Kurier Szafarski

Jest już tutaj dział poznajmy się. Może warto załozyć trochę podobny: dajmy się poznać. Dajmy się poznać - a wiec pokażmy nasze ciekawe fotki, nagrania filmowe (szczegolnie nawiazujące do muzyki), może jakies fotoreportaże, albo nasze koncerciki opublikowane na YouTube. Cokolwiek, co uczyni z nas tutaj - nieco więcej niż awatary i usłowione wypowiedziami wirtualne persony.

Mnie - już kilkoro z Was poznało (idąc ścieżką prywatnej witryny). I ok. Myślę jednak, że większośc z nas chciałaby, abyśmy stworzyli tu nie tylko anonimowe kółko pasjonatów, ale prawdziwą szopenowaską ferajnę, z która można i dyskutowac, i dzielić się swoimi nie zawsze uczesanymi myślami, trosdkami,  sukcesami, a nawet ferajny, z którą "mozna bedzie kraść konie"  :D
Moi drodzy, zachęcam. Dajmy poznać się wszyscy!

Co do fotek - nie mam ciekawych :)
Co do nagrań - wątpię żeby były ciekawe, ale nie mnie to oceniać  :-X
Co do fotoreportaży również nie mam doświadczenia.

Jeśli mogę coś napisać więcej o sobie, to kocham muzykę od hmm 4 lat a ulubioną zabawką było takie pianinko miniaturowe.
Gram sobie dla siebie, najczęściej improwizuję choć udało mi się "nauczyć" metodą łopatologiczną paru utworków Chopina, a kilka mam zaczętych ale nie skończonych.

W nauce ich pomocne było słuchanie Chopina, materiały tego użytkownika Youtube:http://www.youtube.com/user/hoirusu
oraz nuty (które czytam w tempie ~ 1 takt na ~ 1 dzień) oraz śledzenie wykonań innych grajków i pianistów.

Jak wspominałem, mam zbyt dobre ucho, żeby być zadowolony z tego co i jak gram, jednak pozwolę sobie w tym miejscu
zaprosić do obejrzenia i skomentowania moich materiałów na moim amatorskim kanale Youtube:http://www.youtube.com/user/100of1000

P.S. Obecnie szlifuję walc a-moll (posth.) wydawałoby się prosty utworek... Trzeba ćwiczyć samo nie przyjdzie.

tuco-
jeśli będziesz miał wyszlifowanego, to rzuć, jeśli możesz go na you tuba- jest to jeden z moich najbardziej ulubionych utworów, mimo tego, że prosty,. Słuchałam wiele interpretacji- może i Twoją się zachwycę :)

Witam!! :)
Ja obiecuję sobie, że jak nabędę fortepian (zostawiłem miejsce na taki mniejszy w salonie) to będę koncertował dla znajomych (wstęp naturalnie będzie wolny ;))- pewno odświeżę sobie parę utworów Chopina. Teraz mam keybord Yamahy i razem z siostrą grywamy co jakiś czas na dancingach lub weselach. Staram się opracowywać piosenki nieco ambitniejsze: ostatnio "Pogoda ducha" Banaszak, "Czas nie będzie..." Blue Cafe, "Sway" itp. Mamy teraz zamieścić trochę naszych utworków w internecie. Oczywiście zawiadomię Was jak tylko nam uda się to zrobić. Pozdrawiam serdecznie

Leszku, ano samo nie przyjdzie. Jeśli jednak prawdą jest, ze uczysz się głownie metodą na wsłuchiwanie i sczytywanie nut w tempie takt/dzień - to jestem najwyższego uznania dla Twych dotychczasowych dokonań. Ja, na przykład, do nokturnów op. 55 nigdy nie przymierzałem się, bo marnie widzę szanse, że kiedykolwiek dobrnąłbym z ich wierzchnią muzyczną szatą  do końca. Tobie z nokturnem f wyszło to naprawdę porządnie. Mogę tylko pogratulować!
Zaprenumerowałem Twój kanał i chętnie będę śledził postępy.
Trzymajmy, się, przyjacielu i udowadniajmy choćby tylko samym sobie, ze nie każdy aby grać- musi rodzić się Zimermanem. Bo ucztowanie dla własnej duszy jest równie święte, jak każde muzyczne święto, rozświetlane wielkimi blaskami jupiterów.

\Czekamy, Bodku i wpraszamy się już dzisiaj na koncert! :)

Leszku,
skorzystałem z zaproszenia i obejrzałem i wysłuchałem.
Twoje granie zamieszczone na tej stronie http://www.youtube.com/user/100of1000
jest piękne.
Uważam, że masz się czym chwalić, tak
i powiem Ci jeszcze, że chciałbym być na takim wieczorku,
którego nastrój wypełniałaby Twoja muzyka.

Leszku także posłuchałem i jestem zaskoczony. Piękny nastrój w nokturnie - trudno uwierzyć, że jesteś samoukiem.          . Podziwiam Twoją cierpliwość i chęć oddania piękna muzyki Chopina. Dołączam się do Twoich Fanów ;)

Pomysł z tym wątkiem może i dobry Januszu...chociaż szczerze mówiąc miałbym pewne wątpliwości, nie każdy jest bowiem - fotog(i)eniczny.. :D :D

Koziołku, ale przecież jesteśmy w Rodzinie. I lubimy się takimi, jakimi jesteśmy, i cenimy nie za nasze hollywoodskie atrybuty, a za nasza zwyczajność. Nawet, gdy czasem na niej łaciata doszyta łatka.

Nawiązując do tej myśli - postanowiłem i ja odważyć się i zaprosić Was na mój zarejestrowany koncercik. Grałem go, niespełna 2 tygodnie temu dla kilkunastu przyjaciół w uroczym pałacyku w Zdunowie. Nokturnu Es-dur, wrz z moim słowem wstępnym i słowem na zakończenie koncerciku, - nie jest moim najlepszym z najlepszych, bo własnie sam mam do niego multum zastzrezeń. Ale jest takie swojskie. przekonajcie sie zresztą sami.
http://www.youtube.com/watch?v=8tH9t82MOQs

I nie ma sie co dziwić, że Twój fan klub sie rozrasta! :)

Janusz koncert Super - Czapki z głów!! Gdyby nie odgłosy z sali to pomyślałbym, że podłożono dźwięk z konkursu... ;)

Właśnie przed chwilą odsłuchałem i muszę powiedzieć, że jestem pod wielkim wrażeniem...a czy koncert Januszu nie miał czasem miejsca w Szczecin-Zdunowie, bo jak tak to w zasadzie "rzut beretem" ode mnie..
Co do twórczości również mam kilka swoich koncertów z dawnych lat ( i to nawet nie małych scenach)..ale mam z tym dosyć poważny problem..Raz, że mam je ponagrywane na kasetach video i dopiero musiałbym wszystko poprzegrywać na DVD, jednak brakuje mi na to czasu i co by dużo nie mówić - po prostu nie mam zielonego pojęcia jak to zrobić..A dwa, że jest to muzyka czysto gitarowa (rock, hard rock) i wątpię czy kogokolwiek z Was tego rodzaju twórczość mogłaby zainteresować..(choć wierzcie mi tak na słowo - "show" BYŁ..)
Wprawdzie od biedy mógłbym wrzucić jakąś fotkę, ale na tym forum jest to chyba niemożliwe ze względów technicznych..Póki co, jedno już jest - w "awatarze" ;)

Tuco, piękny ten nokturn :) Gratuluję wytrwałości.

Przepraszam z tymi "scenami" to grubo, ale to grubo przesadziłem..noo ładnie pojechałem..hihi..raczej powiedzmy nie najmniejszych "sceneczkach", każdemu się może zdarzyć palnąć jakąś bzdurę.. ;)

Koziołku, uważam, ze najwyższa pora, abyś uporządkował i przeniósł swoje nagrania na wspólczesne nośniki. Takie zlecenia wykonuje co większy zakład fotograficzny. Dlatego  pójdź i popytaj się w swojej okolicy. A co do powatpiewania - no z tym wstrzymałbym się do prezentacji tu, na naszym forum. W sprawie zaś zdjęć, - myslę, że musimy io taką możliwośc spytać NIEBIESKOOKIEGO

I jeszcze drobna rada, koziołku, dla Ciebie ale i dla wszystkich, którzy być może nie wiedzą: na YouTube można publikować takze zdjęcia, pod jednym tylko warunkiem - należy je zanimować (ufilmowić). Jak? To proste, w windowsie są ku temu programy, typu: Movie Maker. Program ów scala nasze fotki (a nawet 1 fotkę) z muzyką (którą dołączamy) i dokonuje autoanimacji wg wybranego wzorca. Tak wykonany filmik eksportujesz do YouTuba korzystajac z wcześniej założonego u nich konta (rzecz jasna - bezpłatnego). Długośc filmiku (ew. zdjęcia z tłem muzycznym) nie może przekraczać 15 minut.
Jesli wiec masz tylkoz fotki i oddzielnie nagraną muzykę - taka metoda publikacji poprzez animowane filmiki jest jakby specjalnie dla Ciebie.

Miło mi, że podobało się Wam te nagranie. Niestety jest to pianino cyfrowe i pomimo tego, że posiada wyważone dynamiczne klawisze, czułe na nacisk oraz trzy pedały, wciąż jest to imitacja. Pomocną drogą służy interfejs MIDI wraz z odpowiednim oprogramowaniem w "wersji demo". Tego typu aplikacje są dość drogie jak na "polskie realia". Dodam jeszcze, że w zależności o programu, nieraz gra się trudniej niż na normalnym fortepianie, bo MIDI nie współpracuje perfekcyjnie. Na przykład niewłaściwe reakcje pedału podtrzymującego dźwięk. Na klasycznym - akustycznym fortepianie grałem może 3 może 4 razy i jest znacząca różnica pomiędzy nim a pianinem cyfrowym. Chociaż są specjalne klawiatury wyważane wysokiej jakości, które przy dobrym interfejsie MIDI i aplikacji dają efekty podobne, a nawet lepsze (brak szumów podczas nagrywania z mikrofonu).

Co do znajomości nut, to traktuję je czysto amatorsko tak, jak tabulatura na gitarę - czyli łopatologiczny zapis informujący na którym progu i na której strunie oraz ewentualnie jakim palcem zagrać. Nuty uważam wciąż za skomplikowany język, ale ponoć nic prostszego nikt jeszcze nie wymyślił (no może właśnie zapis w formie midi może być alternatywą). Moje nuty pokreślone są literkami np. c d e f g a f` itd. Wszystkie utwory jakie gram po pierwsze muszą mi się podobać / chyba że jest to improwizacja. Wtedy na ogół nie ma problemu z "załapaniem melodii", pozostaje wtedy opracowanie lewej ręki i mniej słyszalnych dla mojego ucha szczegółów oraz transkrypcje z intuicyjnej dla mnie tonacji C-dur/a-moll na inne. Słucham też różnych wersji utworów ale nie gardzę nagraniami amatorskimi np. na YouTube. Najbardziej lubianym etapem jest szlifowanie utworu, kiedy już wiem mniej więcej jak mają się układać dźwięki. Oczywiście daleko mi do interpretowania tych szczegółów na poziomie profesjonalisty, bo wynika to z nieznajomości teorii muzycznej a jak wspomina Sz. P. Lidia Kozubek - wszystko jest zapisane w nutach :)

Z utworów które pozaczynałem a nie skończyłem mogę wymienić: Etiudę C dur nr 1 op 10, Fantazie - Impromptu, Nokturn Cis moll, Etiude Rewolucyjną. Grywam zwykle przed snem codziennie około 15 min a bywa, że się to przedłuża albo wcale nie gram.

Januszu! Fajny koncert wrzuciłeś (ten nokturn es) a do braw publiczności dołączam też swoje "wirtualne" oklaski.

Drogi Januszu!
Ten swój pierwszy w życiu koncert publiczny
grałeś 27.10.2010 w zeszłą środę.
Czyli działo się to w bardzo nieodległym czasie,
można powiedzieć, w teraźniejszości.
Ciekawi mnie, na gorąco:
Jakie okoliczności dorowadziły do tego koncertu?
Co spowodowało, że ci ludzie chcieli słuchać muzyki Chopina
i co akurat teraz, ciebie pchnęło do dania pierwszego
publicznego koncertu?
Januszu, koncert podobał mi się i jakbym miał takiego kolegę,
który by tak grał na fortepianie, to zawsze szukałbym pretekstu
aby do niego wpadać na uczty muzyczne.
Jestem Twoim fanem
Bravo, Bravo, Bravissimo! Il Concerto grosso!
Qesta musica e dolce, qusta musica bellissima, ottissima, bravo...!

Na pewno się da. Sprawdzę różne możliwości i w dziale technicznym napiszę, jak to zrobić.

Drogi Marku,
To prawda, ze był to pierwszy mój koncert publiczny w życiu, nie licząc mojego nocnego wykonania preludium e-moll w ramach tzw. „Najdłuższych urodzin” (o czym zresztą pisałem już tu w swojej autoprezentacji). Ponieważ  wieść o moim „wyczynie” dotarła do kolegów z pracy (podkręconych doniesieniem Gazety Wyborczej), stąd nieustannie byłem proszony i pytany, kiedy wreszcie dam się posłuchać? No i taka możliwość trafiła się 2 tygodnie temu, podczas szkolenia, które moja organizacja związkowa zorganizowała dla pracowników. Sprowadzili do pałacyku  dla mnie fortepian i odwrotu nie było. Zagrałem kilka preludiów, 2 walce, 2 mazurki i na zakończenie ów nokturn.  Było to dla mnie niesamowite doświadczenie. Obawiałem się głownie problemów z zapanowaniem nad tremą, tymczasem diabeł schował się w mechanice klawiatury. Nigdy nie przypuszczałem, ze mechanika Yamahy tak bardzo odstaje od mojego domowego Rolanda. Podczas gry bardziej skupiałem się na pokonywaniu jej poukrywanych górek i dolinek, niźli na snuciu muzyki. No, ale jakoś na szczęście wyszło i wszyscy po koncercie byli bardzo zadowoleni. Dla mnie największą frajdą była świadomość, ze niektórzy z moich przyjaciół być może po raz pierwszy w życiu słyszeli muzykę Chopina na żywo. A już z pewnością muzykę, w połączeniu z zagajeniem przed każdym i po każdym utworze.
Marku, dzięki serdeczne i dzięki wielkie za tak wiele z Twej strony dla mnie serdeczności. Chyba nie potrafię tego na spokojnie dźwignąć. Tworzymrazem tu wszyscy wielkie grono przyjaciół. Ufam, że z czasem ta przyjaźń zaaranżuje nie jedną muzyczną ucztę, podczas której wszyscy jeszcze bardziej poczujemy się wielką i piękną muzyczną rodziną

Nie wiem czy nie zanudze, ale ja tez cos mam:
http://www.youtube.com/watch?v=k0ETlW55vVg&feature=related

Piękne! To Twoje?

Panowie! Szacun! Nie tylko za Wasze muzyczne produkcje. Przede wszystkim za odwagę!

Tak ,to moje. Postanowilem napisac wzorem mistrza Scarlattiego kilkaset takich sonatinek (co dwa dni jedna jak sie uda), ale na razie utknalem na trzech.

No to moja gratulanka i życzenie dalszej obfitej inwencji  :)

Koziołku, nie. Ten przeuroczy Palacyk jest w Zdunowie niedaleko Warszawy. Polecam go kazdemu, kto będzie chciał w miłym, stylowym i pięknym otoczeniu zorganizować pobyt (np. szkoleniowy) dla grupy osób. Jesli chciałbyś chociaż wirtualnie zanurzyć się w jego klimatach i posmakować jego urokliwych wnętrz - zapraszam do mojego filmiku.
http://www.youtube.com/watch?v=NkVL7xqQKw8

bartus, przepiękna kompozycja. Jestem pod wrażeniem, takie to składne i proste w swojej złożoności. Tak trzymaj !

Pozwólcie, że sobie pomilczę, jednocześnie będąc. Słowa, mimo bogactwa języka Polskiego, są niedostatecznie pełne. Czas mi ułoży zgrabniejszą wypowiedź. :)

Wielki uklon dla janusza 1228 i tuco82.
Duzo w tym muzyki a i technika niezla. Czekamy na dalsze "produkcje". Brawo!!

I jak Ci, Leszku, idzie z tym Walcem? - ja tez nad nim pracuję. Aktualnie cyzeluję ornamnety i jest to prawdziwa droga przez mękę. Na pozór prosty utworek, a jednak taki skomplikowany... Nawet liczne repetycje nie ułatwiają, a przeciwnie... Wczoraj odnotowalem jednak mały sukces: zagrałem go po raz pierwszy w całości i z pamięci. Cóz jednak z tego, skoro aby zabrzmial jak walc tzreba będzie mi jeszcze cieżko i długo pracować.

Jestem w fazie doszlifowywania go na klawiaturze. Dodałem jeden tryl, którego nie ma w nutach - bo mi tam ewidentnie pasuje.
Te tryle właśnie są trudne, bo utwór powinien być zagrany w żywym tempie, przynajmniej ja tak sądzę. Cała trudność, jaką napotykam, dotyczy skoków lewej ręki i synchronizacja z jej z prawą ręką. Wciąż nie jestem zadowolony z tego jak gram, więc póki co nie nagrywam i nie wrzucam na youtube. Chcę zagrać ten walc dość szybko z energicznym akompaniamentem z ograniczeniem pedału ale z momentami zwolnień. Planuję też w niektórych momentach przedłużać ostatnia frazę rytmu 1,2, TRZY czyli upodobnić to do mazurka.

P.S. Moje nagranie tego walca już jest, z tym że jest to zbyt "nokturnowe nagranie" i z "fałszywymi nutami" - ogólnie zagrane dużo wolniej jak te wersje, których słucham i mi się podobają.
Oto to nagranie z około roku temu- samo audio:
http://www.youtube.com/watch?v=pX1kKFU7b5Q

Januszu! Życzę wytrwałości, a nawet jeśli jeszcze nie masz opracowanego "doskonale" to i tak możesz wrzucić.

 Mnie tempo twego wykonania wydaje się właściwe, zważywszy na nostalgiczny charakter walca. Tak, tempo zdecydowanie mi się podoba :)

Leszku, super! Naprawdę! Mi i tempo i sposób w jaki odegrałeś ozdobniki nie tylko się podoba, ale uznaję je za całkowicie profesjonalne. Szczerze więc gratuluję już teraz, a co dopiero, gdy dopracujesz swoją koncepcję do końca. Pewno zachwytów mych nie będzie nadto.  :)
Trochę mniej przekonuję się do akompaniamentu lewej. Brzmi chwilami nie tyle bez synchronu, ale po prostu zbyt ciężko. To trochę tak, jakby ktoś walca tańczył w kaloszach. Na szczęście sam to już zauważyłeś, więc z pewnością w kolejnych wersjach poprawisz. Nie podzielam też twej dalszej koncepcji, aby walczyk ów zagrać w stylu mazurka. To nic, ze jeden i drugi taktowany na trzy. W stylowym walcu, moim zdaniem, nie powinno się podkreślać akcentów, w mazurkach na odwrót - zamszyście i z przytupem. Ja uważam, ze w tym subtelnym delikatnym walczyku trzeba szczególnie miec się na baczności, aby go nie zbrukać.
Zobaczę, może wkrótce coś wrzucę. Ale, tylko, abyśmy sobie powymieniali opinię. Od strony technicznej (zresztą nie tylko) czeka mnie jeszcze bowiem sporo pracy.

Janusz,
A jakieś łatwiejsze mazurki do nauczenia się to jakie być polecił ? Ten g-moll jest trudny ?
jest jeszcze inny walc z serii "posthumous" - f-moll, który bardziej mi się podoba niż ten a-moll.

Uważam, ze najspokojniej mógłbyś zagrac mazurka C-dur z op. bodaj 30. Ten g-moll op. 24 dla mnie był prosty, ale może dlatego, ze go odgrzewałem (po raz pierwszy miałem grałem go wiele, wiele lat temu, a i jeszcze dawniej). Polecam Ci też "mój" nokturn Es-dur. On - naprawdę jest nietrudny

Obiecałem - więc wrzucam. Dziś, po wysłuchaniu Twojego walca - sam zasiadłem do instrumentu i na kilka godzin zatonąłem w klawiaturze i nutach. I warto było, bo  chyba jest efekt. Tak! I ja mam już nasz Walc. Jeszcze wprawdzie nie do końca doszlifowany, dopieszczony, dopiękniony - a nawet z z karbikami tu i tam - ale już prawdziwy, dostojny, sentymentalny, piękny. I co ważne, już zamieszkała w nim moja dusza. Nie tylko... i nie tylko moja...
Zapraszam Ciebie Leszku i zapraszam wszystkich do jego odsłuchania. Muzyce towarzyszą fotografie z Szafarni. Kto wie, może kiedyś będzie tam nasza docelowa  mekka?
Moniko, Ciebie zapraszam szczególnie. Przecież to Ty założyłaś nasze Szafarskie Forum...

http://www.youtube.com/watch?v=T52uo7dKtgg

Serdeczne dzięki.
Moje zdanie już znasz  :D
Zastanawiam się, kto teraz mnie ściągnie z tych obłoków? :)

Walczyk prześliczny Januszu..ale najlepsze są te końcowe litero-napisy :D

Bardzo ładne wykonanie Janusz :D Brawo. To rzeczywiście jest zagrane z sercem a wolne tempo ma swój urok. I dodatkowo przepiękny dźwięk Twojego instrumentu. Mi brakowało właśnie innego, świeżego spojrzenia na ten utwór i właśnie go doświadczyłem.
P.S. Jaki masz ten fortepianik ?

Mam pomysł, może Janusz mógłby w swoich filmach umieszczać informacje z adresem forum? Jak tak dalej pójdzie to niedługo stanie się sławny, wiec czemu by tego nie wykorzystać?

Ładne brzmienie instrumentu w porównaniu do mojego, wygląda mi to na pianino elektroniczne (wizualnie). Zgadłem?

Obejrzałem Januszu ten filmik z "Pałacykiem" - przyznam, robi wrażenie..Wprawdzie jako prosty, zwykły "proletariusz" :) gustuję w nieco skromniejszych wnętrzach..ale mimo wszystko jednak - podobało mi się (kobiety też.. ;D)

I chyba trzeba będzie zrobić tak jak mówisz Januszu..Jak tylko znajdę czas pochodzę i popytam się, obawiam się jednak, że część zasobów "archiwalnych" ;) mogła ulec rozmagnetyzowaniu (słyszałem, że coś takiego jest całkiem możliwe) - dlatego będę musiał to co mam, wpierw poszukać, odkurzyć i posprawdzać..(chodzi głównie o video..ale tam i tak od początku dzwięk nie był najlepszej jakości - wiadomo jakie kamery produkowano na pocz. lat 90-tych, chociaż sam obraz przyznam, był nawet znośny..)
Jeśli chodzi o samą ścieżkę dzwiękową, to nagraliśmy wprawdzie " płytkę demo", lecz jedynie na zwykłej kasecie analogowej - popytam się może ktoś z dawnych przyjaciół "przerobił" je na płytki CD..
Na ten czas (choć poważnie się nad tym zastanawiam) mógłbym "wrzucić" od biedy jakąś małą fotkę..ale powiem tak szczerze -  obawiam się negatywnych reakcji tj. narażenia się na "pośmiewisko" :D, czy ośmieszenia z Waszej strony, bo wiecie.."cudaków" to i teraz nie brakuje :) 

Goguś, brawo! Bardzo dobry pomysł!! i aż dziwne, ze tak późno o tym mówimy.
Oczywiście, trzeba go tylko uogólnić. Ze swej strony zobowiazuję się dopisać adres forum do stopki mojej prywatnej witryny, a takze, jesli będe nadal publikował materiały na YT - tam takowoż.
Ale o to samo proszę i sugeruję, aby tak uczynili wszyscy nasi użytkownicy, szczególnie ci, ktorzy posiadają własne witryny, kanały, a nawet profile na portalach komiunikacyjnych (np: gg)

Co do brzmienia instrumentu - to oczywiście masz rację, to pianinko jest cyfrowe (Roland).

Ja już to uczyniłam. Mam odnośnik na nasze forum.

:)

Ja - zajmę się tym dziś po południu.

Dodałam :)
http://xbw7.blogspot.com/

Obejrzałem film "Łabędzie lato". Piękny film z piękną muzyką. Wspaniale Januszu wybrałeś te zdjęcia - "zawodowcy" nie zrobili by tego lepiej (trzeba to coś mieć w duszy). Stwierdziłem też, że brzmienie instrumentu Janusza ma jedną wielką zaletę - jest idealnie czyste - w przeciwieństwie do fortepianów z Konkursu (szczególnie Stainway się roztrajał pod kilku produkcjach)...
Jeszcze raz dzięki Januszu za przypomnienie lata - bo robi się coraz zimniej... ;)

Masz rację. Na ogół pianina cyfrowe urzekają nieskazitelnym dźwiękiem. Dzieje się tak, ponieważ dźwięk ten pochodzi z samplowania najlepszych klasycznych fortepianów, we wszystkich możliwych rejestrach i dla każdego poziomu dynamiki. Oczywiście, pianina cyfrowe z niższych półek, zakres sampli i dynamik mają ograniczony. To moje, na szczęście, jest niezłe. Ważną kwestią jest też rejestracja dźwięku: dla cyfrowych może ona być realizowana bezpośrednio, tj. z mikroprocesora instrumentu, do mikroprocesora komputera. Dźwięk więc nie ma możliwości się "pobrudzić". Ale za to nawet najlepsze cyfrowki mają istotną wadę: słychać każdą wskoczoną pchełkę i... nie posiadają duszy. Czasami więc lubię siadac to niedostrojonego klasycznego pianina, by zatopić się w niej i pogawędzić, jak z przyjacielem. :)

Z okazji Dnia Niepodległości - otworzyłem wreszcie album "Wybranych dzieł F.Chopina". Rozczytuję i przypominam sobie część utworów. Palce mi chodzą jak drewniane kołki, biegłość w czytaniu nut nie ta co dawniej...ale nic to - Święto trzeba uczcić - w TVP nędza to choć jakieś dźwięki Chopina...gdyby tylko zamienić się na rękę z jakimś Azjatą - bo w duszy jeszcze coś mi gra...
Życzę Wszystkim udanego Długiego Weekendu... :) a jak będzie kiepsko to włączę sobie J1228 ;) :-*

Jedz zatem Bogdanie na Chin..tam już od starożytności potrafili czynić takie cuda o których nam "Europejczykom" nawet się nie śniło (np. papier - bez którego nie było na czym zapisywać nut, no chyba że na tabliczkach woskowych :)) Tam ponoć z niczego potrafią zrobić wszystko..a podobno "akupunktura" czyni cuda, więc może warto spróbować.. ;)

Dzięki Koziołku  ;D.Twoja rada mogłaby mnie za "drogo" kosztować. Lepiej po mojemu - powoli, spokojnie, ćwiczyć, grać...
wspomagam się przy tym "środkami dopingującymi" ;) tak więc chyba idzie nieżle. Pozdrawiam serdecznie

Bogdanie, trzymam za Cibie kciuki!

Średnie nagranie - i nie wiem dlaczego powiedziałem, że okrojona wersja walca.
http://www.youtube.com/watch?v=aVDddxcac0o
To nie jest brzmienie sprzętowe mojego pianina. Zareklamowałem też forum.

Leszku, z dużą sympatią  :) i ciekawością wsłuchałem się w dźwięki Twego Walca, tym bardziej, ze przecież to i moje najmłodsze szopenowskie dziecię.
Twoje wykonanie, w przeciwieństwie do mojego, wydaje się jednak być dużo bardziej taneczne. W Twoim wykonaniu - to mała perełka, która aż korci by w jej takt popląsać.
Dobrze, że gramy i czujemy tego walca inaczej, to kolejny dowód, jak Chopin rożnymi mieni się barwami. Gratuluję za już - i mam nadzieję, ze nadal będziemy wzajemnie się dopingować. Dziś rozmarzyłem sie nokturnie b-moll. Ale niestety, wiem, jak wyboista wiedzie do niego droga. Nie ma rady. Chyba jednak się w tę drogę wybiorę... Czekam tylko na natchnienie i Muzę :)

Tuco - taneczny i lekki. Bardzo podziwiam!

Wersja nie skrócona, ale raczej utaneczniona. Świetna! Gratuluję! :)

Świetnie Leszku..mi też się spodobało i zupełnie nie mogę pojąć co chciałeś powiedzieć przez słowo "średnie" - jak dla mnie "bomba"..Janusz wprawdzie odrobinę wolniej, ale to zapewne dlatego, że jednak jest trochę starszy :D ;) (oczywiście żart Januszu)

Ja natomiast cieszę się, że uruchomiliśmy marketing forum  :D Co do wykonania, dzięki Wam mam motywację do pracy i obieram taki dalekosiężny cel, żeby Wam dorównać.

Według mnie, możliwość bezpośredniego porównania tego samego utworu,
w wykonaniu dwóch różnych muzyków, daje bardzo dobry obraz tego,
jak osobowość artysty wpływa na interpretowanie zapisu nutowego.

W wykonaniu Janusza do mnie przebija się, osobowość spokojna i stateczna.

W wykonaniu Leszka do mnie przebija się osobowość śpieszna i dynamiczna.

Dziękuję za pochlebne opinie. To bardzo miłe z Waszej strony. Tak się złożyło, że przesłuchałem wcześniej wykonanie tego walca pani Reginy Smendzianki i nie ukrywam - poruszyło mnie. Wolniejsze wykonania też mi się bardzo podobają i wtedy uwidacznia się jeszcze bardziej ta molowa tonacja utworu.

aro49 - jeśli chodzi o zapis nutowy, to ciekawą wersję zaprezentował Janusz. Wcześniej jej nie znałem - i to dodatkowy plus w stronę wykonania Janusza, lubię kiedy wykonanie mnie zaskoczy pozytywnie. Dla porównania - w Konkursie Chopinowskim pierwszy raz usłyszałem początek Sonaty B-moll z repetycją, co również mnie bardzo zaskoczyło.

Brawo Januszu, Brawo Leszeku.
Obie wersje walca wysmienite i bardzo rozne w charakterze.
Janusza, wolna spiewajaca z pieknym rubato (a to trudne!!).
Leszka, szybsza, ale nie zagoniona - madra artykulacja (staccatko na koncu fraz).

A, teraz kilka slow krytyki:
1. Janusz - Nie zawsze dobrze zagrane mordenty - czasami za wolne, czasami za bardzo "wybite dzwieki"
  (5 sek - dzw. e),czasami nie wlasciwe akcenty. Dla mnie idealny mordent zagrales w 1min 10 sek).

2. Leszek - (a)Niedograne mordenty. (b) Lewa reka -momentami zbyt ciezki akcent na trzy i troche za glosno.

Ale sie przyczepiam Co?

Dzięki bartusie za konstrktywną krytykę, choć, nawet nie wiem, co to są mordenty  :D
Jestem nieskażony szkółką naturśscik i gram tak,  i jak potrafię najlepiej, jak dyktuje serce i zaśpiewuje w duszy Muza.
Po Twojej wypowiedzi wyraźnie jednak poczułem się lepiej. Dokładnie tak, jak ów molierowski mieszczanin, który pewnego dnia został uświadomiony, że mówi prozą  :)

Koziołku, no wiem, chłopie, że żart. I całkiem celny. Powiem więcej: dla mnie bardzo sympatyczny komplement. Już tłumaczę, dlaczego. Otóż, w okresie życia zwanym: „młodzi inaczej” (tak, to o mnie mowa  :) ) nie ma potrzeby się spieszyć, wszystko już jest sprawdzone, odmierzone, ułożone i powielekroć zasmakowane  ;).  . Ach, mówię Wam, co za ulga mieć już na swym miejscu poskładane w szufladkach: wartości, stabilizację zawodową, odchowaną berbeć, niezależność finansową, dystans do grzechów i grzeszków itd. A że w muzyce (w każdej Sztuce), jak w lustrze, odbija się cała nasze jestestwo – to i w muzyce nie ma za czym się spieszyć.  ;)

Z kolei Młodość jest jak płochliwy ptak: niespokojna, niecierpliwa, często mknąca na załamanie karku, szalona, nieprzewidywalna, nie dająca się okiełznać w ryzy. I dobrze, ze jest taka. Bo chciałaby jak najszybciej. Ma do tego prawo. Niechże więc będzie sobą i chce.
A zatem, Koziołku, trafiłeś w sedno: Czym kot starszy, tym wógon wiardszy (kaszubskie) Wolniej macha, ale silniej. ;) :D I tak ma być  :D
Dzięki, przyjacielu  ;)

Mordenty, to takie szybkie ta ta ta grane Legato (la la la).

bartus, sorry, nic nie miarkuję. Ale nie przejmuj się.

