Kurier Szafarski

Tak, to już oficjalne - blisko 100 godzin! Tyle zajmą transmisje tegorocznego Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w TVP Kultura. Poza transmisjami występów możecie liczyć na studia z opiniami ekspertów. Podobnie jak przed rokiem podczas Konkursu Chopinowskiego będziecie mieć także okazję wyrazić swoje opinie na Facebooku. A do tego wideoblogi, felietony oraz nasi reporterzy! Oj, będzie się działo! :)

https://www.facebook.com/Konkurs-Wieniawskiego-TVP-924329451006181/?hc_ref=PAGES_TIMELINE

Ciekawe, czy będzie też, tak jak ostatnio, forum, czy tylko Facebook.

Oficjalna strona Konkursu:

http://www.wieniawski-competition.com/konkurs-skrzypcowy/

Rozkład jazdy transmisji w TVP Kultura:

Koncert Inauguracyjny: 8 października, godz. 18:50 (Soyoung Yoon! :))
Przesłuchania I etapu: 9 – 12 października, godz. 9:50 i 15:50
Przesłuchania II etapu: 13 – 15 października, godz. 9:50 i 15:50
Przesłuchania III etapu: 16 – 18 października, godz. 17:50
Podsumowanie trzech etapów: 19 października, godz. 22:00
Przesłuchania IV etapu: 20 – 21 października, godz. 17:50
Przesłuchania IV etapu i Noc z Wieniawskim: 22 października, godz. 17:50
Gala i Koncert Laureatów: 23 października, godz. 18:50

Na YouTube na razie mamy reklamę:
https://www.youtube.com/watch?v=jaodMNUFlzU

I oczywiście - transmisja w Dwójce z inauguracji.

http://www.polskieradio.pl/8/688/Artykul/1676426,Inauguracja-Konkursu-Wieniawskiego-Transmisja

 i z wizją - i z forum! :)  na YT:

https://www.youtube.com/embed/5QdZF_Q2lr8

Ciekawe, czy także to forum dostarczy nam tyle wesołych chwil, co na KCH ;)
Na razie widać pewną różnicę - management konkursu przywitał się dwujęzycznie: Witamy serdecznie! / Cordially welcome! 😃
Co może oznaczać, że nie będą krzyczeć za używanie polskiego ;)

Uwaga: Dwójka zapowiada, że sprawozdania będą codziennie od 21:00 do 22:00,
ale na stronie Dwójki będzie można odnaleźć zapisy wszystkich występów.
A od II etapu już pełne transmisje.

Będą też podobno działały streamy na YouTube.
Czyli będzie zapewniona maksymalna dostępność do przesłuchań, które zaczną się jutro już od 10 rano.
Do konkursu zgłosiła się rekordowa liczba 250 kandydatów, z których ostatecznie pozostało 41 uczestników.

A na razie Soyoung z Deutsche Kammerphilharmonie Bremmen zachwycająco wykonała koncert skrzypcowy Beethovena.
 Inaugurację wieńczy VII Symfonia d-moll op. 70 Dvoraka.
I na bis Taniec słowiański e-moll, w wykonaniu orkiestry, która, cytując Adama Suprynowicza, nie dość, że wspaniale gra, to jeszcze widać, że sprawia jej to ogromną przyjemność :)

Zachwyciła zwłaszcza kadencja I części - wydaje mi się, że autorstwa Schnittkego. Przypomniał mi się ten wyjatkowy, szlachetny, miejscami hipnotyzujący dźwięk jej Guadagniniego.

Pani profesor w studio TVP natomiast "rypnęła się" - Koreanka w finale, na moich oczach zresztą, grała Koncert Sibeliusa. Zachwyciła się koncertem Szostakowicza, zwłaszcza Passacaglią, ale w wykonaniu... Japonki Kobayashi, która zdobyła jedno z czołowych miejsc. Pamiętam, że i mnie wówczas oczarowała.

Ja pozostałam przy wypróbowanym polaczeniu: "fonia z Dwójki, wizja z YT" :)

Dzięki temu wysłuchałam w przerwie rozmowy z Soyoung, która miło wspominała swój pobyt w Poznaniu, gdzie,
jak stwierdziła, czuje się już jak w domu - chociaż zauważyła, że w ciągu 5 lat dokonały się duże zmiany,
i opowiedziała o tym, ile się wydarzyło od czasu konkursu (została koncertmistrzynią orkiestry symfonicznej
w Bazylei, założyła trio smyczkowe) i jak emocjonujące były konkursowe zmagania. Ciekawe, czy na tym
konkursie znajdziemy uczestników podobnie chwytających nas za serce.

Ja też pamiętam, że Szostakowicz Miki bardzo nami wstrząsnął.
https://www.youtube.com/watch?v=NuCnM8EZrRk
I też przysięgnę, że Soyoung grala nam Sibeliusa :)
https://www.youtube.com/watch?v=sCY-JYryRSw

8) Nie może być inaczej!

Zaskoczyło mnie to, że przesłuchania wstępne prowadził sam Maxim Vengerov - sam Mistrz, no i sam, czyli w pojedynkę ;) Wygląda to na swoiste zawłaszczenie konkursu przez przewodniczącego  ;)  Nie możemy jednak wątpić w jego najlepsze intencje, jak i artystyczną słuszność dokonanej selekcji. Poza tym muszę przyznać, że z pewną irytacją patrzyłem dziś na puste krzesła, których w Auli UAM na każdej kondygnacji było naprawdę sporo (balkony z boku były zupełnie puste - w końcu notable spokojnie zmieścili się w pierwszych kilkunastu rzędach parteru). Bilety natomiast oficjalnie "wysprzedano" dawno temu - no właśnie, cudzysłów jest tu jak najbardziej właściwy... Poznaniowi gratuluję polityki biletowej - choć jak wiadomo nie jest to przecież problem odosobniony.

Zagapiłam sie trochę co do wczoraj   :( :( Dziś od rana : Mone Hattori, Hana Asieleva i Anna Malesza.
Jak ktoś ma link do yt to poprosze.

Jest chyba zakładka na stronie konkursu:

http://www.wieniawski-competition.com/konkurs-skrzypcowy/

Eccovi il link, cari amici  :)

https://www.youtube.com/watch?v=Dhv1bYkcVCk

Kasia! ;)

Hehe, już myślałem, że zobaczymy Ciebie na estradzie Auli UAM - w końcu, jak pamiętam, skrzypce absolutnie nie są Ci obce  :D

Dziś już czujnie na posterunku, choć zagapiona porannie. Na nieliczne te chwile live się zapowiadają, więc każdą łapię i mocno tulę. Szykuję słuchawki w razie czego i radio "komórkowe". Czy to nowa praktyka - hymn Polski? Zdziwiłam się. Cudny tłumacz, legenda konkursów, najbardziej gromkie brawa dla TEGO PANA. Zrobiłabym go następnym Prezydentem, serio. Potem Krzysztof Penderecki i na Soyoung Yoon już spałam kamiennym snem. Z tego miejsca chciałam podziękować wszystkim, który przyczynili się do tego, że zeszłej nocy spałam dwie godziny na raty i na krzyż i jak padłam na otwarciu Wieniawskiego, tak obudziłam się dopiero na drugą połowę meczu.

Polecam obejrzenie dokumentu "Henryk Wieniawski. Ostatni wirtuoz romantyzmu", dostępny:
http://ninateka.pl/film/henryk-wieniawski-ostatni-wirtuoz-romantyzmu

Litości, dlaczego mówią o tych młodych artystkach "dziewczynki"?!

Anna Malesza nasza, brawo. Biorę Szymanowskiego.

Nie słuchałem niestety pierwszej sesji. Kto zrobił największe wrażenie?

Wrażenia najmocniejsze, zasłużenie! - Francuz Alexis Roussine (akompaniament - pianista: Michał Francuz).

Prowadzący w TVP Kultura wysłał wszystkich na obiadek, a po przerwie Nasz Pan Adam Rozlach.

Nikt się nie garnie, to ja ogarnę, choć najmniej skrzypcowa, frakcja, nieustająco, fortepianowa.

Dzień pierwszy przesłuchań, wg harmonogramu przed, bo w trakcie były przesunięcia utworów.

Przedpołudnie:

 • Mone Hattori JAPONIA:
(pianistka: Irina Vinogradova)
L. van Beethoven: IX Sonata na skrzypce i fortepian A-dur op. 47
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Fantazja na tematy z opery Faust Ch. Gounoda op. 20
H. W. Ernst: Wariacje na temat pieśni Ostatnia róża lata
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Źródło Aretuzy

• Hanna Asieieva UKRAINA:
(pianistka: Hanna Holeksa)
L. van Beethoven: VI Sonata na skrzypce i fortepian A-dur op. 30
H. Wieniawski: Kaprys nr 6 op. 10 Prélude
H. Wieniawski: Polonez D-dur op. 4
Ysaÿe: VI Sonata na skrzypce solo E-dur op. 27
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Źródło Aretuzy

• Anna Malesza POLSKA:
(pianista: Marcin Sikorski)
L. van Beethoven: III Sonata na skrzypce i fortepian Es-dur op. 12
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Polonez D-dur op. 4
H. W. Ernst: Wariacje na temat pieśni Ostatnia róża lata
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Źródło Aretuzy

 • Maciej Burdzy POLSKA:
(pianistka: Małgorzata Garstka)
L. van Beethoven: VII Sonata na skrzypce i fortepian c-moll op. 30
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Fantazja na tematy z opery Faust Ch. Gounoda op. 20
E. Ysaÿe: VI Sonata na skrzypce solo E-dur op. 27
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Źródło Aretuzy

• Alexis Roussine FRANCJA:
(pianista: Michał Francuz)
L. van Beethoven: I Sonata na skrzypce i fortepian D-dur op. 12
H. Wieniawski: Kaprys nr 2 op. 10 La Vélocité
H. Wieniawski: Wariacje na temat własny op. 15
E. Ysaÿe: III Sonata na skrzypce solo d-moll op. 27 Ballada
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Driady i Pan

    10 Polaków:

    Maciej Burdzy
    Weronika Dziadek
    Celina Kotz
    Robert Łaguniak
    Anna Malesza
    Amelia Maszońska
    Jan Mazur
    Anna Orlik
    Maja Syrnicka
    Maria Włoszczowska

Dobrze, że jesteś na posterunku ;)

Dziś jestem, jutro już na pewno nie. Dla mnie dawka skrzypiec zaporowa, już nie słucham ciągle a podglądam i podsłuchuję. Dzisiejszy Francuz popołudniowy Gregoire Girard zachwycił, Chińczyk Rong Xingzhou rozczarował do kości.

Konkurs można sobie subskrybować.
https://www.youtube.com/channel/UCpFEKtbJxKnsOcraylnuNsA

Wtedy najłatwiej będzie w każdej chwili do niego wejść na YT.

Koncert inauguracyjny już jest też dostępny osobno do odsłuchania.
https://www.youtube.com/watch?v=5QdZF_Q2lr8

A tu rozmowa z Soyoung:
http://www.polskieradio.pl/8/688/Artykul/1677858,Soyoung-Yoon-Konkurs-Wieniawskiego-dal-mi-wiele

I zgodnie z zapowiedzią - wykonania do wysłuchania w zakładce konkursowej Dwójki - na razie kaprysy w wykonaniu pięciu wykonawców - a wszystkie będą prezentowane, ponieważ Polskie Radio ufundowało nagrodę za najlepsze wykonanie Kaprysu.

http://www.polskieradio.pl/8/1343/Artykul/1677961,Nagroda-Polskiego-Radia-za-najlepszy-Kaprys

i wszystkie wykonania, w świetnej jakości dźwięku

http://www.polskieradio.pl/279,15-Miedzynarodowy-Konkurs-Skrzypcowy

a o 21:00 godzinne sprawozdanie.


Repertuar popołudniowy:

• Gregoire Girard
(pianista: Francois Kilian)
L. van Beethoven: VII Sonata na skrzypce i fortepian c-moll op. 30
H. Wieniawski: Kaprys nr 5 op. 10 Alla Saltarella
H. Wieniawski: Wariacje na temat własny op. 15
E. Ysaye: III Sonata na skrzypce solo d-moll op. 27 Ballada
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Źródło Aretuzy

• Rong Xingzhou
(pianista: Michał Francuz)
L. van Beethoven: III Sonata na skrzypce i fortepian Es-dur op. 12
H. Wieniawski: Kaprys nr 4 op. 10 Le Staccato
H. Wieniawski: Fantazja na tematy z opery Faust Ch. Gounoda op. 20
E. Ysaye: VI Sonata E-dur op. 27
K. Szymanowski: Romans D-dur op. 23

• Maja Syrnicka
(pianista: Marcin Sikorski)
L. van Beethoven: VI Sonata na skrzypce i fortepian A-dur op. 30
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Polonez D-dur op. 4
K. Penderecki: La Follia
K. Szymanowski: Źródło Aretuzy z cyklu Mity op. 30

• Amelia Maszońska
(Pianista: Michał Francuz)
L. van Beethoven: III Sonata na skrzypce i fortepian Es-dur op. 12
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Fantazja na tematy z opery Faust Ch. Gounoda op. 20
E. Ysaye: III Sonata na skrzypce solo d-moll op. 27 Ballada
K. Szymanowski: Mity op. 30 – Narcyz

• Zufina Bekmoldinova
(Pianistka: Hanna Holeksa)
L. van Beethoven: V Sonata na skrzypce i fortepian F-dur op. 24
H. Wieniawski: Kaprys nr 5 op. 10 Alla Saltarella
H. Wieniawski: Scherzo-Tarantella g-moll op. 16
E. Ysaye: III Sonata na skrzypce solo d-moll op. 27 Ballada
K. Szymanowski: Romans D-dur op. 23

Według sprawozdawców  był to dla nas bardzo miły dzień z powodu bardzo mocnej polskiej (głównie żeńskiej) obsady.:)

Anna Malesza (z akompaniamentem wspaniałego pianisty Marcina Sikorskiego, którego poznaliśmy już w poprzedniej edycji) ogromnie spodobała się np. w Polonezie D-dur.
"To wcale nie jest oczywiste, że pierwszego dnia konkursu mamy dobrego poloneza" :)
Podobno w samej końcówce występu lekko siadła kondycja. Mam nadzieję, że dalej będzie jeszcze lepiej. Byłam na jej koncercie w Bydgoszczy (i nawet opisałam go na forum:), z którego wyszłam zachwycona :) Na pewno będę Annie gorąco kibicować.

Maciej Burdzy nie wywarł wrażenia słuchania czegoś wyróżniającego się, wykraczającego poza bardzo dobre technicznie i sprawne wykonawstwo.

Alexis Roussine, kształcący się w Moskwie, wielbiciel Ojstracha, zaprezentował się bardzo efektownie i wirtuozowsko. Krytycy podkreślają jego ogromny potencjał emocjonalny, co daje się słyszeć :)

Kolejny, bardzo młody, 19-letni, francuski wirtuoz, dobrze oddający muzyczne kontrasty, to Gregoire Girard. Wydobywa ze skrzypiec cudowny dźwięk, pełen serca i uczucia. Słuchaczom podobają się dynamiki, rubata, glissy - to co jest istotą Wieniawskiego. To skrzypce, którymi można zachwycić się od pierwszego słyszenia :)

Maja Syrnicka, to kolejna, po Annie Maleszy, poznanianka - z matecznika polskiej szkoły skrzypiec :) Także z towarzyszeniem Marcina Sikorskiego. Bardzo dojrzała artystka. Spod jej palców wyszło jedno z najlepszych wykonań Źródła Aretuzy. Dwójka każe zapamiętać sobie jej nazwisko i trzyma kciuki. Myśle, ze my będziemy tez :)

Amelia Maszonska - znów Poznań :) Czyli skrzypcowe zagłębie :) Uczennica Bartosza Bryly, wspaniala artystka: wrażliwa, delikatna, o szlachetnej barwie dźwięku. Uwaga: do wysłuchania w całości!

Dlaczego zrezygnował Kulibajew?
Zdobył teraz we wrześniu (21.?) trzecią nagrodę w konkursie Enescu w Bukareszcie, to był powód?

http://www.youtube.com/watch?v=qsfJVenaFQo&feature=youtu.be
(Jean Sibelius - Berceuse for violin and piano Op. 79, Erzhan Kulibaev - violin)

http://www.wieniawski.pl/uczestnicy_2016.html

W sumie 41 uczestników, 10 Polaków, najliczniejsza grupa. 8 Japonia, 4 Rosja, 3 Francja, 3 Ukraina, 2 USA, 2 Korea Południowa, po jednym z Izraela, Kanady, Nowej Zelandii, Chin i Kazachstanu. Czworo z podwójnym obywatelstwem Grecja/Turcja, Rosja/Grecja, Rosja/Szwajcaria i Tajwan/USA. Zakwalifikowało się 48 osób, 7 zrezygnowało. Wyboru uczestników dokonała jedna osoba...

Przy okazji, znalazłam konkurs na przyszłość, szkoda, że właśnie się odbył... :(
http://concurs.festivalenescu.ro
Cztery kategorie, w tym skrzypce i fortepian.

Alexis - wow. Ballada Ysaÿe dosłownie wrzała, ta ostatnia nieczystość zabrzmiała szczerze, prawdziwie, bez wpływu na jakość wykonania. Charakterystyczny, przeszywający, czasem wręcz lodowaty dźwięk. Facet jest zrośnięty ze skrzypcami, pewnie dlatego nie zauważył za krótkich nogawek  8)

Amelia - podwójne WOW  8)

Generalnie, po pierwszym dniu zauważyć można, że u sporej grupy są problemy z... intonacją.

Wielkie brawa dla - przynajmniej niektórych - pianistów!

Amelię, lat 23, słyszę już w Koncercie G-dur KV 216 Mozarta. Oby na własne uszy i oczy  ;)

Myślę, Pat, że się doczekamy :)

Przy okazji zwróćmy uwagę na tegoroczne zmiany w programie przesłuchań.

