Kurier Szafarski

..że nokturny mogą być oniryczne..

16.10.2021r. godz. 12:20 (ostatni dzień przesłuchań III etapu) gra Aimi Kobayashi (Japonia) - cały cykl preludiów z op. 28.

Andrzej Wierciński - Polska (to było w I etapie) , Scherzo h-moll op. 20 - "Lulajże Jezuniu" - tę chwilę, na wskroś mnie przeszyła.

..że do Warszawy przyjechali wszyscy pianiści, którzy mieli przyjechać. Słyszałam to około 10 razy dziennie :D

Piotr Alexewicz, Preludia. Zwłaszcza 4., 15., 17., 24.

Bruce Liu, Rondo a'la Mazur i Wielki Polonez op. 22.

Alexander Gadijev, Etiuda "wiolonczelowa".

Nikolay Khozyainov, Fuga a-moll op posth.

Leonora Armellini, Nokturn c-moll op. 48 nr 1

Hao Rao, MAZURKI i Polonez As-dur jak na bis

Miyu Shindo, Rondo a'la Mazur

Wpadkę Nehringa już na początku wykonania nokturnu op. 62 nr 2. (III etap).
https://youtu.be/B00QihkVhOM?t=25

Sonatę h-moll Khozyainov a, której prezentacja w całości zabrała pianiście 28 minut, czyli baaaaaaaaardzo dużo.
https://youtu.be/b-RGip0ch9Q?t=1260

Mimikę i podśpiewywanie Martina Garcia Garcia  ;D

O wpadka...o wpadka..zobaczcie..sensacja

Walka o stołek.

Dzień piąty (ostatni dzień przesłuchań I etapu), sesja poranna:

Aimi Kobayashi wchodzi na scenę ...

Pan od stołków się zgrzał - jak sam później przyznał w wywiadzie  :D

Ja zapamiętam również Sonatę h-moll J J Bui.

I oczywiście Bruce’a w III etapie. Jego brzmienie jak u Benedettiego, a zarazem arcyciekawe koncepcje w Sonacie b-moll, ale przede wszystkim najlepszą od czasów Cherkassky’ego, a zatem bijącą na głowę samego Richtera interpretację Wariacji op. 2, której prawdopodobnie nigdy nie zapomnę.

Owszem, sensacyjna wpadka. Początek utworu, wolne tempo.

Prawda jest, ze czlowiek, niestety, zapamietuje lepiej rzeczy negatywne. Ja np. wyraznie pamietam wpadke Rosjanki w etiudzie a-moll i zaluje, ze mniej zapamietalem jej nokturn fis moll, ktory byl znakomity.
Mimo wszystko od nas samych zalezy wybor, czy te momenty negatywne chcemy upubliczniac, czy nie. Ty Leszku dokonales tego wyboru, ktory ja zauwazam niezbyt korzystnie dla ciebie.... Podobno zlosliwosc (nie zlosc - wscieklosc, jak to omylnie odczytal Pawel) jest cecha ludzi inteligentnych  ;)

Co do przestrzegania prawa (regulaminu) konkursu, to pelna zgoda z Leszkiem. Prawo jest prawem..kropka. Jezeli jest grupa ludzi (w tym wypadku oranizatorzy), ktora moze sobie cos tam zmieniac, to prawo (nasze "bezpieczenstwo") przestaje istniec. Jednym slowem, autorytet, ktory wymyslil ten bubel zwany regulaminem konkursu powinien podac sie do dymisji i publicznie przeprosic za to co sie stalo.
Sam jestem za dopuszczeniem do finalu wiekszej ilosci uczestnikow, tym bardziej, ze poziom jest niesamowicie wyrownany. Wiec przymykam oko i oczekuje z niecierpliwoscia na uczte zlozona z 12 koncertow!!

Jasne; prawo jest niezbędne do funkcjonowania i jego przestrzeganie bardzo dobrze organizuje nam życie. Natomiast zdarzają się sytuacje szczególne, w których z kolei dobrze pamiętać, po co ono istnieje, mianowicie że "to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu" ;) Czyli prawo jest po to, żeby nam było jak najlepiej, i jeśli można coś uczynić lepszym (jak w tym przypadku - i dla nas, i dla wykonawców), i wyprodukować więcej dobra (+ 2 e-molle ;)), dobrze jest zastosować wyjątkowy środek. Dlatego cieszę się z "ułaskawienia" dla tych dwóch szczęśliwców (też chętnie się dowiem, dla których). Jeśli ktoś przez to ucierpi, to może trochę orkiestra i Maestro Boreyko :D Ale myślę, że zniosą to z godnością  8)

Czy jest realna szansa na to, ktokolwiek z dokooptowanych do finału (z miejsc 11-12 po trzecim etapie) ostatecznie zajmie miejsce nagradzane, np. 3?

Ha, tutaj masz rację; tak dużego przeskoku nie będzie na pewno. Wydaje się, że przynajmniej dwa pierwsze miejsca są nie do ruszenia :) Może i nawet cztery...Tyle że dwie osoby więcej będą się cieszyć prestiżowym tytułem laureata. I kto wie, na tych dalszych miejscach już mogą pokazać się roszady, bo poziom jednak jest wyrównany i każdy z nich może mieć interesującą prezentację. Ciekawe, czy to Garcia był w tym ogonie?? Czy któryś z Polaków??

Co do zachowania zasad konkursu - "wypisałam się" na ten temat  jeszcze w części o etapie III.

A co zapamiętałam? Fugę Koli oraz wariacje Bruce.

Fazioli jako debeściaka wśród fortepianów o ile spoczywa we właściwych rękach a właściwie kończynach, bo przecież i nogi mają swój udział. Choć i tak Stainwaye kocham na zabój.