Mordent  to po prostu jeden z ozdobników.  Na dwóch nutach sąsiadujących: nucie głównej i sąsiedniej. Z tej pierwszej przechodzi się bardzo szybko na tą drugą i potem równie szybko się wraca na tę pierwszą - ta-ra-ta. Kiedy z nuty głównej przechodzisz na sąsiednią od góry - grasz mordent górny, jak przechodzisz na nutę niższą - grasz mordent dolny. W zapisie nutowym zaznaczone są takim wężykiem. Jak wężyk jest sam, to gra się mordent górny a jak wężyk jest pionowo przekreślony to gra się mordent dolny. To tyle, co pamiętam. Od teorii jednakowoż chce się wyć! Lepiej grać a jeszcze lepiej słuchać!

aneliku, chyba zacznę Ciebie bardzo lubić  :D

No to już wiem co to mordenty  ;D


Dzięki bartus za krytykę. Te niedograne ozdobniki wynikały głównie z ustawienia czułości klawiszy na moim pianinie. Miałem alternatywę: albo ustawić większą dynamikę klawiszy i jednocześnie wtedy lżej naciśnięte klawisze nie brzmią, albo mniejszą a wtedy brzmią, ale nie widać różnicy w sile uderzenia. No ogólnie zagrałem to niedokładnie - ale wyszło jak wyszło, lepiej nie potrafiłem  w tym momencie ;) Co do akcentu na trzy - lewej ręki - to zgadzam się i zagrałem tak celowo ale i tak nie wyszło tak jak chciałem.

Czy te dwa wykonania to są dwie osobowości wykonawców ? Czy można osobowość połączyć ze stylem gry ? Ja jestem innego zdania i decyduje pomysł w danej chwili - czyli widzenie utworu w danej chwili, co nie znaczy że jeśli gram szybciej a nie wolniej to jestem z natury bardzo bardzo żywy zamiast bardzo bardzo romantyczny.

Janusz!

Lubię Twój dystans do siebie.

Z Twoich żartów usmiałem sie do łez.

Umiesz rozładować napięcie i rozweselić ludzi.

I są to żarty w najwyższym, ujmującym stylu.

Wiesz kiedy co powiedzieć.

W realu musisz być wesołym człowiekiem.





 

Wybaczcie, ale żadnej krytyki ode mnie nie usłyszycie. Słowo "amator" niepotrzebnie nacechowane jest energią negatywną. Daj Boże każdemu profesjonaliście taki talent!
 Wszystko co robicie ponad przeciętność jest dla mnie cudownym, ogromnym osiągnięciem, nierzadko bijącym na głowę pseudo profesjonalistów. Cenię Waszą odwagę , otwartość na krytykę, sugestie i podziwiam za talent i ogromną pracę.

 ;D

Moniko_Aleksandro.
Co masz na mysli mowiac pseudo profesjonalisci.
Wyksztalceni muzycy bez pracy, czy pracujacy amtorzy w branzy muzycznej (np. dyskopolo).
Jeszcze jest trzecia opcja: muzycy jakims tam cudem wyksztalceni ale nieutalentowani.

Bartusie-nie rzecz w tym, by definiować pojęcia elementarne, lecz aby je prosto rozumieć. :)

Dlatego prosze Cie o wytlumaczenie pojecia, gdyz chce dokladnie zrozumiec Twoja wypowiedz.
Na razie "pseudo profesjonalista" odnioslem do siebie za moja krytyke Janusza i Leszka
Chyba, ze nie chcesz wytlumaczyc i kropka. Twoja wola.

bartusie-
nie chcę abyś się ponownie obraził, ale przyznam się, że nawet nie doczytałam Twojej wypowiedzi, dopiero teraz, gdy poczułeś się urażony, to podążam do Twojego posta.
Zapewniam jednak, że nie miałam Ciebie na myśli. Gdybym jednak miała coś przeciwko Twojej wypowiedzi, na pewno skierowałabym się bezpośrednio do Ciebie. Twoja krytyka i Leszka i Janusza powinna być Waszą sprawą. Myślę, że Oni sami z pewnością z krytyką sobie poradzą.

Jeśli konkretnie żądasz wskazania "pseudo profesjonalisty", zrobię to z ochotą - jest to organista w mojej parafii, który potrafi zepsuć każdą podniosłą chwilę i każdy utwór.  :D I co gorsza, nie jest on jedyny przypadkiem wśród organistów.

Moniko-Aleksandro.
Dzieki za odpowiedz.
Organista z Waszej parafii pasuje mi do modelu "pracujacy amator w branzy muzycznej".
 Natomiast organista z dyplomem Akademii Muzycznej na ogol jest znakomitym muzykiem
(studia nie sa latwe na tym wydziale).
Nie przerazaj sie slowem "amator". Mam na mysli czlowieka bez dyplomu Akademii Muzycznej.
Sa przypadki amatorow genialnie uzdolnionych np. A. Borodin, ktory byl chemikiem z wyksztalcenia.
Nasi forumowicze (Janusz, Leszek) tez naleza do tej nielicznej grupki utalentowanych amatorow.
Jedny slowem "amator" ma dwa znaczenia : pozytywne i negatywne w zaleznosci od kontekstu.
Taki jest jezyk polski i nic na to nie poradzimy.

Wiem, że to nie na temat, ale nie mogę się powstrzymać. Organiści to osobny temat. Naszego nikt nie przebije. Jak gra? Wyobraź sobie, że pianista gra szybką etiudę z zaciągniętym pedałem wydłużającym brzmienie. Nietrudno sobie wyobrazić, jak koszmarnie musiałoby to brzmieć. Z zachowaniem odpowiednich proporcji, tak mniej więcej gra nasz organista. Pomijam już fakt, że organy trzydziestokilkugłosowe marnują się przy nim, bo używa on może ze trzech głosów (nie licząc pleno i subbasu). Poprzedni grał o wiele lepiej, ale za to śpiewał tak, że z każdej mszy wychodziłem autentycznie z bólem głowy...

do bartusowego Borodina dodałbym: Musorgsiego, Rimskiego-Korsakowa, Gershwina...

Nikt mnie nie pochwalił za wczorajszy mój filmik o kotkach - to za karę wrzucam go jeszcze raz  :) a wieczorem może nawet dorzucę i dobranockę  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=5uLbov8_syg

Apsik!!! Są takie cudowne, żal mi, że jestem na nie uczulona. Apsik! A co mi tam, przy takiej muzyce, o alergii się nie pamięta :)

Cudeńka! :)

fajne kiciaki  ;)

Janusz, świetna muza w tle - na nią zwróciłem bardziej uwagę niż na kociki. Mam w domu kochanego i kochającego kotka. Kocham zwierzaki.

apsik  ;D

No tak.... i teraz bedę miał Monikę na sumieniu  :-[

bam katar- ale też bam dobre leki  ;D

Pewno, moi drodzy, jeszcze nie idziecie grzecznie do łóżeczka, ale po prawdzie - wcześniej czy później tak sie chyba stanie.
Mam więc coś dla Was miłego na słodkie sny. Nagrałem wczoraj. Taki śliczny dobranockowy "kawałek".
Kto zaś z Was zgadnie, na jakich motywach osnułem melodię - zagram mu ją osobiście, gdy kiedykolwiek przyjedzie do mojej poczciwej chałupiny  :)

Zapraszam na dobranockę  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=B26Tb3Hc3Pg

wczoraj czekałem na kolegę (kolega z północy Polski i jechał pierwszy raz),  zadzwonił że już za chwilę będzie więc wyszedłem Go powitać -bez kurtki, czekam i czekam, mija z 20 minut ...a On mi dzwoni, że troszkę się pomylił i jeszcze ma tylko 14 km  :D
...no dzisiaj troszkę to odczuwam...

Janusz!
Muzyka jak zwykle piękna
a to ostatnie zdjęcie - rewelacja!

Janusz, od razu nabrałem sił do życia! To jest najlepsza muza i najlepszy obraz jaki ostatnio widziałem. Jesteś prawdziwym romantykiem i dziękuję Komu trzeba, że Cię poznałem!!!!  :) ;) :) ;) :) ;) :) ;)

(pamiętaj, że wyświetliłem ten film jako trzecia osoba w jego krótkim youtubowym jak dotąd życiu!   :D)

To chyba musiałam być druga :P

znowu się koziołek obrazi ;)

Marku, Pawle, Moniko...Kochani, dziękuję Wam.
A zatem Dobranoc! ;)

Monia, trzecie to też "na pudle"  :D, mi pasuje
ale złoto i tak dla Janusza

Januszu, dziękuję i dobranoc z buziakiem  :-*

Casablanko- przeglądam właśnie archiwalne nagrania studia chopinowskiego i tak miło mi się zrobiło słysząc Wasze komentarze na wizji- Janusza, Casablanki, Niebieskookiego :)

to było naprawdę coś!  ;) dlatego też tak bardzo Was polubiłem :) coś przeżyliśmy razem...

To było jak sen..cudowny !

:) ;) :)

Janusz powiedziałeś nam Dobranoc, ale mamy (Wszyscy :)) nadzieję, że jeszcze chwilę posiedzisz...
wprowadziłeś Nas w taki niesamowity nastrój, dzięki raz jeszcze...

ahh... jednak poszedł :)

Janusza nie da się zastąpić ...
więc coś na pocieszenie: właśnie czytam poradnik napisany przez Anglika dla wszystkich obcokrajowców, którzy ożenili się z Polkami i przyznam, że cały czas się uśmiecham  :D :D :D

oto próbka:

"...If you wife is Polish, she will have lots of female Polish friends, and about 90 percent of these will be extremely attractive: not only can you kiss these women, you are actively encouraged to do so, up to three times each time you meet them. The only downside to this golden equation is that I never know where to put my hands."  ;D

dodaję tłumaczenie:

"...Jeśli twoja żona jest Polką, ma zapewne mnóstwo koleżanek, z których około 90% to kobiety bardzo atrakcyjne. I teraz uwaga: nie tylko możesz je całować, jesteś nawet aktywnie zachęcany, by to robić: do trzech razy przy każdym spotkaniu. Jedynym minusem tej cudownej sytuacji jest to, że nigdy nie wiem, co w takim momencie zrobić z rękami".  ;D

Oj- motocyklowa dusza we mnie się budzi...... lepiej zamilknę  ;D

Januszu, to "Till there was You", prawda? Przepiękne. Uwielbiam takie ballady, zwłaszcza śpiewane przez Roda Stewarta ale od dziś także w twoim wykonaniu ...

PS: Wg. YT jestem trzecim, który obejrzał ten klip, czyli rozumiem, że mamy pudło ex e quo.

Goguś, to chyba jest tak, że albo liczy z opóźnieniem, albo dopiero po zalogowaniu, Monika i tak przed nami
coś na temat puszczania kobiet przodem:

"...Polish girls are brought up to believe in the traditional values of chivalry and deference to the 'weaker sex.' For Polish men this means they get to open a lot of doors, pay for a lot of meals and carry a lot of baggage. This can be a bit of a shock for the Westerner; we've been brought up in a time when assuming you are paying for the meal can result in a sharp kick to the groin under the table..."  ;D


"...Polskie dziewczyny wychowywane zostają w tradycyjnym przekonaniu, że - jako "słaba płeć" - powinny być otoczone rycerskością i szacunkiem. Dla polskich mężczyzn oznacza to w praktyce otwieranie wielu drzwi, płacenie za wiele posiłków oraz noszenie wielu bagaży. Dla mieszkańca Europy Zachodniej może być to małym szokiem: my z kolei zostaliśmy wychowani w czasach, gdy próba zapłacenia za kobietę w restauracji, kończyła się ostrym kopniakiem pod stołem wymierzonym prosto w czułe miejsce..."  ;D

cxytat, cytatem, a mnie interesuje Twoje zdanie  :D

napiszę krótko, Polki i wszystkie dziewczyny świata są Prawdziwymi Księżniczkami,
Bóg stworzył mężczyznę w dzikim świecie (więc ma siłę by się opiekować), kobietę w pięknym ogrodzie
i takie jest powołanie kobiet  >>Być piękną<<
to piękne kobiety przyciągają mężczyzn (nie myślę tu o pięknie fizycznym)
uśmiech wypływający z kobiecego serca jest najpiękniejszym doznaniem

Tak, Są Księżniczkami!  ;)

Brawo, Goguś!  :D Masz rację. Więcej na temta "Thil there was you" zaraz umieszczę na wątku musicali

Powróciłem do swojej "dobranocki" i jeszcze raz nagrałem dźwięk, tym razem z towarzyszeniem elektronicznego chórku. Chciałem ją zagrać z większym sercem, chciałem, aby zabrzmiała jeszcze bardziej romantycznie, albo po prostu z uczuciem i tęsknotą... I chyba mi to się udało :)

http://www.youtube.com/watch?v=ZB0qeG_SCZM

Świetna robota. Tylko dlaczego odtwarzając twój klip w propozycjach natrafiam na "Jak dobrać odpowiedni biustonosz"?  :D

Januszu
Jak mam byc szczery, to wolalem zdecydowanie wersje bez tego chorku.
Partia fortepianu mimo wszystko bardzo dobra.

czy to ma znaczenie? 

http://www.youtube.com/watch?v=kV8DyN93gPo&featu...


 :'(

Janusz, kochany dzięki Ci za wpis do filmiku z YT ale chciałbym tam zamieścic cos
swojego, ale mam problem z osia czasu ale dzięki za inspirację bo to dzieki Tobie w ogóle o
tym pomyślałam.
Może kiedyś stanę sie Twoją nędzną kopią.

Chyba będę musiał Ci pogrozić palcem za tę "nędzną kopię". Nie masz być niczyją kopią - masz byc samą sobą, czyli naszą Tereską i już!

Tereniu, jak mniemam stawiasz pierwsze kroki w tworzeniu jutubowych filmików, więc jak mawia młodzież: spoko! lub jak wolisz po naszemu: nie od razu Kraków...
Nie zrażaj się wstępnymi efektami - a spokojnie, za radą Wojtka M. "rób swoje" (czytaj: jak potrafisz). Rezultaty, zobaczysz, przyjdą bardzo szybko. To nie jest żadna wiedza tajemna albo teoria przestrzeni Banacha.... (Uf, do dziś nie wiem o co w niej chodzi)
Pocieszę Cię, ze moje efekty też były nie od zaraz. Na przykład, niedawno zamieściłem tu, na Forum, link do mojego poemaciku 'Solaris". Gdy go sam obejrzałem (po roku abstynencji) - zbladłem z wrażenia, wściekłem się i go wywaliłem na (dzieciaki, nie czytać!) zbity pysk. Toż to był edycyjny koszmarek i gniot!
ale co swoje w sieci przesiedział - to przesiedział a jego autor na spokojnie w miedzyczasie robił swoje i zrobił, bo robienie jutubików mi się bardzo spodobało  :) i jak zauważyłem, niektórym innym chyba też.
Z Twoim jutubikowaniem, Terenia, będzie identycznie. Zakasuj wiec rękawy i do Dzieła!
 

Za skromny jestes, ten ostatni film był super, ale będe się starała, bo mam swojego mistrza
Ciebie!!!!Będe wdzieczna za wszystkie kmentarze

Final sonaty b moll zainspirowal mnie do napisania Tarantelli.
Zapraszam.
http://www.youtube.com/watch?v=LH2RQ1bJAiQ&feature=mfu_in_order&list=UL

Bartus, jesteś niesamowity :) Właśnie na koncercie słyszałam tarantellę Chopin/Trifonow, twoja jest, no, nie śmiem napisać, że lepsza, ale także fantastyczna.

Barto ;)..cóż można rzec - moje gratulacje..brzmi to naprawdę w pełni profesjonalnie, włącznie ze świetnie opanowanym warsztatem technicznym. Jeszcze raz gratuluję - ŚWIETNE

Dobrze  :)
się tego słucha...  :)

Bartusie, świetna kompozycja. Wartka narracja, ciekawie rozłożone kulminacje i nawroty, dobrze uwypuklony charakterystyczny dla tarantelli jednostajny pochód drobnych wartości rytmicznych w szybkim tempie. Poza wszystkim - fajnie si e słucha - a to jest w koncu najwazniejsze.
Bartusie, ciekawi mnie też, czy to nagranie pochodzi spod edytora muzycznego (jeśli tak, to spod jakiego?) czy sam grałeś na fortepianie. Jjeśli tak - to masz niesamowity warsztat pianistyczny...

Bartusie fantastyczna Tarantella, gratulacje :)
Zaczynam już układać listę Twoich produkcji - wg mnie:
1. Scarlatti
2. Tarantella
3. Mazurek
Czekamy niecierpliwie na Twoje dalsze kompozycje i życzę sukcesów  :)
A może tak przyczynimy się jakoś do rozsławienia naszego forumijnego kompozytora??
Bartus proszę umieść swoje kompozycje na facebooku....

Wasze opinie sa dla mnie cenne. Jestescie przeciez elita, prawdziwych znawcow i milosnikow sztuki.
Wystawianie wlasnych kreacji na takim gremium jest niemalze malym samobojstwem, ale coz
swiat do odwaznych nalezy.
Januszu, utworki moje sa trudne. Nagrywam je kawalkami i edytuje w Samplitude.
Jak to na ogol bywa wsrod skrzypkow, pianista ze mnie mizerny (daleko mi do Ciebie czy Bodzia i Tuco).
Na szczescie technologia przychodzi z pomoca.

Bodzio. Posiadam juz konto na YouTube, to moze wystarczy. Nie wiem, jaka jest roznica miedzy Youtube a Facebook.

Niewielka, poza tym, ze FB to komunikator a YT otwarty archiwizer filmów (z nastawieniem do 15 minut). Wspólny właściciel obu portali dba o ich unifikację i kompatybilność.

Bartus, wspaniała kompozycja. Wręcz mi trudno uwierzyć, choć oczywiście wierzę, że to Twoje "wduszygranie". Mógłbyś opisać trochę szczegółowiej o tym programiku, jakiego używałeś i jaką rolę w tej kompozycji ma instrument. Czy masz pianinko cyfrowe z midi ? Czy za pomocą tego programu można składać swoje przemyślenia muzyczne ale w kawałkach ? I jak to wychodzi w praktyce, ile z tym "papierkowej roboty", czy nie przeszkadza brak znajomości teorii muzycznej. Miło by było, jakbyś odpowiedział na te pytania i myślę, że również inni będą zainteresowani.

Leszku, są profesjonalne programy-edytory do komponowania, na przykład: Finale, Sibelius, Encore (ten ostatni już chyba poza obiegiem), które umożliwiają komponowanie  utworów na dowolny zestaw instrumentów (oczywiście, albo instrument solo), co w praktyce polega na wpisywaniu nut na partyturze i na bieżąco odsłuchiwaniu efektów swojej pracy. Na koniec edytor taki generuje plik typu vaw, mid (lub inny) i oczywiście daje możliwość wydruku całej partytury.
Mój syn stosuje te narzędzia od wielu lat (Szczególnie polecałby Sibeliusa). Koszt takiego programu jest niestety wysoki, tj: rzędu 2 tys zł. ( Jasne, że można na rynku znaleźć wersje trialowe i shakowane.)

Nic mi z programu, bo ja nut nie znam. Ale dzięki za chęci, Finale używałem do odsłuchu nutek.

Leszku.
Goraco Cie namawiam, zebys poznal zapis nutowy. Przy Twojej pasji i talencie, nauka zajmie Ci
nie wiecej niz pol roku. Zobaczysz, ze warto.
Ja swoje utworki najpierw notuje (szkicuje). Pozniej nagrywam wielosladowo kawalkami. Zapis wielosladowy
ulatwia laczenie fraz i motywow (praca na jednej fali -"wave" jest nie wygodna i nie precyzyjna).

Nokturn jest kolejnym impulsem do napisania miniaturki.
A wiec zapraszam.
Szybki fragment utworku chcialbym zadedykowac Oli83 za jej dynamiczne pelne zycia wypowiedzi na naszym forum.

Zapomnialem podac link:
http://www.youtube.com/watch?v=97YjTjzb0to&feature=mfu_in_order&list=UL

Sympatyczny do słuchania utworek...
Mendelssohn-Bartholdy, Szubert, Bach a nawet Webern w tym krótkim nokturniku przy biesiadnym stole dyskutują pod gwieździstym sklepieniem ogrodu... a bartus szkicuje portret biesiadników  - to takie moje, po odsłuchaniu Twego nokturnu, bartusie, skojarzenia.  :)

Jak zawsze świetnie Bartusie..najlepszy jest ten dynamiczny fragment od 1:40, jego końcówka przypomina mi trochę "Pegaz"..SUPER :)

Melodia płynie tak lekko, ze az trudno uwierzyć, że to nie któryś z wielkich klasyków!!! :) Brawo!!!

Bartus, ja też tam słyszałam coś podobnego do melodii z czołówki magazynu "Pegaz". A ta żywa część jakby jazzowa :) Zastanawia mnie czy posiadasz już wcześniejsze perełki własnego autorstwa. A może to forum jest jakimś katalizatorem?
Tak czy inaczej, podziwiam.

A tu inspiracja do muzyki z czołówki "Pegaza":

http://www.youtube.com/watch?v=KN3kDuUno3s

Tak Beatko. To prawda FORUM nasze jest dla mnie katalizatorem. W szybkim fragmencie jest troche skali blusowej (szczatkowo), stad byc moze
odzczucia jazzowe.
Wczesniej pisalem muzyke orkiestrowa.
Teraz ucze sie fortepianu (pianistyki).
 
Januszu - recenzja twoja jest wysmienita i sama w sobie stanowi male arcydzielo.
 
Ewo - mysle, ze w duszy Ci gra podobnnie jak mnie.

Koziolku - masz racje: pojawia sie fragment punktualistyczny (Pegaz - Webern). Nie jest to doslowny cytat, ale wykorzystany jest
material dodekafoniczny.

Bartusie, może pora, abyś się zainteresował propozycją facebook'owej Gramodeski?
http://www.facebook.com/pages/Composer-Competition-Gramodeska/187799031237604#!/pages/Composer-Competition-Gramodeska/187799031237604?v=wall

Mam nadzieje, ze Jan Sebastian nie przewroci sie w grobie.
Tym razem Toccata.

http://www.youtube.com/watch?v=CsdiDhaCFj0&feature=mfu_in_order&list=UL

PS. Januszu, dzieki za info o konkursie. Musze zobaczyc o co chodzi.

Musialem wycofac toccate z youtube.
Za niska glosnosc oraz zapachnialo mi troche tandeta.
Wkrotce wrzuce zmieniona, albo calkiem inna toccate.

Dobrze, że zdążyłam kilka razy posłuchać. Moim zdaniem tocatta była ok.

Szkoda Bartusie, że wycofałeś toccate..całe szczęście zdążyłem ją wczoraj przesłuchać. Co Ty opowiadasz..jaka tandeta ?? Jak dla mnie jeden z najlepszych Twoich "numerów". Świetny technicznie..poza tym przeplatała tam się fajna melodia (chyba 1-ego, czy podst. tematu - nie jestem fachowcem, więc mówię tak tylko od siebie ;)) Przywiodła mi nawet na myśl, jakby pewne skojarzenie z początkowymi dzwiękami z jednej z pieśni "legionów"..ale pewny nie jestem  :) ;) W każdym razie utwór był OK.. :)

Zapraszam do wysluchania DarkBlueSky. Utworek zainspirowany bachowska polifonia.
Nie smiejcie sie z tytulu, ale naprawde mam przed oczami granatowe niebo (z gwiazdami)
Oto link:
http://www.youtube.com/watch?v=KZ-GBoCh6gg&feature=mfu_in_order&list=UL

Bartusie, masz dar pisania utworków, które się naprawdę miło słucha. Z jednej strony nawiązujesz w nich do źródeł klasyki (tu, np: prócz Bacha dosłuchałem się harmonii Prokofiewa), z drugiej snujesz bardzo indywidualne autorskie wątki i pomysły scalając wszystko w zwięzłą formę "kultutralnej" iprowizacji. Lubię taką stylistykę. Gratuluję i czekam ciągu dalszego  :)

Bartusie, co tu dużo mówić.... Chapeau bas!!!! :)

Bardzo mi sie podobało, odetchnełam troche

mi też się bardzo podobało Bartusie..ale toccata podobała mi się równie wielce.. :)

Napisalem utworek pod wrazeniem Johna Cage i jego PreparowanegoFortepianu, ktorego partia jest nagrana osobno na tasmie.
Ze wzgledu na bluesowaty charakter nazwalem go PrepBlues
Oto link

http://www.youtube.com/watch?v=pms1NeD-3ME

Na koguta! Ten nasz bartus coraz bardziej ciekawi i zachwyca. Naprawdę fajny, bezpretensjonalny kawałek. Nie wyznaję sie na Cage, ale twój utworek z pewnością może być solidną reklamówką bartusa niż pana  Cage'a. Jest w nim żar hiszpańskiego falanga (szczególnie w pierwszych fragmentach) ale i nerw osaczonego współczesnością buntownika. Trzymam kciuki za dalsze "nspiracje" i wenę

No to sie rozpisalem.
Tym razem delikatniejszy utwor. Mam nadzieje, ze Mozart by sie nie pogniewal.

Januszu dzieki za Twoja recenzje.

oto link:  http://www.youtube.com/watch?v=O4jUI42d5No&feature=mfu_in_order&list=UL

Mozart pewno nie, jako że (z wyłączeniem pierwszych taktów) nie odnalazłem jego "śladów" aż tak duzo, bardziej dosłuchałem się w Twej kompozycji inspiracji z pogranicza Bacha i Vivaldiego.
Z jednej strony słucha się jej dobrze, z drugiej - ta ucieczka po pierwszej minucie w dodekafonie  i mieszanie róznych estetyk powoduje, ze w mojej wewnętrzenej ocenie także zaczynają mieszać się rózne przeciwstawne opinie...Utwór napisałeś chyba "naprędce" , bo sprawia dla mnie wrażenie komponowania na kolanie. Może rozsadza Cię nadmiar inwencji? może niecierpliwość twórcza?
Bartusie, rozumiem, że idziesz za pierwszym impulsem, to niby dobrze, ale może czasem warto zaczekac na drugi?

Januszu dziekuje za recenzje.
Fakt jest taki - utworek Cie nie przekonal i na to nic nie poradze.
Progresja w dol od pierwszej minuty jest oparta na scislych zaleznosciach materialowo-systemowych (nie ma tu nic przypadkowego)
Ma ona za zadanie wypompowac troche energii i w miare plynnie doprowadzic do dodekafoni (jak to nazwales) - takie male schizo, blokada (chyba powinno byc troche dluzsze i lepiej przygotowac wejscie motoryki, ale zalezy to od nastroju podczas sluchania )
Nastepnie w polowie frazy innego motywu powraca poczatek (troche zmieniony).
Dziwne, gdyz moje osobiste odczucie jest przychylne do tego utworku i oceniam go jako udany (byc moze temat i motoryka, ktore caly czas chodza mi po glowie)
Wszystkie moje kawalki powstaja bardzo szybko (napredce). Jak cos trwa za dlugo, to wyrzucam do kosza.
Slusznie zauwazyles - Mozart to nie jest. I nie ma byc, ale zapewniam Cie, ze inspiracja pochodzi od jego stylu.

Dzisiaj wrzuce utworek zainspirowany Szubertem. Ciekaw jestem, jak to odbierzesz tym razem

mnie się podobało, ale ze mnie żaden fachowiec :) :D

Nie jest to Winterreise, ale cala akcja dzieje sie w pociagu.
Franciszek wyglada przez okno przedzialu i delektuje sie
nieziemskimi widokami....
Nagle do przedzialu wchodzi....... itd.
Agnieszko nie spadnij z krzesla.

Uzylem rowniez preparowany fortepian jako uzupelnienie barwy

Oto link: http://www.youtube.com/watch?v=F_wQU7tg3BI&feature=mfu_in_order&list=UL

Bartus, nie spadłam z krzesła bo mnie wcisneło w siedzenie. To jest super, świetna
historia. Nawet nie wiem co napisać...Ale wiesz, że kogoś w dzisiejszym
świecie może zainspirować Schubert.Rodzynek z Ciebie.

Tylko nie mów Bartusie...że Franciszek począł na gwałt przed tym kimś uciekać, po czym w 2:10 w biegu wyskoczył :D - potem krótka chwila refleksji, po czym pociąg dalej pomknął w siną dal.. ;) Podoba mi się - super (ale toccaty nadal szkoda..)

Gratulacje bartusie. To wg mnie bardzo udany utworek. W przeciwieństwie do poprzednuch trzyma jednolity styl od poczatku do końca. Pomysł na motyw pociągu - przekonujący i wyrazisty. Utworkiem tym chyba mi udowodniłes, ze twe kompozycje moga byc pisane z dnia na dzień niczemu nie ujumując na jakości.

miłe dla ucha i faktycznie obrazowe. Bartusie, może powinieneś je zacząć nazywać...

...jest środek nocy, a więc dobra pora na zaprezentowanie Wam mojego najnowszego dzieciątka - nagrania nokturnu b-moll op. 9 nr 1.
Są w nim różne krówki do poprawy, ale od czegóż będa kolejne zimowe wieczory i poranki?   :)
Póki co, zapraszam do wersji dzisiejszo-nockowej.

I jeszcze jedno -to moje pierwsze wykonanie dedykuję naszej Beatce (xbw) - szafarskiej patronce nocnej muzyki  :) ;D i oczywiście całej naszej Rodzince szafarskiej takoż  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=kl6iL8LPiuE

Jak zwykle pięknie i słodko!!! :-*

Januszu bardzo dojrzale. Jestem pewna, że od początku do końca masz przemyślany ten nokturn. Rozumienie i wizja na 6. :)

Ewuniu, dziękuję za komplement. To miłe, ze wysłuchałas go jako pierwsza słuchaczka z naszego Forum :)  :-* Mam nadzieję, ze słodycz nie była (nie jest) nazbyt cukrowa, bo wtedy nawet najlepsza muzyka staje się mdława i ckliwa ;)
Dziękuję Moniko za recenzję  :-* i ocenę. boję się dostawać szóstki, bo wówczas, każde następne nagrania mogą już tylko znizkować  :D
Ale, masz rację, od początku do końca miałem "plan": starałem się grać prostym dźwiękiem, unikać nadmiernych (sztucznych) kontrastów w dynamice i absolutnie nie nadużyć forte. Podczas mojego grania - utwór w mych uszach tak wybrzmiewał, jak chciałem: cicho i rozlewiście. Niestety, podczas elektronicznej rejestracji (bez pośredniczenia mikrofonów) elektronika go podstępnie zgłośniła i wyostrzyła. No ale najwazniejsze, że mimo to da się słuchać

Januszu.
Cos mi tu nie pasuje. Pytam wprost, czy to gra inzynier, czy koncertujacy, swietny pianista.
Twoje wykonanie jest nostalgiczne, szczere, czyste technicznie (b. naturalne, bez checi popisywania sie).
Mistrzowskie rubato lewej reki (latwo w tym przesadzic). Chyba rubato jest najtrudniejszym elementem Chopina.
Niejedni wunderowie , awdjejewy i inni na tym sie klada.


4:00 - bardzo piekne nawrocenie do tematu.
5:55 - swietnie pasujace do muzyki zdjecie blaskawic.

Wrzuc to nagranie na facebook, warto.

O kurczę, mam ochotę zgasić wszystkie światła...
Kolejny kandydat do słuchania w koło i raz jeszcze i znowu.
Wielkie brawa. Na stojąco  :)

Dzięki, bartusie, za komplementy. Zaniemówiłem z wrażenia. Naprawdę. To, że mam dyplom inżyniera - to, jak sądzę, chyba pewne, ale co do atrybutów koncertującego pianisty - - składam dementi! Wiem gdzie stawu grobla  ;)
Skorzystam jednak z Twojej rady i wrzucę nagranie nokturnu na Chopin Tube. Wcześniej tylko chciałbym je jeszcze podrasować i nagrać całkiem od nowa.
Beatko i Tobie dziękuję za owacje :-*. Pamiętaj, jednak, stać po ciemaku -niebezpiecznie :) Więc zostaw chociaż kinkiecik, tak, abym grając widział chociaż moją klawiaturę i blask Twych oczu  ;) Moze wówczas i ja będe ze swej gry całkiem zadowolony  ;)

Uważam, że tak właśnie powinien brzmieć ten nokturn. Czyli tak, jakby się improwizowało. Z pewną niepewnością dla słuchacza, którą buduje szczera gra i szczere myśli jej towarzyszące.
Cudne wykonanie Janusz. Brawo. Uwielbiam amatorskie wykonania (choć słowo amatorskie ma dla mnie tylko i wyłącznie pozytywne znaczenie). Usłyszałem nutki, na które wczesniej nie zwracałem uwagi. Gratulacje jeszcze raz. Wykonanie jest już w moich "ulubionych" :D

Leszku, dzięki serdeczne! Jako zdanie kolegi po "naszym amtorskim fachu" - cenię je sobie szczególnie.
A z tym improwizowaniem to masz dużo racji. Zauważyłem, na przykład, że czym bardziej mi utwór (od strony wykonawczej) powszednieje, to jego "improwizowanie" staje się coraz bardziej trudne - bo wyzute ze swieżości, tym trudniej z czasem sięgać do głębi utworu lub innymi słowy - łacniej przemykać po powierzchni. Pierwotne wykonania, takie jak to, mają więc swój niezwyczajny urok. Szkoda tylko, że podczas nich, nierzadko wkradają się nieproszone efekty i przydźwięki...