W pierwszym etapie nie ma Bacha; jest za to obowiązkowy Kaprys Wieniawskiego (za który przyznało nagrodę Polskie Radio)
Jest też obowiązkowy Szymanowski i obowiązkowa kompozycja Wieniawskiego z fortepianem.
Konkretnie wygląda to tak:

1. L. van Beethoven: jedna część (wg wyboru Jury*) z przygotowanej sonaty na skrzypce i fortepian
2. H. Wieniawski – jeden z Kaprysów z op. 10  
3. H. Wieniawski – jeden utwór do wyboru spośród:
Polonez D-dur op. 4
Wariacje na temat własny op. 15
Scherzo-Tarantella g-moll op. 16
Fantazja na tematy z opery Faust Ch. Gounoda op. 20
Polonez A-dur op. 21
4. Utwór dowolny spośród:
H. W. Ernst –  Grand Caprice na temat pieśni F. Schuberta Der Erlkönig op. 26
H. W. Ernst – Wariacje na temat pieśni Ostatnia róża lata
N. Milstein – Paganiniana
K. Penderecki – La follia1
E. Ysae – III Sonata d-moll op. 27 Ballada, VI Sonata E-dur op. 27
5. K. Szymanowski – do wyboru spośród:
Romans D-dur op. 23
Mity op. 30: 1. Źródło Aretuzy, 2. Narcyz, 3. Driady i Pan


Harmonogram na jutro:

Poniedziałek, 10.10.2016


godz. 10:00     11. Lin Richard (Tajwan/USA), nr katalogowy 23
godz. 10:40     12. Bégin Marie (Kanada), nr katalogowy 2
godz. 11:20      13. Rimon Hadar (Izrael), nr katalogowy 38
przerwa
godz. 12:30     14. Kuznetsov Alexander (Rosja/Szwajcaria), nr katalogowy 19
godz. 13:10      15. Zatsikha Vasyl (Ukraina), nr katalogowy 48
godz. 13:50     16. Selalmazidis Arsenis (Rosja/Grecja), nr katalogowy 41

16:00

godz. 16:00      17. Terauchi Shiori (Japonia), nr katalogowy 45
godz. 16:40      18. Kotz Celina (Polska), nr katalogowy 16,
godz. 17:20       19. Monasypov Rustem (Rosja), nr katalogowy 29
przerwa
godz. 18:30      20. Lavrov Stepan (Rosja), nr katalogowy 20
godz. 19:10       21. Choi Jung Min (Korea), nr katalogowy 6

Wielka niewiadoma; choć nauczona doświadczeniem pokładam nadzieję w Koreańczyku :)

Zwłaszcza dla Michała Francuza!
Akompaniował notabene Alexisowi Roussine'owi, jednemu z naszych faworytów.
Czyli mieliśmy dwóch Francuzów w duecie ;D

Pewnie stwierdził, że wyróżnienie i dwie nagrody specjalne (jedną z nich było użyczenie na rok skrzypiec autorstwa Giovanniego Battisty Guadagniniego,Turyn 1779) mu wystarczą.
Myślę, że konkurs z 2011 r. dosyć mocno zszargał mu nerwy.

Też tak sądzę - nie było chyba sensu wkładanie tak wielkiego wysiłku w osiągnięcie może podobnego rezultatu, który niczego by nie zmienił. A ma na koncie kolejny udany konkursowy występ.

Oto rozpiska dzisiejszych wystąpień.

Rano:
Poniedziałek, 10.10.2016

10:00. 11. Lin Richard (Taiwan/USA), catalogue no. 23

L. van Beethoven: Sonata No. 5 for violin and piano in F major, Op. 24
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
N. Milstein: Paganiniana
K. Szymanowski: Romance in D major, Op. 23

10:40. 12. Bégin Marie (Canada), catalogue no. 2

L. van Beethoven: Sonata No. 7 for violin and piano in C minor, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaye: Sonata no. 6 in E major, Op. 27
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

11:20. 13. Rimon Hadar (Izrael), catalogue no. 38

L. van Beethoven: III Sonata na skrzypce i fortepian Es-dur op. 12
H. Wieniawski: Kaprys nr 7 op. 10 La Cadenza
H. Wieniawski: Polonez D-dur op. 4
E. Ysaye: VI Sonata E-dur op. 27
K. Szymanowski: Mity op. 30 –Źródło Aretuzy

intermission

12:30. 14. Kuznetsov Alexander (Russia/Switzerland), catalogue no. 19

L. van Beethoven: Sonata No. 1 for violin and piano in D major, Op. 12
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaye: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – Narcissus

13:10. 15. Zatsikha Vasyl (Ukraine), catalogue no. 48

L. van Beethoven: Sonata No. 8 for violin and piano in G major, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaye: Sonata no. 6 for violin solo in E major, Op. 27
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

13:50. 16. Selalmazidis Arsenis (Russia/Greece), catalogue no. 41

L. van Beethoven: Sonata No. 3 for violin and piano in E flat major, Op. 12
H. Wieniawski: Capriccio no. 6 Prélude, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaye: Sonata no. 6 for violin solo in E major, Op. 27
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Po południu:
16:00. 17. Terauchi Shiori (Japan), catalogue no. 45

L. van Beethoven: Sonata No. 9 for violin and piano in A major, Op. 47
H. Wieniawski: Capriccio no. 9 Les Arpéges , Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
H. W. Ernst: Grand Caprice on Schubert’s Der Erlkönig, Op. 26
K. Szymanowski: Romance in D major, Op. 23

16:40. 18. Kotz Celina (Poland), catalogue no. 16

L. van Beethoven: Sonata No. 7 for violin and piano in C minor, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Fantasy on Themes from Ch. Gounod’s Opera “Faust”, Op. 20
K. Penderecki: La Follia
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – Dryads and Pan

17:20. 19. Monasypov Rustem (Russia), catalogue no. 29

L. van Beethoven: Sonata No. 7 for violin and piano in C minor, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
E. Ysaye: Sonata no. 6 in E major, Op. 27
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

intermission

18:30. 20. Lavrov Stepan (Russia), catalogue no. 20

L. van Beethoven: Sonata No. 8 for violin and piano in G major, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in A major, Op. 21
H. W. Ernst: Variations on The Last Rose of Summer
K. Szymanowski: Romance in D major, Op. 23

19:10. 21. Choi Jung Min (South Korea), catalogue no. 6

L. van Beethoven:Sonata No. 3 for violin and piano in E flat major, Op. 12
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Fantasy on Themes from Ch. Gounod’s Opera “Faust”, Op. 20
E. Ysaye: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Na razie mam za sobą występ Celiny - podobała mi się, grała wyraziście, z charakterem, chociaż w mojej hierarchii nie pobiła wczorajszych uczestniczek :)
Rosjanin ma bardzo dużą ekspresję, mocny dźwięk. Ciekawa jestem Koreanki (to jednak dziewczyna :))

Pojawiają się sugestie, że "i tak wygrają ci od Brona" :) Niby na podstawie obserwacji można pomyśleć, że coś jest na rzeczy ;) Z drugiej strony, słuchałam wywiadu z dyrektorem Konkursu, który tłumaczył, ze zjawisko wysokiej frekwencji uczniów Brona wśród laureatów wynika po prostu stąd, że ci najlepsi standardowo idą do niego na ostatni szlif :)

Celina! Jej kreacje Pendereckiego i Szymanowskiego momentami wgniatały w fotel - przyznała mi zresztą, że nad La Follią pracowała bardzo długo. Poza tym... ma wyjątkowy urok osobisty   8)

Pozdrowienia z foyer ;)

Rosjanin zaczął bardzo mocno, świetną intonacją, dźwiękiem głębokim, alikwotowym, choć czasem może grał zbyt ciężkim smyczkiem. Nie podołał Polonezowi, który nie był właściwie polonezem - wyeksponować miał przede wszystkim warsztat. Mimo to - mam ochotę na więcej ;)

No coz. Zaczne od poczatku (konc. inaug.)
Zauwazylem, ze dziadzio Penderecki dyryguje jedna reka. Druga ma zarezerwowana do przewracania kartek partytury, od ktorej nie odlepia wzroku nawet na sekunde. Wydawalo by sie ze jest bardzo skupiony i skoncentrowany. A jednak nie.
Jego akompaniament Beethovena nie byl dobry. Orkiestra nie pozwalala solistce na wygrywanie fraz, a czasami ja wstrzymywala jak konia na uwiezi. Penderecki nie okazal sie dobrym woznica. Rozumiem styl - "nie przeszkadza orkiestrze", ale rownie dobrze moze nie przeszkadzac siedzac w domu przed telewizorem, - taniej dla organizatorow.
Japoneczka grala bardzo pieknie, chociaz jak na moj gust za duzo kobiecej histerii w tym bylo. Nie wiem jaka grala kadencje. Czy to Szostakowicz, czy Schnittke? Obydwoje genialni. Wole jednak dla tego koncertu kadencje D.Ojstracha.

Na ogol poziom techniczny (wybieranie palcami) dobry. Mlodzi wirtuozi wymiataja. Mam zastrzezenia do dzwieku i intonacji.
Dzwiek, przy forte jest forsowany i jest niezle drapando i pilowanie. Ogolnie brakuje mi (nie u wszystkich) lekkosci i dobrej emisji dzwieku, bez swistu i przydzwiekow. Poziom instrumentalny jest jednak wysoki.

Francuza Alexisa (nie mylic bron Boze z Aleksias-ą) Roussine, nad ktorym zaszalala Beatka slyszalem tylko poczatek Beethovena, ktory mi sie nie podobal. Pozniej jednak przesluchalem jego kaprysu (Radio 2) i bylem pod duzym wrazeniem.
Lekko, pieknie, technicznie bez wysilku. Musze posluchac jego innych rzeczy.
Nasze dwie dziewczyny Ania Malesza i Amelka Maszońska pokazaly, ze moga tutaj sporo namieszac. Szczegolnie Amelia!!
Moze to sentyment do imienia (moja babcia)

Reszte musze posluchac, gdyz nie jestem na biezaco. Czy wiecie cos o odsluchaniu archiwalnym. Nigdzie nie moge linku na stronie konkursu.

P.S.
Celiny jeszcze nie sluchalem, ale to uiszcze.

Witaj Kasiu, Patryku i Asiu

Szymanowski w programie jest jedną z tych (wielu) rzeczy, które najbardziej lubię w Konkursie im. Wieniawskiego.


Wir grüßen Dich herzlich zurück!  :)

Dlaczego oni wszyscy sie stroja tak wysoko.
Lavrov Stepan
Tempo wartkie. Lubie szybkosc, troche polyka koncowki. Intonacja oczywiscie (!). Jest podenerwowany, ale mozliwosci ma spore.
Wibracje u niego jest spieta. Wrzuc pan na luz troche i bedzie dobrze.
Nie przesadza z rozwojem dynamicznym i to mi sie podoba, taka koncepcja wymaga super - precyzji. W tym wypadku tego elemntu brakuje.
Lubie skrome spiewanie, ale nie za skromne. Stephan, pospiewaj prosze.
Bardzo ladne brzmienie G struny......
Teraz sie troche rozgrzewa

Pomachaj do nas lub zrob literke K (Kurier Szafarski)

Ostatnia roza lata nalezy do najtrudniejszych utworow na skrzypce w ogole.
Czapki z glow dla kazdego, kto porywa sie na ten utwor.
Krytykowanie w tym momencie nie ma sensu.

Absolutnym mistrzem swiata w graniu tego utworu jest KONSTANTY ANDRZEJ KULKA!!!!!

Cały nasz Bart  :D

Stepan Lavrov gra na Amatim z 1670 r.!

Nie mogę nie wspomnieć o FANTASTYCZNYM pianiście, który partnerował Celinie ;)

Rosjanin nie grzeszy precyzją ani urokiem frazowania...

Stephan ma sile i nie owija w bawelne, ale nie przejdzie. Za duzo bledow

Jak mawia Lord V., as you wish, my Master. Parter, 6. rząd, z boku po lewej   ;D

naszej lewej?

Machaj caly czas, tylko zebys nie rozpraszal soliste. Rob to dyskretnie

Ten wywiad za plecami solistki wyraznie ja rozprasza!!

Jeszcze sie nie zdarzylo w tym konkursie (to co sluchalem), zeby solista sie nastroil porzadnie.
Chyba nerwy

Choi Jung Min
Wystarczy mi pare pierwszych dzwiekow, zeby powiedziec, czy to jest to.
Otoz, to nie jest to. Chociaz gra przyzwoicie
Dziewczyna natomiast jest bardzo urodziwa. Asekuracyjnie powiem, ze moja polowka tez jest niczego sobie.

Boli mnie ręka

:D :D
Skoro boli Cię ręka, Pat, to nie dość dyskretnie było  :D
Bartku, po pierwsze wszystkich wykonań będziesz mógł posłuchać na stronie Dwójki. Zaraz wkleję Ci link.

Mnie się Koreanka nie podoba. Ale i podoba.

Zależy czy słucham, czy patrzę.

Pierwsze takty faktycznie mówią wiele.

Ale panu Bryle, jurorowi, WSZYSTKO mówi sposób strojenia. Odsyłam do gazetki konkursowej.

Dziewczyna naprawdę ładna, ale raczej nie będzie to druga Soyoung. A miałam taką nadzieję :(

Celinie też akompaniował Marcin Sikorski - to już zasłużony weteran Konkursu :) I chyba też ma swój udział w świetnym odbiorze naszych wiolinistek.
Ależ mamy w tym roku mocną ekipę:) A jeszcze przed nami Maja Włoszczowska.



KONKURSOWE WYSTĘPY W DWÓJCE
http://www.polskieradio.pl/279,15-Miedzynarodowy-Konkurs-Skrzypcowy
(trzeba zejść na dół strony. Tam są rozmowy z uczestnikami, a jeszcze niżej wykonania)

;D

Ja na ogol slucham z zamknietymi oczami

Asiu jestes bardzo wazna dla mnie na tym forum.
Dzieki za link

naprawdę tak trudno jest zagrać czysto te skoki we flażoletach?

is it?

Bartku, dzięki za komplement :-[   Staram się, żebyśmy mieli na bieżąco jak najlepszy dostęp do tych materiałów. A Ty jesteś dla nas
bardzo ważny ze względu na fachowe ucho i wiedzę :)

Yes, it is/No it isn't  :D Zależy, dla kogo  ;)


O 21:00 w Dwójce podsumowanie dzisiejszego dnia - można posłuchać, kto zrobił dziś na nich największe wrażenie, co może nam też
zasugerować, kogo posłuchać najpierw z tych, których nam się nie udało.

A tu możemy posłuchać jeszcze raz wrażeń z pierwszego dnia, tak dla nas miłego :)
http://www.polskieradio.pl/8/1343/Artykul/1678031,To-byl-dzien-polskich-skrzypaczek

Ostatnio gluchne. Teraz koncze utworek, ktory jest tego dowodem.
Nawet nie zdaje sobie sprawy czy to jest dobre czy bledne.
Ale i tak dziekuje za zaufanie.
Nie chce byc ugrzeczniony, ale uwazam, ze forumowicze KSz sa niezwykle wrazliwi i maja nielada wyeksponowany sluch (muzyczny oczywiscie).
Fachowosc czesto przeszkadza w trafnej ocenie.

Niezwykle piekne flazolety Koreanki. Delikatna wibracja - w sam raz

Przy szczypcie wrażliwości - niekoniecznie ;)

Kto zachwycił Was po godz. 10, kogo trzeba odsłuchać?

Azjaci graja, jakby sie modlili. Sa niezwykle skupieni i powsciagliwi

Biore sie teraz za sluchanie.

Brzmienie flażoletów u Wieniawskiego było ładne, subtelne, nieprzesadzone - jednocześnie były miejsca o intonacji nie do obrony :(

czesto = niekoniecznie

Ja chyba poczekam do dziewiątej na dwójkowy przegląd dnia i zaufam ocenie, na kogo przede wszystkim zwrócić uwagę, a na resztę poświęcę czas później. W końcu przesłuchania trwają pół dnia, więc słuchanie zajmie pół nocy ;) Cieszę się, że posłuchałam na żywo Celiny.

Choi Jung Min miała oczy ultra-fiolet,
włosy - kobalt, cerę - extraiks,
na jej ustach kraśny kwitł flażolet...
ale Bartus miał ideę fiks.

Parafraza Pieśni o strasznym kapitanie Papawaju K. I. Gałczyńskiego  :D

Dajesz Kasiu czadu.......

 :D

Może w tym wypadku skojarzenia pięknej Jung Min z zachwycającą Soyoung mogą dotyczyć bardziej urody niż gry rzucającej na kolana. Ale chyba nie do końca muszę pożegnać swoje oczekiwania wobec wielkiego koreańskiego talentu. Właśnie zauważyłam, że w środę będzie grała Kim Bomsori!

http://tch15.medici.tv/en/artist/bomsori-kim

Ona może pokazać nam coś więcej niż piękne oczy :)

Niestety nie ma jeszcze porzadnego archiwum. Admin z YT obiecal, ze beda archiwa. Oczywiscie, organizacyjnie wszystko za pozno, chociaz tym razem staraja sie jak moga.
Jakos nie przepadam za Adminami. Znowu mnie przyblokowali... Tak wyszlo, ze po slowach job napisalem blow, a chcialem napisac bow.
Ale pies ich drapal. Niech sie nudza na tych publicznych forach i pisza ugrzecznione bzdury.

Już wiem, kto zagrałby najlepiej flażolety!

Ta Artystka ukrywa się pod nickiem Fille007 i na Wieniawskim mogłaby właściwie reprezentować dwa kraje 8)

Dobre archiwum jest na stronie wieniawski2016.tvp.pl.

Oj Pat, chyba w przyszłym życiu :D

Jest na YT The Last Rose of Summer w wykonaniu Anny Maleszy
https://www.youtube.com/watch?v=XLTy8iYQiaI

Dla porównania - ten sam utwór gra Hilary Hahn
https://www.youtube.com/watch?v=rpss7GsCj7A

i Cappo di Tutti Cappi Maxim Vengerov :)
https://www.youtube.com/watch?v=bI-5HC9akW4

Mamy za sobą połowę I etapu i ponad połowę zawodników (dziś wystąpiło 11 z nich).
Według redaktorów Dwójki można już wyrokować o całkiem wysokim poziomie konkursu.

