Mnie też ten program Malickiego nie bawi, ale rozumiem po wyjaśnieniu Janusza, że jest on dla ludzi, którzy słuchają muzyki "lżejszej" a pociąga ich muzyka poważna, klasyczna, która jednak przez swoje rozbudowanie w czasie (koncerty trwają długo i trzeba mieć czas, a krótkie kilkuminutowe utwory na pewno im się podobają) nie jest dla nich do zniesienia.

Ja byłbym za. Wiedzy na temat muzyki, co jest w niej wspaniałe według mnie nigdy dosyć.

Witam wszystkich wrażliwych i kulturalnych ludzi i proszę mnie nie tytułować per pan.

Marek

Mnie podobała się gra Ukrainki Anny Fiedorowej. W ogóle ona zrobiła na mnie ogólne wrażenie: spokojem, brakiem min (co i tak rozumiem, że pianiści nad tym nie panują bo wiele uwagi poświęcają skupianiu się na graniu) dlatego jeszcze większe dla niej uznanie.

Pochodzę z małego miasteczka. Jestem w średnim wieku.
Muzyki poważnej słucham w domu od 5 lat. Raz byłem na koncercie muzyki poważnej w Gminnym Domu Kultury. Grał kwartet smyczkowy, była gra na pianinie i były śpiewane arie operowe.
Dlaczego dopiero od 5 lat? Bo dopiero od pięciu lat mój syn chodzi do Ogniska Pracy Pozaszkolnej na naukę gry na keyboardzie i codziennie ćwiczy utwory w domu, które musi zaliczyć na następnych zajęciach aby się uczyć nowych. Poza tym jak to nastolatek słucha bardzo głośno, całymi dniami muzyki poważnej z płyt i internetu tak, że mimo woli jestem osłuchany przede wszystkim w operach Mozarta, Requiem Mozarta także muzyce Beethovena i wielu wielu innych, których nawet nie znam z nazwiska bo tylko słyszę ich muzykę całymi dniami.
Całymi dniami słyszę utwory fortepianowe z You Tube wykonywane przez młodych pianistów, którzy imponują mojemu synowi.
Tak więc dzięki synowi, który odrabia lekcje i uczy się przy tej muzyce zostałem wielbicielem muzyki poważnej.
Wcześniej zakochany byłem tylko w późnych Beatlesach, to znaczy z okresu kiedy już nie koncertowali a wydawali tylko płyty z bardzo rozbudowaną muzyką rockową, wręcz prawie symfoniczną, jakiej nikt przed nimi i nikt po nich nie grał nawet oni sami będąc osobno.
Jednak teraz stwierdzam, że przy muzyce poważnej ich nawet najbardziej rozbudowane i w swojej stylistyce skomplikowane utwory są tylko namiastką tego co słyszę w muzyce poważnej.
Lubię dalej te płyty Beatlesów, ale i muzyka klasyczna mnie wciągnęła i zachwyca. Dostarcza mi takich przeżyć jak nic mi nie dostarcza, brakuje słów by to wyrazić słowami, bo to są uczucia.
Kiedyś muzyka klasyczna mnie drażniła. Teraz jak jestem tak bardzo jej osłuchany (codziennie całymi dniami) przy tej muzyce naprawdę odpoczywam, więc jak tylko zaczął się Konkurs Chopinowski to od razu nim żyłem traktując go jak mistrzostwa świata dla młodych wirtuozów pianistyki.
Lubię ten skecz Janusza Gajosa, w którym gra melomana, który tłumaczy zainteresowanym w knajpie, że dobrze jest nic nie robić bo ten jest najlepszy co nic nie zagra.
TVP Kultura jest moim ulubionym programem. I jestem wdzięczny za to, że mogłem oglądnąć transmisję z wszystkich występów widząc zmagania młodych pianistów ze stresem i głębią utworów muzyki klasycznej czego się nigdzie nie zobaczy.