Mnie tez się bardzo podoba inżynierze-poeto, tylko nie przesadzaj ze skromnościa i
nie szczędż sobie punktów :)

Ojj podoba się, podoba..romantyku Januszu - zresztą wszystko co do tej pory wrzuciłeś bardzo mi (mnie) się podoba.. :)

No dobrze, Nieszko... na Twój rozkaz nie poszczędziłem punkcików i w najnowszym nagraniu na Chopin-tube wstawiłem sobie, ach! piąteczkę :)
(Bo oto własnie wrzuciłem tam moje "poprawione" nagranie nokturnu b-moll)

http://apps.facebook.com/chopintube/video/71_Fryderyk-Chopin-Nokturn-b-moll-op-9-nr-1

Kochani! Zapraszam Was wszystkich do Chopin-Tub'a i please! - stawiania życzliwych ocen ;) i sympatycznych komentarzy  :)

A koziołka zapraszam w dwójnasób - wszak jest moim autentycznym fanem  :D ;D

Wszyscy my som Twoimi Fanami.
Janusz roulez.

Dzięki, Nieszko, Dzięki kochana Tereniu!  :-*
Ponieważ jako pierwsza odwiedziłaś "mój" (a tak naprawdę:wszystkich nas -szafarczyków :) ) nokturn pod Chopin-Tube, to teraz nie pozostaje mi nic innego, jak przygotować specjalnie dla Ciebie jakieś nagranko... Chyba już wiem co  ;)

Januszu.
Chcialem sie do czegos przyczepic, cos znalezc, co  nie jest jak powinno byc.
Niestety nie moge znalezc slabych punktow.
Piekne wykonanie. Duzo spokoju i finezji.

Dzieki bartusie, czasem sobie mysle, że w uzyskaniu dobrego nagrania pomaga doping Przyjaciól. Tu z pewnością tak się zadziało...
Załuję tylko, ze tym razem na Chopin-Tube - prócz pozdtrowień Tereni, Bogdana i Marka (kochani, dziękuję za ciepłe słowa!) jakoś tak pusto  :(
Ale cóz...

Tym razem rozczarowałem się Januszu - karygodne błędy tekstowe, brak wyrazistość, gubienie rytmu, niewłaściwe tempo etc etc..Jednym słowem - słabiutko..baaardzo słabiutko  ;D :D ;)..A tak na poważnie - pozostaję pod wielkim wrażeniem i jeszcze raz gratuluję Januszu..W pełni profesjonalne wykonanie..SUPER  :)

P.S. W tym pięknie wykonanym nokturnie słyszę nawet malutki fragmencik melodii, który przypomina mi nieco tą z serialu "Polskie drogi" - dokładnie w 2:24-30 i 2:54..chociaż to chyba jedynie tylko takie złudzenie  ;)

No własnie, z koziołka to poczciwy facet. Nie owija w bawełnę, nie słodzi,  pisze, co myśli i co gorsza, ma rację :D. Koziołku, dzięki  :D i szacun z mojej strony. I jeszcze raz dzieki za to, ze jesteś super krytyk, smakosz i słuchacz i ...tropiciel. Bo Twoje spostrzeżenie jest całkiem, całkiem. I dzięki raz trzeci za to, że dasz się lubić  :)

A przy okazji opinii na temat "mojego" nokturnu - spod Chopin-Tube... Otóz mój ukochany synok (Pan profesjonalista  :P) (troche na podobieństwo koziołka) też nie poszczędził sobie i wystawił swemu poczciwemu ojczulkowi za nagranie ledwie trójeczkę twierdząc, że to całkiem porządna ocena i, do zielonej gęsi, o mało co tym samym nie obniżył średniej ocen. Prawie dostałem palpitacji, ale jakoś przezyłem i żyję nadal. Bo wiecie, co? Bo ja na to już jak na lato. ;) Nie obchodzą mnie opinie panów profesjonalistów, nawet tych takich, jak moja krew. Bo one, te profesjonalisty, w ogóle nie znają sie i nie wyznają na poezji muzyki. I już. Dla nich nokturn, to - to akordy, pasaże, jakieś ósemki, rubata, tercje, stacata, bambata i inne kwadrata.  A niech im gęś... zagęga.  ;D Jak to dobrze, żem janko-muzykant, a nie Jankiel z weseliska Soplicy. A poza tym i tak najbardziej lubię lody z odrobiną likieru, najchetniej wiśniowego  :D Zaraz sobie strzelę i mi przejdzie  8)

A poza tym strasznie lubię też Ewę, Beatke i Gofryda. Już oni wiedza za co  ;D :D :) ;) :-*

No proszę, co ten alkohol robi z ludżmi, no i znowu zapomniał >:(

 :D :D :D Aleś Ty Januszu paradny!!! Po kilkudniowej przerwie, czytałam sobie dzisiaj Wasze różne wypowiedzi statystyki o molach i durach... i tak sobie pomyślałam, że dobrze, że się na tym nie bardzo wyznaję, bo bez tej całej wiedzy teoretycznej łatwiej mi się słucha i czuje. Po prostu albo mnie coś chwyta za serce i duszę, albo nie.
Przyznam, że Twoje autentyczne wykonania mnie chwytają! Wiem, że nie jesteś Rubinsteinem, ale jakie to ma znaczenie skoro sprawiasz nam tyle radości siedząc przy pianinie i czarując nas Chopinem? Tak trzymaj i niech Ci przypadkiem nie przyjdzie do głowy zaprzestać smarowania miodem naszych serduszek!!!

Januszu..ale przecież ja naprawdę twierdzę, że jest to świetne, ba..jest to (jak dla mnie) w pełni profesjonalne wykonanie - tylko tak celowo przewrotnie napisałem, aby Cię tym samym nieco sprowokować - celem dalszego rozwinięcia..snucia tematu.. :)
A tak na marginesie - czy czasem ów tajemniczy Pan Gofryd, to nie aby nasz szafarski "b"..ale to oczywiście tylko czysta spekulacja - na dodatek niepoparta żadnym materiałem dowodowym.. :) ;)

Hiszpania.
Jestesmy na Wakacjach. Znajoma szykuje dla nas niespodzianke.
Wieczorem idziemy do prawdziwego (turystom wstep wzbroniony) hiszpanskiego baru z muzyka flamenco.
W klubie ,na srodku znajduje sie male podwyzszenie zrobione z surowego drzewa.
Panuje polmrok. Jakos dziwnie cicho. Jakby w oczekiwaniu na cos waznego.
Kelnerka przynosi nam sherry (obowiazkowy napoj w Hiszpanii).
Czekamy. Jeden z gitarzystow pali papierosa. Dym wiruje nad scena.
Rozpoczyna sie spektakl. Pierwsze akordy gitarzystow kluja powietrze.
Tancerka unosi dlonie i zaczyna klaskac w kontrapunkcie do gitar.
Wlosy jej przyproszone srebrem nawet nie drgna przy gwaltownych ruchach rak.
Tanczy. Wypieta, dumna. Partner wygladajacy jak patyczak nie spuszcza wzroku z kobiety nawet na ulamek sekundy.
Nagle gitary sie wycofuja. Slychac tylko kastaniety. Napiecie wzrasta razem z potem na czole.
Ciarki nas przechodza. Ona tanczy solo........
Nowi, przypadkowi tancerze pojawiaja sie na scenie jeden po drugim. Taki rodzaj hiszpanskiego karioke....
Do hotelu wracamy okolo 4:00 rano.


Oto moja mala impresja z tego niezapomnianego wieczoru:

link: http://www.youtube.com/watch?v=vQ-IweponEw&feature=mfu_in_order&list=UL

Bartusie, oczywiście nie można nie zauważyć, w jakiej części Europy odbywacie wakacje. Kastaniety były świetnie wkomponowane.
Zachciało mi się ciepła i wakacji.

Bartusie, jak zwykle miłe dla ucha i ciekawe w przebiegu. Ten utwór, mimo Twego zagajenia programowego, bardzo kojarzy mi się z III częscią sonaty cis-moll Beethovena (tak, tak: księzycowka), szczególnie pierwsza jego minuta. W dalszych przebiegach dosłuchałem się też reminiscencji z cz. I sonaty jw. Ważne jednak, ze całośc ma swój indywuidualny wyraz a monikowe kastaniety świetnie przydają iberyjskiego blasku.

Świetne Bartusie! Aż się nogi same rwą do tańca. :)

Robi się coraz ciekawiej..Ten nasz Bartus to ma dopiero wyobraźnię: patyczek, tancerki, papieros, kastaniety.. :D ;) Kapitalny utwór Bartusie, od dzisiaj miejsce "znikającej" toccaty, którą do tej pory lokowałem na 1-szym miejscu spośród wszystkich Twoich kompozycji - zajmować będzie "Flamengo de Espana".. :)

Jest godzina 4:00 rano.
Slonce maluje zlote wzory na drobniutkich falach duzej rzeki.
Lezacy czlowiek na dnie lodzi gleboko oddycha. Zimnawe, swieze powietrze delektuje jego zmysly.
Tej nocy nie zmruzyl oka. Burza i blyskawice opetaly rzeke.
Na szczescie przetrwal. Teraz lezy spokojnie..
Male zyjatka wodne baraszkuja, pluskajac w wodzie....(no i oczywiscie-"az tu nagle...").


http://www.youtube.com/watch?v=ve1fTIXv9l4

Co tu dużo mówić Bartusie..no jestem pod wrażeniem. "Wołga - rzeka dramatu" - świetny utwór...Hmm "aż tu nagle" - leżący w łodzi człek zerwał się gwałtownie na równe nogi, bowiem dobiegł go potężny ryk przelatujących nisko myśliwców (prawdopodobnie zwiadu) którego celem było miasto - Stalingrad :D..całe szczęście trwoga trwała krótko - była to bowiem tylko jedna eskadra.. :) ;)

Po odsłuchaniu kolejnej bartusowej propozycji naszła mnie refleksja, ze bartus mógłby śmiało pretendować do miana naszego szafarskiego Szuberta, bądź Mendelsohna. Każdy jego utwór jest ciekawą miniaturą zgrabnie i wdzięcznie wpisujacą się w cykl i na podobieństweo piesni bez słow Feliksa M, albo jednego z cykli pieśni Franciszka. Ta ostatnia inspiracja po prawdzie nie kojarzy mi się z podpiętym programem. I aż chciałoby sie momentami podśpiewac: "chu-chu-cha nasza zima zła", ale być może - to tak u mnie za sprawą kolejnego ataku śniegu na moje babickie włościa :D Najważniejsze, że utwór ma duszę i od początku do końca ciekawie opowiada jakąś swoją historię. Tak trzymaj, nasz dzielny Mendelsohnie!

Koziolku, Januszu.
Dzieki za Wasze recenzje.
 Koziolku - (az tu nagle...) odczytales moje mysli. Samolot upuscil bombke na lodke, czlowiek poszedl do Bozi
, a lodka podryfowala dalej.
Januszu, Twoja wyobraznia jest nie do opanowania. Pedzace sanie, trojka - tez moze byc.

Bartusie

Ja tu się uzależniam od tych Twoich miniaturek

Bardzo

Bardzo chciałabym je usłyszeć w kilku różnych wykonaniach i interpretacjach


(Aro, przepraszam, że ściągnęłam Twój styl pisania, ale ja też właśnie tak czasem lubię popisać :) )

A w mojej wyobraźni:
idzie czerwony kapturek przez las gdy nagle (czas 2:10) obłożył serią ciosów wilka
(bo zna, jak każde teraz dziecko sztuki walki)
i idzie sobie dalej spokojnie.

Wołga kojarzy mi się z muzyką rozwlekłą, monumentalną, groźną.
Z muzyką skoczną wesołą kojarzy mi się strumyczek.
 

 ;D :D..niezłe

Szkoda, że u Bartusa człowiek-rybak "pagib"..bo już widziałem jak z oddalającego się klucza myśliwców - jeden odłączył się na moment, próbując wykonać lekki pół-krąg. Wypuścił gdzieś w przestworza krótką serię pocisków smugowych, po czym na pożegnanie pomachał człowiekowi z łódki skrzydłami (przechylajac się dwukrotnie z boku na bok)..Rybak oszołomiony tym co ujrzał, z miejsca pobiegł do swojej chaty, gdzie z trudem łapiąc oddech oznajmił połowicy to wszystko, co tego ranka go spotkało. Sędziwa kobieta odpowiedziała w trzech słowach - "to zły znak"..Oboje przecież nie zdawali sobie sprawy co ich czeka w niedalekiej przyszłości..Zupełnie nieświadomi tego, że prawdziwa nawałnica dopiero miała nadejść.. :)
Nasz Bartus musi zatem dokończyć dzieło, napisać jego 2 część - opisać muzyką sunącą się z wolna po mapie ciemna plamę..i samą BITWĘ.. :) ;)

A ja Bartusie czekam na dalsze (obiecane!) przygody Franciszka w podróży.

A to mój nowy twór, proszę o konstruktywne opinie :)Wiem Januszu, że trochę jest do wygładzenia ale
już chyba nie tak sucho,coooo???

http://www.youtube.com/watch?v=bl6MnPfYF5U

Rewelacja.

Kapitalne obrazy (Spitzweg). Podoba mi sie format (waski, podluzny) pojawiania sie obrazow, ktory zmusza widza do patrzenia w dal.
Jakby z pozycji spaceru po ulicy.
Subtelne ,z wyczuciem zblizenia i oddalenia kamery.

Terenia,
muzyka - cudo (wiadomo!), szata graficzna - cudo! Ale... no własnie: za szybko zmieniające się mgawki. Dynamika ilustracji (moim zdaniem) powinna dopasowac się nie tylko do akcentów muzyki (do czego, jak zauważyłem, przyłozyłas sporo staran) ale także do ogólnego tempa i natsroju. Oznacza to, ze przy szybkiej, rwącej melodii - warto , aby ilustracje zmieniały się szybko, przy wolnej (a do takich nalezy Serenada) aby wolno płynęły razem z melodią. Tu - za dużo było z nimi pospiechu. A ze sa to naprawdę piękne obrazki - aż chciałoby sie dłużej z nimi poobcować.

Ale, Terenia, co by nie pisać -obejrzałem twój klipek z przyjemnościa. I niechaj to bedzie moja ostateczna ocena.

I jeszcze drobna uwaga: przypuszczam, że korzystasz z windows movie maker (bedącego na wyposażeniu starej wersji Windowsa). Ten programik ma sporo ograniczeń w animowaniu. Duzo lepszym jest jego następca z Win 7.

Dzięki kochani za czas poświęcony moim wypocinom, jestem Wam bardzo wdzięczna :) :) :)

Nie ma dzięki, tylko do roboty i brać się za kolejne dobre filmiki.
Czekamy!

No to produkt mojej dzisiejszej nocy;

http://www.youtube.com/watch?v=6WnPUjVCkh8

ale teraz po Twoich uwagach Januszu wydaje mi się z kolei za bardzo statyczny.
Ten win7 to chyba trzeba kupić??
Może w sieci jest coś za darmo??

Agnieszko, mój ukochany Carl Spitzweg  ;D

cymesik! Nieszko. Twoja nocka nie była stracona  ;) Jak na skromne możliwości movie-makera osiagnęłaś efekty znakomite.
(nie zapominaj dopiosywać na końcu adresu naszego forum!!)

Co do podmiany wersji windowsa: najtaniej wychodzi z zakupem nowego... laptopa

Ładnie się nam Tereska "rozbujała" - dwa kawałki w ciągu jednego dnia.. :D Podoba mi się..świetny pomysł - w tym pierwszym rzeczywiście nieco za szybko zmieniające się "reprodukcje", ale w drugim jest już OK (najlepszy ten w 1:34 )

Tereniu co to za zielone stworzonko z rodziny myszo-podobnych wkleiłaś tam pod spodem ;)..będziesz musiała mieć teraz większe baczenie na Fritza - żeby czasem go nie podkusiło, aby wskoczyć w ekran.. :D ;)

Aha, Teresko - zapomniałem jeszcze dodać..podoba mi się - SUPER i oczywiście czekamy na kolejne Twoje produkty ( może tym razem coś z batalistyki ??)  :)

Agnieszko, mnie też ogromnie się podoba:) Chętnie nauczyłabym się tworzyć podobne cudeńka, ale obawiam się, że nie starczy mi czasu, żeby się uczyć:(  Natomiast byłabym Ci bardzo wdzięczna, gdybyś mogła mi przesłać ten program do cięcia plików wideo, który przesłał Ci Bartus:) I przy okazji powiedziała, czy trudno wstawić taki plik na youtube.

Ja również podziwam Twoją kreację, Teresko. Masz wspaniałe inspiracje. :)

Wygladajac przez okno zobaczylem dwie malutkie lasice.
Zwierzatka byly bardzo zwinne. Bawily sie jak male dzieci.
Przyjemnie bylo patrzec na ich harce.
Krople rosy blyszczaly w sloncu. Czulem sie jak na seansie hipnotycznym.
Czas sie zatrzymal na chwilke. Przywolal krotkie wspomnienia...
Nagle ocknalem sie. W ogrodzie pojawil sie nieproszony gosc. Duzy lis.
Zabawa lasiczek zostala brutalnie przerwana....
Lis opuscil ogrod trzymajac w zebach male zwierzatko.
Po chwili przed altanka ponownie pojawila sie lasiczka.
Osamotniona biegala troche wolniej....

Oto link  http://www.youtube.com/watch?v=YRWF6vfSJGA&feature=mfu_in_order&list=UL

 ;D :D..(ten tekst mnie powalił).. Bartusie, utwór jak zwykle OK - zwłaszcza wyrażone muzyką harce malutkich łasic..i oczywiście sam moment - brutalnego aktu przemocy.. :) No świetne.. :)

Bartusie
tym razem nie tylko ciekawe przebiegi rytmicczne, ale i pięknie dopełnione muzycznymi frazami
Tak trzymaj!

Konradzie.
Ten tekst mial  byc smutny  ;D, ale jak Ciebie rozbawil, to tez fajnie.

Januszu i Konradzie jestescie laskawi.

Jaki jest odpowiednik grafomanii na YT, video.. coś.. mania..

http://www.youtube.com/watch?v=2Coztyne5O0

zieloności cud piękności

Nasz Nieszka coraz bardziej urokliwe rozdaje zielone kluczyki do krainy westchnień i marzeń...
Pieknie, Nieszko. I gratulacje od konkurenta  ;) :D :)

Jak pieknie i wiosennie!!! Kiedyż skończy się ta szaroburość za oknem?!!!

Jak ja Cię Ewo rozumiem, ale już niedługo. Pewnego dnia wyjdziemy z domu, a tu nagle wszystkie drzewa
będą zielone jakby ta wiosna przyszła nocą po cichutku.
He, he Dzięki Janusz, ale moją ambicją jest stanie się Twoją nędzną imitacją do czego na razie
mi daleko, może kiedyś..

Wybacz, Teresko, ale nie widzę ani cala i sekundy nędznej imitacji. :D

Przecież Wasze klipy są zupelnie odmienne! Ale wszystkie cudowne i z cudowną muzyką! Bravo!!! :D

Natura, przyroda, odradzające się życie - Piękne..i oczywiście Tereska nie byłaby sobą gdyby nie umieściła tam swojego ukochanego zwierzątka.. :) ;)

Dziękuję kochani w imieniu Franciszka...

To może też wrzucę coś swojego..eee tzn poniekąd swojego - bo jedynie swoich kuzynów (naszych zesp. kawałków jeszcze nie zdążyłem przerobić na odpowiedni nośnik)..
Jeden to gitarzysta, ksywka "Steve" - właściwie to dzięki niemu zacząłem grać na gitarce. Początkowo razem ze sobą graliśmy, potem jednak każdy miał swoje zespoły..które zdarzało się (i to wcale nierzadko) że nawet ze sobą rywalizowały.. :)
Na powierzchowność nie zwracajcie zbytnio uwagi  :D..w końcu rockman to rockman (zresztą obecnie wygląda zupełnie inaczej)

utworek "Missing in Time" (po włączeniu plik może się trochę wolno otwierać) - wg mnie całkiem niezły, chociaż sam wstęp nieco przydługi (perkusja wprowadzająca w część solową powinna wykonać przejście nieco wcześniej..) zaś ten drugi kawałek "Obituary" - słabszy..jak dla mnie zbyt ciężki brzmieniowo..Zresztą oceńcie sami, chociaż wiem że większość z Was zapewne nie przepada za tego rodzaju muzą.. :)
http://www.myspace.com/mariuskuziel/music/songs/missing-in-time-63940295

..i drugi z kuzynów perkusista ps "Alex" z grupą Docent Blues (występ z 2001r)..zas ten śpiewający gitarzysta, to mój kolega z którym opróżniłem niejeden kufelek orzeźwiającego "złocistego" napoju.. :) ;)
http://www.youtube.com/watch?v=tyckLLuEFgM
http://www.youtube.com/watch?v=leSj9QB3wEA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=fpzdeCDXQKg&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=MW4oc_KfhYU&feature=related 

Dowalaja chlopcy niezle. Podobalo mi sie (zwlaszcza perkusista). Gitarzysta rowniez niezly wymiatacz, chociaz muze
nie do konca rozumiem.

Dzięki Bartusie za te słowa, cieszę się, że Ci się spodobało.. Jak tylko ich zahaczę, to przekażę im Twoje pochlebne opinie..(dodając, że pochodzą od świetnego kompozytora naszego szafarskiego Forum.. :))

p.s."młody" (drums) uaktywnił się dop.w końcówce lat 90-tych, ja już wtedy dawno dałem sobie spokój (układy, układziki - wiesz jak jest). Żałuję tylko, że nigdy nie zagraliśmy w trójkę razem..to wszystko przez te cholerne ambicje, animozje, osobiste niesnaski. I co tu dużo mówić..zupełnie niepotrzebną rywalizację między kapelami.. :D Ale najważniejsze, że ostatnimi laty na powrót znów zaczęliśmy się do siebie odzywać.. :) ;) (straszny ze mnie gaduła - sorry)..

Tym razem nie bede zanudzal lisami, lasiczkami, pociagiem i rzeka.
Po prostu utworek zainspirowany francuskim barokiem.


Oto link: http://www.youtube.com/watch?v=Jd1zKLFiX8U

Barusie, jesli znowu napisałbym, ze miło słucha się takiej kompozycji - byłaby to oczywiście prawda, ale zacząłbym w swoich opiniach stawać się tuzinkowy. Tym razem będzie trochę inaczej - tym razem, pozwól że zwrócę uwagę na aspekt wartości dodanej, która powinna towarzyszyc kazdej artystycznej kreacji. W Twojej ostatniej kompozycji jej właściwie nie ma. To niedobrze. Inspirując się kimkolwiek czy czymkolwiek - powinieneś zawsze dopisywać do źródła inspiracji kawałek samego siebie, swojej epoki, czasow w których żyjesz, estetyki twórczej etc., Twojego codziennego nieba i smaku ziemi. Tym razem słuchając Barococo słuchałem go, jak jednego z miliona kawałków, które pozostawiła za sobą w spuściźnie epoka baroku. I cóz z tego, ze nakładając kalkę - do miliona jej -  dopisujesz swój milion jeden? Ja, jak pewno większośc melomanów, wolałbym opdnajdując w twych utworach źródła inspiracji, cieszyć się z ubogacania ich czymś nowym, ciekawym, intrygujacym lub jak kto woli: nowym wzruszeniem, pomysłem, nowym etetycznym smakiem, ot zupełnie podobnym do zielonej nowalijki na wiosennym stole w naszych domowych jadalniach i kuchniach.

Ba! ale któż dziś z młodzieży wie i pamięta, co to nowalijki?

Januszu. Dziekuje za wypowiedz.
No coz  znudzilem Ciebie.
Barococo nie jest calkiem barokowe tak jak inne milionow utworow, ktore wysluchales.
Struktura  jest inna i inna napieciowosc (dluzsze wyczekiwania), ale to sa male roznice.
Mimo wszystko szanuje Twoja opinie.

Brak opinii innych tez szanuje

Czuje, ze zanudzam.

Bartusie, właśnie dopadłam dziś komputer na chwilę i już trzeci raz słucham BAROCOCO, jak zwykle, kiedy umieszczasz nowy utworek. Nadal uważam, że są urocze i bardzo lubię sobie ich posłuchać od czasu do czasu, kiedy tylko mogę, wciskam je między Chopina, Mozarta, Rachmaninowa i Liszta. No kocham wszelkie klawisze. A opinii nie umieszczam, bo nie jestem kompetentna. Posłuchałabym jeszcze chwilę, ale pora mi wybierać się do filharmonii na dzisiejszy concerto :) Już czekam na następne, przyzwyczaiłam się...

Całkiem niezły ten Stargardzki blues. Dzięki Konradzie...szczególnie spodobał mi się "Dajmy spokój"
http://www.youtube.com/watch?v=fpzdeCDXQKg&feature=related
No może brakuje ciekawego klawisza ;)

Bartusie, jeśli o mnie chodzi, kiedy się nie wypowiadam, to w żadnym wypadku nie musi oznaczać, że mi się nie podoba:) Czasem gdy widzę, że coś zostało już skomentowane uznaję, że nie miałabym tu już nic do dodania. A czasem wychodzę z założenia, że pewnie nie miałabym do powiedzenia nic odkrywczego i czekam, aż wypowie się ktoś bardziej znający się na rzeczy, kogo z przyjemnością sobie poczytam :) Może to faktycznie nie jest najlepsze założenie; gdyby tak wszyscy zadowoliliby się kontemplowaniem w milczeniu swoich wypowiedzi, nikt nie wiedziałby wcale, czy one do innych dotarły.:)
Podoba mi się ta miniaturka. Zwłaszcza ta nastrojowa chwila zamyślenia, Adagio :) Całość zresztą ma w sobie, w moim odczuciu, pomimo żywego tempa, leciutką nutę smutku, a może po prostu skupienia. Pojawił mi się w umyśle obraz lasu i mrówek krzątających się w codziennym trudzie wokół mrowiska.:) Ale Twoje utwory nie muszą być odczytywane programowo. Po prostu dobrze się ich słucha. 

Dzięki Bodku..cieszy mnie, że Tobie też się spodobało  :) a może kiedyś razem byśmy coś "zrobili" ?? (oczywiście proponowałbym coś z roczka..lub lekkiego hardroczka - tylko że cholercia ta odległość w km.. :) ;) Pozdrawiam..

Bartusie..prawdę powiedziawszy, dla mnie to tam bez różnicy czy coś barokowe, czy niebarokowe  :) - ważne jest tylko, czy się podoba, czy też nie.. I powiem tak - podobało mi się.. :) (w temacie w 0:22 i przy końcu..słyszę jakby trochę Beethovena z końcówki cz.1 V symfonii i może też nieco Bacha z Toccaty d-moll..ale oczywiście może to być tylko takie złudzenie.. ;))

To druga pieśń z cyklu „Piękna młynarka” pod którą podkładam obrazki, więc trochę o tym dziele..
Jest to historia młynarczyka, który wędrując przez świat brzegiem strumyka, zwierza mu się ze swoich myśli i uczuć. Pewnego razu trafia do uroczego zakątka, gdzie stoi młyn i mieszka piękna córka młynarza.
Bohater zakochuje się w niej i po wielu staraniach zdobywa jej miłość.Niestety szczęście młynarczyka trwa krótko, zjawia się przystojny myśliwy i płocha dziewczyna zmienia obiekt swoich uczuć. Zrozpaczony młynarczyk znajduje  ukojenie na dnie strumyka. Tą pi ękną romantyczną opowieść do słów poety Wilhelma Mullera, zilustrował Schubert muzyką tak genialną i równocześnie osobistą, że stała się punktem zwrotnym w historii gatunku.

Jedenasta pieśń z tego cyklu nosząca tytuł „Mein” – Moja. to kulminacja radości, szczęścia i urzeczywistnionej nadziei:

„Ukochana młynarka jest moja, jest moja!”

To niezwykła pieśń w dorobku Franciszka, który chyba wiedział że szczęście młynarczyka
nie stanie się nigdy jego udziałem, że choroba przekreśla wszystkie jego nadzieje na osobisty
związek i szcęście w miłości.

Jeszcze o wykonaniu: Benjamin Britten przy fortepianie i jego nadworny tenor Partick Pears
Oboje stworzyli wielkie interpretacje zarówno w „Pięknej Młynarce” jak i w ”Podróży zimowej.”
A ta drobna fałszywa nutka, która w tym nagraniu przydarzyła się angielskiemu kompozytorowi, nie umniejsza jego wartości, przypomina mi się Januszowe „grał jak człowiek- pomylił się”

http://www.youtube.com/watch?v=93FwZlt7MZk

 

Nagrałem z siostrą parę kawałków. Na razie zrobiłem klipek do "Pogody ducha"
http://www.youtube.com/watch?v=A9qVtFt0HYQ   ;D
Nagranie trochę nieprofesjonalne - bo stwierdziłem, że trzeba osobno nagrywać instrumenty i wokale - bo później można wyrównać głośność, brzmienia - a tak jest to nagranie "z marszu" na żywo. Mam nadzieję, że nie oberwie mi się za nie od Janusza... ;)
W przyszłym tygodniu dołączymy do składu gitarkę - to może spodobamy się Konradowi. Pozdrawiam

Bogdanie, jak na gorący wypiek - rewelka! Ciekawa aranżacja, dobrze prowadzony wokal, miłe oku obrazki  ;)
Czekam kolejnych Twoich klipowych ciasteczek!

Bodku..i bez gitarki mi się podoba (chociaż jakaś tam mała solóweczka też by się przydała.. :) ;)) Siostra ładnie prowadzi wokal i dysponuje przyjemną dla ucha barwą głosu.. Bodku, proszę Panią Beatę ode mnie pozdrowić i przekazać słowa uznania.. :) ( Ponadto ładnie zrobiony klipek z pięknymi widokami.. ;))   

Jak na nagranie na żywo
wspaniałe wykonanie.
Teledysk ładny:
Najlepsze zdjęcia końcowe.

Bodziu.

Podoba mi sie muzyka. Rowniez wykonanie ma niezly drive rytmiczny.
Jakosc kompresji nie pomaga niestety brzmieniu, ale to nie Twoja wina.
No i dobry vocal. Czasami male bledy intonacyjne. Jak na zywe nagranie to i tak super.


Jakiego programu uzywasz do kompresji i jakie stosujesz parametry. Moze mogbym pomoc.

Dzięki Wszystkim za przychylne recenzje naszych wykonań. Postaram się poprawić jakość naszych nagrań.
To jeszcze Beatka w przeboju Sway me no i mój głos w tle
http://www.youtube.com/watch?v=X-w0b6YI9_w
Pozdrawiam

Znalazłem nuty uproszczonej (tak mi się przynajmniej wydaje) wersji marszu żałobnego z sonaty b-moll (środkowa część czyli "jak dobrze mi w pozycji tej ..." ) mam nadzieję, że w niedługim czasie znajdę chwilę i przygotuję ten utwór. Januszu - pomyślałem o Tobie - jeżeli zechcesz to mogę Ci przesłać te nuty. Jeżeli ja uznałem, że nie są trudne, to bezapelacyjnie nie masz się czego obawiać.

Marku miałeś na myśli, że najładniejsze jest zdjęcie końcowe?  ;D Mogłem zrobić dla przeciwwagi jakąś zatroskaną minę (poważną) byłoby zabawniej ;)

Piotrze, dzięki, ale nie skorzystam. Tym razem nie nutek się obawiałbym, a cieni które osnuwają ich pomroczne dźwięki. Sam Chopin odgrywając marsz z sonaty b - miewał halucynacje. Wielu pianistów współczesnych - takoż. Wobec tego nie będę ponownie kusił losu. Ponownie, gdyż tę część sonaty (marche funebre & finable) grałem kiedyś (chwalić Boga: bez halucynacji i omamów) z powodzeniem i  nie stanowiła dla mnie żadnego technicznego wyzwania. Teraz - byłoby z pewnością podobnie.  Jest ona naprawdę, wbrew pozorom, nie aż tak bardzo trudna. Do dziś szczątkowo czasem sobie grywam pierwsze takty.

Mysle, ze jestes za bardzo przesadny Januszu

Artur Rubinstein wspomina w swoich pamiętnikach, że zawsze kiedy grał ten utwór , jakieś nieszczęście
przydarzało się któremuś z słuchających.
Po jakimś czasie przestał grywać ten utwór poza sonatą.

Dzisiaj rozczytałem połowę na dwie ręce - ofiar brak - może dlatego że nie jestem przesądny. Właściwie uważam, że ludzie przesądni sami doszukują się skutków i na siłę łączą odrębne zupełnie zdarzenia w jedną całość.

Także pomijam tę część żałobną, nie wiem czemu, po prostu nie chcę jej słuchać i już, w czasie konkursu tez robiłam uniki, kiedy była nadzwyczaj często grana. Mam nagranie na płycie, ale kiedy zaczyna się marsz, przełączam na następny utwór. Ale myślałam, że tylko ja tak mam.

A ja wręcz przeciwnie! Marsz jest tak emocjonalny, głęboko przejmujący, piękny... a potem część niemal radosna, tchnąca takim spokojem... jak w raju!

