Kurier Szafarski
 
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
Aktualności: Forum miłośników muzyki Fryderyka Chopina
 
  Pokaż wiadomości
Strony: [1] 2 3 4
1  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 13, 2013, 12:53:12
                                                                                                        "Motylem jestem"

                                                                                                                                                                                  Friedrich von Schlegel (1772 - 1829)
                                                                                                                                                                         polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                                Motyl

                                                                                                     I jak mam nie pląsać,
                                                                                                      Gdy trudu nie czuję,
                                                                                                     I zieleń wśród słońca
                                                                                                     Tak barwnie wibruje.

                                                                                                  Piękniejsze błyszczenia
                                                                                                    Barwy skrzydeł mają,
                                                                                                   Też niż kwiaty słodsze
                                                                                                 Tchnienia w krąg rozdają.

                                                                                                Wśród w kwiatach swawoli
                                                                                                         Się sycę do woli,
                                                                                                Wśród w kwiatach swawoli
                                                                                                         Się sycę do woli.

                                                                                                    W radości się nurzam
                                                                                               W mych dniach zakochany;
                                                                                                   Gdzie doliny, wzgórza,
                                                                                                     Tam są też me tany.

                                                                                                 Gdy w pomrukach burzy
                                                                                                 Chmur blaski się mienią,
                                                                                                  To wieczorem w złocie
                                                                                                     Trawy się zielenią.

                                                                                               Wśród w kwiatach swawoli
                                                                                                      Się sycę do woli,
                                                                                               Wśród w kwiatach swawoli
                                                                                                      Się sycę do woli.

                                                                  www.youtube.com/watch?v=oVFNos40kqs&feature=related
2  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 11, 2013, 13:58:58

Pani Tereso,
Oczywiście, że się zgadzam i bardzo dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam!
3  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 10, 2013, 14:10:22
                                                                                    A oto przekorne spojrzenie na radość życia:

                                                                                                                                                                                       Ignaz Franz Castelli (1781-1862)
                                                                                                                                                                        polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                                 Radość

                                                                                                    Mnie taka swoboda bawi,
                                                                                               Uciechę tak sprawia mój Świat.
                                                                                               Ból znikł gdzieś hen i też plagi,
                                                                                                    A radość da mi odwagi,
                                                                                                Że to jest mój radosny świat.
                                                                                                    A radość da mi odwagi,
                                                                                               Że to jest mój radosny świat.

                                                                                               Się cieszę, gdy wstaje ranek,
                                                                                               Że nową znów radość mi da.
                                                                                       Grosz znikł gdzieś, więc znów dostanę,
                                                                                              Bo przecież imię mam znane,
                                                                                                Więc każdy da mi, co ma.
                                                                                             Bo przecież imię mam znane,
                                                                                               Więc każdy da mi, co ma.

                                                                                             W dziewczynie mile mnie koi
                                                                                            Ten sercu przyjazny tak dźwięk.
                                                                                         Niech wiernie przy mnie wciąż stoi,
                                                                                              Szaleństwa serc się nie boi,
                                                                                              Pogodną niech będzie więc.
                                                                                              Szaleństwa serc się nie boi,
                                                                                              Pogodną niech będzie więc.

                                                                                   www.youtube.com/watch?v=bN6l2s8pjHI
4  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 09, 2013, 14:00:48
Przedstawiając kolejne polskie poetyckie adaptacje pieśni Franciszka Schuberta o zazwyczaj wzruszającej, i faktycznie radosnej miłosnej tematyce daleki jestem od sugerowania komukolwiek, ze mną włącznie, że ten radosny ton był dla Niego najbardziej charakterystyczny. Niczego takiego nie sugeruję, większość jego pieśni i też innych utworów była naznaczona cierpieniem, a nawet beznadziejnością istnienia, a tylko pragnę zaakcentować, że człowiek tak wrażliwy i sam doznający cierpienia miał w sobie jedność przeciwieństw, czyli cierpienie istnienia i zarazem jego radość. W obecnej dobie skłaniamy się ku niepewności istnienia, jego bólu i beznadziejności, a tymczasem Życie, Człowiek i Świat są w swej istocie różne i niejednorodne.
5  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 07, 2013, 14:14:09
                       Ale były w tamtych czasach również Kobiety szalone, ulubienice zwłaszcza mistrza Goethego. Oto przykład:

                                                                                                                                                                                            Johann Wolfgang von Goethe
                                                                                                                                                                        polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                      Niespokojna Miłość

                                                                                               Przez śnieg, przez deszcze,
                                                                                                    Iść tam przy wietrze,
                                                                                                    Gdzie bagien zmory
                                                                                                             I ich fetory,
                                                                                        Wbrew wciąż złu! Wbrew wciąż złu!
                                                                                                  Naprzód, choć bez snu!

