Kurier Szafarski

Beatko, niestety musiałamj Ci e wyręczyć, przepraszam!

Czy słuchacie Daniiła i o nim w dwójce teraz?

I dobrze, będę się dorzucała :)
Mogę zacząć już teraz:

Evgeny Kissin gra rocznie 30 koncertów, Rafał Blechacz 40, a Danny Boy 85. Dużo zdrowia życzymy. I wielu plasterków avocado po koncertach :)

Ewo, a co było w Dwójce, byłam cały dzionek poza W-wą i poza siecią aż do teraz.

Są tacy, którzy, a jakże! - chodzą z kurami spać. Ale są i tacy, za którymi kury chodzą.
Do takich zalicza się Danił. Jego fani i FANKI też :)
Taki styl życia nie zawsze bywa korzystny. W pólsennych marach jedne obiekty westchnień przeistaczają się w drugie. Bezwolnie i nieopacznie. ;D
 :D

Jakże chodzić wcześnie spać, kiedy po nocy, np. na Promsach, dzieją się tak cudne rzeczy jak wczoraj?!

Przez cały tydzień, o 13:00, w dwójce, w "Trzech godzinach pod słońcem", A. Laskowski - korespondent konkursu, komentował Konkurs Czajkowskiego. Akurat wczorajszy komentarz, niemal w całości poświęcił Daniiłowi, krasząc go obficie nagraniami konkursowych występów Trifiego. Oj, szkoda, że nie słuchałaś! :)

Ewo,czy masz może na myśli wczorajszego  Rinaldo ? Słuchałam transmisjii BBC .

Tak! Co co za gratka! ;D

Nasz człowiek za wschodnią granicą, koleżanka Kati i Janusza, wrzuciła bardzo przydatny zapis rozmowy z Daniilem:

http://www.youtube.com/watch?v=N9DejnVdS4I&feature=player_embedded

Sierpniowy wywiad (po festiwalu w Dusznikach) z Daniilem ukaże się w "Twojej Muzie" w listopadzie.

Co robi Daniil Trifonov, kiedy nie gra na fortepianie?

Klika przycisk "Potwierdź" w odpowiedzi na "Zaproszenia do grona znajomych" na portalu społecznościowym FB   ;)

                 

                    :D  :D  :D

  Masz rację, Beatko...To jego ulubione, pozamuzyczne hobby...Właśnie przed chwilą Danił mnie "rozpoznał"  :)  Ale chyba nie miał z tym problemu, skoro nasze zdjęcia z nim z Dusznik są na jego profilu...Wrzuciła je pewna fanka z Czelabińska, która jest moją i Janusza  FB znajomą.
  Myślę Beatko, że powinnaś też dać się "rozpoznać" Daniłce... ;)

Daniil 1 września, koncert f-moll, nie napiszę, gdzie, bo zestawienie nie za bardzo.

http://www.youtube.com/watch?v=TmHGZYP7qrc

To stanowczo najlepszy zarejestrowany Walc Mefisto, no, może jeszcze ten w Dusznikach, ale jak zdobyć nagranie?

http://www.youtube.com/watch?v=x9FNYZy0fM4&feature=share

Bardzo cenny link :)

Wywiad z Daniilem przeprowadzony dziś na żywo w radiu BBC, do odtworzenia przez siedem dni. Od 1:34:00.

http://www.bbc.co.uk/radio3/programmes/presenters/rafferty-sean.shtml

Mój przyjaciel Daniil  ;D przysłał mi dziś swoje nagrania muzyki Chopina z finału konkursu Czajkowskiego. Zasłuchałem się bez reszty - w szczególności koncert e-moll mnie urzekł  :o Są to teraz moje ulubione nagrania
http://www.trifonov.us/audio/

Zarejestrowany i udostępniony przez Olgę, która nie zna polskiego, wywiad Daniila dla radia BBC:

http://www.youtube.com/watch?v=3Uh3ocgfjQI&feature=related

Także dzięki Oldze możemy posłuchać jak Trifonov gra "Auf dem Wasser zu singen" i "Die Forelle" / Schubert-Liszt

http://www.youtube.com/watch?v=FSZEEiJ0SPc&feature=related

A tak Daniil grał w Koninie 16 września tego roku, jakość dźwięku, niestety, tragiczna, ale i tak piękno przekazu mimo tego, widocznie się przez szumy przebija.

http://www.youtube.com/watch?v=70M-Rh9tS_M&feature=player_embedded

Dziś Trifonov gra w Rzymie. Życzymy sprawnego systemu oświetleniowego.

Przedwczoraj Daniil grał po ciemku, a latarką przyświecał mu Valery Gergiev..

http://www.youtube.com/watch?v=n5uCK5BudaM&feature=player_embedded

http://lsoontour.wordpress.com/2011/09/26/bad-light-stops-play-eventually/

http://chatteringchough.blogspot.com/2011/09/g-live-opens.html

Beatko, chodzi ci o to jak zgrać dźwięk z tego filmiku? Jeżeli tak, to jest to prostsze niż ci się wydaje....

 Beatko, Mephisto Waltz już jest w twojej skrzynce na gmailu...Miłego odsłuchu  :) :-*

Drotka, dzięki serdeczne :)

Bardziej chodziło mi o to, że Campanella + Mefisto zagrane Dusznikach to było trzęsienie ziemi po prostu i żal wielki byłby, gdyby nikt tego wydarzenia nie nagrał. Mam nadzieję, że Pan z Kamerą wcisnął guziczek i jakoś gdzieś kiedyś będzie można te chwile przeżyć ponownie. Choć pewnie już nie tak intensywnie jak TAM, WTEDY, NA ŻYWO.

 No właśnie...Gdzie są te nagrania z Dusznik? Przecież były kamery...Chyba, że one były tylko dla potrzeb przekazania obrazu do namiotu festiwalowego...Mam nadzieję jednak, że w przyszłym roku będzie można nabyć jakieś DVD z tego koncertu, ewentualnie chociaż CD...

Pierwsze uderzenie pioruna, prawie rok temu, etap pierwszy utwór pierwszy, utwór drugi... I tak do teraz i jeszcze długo długo...

http://www.youtube.com/watch?v=PtM-4WKVFCk

Chyba nie słyszałem Daniila podczas I etapu - nagrania etiud jak wszystkie jego wykonania perfekcyjne, wirtuozerskie, nastrojowe, piękne...Dzięki za przypomnienie - pozdrawiam serdecznie :)

Piękne stanowczo, nawet magiczne, ale błędy są, zwłaszcza w tej drugiej etiudce, co nijak im nie ujmuje w moich oczach i uszach, magia chwili pokrywa niedoskonałości :)

Skazany na sukces! :D
http://www.tulsaworld.com/scene/article.aspx?subjectid=272&articleid=20111003_272_D2_CUTLIN425905

Magdo o szafirowych oczach, co ty masz w Avatarku? :)

Daniil Trifonov w Carnegie Hall, nagranie trafiło do mnie przez naszą Kati od człowieka ze wschodu czyli (też przecież trochę NASZEJ) Olgi:

http://www.youtube.com/watch?v=2npzhQnK1rw (niestety, pofałszowało mu się...)

A tu Daniil Frankenstein Trifonov po tymże koncercie:

http://www.youtube.com/watch?v=AxLtJ9oWfvQ&feature=related

A tu jeszcze japoński wywiadzik, po rosyjsku:

http://www.youtube.com/watch?v=aSq5F3U01uY&feature=player_embedded

które miejsca miałas na myśli  ???

Dzięki za linki Beatko, wspaniały aplauz, ciekawe co grał na bis.
Rzeczywiście masz rację, Daniił wygląda trochę jak młody Boris Karloff.

Daniłko zafałszował na początku trzeciej części, tuż po przepięknym rozpoczęciu orkiestry, tak dość mocno i co najmniej dwa razy pod rząd, ale wcześniej, na początku też mi coś zgrzytnęło, jak odsłucham jeszcze raz, to podam minuty.

Januszu, coś nie tak: 6:02 i od 28:35.

No racja! Gratulacje, Beato, masz już bardzo osłuchaną partię fortepianu Koncertu :)
Aczkolwiek potknięcia Trifiego nie były jakimiś estradowym blamażem, a raczej tylko drobnymi krówkami partii fortepianu. 6:02 - to (moim zdaniem) jedna poboczna nuta akordu, a w 28:38 - miał prawdopodobnie na mgnienie sekundy zaćmienie umysłu, które dotyczyło w zasadzie jednego akordu. Jako całośc - wystep Daniłka był dobry, choć nie porywający, gorzej znacznie oceniam Orkiestyrę. Chwilami nierówna, nierówne wejscia itp.

Dziś Daniil w Gdańsku z e-mollem i Sir Nevillem Marinnerem, tyle dobrego, że (p.)Joanna w delegacji i, miejmy nadzieję, pięknie nam opisze chwile kolejne wielkiego zachwytu i wyłapie dużo dobrej energii i trochę nam tu na forum "kopsnie"  ;D
No i mam nadzieję, że przekaże pozdrowienia artyście od naszego stawiającego kroczki roczniaka forum.

Jestem całkowicie zakręcona. Takie emocjonalne skoki w moim wieku mogą źle się skończyć. Najpierw, w wykonaniu Daniiła koncert e-moll, inny niż dotychczas, potem oszałamiające bisy, po przerwie Mahler – dla mnie absolutne odkrycie (skąd ten Człowiek wiedział, że kilka dziesięcioleci później pojawi się muzyka filmowa?), a na koniec bawarskie przyśpiewki. Piszę w hotelowej restauracji,a wokół gdański Octoberfest.

Na Ołowiance byłam (jestem) po raz pierwszy (ileż tych pierwszych razy w ciągu ostatniego roku). Budynek na zewnątrz ma typowo gdański styl z piękną metaloplastyką przy wejściu, w środku zdecydowanie brak stylu. I kawiarni.... Rozpuszczona jestem przez Filharmonię Narodową z jej doskonałą kawą i barem.
Po wejściu na salę zdziwiło mnie ustawienie fortepianu na scenie. Stał pośrodku, otoczony krzesłami smyczków. Podium dyrygenta stało z przodu, na samych brzegu sceny. Jakby Sir Nevill Marinner postanowił wchłonąć instrument w orkiestrę i  podporządkować go sobie. Fortepian Steinway & Sons, ale ze zdjętym skrzydłem. Sir postanowił chyba wymieszać dźwięk fortepianu z orkiestrą.
Wyszli razem, Młodość ze Starością. Ale jaka Młodość i jaka Starość. Daniił Trifonow w wymiętym garniturze, z rozpiętą koszulą, zarośnięty jak „dziki perz” (Beata skontaktuj się natychmiast z Haluchem, niech Go wyśle do fryzjera) i Sir Nevill Marinner, elegancki, dziarski, tylko zaokrąglone plecy i niepewny chód świadczyły o Jego wieku.
Orkiestra rozpoczęła wolno i cicho. Zmartwiłam się, że Trifonov będzie się musiał z nią zmagać, ale nic takiego. Dyrygent poprowadził ją w kierunku silnie skontrastowanych brzmień. Muzyka żyła, nabrzmiewając, przyspieszając i wracając do początkowego spokoju.
   Nigdy nie słyszałam u Daniła takiego otwarcia jak dziś. Poznaje chyba instrument coraz lepiej i jak Sokołow potrafi wydobywać z niego zaskakujące dźwięki. Otwarcie zabrzmiało jak wydarte spod serca, bolesne ale nie bardzo głośne. Cudny dźwięk. A potem sama słodycz rozwinięcia, które spłynęło kaskadą pereł, pasażami jak nanizane klejnoty.
Musiałam sama siebie skarcić. Byłam pewna, że po tylu wykonaniach musi przyjść rutyna i że Daniił powieli dotychczasowy, doskonały schemat. Jaka rutyna?!!!!
Sir Marinner osiągnął cel. Fortepian wtopił się, jego dźwięk mieszał się z orkiestrą. Daniił wykorzystał tę sytuację do eksperymentów, tak tak. Zakłócał rytm pasaży, skrajnie modulował  głośność i szybkość.
Śmieliście się pewnie z mojego pierwszego wpisu: „Przestrzeń sali wypełniona została falującą fakturą utworu.”. Sama się śmiałam, ale dziś ona nie falowała, tylko szalała po sali koncertowej. Aż szkoda, że przytłumiona przez orkiestrę.
Larghetto zagrał najbardziej krystalicznym dźwiękiem jaki słyszałam. Niewielkie rubato w żaden sposób nie zakłóciło brylantowej, błyszczącej w świetle i ciemniejącej w cieniu struktury. Już nie opowiadał o platonicznej miłości. Odkrył w Larghetcie doskonałość i najpiękniejszym pianem na świecie nam ją pokazał.
Do czasu, kiedy pod koniec dźwięk powoli usypia i nagle pojawiają się duszki: tatata tatata, tatata, tatata, taaataaataaaa, taataataaaa, taaataaaataaaaaaaa. Nagle brylanty rozpłynęły się we mgle i na granicy snu i jawy rozpoczął się taniec skrzatów, duszków, elfów i błędnych ogników. W niebiesko-szarej poświacie tancerze uśmiechali się do nas, udowadniając nam, że naprawdę istnieją. Aż nadszedł sen i zakończył Larghetto.

Orkiestra rozpoczęła Rondo, jakby bojąc się zakłócić sen. Widać ją też Daniił zahipnotyzował. Rozkręcała się powoli, a Pianista nadal eksperymentował, tym razem z krakowiakiem. I znowu pojawiło się balansowanie emocjami. W pewnym momencie usłyszałam demoniczne dźwięki – czyżby Mefisto-Krakowiak?
W finale otworzył ramiona i świadomy, że dane mu więcej niż zwykłym ludziom, pofrunął do nieba, spłynął z powrotem na ziemię i w ostatnich dźwiękach gnał przed siebie, z radością, że czuje więcej, sięga gdzie wzrok nie sięga i może nam to wszystko pokazać. I nie był to koniec emocji.

Nie było owacji na stojąco, ale nikt nie zamierzał pozwolić mu zakończyć. Początkowa burza oklasków przeszła w równomierny rytm, więc ponownie usiadł do fortepianu, Sir Nevill Marinner usiadł na podium dla dyrygenta (oklaski i owacje) i zaczął się Schumann/Liszt Dedication. Nadzwyczajne wykonanie, śpiewne, z uczuciem, w kulminacji poraziło siłą emocji.
Później zagrał Erlkonig Schuberta/Liszta. Siedział przy klawiaturze zgarbiony jak zasuszony staruszek, z obłędem w oczach, potem cwałował, a głosy wabiły ukochane dziecko, na koniec głucho krzyknął w rozpaczy. Już nie klaskałam, wbita w fotel siedziałam nieprzytomna z przerażenia. Ale publiczność nie odpuszczała. Na koniec firmowy walc, zupełnie inny tym razem. Najpierw się nim bawił, plątał nogi w tańcu, w części sentymentalnej odpłynął tym swoim czarodziejskim dźwiękiem, potem znowu lekko pijany droczył się i dokazywał a w finale tak zawirował, że nikt nie był w stanie zarejestrować ruchu palców na fortepianie.


W przerwie co prawda podeszłam do Niego, bo miałam prezent, książkę, którą kazałam mu przeczytać przed koncertem w Baku, ale nie pozdrawiałam, nie rozmawiałam, był otoczony wielbicielami proszącymi o autograf, więc nie przeszkadzałam.

Po przewie był Mahler, w pierwszej części kojący, w drugiej i trzeciej jarmarczno – zabawowy, w czwartej bardzo odleciany. Sir Marinner utrzymał doskonałą kondycję do końca, cały czas całkowicie panując nad orkiestrą (przypomniały mi się uwagi do Marka Pijarowskiego na Wieniawskim) i otrzymał na koniec olbrzymie oklaski, owację na stojąco, krzyki:'brawo, bukiety kwiatów i została zachowana proporcja w stosunku do Młodego.

Dobrej Nocy Kochani

Dziękuję za piękną relację! Dobranoc  :)

Zazdroszczę wrażeń Joanno. Podobno wielkim pianistom, orkiestry zwykle pięknie akompaniują.
Z Twojegoo opisu wynika jednak, że tu dwoje muzyków (ładnie napisałaś ; młodość i doświadczenie) nawzajem
się inspirowało.Dziękuję za relację.Ciekawe , którą grali symfonię Mahlera, że skojarzyła Ci się
ze ścieżką dziwiękową ?

Joanno dziękuję, dzięki Tobie byłam na tym koncercie! :)

Joasiu
jak czytam Twój felieton
to ciarki przechodzą mi po ramionach i po plecach
bardzo miłe uczucie
sfery mózgu łaskoczą skórę
i skóra łaskocze sfery mózgu

Kochana, dzięki, dzięki, dzięki!!!! Ależ emocje, normalnie sama teraz siedzę roztrzęsiona, a tu do szkółki trzeba zaraz. Opis Larghetta przepiękny, zgarnął mnie jak tornado i normalnie się tam na moment przeniosłam i odebrałam te emocje jakoś osobiście.

Cieszę się, że Młody się rozwija, ale mnie to nic a nic nie dziwi, przecież dawno było widać, że on jak burza, do przodu, dalej, wyżej, bardziej, głębiej, ciągle i ciągle. Aż strach pomyśleć jakie emocje będzie wzbudzał w wieku Sokołowa, jakie posiądzie umiejętności panowania nad instrumentem, może będzie komponował, dyrygował, jako mocno dojrzały mądry myślący, inteligentny i do tego tak bardzo zwykły i normalny. Trochę eliksiru na młodość i może da radę wysłuchać za te dziesiąt lat  ;D

Już wracam do Mahlera Agnieszko, przedwczoraj, ze względu na porę nie miałam już sił. Poza tym, wino podane do kolacji było doskonałe.
To była (zgodnie z programem, bo sama nie jestem w stanie stwierdzić) I Symfonia D-dur, całkiem długie, czteroczęściowe dzieło.
Zaczęło się, jak pisałam wcześniej, łagodnie i śpiewnie. Byłam jeszcze pod ogromnym wrażeniem  koncertu e-moll i bisów, tak naprawdę zaczęłam słuchać dopiero po kilku minutach. Bardzo zaskoczyło mnie, jaką to słuchanie sprawiło mi przyjemność. Czytałam wcześniej trochę o Mahlerze (u Wujka Googla oczywiście), więc wiedziałam, że to późny romantyzm, ale wcale nie brzmiało romantycznie.  Niezwykle ciekawe dźwięki, zaskakujące frazy, dużo sekcji dętej (niestety stały problem z waltorniami, było ich chyba sześć albo siedem). W drugiej części taki dziwny walc, atmosfera jak na wiedeńskim pasażu w czasie festynu (określając charakter jako jarmarczny mocno przesadziłam), ale z pewnym niepokojem, znacznie nowocześniejsze brzmienie w stosunku do kanonu. Trzeciej części już niestety nie pamiętam, była też wesoła i taneczna, ale chyba bardziej emocjonalna.
Czwarta rozpoczęła się tematem „ Panie Janie, ale granym solo na kontrabasie z bębnem. Cały czas temat ten powtarza się przetwarzany przez różne instrumenty, przejmowany jest przez całe sekcje instrumentów, przewija się rozbudowywany wariacjami na ten temat. Absolutnie najlepsza część, najnowocześniejsza, słychać impresjonizm i jakby zapowiedź Prokofiewa (stąd pewnie te filmowe skojarzenia). Kończy się burzliwym nabudowaniem tematów z głośną sekcją dętą (w końcówce grali na stojąco), napięcie narasta coraz intensywniej. Wyobrażacie sobie 87-letniego Dyrygenta, który wszystkie nagłe zwroty, wybuchy ogarnia i w pełni kontroluje? Nie wiem czy jeszcze kiedyś to zobaczę.

Wracając do koncertu e-moll najbardziej zaskoczyła mnie gotowość Sir Nevilla Marinnera do eksperymentowania, bo tak odebrałam pomysł z fortepianem, i odwaga do eksperymentowania u 20-latka grającego ze Sławą. Masz rację Agnieszko, że widać było jak się nawzajem inspirują.
Byłam świadkiem, jak dwaj wielcy artyści szukają nowych pomysłów i muzycznych rozwiązań.
Sam efekt nie zachwycił mnie tak bardzo. Może to kwestia przyzwyczajenia, ale bardziej mi odpowiada, kiedy w chopinowskich koncertach orkiestra jest tłem dla solisty.

 P.Joanno, przepiękna, niezwykle plastyczna, działająca na wyobraźnię relacja... :)

 Ja również, dzięki niej, przeniosłam się na moment do Gdańskiej Filharmonii... :)

Wydaje mi się Joanno, że rozumiem o co Ci chodzi. Ja osobiście też nie lubię eksperymentowania na
tym koncercie Chopina.Niedawno prezentowany tu Tausig nie bardzo mi się podobał.
Ale jeżeli to ma jakiś muzyczny sens, to dlaczego nie.I świetnie,że Daniił nie powiela w kółko tej samej
interpretacji. Gould kiedyś powiedział, że nigdy nie gra tak samo jednego utworu.

Nie wiem, czy było, ale ja nie widziałam, jeśli jednak tak to
przepraszam Beatko

http://www.youtube.com/watch?v=imGD8UsZxu8&feature=related

W tym wątku jeszcze nie było Młodego, kiedy był naprawdę młody, więc dobrze, że już jest. Daniil - kompozytor  :)

Jutro o 19.00 (u nas o 17.00), Danił będzie koncertował z orkiestrą w Mariinskim w Peersburgu. Oczywiście, będzie grał Pierwszy Czajkowskiego, natomiast we środę, tamże, da recital m.in. Chopin i List. Znalazłam stronę mariinski.tv i mam nadzieję, że jeśli nie będzie bezpośredniej transmisji, to przynajmniej pojawi się później zapis obu koncertów. Będę śledzić i informować. ;D

Dzięki niezrównanej Ewie A. mamy dusznicki recital Daniiła na mp3!
http://soundcloud.com/katiooshka/daniil-trifonov-in-duszniki/s-XzaUb

Radosnych wspomnień Wam życzę! ;D

Podziękuj Ewo Ewie :)Może dołączy do nas??

Pięknie gra smarkacz, aż ja stary popłakał się przy Pstrągu Szuberta, zagrał go nietypowo, bardzo szybko, ale z nadzwyczajną, by tak rzec, elegancją.

Zgadzam sie, a z kolei "Fruhlingsglaube" bardzo marzycielsko, lirycznie, zupełnie
nie po lisztowsku.Pięknie.

Ło, właśnie doszedłem do lisztowskich dzwoneczków i, co tu dużo mówić, daję świadectwo (gdyby takie było potrzebne), iż młody daje radę. A z Panią Teresą wypada mi się nie zgodzić w pewnej kwestii, mianowicie po linii, że "po lisztowsku" znaczy nielirycznie. Liszt, moim skromnym zdaniem, był takim samym lirykiem jak wirtuozem, a w dzisiejszych czasiech  bywa oceniany niesprawiedliwie, być może z winy artystów mających skłonności do szarżowania w jego utworach.

Bardzo dziękuję za podziękowania:) Ja już tu wcześniej byłam - przy okazji Konkursu Rubinsteina:) Pewnie pamiętacie:)Miałam ostatnio mało czasu (głównie z powodu intensywneej aktywności na FB), ale postaram się wpadać częściej.  Serdecznie Wszystkich pozdrawiam!:)

Oczywiście, że Liszt potrafił byc liryczny, po prostu jego transkrypcje pieśni Schuberta są
mocno okraszone wirtuozowskimi ozdobnikami, moim zdaniem niepotrzebnie.

