Muzyka operowa

[Aleksias]

A oto propozycja Dwójki na jutrzejsze popołudnie:

Pergolesi i San Guglielmo Duca d"Aquitania. Sobota, g.16:00

http://www.polskieradio.pl/8/688/Artykul/355297,Historia-nawrocenia-sw-Wilhelma-na-Fewstiwalu-Misteria-Paschalia

[Aleksias]

Cavalleria rusticana - odpowiednia opera na Wielkanoc:))
Pierwsza opera werystyczna, jedna z najbardziej poruszających.
Oto kilka przepięknych chórów:
Regina coeli
http://www.youtube.com/watch?v=On7U5glHVsY&feature=related
Inneggiamo - i Maria Callas
http://www.youtube.com/watch?v=3ISDLkGRdHg&feature=related
Gli aranci olezzano
http://www.youtube.com/watch?v=a7KrnKHeU7Q

i kilka równie pięknych duetów:
Domingo i Cossotto - Tu qui, Santuzza
http://www.youtube.com/watch?v=3E1JlyzjKmY&feature=related
i Ah! Io vedi
http://www.youtube.com/watch?v=NNdL6fDabOY&feature=related
I może jeszcze Pavarotti i O Lola
http://www.youtube.com/watch?v=dgy-YuT8MBo

[Goguś]

Asiu, obiecałem Ci Villazona - nie miałem czasu na dokładne przeszukanie, to samo tyczy się obecności na forum - tak jak mówiłem - gorący okres. Niemniej jednak wybrałem dwie opery Napój Miłosny i Traviata:

Una furtiva lagrima to przykład Villazona lirycznego choć nie obyło się bez jego charakterystycznych zabaw tembrem głosu. W tym przypadku nie jest to efekciarskie i bardzo dobrze wpisuje się w charakter opery Donizettiego.
http://www.youtube.com/watch?v=UUI8rpMzsC8

Caro Elisir - zwłaszcza w tej wersji - to czysta zabawa Ronalda i Anny. Ta dwójka to jeden z nielicznych którzy tak wspaniale potrafią bawić się operą. To jest właśnie ta młodość.
http://www.youtube.com/watch?v=rraCs_e-cJs

2 część drugiego aktu Traviaty - Invitato a qui seguirmi. Niezwykle emocjonalny duet z opery Verdiego a donośny głos Villazona jest do tej partii idealny. Ponadto Ronaldo śpiewa bardzo, bardzo wyraźnie i nie traci na tym muzyka.

Z Netrebko: http://www.youtube.com/watch?v=ctxQlW_A2Zs
Z Fleming: http://www.youtube.com/watch?v=VSz24jXdgyY

[Aleksias]

Dzięki, Piotrze:) Posłuchałam z dużą przyjemnością.
Bardzo mi się podoba to, jak Ronaldo bawi się głosem i cieszy śpiewaniem. A w dodatku dobrze żongluje
Tworzą z Netrebko wspaniały duet, choć Traviata z Fleming też może się podobać (a scenografia nawet bardziej:))

[Goguś]

Dzięki, Piotrze:) Posłuchałam z dużą przyjemnością.
Bardzo mi się podoba to, jak Ronaldo bawi się głosem i cieszy śpiewaniem. A w dodatku dobrze żongluje
Tworzą z Netrebko wspaniały duet, choć Traviata z Fleming też może się podobać (a scenografia nawet bardziej:))

Wykonanie Fleming nie podoba mi się wcale. Brakuje mi melodyjności, uważam, że zepsuła ona tak piękną muzykę Verdiego. Co do scenografii to oczywiście kwestia gustu - minimalizm nie do wszystkiego pasuje ale w tym przypadku motyw przewodni zegara - nawiązanie do upływu czasu Violetty jest bardzo wymowne. Obserwując kolejne akty widać, jak niewiele trzeba, żeby scenografię zmienić - akt 2 - ogród - na kanapy położono kwieciste narzuty, w pozostałych częściach wszystko właściwie opierało się o zmianę oświetlenia.

Violetta wyróżniała się z tłumu postaci w czarnych garniturach (nawet Flora ubrana była w męską odzież). Na początku niczym nie wyróżniał się Alfred (przecież w 1 akcie jest on dla Violetty tylko kolejnym adoratorem) po to aby w kolejnych odsłonach być z ukochaną sam na sam (za wyjątkiem 2 części aktu 2-go - tutaj Alfred w przeciwieństwie do pozostałych gości nie nosi maski). Taki dobór scenografii podkreśla uniwersalizm tej historii, to że nie musi ona dziać się w XIX czy XX wieku w Paryżu ale może dziać się teraz i to wszędzie.

[TeresaGrob]

Mnie sie podoba ta scenografia (wspólczesna) choć nie wiem dlaczego nasz Beczała (świetny)
tu jest bez krawata.

http://www.youtube.com/watch?v=L3XDkykryBA

[Aleksias]

Wykonanie Fleming nie podoba mi się wcale. Brakuje mi melodyjności, uważam, że zepsuła ona tak piękną muzykę Verdiego.

No dobrze, może nie jest to ideał:) ale jednak sama muzyka już się broni i nie tak łatwo ją zepsuć:) A poza tym jest Ronaldo i reszta:))

Co do scenografii to oczywiście kwestia gustu - minimalizm nie do wszystkiego pasuje ale w tym przypadku motyw przewodni zegara - nawiązanie do upływu czasu Violetty jest bardzo wymowne. Obserwując kolejne akty widać, jak niewiele trzeba, żeby scenografię zmienić - akt 2 - ogród - na kanapy położono kwieciste narzuty, w pozostałych częściach wszystko właściwie opierało się o zmianę oświetlenia.

