CD:R.Blechacz+RoyalConcertgebouwOrchestra/J. Semkow/=CHOPIN KoncertyFortepianowe

[Tycjan]

Wszystkiego dobrego Drogim Kurierowiczom z okazji jutrzejszego Dnia Niepodległości! U mnie jutro ta cudowna płyta Blechacza, dużo wina i ... tradycyjnie gęś Po prostu cieszmy się z tej naszej wspaniałej Niepodległości ....!!!

[Monika_Aleksandra]

Cieszę się, nawet bardzo.

[Goguś]

Mam, słucham ... pamiętacie jak wspominałem o tym, że nie mogę przekonać się do koncertu f-moll ... dzięki Blechaczowi i tej płycie jestem celu bliżej niż dalej. Natomiast próbowałem porównać Rafała z laureatami tegorocznego konkursu, szczególnie z Wunderem i stwierdziłem że to jednak niemożliwe, chociaż jeszcze w trakcie konkursu wydawało mi się, że to jemu najbliżej jest do Blechacza.
Słuchając 1 koncertu w wykonaniu Blechacza wydaje mi się że on po prostu bawi się muzyką, gra lekko, pewnie - bardzo podoba mi się Rondo Vivace - tu ta zabawa dźwiękiem jest szczególnie widoczna (a raczej słyszalna). Jednakże we wcześniejszej części z tego samego instrumentu pianista wydobywa przepiękny liryczny dźwięk i opowiada ... Na moje ucho Romance Larghetto i Rondo Vivace grają jakby różne postacie i to właśnie cenię w Blechaczu, wszechstronność (przynajmniej w zakresie Chopina).

[Tycjan]

Wykonania koncertów Blechacza są świetne. Podzielam sugestię, że w szczególności w porównaniu z laureatami ostatniego Konkursu wypadają niezwykle interesująco. Zachwyca mnie u Blechacza umiarkowanie. Wszystkiego jest tyle, ile trzeba. Nie koloryzuje muzyki Chopina, ale i nie przerysowuje. U Blechacza dopiero słychać, że Chopin nie był kompozytorem jedynie "salonowym" także w przypadku jego obu koncertów. Zestawienie gry Blechacza koncertu e-moll z grą tego koncertu przez laureatów Konkursu pokazuje jak bardzo tym ostatnim nie udało się oddać tej osławionej naturalności i prostoty w muzyce Chopina; Blechacz radzi sobie z tym genialnie. Lubię słuchać laureatów i odkrywać ich duszę w grze Chopina, a także dowiadywać się "coś-nie-coś" o samym Chopinie, ale nie mam wątpliwości, że to u Blechacza odkrywa się, co najważniejsze: duszę Chopina nagą, bez dekoracji i dodatków.