:Potrzebnie, Pani Tereso. Potrzebnie.

Zapomniałam napisać o najważniejszym - przegranie recitalu Daniiła z linku francuskiego radia, który ja znalazłam, to w całości dzieło innego fana Daniiła, któremu wszyscy jesteśmy bardzo wdzięczni!:) Gdy tylko się zgodzi, to będziemy wiedzieć, komu tyle zawdzięczamy:) Ja tylko rozpowszechniam to cudo dalej:)

Pozdrawiamy Ewo z pokłonem do samej ziemi :)

Dzięki Ewo :)

Ach, wspomnienia...Znów się wzruszyłam, tak samo jak wtedy w Dusznikach, słuchając "Auf dem Wasser zu singen"...  :'(

dzięki Ewo. Mnie szczególnie zapadł w głowie Król Olch. Jakby nie patrzeć to pierwsza pieśń w naszej Schubertiadzie (m.in. moim dziecku)

Na mnie w tej chwili chyba największe wrażenie robi Schumann i Widmung, choć Schuberta też uwielbiam.

Daniil Trifonov jest młodym, genialnym pianistą. To pewne. Prowadzi również najbardziej szalone biuro podróży na świecie.
Doleciałam do Baku, wiedząc już, że jego koncert jest odwołany, ale przygotowana na zwiedzanie jednego z najciekawszych miejsc na świecie i poznanie przedstawicieli Polonii w Azerbejdżanie. Pani Olga Jurzanina – Makowielska, Prezes Wspólnoty Polskiej w Baku, która mnie tu przyjmuje i oprowadza razem z panem Aleksandrem Kostinem, dziennikarzem, potomkiem Powstańca Styczniowego zesłanego na Kaukaz, zapewniała mnie, że w Baku zawsze jest ciepło, no może będzie 13 stopni. Dotarłam do hotelu w nocy, w strugach deszczu. Rano za oknem zobaczyłam największą śnieżną zawieruchę w życiu. Baku leży na półwyspie i jest bardzo wietrznym miejscem.
Kiedy moi bakijscy gospodarze dotarli do mnie rano, przemarznięci i przemoczeni byli absolutnie zszokowani. Oboje są po sześćdziesiątce i nigdy, NIGDY W ŻYCIU, które przeżyli w Baku nie widzieli takiej pogody w listopadzie, a może dwa razy w życiu. Podjęliśmy próbę zwiedzania, ale nieudaną i skończyliśmy przy azerskich daniach, ja słuchając opowieści o historii i  regionie, oni opowiadając.
Na szczęście dziś było zimno, ale słonecznie i mogłam poznać miasto, prześledzić polskie ślady w Baku, odwiedzić polskie groby, które jeszcze pozostały. Główna ulica miasta, prawie w całości zaprojektowana przez polskich architektów wygląda jak Warszawa.
Wszystkich zainteresowanych odsyłam na stronę http://www.polonia-baku.org/ , zapewniam, że będzie to pasjonująca lektura. Strona jest dziełem Pani Olgi, wnuczki profesora Makowielskiego. Co więcej, okazało się że Pani Olga jest muzykiem - skrzypaczką, znanym w Baku pedagogiem. Zaprosiłam Ją oczywiście do naszego grona, a wcześniej przedyskutowałam Konkurs Wieniawskiego.
Mam nadzieję szczęśliwie wrócić w czwartek, jednak za późno aby wysłuchać Trifonova w Dwójce (SIC!!!)
Pozdrawiam Wszystkich z Baku

Joanno, piekna relacja i osobiste przygody turystyczno-historyczne, które nam tak ciekawie zrelacjonowałaś czynią z Twego wpisu bardzo wartościową perełkę naszego Forum. Mam nadziję, ze za Twoją sprawą nie ostatnią :D

A a propos Baku: czy wiesz, że to z tego miasta pochodzi zwyciężczyni Konkursu Chopinowskiego?
Czy wiesz kto? Pewno wiesz. To pani maestro Bella Dawidowicz :D

Wspaniałe przygody przeżywasz w swoich podróżach Joanno, bedzie może jakiś fotoreportarzyk?
A koncert Daniła w Dusznikach mamy już do ściągnięcia w mp3 (dzięki dwóm Ewom :),
więc się nie martw.

Już wiem Januszu, dzięki Tobie.

Robię zdjęcia Agnieszko, oczywiście. Jeszcze tylko muszę ogarnąć wrzucanie ich do internetu, ale to po powrocie, z pomocą dzieci.
Masz rację co do przygód, nie zapomnę tej wyprawy do końca życia, z wielu powodów. :)

Pozdrów, droga Joanno, dom Cezarego Baryki.  ;)

Chciałabym się załapać trochę do tego biura podróży, póki co wywędrowałam za nim jedynie na festiwal w Dusznikach. Joanno, trochę szkoda, że Baku bez gwoździa programu...

Też było mi bardzo żal, tym bardziej, że codziennie przechodziłam kilka razy obok filharmonii (mieszkam obok w hotelu). Ale potem zobaczyłam ginące na moich oczach światy (również ten stworzony w Baku przez Polaków) i zmieniła mi się perspektywa.

?

Byłam dziś w domu, w którym mieszkał przed śmiercią Józef Gosławski, architekt, współtwórca urbanistycznych założeń Baku, autor wielu najpiękniejszych budynków. Do dziś mieszkają tam jego krewne, prowadzą w mieszkaniu muzeum sławnego Polaka, opiekują się pamiątkami po nim (pozwoliły mi sfotografować prawie wszystkie), siedziałam przy ogromnym stole, na którym pracował i piłam herbatę. Od kilku lat walczą o przetrwanie budynku, w którym mieszkają i o zachowanie muzeum. Pomimo oficjalnych dokumentów i pism z polskiego ministerstwa dziedzictwa nikt z Polski ich w tej walce nie wspiera. Kiedy się patrzy na to co dzieje się w okolicy, na prace budowlane obok i na nowy kształt miasta nie ma się wątpliwości, że to umierający świat...

Joanno,
może to dziwne skojarzenie... ale  powiedz, czy to nie jest trochę tak, z tym odchodzącym światem (umierającym), jak z wychowywaniem dzieci? - Przez całe ich pacholęctwo przyglądamy się, jak rosną, jak kształtują swoja osobowość, jak przejmują po nas podstawowe prawdy, wrażliwość, światopogląd, a potem nadchodzi dzień, gdy nagle usamodzielniają się, odchodzą, ustalają własne wartości... Ale my - rodzice - zawsze nosimy w sercu ten ich obraz, który towarzyszył nam gdy byli z nami. A tymczasem oni, gdy już odejdą stają sie często kimś zupełnie rożnym od naszych oczekiwań, wyobrażeń, czasem kimś lepszym, czasem nie... I tak trudno nam pogodzić się, ze w swym życiu chcą układać puzle po swojemu...
Jest oczywiście róznica: nasze wspomnienia nigdy nie umierają. Ale czy i to wspomnienie o polskich osadnikach w Baku tak naprawdę umiera? - czy ustępuje tylko miejsca kolejnym pokoleniom i nowym dziejom miasta? W jego historii, czy to się komuś podoba, czy nie, polskość pozostanie dopóty, dopóki będą tacy jak Ty, jak my, jak pewno wielu, wielu innych, którym zależy by zachowała się w jego annałach na zawsze.

Dzięki Joannie zrobił się
piękny, nostalgiczny wątek o Baku  :)
miło

Fortepian to żywa istota - rozmowa Doroty Relidzyńskiej z Daniilem Trifonowem - BEETHOVEN MAGAZINE Nr 13, 2011 (str. 17)

http://www.beethoven.org.pl/docs/BM13.pdf

Ależ ten chłopak gra!!! Znów słucham z gęsią skórką. Muszę przyznać, że nigdy w życiu nie słyszałam TAK zagranej Campanelli. Delikatne muskanie klawiszy wywołuje takie emocje, że dusza ulatuje w obłoki wśród tych dzwoneczków.
I absolutnie niesamowity Mefisto! A przy tym diaboliczna mina Daniila! To niezapomniane przeżycie, jedno z najsilniejszych w życiu.
Nigdy w życiu nie zdołam wywdzięczyć się Asi i Beatce za umożliwienie mi obecności na tym koncercie! ;D

Ewa, ta Campanella chyba była w trochę innej wersji niż zwykle, chyba coś na ten temat mówiła dziś w audycji pani Róża Światczyńska. Też mi się dziś podłoga w domu ruszała :)
A ta pani z wolnym karnetem po prostu stała obok, kiedy pytałam o bilety, czysty przypadek. A łóżeczko w Grunwaldzie i tak stało i czekało.

Beatko, nagrałam i wysyłam, nawet nie tak bardzo szumi. Jakby ktoś też był chetny to
proszę o wiadomość i adres.

Tak, Agnieszko, bardzo dobra i całkowita dokumentacja wszystkich dusznickich bisów Daniila wraz z oklaskami, pokasływaniem, okrzykami w jednym bloku plus opis bisów przez red. Światczyńską. Pełnia szczęścia. Na tom czekała. Czy ktoś pamięta skąd ten zbiorowy chichocik publiczności pomiędzy bisami? No i nie wiem czy mi się nie wydaje, ale jeden z okrzyków brawo mógł być mój  ;D

Tereniu kochana, ja też, ja też!!! :D ;D :-*

Agnieszko! I ja, dopiero co po powrocie do domu.

Daniil mówi tak:
"Jeśli chcę
uzyskać pewien rodzaj dźwięku, najpierw go sobie
wyobrażam, a potem ów rodzaj touché, który – jak
mi się wydaje – powinien odpowiadać
poszukiwanej barwie. Jeśli dotyk jest zbyt
agresywny, fortepian może odpowiedzieć ci
pięknym za nadobne! Fortepian jest jak żywa
istota. Reaguje na to, w jaki sposób palce dotykają
klawiszy, na każde napięcie lub rozluźnienie
mięśni."
To jest odpowiedź na moje zachwyty!

Odpowiedź godna mistrza, ale mnie interesuja te śmiechy podczs bisów, co się wtedy stało??

Daniił gra w Dusznikach Schumanna, video udostępnione przez Olgę przedwczoraj.

http://www.youtube.com/watch?v=sKIYDxHopfs&feature=share

Za kilka dni koncert w Brazylii, ktoś może będzie osobą swoją?  ;D Bardzom ciekawa relacji, w jakimkolwiek języku. Nowość w repertuarze chopinowskim Daniila, Ballada nr 4.

Będzie ją również grał w Krakowie, 15.01.2012r. !!! Świeża bułeczka prosto z krakowskiej filharmonii.

Joanno, jakim cudem, skoro 16 stycznia 2012 jest na Półwyspie Arabskim, w Omanie z Giergiewem i Filharmonikami Wiedeńskimi? Na stronie F. Krakowskiej cisza w temacie.
http://www.wienerphilharmoniker.at/index.php?set_language=de&cccpage=concerts_tour_detail&set_z_concerts=1142

Koordynacja jego trasy koncertowej to chyba nie jest lekki kawałek chleba  ;)

  Danił w Krakowie 27 marca :)

http://www.filharmonia.krakow.pl/Strona_g%C5%82%C3%B3wna/4103-RECITAL_FORTEPIANOWY.html

Drogie Kati i Beatko,
Wysyłałam maila do filharmonii krakowskiej z prośbą o rezerwację na koncert 27 marca, bo taka data jest na stronie i wczoraj otrzymałam z działu organizacji widowni informację, że koncert jest planowany (!!! może tu tkwi diabeł) na 15 stycznia 2012r. a bilety można rezerwować od 15 grudnia. Mam to na piśmie.
Już zmieniłam plany styczniowe :D

Na stronie Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, ul. Zwierzyniecka 1, Kraków.

Po wyszukaniu zakładek /Repertuar/Cykle koncertowe/Recitale fortepianowe/
ukazały się na stronie filharmonii zapowiedzi 4 recitali fortepianowych:

http://www.filharmonia.krakow.pl/Repertuar/Cykle_koncertowe/Recitale_fortepianowe/

Po wyszukaniu zakładek /Repertuar/Cykle koncertowe/Koncerty symfoniczne i oratoryjne/
ukazały się na stronie filharmonii na miesiąc styczeń takie zapowiedzi koncertów:

http://www.filharmonia.krakow.pl/Repertuar/Cykle_koncertowe/Koncerty_symfoniczne_i_oratoryjne/?events=show&p=1

http://www.ilcorrieremusicale.it/daniil-trifonov-ha-tutto-e-anche-di-piu/#.Ts5VgsfKeCg.facebook
Daniił jak zwykle obsypany komplementami! Ale w artykule zawarto również szalenie sympatyczny wywiad z naszym ulubieńcem. ;D

rzeczywiście z uwielbieniem o nim piszą w artykułach.

http://www.instantencore.com/concert/details.aspx?PId=5086499
Już we środę transmisja koncertu Daniiła. Niestety nie doczytałam o której, ale trzymam rękę na pulsie! ;D

Młody się rozwija. Jutro w Cleveland gra swój ostatnio często wykonywany repertuar (dusznikowski, plus "nowa" ballada), ale już 3 grudnia w Sankt-Petersburgu wykonuje "nowe" w repertuarze utwory Rachmaninowa, Wokalizę (może uda mu się zagrać równie dobrze jak naszemu Januszowi  ;)) i Rapsodię na temat Paganiniego, a dzień później I koncert fortepianowy Liszta. Brawo! :)

Koncert zaczyna się o 19.30, więc u nas o 1.30!!! Mam nadzieję, że usłyszę budzik :D.

Piękna strona Daniiła Trifonova

http://www.trifonov.us/about/

Wywiad z Daniiłem Anny Markiewicz jest już dostępny na stronie "Twojej Muzy": http://www.twojamuza.pl/index.php?w=6&id=926&g=4. Jest bardzo ciekawy.

moja mama uczy historii muzyki
tata pisał muzykę cerkiewną
babcia jest dyrygentem
pradziadek robił akordeony...
 ;D

Mój ulubiony fragment wywiadu:

AM: Ile razy cię słucham, jestem pod wrażeniem - skąd w tak młodym wieku wiesz tyle o stylach, skąd wiesz, jakiej artykulacji użyć, jakich łuków, dynamiki... Umiesz zróżnicować Haydna i Scarlattiego, Mozarta i Schuberta... twój wybór właściwie zawsze wydaje się być doskonały i jedyny możliwy. Studiujesz traktaty o wykonawstwie, o retoryce muzycznej?
 
DT: To intuicja...

Mi chyba też ten fragment najbardziej się podoba:)

Widzieliście już wczorajszy koncert w Tel Avivie? Daniił zagrał NIEWIARYGODNIE PIĘKNIE!!! Po prostu stado motyli w brzuchu! ;D
A poza tym wreszcie dobrze ubrany i w pięknych butach!

Bardzo chciałam posłuchać, ale niestety nie mogłam się połączyć.Może Olga wrzuci na YT?
To był Beethoven??

Nie, to jest Rapsodia na temat Paganiniego Rachmaninowa, a na bis Gawot!
Spróbuj odtworzyć teraz z ostatniego linku, ten pierwszy rzeczywiście nie wchodził. :)

Gdzie, co, jak, jaki Trifonov z Tel Avivu? Na YT, na FB? A nie było mnie tylko 6 dni... Jakie linki?

Na FB Beatko! :D
http://www.youtube.com/watch?v=iPe_3omBTNs
http://www.youtube.com/watch?v=4oKhPWqwI9E

I tutaj też! ;D

Rapsodia Rachmaninowa DOSKONAŁA, zatkało mnie. Taka wielka światowa gwiazda, doskonała orkiestra, słynny dyrygent, a ja mam przed oczami Daniila w dżinsach, roześmianego od ucha do ucha, rozgadanego, na wyciągnięcie ręki i nie chce mi się wierzyć, że z nim ot tak sobie normalnie gawędziłam, mój mózg odmawia nałożenia i zjednoczenia w jedno tych dwóch Daniilow  ;D Trwam w zachwycie. Dzięki za namiary!
Nowy YTubowy filmik do odtwarzania na okrągło bez znudzenia.

Do tej pory nie mogę dojść do siebie po wysłuchaniu Rapsodii. Słyszeliście jak Steinway grał momentami jak skrzypce, później jak harfa? To był najpiękniejszy dialog solisty z orkiestrą jaki słyszałam. Ten starszy Pan, który grał chyba na flecie prostym (nie znam się tak na instrumentach) wydobył z niego w pewnym momencie chyba najcichszy głos jaki można czysto zagrać, cudownie dostosował się do Trifonova. Tę niewiarygodną, elastyczną intonację, która tak zachwyca mnie u niego usłyszałam również u orkiestry.
No i czy widzieliście kiedyś taką reakcję orkiestry po zakończeniu utworu? Te okrzyki „brawo”, niezwykłe owacje smyczkami (takie niezwykle dynamiczne), te roześmiane z sympatią i zachwytem twarze. Coś pięknego.
I Dyrygent! Machnął ręką Trifonowa w kierunku widowni jakby mówił „idź to nich, odbierz co Ci się należy”, a potem kiwał głową z zachwytem i zdumieniem.
Chyba jesteśmy świadkami narodzin wielkiego zjawiska w muzyce, a ja mam taką niezwykłą satysfakcję, że usłyszałam ten geniusz przechodząc ponad rok temu przypadkiem przez salon.

Podobnego rodzaju zachwytu jak przy słuchaniu Rapsodii doświadczyłam słuchając w zeszłym roku, na okrągło, chyba przez miesiąc, 3 koncertu Prokofiewa, oczywiście także w wykonaniu Daniila, zwłaszcza części pierwszej.

http://www.youtube.com/watch?v=f444ZAgPzFc

No cóż, Daniiła naprawdę można snowa i snowa! Słuchając rapsodii dzisiaj pomyślałam sobie, że wszystko co gra ten złoty chłopak jest jak nowe, piekniejsze, nagle bardziej zrozumiałe i trafiające prosto do serca. Ileż razy slyszałam ten utwór, ileż razy pierwszy Czajkowskiego, ale nigdy dotąt mnie tak nie wzruszył. To prawdziwa magia. Masz rację, narodził się na naszych oczach geniusz! Tym cudowniejszy, ze taki... nasz! ;D

http://oe1.orf.at/konsole?show=live

Od 11:00 bezpośrednia transmisja!!!
 ;D ;D ;D

Wiener Philharmoniker, Dirigent: Valery Gergiev; Daniil Trifonov, Klavier (Gewinner des Tschaikowsky Wettbewerbs 2011). Sergej Prokofjew: Symphonie Nr. 1, D-Dur, op. 25, "Symphonie classique"
Peter IljitschTschaikowsky: Konzert für Klavier und Orchester Nr. 1 b-Moll, op. 23 (Übertragung aus dem Großen Musikvereinssaal in Wien). Präsentation: Sibylle Norden (Übertragung in Dolby Digital 5.1 Surround Sound)

Dziękuję za wczorajszą wiadomość na fb o tym koncercie.Bardzo mi się podobał.
Trochę inne wykonanie niż to, które słyszałam niedawno w FN. Pletniev i RSO to zupełnie inne
orkiestry niż Filharmonicy Wiedeńscy i Gergiev. W Warszawie miejscami Daniła prawie nie było słychać.
Ta interpretacja była bardziej liryczna, a że Danił to dla mnie raczej pianista liryk niż epik, więc to
podobało mi się bardziej.Szczególnie piękne i wzruszające było było Andante.Oczywiście ogromne brawa
i brawurowy "Trepak" na bis(szkoda, że tylko jeden).
Jeszcze raz dzięki obie Ewy :)

Tak naprawdę, to wszystko zasługa Olgi!  :)

To może powinniśmy poduczyć Olę trochę polskiego i zaprosić na nasze forum :)

Olga o nas wie, ale niestety czyta nasze posty na fb za pomocą tłumacza. Zresztą, kto wie, może czytuje nasze forum?

Trochę ostatnio bojkotuję FB i dostałam po nosie, przegapiłam koncert Daniila na żywo :( Czy jakaś litościwa dusza wrzuci na forum linka, bo nie wątpię, że koncert ktoś nagrał i wcześniej czy później wrzuci na jakiegoś YT czy FB?

Jutro Kultura przypomni za to II etap KCh w wykonaniu Trifonova, w TV o 13.20, a dostępny na stałe, póki co, na stronie NIFC
http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/video/72_Daniil_Trifonov/stage/2

Mazurki przeprzepiękne.

I jeszcze wywiad pokonkursowy z Daniilem, jak zwykle nieoceniona OLGA zadziałała :)
http://www.youtube.com/watch?v=9XHdsNE8RL8&feature=related

Znalazłam, Olga, oczywiście, kocham tę kobietę  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=iJmygCbdHdI

Zmienię płeć i się jej oświadczę, kocham Olgę :)

Daniil gra I koncert Liszta, fragmencik
http://www.youtube.com/watch?v=mnV_cHtUJCs

Beatko, mamy XXI wiek. Takie oświadczyny nie wymagają aż takiego fortelu

Żarcik, Januszu, jako kobieta zdecydowanie preferuję płeć przeciwną  :)

Oj, poprawny Januszu...

Beatko, dzięki za link. Z ruskiego zrozumiałem choć tyle, że "Trifonov był nieprawdopodobnym odkryciem konkursu Chopina". Szkoda, że fragmencik lisztowski tak niepozornej długości.  ;)

Czy ktoś czytał w Twojej Muzie niepochlebny bardzo artykuł na temat Daniila? Autorką jest pani Maria Niemira. Trzeba ten artykuł koniecznie przeczytać i powiedzieć redakcji, co o nim myślimy.

Czy to ten numer?

http://www.twojamuza.pl/index.php?w=6&id=939&g=100

Nie wiem, chodzi o numer ostatni, który ukazał się niedawno, wybiorę się do sklepu, przeczytam i pójdę do redakcji z pytaniem, czy aby na pewno wiedzą że robią sobie dużą krzywdę takim tekstem. Nie mówiąc o tym, jaką krzywdę robią Młodemu. Mam nadzieję, że nie dowie się o tym, byłoby mu chyba bardzo przykro...

Kraków posłucha sobie Chopina, Schuberta i Schumanna w wykonaniu Daniila, zazdroszczę :)

2012-03-27, Wtorek, 19:30, Filharmonia Krakowska
RECITAL FORTEPIANOWY
Daniil Trifonov - fortepian

Chopin, Schubert / Liszt, Schumann / Liszt, Paganini / Liszt

Koncert potwierdzony, odbędzie się NA PEWNO!  ;)

Plany wakacyjne dla wielbicieli Trifonova nie mogą nie objąć w lipcu miejscowości Busko-Zdrój.

3 lipca recital Daniila połączony z odpoczynkiem.

Wszak 90 koncertów od sierpnia do sierpnia to sporo, zwłaszcza, że trasa koncertowa biegnie dookoła świata. Nie wystarczy zasiąść 90 razy do fortepianu, trzeba się jeszcze 90 razy spakować, 90 razy dojechać na lotnisko, 90 razy zaaklimatyzować...

Cześć Wszystkim, ja czytałam ten artykuł Pani Niemiry i zrobiłam zdjęcia (niestety nie po kolei i trochę słabo mi wyszło, bo mam słaby aparat). Zdjęcia są w albumie na mojej tablicy.

Recenzja napisana przez p. Marie Niemira jest wg mnie niestaranna.
Moim zdaniem..




Ta wiadomość została usunięta po interwencji forumowiczów. Zawierała treści obraźliwe.