Na ten bury śnieżny weekend - kilka fajnych fotek pod filuterne nutki szopenowskiej etiudki

http://www.youtube.com/watch?v=Rw6vwzxUYoo

he, he, he Janusz dzięki.
Ja dziś rano przeżyłam mocny stres przez ten śnieg.
Ale dobrze że już jest słonko :)

Trupia czaszka na koniec filmiku, znowu - czyżby seria zapoczątkowana przez Agnieszkę?  ;D

Dobre Januszu..choć muszę przyznać, że zdjęcia trochę dziwne jak na delikatniutkie dźwięki Chopina - w mojej wyobraźni ten chłopczyk z papierosem, w chwilę po pstryknięciu zdjęcia, szybkim ruchem chwyta "dużego ptaka" za szyjkę..i umiejętnie, bez trudu, niemal z dziecinną łatwością - ją ukręca..zaś po upieczeniu spożywa go ze smakiem, w żadnym razie z "nikim" się nie dzieląc - bo z jakiej to racji miałby to robić (kto chce jeść, niech sam sobie wyhoduje, lub upoluje - o ile potrafi tego dokonać..a jeść niestety trzeba, zwłaszcza mięso - bo to ono właśnie dodaje człekowi niezbędnej siły..) Końcówka z kotem i tego małego (małej) z piłą też niezłe - widać że mały ma charakter.. :) ;)

Bardzo krotochwilne i przyjemne. Mam słabość do sepii

Tym razem nagranie na samych klawiszach
http://www.youtube.com/watch?v=sHzgKPxxSkc
 :)

Bogdanie, jak rozumiem, jest to utwor, który wziąłeś swiezo na tapetę, a skoro tak, to tylko pozazdrościć wyczucia rytmu i frazy.
Koniecznie nagrywaj dalej a może nawet spróbuj dodać swój wokal?

Januszku w przeciwieństwie do ciebie ja już czuję wiosnę, a nawet lato ;)
Tym razem same klawisze bez perkusji:
http://www.youtube.com/watch?v=m82ZigMguEQ
Nagrania zespołu umieścimy niebawem na naszej stronie. Zainteresowanym prześlę na pocztę. Pozdrawiam

Masz rację, nawet czuć to lato w twoich dźwiękach: przystań nad jeziorem, popołudnie, zagłówki pod wiatrem a od tarasu ośrodka rozpływa sie muzyaka od bogdanowego fortepianu...
No tak, a ja, ciągle nie mogę zachłysnąć się choćby wiosną...

Bodziu
podczas spotkania będę na Twoim recitalu
nawet do rana.

Bogdanie, to melodia na dzisiejszy wieczór dla mnie, fajnie się tego słucha :) Na dworze już plus 12, pachnie wiosną i słońcem. Idealna ilustracja muzyczna do nastałej pory roku. Tylko co do "obrazków" mam zastrzeżenia, wolałabym PANÓW  ;D

Obydwa świetne wykonania Bodku..(z lekkim wskazaniem na ten drugi utwór - chodzi oczywiście o piękno melodii.. :)) Co do obrazków, w przeciwieństwie do Beaty - nie mam żadnych zastrzeżeń..a nawet poszedłbym w tym temacie jeszcze dalej.. :D ;) Pozdrawiam.

Mam nadzieję, że w następnym klipie zamiast zdjęć ściąganych z neta umieszczę fotki naszych pięknych forumowiczek :) (jeśli oczywiście się zgodzą na uczestnictwo... ;D)

Bodku. Super. Chciałbym kiedyś móc zagrać tak pięknie. A ja potrafię tylko zliczać elektrony i dyskutować na temat rekombinacji nośników mniejszościowych w obszarze bazy tranzystora i takie tam... Wprawdzie to też poezja ale jakże chłodna. Ech...

O!  ;D ;D

Bartusie, strzeż się! nadchodzi konkurencja  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=7QgiID5BETk&feature=player_embedded#at=79

Januszu.
Fajny programik, tylko troche niedopracowany - popelnia dosyc elementarne bledy w regulach kontrapunktu.
Np. glosy nie maja ruchu przeciwstawnego, tworza sie rownoleglosci i napiecia harmoniczne sa bezladne.

Jednak poruszyles bardzo ciekawy temat - tworzenie sztuki (a przynajmniej materialu) wg. matematycznego systemu.
Bach byl swietnym matematykiem.
Pod koniec swojego zycia wstapil do slynnego stowarzyszenia matematycznego Mizlera.
Kazdy tworca musi miec jakas swoja metode przeksztalcania materii. Swoja logike, ktora przespiesza proces tworczy.
Bach ta tajemna logike posiada.
Czy w przyszlosci maszyna bedzie mogla tworzyc dzielo sztuki?
Czy parametry (procesorow) maszyny beda mogly byc na tyle rozbudowane, by zawieraly w sobie element ludzki?
Czy maszyna bedzie miala intuicje (tak bardzo wazna w tworzeniu)?
Zaskocze was. Uwazam, ze jest to mozliwe, gdyz sztuka, to rzemioslo, a to "cos" jest wytworem naszej (odbiorcow) wyobrazni.
To "cos" jest przypadkowe. Jest wynikiem naszych chwil, przezyc, wiedzy, wreszcie nas samych.
To "cos" to milosc (mowiac stereotypowo)

Wrzuciłem 2 nowe klipki z przebojami M. Jacksona
http://www.youtube.com/watch?v=nBrP56t-8ng
http://www.youtube.com/watch?v=vSyMbGTEHrc
Pozdrawiam - miłego weekendu :)

Bodku, co tu dużo mówić - no świetne..zupełny profesjonalizm (widzę, że oprócz fortepianu i klarnetu - pogrywasz również na instrumencie zwanym gitarą.. :) ;)) Wprawdzie pierwszy kawałek tak sobie kojarzę (mało znam Jacksona) , ale ten drugi to znany i pięknie przez Ciebie wykonany "hicior"..Zawsze podziwiałem w Was pianistach, tą niezwykłą zdolność podzielności uwagi - co innego gra jedna ręka, co innego druga..kurcze, żeby to wszystko ze sobą zsynchronizować, to rzeczywiście trzeba posiadać nie lada umiejętności. Super.. :)

Gitarka czeka na okres grillowo - kąpielowy, który w zasadzie czas zacząć bo za oknem dziś prawdziwe lato - no to klawisze pójdą w odstawkę... ;) ;D
Była wcześniej mowa o naszym spotkaniu w dn. 1-3maja. Myślałem o wyjeździe do Szafarni - ale jeśliby ktoś wolał nad jeziorko to zapraszam do siebie. Koło Bonina jest takie sympatyczne jeziorko w którym jak jest pogoda można popływać już od maja (lub złowić "rybkę"... :) )

Tak się w tym temacie fachowo zrobiło, że chyba się nie obrazicie, jeśli wyłamię się z tej formy i dam coś z zupełnie innej beczki.

Piękne zdjęcie! Widać, że z maluszka rośnie muzyczna pociecha! :)

Piękne - "malutki" z zamkniętymi oczami ćwiczy passage.. :) ;) Widać, że Niebieskooki już od najmłodszych lat stara się dbać o muzyczną edukację synka..I bardzo dobrze, bo być może - oto tu przed nami na zdjęciu, rośnie właśnie przyszły pianista i uczestnik konkursu chopinowskiego.. :)

Hehe. To niespełna półtoraroczny samouk. Gra bardzo, że tak się wyrażę, awangardowo.
Dobrze natomiast radzi sobie najstarszy syn. ma dobry słuch, potrafi odtwarzać zasłyszane melodie (metodą prób i błędów, ale w sposób, który mnie zadziwia, bo te próby polegają na odgrywaniu pozornie bezsensownych kombinacji dźwięków, które z utworem zdają się nie mieć wiele wspólnego, ale okazuje się, że w ten sposób znajduje to brzmienie, którego szukał. I potrafi sensownie używać drugiej ręki. Szkoda, że nie mogę mu zapewnić szkoły muzycznej, więc jego edukacja w tym kierunku ogranicza się do prywatnej nauki gry na keyboardzie i pianinie. Ale jego największą pasją są organy i ma w tym zakresie naprawdę imponującą wiedzę, a nawet potrafi ze słuchu określić, na jakich głosach grany jest dany utwór (i rzuca gromy na miejscowego organistę, który mało że niepotrzebnie cały czas buczy pedałem, to w porywach wykorzystuje zaledwie 1/10  dyspozycji instrumentu). Od niego np. dowiedziałem się, że organy w moim rodzinnym mieście ze względu na typ traktury należą do najnowocześniejszych w kraju! Raz nawet zdarzyło mu się trochę na organach pograć.

(http://farm5.static.flickr.com/4034/4267400012_1498be3a04.jpg)

Może namówię go, żeby zagrał dla Was jakąś wiązankę na nadchodzące święta.

O sobie pisał nie będę, bo moim największym sukcesem jest zagranie (ale tylko jedną ręką i bez nut) 40 sekund pierwszych Marsza Pogrzebowego. Potem utknąłem, bo trafiłem na taki fragment, którego nie rozgryzłem i który wymaga już większej sprawności ręki.

ależ fajnych chłopaków masz Łukaszu. Gratulacje! Moje dzieci są już dorosłe, ale patrząc na fotografie Twoich synków przypominają mi się czasy gdy moje dzieciaki były w podobnym wieku. Starsza córka uczyła sie gry na fortepianie i nawet nieźle jej szło. Niestety przerwała. Dziś kiedy w rozmowie powiem, że nawet nieźle grała to ma łzy w oczach. No cóż... Może to trochę także i moja wina. Może także dla mnie zabrakło cierpliwości?

Niebieskooki, niesamowite natchnienie i skupienie, zdjęcie w ramkę i na ścianę :) Jeśli synek naprawdę tak czuje muzykę, jak wygląda na fotce, to mogę tylko pozazdrościć i gratulować.

A w ogóle to kupuję klawisze, już dłużej nie wytrzymam, kropla się przelała.

Niedzielne leniuchowanie

(http://img.liczniki.org/20110501/2-1304266988.jpg)

Cudny:) Ale to chyba nie Twój :D

Czyżby leniuchujący Fritz..?? Prawdziwym cudem jest każda istota - dotyczy to również kota.. :D ;)

To zdjęcie przypomniało mi o tym, że mój kot jest na spacerze i trzeba go przyprowadzić do domu  ;)

A moje muzykowanie ... sąsiedzi mówią, że idzie mi coraz lepiej  ;D

Ku obopólnej radości...;) To z pewnością prawda - gdyby było inaczej, pewnie przestaliby się do Ciebie odzywać :D

Ewentualnie mogła to być ironia, ale skoro do tej pory problem sygnalizowano wyłącznie uderzeniami w rury od kaloryferów i obyło się bez policji to chyba nie jest tak tragicznie  ;)

A ja, zazdroszcząc bartusowi  ;) - skomponowałem dziś całkiem fajną impresję jazzową. W każdym bądź razie taki krótki utworek, wszystkiego ok 40 s., który chyba da się słuchać. Nie wiem tylko, jak go nazwać. I tu, zwracam się do Was z prośbą: zaproponujcie mi jakąś nazwę. Autorom najfajniejszej - zadedykuję utworek i umieszczę na FB.

http://www.youtube.com/watch?v=YUHR9x0RssE

A tak poza tym, cięzko pracuję nad kolejnym nokturnem Chopina. Cczemu wszystkie jego kompozycje są takie trudne ???.

Januszu, oto moje propozycje:

"Elektrony"
"Bieg elektronów"
"Orbity elektronów"
"Ławica"
"Ławica i rekin", albo "pstrągi w potoku".. :)

lub.."Światło lustra wody", "Lustro wody"..albo też - "Krople deszczu", "Muzyka (melodia) deszczu", czy po prostu "Deszcz".. :)

Taki troche freejazzik. Fajne
Moze jako tytul "Freejazzik"

Januszu, brawo, świetnie jest także tworzyć, a nie jedynie odtwarzać. Ale na nokturn niecierpliwie jednak czekam :)

Mam nadzieję Ewo, że jest wśród nas więcej kociarzy, choć niektórzy może jeszcze
tego nie wiedzą.Wymiziaj ode mnie swoją parkę.
Ten klipek zrobiłam niedawno dla znajomych(co by się pochwalić nowymi umiejętnościami :))
Trochę zmieniłam żeby nie był za b.prywatny :)
Dla Janusza, Ewuni i wszystkich kociarzy, koty po przejściach:
Kot szaro-biało-czarny-Lulek (znaleziony wraz z rodzeństwem w reklamówce zawieszonej w lesie na drzewie)
Kotka czarna - Samba (ze schroniska przez wiele miesięcy nie pozwalała się dotknąć)
Kot biało-rudy- mój Fritz (z podwórka, do dziś ma strachy)
Fotki z netu tylko na początku i na końcu dla ozdoby.

http://www.youtube.com/watch?v=DEhZIkdu6HE

Bartusowe "Freejazzik" jest dobre..albo po prostu "Jazzik" (lub "Impresja jazzowa") - kurcze, szkoda że nie poleciałem bardziej w tym kierunku.. :( (ale co tam, jest jeszcze jakaś szansa - bo przecież Bartusa nie ma na fejsie.. :D ;))

Tereniu, Ruduś i Malinka bardzo dziękują za pieszczotki i piosenkę! :-*

Koziołku i bartusie, dzięki za Wasze propozycje. Podziwiam zasoby inwencji tytularnej koziołka, które są bliskie moim skojarzeniom i odczuciom, ale i cenie propozycję bartusa, bo plasuje utworek we właściwym chyba ogródku.
Dlatego postanowiłem skompilować z waszych propozków taki oto tytuł: Pstrągi w freejazziku.
Dzięki Panowie. Utworek, rzecz jasna, dedykuję Wam obu :)

No i oczywiście, jak tylko skompiluję klipek na nowo (już z własciwym tytułem) umieszczę go na FB 8)

Tak... Otóż i zdarzył się mi cudny jubileusz: mój tysięczny wpis na naszym szafarskim Forum!!

Zastanawiam się,  czy na tę okazję nie powinienem zamknąć komputera na kłódkę? bo jako prozaiczna,  inżynierska dusza miarkuję, że każda rozbuchana aktywność z czasem niebezpiecznie mknie do asymptoty, której na imię rutyna. Na szczęście na przekór takim myślom szybko klecę nieliche tu usprawiedliwienie: czyż udając się na randkę warto brać zegarek? Nie, bo szczęśliwi czasu nie liczą!
Nasze Forum też jest dla mnie, jak oblubienica, wszak: czaruje, uszlachetnia, mami, ale i jak piękna białogłowa - karci, zazdrości, a nawet miewa fochy. I jak każda oblubienica ślicznie uzależnia. Ale, myślę sobie, przecież to całkiem pożyteczne i przyjemne uzależnienie. Będąc tu i dzieląc się z wami (zakamarkami mojej duszy nawet przeze mnie samego nie do końca zbadanymi) - uczę się i od Was nowych dźwięków, barw, nowych nieodkrytych krain za zielonymi brzegami. Jakież smutne bywa życie wędrowca, gdy takie krainy odkrywa w samotności? JAKIEŻ NPIĘKNE, GDY W GRONIE PRZYJACIÓŁ…

Kochani!
Droga Beatko, Tereniu, Koziołku, Moniko, Marku, Ewo, Joasiu, Piotrze, Patryku, Niebieskooki, Bogdanie, Sułku, Casablanco… (ta wyliczanka, wybaczcie, to tylko spiska z oficjalnych statystyk forum),  drodzy wszyscy uczestnicy! Trzymajmy się!  Ufam, ze już wkrótce na kolejne tysiączniki wszyscy wspinać się będziemy razem!
Tymczasem, jak na jubileusz przystało, aby okrasić mój ten, cóż:  nietuzinkowy, niecodzienny wpis  kolorową kokardką – podpinam do niego najnowszy mój YouTubowy klipek. Zgromadziłem w nim trochę obrazków z miejsc pobytu w Polsce, do których, jestem pewien, niejednokrotnie myślami wracał, będąc na obczyźnie, nasz ukochany Fryderyk Chopin. Pamiątkowym obrazkom towarzyszy zagrana i nagrana przeze mnie kolejna jego kompozycja: nokturn cis-moll (lub jak kto woli: Lento con gran esspressione). Tenże nokturn, o którym wielokrotnie tu,  na forum, pisaliśmy, słuchaliśmy, podziwialiśmy w doskonałych wykonaniach. Sądzę więc, ze dla wielu z nas  jest ona ukochanym nokturnem Chopina, a wiem z pewnością - jest takim dla piękniejszej polówki z Małżeństwa Melomanów (pozdrawiam MM!) a i jednym z najbardziej ulubionych przez Joasię (Ave Asia!)
Ten nokturn, pozwólcie,  zadedykuję jednak Beatce, bo to ona co rusz szturchała mnie i nakłaniała do grania nokturnów… i, uwaga, Beatka jest naszym liderem spędzającym w naszej kurierowej przystani najwięcej chwil. Betako, oto nagranie nokturnu ode mnie, dla Ciebie, ale pozwól, że i także dla całej szafarskiej Rodzinki , bo to dzięki Wam, kochani, wciąż gram sobie dla przyjemności i nagrywam kolejne utwory naszego ukochanego Chopina :-*

http://www.youtube.com/watch?v=AriHshpbWYQ

Do kolejnych tysiączków!
Wasz Janusz

Zaparło mi dech!
Myślę, że wyrażę myśl nie tylko moją: Dziękujemy Ci Januszu, że jesteś! :-*

Januszu, moje gratulacje nie tylko z okazji jubileuszu 1000-ego wpisu, ale i pięknego wykonania chopinowskiego dzieła...i tak jak rzekła Ewa: Dziękujemy Ci za to, że jesteś.. :)

Poczekałam z odsłuchaniem nokturnu, aż noc wejdzie w głębszą fazę. Janusz, pamiętasz, że słuchaliśmy tego utworu na żywo na jednym koncercie? Co prawda w ramach bisu, ale to było pierwsze REALne spotkanie kurierowiczów, czyż nie? A koncertującym był jeden z uczestników i finalistów konkursu chopinowskiego. Przy Twojej minikompozycji wirowałam wraz z obrazkiem z filmiku jak w Odysei kosmicznej Kubricka, teraz też wirowałam, od emocji i uczuć wydobywających się z tego Twojego wykonania :)

Mam nadzieję, że nie zamilkniesz teraz na dłuższy czas by nie zburzyć owej proporcji jedynki i trzech zer  ;)

Rzeczywiście,
trzeba mieć co powiedzieć aby tyle napisać.
Kapelusz z głowy przed Twoją wiedzą i talentami.

Bardzo piękne..Aż niemal słychać, że grasz to całą duszą.Tak subtelnie zanurzone w ciszy.
O klipku nie wspomnę bo jak zwykle doskonały.Te wierzby eh..
A w ogóle to ucieszyłam się, że będzie następny tysiączek i kolejny.
Wprawdzie kiedyś pisałeś, że ten utwór jest b.trudny ale...może kiedyś zagrasz mój ukochany nokturn c-moll??

Coś w tym jest, że
wierzby tak samo jak Wam wydały mi się najpiękniejsze w tym wszystkim.
Zachwycił się nimi Janusz bo je zamieścił,
zachwyciła się nimi Agnieszka…
Czyżbyście tak jak ja
wspomnienia wzrokowe ze wsi mieli
(i skojarzenia z czymś bardzo miłym)
piaszczystej drogi i wierzb na miedzach?

Wierzby, także brzozy to bardzo polski krajobraz, choć oczywiście
nie wszystkich regionów Polski.
A jeśli chodzi o piaszczyste drogi to takie jest Mazowsze, ale takie też są Kurpie gdzie ja się
wychowałam.To bardzo biedny region i gospodarze pewnie nie są tym zachwyceni.
Chopin to jedyny wielki polski romantyk, który naprawdę znał całą Polskę i myślę, że każdy nasz krajobraz
może współgrać z jego muzyką.

Ewo, koziołku i Beatko - gdybym mógł przesłałbym Wam teraz najgłębszy od mojego pianina ukłon. Dziękuję za wielkie komplementy. Beatko, oczywiscie i ja zapamiętałem ten nokturn z koncertu Mirosława. I własnie wtedy podjąłem decyzję, że muszę go kiedyś zagrać... :)
Marku, z pisaniem, jest trochę tak, jak i z mówieniem: ilość wytoczonych słów skrybę może i usrebrza, ale też oddala od złota. Tak czy siak - dzięki za szacun. ;D
Terenia, twoje słowa wzruszają i rozgrzewają, jak piecyk. Ale o nokturnie c-moll, please, nie wspominaj. Ze 20 razy przymierzałem się do niego i 20 porażek.  ::) (te cholerne oktawy środkowej części). Kolejnej, już bym chyba nie zniósł...

Słowo się rzekło, kobyłka u płota  :)

http://www.youtube.com/watch?v=YUHR9x0RssE
"http://www.facebook.com/v/1815065814703"

Klip świetny, ale muzyka..
Nie wypowiadałam się tu na jej temat bo niestety(na czym boleję zresztą)wszystko co choć trąci już nawet nie jazzem
ale w ogóle muzyką improwizowaną znajduje się poza granicami mojej percepcji.
Może dlatego tak lubię muzykę klasyczną, że znajduję tu porządek, który w jakiś sposób jest mi
potrzebny.
Bo mamy ekspozycję, tematy itd..a cokolwiek by się w utworze nie zdarzyło to i tak temat wróci a całość dobrnie do
końca.Może to daje jakieś poczucie bezpieczeństwa??

A tych oktaw Januszu nie można by zamienić np. na tercje :( :( :( :(
Zmykam, bo zaraz dostanę po głowie :)

Januszu, wielkie dzięki za dedykację, jest mi z tego powodu miło i czyję się z tego bardzo dumny.. :) - chyba wrzucę na profil w fb (zarówno i jazzik i nocturn) a co tam, niechaj wszyscy to usłyszą..i oczywiście zobaczą.. :)

Masz dużo racji, Tereniu, wpisując w polski krajobraz brzozy i wierzby. Do tych pierwszych roszczą także swoje uczucia Rosjanie. I dlatego szczególnie te drugie mogłyby być i są naszym narodowym, polskim symbolem i zawsze dopełniają swoim listowiem prawdziwą, polską szopenowską melancholię i żal. Zresztą, jest coś naprawdę majestatycznego w naszych polskich, mazowieckich wierzbach - pochylone nad polnymi drogami, są jak duchy przodków zasłuchane w szopenowską nutę. Nawet ta wierzba znad pomnika w Łazienkach mimo, ze zastygła w brązie - też, zdaje sie, ze wciąż jej słucha i słucha...
A wierzby z mojego filmiku - to fragment drogi, spod Sochaczewa, którą zapewne jechał Chopin opuszczając ojczyznę na zawsze.

Ale nie zapominajmy również i o dębach (Bartek to bodaj najstarsze drzewo w Polsce) i drzewach iglastych - lasów ci u nas zawsze było dostatek (na moich terenach tez występują duże obszary leśne, na jednym z nich znajduje się słynny poligon drawski - teren wprawdzie zakazany, ale wokół grzybów i grzybiarzy zazwyczaj w bród.. :))
 Przypomniała mi się przy tym pewna historyjka z epoki napoleońskiej, kiedy to cesarz wkraczał w 1806 na obecne obszary Polski..Siedząc z lekka przeziębiony przez wiele godzin miał przed oczami jedynie jednostajny, niekończący się leśny krajobraz..I tak spoglądając przez okienko jedynie z niedowierzaniem kiwał głową, zupełnie nic nie mówiąc..W końcu najwyraźniej tracąc cierpliwość, skinął do siedzącego obok nierozłącznego marszał. Duroc - "Patrz, co za dziwny kraj..tylko lasy i błoto, błoto i lasy - czy tu w ogóle nie ma miast ?? (tu lekko zachichotał). Duroc odparł: "Są Sir..ale podobno też gdzieś pośrodku lasów"..cesarz zrobił głupkowatą minę - "A zatem Murat będzie tu dobrym królem" - po czym obydwoje wybuchnęli śmiechem.. :) ;)

Świetna anegdotka Koziołku.  ;D

Szkoda, że zmienił się aż tak nasz krajobraz. Mateczniki zamieniły się w miasta i pola. Gryzę się w język, żeby nie zacząć tematu, kto trzebił nam lasy na skalę przemysłową podczas II wojny światowej...

Ave Janusz!!! Przepięknie zagrany nokturn. Pozostaje mi nadzieja, że klasa i wyważony spokój gry utworów Chopina przyjdzie mi wraz z wiekiem ;) 

Miewam dziwne skojarzenia, słowa Moniki wywołały w mojej głowie taką wizję --> Organizujemy sobie "zjazd" połączony z sadzeniem lasu  :) A potem wyrośnie "Las Szafarski"  ;D

Gdybym była Keats'em napisałabym odę do milczących gości, ale nie jestem, więc tylko
klipek

http://www.youtube.com/watch?v=8_WvF4WK758

Agnieszko. to naprawdę piękna idea, ale chyba nie tak łatwa do wcielenia w życie! No chyba, że Janusz pozwoli nam zalesić (np. zadębić) swoją działkę. :D ;D

Tereniu, nie możemy pójść tym tropem. Milczenie powoduje, że nas nie ma :)

Tereniu, Twoje klipki są coraz fajniejsze. No i umykając milczeniu w temacie są mądrym naszym szafarskim drogowskazem.

Uff, dzięki Janusz bo Monika chyba mnie żle zrozumiała:
"Trudno jest żyć z ludźmi bo trudno znieść milczenie"(Nietzsche)to zachęta do naszych gości aby
dali głos. Jeśli to jest nieczytelne to poprawię.

"Trudno jest żyć z ludźmi bo trudno znieść milczenie"(Nietzsche)

Jeśli ludzie nie mają sobie już nic do powiedzenia
to jest z ich związkiem źle, bo to świadczy,
że nic ich nie łączy (żaden temat).

Uważam też, że w kontakcie bezpośrednim,
sygnały pozawerbalne mają większe znaczenie
niż (najsłodsze nawet) słowa.

Tak też rozumiem powiedzenie
"mowa jest srebrem a milczenie złotem"
tylko porozumiewawcze sygnały.

MILCZENIE, ale w odpowiednim kontekscie.

W przedziale dwóch rabinów i jeden Żyd. Po kilku godzinach podróży Żyd się odzywa: „miałem nadzieję, że będę świadkiem rozmowy dwóch wybitnych umysłów, a tu cisza!”. Jeden rabin z politowaniem odpowiada: „ja wiem wszystko, on wie wszystko, to o czym my mamy rozmawiać?!

Przytaczając ten żydowski dowcip można by polemizować z Twoim stwierdzeniem, Marku... Po prostu: nie zawsze słowotok bywa miernikiem więzi... Ale prawdą jest i to, ze podstawą międzyludzkiej komunikacji od zawsze, uważano, są słowa.

Ale Twój przykład bardzo dobrze ilustruje to, że

postawa „ja wiem wszystko”

- w kontaktach międzyludzkich –
 choćby jednego podmiotu
(a co dopiero większej liczby ludzi)

jest najgorszą z możliwych postaw.

A poza tym
człowiek w ciągu dnia wypowiada się średnio przez 7 minut.

To jaki jest wynik człowieka,
który w ogóle nie rozmawia
czy to w pracy, czy w domu, czy z sąsiadami?

ten wynik jest, w myśl matematyki, ledwie o 7 min gorszy... (niecałe pół procenta wobec doby) nie tutaj więc kopie trzeba by kruszyć

"Czasami kochający się ludzie wolą się porozumiewać językiem, w którym nie potrzeba słów".

Wypożyczyłam wczoraj w bibliotece duńską powieść i wracając zajrzałam do niej na chybił trafił w kilka miejsc, natrafiając na powyższe.

Odnośnie dyskusji o milczeniu i porozumieniu - ostatnio wieszając zasłony zastanawiałam się właśnie, W MYŚLI, czy nie poprosić o asekurację przy tych podsufitowych akrobacjach syna, kiedy usłyszałam od niego: "Słucham, co mówiłaś?" ;D

Natknęłam się dziś na coś takiego:

(http://img402.imageshack.us/img402/995/ulicabunkier005.jpg)

Bogdanie, dzięki za oklaski.  ;) trochę przeoczyłem Twój post, za co sorry. Zawsze jest mi miło, gdy moja interpretacja Chopina podoba sie komukolwiek, a gdy jest nim osoba z naszego Forum - to już mógłbym konkurować z pawiem :D
Ale tak całkiem serio - gdy raz kolejny słucham mojej gry miewam ambiwalentne doznania: z jednej strony odnajduje w niej świeżość własnych wizji i muzycznych wrażeń, z drugiej - wyłapuje coraz więcej felerków, za które bierze mnie wścieklica. Ale co zrobić - taki już los amatorów: chcieliby więcej niźli umiejętności pozwalają.

Zaś co do Twego pokładanego zaufania w bonusy postępującego wieku - Bogdanie, byłbym z lekka sceptyczny. Z wiekiem można, owszem grac lepiej, ale można i staczać się po równi. Wg mnie wszystko zależy nie od ilości godzin spędzonych przy instrumencie w ciągu życia, a ilości przypadającej na jednostkę czasu. Ćwicząc dużo - grasz lepiej. Ćwicząc okazjonalnie - grasz jak na imieninach cioci. (Przepraszam wszystki ciocie i ich bratanków!!)
Mam nadzieje, ze sie myle, i ze naprawdę wystarczy Ci zaczekać, aż bez ćwiczenia wraz z wiekiem zaczniesz być ze swej gry coraz bardziej zadowolony. Ale obawiam się, ze podzielisz wówczas los jednego z królów, o których szatach pięknie pisał ukochany klasyk. A zatem, Bogdanie, nie czekaj tatka latka, a do roboty, przyjacielu! :)

Tym razem zachęcam Was do obejrzenia mało znanych fotografii Marilyn Monroe...
Pierwszego czerwca skończyłaby 85 lat

http://www.youtube.com/watch?v=ZUR2jE0Wjjs

Pikna to była, do końca kochająca uroki życia kobiecinka - autorze tego jakże uroczego, miłego dla oka filmiku..Janku z Babic  :D ;)

Oj była, była... I musze Ci koziołku powiedzieć, ze jej niewieści urok, jej prawdziwy obraz jako człowieka i naprawdę pięknej kobiety dostrzegam dopiero dziś. Wcześniej zawsze była dla mnie hollywoodską pacynką, papierową fotografią z kolorowych magazynów... taką niezmienną w swych kreacjach (jak i w życiu) "aktoreczką", tancereczką, piosenkareczką, kapryśną, rozpieszczaną, hołubioną, kochaną idiotką...

A w uzupełnieniu do mojego filmiku - ciekawy artykuł z dzisiejszego Onettu
http://film.onet.pl/wiadomosci/publikacje/chce-tylko-zeby-mnie-kochano-czyli-dziecinstwo-mar,1,4382639,wiadomosc.html

Film miły dla oka
przez to, że jest na nim piękna kobieta.

Marilyn Monroe
Należy do tych ludzi, którzy są symbolami
przełamywania stereotypów.

Dla mnie
każda
zadbana
dobrze umalowana
ładnie ubrana
pachnąca
kobieta
jest
Marilyn Monroe.

:D

Dobrze to ujalles Marku :D

Przy okazji poruszonego przeze mnie tematu wyglądu
nie sposób nie wspomnieć o języku.

Nasz język jest jak ubranie i wiele o nas mówi.
Nasze ubranie podpowiada obserwatorowi
nasz aktualny stan emocjonalny, stosunek do drugiego człowieka i świata.
(Ujawniają to kolory, staranność dobrania, schludność, efektowne dodatki).

Tak samo nasze konstrukcje językowe wypowiadanych zdań są
wskazówką dla słuchacza jak rzeczywiście postrzegamy świat i swoją w nim rolę i przez to jakimi jesteśmy.
(Ujawniają gdzie mamy swoje pola podboju i czujemy swoją sprawczość, a więc odpowiedzialność,
a gdzie uciekamy przed sprawczością, chowamy się w rolę ofiary, uciekamy przed odpowiedzialnością).

 :D..a mi "boska" Marylin Monroe kojarzy się przede wszystkim z jednym - symbolem seksu i ideałem kobiecości..a co za tym idzie pierwszymi fascynacjami, młodzieńczymi fantazjami  :D ;) Do tego można by jeszcze dodać piękną i kuszącą Marlenę Dietrich, Sophię Loren, Lolobrygide, czy "bogatą" Dolly Parton..nie pomijając i naszych świetnych pod "każdym względem" aktorek, jak np Beatkę Tyszkiewicz - zwłaszcza z filmu "Lalka', czy w tym chyba najistotniejszym (z oczywistych względów.. ;)), który usilnie od pewnego czasu poszukuję w sieci i niestety nigdzie nie mogę na niego trafić..tj "W starym dworku - czyli niepodległość trójkątów". Wspaniała produkcja.. :) ;)

Oto Toccata. Troche ja usprawnilem.
Muzyka lagodzi obyczaje, choc w tym wypadku nie jestem pewny.
 
http://www.youtube.com/watch?v=P1eVYb8z3yE&feature=mfu_in_order&list=UL

Szczerze i krótko: bardzo mi się podoba. We wstępie wpasowała się w ulubione przeze mnie klimaty Piazzoli, ale dalej - samodzielną  trajektorią podążała do własnego celu. Gratuluję!

