Daniił Trifonow - młody, genialny pianista

[bartus]

Rachmaninow lata jak salata po tych tonacjach.
Co slina przyjdzie na jezyk.
Ale, jak Ci sie podoba?

[xbw]

No wiesz, ja w ogóle nie lubię różnych takich wariacji, przeróbek, unowocześnień, i wszelkich "na temat". Dlatego sama siebie zdziwiłam, że zapałałam sympatią do tego wykonania firmowanego w tytule "on a theme by".
Przepraszam Cię, ale nie wiem, czemu lubię tego słuchać w kółko. Czasem się takie niewyjaśnione nielogiczne sprawy zdarzają. Może to podpada pod kategorię "są rzeczy o których się filozofom nie śniło"?

[xbw]

Za tydzień, w niedzielę 14 października o 19.00 w radiowej Dwójce retransmisja koncertu Daniila z ostatniego ChijE.

Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławksiego, 28.08.2012
Aleksandr Skriabin III Sonata fis-moll op. 23;
Nikołaj Medtner Bajka a-moll op. 51 nr 2, Bajka Es-dur op. 26 nr 1, Bajka b-moll op. 20 nr 1;
Igor Strawiński (opr. Guido Agosti) Ognisty ptak;
Claude Debussy Images – zeszyt I;
Fryderyk Chopin Etiudy op. 25

[Ewa1]

Świetna wiadomość! Bardzo dziękuję, Beato! Poinformuję o tym na FB.

[xbw]

Daniil ma swój kanał na YouTube, na razie tylko dwa filmiki.

http://www.youtube.com/watch?v=bMpxT-BgQRg&feature=channel&list=UL
http://www.youtube.com/watch?v=NOX37S4I16Q&feature=channel&list=UL

[xbw]

Daniil w Medici.tv do końca października bez ograniczeń. Etiudy Chopina z tegorocznego Verbier plus Debussy i Strawiński.

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-debussy-chopin-verbier-festival-2012

[Mozart]

Dzis Trifi koncertował w Auli UAM, zapewne wspaniale; żałuję, że nie jestem dziś w Poznaniu (albo inaczej: że ten koncert jest właśnie dziś).

Beatko, nagranie koncertu Czajkowskiego z Gergieviem dla Mariinsky Label, o którym kiedyś wspomniałaś, można uznać za jedno z najciekawszych w ostatnich latach. Jestem pod wielkim wrażeniem i szczerze polecem. Trifonov to już faktycznie Artysta.

[p.Joanna]