Dzięki niezawodna Ewo1 :)
Zupełnie nie rozumiem Beatko co tak zdenerwowało Twoją znajomą.
Artykuł przecież nie krytykuje Daniła, ale jego pedagogów.
Ciekawe co pani nauczycielka powiedziałaby o Gouldzie.Eh pedagodzy, niesmiertelnie
molierowscy :)

He, he witaj Bartku.

Nie ma sprawy. Polecam się, choć mam nadzieje, że w przyszłości w innym kontekście:) Myślę, że warto wspomnieć, że Pani Prof. Maria Niemira wydała książkę o technice pianistycznej, której wydawcą jest wydawnictwo Twoje Zdrowie - wydawca Twojej Muzy: http://www.twojamuza.pl/sklep/html/?page=shop/flypage&product_id=52

Niestety, nie mogę znaleźć tego artykułu, więc prosiłbym, Bartusie, o szczegóły i argumentację użycia określenia 'niestaranna'.  ;)

Może było tak: Bartus postanowił sobie, że odezwie się, gdy po trzykroć na forum padnie imię jego  ;D Chyba właśnie coś takiego miało miejsce. Tak czy inaczej uradował mnie bartusowy nawrót/powrót. Mam nadzieję, że niepunktowy w charakterze. Brakowało mi tej nutki bartusowej do pełnej harmonii na forum.

Artykułu też jeszcze nie czytałam, ale Terenia uświadomiła mnie, że nie jest taki straszny jak się spodziewałam (dostałam niezbyt konkretną informację od zaprzyjaźnionej wielbicielki Daniila spoza forum). Nie dotyczy umiejętności i talentu, ale tego że się garbi i będzie miał problemy ze zdrowiem jeśli nie zmieni nawyków ruchowych. Bardzo jestem ciekawa tego artykułu w całości, jest dość długi i obszerny, pisany przez panią w okolicach osiemdziesiątki i dotyczy pianistów ogólnie, Trifonov jest tylko jednym z "przykładów". Ciekawa jestem reakcji Daniila, uważam, że powinien się z tekstem zapoznać. No i już chyba nie mam pretensji do redakcji TM.

Chyba jeszcze tu nie było - ponad półgodzinna seria wywiadów tv z Daniilem zebrana w całość.

http://www.youtube.com/watch?v=GMRL2JMrss4&feature=related

Dzieki bardzo!
po rosyjsku...trochę zrozumiałam

Daniil gra Musorgskiego http://www.youtube.com/watch?v=OckOYjp_DoM

Moi Drodzy, w Filharmonii Narodowej są bilety na koncert otwierający Festiwal Beethovenowski, na 25.03.2012 godz. 19:00 zarezerwowane na moje nazwisko (Joanna Urbańska). 11 rząd, miejsca od 16, 8 sztuk, po 180 zł. Można je odebrać nie w kasie, ale na stoisku Stowarzyszenia, do soboty, 10.03. Jeśli ktoś z Was byłby zainteresowany, proszę tylko zaznaczyć Pani na stoisku, że bilety są już wydrukowane.

14 marca Daniił zadebiutował w słynnej sali Wigmore Hall. Recenzje znakomite "the audience went wild"(ciekawe)
mam nadzieję, że recital został zarejestrowany i może nada go nasza Dwójka, która regularnie te koncerty
transmituje.

http://www.lebrecht.co.uk/blog/?p=4803

Reginko,
25 marca w Warszawie: http://www.beethoven.org.pl/pl/festiwalewielkanocne/xviwielkanocnyfestiwallvb/program
27 marca w Krakowie: http://www.filharmonia.krakow.pl/Strona_główna/4103-RECITAL_FORTEPIANOWY.html
3 lipca - Busko-Zdrój, recital

Dziękuję bardzo
oglądałam stronę Filharmonii Narodowej wielokrotnie i nie zauważyłam Trifonova..25 marca, ale ze mnie trąba
złość mnie wzięła teraz, bo nie zaplanowałam tego wyjazdu..
zauważyłam tylko Avdeevą..w kwietniu

Koncet w Krakowie
Byłam w raju i to wcale nie był recital fortepianowy, ale jakieś misterium. I zdanie to jest wyrazem silnie powściąganych emocji i nadal staram się, Januszu, być w swoich relacjach zdyscyplinowana. Jak cudownie było znowu zobaczyć na scenie sam fortepian. Usiadłam na swoim miejscu znacznie wcześniej i tylko para przede mną rozmawiała o muzyce. Zorientowałam się, że to znawcy. W pewnym momencie zaczęli komentowa jak słychać w różnych miejscach, więc skorzystałam z okazji, aby zapytać o nasze miejsca. Okazało się, że to najlepsze na sali do słuchania fortepianu, a miła pani, która udzieliła mi informacji jest mamą Marcina Koziaka, który wkrótce dołączył do niej i usiadł tuż przede mną.
Mój absolutnie ukochany pianista, Daniił Trifonov starannie zaplanował swój recital. Pierwszą część rozpoczął dwiema transkrypcjami pieśni Franciszka Schuberta, skrajnie odmiennymi. Jakby przygotowywał nas na sonatę, którą również silnie skontrastował. Najpierw wiosna, namalowana przecudnej barwy dźwiękiem, a potem Die Stadt, mroczny, niepokojący zagrany przez Trifonova hipnotyzująco. Szybko się skończył, ale publiczność już była w transie i tylko kilka osób zaczęło niepewnie klaskać. Daniił powstrzymał oklaski jednym, płynnym ruchem, jakby nadal grając. Postawił dłoń do pionu, wnętrzem do widowni prosząc o ciszę.
I zaczął sonatę B-dur Schuberta. Miałam wrażenie, że ostatni rok był przygotowaniem na ten moment. To, że Was znalazłam, że Bartek wmanewrował mnie w Winterriese, że Agnieszka opowiadała tym, jak dobrym, szczerym, otwartym człowiekiem był Schubert, że w związku z Pieśną Mignon przeczytałam książkę o nim było po to, żebym teraz w pełni mogła zatopić się w tym wykonaniu.
Dziękuję Wam Wszystkim.
Kluczem do tego utworu jest uczciwość i szczerość, taka jak u Autora. Jeśli ten warunek jest zachowany, można go interpretować na różne sposoby. Można jak Barry Douglas zagrać tak naturalnie i prosto, że rozumiemy jak jest to trudne i piękne, albo jak Trifonov, pokazać czym jest szczera prawda dla dwudziestolatka.  Dwa główne tematy pierwszej części były czarujący i, w opozycji, szorstko kończący każdą frazę. Drugą rozpoczął niezwykle wolno, jak półtora roku temu Largetto na Konkursie. Zanurzał się w  żałobie, by zaraz potem przywoływać się do odpowiedniej powagi. Trzecia część była leciutkim, piórkowym tańcem. Cudowne granie. Czwarta powracała do atmosfery pierwszej, nie dopowiadając puenty. Słuchaliśmy jak zaczarowani. Niewiarygodne jest to, że nadzwyczajna wręcz technika tego Maga, jest niezauważalna. Sama w sobie nie stanowi wartości, jest całkowicie podporządkowana celowi.
Po przewie był Cloud Debussy i etiudy Chopina.
Muszę to napisać, choć serce mi pęka. Debussy Daniiła Trifonova był moim zdaniem lepszy niż Rafała Blechacza, na jego ostatniej płycie.
Usłyszałam obrazy Camilla Pissarro, malowane leciuteńką kreską, zamglone, nadmorkie krajobrazy. I zrozumiałam nowy porządek impresjonistycznej, muzycznej formy.
Byliśmy jak w narkotycznym transie, a miało się okazać, że najlepsze dopiero przed nami.
W pierwszej etiudzie gnał od końca do końca klawiatury jak szalony. W drugiej latał jak najlżejszy komar, w trzeciej doprowadził mnie po raz pierwszy do płaczu. Po raz drugi w szóstej, którą grał jakby stanął przed samym Bogiem, od siódmej Liszt mógłby się uczyć, czym jest diabelski walc, ósma udowodniła jak niewiarygodnie rozwinął się od Konkursu Chopinowskiego, a rewolucyjna doprowadziła publiczność do szaleństwa. I nie przeszkadzało nawet, że tak odleciał w rewolucyjnym szale, że mu etiuda wybuchła w środku i ledwo ją pozbierał. Pokazał mi na dłoni cierpienie mojego narodu. Znowu ryczałam.
A na koniec zagrał pięć (!) bisów. Najpierw Śpiew Wody Schuberta/Liszta, potem Bacha/Rachmaninowa, Mefisto Walz'a Liszta, potem jakąś wariację na tema Straussa, po której krzyczałam już nie” brawo”, ale „wariat”, na koniec Musorgskiego Chopoka. To podobno jego własna transkrypcja duetu Rachmaninowa na podstawie Musorgskiego.
I po doświadczeniach dwóch ostatnich dni wiem na pewno, że nikt, pod żadny pozorem nie powinien zamykać mi Daniiła Trifonova w żadnej orkiestrze. Jeśli już z orkiestrą, to w tle.
Wybaczcie, że nieco chaotyczna ta relacja, ale musiałam się z Wami podzielić emocjami jeszcze dziś.

Musiało być rzeczywiście pięknie Joanno. A ja wczoraj wieczorem myślałam o tym koncercie.
Otóż wczorajszy występ Elizabeth Leonskiej w Bath był po prostu fenomenalny.
Też grała sonatę B-dur i w Andante sostenuto doprowadziła mnie do łez. Pomyślałam sobie jak to zagra Daniił.
Cieszę się, że też wspaniale. Mam nadzieje, że na ChiJE też będzie ten sam repertuar.
I jak Beatka też nie odpuszczę :)
A swoją drogą to ciekawe jak wielu rosyjskich pianistów potrafi tak zrozumieć i odczuć tę własnie sonatę,
Judina, Richter, Leonskaja i teraz Daniił.
To do zobaczenia w sierpniu. Może zrobimy nasz zjazd właśnie w Warszawie??

Joanno, przy najbliższym spotkaniu padnę przed Tobą w pokłonie za takie realistyczne sprawozdania. Za tą krakowską szczególnie dziękuję, zarówno za treść jak i formę  :)

Joasiu, jestem pod wrażeniem recenzji. Ciekawa gradacja napięcia i punkt kulminacyjny (który dostrzegam przy wspomnieniu Rewolucyjnej).  ;)  Bravo.

Niedzielny warszawski koncert z udziałem Daniila, Olga, oczywiście. Czy można jej nadać jakieś honorowe członkostwo na naszym forum?  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=4T-W-Xf3Lmg

Joanno,
raz kolejny jestem pełen podziwu dla Twego dziennikarskiego kunsztu, wrażliwości duszy i kolorystyki słowa. Czytając Twe wspaniałe sprawozdanie autentycznie się wzruszyłem. Tak dzieje się ze mną tylko wtedy, gdy prawdę czyiś emocji wiernie odwzorowuje prawda i autentzm słowa. A Twoje słowa były dla mnie tak autentyczne, jak Twe łzy wywołane magicznym czarem etiudy E-dur. Widziałem te łzy na Twej twarzy naprawdę!
Na podobieństwo misterium Daniła, które przeszyło Cię do granic duszy - ja niemal razem z Tobą współuczestniczyłem w tym niezwykłym duchowym przeistoczeniu.
Ma cherie Joanna! Dzięki ci za to hipnotyczne doznanie...

Nawet nie wiecie ile dla mnie znaczą Wasze miłe słowa. Jestem najsurowszym krytykiem swojego pisania, mam absolutną świadomość wszystkich niedoskonałości, a moment naciśnięcia klawisza "wyślij wiadomość" jest zawsze bardzo traumatyczny.

Do recenzji dodam tylko, że na sali była niewiarygodna ilość młodych ludzi, co znaczy Januszu, że ze światem będzie wszystko w porządku.

;) :D

Liszt z bisów Daniiła Trifonova okazał się, dzięki jednej z fanek na facebooku, Prokofiewem. Wasze serdeczne wpisy wpędziły mnie w pychę, która została niniejszym bardzo boleśnie i skutecznie ukarana.

Nie wiem nic o pysze, ale przepięknie napisałaś tę relację. Dzięki wielkie - ja jakoś nie padłem pod wrażeniem Trifonowa na Konkursie, potem też nigdy nie udało mi się w pełni przekonać, ale widzę, że na pewno warto!

Słucham sobie Walca Mefisto z Tel Avivu i zadziwia mnie jak bardzo różni się od tego zagranego niedługo potem w Moskwie, który jest dla mnie punktem odniesienia.

http://www.youtube.com/watch?v=P5FDtRiN6fY

Dzis można posłuchać z radia irlandzkiego, koncertu na którym niektórzy :D :D :Dbyli obecni:

http://www.rte.ie/lyricfm/concerts/1533635.html

Ah jakie fajne, transkrypcja Daniła, Strauss "Zemsta nietoperza" :) :)

http://www.youtube.com/watch?v=4NbePg98ZMg&feature=g-all-u

Daniił Trifonov wykonuje Impromptu Fis-dur op. 35 i Tarantellę As-dur op. 43

11:40
dzisiaj, 20 maja
TVP Kultura

Daniil w Japonii http://www.youtube.com/watch?v=NxdxCll8wZQ

Ależ go kusi ta pałeczka dyrygencka.

Będzie ktoś?????

http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F20120613%2FKULTURA0711%2F120619576

Daniil Trifonow w Busku Zdroju, 03.07.2012r.

Dotarłam do Sanatorium Markoni 40 minut przed koncertem, jakież zatem było moje zdziwienie, kiedy za, nie do końca zasłoniętą, kotarą sali koncertowej zobaczyłam i przede wszystkim usłyszałam Daniiła Trifonowa w zwykłym ubraniu podczas próby. Grał fragmenty utworów przewidzianych w programie buskiego recitalu oraz inne. Bardzo podobało mi się jak kilkakrotnie powtarzał kilkusekundowy fragment grając go w różnych tempach, próbując zupełnie różnych rozwiązań. Nagle usłyszałam początek Ognistego Ptaka, uznałam zatem, że korzysta z każdej okazji, aby ćwiczyć również nowy repertuar. Ogromnie ucieszyłam się z tej dodatkowej możliwości posłuchania jak gra.
Program koncertu był taki sam jak w Krakowie. Zupełnie mi to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie. Nie ma możliwości posłuchania jego wykonań etiud z 10 opusu w interniecie, więc każda okazja na żywo jest bezcenna. No i Schubert – prawda Agnieszko?
Nie miałam możliwości zatopienia się w słuchaniu na początku, bo niemal w trakcie całej  Fruhlingsglaube Schuberta/Liszta strzelały aparaty fotograficzne, przemieszczali się fotografowie i czułam się jak na ślubie w kościele. W Koninie mieli przynajmniej specjalne tłumiki na migawkę.
Nienawistne spojrznia słuchaczy na szczęście uświadomiły w porę fotografom co o nich myślimy i Die Stadt mogliśmy już przeżywać w pełni.
Nikt nie klaskał przed sonatą Schuberta, tym razem jeden utwór wystarczył abyśmy zaniemówili z wrażenia.
W wykonaniu pierwszej części sonaty najbardzie zachwycała płynność z jaką zmieniał i kontrastował nastroje. Początkowy spokój i zaduma muzyki, uzupełnione pewnym niepokojem w tle nie wiadomo kiedy urosły do krzyku. Nie usłyszałam muzycznej granicy, nie zarejestrowałam momentu, w którym ponownie uspokoił emocje aby za chwilę najłagodniej i niezauważalnie przejść do doskonałej radości i szczęścia.
Drugą część rozpoczął znanym mi z Krakowa zatopieniem się w żałobie i zrezygnowanym smutku. Nie wiadomo kiedy muzykę rozświetlił zalążek dobrej myśli. Przeistoczyła się w modlitwę, zabarwiła się nadzieją a wzrok pianisty sięgnął za granicę życia. Przez chwilę przyszło zwątpienie aby niepostrzeżenie zmienić się w urastanie do poznania prawdy o zbawieniu. Wtedy trzeba było słyszeć muzykę i  widzieć  twarz Daniiła Trifonowa.
Trzecia była tańcem z gracją na granicy doskonałości, słychać było wirowanie, a pod palcami artysty i na jego twarzy widać było radość ze wspaniałej zabawy.
W czwartej wpadł na scenę Rozsądek i krzyknął, że dość tych emocjonalnych fanaberii. Alter Ego kompozytora i pianisty zaczęło się z nim droczyć i przed nim uciekać ze śmiechem. Rozsądek spróbował użyć swojego autorytety i uspokoić knąbrnego młodzieńca, a ten uśmiechnął się z miłością, nie chciał już robić przykrości – Spójrz proszę, za granicą rozumu i tego czego możemy dotknąć jest taka piękna rzeczywistość, takie nieodkryte i cudne terytoria ludzkiej duszy.
Jeszcze trochę się droczyli, Rozsądek chmurzył twarz, ale młodzieniec wziął go za rękę i poszli razem, starzec z rozpaczą, że jego czas minął, że musi pogodzić się z przemijaniem.
Tylko skąd Trifonow tyle wie o rozgoryczeniu i rozpaczy?
Nie chcę się powtarzać więc nie będę już pisać o owacjach, krzykach, brawach do spuchniętych dłoni.
Drugą część koncertu rozpoczął od prośby o wyłączenie wiatraka za nim (sam pomagał przy wyłączaniu), w sali było bardzo gorąco. Usiadł do fortepianu i wszyscy zamarliśmy. Przestrzeń nad nami wypełnił huk pioruna a w przysufitowych oknach wysokiej sali zobaczyliśmy błyskawicę.  W  burzy, która rozszalała się nad nami nie było łatwo zacząć od Refleksów na Wodzie Debussiego. Daniił Trifonow dał radę. Zarówno w tym utworze jaki i w pozostałych dwóch, które znałam z Dusseldorfu impresjonistyczna forma znowu stała się jasna i oczywista. To było przepiękne wykonanie.
A potem przyszły etiudy, nie będę przed Wami ukrywać, że na nie czekałam przede wszystkim.

Zagrał je tak, że stały się dla mnie rozkoszą na granicy cierpienia. Jak Dante w „Boskiej Komedii” pokazał nam wszystkie kręgi piekła i nieba. Chyba już Chopin miał taki pomysł, bo ułożył je tak, że  słuchacz na zmnianę balansuje emocjami.
Od niepokoju pierwszej (jak można w takim tempie przebiegać klawiaturę i na jej środku znaleźć przestrzeń na refleksję?) do nieznośniej lekkości drugiej (ponownie to nieludzkie tempo i nieoczekiwana kontrola w lewej ręce. Prawa była leciutkim piórkiem, miotanym podmuchami wiatru, a lewa jak metronom kontrolowała i zwalniała tempo.)
Od spokojnego piękna trzeciej do szarpiącej duszę czwartej, od tańca piątej do najwyższego wzruszenia szóstej.
To było naprawdę piękne, ale duszę miałam udręczoną tą emocjonalną huśtawką.
W jedenastej przekroczył granicę rubato. To już nie była rozciągająca się i kurcząca guma. Tą etiudą Daniił Trifonow oddychał i jego oddech wyznaczał tempo.
Burza na zewnątrz nadal szalała siekając deszczem i grzmiąc piorunami i wtedy Daniił Trifonow wyzwał ją na pojedynek. I wygrał...
W Krakowie rewolucyjna brzmiała jak koszmarny sen. Doświadczyliście tego na pewno, kiedy śniąc chcecie działać, biec, a przestrzeń ogranicza jak gęsty kisiel. Tak przedzierał się przez tę etiudę Daniił Trifonow.
W Busku etiuda rewolucyjna stała się nieludzkim krzykiem niezgody i bezradnej niemocy. Pianista, jakby podniecony zewnętrzną aurą, ciskał dłońmi pioruny i siekał nimi klawiaturę tak, że cudem ocalała. W środku zapłakał aby w finale powrócić do muzycznego szaleństwa.
Po raz drugi w życiu nie byłam  w stanie klaskać po zakończonym utworze.
On sam też był jakby nieprzytomny, przez chwilę z szeroko otwartymi oczami odgarniał zupełnie mokre włosy, odetchnął kilka razy i dopiero wtedy wstał do ukłonów.
Publiczność szalała, uśmiechnięty, szczęśliwy i zupełnie mokry pianista kilka razy wychodził kłaniać się i usiadł do bisów. Najpierw zabrzmiał Widmung Schumana, potem Pstrąg Schuberta i kiedy krzyczeliśmy bijąc mu na stojąco brawa i kiedy nie spodziewaliśmy się już nic więcej (organizatorzy czekali z rozpoczęciem następnego koncertu – Krzesimira Dębskiego) podniecony i rozedrgany Daniił Trifonow usiadł do fortepianu, ponownie odwrócił się do nas i zapowiedział – Strawiński – Agosti, „Ognisty Ptak” Zagrał tylko pierwszą pieśń, ale to i tak długi utwór. Energią i szaleństwem wykonanie to dorównywało etiudzie rewolucyjnej. Używają nadzwyczajnej techniki i talentu opowiedział historię walki pomiędzy okrutnym potworem i szlachetnym, zakochanym, dzielnym i bohaterskim księciem, któremu na pomoc przybył Ognisty Ptak.
To właśnie jest dla Daniiła Trifonowa charakterystyczne, on przepięknie opowiada historie. Otworzył szeroko drzwi do nowej, muzycznej rzeczywistości.
Już wiedzieliśmy, że nie zagra nic więcej. Nic więcej byśmy nie znieśli. Pragnęliśmy wyrazić, wykrzyczeć, wyrzucić z siebie podziękowanie, podziw  i pożegnanie więc spróbujcie wyobrazić sobie co się działo.
Na zewnątrz lało, burza szalała, ja wracałam samochodem do domu, samochód unosił się jakiś metr nad ziemią całe 250 kilometrów.

Joasiu.
Czytajac Twoja recenzje, chcac, nie chcac nasuwa mi sie pytanie:
...Co na to Twoj maz?.... :)

Obie Joanny tak obrazowo, alegorycznie, przenikliwie
piszą o muzyce, tak podobnie, cudownie, piękne,
że muszę patrzeć na nick forumowy
żeby upewnić się, która to pisze.  :)

Super okreslenia i super zdanie. Bardzo obrazowe.

Marku.
Czy to jest pochwala, czy zarzut.
Wydaje mi sie, ze obie Joasie sa bardzo rozne, przynajmniej w pisaniu (o ile sie na tym znam).

Chyba, ze podobnie , bo pieknie

Doskonały kawałek prozy Joanno.Dodać trochę akcji w tle i byłaby fajna nowelka :)
Ja w każdym razie czytając Twoja recenzje słyszałam sonate Schuberta , etiudy Chopina , widziałam te burzę
nad miastem. Autentyczne, tak silne przezycie zawsze uskrzydla wyobraźnię.

Czyli Daniil łobuziak rozkwita i rozwija moc przeciągania po krańcach wszechświata :D

Dzięki Joanno, tym razem za relację, cudo napisałaś, wyobrażam sobie, co musiałaś przeżywać na miejscu. Potężna dawka bombardowania pięknem. Nam, czytającym, też się udzieliło, też się będę długo uśmiechała, od samego przeczytania tylko.

Trifonova powinni zapisywać na receptę ciężko chorym.