                                                                                                     Raczej w cierpieniu
                                                                                                       Wolę się smagać,
                                                                                                    Niż w mym istnieniu
                                                                                                      Radości zaznawać.

                                                                                                      Gdy są skłonności
                                                                                                      Od serca do serca,
                                                                                                     Ach, tak przedziwnie
                                                                                                       Ból je przewierca!

                                                                                                     Czy mam w ten czas
                                                                                                     Kryć się gdzieś w las?
                                                                                                    Marne, marne dążenia!
                                                                                                         Sens to istnienia,
                                                                                                        Bez szczęścia snu,
                                                                                                           Miłość, bądź tu!
                                                                                                         O miłość, bądź tu!
                                                                                                         Bez szczęścia snu,
                                                                                                           Miłość, bądź tu!
                                                                                                          Sens to istnienia,
                                                                                                         Bez szczęścia snu,
                                                                                                           Miłość, bądź tu!
                                                                                                         O miłość, bądź tu!
                                                                                                    O miłość, miłość, bądź tu!

                                                                                        www.youtube.com/watch?v=gc9nB_HogPU
6  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 07, 2013, 13:48:02
Drążąc dalej temat miłości w poetyckich tekstach czasów Franciszka Schuberta, które wykorzystał w swoich pieśniach, zaskakuje ich psychologiczna prawdziwość. Oto pieśń będąca wyrazem zmiennych nastrojów, od euforii do płaczu, jakiejś wrażliwej, zakochanej panienki  czasów Franciszka Schuberta i jego poetyckich idoli. Rozpisuję się na ten temat, ponieważ w naszych czasach jest raczej zaniedbywany i można sądzić, że nie wypada przyznawać się do płaczu, wrażliwości i wzruszeń. Jesteśmy pod wpływem kultury amerykańskiej, a "dziewczynom z prerii" nie wypada być  "płaksami".

                                                                                                                                                                                           Friedrich Rückert (1788–1866)
                                                                                                                                                                         polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                  Śmiać się lub płakać

                                                                             Śmiać się lub płakać ach w każdą z tych godzin,
                                                                               Z którymi miłość w mej duszy świat wchodzi,
                                                                                              Zsyła śmiech ranka brzask,
                                                                                            Skąd więc jest łza w mym oku,
                                                                                             Gdy czas zmierzchu i mroku?
                                                                                               Nie wiem skąd, jest to tak,
                                                                                               Nie wiem skąd, jest to tak.

                                                                             Płakać lub śmiać się ach w każdą z tych godzin,
                                                                               Z którymi miłość w mej duszy świat wchodzi,
                                                                                            Z serca łzy znaczą zmierzch,
                                                                                           Skąd więc te ranne brzmienia,
                                                                                         Dźwięk tych śmiechów budzenia?
                                                                                              Ach serce mów mi, co jest,
                                                                                             Ach serce mów mi, co jest?

                                                                                   www.youtube.com/watch?v=RmQg4Es4agE
7  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 06, 2013, 13:55:38
                                                                                         Ale miłość też bywa źródłem kłopotów.

                                                                                                                                                               Franz Xaver Freiherr von Schlechta (1772-1849)
                                                                                                                                                                         polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                         Słuchając miłości

                                                                                                       Tu w dole stoi Rycerz,
                                                                                                  Ku gwiazdom płynie dźwięk,
                                                                                                Gdy śpiewa przy swojej cytrze
                                                                                                     Wyznania słodkich męk:

                                                                                               „Niech pod niebem tony drżące
                                                                                                  Mą powietrzem niosą wieść,
                                                                                                  Wabią czule cicho brzmiące,
                                                                                                 Gdy w okienku słychać pieśń,
                                                                                                 Gdy w okienku słychać pieśń.