Violetta wyróżniała się z tłumu postaci w czarnych garniturach (nawet Flora ubrana była w męską odzież). Na początku niczym nie wyróżniał się Alfred (przecież w 1 akcie jest on dla Violetty tylko kolejnym adoratorem) po to aby w kolejnych odsłonach być z ukochaną sam na sam (za wyjątkiem 2 części aktu 2-go - tutaj Alfred w przeciwieństwie do pozostałych gości nie nosi maski). Taki dobór scenografii podkreśla uniwersalizm tej historii, to że nie musi ona dziać się w XIX czy XX wieku w Paryżu ale może dziać się teraz i to wszędzie.

Rozumiem, i nie twierdzę, że to nie ma sensu. Jednak mam sentyment do kostiumów z epoki Tak jak mówisz - to kwestia indywidualnych upodobań. W sumie w tym wszystkm najważniejsza jest muzyka, jednak ja właśnie lubię, gdy scenografia przenosi mnie w czasie, stanowi część magii. Ten zegar owszem, jest w pewien sposób magiczny, swoje robią fantastyczne głosy i gra aktorska, ale jednak ta wielka pusta przestrzeń sprawia wrażenie, jakby zamknęto ich w hangarze:)  

[ewa578]

A pamiętacie całodzienny spektakl Traviaty z Jose Cura, transmitowany z naturalnych lenerów? To było przeżycie!

[TeresaGrob]

Największy sopran koloraturowy wszechczasów, nic jej nie powstrzymywało od śpiewania. Kiedyś Krystyna Janda
w swoim teatrze wystawiała sztukę o niej niestety nie pamiętam tytułu.

Florence Foster-Jenkins jako Królowa Nocy!!

http://www.youtube.com/watch?v=MM6qntPpyZ0

[Mozart]

Tak, tak.. Więc - to jest koszmar. Sam nie wiem kto lepszy, ona czy pianista. Terrible, to psuje słuch.
Ale sama Florence - ciekawa postać. 

[TeresaGrob]

Przynajmniej bez kompleksów

[Janusz1228]

Największy sopran koloraturowy wszechczasów, nic jej nie powstrzymywało od śpiewania. Kiedyś Krystyna Janda
w swoim teatrze wystawiała sztukę o niej niestety nie pamiętam tytułu.

Florence Foster-Jenkins jako Królowa Nocy!!

http://www.youtube.com/watch?v=MM6qntPpyZ0

Byłem 2 lata temu na tym spektaklu (szedł gościnnie w Teatrze Wielkim). W roli FF - oczywiście Janda, jej akompaniator - młody Stuhr. A tytuł spektaklu  - "Boska!"
Bardzo dobry spektakl, choć nie wiem czemu klasyfikowany jako komedia. Jeśli już - to dla mnie była to bardzo gorzka komedia. Nie do śmiechu naśmiewać się z czyiś ułomności i marzeń (not bene - spełnionych)

[Goguś]

Masz rację Asiu - kostiumy z epoki to nieodłączna część opery. Dzięki nim widz odczuwa atmosferę i czasy opowieści. Uważam, że nawet inscenizacja Traviaty z Salzburga to kryterium spełnia.

Jakiś czas temu słyszałem o Warszawskiej interpretacji dzieła Verdiego w której akcja toczy się w klubie nocnym, z kolei zapowiedź Turandot w reżyserii Mariusza Trelińskiego (premiera Teatr Wielki, kwiecień 2011) przedstawiała mężczyzn poruszających się na scenie w slipkach. Nie chciałbym oceniać żadnej z wymienionych scenografii nie widząc tych wykonań ale generalizując - tego typu zabiegi odciągają uwagę widza od muzyki a przy tym nie oddają klimatu dzieła (skomponowanego w konkretnej epoce będącego dla tej epoki charakterystyczne). Podsumowując - odwzorowanie epoki - OCZYWIŚCIE; minimalizm - TAK; nowoczesna tandeta - NIE.

[Mozart]

Minimalizm - tak, ale tylko czasem - wtedy, gdy on zawiera konkretny przekaz, gdy służy dziełu i jego wymowie. Z generalizacją - polemizowałbym.
Jak dzisiaj cienka granica między minimalizmem a ową nowoczesną tandetą...

[Goguś]

Minimalizm - tak, ale tylko czasem - wtedy, gdy on zawiera konkretny przekaz, gdy służy dziełu i jego wymowie. Z generalizacją - polemizowałbym.
Jak dzisiaj cienka granica między minimalizmem a ową nowoczesną tandetą...

Taki w operze powinien być cel minimalizmu - podkreślenie czegoś, co niesie muzyka lub śpiewane słowa oraz co jest przekazywane grą aktorską. Scenografia może te czynniki uzupełniać, ale to właśnie w bogatej scenografii łatwiej zgubić kluczowy wątek (kluczowy dla danej realizacji) a każdy reżyser wystawiając Traviatę lub jakąkolwiek inną operę ma swoje zamierzenie, które swoimi pomysłami chce podkreślić. Zamierzenia te są zupełnie inne, tak jak w przypadku Traviaty na pierwszy plan wysunąć się może wątek miłosny, upływ czasu czy wewnętrzna przemiana Violetty - to reżyser decyduje o czym aktorzy mają dziś opowiedzieć i jaka atmosfera, jakie dekoracje będą do tego przekazu pasować.

Mimo mojej krytyki dotyczącej unowocześnianiu dekoracji (Traviata i Turandot z poprzedniego posta) chciałbym te inscenizacje zobaczyć, bo być może w ich specyfice jest coś, co wyróżni je spośród wielu innych odsłon tych sztuk. Coś czego nie da się odkryć nie widząc spektaklu. Może będę miał taką okazję, kto wie...