Obie Joanny są niesamowicie wrażliwe muzycznie i potrafią swoją wrażliwość opisać, każda w swoim odmiennym stylu.
Aro, odróżnić jest łatwo, jeśli o Wunderze, to Asia, a jeśli o Trifonovie to Joanna ;)

Wigmore Hall. Nie wiem czy mi się wydaje, czy to wina nagrania ale bardzo płaski dzwięk.
I może dlatego "Frulighsglaube" trochę monotonne.
Ale może będzie sonata!

http://www.youtube.com/watch?v=_WrIXk2S_sw

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-debussy-chopin-verbier-festival-2012

 Właśnie się zaczął koncert Daniła.. :)

Warto było wstać przed czwartą rano, żeby to zobaczyć i usłyszeć, a nagroda główna, to niesamowity Ognisty Ptak. Cóż za powalająca interpretacja!

A mój dostawca internetu miał akurat awarię  :-\

A może ktoś nagrał!!!!Tak jak Beatka miałam awarię internetu.Kati mnie tak rozpuściła,ŻE WSZYSTKO NAGRYWA!!!!

Dzisaj o 19.00

http://www.medici.tv/#!/masaaki-suzuki-daniil-trifonov-bach-chopin-mendelssohn-verbier-festival-2012

Strawiński!
:)
http://www.youtube.com/watch?v=SYvbGfeUpnQ

Daniil i f-moll nadal do obejrzenia, ale głównie wysłuchania, poezja.

http://www.medici.tv/#!/masaaki-suzuki-daniil-trifonov-bach-chopin-mendelssohn-verbier-festival-2012

Wcześniejszy koncert także jeszcze jest.

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-debussy-chopin-verbier-festival-2012

Jejku jak ten Trifonov się poci... niszczy instrument... utrudnia sobie grę(śliska klawiatura), ale na pewno specjalnie tego nie robi.
Super linki dziękuję, szkoda że trzeba się rejestrować aby zobaczyć całość.

Fragmencik f-molla
http://www.youtube.com/watch?v=GuThHJ-jt34

(http://img207.imageshack.us/img207/7599/aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahu.jpg)

http://www.amazon.co.uk/Tchaikovsky-Concerto-Trifonov-Mariinsky-Orchestra/dp/B008CJ8S0A/ref=sr_1_11?s=music&ie=UTF8&qid=1344036106&sr=1-11

Tuco, ja się nie rejestruję, odświeżam stronę i przesuwam "suwaczek" na miejsce, w którym skończyłam słuchać, na raty, ale wszystko i tak wiele razy, ile tylko zechcę :)

Właśnie posłuchałam i obejrzałam sobie recital Daniła z Verbier.Podobało mi się nadzwyczajnie, ale w związku z tym mam
pytanie.Co złego jest w rejestrowaniu sie na takich stronach jak medici czy innych?
Dlaczego np. Beatko wykonujesz jakies dziwne "akrobacje gimnastyczne"? Jest to za darmo i zajmuje jakieś 5 minut.
Może o czymś nie wiem????

Napisałam tylko, jak można słuchać bez rejestrowania. Nie każdy chce/lubi/może co chwilę rejestrować się i logować w 777 miejscu.

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-debussy-chopin-verbier-festival-2012

Zachwycający Debussy (po etiudach), rozpływam się, wcale nie z gorąca. Jak ten "gówniarz" to robi?!
Może już macie dość moich zachwytów, przepraszam  :-X

Fragmencik I koncertu Prokofiewa, przestaję ogarniać, repertuar Daniila, tak szybko go rozszerza.
http://www.youtube.com/watch?v=M9MzGr4xF8o

I "utwory zebrane" :)
http://www.youtube.com/artist?a=BTgQsFpY1Ow&feature=topics

Calutki f-moll z koncertu na którym byłyśmy z Agnieszką, była na nim także Joanna :)
ChijE, 29 sierpnia 2011. Omówienie koncertu w wątku Chije 2011.

http://www.youtube.com/watch?v=FFMO8DQAZcM&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=6J6R52_NRus&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=O5er-N8bmyY&feature=relmfu

I jeszcze trochę szemraninki, Medtner i Skazki.

http://www.youtube.com/watch?v=5PudkrrQWok&feature=relmfu

Właśnie wydrukowałam bilety na niedzielny koncert Daniila na Ravinia Festival i dostałam potwierdzenie zakupu miejsc na 17 listopada w siedzibie CSO (również koncert Daniila). Kładę się baardzo szczęśliwa!!!
W programie niedzielnego recitalu:
Scriabin: Sonata No. 3, Op. 23
 Medtner:
 Fairy Tale in A minor, Op. 51, No. 2
 Fairy Tale in E-flat Major, Op. 26, No. 1
 Fairy Tale in B-flat minor, Op. 20, No. 1
 Stravinsky / Agosti: Three Dances from The Firebird
 Debussy:Images, Book 1
 Chopin:12 Etudes Op. 25
W listopadzie znów pierwszy Czajkowskiego, ale tym razem CSO pod batutą Charlesa Dutoit, na dokładkę Noc na Łysej Górze Musorgskiego  i Święto Wiosny Strawińskiego.
Już się nie mogę doczekać! ;D ;D ;D
Jak ja żałuję, że nie umiem tak pięknie pisać jak nasze Joanny!

Jaki fortunny zbieg okoliczności:)

Pozwolisz Ewo, że będę odrobinę zazdrościła? Najbardziej Medtnera na żywo.

A po koncercie, jak tylko przestaniesz unosić się obok chmurek, napisz jak było, koniecznie!

ale za to możesz pisać jak nasza Ewa  :) - po prostu: jakbys spisywała swe myśli w pamiętniku ;)
Ważne też, abys nie omieszkała po komcercie pójśc do Daniła i zrobić sobie z nim fotkę  :)

Ravinia Festival... czytałam o nim już podczas ostatniego mojego pobytu w Stanach, ale wtedy właśnie się kończył. Oczywiście, przez trzy lata zdążyłam zapomnieć o tej wakacyjnej imprezie, ale już w drodze z lotniska zobaczyłam wielki bilboard, informujący o możliwości rezerwacji i zakupu biletów przez internet. Kiedy opadły pierwsze emocje, związane z powitaniami, niezbędna aklimatyzacja i przyzwyczajenie do zmiany czasu (7 godz.), pierwszego nieprzespanego wieczora znalazłam stronę (www.ravinia.org) i zaczęłam się rozglądać co tam ciekawego proponują. Owszem, ciekawostek i wielkich gwiazd bardzo wiele m. in. Santana, na którego występ miałam wielką chrapkę, Joshua Bell i jeszcze kilka innych nazwisk od czytania których, ja, biedna prowincjuszka dostaję zawrotu głowy! Niestety, jestem tu absolutnie uzależniona od samochodów moich dzieci, przy czym moja córka w pierwszych tygodniach mojego pobytu, właściwie wyłączyła się z jakichkolwiek działań, oczekując na dzidziusia, a potem... sami rozumiecie! Cóż, kapała mi ślinka na różne okazje, ale musiałam się obejść smakiem :-(((.
Nie mniej, kiedy zobaczyłam, że w programie na kolejny tydzień przewidziany jest recital naszego kochanego chłopca, postawiłam życie całej rodziny na głowie i stwierdziłam, że mogą sobie robić co chcą, a babci też się coś od życia należy!!!  ( Ha, ha, ha... Nie jest tak źle, bilety na  17 listopada, kupione zostały już wcześniej!)
Oczywiście, jak to człowiek uzależniony, zamiast dojechać godzinę wcześniej i przy okazji zobaczyć cały kompleks, dotarłam przed bramę tego zielonego, kapiącego kwiatami miejsca, na 10 minut przed czasem. Galopkiem dotarłam do  Bennett Gordon Hall i weszłam (po kolejnym! zeskanowaniu kodu kreskowego biletu) na salę. Sala fajna (oczywiście jak to w Ameryce, na zdjęciach elegancka, w rzeczywistości trochę gorzej), kameralna, 460 miejsc z balkonem i co najważniejsze o świetnej akustyce! Zamiast dzwonków oznajmiających początek koncertu, trzykrotnie przygasło światło, raz a potem drugi, jeszcze poproszono o wyłączenie telefonów, aparatów fotograficznych (niestety!!!!) etc. ... i nadejszła wiekopomna chwyla...
Na scenę, witany oklaskami, zdecydowanym, długim krokiem wszedł Daniił (wreszcie świetnie ubrany, elegancki, dobrze dopasowany garnitur i piękne buty) i niemal z marszu zaczął grać Sonatę Skriabina. Cóż, ja jeszcze się do końca Skriabina nie nauczyłam, ale pasja z jaką zagrał nasz ulubieniec, porwała niemal wszystkich (na początku słychać było niestety szeleszczące papierki i różne inne straszne dźwięki, na tyle intensywnie, że przypomniały mi się czasy szkoły podstawowej i wycieczek do kina!). Żeby było ciekawiej, równo z ostatnią nutą drugiej części sonaty, rozległ się sygnał jakiegoś zapomnianego telefonu komórkowego! Na szczęście nie rozproszyło to zbytnio ani Daniila, ani publiczności.
Przyszła kolej na pierwsze wykonanie Daniila Trzech Baśni Medtnera Op. 9. Beatko, rozpłynęłabyś się w zachwytach tak jak ja, bo już badziej chyba nie można! Burzliwe oklaski na stojąco potwierdziły moj odbiór. Zresztą, już wszystkie kolejne brawa wykonywaliśmy na stojąco ,   a  i okrzyków "Brawo" nie zabrakło!
Słuchając Piekielnego Tańca z Ognistego Ptaka Strawińskiego, pomyślałam, że (zwłaszcza ostatnio) szaleńcze brykanie po klawiszach, to jest to co paluszki Trifonowa lubią najbardziej! Ale jaki to przynosi efekt!!!!! Moje serce rozbrykało się z nimi niemal do utraty tchu! Jejku! to co widziałam i słyszałam przez internet na festiwalu w Verbier trzeba spotęgować... już nie wiem do której. Naprawdę genialne wykonanie, no i na żywo! Potem prześliczna Kołysanka i znów energetyczny Finał.
Ufff... Przewa? Jak to już? Przecież przed chwilą się zaczęło...
W czasie przerwy (tylko 10 minut), zorientowałam się, że przynajmniej połowę publiczności stanowią Rosjanie, jest sporo Japończyków i... nie usłyszałam słowa po polsku! Ech, szkoda.
Po przerwie Debussy - Obrazki Zeszyt pierwszy. Jakże ten chłopak potrafi zbudować nastrój, delikatnie muskając klawisze swoimi długaśnymi palcami!!! Taaak, zdecydowanie, to nie tylko świetny chopinista, ale również doskonały interpretator Claude`a. Oczywiście po tych plumkaniach i pluskaniach, stanęłam nieodwołalnie u bram muzycznego nieba. Chyba nie tylko ja, bo wybuchła taka owacja, że poczułam się prawie jak w Dusznikach.
Po ukłonach i pięknym chłopięcym, skomnym uśmiechu, Daniił na chwilę zamknął oczy, nabrał tchu i zaczął cykl dwunastu Etiud z opusu 25. Sami wiecie jak to brzmi, bo słyszeliśmy te cuda nie raz na youtube. Ale na żywo, na obcej ziemi, poczułam się stasznie dumna! Pomyślałam TO MOJE! POLSKIE! I niech wszyscy padną na kolana przed geniuszem naszego muzycznego wieszcza. Pomyślałam też, że my Polacy mamy Chopina, a oni Rosajnie mają Czajkowskiego, Rachmaninowa i Trifonowa. Zbudowało mi się to w tak okrąglutkie zdanie, że nie omieszkałam go powtórzyć , w rozmowie  z Daniiłem. Oczywiście z tej dumy i emocji uroniłam wiele łez, szczególnie przy Etiudzie nr 3, uważając jednakże na odświętny makijaż ;))).
No cóż, szczerze mówiąc, mam nieco podobne odczucia jak Dorotka. Etiudy grane przed rokiem, były wzorcem z Sevres. Teraz, mam ważenie, że są zbyt szybkie, chociaż  wygrane doskonale i nie tracą nic ze swojego piękna. Może to tylko nasze - polskie uszy, przyzwyczajone do innego tempa czują dyskomfort?
Muszę jeszcze napisać o Etiudzie Rewolucyjnej. W angielskim, jak wiecie, określa się ją  jako "Zimowy Wiatr". Zastanawiałam się, patrząc na diaboliczną minę Daniiła (znaną nam z Walca Mefisto), jaką gra etiudę? Czy Rewolucyjną, czy Wiatr Zimowy? Cokolwiek jednak widział, było to przewspaniałe, aż trudno było się powstrzymać od owacji! Ale wytrzymaliśmy. Natomiast to, co działo się po występie nie zdarza się tutaj chyba aż tak często, bo Japończycy i wiekowi Amerykanie, początkowo powściągliwi, przyglądali się  nam - słowianom z lekka zdziwieni, ale w końcu również dali się ponieść entuzjazmowi.
Daniił nie dał się zbyt długo prosić i ponownie zasiadł do fortepianu, dość chyba leciwego, ale cudownie brzmiącego Steinwaya. Szybciutko zapowiedział pierwszą Etiudę z op. 10 Chopina i zagrał!!! Znów burza oklasków (na stojąco), powtórne wejście i zapowiedź:  Etiuda nr 2 z op.10. Rozległy się chichoty i zapadła martwa cisza. Popłynęły dźwięki i po raz kolejny większość dusz uleciała wysoko... no w każdym razie moja. Kolejne owacje i kolejny bis:  dla odmiany Chopin, Etiuda op. 10 nr 3. No, teraz to już wybuch śmiechu, ale króciutki bo wszyscy chcieli więcej muzyki! Nie znam słów, które wyraziłyby to co słyszeliśmy, ale Wy przecież doskonale wiecie na co stać tego chłopca! I znów dłuuugie standing ovations i kolejny bis. Podejrzewam, że wszyscy chcieliby usłyszeć resztę etiud z opusu 10, ale tym razem Daniił zapowiedział: Johann Strauss Overture to "Die Fledermaus", nie dodając, że to jego własna transkrypcja, ale my już to przecież doskonale wiemy. Jak również to, że jego technika gry jest wręcz niewiarygodna. W niektórych utworach, chyba nikt normalny nie jest w stanie nadążyć za błyskawicznymi ruchami jego palców! Tak było i tym razem!
Zmęczony, ale szczęśliwy i uśmiechnięty, wstał złożył kolejny głęboki ukłon i wyszedł. Owacje trwały jeszcze jakiś czas, ale już chyba wszyscy czuli, że dał z siebie wszystko i wymagać więcej byłoby nieprzyzwoitością.

W kolejce do wyjścia, stałam obok uśmiechniętego szeroko, zachwyconego Amerykanina, który zwacając się do mnie powiedział: Hi`s amazing! O yes! - odparłam i nie trzeba było więcej słów. Tenże przesympatyczny człowiek  (nie, nie... dużo ode mnie młodszy!), potem zobił mi z Daniłem zdjęcie!
Tutaj są nieco inne zwyczaje, niż u nas. To nie wielbiciele oblegają kulisy, by spotkać ulubionego atystę, to On wychodzi do foyer. Bardzo to miłe, chociaż tworzy się straszny tłok i trudno się dostać po autograf i zamienić kilka słów. Mnie się jednak udało w całym zamieszaniu nie tylko dostać autograf (niestety bez dedykacji dla nas kurieowiczów), ale również chwilę porozmawiać, przekazać Wasze życzenia (dzięki słuchaniu radia Orfiej doskonale poradziłam sobie w rozmowie po rosyjsku, natomiast Daniił podziękował mi piękną polszczyzną!) i naszym szafarskim zwyczajem, zrobić wspólne zdjęcie.
Przyznam, że to emocjonalne szaleństwo, jakie dane mi było wczoraj przeżyć, miało szczególny wymiar, bo tu, tak daleko od domu - ojczyzny, odczuwa się szczególnie bliskość muzyki Chopina, a i sąsiadów z Europejskiego podwórka traktuje się jak bliskich znajomych.

Nieskromnie, zamieszczam link do zdjęcia z Daniiłem: http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=395854373803096&set=a.140559569332579.31285.100001356096028&type=1&theater

I jeszcze: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.396193057102561.93711.100001356096028&type=1&l=1de3181811

Ewuniu, piękna relacja. Gratuluję, że w kociołku rodzinnego rozgardiaszu znalazłaś czas i spełniłaś marzenie. Zazdroszczę wrażeń. Ale spisałaś je tak bardzo naturalnie, ze w tej chwili poczułem pewno to samo, co Ty, podczas daniłowego Święta..

Ewa, cieszę się, że to wszystko przeżyłaś, ale jeszcze bardziej raduje mnie, że się tym z nami podzieliłaś. Zdjęcia i relacja, można się oderwać od tu i teraz i niespodziewanie znaleźć TAM, WTEDY. Byłam osobą swoją tylko na 6 koncertach Trifonova, ale dzięki relacjom "byłam" na kilkunastu już!

Nowy garnitur, dobrze, może już mu tak zostanie ;)

Dzięki, WIELKIE DZIĘKUJĘ!

Jutro Daniil live w radiu BBC :) http://www.bbc.co.uk/programmes/b01m0p0b

Ło Matko!!! Piąta rano!!!! ???
Ale program recitalu ten sam, który grał na Ravinia Festival. Tak badrzo chciałabym to jeszcze usłyszeć, zwłaszcza rzeczy nowe, że chyba po raz kolejny wstanę w środku nocy! Proszę, dajcie znać jeśli zobaczycie gdzieś nagranie tego recitalu. :)

Ewo, jak nie zapomnę to spróbuję nagrać, która to będzie w Polsce ? 13.00???

U nich 11, więc u nas 12, w samo południe! Padnę na kolana i będę Ci dozgonnie wdzięczna, że o Beatce nie wspomnę. Agniesiu kochana, nie zapomnij! :-*

Skazki, to jedyne co zdołam wysłuchać, ale jakie to ku-niebu-wznoszące :)

Koncert Daniła w Edynburgu.Ciekawe czy na bis zagrał całe op.10? :)

http://chomikuj.pl/amolka/WS*c5*81UCHAJ+SI*c4*98+ZE+MN*c4*84/Danii*c5*82+Trifonow

Dzięki Agnieszko wielkie!!! Nie zdołałam się obudzić przed piątą, więc pierwsza część niepełna. Dzięki Tobie mam całość.  :-*

Nie potrzebnie się zrywałas, koncert Daniła jest dostępny na stronie BBC jeszcze przez 7 dni!!!

Daniil w Verbier  :-\

http://video.yandex.ru/users/jorgeliebermann/view/25/#

Nie powiem.
Chlopina dowala, az wiory leca.
Finezja, piekny ton, lekkosc palcow,
Detal.
Nie wszystko jednak bylo super idealnie, ale przedciez to czlowiek, nie robot.

P.S.
Jednak musze siebie i Was zmartwic.
Moim zdaniem sa momenty kiczowate (zle zakomponowane) w tym koncercie (1cz.)
Gamy i pasaze i jeszcze raz gamy i pasaze (w zlym znaczeniu tego slowa).
Ale to sa tylko malutkie frazy.
Genialna druga czesc wszystko rekompensuje. No i trzecia, to cudo.

Dzięki, Bartek!

Zastanawiałam się, jaka będzie opinia o tym nagraniu. Ja wczoraj oniemiałam ze zgrozy, taka ilość niestaranności, niedokładności, zgrzycików i kiksów, że nie mogłam uwierzyć. Albo coś się stało z moim słuchem. No zgłupiałam. Kilka razy słuchałam pierwszą część i to samo. A i orkiestrze się prawie na samym początku rozjechało ciut na ułamek. Im dalej w las tym już lepiej, Daniil jakby się rozkręcał, rozgrzewał. Wyglądało mi na to, że Daniil miał gorszy dzień albo nie wyspał się, albo miał kaca albo wszystko na raz. Ciekawa jestem, jak on sam ocenia swój występ. Brawa po koncercie były takie, jakby zagrał idealnie. Na szczęście te wszystkie liczne wpadki były tylko STOSUNKOWO niewielkim fragmentem przepięknej całości, jednak mnie bardzo utrudniły i uniemożliwiły zachwyt całkowity. Fakt, nagranie było sauté, "nie uróżowione" (   przy okazji, czy ktoś pamięta, skąd to? "Przebóg! uróżowiona!"  :)  )

Teraz chyba na prawie wszystko, co odtwarzane albo przetwarzane nakłada się grubszą lub cieńszą warstwę "make up" technicznego, upiększa się, jak zdjęcia za pomocą Photoshop. Całkowicie straciłam złudzenia, po tegorocznym koncercie otwierającym Duszniki (nawet przekaz radiowy nie był w stanie wyeliminować wpadek, a właściwie nieumiejętności), po Lisicy na żywo, a także po koncercie Litwinki Šviesė Čepliauskaitė w Łazienkach na żywo (nawet o nim nie napisałam, bo nie było w zasadzie o czym).

W muzyce rozrywkowej istnieje kategoria "zespół studyjny". Może niektórzy muzycy "klasyczni" powinni poprzestać na nagrywaniu płyt, a koncerty sobie najzwyczajniej w świecie odpuścić?

Daniilowi życzę ogarnięcia przed każdym koncertem, zwłaszcza tak prestiżowym jak w Verbier i niepopełniania więcej w jednym koncercie tak wielu błędów. Trifonov należy do kategorii muzyków, którzy czarują zarówno przetworzeni w studiu nagraniowym, jak i, przede wszystkim, na żywo. I oby to się nigdy nie zmieniło. Szkoda tylko, że nie mogłam posłuchać tego f-molla z Verbier na żywo, może miałabym jeszcze inne odczucia.

Beato.
Wazne, zebys nie wpadla w paranoje podczas sluchania i oceniania.
NIE MA idealnych wykonan.
D. Ojstrach na dziesiec nagranych dzwiekow gamy, zaliczyl tylko 3 (4) idealnie czysto.

Najblizej idealowi wykonania technicznego wsrod pianistow byl G.Gould, M.A. Benedetti, a obecnie Sokolow.
Wsrod skrzypkow - nasz genialny K.A. Kulka z okresu, kiedy mial 19-25 lat.

P.S.
Slyszalas recital Horovitza z Moskwy (fenomenalny recital)?
Nasz Vladimir daje po czarnych rowno, ale to nie przeszkadza.

Nihil novi  :)
Nasz Harasiewicz po swym Konkursie (1955) zaczął cierpieć na tak patologiczne objawy tremy, ze na dobre zrezygnował z życia koncertowego i przez długie lata uprawiał swój zawód tylko w studiach nagraniowych

A u Daniła... cóz, to chyba syndrom znużenia estradowego. Przecież ten chłopak od czasu Konkursu Chopina wciąż leci na maksa. A przecież nie jest cyborgiem, to mimo wszystko tylko "zwykły" człowiek. Może warto aby, wzorem Zimermana, po szrankach konkursowych udać się na jakiś sensowny wielomiesięczny urlop?

Janusz, jeszcze za wcześnie u Daniila na urlop, niech gra, skoro potrafi się zorganizować czasowo, fizycznie i psychicznie. Myślę, że jego zdrowy rozsądek wskaże mu moment, kiedy powinien ewentualnie spowolnić. Myśli poważnie o kompozycji, więc przypuszczam, że to czas poświęcony na studiowanie właśnie kompozycji i komponowanie będzie w jego życiu naturalną pauzą (pauzami) w życiu koncertowym.