A mnie MM kojarzy się z bezdenną samotnością i nieszczęściem.......

No nareszcie Bart..trochę się na nią naczekaliśmy, ale to nieważne - ważne że tak jak obiecałeś i w końcu jest  :) Słychać że utwór trudny technicznie...temat melodii, pierwotnie nieco przypominający pieśń legionową, teraz brzmi jakby nieco inaczej - chyba trochę zredukowałeś, zamiast tego pojawia się więcej szybkich "przebiegów" (zwł.w 1 części) co wg mnie jeszcze bardziej ubogaca utwór..Dobre też te dwa mocne akordy ok 1 minuty w f, lub ff (chyba), końcówka w piano też świetna. Ogólnie bardzo mi się podoba, świetny numer  :)..(na błędy w terminologii nie zwracaj zbytnio uwagi, jako amator piszę po prostu tak jak czuję.. ;))

Tak na marginesie dodam, że wczoraj, tj. w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, warszawiacy licznie wzięli udział w koncercie połączonym ze wspólnym śpiewaniem pieśni powstańczych. Ponieważ wydarzenie nie było transmitowane w TV, zamieściłem filmik z ostatnim bisem koncertu. Niestety, materiał jest dostępny jedynie dla moich facebookowych znajomych, za co z góry przepraszam wszystkich pozostałych.
http://www.facebook.com/video/video.php?v=248517575173298

Hmmm........znaczy się, że musisz ( lub nie) kliknąć- akceptuj zaproszenie  ;D

Błędne koło.
Prezentując tu swoje linki poruszacie się zamkniętym kręgu Waszych znajomych, którzy będąc " znajomymi" i tak do tych materiałów bez trudu dotrą.
A co ja mam zrobić, jak mnie link zainteresuje?:)

Wysłać zaproszenie do znajomych - to chyba najprostsza droga. Myślę, że zaproszenie nie będzie odrzucone.

Spotkanie z moimi przyjaciółmi - w Dusznikach-Zdrój

http://www.youtube.com/watch?v=mY-YpSCxZLM

Jestescie grupa, pieknych, szlachetnie wygladajacych ludzi.
Moja teoria sie zgadza: Sztuka i jej piekno ksztaltuja wyglad czlowieka.

Gogus wyglada troche jak Prokofiew, tylko, ze ma wlosy.

Januszu, rezyserze musze Cie pochwalic.
Bardzo ladna prezentacja.

Januszu, dzięki. Super prezentacja

A Wasze słowa wypowiadane na łamach TVP Kultura, a później tu, stały się ciałem. Cieszę się bardzo, prawie tak bardzo jabym tam była :)

A do tego spotkanie z Adamem Rozlachem, który te słowa cytował ... Dziewczyny mają piękną dedykację dla forumowiczów - czekamy na skan.

Januszu - piękna prezentacja, świetnie dobrane utwory.

Bartku - Prokofiew? Naprawdę? Jesteś pierwszym który mi to mówi ;)

Spotkanie mieliście to gratulacje. Piękne fotki, których nie jeden (ja na pewno!) by pozazdrościł.

Piotrze, koniecznie skan. Oj i nieuchronnie idzie do legalizacji naszej społeczności :)

Tak sobie oglądam ten filmik i dochodzę do wniosku, ze sie za szybko kończy: nawet śliczne preludium As cichnie, mimo ze nad jego tłem mogłyby jeszcze przewijać się nasze rózne zdjątka, których zrobiliśmy całkiem, całkiem NIEMAŁO. Dlatego mam do Was prośbę - doradźcie, jakimi zdjatkami uzupełnić filmik, tak, aby się kończył wraz z dźwiękami preludium. Na moje oko, mogłoby tam się jeszcze zmiescić kilkanaście...

 Moze zdjecie Janusza w szortach z kuflem piwa i dziewczyny bez makijazu tuz po wstaniu z lozka  rano.
Please .

sorry, ani jednym ani drugim ie dysponuje ;D

Życie w taki sposób również ma swój urok :)

wg mnie mógłbyś Januszku dołączyć więcej zdjęć (trofeów) z gwiazdami festiwalu - za mało Ingolfa, Lukasa, Daniila nie ma Sary, Marcina, Japończyka (z nim jest super zdjęcie) i paru innych... Pozdro :)

I nasz dusznikowy filmik trochę ubogaciłem, nieco potasowałem i... dokończyłem

http://www.youtube.com/watch?v=O3A9gJL1yAg

Jak zwykle bardzo dobrze dopracowane. Oglądało się z przyjemnością.

Po raz pierwszy widzę niektóre zdjęcia. Chyba nie wszyscy podzielili się swoją twórczością - nieładnie  ;)

w filmiku korzystałem ze zdjęć wykonanych przez Beatkę, Sławka, Dorotkę i z moich własnych. Część ściągnąłem z FB (z naszej szafarskiej strony). Z pewnością jest jest trochę fotek nieupublicznionych. Nawet chyba Twoich, Piotrze ;D
sadzę, że jednak te najatrakcyjniejsze znane są już nam wszystkim  :)

tak Januszu, filmik w wersji V2. prezentuje się równie ciepło i nastrojowo. Tak było!

aha, gdybyś Januszu dostał w końcu skan wpisu (dedykacji) Pana Rozlacha to także wklej do filmiku

Ten wpis (oba egzemplarze  :o ) jest w niezawisłym posiadaniu Asi... No własnie, Asia - where are you ??? Stęskniliśmy się za Tobą. Zrób, prosze, skanik dedykacji i wrzuć go, please, na szafarskiego FB

Asia zapracowana biedactwo po uszy!

A ja zostałam muzą i pracuję w zawodzie ciężko i w pocie czoła, odsłuchując raz za razem "dzieło", bo się oderwać nie mogę.
Brawo  :) I czekam na ciąg dalszy!!! Niecierpliwie. Bo się w takim momencie urywa, że podpada pod znęcanie  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=9jZ9LTWTLHk

trochę mnie zainspirowało to
http://www.youtube.com/watch?v=92cwKCU8Z5c     (zresztę już podawałem link w niedawnym czasie)

Tuco, super!

Znalazłeś Leszku więcej subtelności i zadumy w utworze ABBY niż ja jestem
w stanie usłyszeć no i wspaniale grasz :)
Przykro mi z powodu Adamka :(

Świetnie Leszku..nieźle wymiatasz na tych klawiszach - takie pytanko, ile czasu zajęła Ci nauka na tym powiedzmy sobie szczerze, nie najłatwiejszym przecież instrumencie..??  :)

Nieźle Leszku masz talent do improwizowania i komponowania - zazdroszczę ci...

I ja zazdroszczę. Bo improwizować - to łatwa sztuka. Ale improwizowac tak jak Ty - z pomysłem na improwqizację - to już Sztuka z dużej litery.

tuco

Co to bylo.
Dla mnie troche nieskladne.

Ja w zasadzie wciąż się uczę, ale czy kiedykolwiek się NA-uczę? Pytanie otwarte, nie znam odpowiedzi. Ten instrument, załączony w filmiku o bardzo słabej, wręcz zniechęcającej jakości, posiadam od marca 2008 roku. O dziwo - pierwszym kawałkiem za jaki sie brałem była Etiuda Chopina op.10 no 1... Cóż nic z tego nie wyszło, bo troszkę się zniechęciłem, ale filmik też jest na kanale :)
Tak się składa, że nie wiedziałem i do teraz nie jestem pewien, czy zainspirowała mnie piosenka Abby, którą to można się zachwycać przez pokolenia. Miło mi, że Ci się podobało. Cenię każdy gust :-) A co do siebie - jestem realistą a nie tylko samokrytykiem. To, że umieszczam takie wstawki w Eter, świadczyć może o pewnym dystansie do mojego hobby jak również o niespełnionych marzeniach czy ambicjach. Skłaniam się do tezy, że dobra kompozycja lub improwizacja to taka, która dobrze odwzorowuje wiedzę o instrumencie, jego możliwościach oraz pomysł (natchnienie). Widziałem wiele improwizacji, których nie ośmieliłbym się tak nazwać. Są to profesjonaliści ze wspaniałym 'warsztatem' muzycznym i osobowościowym. Pomysł zawsze rodzi się w głowie, ale nie rodzi się z niczego. Coś na kształt pojęcia ewolucji przeniesionego do muzyki.
Mniej składne niż polonez-fantazja Chopina, ale bardziej składne niż losowo wygenerowane dźwięki przez komputer :)
To kwestia gustu oraz względności punktu widzenia. Mam w głowie jeden utworek, który składam, poprawiam, "drę kartki papieru". Nie potrafię go zagrać, dlatego chętnie dowiem się od Ciebie Bartusie, jak można w najłatwiejszy sposób usłyszeć swoje pomysły, nie znając nut.

Spoko, Leszku, pamiętajmy, że tacy jak Ty, jak ja - to trochę inna liga i inna nad nami wysokość poprzeczki  :)

Według mnie
ten swój utwór
skomponowałeś i wykonałeś
z wielkim wyczuciem i znawstwem
m u z y k i

Dobrze, ze napisales muzyki z malej litery.

http://www.youtube.com/watch?v=8FsfoSyoQbo
 :D

Tuco to Ty?

Fajnie brzmi gra lewej ręki, trochę jak kontrabas :)

Tak to moje wykonanie.Rzeczywiście. Spodobał mi się kontrabas jako instrument dzięki temu utworkowi. Im mniej dźwięczny tym lepiej. Doskonale pasuje to utworów smutnych, monotonnych czy żałobnych.
Użyłem dźwięku, jaki jest w zasobach mojego pianina cyfrowego tj. acoustic bass.

Fajne! ;D

Tradycyjnie chciałem się pochwalić swoim wykonaniem. Na tą chwilę lepiej nie umiem.
(brzmienie pochodzi z wtyczki vst dzięki klawiaturze midi - cóż... nic nie zastąpi naturalnego instrumentu ::))
http://w823.wrzuta.pl/audio/6qKX9wSQpxR/prel-b-minor

Leszku! bardzo pięknie rozpoczęte, z oddechem, refleksją, zadumą... potem coś szwankowało w tempie. Ale ogólnie jest naprawdę porzadne i ciekawe! Gratuluję!. Koniecznie podepnij pod dźwięk jakąś fotkę (fotki) wyedytuj filmik, wrzuć na YT a nastepnie na Chopin-Tube! Wreszcie nie czułbym się tam samotnie  :D

Leszku mi się podobało - ale "puryści" Chopina zapewne mieliby wiele do zarzucenia ;). Pozdro

Chciałabym tak grać. Tymczasem mam tylko  sny, że umiem wspaniale odgrywać chopinowskie pasaże z zamkniętymi oczami.
Purystami w tym przypadku bym się nie przejmowała. moim zdaniem dobra i rzetelna podstawa, a teraz może być coraz  lepiej :)

Moniko, sny czasem przewidują przyszłośc, więc, ko wie?  :D

Kiedyś pasaże mi wychodziły, jak byłam małą dziewczynka i siedziałam pupka na klawiaturze :)
Odnoszę wrażenie, że na tym moje wykonanie się zakończyło :)

No wiesz, wrazenie, to jeszcze nie wyrocznia :D
A poza tym Twój dziecięcy styl grania kto wie czy nie wyprzedził epoki, teraz tylko trzeb by kontynowac styl i dzieło....
A całkiem serio... byc może podświadomość podpowiada Ci, gdy tak zamykasz oczy, że mogłabyś miec te pasaże dla siebie, gdybyś przy klawiaturze posadziła swojego królewicza.  :)

pod warunkiem, że ten królewicz umiałby grać owe.
Hop, hop królewiczu, iczu...iczu......

Planuję nauczyć się utworku Tico Tico. Na razie gram ze słuchu, ale wolałbym mieć zapis nutowy. Jeśli ktos dysponuje fajną wersją tego utworu na pianino to prosze o link. Najlepiej, żeby był to plik pdf o dobrej jakości. Wtedy zgłoszę to jako request do takiej Amerykanki, która uczy grać na youtube (jej wskazówkami kierowałem się nauce preludia h moll)
Jej profil to:
http://www.youtube.com/user/bbdhrggl

Dziękuję za krytyczne uwagi oraz komplementy 8) moich muzycznych prezentacji,
jeśli ktoś miałby ochotę skrytykować pracę rąk z lotu ptaka to może posłużyć się tym nagraniem
http://www.youtube.com/watch?v=8MvOhNF5Zyc
Niestety youtube jakoś przekłamuje synchronizację audio/wideo i nie mam na to wpływu.

Udało mi sie poprawić synchronizację, poprzedni link nieaktualny.
Oto aktualny link: http://www.youtube.com/watch?v=D_eRiB2O27Y

Teraz brzmi jeszcze lepiej. Ładne wybrzmiewanie dźwięku, subtelne rubato. Właściwie nic dodać nic ując - ... poza drobiazgami - profesjonalna produkcja! serio! :o
Lechu, możesz to śmialo wrzucić na  ChopinTube

Wrzuciłem na Chopin Tube :) Trochę miałem zabawy z moim facebookiem. Weryfikacja konta, sms itd.
Jak zakładałem konto, to wpisałem sobie testowo fikcyjne imię i nazwisko i teraz niestety nie potrafię tego zmienić, tak więc
na facebooku widnieje informacja że niejaki Ksawery Oligorski przesłał wideo.
(Jeśli ktoś może mi doradzić jak zmienić wyświetlanie tej informacji to bardzo dziękuję. Obecnie konto mam już zweryfikowane i powinienem być podpisany jako 100of1000).
To Chopin Tube jest jakoś mało oblegane przez wyborców(słaba frekwencja oddanych głosów) :D

myślę, ze lada chwila się poprawi! O - własnie już poprawło! ode mnie wskoczyła piąteczka :D

a przy okazazji, imć panie Ksawery, zapraszam do odsłuchania nagrań kolegi z Forum :D

ps
szkoda, ze w swoim klipku zapomniałeś na końcu umieścić reklamy naszego Forum... Może, póki nagranie jeszcze nie zapuściło korzeni - warto by uzupełnić?

uzupełniłem braki z poziomu youtube, dodałem 10 sec. adnotację i widoczny link w opisie.
http://www.youtube.com/watch?v=D_eRiB2O27Y

Nasz Janusz gra Rachmaninowa, oklaski  :)

http://www.youtube.com/watch?v=wI47e6HoBCU

Jam ci, nie chwaląc się, zainspirowała, zupełnie niechcący, ale skutecznie. I zazdroszczę...

Absolutnie chapeau bas, proszę Państwa!!!!
Dla Muzy oklaski podwójne!!  :D ;D :)

Nowy utwór naszego kompozytora (poza forum mam nadzieję i wiem, że nie tylko ja, chwilowo)
odpowiada klimatowi dzisiejszego i jutrzejszego dnia:

http://www.youtube.com/watch?v=VXr1o9hZXwc

Świetna interpretacja Janusszu!!!!!

Beatko, Izo, Ewo - bardzo, baaaaaaaaardzo dziękuję za komplementy.
To był chyba najtrudniejszy utwór w całym moim "artystycznym życiu", z którym nie dość , ze postanowiłem się zmierzyć ale w postanowieniu dotrwałem do samego końca. Dopiero podczas rozczytywania nut uzmysłowiłem sobie, jak trudne będzie wyzwanie i jakim jestem wielkim, nieodpowiedzialnym romantykiem porywając sie z przysłowiową motyką na oślepiające słońce.
Zdaję sobie sprawę z pewnych ułomności i wielu niedostatków mej interpretacji, ale z drugiej strony - przekazałem utwór tak, jak go autentycznie słyszę i czuję. I jeśli nie tylko mi, ale i Wam sie spodobał, to dostałem od losu najpiękniejsza nagrodę. Dziękuję Wam, kochane Panie, za nią!

Panom możesz też podziękować :) Się podoba Twój wykon.

Januszu gratulacje. Naprawdę piękna muzyka. Dostrzegam, że włozyłeś w nią całe swe serce. Dzięki.

Hejka Panowie! wielki podziękunek i dla Was...  :D

 Dla miłośników...

http://www.youtube.com/watch?feature=player_popout&v=c6DaVdILu_o

Januszku - a ja ciągle pod wrażeniem tego Rachmaninowa! bis!
Tuco - bis!!

Januszu,
jesteś tak zdolnym, tak pracowitym - jak człowiek renesansu.  :)
Miło się ogląda zdjęcia przyjaciół z forum a dedykacja – słodziutka.


Preludium w wykonaniu Leszka takie bliskie sercu i
wspaniała lekcja dla chcących ćwiczyć ten utwór Chopina.  :)
Brawo!

A serenada wykonana przez Bartka to najwyższy kunszt skrzypcowy  :)
i Agnieszkowe video z kocimi portretami - urocze.  :)

Marku, jak zwykle jesteś najbardziej życzliwą duszą naszego Forum. Dzięki Ci za Twe uznanie!

Kochani bardzo serdecznie Was przepraszam,pomyliłam linki, byłam dziś po
prostu bardzo zmęczona.
Nastrojowa kompozycja Bartka tutaj:

http://www.youtube.com/watch?v=Xk2Es1ms4GI

Z wielką przyjemnością wysłuchałam wszystkich trzech utworów:)

Preludium w wykonaniu Leszka piękne, zamyślone, romantyczne.

Rachmaninow w świetnej interpretacji Janusza nieco mroczny, poruszający... wielka, głęboka muzyka.

I dzieło własne Bartka - nastrojowe, jazzujące, lekko nostalgiczne, otulone mgiełką jesiennego smutku.

Serdeczne podziękowania za muzyczne wzruszenia:))

SadSunnyDay - jak prawie zawsze u bartusa: inteligencja konstrukcji idąca w parze z estetyką melodyczną. Kolejny drobiazg, którego słucha się z zainteresowaniem ale i pewną zadumą, która w kontekście (sądząc po tytule) zaduszkowych klimatów sprawia, że ta muzyka pobudza do rozmyślań i frefleksji

Joanno, wielkie dziekuję za życzliwą recenzję :). Też mam takie wrażenie, że jest to jeden z najbardziej głebokich emocjonalnie utworów (może i ten największy), który udało mi się kiedykolwiek zagrać

To prawda, że pierwszy raz usłyszane wykonanie, staje się wzorcem do ponownych rozważań danego utworu. "Wzorzec" wykonany w ten sposób, na pewno długo będzie konkurował z innymi interpretacjami.
Dzięki Janusz za lekcję twórczości Rachmaninowa  :)

P.S. Po cichu szykuję moje nowe wykonanie pewnego walca. Wkrótce się nim podzielę.

Niejako kontynuacja poprzedniego posta:
walc Chopina op 69 nr 2 (http://www.youtube.com/watch?v=lYAoJ4vaxyY)
Nagrywałem to pięć razy i są wciąż są błędy. Jeśli ustawię na dużą czułość klawiatury, to tracę na dynamice (wszystko jest podobnie głośno), tzn. stosunkowo lekkie naciśnięcie klawisza powoduje dość głośny dźwięk. Jeśli ustawię na małą czułość dynamika jest lepsza, ale gorzej sterowalna - zbyt lekkie naciśnięcie klawisza nie generuje dźwięku.
Lepsze efekty daje używanie klawiatury jako urządzenie midi. Wadą jest wtedy bardziej sztuczny dźwięk, kłopoty z działaniem pedału oraz cena takiego oprogramowania (choćby The Grand 3 firmy Steinberg)

cieszy, ze stale wzbogacasz repertuar i doskonalisz brzmienie. Z własnego doświadczenia mogę podpowiedzieć, ze każdy utwór - zanim zacznie wybrzmiewać zgodnie z czuciem i rozumieniem - musi się po prostu pod palcami uleżec. Pięć nagrań - to własciwie niewiele wiecej niż nic. Ja - zanim ostatecznie nagrałem Rachmaninowa (po opanowaniu pamięciowym) - ponad piędziesiąt razy kasowałem poprzednie nagrania.

Januszu w zasadzie powtórzę to co napisałem gdzie indziej ;)..Świetne wykonanie - klimat, nastrój, operowanie dynamiką, potęga brzmienia (cz.3) - oddają istotę tego dzieła, w Twoim wykonaniu wyczuwa się bowiem to co w nim najistotniejsze tj ducha Wschodu...Zwykle może też być tak, że odpowiednio zrozumieć i nalezycie zinterpretować jest w stanie tylko ktoś taki, kto posiada w sobie ową cząstkę "ducha", stanowi i podobnie czuje..tak jak się powinno w tym konkretnym przypadku odczuwać - Ty to posiadasz Januszu, raz jeszcze moje gratulacje..Rachmaninow byłby zadowolony :)

Co do kompozycji Bartka..no nie wiem co powiedzieć, tak aby (jeśli nas ogląda) nie poczuł sie w jakimś stopniu urażony ;)..naprawdę nie wiem - tym razem takie sobie ;), słyszałem dużo lepsze numery w jego wykonaniu :)

p.s.to na skrzypcach z filmikiem z kotami to też Bartka ??..całkiem inna piłka - świetne (zwł te szybsze motywy) :)

Leszku co do Twojej ostatniej produkcji, wolałbym poczekać na opinie innych :D - w każdym razie mnie się podoba..:)

a ja w zasadzie, mogę koziołku powtórzyc, ze mnie zamurowałes taka hiper opinią. Serdeczne Ci dzieki raz jeszcze :)

Januszu - gratuluję interpretacji preludium Rachmaninowa. Zwłaszcza monumentalne oktawy części pierwszej i trzeciej (Tempo I, pesante przy trzech albo czterech f) brzmią bardzo ekspresyjnie. To jest muzyka głęboko przeanalizowana, świadomie wykonana; świetnie!  ;)

Co do miniatury Bartusa, unser Komponist - przemawia do mnie wielka prostota tej wypowiedzi. Dobrze skonstruowany motyw główny, kilkakrotnie powtórzony z modulacyjnym mikroprzetworzeniem - 'pozostaje w głowie' - wyczuwam inspirację bachowsko-mozartowską (ciekaw jestem, czy Bartus komponując SadSunnyDay myślał o którejś z Adagiowych fantazji Mozarta, zwłaszcza tej w c-moll). Podsumowując - można by probably potraktować ten utworek jako quasi-Mozartowskie Adagio z jazzującym akompaniamentem i harmonią.

Tuco - czekam na kolejne odsłony twojego pianizmu, zachęcam - brawo!  ;)

Jestem ciekawy, czy dobrze odczytałem intencje Bartusa - może być, Bartek, potwierdził/zaprzeczył?

Dzięki Pat za gratulacje i uznanie :). To prawda - "siła" mojego wykonania chowa się w ekspresyjnych akordach spinających jak nawiasy wartką, żywą środkową część preludium, z którą, mam tego świadomość, nie za bardzo sobie poradziłem (a przynajmniej nie tak, jakbym chciał  ;)) Ale jako całośc - jestem w sumie zadowolony. Jeszcze raz dziękuję za opinię!

Jeszcze a propos preludium taka mała ciekawostka wykonawcza:
Otóż nie wiem, czy sposób notacji preludium na pięciolinii pochodzi od samego Rachmaninowa, czy może jest pomysłem redaktora edycji, ale oto rozczytując ten utwór - po raz pierwszy w swej praktyce pianistycznej spotkałem się z notacją kompozycji opartej nie na dwóch a na czterech pięcioliniach. Taki zapis wymaga od wykonawcy dokonywania "syntezy" akordów ze wszystkich czterech. Pół biedy, jeśli w danej chwili cztery akordy nie były jeden nad drugim, gorzej, gdy tak sie jednak zdarzało. Wówczas trzeba było je "łamać' co można wysłuchać choćby w 3:26 albo 3:42
http://www.youtube.com/watch?v=wI47e6HoBCU
naprawde, było to dla mnie ciekawe doswiadczenie i szkoła cierpliwości i pokory dla dzieła ;)

Czas rozpocząć trzeci tysiączek.
Zastanawiałem się, jak i czym? Mój wybór padł na Rachmaninowa. Może dlatego, bo to wdzieczna kontynuacja poprzedniego mojego nagrania, a moze dlatego by podkreślić, że na naszym Forum króluje wprawdzie Chopin, ale dla każdego innego Twórcy miejsca ci u nas dostatek? Na pewno tak!

To moje najświeższe nagranie dedykuję Markowi -  najbardziej przyjaznej duszy naszego Forum, najżyczliwszej każdemu

Aro50 - oto "moja" wokaliza dla Ciebie, ale do wysłuchania której zapraszam z ukłonem oczywiście każdego z mych forumijnych przyjaciół

http://www.youtube.com/watch?v=HBGPsJSB4AE

Januszu

przepiękna własnoręczna muzyka i
piękne własnoręczne video
szczególnie ubogacające nasze forum.

Wnosisz wiele zaangażowania i pracy we wszystkich działach
aby to nasze forum tętniło życiem i było dla każdego interesujące.

Janusz, jak zwykle klasyka! Ja już mam poważne problemy z rozróżnianiem profesjonalizmu z amatorszczyzną  :D ale niech już tak pozostanie, bo o gustach rządzi klient/słuchacz (jak w ekonomii = Klient Nasz Pan).

Zrobiłem małą poprawkę w pewnym moim nagraniu(sprzed prawie roku) i dodałem słowa hymnu mojej szkoły podstawowej.
Można przesłuchać + pooglądać tutaj: http://www.youtube.com/watch?v=XMfD5jopmNc
Dopiero kilka minut temu dowiedziałem się, że muzykę i słowa napisali nauczyciele, którzy mnie uczyli.
Wykonanie to wzorowałem na wykonaniu hymnu w wersji na żywo z okazji różnych świąt w tym rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego w Szkole Podstawowej im. Królowej Jadwigi w Nowym Sączu.. jakieś 20 lat temu z hakiem 8)

Co do hymnu licealnego - niestety go nie pamiętam - jeśli dostanę odpowiedź mailową z nagraniem to nagram i ten cover.
Ehh..., ta sentymentalna podróż do lat dziecinnych co jakiś czas się nawraca ::)

No tak, klasyka - mon amour, chciałoby mi się powiedzieć. Wielokrotnie sięgałem po współczesne standardy - ale nigdy nie dawałem sobie z nimi na tyle rady, by być usatysfakcjonowany. Pozostanę więc przy klasyce. Przynajmniej poki co...
I właśnie te póki co sprawiło, że na tapecie zagościł u mnie kolejny klasyk - pan maestro Schumann. Jego przeuroczy drobiazg fascynował mnie przez lata. Niedawno trafiły do mnie nuty - no i stało się.  :) Zagrałem sobie Schumanna  ;D i to tym razem nie tylko na fortepianku.
Posłuchajcie, proszę. Ciekawe, który z instrumentów brzmi w tym nagraniu lepiej ???
Dla mnie - osobiście -  klawesyn 8)

http://www.youtube.com/watch?v=oFYx5EHneDs

pięknie Januszu. Dla mnie oba instrumenty brzmią ciekawie. Klawesyn jest tu zaskakujący. Przyzwyczajeni jesteśmy w tej kompozycji do fortepianu. :)

Zdecydowanie pianino. Widać w nim możliwości dynamiczne, efekty zaskoczenia/przestraszenia słuchacza - budowane na dynamice.
Klawesyn z tego, co kojarzę i słyszę - jest pozbawiony tej możliwości. Oczywiście jako instrument ma swój urok (mnie się z Bachem kojarzy).
Dobre, czyste wykonanie Janusz a utworek Schumann'a miły w odsłuchu :D

Jaki klawesyn? Ja tu słyszę elektroniczny instrument:( Ale wykonanie bardzo mi się podoba, jest wesołe i krzepiące, a fotki są po prostu fantastyczne!! P.S. Kim jest ta piękna białogłowa, która pojawia się w klipie?  Ze zdjęć miarkuję, żeś wesołym chłopakiem jest, to mi się podoba :)

Koledzy, wielkie dzięki za komplementy!
Mogę tylko dodac, że na "klawesynie" grało mi się jakby łatwiej, byc może dlatego, że jak słusznie zauważa Leszek - ma on mniejsze możliwości dynamiczne. 

Sławku, w zasadzie słusznie słyszysz i kwestionujesz, boć to na czym zagrałem z pewnością nie było klawesynem, ale z drugiej strony - nie było również fortepianem (a na to, pewno z premedytacją - nie zechciałes zwrócić uwagi ;)). Oba - to oczywiście ten sam instrument - poniekad całkiem porządny cyfrowy Roland. W moim przekonaniu poziom imitowania przez niego klawesynowego dźwięku jest nie gorszy od rejestrów fortepianu. Powiem więcej - nie ma powodu twierdzić, aby dźwięk był lepszy lub gorszy, mniej lub bardziej sztuczny, bo u Rolanda dźwięki nie są imitacja - a odtwórstwem na podstawie oryginalnych sampli nagrywanych z prawdziwych instrumentów. To coś jakby inteligentny "magnetofon". Jeśli więc można mieć zastrzeżenia do dźwięku - to dzieje się tak za sprawą sprzętu, na którym odsłuchujemy. Zwróćmy uwagę, że nawet oryginalne nagrania dokonane na klasycznych instrumentach odsłuchujemy tu nie na sali koncertowej - a poprzez zapis utrwalony elektronicznie. Ten mój Rolandzik działa nie inaczej. :)

To moja "połóweczka" - Renata  :)

Święta racja Janusz, chociaż brzmienie klawesynu na moim(fatalnym w dynamice) Casio Px 110, klawesyn brzmi inaczej - zresztą sporadycznie eksperymentuje z innymi brzmieniami niż fortepianu.

Wiem oczywiście, Januszu, że dźwięk fortepianu został również wygenerowany przez urządzenie elektroniczne, wszelako- o ile brzmienie pianina przypomina oryginał, o tyle dźwięk klawesynu jest od niego baaaardzo daleki :)

Zamieściłem nowy klipek z "Love of my life" zesp. QUEEN http://www.youtube.com/watch?v=SGEHwFrKehQ&feature=youtu.be
Pozdrawiam wszystkich serdecznie - oby do wiosny - trzymajcie się :) :-*

Melodyjnie - bardzo dobry kawałek. Gdybys grał bardziej legato (albo większy użytek robił z prawego pedału) byłoby już super.
Co do "reżyserii" filmu - szkoda, ze nie skorzystałeś z mozliwości animowania fotek i przejść. Zwieksza to jeszcze bardziej doznania dla oka, których, owszem, było niemało, ale moglo byc przwecież wiecej :-)

Rzeczywiście, ładnie zagrane, z pasją.

"Hello". Wykonanie i aranżacja: Bodzio.Ozdobiłam ja.

http://www.youtube.com/watch?v=t8X1VzfOs2Q&feature=youtu.be

Piękne te serduszka Agnieszko  :) i
bogata aranżacja Bogdanie  :)

Bo Szubertiadzie chyba na naszym Forum zawiązał się całkiem pożyteczny "duecik"  :D
Za ciosem, kochani! Czekamy na ciąg dalszy  8)

Otrzymałam obietnicę, że będzie ciąg dalszy.Już się cieszę.

Gratulacje Bogdanie i Agnieszko. Bardzo nastrojowa muzyka i uspokajająca aranżacja.

Przyznam się, że jestem zszokowany doborem zdjęć i filmikiem zrobionym przez Agnieszkę...Cudne...Teraz żałuję, że się nie przyłożyłem - to w zasadzie był tylko projekt nagrania i miałem go dopracować (zrobić jakąś aranżację - smyczki, jakieś głosy...) Najbardziej podobało mi się zdjęcie początkowe: pianista ( szkoda, że nie ja ) grający na fortepianie w świetle księżyca i zdjęcie końcowe - młodej  ;D dziewczyny tulącej się do owego księżyca - szalenie romantyczne...Dzięki ci Aguś  :-* :-* :-* Podoba mi się taka współpraca ;)

Super duecik, współpraca wrze  ;D Bogdan, Agnieszka - fajny pomysł :)

Bardzo ładne wykonanie Bodzio. Subiektywnie mówiąc - również ładny wybór repertuaru. Najbardziej doceniam jednak swobodę interpretacji i to, że nie słyszymy muzyki w takcie "szwajcarskiego zegarka". Zakończenie urocze. Brawa dla Teresy za romantyczne obrazki w tle - aż proszące się o spojrzenie na nie przy tej piosence.

Moja dzisiejsza walentynka, Skromny dowód mojej tfurczośći i oczywiście miełości.
Bardzo się podobało :D ;)
(http://img.liczniki.org/20120214/Joansv-1329237225.jpg)

Aga, masz ode mnie walentynkę: http://www.youtube.com/watch?v=uNJ3IbKgS2M&feature=related.  ;D

Bardzo serdecznie dziękuję.
Niestety Jonas nie był tak miły jak Ty i nawet do mnie nie zadzwonił :(

Nagrałem dziś kultowy standard Gershwina "The man I love". Z myślą o urodzinach Chopina. Czemu tak? Piszę o tym na wątku poświęconym urodzinom Chopina...

Tu dla porządku podpinam tylko link do nagrania


http://www.youtube.com/watch?v=YNm2oMf9QpI

Bardzo ładnie Januszku - poczułem się przeniesiony do początku XXw - te knajpki z muzykami przy pianie...teraz takich nie ma.. ;)

Teraz zauwazylem Patryku Twoj Post.
Przepraszam za tak duze opoznienie z odpowiedzia.

