Przesluchuje jeszcze raz koncert f-moll Willy'ego Yanga i miejscami jestem zachwycony.

Yanga wychwycilem jadac autem, bylem na autostradzie, gdzies na wysokosci Tarnowa i uslyszalem jego nadzywczajne, oldfashioned Presto con fuoco z ballady F-dur - to byl I etap. Mialem wrecz ochote sie zatrzymac - dawno nie slyszalem tak wysublimowanego grania na zywo...

Uwielbiam taka deklamacyjnosc. Kazda fraza jest u Yanga wypowiedzia, prawdziwym zdaniem. I wiecie co? To nie jest retoryka jaka zna tradycja wykonawcza ostatnich dekad - to dialogowanie bardzo wspolczesne, z mocnymi odniesieniami do wirtuozow lat 20. XX wieku. II etap brzmial miejscami jak kopiowanie Jozefa Hofmana, czym w nokturnach doprowadzal mnie prawie do szalu - kreowal suchy, mechaniczny dzwiek, czulem deficyt pedalizacji; bardzo pospieszne Andante spianato bylo prawie wprost przeniesieniem slynnego nagrania wielkiego wirtuoza przelomu wiekow. W koncercie f-moll odnalazl sie bardziej, te wszystkie doswiadczenia, studia spedzone z winylami Hofmana czy Friedmana w rece przyniosly piekny efekt. Nie zgodze sie, ze Yang gra nienaturalnie - on niezwykle subtelnie cieniuje, ma nadzwyczajna artykulacje, plywa po klawiaturze ledwo ja muskajac - to skadinad moze nie spodobac sie zapewne nieslyszacym tych niuansow z balkonu jurorom. Nadzwyczajna technika (najlepsze tryle tego konkursu!), wielka, ale bardzo wlasna, nietuzinkowa muzykalnosc, skupiona na barwie, retoryce muzycznej - oby bylo to docenione! Jego mikromanaging wewnatrz frazy jest wart miliona dolarow.

Dochodze do finalu koncertu. Jeszcze nie slyszalem takiej cody III czesci f-molla. To, co on wyczynia tam z pedalem, artykulacja, z kolorystyka dzwiekowa nie ma sobie rownych na tym konkursie.

Alez z niego oryginal. Dla mnie zloto tego Konkursu.

zgodzilbym sie z I miejscem Japonki,

Ona gra Chopina

Jest szansa, ze nie tylko tam

Zloto dla niej to bedzie najbardziej konserwatywny werdykt. Dla mnie okej.

No i jak myslicie - bedzie pierwsze "zloto" dla Japonii?

podobno Strata zagra w NOSPR w Katowicach,,

Wspaniale, naturalne granie. Bardzo klasyczne; znamy to z poprzednich etapow. Brakuje mi deklamacji, w koncercie brakuje tez zroznicowania narracji, gry kontrastami, ostrzejszych barw. Ale jest pieknie, jej touche jest cieple, miekkie (bylo takie nawet w Allegro maestoso, gdzie akurat nie uslyszalem zadowalajacych basow i tryli w repryzie ). Pawle, to u niej slysze duzo brzmienia "Mozartowskiego"

Sluchajcie, brakuje Bruce'a. Osobowosci, ktora chwyta za ucho od I etapu do samiutkiego finalu. Zjawiska. Moze to sie zdarza tylko raz na dekade...

Shiori Kuwahara (K) Japonia Steinway - nie kombinuje, gra prosto z serca,

efekt wspanialy

Zgadzam sie! Klarowny w pokazaniu tematow, fantazyjny, choc motywy poloneza byly ladnie wyeksponowane, zwlaszcza w czytelnej kulminacji. Dobre tempa, porzadna retoryka! Tylko pedalu ciut za duzo...

Koncert grany jak po zloto.

orkiestra zauwazylem - od trzeciego wykonania gra lepiej - Ong na tym skorzystal.