Bartus, dzięki. Zapewne masz racje i powinnam trochę utemperować wymagania i oczekiwania. No ale ja już tak mam i, co gorsza, z każdym nowym doświadczeniem muzycznym (na razie niezwykle skromniutkim) pogarsza mi się  :( W dobie modyfikacji genetycznych zapewne doczekamy się jeszcze i za naszego życia zmutowanych geniuszy, którzy będą potrafili zagrać technicznie idealnie ;)

Z Sokołowem na żywo byłoby ok, gdyby nie trzeba go było słuchać z hallu przed salą koncertową, by nie wyjść po koncercie z uszkodzeniem bębenków.

Z poleconych zbliżonych do ideału wykonań skorzystam, dziękuję. Włącznie ze skrzypkiem  :o

Beatko, chyba przechodzimy teraz obie podobne melomańskie ( co za słowo!) fazy: nasłuchawszy się na jutubach i innych dobrodziejstwach "idealnych" wykonań, nie tak łatwo nas zadowolić podczas koncertu na żywo... ;)
To nawet Danił- człowiek ze stali, popłynął na tym koncercie?  Za chwilę odsłucham, przekonam się...
Ale fakt jest faktem - żyjąc w tak szaleńczym tempie koncertowym, nie można w nieskończoność regenerować się w trymiga. To kiedyś i tak w końcu wyjdzie: zmęczenie, znużenie, obniżona koncentracja. Nawet mając 21 lat nie da się oszukać organizmu.
No właśnie- ciekawe jak on sam siebie ocenił po tym wykonaniu?
Z innej zaś strony: myślałam, że takie rzeczy tylko 'mojemu' pianiście się przydarzają...'Nasi' panowie, Beatko, jednak muszą trochę zwolnić..
Ja już wiem, że wystarczy tylko kilka dni w nadmorskim kurorcie, aby nabrać świeżości i zagrać zachwycająco: znajomi, którzy byli we włoskim Grottammare pięknie położonym nad Adriatykiem, donieśli mi że Kola po prostu znów był sobą...Oczywiście w tym najlepszym znaczeniu..
I tego życzmy też Daniłowi!  :)

Bardzo się cieszę z tej dyskusji, bo dotyka ona moich emocji po recitalu Daniiła Trifonova w Warszawie. Pytałaś Beatko gdzie moje wrażenia z tego koncertu, a  ja nie pisałam, bo bałam się je nawet nazwać. Mimochodem przedstawiłam je „pod parasolem na Rakowieckiej”, ale szybko schowałam głowę w Twoje zapewnienia, że wszystko będzie w porządku, bo to bardzo mądry chłopiec.
Ale Wasze komentarze zmusiły mnie do wyciągnięcia głowy z piasku i odważnego oświadczenia na tym forum, że uważam, że Daniił Trifonov NATYCHMIAST powinien ograniczyć ilość koncertów.
Możemy sobie analizować jego oficjalne wypowiedzi, możemy bardzo słusznie zauważać, że przecież nie można oczekiwać od człowieka żeby funkcjonował jak maszyna, ale jesteśmy dorosłymi, doświadczonymi ludźmi i przecież to oczywiste, że nie da się rozwijać, uczyć, zgłębiać człowieczeństwo, szukać własnych odpowiedzi na egzystencjalne pytania jeśli gra się ponad 10 koncertów miesięcznie. Zwyczajnie nie ma na to czasu.
A jeśli się tego nie zrobi to zapas wrażliwości zapewnionej przez Panią Zelichman (Daniił opowiadał w jednym z wywiadów, że jego nauczycielka większą wagę przywiązywała do utworów rozwijających jego wrażliwość niż do tych rozwijających technikę) musi się wyczerpać, a poziom wiedzy, jeszcze rok temu wystarczający musi wraz z wiekiem, nie rozwijany, po prostu zinfantylnieć.
We wtorek pierwszą część zagrał moim zdaniem zachwycająco, ale to nie był bardzo wymagający repertuar. Chopin niestety, jak papierek lakmusowy pokazał, że jest coś nie tak. Prawie nic, jakaś fraza wygrana zbyt równo, jakaś zmiana emocji zbyt oczywista, bez tej zniewalającej wcześniej finezji. Można by, jak Bartek położyć to na karb człowieczeństwa, które nie jest perfekcyjne, tylko, że za kulisami stały Martha i Maria i Daniił Trifonov na pewno stał na głowie, żeby było pięknie. A mimo to nie zagrał tego tak jak wcześniej bo prawdopodobnie NIE BYŁO JUŻ TEGO W ŚRODKU. Coś się wyczerpało i nie było czasu aby to uzupełnić. Albo dojrzał, to co było uznał za zbyt naiwne, a nie miał czasu na wypełnienie duszy nowym, głębiej przemyślanym. Nie dlatego, że jest na to zbyt ograniczony, albo zbyt pyszny. Głęboko wierzę, że to wspaniały, mądry mężczyzna, tylko nie ma CZASU.
Takie są moje wrażenia po wtorkowym koncercie Beato, koncercie, który opisałaś tak pięknie, że nie mogłam oderwać się od lektury. Bardzo Ci za nią dziękuję.
Głęboko wierzę, że Daniił Trifonov to  geniusz fortepianu. Ma wszelkie predyspozycje, żeby stać się najwybitniejszym pianistą  XXI wieku. Niech Bóg ma go w opiece, żeby tego wielkiego daru nie zmarnował i dał radę sprostać tej wielkiej odpowiedzialności.

Albo... Da sobie radę ze wszystkim, nie potrzebuje takich rad, ja nie mam racji a on się po prostu wściekł na tego IDIOTĘ, który był odpowiedzialny we wtorek za światło i postanowił sobie poeksperymentować w czasie koncertu. Jeśli ktoś go zna to proszę mu przekazać, że zapraszam go na kawę w czasie której wytłumaczę temu GAMONIOWI, czego absolutnie nie wolno robić w czasie, kiedy na scenie gra pianista.

Heh, Daniil mi się śnił :) Oczywiście jakaś sala koncertowa, krzesełka i bilety, tyle tylko, że Młody nie grał a siedział obok mnie :D Ciekawe, dlaczego nie przyśnił mi się równocześnie ze swoim menedżerem.

Tak na przyczepkę, bo już tu było, rewelacyjne wykonanie, niebiańska harmonia, metafizyka muzyczna ;)
http://www.youtube.com/watch?v=AAu6BRWL8p8

Co to znaczy niebianska harmonia?
Nowatorska?
Moim zdaniem wlasnie harmonia jest zabalagoniona.
Oprocz fantazji harmonicznej, to nie ma logiki laczenia akordow (jakby huzia na jozia)
Utwor fajny, aczkolwiek wole orginal Paganiniego.
Wykon rewelacyjny (solista i orkiestra)

Coś tak czułam, że możesz ZAŻĄDAĆ WYJAŚNIEŃ ;) Mogę napisać, co to oznacza DLA MNIE. Otóż. Od pierwszego odsłuchania tego kawałka w tym wykonaniu mam nieustające z każdym kolejnym wysłuchaniem wrażenie, że słucham czegoś niesamowicie doskonałego, brzmiącego harmonijnie w amatorskim rozumieniu. Nie znam innych wykonań i to jest dla mnie punktem odniesienia, ideałem brzmienia. Rzadko się zdarza, żebym słuchając czegoś nie miała wrażenia ciągłego zgrzytania, potężnego lub subtelnego, które mi przeszkadza, drażni, denerwuje. Nie wiem, co jest nie tak, ale wyraźnie słyszę, że nie jest dobrze. W tym wykonaniu wszystko mi "brzmi". Wybacz, ale bardziejszego wyjaśnienia nie jestem w stanie udzielić. Chyba, że się wyedukuję jeszcze kiedyś.

Rachmaninow lata jak salata po tych tonacjach.
Co slina przyjdzie na jezyk.
Ale, jak Ci sie podoba?

No wiesz, ja w ogóle nie lubię różnych takich wariacji, przeróbek, unowocześnień, i wszelkich "na temat". Dlatego sama siebie zdziwiłam, że zapałałam sympatią do tego wykonania firmowanego w tytule "on a theme by".
Przepraszam Cię, ale nie wiem, czemu lubię tego słuchać w kółko. Czasem się takie niewyjaśnione nielogiczne sprawy zdarzają. Może to podpada pod kategorię "są rzeczy o których się filozofom nie śniło"?

Za tydzień, w niedzielę 14 października o 19.00 w radiowej Dwójce retransmisja koncertu Daniila z ostatniego ChijE.

Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławksiego, 28.08.2012
Aleksandr Skriabin III Sonata fis-moll op. 23;
Nikołaj Medtner Bajka a-moll op. 51 nr 2, Bajka Es-dur op. 26 nr 1, Bajka b-moll op. 20 nr 1;
Igor Strawiński (opr. Guido Agosti) Ognisty ptak;
Claude Debussy Images – zeszyt I;
Fryderyk Chopin Etiudy op. 25

Świetna wiadomość! Bardzo dziękuję, Beato! Poinformuję o tym na FB.

Daniil ma swój kanał na YouTube, na razie tylko dwa filmiki.

http://www.youtube.com/watch?v=bMpxT-BgQRg&feature=channel&list=UL
http://www.youtube.com/watch?v=NOX37S4I16Q&feature=channel&list=UL

Daniil w Medici.tv do końca października bez ograniczeń. Etiudy Chopina z tegorocznego Verbier plus Debussy i Strawiński.

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-debussy-chopin-verbier-festival-2012

Dzis Trifi koncertował w Auli UAM, zapewne wspaniale; żałuję, że nie jestem dziś w Poznaniu (albo inaczej: że ten koncert jest właśnie dziś).

Beatko, nagranie koncertu Czajkowskiego z Gergieviem dla Mariinsky Label, o którym kiedyś wspomniałaś, można uznać za jedno z najciekawszych w ostatnich latach. Jestem pod wielkim wrażeniem i szczerze polecem. Trifonov to już faktycznie Artysta.

Daniil Trifonov w Poznaniu
Bardzo żałuję Patryku, że nie było Cię w Auli na koncercie z dwóch powodów. Po pierwsze byłoby wspaniale skonfrontować moje emocjonalne wrażenia z Twoją profesjonalną wiedzą i po drugie, szkoda, że straciłeś taką przyjemność.
Po raz drugi na żywo słyszałam Daniiła Trifonova w koncercie b-moll Czajkowskiego. W Warszawie, jak świetnie pisała Beata, walczył trochę z monumentalną Rosyjską Orkiestrą Narodową.
W Poznaniu całkowicie zdominował wykonanie tego koncertu. Orkiestra była nawet nie na drugim, ale na trzecim planie.
Kilkakrotnie przesłuchałam płytę Daniiła Trifonova z koncertem Czajkowskiego i tak jak Patryk jestem nią zachwycona. Bardzo byłam ciekawa konfrontacji studyjnego wykonania, na pewno „podrasowanego” dźwiękowo,  z koncertem na żywo.
Ale choć ten sam solista i ten sam utwór, nie da się tych dwóch interpretacji porównać, tak bardzo się od siebie różniły.
Nie wiem, czy to jednorazowa próba eksperymentowania na materiale, który się doskonale zna i ostatnio bardzo często wykonuje, czy jakiś stały trend, nowy kierunek w pianistyce Daniiła Trifonova, ale równowaga między elementem „demonicznym”, a poezją w grze rosyjskiego pianisty została w Poznaniu bardzo zakłócona.
To był najbardziej dynamiczny, ekspresyjny, szaleńczy występ Daniiła Trifonova, jaki słyszałam. Z niezwykłą uczciwością, która w ogóle nie kalkuluje ryzyka podszedł pianista do tego występu. Nie odpuścił żadnej frazy, nie zaniedbał żadnego zwrotu, w każdy włożył maksimum energii, każdy potraktował z maksymalnym zaangażowaniem. I zagrał dźwięki, o których istnieniu nie miałam nawet pojęcia. Wiecie na przykład jak brzmi cios nożem w serce fortepianu?
Nie byłam przygotowana na takie doznania i dopiero w połowie pierwszej części zaakceptowałam fakt, że nie będzie tak jak na płycie i że będzie to inny b-moll, niż ten, który do tej pory znałam w wykonaniu Trifonova i innych. Przede wszystkim zaskakiwał fakt, że fortepian jest tak dominujący, że w zasadzie słuchamy recitalu fortepianowego z orkiestrą w dalekim tle. Nie krytykuję takiego pomysłu, bo efekt był bardziej niż interesujący, szczególnie przy tak szaleńczej i skontrastowanej grze solisty. Bo Daniił Trifonov grał nie tylko głośno, ale i tak cicho, że można było uwierzyć, że nawet piórko jest w stanie wydobyć z instrumentu dźwięk. Tylko, że w tych nielicznych, cichych partiach bardzo brakowało poezji.
Z zachwytem patrzyłam i słuchałam jak ciało, skomplikowanym system napinania mięśni i ułożenia względem instrumentu potrafi przekazać fortepianowi energię,  zamienić ją w dźwięk i jak emocje widoczne na twarzy pianisty mogą w ten sposób być wyrażone niezwykłą muzyką.
Słuchając gry Daniiła Trifonova pomyślałam, że brzmi jak mężczyzna, który wyrusza na swoją pierwszą wyprawę na polowanie. Myśli o niezwykłych czynach, których może dokonać, o chwale, którą może się okryć, o pozycji, którą może zdobyć swoją odwagą i talentem. O tym podniecającym dreszczu, który musi odczuwać i którym zagłusza lęki i obawy.
I troszkę zrobiło mi się żal.
Na bis najpierw zagrał Pstrąga, a kiedy usiadł do drugiego, przez chwilę zastanawiał się co wybrać. I wtedy zrobił mi drugą, po tym niespodziewanym wykonaniu b-molla, przyjemność – nie zagrał Chopina. Miałam wrażenie, że zastanawia się czy w Polsce nie powinien to być właśnie Chopin, ale ku mojej wielkiej uldze, zrezygnował i wybrał Strawińskiego. Tak, Ognisty Ptak wpisywał się doskonale w stylistykę tego, naprawdę niepowtarzalnego koncertu.
Wykonane w drugiej części koncertu Tańce Symfoniczne Rachmaninowa były doskonałym tłem do powyższych rozważań.








 

Dzięki za recenzję, Joanno! Potwierdzasz opinię innych, którzy byli w piątek w Auli UAM - Trifonov oczarował. Mimo nie najlepszego (ponoć) instrumentu. Być może Twoje wrażenie dotyczące dominacji fortepianu wynikało z faktu, że orkiestra poznańska po raz kolejny nie popisała się - i z racji swojego poziomu po prostu nie mogła wysunąć się na bliższy plan (bez straty dla muzyki); narzekaliśmy na nia już troszkę przy okazji Konkursu Wieniawskiego.

Właśnie wysłuchałam Daniiła Trifonova w f-mollu Chopina. Odetchnęłam z ulgą. Absolutnie wszystko w porządku z poezją i wrażliwością w jego   pianistyce. Po Poznaniu naprawdę się martwiłam, ale widać miał jakieś inne niż własne ograniczenia powody, aby grać "jak wariat". Wszystko też w porządku z jego błyskotliwością. Cały koncert był moim zdaniem zagrany wspaniale, ale trzecia część była zjawiskowa. Pięknie tam na końcu Europy potańcował mazurka. Szkoda tylko, że w jego planach do kwietnia przyszłego roku jest tylko jeden koncert w Polsce i to taki na którym nie będę mogła być. A w nowym repertuarze preludia Chopina, sonata h-moll Liszta, ech... Znowu trzeba będzie uruchomić "biuro podróży"  :)

Joanno, ale to nagranie studyjne. Chciałabym wiedzieć, w których miejscach jest montowane, udoskonalane i modyfikowane, taką ilość procentową ingerencji :) Może mi się wydaje, ale już te początkowe powtarzane akordy plum-plum-plum - mam wrażenie, że są montowane. Wolę muzykę nawet niedoskonale odtworzoną, ale bez technicznego make-up. Płyty w całości jeszcze nie słyszałam, ale jestem jej ciekawa, choć "modyfikowana".

Mówisz oczywiście o b-mollu Czajkowskiego? Można powiedzieć, że studyjne. Sala koncertowa Teatru Maryjskiego w Petersburgu, gdzie nagrywano (i gdzie byłam w lutym 2011r, na koncercie Trifonova), jest wyjątkowym miejscem. To prezent jaki od swojego przyjaciela Putina otrzymał Giergiev. Wyposażona w najnowocześniejszy sprzęt dla reżyserów dźwięku, projektowana przez najlepszych, niemieckich specjalistów od akustyki jest chyba jednym z najlepszych studiów nagraniowych dla tak dużych zespołów jak orkiestra symfoniczna na świecie. No i na pewno można tam z dźwiękiem zrobić co się chce, choć myślę, że się tak w przypadku naszego ulubieńca nie natrudzili.
Już sam fakt, że dźwięk zbiera wiele mikrofonów, umieszczonych w różnych miejscach sprawia, że końcowy efekt jest zupełnie różny od tego, co możemy usłyszeć na sali koncertowej. Zaobserwowałam to na koncercie urodzinowym w marcu 2011r., kiedy Trifonov  grał e-molla Chopina z Pendereckim. Poprosiłam, żeby w domu nagrano mi transmisję i zaraz po powrocie do domu odsłuchałam to co kilka godzin wcześniej słyszałam na sali koncertowej. To były zupełnie inne koncerty. Mówili o tym również komentatorzy w studiu konkursowym w 2010r. Inne wrażenia mieli słuchacze w studiu i inne ci na sali koncertowej.
Tak czy inaczej płyta Trifonova z Czajkowskim jest doskonała, bardzo Ci polecam.

Joanno, do wysłuchania żadnej płyty Daniila nie trzeba mnie zachęcać :D

Nie napisałaś, jak wysłuchałaś tego f-molla, więc sobie pomyślałam, że z ostatniej płyty i reszta mi się już dorobiła. Ale tak to jest, kiedy człowiekowi nieustannie "ciosają kołki na głowie", przestaje odróżniać Czajkowskiego od Chopina ;)

Cuda techniki potrafią zwodzić, efekt widoczny chociażby w Dusznikach, gdzie są czasem zapraszani wykonawcy na podstawie nagrań studyjnych, a na scenie wychodzi szydło z worka a widownia z sali.

Ale Daniil, nawet jeśli knoci, to robi to tak czarująco, że z pewnością nikt z widowni nie czmycha.

Październikowy wywiad z Daniilem przeprowadzony w Tel Avivie

http://www.youtube.com/watch?v=7nQwvLjd4gc

"Dziki" fragmencik listopadowego koncertu, Widmung Schumanna w transkrypcji Liszta

http://youtu.be/oWSfA4JWknA

I trzy fragmenty I koncertu Czajkowskiego, sprzed miesiąca.

http://www.youtube.com/watch?v=BAuuYbsq7jw&list=PL5Xxm20ymp8azkchtXhJrECzOoMtb3NuS&index=1
http://www.youtube.com/watch?v=FcrBWI1gKsI&list=PL5Xxm20ymp8azkchtXhJrECzOoMtb3NuS&index=2
http://www.youtube.com/watch?v=eBdw-S8wqLw&list=PL5Xxm20ymp8azkchtXhJrECzOoMtb3NuS&index=3

Nie wiem, kto miał większą "radochę", Daniil grając czy ja słuchając jak gra III koncert fortepianowy Rachmaninowa. Choć to tylko fragment.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=dvkiDRtTz3o

Bardzo proszę, jeśli ktoś będzie miał ten koncert w całości - ozłocę ;)


Z jaką lekkością i łatwością on gra, aż nie do wiary. No to sobie trochę pofruwam.

DG naprawiło swój błąd ;)

http://www.artsjournal.com/slippeddisc/2013/02/breaking-tchaikovsky-winner-gets-a-label-deal.html

Nareszcie!!!!!! ale się cieszę!!!!

Beato i Agnieszko.

Tak prawde mowiac , ta wiadomosc mnie zmartwila.
DG (albo GDG) potrafi skutecznie zniszczyc artyste.
Po podpisaniu kontraktu, firma (DG) wpuszcza w ruch maszyne, ktora oczyszcza
artyste z jego indywidualnych cech, zostawiajac jedynie te elementy, ktore sa potrzebne
do zwabienia potencjalnych nabywcow plyt i biletow..
Akcje promocyjne DG sa zenujace, a reklama artysty i jego nagrania podobna jest do
zwyklych reklam pasty do zebow lub podpasek.
Poszukiwanie imazu artysty jest samo w sobie czyms nienaturalnym.
Przeciez musimy trafic w "gusta" wiekszosci. Tym samym szukamy cech pospolitych, modnych.
chwytliwych. Artysta staje sie wiec produktem, ktory trzeba dobrze sprzedac.
Czesto bywa tak, ze artysta, ktory minimalnie traci popularnosc zostaje brutalnym kopniakiem odsuniety.

Widze juz spora zmiane (na niekorzysc) u Ingolfa Wundera, ktory ma stac sie maskotka rozmazonych kobiet.
Jego mistycyzm w grze jest na pograniczu ach!! och!!
DG pracuje usilnie, by z wesolego, temperamentnego chlopca zrobic melancholijnego rozmarzonego ksiecia z bajki, hamujac
jego naturalny ped do dynamiki i wigoru. 
Przeciez Ingolf byl pianista z duzym forte, otwartym na kontrowesyjne pomysly,
 a teraz... zawoalowana ciepla klucha (no...moze troche przesadzam).

Ciekaw jestem co DG szykuje dla Trifonova.


P.S.
Lubie NAXOS. Duzo tytulow, normalne nagranie (nie jakies ekstra upiekszane brzmienia).
Nagrania robione czasami z jednego mikrofonu!!


Ciesze sie rowniez, ze obecnie mamy  inernet, YouTube....gdzie ludzie moga promowac
sie bez przynalezenia do ociekajacych zlotem wytworni, gdzie nie ma ukladow i podlizywania sie.
Mozemy zobaczyc genialnych artystow w ich orginalnej szacie.
Zachecam do YT....
Bye.. bye.. DG

Myślę, że będzie ciekawie, bo Daniil nie jest marionetką i się nie da. Czekam na akcje promocyjne i, oczywiście, owoce współpracy. Mam nadzieję, że płyta nie będzie za bardzo podrasowana, do stopnia eliminującego słuchanie jej przeze mnie.

A dla Trifonova, dla jego kariery to sukces ogromny.
Biez bumażki ty kakaszka, a s bumażkoj czełowiek.

Taka wielka firma jak DG daje artyście przede wszystkim doskonałą dystrybucję.Płyty DG są dostępne w Londynie, Paryżu i w Timbuktu.
Jakoś się o oryginalność Daniła nie martwię ;)

poza wszystkim mam takie przemyślenie: nikt Artyście nie każe promować się pod szyldem jakiegokolwiek studia /wytwórni. Artysta ma prawo być niezależny i basta!
Ale wówczas - niech prywatnie wynajmuje studio, niech sobie sam robi swoją autorską własną promocje, finansuje dystrybutorów i z własnej kieszeni pokrywa manko (bo, ze będzie klapa - to pewnik).

To jednak mrzonka. Nie ma szans na taką niezależność. A skoro nie ma - trzeba przystawac na kompromisy.
Ot i wszystko w tej sprawie.

Beato:
"...bo Daniil nie jest marionetką i się nie da" -  nie takie indywidualnosci byly znieksztalcane przez wytwornie (Pogorelic)
Przyjda pieniadze, splendor - artysta przyjmie warunki. Oby Trifonov sie nie dal.

 "...Mam nadzieję, że płyta nie będzie za bardzo podrasowana, do stopnia eliminującego słuchanie jej przeze mnie."
co masz na mysli?