Odczytales te intencje lepiej niz ja sam moglbym to zanalizowac.
100% racji.
Dzieki

Wszystko tu jest ładne - The man I love Januszka - małmazja!
Kartka Tereski walentynkowa - ach! 
 Filmik Tereso_Agi i Bodka - super!

A jutro w radiowej Dwójce ma być SZUBERT~~~~! ;D

Znajdujemy sie w sklepie antycznym. Na scianach wisza zegary. W pokoju panuje polmrok
Jeden z zegarow zaczyna sie jakac, chyba zadurzyl sie w klikajacej nieopodal zegarzycy.
Tyka... nierowno.., to sie nie podoba Szwajcarom.
Rozpoczyna sie klotnia (stretto).
Cale szczescie, wszystko dobrze sie konczy. Kontrole przejmuje CZAS, ktory plynie niezmiennie dalej.

P.S.
Wszystkie efekty dzwiekowe grane sa na fortepianie preparowanym.

Oto link:
http://www.youtube.com/watch?v=XHckF2xeWDw&feature=youtu.be

Sliczne i wdzięczne! Jak stary zegarek z dewizką...

Ciekawe to to jest w swej dziwaczności. Tik tak tik tak. Tyle zapamiętałem ze słuchu. Zegar tyka inaczej niż kończy tykać. Brawo za pomysł opisania rzeczy codziennego użytku za pomocą muzyki. Całość wygląda bardzo fachowo, nie mniej jednak dla mnie jest dziwolągiem (być może dlatego, że to ja jestem dziwolągiem i nie używam tykających zegarków).

Leszku.

Jezeli Ty uwazasz ten maly utworek-zart za dziwolag, to nie wiem jakbys zareagowal na prawdziwie awangardowy utwor XXI wieku.
Chyba palpitacja serca  :D

Gandarwko.
Bardzo podoba mi sie Twoje skojarzenie.
Dzieki.

O, dzięki, Bartusie... :) Bardzo lubie różne "zabawy przyjemne i pożyteczne"... Takie zabawy z czasem może mniej pożyteczne, ale przyjemne... Będzie jakiś dalszy ciąg??
Acha, :-\ jakie to jest pianino preparowane?  ::)

Fortepian preparowany moznaby rzec wymyslil J.Cage - awangardowy i kontrowersyjny kompozytor naszego wieku.
Oto link ,w ktorym wszystko jest opisane:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Fortepian_preparowany

PS
Ciag dalszy? Chyba tak - moze nie z Czasem, ale z jakims innym zjawiskiem.

... myślałam, że coś od siebie napiszesz o tym preparowaniu...  ;)

Przeniosłam się w okamgnieniu do sklepu z szyldem Antike Uhren Verkauf Reparatur ale nie przy ruchliwym 24h Graben, tylko gdzieś w bocznej 'Gasse'.
Utwór-żart, ale z drugiej strony przypomina, że tempus fugit.

Bartku, keep composing  :)!

Pytanie do Janusza  8) Czy uczysz się grać tego Pana Tadeusza? Ja jestem na etapie szlifowania i minimalizowania pomyłek palcowych czyli jak sam to kiedyś napisałeś "układania utworu w palcach". Tam gdzie w nutach gra się oktawkami niektóre dźwięki, jak gram wszystko oktawkami, gdyż uważam, że tak to lepiej brzmi. Dodałem też w dwóch miejscach akordy, które lepiej pasują do końcowego efektu.
Jak na razie efekt marny tzn. z pomyłkami.

Oto jedno z moich dotychczasowych wykonań
http://w319.wrzuta.pl/audio/4zudfdP5EnC/mr_tedi_-_leszko

Co ciekawe, czas trwania tego utworu jak i tempo zgadza z oryginałem z dokładnością co do 2 sekund. Być może to fart a być może jest coś takiego jak rytm absolutny.
(podobno żyła albo żyje taka sawantka, która miała w swoim mózgu zaprojektowany zegar i potrafiła odmierzać czas w sekundach od danej chwili np. zapytana ile sekund upłynęło od umownego czasu 6 godzin temu, odpowiadała niemal bezbłędnie do do sekundy).

Tak więc póki co jest to bardziej wrzutka w stylu "to co obecnie ćwiczę na pianinku" niż w stylu "prezentacja poddana krytyce". :D

Jeszcze nie, przez ostatnie tygodnie miałem na warsztaciku pewien inny drobiazg. ;)
Oto i on.

http://www.youtube.com/watch?v=4EAdB1-MsfE

A teraz pytanie do wszystkich szafarskich przyjaciół: kto zgadnie, jaki nagrałem dla Was utworek ? a przynajmniej - co to za kompozytor?  :)

Tekla?

Niestety! Ale blisko... Bo epoka się zgadza i zpewnoscią w wolnych chwilach odgrywała dla siebie tę romantyczną miniaturkę  :)

Januszku czy to Schumann? :)

niestety, Bogdanie... ale blisko :)

Clara Schumann?  ;)

rowniez nie ona, Kasieńko, lecz wciąż bliziuteńko :D

Mendelsohn?? Któraś z "Pieśni bez słów"??

Brawa dla Tereni!
Kompozytor zatopiony :D teraz pozostał tytuł utworu  ;D

Koncz Wasc, wstydu oszczedz.

Przelecialem wszystkie male utwory fortepianowe w As dur i nic.

Vox populi vox Deo, bartusie...

Myślę, ze to jakże skromne moje nagranie w zderzeniu z pomnikową maestro Wladymira może być dobrym wytłumaczeniem problemów z rozpoznaniem tegoz pięknego mini-dziełka.

Niech zatem poniesie was ono "Na skrzydłach piesni"  :) ;D

http://www.youtube.com/watch?v=gIMTLcjwSB8

Januszu drogi  :), dzięki za rozwiązanie zagadki! Ponieważ nie znam twórczości fortepianowej Mendelssohna przesłuchałam na Tubie i Amazon.de wszystko na fortepian solo (i to był błąd bo to pieśń!), co pasowałoby mniej więcej tonacją (zaczęłam podejrzewać Cię nawet o jakąś transkrypcję tudzież inny muzyczny żart ;)), a nie pasowało nic... Troszkę mnie zestresowałeś, nie powiem  :D  

Kasieńko,  :-* ten buziaczek to na przeprosiny za stresik... Trochę mi nieswojo, w zadnej mierze nie był mą intencją

Co do zas utworku: prawda, to pieśń, ale jak się okazuje, chetnie grywana przez instrumentalistów (i nie tylko na fortepianie). Tak wiec z mojej strony to nie było żadne novum, ani nawet żarcik.  ;) ;D
A poza tym - czym tu sie martwić, Kasieńko? Nikt nie musi znać na wylot całej tworczości każdego kompozytora.
Ty, razem z Patem jesteście dla mnie przewodnikami po mozartowych krainach i obłokach.  Byc może i Mendelssohn kiedyś się doczeka równie godnego tu szafarskiego cicerone.

Januszu  :), już nie przesadzajmy  ;) Twoje wykonanie i utwory, które przesłuchiwałam  zachęciły mnie do poznania fortepianowego Felixa bliżej  :) (znam tylko oktet op. 20, Szkocką, Włoską i oczywiście Sen nocy letniej). No i kilka jego obrazów, bo Mendelssohn był także malarzem-amatorem.

PS Ja oczywiscie żartowałam z tym stresem, nie bierz sobie tego do serca   ;) Ale Twoje zagadki na forum - już chyba były ze 3 (albo więcej?) zawsze mnie wciągają  :)

Muzyka Mendelsshona z całą pewnością godna jest osobnego wątku. Twórczość interesująca już od pierwszych dzieł. A ponieważ wspomniałeś, Januszu, Mozarta nie mogę pominąć, że podobnie jak Wolfgang - także i nasz romantyczny bohater był Wunderkindem (wspomnijmy choćby 12 symfonii na smyczki, które napisał pomiędzy 12. a 14. rokiem życia, pierwsze utwory kameralne, kwartet fortepianowy czy wreszcie I Symfonię c-moll - to utwór 15-latka!).

Napisalem cos i  zatytuowalem to cos "Déjzart vu".

Oto link : http://www.youtube.com/watch?v=REyCJdBhlHc

coraz ładniej  :)

Dzieki Marku.
Milo ,ze chociaz jedna osoba potrafila odczytac moje frequences.

Nie tylko Marku, Bartek, nie tylko. Z radością patrzę i słucham, jak coraz dalej wysuwasz swoje wrażliwe, muzyczne czułki. Dziękujemy za Twoje zaufanie i talent, bardzo je cenię. Nareszcie mogę słuchać współczesnych kompozycji opartych na znanym mi fundamencie. No no....

Napisalem Walczyk:


http://www.youtube.com/watch?v=P_4A_iUVKmI

Ładne. We wstępie - coś a la Peer Gint (taniec -  Anitry?) Griega ale i także jakby nawiązanie do pieśni powstańczej: "jeszcze jeden mazur dzisiaj", słowem: zgrabnie okalający dziewiętnastowieczne motywy kawałek. Jak zwykle, jesli idzie o utwory bartusa, - bardzo poprawny stylistycznie i konsekwentny w prowadzeniu motywów. Miły dla ucha.
Bartusie, proszę nie poprzestawać i komponować dalej. Może tym razem cosik na organy?

Przykro mi Januszu, ale to byl ostatni raz,  jak wrzucilem swoj kawalek na nasze forum.
Niestety pojawil sie jakis anonimowy dawca negatywnych ocen (kciuk w dol) na moim kanale YT.
Wiem, ze jest to osoba odwiedzajaca nasze forum.
Taki sposob wyrazania opinii uwazam za chwyt ponizej pasa.
Przypomina mi on zachowania forumowiczow z onet.pl i innych podobnych portali, gdzie uczestnicy anonimowo wylewaja wiadra brudnej wody na siebie nawzajem. Krytyka nawet najbardziej negatywna powinna byc wyrazona wprost, nie anonimowo.

P.S.
Dzieki Januszu za ciepelko bijace od Ciebie w strone moich utworow.
Wprawdzie zauwazylem, ze Twoje odczucia nie pokrywaja sie z moimi zamierzeniami, ale za ta niezgodnosc ponosze wine li tylko ja.

Ja dałem kciuk w górę, więc jest na razie 1:1, a będzie na pewno jeszcze lepiej, więc nie przejmuj się Bartus jakimś patafianem który być może jest pożałowania godnym frustratem siedzącym całymi nocami przed kompem, trollującym na forach i wpisującym obraźliwe komentarze pod filmikami.

Również wzniósłbym kciuk ku górze tak by szale przechylić na tą jedną tylko z właściwych stron..ale niestety trzeba się wpierw zalogować (kiedyś miałem konto, obecnie za nic nie mogę sobie przypomnieć hasła)...Walczyk ciekawy, ale ta wcześniejsza kompozycja to dopiero bomba, motyw gdzieś pośrodku wprost powala..z tymi zupełnie niezależnymi od siebie tematami granymi jednocześnie przy coraz to bardziej wzrastającej dynamice - no trzeba przyznać to już jest wyższa szkoła jazdy...Świetne

Co do 'anonimowego dawcy" -czyn to karygodny, i tym bardziej godny potępienia że sprawcą może być osoba związana z tym "klubem" (niema nic gorszego jak "robienie" we własne gniazdo) I jak tam Bart, masz juz jakieś konkretne namiary, podejrzane jednostki co do tego haniebnego występku..:D ;)

No to ja się zalogowałam, i od razu to lepiej wygląda ;) Bartek, jak to prawdziwy artysta, jest wrażliwy na krytykę:) Jednak z drugiej strony, twórca musi być przygotowany, wystawiając swoje ukochane "dzieci" na widok publiczny, że każdy może je oceniać, czasem nawet w przykry dla nas sposób. Dokładnie, Bartku, nie przejmuj się tymi, którym się nie podoba, zwróć uwagę, na tych, którzy chwalą:) To dla nich piszesz:))
Mnie też ogromnie podoba się to Dejzart vu:)

Żeby zrekompensować nicponia i ja dodałem kciuka do góry (choc na ogól nie korystam z tej opcji w odniesieniu do kogokolwiek)  8)

Nie ma się czym przejmować - a już zupełnie jakimiś cyferkami na youtube. Ja widząc ten jeden głosik ujemny od razu dałem dla wyrównania +1(a było to chyba przed wczoraj). Mi się podobało i trudno mi napisać coś więcej. Najciekawsze jest to, że sam możesz sobie dać tego minusa jako twórca wideo :o

Prawdę ście rzekły, Asienko...

A ponad wszystko, co w tym złego, ze komuś się nie spodobało?

Bartku  :), nie przejmuj się jakimiś frustratami z Tuby! Może też by chcieli coś przelać na papier nutowy, a nie potrafią? Ktoś Ci po prostu zazdrości! Ludzie uzdolnieni ponadprzeciętnie w jakiejś dziedzinie czasem niestety muszą przełknąć taką gorzką pigułkę...  Twoje kompozycje polaryzują opinie, co świadczy o tym, że nie sposób przejść obok nich obojętnie.

Déjzárt vu * wpisuję na listę moich ulubionych utworów (opusujesz swoje dzieła?), przy okazji doceniam także wspaniałą kreatywność językową  :)

*á jest węgierskie; bo francuskie się nie wyświetla  ;)

Asiu.

Chyba sie nie zrozumielismy.
Nie chodzi mi o negatywna krytyke, jedynie o sposob jej przedstawienia.
Pamietasz niezbyt pochlebne opinie Janusza? Byly konstruktywne, wypowiedziane wprost,rzetelnie.
Powiem wiecej wplynely troche na moj sposob myslenia i chyba pomogly mi.
Ktos, kto krytykuje anonimowo za plecami, bez mozliwosci konfrontacji staje sie w moich oczach oponentem,
ktory unika walki. Przeciwnik taki atakuje osobe, ktora spi, jest bezbronna.
Byc moze zareagowalem za mocno, ale na chwile musze sie wycofac, przemyslec to i owo.

P.S.1
Dziekuje wszystkim za tak fajna, pozytywna reakcje na moj problem.

P.S. 2
Tak, po przeprowadzeniu wnikliwej analizy jestem niemal pewny, ktory forumowicz wpisywal "kciuki w dol"
Traktuje to jako niezla zabawe w Agate Christie.
Sami sprobujcie, okreslic portret "winowajcy" z jego/jej motywami, czasem dzialania, kontekstem.
Precyzyjne okreslenie, charakteru, przyzwyczajen itd wyznaczy dosyc latwo (albo nie tak latwo) te osobe.
Moje clue jest ponizej. ;D

Dziwna rzecz sie zdarzyla, otoz  "kciuk w dol" w kawalku" Déjzart vu" zniknal.
Czy jest to mozliwe, aby to zmienic lub wymazac?

To może ja spróbuję, wcisnę na "nie" a potem spróbuję wymazac.W "Walczyku".

Miałem Déjzart vu. Odtrąbiam sukces Twego dziełka. W powrocie głównego tematu (na dzwoneczkach) słyszę, a właściwie widzę Papagena w antrakcie między aktami Zauberflote. Po mrocznej przetworzeniowej części (w chyba b-moll, btw bardzo rzadko stosowana tonacja przez W.A.; generalnie - jest to, wg mnie, wykładnia stylistyki Bartka) dzwoneczki Papagena są jak promień słońca wskrzeszający do życia...

Walczyk nie ma w sobie niczego z urokliwej salonowości. Jest nie-straussowski. Z kategorii nietanecznych, ale ekspresywnych. To w nim cenię.

Patryku.
Swietna recenzja. Czytasz w moich kawalkach wiecej niz ja sam (to nie jest zart).

Mowiles, ze kiedys pisales muzyke. Czy nadal to robisz?
Czy wypracowales sobie jakis styl?

Ja porównałbym ten walczyk do
etiudy nr 11 a-moll, op.25 Chopina choć
w przeciwieństwie do niej
ten walczyk w dalszej części traci na dynamice, (by później ją trochę odzyskać).

Ten powrót do głównego tematu (na dzwoneczkach) w Déjzárt vu ma dla mnie w sobie coś z powrotu do krainy dzieciństwa (tzw. dzwonki chromatyczne były moim pierwszym instrumentem,na którym szalałam jako przedszkolak, dlatego tak mi się skojarzyło), w dodatku dzwonki brzmią pod koniec jak gdyby z pozytywki, ewentualnie orchestrionu (tu z kolei przypomina mi się historia z dzieciństwa Piotra Czajkowskiego, w którego domu było takie urządzenie - wedle jego słów zawdzięczał on owemu ustrojstwu "namiętne uwielbienie Mozarta").

Tak właśnie odebrałam dzwoneczki -  stara  francuska piosenka z pozytywki :)
Déjzárt vu  najbardziej chyba mi się podoba ze wszystkich wysłuchanych Twoich utworów Bartusie.
Cóż , ja klasyfikuję utwory na krytykowanej tu wcześniej zasadzie  lubię - nie lubię, bo na analizę
utworu  mam za malą wiedzę;(
Jeżeli mogę opisać klimaty tego utworu, to początek jest dla mnie mozartowski, środek bethovenowski,
a koniec nieco bardziej wspołczesny.
Co do  malkontenta, którego opinia Cię dotknęła, , to myślę,że nie ma chyba kompozytora, którego muzyka podobałaby się wszystkim bez wyjątku , ale przecież nie o to chodzi prawda ? Pozdrawiam serdecznie.

Jestem młodym facetem, Bartusie. Żyję muzyką od samego początku, ale to co robiłem mogę nazwać jedynie "próbą" komponowania. A miało to miejsce zwłaszcza pod wpływem muzyki Bacha, Mozarta, Beethovena. Inspiracją było dla mnie wielu twórców. Gdybym był współczesnym kompozytorem podążyłbym albo drogą Strawińskiego (dodając do tego liryczno-melodyczny pierwiastek mozartowski) - dla mnie guru jeśli chodzi o muzykę XX wieku w ujęciu tradycyjnym, albo drogą eksperymentatorów i awangardzistów, których zwłaszcza ostatnio bardzo doceniłem. I u Ciebie, Bartku, słyszę poważną inspirację stylistyką Strawińskiego/Szostakowicza (mojego drugiego mistrza) - dostrzegam to w tych napiętych, dramatycznych fragmentach (Melisko, zdaję się, że Ty słyszysz tam Beethovena?   ;))

Komponowanie muzyki jest jednak fantastyczne i może trochę się w tej materii podszkolę (po zakończeniu obecnie trwającego etapu mojego życia).

Cudnie dowiedzieć się, mon ami, czegoś nowego jeszcze o Twoich kolejnych muzycznych fascynacjach, do których nie przyznawałeś się:) Zatem też potencjalne otwierają się kolejne krainy, po których możesz ze znawstwem i entuzjazmem poprowadzić, tym bardziej że tu już naprawdę potrzebuję dobrego przewodnika:) Szostakowicz to póki co dla mnie wyłącznie ten niesamowity koncert, który zrobił tak piorunujące wrażenie na Wieniawskim:) Strawiński też czeka na głębsze poznanie. Jednak ja jeszcze w pełni, do końca nie poznałam i nie zgłębiłam podstaw klasycznego kanonu, tego źródła, z którego wypłynęły awangardowe prądy:) Pewnie dlatego przychodzi mi to z pewną trudnością. 
A jeśli uznałbyś, że jakakolwiek z tamtych Twoich prób opartych o klasyków mogłaby kiedyś ujrzeć światło dzienne, na pewno z wielką radością wszyscy jej wysłuchamy:))

Ars musica & ars medicina to wspaniałe połączenie; każda z tych dziedzin jest co prawda dość "zaborcza", ale wierzę, że uda Ci się je, kedves Patrik, połączyć - zresztą już je łączysz  :)
Mnogo, mnogo, mnogo uspehov želim! :)

Taką prośbe bym miała do Was i do Waszych wrażliwych uszu. Nagrywałam pierwszy raz z intenetowego radia.
Trochę jest pyków, ale jak bardzo to przeszkadza?Nadaje się do czegoś innego niż do prywatnego użytku.?

http://www.youtube.com/watch?v=aXbS4uc8C1c

Tereniu, całkiem w normie... Nie jest to odsłuch żyleta, ale na YT jest mnóstwo dużo, dużo gorszych... Takze nie ma się czym przejmować.

Och bardzo dziękuję, nawet nie wiesz jak sie ucieszyłam :)

Jest jakis rodzaj odbicia dzwieku (podwojny atak  na niektore nutki)
Pykanie nie przeszkadza tak bardzo Schubertowi.
Jemu nic nie jest w stanie przeszkodzic.

P.S.
Dlaczego tak bardzo tym sie przejmujesz?

Oczywiście, że sie przejmuje bo jakość dzwięku zawsze jest ważna. Nie jestem audiofilką i  zreszta zawsze wydawało mi
sie, że dla takich fanów brzmienia(którzy mają kolumny w cenie mercedesa) sama muzyka jest mało
ważna.
Kiedyś natomist zdarzyło mi się oglądać "Amadausza" u pewnych znajomych znajomych, którzy mieli zestaw kina
domowego i wrażenie było oszałamiające. Jakby się siedziało pośrodku orkiestry.
Ale jak się nie ma co się lubi.. ;)

Dzielę się z Wami moją próbą Pana Tadeusza W. Kilara:
http://www.youtube.com/watch?v=6fff9t8xwjc
Filmik nie jest publiczny, bo jestem z niego niezadowolony. Nie jestem zadowolony również z mojego instrumentu/po raz kolejny to piszę tak więc odradzam komukolwiek Casio Privia Px-110/. Klawisze są bardzo ciężkie i trudno jest grać małe wartości rytmiczne w szybkim tempie. Fakt, z tempem przesadziłem w tym wykonaniu; tak wyszło. Utwór zdecydowanie na orkiestrę, w tranksrybcji fortepianowej jest jakiś "niezupełny", ułomny niezależnie od idealności wykonania.

P.S. Janusz, jak wygląda w Twoim instrumencie wyważanie klawiszy? Są lekkie? Dynamika uderzenia w nie mocno sie różni od analogowego/klasycznego pianina? ???

Słuchałem juz zaraz po wrzuceniu Twego nagrania na YT. Twoje uwagi w zasadzie mógłbym podzielić. Pamiętaj tylko, ze utworek jest bardzo swieży (co sprzyja objawom, które wypunktowałes) i za kilka tygodni będziesz go czul pod palcami i w głowie duzo, dużo lepiej...Ale co tam uwagi...Mi jednak podoba się i imponuje mi Twoja wola i determinacja do mierzenia sie z nowymi utworami. Gdy dodać do tego zmagania z oporem materii (nieznajomość nut, taki sobie instrument) - moje "podobanie" zamienia się w podziw.
Owszem, moje pianinko Rolanda jest na pewno lepsze od Casio Privia Px-110.  Mam możliwość doboru wrażliwości klawiatury na dotyk  a każdy klawisz jest uczciwie wyważony i ma okolu stu zakresów dynamik. Zanim go nabyłem - długo chodziłem po sklepach i konfrontowałem. A na koncu uznałem, ze taki instrument nie kupuje sie co rok i dlatego wybrałem maksymalnie dobry (i w zasięgu finansowym). Ale, mimo wszystko, gdy siadam do prawdziwego fortepianu - czuję że ten moj Rolandzik - to jednak nie to samo... I że gdybym ćwiczył na prawdziwym fortepianie - efekty mogłyby być lepsze... Stara prawda: nigdy nie jest tak, że nie mogłoby być lepiej  :)
Ale coz, w końcu nie jestem zawodowcem i wlasciwie to co mam mi wystarcza  ;) (Bo musi >:( )

Dziękuję Janusz.
Również mam możliwości ustawienia czułości klawiatury w tym sensie, że wybrzmiewanie instrumentu zależy od nacisku. To normalne w pianinach cyfrowych. Mi jednak chodziło o mechanizm "fizyczny!"(pewnie chodzi o rozwiązania techniczne typu sprężyna oraz waga klawiszy instrumentu). Z Twojej odpowiedzi wnioskuję, że masz lepszy instrument w tym sensie (i to nawet było słychać w Twoich prezentacjach internetowych).
Mój instrument kupiłem niemal w ciemno(2008 rok), ponieważ w tym czacie nie miałem praktycznie ŻADNEJ wiedzy o fortepianach cyfrowych = tak więc zaczynałem od zera.
...to obycie z fortepianem, znajomość miejsca palców na klawiszach z dokładnością co do milimetra, póki co jest dla mnie tajemnicą i wielkim respektem do takich wyćwiczonych umiejętności...

P.S. A to Ci się udało wysłuchać, bo parę godzin po publikacji wycofałem(na szczęście) to nagranie ;D

Z tzw. "elektrycznych" pianin - mogę polecić YAMAHĘ Clavinova (jest kilka dostępnych modeli), moim zdaniem najlepszy tego rodzaju instrument na polskim rynku.

Napisalem utwor pt "The Battle" (Bitwa)
Piano + Orchestra bez efektow specjalnych (wszystko napisane w partyturze)

Oto link: http://www.youtube.com/watch?v=VJEfB7pErJc

Bartusie, to zwycięzka walka. To chyba najlepszy Twój dotychczasowy utworek. Podoba mi się jego nerw i urwiste tempo, świetnie kształtujace koktail klimatyczny utworu. Motywy z Kalinką i "biesiadą w karczmie" (i jakby dalekie echa pasażu z Chopina) ciekawie uzupełniają i wzbogacają przebieg melodyczny. Kompozycja ma spójną mysl i sprawnie przeprowadzoną narrację. Do słuchania - jak zwykle ciekawa.

Moje gratulacje Bart, bardzo dobry utwór -chyba jeden z najlepszych jak nie najlepszy dotychczas...niesamowita dramaturgia od początku do konca trzymająca w napięciu, szybkie urywane motywy na niskich do tego przeplatane jeszcze szybszymi pasażami (wyżej) świetnie oddają klimat bitewnej atmosfery..Aż się czuje bitewny ferwor walki - poczatkowo skojarzył mi sie z Panem Wołodyjowskim (ale tylko począt.fragmenty utworu - zasadzka z 1-szej cz.i atak na przygraniczny czambuł Lipków, starcie formacji konnych..odprysk od grupy kilku jeźdzców i pogoń za nimi) ale to zbyt mała potyczka jak na ten utwór - tu rozgrywa się prawdziwa batalia...nawet ten obrazek ze strzałkami na mapie świetnie współgra z muzyką - schemat bitwy niemal jak pod Borodino (tylko w miejsce tej dużej czarnej widzę czerwoną ;)) z rozległym manewrem oskrzydlającym i brawurowym rajdem Kozaków Płatowa na flankę i tyły napoleońskiej armii..W śródku (przed Kalinką) słychać nawet salwy armatnie z bliskiej odległości i odrzucenie w tył śmiałych szwadronów atamana...Przy końcu gwar, okrzyki radości ze zwycięstwa, na koncu jednak oznaki radości cichną...i oczom dzielnych wojowników ukazuje się rozległe bitewne pobojowisko...Naprawdę świetny utwór Bartusie :)

Bartus dzisiaj tak wiele serwował mojego Walca, ze az mi mowe zabrało... :)
Tymczasem mamy Wiosnę :D
przypomniał mi sie nagrany przeze mnie kawałek nieco ponad rok temu. Pamiętacie?

http://www.youtube.com/watch?v=aWM-wVlPooM

Januszu i Konradzie.

Wasze opisy sa bardziej tworcze od tej calej muzyki.
Kapitalne skojarzenia.
Oczywiscie nie ze wszystkim sie zgadzam.
Np. Smiech choru, to nie cieszenie sie, tylko nasmiewanie......

 :D w sumie "pochodna"...

Wiosna.
Taka smutna troche.
Temat, od ktorego nie mozna sie oswobodzic.
Zagrane z naturalna prostota, czego bardzo czesto brakuje koncertowym, wybitnym artystom.

http://www.youtube.com/watch?v=aWM-wVlPooM

1:18 burczenie-zgrzytanie,
2:34 lepiej by mi pasowało zawodzenie ludzi niż śmiech,
3:26 znów drażniące burczenie-zgrzytanie,

poza tym kompozycja bardzo dobra bo
rozbudowana
i rzeczywiście pasuje jako muzyczny obraz  bitwy.

Widze Marku, ze mocno wku....l  Cie ten utworek.

PS
Czyli kazdy utwor, ktory jest rozbudowany musi byc dobry wg Ciebie...?

Nie,
jest dobry i
służy opisaniu bitwy jego rozbudowanie

Czyli:
jest rozbudowany i to rozbudowanie wplywa na prawidlowy przebieg bitwy.
A co za tym idzie, jest dobry, gdyz sluzy czemus.

Zmiażdżę dziełko Bartusa.

Wellingtons Sieg, Schlacht - czyli bitwa w dźwiękach uszami Beethovena.
http://www.youtube.com/watch?v=mczvfByofiw

Ha ha!

Dziś jest gdzieś na świecie huge celebration, więc moje miażdżenie jest usprawiedliwione.  ;)

Zmiazdzyles.
Beethoven jest dluzszy.

Dobra, napiszę to z trudem; przez gardło by mi to nie przeszło.

Wiktoria. Bartusie, jesteś dziś ciekawszy od Beethovena. O pół punktu.

Uf, już po wszystkim.

Tylko?

Ciekawszy od papy Ludwika, który nie był papą, a narzeka. I nie ma Cię na wiki, a on jest.

Wolę Twój koncert klawiszowy.

Wow :o To faktycznie było... miażdżące... dla Ludwika :D
Choć z ręką na sercu, po przesłuchaniu obu dzieł (nie biorąc pod uwagę innych dokonań obu porównywanych panów ;)), chyba można ten werdykt zrozumieć  :D

:) Skromności, imię twe composer ;)

Asiu.
Moze podasz swoja definicje skromnosci.

Tak z ciekawosci. Co to jest skromnosc?

Bartusie, w 2:34 jesteś jak Penderecki 1960'.

Brawo za odwagę i koncepcję.

Skromność jest tym, czego nie miał Mozart.

To chyba nie brawo, tylko porazka.

To nie jest definicja.
Chyba, ze faktycznie, definicja wlasna

Poczucie proporcji ;) Bartku, to był tylko taki lekki, leciuteńki uśmiech z racji Twojego "tylko??"  :D

On nie musiał ;)

Nie, absolutnie. Wprowadziłeś element awangardowy. Majstersztykiem Pendereckiego jest Tren ofiarom... na SAME smyczki, skomponowany ponad pół wieku temu (!), ale przecież wartości Twojego utworu nie odbiera to, że wprowadzasz podobny zabieg imitacji, nazwijmy to "efektów specjalnych", przy użyciu orkiestry. Taki uśmiech w stronę sonoryzmu.

Napisz teraz utwór w stylu: Peace.  ;)  

A kto to?

Pacyfista

No racja, ten Penderecki, a nie Xenakis, to stąd, że chciałem wprowadzić tu nutę narodową (wszak ten mesjanizm itd...  ;D)

???

Poza tym "Tren" był na tyle istotny dla muzyki XX wieku, że jej autor został współtwórcą 2. Awangardy, a Niemcy mówili (o tym pokoleniu): "polnische Schule".

Nie rozumiemy sie.
Mowilem, ze utwor bardzo podobny do trenu napisal znacznie wczesniej Xenakis.
Jakie zatem jest nowatorstwo Pendereckiego?
Marketing i kontakty robia cuda.
Chce byc dobrze zrozumiany.
Pendereckiego uwazam za genialnego tworce.
A to, ze ktos to nazwal "polnische Schule", to nie ma znaczenia.

Ale piszesz - z jednej strony: genialny twórca, z drugiej - marketing i kontrakty robią cuda...

I, żebym był dobrze zrozumiany, nie chcę dowodzić wyższości Pendereckiego nad Xenakisem czy na odwrót. Jest to poza dyskusją.
Wyjaśniłem już, dlaczego napisałem o Pendereckim i jego sonoryzmie z l. 60. Gdyby nie nutka patriotyczna  ;), napisałbym: Xenakis, l. 50.
To bez znaczenia.

Wprowadzajac nutke patriotyczna uniewazniasz Xenakisa.
Ot tak sobie.
Trzeba byc troche odpowiedzialnym za slowa (wiedzy Ci nie brakuje).
Poza tym, "nasmiewajacy sie chor " to Penderecki. Dlaczego?

Tak samo mozemy powiedziec, ze Bach to Vivaldi, a Beethoven, to Mozart, a Brahms to Beethoven.
W utworze "Bitwa" srodki techniczne maja swoj wyznaczony cel.
O imitacji stylu (czyt. Penderecki) nie ma mowy.
Dlaczego analitycy muzyczni, (za takiego sie uwazasz) szukaja zawsze podobienstw stylow, nie patrzac na idee i przyczyne.
Wprowadzajac smiejacy sie chor, w ogole nie myslalem o Pendereckim (w sumie dlaczego Penderecki).
Dzialanie moje mialo okreslony cel w calym tym muzycznym opowiadaniu.


P.S.
Skromnosc, zarozumialosc, to okreslenia wymyslone prze ludzi.
Okreslenia, ktore nie sa prawdziwe.
Sa bez sensu.

Wiem! Wiem też, że komponując nie miałeś na myśli ani Pendereckiego, ani Xenakisa czy któregokolwiek przedstawiciela sonoryzmu!

