&ref=toolbar

Dziękuje za tę wiadomość, nie wiedziałam o tym i przepraszam wszystkich że zamieściłam ten link.
Szpiegowania się nie boję nie mam nic do ukrycia, dla reklamodawców nie jestem dobrym klientem.
A poza tym zanim kupię jakąś płytę najpierw 10 razy to przemyślę (finanse).
Cóż kto nie ryzykuje nie żyje ;)

popieram Tereske! Choc pamiętajmy, aby każde ryzyko było mądrze skalkulowane.
Czasami myślę, zę jedyną metodą walki z zaborczością producentów nagram i programów jest ich szary obieg. Gdyby przecież dobre płyty i wartościowe programy kosztowały sensowne i do przyjecia pieniazki - nikt by nie musiał ryzykować a po propstu nabywałby droga kupna.

Tereska, lubie Ciebie. Jesteś zdrowym przypadkiem swiadomego konsumenta  ;D

Teresa, nie zrozum mnie źle proszę, bardzo fajnie, że podałaś ten link, ... na przykład będę wiedział, że to wartościowa płyta godna kupienia, z drugiej jednak strony uzbrojony w wiedzę o nikczemności hakerów, bo jest to zwykła nikczemność podawać drugiemu "truciznę w cukierku" nie mogę przecież milczeć

reklamy tu nie są najgorsze, jest tam: kod wykorzystujący luki w zabezpieczeniach przeglądarki (niebezpieczne!), i ataki typu Phishing i inne próby oszustw, a to już poważniejszy problem.

ta wiedza, którą dzieli się McAfee powstaje przecież na podstawie ostrzeżeń internautów

Teresa, wzajemnie się uczymy  ;) i tak powinno być :)

Serdeczne dzięki Janusz :)
Chciałabym polecić jeden z moich ulubionych utworów nie tylko Chopina ale w ogółe.
Nie bardzo umiem pisać o muzyce więc pozwolicie ,że wyręczę się Iwaszkiwiczem

"Jednym z najintymniejszych zwierzeń muzycznych Chopina jest jego Walc cis-moll.Po każdej
jego części, po przenikliwej w swym beznadziejnym smutku pierwszej i trzeciej, po pogodniejszej
melodii części środkowej-przychodzi szybki, opadający refren, który powiada "smutno, prawda?
a mnie wszystko jedno, a mnie wszystko jedno, niech się dzieje co chce..."i to machnięcie ręki zamiera gdzieś w górze i znowu refren coraz szybszy w swoim pianissimo bez wyrazu "wszystko jedno".A wiadomo,, że nie wszystko jedno.."

http://www.youtube.com/watch?v=2WpDH5zbhIk

Tak... cóz dodac. A moze ktoś zechce odsłuchać i przeciwwagę  ;D
http://www.youtube.com/watch?v=cWMnIQxFDBE

Brawo!!!  :) :) :)

 :D ;)Brawo Januszu !!! To Ci się udało.. :)

Janusz, a tak przy okazji podkład muzyczny pod filmik "Pewnego sierpniowego dnia" - co to jest? świetna muza

Brawo Janusz!!! :D Początek twojego walca cis-moll podobał mi się bardziej niż A.Rubinsteina - poważnie.
Gdybyś grał na prawdziwym fortepianie...ale i tak spisałeś się super... i jeszcze gratuluję poczucia humoru i dystansu do siebie ;)

To było super, czy mi się wydawało że grałeś to z pamięci???

Januszu, brawo. Przy okazji. Miałbym do Ciebie prośbę. Sam usiadłem niedawno do pianina do latach przerwy i szukam odpowiednich nut - czegoś bardzo prostego - znalazłem nuty walca op. 64 i się przeraziłem. Jeśli mógłbyś polecić coś ciekawego i odpowiedniego dla kogoś kto niewiele z muzycznej edukacji pamięta - byłbym bardzo wdzięczny.

PS: Wystarczą same nazwy utworów, nuty jakoś znajdę.

Jsanuszu, ja wolę przeciwwagę. Mam nadzieję, że zagrasz nam kiedyś na żywo! :)

Kochani, dziękuję wszystkim za ten aplauz. Nigdy nie przypuszczałem, ze takie moje domowe, kapciowe garnie kogokolwiek i kiedykolwiek (poza mną samym - na przykład, za x lat) zaciekawi. Ten walczyk przygotowałem na lutowe "Najdłuższe urodziny" ale w końcu przestraszyłem się publiki i pozostałem tylko przy preludium e-moll.
Jeśli więc, Goguś, pytasz o coś prostego - to chyba własnie to preludium e-moll. A obok niego preludium A-dur (mazurkowe) i Des-dur (Deszczowe). Niezbyt trudny jest chyba też mazurek c-dur (op. 33) - przynajmniej nie ma krzyżykow i bemoli  ;) ale... każdy mazurek to, oczywiście - to matnia dla prawie każdego pianisty. Aktualnie uczę się Walca a-moll (op. posth.) - ten też rzekomo zdawał sie nietrudny, ale po rozczytaniu - wyszło szydło z worka i odradzam go komukolwiek, kto nie jest Wunderem ;D Chopin w ogóle jest trudny do grania dla nas - amatorów. Ja - każdego utworu muszę uczyć się minimum kilkadziesiąt godzin. A i tak nie zawsze z efektami.
Teresko, nie dałbym rady grac Chopina z nut. ( W ogóle nie potrafię grać z nut, serio!!!). Te - co stały na pianinie - to stoją tak od miesięcy, żeby mojemu pianinkowi nie było smutno. :)
Ewuniu - jestem tremiarz, nie mogę więc obiecac, ale kiedyś, dspecjalnie dla Ciebie, na NASZEJ bezludnej wyspie, kto wie? :D
Bodku, humor - dobra rzecz, a cóz nam wiarusom - innego w życiu pozostało  ;)
Koziołku - masz rację. Trafiło sie ślepej kurze ziarno  :D