Daniil Trifonov w Poznaniu
Bardzo żałuję Patryku, że nie było Cię w Auli na koncercie z dwóch powodów. Po pierwsze byłoby wspaniale skonfrontować moje emocjonalne wrażenia z Twoją profesjonalną wiedzą i po drugie, szkoda, że straciłeś taką przyjemność.
Po raz drugi na żywo słyszałam Daniiła Trifonova w koncercie b-moll Czajkowskiego. W Warszawie, jak świetnie pisała Beata, walczył trochę z monumentalną Rosyjską Orkiestrą Narodową.
W Poznaniu całkowicie zdominował wykonanie tego koncertu. Orkiestra była nawet nie na drugim, ale na trzecim planie.
Kilkakrotnie przesłuchałam płytę Daniiła Trifonova z koncertem Czajkowskiego i tak jak Patryk jestem nią zachwycona. Bardzo byłam ciekawa konfrontacji studyjnego wykonania, na pewno „podrasowanego” dźwiękowo,  z koncertem na żywo.
Ale choć ten sam solista i ten sam utwór, nie da się tych dwóch interpretacji porównać, tak bardzo się od siebie różniły.
Nie wiem, czy to jednorazowa próba eksperymentowania na materiale, który się doskonale zna i ostatnio bardzo często wykonuje, czy jakiś stały trend, nowy kierunek w pianistyce Daniiła Trifonova, ale równowaga między elementem „demonicznym”, a poezją w grze rosyjskiego pianisty została w Poznaniu bardzo zakłócona.
To był najbardziej dynamiczny, ekspresyjny, szaleńczy występ Daniiła Trifonova, jaki słyszałam. Z niezwykłą uczciwością, która w ogóle nie kalkuluje ryzyka podszedł pianista do tego występu. Nie odpuścił żadnej frazy, nie zaniedbał żadnego zwrotu, w każdy włożył maksimum energii, każdy potraktował z maksymalnym zaangażowaniem. I zagrał dźwięki, o których istnieniu nie miałam nawet pojęcia. Wiecie na przykład jak brzmi cios nożem w serce fortepianu?
Nie byłam przygotowana na takie doznania i dopiero w połowie pierwszej części zaakceptowałam fakt, że nie będzie tak jak na płycie i że będzie to inny b-moll, niż ten, który do tej pory znałam w wykonaniu Trifonova i innych. Przede wszystkim zaskakiwał fakt, że fortepian jest tak dominujący, że w zasadzie słuchamy recitalu fortepianowego z orkiestrą w dalekim tle. Nie krytykuję takiego pomysłu, bo efekt był bardziej niż interesujący, szczególnie przy tak szaleńczej i skontrastowanej grze solisty. Bo Daniił Trifonov grał nie tylko głośno, ale i tak cicho, że można było uwierzyć, że nawet piórko jest w stanie wydobyć z instrumentu dźwięk. Tylko, że w tych nielicznych, cichych partiach bardzo brakowało poezji.
Z zachwytem patrzyłam i słuchałam jak ciało, skomplikowanym system napinania mięśni i ułożenia względem instrumentu potrafi przekazać fortepianowi energię,  zamienić ją w dźwięk i jak emocje widoczne na twarzy pianisty mogą w ten sposób być wyrażone niezwykłą muzyką.
Słuchając gry Daniiła Trifonova pomyślałam, że brzmi jak mężczyzna, który wyrusza na swoją pierwszą wyprawę na polowanie. Myśli o niezwykłych czynach, których może dokonać, o chwale, którą może się okryć, o pozycji, którą może zdobyć swoją odwagą i talentem. O tym podniecającym dreszczu, który musi odczuwać i którym zagłusza lęki i obawy.
I troszkę zrobiło mi się żal.
Na bis najpierw zagrał Pstrąga, a kiedy usiadł do drugiego, przez chwilę zastanawiał się co wybrać. I wtedy zrobił mi drugą, po tym niespodziewanym wykonaniu b-molla, przyjemność – nie zagrał Chopina. Miałam wrażenie, że zastanawia się czy w Polsce nie powinien to być właśnie Chopin, ale ku mojej wielkiej uldze, zrezygnował i wybrał Strawińskiego. Tak, Ognisty Ptak wpisywał się doskonale w stylistykę tego, naprawdę niepowtarzalnego koncertu.
Wykonane w drugiej części koncertu Tańce Symfoniczne Rachmaninowa były doskonałym tłem do powyższych rozważań.








 

[Mozart]

Dzięki za recenzję, Joanno! Potwierdzasz opinię innych, którzy byli w piątek w Auli UAM - Trifonov oczarował. Mimo nie najlepszego (ponoć) instrumentu. Być może Twoje wrażenie dotyczące dominacji fortepianu wynikało z faktu, że orkiestra poznańska po raz kolejny nie popisała się - i z racji swojego poziomu po prostu nie mogła wysunąć się na bliższy plan (bez straty dla muzyki); narzekaliśmy na nia już troszkę przy okazji Konkursu Wieniawskiego.