"...A dla Trifonova, dla jego kariery to sukces ogromny. "
Trifonov tego nie potrzebuje, i tak jest juz znany, czego dowodem jestescie Wy, bezgranicznie oddane fanki.


Agnieszko:
Gdyby mentalnosc ludzi byla troche inna, to taka dystrybucja nie bylaby potrzebna.
Mamy internet, strony autorskie, fora, fb tweetery itd.
Po prostu zawsze bylismy przyzwyczajeni do tego, ze wytwornia to jest TO!!,
ze DG jest czyms naprawde specjanym. Tymczasem Trifonov bedzie gral tak samo po podpisaniu kontraktu, a moze nawet gorzej (oczym pisalem wczesniej)
Mozliwosci promocji i pokazania sie w obecnym swiecie sa b. duze. Sukces artysty zalezy od nas samych i naszej mentalnosci.
 Kupie, bo to DG.... Kupuje, bo to Trifonov (Czy widzisz roznice?)





Januszu:
Tradycyjnie sie Toba nie zgadzam.
Technika pozwala teraz na doskonale nagrania w domu.
Promocja w necie, moze byc b. tania. Dystrybucja rowniez.
Problem lezy w ludziach takich jak Ty, ktorzy potrafia odczytac sztuke tylko poprzez posrednikow i handlarzy.
Dlaczego DG ma byc ta wyrocznia, co dobre, a co zle.
Sam nie masz uszu?, sam nie potrafisz rozpoznac wartosci?
Watpie, gdyz znam Twoje mozliwosci.

Zgadzam się Bartku, ale mentalnośc ludzi jest jaka jest.
Po prostu łatwiej jest kupić płyte dostępną w sklepie za rogiem niż polować na nią w internecie lub w jakiś sklepikach z niszowymi  wydawnictwami.

a teraz zadaj sobie trud i odpowiedz na proste pytanie:
skoro 'technika pozwala' a promocja i dystrybucja moze byc dzięki netowi bardzo tania to, drogi bartusie, dlaczego wszyscy najwięksi ze swiatowych estrad nie korzystają z bartusowej rady  ??? Zbyt ograniczeni na umysle? czy jednak zbyt rozsądni  8)

Januszu.
Dlatego, ze wiekszosc ludzi mentalnie jest jeszcze w sredniowieczu.
Po prostu, self-marketing nie ma bazy, by sie rozwinac. Bazy ludzkiej , ze tak powiem.
Stereotypy myslenia sa tak zakorzenione, ze dopiero kilka pokolonie zmieni ten stan rzeczy.


 

ok.   :D
wobec tego powróćmy z obłoków na Ziemię i rady o self-promocjach zostawmy futurystom. Tak bedzie dla Artystów lepiej (no przynajmniej tych dzisiejszych   ;D ;)    )

Wydaje mi sie, ze wszyscy powinnismy rozmawiac na ten temat, zeby ten niesprawiedliwy
porzadek rzeczy zmienic.
 Wytwornie zawsze mialy na bakier z artystami.
Wytwornie spowodowaly, ze dopiero teraz, po latach dzieki YT i internetowi mozemy uslyszec niezwyklych fantastycznych wykonawcow.

Chce jeszcze raz powtorzyc, ze to my jestesmy odpowiedzialni za ten "zlimitowany" swiat artystyczny.
Gdyz my akceptujemu ten ogranicznik, gloryfikujac DG i jemu podobne.
 
Dziekuje niezaleznym,malym produkcjom za wspaniale filmy, ktore taraz wlasnie mozemy obejrzec, bez pozwolenia zamoznych i chciwych.

Mam na myśli, że nie będzie pociachana i zmontowana jak film, tu fraza, tam fraza. W trakcie gry następuje jakiś całościowy przekaz, i jeśli jest on poszatkowany to tym samym jest unicestwiony. Kojarzy mi się z operacją plastyczną dokonaną na osobie samej w sobie ładnej, robi się po ingerencji człowiekokształtny potworek, nie wiadomo zupełnie, w imię czego, z poszczególnymi częściami doskonałymi, ale już nie komponującymi się w idealną pierwotną harmonię.


Oglądałam przypadkowo 4 odcinek kilkuletniego już, ale ciekawego i przyjemnego w oglądaniu (rzecz dzieje się na mazurskich jeziorach) serialu polskiego "Przystań". Rzecz dotyczyła młodej piosenkarki dopadniętej przez "agentów promujących". Jeśli ktoś ma charakter i osobowość, to żadne chore zabiegi w celu wypromowania artysty nie są takie straszne i można znaleźć właściwe rozwiązanie tego "problemu".

http://www.tvp.pl/vod/seriale/obyczajowe/przystan/wideo/odc413-zuza/974748

Zależy to chyba od tego kto to robi.
Tak pracował w studiu Glenn Gould i nie dlatego,że gubił jakieś nutki, bo rzadko mu się to zdarzało, ale dla niego najważniejszy był końcowy
rezultat.
A jego nagrania (także te poszatkowane) są przecież genialne.
Właśnie ten "całościowy przekaz"(np. na koncercie) dla niego był fałszywy, wkradały się w niego emocje, reakcje publiczności, chęć podobania sie,
zaimponowania publiczności.Dla GG taka muzyka była wręcz "niemoralna".
Jeśli Danił będzie miał wizje granej przez siebie muzyki to żadne studio mu nie przeszkodzi.
Taką mam w każdym razie nadzieję.

Jeden lubi sok z jabłek, pomarańczy czy marchwi, a inny woli wsunąć cały owoc, bo lubi chrupanie i przyswaja substancje odżywcze z tzw. całości pokarmowej  ;D

Daniil gra pierwszy koncert Liszta, nie wiem, jak długo link będzie aktywny.

http://www.artsalive.ca/collections/nacmusicbox/en/?_escaped_fragment_=%2Findex.php%3Fpageid%3Dhome#!/index.php?pageid=home

  Ten koncert jest już na YT!  :)

http://www.youtube.com/watch?v=Jv1TdWNlEtM

 Jutro Trifi zagra chopinowskiego e-molla w Filharmonii Narodowej...203 urodziny naszego Patrona nazajutrz w Dwójce, transmisja na żywo z koncertu już od 19..

http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/792264,Huczne-urodziny-Chopina-w-Dwojce

Koncert w filharmonii zaczyna się o 19.30. W przerwie transmisji rozmowa z Daniilem.

Jak zwykle koncert i oczywiście e-moll bo gdzie tam by ktoś grał f-moll już nie mówiąc innych utworach.  :-\  ;)

Młody ma dziewczynę, pianistkę! :D Wielbicielki się zapłaczą... Cieszę się, że będzie grał wszystkie cztery koncerty fortepianowe Rachmaninowa. No i czekam na publiczne wykonanie jego własnej sonaty i własnego koncertu fortepianowego.

ojej, a co z tą nadobną panią wiolonczelistką, którą byliśmy byli poznali w Dusznikach?  ;D

Ech... artyści... Pianistkę pewnie porzuci, a może ona porzuci jego?
Następna będzie być może skrzypaczka, może altowiolistka, flecistka może?

Uwaga, uwaga! W czwartek o 17 naszego czasu zasiadamy przed naszym oknem na świat, czyli komputerami, laptopami - co tam kto ma- i oglądamy Daniła grajacego III koncert Rachmaninowa w Moskiewskiej Filharmonii pod batutą Barry'ego Douglasa :) To jedno z jego pierwszych wykonań tego koncertu, w Moskwie chyba premiera..

Link do bezpośredniej transmisji:

http://www.meloman.ru/?id=33

Mam nadzieję na wspaniałe wrażenia, nawet przed ekranem! :)

Wspaniale, Kati, dziękuję za wieści, zasiądziemy, oj, zasiądziemy.

Mam nadzieję, że nie zapomnieliście, jutro się spotykamy, Daniil i Rachmaninow.

 Przedsmak:

https://www.youtube.com/watch?v=dvkiDRtTz3o

Zaczęła się transmisja, u mnie cudo obraz i płynność, zobaczymy, jak będzie z dźwiękiem.

Oglądałam kilka koncertów na tej stronie - b.dobra jakość dźwięku :0

Można sobie wybierać i zmieniać ujęcia!

U mnie też i fantastycznie,że można oglądać z kilku różnych kamer!!

 To bardzo fajna opcja :)

A tymczasem zaczął się II koncert Prokofiewa..Oj, lubię bardzo!
Pamiętam, ze pierwszy raz go usłyszałam w wykonaniu własnie Son, gdy grała go w petersburskiej filharmonii..Bardzo rozbudziła moją ciekawość na ponowne posłuchanie tego koncertu i w ogóle na 'zapoznanie' się z nim.

Strasznie "energochłonny" ten koncert.. ;)

Frekwencja na forum jest, ciekawe tylko czemu wszyscy jako goście  :-\

Nie jest chyba łatwo grać Daniłowi przed własną, bardzo wymagającą publicznością..
I to jeszcze koncert, który można by rzec jest Rosjan "narodowym" dobrem...Oczekiwania są wielkie.

Główny temat I cz. pięknie poprowadzony, mam jednak wrażenie nieco nerwowej gry Trifonowa..Może się jeszcze "rozegra"..

Gdzie jesteście? Jak wasze wrażenia? Przecież nie będę pisała do ściany ;)

Dla mnie trochę mało szaleństwa, Daniil ma zbyt uporządkowaną psychikę.

Otóż to..Tu trzeba iść na całość i bardzo emocjonalnie się obnażyć, żeby dobrze zagrać ten koncert.

Fraczek.

Bo to trzeba polecieć na drugi koniec wszechświata nie będąc pewnym czy się wróci. Życzę Młodemu, by długo jeszcze nie potrafił oddać tego szalonego obłędu tkwiącego gdzieś w tym koncercie.

Było poprawnie, melodyjnie, trochę przerywała mi transmisja jednak kilka razy, ale usłyszałam tylko jeden minimalny zgrzyt na początku. Zrobiło mi się mocno lepiej, chemia się zmieniła, no i dreszczyków kilka mocnych przeżyłam. W zasadzie usatysfakcjonowana jestem.

Jeszcze raz, wielkie dzięki za cynk, Dorotko!  :-*

I ja dziekuję Kati!!
Mnie też jakoś dziś Daniił nie porwał, było poprawnie i ta jego wspaniała technika ale to jeszcze nie to.

Przepraszam że o tym piszę ale nie mogą się powstrzymac.
Mógłby jednak po wstaniu z łóżka a przed koncertem się uczesać.

Niestety, przykro to stwierdzić, ale ja w wykonaniu Daniła nie znalazłam nic, co by wyróżniało je spośród setek podobnych..
Nie wiem w czym rzecz, to jest coś nieuchwytnego- niektóre interpretacje mają w sobie to "coś", co przykuwa moją uwagę, porusza gdzieś od wewnątrz - mało tego- ja chcę wracać do tych wykonań.
 I słuchać jeszcze i jeszcze.. Jakaś przebijająca tęsknota, melancholia, może depresja lub szaleństwo zamknięta gdzieś w charakterystycznym 'zaśpiewie' danego pianisty. Coś zagadkowego, wywołującego dreszcz emocji i masochistyczne ciągoty do pójścia za tym "bólem" razem z artystą.
Dobrze zauważyłaś Beatko - tu wszystko było zbyt poukładane, pod kontrolą, za mało szalone.

A tak przy okazji, jakie jest Wasze ulubione wykonanie III koncertu fortepianowego Rachmaninowa?
Moje chyba Kissina. Ale wszystko prawie co on zagra to moje ulubione.

HOROWITZ!!! Mam jeszcze winylową płytę z nagraniem z lat chyba 50-tych ale niestety nie mam już na czym jej
 odtworzyć.Do tej pory nie słyszałam lepszej interpretacji.
Jeszcze pamiętam audycję Jana Webera który prezentował te płytę w PR.
W Polsce wtedy oczywiście nie można było jej dostać ale ja byłam w takim dobrym położeniu,że moja mama pracowała
w handlu zagranicznym i raz w roku jeździła na tzw. wtedy "zachód".
Także złożyłam zapotrzebowanie i wkrótce stałam sie jej dumną posiadaczką.. Ojej słuchałam jej chyba z tysiąc razy.Wspomnienia!!

BRONFMAN! Siła jego interpretacji powala na łopatki! Tu wszystko jest na 100%!
Pianista - postawny, wręcz zwalisty- podporządkowuje sobie słuchaczy, każe słuchać prawie na bezdechu, nie pozostawia wątpliwości że ta piękna muzyka skrajnie emocjonalnie zagrana - "zagra" w środku każdego, kto wsłucha się w rytm i falowanie tych niełatwych emocji. To jest właśnie jedna z tych interpretacji, do której mogę wracać i słuchac bez znużenia.
http://www.youtube.com/watch?v=aFkAwFDZGHk

Na drugim miejscu jest VOLODOS: wykonanie bardziej stonowane w porównaniu z Bronfmanem, ale więcej tu melancholii ( m.in.4:00 - 4:50) i tego "czegoś" nieuchwytnego..
http://www.youtube.com/watch?v=Gz9p1tWbX9o

W obu wersjach zwróćcie uwagę na kulminację przed kadencją i samą kadencję: wspaniale oddane narastające napięcie ( efekt skradania się) i niemalże walka o życie w kluczowym momencie pierwszej części.

W moim rankingu nie mogło zabraknąć oczywiście Khozyainova - to "oczywiście" oczywiście nie "po znajomości" ;), ale jak najbardziej zasłużenie, bo ten młodziak gra ten koncert tak, że publika wpada w zbiorowy szał owacji, gdy tylko wybrzmią ostatnie akordy tegoż.
Nie wiem dlaczego, ale sposród dwóch nagrań, czasowo nieodległych od siebie: tego z konkursu w Dublinie i z konkursu w Sydney - zdecydowanie moim faworytem jest ten pierwszy. Nie wiem ile razy już go słuchałam odnajdując w nim ciągle silne emocje, które powodują po prostu, że się wzruszam. Podczas, gdy Racha zagranego w Sydney Opera House z bez wątpienia lepszą orkiestrą, jak dotąd nie udało mi się ani razu przesłuchać od początku do końca. Działa na mnie lekko usypiająco - może jest zbyt "poetycki"?
http://www.youtube.com/watch?v=U3r5Q8zIXek

Mam też w zanadrzu Andrew Tysona i jego III Rachmaninowa zagranego w finale ostatniego konkursu w Leeds. Kadencję wykonał w wersji toccatowej, a nie jako dramatyczną Ossię ale tej interpretacji tez już słuchałam nie raz. A podobno, jak wieść gminna niesie, Tyson grał ten koncert po raz pierwszy na konkursie. No, nieźle jak na premierę i to jeszcze w tak stresujących warunkach.. Ale jak pamiętamy zapewne z Konkursu Chopinowskiego, Andrew to bardzo pogodny chłopak, wyluzowany Amerykanin, chodzący " don't worry, be happy"-  więc cóż to zagrać najtrudniejszy na świecie koncert walcząc o laur zwycięstwa?
http://www.youtube.com/watch?v=kX6oaibG8K8

A wczoraj miałam okazję posłuchać tego koncertu na żywo w mojej  miejscowej filharmonii. I muszę powiedzieć, że jestem pełna jak najbardziej pozytywnych wrażeń. Paweł Zawadzki - nasz tutejszy wrocławski pianista- porwał mnie w rachmaninowskie światy..Było tak, jak być powinno, czyli "dogłębnie". Dramatyzm przeplatany z liryką, kulminacyjne momenty wbijające w fotel - byłam naprawdę usatysfakcjonowana.

Beatka wywołała nas do odpowiedzi, a tu przez moje jak zwykle przydługawe posty zrobił się niepostrzeżenie jakiś off topic...Bo przecież to wątek o Danile..Może by tak przenieść to do wątku o Rachmaninowie?

Znalazłam nagranie koncertowe Horowitza
http://youtu.be/D5mxU_7BTRA?t=1m6s

Dorotka, ja się tak zastanawiam, czy Daniil się kierował czyimiś wcześniejszymi wykonaniami czy po prostu nuty i wskazówki nauczyciela. Może kiedyś mówił o tym w licznych rosyjskich czy innych francuskich wywiadach, których nie słucham i nie oglądam.

Dzięki za linki, posłucham po kolei, mnie tego koncertu nigdy dość :)

Nie śledzę kariery Daniła aż tak uważnie, by wiedzieć czy czyjeś wykonanie go zainspirowało, czy też jest to owoc jego i jego nauczyciela przemyśleń. Dość powiedzieć, że czwartkowa interpretacja była dla mnie dość typowa, raczej nie znalazłam tam czegoś w rodzaju "ach, to mozna to jeszcze tak? " lub czegoś charakterystycznego tylko dla Daniła.

Ale dziś będziemy mogli jeszcze raz posłuchać jego Racha3. Tym razem będzie to koncert w Jekaterynburgu, skąd zaplanowana jest bezpośrednia transmisja ( wczoraj był recital z 21 Sonatą Schuberta D960 i kompletem chopinowskich Preludiów, ale niestety co chwila miałam przerwy na łączach - nie dało się oglądać - mam nadzieję, że dzisiaj będzie lepiej)

http://sgaf.tv/live

godz. 14 naszego czasu...

Na jutubie już jest! Moskiewski Rach3..

http://www.youtube.com/watch?v=Y90H4KA_Yjg&feature=youtu.be

A ja mam tez swoje dwa Rachy:

Trifonov i Khatia Buniatishvili.

Trifonov (z linku Dorotki) gra oszalamiajaco. Bez asekuracji. Na calosc. Wyroznia go gietki RYTM i PULS (z czym maja problem inni, grajacy zbyt rowno).
Po prostu dowala i tyle, czego nie moge powiedziec o dyrygencie Barrym.
Orkiestra sie sypala z winy dyrygenta. Barry Douglas jest swietnym pianista (zwyciezca Czajkowskiego), ale z dyrygowaniem moglby sobie dac spokoj.

Khatia jest poza konkurencja. Gruzinski temat grany z gruzinskim temperamentem i gruzinskim smaczkiem.

P.S.
Oczywiscie inni sa rowniez swietni (Szczegolnie Bronfman). Mniej Volodos (emocje mu siadaja czasami). Hozjajnow gra natomiast wspanialym dzwiekiem
Horovitz, no coz.....Pan Bocek (u z kreska) jakby to powiedzieli gorale (tez u z kreska).

Dzięki Kati, jesteś bezcenna :) Nareszcie posłucham sobie bez przerywania i na spokojnie, tylko nie wiem kiedy.

Na razie zauważyłam jakieś takie niestaranne zbicie w bryłę gliny dźwięków, które powinny być chyba rozdzielone, nie mówię na podstawie nut, których nie znam a znanych mi wykonań, między 1:21 a 1:25.

Chodzi Ci o te 4 sek klarownych szybkich pochodow w wykonaniu Trifonova?
Chyba troche przesadzilas z okresleniem: 'bryla gliny dzwiekow"

Słucham powolutku tego nagrania moskiewskiego czwartkowego, jakość niestety nie najlepsza, ale nie tak całkiem najgorsza, więc i tak się bardzo cieszę. W drugiej minucie nagrania Daniil gra poszczególne dźwięki tak czysto, perliście, starannie, wyraźnie, świetliście, jak rozbłyski zorzy polarnej.

"Potknęłam" się w słuchaniu na tym momencie, może to było tylko zlepienie dwóch-trzech dźwięków. A że z przesadą i emocją przeogromną słucham to nic dziwnego, to dla mnie kumulacja kumulacji, każdy by zgłupiał, a co dopiero kobieta ;)

Tutaj jeszcze, świeżo przesłane do YT, wczorajsze wykonanie III koncertu w Jekaterinburgu:

http://www.youtube.com/watch?v=SbbxflFbLQQ

Protestuję przeciwko antyfeministycznym treściom pojawiającym sie w topicach Kuriera  :o

Kati :-*  :)


Januszu, a jakie treści ma głosić nie-feministka ;)

Jeśli ktoś kiedy poprowadzi orkiestrę dyrygując od klawiatury 3 koncert fortepianowy Rachmaninowa, to będzie to właśnie Daniil, ma pełną kontrolę nad całokształtem. Kiedy na początku koncertu orkiestra z Jekaterynburga zagłuszała mu jego przebłyski zorzy polarnej rzucał takie mordercze spojrzenia na dyrygenta. Dyrygent, na marginesie, przypomina mi nieżyjącego już aktora Juria Stiepanowa, oglądałam go dopiero co w doskonałym rosyjskim filmie Artystka.

A ja zarządzam sobie święto państwowe i zanurzam się w te dwa wykonania youtubowe, wydaje się, że to u stóp Uralu lepsze. Znów wróciłam do codziennego zdzierania mojej pierwszej w życiu płyty CD z 3 koncertem właśnie, w wykonaniu New York Philharmonic, dyryguje Seiji Ozawa, przy fortepianie Andre Watts, ale wolę Daniila, tym bardziej, że mogę sobie popatrzeć. Brawo, Synek :)

Daniil w paseczkach, "millions of feelings, millions of emotions".

http://youtu.be/9xZk7rUj1Xo?t=7s

http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-chopin-verbier-festival-2012-masaaki-suzuki

Chopin i 2. koncert f-moll

Daniil w Samarze. Schubert szkoda,że nie cały :'(

http://www.youtube.com/watch?v=OMwynVTWrF8

Sonata fortepianowa B-dur D. 960, to wg programu, zgadza się? Ta ostatnia? Ciekawe czy zagra kiedyś całą "triadę".
Muszę się oswoić z Daniilem grającym Schuberta..

Dynamika jak na wietrze. Nie podoba mi sie

Mój punkt odniesienia:

http://www.youtube.com/watch?v=BAF5daMhyy4

Gra tak cudownie miękkim dźwiękiem, że słucham tego wykonania zawsze gdy potrzebuję ukojenia..

Daniil Trifonow w Berlinie, 08.05.2013r.