To dłuższa historia. Początkowo umieściłem podkład Bily Joel, ale służby z YT wyniuchały, że nie mam praw do publicznego odtwarzania takiej muzyki i mi ją zablokowały. Żebym nie był niepocieszony edytor YT poleca w zastępstwie 'własne' kawałki, w odpowiednio podobnym przedziale czasowym. Beznamiętnie coś tam kliknąłem i tyle. Miałem chyba szczęście, bo udało mi się trafic całkiem sympatycznie  :)

Szopenowski walczyk Janusza
umila moją niedzielę.

I ten wyraz sympatii dla mnie
po każdym zakończeniu
powoduje, że i ja uśmiecham się
do siebie i do domowników.

:)

Janusz, pięknie, brawo, akurat na niedzielny poranek :)

A u mnie Januszu brzmi Twój mazurek.
Jest taki radosny, że dzielnie walczy z pogodą za oknem. Jesze raz dzięki :)

Januszu..nie chciałbym żebyś czasem zle odebrał moje wcześniejsze słowa, gdyż wykonany przez Ciebie walc bardzo mi się podobał, a w niektórych momentach nawet lepiej niż w wykonaniu samego Rubinsteina..Po prostu chodziło mi o Twoje poczucie humoru, które sobie niezwykle cenię :)

No coś Ty! Koziołku - ani mi przez myśl nie przeszło. Dzięki Ci jeszcze raz, dzięki Beatko (xbw) i jeszcze raz Teresce i wszystkim.
Wielki Arturze, a Ciebie, błagam, daj się MISTRZU przeprosic za żarty mych przyjaciół. :-*

Chopin jest trudny, to prawda, ale czasami lepiej dać się skatować i zagrać właśnie Chopina.

Preludium e-moll już opanowałem, bez 2 ostatnich akordów przy rozczytywaniu których krew mnie zalewa i zaczynam odczuwać silny głód nikotynowy i wtedy się poddaje.

Pobrałem mazurka i preludium deszczowe, jak będę miał chwilę to usiądę do pianina, jak pójdzie przyzwoicie to może podzielę się z wami tymi wypocinami (co do nagrody od forum, jeśli przejdzie coś pokroju malinek jako przeciwwagi Oskarów to pozwolę sobie kandydować).

Panowie mili, nie bądźcie tacy skromni!!! Już samo to, że potraficie tak pięknie przebiegać paluszkami przez odpowiednie klawisze jest dla niektórych :D powodem niemego podziwu, zwłaszcza, że jak twierdzi Janusz, z czytaniem tekstu nutowego jest nienajlepiej. Naprawdę wielki szacunek!

Mam to samo Piotrze...oczywiście jeśli chodzi o "głód nikotynowy" (bo o grze na "fortepiano", czy fortepiano-podobnych nie mam i nigdy nie miałem zielonego pojęcia, instrument powiedzmy sobie szczerze - nie najmniejszych rozmiarów :D) A powracając do "głodu..." Podobno niedługo ma wejść w życie ustawa o "zakazie palenia w miejscach publicznych" - ale myślę, że mimo wszystko nie będzie to dotyczyć samochodu, chodnika, czy przejścia dla pieszych..w przeciwnym razie człowiek naprawdę szybko będzie mógł się "wykończyć" :) ;)

Czy to znaczy, że pobrałeś z jakiejś strony? Proszę o namiar. Barrrdzo proszę.

Polecam Ci, aneliku, stronkę, z której można pobrać mnóstwo nut róznych kompozytorów i o róznym stopniu trudności. Tylko uwaga, niektóre z nich to uproszczone (niekiedy zbanalizowane) wersje. Ale jest tam naprawdę z czego wybierać  :)

http://makhorina-music.narod.ru/piano.html

Januszu!!
Jest dobrze, nawet momentami zawodowo, ale rubata twoje czesto wynikaja z niepewnosci tekstu i
niedopracowanego palcowania. Dynamika troche za malo kontrastowa (zakonczenia fraz za glosne).
Zlapales swietna atmosfere. Do wszystkiego dolozyles troche swojego "JA" i stworzyles swietna miksture
w dobrych proporcjach relacji kompozytor - wykonawca.

Podziwiam Cię Januszu. Ja już od dawna zamieniłam klawiaturę mojego pianina na klawiaturę komputera i tej pierwszej nie tykam.

Januszu- walc a-mol okazał się trudny, więc wyszło tak jak w życiu :).
Bardzo czekam już na tego walca.