                                                                                                Wiedz, że ponad drzew korony
                                                                                               Mój się wznosi westchnień głos.
                                                                                               Wiedz, że straże z każdej strony,
                                                                                                 Smętny w chłodzie nocy los.

                                                                                             Wiedz, że jak się księżyc srebrząc,
                                                                                                  Poprzez szyby blaskiem lśni,
                                                                                             Wiedz, że jak las źródłu szemrząc
                                                                                                   Skrycie miłość śpiewam Ci,
                                                                                                   Skrycie miłość śpiewam Ci.

                                                                                               Niech świetliście poprzez drzewa
                                                                                                   Twój tak słodki obraz lśni,
                                                                                               I tak wciąż pieśń marzeń śpiewa,
                                                                                                     Strzeże mej miłości sny.”

                                                                                                      Gdy nas uwodzi męka
                                                                                                   Tych słów w miłosnej mgle,
                                                                                                      To śpiewak do okienka
                                                                                                       Ukradkiem skrada się.

                                                                                                      I choć tak śpiew Rycerza
                                                                                                     Szlachetnie z serca brzmi,
                                                                                                    Wśród kwiatów się rozszerza
                                                                                                            Miłosny pożar krwi.

                                                                                                      Gdy z tego „ładne kwiatki"
                                                                                                         Są później - każdy wie,
                                                                                                         Chichoce głosik tak ci:
                                                                                                         „To Rycerz miłość śle”,
                                                                                                          Chichoce głosik tak ci:
                                                                                                „To Rycerz miłość, miłość, miłość śle.”

                                                                                             www.youtube.com/watch?v=Hi5ep_ksZ7I
8  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Styczeń 06, 2013, 13:27:37
                                                                                                Coś o miłości z Nowym Rokiem 2013,
                                                                                          a Gerard Souzay to mój ulubiony wykonawca

                                                                                                                                                                                           Ludwig Rellstab (1799 –1860)
                                                                                                                                                                         polska poetycka adaptacja:Piotr Kulawik
                                                                                                           Przesłanie miłości

                                                                                                         Szemrzący strumień
                                                                                                           Srebrami fal drga,
                                                                                                           Czy od mej Lubej
                                                                                                        Pośpiesznie tak gna?
                                                                                                        Ach, mój strumieniu,
                                                                                                           Posłańcu, czy ty
                                                                                                          Od Niej życzenia
                                                                                                          Z oddali ślesz mi?

                                                                                                          Miłej mej kwiaty,
                                                                                                          Ogrodów Jej sny,
                                                                                                          Czoło Jej zdobią,
                                                                                                          Gdy w słońcu śni,
                                                                                                             No a Jej róże,
                                                                                                           Ten purpury żar,
                                                                                                      Strumień niech rzeźwi
                                                                                                       Dotykiem swych fal,
                                                                                                             No a Jej róże,
                                                                                                           Ten purpury żar,
                                                                                                       Strumień niech rzeźwi
                                                                                                         Dotykiem swych fal.

                                                                                                            A gdy na brzegu,
                                                                                                        W marzeniach by być,
                                                                                                         Nasze wspomnienia
                                                                                                           Tam zechce śnić,
                                                                                                           Słodkie przeżycia,
                                                                                                           Dni radosnych gra,
                                                                                                               Mą Ukochaną
                                                                                                              Wrócą do dnia,
                                                                                                           Słodkie przeżycia,
                                                                                                           Dni radosnych gra,
                                                                                                              Mą Ukochaną
                                                                                                             Wrócą do dnia.

                                                                                                            Zachodzi słońce
                                                                                                       Z czerwonością lśnień,
                                                                                                               Kołysze Miłą
                                                                                                              Do nocy śnień.
                                                                                                        Szemrze zdrój dając
                                                                                                             Słodyczy sen,
                                                                                                          Szepcąc marzenia
                                                                                                               Miłości mej,
                                                                                                          Szepcąc marzenia
                                                                                                               Miłości mej.
                                                                                     
                                                                            www.youtube.com/watch?v=6cZOik_8SHo&feature=related
9  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Grudzień 21, 2012, 11:08:42
Bardzo dziękuję za słowa uznania Pani Tereso! W dużej mierze dokonuję nowych tłumaczeń-adaptacji na przekór złemu losowi: Pani Dorocie niedawno zmarła ukochana Babcie, a zaraz po tym jej Mama znalazła się w stanie ciężkim w szpitalu, no i wreszcie Ona sama znalazł się  w szpitalu. Wprawdzie już wyszła, ale myśli ma niewesołe. W tym kontekście pieśń "Pod niebem" w wykonaniu pani Gunduli Janowitz jest szczególnie na czasie.