Oto krótkie sprawozdanie i wskazania za (a nawet przeciw) konkretnymi uczestnikami:

Przynajmniej dwie skrzypaczki według nich odstawały od tego poziomu.
Natomiast zdecydowanie polecane jest wykonanie Richarda Lin z Tajwanu/USA.
Jego gra dawała poczucie komfortu, spokoju i przyjemności, chociaż nie jest bardzo wirtuozowski i efekciarski, a bardziej
jest typem intelektualnym. I zaczął przepięknie Sonatą Wiosenną, a bardzo polecana jest też jego Paganiniana.

Kolejny wart uwagi według Dwójki - to 26-letni Arsenis Selalmazidis z Rosji i Grecji, np. w wirtuozowskiej sonacie Ysaye, świetnej interpretacyjnie i brzmieniowo.

Dwójkowi krytycy podobnie jak my z dużą przyjemnością słuchali występu Celiny Kotz (również w klasie Bartosza Bryły w Poznaniu, a także w Wiedniu). Podobno nagrała płytę - może trzeba się będzie rozejrzeć, czy jest do dostania. Pokazała wielką klasę na przykład w Szymanowskim.

Introwertyczny nieco Rustem Monasypow nie miał łatwo po niej i po owacjach po jej występie, ale zdołał obronić swój występ i swoją muzyczność osobowość. Grał głośno,
mocno, ale ciekawie. I potrafił też być delikatny:)

Nie słuchałam Aleksandra Kuzniecowa. Według Dwójki jest to typ "do wielkich sal koncertowych", bardzo efektowny (nieomal efekciarski:)) Momentami nawet dość surowo oceniają pewne momenty w Wieniawskim jako "dramatycznie zmanierowane". Natomiast podobały się nawet Mity Szymanowskiego, a jasnym punktem była sonata Ysaye. (uczeń Brona).

Ukrainiec Vasil Zatsikha jest też typem wirtuoza, i jego wykonanie według naszych ekspertów ma wiele wdzięku i wyobraźni, ale nieco może zbyt lekkie, i niedopracowane.

Richard Lin, akurat sluchalem tego skrzypka. Gral bardzo glosno wyraznie, czysto. Raczej wszystko wygrywal. Ale.....dla mnie za ciezko, bez koloru, finezji i tej "unerwionej" wrazliwosci. Jeden krok wyzej a bylby znakomity

Zaraz, zaraz. Czy jest cos o czym nie wiemy na tym forum. Kasiu przyznaj sie.

Czy Celina, to ta z ciekawym, ladnym makijarzem a'la Audrey Hepburn, ciemne wlosy?

W czerwonej sukience (o ile dobrze odczytalem ten kolor)

Zgadza się; w czerwonej sukni, z fantazyjnie podmalowanym okiem :)

Kuzniecow, według krytyków "GW", podobno zjawiskowy. Pan krytyk narysował nawet serduszko przy jego nazwisku  ;D

Jeśli podasz mi numer telefonu, wyślę Ci mmsem zdjęcie  8)

Czerwona sukienka gra pieknie, ale troche przewibrowuje. Minimalne bledy intonacyjne, ale natychmiast je koryguje.
Moim zdaniem, intonacja jest bezustanna korekcja nieczystosci.
Jedni poprawiaja bardzo szybko (D. Ojstrach, H.Szering), niektorzy to robia odrobine za pozno, ale nadal miesci sie w granicach tolerancji .
Niektorzy w ogole nie koryguja i tutaj mamy problem.

Juz wiem to jest CELINA KOTZ. BRAWO!!!

Posłuchamy, zobaczymy :) Dwójkowiczom też się w sumie podobał, a wiadomo, że przy okazji lubią pogrymasić ;)


Natomiast zjechali pianistkę Winogradową, która ich zdaniem psuła wykonanie Japonki.

Bartku, grywałam amatorsko na tym samym instrumencie, na którym Ty grasz profesjonalnie :)

U mnie w rodzinie ze strony Taty talent muzyczny jest dość rozpowszechniony, choć nie gra pierwszych nomen omen skrzypiec. Tak jest i ze mną :D
W jednej z powieści naszego Janusza wykreowałam postać Carmen Muzicianu, będącej nadzieją rumuńskiej wiolinistyki :D, tak więc miłość do skrzypiec jest u mnie ogromna ;D

Kasiu, to mi wszystko tlumaczy. Twoje niezwykle wyczucie i wrazliwosc. Tak! skrzypce to robia z czlowieka. Uwrazliwiaja go do szpiku kosci.
Ciesze sie. Myslalem, ze jestes tylko lingwistka i poetka.
Chyba zaraz dostanie mi sie od Asi i innych humanistow..

Dziękuję Ci Bartku za miłe słowa :)
Ty i ja często nadajemy na podobnych częstotliwościach - myślę, że jednym z powodów jest właśnie violon  ;)
A od Asi na pewno Ci się nie dostanie, bo Asia grywała na harfie/wiolonczeli? (Asiu, przypomnij, proszę!)  :)
 
Razem stworzylibyśmy niezły zespół kameralny!  ;)
Patrick oczywiście zasiadłby za Steinwayem & Synami ;)

Ryosuke Suho
Byly momenty boskie - koncowka - Szymanowski
Ogolnie bardzo sprawny i muzykalny. Lubi cisze w muzyce, co udziela sie u odbiorcy.
Ma jednak problemy ze zmianami pozycji (slyszalne)
Z biegiem czasu sie rozgrywal i gral coraz lepiej. Mocny kandydat

Bardzo ladne granie pianistki w Beethovenie
-------------------------------------------
Yuna Toki (Japan)
Jako jedna z nielicznych nastroila sie przed graniem wzglednie dokladnie.
Ogolnie - instrumet jej jest za cichy.
Czasami dzwiek nie rezonuje (zbytnio docisniety smyczek stlumia rezonans)
No,.. pianista (chyba Rosjanin) jest znakomity (Beethoven)
Piekna artykulacja w Beethovenie.
Prawie czyste dwudzwieki (kwarty, kwinty) w Ysaye-u (rzadkosc).
Male raczki daja o sobie znac w akordach Prelud-a Wieniawskiego.
Nie przeszkadza mi to jednak w sluchaniu jej pieknego muzykowania.
Szymanowski, jakby napisany dla niej.
Malutka slyszalnosc zmiany pozycji na poczatku ginie w bogactwie kolorow i pieknych fraz
Polecam

Administracja chat-u na YT jest skandaliczna i niechlujna. Pan Bog Admin traktuje rozmawiajacych jak w wiezieniu.
Pytam sie za czyje pieniadze on funkcjonuje. Mniemam, ze za moje i nasze.
Admin traktuje chat jak swoj prywatny folwark.
Wszelkie oops-y, goodmornig-sy, hi-sy sa jedyna forma dozwolona na tym "crapy chat"
Poza tym admin jest notorycznie nieprzygotowany. Nieaktualny program, brak archiwum (obiecal od wczoraj).
Jednym slowem niechlujny serwis Admina YT chat konkursu Wieniawskiego.

:) Dość długo znęcałam się nad wiolonczelą, nie zapowiadając się niestety na Isserlisa; aby w końcu porzucić ją dla harfy, która zdobyła moje serce. Czułam się przy niej jak celtycki bard, elf czy rusałka:)) Oto potęga wyobraźni - byłby to niewątpliwie jedyny pulchny elf znany w historii :D

Rozkład jazdy na dziś:

czyli wtorek, 11.10.2016

10:00

10:00. 22. Ryosuke Suho (Japonia), catalogue no. 42

L. van Beethoven: Sonata No. 6 for violin and piano in A major, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 8 Le Chant du Bivouac, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
H. W. Ernst: Variations on The Last Rose of Summer
K. Szymanowski: Romance in D major, Op. 23

10:40. 23. Yuna Toki (Japonia), catalogue no. 46

L. van Beethoven: Sonata No. 3 for violin and piano in E flat major, Op. 12
H. Wieniawski: Capriccio no. 6 Prélude, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Omówione przez Bartka. A teraz:

11:20. 24. Veriko Tchumburidze (Gruzja/Turcja), catalogue no. 44

L. van Beethoven: Sonata No. 9 for violin and piano in A major, Op. 47
H. Wieniawski: Capriccio no. 4 Le Staccato, Op. 10
H. Wieniawski: Scherzo-Tarantella in G minor, Op. 16
N. Milstein: Paganiniana
K. Szymanowski: Romance Op. 30
 (brzmi bardzo uczuciowo i poetycko, spodobała mi się:))

A po przerwie:

12:30. 25. Jan Mazur (Polska), catalogue no. 28

L. van Beethoven: Sonata No. 7 for violin and piano in C minor, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 6 Prélude, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Kolejny Polak - bardzo sympatyczny :)

13:10. 26. Luke Hsu (USA), catalogue no. 12

L. van Beethoven: Sonata No. 4 for violin and piano in A minor, Op. 23
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Fantasy on Themes from Ch. Gounod’s Opera “Faust”, Op. 20
E. Ysaÿe: Sonata no. 6 in E major, Op. 27
K. Szymanowski: Romance in D major, Op. 23

Janek Mazur studiował w Warszawie u Jakowicza; plus szlif u Brona :)  Zdobył kilka różnych nagród, od 2014 roku gra w orkiestrze Wrocławskiego NFMu :)  (Wrocław kibicuje :))
Dojrzałe granie. Ten dźwięk to Carlo Bergonzi z 1740.

Runda popołudniowa:

16:00. 27. Robert Łaguniak (Polska), catalogue no. 25

L. van Beethoven: Sonata No. 3 for violin and piano in E flat major, Op. 12
H. Wieniawski: Capriccio no. 2 La Vélocité, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
N. Milstein – Paganiniana
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

16:40. 28. Eva Rabchewska (Ukraina), catalogue no. 37

L. van Beethoven: Sonata No. 7 for violin and piano in C minor, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Variations on an Original Theme, Op. 15
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa


17:20. 29. Amalia Hall (Nowa Zelandia), catalogue no. 10

L. van Beethoven: Sonata No. 8 for violin and piano in G major, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Przerwa

18:30. 30. Weronika Dziadek (Polska), catalogue no. 7

L. van Beethoven: Sonata No. 5 for violin and piano in F major, Op. 24
H. Wieniawski: Capriccio no. 5 Alla Saltarella, Op. 10
H. Wieniawski: Polonaise in D major, Op. 4
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

19:10. 31. Maria Kouznetsova (Francja), catalogue no. 17

L. van Beethoven: Sonata No. 8 for violin and piano in G major, Op. 30
H. Wieniawski: Capriccio no. 7 La Cadenza, Op. 10
H. Wieniawski: Fantasy on Themes from Ch. Gounod’s Opera “Faust”, Op. 20
E. Ysaÿe: Sonata no. 3 in D minor, Op. 27 Ballade
K. Szymanowski: Myths Op. 30 – The Fountain of Arethusa

Bedac u mamy natknalem sie na transmisje konkursu (tvp kultura).
Gral Polak o ukrainskim nazwisku Łaguniak
oraz Ukrainka o polskim nazwisku Rabczewska (bron Boze nie mylic z Robaczewska).
Robert Łaguniak prezentowal bardzo wysoki poziom "prawie-kulka"
Gral bardzo klarownie. Akordy, o dziwo byly czyste i dzwiek bez swistow i przydzwiekow. Chociaz drobiazgi sie zdarzaly.
Ton jego skrzypiec byl imponujacy, wspanialy. Emisja dzwieku i artykulacja przypominajaca troche mistrza Kulke.
Brakowalo mi jednak, ze tak brzydko powiem agogiki, tempa, rytmu, dazenia, fantazji. Rob gral wszystko poprawnie, momentami wspaniale i pieknie....ale?

Ukrainka Eva znokautowala mnie. WSPANIALA. Wyglad na lat 15. Niepozorna, mlodziutka, skromna, ludzka i dowalajaca. Good maladjec
Byly malutkie nieprzeszkadzajace bledy. Zapalalem do niej sympatia. Piekna Persona, Piekna Muzyka.


P.S.
Jestem bardzo rozczarowany organizacja. Brak archiwum, W radio reklamy + mono dzwiek. To jest wstyd.
Strona konkursu fatalna. Brak informacji, niefunkcjonalna. O adminie juz pisalem. Wydaje mi sie, ze powinnismy napisac do ministerstwa, ze nie zgadzamy sie z takim zlym traktowaniem MUZYKI w naszym kraju.
Kiedy jelopki wreszcie zrozumieja, ze Kultura = Dobre obyczaje = Lepsze spoleczenstwo.

Nie słuchałam Roberta, ale obiło mi się o oczy, że ma kawał talentu :) (na razie o oczy, zaraz postaram się, żeby obiło mi się również o uszy, jak to z nim jest :))Na YT na razie pojawiły się wykonania z poniedziałku, faktycznie wychodzi to z dużym dość opóźnieniem, ale na pewno muszą te pliki opracować. Za to w Dwójce można już słuchać poszczególnych utworów.

Dwójka zachwyca się najbardziej Yuna Toki, polecaną także przez Bartusa. Pianistę przywiozła ze sobą. Nazywa się Wadim Gładkow i razem stworzyli ładną kameralną całość. Do odsłuchania w całości, obowiązkowo.

Milo mi odnotować, że do faworytów Dwójki zaliczyła się także gruzińska Turczynka Veriko Tchumburidze, która ujęła mnie swoją muzyką, i pięknym dźwiękiem wydobywającym się z Guadagniniego z 1756 r., mimo ze mają do jej wykonania pewne zastrzeżenia. Zobaczymy, czy przejdzie dalej.

Do Jana Mazura mają pretensje o kłopoty z intonacją, choć przyznają, że jego gra bywa bardzo piękna.
Bardzo polecają także Luka Hsu.

Robert Łaguniak nie skończył jeszcze 19 lat i gra także muzykę dawną. Swoim wykonaniem dał słuchaczom wiele przyjemności. Zdaniem naszych ekspertów zapowiada się jako fantastyczny skrzypek.
Na Evę nie starczyło im czasu, ale najwyraźniej także na nich zrobiła bardzo dobre wrażenie, bo obiecali, że jutro do niej wrócą.

Cos niesamowitego.
Wlasnie wysluchalem wykonania Mone Hattori. Moj zachwyt nie dotyczy solistki japonskiej, chociaz grala pieknie.
Pani pianistka absolutnie powalila mnie na kolanach w Beethovenie. Tak wlasnie wyobrazam sobie gre Ludwika.
Potezny, kontrolowany temperament, bez oszustwa i mietolenia, prosto w cel, dostojnie, radosnie, witalnie, duze kontrasty, EMOCJA i ten RYTM. Jestem pod wrazeniem, tym bardziej, ze uwielbiam ta sonate.
Solistka starala sie dzielnie sekundowac, ale wypadla przy mistrzyni jak uboga krewna.
Czy wiecie kto to gral

https://www.youtube.com/watch?v=nhOifXmvDiU

To Irina Vinogradova i szczerze mówiąc, jej gra nie zdobyła mojej sympatii. Otóż w poniedziałek słyszałem ją na żywo, również w Kreutzerowskiej - i wówczas było to moim zdaniem najgorsze partnerowanie z całej serii przesłuchań wieczornych. Wczoraj pianistka nieraz zakrywała skrzypaczkę, nie trzymała w ryzach tempa, mocowała się z pedałem, a kontrasty były zbyt przerysowane i neurotyczne - co w innych warunkach, przy innej jakości wykonania wziąłbym pewnie za plus. Kulał jakby warsztat (muszę przesłuchać wykon tym razem z nagrania), zalani zostaliśmy emocjami, dla mnie, nie do końca szczerymi i zamierzonymi. Ale może był w tym jakiś klucz? Podobnie jak Bartek uwielbiam to opus, ba, wręcz ubóśtwiam i mój słuch wyostrza się do maksimum od pierwszych taktów Adagio sostenuto  :D

Podobne komentarze można było usłyszeć za kulisami ;) A więc tak to przynajmniej brzmiało na parterze Auli UAM  8) 

Cóż, czy te emocje i kontrasty były czy nie były zamierzone, moim zdaniem rola i zadanie akompaniatora na scenie różni się znacząco od roli solisty. Nie ma on tam eksponować swojej persony i popisywać się własną wizją utworu. Jego zadaniem jest głównie wyeksponowanie i wspieranie solisty - zwłaszcza podczas konkursu, i temu powinien podporządkować swoje umiejętności, a także ambicje, i dbając oczywiście o jak najlepsze wykonanie całości utworu, jednocześnie "schować się" jednak trochę za solistę, pamiętając, że to nie on ostatecznie jest tu oceniany. Zapewne nie każdy to potrafi robić, tak jak nie każdy, nawet będąc świetnym wykonawcą, potrafi być dobrym pedagogiem.  W każdym razie ja uważam, że akompaniator, który zamiast grać "pod solistę" sprawia, że słuchacze odnoszą wrażenie, że solista "stara się mu sekundować", ale w efekcie goni go i nie nadąża, nie spełnia swojego zadania. Nawet jeżeli sam akurat bardzo dobrze interpretuje dany utwór.

Partia fortepianu w sonatach Beethovena to NIE AKOMPANIAMENT. Akompaniuja raczej skrzypce.
Pat, byc moze na zywo wrazenia sa inne. U mnie na sluchawkach byly emocje i to zdrowe parcie do przodu. Jeszcze jedno. W muzyce najwazniejsza jet sama muzyka, potem dopiero wsparcie dla solisty..itd. Pytanie, czy pianistka byla za glosno, czy solistka za cicho. Japonka grala swietnie, ale jej dzieciece frazy nie mogly konkurowac z beethovenowska burza p. Vinogradowej.
Fajnie, ze sie roznimy i bronimy swoich racji

Wieniawski nie jest moja ulubiona para kaloszy, zbyt sentymentalny i ckliwy.
Jest jednak jeden utwor, ktorego moge sluchac setki razy pod rzad.
Kaprys nr 6 "Prelude" z op 10

1:53
https://www.youtube.com/watch?v=XwjPvHaHODY

Chociaz trudno konkurowac z Heifetzem, to, to wykonanie jest rownie piekne

Kamil Zawadzki
https://www.youtube.com/watch?v=8bCLI4Orl5w

Nie jestem w 100% pewny czy to jest Heifetz, Milstein, czy mlody Menuhin.
Tak czy inaczej jedna stajnia.
Pat, moze masz jakas wiedze

Oj tam, elfy mają silnie zaniżone normy BMI, więc nie warto się nimi sugerować :D
Ale fakt, ten instrument spowija taka baśniowa aura ;)

Mnie - oprócz skrzypiec - zawsze podobała się marimba ;)


Akompaniowanie na konkursie to rola poniekąd służebna, a nie każdy widocznie chce ją na siebie przyjąć  ;)
Swoją drogą trochę dziwię się uczestnikom, że nie zorientowali się wcześniej, kto z akompaniatorów im odpowiada, a kto nie.