Panią Monikę Orzeł!

Spięcie na linii prof. Tarnawska - Paweł Kowalski. To tak okołokonkursowo.

I małą dziewczynkę, która w wywiadzie oświadczyła, że jest psychoruchowcem i podoba jej się różnorodność.

A ja się zastanawiam czy to może niespodziewanie właśnie ktoś z faworytów i stąd ta decyzja...  ;)
No właśnie miałem o tym napisać. Psychoruchowa Wandzia skacząca przy Chopinie po kanapach.  ;D

..  :D o kurcze pieczone, takie coś przeoczyłem !!!!

KAMIL PACHOLEC
Prawdopodobnie wzbudze nienawisc niektorych forumijnych recenzentow, ale........
wczoraj, najbardziej przekonal mnie Kamil Pacholec. Koncert zagral bez udziwnien z czysta jak krysztal artykulacja. Piekna, subtelna fraza, okraszona ladnym uderzeniem wzbudzala moj zachwyt.
Niestety, orkiestra nie pomagala Kamilowi. Spoznione odzywki nie pozwalaly jemu na pelne rozwiniecie skrzydel. Musial sie on zmagac z rozpoczynaniem kolejnych fraz. Oczywiscie jest tu mowa o ulamkach sekund.
Kamil nie upiekszal na sile Chopina jak to czyni wiekszosc wykonawcow. Po prostu odczytal tekst, ktory mozolnie zakomponowal Chopin.
Fajna, skromna postac. GRATULACJE.

I would say, Kamil is a cool (czyt. spoko) customer.

Bruce Liu - Koncert e-moll. Wykonanie na miarę Józefa Hofmana.

Kamila Pacholca zapamiętam podobnie jak Bartus. Jest introwertyczny. Ale wciąga mnie w swój świat, tworzy swoją muzyką obrazy. I są one piękne.

Oczywiście z Konkursu zapamiętam kilka wykonań koncertów, które zapadły mi w serce, a przede wszystkim to wykonanie, które w Dwójce określono mianem historycznego,
bo zawsze warto zapamiętać chwile, kiedy historia dzieje się na naszych oczach :)

I oczywiście zapamiętam całe nasze wspólne słuchanie, radość wspólnego przeżywania muzycznych emocji i wzruszeń.

I bardzo mocno zapamiętam też na zawsze te dni, kiedy dane mi było słuchać Konkursu w gmachu Filharmonii. Te wszystkie chwile emocji zdobywania upragnionych wejściówek. Trzy godziny bolących nóg i dzielenia się kolejkowiczów spostrzeżeniami, kto z czego zrezygnował, żeby móc tu stać :). Bicie serca na widok puchnącej kolejki, rosnącą niepewność. Odliczanie minut, mijające chwile. Dwa palce Mozarta przy okienku: "Dwie! Gotówka!" :) Galop po marmurowych schodach, brak tchu przy wpadnięciu na ostatnią chwilę do sali. I ten moment ekstazy: "Jestem! Jestem tutaj! Udało się":) Potem te wszystkie wrażenia, zachwyt nad poszerzoną percepcją słuchania, dreszczyk przy mijaniu się w przejściu z szacownym jury...

I także coś nie do przecenienia - po latach, kolejne spotkanie w podgrupie, miłośników dzieł Fryderyka Chopina, muzyki klasycznej i dobrej kuchni ;) Co zebrani radośnie celebrowali :D
I obiecali sobie powtórkę. "Radość dzielona podwójną radością". Radość słuchania muzyki nie byłaby do końca pełna bez przyjaciół, z którymi można się nią podzielić.
I to na zawsze z Konkursu zapamiętam :)

Ja zapamiętam z Konkursu że w finale brylowali b. młodzi  pianiści (17 latkowie). Uznane już gwiazdy znane nam z poprzedniego Konkursu (Osokins, Khazainow, Nehring) poniosły porażkę, może za wyjątkiem Armellini  i Kobayashi...czyli idzie nowe pokolenie pianistów z odświeżonym Chopinem 🤩

jakoś tak mi się wspomniało ..
warto pamiętać, czas mija, pamiętacie prof. Lidię Kozubek?
Ile Ona dała nam radości. ..
Warto wszystko pamiętać, a pamięć zbiorowa jest trwalsza.

Oczywiście, że pamiętam. Zwłaszcza przypominam sobie, z jaką pasją opowiadała w chopinowskim studiu TVP Kultura pewną historyjkę o włoskim pianiście Benedetti Michelangeli.

Nigdy też nie zapomnę jej głębokiego wyrazu uznania wobec gry Nikolaya Khozyainova na konkursie w 2010 roku, jakoby ten oddawał najbliższy zamysłowi Chopina sposób interpretacji jego twórczości.

O, dobrze, że przypomniałeś to, Tuco. Pamiętam, jak profesor Kozubek zachwycała się młodym Hozjajnowem, zwłaszcza jego wybitną kreacją Fantazji f-moll chyba w I etapie. Kola miał wtedy 17 czy 18 lat...

Odnośnie śp. prof. Kozubek, znalazłem archiwalne nagrania (TV Trwam, choć w studiu TVP było podobnie):

• historyjka o Michelangelim: https://youtu.be/jrCGoBu_p7A?t=544
• ...a tutaj o 18-letnim wówczas Nikholay'u Khozyainov'ie  :D https://youtu.be/iK_ytA-ywgc?t=221

Zapamiętam wypowiedź Aimi Kobayashi, która powiedziała, że nie lubi ćwiczyć i jest leniwa przez co stała mi się bardziej bliska.  :D
Pamiętam też Szymona Nehringa wychodzącego do 3 etapu jak na egzekucje. :-\