Na dzisiejszą niezwykłą noc oświetloną jasnym księżycowym światłem:

http://www.youtube.com/watch?v=gMsVD_EzdaA&feature=related

II część z Symfonii D-dur "Praskiej" - wielkie muzyczne wzruszenie. Wyraża głębokie, intensywne, czyste emocje. Apoteoza harmonii ducha. Momentami jednak ten kosmiczny porządek jakby się burzy, faktura (jak to określono: niezwykłe połączenie śpiewności z polifonicznością) się intensyfikuje... byśmy po chwili znów poczuli promień pogody. To muzyka o bardzo humanistycznej treści.

Patrzymy, w skupieniu...


I liczymy kratery. ^^

W kwestii humoreski: coś przeoczyłem?

Asiu, naprawdę podziwiam. A dzisiejszej nocy aż prosi się jakaś księżycowa, fantastyczna impresja literacka...

Patrzę na ten wielki Księżyc, widzę Królową Nocy, widzę Lunatyczkę, przywoływaną przez Normę boginię...

Myślę, że właśnie teraz na Srebrnym Globie rozbrzmiewa "Światło..." Debbusy'ego.


A propos: pamiętacie tę komiczną operettę Haydna - "Księżycowy świat"?
http://www.youtube.com/watch?v=I7TdO8bws7w&feature=related

Wybaczcie, że może burzę romantyczny, księżycowy nastrój.
Ja dziś chyba nieprędko zasnę.

Ależ Januszu, wystarczy napisać, omijając w ten sposób chrypkę. 

Bartus, wydaje mi się, że nasza Poetka dysponuje naprawdę wielką inwencją - ta bogata "materia" wypływa chyba mimowolnie z jej poetyckiej duszy... Myślę, że każda kolejna liryka byłaby równie... "bogata".



Ten tort... 

Zachwycamy się dziś Bachem, zachwycał się nim także Mozart, który ok. 1782 r. zapoznał się dokładnie z jego twórczością, fakturą dzieł, kontrapunktem. Dzieła Bacha i Haendla pokazał mu Gottfried van Swieten, przyjaciel rodziny i zagorzały kolekcjoner dzieł mistrzów baroku.

Oto przykład (a jest ich wiele) niezwykłej fascynacji Janem Sebastianem: Fantazja i Fuga KV 394 (1782).

http://www.youtube.com/watch?v=F2GWmW1SM6g
http://www.youtube.com/watch?v=upOfod9Pdao&feature=related

A propos baletu w Poznaniu: tak, widziałem w ich wykonaniu m.in. Czajkowskiego. Poziom średni, ale być może nie jestem do końca sprawiedliwy - widziałem trochę spektakli baletowych w Niemczech, zespoły w Stuttgarcie czy Hamburgu są naprawdę znakomite, mają wielką tradycję i cieszą się międzynarodowym uznaniem (w wątku o balecie mógłbym trochę o tym napisać ). Ale, widziałem też i u nas przedstawienia, które bardzo mi się podobały  - w poznańskim "Dziadku do orzechów" kilka lat temu ujęła mnie jednak piękna, naprawdę bajkowa scenografia, zapierająca wręcz dech w piersiach. Przez 2,5 godziny nie mogłem oderwać od niej wzroku...

Wracając do: Bachowskie perełki.

Dziś omotał mnie koncert fortepianowy d-moll BWV 1052. Poważny, tragiczny (te groźne unisona, przekształcane, modulowane motywy!), zwłaszcza w I ogniwie. Bach wykorzystuje znakomicie możliwości wyrazowe instrumentu.

Allegro - zachwycające figuracje fortepianu - od samego początku tej partii. Dramat zarysowany konsekwentnie - od początku do końca. http://www.youtube.com/watch?v=8-KyL2gMxV8
Adagio - fortepian wyśpiewuje cudną kantylenę, wyrażając - w bogato zdobionej formie - rozdarcie Pascala, przepaść między nicością a nieskończonością.   http://www.youtube.com/watch?v=u5vQO1Uw90k&feature=related
Allegro - taneczny, jakby pogodny - lecz jednocześnie przesłonięty chmurką nostalgii. Akordem dramatycznego wzruszenia całość się kończy...   http://www.youtube.com/watch?v=DP03KUAauWU&feature=related

Arcydzieło - z dedykacją dla Beatki, którą kochają wszystkie koncerty fortepianowe.

Racja, nie najgorsze, choć tu i tam przydałyby się rymy bardziej częstochowskie...

Na serio: wiosnę wywołujesz w duszy, aż chce się zawołać Sursum corda! Dla mnie czarująca i błyskotliwa kreacja. Orzeźwiające to i dopaminoergiczne.  A poza tym - zdaje się, że powodujesz u mnie synestezję...

forsycja bucha złotymi brawami
dereń rozkłada pąki do oklasków


Radosne poetyzowanie, Asiu - doświadczaj nas tak częściej. Sprawiasz uciechę neuronom (przynajmniej moim).

Konradowa Humoreska by Dvorak wpisuje się idealnie w wykreowany przez Asię obraz łąki szafirowej od krokusów...  

Wszystkim za miłe słowa - dziękuję... 

Rzeczywiście, wczoraj świętowały nie tylko Patryki , nie tylko Irlandczycy, także - Włosi! Viva l'Italia! l'Italia evviva!

A kiedy odwiedzi Poznań?

Dzięki, Tereniu!   

Dziękuję, Asiu...    Piękny, świąteczny dzień trzeba zakończyć wizytą w gronie muzycznych przyjaciół.


"Najlepsza rzecz, jaką dotychczas w swym życiu napisałem" (1784).

Kwintet na fortepian i instrumenty dęte (obój, klarnet, róg i fagot) Es-due KV 452.

Jedno z największych dzieł kameralistyki w historii, niespotykana nigdzie indziej synteza 5 instrumentów - każdy z nich traktowany jest indywidualnie, z wielkim wyczuciem ich możliwości technicznych. Mogłoby się wydawać, że Mozart potrafił grać nie tylko na fortepianie, lecz również na fagocie czy rogu.
Bogactwo tematów, wspaniałe, dalekie modulacje, paleta dźwiękowych barw. Subtelne wyważenie partii poszczególnych instrumentów w stylu będącym na granicy "koncertowania". Wielu badaczy uważa, że Beethoven - mierząc się z tym gatunkiem w Kwintecie op.16 - mierzył się z dziełem nieskończenie doskonałym.

Largo (niebiański, pełen majestatu wstęp) - A. moderato   http://www.youtube.com/watch?v=lY_j49KbsR8
Larghetto  http://www.youtube.com/watch?v=6SOHiuqNvU4
Rondo - pogodne i pełne uczucia  http://www.youtube.com/watch?v=H408nUf4Dh0

Skoro węgierskie Divertissment grywał Chopin, to świadczy to najlepiej o tym, źe jest ono arcydziełem. Tu - skromne, skupione, kontemplacyjne,  tam - romantycznie namiętne; arcydzieło inwencji młodego geniusza.

Sonatę D 959 sam chciałem w tym wątku umieścić. Niezwykłe dzieło, wielkie pod każdym względem.

To jeszcze, pozwól Teresko umieścić tu fragment z Sonaty c-moll D 958, kolejnej z serii Ostatnich Wielkich. Finał, cały czas budujący napięcie - coś jakby tarantela - swym galopującym tempem nasuwa mi zawsze wspomnienie Presta z III Sonaty Chopina. Ujęcie Schubertowskie to arcydzieło wrażliwości.
http://www.youtube.com/watch?v=29uSMNMhJSo

Wow, wow!