Oczywiście musiałam być na tym koncercie, choć jeszcze rano nie byłam pewna czy dam radę wyjechać. Udało się na szczęście.
Łamiąc wszystkie przepisy ruchu drogowego dotarłam do Berlina tuż przed rozpoczęciem recitalu. Jadąc na złamanie karku miałam nadzieję, że to co usłyszę będzie tego warte. To co usłyszałam znacznie przekroczyło wszystko czego mogłam się spodziewać.
Do zaplanowanego programu, Sonaty  Schuberta D960 w pierwszej części i 24 Preludiów Chopina w drugiej dołączył na początku Die Stadt Schuberta-Liszta.
Daniił Trifonow jest pianistą innym niż wszyscy, których słuchałam na żywo lub na archiwalnych nagraniach. On swoją grą tworzy przestrzenne, muzyczne instalacje. Opowiada na scenie przecudnej urody historie i jest żywym dowodem, że muzyka zaczyna się tam, gdzie kończą się słowa. Zupełnie inaczej odbiera się jego grę, gdy słucha się płyt lub nagrań w komputerze, a inaczej gdy można go oglądać. Dramatyczne uderzenia, podkreślone ułożeniem i ruchem ciała, całkowite oddanie się muzyce, bez kalkulowania, czy nie jest się czasem śmiesznym lub nieeleganckim to jego sposób na granie. Jakby pokłady swojej niezwykłej wrażliwości i wyobraźni mógł nam pokazać wyłącznie muzyką. Kiedy udziela wywiadów jest jak grzeczniutki prymus w szkole. Jakby miał przygotowaną maskę, za którą chroni swoją prawdziwą naturę. Odsłania ją tylko kiedy gra.
W pierwszej części berlińskiego recitalu przedstawił opowieść o potrzebie nadziei. Po to był mu Die Stadt Schuberta-Liszta. Utworem tym narysował dekorację do swojej opowieści. Kiedy rozpoczął Sonatę, niepokojące motywy pierwszej części wpisały się doskonale w tę scenografię. Opowiedział o okropnym miejscu, mrocznym i niebezpiecznym. Miejscu, które może istnieć w prawdziwej przestrzeni, lub w czyimś sercu. Toczy się w takim miejscu życie i jak każde potrzebuje wiary, nadziei i miłości. Były wszystkie trzy  w czterech częściach sonaty.
Preludia, na które czekałam najbardziej, zagrał jeszcze piękniej. To dopiero była opowieść. Gdzieś przeczytałam, że dwóch żyć nie starczy by przeżyć to co jest w muzyce Chopina. W samych preludiach Trifonow pokazał tych emocji mnóstwo. |Było tak pięknie, że miałam wrażenie, że sam Chopin siedzi na sali i słucha tej wspaniałej interpretacji w tej wspaniałej akustyce.
Daniiłowi Trifonowowi też się tym razem chyba bardzo podobało. Był pobudzony, szczęśliwy, uśmiechnięty i bardzo chętnie grał bisy. Na koniec Ognistego Ptaka, którym doprowadził berlińską  publiczność do owacji na stojąco, co nie jest łatwe.
Mam wrażenie, że Daniił Trifonow ma umiejętność wprowadzania się w jakąś hipnozę i pod jej wpływem wyprawia z palcami rzeczy niemożliwe w warunkach normalnej grawitacji i oporów.  Wydobywany przez nie dźwięk jest bardzo plastyczny i giętki bez względu na szybkość i głośność, co w przypadku muzyki Chopina daje wspaniałe efekty.
Wszystkiego możecie dziś wieczorem posłuchać, bo radio niemieckie nadaje wczorajszy recital. A Bartek napisze nam jak ocenia grę. Będzie chyba miał dobrą okazję, bo myślę, że jakość nadawania będzie pierwsza klasa.
Nie zobaczycie tylko jak w ostatnim Preludium uderza klawisze zaciśniętą pięścią...
Droga Kati,
Wybacz, że nie napisałam o lutowym recitalu Koli.  Wracając z Warszawy ułożyłam sobie wszystko w głowie, ale odkładałam i odkładałam pisanie i w końcu było za późno. Myślę, że to wspaniały pianista, ma ogromne możliwości tylko jakby jeszcze nie do końca znał przesłanie, z którym wychodzi na scenę. Najbardziej widoczne było to w sonacie Liszta, którą moim zdaniem zagrał bardzo nierówno. Były fragmenty nadzwyczajne, szczególnie partie subtelne, ale z dramatycznymi, myślę, że poradził sobie kiepsko. A przecież jego sonata b-moll Chopina na konkursie była najbardziej dramatyczna, a to znaczy, że umie. Ravelem byłam po prostu zachwycona.   Myślę, że obaj panowie,  i Kola i Daniił mają jeszcze mnóstwo czasu na wspólne życie z muzyką, którą będą grać, na dorastanie i dojrzewanie. A patrząc jak sobie do tej pory radzą można tylko powiedzieć – tak trzymać.
Agnieszko, oczywiście, że widzimy się na ChiJE, już sprzedają bilety, ale nie analizowałam jeszcze programu. A jakie są Twoje sugestie? Rozumiem, że jeśli Martha potwierdzi obecność jej koncert będzie obowiązkowy. Może też wcześniej coś ciekawego wypatrzysz i się spotkamy. A z okazji urodzin same serdeczności.

Joanno.
Nie mialem mozliwosci wysluchania retransmisji.
Trifonov jest niewatpliwie dobrym pianista, ale Schubert z linku Agi nie przypadl mi do gustu (byc moze koncert w Berlinie byl inny).
Moim zdanie Trifonov przekombinowal troche dynamike (cresc. dimin.). Poczulem sie jak na rozkolysanej lodzi.
Brakowalo mi prostoty i stabilnej konstrukcji.
Rozbujale emocje i bardzo elastyczna dynamika sa dla mnie zbyt histeryczne.

Masz racje, ze zjawisko pt. TRIFONOV nalezy nie tylko posluchac, ale i zobaczyc na zywo.
Caly ten spektakl musi byc bardzo mocny, czego dowodem jest Twoja recenzja (dziekuje).

Dzięki, Joanno :) Jak to zaciśniętą pięścią? Nie potrafię słuchać Daniiła grającego Schuberta. To dla mnie jak słoń na wrotkach. Nie zgadzam się, że Trifonow ma jakąś maskę w wywiadach. On zawsze jest sobą, naturalny do bólu, on jest po prostu i taki i taki. I spokojny, grzeczny, wyciszony, ułożony, niezbyt płynny w słowach, i z ognistym temperamentem w pełni kontrolowanym za klawiaturą. Najbardziej lubię, kiedy gra z orkiestrą, jego kontrola sytuacji w połączeniu z żywiołowym pójściem na całość jest szokująca. Szkoda, że zniknęło z sieci nagranie Rachaminowego koncertu z Jekaterynburga.

(http://img845.imageshack.us/img845/4875/wywiadm.jpg)

(http://img16.imageshack.us/img16/8569/pidt.jpg)

Faktycznie, pięścią.

Ja słuchałam audycji w niemieckim radiu i nie mogłam uwierzyć w to co słyszę. Wyjaśnijcie mi proszę czy jest możliwe, żeby między muzyką na sali koncertowej a tą samą zebraną mikrofonami i nadaną przez radio była bardzo duża różnica?
Nie przyjmuję wyjaśnienia, że to z powodu mojego emocjonalnego zakręcenia, które co prawda jest bezdyskusyjne, ale przecież wiem co słyszę.
Poza tym wybierałam miejsce ze względu na akustykę a nie bliskość solisty i siedziałam na tyle daleko, że nie można mówić o ograniczonej świadomości ze względu na bliskość obiektu zachwytu.
Na sali ta muzyka była całością, przedstawiła mi się jak logicznie ułożony przekaz. W radiu słyszałam jakby dogłębną analizę podzielonego na kolejne warstwy utworu muzycznego. Nie żeby mi się całkiem nie podobało, choć podobało mi się znacznie mniej, ale przede wszystkim to było coś innego. Muzyka brzmiała bardzo dynamicznie, znacznie głośniej niż na sali, zupełnie zgubił się jej czar i nieuchwytna tajemniczość.
W dodatku mikrofony zebrały oddech Daniiła Trifonowa. Znany z głośnego oddychania jest Krystian Zimerman i rzeczywiście często słychać to na jego płytach, ale to pestka z dyszeniem, jakie zarejestrowały mikrofony w Berlinie.
Brak mi wiedzy i doświadczenia, żeby to zjawisko wyjaśnić, choć pamiętam, że mówili o tym komentatorzy na Konkursie Chopinowskim. Doprawdy nie miałam pojęcia, że muzyka to taka skomplikowana fizyka i inżynieria.
Bardzo szanuję Twoje Beatko opinie, ale moim zdaniem Daniił Trifonow nie jest w wywiadach taki otwarty i spontaniczny (co moim zdaniem świadczy o nim doskonale), a różnica między tym co i jak mówi, a tym jak gra jest zbyt duża żeby nie doszukiwać się drugiego dna.
Natomiast absolutnie zgadzam się, że kontrakt z Deutsche Grammophon jest naprawioną pomyłką sprzed trzech lat. Żadnej mu, moim zdaniem Bartku, krzywdy nie zrobi. Da mu natomiast poczucie bezpieczeństwa i łatwiej mu będzie lawirować między różnymi strefami wspływów, które teraz  o niego zabiegają. Swoją drogą koterie i grupy interesów w muzyce klasycznej zaskakują mnie tak samo bardzo jak inżynieria dźwięku.

Joanno, ja jednak myślę, że to z zakręcenia, sama to miewam :) Uwielbienie dla artysty przypomina stan zakochania albo bezkrytycyzm matki w stosunku do nowo narodzonego dziecięcia. Nastawienie psychiczne może nieźle namieszać w zmysłach.

A co do drugiego dna, to chyba zbytnio się go doszukujemy, choć często go po prostu najzwyczajniej nie ma.

Januszu, cieszę się, że realizujesz się literacko, jednak wolałabym abyś czerpanie z tego forum materiałów garściami, narastająco zbyt dużymi, ograniczył. Wziąłeś z tego wątku zdanie w całości, moje zdanie, dotyczące piękna muzyki, i umieściłeś nazwisko młodziutkiego niewinnego Daniila w samym środku pornograficznego tekstu. Inspiruj się, proszę z umiarem i wyczuciem, by było ciekawie i zabawnie a nie żenująco i niesmacznie, nieładnie i nie fair. Nie byłoby dobrze, gdyby forumowicze w obawie przed kontekstem w jakim być może umieścisz w swoich opowieściach ich z głębi serca i duszy płynące zachwyty nad muzyką, ograniczyli swoją forumijną aktywność do wrzucania linków.

Hmm... nawet nie wiem, co Ci odpisać. Z zaciekawieniem mógłbym tylko zapytać, skąd przeświadczenie, że całymi garściami czerpię z tego forumy? Bo jeśli te garscie to nicki i imiona uiczestników (nierzadko zmutowane), i przytoczone ogólnikowe jakieś kika wyrazów bądź przypadkowych ogólnych sytuacji i faktów - to ręce załamać ::)
Pornograficzny tekst!! Rany boskie, o czym Ty piszesz? W jakich ty żyjesz czasach ???
Wyluzuj Beatko!

I jeszcze pewein znamienny cytat:

No własnie! Nic dodać, nic ująć, Beato...

i w uzupełnieniu, pozwólcie przytoczyć tekst, który jest dla Beaty kontrowersyjny ( wytłuszconym podaję to, co owszem, przejąłem z oryginalnej wypowiedzi naszej xbw, za co, wobec tego, bardzo Ciebie Beato przepraszam :'( )

a zatem: nazwisko Daniła pada w stępującym kontekście:
=============================

"...Och! Uwielbia swój najnowszy nabytek serii X 6 M. Tak cicho i miękko sunie po drodze, jakby nie przemieszczał się powiatową szosą, a unosił w powietrzu. Hmm… Sama poezja!

Gdy za oknami auta rozlewa się mroczna, atramentowa noc uwielbia wpinać do jego pokładowej stacji iPhona. Już po krótkiej chwili może się wtedy oddać rozkoszom delektowania ukochanym Rachmaninowem. Jej samochód zamienia się w takich momentach w prawdziwą salę koncertową. Doskonała aparatura nagłaśniająca, system przestrzenny audio III-go stopnia pozwala dosłyszeć nawet najcichszy niuans brzmienia, najbardziej subtelne piana i barwy, a nawet oddech pianisty.  Tak właśnie dzieje się teraz… Zasłuchuje się, otula wszechobecnym muzycznym bajaniem jak ciepłym, jedwabistym szalem… Ach, ten III koncert! Uwielbia! Pod palcami Trifonowa to nie muzyka, to delirium! Tylko jej ukochany Trifonow potrafi z tych nut wyczarowywać takie niezwykłe cuda. Gra poszczególne dźwięki tak czysto, perliście, starannie, wyraźnie, świetliście, jak rozbłyski zorzy polarnej? A może jak… czarodziej, uwodziciel?… No właśnie, nawet nie wie, do czego jeszcze przyrównać. Zaraz… a czy nie nazbyt upodabnia się w interpretacji do Kissina?! …Tego też uwielbia…To nic! – Jeden i drugi świecą identycznym gwieździstym światłem na jej muzycznym niebie…Tylko słuchać i rozpływać się w ich dźwiękach, jak w eterycznej, rozśnieżonej pianie..."
=============================

czy naprawdę było o co kopię kruszyć?

ps
1. tekst jest fragmentem opowiadania (nowelki) Jej sposób na życie

2.

Nudna byłaby literatura, a już szczególnie ta - tworzona przez dyletantów, gdyby jej jedynym zadaniem było zabawiać czytelnika...

Nie obraź się Januszu, ale popieram Beatkę.
Czytałam niedawno na twojej stronie ostatnio napisane teksty i wierz mi: to, co Beata nazwała pornograficznym tekstem ( dosadnie, ale coś w tym jest) napełniło mnie niesmakiem i jakimś takim zażenowaniem- nie byłam w stanie przeczytać do końca , tzn. "przeskanowałam", bo byłam ciekawa zakończenia..Ale na miłość boską: czy to musiało być tak z detalami i obrazowo?
Ostrzeżenie przed wejściem na ten akurat tekst, że jest to 18+ o czymś świadczy..
Nie chciałabym być strażnikiem moralności, ale niech to wszystko nie wykracza poza granice dobrego smaku.
A co do twoich inspiracji naszym forum i jego uczestnikami: twoje modyfikacje Januszu są tak mało zawoalowane, ze nietrudno tam niektóre osoby i sytuacje zindentyfikować...A że twoja strona jest publiczna i często umieszczasz linki do niej-tu czy na facebooku - nie dziwię, ze niektórym jest niezręcznie..

Ps1. Tylko winny się tłumaczy..
Ps2. W ten oto sposób mamy off topic..

Dorotko, rozumiem, ze najlepiej byloby, gdybym bo ostatnim poście xbw "siedział cicho"
...A mi sie zawsze wydawało, ze spotykamy sie na tym Forum , aby prowadzić dyskusję...

Co do innych Twoich "rewelacji" odnosić sie nie będe. Nie dlatego, ze nie chcę. Tylko nie ma sensu kopiować dyskusji, która juz raz sie tu oddbyła (na sąsiednim topicu).  Musiałas ją widocznie przeoczyć. Zachęcam wiec Dorotko do lektury:
http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=92.810

do xbw

 A propos zdjęcia pięści Daniila - zamieściłaś, Beatko, zdjęcie prawej pięści.
 Lewej pięści Daniil użył w basach kończąc jedno z preludiów Chopina.

...a konkretnie ostatnie 3 x "d"w  preludium d-moll.
Prawdę powiedziawszy prawie wszyscy pianiści używają w tym finale preludium pięści, tyle że, tak naprawdę,  uderzaja nie pięścią jako taką, a drugim lub trzecim palcem spod pięsci, która paluszkowi dodaje energii i siły...Postronny widz często tego nie dostrzega

Beatko, pisząc na publicznych forach, czasami wbrew własnej woli, lub bez świadomości narażamy się na takie sytuacje. Choćby nie wiem jak nas to bolało takie są realia.
Januszu, możesz oczywiście prowadzić dyskusję na każdy temat (kto Ci zabroni), ale masz też drugie wyjście. Jeśli taka osoba jak Beata zwraca Ci na coś uwagę (moim zdaniem niezwykle taktownie i z klasą) to traktuj to bardzo poważnie, bo na pewno „coś jest na rzeczy”. Ona jest absolutnie zanikającym przypadkiem, osobą niezwykle wrażliwą i prawą i jeśli zwraca uwagę na jakąś nieprzyzwoitość to w tym o czym mówi jest nieprzyzwoitość. Ludzie mają różne poziomy wrażliwości, niektórzy na pewnych falach „nie odbierają” i wtedy takie osoby jak Beata są bezcennymi wskaźnikami.
W tym drugim przypadku mógłbyś ją przeprosić i więcej w ten sposób nie urażać i nawet jeśli będzie Ci dokuczała duma to krzywdy Ci to nie zrobi a na pewno uszlachetni.
Musiałam się wypowiedzieć bo to w końcu mój "ukochany wątek".
Julko w kwestii pięści masz całkowitą rację, Januszu, co znaczy "postronny słuchacz"?!!!!!

Szkoda, że o moim "ukochanym wątku" zapomnieli -jego założyciel Mozart i Aleksias.

Joanno,
Dziękuję za głos w dyskusji. Możliwe, że co do wrażliwości Beaty masz całkowitą rację, jak również możliwe jest i to, ze "coś było na rzeczy". Przypuszczam jednak, że wcale nie to, na co literalnie uskarżyła się Beatka... Ale, ok! w sumie  nieistotne, co... Istotne, ze naraziłem forumijną przyjaciółkę na resentyment.
Jako osoba o prawdopodobnie innym poziomie wrażliwości na owe "coś" o którym piszesz, nie dostrzegłem, a przynajamniej nie dostrzegłem natychmiast "bezcennego wskazania", co przecież nie znaczy, ze nie zmartwiłem z powodu beatkowej reakcji. Dlatego już od kilku godzin kontrowersyjna nowelka zniknęła z mojej witryny. Dlatego oddzielnym emailem obiecałem Beacie, ze netowisko o przypadkach blogerki ybj zostaje przeze mnie zakończone.
Co do przeprosin za nadużycie słów - uczyniłem to juz wczoraj. I chciałbym na tym poprzestać.

ps
Złota myśl.

Janusz, nie jestem xbw i nie do mnie należy ani pierwsze ani ostanie słowo w tej sprawie.
Nawet nie znam dokładnie "akt sprawy".
Dawno mnie tu nie było. Kto przenikliwy, wie dlaczego.

Ale dziękuję Ci, Januszu, za wyciągniętą rękę. I za styl i próbę pojednania.
Może dla Beaty nie będzie to aż tak ważne, bo boli ją co innego. I potrzebuje czasu. Tego nie wiem.
Ale czuję, że to forum jest dla Ciebie ważne. I to napawa mnie otuchą.
Pozdrawiam Was wszystkich.

Uznajmy, że słowa o postronnym widzu znaczą tyle, co o przypadkowym widzu (w znaczeniu: przypadkowo akurat odnotowującym technikę zaartykułowania dźwieku)

Julko, dziękuję ze wzajemnoscią...

Dziękuję.

Króciutki, ale jaki wspaniały, fragment Prokofiewa
http://www.medici.tv/#!/valery-gergiev-daniil-trifonov-sergei-prokofiev-mariinsky-moscow

Miłośnikom talentu Daniła przypomnę tylko, że będzie go mozna posłuchać na żywo na festiwalu BBC Proms 13 sierpnia. Koncert będzie transmitować radio BBC3. A będzie to raczej rzadko wykonywany, więc i mało znany II koncert Głazunowa. Ten kompozytor czasów Rachmaninowa stworzył dzieło, które myślę bardzo pasuje do Daniła - sporo tu liryki, którą on świetnie oddaje, ale nie brakuje też wirtuozowskich kulminacji dodających smaku temu koncertowi..Przesłuchałam dzisiaj jakieś bezimienne wykonanie -spodobało mi się -szczególnie I cz.  http://www.youtube.com/watch?v=2EGFZEnYQTE

Dzisiaj też, szukając czegos innego, przypadkowo natknęłam się na stronę festiwalu La Roque d'Antheron. Przeglądając program (naprawdę sporo gwiazd), zauważyłam rownież zaplanowane występy Daniła. 6 sierpnia -recital (Skriabin Sonata nr 2, Chopin Preludia, Liszt Sonata h-moll), 7-go -koncert f-moll Chopina (Sinfonia Varsovia pod dyr. Jacka Kaspszyka).Czy będą transmisje jeszcze nie ujawniono, bo jakies na pewno będą - kilka już zapowiedziało radio France Musique.  Może będzie jeszcze jedna okazja, aby posłuchać Daniła. http://www.festival-piano.com/index.php

No i zagrał tego Głazunowa..Jak pięknie..

http://www.youtube.com/watch?v=ZNYb21fZLPw&feature=youtu.be

Agnieszka sprzedała mi newsa, DG działa!
http://www.deutschegrammophon.com/en/cat/4791728

Wywiad z Daniilem
http://youtu.be/jJ-72OOJm8U?t=50s

Liszt - Sonata h-moll

http://youtu.be/weUo-6eAvuI

Schubert - Fantazja na skrzypce i fortepian

http://youtu.be/3OGhumTeOU8

Muzyka jak narkotyk, a co najmniej jak używka ;)

Płyta Trifonova The Carnegie Recital (DG) na 1. miejscu w miesięcznym zestawieniu najlepszych albumów płytowych mezzo.tv.

http://www.youtube.com/watch?v=9sOpe0KytEo

Prawilno!

Dzięki za dobre wieści, Mozarcie! A obok Preludium link do całego recitalu, jakość średnia, ale można szumy slalomem omijać, jeśli się bardzo chce :)

http://youtu.be/z6DpN-E4Gzg

Można zacząć od 40:24 (Rachmaniana). I potem cofnąć od początku, oczywiście.

Nie mogłam się powstrzymać: spieszę z dobrą wieścią - Danił wystąpi z recitalem na najbliższym festiwalu w Dusznikach! :)
Został ogłoszony projekt imprezy - Trifonow jest przewidziany na początku - w niedzielę 3 sierpnia o godz.20

No myślę, że teraz to już będzie wystarczający bodziec, by zwołać szafarski zjazd..Mam rację?

Super! Będę po obronie magisterki, to może się uda wpaść. :)

Katiusza, jeśli rzeczywistość nie zaskrzeczy :) Zweryfikuję prawdziwość powiedzenia: "chcieć to móc" ;)

Strawiński, Ognisty ptak - Piekielny taniec. Ależ dobrze wychodzą Daniiłowi te diabelskie kawałki.

http://youtu.be/uFhN-EsreN4?t=1m7s

Fantastyczna rozmowa z Daniiłem :)

http://youtu.be/7e-83KunPAM

7 maja czyli za tydzień z małą górką Daniil wystąpi z recitalem w Warszawie w FN, ale ceny biletów ścinają mnie z nóg. 150, 130, 110, 90, 80 zł. Chyba tylko dwa bilety zostały do nabycia. Cóż, powędruję po wejściówki, których pewnie znowu nie będzie.

Program:

Claude Debussy - Reflets dans l'eau, Mouvement z cyklu Images (Zeszyt 1) 
Fryderyk Chopin - 24 Preludia op. 28 
Robert Schumann - Etiudy symfoniczne op. 13

Transmisji w Dwójce nie będzie, pewnie jedynie re- za 10 lat  :-\

Recenzja Kacpra Miklaszewskiego nagrania z Carnegie Hall

http://www.polskieradio.pl/8/651/Artykul/1058984,Debiut-Daniila-Trifonova-w-Carnegie-Hall


http://www.deutschegrammophon.com/en/cat/4791728

O wczorajszym warszawskim koncercie Daniila.

http://szwarcman.blog.polityka.pl/2014/05/07/czy-chopin-byl-impresjonista/

Czytając teksty DS kieruję się zasadą ograniczonego zaufania, jednak wydaje mi się, że w tym przypadku można odnaleźć pewne zbieżności z recenzją Miklaszewskiego, zwłaszcza, że w Carnegie Danił również wykonywał cykl preludiów. Hm, syndrom Ingolfa?

Na pewno nie syndrom Ingolfa, to zupełnie insza inszość, choć nie wiem, co dokładnie. W komentarzach do wpisu Pani Doroty Sz. wypowiedzi w podobnym tonie. Może ktoś był osobą swoją i podzieli się odczuciami choć skrótowo?

Miałem na myśli nadużywanie f/ff (DS twierdzi, że Danił ma słabe forte, inni - wręcz przeciwnie), zamazywanie pewnych głosów, zwłaszcza w akompaniamencie, zagonienie ("poniosło go", zapewne chodzi o tempa i dynamikę), słowem - zarzuty, które stawialiśmy również Ingolfowi. Ale oczywiście są to pianiści inni, o różnych muzycznych osobowościach.