[p.Joanna]

Właśnie wysłuchałam Daniiła Trifonova w f-mollu Chopina. Odetchnęłam z ulgą. Absolutnie wszystko w porządku z poezją i wrażliwością w jego   pianistyce. Po Poznaniu naprawdę się martwiłam, ale widać miał jakieś inne niż własne ograniczenia powody, aby grać "jak wariat". Wszystko też w porządku z jego błyskotliwością. Cały koncert był moim zdaniem zagrany wspaniale, ale trzecia część była zjawiskowa. Pięknie tam na końcu Europy potańcował mazurka. Szkoda tylko, że w jego planach do kwietnia przyszłego roku jest tylko jeden koncert w Polsce i to taki na którym nie będę mogła być. A w nowym repertuarze preludia Chopina, sonata h-moll Liszta, ech... Znowu trzeba będzie uruchomić "biuro podróży" 

[xbw]

Joanno, ale to nagranie studyjne. Chciałabym wiedzieć, w których miejscach jest montowane, udoskonalane i modyfikowane, taką ilość procentową ingerencji Może mi się wydaje, ale już te początkowe powtarzane akordy plum-plum-plum - mam wrażenie, że są montowane. Wolę muzykę nawet niedoskonale odtworzoną, ale bez technicznego make-up. Płyty w całości jeszcze nie słyszałam, ale jestem jej ciekawa, choć "modyfikowana".

[p.Joanna]

Mówisz oczywiście o b-mollu Czajkowskiego? Można powiedzieć, że studyjne. Sala koncertowa Teatru Maryjskiego w Petersburgu, gdzie nagrywano (i gdzie byłam w lutym 2011r, na koncercie Trifonova), jest wyjątkowym miejscem. To prezent jaki od swojego przyjaciela Putina otrzymał Giergiev. Wyposażona w najnowocześniejszy sprzęt dla reżyserów dźwięku, projektowana przez najlepszych, niemieckich specjalistów od akustyki jest chyba jednym z najlepszych studiów nagraniowych dla tak dużych zespołów jak orkiestra symfoniczna na świecie. No i na pewno można tam z dźwiękiem zrobić co się chce, choć myślę, że się tak w przypadku naszego ulubieńca nie natrudzili.
Już sam fakt, że dźwięk zbiera wiele mikrofonów, umieszczonych w różnych miejscach sprawia, że końcowy efekt jest zupełnie różny od tego, co możemy usłyszeć na sali koncertowej. Zaobserwowałam to na koncercie urodzinowym w marcu 2011r., kiedy Trifonov  grał e-molla Chopina z Pendereckim. Poprosiłam, żeby w domu nagrano mi transmisję i zaraz po powrocie do domu odsłuchałam to co kilka godzin wcześniej słyszałam na sali koncertowej. To były zupełnie inne koncerty. Mówili o tym również komentatorzy w studiu konkursowym w 2010r. Inne wrażenia mieli słuchacze w studiu i inne ci na sali koncertowej.
Tak czy inaczej płyta Trifonova z Czajkowskim jest doskonała, bardzo Ci polecam.

[xbw]

Joanno, do wysłuchania żadnej płyty Daniila nie trzeba mnie zachęcać

Nie napisałaś, jak wysłuchałaś tego f-molla, więc sobie pomyślałam, że z ostatniej płyty i reszta mi się już dorobiła. Ale tak to jest, kiedy człowiekowi nieustannie "ciosają kołki na głowie", przestaje odróżniać Czajkowskiego od Chopina

Cuda techniki potrafią zwodzić, efekt widoczny chociażby w Dusznikach, gdzie są czasem zapraszani wykonawcy na podstawie nagrań studyjnych, a na scenie wychodzi szydło z worka a widownia z sali.

Ale Daniil, nawet jeśli knoci, to robi to tak czarująco, że z pewnością nikt z widowni nie czmycha.

[xbw]

Październikowy wywiad z Daniilem przeprowadzony w Tel Avivie

http://www.youtube.com/watch?v=7nQwvLjd4gc

[xbw]

"Dziki" fragmencik listopadowego koncertu, Widmung Schumanna w transkrypcji Liszta

http://youtu.be/oWSfA4JWknA