Cóż, Moniko, gdyby życie nie stawiało wyzwań - byloby smutne i nudne. A że kocham życie, a że lubię wyzwania, a że wielbię Chopina - jest mi z takimi problemami po drodze. Poza tym, ów Walc a-moll ( w odróznieniu od walca a-moll op. 34, który grywam już jakiś czas), jest urzekajaco pięknym, lirycznym tańcem i bardzo dojrzałym, wzruszającym utworem Fryderyka (skomponował go pod koniec życia). Szlifując jego kolejną warstwę pianistyczną - rozkochałem się w nim bez reszty i nie wyobrażam sobie, że gdy nadejdzie pora nie pokocham go miłościa dojrzałą, jak ojciec swoje kolejne narodzone dziecko.

Olu, proszę Cię, wyciągnij swój instrument z zapiecka. Zobaczysz, ze warto! Naprawdę wiem co mówię, bo podobnie jak Ty i ja kiedyś postawiłem krzyzyk. Do mojego amtorskiego grania wróciłem po ponad cwierć wieku(!). I dziś wiem z całą pewnością - to była mądra i wartościowa decyzja. Dzisiaj moje pianino jest moim kolejnym, niezwykłym światem, w którym, w zależności od nastroju, potrafię chować sie przed szarą codziennością i prozą życia i z którego, gdy wracam na ulice miasta, nie widze już tylko zabieganych, albo snujacych się cieni, ale i kolorowe twarze przyjaciól, a nawet zieleń i kwiaty przy wielkomiejskich szarych gmachach. Od czasu gdy znów zacząłem grać - czuje się wewnętrznie piękniejszy i potrafię na życie spoglądać z optymizmem i nadzieją.
Co do klawiatury komputera ... tej przecież nie musisz odstawiac   8)

Dziękuje za te piękne słowa zachęty, Januszu, może kiedyś, kiedyś z nich skorzystam :).

Januszu- jesteś naszym brylantem  :)

To prawda. I ja zdaję sobie sprawe z moich niedoskonałości. Twoje uwagi są więc dodatkowo dla mnie cenne - bo dodatkowo mobilizują. To, że pewnych rzeczy już raczej się nie przeskoczy (chyba trzeba by wrócić do dzieciństwa ;) ) - to inna sprawa. Ważne jednak, aby mieć ich świadomość, aby chociaz je omijac jak się da, lub przybliżac do własnego ideału, który mógłby być osiagalny. Dzięki Ci za konstruktywną opinię  :)

Moniko...
Nie wiem, czy na tym forum jest jakiś brylant, wiem natomiast, ze jest z pewnością perła - załozycielka i gospodyni naszego ukochanego Kuriera Szafarskiego  :)

Mój samochód to już kraina dwutlenku węgla, moja rodzicielka wsiada do mojego auta tylko w ostateczności, właśnie ze względu na zapach.

A co do nut, mam bardzo fajną uproszczoną wersję nokturnu op. 9 nr. 2. Jeśli ktoś byłby zainteresowany mogę ją zeskanować, mam ją tylko na papierze, brzmi to tak: http://pgogus.wrzuta.pl/audio/3pXDAUwhBPr/nokturn_op.9_nr_2

A korzystając z okazji, moje preludium: http://pgogus.wrzuta.pl/audio/63I1MEetnK9/preludium

UWAGA Pianino niestrojone od 8 lat, do tego służy jako półka i aż słychać jak wszystko co na nim stoi psuje akustykę, że nie wspomnę o umiejętnościach.

Jest przełamana wola, są zaczątki, jest ziarno, które może obrodzić plonem... a że na na dożynki nie pora, to nic. Praktyka czyni mistrza, wieć nie zrażaj się, Piotrze, i pracuj dalej 8)

Na dożynki to w ogóle nie liczę, na ćwiczenie czasu brak ale może niedługo znajdę dłuższą chwilę.

Ja też jak Janusz mam kłopoty z techniką gry, biegłością. Czasu się nie oszuka ;). P. Tarnawska podziwiała ręce młodych Azjatów - delikatne, giętkie palce, wrodzona biegłość techniczna. Biorąc to pod uwagę naprawdę podziwiam grę Janusza. Zachęcony Jego efektami obiecuję sobie też poćwiczyć na pianinie - skończę tylko u siebie roboty murarskie. Znalazłem nawet nuty -wszystkie mazurki Chopina. Jeśli ktoś chce to chętnie zeskanuję i prześlę. Pozdrawiam :)

Z sobotniej audycji o Paderewskim dowiedziałam się, że Mistrz w pewnym momencie swojej muzycznej kariery powrócił do źródeł - do swojego nauczyciela, u którego zaczął od podstaw: od gamek i wprawek. I pewnie tak właśnie trzeba zacząć. Sposób dobry, skuteczny i ... nad wyraz irytujący, bo przecież człowiek chciałby od razu mazurki, polonezy i walce. Polecam zatem wszystkim 313 wprawek na fortepian  Altberg i Romaszkowej. Musiałam swego czasu żyć z nimi w głębokiej przyjaźni według zasady dotyczącej robactwa - jak czegoś nie można zwalczyć, to trzeba polubić! Spróbuję poszukać w odmętach szafy, może jeszcze je mam. Gdyby ktoś chciał potem skorzystać - zeskanuję!

o nie, aneliku, please!! tylko nie gamy i pasaże  :(

Brrr...jakieś wprawki ???Ja już chyba wolę pograć etiudy Chopina w tempie extra wolnym, a potem może się da nieco przyśpieszyć (elektronicznie);)

To świetny eksperyment, znajdzie się ktoś chętny? (na pewno nie ja) Nagrać, przyspieszyć przy odtwarzaniu i zobaczyć co z tego wyjdzie :)).