Niepotrzebnie puszczaja fragment Poloneza A-dur tuz przed rozpoczeciem. Musi rozprasza grajacych

Bomsori Kim (South Korea)
Interprecja podobna do kazdej dobrej, porzadnej. Dobra skrzypaczka. Jest troche zdenerwowana.
Widze placzliwa twarz przy Szymanowskim - jest dobrze, bez tego grymasu zrodelko niewazne.


Vera Lopatina (Russia)
Swietnie, madrze wymyslony program (organizatorzy) - sonata wiosenna na chlape jesienna. Zeby poprawic nastroj?

Beethoven bardzo mi sie podoba w jej wykonaniu. Jest elastyczna i ma dobry resor przy zaczynaniu fraz. Pianistka rowniez 
gra pieknie (nawet bardzo pieknie). Miekki, szlachetny ton. Zobaczymy, co dalej
Gra pieknie!! Bez fajerwerkow - muzyka w czystej postaci. Kobiece emocje godne atrakcyjnej KOBIETY.
Szymanowski CUDNIE!!. Niezly duet tych Pan z Rosji. Moje zlodowaciale serce ruszylo (globalne ocieplenie).
Polonez nie jak od mlota, jak u wiekszosci interpretatorow. Lekki, niepolonezowaty. Przeciez jest do sluchania a nie do tanczenia. Ciekawa koncepcja.

P.S.
Mistrzowskie pasaze legato w dynamice piano - Yasye!!! (niemalze jak ricochety - duza umiejetnosc!)

Kasiu, chyba zgodzisz sie ze mna, ze partia fortepianu w sonatach Beethovena nie jest sluzebna. Jest nadrzedna.

Partia fortepianu jest w teorii równorzędna, ale akurat u Beethovena jest ona nadrzędna, natomiast rola akompaniatora na konkursie jest niejako służebna ;)
Pani Irina natomiast słucha przede wszystkim samej siebie.


Czyli Bartek preferuje blondynki... nie mialabym w takim razie szans  :D

Haruka Nagao (Japan)
Jest ekstremalna. Gra trudne kawalki i radzi!!
Niestety, tak jak 99% uczestnikow jej akordy i dwudzwieki nie sa do konca czyste. Dla mnie minimalnie obok.
Osobiscie musze uslyszec czyste kwinty (perfect fifth) i kwarty perfekcyjnie. Wowczas jestem happy.
Haruka to fighter - Podziwiam. Brawo!!
Rowniez atrakcyjna pani!!
Wszystkie atrakcyjne kobiety sa atrakcyjne.

Kazda potwora ma swojego amatora jak mowial fraszkopisarz.
Posiedzialbym jeszcze troche, ale musze isc.

Maria Włoszczowska (Poland)
Ma talent. Nie martwie sie o intonacje lewej reki. Intonacja jest czescia jej natury.
Nie podobaja mi sie pomocnicze akcenty (Tarantella).
Oczywiscie one pomagaja w wygrywaniu, ale w muzyce przeszkadzaja.
Taka typowa szkola sp. E.Uminskiej. Budowanie "drabinek" przy zmianach pozycji i dorabianie pomocniczych akcentow.
Niby jest to madre a dla mnie jest to okropne. Podkreslanie wraz i wyyyygrywanie akcentami. Brzydkie.

Ogolnie wystep Marii b.dobry!!

Widze, ze tylko ja komentuje jak ten skaczacy osiolek z filmu Shrek.
Napiszcie cos prosze. Janusz? Beatka, Aga, Marek (aro), Leszek, Slawek, Koziolek ....inni.
Do cholery ruszcie sie wreszcie

Yukino Nakamura (Japan)

Zapalalem sympatia do niej. Na luzie, cieplo. Widac ze lubi grac. Udziela sie to. Jest jakas taka radosna
Nie gra na ostrzu noza. Nie za wszelka cene.
Faust - pasaze najlepsze jak dotychczas.
Bardzo bardzo za jestem

Semion Gurevich (Russia)
Nie przepadam za dzwiekiem. Nastroil sie za wysoko i po prostu sie mecze.
Mimo wszystko dobry skrzypek i lyzwiasz. Zabawnie slizga sie po scenie.
Mogly byc typem buntownika, ale za bardzo sie denerwuje. Buntownicy na ogol sa pewniakami.
Zycze mu zeby sie rozegral i uspokoil, gdyz ma potencjal.

Bartusie, jak dobrze, że jesteś dziś na całodziennym dyżurze :) Mamy wszystkich podanych jak na widelcu;)
Nie mogłam słuchać, ale miałam nadzieję, że Maja dobrze wypadnie.

Przesłuchania trwają całymi dniami, nie wszyscy na pewno mają szansę na słuchanie na żywo, a jeśli akurat tak, to na komentowanie.
Bardzo cenne są uwagi tych, którzy mogą to zrobić, zwłaszcza kiedy znają się na rzeczy :)

Zaraz nam się lista skróci i też będzie trochę łatwiej.

No właśnie, i to tutaj chodzi - przecież nawet w nadrzędnej partii uczestnik zespołu powinien dostosować się do pozostałych, żeby razem stworzyli harmonijną całość. Jeśli w kwartecie każdy udaje solistę i skupia się na najbardziej efektownym podaniu swojej partii, to nie będzie to dobry kwartet. A co mówić o sytuacji, kiedy jeden (i tylko jeden) z członków zespołu (w tym wypadku duetu) gra o wielką stawkę.
Myślę, że oni nie mają szansy wybrać najlepszej dla siebie osoby, tylko odbywa się to drogą losowania albo z przydziału według numeru. Żeby wybrać, musieliby mieć czas, a usłyszałam w jednej z omawiających audycji, że mają w ogóle tylko jedno spotkanie, żeby przećwiczyć wspólny występ. Dlatego też dziewczyna, która przewidująco przywiozła swojego pianistę ze sobą, z pewnością oszczędziła sobie wiele stresu :)

Przed nami jeszcze tylko Anna Orlik z Polski i Seiji Okamoto z Japonii. A potem decydujący moment pierwszej konkursowej selekcji.

Ania Orlik (Poland)
Bardzo muzykalna, ale dzwiek ostry z przydzwiekami (moim zdaniem wina skrzypiec) no i te przeklete dwudzwieki i akordy, prawie! czysto (jak u wiekszosci skrzypkow).


Dzwiekowo natomiast bardzo podobal mi sie Janek Mazur. Wspanialy skrzypek, powsciagliwy i liryczny. Doskonale poczucie pulsu i rytmu. Mial wpadke w kaprysie Prelude i to moze go odrzucic.

Seiji Okamoto (Japan)
Znowu sie nie nastroil. Czy to sa nerwy? Nie mam pojecia. Wiem ze gra sie palcami, ale czasami ta pusta struna jest potrzebna.
Dzwiek mnie nie przekonuje mowiac delikatnie. Podobno to jest Galiagno.
Dzwiek jest jakis splaszczony. Rowniez biore poprawke na moje uszy.
O! muzyka z "Poszukiwany, Poszukiwana" z Pokora. Nie przypuszczalem, ze Beethoven napisal muzyke do tego filmu.
Galiagno pasuje do zrodelka, plytkiego zrodelka. Plytki (plaski), swiezy delikatny i zimny dzwiek. Gra delikatnie, ladnie.

No to zaraz się dowiemy, ilu przeszło z tych, którzy nam się podobali :o

(aha, nie tak zaraz - około 21:00)

Moje typy

Alexis Roussine
Kuznetsov Alexander
Lin Richard
Rabchewska Eva
Lopatina Vera
Maszońska Amelia
Kotz Celina
Łaguniak Robert
Jung Min Choi
Yukino Nakamura

Niestety nie wszystkich slyszalem i nie wszystkich pamietam (thanks to organizers for a pathetic non informative site)

Dzięki Asiu za info  :) Jesteś niezastąpiona.


Zgodnie z regulaminem Konkursu do II etapu przechodzi 24 uczestników (z 40 w I etapie).
Jak do tej pory moje ucho i serce najbardziej skradli:

Celina Kotz
Alexander Kuznetsov
Richard Lin
Anna Malesza
Amelia Maszońska
Eva Rabchevska
Alexis Roussine
Arsenis Selalmazidis
Veriko Tchumburidze
Yuna Toki

Mam nadzieję, że namieszają w dalszych etapach Konkursu  :)

Nie słuchałam wszystkich:( Także nie wszystkich, których należało. Ale póki co na pewno chciałabym, żeby przeszli dalej:
Alexis Roussine
Anna Malesza
Gregoire Girard
Maja Syrnicka
Amelia Maszońska
Alexander Kuzniecow
Rustem Monasypow
(nie słuchałam Stiepana - podobno też warto)
Arsenis Selalmonidis
Veriko Tchumburidze
Yuna Toki
Celina Kotz
Maja Włoszczowska
Jan Mazur
(pewnie też Richard Lin, i Robert Łaguniak, i Eva Rabczewska, nie zdążyłam ich posłuchać)

Chyba mamy już wybraną pewną wspólną bazę :) Oby pokrywała się z upodobaniami jury!!

Jeszcze 10 minut :)

26 idzie dalej!

No i z moich typów przechodzą:

Maja Syrnicka
Amelia Maszońska
Richard Lin
Alexander Kuzniecow
Arsenis Selalmonidis
Celina Kotz
Yuna Toki
Veriko Tchumburidze
Robert Łaguniak
Eva Rabchewska
Maja Włoszczowska

A poza tym przechodzą:

ANNA MALESZA! (nie przeczytana za pierwszym razem:))
Mone Hattori
Vasil Zatsikha
Jung Min Choi
Luke Hsu
Amalia Hall
Maria Kuzniecowa
Bomsori Kim
Siemion Gurevitch
Seiji Okamoto
Shiori Terauchi
Vera Łopatina
Yukino Nakamura
Hanna Asiejewa
Ryosuke Suho

Nie wszystkich dosłyszałam, trzeba będzie poszukać.
Cieszę się z tych ulubionych, którzy przeszli.
Szkoda mi Francuzów  :'(

Alexis nie przeszedł?, mnie się bardzo podobał   :(

Dziękuję i gratulacje Asiu, że coś usłyszałaś!

Szczęśliwie przeczytali dwa razy ;)
Serwer strony Wieniawskiego jest przeciążony i nie można wejść :)

O, i szczęśliwie okazało się, że mogę sobie to jeszcze przesłuchać:) Zaraz uzupełnię listę.

Już jest kompletna.

Prosze panstwa. Serwer wieniawski-competition.pl jest przeciazony, gdyz weszlo na niego az 5 osob. Przepraszamy za utrudnienia

Wyslalem mala wskazowka dla adminow strony: copy - paste.

Moje typy przeszly oprocz jednego: Alexis Roussine, ktorego zreszta nie bylem pewny. Uslyszalem tylko kaprys w radio polskim. Kaprys gral znakomicie. Na tej postawie i zaufawszy Beatce wlaczylem go listy.
Szczegolnie trzy dziewczyny pozwolily mi na momenty refleksji i zasluchania: Lopatina, Nakamura, Rabczewska.
PANIE GORA!!

Panie górą:) Sześcioro Polaków w drugiej rundzie, z czego pięć dziewczyn :)

A przed nami:

Stage 2     
    
1. F. Kreisler – piece for violin and piano (maximum duration: 4 minutes)

2. One of the following compositions:

P. Tchaikovsky – Meditation
G. Fauré – Apres un reve
J. Joachim – Romanze B Major, Op. 2
J. Massenet – Meditation on the themes from the opera Thaïs
S. Rachmaninov – Vocalise, Op. 34 No. 14
H. Wieniawski – Legende, Op. 17
 
3. One of the following sonatas for violin and piano:

B. Bartók (1-2)
J. Brahms (1-3)
E. Elgar
G. Fauré (1-2)
C. Franck
E. Grieg (1-3)
M. Ravel
F. Schubert – Sonate in A Major, D. 574
R. Schumann (1-3)

Mam nadzieję, że już wszystkich teraz uda mi się wysłuchać.
Dziś nie słuchałam prawie nikogo, a okazało się, że przeszło z tego dnia aż 7 osób! Ale też były sygnały od Bartusa, że byli to mocni zawodnicy.
Na razie odpaliłam sobie wreszcie Richarda Lin i słucham naprawdę z wielką przyjemnością:))

Dziś i wczoraj nie słuchałem niestety nikogo. Żałuję natomiast Francuza, do którego można było mieć przede wszystkim zastrzeżenia intonacyjne, ale - przynajmniej moim zdaniem - prezentował całkiem interesującą osobowość sceniczną. No cóż, zapewne nie był uczniem Zachara Brona  8)

Fantastyczne! Dlaczego tak wiele znakomitych interpretacji niefirmowanych wielkimi nazwiskami umyka nam niepostrzeżenie...

Nie znalazłem Prelude-a Szerynga, jest za to Scherzo-Tarantella. Szeryngowy Mozart jest nie do pobicia.

https://www.youtube.com/watch?v=qkl1WwVi8ZE

Przyznam się, że mam pewną słabość do powyższego utworu, Wariacji nt. własny i Legendy. Ten typ tak czasem ma  :-[

Przed chwila wysluchalem Veriko Tchumburidze
Jak dlugo zyje, to nie slyszalem tak bardzo energetycznej, temperamentnej gry. Veriko jest WIRTUOZEM na miare Paganiniego.
Potrafi wszystko i co najlepsze wszystko wygrywa. Nad skrzypcami panuje calkowicie. Jest zwarta, szybka. Staccato w gore, staccato w dol smyczka (jest trudniejsze), dla niektorych niewykonalne. Pasaze do podstawka i z powrotem. Ogolnie mowiac Veriko jest geniuszem instrumentalnym.

Mimo wszystko moja spokojna (ha ha) natura nie wytrzymuje tak bardzo przerysowanej emocji.
Podczas sluchania, z zachwytu nad instrumentalistyka tej Turczynko - Gruzinki (mieszanka piorunujaca) blokuje swoja wizje ciepelka, sielanki, sloneczka i gwizdzacych kosow. Podczas sluchania lubie troche poleniuchowac. Z Veriko ide na bitwe i na odpoczynek i refleksje nie ma czasu.
Tak czy inaczej widze Tchumburidze w finale tego konkursu. Po prostu ona potrafi bardzo duzo!!, wiecej od innych.

Asiu, dziekujemy za wypiski dla drugiego etapu.

Dziękujemy ;)

Wysłuchałem we fragmencie występu Rosjaninia Gurewicza, IMO totalnie nieudanego. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego zobaczymy go w II etapie - zamiast np. Roussine'a. Czuję się trochę zdezorientowany  :-\

Jeszcze dzisiaj słuchałam Alexisa, i naprawdę jest mi go żal. Pewnie też zamieniłabym go na kilku z tych, którzy przeszli. Trudno.
Jednak do większości wyborów chyba nie można mieć zastrzeżeń. Staram się nadrobić zaległości i zapoznać się z tymi, o których nic nie wiem. Właśnie posłuchałam też sobie Shiori Terauchi, która jakoś całkiem nam umknęła. Oprócz tego, że ma piękną artystyczną suknię, stwierdziłam też, że bardzo dobrze mi się jej słucha. Podobał mi się Grand Caprice Ernsta, i Wariacje Wieniawskiego.

Poza tym po I etapie odczuwam syndrom odstawienia Mitów Szymanowskiego :)

https://www.youtube.com/watch?v=xKCXZIjUfcM

Kochani, odnośnie info itd., to przecież nic takiego, po prostu wklejam to, co podają media :)


Plan przesłuchań 2 etapu:


Czwartek, 13.10.2016

10:00         Hattori Mone, Irina Vinogradova, 35
10:40         Asieieva Hanna, Hanna Holeksa, 45
11:25          Malesza Anna, Marcin Sikorski, 33
przerwa
12:30          Syrnicka Maja, Marcin Sikorski, 23
13:00         Maszońska Amelia, Michał Francuz, 31

16:00         Lin Richard, Hanna Holeksa, 33
16:40         Kuznetsov Alexander, Michał Francuz, 41
przerwa
17:50         Zatsikha Vasyl, François Killian, 39
18:30         Selalmazidis Arsenis, Hanna Holeksa, 25

Z Vinogradova nie ma zartow. Absolutnie kontroluje kazde wykonanie Beethovena.
Ma ona ped do przodu, ale nie przyspiesza. Duza sztuka. Jezeli mloda solistka potrafi sprostac emocjom beethovenowskim
p. Vinogradowej, to wykon jest bardzo dobry. W przypadku Shiori wspolpraca z fortepianem jest na 98%, czyli naprawde dobrze. Vinogradowa ma wspanialy dzwiek. Duzy i lekki w jednym wydaniu. Fantastyczne akcenty i "timing" eliminujacy niezdrowe, wydumane wstrzymania (popularne wsrod slabszych muzykow, bo latwo) zamazuja calkowicie male bledy i nietrafiania.
Nie ma to zanczenia dla mnie w tym wypadku.
Brawo pianistka.

A teraz o Shiori Terauchi. "A very accomplished  performer" jakby powiedzial nudny krytyk z Anglii.
Niektore Panie musialo zabolec, ze artystka czesto wycierala spocona raczke o ta piekna, jedwabna japonska suknie. Moze jest latwa w praniu?

