Kurier Szafarski
 
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
Aktualności: Forum miłośników muzyki Fryderyka Chopina
 
  Pokaż wiadomości
Strony: 1 [2] 3 4
16  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Październik 08, 2012, 18:47:15
A teraz pomost między dawnym i współczesnym, Europą i Ameryką: Ensemble Caprice z Montrealu wykonuje Salsa Baroque, czyli muzykę z Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii.

                                                       www.youtube.com/watch?v=AjcyPwn59yg&feature=fvwp&NR=1
17  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Październik 08, 2012, 17:42:16
Pozwolę sobie w tym temacie dorzucić trochą inżynierskiej prozy: Sądzę, że dawniej, a więc również w czasach Georga Friedrich Händela na sposób śpiewania i grania mogła mieć również wpływ taka prozaiczna sprawa, jak akustyka pomieszczeń, w których śpiewano i grano. Zwłaszcza mogło to dotyczyć tego kompozytora, który jest uznawany przez specjalistów od zarządzania za geniusza w dziedzinie organizowania imprez muzycznych, a więc niewątpliwie zwracał też uwagę na kwestię akustyki, niezależnie od tego, jak była w jego czasach nazywana. Obecnie wykonanie koncertowe jest niejednokrotnie tylko swego rodzaju "zwiastunem" tego, w co będziemy się "wsmakowywać" w domowym zaciszu, słuchając wykonania z płyt, albo innych nośników. Kiedyś koncert w wyznaczonym pomieszczeniu był jedyną możliwością kontaktu z dziełem.
18  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Październik 07, 2012, 15:35:02
                                                                      A teraz barokowy Georg Friedrich Händel w polskim tańcu.

                                                                                   www.youtube.com/watch?v=LnEaY_cREJ0
19  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Październik 06, 2012, 07:49:58
                                                                                 Niech szaleństwo nas ogarnie!
                                                                               Śpiewne w dźwiękach zatracenie;
                                                                                 Tańczmy w nich do upadłego!!!
                                                                                        Aż nadejdzie ukojenie.

                                                          www.youtube.com/watch?v=VHRdFILo_Yw&feature=g-vrec

                                                       www.youtube.com/watch?feature=fvwp&NR=1&v=7v8zxoEoA_Q
20  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Wrzesień 24, 2012, 20:42:46
                                                                                  Niech się kłócą zacne głowy,
                                                                                   Czy to wciąż styl barokowy?
                                                                                        Te debaty zamykamy,
                                                                                    Do Fandanga zapraszamy!!!

                                                         www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=ERtZD2JPey4
                                                       
                                                                 www.youtube.com/watch?v=mNdlWXlTAK8&feature=related
21  Działy forum / O wszystkim i o niczym / Odp: Publiczność, Artyści i Krytycy : Wrzesień 16, 2012, 17:52:32
Tak mnie podkusiło pod wpływem "Dekamerona".
22  Działy forum / O wszystkim i o niczym / Jakość nagrań : Wrzesień 16, 2012, 13:23:06
 Zamieszczam dwa linki do wykonania pieśni Franciszka Schuberta "Auf dem Wasser zu Singen" przez dwie śpiewaczki: Pierwszą jest pani Magdalena Stefaniak, obecnie studentka Akademii Muzycznej w Poznaniu, ale nagranie zostało dokonane podczas koncertu dyplomowego z okazji ukończenia szkoły muzycznej drugiego stopnia, natomiast drugą śpiewaczką jest Frida Leider, żyjąca w latach 1888 - 1975. Czy Magdalena Stefaniak śpiewa znacznie gorzej od Fridy Leider, bo jest dopiero startującą artystką, a Frida Leider to leganda minionych lat? Nic podobnego, bo słyszałem też nagrania pani Magdaleny dokonane w profesjonalnym studiu nagraniowym, tylko, że jest to muzyka rozrywkowa. Skoro tak fatalnie szkoły muzyczne traktują jakość nagrań muzyki poważnej, to czy nie lepiej by było, żeby nagrania dyplomowe były dokonywane w prywatnych studiach nagraniowych, które już potrafią trzymać jakość, o czym może zaświadczyć i Pani Dorota, i ja, i nie jest to wcale taki straszny koszt? Takie porządne nagranie to jest naprawdę wizytówka ułatwiająca start początkującemu artyście. I jak tu nie być zgryźliwym?