Wyjdzie na pewno coś podobnego jak z przyspieszonego z 33 do 72 winyla! O ile jeszcze ktoś wie o czym mówię! :D

Kiedyś, Olu, zabawiałem się w takie eksperymenty, bo byłem, na przykład strasznie ciekaw, jak zabrzmiałby w minutę walczyk minutowy Chopina (99% pianistów wykonuje go w czasie o ok. 50 s. dłuższym). Napisałem specjalny program komputerowy, tak, aby szybsze tempo nie zmieniało częstotliwości dźwięku. I dowiedziałem się, że brzmiałby tak sobie. A propos - na YouTubie są oryginalne nagrania tego walca dokładnie w minutę. One też brzmią: "tak sobie"

A nie chce się ćwiczyć wprawek, co? A ja przewrotnie zapytam : Janusz, czy ćwiczysz fragmentami utwór, którego się uczysz? Po takcie, po frazie a czasem po jednej figurze muzycznej? Ile razy powtarzasz ozdobniki - jeśli się trafią? Rozczytujesz fragmenty utworów, gdzie obie ręce muszą zagrać niezależnie od siebie i dźwięki każdej ręki "mijają się" w czasie? Powtarzasz fragmenty gamek zawarte w tekście utworu?

Na pewno, chociaż nie słyszałam (ale słyszałam tego walca wykonanego mniej więcej w jedną i pół minuty: Hofmann i Friedman, Hofmann mi nie przypadł do gustu, zresztą żaden z jego Walców mi nie przypadł, bo to moim zdaniem za bardzo mechaniczne (taka "dewiacja" wynalazcy?), natomiast Friedmana uwielbiam).

Ja też jestem bardzo ciekawa jak ćwiczysz.

Drogi aneliku, droga Olu
Oj, znam ci ja te wszystkie katorgi wprawek, gam pasaży. Obserwowałem latami moją ex (pianistkę), potem doświadczałem tortur mych domowym skrzypków (obaj synowie po szkołach muzycznych), oj - wiem ile kosztuje zdrowia, by choć musnąć figurek z ołtarza prawdziwej sztuki. 
Oleńko i Aneliku, ale jeśli już pytacie - odpowiadam: Wasz przyjaciel Janusz jest leniuszkiem. I tak naprawdę w ogóle nie ćwiczy. Za bardzo kocha zresztą muzykę, coby rozbijać ją tak jak każdy rasowy adept muzyki - na atomy. Mam inny sposób. Ja po prostu siadam i gram od razu. Oczywiście - nie cały kawałek a na początek tylko krztynkę. Ucząc sie utworu zaczynam od pierwszych nutek i gram je tak, jakby cały utwór się na nich kończył. Potem dodaje drugi takt. I znowu gram  je sobie tak, jakby cały utwór się na nich kończył. W ten sposób dochodzę kiedyś do końca. I potem w kółko odgrywam utworek aż ułozy się w klawiaturze, paluszkach, sercu i duszy. Dlatego zwykle opanowanie każdego utworu zajmuje mi długie tygodnie. Ostatnio tylko stał się cud. Nauczyłem się nowego walca Chopina już po kilkunastu  godzinach grania. Nie wiem, czy już odsłuchałyście - gdyby nie, to tutaj jest link:
http://www.youtube.com/watch?v=T52uo7dKtgg
Wiem. Nie jest to jeszcze ideał. Ma proste do wyrugowania wady. Ale za jakiś czas - bez katorg cwiczenia - sądze, ze dam im pstryczka w nos   A na dzisiaj juz w tym walcu rozgośiło się moje serce a nawet kilku mych przyjaciól dusza   

Janusz, walczyk, nawet "niedopracowany" wzrusza, nic nie poradzę, łzy mi popłynęły..

Oj Januszu, świetnie Ci idzie to "leniuszkowanie" :)

Januszu , jak pięknie!!!!!!!!!!! Bravissimo!!!!!!!!!!
Co by to było, gdybyś wziął się do pracy!!!!!!!!!!!!! :D
Słuchając Twojej gry, odnoszę wrażenie, że "zmarnowałeś" wielki talent!

Oj tak!

Olu, Beatko, Ewo...i Moniko
Wielkie Dziękuję za słowa ku pokrzepieniu.
Nie wiem, Ewuniu, czy zmarnowałem talent. Chyba nie, skoro czasami komuś popłynie łezka (wielki ukłon dla Beatki  :-*), choć z drugiej strony: gdybym nie był inżynierem, może byłbym pianistą? Czy jednak szczęśliwszym i bardziej zrealizowanym człowiekiem? - powątpiewam. Bedąc melomanem - mogę kochać muzyke, tak, jak sobie chcę i uprawiać ją tak, jak chcę - tylko dla przyjemności (swojej i moich najbliższych). Gdybym był muzykiem - bym po prostu musiał. A to już co innego :(

Oczywiście Januszu, masz rację, ale przecież można kochać to, co daje utrzymanie... Co ważniejsze, ileż więcej łez wruszenia toczyłoby sie po policzkach! ;)
Jakie to szczęście, że powstał nasz kurier i możemy się cieszyć Twoim Chopinem.