Wszystko na miejscu. Wibracja, dzwiek intonacja, temperament w sam raz. Niestety nie mialem generalnego odlotu, ale.. podobalo mi sie bardzo.
Zwlaszcza E struna - sliczna w wysokich rejestrach i moze tutaj byl moj maly odlocik. Kaprys grala troche asekuracyjnie a moze powsciagliwie - taka koncepcja. Popatrzcie co moze zrobic seria trudnych flazoletow. Male, sliczne japonskie szpareczki potrafily sie calkiem szeroko otworzyc.
Tragedia opowiedziana Schubertem nie byla tragedia w pojeciu wyswiechtanego odczucia dzielenia wlosa na czworo i krzyku. Niektorzy ludzie przezywaja tragedie w spokoju i wyciszeniu (pozazdroscic).
Wariacje grane szlachetnym dzwiekiem i dosyc ostroznie. Raczej nie podzielam zachwytu Asi nad tym wykonaiem.

Dzisiaj

Hattori Mone
ZNAKOMITA

Asieieva Hanna
Bardzo duzy talent. BARTOK jest zadowolony.
Bartoka bardzo trudno grac, gdyz latwo mozna zabic dzwiekiem kazdy instrument.
Przeforsowac i zrobic z tego zlepek zgrzytow. Hanka gra wzruszajaco!!

Malesza Anna
Fajniutka kompozycja - F. Kreisler: Little Viennese March.
Ania robi wrazenie, chociaz gra zbyt pewniacko. Skromnosc w sztuce jest potrzebna.
Poza tym przyszla z grupa klakierow, czego tez nie lubie.

Syrnicka Maja
To jest bardzo ciekawa skrzypaczka, ktora wydawalby sie troche nieporadna.
Jednak koncowy rezultat jest wysmienity. Wole ja od Ani Maleszy.
Maja jest bardziej autentyczna (nie wiem dlaczego - takie moje wlasne odczucie)
Dzwiek jej skrzypiec jest troche jak z waty. Nie jej wina
--------------------------------------
Maszońska Amelia
Na poczatku, troche mnie zawiodla. Intonacja jeszcze nadal do zaakceptowania, ale to bylo na granicy.
Dzwiek skrzypiec za twardy.
Jej pewnosc w grze ma inny walor niz u Ani. Jest jakis taki sympatyczniejszy.
Pod koniec wystepu (Faure) Amalka sie bardzo rozegrala i grala WZRUSZAJACO!!!
Zasluzony aplauz!!!
---------------------------------

Znowu zarwe nocke, musze juz isc. Dyzur skonczony.

Witajcie kochani!
Miło jest gdzie wrócić, miło widzieć tu „po latach” wciąż znanych przyjaciół, ale i nowych użytkowników.
Zajrzałem do „naszego Kuriera”, gdyż trwające przesłuchania Konkursu im. Wieniawskiego okazuje się - ściągnęły mnie podobną siłą, jak ongiś szopenowskie zmagania.

Nie ośmielę się, jednak, szczegółowo komentować występu uczestników, ani toczyć batalii o swe własne rozumienie ich stylistyki wykonawczej. Stanie się tak z dwóch podstawowych racji: słucham transmisji wyrywkowo nie mając żadnej skali odniesienia, żadnych porównań jednego solisty, do drugiego. Wychwalając jednego, mógłbym nie dowartościować innego, którego interpretacja mogła być dużo ciekawsza. Ale, i przyznam to z lekkim wstydem, moja znajomość repertuaru najcudowniejszego instrumentu świata jest bardzo malutka. 
Mam za to spostrzeżenie, co do koncepcji repertuarowej Konkursu. Otóż uważam, że pierwszy etap (na przykład w przeciwieństwie do MKPiFC) był chyba zbyt obszerny, repertuar zbyt trudny do oceny i zachwytu dla niewprawnego ucha, występy skrzypków, gdy już miałem szansę wysłuchać, nieco mi się dłużyły. W drugim etapie – jest na szczęście inaczej. Produkcje krótsze, łatwiejsze do ogarnięcia, grane utwory – znane a nawet całkiem znane. Myślę też, że i sami wirtuozi pląsają na strunach z większą lekkością i radością.

To tyle pierwszych spostrzeżeń. Obiecuję słuchać Konkursu, tyle na ile tylko pozwolą mi różne zobowiązania i pożeracze czasu, i mam nadzieję czasem także włączyć się do forumijnej dyskusji.
Póki co – pozdrawiam Was, kochani, serdecznie!

Ps.
Cieszę się, ze Forum wciąż żyje!

forum żyje, bo bartus pisze pouczające komentarze  :)

Noc, mówisz, od dwóch godzin
jak kokosz gwiazdy rodzi,
więc czas spać i kończyć te furie;
kos, mówisz, śpi i wilga,
sen zmorzył nawet wilka,
tylko Bartus uparcie pracuje.

[...]

I gdy mówił Bartus, cień jego rósł i rósł.
I odszedł. Z czapką na bakier.
A jeszcze na odchodnym: "Rzućcie kwiat",
powiedział, "muzykantowi".

I zaśmiał się jak Mozart, na cały sad:

W poście wykorzystano fragmenty Romancero K. I. Gałczyńskiego  :D

Nie miałam niestety czasu, by słuchać o czasie  ;) Natomiast udało mi się cofnąć czas na suwaku youtubowego ekranu, i trafiłam na coś,
co czas zatrzymało :))
Pierwszy występ, który cofając się maksymalnie mogłam odtworzyć, był to Richard Lin, grający sonatę nr 3 d-moll Brahmsa. I był to występ, który zdobył i podbił moje serce. Fakt, że na pytanie "czy lubi pani Brahmsa" zawsze odpowiem z entuzjazmem:) I że szczególnie lubię tę sonatę. Ale to nie był po prostu lubiany Brahms, to był strumień muzyki, który porwał mnie i zaczarował, pełen ognia, namiętności, tęsknoty. Czas się zatrzymał chyba nie tylko dla mnie, bo kiedy w pewnym momencie muzyka ucichła, sala milczała:) Dopiero po chwili, kiedy Richard uśmiechnął się do pianistki i podziękował jej, rozległy się brawa. I kamera pokazała także uśmiechniętego, bardzo zadowolonego Vengerova :)


Udało mi się także złapać Alexandra Kuzniecowa w sonacie a-moll. On gra pięknie, powiedziałabym, szlachetnie i nobliwie, natomiast nie wzbudził we mnie takiego porywu uczucia:)

Nie miałem (i wciąż nie mam) czasu, żeby odsłuchać dzisiejszych wykonawców, załapałem się jedynie na krótką analizę sonaty Richarda w TVP. Cóż, jestem niemal pewien, że tak gra laureat tego konkursu  8)

Sluchalem Richarda Lin w calosci. Powiem krotko, gosciu ma wspanialy ton i, jak wytrzyma presje, bedzie laureatem, . Gra troche przyciezkawo. Nie moglem jednak pogodzic sie z jego Brahmsem.
Maniera zaczynania dzwieku od malej dynamiki i te gwaltowne (wulgarne) crescenda, zamiast emocji wzbudzaja u mnie niesmak. Fraza przez to jest porwana. Wyobrazcie sobie, ze ktos do Was mowi gwaltownie zglasniajac volumen a potem niedopowiadajac koncowke.

Alexandr Kuzniecow
Musze sie Wam przyznac bez bicia. W pierwszym etapie nie sluchalem Alexandra. Wprowadzilem go na swoja liste na slepo. Teraz wysluchalem Kuzniecowa w calosci i nie moglem sie nadziwic, jak bardzo sztubacko gra ten skrzypek. Dla mnie po prostu fatalnie. Zlosc moja poteguje jego nonszalancka zarozumiala postawa na scenie. Teatralne, szerokie kola smyczkiem po zakonczeniu miernej frazy byly komiczne. Gral nieczysto, z emocja sredniego ucznia szkoly podstawowej.
Jak on przedostal sie do 2 etapu? - kumoterstwo. A tylu przecie doskonalych muzykow odpadlo!! Glos wola o pomste do nieba.

Zatsikha Vasyl
Potezny osobnik grajacy bardzo delikatnie i subtelnie. Dzwieczek dosyc cichy.
Ogolnie ladnie i lekko. Dobrze ulozona reka wspomagala jego b.dobra technike.
Jego energia byla zrownowazona, ale zabraklo kropki nad i. Gdyby dodal troche wiecej czadu i dzwiek bylby mocniejszy.... Sympatyczny i wrazliwy, finezyjny muzyk.

Selalmazidis Arsenisa nie sluchalem niestety.
Czy wiecie gdzie mozna odsluchac zaleglosci w stereo

Kuzniecow - podpisuję się oburącz pod tym, co napisałeś.

O Richardzie napiszę więcej jutro. Te dynamiczne sinusoidy (cresc./decresc.) na frazie brzmiały ponoć znakomicie w sali.

Od młodszego z Mozartów mam informację, że Grek wgniótł wielu w fotel. Kolejny laureat.

Bartku, zerknij na stronę Dwójki.

i bartusa

Weronika Dziadek
Ciekawa sprawa. Kiedy sie stroila bylo lepiej niz wiekszosc uczestnikow.
Pomyslalem, nareszcie ktos z dobrym sluchem. Nastroila sie w 99% perfekcyjnie.
Rozpoczela sonate wiosenna Beethovena pieknym dzwiekiem.
Wszystko na miejscu - akcenty, wibracja, wlasciwy temperament.
Czasami (rzadko) pojawialy sie wyrazne nietrafienia intonacyjne. Konkurs tego nie toleruje.
Szkoda, gdyz bylaby lekko w drugim etapie.
Teraz Szymanowski - efekt wizualno-sluchowy powalajacy. Wygladala jak nimfa delikatnie unoszaca sie nad zrodelkiem.
Chlodne emocje bardzo mi pasuja do rzezkiego strumyka i ta piekna nimfa w bieli!!. Najlepszy Szymanowski Konkursu moim zdaniem.
Prosze posluchajcie, gdyz jest to wyjatkowe przezycie.
https://www.youtube.com/watch?v=sWN6Shzlomg

P.S.
Weronika ma w genach, czysty, wspanialy ton. Na tle takiego dzwieku, kazde najmniejsze potkniecie jest jak obuchem w glowe i bledy staja sie bardzo uwypuklone. U innych uczestnikow, maly brodek i szelest w dzwieku, swietnie kamufluje niedociagniecia.
Szkoda ze nie uslysze Weroniki z jej czysta powsciagliwa emocja w finale.

Nie bede rozwijal tematu. Trafiles w dziesiatke. 100/100, o!.. nawet w setke.
Witam Januszu ponownie na forum. Super, ze jestes!!!  :) :)

Terauchi Shiori
Maly afront pianistki do solistki. przed wejsciem na estrade?. Chyba sie nie lubia.
Legenda - dziwie sie, ze jest w repertuaze konkursu. Skala trudnosci utworu = trzecia klasa szkoly podstawowej.
Dzwiek transmisji kiepski. Co sie moglo stac?
Gra oczywiscie dobrze, ale zauwazylem maniere, ktora mi sie nie podoba, otoz przed zmiana smyczka nastepuje
zglosnienie dzwieku - łłłup   łłłup. Maniera powstala na skutek docisniecia smyczka tuz przed zmiana jego kierunku i rozpoczecia
nastepnego dzwieku. W sensie komfortu technicznego jest to dobre, ale w tym wypadku Japonka przesadzila i to zglosnienie
(docisniecie) jest za duze.
Terauchi gra b.dobrze technicznie. Jest zwrotna, zwarta. Bardzo muzykalna. Normalna. Szkoda, ze dzwiek jest taki ziarnisty.
Uczy sie u Bron-a, ktory lubi wgniatac smyczek w struny. Slynna Szkola Brona, etatowego jurora na wszystkich konkursach wszechswiata.
Tak czy inaczej, mocna kandydatka!
Oczywiscie Vinogradowa pokazala klase (Schumann)

P.S.
Piekną kompozycją jest ta sonata Schumana. Nie znalem jej.
------------------------------------------
Kotz Celina
Piekna postac. Gra super!, chociaz w Kreislerze wrzucilbym jeszcze na wiekszy luzik (latwo mowic).
Na moje ucho, nastroila sie troche za wysoko.
I znowu ta Legenda - po co to. Pianista troche przekombinowal we wstepie Legendy, pozniej improwizowal troche.
Czuje sympatie do Celnki i jej gry. Jest cos!!, co kaze sluchac.
Ostatnia nuta w Legendzie - musicie posluchac - odlot!!!! - taka jedna nutka!! wystarczy na final.
Ravel - jedno slowo - REWELACJA!
Szelmowska, jazzowa 2 cz byla zagrana nie po szelmowsku i to mi sie wlasnie podobalo.
Wszyscy na ogol pajacuja w tej czesci. Celinka grala ze smakowitym smaczkiem.
3cz - uf! dowala po prostu, precyzja, artykulacja - BOMBA. Fajny utworek.
----------------------------------------
Choi Jung Min
Kolejna beauty na scenie.
Placzliwy Brahms w pozytywnym znaczeniu tego slowa. Bardzo ladnie.
Crescenda sa, ale we wlasciwych proporcjach i nie szatkuja utworu.
Z uplywem czasu Brahms przestawal mi sie podobac. Poziom emocji byl za niski.
W stosunku do Celiny, Choi ma zbyt szklisty dzwiek. Nadal do zaakceptowania.
Faure - ah ta kantylena!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  - no comment.
Kreisler - grany po chinsku i po mistrzowsku.

Suho Ryosuke
Oczywiscie nastroil sie za wysoko.Musze poszerzyc swoja tolerancje i nauczyc sie sluchania w dualnej tonalnosci (fortepian osobno, skrzypce osobno)
Znakomita, piekna gra.
Legenda - co tu wiecej pisac..
Kreisler - filigranowo, duzo wdzieku (nie wdzieczenia). Poczulem zapach salonu XIX w
Franck - Naleze do nielicznych, ktorzy ta sonate tylko lubia a nie uwielbiaja.
Kompozycja ta jest bowiem dosyc histeryczna dla mnie (jak czasami histeryczna jest wibracja p. A.S.Mutter)Jednym slowem histeria na pograniczu dobrego smaku.
Skrzypek nie sprostal utworowi. Nie gral wystarczajco histerycznie.....!
Ale przez to wykreowal nowa aure tej sonaty. Wyjatkowo ciekawa wrazliwosc.
Sluchajac Suho nie zauwaza sie instrumentu, sali koncertowej i ludzi w okolo. Pozostaje tylko MUZYKA w czystej postaci. GENIALNIE - FINAL.

P.S.
Po jego interpretacji, Sonata zaczela mi sie naprawde podobac.

Toki Yuna
Za wysoko - trudno
Kreisler - Corelli. Bardzo ladny utwor, to malo powiedziane.
Wszystko, jak nalezy. Piekna wibracja i dzwiek, ale artykulacja moglaby byc lepsza.
Czasami zmiany pozycji sa slyszalne.
Ciekaw jestem jak radza sobie niektorzy jurorzy z ocenianiem, wydajac opinie o lepszych od siebie, wiedzac, ze ta opinia czesto decyduje o karierze mlodego czlowieka.
Nastepna do FINALU.

Mam jeszcze jedno pytanie. Dlaczego Konstanty Andrzej Kulka nie jest przewodniczacym jury.
To on jest absolutnym krolem skrzypiec wsrod szanownego jury.
W zamian, mamy histeryka Vengorowa, ktory z placzem oznajmial, jak to kocha wszystkich uczestnikow i wszystkim dalby pierwsza nagrode. To bylo pretensjonalne i takie falszywe.

P.S.
W jury powinna byc p. T Glabowna, kolejny tytan polskich skrzypiec.
O niej tez sie malo wie.

Myślę, Bartku, że Maestro Kulka może nie miałby już ochoty na te wszelkie aktywności związane chociażby z uganianiem się po całym świecie i wysłuchiwaniem kilkuset aplikantów na konkurs... A Maxim jest jeszcze młody i pełen energii:) Jest ekspresywny, ale to też wiąże się z umiejętnościami organizacyjnymi i "interaktywnością";) No i chyba ma jednak dobre ucho, bo poziom uczestników wydaje się wysoki.
Myślę, że jednak tym, którzy nie przeszli, było przyjemnie choć usłyszeć, że tak trudny był wybór, tak niewielkie różnice, że szef boleje nad ich odejściem :)

Po wczorajszym Ravelu stwierdziłam, że obecność Arsenisa wynagradza mi zniknięcie Alexisa :) Choć oczywiście najlepiej by było, gdyby pozostali obaj. Z pozycji słuchacza mogę stwierdzić, że Grek jest fantastycznym wykonawcą, zachwycającym i przykuwającym uwagę. Pat, Ravel może nawet nie tylko wbijał w fotel, a z niego unosił w przestrzeń kontemplacji ;)

Trochę surowo oceniacie chłopcy Kuzniecowa ;) Chociaż faktycznie, zwłaszcza w  bezpośrednim zderzeniu z dużymi osobowościami Richarda i Arsenisa wypadł blado.

Natomiast faktycznie do moich ulubionych doszedł jeszcze Ryosuke, z aparycją XIX-wiecznego romantycznego wirtuoza i z przepięknym, poetycznym śpiewem skrzypiec:))) Trudno się oderwać od tego śpiewu.

Na YouTube, pod hasłem "15th International Henryk Wieniawski Violin Competition Stage 2" można już posłuchać także niektórych wczorajszych występów.

https://www.youtube.com/watch?v=Dhv1bYkcVCk

Richard Lin:
https://www.youtube.com/watch?v=8lkAHqh78dA

Arsenis:
https://www.youtube.com/watch?v=IiJa-6R559g

Vasyl:
https://www.youtube.com/watch?v=HqAaJw6gk1E

Amelia:
https://www.youtube.com/watch?v=1jeXGwjeTUQ

Anna Malesza:
https://www.youtube.com/watch?v=8jCgT_XVyKs

Maja Syrnicka:
https://www.youtube.com/watch?v=_-2mWqwXFsQ

Mone Hattori:
https://www.youtube.com/watch?v=edqRkDqGiR4

Hanna Asiejewa:
https://www.youtube.com/watch?v=DEMsR2BCbWM

Przed nami:
16:00 Tchumburidze Veriko, Hanna Holeksa, catalogue no. 44

F. Kreisler: Gypsy Caprice
J. Joachim: Romance in B flat major, Op. 2
C. Franck: Sonata No. 1 for violin and piano in A major

16:40 Hsu Luke, Hanna Holeksa, catalogue no. 12

F. Kreisler: Chinese Tambourine
H. Wieniawski: Legende, Op. 17
R. Schumann: Sonata No. 2 for violin and piano in D minor, Op. 121

Przerwa:

17:50 Łaguniak Robert, Hanna Holeksa, catalogue no. 25

F. Kreisler: Chinese Tambourine
H. Wieniawski: Legende, Op. 17
C. Franck: Sonata for violin and piano in A major

18:30 Rabchewska Eva, Alina Artemyeva, catalogue no. 37

F. Kreisler: Caprice viennois, Op. 2
P. Tchaikovsky – Meditation
F. Schubert: Sonata for violin and piano in A major D. 574

Oho, bo niezłym pierwszym etapie mam wobec Hsu duże oczekiwania!