Serdecznie pozdrawiam  i życzę Wesołych Świąt Bożego Narodzenia oraz Szczęśliwego Nowego Roku 2013.

Piotr Kulawik         
10  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Grudzień 20, 2012, 18:05:56
                                                                                  A jednak ile radości i optymizmu jest w taj pieśni!!!

                                                                                                                                                               Franz Xaver Freiherr von Schlechta (1796-1875)
                                                                                                                                                                        poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                               Świat Rybaka

                                                                                                      Tak łowić Rybak marzy,
                                                                                                      Niczym nie smucąc się;
                                                                                                      Mając radość na twarzy
                                                                                                     Już rankiem łodzią mknie,
                                                                                                     Już rankiem łodzią mknie.

                                                                                                    Precz złoto, chwała, sława,
                                                                                                     W tej łodzi pośród strug;
                                                                                                    W piosence swej powtarza
                                                                                                         Złocisty słońca cud,
                                                                                                    W piosence swej powtarza
                                                                                                         Złocisty słońca cud.
                                                                                                    Precz złoto, chwała, sława,
                                                                                                     W tej łodzi pośród strug;
                                                                                                   W piosence swej powtarza
                                                                                                         Złocisty słońca cud.

                                                                                                        O pracy śpiewa mile;
                                                                                                      Radość się z piersi rwie.
                                                                                                          Ona mu daje siłę
                                                                                                        I miłość w życia dnie,
                                                                                                        I miłość w życia dnie.

                                                                                                     Już barwnych ryb obfitość
                                                                                                     Pomyka gdzieś przy dnie;
                                                                                                     Gdzie fal jest rozmaitość
                                                                                                           Odbije niebo się.
                                                                                                     Gdzie fal jest rozmaitość
                                                                                                           Odbije niebo się.
                                                                                                    Już barwnych ryb obfitość
                                                                                                    Pomyka gdzieś przy dnie;
                                                                                                    Gdzie fal jest rozmaitość
                                                                                                           Odbije niebo się.

                                                                                                      Bo ten co w głębin dali,
                                                                                                      Napełniać pragnie sieć,
                                                                                                       Musi mieć radość fali
                                                                                                        I jej swobodę mieć,
                                                                                                        I jej swobodę mieć.

                                                                                                    W łowieniu nieuczciwość,
                                                                                                      Łajdactwo,  niesie złe.
                                                                                                  Powściągnij swą złośliwość,
                                                                                                  Powściągnij swą złośliwość,
                                                                                                         Bo ryby miną cię,
                                                                                                    W łowieniu nieuczciwość,
                                                                                                       Łajdactwo,  niesie złe.
                                                                                                Powściągnij swą złośliwość,
                                                                                                         Bo ryby miną cię.

                                                                                    www.youtube.com/watch?v=WYzPqx63LKs
                                                                               
11  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Grudzień 20, 2012, 17:29:43
                                                                                                    Jakie to aktualne!
 
                                                                                                                                   Johann Gabriel Seidl (1804-1875)
                                                                                                                                  poetycka adaptacja: Piotr Kulawik

                                                                                                       Pod niebem

                                                                                                 Ogarnięta nocą mą,
                                                                                              Pośród niej gdzieś tkwię.
                                                                                             Przyślij mi tu gwiazdę twą,
                                                                                                   By ogrzała mnie,
                                                                                                   By ogrzała mnie.

                                                                                             Tysiąc ramion wabi mnie,
                                                                                                 Pośród marzeń snu.
                                                                                              Tysiąc głosów szepce że:
                                                                                                   Ku mnie dążą tu!
                                                                                                   Ku mnie dążą tu!

                                                                                             Wiem ku czemu serce gna,
                                                                                                    Co ma dusza śni:
                                                                                           Wśród przyjaciół śmiech i łza
                                                                                           Ciągle, ciągle zewsząd brzmi.