:-*

A to co robisz to przecież wprawki - te parę nutek jakby na nich utwór się kończył! Taki sposób nauki nazywaliśmy w szkole "taktowaniem".

Ładny teledysk i bardzo ładnie dobrany i wykonany
podkład muzyczny.

Od dzisiaj już na dobre,
rozgościło się i moje serce w Twoich wykonaniach.

I na koniec taka piękna dedykacja
do której się dołączam z ukłonami.

Leszku!
Chciałbym Ci pogratulować wspaniałego wytrenowania
Twoich palców.
Chciałbym tak umieć grać, (no cóż),
ale przynajmniej mogę zachwycać się Twoją grą.

I jeszcze dziękuję Ci za to
zamieszczone na końcu wykonania utworu
osobiście,
zaproszenie  do naszego forum,
słuchaczy Twoich wykonań.

Wracając do pierwotnego tematu stwierdzam, że pokochałem wręcz Balladę nr. 1 - to tak wspaniały utwór o różnorodnych fragmentach, ułożonych w perfekcyjną całość.

Przesłuchiwałem kilka wykonań i znalazłem wykonanie Avdeevy z 2008 roku. Oczywiście nie jest to wykonanie szczególnie liryczne ale bardzo spodobał mi się jej "energetyczny" Chopin.

http://www.youtube.com/watch?v=956D43F9Bmk&feature=related

Dla porównania jest i Zimerman.

http://www.youtube.com/watch?v=RR7eUSFsn28

Jest to już zupełnie inny styl, bardziej melodyjny, może teoretycznie bardziej pasujący do formy jaką jest ballada, ale i tak wolę Juliannę. Jak to stwierdził Janusz młodość ma swoje prawa, chce zawsze więcej, szybciej i nie rozczula się nad całą otoczką. Może stąd wynikają moje upodobania.

Janusz, świetnie grasz tego walca. Pamiętasz komentarz z konkursu: '' i widzę jak one sobie śpiewają w myślach, i wtedy zaczynają grać, pięknie grać..." ?  :) Mamy Cię ocenić konkursowo?

to niesamowite, że znajdujesz czas by ćwiczyć i grać dla (również Naszej) przyjemności...

świetnie, świetnie... dzięki Tobie i ja coraz bardziej się nakręcam  :D

Casablanko, takie słowa to miód. Nie będę na nim jednak piekł już teraz ciasta . Zaczekam na Ciebie! Proszę więc, nie zwlekaj dłużej z tym nakręcaniem. Usiądź do instrumentu. I zacznij.

W tej sytuacji..może więc i ja sprawię sobie jakiś mały "keyboardzik" - na początek może taki z jedną oktawką :D

posłuchałem gry Janusza i teraz jest jak z Ingolfem

tylko walca słyszę  :D

Od około 2 tygodni nie mogę się uwolnić od Fantazji f-moll op. 49. Przyjemna więź - nie wyobrażam sobie jak Chopin mógł coś takiego skomponować jak człowiek potrafi coś takiego skomponować.

Leszek. posłuchaj najpierw dla rozgrzewki etiudy (a-moll op.10)  Juliana Zhi Chao Jia  REWELACJA!!!     od  14 minuty

http://www.tvp.pl/kultura/muzyka-powazna/chopin/xvi-konkurs-chopinowski/relacje-z-konkursu/studio-konkursowe-06102010-i-etap-cz-xiii/2919173


a później jeden z najpiękniejszych momentów Konkursu  Kaoru Jitsukawa (Fantazja f-moll) :   od 19 minuty


a najlepiej posłuchać już od 16:45 minuty ze wstępem prof. Jaśminy Strzeleckiej

Odlecisz - obiecuję!

A ja i tak zawsze wracam do Barkaroli i Andante Spianato.

Ja wciąż odkrywam Chopina. Od 2 dni słucham z wielką przyjemnością mniej znanych mi wcześniej utworków:

1. Walc h-moll op. 69 nr 2, 1829 http://www.youtube.com/watch?v=qQVngbDTAZ0 (http://www.youtube.com/watch?v=qQVngbDTAZ0)
[oraz wersja, która będzie mi pomocna w nauce -> http://www.youtube.com/watch?v=sZC8PP2bkgc (http://www.youtube.com/watch?v=sZC8PP2bkgc)]
2. Walc Ges-dur op. 70 nr 1, 1832 http://www.youtube.com/watch?v=fsDB3GLVPfk (http://www.youtube.com/watch?v=fsDB3GLVPfk)
3. Walc f-moll op. 70 nr 2, 1842 http://www.youtube.com/watch?v=gya1KOwG-Rs (http://www.youtube.com/watch?v=gya1KOwG-Rs)

//linki podałem tak, jakby ktoś nie miał całej dyskografii Chopina, w co szczerze wątpię :D
\\pewnie nie w tym temacie co trzeba, ale mam nadzieję, że przeczytacie/przesłuchacie

Leszku - widzę, ze zabierasz isę do solidnych przygotowań pod kolejny walczyk Chopina (trzymam kciuki!), a ja - właśnie oto odnalazłem jedną z takich "minutowych produkcji" walca minutowego, o którym wypowiadałem się onegdaj...

http://www.youtube.com/watch?v=EbP9AfjYKOw

ot, ciekawostka i chyba nic więcej...