Machamy do Was z 4. rzędu!

Po ktorej mojej stronie

Patrząc ze sceny po lewej ;)

Brzmienie skrzypiec Roberta jest donioslejsze o cały logarytm   8)  Gra jak pewniak.

Oj, w Kreislerze artykulacja jednak nie taka jak u Hsu. Ten dziwny, pijacki walczyk (?) w środku też mniej przekonujący. Chyba trzeba swoje przeżyć (happy 19. birthday!), żeby do tej findesieclowej muzyki dojrzeć.

Koszula w kratkę w barwach Francji? ;)

Ciekawe, czy kamera zarejestrowała mój phone-kuriering :D En effet, Caterine!

Moja aktywność tutaj to chyba najlepsza recenzja występu Roberta :(

Robert jest posiadaczem najpiekniejszego dzwieku na tym konkursie. Mial jednak malutkie pawiki ze strojeniem.
Jego dzwiek jest w moich uszach i trudno bedzie mi sluchac innych.
Teraz gra Robaczewska. Jest wspaniala, gra czysciutko, ale ja mam nadal dzwiek Luganiuka w uszach

Jakbym mogła nie rozpoznać mojego najlepszego partnera w interesach w FPTB?!  :D


Tak samo też dobiera estradowy outfit.
Te dwie jej dotychczasowe suknie (czerwona i niebieska) były naprawdę piękne :)

No way! :D Eva swoją barwą tak zachwyciła publikę, że na podstawie szeptów na sali można się spodziewać niezłej owacji ;) Chwilami brzmi dosłownie magicznie!

Moz
Nie musisz mi mowic. Ona jest jedna z moich ulubionych graczek

Pat
Na jutro przygotuj maly transparencik z napisem Kurier Szafarski.
Moze tez byc jakas opaska z papieru na glowe z tymze napisem lub.. ubierz ciemne okulary, lub krzyknij (kurier), tylko krotko bo cie wyrzuca.
Co jeszcze mozesz zrobic, zebysmy Cie zobaczyli?.... Hijack a camera from a filming crue....burst a buble gum. Walk across, beetween audience.. z zawolaniem lody, lody. lody mewa... Any ideas?

Bart, jestem przekonany, że jutro na scenie pojawi się niejedna artystka, która skupi naszą uwagę nie tylko na swojej grze, lecz również nie pozwoli oderwać nam od niej oczu ;) Byłbym więc jedynie bezcelowo rozpraszającym Twoje pole widzenia  8)

Eva miała w sobie i jedno, i drugie  ;)  Jasna, pełna delikatnych alikwotów barwa, którą wydobywała ze swojego wiekowego instrumentu i płomienne frazy w I cz. sonaty Schuberta wbijały mnie momentami w fotel. Nie lubię słowa "muzykalność", ale słuchając jej nieustannie przychodzi mi ono do głowy. Ta artystka uosabia wszystko to, co kryje się pod tym pojęciem (wrodzona muzyczna inteligencja, właściwe poczucie tempa, narracji, artykulacji, smak). Umiejętnie kreowane napięcie w czasie Medytacji sprawiało, że niejednemu na sali przeszły dreszcze. 

Uczniackim, nieco sztampowym Robertem jestem natomast zawiedziony  :-\

Przesadziles.

Ja muszę uczciwie przyznać, że bardzo mi się podobała cała trójka:)
Po pierwsze, bardzo dla mnie fascynujące sonaty, które zachwycały mnie już same w sobie. Schubert, Schumann, Franck. Poza tym wspaniałe instrumenty - Eva miała skrzypce wręcz magiczne, Carla Antonia Testore z 1740 roku. I trzeba przyznać, że jej Medytacja była transcendentalna.:)
Wszystkich ich też lubię, trafiają do mnie, a nie znam się na tyle dobrze, żeby łatwo wyłapywać błędy. Robert był trochę niezadowolony po wyjściu ze sceny, więc pewnie nie wyszło mu to tak, jakby chciał i potrafił. Jeszcze zobaczymy, co pokażą w Mozarcie:)

A jutro od rana:

10:00 Hall Amalia, Michał Francuz, catalogue no. 10

F. Kreisler: La Gitana
J. Joachim – Romance in B-flat major, Op. 2
M. Ravel: Sonata No. 2 for violin and piano in G major

10:30 Kouznetsova Maria, Hanna Holeksa, catalogue no. 17

F. Kreisler: La Gitana
P. Tchaikovsky: Meditation
E. Grieg: Sonata No. 3 for violin and piano in C minor, Op. 45

przerwa

11:40 Kim Bomsori, Hanna Holeksa, catalogue no. 14

F. Kreisler: Schön Rosmarin
P. Tchaikovsky: Meditation
G. Fauré: Sonata No. 1 for violin and piano in A major

12:20 Lopatina Vera, Olga Kirpichev, catalogue no. 24

F. Kreisler: Caprice viennois, Op. 2
J. Massenet: Meditation from the opera Thais
M. Ravel: Sonata No. 2 for violin and piano in G major

A po południu:

16:00 Włoszczowska Maria, Sophia Rahman, catalogue no. 47

F. Kreisler: Romance, Op. 4
G. Fauré: Apres un reve
M. Ravel: Sonata No. 2 for violin and piano in G major

16:30 Nakamura Yukino, Michał Francuz, catalogue no. 31

F. Kreisler: Chinese Tambourine
J. Massenet: Meditation from the opera Thais
J. Brahms: Sonata No. 2 for violin and piano in D major, Op. 100

Przerwa

17:30 Gurevich Semion, Michał Francuz, catalogue no. 9

F. Kreisler: Syncopation
H. Wieniawski: Legende, Op. 17
C. Franck: Sonata for violin and piano in A major

18:10 Okamoto Seiji, Michał Francuz, catalogue no. 33

F. Kreisler: Chinese Tambourine
G. Fauré: Apres un reve
R. Schumann: Sonata No. 1 for violin and piano in A minor, Op. 105

Zauważyłem, że na youtubowej stronie Konkursu pojawiają się nagrania występów uczestników nie tylko w stereo, ale i w technice binauralnej. Binaural brzmi bardziej rzeczywiście, dźwięk nie jest tak "podrasowany", uwzględnia akustykę sali, choć początkowo może sprawiać mały dyskomfort odbiorczy. Przede wszystkim jednak - słychać właściwe proporcje.

Z Celiną mam pewien problem.

Otóż odtwarzając nagranie trudno skoncentrować się jedynie na grze  ;)  W tej turkusowej sukni wygląda więcej niż olśniewająco. Celina to typ perfekcjonistki, która doskonale wie, czego chce. Przyjechała tu (nie miała daleko - jej uczelnia mieści się po drugiej stronie ulicy Św. Marcin), by dostać się do finału, a tam zdarzyć się może wszystko. Jest znakomicie przygotowana, dysponuje jedną z czystszych intonacji na konkursie, jej śpiewny dźwięk dosłownie przeszywa powietrze. Świetny Kreisler!

Polka w sonacie Ravela była raczej intelektualna i relatywnie powściągliwa, zwłaszcza w bluesie (bardzo wysublimowane granie!). Odmienną wizję zaproponował Grek Selalmazidis, który wyrasta chyba na największą rewelację turnieju. Co za wyczucie stylistyki Kreislera, aury fin de siecle, Wiednia czasów secesji, ducha ostatnich Kaiserów, ba, był i smak tortu Sacher w kawiarni przy Kärtnerstrasse, serio :D

Ravel: hipnotyczne momenty. Facet dysponuje takim warsztatem, że za jednym pociągnięciem smyczka potrafi wymodelować całą paletę drobnych niuansów dynamicznych czy kolorystycznych. Małe wpadki nie mają tu szczególnego znaczenia. Apres un reve Faure trzeba po prostu posłuchać.

Przy okazji, zauważyliście, że w finale (perepetuum) II Sonaty Ravela, w partii fortepianu znaleźć można zwroty wprost z finału Koncertu G-dur? A właściwie na odwrót ;)

Bartku, obczaj sobie plan auli UAM
http://www.filharmoniapoznanska.pl/bilety-i-karnety/plan-auli-uam/
a Pat poda Ci współrzędne geograficzne swojego krzesła i go zlokalizujesz  ;)

W środku auli nie byłam; widziałam tylko jej fasadę :)

Ja wiem, czemu Pat wymieniłeś akurat tę ulicę (to notabene Kärntner Straße od Kärnten, czyli Karyntia)  ;)

Czwarty akapit od góry:
http://www.cafefrauenhuber.at/chronik/

A ja tam byłam i kawę wypiłam  :)

Arsenis Selalmazidis
Swietny
W Kreislerze zastosowal stylistyke archaiczna. Powielil dokladnie wszystkie glissy, crescenda i "zawieszenia".
Interpretacja nie byla jego. Skopiowal stara, dobra szkole zydowska (Heifetz, Milstein, mlody Menuhin ).
Pytanie, co mozna nowego wymyslec w tym szmoncesowatym, kawiarnianym utworze??chyba wlasnie nic.

Pierwsza czesc Ravela gral jak po miodzie. Plynnie, nostalgicznie i czysciutko.
Tremola jego grane byly koniuszkiem smyczka na pograniczu "sautillé". Niebywałe. Smyczek w tej czesci nie sprezynuje, wiec nie skacze. Arsenis uzyskał artykulacje "pół-skakaną" - fajny efekt. Nutki wysypywaly sie jak perelki na drewniany talerz.
W czesci jazzowatej, Arszernik gral bez klezmerskiej maniery. I dobrze, tak wlasnie lubie.
Nasza Celinka zagrala te sonate na pewno nie gorzej a szybka czesc byla lepsza moim zdaniem. U Celiny slyszalem lepsza motoryke, emocje parly do przodu bez zbednych przystankow, czy wstrzyman. Grek troche kombinowal a i intonacja nie byla perfekcyjna.
Selmazidis, biorac pod uwage poziom swojej gry jak i konekcje z jury, napewno przejdze do dalszego etapu.
------------------------------------------------------------
Hall Amalia !
Nie slyszalem jej w 1 etapie. Teraz po pierwszych taktach powiem krotko - SENSACJA!!
Kazdy element jej instrumentalistyki jest dokladnie taki, jaki lubie. Dzwiek, nieskazitelna intonacja, wirtuozeria.
Arcyprecyzyjna artykulacja wspograla z roznymi odcieniami barwy. Niuanse moga byc wychwytywane tylko przez wytrawnych sluchaczy.
Ravel czesc jezzowa grana autentycznie jazzowo, jak na elektrycznych skrzypcach. NIESAMOWITE!!!!!!!! FANTASTYCZNE!!!
Nokaut dla innych wykonawcow tej sonaty.
Czasami skrzypkowie klasyczni chca sie popisac graniem jazzu a nie maja o tym zielonego pojecia np. Nigel Kennedy.
Szybka czesc na poziomie Celiny i lepsza od Greka.

Jezeli nie ma wsparcia u jury, to taktycznie teraz odpadnie. Moze po prostu namieszac w finale i wyeliminowac pupilow jurorow.

Kouznetsova Maria
Elekryzujaca, piekna wibracja.
Kleista fraza. Sciska w gardle
Gra po prostu pieknie i tyle.
Czasem miala malutkie odejscia intonacyjne
Dzwiek troche "grainy" w porownaniu z Amalia

Alez ten poziom jest wysoki!!

Muszę przyznać, że słuchałem teraz jedynie pobieżnie i żadna z pan nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia - obie są rzecz jasna świetne i zasłużenie znalazły się w 2. etapie, jednak ich okrągła, zdyscyplinowana barwa nie urzekła mnie. Na plus - wielka precyzja Nowozelandki w sonacie Ravela, od której się chyba uzależniam...

Zdaje się, że Hall miała zjawiskowy etap I.

Swoją drogą, jaki jest sens zasiadania w jury pana Brona? Większość uczestników to jego uczniowie lub kursanci, a przecież regulamin zabrania oceniania "swoich". Hm, faktycznie ocenia więc jedynie tych kilku - kilkunastu spoza swojego pedagogicznego imperium?

Pat
Moze jestes juz zmeczony i Twoja percepcja jest mniej emocjonalna.
Tak emocje musza isc z dwoch kierunkow - od grajacego i od sluchacza

Proszę Państwa, to jest to! Bomsori Kim - mamy finał.

Jej Guadagnini brzmi niewiarygodnie! Nie miałem się okazji o tym przekonać na żywo z własnej głupoty - w I etapie wyszedłem z Auli tuż przed jej występem (dziś uważam, że żadne kolokwia tego nie usprawiedliwiają). Jaka wymodelowana fraza (Czajkowski, Faure)! Współpraca z pianistką - miodzio! Mam nadzieję, że nie będziesz Bart zarzucał jej zbytniej ekspresywności czy (być może) nadmiernych rubat w Medytacji, dla mnie trafia w punkt! (Ileż tu wykrzykników  8))

Rosjanka też gra znakomicie! Tak czystej intonacji w Medytacji z Thais dawno nie słyszałem! Kolejny pewniak.

Ależ się zrobiło ciekawie  ;)

Źle skopiowałem nazwę ulicy z google - jest jak piszesz!  ;)  Niedaleko jest też słynna Café Mozart przy Hotelu Sacher ;)

Vera! Ravel: narracja prze naprzód, jej gra jest i zmysłowa, i intelektualna, paradoksalne! Podobno otrzymała nagrodę na Fesitwalu Ravelowskim, co będzie w Poznaniu...?

Kim Bomsori
Genialna skrzypaczka i genialnie nudna
--------------------------------------------
Lopatina Vera
Meditation
Zaczela i to jest to. Bez gwiazdorstwa z tym niesamowitym dzwiekiem musi wejsc do finalu.
Jej skrzypce rezonuja najlepiej ze wszystkich grajacych.
I znowu ten szmoncesowaty Kreisler. Nie potrafie o tym pisac. Trzeba znac knajpe i siedziec w tym.
Ravel - wydobywa bardzo szlachetne, pelne alikwotow tony. Troche gorzej niz Amalia (jazz) i slabiej od Cecyli w szybkiej czesci.

Vera trafiła w moje tempo, jeśli chodzi o Perpetuum Ravela; do tego wykreowała znakomity, wielobarwny klimat, właściwie w każdej części sonaty - podobno mieszka obecnie w Paryżu ;)


Komplemenciarz!

Jak juz mam takie rozbierznosci z Patrykiem, to mniemam, ze cos ze mna nie jest tak.
Musze sie troche wyciszyc i przestac komentowac na chwile.

Ja tu nie widzę żadnych istotnych rozbieżności 8) Koniecznie muszę przesłuchać drugi etap Amelii, bo z tego co piszesz wynika, że ominęło mnie coś wyjątkowego.

Na marginesie, sugerowałbym nie słuchać komentarzy pana Gibowskiego z wideoblogu TVP - momentami są manieryczne i nie starają się zachować obiektywizmu ("wolę tak, było inaczej"). Redaktor Dębowska z GW tym razem radzi sobie z recenzowaniem trochę lepiej niż w czasie Konkursu Chopinowskiego (podobno kiedyś grała na skrzypcach).

Nareszcie mam trochę czasu przynajmniej do słuchania na bieżąco, zamierzam nadrobić zaległości ale bardzo dziekuje komentujacym
Bartkowi i Mozartowi, jesteście the best!!
Dziś bardzo podobała mi sie Kim Bomsori, nie wiem dlaczego ale słuchałam z zapartym tchem.

Słucham Japonki i po raz kolejny zrobiło mi się przykro, że nie ma już Roussina. To już jest jawnie niesprawiedliwe.

PS. Nakamury słuchałem w I etapie bodaj w Auli, więc nawet nie ma rozczarowania. Czekamy za 5 lat, wtedy będziemy trzymać kciuki ;)

Zmiany strun są niebezpieczne?

Aga, bardzo ważne jest to, aby wymieniać struny pojedynczo, a nie wszystkie jednocześnie, bo może to wpłynąć na położenie podstawka zwanego też z włoska ponticello (dosł. mostek).

Semion gra lepiej niż się spodziewałem po dość słabym I etapie. Wyraźnie puszcza oko do publiczności. Mnie nie zawsze przekonuje barwa, intonacja i "jakość" przekazu - jest trochę powierzchnowny, z nieszczególną wnikliwoscią pochyla się nad fakturą.

Dzięki Kasia za wyjaśnienie   :)
Semion Legenda troche za szybko jak na moje przyzwyczajenie Franck tez ale słuchałam z przyjemnościa.

Seiji  Schumann   Cudownie!!!

Moje typy na 3 etap: Dolozylem jeszcze dwie osoby a tak naprawde powinienem dolozyc 4

Arsenis Selalmonidis     
Celina Kotz             
Yuna Toki               
Veriko Tchumburidze     
Eva Rabchewska           
Maja Włoszczowska         
Mone Hattori             
Amalia Hall             
Maria Kuzniecowa         
Bomsori Kim             
Seiji Okamoto           
Vera Łopatina           
Hanna Asiejewa           
Ryosuke Suho

Niestety nie wszystkich przesłuchałem... Pod większością listy podpisuję się oburącz, żal byłoby żegnać się również z Lukiem Hsu czy Amelią Maszońską.

Muszę przyznać się, że bardzo podoba mi się dźwięk skrzypiec naszej Celiny.
A są to skrzypce z 2011 r. (więc jedne z najmłodszych na Konkursie) autorstwa Jacka Steczkowskiego (brata Justyny Steczkowskiej ;)).