Patryku, Ty zawsze masz rację :)

Oj, Beato, na pewno miałaś na myśli Pana Miklaszewskiego, który wykon Daniła prześwietlił z wnikliwością Sherlocka ;)  Z przyjemnością odsłuchuję właśnie spowitej impresjonistyczną mgiełką płyty z nowojorskim recitalem. Diabeł, jak wiemy, tkwi w szczegółach.
#usłyszećharmonię #wyłuskaćpolifonię #przyszłośćnależydoDT

Recital w Warszawie, 07.05.2014r.
Przeżyłam koszmar starając się znaleźć miejsce na samochód przed Filharmonią, wpadłam na widownię jako jedna z ostatnich osób (miejsce na balkonie!) i rozpaczliwie starałam się uspokoić  oddech przed rozpoczęciem recitalu. Nie udało mi się to do końca koncertu.
Daniił Trifonov, bardzo szczuplutki, we fraku (ale pozbawiony już tej sztywnej nieporadności) wyszedł na scenę swobodny i uśmiechnięty. Rozpoczął od Debussiego. Muzyka uświadomiła mi jak bardzo się za jego grą stęskniłam. Jest chyba najbardziej plastyczna ze wszystkich słuchanych przeze mnie wykonań innych pianistów. Pisząc plastyczna mam na myśli zarówno kolory jak i elastyczność faktury. Kiedy rozpoczyna grę z fortepianu zaczyna ulatniać się przestrzenny strumień, rozpływa się ponad salą, wypełnia ją, dotyka fizycznie słuchaczy. Ta przestrzenna kreacja sprawia, że słuchacze czują  się jakby otuleni jego grą, są wciągnięci w inną rzeczywistość, są od niej uzależnieni. Taki rodzaj hipnozy. Debussy był przecudowny, płynny, mglisty, rozfalowany...
Preludia Chopina grane razem stają się rodzajem opowieści. Ma ona swoją dramaturgię i dynamikę. Nigdy nie słyszałam innego pianisty grającego preludia razem więc nie mam porównania na ile ta dramaturgia i dynamika mogą się różnić, ale wykonanie Trifonova było absolutnie obezwładniające. Najbardziej lubię jego grę kiedy czuję, że już nie podejmuje decyzji o sposobie gry, ale jest przez muzykę uniesiony, wciągnięty w wir, kiedy staje się dla muzyki medium.
Ten stan osiągnął w w trzecim preludium. Zamieniałam się wraz z muzyką w smutek, przerażenia, odrętwienie, stawałam się najszczęśliwszym i zaraz potem najnieszczęśliwszym z ludzi. Nie potrafię wyjaśnić przyczyny, ale emocjonalne napięcie między publicznością  i pianistą zdawało się być fizycznie odczuwalne. Piszę w imieniu wszystkich słuchaczy ponieważ widziałam i słyszałam reakcję publiczności po zakończeniu preludiów. Wyrwani z hipnotycznego odrętwienia nagrodziliśmy Daniiła Trifonova ogromną owacją z okrzykami „brawo”i wiwatami. Pewnie nie wszystkie wykonania spełniały wymogi wyznaczone muzyce Chopina przez pedagogów i znawców, ale pamiętam jednego z pedagogów komentującego wykonania na Konkursie, który z uśmiechem mówił, że my uczymy jak to powinno brzmieć, jak powinno się grać, a największe talenty i tak grają zupełnie niezgodnie z tymi „normami” i to właśnie sprawia, że pianistyka jest w pełni sztuką.
W czasie przerwy  zastanawiałam się jak zniosę Schumanna po Chopinie. I moim zdaniem miałam rację uważając, że taki układ programu był błędem.
Daniił Trifonov miał w muzyce Chopina nadzwyczajną materią, którą mógł swoją pianistyką formować. A ta pianistyka nie ma już żadnych fizycznych ograniczeń. Jego palce mogą wykonać wszystko co ta niesamowita, wrażliwa i wypełniona niespotykaną muzyczną wyobraźnią głowa wymyśli. Każdy wysłany przez nią sygnał może być przełożony na klawisze. To jak zagrał Chopina najlepiej tego dowodziło.
Robert Schumann jest na pewno wspaniałym kompozytorem,  ale ta część jego twórczości, którą mogłam poznać nie jest już tej klasy materią. Musiałam słuchać wspaniałej pianistyki, która próbowała wyrażać te same co przed przerwą emocje z pomocą znacznie uboższych środków. I to byłoby bardzo smutne, gdyby nie fakt, że byliśmy świadkami koncertu jaki moim zdaniem zdarza się w Warszawie najwyżej raz w roku.
Na forum TVP, podczas Konkursu Chopinowskiego ktoś nazwał jeden z wątków: „Daniił Trifonov – współczesny Horowitz”. Nic mi to wtedy nie mówiło, bo tylko nazwiska pianistów były mi znane.  Teraz potrafię już docenić wartość tego sformułowania.
Daniił Trifonov jest moim zdaniem jednym z największych młodych pianistów na świecie. Można oczywiście różnie oceniać jego interpretacje, ale nie podlega dyskusji fakt, że publiczność reaguje na jego grę wyjątkowo. Zawsze szukam jednego słowa klucza, którym określam zjawiska i w przypadku Daniiła Trifonova jest to uczciwość. Jest pianistą technicznie genialnym, potrafi zagrać wszystko, a w jego grze nie ma nic z gwiazdorstwa, żadnego kalkulowania co zrobi na słuchaczach największe wrażenie. Uwielbiamy jego grę właśnie dlatego, że jest uczciwa, że bez lęków o to jak zostanie oceniona oddaje się nam taką jaka płynie prosto z jego głowy i serca.
Przeczytałam komentarz Pani Szwarcman, do którego link załączyła Beatka. Zgadzam się z jednym. Źrebak jest doskonałym określeniem dla Daniiła Trifonova. Znawcy koni doskonale wiedzą czym jest najlepszy źrebak na świecie, jaki w nim drzemie wulkan energii i możliwości. Nie wiemy jak potoczy się kariera Daniiła Trifonova, wiem jednak na pewno, że już teraz jego koncert jest muzycznym wydarzeniem najwyższej klasy a dla publiczności absolutnie oszałamiającym  przeżyciem.
Tak sobie myślę, że krytycy sztuki nie mają łatwo. Jako osoby o wielkiej wrażliwości i wiedzy cały czas żyją w blasku większych i mniejszych dzieł sztuki, mogą je zrozumieć często znacznie lepiej i głębiej niż my, jej odbiorcy. Jednocześnie tak doskonale rozumiejąc sztukę jej nie tworzą. To pewnie rodzi frustracje.
Komentarz Pani Szwarcman jest bardzo polski, choć w nie najlepszym tego słowa znaczeniu. Często moi rodacy traktują innych protekcjonalnie z przekonaniem, że to wzmocni ich ego. Krytycy sztuki narażeni są na to bardziej niż inni. Porównanie tego skromnego i bardzo kulturalnego artysty światowej klasy  z takim brakiem miary jest smutne.
I jeszcze jedno, polska publiczność jest moim zdaniem nadzwyczajna. To ona poznała się na Daniile Trifonovie jako pierwsza i to ona wcale nie wstawała do owacji, wiedząc, że może to młodemu człowiekowi zaszkodzić. Trzymaliśmy się dzielnie, ale Młody wyrwał nas po kolejnym bisie z foteli z siłą wulkanu. Duża część Szafarczyków, która była w Dusznikach zna tę siłę. Tak właśnie działa na publiczność i dlatego określenie Współczesny Horowitz jest tak odpowiednie.

Dzieki Joanno za recenzje. Na koncert sie wybierałam ale wyszło jak wyszło.
Okreslenie Trifonova mianem współczesnego Horowitza jest dla mnie troche dziwne, chyba,że chodzi o to,że obaj sa Rosjanami.
Nawet porównując Trifonowa do młodego Horowitza słychac,że sa to zupełnie różne pianistyczne osobowości.Ale dziennikarze maja skłonnosci
do takich uproszczeń.

Dziś Trifonov w tv arte:

http://www.arte.tv/guide/de/048871-000/daniil-trifonov-spielt-rachmaninow-chopin-skrjabin-und-strauss

W internecie można obejrzeć tu:

http://schoener-fernsehen.com/

Joanno, cieszę się, że byłaś i miałaś takie wspaniałe odczucia, no i że o nich nam napisałaś :)

Agnieszko, dzięki za niemiecką kablówkę!!! Daniil dzisiaj o 18.30. Powtórka w czwartek 22 maja o 5.25 rano.

Joanno, niesamowite... Ileż nierozgadania taiła w trakcie recitalu Twoja podświadomość, ileż tajemnych uczuć raz kolejny odnalazłaś w swej duszy odbijając je od umykających po koncercie wspomnień... Twoje wersy znów tryskały spod klawiatury natchnionymi wrażeniami, a czasem ciekły powolną, lecz pełną treści zwrotką, którą czytawszy na nowo i znów na nowo zachwyciłaś i siebie, i nas tym „czymś” niepoznanym, od dawna żyjącym w Twej duszy.
Bo Twoja relacja - ukryta cząstka ciebie samej, która rodzi się wedle Twej własnej godziny, w Twych rytmach, częstotliwościach, formach. Ale będąc już poza tobą – niesie i nam: energię, smak, wiedzę, uczucia. Dzięki ci za nie!
Napisawszy te liryczne słowa, nagle odnotowałem myśl: co ja mogę tak naprawdę wiedzieć o kolorze, który po swojemu rozpoznajesz patrząc w lśniącą aureolę Artysty?
Li duszą ona jest?
Nie wiem.
Wiem, za to, że cząstką Ciebie. Wciąż nierozpoznaną. I zawsze piękną.

Li i jedynie.

Nie da sie ukryc.
Wszyscy jestescie pelni zachwytu nad Trifonovem i nad soba wzajemnie.
Ja mam jednak wiekszy dystans do gry Trifonova, ktora traca archaicznym romantyzmem.

Zyjemy w XXI wieku i czas, by pomyslec o innych, bardziej nowoczesnych formach emocji i napiecia.

Ekstaza, euforia, uniesienie to cechy niezbyt konstruktywne dla mnie.
Jak forte, to rozwalam fortepian, jak piano, to mnie nie slychac, i tak w kolko macieju.
Jak artykulacja, to staromodne, do bolu  "przelegatissimo"
Jak dynamika, to cresc. i dimin. na przemian (morska choroba)
Jak akcenty, to zawsze we wiadomych, przewidywalnych miejscach.

Ogolnie mowiac Trifonov jest swietny.
Brakuje mu jednak troche skromnosci i pokory w grze.
D.T. jest na bakier z rytmem i pulsem, dlatego nie mozna porownywac go z Horovitzem.
Dziwi mnie, ze nikt jeszcze o tym nie wspomnial.

Owszem, 3 preludium gra wysmienicie.

Daniil - I Koncert Fortepianowy Szostakowicza
http://youtu.be/WyADlfFSFC0

Beato. Dziekuje za link.
Wykonanie tego koncertu utwierdza mnie w przekonaniu, ze chlopina nie wie co to znaczy rytm.
Granie rubato, fajnie, ale w tym koncercie trzeba grac z zelaznym, emocjonalnym pulsem.
Bo rytm, to nie jest tylko rowne (matematycznie) wyliczanie, lecz PULS z odpowiednimi akcentami, ktore ta motoryke
(rytmicznosc) podkreslaja.
Moim zdaniem, podbicie dzwieku po krotkiej pauzie  jest na ogol grane za wczesnie, przez co fraza "ucieka"
Trifonov jest takim "uciekajacym" pianista i rowniez "wyczekujacym" pianista.
Ucieczka i czajenie sie, to... swiat niezbyt szlachetny.
Tak,... brakuje mu szlachetnosci w grze.

A tak, poza tym wymiata.

Na szczęście nie jestem muzykiem, thank you very much, i mnie się Szostakowicz Daniłkowy za... no, bardzo podoba.

Bartusie, ucieczka, czajenie, brak szlachetności - nie przystaje mi to do Trifonova nijak.

Na nieszczęście, nie jestem muzykiem, o Fortuno, i nie mam pojęcia, o co chodzi z tym gnaniem, nierytmicznością, źrebakowymi zrywami. Ale pewnie o coś Daniilowi chodzi i zamysł realizuje. Jeśli coś sobie zamierzy, to mu to wychodzi, on gra, tak jak zamierzył, jak zaplanował, jak chciał, jak rozumiał i jak czuł. Sedno nie leży w wykonaniu, tylko w zamyśle.

A ja odwroce sens zdania:
Szkoda, ze jestem muzykiem, gdyz moglbym przyjac wszystko, co glosne i brzeczy.

Nie po raz pierwszy manifestujesz, ze bycie muzykiem jest negatywne, i przeszkadza
PRAWDZIWEMU SLUCHACZOWI w odbiorze muzyki.
Czyzby bycie muzykiem jest jakas ujma dla czlowieka - melomana?
To, ze potrafie nazwac rzeczy po imieniu, nie oznacza, ze Ty tego nie mozesz wyslyszec.
Udowodnilas wielokrotnie, ze masz spore wyczucie i wrazliwosc.
W przypadku Trifonova, rzadza Toba jednak inne zasady.
Jestes po prostu zauroczona i nie podchodzisz do tematu z dystansem.
I dobrze, ciesz sie z tego.

Trifonov jest znakomitym pianista, ale nie moim specjalnie ulubionym.
Wole Kole (zwlaszcza po ostatnim wystepie).

Nie zmieniam zdania o rytmie i pulsie, z ktorym T. ma problem.

Bartusie,
Manifestuję równocześnie, że NIE bycie muzykiem jest negatywne i MNIE przeszkadza, wolałabym profesjonalnie wiedzieć, słyszeć I RÓWNOCZEŚNIE czuć. A skazana jestem na amatorskie słyszenie i profesjonalne czucie. Staram się nie jeździć na jednej łyżwie.

Kiedy zaczynam słuchać Trifonova, to nie mogę potem długo przestać.
Daniil gra Bacha.
http://www.youtube.com/watch?v=2tOyT1Saz4Y

[Well Tempered Clavier, book I. Prelude and Fugue no. 18 in G-sharp minor, BWV 863
Daniil Trifonov, piano (2011)]

 
 W przyszłą niedzielę Danił zagra w Dusznikach. Program ten sam, co parę dni temu w Verbier, czyli:

 Czajkowski - Temat z wariacjami F-dur op. 19 nr 6
 Rachmaninow - Wariacje na temat Chopina op. 22
 Schumann - Etiudy symfoniczne op. 13

 Dwójka zaplanowała transmisję z tego koncertu o 20.00
Mam nadzieję, że Was to zainteresuje i loża komentatorów nie zawiedzie.

A ja w tym czasie mam zamiar być tam na miejscu jako delegacja Kuriera. Opowiem Wam jak było. :-*

Danił w dwójce również jutro od 13.00.

Dzięki, Kati, za przypomnienie :)
No to niedziela pojutrze, 3 sierpnia, radiowa Dwójka, 20.00.
http://www.polskieradio.pl/Player?id=-2

Milej będzie słuchać, ze świadomością, że Nasi tam są ;)

Nadal available na stronie Medici tegoroczny koncert Daniila z Verbier, z dokładnie tym samym repertuarem.
http://www.medici.tv/#!/daniil-trifonov-verbier-festival-recital

Wywiad z Daniilem dla radiowej Dwójki.

http://www.polskieradio.pl/8/383/Artykul/1194352,Daniil-Trifonov-zdarzalo-mi-sie-cwiczyc-w-sklepie-z-fortepianami

Jeszcze cały czas do odsłuchania Daniil z dzisiejszego "nocnego" (2 w nocy naszego czasu) koncertu w Carnegie Hall.
http://www.medici.tv/

Nawet w Carnegie Hall zadzwoniła komuś komórka, słychać na nagraniu na wybrzmieniu dźwięków przed oklaskami po Sonacie Beethovena...
Nagranie na MEDICI przez całe 3 miesiące :)

Beatko, dziekuje za link.

Sluchajac op 111 natychmiast przywoluje wykonanie Hamelina, ktore bardziej przemawia do mnie niz Trifonova.
Hamelin gra cieplej, z nutka nostalgii, przyjaznie, naturalnie, wzruszajaco.
Napompowany Beethoven Trifonova troche mnie zmeczyl. Kazdy akord, Trifonov gra z pelna swiadomoscia swojego geniuszu.
Jest dobry, ale bezwzgledny i to daje sie odczuc w dzwieku.
Jego gra jest troche arogancka, wspomagana mimika czlowieka siedzacego na desce toaletowej.
To tez mi sie za bardzo nie podoba.
...A tak poza tym,  gra genialnie.

P.S.
Tak sobie pomyslalem, ktory z tych pianistow bylby fajniejszy w towarzystwie.
Ktory bardziej zmeczylby mnie swoja rozmowa i osoba.
Ktory bylby lepszym ojcem i przyjacielem.
Na pierwszy rzut oka wychodzi na...?

https://www.youtube.com/watch?v=LARN0qA3FEE

Koncert Daniila, Royal Festival Hall, I Koncert fortepianowy Rachmaninowa plus Rimski-Korsakow i Preludia :)
BBC Radio 3, dostępny jeszcze przez 28 dni.

http://www.bbc.co.uk/programmes/b05s3cjr

Trifonova znam juz na wylot.
Natomiast dzisiaj rano wybralem losowo wystep
Adama Piórkowskiego
Bardzo stabilne w tempach i dynamice frazy po pewnym czasie
tworza wlasnie to "cos". Chwila refleksji i zasluchania.
Polecam (mazurek, fantazja)

https://www.youtube.com/watch?v=cIK1Uc-6vno

Zgadzam się. :) A jakie on przy tym robi miny ;)

Bezwzględny – no, no. To trochę jak moje określenie uczciwy, choć chyba na tym etapie jego pianistyki lepsze. Tak Bartusie, teraz jest bezwzględny i myślę, że to dla nas, jego słuchaczy dobra wiadomość. Tyle „powietrza i watoliny” wypełnia teraz publiczne przestrzenie otaczającego nas świata z kulturą włącznie, że pianista bezwzględny w poszukiwaniu doskonałości jest wartością samą w sobie. Rozmarzyłam się chyba trochę, ale powiem: jak Zimerman.
Szukasz wśród pianistów przyjaciela i wybierasz Hamelina. Jakoś mnie to nie dziwi, biorąc pod uwagę Twoje wcześniejsze opinie. Moje doświadczenie z Marck-Andre Hamelinem zaczęło się od koncertu f-moll Chopina granego przez niego na Festiwalu Chopin i Jego Europa dwa lata temu i to doświadczenie pozwoliło mi jednoznacznie go sklasyfikować  W pierwszej części  nie mogłam opanować zachwytu i zastanawiałam się dlaczego nie znałam wcześniej takiego nadzwyczajnego pianisty. Wszystko wydawało mi się doskonałe, elegancja i szyk stylu brillant,   rewelacyjne rubato, po prostu idealna pianistyka. A potem zagrał Larghetto... i tam gdzie powinna brzmieć sama poezja nie było jej ani odrobiny. Nadal grał doskonale, muzyka była czysta i klarowna, ale bezduszna. A potem dowiedziałam się, że moje dzieci przyjaźnią się z muzykami z Krakowa, ich przyjaciółmi z warszawskiego, matematycznego liceum Staszica, którzy zachwycają się zarówno pianistyką jak i kompozycjami Hamelina. Jego muzyka jest dla nich idealnie matematyczna,  stanowi wzór matematycznych funkcji, porównują go z Bachem, u którego również matematyczną formę podziwiają najbardziej. To co piszę nie jest Bartusie krytyką Hamelina.  W moim domu wprowadziłam uwielbienie dla matematyki.  Uważam, za ukochanym nauczycielem moich dzieci ze Staszica, że humaniści dzielą się na humanistów i humanistów upośledzonych matematycznie, ale... Zimerman tę matematyczną formę, którą kreuje swoją pianistyką wypełnia samą poezją, może kiedyś będziesz mógł usłyszeć go jak gra tę właśnie późną sonatę Beethovena, może ją kiedyś nagra, na razie możesz posłuchać Maurizio Polliniego, który w tej sonacie osiągnął porównywalną, moim zdaniem, doskonałość z Zimermanem.
Więc pozwolę sobie na wyrażenie mojej TOP 3 pianistów na świecie: Zimerman, Pollini, Trifonov
TOP 5 uzupełniają, moim zdaniem, Blechacz i Argerich, a następną piątkę otwiera Sokołow. Może właśnie w niej jest wspaniały, kanadyjski pianista Marc-Andre Hamelin.
 

Dzien dobry Joasiu (p.Joanno)
https://www.youtube.com/watch?v=UrptYiV25JQ

Ktos pieknie opisal ten utwor:

"...the sadness of God..."

Daniił w niemieckiej tv:

http://www.3sat.de/page/?source=%2Fmusik%2F181752%2Findex.html

Ukazała się nowa, NIESAMOWITA płyta Trifonova, m.in. z Rapsodią nt. Paganiniego Rachmaninowa.

Beatko, sluchalaś?

Mozarcie, dziękuję! Już słucham, zaczęłam od Rachmaniany, niech żyje Spotify!

Daniil zagra swój własny koncert - http://daniiltrifonov.com/concerts/trifonov-plays-trifonov

http://www.deutschegrammophon.com/en/cat/4794970

DANIIL TRIFONOV
SERGEI RACHMANINOV
VARIATIONS
The Philadelphia Orchestra
Yannick Nézet-Séguin
28 Aug. 2015

Rachmaniana http://www.youtube.com/watch?v=KU2l-vqa514

Daniil widziany spod przezroczystej klawiatury - efekt niespotykany.

http://www.medici.tv/?utm_source=Mainlist&utm_campaign=007c392d96-306_trifonov_20151204_insc_en&utm_medium=email&utm_term=0_ae558c6ab2-007c392d96-305006317#/daniil-trifonov-on-camera-unreleased-christopher-nupen

Daniłł uświetnił dziś Rachmaninowem ceremonię noblowską. Wkrótce powinno pojawić się na YT nagranie z tego koncertu.

http://www.nobelprize.org/nobel_organizations/nobelmedia/concert/this_year.html

Info pozamerytoryczne, niemniej istotne. Daniil zaręczony! With Judith :)

Nowa płyta i nowy (chyba) image, moim zdaniem na plus.


https://youtu.be/8Oy7lebHkDU

Trifonov - Liszt Transcendental, 23 etiudy. Szkoda, że nie ma diabelskiego walca :(

http://www.deutschegrammophon.com/en/artist/trifonov

Image ewolucyjny, rewolucyjnego chyba nie ma co oczekiwać ;)

Spektakl jednego aktora. Ekspresjonizm niemiecki w czystej postaci. Niejeden aktor dramatyczny mógłby pozazdrościć bogactwa mimiki. Pamiętny konkurs Czajkowskiego z 2011 roku. Taki tam walczyk.

http://www.youtube.com/watch?v=nzwFLNWNAoE

http://www.youtube.com/watch?v=fu-ChssPGeI

Dziś w nocy o 2.00 Daniil Trifonov LIVE !!!!!!!

https://www.welt.de/kultur/article158417551/Seong-Jin-Cho-und-Daniil-Trifonow-Konzert-jetzt-live.html

Koncert SJ'a i Daniła online!

A więc Trifonov jako pianista (początku) XXI wieku:

http://newyorkclassicalreview.com/2016/12/trifonovs-artistry-provides-a-historic-piano-night-at-carnegie-hall/

Recital z Carnegie jest dostępny jeszcze przez parę dni na medici.tv.

Kto przesłuchał już nowe nagrania dla Deutsche Grammophon z Etiudami Liszta?