Faktycznie taki minutowy walc jest bez sensu (zacytowałem chyba prof. Kozubek ;))- to karykatura muzyki Chopina

Ja wczoraj słuchałem fragment tutoriala Etiudy Ocean w spowolnieniu, to jest dopiero masakra. W spowolnieniu z trudnością bym rozpoznał utwór.

Tuco, dzięki za linki, ja nie mam niestety, zapewne jeszcze. Zamówiłam po konkursie taki zestaw w księgarni wysyłkowej, 17 płytek, ale niedawno odpisali, że już nie mają... Funkcjonuję w większości na nagraniach z sieci.

dla mnie odkryciem z konkursu był Polonez Fantazja w wykonaniu Awdiejewej. Nigdy wczesniej nie rozumiałem tego dzieła. Ona jednak pozwoliła mi odkryć w nim ten smak. Powiedziałem to kumplowi i zaproponowałem posłuchanie. Ale jemu słoń na ucho nadepnął. Widziałem jak się męczy. Ale słuchał (przynajmniej udawał). Wyjątkowo trafiła do mnie także sonata b-moll w wykonaniu Geniuszasa i Awdiejewej. Scherzo wydaje mi się lepsze w wykonaniu Geniuszasa więc w moim samochodowym radiu skompilowałem oba te wykonania i tak sobie słucham tej sonaty w wydaniu Geniuszaso-Awdiejewej. Niezapomniane wrażenie zrobiła na mnie także interpretacja Poloneza fis-moll w wykonaniu Fiedorowej (szkoda, że nie doszła do finału). No i oczywiście Bolero w wydaniu Wundera. Ech wspomnienia... Znowu się wzruszam. Ale żeby nie zapomnieć tego Wielkiego Konkursu i wspólnych z Wami rozmów, kupiłem sobie filiżankę do kawy z motywem chopinowskim (popiersie Chopina, klawisze fortepianu) i wspominam ten wspaniały czas popijając kawę i wierzę, że się kiedyś spotkamy.

Dzięki Januszu za wstawienie tego Walca bardzo Minutowego. Ja bym się bardzo nie gorszyła, to po prostu taki żart.
Tak mi się przypomniało w związku z postem poprzednika: muszę przesłuchać Poloneza fis-moll w wykonaniu Fei-Fei Dong, pamiętam że zrobił na mnie duże wrażenie, ciekawe czy się powtórzy.

Ja, Olu, raczej bym to nazwał gimnastyką paluszkową na klawiaturze :)
...ale znalazłem też tego Walca w wykonaniu Friedmana. On często na koncertach grywał go na pokaz w minutę. Tutaj, gra go ok. 1:16. i to wykonanie, mam nadzieje , przyznasz, bynajmniej gimnastyką nie jest  ;)

http://www.youtube.com/user/janusz1228?feature=mhum#p/f/0/OoD91zva6Lg

Choć troszkę słaba jakość nagrania :)

Skoro masz już filiżankę, polecam herbatę Chopin, bardzo smaczna, choć ja za mieszankami nie przepadam. zDo kupienia w Kawach i Herbatach świata. ;D

Nie wiedziałam, że taka mieszanka w ogóle istnieje. Bardzo ciekawa jestem jej smaku...:)

Jeśli chodzi o sonaty to owszem Avdeeva ale nie zauważyłem, żeby ktoś wspomniał o Bożanowie. Sonata op. 58 w jego wykonaniu to utwór naprawdę warty uwagi. Link który wysyłam nie jest z konkursu Chopinowskiego dlatego że na YT znalazłem tylko 2,3, i 4 część sonaty.

http://www.youtube.com/watch?v=7YWYnvejo68

Bożanow wybitnie prowadzi melodię w pierwszej części buduje napięcie a następnie łagodnie, niegwałtownie, doprowadza do punktu kulminacyjnego frazy. Wunder, którego wykonanie z konkursu ostatnio odsłuchałem, ma mniejszą rozpiętość siły dźwięku przez co te "punkty kulminacyjne" nieco się zacierają. Oczywiście melodyjność - jak to u Wundera - jest.

 http://www.youtube.com/watch?v=g0DmqNNqEEk&feature=related

Gatunkowo to polubiłem najbardziej scherza Chopina, nie ma ich wiele ale to wspaniałe utwory. Dziś miałem ochotę przypomnieć sobie Scherzo b-moll op. 31 w wykonaniu Pawła Wakarecego. Gdzieś mi się o uszy obiło i muszę to zweryfikować, że Chopin komponował ten utwór w stanie załamania nerwowego. To chyba jeden z najbardziej siłowych utworów (w sensie spalania kalorii przy fortepianie)... czy Chopin jako wątły schorowany mężczyzna miał siłę żeby często go grać? Dla porównania - jak widziałem wykonanie I. Pogorelic`a na Konkursie Chopinowskim tego scherza to nijak nie jestem w stanie sobie wyobrazić Chopina z taką siłą, z drugiej strony ponoć Chopin "piorunował na fortepianie" najczęściej samotnie.
--
Jeszcze co do Pogorelicia - jego mina po wykonaniu sonaty b moll powinna być studium malarstwa i psychologii (w Konkursie Chopinowskim). To tak jeśli chodzi o porównanie z minami Bozhanova.