 

Zrobiło się nerwowo:) Tak jak przypuszczałam, właściwie trudno już było decydować, kogo odrzucić, podobnie jak na Konkursie Chopinowskim bardzo wysoki poziom, tyle rozkwitających talentów.
A wiadomo było, że selekcja musi nadal postępować. Trzeba starać się zachować otwartą postawę - i żegnając z westchnieniem tych, których już nie usłyszymy, cieszyć się z tego, że ich słyszeliśmy, że dali nam dużo radości. I oczekiwać jeszcze więcej radości od tych, którzy pozostaną :)

No i podają wyniki:

Hanna Asiejewa
Amelia Maszońska
Richard Lin
Arsenis Salalmaditis
Celina Kotz
Ryosuke Suho
Veriko Tchumburidze
Luke Hsu
Robert Łaguniak
Amalia Hall
Bonsori Kim
Maria Włoszczowska
Seiji Okamoto


Z moich ulubionych widzę tu z przyjemnością Amelię, Richarda, Arsenisa, Celinę, Luka, Ryosuke, Roberta, Marię.
Veriko także jest niezwykłym talentem, tyle że może jak dla mnie gra nieco zbyt mocno - przypomina mi Alexię "grzmot Zeusa" na KCH :)
Reszty mniej zdążyłam posłuchać, dziś w ogóle nie udało mi się wysłuchać niczego:( Jednak z pewnością są równie dobrzy.
Żal żegnać Evę, Yunę Toki, Maję Syrnicką i Anię Maleszę. Trudno; wybór był nieunikniony; a jednak udało im się dać nam wiele niezapomnianych chwil.

Robert Łaguniak? ROBERT ŁAGUNIAK?  ???

Występował tuż przed Ewą Rabczewską, która była od niego o niebo lepsza. Byłem tego bezpośrednim świadkiem wczoraj. Jestem bardzo zdziwiony i nie mam pojęcia, przy całej mojej sympatii do tego chłopaka, kto go tak faworyzuje.

Najbardziej cieszą mnie :):

Celina Kotz
Richard Lin
Amelia Maszońska
Arsenis Selalmazidis
Veriko Tchumburidze

Będzie mi bardzo brakowało Evy Rabchevskiej i Yuny Toki.

"najmłodszy z Polaków, poznaniak Robert Łaguniak, jeszcze niedawno uczeń Poznańskiej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Mieczysława Karłowicza, a w tej chwili już student Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie dr Kariny Gidaszewskiej"
Chyba nie wygląda na specjalnie ustosunkowanego :) Najwyraźniej widzą w nim jednak jakiś potencjał, który może się jeszcze bardziej rozwinie. Ja też mam dla niego dużo sympatii, i podoba mi się jego dźwięk.
Dla nas też to plus pod tym względem, że mamy o jednego Polaka więcej w trzecim etapie :) I poznaniaka ;)

Pat, i o to chyba właśnie chodzi :) I coś w tym rodzaju sugerował w wywiadzie pan Wituski. Ponieważ generalnie najlepsi adepci wiolinistyki dzielą się na tych, którzy mieli lekcje u Brona, mają lekcje u Brona, lub będą mieli lekcje u Brona, zasadniczo w kwestii udziału bądź nie Brona w jury nie ma to zasadniczego znaczenia: może najwyżej głosować za niektórymi ze swoich uczniów przeciwko innym 8) No a tych kilka wyjątków zapewne jakoś się obroni talentem  :D  (no i perspektywą przyszłych lekcji:))

No i mamy skandaliczne wyniki.
Gdzie sa Lopatina czy Rabczewska, Kuzniecowa, Toki, Hattori??
Laguniak - zwrocilem na jego nieziemski dzwiek i zaawansowana technike, ale w drugim etapie bylo zbyt duzo bledow intonacyjnych.
Jak na konkurs, to za duzo. Amelii Maszonskiej tez nie wyszedl drugi etap. Byla podenerwowana. To bylo sluchac. Owszem koncowka piekna, ale to za malo.
Konkurs, jak juz musi byc, to ma byc SPRAWIEDLIWY.
Czy jest jakas szansa zebysmy wreszcie wyeliminowali tego Brona, ktory przywlaszczyl sobie wszystkie konkursy. Manipulacje wynikami sa powszechne. Wszyscy o tym wiemy, ale nic nie da sie zrobic do cholery jasnej.

Przyszle konkursy widzialbym jako wynik glosowania online wszystkich zarejestrowanych. Mozna to zrobic bez szczegolnej trudnosci i ryzyka. Przeciez mamy bankowosc online. W koncu to my powinnismy decydowac, kogo chcemy uslyszec w filharmonii lub kupic jego CD. To my przeciez wydajemy pieniadze a nie jury, ktore nigdy nie kupilo sobie ani jednego biletu. Sa zapraszani, dostaja CD za darmo

Bartku, z całym szacunkiem, ale jednak profesor Bron jest wspaniałym pedagogiem, i to dzięki temu walą do niego tłumy skrzypków na kursy i lekcje, i dlatego też jest taka sytuacja, że gdyby trzymać się takich form, to nie mógłby on oceniać w żadnym konkursie. A ma ku temu wszelkie kwalifikacje.
Poza nim w jury jest też wielu wybitnych skrzypków, także laureatów konkursu Wieniawskiego.
Nie wyobrażam sobie, aby o wynikach i decyzji, kto jest najlepszym profesjonalistą, miał decydować masowy "głos ludu". Od tego jest nagroda publiczności.

Muszę sprawiedliwie oddać, że Robert na początku, w Legendzie co najmniej frapował, zwłaszcza, jeśli chodzi o dźwięk - pisałem, że gra jak pewniak. Potem jednak już tak ciekawie nie było...

Zapomniałem jeszcze o jednym artyście: Vasyl Zatsikha. Był znakomity i zasługiwał na III etap  :-\


Takie same wątpliwości wobec Brona wyrażam od samego początku Konkursu. Choć z drugiej strony - okazuje się, że stosunkowo niewielu półfinalistów obecnie pobiera u niego lekcje. Niemałą reprezentację ma za to Bartosz Bryła ;)

Ktoś na Facebooku zrobił niezłe zestawienie uczestników z pedagogami:

"2. Asieieva Hanna E. Vähälä
5. Maszońska Amelia Bartosz Bryła i as. Aleksandra Bryła/ Zakhar Bron
6. Lin Richard Aaron Rosand, Lewis Kaplan, Gregory Lee
9. Selalmazidis Arsenis Zakhar Bron Akademie
11. Kotz Celina ,Bartosza Bryła Michała BryłaJadwiga Kaliszewska, Maxim Vengerov, Pavel Vernikov Zakhar Bron.
12. Suho Ryosuke M. Oguri Y. Ohtani, and K. Harada.
14. Tchumburidze Veriko Dora Schwarzberg. Ana Chumachenco
15. Hsu Luke working with Itzhak Perlman
16. Łaguniak Robert Z. Bron, B. Bryła, B. Nizioł, K. Śmietana, R. Szreder. K. Gidaszewskiej
18. Hall Amalia P. Frank and J. Silverstein
20. Kim Bomsori Y. U. Kim S. Rosenberg and R. Copes
22. Włoszczowska Maria Jan Stanienda Leonid Kerbel Maxim Vengerov"

Widzialem jego lekcje. Dla mnie to koszmar i tresura malych malpek.

Nic bardziej mylnego. Wala do niego tlumy po punkty na konkursach. Taka jest prawda.

Może tak być teraz, kiedy jest sławą. Ale jakoś sobie tę sławę wybitnego pedagoga zyskał. I to są wymierne wyniki - choćby Soyoung była jego uczennicą. Może to jest i trochę sprzężenie zwrotne, bo trafiają do niego dobrzy uczniowie. Ale znowu - skądś to się wzięło.


Czyli jak widać po wynikach, wcale ZB nie promował aż tak swoich kursantów:) A naprawdę nie można mieć żadnych wątpliwości, czy Arsenis, który uczy się u ZB od 10 lat, zasługuje na co najmniej grę w III etapie, a w odczuciu wielu, na finał :)

Tak samo Celina.

Jakims dziwnym trafem wiekszosc uczestnikow ma swojego przedstawiciela w jury. Czy wiecie ilu jest genialnych pedagogow na swiecie. Miliony!!!!

Jak się okazuje, nie jeden, lecz aż dwóch jurorów to jego profesorowie. Może nie byłbym aż tak krytyczny wobec awansu Roberta, gdyby dalej przeszła Eva  :-\  W etapie mozartowskim będę się wobec niego bezlitosny  8)

Akurat czuje, ze Mozarta Laguniak bedzie gral wysmienicie

Masz rację, tego nie dopatrzyłam. Może dostał kredyt zaufania od nauczycieli. Niezależnie od nieco egoistycznych pobudek patriotycznych trzeba starać się być w miarę obiektywnym; ale z kolei to też może być kwestia indywidualnych gustów; naszych, poszczególnych jurorów.
Może też profesor więcej wie o swoim uczniu, wie na co go stać, co jeszcze dobrego może pokazać. Zobaczymy. Ja najchętniej widziałabym w III etapie i Roberta i Evę :)

A jak grałaby go Eva? Ona potraktowała sonatę Schuberta (to był odważny wybór, który... nie popłacił) z mozartowskim wdziękiem - jej Sinfonia concertante Es-dur miałaby zadatki na wielką kreację...

Posłuchałam sobie, co na zakończenie II etapu mieli do powiedzenia panowie Hawryluk i Psikuta z dwójkowymi gośćmi.

Stwierdzili, że w zasadzie werdykt jurorów pokrywa się z ich typowaniami. Na przykład stwierdzili, że większość naprawdę dobrze wykonanych sonat została jednak nagrodzona przejściem do III etapu. Ale oczywiście też tak jak my mieli poczucie straty wobec kilku uczestników.

Oni na przykład uznali, że duży kredyt zaufania dostała Amalia Hall.
Natomiast żałują bardzo Yuny Toki. Panowie trochę się nawet sprzeczali, czy ona czy też Seiji Okamoto wypadł lepiej w sonacie.:)

A najbardziej wzdychali - za Wierą Łopatiną.
Wybitna kameralistka, członkini Trio Medici, bardzo wrażliwa. Odnieśli jednak wrażenie, że jest bardzo introwertyczna, pewnie nie pasuje do tego konkursu, to nie są dokładnie jej klimaty. Szkoda im, że nie usłyszą jej Mozarta. Ale cieszą się, że była. Za jej ciepły, delikatny, kulturalny dźwięk.
Słuchałam też kilku zdań jej wypowiedzi na temat Ravela, o jej fascynacji Ravelem, o tym, ze mieszka w Paryżu i cieszy się, że chodzi tymi samymi ulicami co on :)

W tej sytuacji ja bardzo żałuję, że nie miałam czasu, aby jej posłuchać, i zdecydowanie jak najszybciej wysłucham obu jej występów oraz zapoznam się z dokonaniami Tria Medici :) Do którego należy też towarzysząca jej pianistka, Olga Kirpiczewa.
https://www.youtube.com/watch?v=U5SPF4vaQqQ

https://www.youtube.com/watch?v=Dy8XvE7edNM

https://www.youtube.com/watch?v=90pNzCbpcGs

Panowie z Dwójki cieszą się razem z nami z awansu Arsenisa - Grek wyraźnie potrafi podbić serca i krytyków i publiczności, i "ma w sobie coś":) Gra także w szachy (czyli intelekt także na dobrym poziomie :)). Przypomniano na antenie przepiękne Apres un reve.

Podkreślają także wdzięk i piękny, ciepły, aksamitny dźwięk Richarda Lin, który dał fantastyczny popis w sonacie Brahmsa.

Pan Hawryluk zachwycał się także Lukiem Hsu, podkreślał jego bardzo dojrzałą grę i deklarowane przez niego umiłowanie Schumanna :)
Można było posłuchać rozmowy z nim po występie, kiedy podkreśla wielką więź łączącą go z Schumannem, i mówi: "nie wiem, co się działo na estradzie, nie mogę się pozbierać. Ten utwór wyciągnął ze mnie wszystkie emocje" :)

Poza tym zwracają uwagę na Ryosuke, który oprócz pięknego dźwięku zafascynował ich głównie zajmującą, oryginalną grą, tym, że "potrafi wzbudzić wiele emocji. wokół swych interpretacji" :) Podkreślali głównie niezwykłość tych interpretacji, momenty zachwycające na przemian z kontrowersyjnymi. Wygląda na to, że każdy konkurs ma jakąś indywidualność, kogoś w rodzaju Bożanowa, Osokinsa itp. :)
W związku z czym redaktorowi wyrwało się westchnienie: "Trochę sobie nie wyobrażam, jak on zagra Mozarta" :)

Akurat opiniami pana Hawryluka bym sie za bardzo nie przejmowal. Jedynie p.Rozlach ma wyczucie i nadaje na dobrych falach. 

Tekst nie mowi absolutnie NIC!! Jest strata czasu antenowego

Sorry Bart, ja akurat lubię pana Hawryluka, jestem fanką Płytowego Trybunału, i jak najbardziej cenię sobie jego muzyczny gust. I tak samo pana Psikutę.

Nie muszę się nimi bardzo przejmować, natomiast cenię ich uwagi, jak najbardziej biorę je pod uwagę i po prostu lubię ich słuchać. Bardzo lubię pana Rozlacha, ale naprawdę jest jeszcze na świecie jeszcze kilka osób lubiących szczerze muzykę i mających o niej coś sensownego do powiedzenia:)

Sorry if I've hurt your feelings Asia

Nie no, Bartku, nie było aż tak źle :) No hard feelings :-*

Oczywiście że na naszym wątku najwięcej bierzemy pod uwagę opinie najważniejszych tutaj ekspertów, czyli nasze  :D


A zatem jutro zaczynają się jakże fascynujące spotkania z Mozartem i Bachem!

1. First movement of one of the following concerti by W. A. Mozart:
G Major, KV 216
D Major, KV 218
A Major, KV 219

The choice of one of the available cadenzas (including participants' own piece) remains at the participants' discretion.

2. W. A. Mozart: first movement of Sinfonia Concertante in E flat Major KV 364

3. J. S. Bach – one movement of the sonatas and partitas** for violin solo (maximum duration 4 minutes)

**In the case of the Partita in B Minor the selected movement should be performed with the corresponding double.

Zastanawiam się, czy to dobry pomysł, że Bach będzie grany dopiero w III etapie. Z drugiej strony, mamy teraz dwóch gigantów obok siebie, co zapowiada być może najciekawszy etap ze wszystkich ;)

Bart, według Ciebie większe wyzwanie to 4-minuty Bacha solo czy fragment koncertu Mozarta?

Mam pomysl. Zamiast punktow wprowadzmy "zakhary".
Np. Kandydat za sonate dostal 96 zakharow a kandydakta z Japoni 145 zakharow.
Co Wy na to.

Pat, mysle ze Mozart obnaza skrzypka natychmiast w cuglach.
Bach natomiast jest samograjem, zawsze brzmi dobrze, w dowolnej instrumentacji, grany przez dowolna osobe.

Przesylam Wam link do lekcji Brona.
https://www.youtube.com/watch?v=E8ZJXs7-n_k

Wydawaloby sie ze jest taki surowy i perfekcyjny.
Moja opinia jest taka -  "What a f. bully" - Znecanie sie nad mlodziutkim uczniem w imie swego ego i wybujalej wyobrazni.
Co za k...as.

W duecie - "gram lepiej, bo gram glosniej"

I co, myslicie, ze gdyby nie Wielka ekspertyza Brona, to ten mlody genialny skrzypek gralby gorzej? Bzdury.
Gralby lepiej. Bez stresow z wiekszym zadowoleniem. Prawdopodobnie zrezygnowalby z profesorskiej rąbanki emocjonalnej.

Bardzo fajna inicjatywa - Orkiestrownik.
(Film jest częścią Orkiestrownika, nowoczesnego przewodnika po muzyce klasycznej w formie bezpłatnej aplikacji mobilnej. Krok po kroku )

Piekny pomysl edukacyjny. Brawa dla tworcow. Zycie jest piekne

https://www.youtube.com/watch?v=OUMAFezdk_w

Słabsza wersja Whiplash   8)  Dotknąłeś istotnego zagadnienia, jestem zdecydowanym przeciwnikiem tyranicznego sposobu prowadzenia lekcji, które zabija autokreatywność i naturalność; z drugiej strony, kto wie, czy Wolfgang Amadeusz byłby Mozartem, gdyby nie surowy, a może nieraz i okrutny Leopold.
Vadim Repin jest, swoją drogą, zwycięzcą konkursu skrzypcowego w Lublinie, którego patronami są Henryk Wieniawski i Karol Lipiński.

Zauważyłem, że niemal wszyscy półfinaliści grać będą I część koncertu KV 216. Wszyscy bez wyjątku zaprezentują się też, jak pisze Asia, w Allegro maestoso z Symfonii... KV 364. Kilka najsłynniejszych nagrań tego arcydzieła poniżej.

Heifetz, Primrose (dla mnie - chyba dwaj najwięksi mistrzowie swoich instrumentów w XX w.)
https://www.youtube.com/watch?v=Qn1gMEoJvrA

Ojstrach, Ojstrach
https://www.youtube.com/watch?v=fxJH9-XTy4k

Perlman, Zuckerman
https://www.youtube.com/watch?v=h_mkwyKu720

Kremer, Kashkashian, Harnoncourt
https://www.youtube.com/watch?v=oMmJarQgujI

Frang, Mönkemeyer
https://www.youtube.com/watch?v=v0xypy7JCF41

AS Mutter, Giuranna
https://www.youtube.com/watch?v=If5fjJaCh6s

A wczoraj w metrze stał skrzypek i cudnie snuł melodię dwudźwiękami, aż mnie przygwoździło, choć się spieszyłam. Krople drążą skałę.

