Niech brzmi chamsko, ale napiszę od serca. Pierdzielę oceny. Aimi i Kate przedstawiły dwie różne propozycje piękna. Chcecie, to dywagujcie, które piękno piękniejsze. Ja się cieszę tym wieczorem i tym, co usłyszałem.

Reakcja po koncercie Kobajaszi prawie jak 5 lat temu po występie Wundera - nie dali orkiestrze dograć do końca. Zasłużenie.

Takie kobiece granie, ale pełne uroku, subtelności i pewnej... radości. Dla mnie wielki plus.

To pytanie bardzo mnie zainspirowało. Oto rezultat tej inspiracji: http://lukaszrokicki.pl/2015/10/18/patrzec-w-nuty-czy-patrzec-na-nuty/

Bardzo zdyscyplinowane, kulturalne wykonanie, nieprzesadzone, nieprzeforsowane. Podobało mi się, chociaż na pewno będą ciekawsze wykonania.

Widzę, że nie tylko ja napisałem o tym na Fb. Gość jakiś nowy jest chyba, dostał zabawki i się popisuje. Dziś przeszedł samego siebie z tymi dopalaczami dźwięku. Koszmar jakiś.

Faktycznie, gdyby Polacy nawet tak komentowali konkurs, świadczyłoby to dobrze o ich wiedzy, bo nie oszukujmy się, kto wie, co to jest scherzo i jak je należy grać? I w sumie ile osób ogląda transmisje?

Bartku, cieszą mnie te słowa krytyki pod moim adresem, gdyż wynika z nich coś, co mnie podnosi na duchu. Otóż Ty, człowiek wyzwolony, krytyczny wobec tradycji, otwarty, postępowy i co tam jeszcze masz jednak w sercu Polskę i troskę o jej wizerunek.
Nie jestem anty-Polakiem, wręcz przeciwnie, i antypolskich mediów nienawidzę. Wiemy, które to media. Tym niemniej chodzę po ulicach, do pracy, mam kontakt z ludźmi i wiem, że dobrze nie jest. Różni są ludzie i różni Polacy. Pewnie podobny rysunek pasowałby do wielu społeczeństw. Ale trochę odzwierciedla on poziom tzw. chamowa (por. Białoszewski).

No to co? Już niedługo się zacznie. Sam nie mogłem się zdecydować, czy iść zobaczyć pierwszy mecz Legii pod wodzą nowego trenera czy zostać i posłuchać finałowych występów w konkursie. Koniec końców zostaję i słucham.

Jest w tym pewien paradoks, że w finale gra się utwory, w których jest "najmniej Chopina w Chopinie". Koncerty wyrastają jeszcze z klasycznego ducha, a Chopin to na wskroś romantyczny twórca, poza tym nie pisał on ich do końca sam - Chopin nie lubił pisać większych utworów na wiele instrumentów, jego żywiołem był fortepian, i w związku z tym jest w tych koncertach nieco wkładu tych, którzy mu pomagali. Inna rzecz, że zwycięzca konkursu raczej już jest, a jego największe zadanie to nie sknocić finału. Bo i ocena finału jest trudna, jako że w grę wchodzą:
- gra samego pianisty,
- zgranie z orkiestrą,
- dyspozycja orkiestry (czynnik zupełnie niezależny od pianisty, a wielce istotny, jako że orkiestra jest przy finale nieco przepracowana i nie zagra dwa razy idealnie tak samo).
Wygląda więc na to, że mniej już powinniśmy skupiać się na ocenianiu, a więcej na delektowaniu, bo niezależnie od faktu, iż koncerty są mniej "szopenowskie", to jednak są piękne. I to jest też miara geniuszu Chopina, że nawet to, co lubił mniej, robił dobrze (chociaż to zbyt mało powiedziane).

Dobre...

Ano, chyba założenie było takie, żeby zmaksymalizować patos. I rzeczywiście, tej subtelności trochę brakowało.

Według mnie na zwycięzcę KCh się nie nadaje, bo jest za mało chopinowski, ale gdyby była jakaś nagroda dla największej indywidualności konkursu, to jak najbardziej.

To jest chyba tajemnica Casablanki: http://pl.chopincompetition2015.com/competitor/d2a8e716-9cdc-4a84-a20d-fb1cb5ae5edb

Ja zameldowałem się na miejsce 45 minut przed koncertem, a o miejscu siedzącym mogłem pomarzyć. Inna rzecz, że jako zaprawiony kibic, który nie potrafi oglądać meczu na siedząco, niespecjalnie się zmartwiłem, bom w takich bojach zaprawiony. 12-letni synek też zaprawiony, ale ktoś mu znalazł trochę miejsca i było ok.
Requiem jest piękne, ale chyba zbyt masywne jak na moje uszy, przyzwyczajone ostatnio do fortepianowych subtelności. Za duży przeskok. W mojej opinii utwór ten sporo traci, kiedy wykonuje się go bez liturgii. Nie chodzi o same sprawy wiary, ale pamiętam wykonanie z liturgią 5 lat temu i wtedy byłem znacznie bardziej poruszony. Reqiuem z założenia jest mszą żałobną i z liturgią stanowi organiczną całość. Dodatkowo połączenie z liturgią sprawia, że sens poszczególnych części uwydatnia się, a między nimi pojawiają się przerwy na elementy liturgiczne, które też wpływają na odbiór całości. Bez liturgii to trochę jak wyjadanie samej czekolady z ptasiego mleczka czy wysysanie kremu z rurki.

Dwie rzeczy:

1. Proponowałbym nie dzielić jeszcze nagród, tylko zastanowić się nad kluczowymi kwestiami, które wypunktowałem.
2. Kilka postów tu dopisanych przeniosłem do wątku o III etapie.