Apropos sonaty h-moll w wyk. Bozanova - zwróciłem uwagę na wielki wolumen w Largo, bardzo duże kontrasty dynamiczne. Largo grane jest zresztą zgodnie z jego koncepcją - bardzo wolno (Wunder gra je znacznie szybciej, inna koncepcja), delicatissimo, śpiewnie, niejednolicie - każdy takt jest inny. ;)

Tego nie można grać szybciej (moim zdaniem). Jeśli ktoś dostatecznie nie rozciąga tej kroczącej melodii a później tych tam bachowskich figuracji w części środkowej, to robi to na mnie wrażenie jak gdyby robił z całości intermezzo, a nie część najważniejszą. Nasz konkursowy "clown" to rozumie i moim zdaniem udało mu się osiągnąć poziom całkiem dojrzałej refleksji.

Masz rację Goguś
Bożanov  gra ten utwór ciekawiej.
Według mnie
z większą czułością wydobywa dźwięki z fortepianu.

posmakowałem... pomarańcz przyodziana w karmelowe blaski

Ewuniu! Szukałem tej herbatki ale niestety, nie znalazłem (a jestem zawziętym facetem). Podobno można ją kupić na allegro. Ale nie chciałem kupowac "kota w worku". Więc wiesz co sobie wymyśliłem? otóż sam stworzyłem sobie herbatkę "Chopin". Użyłem do tego celu 7 gatunków herbat (które lubię) i zmieszałem je przy dźwiękach 7 Preludiów Chopina. Herbatka jest fantastyczna. Właśnie sobie popijam. Mam wreszcie troszkę więcej czasu. Ostatnio dowaliło mi roboty (jak śniegu). Jakoś wybrnąłem z tego.

Brawo, Sułku! Trzeba Ci przyznać szafarski medal za pomysłowość  :)

dzięki Januszu. Mam nadzieję, że kiedyś zaparzę ją wszystkim koleżankom i kolegom

 :D Bardzo chętnie podelektuję się Twoim wynalazkiem, ale koniecznie przy dźwiękach tych samych preludiów! ;)

Ok Ewa, Ok. Mam na razie niewielki jej zapas (wiadomo - próba). Ale przygotuję większą partię. Starczy wszystkim.

Nie będę oryginalna, mówiąc, że Bolero, którego jakoś tak dotąd nie zauważałam, dzięki interpretacji Wundera stało się dla mnie odkryciem, rewelacją i jednym z ulubionych utworów:) Także Rondo, i jego i Trifonowa. I Tarantella.
Człowiek jakoś się tak zafiksował trochę - nokturny, preludia, walce, nokturny, preludia, mazurki, polonezy, nokturny... :))) Dobrze, że coś świeżego weszło, i to było takie mocne wejście:)

Koncert e-moll chyba nigdy jeszcze nie trwał tak krótko:) Zgadzam się ze smarkulą, o Andante spianato faktycznie nie wypada już mówić:)) I tak już słuchając czuję się, niczym nastolatka mdlejąca na koncercie Beatlesów;)) Zresztą tych dwóch ostatnich utworów nie można zaliczyć do odkrytych na konkursie. Tu raczej chodzi o zachwyt samą interpretacją. Trifonowa koncert też bardzo mi się podobał, chociaż "ostatnia strona zjechana była trochę w dół";))) To znaczy, finał jak na mój gust zbyt szybki. Ale largheto...:))) Oczarował mnie bardzo dźwięk Daniiła, te niesamowite pejzaże delikatnie malowane dźwiękiem, i samo to było dla mnie odkryciem, że Chopin może brzmieć niczym nowe, nieznane utwory Debussy'ego;)

Podejrzewam, że Polonez Fantazja w młodości mógł być dla mnie za trudny (trudna? Jaka jest poprawna wersja?:)). A nie słuchałam go od bardzo dawna. Zatem w zeszłorocznym olśnieniu pewnie zbiegła się zarówno możliwość słuchania pięknych interpretacji (Wunder, Bożanow, Trifonow), co i większa osobista dojrzałość.

Ja również odkryłem faktyczne piękno Poloneza-Fantazji dopiero w tym roku. Wcześniej naturalnie miałem świadomość niezwykłej konstrukcji tego dzieła i jego wizjonerskiej harmonii, jednak jest to faktycznie utwór trudny i dopiero słuchanie kilka razy dziennie (i to nieraz w wykonaniach tak przemawiających jak Wundera i Bozanova) pozwala w pełni "wsiąknąć" w to arcydzieło, jego fakturę i treść.