To, że analizując muzykę dokonuje się pewnych porównań bądź szuka się śladów inspiracji jest chyba zrozumiałe. Kiedy staram się coś napisać, próbuję jednak odnaleźć także i owe idee, o których wspominasz. Przecież utwór żyje przede wszystkim swoim przesłaniem.

Niewłaściwie odebrałeś moje 2 zdania za analizę czy recenzję Twojego utworu (nie użyłbym wówczas tego stwierdzenia). Była to jedynie spontaniczna myśl, luźne skojarzenie; ostatnio dużo w mojej głowie Pendereckiego, stąd to.

Dopiero wysłuchałem kompozycji Bartusa "Bitwa" - świetny utwór - nie mogę wyjść z podziwu...pojawiły się w mojej wyobraźni atakujące oddziały bolszewików z 1920r. ich "wyczyny" na wschodzie...Byłby to wspaniały muzyczny podkład do Bitwy Warszawskiej - gdybyś dołączył motywy związane z WP (np.My I Brygada) - może skomponujesz dalszą część Bartku...serdecznie namawiam...Pozdrawiam

Pewno już jedno z moich ostatnich nagrań Chopina...
Tym razem - bardzo intymne

http://www.youtube.com/watch?v=aM-bh5bbygc

Wspaniałe wykonanie. Lubię ten walc Chopina, jest bardziej wzruszający niż marsz żałobny op. 72, moim zdaniem, aczkolwiek preludium nr 6 uważam za najbardziej rzewną kompozycję Fryderyka.
Drogi Januszu, każdy detal Twojego muzycznego przeżycia(a przecież tu chodzi o coś znacznie więcej niż granie i odsłuchiwanie utworu:-[) jest oczywisty przynajmniej dla mnie. Tak to właśnie bywa, niestety!, że najszczersza muzyka kryje się w emocjonalnym wzmocnieniu czy to smutku czy radości.
Jakież to prawdziwie ludzkie, że nie trzeba nic mówić, aby w pewnych sytuacjach przekazać swoją myśl.

Bardzo ładnie zagrane nuty melodyczne - mam na myśli momenty, kiedy lewa ręka nuci a prawa nadaje kształt takiego westchnienia do...

Jedna uwaga - czy nie warto pomyśleć na przyszłość o źródle dźwięku wprost z instrumentu do kamery? /o ile jej możliwości na to pozwalają/

Dziękuję za wykonanie, bardzo osobiste wykonanie - to słychać!

Dlaczego ostatnie?
Januszu, mniemam, ze utraciles bliska osobe.
Pierwsze 3 lata po utracie swojego taty czulem, ze to koniec mojego normalnego zycia.
Czas jednak skutecznie leczy rany. Musisz te 3 lata przebrnac.
Potem wszystko powroci do normy.
Trzymaj sie.

PS
Jak zwykle, swietne Twoje granie.

Janusz, wybacz, nie mogę słuchać. Nie dlatego, że złe, ale w połowie musiałam przerwać, bo dłużej nie mogłam. Chłopaki, rozklejacie mnie dziś kompletnie.

Nagranie jest mono. Czemu?

Januszu, brawo za ekspresję w tym wykonaniu. Niech pociechą będze fakt, że przecież On słucha Cię teraz wespół z samym Fryderykiem...

Tymczasem coś ode mnie:
http://youtu.be/G32i4Xdtlzg
http://youtu.be/ZJa6yVI7TwQ

Tuco, cudne preludium, graj więcej Chopina :)

Łukaszu  :o
wszystkie nuty wygrane
dobrze się twoich nagrań słucha

O tak Chopin jest cudowny. Chciałbym umieć zagrać wszystkie utwory Chopina, nawet tylko tak "po swojemu" oraz na prawdziwym instrumencie. W kolejce mam kilka utworów, do których istnieją tutoriale (co bardzo ułatwia mi weryfikację zapisu nutowego + palcowanie). Chcieć to jeszcze nie wszystko :/

Miło mi, że dobrze się słucha. Akurat to preludium przesadziłem mocno, więc proszę nie traktować mojego wykonanie jako karykatury Chopina, tylko jako nieudolność amatora ;)

P.S.1.  Mam na imię Leszek, nie Łukasz. Drobna uwaga - nic się nie stało.
P.S.2. Wysłuchałem jeszcze kilka razy "ostatniego" wykonania Janusza i wychodzę z założenia, że naturalne odczucia muzyczne można odróżnić od tych koncertowych emocji.
Skoro sam Chopin wyrażał się o swojej muzyce jako "Ż A L", to najwyraźniej był on szczery.

Leszku, cenię sobie Twoje nagrania. Masz naprawdę niezłe poczucie rytmu, a godny szacunku jest fakt, że jesteś samoukiem... To be continued (hope)!

Bartusie, jakieś nowe opus? Jest wiosna, śpiewają ptaki, tyle inspiracji. ( ;))

Leszku, bartusie, Beatko, Patryku... Kochani! Dziękuję za Wasze współczucie i wsparcie! dziękuję za Wasze życzliwe oceny mojej bardzo osobistej interpretacji walca a-moll z op. 34. Gdy utwór dla wykonawcy jest czymś więcej niż pianistyczną układanką (tak, jak w tym przypadku było dla mnie) - każda jego nuta przemawia prawdą i głębia treści. Bynajmniej nie tylko prawdy i treści płynącej z duszy kompozytora.

Robiąc sobie pewne porządki na moim kanale Youtube, zauważyłem iż robot youtube skojarzył moje wykonanie z wykonaniem Idl Biret :)
http://fotosik.org/images/94780528823965320753.jpg

Boty muszą się jeszcze wiele nauczyć  :D

http://www.youtube.com/watch?v=DpSwoK4SVIk

Pięknie Leszku. Jeśli mogę coś dodać to bardziej bym uwypuklił prawą rękę w 13-tym akordzie (nie wiem który to takt), gdyż wydaje się mi, że to właśnie ten akord jest tak bardzo charakterystyczny (i jakże piękny) dla Chopina. Podkreśla żałobny ton... Ale ja nie jestem fachowcem od tego. Mówię co słyszę. Ogólnie bardzo się mi podoba.

Właśnie sobie ćwiczę Lento z nokturnu c-moll op 48. Całkiem przyjemnie się to gra. Pełen relaks.
Dziękuję Sułku za komentarz, wezmę go pod uwagę :)

A teraz zmieniam temat. Na naszym komunalnym cmentarzu znajduje się grób, który pamiętam od dziecka. Zawsze przykuwał moją uwagę. Wciąż zresztą mi się podoba. Zrobiłem zdjęcie.

(http://img17.imageshack.us/img17/1299/grobek.jpg)

Samo lento z nokturnu c-moll Chopina jest piękne. Oto jak wygląda moja walka z utworem:
http://www.youtube.com/watch?v=0UFLfOAkd84

Tuco, jesteś wielki. Super! Brawo :)

"Słowo się rzekło - kobyłka u płota"
Oto nietypowe nagranie, któremu poświęciłem kilka ostatnich tygodni. Utwór niby prosty, ale jakoś złośliwie sprzeciwiający się mej niezłomnej woli zabrzmienia pod paluszkami przynajmniej znośnie... Skończyło się tym, że nagrałem go nieznośnie i nie w komplecie. Zanim zdradzę co za otwór - pozwólcie jeszcze kilka słów o Hendricksonie.

Po IX Konkursie Chopinowskim Hendrickson był rozrywany przez dziennikarzy i fanów. Często zapraszany do rożnych programów telewizyjnych. Pamiętam, jak w jednym z nich maestro Witold Małcużyński (ówczesny Przewodniczący Jury), zdradził, że w jego kajecie Hendrickson punktował tuż za Zimermanem. Nasz wielki Maestro Witold był autentycznie zawiedziony (podobnie jak ogromna rzesza fanów młodego Kanadyjczyka), ze ostatecznie Jury nie dopuściło Hendricksona do finału... Następnie poproszono Hendricksona, aby zagrał coś dla polskiej publiczności, ale coś takiego, co jest szczególnie bliskie jego sercu....I Hendrickson zagrał. Ale to, co wówczas usłyszałem zdumiało mnie bez reszty. Hendrickson zagrał bowiem (Chryste Panie!) ragtime Joplina! Wówczas uznałem to za profanację. Nie znałem nazwy tego ragtime'u, ale czort z nazwą! bez względu na nią - łączenie Joplina z Chopinem wydawało mi się wówczas jakimś niesmacznym żartem, a nawet świętokractwem(!)

Nie zmieniło to faktu, ze przez wiele lat "'muzyczka" tego ragtimu pobrzmiewqała mi w uszach - bo była (i jest) całkiem sympatyczna... Zresztą, bardzo chętnie grywana przez wszelkiej maści muzykantow, piansitow i wirtuozow

I oto, po wielu klatach, całkiem niedawno dowiedziałem się, co to za utworek i jaka jest jego nazwa... I zrobiło mi się strasznie głupio. Hendrickson bowiem, na prośbę redaktora zagrał wówczas utwór o nazwie: "Klonowy liść". Klonowy liść, który, jak wiadomo jest symbolem Kanady - jego ojczyzny...I jakie ma znaczenie, ze był nim akurat ragtime?
I dlatego dzisiaj - na pamiatkę mojej "przygody" z Hnedricksonem i przygody z klonowym liściem - postanowiłem zagrać moją własną klonowa interpretację kultowego utworu z repertuaru Hendricksona  :)

http://youtu.be/arRLsYt-WBA

Gratuluję :)

Januszu
No, nie powiem , ale calkiem niezle poradziles sobie z lewa reka.
Rowniez wybrales perfekcyjne tempo.
Na ogol Lisc Klonowy jest grany za szybko i rowniez o dziwo, zbyt rowno.
Podoba mi sie Twoja interpretacja.

Dzięki Beatko za gratulik. ...A ze i bartus mnie nie zganił (a nawet pochwalił) - to mam niechybnie powód do zadowolenia  :D

Zgadzam sie także  bartku z tobą, co do zwyczajowego tempa. Przyznam, że i ja totalnie nie rozumiem, dlaczego znakomita większość pianistów gra ów ragtime na wariata, bo w tempie wariackim. To trochę tak, jakby ścigali sie (sami ze sobą) w jakimś muzycznym happenining-sprincie. Wg mnie bardzo szybkie tempa szkodzą prawie zawsze muzyce, bez wyjątku każdej. (Etiudy Chopina też dziś grywa sie, moim zdaniem, zbyt szybko).
No chyba, ze artysta-sprinter bardzo lubi koncertować dla słuchaczy cyrków.

Brawo, Januszu. Zgadzam się z Bartusem, że świetnie trafiłeś w tempo, masz, by tak rzec, naturalne, swobodne synkopowanie. Słowem, muzykalny z Ciebie człowiek. Ten ragtime Joplina jest jednym z Twoich najciekawszych nagrań. Minusem dla mnie jest dźwięk instrumentu, który niezbyt mi odpowiada, ale to już inna kwestia  ;)

Bardzo mi się podoba ten ragtime w Twoim wykonaniu Januszu.Znam ten utwór doskonale, choć nie wiem skąd,
pewnie z filmu "Żądło" (nie sprawdzałam).
W pewnych momentach gdy  robisz pauzę w mojej głowie jakby dogrywają się dodatkowe nutki(przepraszam nie potrafie tego
dokładniej wyjaśnić) ale pewnie przyzwyczajona jestem  po prostu do innej interpretacji.Tym ciekawsze jest Twoje nagranie.Brawo!!!

Tempo jest znakomicie dobrane (tzn. umiarkowane), a synkopacja na medal!
Polski ragtime ma swoją stolicę w Babicach :)

Dziękuję Wam, moi drodzy przyjaciele, za ciepłe słowa. Ot, jestem nimi trochę otumaniony, bo nie spodziewałem się aż tak pochlebnych reakcji.
Tereniu, nie pamiętam czy w "Żądle" też pobrzmiewały nutki tego ragtime'u, ale z cała pewnością za główną szatę stanowił w nim inny joplinowy szlagier - chyba najbardziej znany ragtime świata: "The Entertainer " (u nas czasem tłumaczony jako "Pianista estradowy")
Kasienko  :D No to teraz będę musiał zadbać o promocję w świecie babickich ambasadorów. Kochani, piszecie się?!  :D

Januszu! ekstra. Chyba sprawię sobie pianino i może spróbuję trochę pomuzykować. :D

Januszu,
Twoja opowieść o Hendricksonie jest przesympatyczna.
Twój kunszt pianistyczny jest wyborny, a
Twoja interpretacja tego utworu jest według mnie taka,
jakbyś chciał ten utwór umieścić obok utworów muzyki poważnej.
Jakbyś chciał złagodzić
- jak dla mnie zbyt frywolny i hałaśliwy,
i być może dla Ciebie też -
Jazz.

Sławku! ekstra :D
Oj jak fajnie byłoby, gdybyśmy kiedyś, jako dwaj koledzy inżynierzy, zagrali naszym szafarskim przyjaciołom na 4 ręce  :D

Marku!
Cos w tym jest, co piszesz. Zagrałem ten ragtimik bo go tak samo cenię i lubię, jak niejeden utwór klasyczny.  ;D
A jazz, a szczególnie ten, z którym miałem do czynienia w czasach IX Konkursu był dla mnie rzeczywiscie muzyką trochę jakby "zbrukaną"  :-[
Więc i tu trafnie zauważyłeś  :)

Idac za ciosem Janusza napisalem Ragtajma.

Oto i on
http://www.youtube.com/watch?v=nmRzoSiudWQ

Mnie się podoba Twój ragtime, mimo mej niechęci do elektronicznego brzmienia. Słyszę w Twym utworku zarówno ragtime'a (momentami), jak i Skriabina i Messiaena, a więc wszystko to, co lubię :)

Uczciwie mówiąc: nie słyszę ragtime'a za grosz! jest za to coś, co sam nazwałeś: " a something else", co w wolnym (moim) przekładzie mogłoby być gawotem, galopem, preludium, foxtrotem :) Czymkolwiek!  8)  I nie jest najważniejsze, czym? Bo to jest po prostu bartusowa muzyka, czyli pisząc w uproszczeniu: estetyczny, wysmakowany, perfekcyjny przekaz, który zawsze broni się swą nienaganną formą, zamysłem i treścią. Każdy Twój utwór, łącznie z "Ragtajmem" to miniaturowe arcydziełko, to klejnocik ze swym zwartym, logicznym schematem szyfrowanym dźwiękiem i sekwencją fraz. Każdy twój utworek to jakby programowa przypowieść, której przesłanie być może dla każdego bywa inne, ale której refleksja jeszcze długo po ostatniej nucie pozostaje gdzieś w uszach i rezonuje...
Lubię te Twoje "przypowieści", bartusie, tak samo jak i w ogóle cenię i lubię przypowieści. I te, które czasem sam opisuję słowem - także. Może jesteśmy, na poły, bliźniaczymi umysłami? ;)

Nie zgodzę się z Tobą Janku, albowiem ja słyszę ragtime'a wyraźnie np. około 1:00 nagrania :)

Sławomir, a cóż tu ma zgadzanie? Ty piszesz co słyszysz, a ja - co ja  :) /a raczej czego nie usłyszałem/. Nic to. Najważniejsze, ze nam obojgu utwór bartusa się podoba. Nie będziemy się chyba kłócić?  :D
Bartusie, raz jeszcze - gratulacje!

Huts off  ;)  Dobrze, że Janusz zwrócił uwagę na logiczność formy - sekwencje dźwiękowe wynikają z siebie w sposób naturalny. Myślę, że do "ragtime'owania" dochodzi gdzieś pośrodku - i pojawia się jako pewna konsekwencja wcześniejszych tematów. Jakie zagęszczenie pomysłów! I przyznam się do jeszcze jednego: w jednej chwili przyszły mi do głowy najlepsze koncerty fortepianowe XX wieku - Prokofieva czy Ravela. Twój utwór do nich w jakiś sposób nawiązuje (stajesz się ich "kontynuatorem"), jednocześnie reprezentuje Twój indywidualny styl.

Jestem pod wrażeniem Twojej nowej kompozycji Bartusie...jaka bogata aranżacja, różnorodność tematów melodycznych...podobnie jak Patryk, odniosłem wrażenie, że słucham współczesnego koncertu fortepianowego i to takiego którego się słucha z wielką przyjemnością (w porównaniu z innymi bardziej znanych kompozytorów ;) ). Mam nadzieję, że dopiszesz jeszcze dalszą część tego dzieła Bartusie...Szczególnie podobało mi się dodanie instrumentów perkusujnych tj. ksylofonu i kastanietów...Bartusie czy używałeś prawdziwych instrumentów? Bo brzmiały jak naturalne instrumenty a nie klawiszowe... :o Jeszcze raz gratuluję i pozdrawiam serdacznie

Dziekuje za cierpliwosc i wysluchanie moich utworkow.

Slawomirze - otoz zapewniam Cie, ze w partyturze nie ma elektroniki.
Brzmienie Ragtajmu jest w calosci oparte na instrumentach akustycznych.
Byc moze probki (akustyczne), ktore stosowalem nie do konca sa udane.
W sumie to dla mnie pochwala, gdyz zawsze chcialem uzyskac elktroniczne
brzmienie bazujac w calosci na instrumentach akustycznych.

Bodziu, Dzieki za dobre slowa. Instrumenty perkusyjne sa prawdziwe (nie elktroniczne).
Na potrzeby moich nagran stworzylem wlasna biblioteke brzmien (tysiace probek)

Januszu, Twoje recenzje trafiaja w sedno. Tak, to prawda, nadajemy na tych samych czestotliwosciach.

Patryku, dziekuje za to, ze zauwazyles, to co w moich kawalkach jest najwazniejsze, czyli forma.
Z forma walcze caly czas. Jezeli uda mi sie ja zrozumiec , to byc moze napisze cos wiekszego.
Na razie sa miniaturki.....


Jeszcze raz uklon w Wasza strone. Cenie sobie, to co piszecie o moich tworczych zapedach.

Bury i szary koniec października, za oknem mgły, szadź, pochowane w swych kryjówkach podwórkowe koty... i zbliżające się listopadowe, refleksyjne Święta - a w moim pokoju sucho i ciepło. Wesoło świergocze kominek, rozświetla jaskrawymi połyskami mrok saloniku...A ja przy moim pianinie - wczytany w partyturę Jana Sebastiana Bacha. Gram, słucham i medytuję mądrość muzyki wielkiego lipskiego Kantora...
Posłuchacie ze mną?

http://youtu.be/R8H-DhpJbSI

Mnie się bardzo podoba Twoja interpretacja- jest spokojna i melancholijna, a czegoś takiego potrzeba mi właśnie w najbliższych dniach.

Bardzo pięknie Januszu!!Wróciłam własnie mokra i przemarznieta z tego czegos co sie porobiło
za oknem i od razu mi cieplej.
Też lubie ten spokój w Twoich interpretacjach. Dzięki :-*

Januszu, zbierasz całkiem pokaźny repertuar, to się musi skończyć jakimś koncertem LIVE :)

Januszu bardzo lubię Twoje muzykowanie
bo ten spokój w Twoich interpretacjach
wprowadza w miły nastrój.

Kochani, dziękuję Wam za wspolne wyslucanie Bacha. . Dziękuje tez za kilka Waszych ciepłych słów odnośnie interpretacji. Cisza, sokój... Tak, własnie tak to odczuwam. Musze przyznać, ze wyjatkowo polubiłem grywać ten utwor. Jest dla mnie emocjonalną odtrutką  i dlatego codziennie, pod wieczor, siadam i gram go kojąc wszystkie nagromadzone za dnia negatywne duchowe doświadczenia.
Beatko, nie wiem, jak bedzie z tym koncertem LIVE, bo... jestem chyba z krwi i kosci amatorem i tak naprawdę jedynie udaje mi sie i jedynie potrafię grywać LIVE tylko dla siebie  :(
No ale, cóz, życie biegnie do przodu, człowiek sie zmienia...  ;)

Januszu.
Dopiero teraz zauwazylem Twojego Bacha.
Wykonanie emanuje spokojem. Jest dostojne i refleksyjne.
Bardzo dobre operowanie pedalem (w Bachu stanowi wielka trudnosc)
Czasami slysze akcenty pod wlos, ale to nie przeszkadza.
To jest Twoje indywidualne granie. Twoje "nierownosci". Twoje palce...
Mozna juz powiedziec, ze masz swoj styl.
Szacun.
Co mnie ruszylo to piekny ton fortepianu, ale jakis inny niz poprzednie wykonania.
Czy zmieniles instrument?

P.S.
Podoba mi sie subtelny, ale wyrazny wzrost emocji - 1:37

Dzięki, bartusie...  :)
Prawdę mowiąc nie wiem, czemu dźwięk instrumentu raz taki, raz siaki (to ciagle to samo pianino cyfrowe). Być może zależy od jakości kabla, którym zgrywam na komputer, a może (i to bardziej prawdopodobne) inny dźwięk sie zapisuje gdy gram pod słuchawakami ( z natury rzeczy "lżej" traktuję klawiaturę bo lepiej słychać) a inny, gdy przy naturalnym odsłuchu. Nie zawsze mam też ustawioną identyczną czułośc klawiatury (i kto wie, czy walśnie czułośc kalwiszy jestb tu najwazniejszą przyczyna). Nie wykluczam też "ergonomicznego" powodu: uklad dłoni pod Bachem jest bardziej naturalny, niż w przypadku "nowocześniejszych" kompozytorów. Nieprofesjonalnym pianistom przy tym bardziej naturalnym układzie dłoni (i palcowaniu) łatwiej operować osadzonym dźwiękiem  ;)

Napisalem utworek. (ponad 6 min)
Piano+orkiestra

http://www.youtube.com/watch?v=EfQCAAKZc_U&feature=channel&list=UL

Bardzo dojrzały utworek.
Fortepian uczestniczy w tej wycieczce bez przewodnika
i słychać to w dźwiękach orkiestry.

Myslę, że bartusa śmiało moglibyśmy promować w topicu "Wykonawcy bez układow i marketingu" (bo czyż to nie jest prawda?), szkoda tylko, ze chyba niezbyt to pomoże w rozpopularyzowaniu bartusowej twórczości i wprowadzenia jej pod strzechy  >:(
Jako realista powiem tak: Cóz, bartusie, na te strzechy pewno jeszcze zaczekasz, ale na słowa uznania od szafarskich przyjaciół na szczęście już nie. Napisałeś bowiem kolejny świetnie skonstruowany utworek, którego melika i rytm rządzi sie dojrzałą logiką i ciekawym przebiegiem. Po raz pierwszy(?) Twoja kompozycja ma dość szczegółowo rozpisaną programowość. Niewątpliwie dodaje ona trzeci wymiar (niemal wizualizację)... Z drugiej strony zachęca do skonfrontowania własnych odczuć i emocji z materią Twej kompozycji. Rozpoczynajacy ją Sen (a może marzenie) jest jakby żywcem wyniesione z moich porannych przebudzeń, dalej - podążam jednak juz wyłącznie za doznaniami autora. Jest to inny NY jaki znam z filmów i opowieści, trochę przygnębiający, ponury, w którym zabiegany człowiek jest jak zwierzyna , która w każdej chwili może być na celowniku myśliwego. Czyż nie jest to jednak znakomita alegoria dla losów wspolczesnego, zagonionego człowieka?
Po odsłuchaniu całej kompozycji - razem z muzyką wracam do snow, wcale jednak nie mam pewności, czy ż tego snu kiedykolwiek znowu sie obudzę? I znow, jak w prozie życia...
Mój ulubiony fragment to 0:40 do 0:50 - zaproszenie do tańca, a może odgłosy z pobliskiego Clubu? Bardzo ciekawa figura melodyczna. Może jej śladami pójdziesz w kolejnych kompozycjach?

Cieszę się, że 'dostałem' coś na...


Przesłucham wkrótce!

Nowy kawałek Bartusa podoba mi się najbardziej ze wszystkich, którem słyszał (starałem się znaleźć na YT wszystkie). Co prawda nie jestem zwolennikiem muzyki programowej, ale program jest napisany tak małymi literkami, że na szczęście ich nie widzę :). Co mnie najbardziej uderzyło- połączenie tradycji z nowoczesnością. Czegóż tu nie ma- początkowa "pozytywka", bachowskie fugi, messiaenowska rytmika, jazz, dzikie orgie w stylu Strawińskiego, ba- jest nawet fragment "muzyki konkretnej" (odgłosy ulicy) i monumentalna fraza jakby z Borodina lub Mussorgskiego. Ten przedziwny miszmasz sprawia, że muzyka Bartusa jest bardzo ciekawa, słucham jej czekając na zaskoczenie w kolejnym takcie i bawiąc się w zgadywanie inspiracji. Brawo Bartus!

Janusz1228 Wczoraj o 18:06:23:
Mnie się wydaje, że Nowy Jork taki właśnie jest - pędzący, zabiegany, niepokojący... I tak przedstawił go Bartus. Gdybym nie widziała tytułu utworu i tak czułabym ten Nowy Jork.

Podobały mi się klaksony.

Dziekuje Wam za komentarze.
W Nowym Yorku nigdy nie bylem. Wiem z opowiadan, ze atmosfera tego miasta jest niezwykla.
Miasto dosyc halasliwe, ale nie dokuczliwie glosne. Powiew wielkiej metropolii.
Basiu, moze nie ponure, co owiane tajemnica.

Ups!
Przed wyslaniem utworku na YT pomyslalem sobie, ze zrobie pierwsza swoja dedykacje tutaj na forum.
Wlasnie Tobie Beato mialem zamiar ten utwor zadedykowac. Jako, ze jestes sympatycznym duszkiem
Kuriera Szafarskiego i wszyscy Cie lubia.
No coz," NYCNGT" zawiera 9138 nut, z czego przypadly Ci do gustu 3 nuty, w dodatku nie moje wlasne (probki dzwiekowe klaksonow).
Czy nie pogniewasz sie jak wlasnie te 3 nuty pozostawie do dedykacji dla Ciebie? Reszte (9135 - uniewaznie)

Powiem, ze byla to Twoja najkrotsza recenzja i najmocniejsza.
Taki krotki kopniak w twarz.
Nie zrozum mnie zle. Nie mam zalu. Wole mocne uderzenie spontanicznie wykonane i szczere
niz falszywy poklask.
I tak z dwojga zlego - przeciez jakos zareagowalas.
Milczenie byloby juz calkowita porazka dla mnie.

Bartusiu Drogi, nie mam zwyczaju kopać ludzi, ani w twarz ani w ogóle, a co dopiero Ciebie.

Czy Twoje poczucie humoru wysiada w odniesieniu do siebie samego? Jeśli tak, to przepraszam.

Poplątane życie, znów nie mogę korzystać z komputera, wpadłam na forum na bardzo krótko i przesłuchałam Twój utwór w biegu we fragmentach, akurat trafiłam, między innymi, na klaksony, więc o nich napisałam. Licząc na Twoje poczucie humoru i jakąś tam dziwną płaszczyznę porozumienia między nami. Nie rozumiem Twoich kompozycji, więc nie silę się na siłę siłować ze słowami i myślami, by napisać coś "mądrego". Zazwyczaj nie piszę więc nic po wysłuchaniu Twojej kolejnej kompozycji, ale tym razem chciałam choć zasygnalizować, że wysłuchałam, a przynajmniej starałam się.

Tak czy inaczej, dziękuję za dedykację, tę zamierzoną niedokonaną oraz za dokonaną trzysekundową.

Jak ktos mowi, ze nie rozumie, to znaczy, ze nie lubi i nie chce urazic drugiej osoby.

Może jak ktoś mówi to tak właśnie jest, ale kiedy ja mówię, że nie rozumiem, to znaczy że nie rozumiem, jakbym nie lubiła, to napisałabym, że nie lubię, że mi się nie podoba. Nie znam się na komponowaniu i recenzowaniu świeżo skomponowanych utworów, tym bardziej jeśli jest to utwór na orkiestrę w wykonaniu jeden człowiek + sprzęt. Takie wykonanie uruchamia moją nieufność i nie potrafię wysunąć i użyć "pomostu" i słyszeć do przodu, wyłapać z takiego "ograniczonego" wykonania intencji i pożądanego efektu.

Bartusie, a co Ty tak się drażnisz z naszą Beatką, która, jako sam potwierdzasz - jest naszym przemiłym sympatycznym "forumijnym duszkiem"   ;D  (Swoją drogą: śliczna ksywka  :D  )
Poczciwa Beatka tak szczerze ci napisała, iz przynajmniej starała sie słuchać Twego utworku (pokonujac rózne trudności zycia), a Ty co? Obwiniasz o kopniaki? No bart...  :(
Ja uważam, że jesli ktoś choćby słowem komentuje - to i tak jest po tysiąckroć życzliwszą Ci dusza niźli milczki. A tych ci tutaj dostetek  :D
Tak wiec Bartolomeo ! Nie złorzecz na Beatkę i nie szczędź jej wspaniałego pomysłu, jakim byłaby dedykacja. Super miła i fajna byłaby to sprawa  :)

Mam pytanie...
Jaką muzykę zaproponowalibyście jako ilustrację do wystawy fotografii?
Fotografia jak najbardziej amatorska, krajobrazy, trochę architektury, kilka portretów. Na otwarciu żadnych oficjeli, za to przyjaciele, lampka wina, ciasteczko...
Jakaś muzyka sącząca się w tle bardzo byłaby miła :)

Erik Satie

Myślałam o Nim :) on tak pięknie gra ciszę :)

ciekawostka
http://www.radiomaryja.pl/multimedia/moja-milosc-do-chopina-i-polski/
wywiadu udzielił Ingolf Wunder.

Wystawa fotografii amatorskiej, tematem przewodnim będą kolory. Wszystko jeszcze w przygotowaniach, dyskusjach, działaniach koncepcyjnych, chociaż powoli tych kolorów nabiera ;)
Jak się wszystko uda postaram się podzielić krótkim "reportażem" ;)

Ostatnio zaczynam postrzegać Chopina pod wpływem wykonań C. Katsarisa. Oczywiście nikomu nie śmiem narzucać sposobu rozumienia, interpretowania w swoim zaciszu ducha - dzieł Chopina, gdyż ludzie się różnią miedzy sobą.
Chciałem tylko wyrazić swoją aprobatę w kierunku wykonań oryginalnych(lub nietypowych).

Nagrałem fragment nokturnu f moll, op 55 gdzie wczuwam się w styl C. Katsarisa.
http://www.youtube.com/watch?v=CbdTHJkji1c

Udało mi się?

Piękne wykonanie!  :o Gratuluję! :)
A czemu nie cały nokturn?
Czy jest w stylu Katsarisa - nie wiem, nie znam jego wykonań na tyle, aby syntetycznie ocenić. Wiem natomiast, ze że robisz olbrzymie postępy we własnym stylu i estetyce. Tak trzymaj!

Czemu nie cały nokturn?
Ponieważ uznałem, że początkowa część utworu nie pozwala na łamanie wiodącej melodii... no i ograniczenia instrumentu tez robią "swoje" :)
Początkowa część tego utworu wymaga dobrego instrumentu żeby detale mogły zabrzmieć "katsarisowsko" Akurat na tym romantycznym odcinku kompozycji ciężko coś wydobyć więcej....

Jak na możliwości Twojego instrumentu
i techniczne możliwości nagrania i odtworzenia dźwięku
bardzo ładnie grasz technicznie i z zamysłem artystycznym
wszystkie utwory, które zamieściłeś na Youtube.

Mam pytania do Marka:

1. Co to znaczy mozliwosci techniczne instrumentu Tuco? (Leszka) - podaj kryteria.
2. Co to znaczy ladnie technicznie (czy gra np. Trifonova tez jest ladna technicznie?) - prosze podac kryteria "ladnej techniki"

P.S.1
Dla mnie odbior muzyki ma te same kryteria bez wzgledu na to kto gra - czy amator, czy profesjonalista.
Nie powiem,ze nagranie Leszka jest piekne. Dla mnie jest przecietne z niedostatkami technicznymi.
Leszek upublicznia swoje nagrania, dlatego musi sie liczyc z krytyka.

Mimo wszystko znalazlem bardzo ladna fraze w nagraniu Leszka (od 1:05 do 1:10) i tutaj chyle czola.

P.S.2
Leszku czy stylem Katsarisa, ktory chciales odtworzyc jest rozsynchronizowanie
lewej reki od prawej (brak pionu - zludzenie arppeggia). Jezeli tak, to troche przesadzilec.
Owszem niezaleznosc rak jest bardzo dobra (daje poczucie wiekszej przestrzeni), ale w Twoim wydaniu
wywolalo to chaos. Mysle, ze Katsaris tez przesadza (troche mniej niz Ty).

P.S.3
Uwazam Leszku, ze jestes bardzo utalentowany.
Szkoda, ze za fortepian zabrales sie zbyt pozno.
Mimo wszystko nie przestawaj grac i prezentowac nam swoje nagrania,
gdyz cieszy nas to, ze robisz tak gigantyczne postepy.
Sam chcialbym grac na PFT jak Ty.