                                                                                            Widzę tam, gdzie chata trwa
                                                                                                W księżycowym śnie?
                                                                                              Poprzez szyby dusza ma
                                                                                                  Ku jej ciepłu lgnie.
                                                                                              Poprzez szyby dusza ma
                                                                                                  Ku jej ciepłu lgnie.

                                                                                            Widzę tam nad rzeczką dom,
                                                                                               Tam, gdzie księżyc lśni?
                                                                                              Pod dach jego wstąpił On,
                                                                                               Druh mych pięknych dni.
                                                                                              Pod dach jego wstąpił On,
                                                                                               Druh mych pięknych dni.

                                                                                    Dostrzegam drzew kwiat, rozsrebrzony
                                                                                                      W piękny dzień.
                                                                                           W piersi czułam wiosny znak
                                                                                                    I cieszyłam się.
                                                                                           W piersi czułam wiosny znak
                                                                                                    I cieszyłam się.

                                                                                          Każde miejsce, gdzie mnie brak
                                                                                                     Bardzo kusi mnie,
                                                                                          Lecz gdzie jest mój drogi Skarb,
                                                                                                   Ja przebywać chcę,
                                                                                                     Przebywać chcę.

                                                                                           To nad wszystko we mnie trwa,
                                                                                                     Pragnąc tutaj być.
                                                                                               Niechaj to już każdy zna:
                                                                                                   Chcę w przyjaźni żyć,
                                                                                                   Chcę w przyjaźni żyć.

                                                                                           To nad wszystko we mnie trwa,
                                                                                                     Pragnąc tutaj być.
                                                                                                 Niechaj to już każdy zna:
                                                                                                    Chcę w przyjaźni żyć.
                                                                                                 Niechaj to już każdy zna:
                                                                                                    Chcę w przyjaźni żyć.
                                                                                                            Każdy zna:
                                                                                                    Chcę w przyjaźni żyć.

                                                                                  www.youtube.com/watch?v=bJrC1M6UcXo
12  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec : Grudzień 20, 2012, 17:07:33
                                                                                       A może by tak do Wenecji?

                                                                                                                          Johann Baptist Mayrhofer (1787-1836)
                                                                                                                             poetycka adaptacja: Piotr Kulawik
                                                                           
                                                                                                      Gondolier

                                                                                        Tu tańczy księżyc, gwiazdy,
                                                                                            Ulotnych duchów tan.
                                                                                   Bez ziemskich trosk nieważnych
                                                                                       W tym świecie jesteś sam.

                                                                                       Księżyca blask hen z nieba
                                                                                       W gondoli ciszę  ci śpiewa.
                                                                                          Nieważny smutek i żal,
                                                                                        W krąg wód jest cicha dal.

                                                                                           Już z Marka wieży głosi
                                                                                           Się czas połowy snów:
                                                                                          A ty śnisz sny spokojne;
                                                                                           Gondolier wiedzie nas,
                                                                                           Gondolier wiedzie nas.

                                      www.youtube.com/watch?v=sFuXQ_sSODw&list=HL1356015768&feature=mh_lolz

13  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Félix-Alexandre Guilmant : Listopad 08, 2012, 18:58:15


Félix-Alexandre Guilmant (ur. 12 marca 1837 w Boulogne-sur-Mer, zm. 29 marca 1911 w Meudon) - organista i kompozytor francuski.

Był uczniem swojego ojca, później Jacques'a-Nicolasa Lemmens, został organistą i nauczycielem w miejscu swojego urodzenia. W 1871 roku został mianowany organistą w kościele św. Trójcy w Paryżu. Pozycję tę piastował przez 25 lat, po czym rozpoczął karierę jako wirtuoz, koncertując w Europie i Stanach Zjednoczonych. Zmarł w Meudon w 1911 roku.

Komponował utwory w szczególności na swój własny instrument, organy. Jego organowy repertuar obejmuje 18 zbiorów Pièces dans différents styles (utwory w różnych stylach), liturgiczne Soixante interludes dans la tonalité grégorienne (60 utworów opartych na chorale gregoriańskim) i 12 zeszytów l'Organiste liturgique (organista liturgiczny). Pisał on także muzykę kameralną i wokalną.

Należy zwrócić uwagę, że sonaty organowe Guilmanta są w zasadzie symfoniami biorąc pod uwagę formę i budowę. Jego właściwe organowe symfonie zawierają Légende et Final symphonique d-moll (legenda symfoniczna i finał, opus 71, napisane w 1888 roku) oraz Morceau symphonique a-moll (wyjątek symfoniczny opus 75, napisany w 1892 roku).