                                                               www.youtube.com/watch?v=h1wqto69ko8

                                                              www.youtube.com/watch?v=jO0yDxMQJk8&NR=1

                                                               Pośród migotu lustrzanych fal w biegu,
                                                                Gdy się kołysze jak łabędź łódź ma:
                                                            Wśród fal radośnie tak lśniących w swym biegu,
                                                                Płynie ma dusza tam też jak łódź ma,
                                                            Wśród fal radośnie tak lśniących w swym biegu,
                                                                  Płynie ma dusza tam też jak łódź ma.
                                                             Gdy zmierzch już spływa na fale w ich biegu,
                                                                Tańcząc czerwienią się barwi łódź ma,
                                                                Tańcząc czerwienią się barwi łódź ma.

                                                              Poprzez drzew szczyty, gdzie zachodu gaje,
                                                                 Przenika ciepły gasnący dnia blask;
                                                             Zaś przez gałęzie, na wschodzie, gdzie gaje,
                                                                Od tataraków róż zmierzchu śle blask,
                                                             Zaś przez gałęzie, na wschodzie, gdzie gaje,
                                                                Od tataraków róż zmierzchu śle blask.
                                                                 Radość śle niebo i spokój w te gaje,
                                                                 Duszę rumieni zmierzchania się blask,
                                                                 Duszę rumieni zmierzchania się blask.

                                                                  Ale to zniknie gdy opadną skrzydła,
                                                                  Mnie unoszące na falach przez czas;
                                                                 W jego to głębiach utoną me skrzydła,
                                                                Będzie jak wczoraj i dzisiaj trwał czas.
                                                                  W jego to głębiach utoną me skrzydła,
                                                                Będzie jak wczoraj i dzisiaj trwał czas.
                                                                 Po me wysokie tak świetliste skrzydła,
                                                                 Też się zanurzam w ten przemienny czas,
                                                                 Też się zanurzam w ten przemienny czas.
23  Działy forum / O wszystkim i o niczym / Publiczność, Artyści i Krytycy : Wrzesień 15, 2012, 09:14:23
  Problem wzajemnych relacji między Publicznością, Artystami i Krytykami jest tak delikatny, że lepiej posłużę się anegdotą przenikniętą klimatami międzywojnia, kiedy jeszcze nie było wyskakujących nagle jak „Filip z konopi” współczesnych celebrytów,  tylko wzorcem dla mas była stara Arystokracja:

   Tego dnia Hrabia Leopold był w szczególnie dobrym nastroju. Po skromnym, acz smacznym śniadaniu usiadł za swym rozległym biurkiem i ujął prawą dłonią dzwonek z wypolerowanego mosiądzu, którym już jego Pradziad przywoływał służbę. Zadzwonił. Prawie natychmiast za drzwiami dało się słyszeć przyśpieszone kroki, klamka w drzwiach poruszyła się, drzwi się uchyliły i do pokoju wszedł sługa Jan.

- Witam Panie Hrabio – powiedział kłaniając się – czym mogę służyć?
- Mój drogi Janie – powiedział z promiennym uśmiechem Hrabia – dzisiejszy dzień jest dla mnie szczególnie szczęśliwy, gdyż wstępuję w małżeński związek z Księżną Kunegundą, która już od dłuższego czasu często u nas gościła.
- Bardzo się cieszę i gratuluję – powiedział ze szczerą radością w głosie Jan.
- Miło mi to słyszeć – odparł Hrabia – choć przyznam, że dość długo zwlekałem z podjęciem tego kroku, ale przecież jeszcze nie jest za późno, mam dopiero 60 lat. Wcześniej musiałem się zrealizować w mojej naukowej pasji, której po zawarciu małżeństwa nie zamierzam porzucić, ale będę jej poświęcał nieco mniej czasu, niż dotąd, aby się nacieszyć rozkoszami małżeńskiego pożycia.
- Bardzo rozsądnie - Panie Hrabio, bardzo rozsądnie – poparł Hrabiego Jan.

  Tutaj należy nadmienić, że Hrabia Leopold był wybitnym badaczem inskrypcji, które mieszkańcy Starożytnego Rzymu wydrapywali przez stulecia  na ścianach rzymskich łaźni. Za zamieszczony w naukowym czasopiśmie „Abstracts of arts” esej poświęcony znanej inskrypcji:

                                                                                              LEPIEJ BY JUŻ LADACZNICE
                                                                                           ZASIADAŁY W NASZYM SENACIE
                                                                                         BO TE PRZYNAJMNIEJ DAJĄ CO MAJĄ
                                                                                      NIE TAK JAK CI BRZUCHACZE W TOGACH
                                                                                              KTÓRZY OBIECUJĄ NAM TO
                                                                                             CO SAMI ZAMIERAJĄ UKRAŚĆ

Hrabia Leopold dostał pochwały od całego naukowego świata i trzy ordery.