Czy technicznie... akurat codę tego nokturnu opalcowałem sobie sam na własny użytek, co było moim pionierstwem w tej dziedzinie. Trudności techniczne tego momentu polegają na wyćwiczeniu uderzeń 4-tym i 5-palcem naprzemiennie w stosunkowo szybkim tempie, co nadrabiam pracą nadgarstka  - po prostu to wynika z mojej(i nie tylko mojej) anatomii.
Zmysł artystyczny zawsze jakiś mam, ale nie zawsze udaje mi się go zaprezentować tak abym był zadowolony. Akurat to wykonanie jest dalekie od ideału i każdy, kto ma słuch wychwyci merytoryczne(nutowe)błędy.
Nigdy nie podchodziłem do udostępniania swoich wykonań z ego profesjonalisty - wręcz odwrotnie. Tak więc wszelkie uwagi zawsze są mile widziane. Z opinią Bartusa się zgadzam - zdecydowanie wole słuchać muzyki Chopina granej przez profesjonalistów  ;D, ale amatorskie wykonania mają inny wymiar... zwłaszcza, jesli poszukuje się czegoś nowego, zaskoczenia np.

Myślę, że na analogowym instrumencie wyszłoby zdecydowanie lepiej. Tu nie chodzi o celowe rozsynchonizowanie uderzeń. Musiałem jakoś nadać kontrast odpowiednim nutkom, żeby sprostać określonemu przeze mnie "stylowi Katsarisa". Z drugiej strony - ciężko wykonać akord 3-dźwiękowy w którym jeden dźwięk będzie dużo głośniejszy od pozostałych - stąd wynika coś na kształt appergia.

A tak w ogóle, Katsaris nagrał wszystko Chopina prócz etiud i Nokturnów(i chyba też koncertu e-moll). Strasznie podoba mi się jego styl. Ten pianista wciągnął mnie w muzykę poza-chopinowską.

Zakupiłem sobie jeszcze preludia Chopina w wykonaniu Katsarisa i wiele mnie nauczyły w słuchaniu a nawet interpretacji...
http://www.youtube.com/watch?v=d8HUF-UGt50
Piękne wydobycie 4 nutek - nigdy bym na to nie wpadł!

pustawo tu ostatnio  >:(
To może tak cosik energytuzujacego ?   ;)
Na odpędzenie duchow mizgalstwa, w przerwie miedzy moimi netowiskami zagrałem sobie i dla Was od i taki cymesik  ;)
http://youtu.be/KYh2Cnq2h3U

Janusz, super cymesik... smakował mi  ;D
A czemu cisza w tym wątku? Z mojej strony mogę napisać, że mało wolnego czasu... ale analizuję nokturn Chopina op.48 nr 1 i te oktawki nie sa aż tak straszne. Trudniejszą znacznie część napotykam w "doppio movimento". Tutaj na prawde można sie pobawić dźwiękami. Dokładnie zagrać ten utwór bardzo trudno, bo prawa ręka gra zarówno 'podkład' jak tez wiodącą linię melodyczną(tematyczną). Trochę szkoda, że Chopin zdecydował się na doppio! movimento :( Takie tempo powoduje trochę, że zbyt szybko 'uciekają' przepiękne akordy, majstersztyk ich budowania. No ale... ale zawsze można pójść drogą Pogorelica i wykonać nokturn w nadzwyczajnym tempie - jako całość.

Kiedy ja się tego nauczę? Nie wiem ??? ale to jedna ze szczególnie wybitnych kompozycji Chopina.

Dzięki, Leszku za kulinarny komplement  :D
No cicho, bo widocznie za mało się staramy...Mam więc nadzieję, ze jak doprowadzisz do końca "swojego" c-molla może zgiełk i rwetes w topicu na powrót zagości :)
A tak w ogóle podziwiam Ciebie, ze od miesięcy wciąż trwasz przy tym niezwykłym utworze. Ja wytrzymywałem tylko kilka tygodni - i potem zawsze odchodziłem od instrumentu z niepyszna. Może masz i  rację: oktawy jakoś da się jeszcze przejść, ale to, o czym piszesz - doppio movimento - dla nas - amatorow to coś wyżej niż Mont Everest. To już dosłownie sięganie do stanów nieważkości. Ręce muszą grać same i głowa nie myśleć. Ale jak to zrobić? ...Choć i te oktawy - aby zagrane równo i w tempie to wyzwanie na miarę odkrywania bozonu Higsa. A że bozon odkryli - to i mi kiedyś się nawet udało. Kiedyś, bo teraz widocznie stawiam sobie poprzeczkę niziutko i przez lenistwo nawet nie próbuję przez nią skakać.
Ale wiesz co? Będę Ci, poki co, kibicował. Jeśli przetrzesz szlak - może pójdę za Tobą? Trzymam więc kciuki i życzę cholernej wytrwałości. I nie przejmuj się tą topicową ciszą. Może dzięki niej możemy spokojniej pogadać?  ;D

Janusz,
doppio movimento z nokturnu Chopina op 48/1 ogarnąłem. Palcowanie utworu dostosowałem samodzielnie a obecnie ćwiczę, żeby "się ułożyło w palcach". On na pewno jest DO ZAGRANIA.

Tuco, cieszymy się i czekamy na prezentację nagrania  ;)

Leszku, to wspaniale, że się nie poddałeś i chwytasz byka za rogi  :) Oczywiście, już płonę z ciekawości jaki będzie efekt końcowy. Sądząc jednak po Twej próbce z finałem f-molla  jesstem dobrej mysli. Trzymam kciuki.  :)

A propos!
Pomyślałem sobie, miała rację Emilka - bohaterka z mojej nowelki „Jak Tuco82 poznał nową przyjaciółkę”  ( http://janusz.nizynski.pl/netowiska/cyberp/tuco82-i-jego-nowa-przyjaciolka/ ), która przepowiedziała: „przypuszczam, że Janusz wkrótce zamuli całym nokturnem…”
No i stało się, Emilko, zamuliłem. Po wielu tygodniach „cichych pianinkowych dni” zasiadłem i zagrałem, i nagrałem.
 
http://youtu.be/AcQ93s1fmhA

a wracając do zapowiedzi Twego c-molla - może znów pójdę Twym śladem?  ;)  :)

Cieszę się, że się cieszysz Mozart :)

Janusz, pięknie zagrałeś opusik 55  :o Jakież to inne wykonanie, może dlatego mi się podobało że brzmiało "cudzo" lecz po chopinowsku :) Dobrze sobie poradziłeś w najtrudniejszych momentach. Ton powiedziałbym - dojrzały, nawet bardzo. Mi tego brakuje,,, nie że nie potrafię tylko przyjdzie na to czas i pora, aby trochę dojrzeć.

Jasne, że uderzaj w op. 48 nr 1!!!
Ja ćwiczę część doppio mov. i nawet pierwszych kilka taktów udaje mi się zagrać doppio :D
Póki co znam - nie nauczyłem się jeszcze "środkowej części", ale przejrzałem i nie wydaje mi się specjalnie trudna. Wiadomo, że oktawki moga sprawić problem, ale to kwestia treningu.

Proponowałbym zacząć od lento a późnej wskoczyć na doppio movimento (służę pomocą w opalcowaniu, chyba że wolisz swoje :) )
Pomijając trudności związane z palcowaniem i tempem, doppio jest o tyle trudne że jego metrum jest jakieś dziwne.
Mógłbyś rzucić okiem Janusz, jak Ty to widzisz z punktu widzenia teorii? 8/12 metrum?
W każdym razie są trzeba grać osiem szesnastek prawą ręką podczas gdy lewa gra w tym czasie sześć ósemek ;D Ale nie zawsze bo sa fragmenty zamiast osiem szesnastek - sześć albo siedem.

Bardzo to zakręcone.

Niestety nie słyszałem, żeby jakiś pianista prawidłowo to jeszcze zagrał.

Jak tak sobie ćwiczę to te wszystkie akordy są iście chopinowskie :D Cały utwór to dzieło sztuki, które można podziwiać w detalach, akord po akordzie lub zastanawiać się nad jednym akordem 10 minut.

Leszku, miło znów czytać Twoje posty!  :)
P. S. Przeczytaj koniecznie zalinkowaną przez Autora nowelkę z Cyberprzestrzennych!  ;) No i nagraj wspomniany nokturn, czekamy! :)

Januszu, miło słyszeć, że po przerwie powróciłeś "do korzeni" ;)(na początku szafarskiej odysei dałeś się wszak poznać przede wszystkim jako pianista  :); fakt powstania ostatniego zdjątka umieszczonego w klipie bardzo mnie cieszy - zasługiwałeś w pełni na taką piękną pamiątkę :)).
Twoje wykonanie zupełnie mnie rozmarzyło, dziękuję! 

Dziękuję Januszu, pięknie!! Stęskiniłam sie za Twoim Chopinem.

Wprawdzie nie mam pojęcia dlaczego nokturn c-moll jest taki trudny do zagrania (dla mnie brzmi bardzo prosto   :D)
ale oczywiście podziwiam Was obu za to,że chcecie sie z nim zmierzyć.Gratulacje!!!

Januszu, gratsy! Miło się słucha, przy takich okazjach nie mogę nie wspomnieć o tym, że z intuicją fachowca grasz rubato i precyzyjnie prowadzisz kantylenę. Good work, keep it up  ;)

Leszku, Kasiu, Tereniu, Patryku - dziękuję za miłe słowa.  :D
Cieszy mnie, że dzięki Leszkowi wątek odżywa. Nowe wyzwania - dla Leszka dla mnie - fajna sprawa. A może ktoś do nas z czasem dołączy?  :)

Leszku, przyznam Ci szczerze, ze teoria muzyki nie jest moją silna stroną. Nigdy przecież nie terminowałem w żadnej szkole muzycznej  :D dlatego muzykę analizuję i odbieram nie przez rozum a zawsze na odczucia i emocje. Pamiętam, jak kiedyś w gronie pianistów wymienialiśmy sie uwagami na temat pewnego pasażu w którymś z utworów Chopina - ja swój zachwyt wyrażałem całą paleta rozpoetyzowanych określeń, a oni: ależ doskonała artykulacja szesnastek w lewej!... ;)
Mowiac krótko, Leszku: nie zastanawiam sie nad subtelnościami zapisów nutowych - gram tak, aby było śpiewnie dla ucha i w zgodzie z moim pojmowaniem utworu.
Zaś, co do metrum 8/12, o które pytasz  - sadze, ze to coś w rodzaju wstępnej wskazówki dla wykonawcy. Efekt końcowy powinien być jego konsekwencją, ale czy obligiem? Oto jest pytanie...

Panie Januszu pięknie pan zagrał ten Nokturn jak i inne utwory. Ja przed chwilą grałam Nokturn op.9 no.2

Dziękuję Clavio  :)
A może byś wrzuciła na YT swoje nagranie? chętnie posłuchałbym...
Grałem kiedyś dwa pierwsze nokturny z op. 9, oba zresztą opublikowałem na YT. Pozostał mi jeszcze H-dur (nr 3). Z czasem się za niego chyba wezmę.  ;)

Obecnie jestem na etapie "układania dłoni/palców w automat". Jaki tego efekt? Póki co marny. Nie mniej jednak postanowiłem podzielić się nagraniem treningowym, jako dowód "że się nie obijam".

Doppio jest na prawdę trudne, zwłaszcza jeśli chce się go zagrać dokładnie i !w tempie!, o modelowaniu dynamiki nie wspomnę :)
... ale myślę, że do opanowania z biegiem czasu :)

http://www.youtube.com/watch?v=B3uVdJWp0R4

Trzymam wiec kciuki za to opanowanie  ;D
A tak w ogóle, - to juz gratulacje za ambitną próbkę, którą nam pokazałeś.
Coraz bardziej zarażasz mnie do mej kolejnej próby mierzenia sie z c-mollem. Szkoda tylko, że ostatnio jestem w ogromnym deficycie czasowym i... emocjonalnym  :(

Tutaj podam przykład haniebnego wykonania nokturnu, o którym piszemy.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=xIIroHGKOnI#t=773

Facet zwiększa tempo i myśli nie nie słychać i nie widać :)

Łatwo krytykować  8)
A uczciwie pisząc, krytyka jest tęsknotą za oryginałem... tym, co w naszych głowach niby dojrzał, zmądrzał ale wciąż żyje przeobrażając się...

Obecnie jestem na etapie takiego wykonania nokturnu c-moll http://www.youtube.com/watch?v=s9HvV4igR_8

Kontemplując sposoby rozumienia tego utworu, natknąłem się na dylemat:
która wersja brzmi bardziej naturalnie, pierwsza czy druga? http://www.youtube.com/watch?v=JqYXRIoYdy4

Wg. mnie, pierwsza wersja jest bliższa kontynuacji lini melodycznej z otwierającej (pierwszej) części dzieła.

No chyba tak. Pierwsza. Ja też rozumiem doppio movimento tego nokturnu jako powtórzenie melodii otwierającego lenta w tempie podwójnym (i oczywiscie z respektem dla nowozaprowadzonej harmonii). Nalezy wiec chyba dążyć do maksymalnego uwypuklenia tej melodii na tle złozonej i gestej harmonii, co dla mnie jest zadaniem prawie niezwykle trudnym do wykonania. Ty, za to, Leszku, radzisz sobie z tym całkiem nieźle.  :)

Przy okazji studiów nad nokturnem c-moll z zainteresowaniem zauwazyłem duze podobieństwo melodi pierwszych taktów tego nnokturnu (po odjęciu akompaniamentu lewej) z piewrwszymi taktami preludium c-moll  :)

Ćwiczysz coś Janusz? Bo ja niestety na razie tylko doppio...

Wiosna mnie rozleniwia i niewiele ostatnio gram. Dziennie po kilka/kilkanaście minut. Zacząłem doppio... idzie mi tak sobie. Za to oktawy, miałes rację - nie są karkołomne... 
Chciałbym z całym nokturnem uporać się do październikowej rocznicy  :) Ale czy się uda?  ::)

Czy się uda? Oczywiście, że tak! Zresztą jak pisałem, tego utworu zagranego zbyt szybko (czy nawet "tylko" szybko - odnośnie 3. części) wyparowuje majestat a tego nie chcemy ;D

„Klatka"  -  „to projekt filmu krótkometrażowego poruszający problem samotności starszych osób. Główną bohaterką filmu jest starsza samotna kobieta, której każdy dzień wygląda tak samo -- przepełniony jest zarówno wyuczonymi na przestrzeni lat starymi schematami oraz rytuałami jak i tęsknotą za najbliższymi -- w tym za zmarłym małżonkiem czy dziećmi. Kobieta ta zamieszkuje niewielkie mieszkanie w blokowisku gdzieś w Polsce i poza sporadyczną wizytą na grobie męża czy wyjściem do sklepu spożywczego nigdy nie opuszcza swoich czterech ścian. Towarzystwo kobiecie dotrzymuje prowadzący programu TV oraz stare radio, które przypomina kobiecie o dawnych czasach. Pewnej nocy do drzwi kobiety puka tajemniczy gość.”
Tyle –wg opisu scenarzysty i reżysera filmu Andrzeja Frata.

Czemu o tym piszę i czemu w tym topicu?
Otóż niedawno temu – pewien młody człowiek, student reżyserii teatralnej i telewizyjnej, pan Andrzej Frat zwrócił się do mnie z prośbą, czy nie mógłby wykorzystać aranżacji moich nagrań w swoim filmie, który zamierza rozesłać na kilka konkursów. Na moje interpretacje trafił prawdopodobnie przypadkowo, w sieci. Ich klimat, jak zrozumiałem, pasuje do jego wizji, pomysłów i przykładowo, do projektu, o którym wyżej.
Oczywiście, wyraziłem zgodę. Młodym ludziom trzeba pomagać. W zamian za udostepnienia praw do moich nagrań zostałem wymieniony w napisach wprowadzających i końcowych filmu.  :)
No co tu dużo mówić: zostałem współtwórcą muzyki filmowej  :D

A tutaj link do filmu. … Nie ma w nim wiele muzyki, ledwie dwa krótkie fragmenty moich interpretacji utworów Chopina, jest za to nastrój, klimat i w zwartej pigułce przedstawiony rys z samotnego życia starszego człowieka.

W imieniu Pana Andrzeja i swoim własnym zapraszam Was serdecznie do projekcji!

http://youtu.be/hcDvIH-RxaE

Janusz, gratuluję :)

Dzięki, Beatko... Chodź udział mój w tym filmie doprawdy symboliczny.

Sukces, nawet jeśli mały, nadal pozostaje sukcesem. Cieszę się, że Twoja interpretacja zyska szersze audytorium.

Gratulacje. Cieszę się razem z Panem. :)

Beatko i Clavio...
jeszcze raz dzięki.
 :)

A gram sobie troszkę, ostatnio. Gram i nagrywam.  :)

Jedne rzeczy poprawiam, inne przymierzam pod kolejne sesje, łudząc się, że starczy czasu na wszystko...  ;)
Z nagrania szopenowskiego nocturnu c-moll po raz n-ty w swym życiu rezygnuję. Mógłbym go nagrac, kalecząc i przemycajac nutowe krówki tu i tam, ale po co? Jest tyle w sieci jego nagrań nieskazitelnych, ciekawych, a z pewnościa profesjonalnych (czytaj: naprawdę dobrych). Po co tu jeszcze moje, koślawe?
Za to z całą przyjemnoscią mogę Was zaprosić do odsłuchania mych dwóch najnowszych interpretacji. Oba nagrania już kiedyś rejestrowałem, ale do obu dziś podszedłem z większym dystansem i efekt uzykany, sądze, jest lepszy. Było więc warto ponownie je zarejestrować... No tak uważam. A wy?  :)

Jan Sebastian Bach - Jezus zawsze będzie mą radością (fragment kantaty BMV147) http://youtu.be/gFy36nkLk10

Andrzej Kurylewicz - soundrack z serialu "Polskie drogi" http://youtu.be/NIs_QXBFcQw

Starczy czasu na wszystko, co najważniejsze.
Wielkie brawa, Januszu :)

Udostepniłam Twoje nagranie Kurylewicza w grupie poświęconej muzyce filmowej.Bardzo się podobało, ale jedna osoba mieszkająca w Niemczech
napisała ,że jest tam zablokowane.Czy to możliwe Januszu????

Dzięki dziewczyny, za komplementy...   :-*  :)

Aga, czasami YT powiadamia mnie, ze niektóre z moich filmów mogą być blokowane z uwagi na brak jasności, co do prawa autorskiego. Tak było, gdy jako podkład do reportażu używałem szlagierów The Beatles. W tym przypadku (Kurylewicza), żadnego takiego komunikatu nie miałem.  >:(

Dzięki za "dziewczyny" :D

Piękne. :) Zawsze z przyjemnością słucham Pana nagrań. :)

 :-*

Podpisuję się pod słowami Clavii :) (mojej koleżanki po fachu w kultowym Domu Medialnym FPTB)  ;)

P.S. Januszu napiszę to jeszcze raz: nie szczędziłeś sił twórczych i środków artystycznych przy pisaniu ostatniej nowelki; ubawiłam & przestraszyłam się setnie  :D Dziękuję! (Miejmy tylko nadzieję, że Muzelian nie pogniewa się na nas - nie wiem, czy translator Google dobrze Ci przetłumaczył to zdanie ;)). O ile mnie moja pamięć nie myli, oprócz mnie również Beatka wiedziała, co znaczy chingate po hiszpańsku  ;)

Ja tę nadzieję zastępuję pewnością.  :D Uważam bowiem, ze nasz Sławek całkiem dobrze odróżnia real od wytworów forumijnego skryby.   :D


...Pani redaktor - a poza wszystkim, jak Pani wie, Sławomir Muzelian pozostaje aktualnie pod opieką wybitnego specjalisty, którym jest bez wątpienia dr Trazom.
Jestem przekonany, że kuracja u tego znakomitego fachowca spowoduje, ze nasz Sławomir zostanie całkowicie przywrócony społeczeństwu a nawet sprawi, że nasz przyjaciel odkupi wszelkie swe grzechy i grzeszki ze swiata Cyberprzestrzennych  :D
Nawiasem mowiąc; wcale bym sie nie zdziwił, gdyby swym nawróceniem zaskarbił sympatię i szacunek również i Pani, droga Przyjaciółko.  ;) :D
Pozdrawiam Panią serdecznie!

 ;)
Z ukłonami!
J Babicki

Doktor Trazom, z racji konieczności zachowania obowiązującej go tajemnicy zawodowej, nie może potwierdzić powyższych informacji. Przyznaje jednak, że dzięki nowatorskim metodom leczniczym skuteczność wdrażanych przez niego działań terapeutycznych nawet u pacjentów najwyższego ryzyka jest bardzo wysoka.

Asystent Doktora, Przychodnia Neurologiczna "Mens sana"

Przed nami, mam nadzieję, "lazy weekend"  ;) - i taki sam tytuł nadałem pewnej mistycznej kompozycji w moim autorskim wykonaniu na piano. Jeśli ktoś zgadnie nazwisko kompozytora - ma u mnie zabukowaną pyszną kawę  :D
Z odpowiedzią trzeba się jednak spieszyć. Kawę serwuję tylko zwycięzcy  ;D

https://youtu.be/oztc9nOWUY4

https://www.youtube.com/watch?v=-sYZGjz1muU
Yy, to chyba jednak nie ta sama kompozycja, ale czadowe klawisze ;)

Dlaczego mistycznej?

Tak jakoś skojarzyło mi się z brzmieniem angielskiego słowa Misty, które... jest oryginalnym tytułem utworu  :D
W rzeczy samej: angielskie "misty" tłumaczyc należałoby chyba jako mętny, mgielny, mglisty... ale... ja postanowieniem, ze dla mnie misty, to - mistyczny. I juz!
Podczas wiec nagrywania utworu czułem się jak prawdziwy mistyk  ;)
  :) ;D

Nieżle nagłowiłam sie nad Twoja zagadką, zwłaszcza, że mnie ten tytuł kojarzy sie głównie z psychopatka usiłująca zabić Clinta Eastwooda ;)

Fotka z niedzielnego spacerku z pieskiem nad rzeką Utratą. Może i nie związane z muzyką, lecz z Fryderykiem tak. Przepraszam, za jakość, robiłam aparatem z telefonu komórkowego. :)
(http://images67.fotosik.pl/1026/0a75587e6a5375dbgen.jpg)

Moje własne kompozycje i nie tylko. Na razie dysponuje dwoma keyboardami z dynamiczną klawiaturą, programami Musescore i LMMS. W przyszłości z pewnością pojawi się piano. https://soundcloud.com/clavia-1 :)

Clavio, dzięki za linki do swoich kompozycji  ;)

https://www.youtube.com/watch?v=SIydovYRWLI (https://www.youtube.com/watch?v=SIydovYRWLI)

Z góry przepraszam za jakość nagrania, przede wszystkim za trzaski, ale nagrywałem telefonem i ciężko byłoby później zsynchronizować wideo z dźwiękiem nagrywanym odrębnie na kartę muzyczną.

Tak czy inaczej, to raczej wpis typu "jestem, żyję"  ;)

Tuco82 bardzo mi się podobają twoje nagrania. Zapewne jesteś po szkole muzycznej. Ja samouk i też gram Mistrza :) niedługo coś wrzucę. :)

Nie, nie jestem po szkole muzycznej. A nuty znam na poziomie j. chińskiego (parę słówek po chińsku umiem a co! :) )
Jestem samoukiem, jak i Ty ale korzystam z pomocy jutubowej koleżanki Jane, która robi tutoriale na fortepian.

Wrzuć, chętnie posłucham.
P.S. Mam smaka na nauczenie się walca a-moll op. 34 8)

Chodzi o tą Jane https://www.youtube.com/user/bbdhrggl ? Ja polecam program synthesia + midi (jak dzwonki do starych komórek) wygląda to tak np. https://www.youtube.com/watch?v=G_kwjwQMCSY Program do ściągnięcia za free. Polecam jedna starszą wersję. Jak na samouka to podziwiam. Też bym chciała osiągnąć taki poziom jak ty jeśli chodzi o Fryderyka. :)

Dokładnie TAK. Nagrania w zwolnionym tempie - można zobaczyć układ palców (i tak dobieram swój). Wiele utworów Chopina, w tym ballady 1. i 4., polonez op. 53. i wiele innych trudnych..... Mam wielki szacunek do niej.

Moje nagrania na barwach ulubionych fortepianów Fryderyka. :)
Erard z roku 1949 - https://soundcloud.com/clavia-1/for-elise
Pleyel z roku 1935 - https://soundcloud.com/clavia-1/serdeczna-matko-1

Wprawdzie nie jestem Chopinem, ale napisalem Mazurek nr 2.
12 wyswietlen , zamiast miliona - tez dobrze.


https://www.youtube.com/watch?v=W2pvFb85ZPg

Bartusie, fajnie się tego słucha, jadę od paru minut w kółko, bo to moja metoda na słuchanie i bardzo mi z tym Mazurkiem nr 2 dobrze. Odstawiłam nawet mojego dzisiejszego mistrza, a spędzałam dzień z "Malibu" (Anderson .Paak). Dzięki za podzielenie się :)

Bartku, czekam na skompletowanie całego mazurkowego opus! Mazurek podoba się bardzo, zwłaszcza epizod środkowy i ostatnie, pozornie błahe przeprowadzenie przed powrotem tematu głównego. Przy okazji - żałuję, że ze swojego konta usunąłeś wcześniejsze kompozycje  ;)

Beatko, Januszu, Patryku.
Cenie sobie Wasze wypowiedzi, opinie. Dziekuje.
Pisze teraz Mazurka nr 3, ale nie jestem pewny, czy piszac, napisze.

Napiszesz Bartku całe mazurkowe opus! :)

Nie usuwaj proszę utworów; chciałam sobie odtworzyć dzisiaj jeszcze raz Twoją kompozycję, a tu zonk ;)

Piękny Mazurek. Taki delikatny. Przyjemnie się słucha i czekam na więcej.  :)

Brałem się swego czasu za Balladę g-moll, ale :-X musiałbym nie mieć co robić do końca życia, żeby się jej nauczyć grać, chociaż... To tylko rozpoczęcie, później zaczynają się prawdziwe schody.

https://www.youtube.com/watch?v=5DXl1OoZI0Q

A tutaj utworek, który jak najbardziej jest do ogarnięcia, poprawienia - zwłaszcza do dokładnego odegrania wartości rytmicznych akompaniamentu, co zresztą Chopin uznał na wiodący motyw trudności technicznej tej etiudy.
Nagrałem, bo chciałem się pochwalić. Kiedyś wrzucę lepszą wersję, ale to wtedy jak nie będę musiał nagrywać tego 10 razy :o, bo jest to nieco stresujące  >:(

https://www.youtube.com/watch?v=sLHAUqKqL-s

Pozdrowienia,
a Bartusowi zazdroszczę, że potrafi wydobyć z siebie muzyczną cząstkę, potem zapisać ją a na końcu opublikować i poddać ocenie gustów widowni. Brawo!

To może wiersze traktujące o muzyce? Nawet lekko zaznaczoną? (może nowy wątek.. ale nie  wiem czy się opłaca)
Jeśli tak to wrzucę coś..

Dlaczego nie na tym wątku? Czekamy, Amadeuszu  ;)

Wiolonczela

 smukła i powabna
 w najpiękniejszy kształt
 dziewiczego ciała przyodziana

 połysk jej cery jak
 tafli lodu
 w pełnym słońcu

 cztery struny jak śpiewające w chórze
 Koryfeusza
 każda razem i każda z osobna
 natchnienie romantycznych rapsod

 choć piękna jak dziewczę
 natchnione przez muzy
 tyle śmiechu co szlochu
 tyle uśmiechu co złości
 to cztery te głosy

 w dłoniach długowłosej kobiety
 ślepej ale słyszącej
 co sama grała sobie
 **
 nikt jej w dzisiejszym jazgocie
 nie słyszy 


Taki tam stary

W tym kontekście na pewno niezawodny jest Konstanty Ildefons Gałczyński  :):

Wielkanoc Jana Sebastiana Bacha


Rodzina wyjechała do Hagen.
Sam zostałem w tym ogromnym domu.
Po galeriach krokami dudnię.

Bardzo śmieszą mnie te złocenia
i te pelikany rzeźbione jak od niechcenia,
i te chmury mknące na południe.

Ja bardzo lubię chmury. I światło pochmurne.
Jak fortece. Jak moje fugi poczwórne.

Cóź to za rozkosz błądzić przez pokoje
z Panią Muzyką we dwoje!
Jak las jesienny świece w lichtarzach czerwone.

A dzisiaj jest Wielkanoc. Dzwon rozmawia z dzwonem.
O, wesołe jest serce moje!

W starych szufladach są stare listy,
a w książkach zasuszone kwiaty,
jak to miło plądrować wśród starych papierów…
O, świąteczne godziny pełne złotych szmerów!
o, natchnienia jak kolumny złote! O, kantaty!

Ubrany w zielony aksamit
brodzę, błądzę tymi pokojami,
i po galeriach, i po schodach;

o, jeszcze tyle, tyle do wieczora godzin,
żeby mruczeć, żeby nucić, żeby chodzić,
żeby płynąć jak zaczarowana woda!

Ciemne jak noc portrety witają mnie w salach,
jeszcze bardziej ciemniejąc, kiedy się oddalam.

To śmieszne, że niektórzy nazwali mnie mistrzem,
mówiąr że w mych kantatach zamknąłem niebiosa.
Szkoda, że tu nie wszyscy znacie mego kosa,
ach, jakże ten kos śpiewa, jakże ten ptak gwiżdże,
jemu wiele zawdzięczam. No i wielkim chmurom.
I wielkim rzekom. I piersiom twoim, Naturo.

Spójrzcie na te niebieskie hiacynty,
na te krzesła z czarnego drzewa,
na te wszystkie złocone sprzęty,
na tę klatkę z papugami, która śpiewa,
na te obłoki jak srebrne okręty,
które wiatr południowy podwiewa.
Tak. Spójrzcie. To jest moje mieszkanie.
Też wspomnienie po Janie Sebastianie.

Mówią, że jestem stary. Jak rzeka.
Że czas coraz bardziej z rąk mi ucieka.
To prawda, że mi wiele godzin przepadło.
Ale to nic. Do diabła! Ja gram na mocnych strunach
i są jeszcze kantaty moje, do pioruna!
Nie czas mnie, ale ja go wziałem na kowadło.

Zaraz przyjdzie rodzina i zacznie się uczta.
Córy moje, nim siadą, przejrzą się do lustra.
I chmara gości ściągnie. I nastąpi taniec.
Podjedzą sobie setnie i podpija dobrze.
I pasterz z gobelinu też huknie na kobzie.
A potem wieczór przyjdzie. I zniknę w altanie.

Bo lepsza od mych skrzypiec, gdym grywał w Weimarze,
niźli perły, o których. dla mej żony marzę,

niż sonaty mych synów, niż wszystkie marzenia,
taka chwila wielkiego, wielkiego wytchnienia,

właśnie teraz, gdy widzę przez altany szparę
rzecz niezwykłą, zawrotną, szaloną nadmiarem:
WIOSENNE GWIAŹDZISTE NIEBO.

I jeszcze jeden wiersz Gałczyńskiego (fragment tego utworu, a dokładniej mówiąc jego ostatnia strofa już się kiedyś pojawiła w wiadomym wątku ;)):

Ej, po szerokiej drodze

Ej, po szerokiej drodze, sam jeden, sam jeden z harmonią -
to znowu nie jest tak źle...
cienie w czapkach złodziejskich pod parkanami się gonią
i sosny kołyszą się.

Śpiewaj, bracie. Sam jeden. Naciskaj należny klawisz,
nutę po nucie...
ej, gwiazdy! a ty z gwiazdami jak z dziewczynami się bawisz
w zaczarowanej tancbudzie.

Piosenkę, którą układasz, wrzuć w księżyc jak w skrzynkę pocztową,
Mozart otrzyma list.
Resztę już w niebie załatwią. A reszta w tę noc majową
nie znaczy nic.

Widzę, ze się ruszyło :)

Broniewski Władysław (ma kilka wierszy o muzyce bo sam był melomanem z Chopinem i Mozartem)


AWANTURA Z MUZYKĄ

Choć urzeczona z nagła Mozartem
wśród różowego scherza,
dusza spostrzegła, czyim był żartem
dziwny i ostry ból serca.

I już po chwili daremną skargą
w mroku płynęło adagio,
a potem duszę urzekło largo
gwiezdno-muzyczną magią.

Wtem ciąć zaczęła smyczkami ostro
cała kapela szatańska,
zjawił się w kusym fraczku Cagliostro
i E. T. A. Hoffman z Gdańska.

i zawiązali oczy mej duszy,
i wzięli duszę pod ręce,
by ją prowadzić pośród katuszy
ku fantastycznej męce.

Dusza chce uciec, lecz nie ma dokąd,
daremna z muzyką walka,
a smyczki tną i tną con fuoco,
żeby zjawiła się Lalka...

Lecz Lalka znikła  z tego tematu,
próżno czekają ciekawi,
a serce długą tęsknot fermatą
krwawi.

Witam po przerwie
Napisalem ostatnio utworek pt "Syrian Ride"
Oczyscilem go ze zbednych emocji i oto jest:

https://www.youtube.com/watch?v=uhGIDAkMAqk

P.S.
Chyba lepiej sluchac na sluchawkach. Mozna znalezc wiecej szczegolow.