                                        www.youtube.com/watch?v=sZ9JCRzEURY&list=HL1352392979&feature=mh_lolz 

                          Dyryguje Klaudiusz Jania, zarazem organista w bazylice w Pikarach Sląskich, gdzie wykonano symfonię.
14  Działy forum / O wszystkim i o niczym / Odp: Oczarowanie : Listopad 06, 2012, 22:18:26
                                                                                      Pragnął Kapturek Wilka,
                                                                                   By chwil z nim  pobyć kilka,
                                                                                      Choć Babcia ostrzegała,
                                                                                          Aby Go unikała!!!

                                                                                       Ale któż wie w starości,
                                                                                        Jak pragnie się Miłości
                                                                                     Z Mężczyzną niebanalny -
                                                                                        Chociażby i fatalnym.

                                                                                     Bo Wilk ten - Moi Kochani,
                                                                                   To był sam Don Giovanni!!!!!

                                                        Don Giovanni

                                                                                         Ujmijmy się za ręce,
                                                                                       A Ty mi szepniesz: Tak;
                                                                                     To wszystko - i nic więcej,
                                                                                     Gdy serca dają nam znak!

                                                         Zerlina

                                                                                    Och tak! - lecz mi niestety
                                                                                     Me serce w trwodze drży,
                                                                                   Że szczęścia chcąc Kobiety,
                                                                                       Złem me wypełni dni,
                                                                                       Złem me wypełni dni!

                                                       Don Giovanni

                                                                                    Pójdźmy! me Ukochanie!

                                                        Zerlina
                                             
                                                                                    A z  Lubym co się stanie?

                                                       Don Giovanni

                                                                                 Jak los chce, niech się dzieje!

                                                        Zerlina

                                                                                 Naprzód! - choć serce mdleje!
                                                                                         Choć serce mdleje!
                                                                                         Choć serce mdleje!

                                                       Don Giovanni
                                                             
                                                                                                Pójdźmy!
                                                                                                Pójdźmy!
                                                                                        Ujmijmy się za ręce,

                                                        Zerlina

                                                                                       Ujmijmy się! Och tak!

                                                       Don Giovanni

                                                                                        Miłości znak dasz mi,

                                                        Zerlina

                                                                                  Choć serce me w trwodze drży.

                                                       Don Giovanni

                                                                                          To serca dają znak.

                                                        Zerlina

                                                                                 Czy złem nie wypełni mych dni?

                                                       Don Giovanni

                                                                                       Pójdźmy! me Ukochanie!

                                                        Zerlina

                                                                                        A z Lubym co się stanie?

                                                       Don Giovanni

                                                                                     Jak los chce, niech się dzieje!

                                                         Zerlina

                                                                                           Choć serce mdleje,
                                                                                           Choć serce mdleje,
                                                                                           Choć serce mdleje.

                                                       Don Giovanni

                                                                                                   Już czas!
                                                                                                   Już czas!

                                                         Zerlina

                                                                                                   Już czas!

                                                          Razem

                                                                                        Już czas, już czas miłości,
                                                                                           Nie lękaj się radości,
                                                                                  Bo już w krąg woń sączy jej  kwiat.
                                                                                        Już czas, już czas miłości,
                                                                                           Nie lękaj się radości,
                                                                                  Bo już w krąg woń sączy jej  kwiat.

                                                       Don Giovanni

                                                                                                       Już czas!

                                                          Zerlina

                                                                                                      Już czas!
                                                                                                      Już czas!

                                                       Don Giovanni

                                                                                                      Już czas!

                                                           Razem

                                                                                          Już czas! Już czas! Już czas!
                                                                                            Niech miłość złączy nas,
                                                                                             I już jej rozkwita kwiat.

                                                                            www.youtube.com/watch?v=zEDnmGnYb6I
15  Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Georg Friedrich Händel : Październik 09, 2012, 02:08:16
                                       Do tematu dorzucam jeszcze angielską barokową reklamę dotyczącą objadania się jabłkami:

                                                      www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=DVy9mFGSXew
Strony: [1] 2 3 4

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

rrp307 ndl articz gonerpg moloromme