Skrzypczatko, a skąd jesteś, bo po tym jak zobaczyłem Twój poprzedni avatar, to mam takie dziwne wrażenie że gdzieś już taką panią widziałem.

Znam, grywam - opanowałem go do perfekcji.

Nie jest to wprawdzie żadna nowość, ale przed chwilą, sprawdzając repertuar Opery Wrocławskiej, zorientowałem się, że Chopin będzie wystawiany tylko do końca tego roku. Pozostały dwa spektakle - 5.XI i 4.XII

Osobiście będę musiał wybrać się na jeden z nich, ponieważ jeszcze nie miałem okazji zobaczyć tej opery.

Postanowiłem włączyć się w dyskusję. Otóż ma Pani całkowitą rację. Do wszystkiego trzeba dojrzeć, choć nie oznacza to, że każdy ową dojrzałość osiągnie, bo po rozpiętości wiekowej użytkowników forum można śmiało sformułować wniosek, że ta dojrzałość z wiekiem nie ma nic wspólnego. Ja - słuchając Lady Gagi - wiem, że tą - za przeproszeniem - muzykę można przyrównać do czegoś śmierdzącego na literę G - inni cieszą się, chodzą na jej koncerty a nawet zakładają fankluby. To jest popkultura. Właśnie zostałem zmuszony, przy kolacji, oglądać galę z okazji 40 lecia programu drugiego - cóż, nawet programy o charakterze "misyjnym" schodzą z poziomu spadając  pionowo w dół. Pytam więc dlaczego? Bo wskaźnikiem jakości nie jest już poziom ale oglądalność.

Ale wracając do wątku muzyki klasycznej - żeby ktokolwiek taka polubił, trzeba ją rozpowszechniać. Nie chcemy przecież, żeby nasze dzieci, wnuki itd. nie wiedziały kto to Bach, Mozart czy Chopin. Malicki obniża poziom, ale nie przekracza granic (nie znaczy, że podoba mi się formuła programu) - jest popularyzatorem muzyki klasycznej poprzez danie widzom do zrozumienia, że jest to muzyka tak samo "rozrywkowa" jak Gaga, Doda i Feel. Bo przecież dla nas - forumowiczów - słuchanie Chopina jest formą rozrywki. Jeżeli widz dojdzie do takich wniosków, to jest o krok bliżej od fascynacji prawdziwymi arcydziełami.

Moja przygoda - ta prawdziwa - z muzyką zaczęła się kilka lat po przerwaniu muzycznej edukacji, tak więc to stwierdzenie nie jest wcale takie oczywiste. Zaczęło się od wizyty w operze na Zemście Nietoperza, było to kilka lat temu, potem swoje zrobiło Youtube na którym porównywałem wykonania i odkryłem jak wspaniale można zmieniać coś, co wydawałoby się niezmienne - po prostu constans. Okazało się, że interpretacji jest tak wiele, a i sama muzyka jest tak wspaniała, że wpadłem w ten wir z którego nie wydostałem się do dzisiaj.

5 lat grałem na fortepianie, dzisiaj z tego zostało mi niewiele. Byłem strasznie leniwy a utwory które grałem nijak mnie nie porywały. Kilka miesięcy temu na nowo postanowiłem odkryć zakurzony instrument - niestety brakuje mi umiejętności a to, czego się nauczyłem ... cóż, przeminęło z wiatrem. Nie umiem czytać z nut - ciągle ćwiczę, ale póki co to katorga. Narazie kaleczę Chopina. Potrafię zagrać Preludium e-moll (bez ostatnich akordów, ponieważ poddaję się przy próbach ich rozczytania) do tego skrócone wersje Nokturnu op. 9 nr 2 i Poloneza as-dur. Nie mam talentu - przyznaje otwarcie, zwłaszcza, że mój kuzyn po powrocie z londynu przywiózł skrzypce na których nauczył się grać przy pomocy filmów z Youtube. Mimo to jestem z siebie dumny.

"Bo najlepszy jest taki, który w ogóle nie zagra"

I oto mamy zwycięzcę - Evgeny Bozhanow

Boże, to ludzie w moim wieku też lubią taką muzykę? Jestem w szoku. To co, już nie jestem wyjątkowy?


PS: Ban oznacza wyłączenie możliwości wypowiadania się na forum - taka kara, za naruszenie regulaminu.

Właśnie słucham Poloneza as-dur Avdeevy - wydaje mi się, że jest to - obok Sonaty - jedno z lepszych jej wykonań na tym konkursie.  A pisanie pod publiczkę to u nas norma, zwłaszcza dla odbiorcy masowego a komentarze dotyczące konkursu Chopinowskiego do takich się zaliczają. Z jednej strony jest to genialna możliwość popularyzacji muzyki klasycznej z drugiej natomiast narażamy się na swoisty owczy pęd.

Rosjanka nie lubi opowiadać muzyką, brakuje u niej romantyzmu, dominuje smutek (wspaniały marsz żałobny), porywczość dominuje nad delikatnością. Może dlatego nie porwała tłumów. Bozhanow zrobił sobie genialny PR - swoją nonszalancją chciał pokazać, że jest wybitny - udało się - zrobiło się o nim głośno, wybrał do tego idealne miejsce - Konkurs Chopinowski jest na tyle masową imprezą, że zaistnienie w nim, może dać więcej niż samo zwycięstwo (i to nie jest żaden zarzut w kierunku Rosjanki).

W każdym razie, po werdykcie nagle o konkursie zrobiło się głośno a dzięki temu zyska na tym więcej niż tylko jeden pianista. Tutaj możliwości rozwoju kariery nie ograniczą się do laureatki pierwszej nagrody. Tego jestem pewien.

Aktualnie przesłuchuje II etap w wykonaniu Trifonowa.

Niemniej czuję, że już czas powrócić na chwilę do repertuaru operowego.

Cóż za inwigilacja. Mi się udało ujść z życiem nie mniej nie mam zamiaru korzystać z forum TVP w najbliższym czasie. Na szczęście Monice udało się zebrać odpowiednie grono w odpowiednim miejscu.

Liczę na pełen profesjonalizm, dobrze wykonany koncert, może nieco inny niż w finale ze względu na lepsze ogranie z orkiesterą, ale również bardzo dobry - podkreślam - również, a nawet lepiej. Przekonajmy się...

Wunder i mój ukochany Wielki Polonez ... wybaczcie, ale mam zamiar się zasłuchać

Czemu to tak krótko trwa. Trifonova mógłbym słuchać do bladego rana. Walc jest przepiękny.

Najbardziej jestem zachwycony sposobem wymiany instrumentów. To by było na tyle.

Z całym szacunkiem, najlepsze zostawiamy na koniec...