- Ponieważ mój ślub z Księżną Kunegundą powinien się odbyć bez zbędnego rozgłosu, czyli w powszedni dzień i w ustronnym miejscu – rozwijał temat Hrabia – odbędzie się już dzisiaj, w kaplicy przy moim myśliwskim pałacyku, gdzie jednak jeszcze nie zdążyłem  założyć światła elektrycznego, przeto w czasie nocy poślubnej ty będziesz przyświecał moim miłosnym igraszkom z Księżną, stojąc przy naszym łożu z szesnastoświecowym kandelabrem w ręku.
- Oczywiście – Panie Hrabio – potwierdził swoją gotowość Jan.
- Wprawdzie muszę ci się przyznać, mój wierny sługo – kontynuował swoje wywody Hrabia Leopold - że dotąd jeszcze nigdy w życiu nie miałem okoliczności z Kobietą, ale jako człowiek staranny i odpowiedzialny pobrałem zawczasu odpowiednie nauki z wiarygodnych źródeł dotyczących Ars Amandi. Przecież to ty, mój wierny sługo, pojechałeś do Warszawy, aby w znanej wydawniczej firmie Gebethner i Wolff nabyć dla mnie najbardziej pełne wydanie „Kamasutry”, z licznymi przypisami znawców tematu.
- Pamiętam ten wyjazd do Stolicy – potwierdził Jan – jeden z nielicznych wyjazdów w moim życiu.
- Dostarczone przez ciebie dzieło przeczytałem starannie  10 razy, robiąc liczne adnotacje na marginesach – prowadził temat Hrabia Leopold – więc niewątpliwe jestem należycie przygotowany do nocy poślubnej z Księżną Kunegundą.
- Niewątpliwie - Panie Hrabio – potwierdził z entuzjazmem Jan – jest Pan niezwykle starannym i odpowiedzialnym człowiekiem, nie znam drugiego takiego.
- Otóż to – potwierdził Hrabia – ale cóż ty – mój wierny sługo możesz wiedzieć o taki sprawach jak Kamasutra, Ars Amandi i podobnych!
- Istotnie – Panie Hrabio – cóż ja mogę wiedzieć – przyznał rację pryncypałowi Jan.
- Często wspominam ten pamiętny dzień – rozrzewnił się Hrabia Leopold – w którym jako pięcioletnie pacholę wziąłem cię z przytułku dla sierot, prowadzonym przy Zakonie Sióstr Refrenistek. Ciągle mi wiernie służysz i w nawale prac dla mnie zaledwie miałeś czas na ukończenie czterech klas szkoły podstawowej.
- Jeszcze w wolnych chwilach próbowałem coś tam doczytać sobie w Pana bibliotece – Panie Hrabio – powiedział Jan – ale mało tych chwil było, oj mało.
- A – to się chwali, to się chwali – pochwalił Jana Hrabia.

   Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami,  po południu tego samego dnia w kaplicy przy ukrytym w lasach myśliwskim pałacyku Pana Hrabiego  odbył się jego skromny ślub z Księżną. Gości nie było wielu: tylko najbliższa rodzina z obu stron, zarządcy jego dóbr oraz wybrańcy ze służby, a w tym należący do niej muzycy, śpiewacy i tancerze, którzy weselną biesiadę uświetnili swymi popisami. Przewodził im  syn głównego zarządcy, który miał wielkie upodobanie dla śpiewu, muzyki i tańca. Miał również wielkie upodobanie dla twórczości Luigi Rodolfo Boccheriniego, przez co w czasie biesiady często rozbrzmiewały:

                                                                                        www.youtube.com/watch?v=UKpP8XFYIHk
                                                                                                                          i
                                                                    www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=8dmWAve3Pvk

    Wreszcie nadeszła pora nocy poślubnej. Młoda para, choć może już nie pierwszej młodości ze strony Pana Młodego, znalazła się w łożu, przy którym w odświętnej liberii stal już sługa Jan, trzymający w prawej dłoni ogromny szesnastoświecowy kandelabr z zapalonymi wszystkimi świecami. Rozpoczynała się noc miłości, tak jak rozpoczyna się spektakl w teatrze. Ale coś to wszystko zaczynało się przedłużać.  Z łoża zaczęły docierać do niepowołanych uszu dziwne poszepty:
- No nie! Hrabio – przecież to nie tak!
- Ależ Księżno, w Kamasutrze na stronie 197...
- Wybacz Hrabio, ale nie jesteśmy na uniwersyteckim wykładzie, tylko w łóżku.
- Ależ pozwól mi Księżno!
- Hrabio – mam wielki szacunek dla Twojej teoretycznej wiedzy, ale ja praktycznie wcześniej uczestniczyłam już w wielu premierach, a nawet w całych cyklach spektakli i wiem, że nic z tego nie będzie!
- Ależ Księżno!
- Ależ Hrabio!
 