Co do Wunderowej sonaty op.58 - jako że również dzięki wykonaniu konkursowemu szczerze ją pokochałam, to jednak wybaczcie kochani, ale będę jej bronić własną piersią:)
Moim zdaniem Ingolf gra to akurat tak wolno, jak trzeba i rozciąga naprawdę dostatecznie.:)  Jego scherzo jest płynne, śpiewne, przepiękne. Każdy z nich miał swoją koncepcję, ale nie zgadzam się, że Ingolf gra za szybko, raczej Jewgienij gra to wolniej, ale nie będę mówić że ZA wolno, OK, skoro miał taki pomysł. Jednak zdaje się, że z nich dwóch to raczej Ingolf trzyma się mocniej tego, co zaznaczał Chopin. Zresztą scherzo Jewgienija też jest bardzo piękne, pewnie równie piękne, i  ogromnie mi się podobało ale trudno, Ingolfowe oczarowało mnie bardziej. On po prostu generalnie jakoś głębiej zapada mi w serce, bardziej wzrusza.
Co do rozpiętości siły dźwięku - akurat przecież Chopin nie przepada za zbyt wielkimi kontrastami. "Prostota i naturalność". Ale nie będę się kłócić o pierwszą część. Dobrze. Niech Wam będzie, że jest lepsza (ach, milcz, biedne serce :)). Ale finału nie poddam za żadne skarby. Za nic:) No surrender:)) Agitato to majstersztyk o niesamowitej dramaturgii, wielkiej sile oddziaływania. To nie ma być delikatne. To jest romantyczny poryw szaleństwa. To jest "Szał" Podkowińskiego. To jest cwał w otchłań na piekielnym rumaku. Nikt inny nie osiągnął takiego demonicznego efektu. Nikt inny tak mnie nie porwał. Zatem całościowo sonata Wundera rzuciła mnie na kolana, nawet jeśli przyznam, że pierwszą część Bożanow grał lepiej, a drugą równie dobrze :) Czyli zadziałało w pełni połączenie emocji kompozytora, wykonawcy i słuchacza i mocne zaiskrzenie na styku tych trzech osobowości potrzebnych do tego, aby dzieło w pełni ożyło.
Żeby nie było, że nie doceniam Bożanowa, powtórzę to co na forum tvp, że dla mnie spór który z nich lepszy przypomina nieco rozważania nad tym, czy smaczniejszy jest tort Sachera, czy tort węgierski, bo to bardziej kwestia osobistej preferencji co do ich indywidualnego stylu i podejścia do Chopina, a nie różnicy w talencie, muzykalności, czy technice. Ale Wunder to moja wielka muzyczna fascynacja, a co to za miłość, jeśli się jej nie broni z całego serca  ;) :D

Co do Poloneza Fantazji - jest to jeden z utworów które szczególnie sobie po konkursie upodobałem. Urzekła mnie jego forma i złożoność. Jednak co do ulubionego wykonania to jestem odmiennego zdania - właśnie w tej chwili jestem w trakcie słuchania tego utworu w wykonaniu Julianny która - powiem kolokwialnie - nie wydziwia. Aleksias mówiła, że utwór ten może być trudny do odbioru i trzeba do niego dojrzeć. Ja jako (chyba już ostatni bo dziewczęta nam się wykruszyły) przedstawiciel młodzieży rocznikowej (nie mylić z młodością mentalną) wręcz zachwycam się tym utworem, chociaż po wypowiedzi Aleksias zacząłem się zastanawiać nad pewną kwestią. Dwa zdania wcześniej napisałem, że Awdeewa nie wydziwia i może to jest właśnie słowo klucz. Może ta moja młodość i nikła jeszcze znajomość Chopina wymaga bardzo dosłownego wykonania, pozbawionego nadmiaru podtekstów ukrytych między wierszami.

Po wczorajszym koncercie już wiem! Tym utworem jest zdecydowanie Bolero. :)

No to wyraźnie rośnie klub fanów Bolera wyodrębniony wewnątrz miłośników Chopina :D
Zresztą w ogóle, Ewo, mamy podobne muzyczne upodobania:)
Myślę, że dobrze by było posłuchać całego repertuaru Chopina w wykonaniu Ingolfa
- nie wiadomo, może jeszcze jakieś niedocenione perełki by się nam objawiły.
Ale nokturn też był cudny, prawda? Bardzo bym chciała posłuchać go w nokturnach. I w ogóle
jeszcze w czymś nowym. Trzeba czekać, aż się przewali ten "laureacki"sezon, żeby
miał czas coś sobie nowego poćwiczyć.
 

Tak, słusznie. Myślę, że Ingolf idealnie nadaje się do nokturnów ("Filigrane Girlanden" !). Często wracam do kompletu nokturnów w wyk. Adama Harasiewicza (co z jego nową płytą dla PR?), gra je arystokratycznie, czyste piękno. Harasiewicz i Wunder to podobne muzykalnie osobowości, więc na pewno wspaniale zabrzmiałyby op. 15, 27 i in. w jego wykonaniu...  Bardzo chciałbym go usłyszeć też w Barkaroli, w jakimś polonezie - op. 53 czy 44.
A... i czekam na koncert - f-moll, rzecz jasna. Z orkiestrą Concertgebouw :D

Ooooo, super by było. Ale przygotowanie koncertu musi zajmować mnóstwo czasu, więc nie spodziewałabym się w najbliższej przyszłości.

Uwielbiam Harasiewiczowe nokturny:) Op. 15 i 27, jak najbardziej (Des-dur!!:))). Bardzo bym też chciała usłyszeć, jak Ingolf gra resztę op.9 (zwłaszcza Es-dur:)). Albo As-dur op.32:)) Albo e-moll op. 72:)) Albo cis-moll posth.:)) Co tam, wszystkie bym chciała usłyszeć:))