   I coraz więcej było tych utyskiwań Księżnej i przekonywań Hrabiego. A im bardziej Księżna utyskiwała, tym bardziej zdenerwowany Hrabia beształ biednego sługę Jana, że niedostatecznie oświetla łoże:
- No jak gamoniu trzymasz ten kandelabr!
- No nie możesz bęcwale trzymać wyżej tego kandelabru!
- No jak ty niedojdo nam służysz z tym twoim kandelabrem!
 
   A im bardziej biedny Jan starał się zadowolić Hrabiego - a to trzymał kandelabr wyżej, a to niżej, a to z lewa, a to z prawa, a to z ukosa, tym bardziej był łajany przez Pryncypała. Wreszcie zdenerwowany Hrabia wyskoczył z łoża, stanął przy Janie i powiedział rozkazującym tonem:
- Daj mi ten kandelabr, a ty wskakuj do łoża, może w nim wreszcie zobaczysz, jak ono powinno być oświetlone!

  Jan posłusznie wskoczył do łoża, w którym była Księżna, a Hrabia uniósł kandelabra  najwyżej, jak tylko się dało, stając jak baletmistrz na czubkach palców i wydało mu się, że najlepiej łoże oświetlił, choć naprawdę było inaczej, gdyż kandelabr był uniesiony powyżej baldachimu nad łożem i jego cień sprawiał, że w łożu było teraz szczególnie ciemno. Hrabia jednak tego nie zauważył, gdyż doszedł do wniosku, że jest mistrzem iluminacji, ponieważ z łoża zaczęły nagle docierać ekstatyczne westchnienia Księżnej  i przyśpieszony oddech Jana, świadczący o wzmożonych męskich emocjach, ale naiwny Hrabia uznał jedno i drugie za dowody zachwytu nad jego oświetleniową sztuką.  Zaczął radośnie potrząsać kandelabrem i wykrzykiwać:
-Widzisz gamoniu! Właśnie tak się trzyma kandelabr! Tak się trzyma! Otóż tak się go trzyma!!!
 
Trwało to dłuższą chwilę.

   Jesteśmy ludźmi dorosłymi, więc chyba nie trzeba tłumaczyć, co zaszło w łożu między Księżną, a Janem. Nasuwa się jednak pytanie, czemu bardzo dobrze wykształcony w ars amandi Hrabia nie był w stanie doprowadzić Księżnej do miłosnej ekstazy, a niewykształconemu w tej dziedzinie i nawet niedoświadczonemu Janowi przyszło to tak łatwo? Odpowiedź jest prosta i oczywista: ponieważ Jan był prawdziwym Artystą, a Hrabia, mimo gruntownego artystycznego wykształcenia, był co najwyżej krytykiem. Oczywiście Księżna w tej opowieści symbolizuje naszą najukochańszą Publiczność, której tylko prawdziwy Artysta potrafi dogodzić i nikt go w tym nie zastąpi.
   Wiem, że mój tekst nie jest odkrywczy, gdyż wielkim i niedoścignionym poprzednikiem Jana jest sam Figaro
                                   
                                                                              www.youtube.com/watch?v=zsoCLxLSY6Q

jak i też, najprawdopodobniej jego potomek – paź Cherubin

                                                                   www.youtube.com/watch?v=lSTtxkj8PB0&feature=related


24  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Wrzesień 13, 2012, 15:05:33
Oczywiście wykonanie Iana Bostridge urzeka niesamowitą intensywnością "emisji emocji".  To jest Barok!!!
25  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Wrzesień 13, 2012, 14:57:54
Jak właściwie powinno się śpiewać utwory barokowe?  Na YouTube można znaleźć rożne wykonania, ale jak na mój gust często są to rozwleczone w czasie "melodeklamacje", chociaż bardzo starannie wykonane, ale nie nasycone żywiołowością i brzmiącymi wiarygodnie emocjami. Nie jestem muzykiem, tylko "tekściarzem" i przekazywanie tekstu przez śpiewaka bardzo mi leży na sercu, ale śpiew, to śpiew, a deklamacja, to deklamacja! Według mnie barokowe utwory wokalne powinno się śpiewać tak:

                                                       www.youtube.com/watch?v=eQbyFhl-An0&feature=related

                           www.youtube.com/watch?v=wB1otys358Q&list=LLBnhMWa1HpeBIEVV8G17XgA&feature=mh_lolz


26  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Wrzesień 12, 2012, 17:44:18
O Baroku ludzie uczeni mówią, że był to w kulturze środkowo i zachodnioeuropejskiej kierunek czasów potrydenckich, czyli umocnienia w wierze i moralnej poprawności,

                                                                              Gdy już żadna z ziemskich chuci
                                                                                  Władzy Ducha nie zakłóci,

że zacytuję Tadeusza Boya Żeleńskiego. W rzeczywistości było, jak było, Człowiek jest pełen ułomności i przeróżnych pragnień, i nawet o stróżach wiary i moralności, czyli księżach pojawiały się różne wierszyki:

                                                                                     Szatan Go co wieczór
                                                                                       Kusił na Gosposię;
                                                                                      On co rana Szatana
                                                                                   Pac kropidłem po nosie.

A już w kulturze francuskiej!!!!! Sami zobaczcie:

                                                                      www.youtube.com/watch?v=3zegtH-acXE
27  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Georg Friedrich Händel : Wrzesień 09, 2012, 07:24:01
                                                                                   Kochaj Barok,
                                                                                    Mój Aniele,
                                                                                   Bo w Baroku
                                                                                   Jest wesele,

                                                                                  Bo w Baroku
                                                                                Dźwięczne chóry
                                                                               Wieczne szczęście
                                                                                 Głoszą z góry!!!

                                              www.youtube.com/watch?v=v-F03cdlGfs&feature=youtu.be
28  Działy forum / O wszystkim i o niczym / Oczarowanie : Wrzesień 05, 2012, 00:52:05
                                                                                   OCZAROWANIE                                                           

                                                                         Subtelny Pan, wrażliwa Pani,
                                                                          Przy fortepianie zasłuchani,
                                                                   W dźwiękach wyznają drgnienia Dusz,
                                                                         Bo idzie Miłość - jest tuż, tuż!

                                                                             I coraz bardziej piano,
                                                                            Aby nie spłoszyć chwili,
                                                                             Która się zjawia rano,
                                                                          Gdy Serce w półśnie kwili.

                                                  www.youtube.com/watch?v=M9OaTiuqjRk&feature=g-vrec
29  Działy forum / O wszystkim i o niczym / poletnia refleksja : Sierpień 27, 2012, 07:28:02
                                                               Nadchodzi już Jesieni czas;
                                                                 Nie lękaj się siąpienia,
                                                             Mżawek, gdy Lata blask już zgasł;
                                                                Zostały nam wspomnienia!!!

                                            www.youtube.com/watch?v=fVv5kGPrqGk&feature=g-vrec
30  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiająca Piękno : Sierpień 20, 2012, 11:10:24
Tylko Pan Bóg jest nieomylny.  Eroicę Ludwig van Beethoven zamierzał zadedykować Napoleonowi Bonapartemu. Gdy jednak, kończąc swoje dzieło w roku 1804, dowiedział się, że 2 grudnia 1804 r. Napoleon koronował się na Cesarza Francuzów, wpadł w furię. Istnieją różne wersje tego, co wydarzyło się chwilę potem: jedna mówi, że kompozytor tak energicznie wytarł gumką tytuł, że zrobił dziurę w tytułowej stronie rękopisu; druga z kolei, że zamazywał tytuł z takim impetem, że złamał pióro, trzecia wreszcie, że skoczył do biurka, chwycił stronę tytułową i, przedarłszy na dwoje, rzucił ją na podłogę. Miał także, wg Ferdinanda Riesa, wypowiedzieć słowa: "Czyż i on zatem nie jest niczym więcej niż zwykłym człowiekiem? Teraz i on pogwałci prawa ludzi, by zaspokoić swoją ambicję, wyniesie się ponad wszystkich, stanie się tyranem!" Natomiast wielu nie opętanych nadmierną pamiętliwością wrażliwców nazywa Szymborską Mozartem Poezji, a jak ktoś tego nie dostrzega, to już jego problem.
Strony: 1 [2] 3 4

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

black-flag gonerpg stadoterra moloromme etforum