Myślę, że najlepszy jest jakiś złoty środek. Klimaty zbliżone do Wiplash to już patologia; może znaleźć się ktoś, kogo taka tresura zmobilizuje, ale na pewno więcej takich, których zniechęci lub złamie. Paganini wyszedł spod takiej ręki cało i jako genialny wirtuoz, większość może nie wyszłaby w ogóle. Z kolei nauczyciel zbyt pobłażliwy, choć się go lubi, bywa czasem lekceważony. Pedagog powinien być wymagający, może być nawet surowy, ale na pewno nie okrutny ani upokarzający. To z pewnością wielka sztuka, aby nie przytłoczyć ucznia własną osobowością, a pozwalać mu na rozwinięcie swojej, po prostu towarzysząc mu w drodze i wskazując kierunek.
W przypadku Mozartów myślę, że to była wzajemnie napędzająca się machina ;) Leopold na pewno był ojcem niezwykle asertywnym w kwestii kształcenia syna, i z naszego punktu widzenia w tym pędzie do jego doskonalenia zmuszał dziecko do nadmiernego wysiłku. Ale też chyba jego starania zyskiwały entuzjastyczny odzew, trafiając na geniusza i perfekcjonistę :)


Wspaniałe wykonania :) Dzisiejsi adepci raczej nie dadzą rady ich przyćmić ;) Ale niech się postarają ich nie sprofanować :D

NIEDZIELA, 16.10.2016


18:00         Hanna Asieieva
18:35          Amelia Maszońska
19:10          Richard Lin

przerwa

20:15         Arsenis Selalmazidis
20:50        Celina Kotz

Dziś w Auli UAM są prawdziwe tłumy, niemal jak w czasie koncertów laureatów Konkursu Chopinowskiego. Jest wyjątkowo odświętnie!

A więc... Zaczynamy ;)

Witam Wszystkich :)
Trochę jak dla mnie dżwięk skrzypiec Hanny trochę za szorstki i tak trochę mało "popisowo-wirtuozerski"- ale to tylko moje odczucia na razie ;)

Dokładnie czeka nas dzisiaj:

18:00 Hanna Asieieva (Ukraina)

W. A. Mozart: Violin concerto in D major, KV 218, first movement
W. A. Mozart: Sinfonia Concertante in E-flat major, KV 364, first movement
J. S. Bach: Largo from Sonata No. 3 for violin solo in C major BWV 1005

18:35 Amelia Maszońska (Polska)

W. A. Mozart: Violin concerto G major, KV 216, first movement
W. A. Mozart: Sinfonia Concertante in E-flat major, KV 364, first movement
J. S. Bach: Allemande from Partita No. 2 for violin solo in D minor BWV 1004

19:10 Richard Lin (Tajwan/USA)

W. A. Mozart: Violin concerto G major, KV 216, first movement
W. A. Mozart: Sinfonia Concertante in E-flat major, KV 364, first movement
J. S. Bach: Andante from Sonata No. 2 for violin solo in A minor BWV 1003

przerwa

20:15 Arsenis Selalmazidis (Rosja/Grecja)

W. A. Mozart: Violin concerto G major KV 216, first movement
W. A. Mozart: Sinfonia Concertante in E-flat major KV 364, first movement
J. S. Bach: Siciliana from Sonata No. 1 for violin solo in G minor BWV 1001

20:50 Celina Kotz (Polska)

W. A. Mozart: Violin concerto in G major, KV 216, first movement
W. A. Mozart: Sinfonia Concertante in E-flat major, KV 364, first movement
J. S. Bach: Allegro assai from Sonata No. 3 for violin solo in C major BWV 1005

plus Amadeus Radio Chamber Orchestra pod dyrekcją Agnieszki Duczmal
Katarzyna Budnik-Gałązka – altówka



Witaj, Bodku :)
Wiesz, mam trochę podobne odczucia:) Ale jeszcze wszystko przed nami;)

Hania! KV 218: nie jest dobrze. Szwankuje intonacja, artystka miejscami zupełnie nie w tempo. Szkoda

W KV 364, jak pamiętacie, altówka notowana jest w partyturze o pół tonu niżej od skrzypiec.

No już chyba trochę lepiej -moja ulubiona symfonia koncertująca z piękną altowiolistką...gdyby nie te waltornie to byłaby już bajka...

"Pojedynek" w koncertującej ze wskazaniem na altowiolistkę ;)

Bardzo ładny dźwięk w Bachu, zwłaszcza w niskim rejestrze, brzmiącym altówkowo (te alikwoty pod koniec!).

Wracając zaś do fundamentu tego etapu...Mozart był megarozczarowaniem, naprawdę niewiele funkcjonowało tu prawidłowo. Nie lepiej było również w duecie z altowiolistką.

Witam Cie Bodziu :D

Jakie sympatyczne wsparcie miała Amelia od Pani Agnieszki ;)

BTW, wydawało mi się, że Hanna była źle nastrojona (?)

Orkiestra też nie w formie dziś!

Czyżby nad poznańskimi waltorniami ciążyło jakieś fatum?  8)

Ale Amelia pięknie brzmi :)

Pięknie brzmi i wygląda 8)- wydawało mi się że słyszałem małe omsknięcia - niedogrania - może to z nadmiaru sympatii...

Eksperci - czyje kadencje? :)

Amelia na pewno lepsza, ale i tak jestem trochę zawiedziony.

Słuchajcie, co stało się dziś z INTONACJĄ? :(

Oj, Amelka musi się jeszcze sporo nauczyć :(

Gdy gra bez orkiestry jest znacznie ciekawiej.

Trzymajmy kciuki za Richarda :)

Ma taki ujmujący uśmiech:))
I fajne koszule;)

Ale oczywiście nie za to go cenimy  :D

Oby w Mozarcie też zachwycił!

Orkiestra chyba się trochę rozegrała...

Mozart w wykonaniu Richarda podobał mi się najbardziej. Szkoda że altowiolistka mniej się uśmiechała -była już znużona grając to samo 3 raz ;)

No kochani, teraz to już chyba było to :)

Nie tylko mi się podobał Richard-przepiękny Bach na koniec- jeden z Faworytów

Rozpływają się fachowcy nad tą kadencją R :o

Bodziu. Nie gniewaj sie. Mam odmienne zdanie.

Amelia Maszońska -
Mozart
Gra bardzo sympatycznie. Slicznym! dzwiekiem
Ale to nie jest moj MOZART. Artykulacja i RYTM!!!!!!.
Zbyt leniwie (brak unerwienia, oczywiscie we wlasciwych proporcjach)

Waltornista chyba na malej bance, kiksow co nie miara.
Agnieszka Duczmal - ciepla, mila osoba.
Jako muzyk = 90%
Jako dyrygent = 60% (ruch jak u marionetki na sznurkach)
Orkiestra, no coz srednio

Sinfonia Concertante
Partia altowki jest trudniejsza od partii skrzypcowej.
Kasia radzi dobrze i gra czystym dzwiekiem. Brakuje troche wrazliwosci, wykonczenia dzwieku.
Amelia gra nadal slicznie, wykazuje wiecej uwrazliwienia niz Kasia.

Bach
Slysze malego bronka. Szkoda. Amelia gra b.dobrze.
-----------------------------------
Richard Lin
Mozart gorszy od Mozarta Amelki. Powiedzialbym nawet blady. Przypuszczalem, ze tak bedzie.
Richard jest wspanialym skrzypkiem, lecz na moj gust troche ciezkawy (juz o tym pisalem).
Orkiestra gra lepiej. Nie lubie tych monotonnych uklonow na raz w kazdym takcie Pani Agnieszki.
Jaki szef takie granie.
Kadencja nudna i dziwna.

Sinfonia Concertante
Oboiki podenerwowane troche
Kasia wyraznie lubi Richarda (nie za bardzo lubiala Amelki)

Przez Mozarta Rysio odpadnie, chociaz na koncowce sie troche poprawil.

Bach
Piekny Bach grany b.dobrze. Uzyskal spokoj.
Nie bylo idealnie czysto (kwarta cf i inne) C-dur jest trudne do strojenia.

Moim zdaniem Mozart Richarda najlepszy. Nie było zawsze idealnie w zakresie intonacji, czasem brakowało ognia, swobody, potoczystości, Amelka miała miejscami bardziej otwarty dźwięk. Ale Richard był najbardziej równy i rozwinął się najpełniej w repryzie Sinfonii.

Bach piękny, choć, tak jak pisze Bart, nie zawsze czysty.

Swoją drogą, Richard bardzo sympatyczny! W finale ma zamiar grać Beethovena; usłyszał, że również wtedy będę ;)

:) Użył mocy i wyczuł to :D
Ma ogromnie dużo uroku i pięknie się uśmiecha, ale i dużo wdzięku w grze :)
Może nie było wiele ognia, ale dla mnie było w tym Mozarcie wiele subtelności i smaku.

Richard ma wspaniały instrument (zresztą podobnie jak Hanna), Giovanni Francesco Pressenda z 1840 roku.

Tak przy okazji, dająca do myślenia notka o tym mistrzu konstrukcji skrzypiec - te dwa zdania:
"Pressenda died in Torino on December 12, 1854 (in loneliness and poverty). He ranks amongst the most important violin makers from the Turin School."
Tak to się czasem zdarza :(

A za moment kolejny faworyt - Arsenis :)

Również trzymam kciuki, i też możemy przynajmniej spodziewać się ciekawego występu.


Pani Agnieszka ma sympatyczny zwyczaj wyprawiania solistów na estradę, ściskając ich przy tym za mały palec: zapewne to jakieś dobre czary ;)

To była kadencja Lina, prawda? In plus!

A teraz wreszcie nasza Celina :)

Kojarzy mi się z tym imieniem zawsze przewrotnie szemrana warszawska ballada w wykonaniu Kultu:
"Tę burzę włosów każdy zna
Przy ustach dłoni chwiejny gest
Tak to Celina Celina Celina jest..." 8)

Ale oczywiście nasza Celina jest wręcz uosobieniem wysokiej klasy :D
Mam nadzieję, że pokaże się od jak najlepszej strony. Trzymamy kciuki!
W finale - będzie Szostakowicz...

Mamy to!

Arsenis Selalmazidis
Orkiestra coraz lepsza. Wstep calkiem niezly.Oboiki teraz fajniutkie
Zbyt romantycznie. Brak mozartowskiej artykulacji.
Co to zanczy?
Otoz: troche krocej (troche!) Wiecej przerw miedzy motywami.
Wazne sa proporcje, zeby nieposzadkowac frazy.
Delikatne energetyczne akcenty tu i tam. Tego mi brakuje u Greka i Richarda.
Gatunek dzwieku lepszy niz u Richarda, ale gorszy niz u Amelki.

Wibracja toporna jak na Mozarta (podobnie Richard) i brakuje wdzieku (Richard tez).
Kadencja D.Ojstracha - najlepsza z kadencji dla tego koncertu.

Sinfonia concertante
Altowka stroi sie o pol tonu wyzej. Ale poszla na latwizne.
Kazdy 4 palec (z natury fizycznie najslabszy) teraz jest pusta nuta.
Zmieniam zdanie. Partia altowki jest teraz latwiejsza od skrzypcowej.
Ogolnie, obydwoje ciezkawo, mecza sie.
Arsenis gra teraz lepszym dzwiekiem.

Na razie Amelia gora!!

Bach
Dziwne kombinacje z dlugoscia dzwieku (Bron??), ale Bron sie broni tym razem.
Bach to Bach - doesn't matter
---------------------------
Celina Kotz
Wstep orkiestry byle jaki (motyw fisgfisg - co to bylo?)
Prosze zagrajcie dla Celinki dobrze. To sie bardzo udziela.
Z placzem mowie - na razie nie dobrze. Posc nerwy dziewczyno.
Rozluznij troche wibracje, ale nie za duzo. Mozart lubi dosyc gesta.
Co Ci zalezy. O teraz lepiej.
Po Mozarcie pozostala Celinie tylko uroda. Tez duzo!!

Sinfonia concertante
Za wolno. Jeszcze nie zaczeli a juz wszystko siedzi.
Nadal problemy z rytmem. Mozart kocha rytmicznosc, odpowiednie male akcenty, odpowiednią, dosyc szybką wibracje.
Teraz Celina gra lepiej.
Lepiej gra rowniez Kasia.
Koncowka slaba sorry.

Bach
Cos sie stalo z dzwiekiem (wata) i wibracja (usztywniona) - takie troche szkolne.
I za wysoko, ale Bach to Bach, nic nie szkodzi. Tekst?
-----------------------------
Dzisiaj, w Mozarcie zdecydowanie najlepsza byla Amelia Maszońska

Arsenis wyraził nadzieję, że nie zagrał Mozarta zbyt poważnie :)

Celina zaczęła radosnym Mozartem (on kojarzy się jej właśnie ze złocistym blaskiem i słońcem), i skończyła pięknym Bachem.
Mówi, że starała się, żeby występ był atrakcyjny dla publiczności, w związku z tym myślała o tym, żeby Bach miał charakter bisu;
stąd wybór Allegra assai, do którego zresztą ma duży sentyment.

Miała ten komfort, że większość członków orkiestry to jej znajomi, co trochę pomaga w rozluźnieniu się w stresowej sytuacji konkursu.

W tej chwili przyjmuje gratulacje i rozdaje autografy tłumowi fanów - zapewne łącznie z Mozartem (naszym Mozartem :D)

Asiu i Patryku. Zwykle cenie wasze opinie, ale w wypadku Mozarta (skrzypce) nadajemy na zupelnie innych czestotliwosciach.
Ja lubie Mozarta unerwionego emocjonalnie i finezyjnego. Lekkosc, pogoda ducha, nostalgia. Delikatny, lecz pelny dzwiek. Duza zwrotnosc smyczka.
Najtrudniejsza jest chyba mozartowska wibracja.
U Celiny byla za sztywna, co powoduje kozia wibracje lub jej brak (na przemian).
U Richarda wibracja nie byla wyczuwalna (byc moze zbyt szeroka, romantyczna)
Rytm u Mozarta lubi byc wyostrzony a zarazem lagodny. Wszystko punktualnie jak w zegareczku, ale tez elastyczne.
Wlasnie te male sprzecznosci czynia Mozarta sztuke tak trudna do wykonania.

Muszę zaznaczyć, że w pierwszej połowie koncertu siedziałem kilka rzędów za jurorami, po przerwie - kilka rzędów przed. Dźwięk skrzypiec znakomicie rezonuje w Auli - sądzę nawet, że siedziałem w pewnym momencie za blisko sceny; odsłuch jest wówczas trochę porównywalny do stereo z nagrań.

Bart, wydaje mi się, że nasze gusta w dużej mierze się pokrywają ;) Miałem dziś niedużą tolerancję dla fałszywych dźwięków i nawet ćwierćtony niżej czy wyżej wyjątkowo mnie drażniły. Tak się składa, że potężne wpadki intonacyjne zaliczyła dziś niestety Amelia. W pewnym miejscu dosłownie schowałem głowę w dłoniach, bo miałem wielkie oczekiwania wobec tej znakomicie rokującej skrzypaczki. Zaczęła bardzo ładnym, okrągłym, jak mawiają niektórzy, dźwiękiem. Frapowała mnie artykulacją. Ale potem coś się stało i fragment repryzy przed kadencją, chyba w Sinfonii, zagrała beznamiętnie, od niechcenia. Dziś zaliczyła zdecydowane najgorszy etap. Choć może znaleźć się w finale, w końcu Konkurs Wieniawskiego to nie tylko Mozart.

Z Grekiem mam poważny problem. Grał miejscami zbyt ciężko, topornie, kombinował z artykulacją - co wydawało mi się czasem dość ciekawe ;) Kadencja, moim zdaniem, świetna, popisowa - choć stylistycznie mało mozartowska ;) Zauważyłem, że ma pewną manierę, otóż "rozdziela" dźwięki idące w górę, akcentując je inną artykulacją. Zgranie się z orkiestrą i partnerką pozostawiało wiele do życzenia.  Bach był dość powierzchowny, grany niepotrzebnie wydłużonym dźwiękiem. Generalnie - typ estradowca, który lubi popisy przed publiką. Trzymam za niego kciuki, choć było sporo nieczystości (w tym niedograne frazy czy puste miejsca w pasażu), które mogą go zdyskwalifikować. 

Celina zagrała najczyściej (choć też nieidealnie), próbowała grać zmienną artykulacją i naturalnie frazować. A jednak - zaczęła doskwierać mi pewna bezbarwność,w pewnym momencie  przestał mi się podobać dźwięk skrzypiec - stał się nawet trochę nieprzyjemny, zbyt intensywny, smyczek - zbyt mocno dociśnięty. Współpraca z Kasią była niezła, choć dało się odczuć zmęczenie. Tak samo - wśród muzyków orkiestry, która nie zaliczyła dziś niestety dobrych występów (nie tylko rogi, oboje, ale i... skrzypce!  :-\).

BTW, widziałem, że sporo osób z loży krytyków gratulowało Richardowi  ;)

Wibracja nie podobała mi się u nikogo, może z wyjątkiem Richarda i Amelii, choć nie cały czas.  LEKKOŚCI smyczka w przebiegach szesnastkowych, tak przecież retorycznych, również dziś nie znalazłem. Całkiem sporo za to było piłowania i mocnego wduszania w struny.

Retoryczny usilnie starał się być Grek. Jego frazy miały czasem jakby operowy nerw. Chodzi oczywiście o opery Mozarta  8)

Nie tym razem  ;D

Pat
Zadziwilo mnie Twoje zdanie:
Jak nawet cwierc tony Ci przeszkadzaly, to miales raczej tolerancje bardzo duza. Moze pomylilo Ci sie z microtonami.
Czasami, krzywe polozenie palca we wlasciwym miejscu na szyjce daje spory zgrzyt intonacyjny, taki to francowaty instrument do grania.

Owszem byly okazjonalne wpadki, raczej zeslizgnietego palca, czy obcej nuty. Amelia ogolnie grala czysto.

Chyba zartujesz. Generalnie calosc byla za wysoko. Do tego dodamy jeszcze bardzo wyrazne bledy intonacyjne (to tak jakby blad w bledzie)

Bart, Celina była być może ciut źle nastrojona; nie słyszę tego tak jak Ty (nie mam wrodzonego słuchu absolutnego), choć chwilami miewałem takie wrażenie. Dla mnie grała jednak stosunkowo czysto (ale: vide poprzednie zdanie i moje poprzednie posty), zresztą słyszałem to od wielu osób na sali. Ciekawe, czy nie byłbym bardziej krytyczny siedząc z tyłu (byłem wówczas w 7. rzędzie) i słysząc dalszy rezonans instrumentu.

Tolerancji nie mam niestety żadnej dla intonacyjnie słabych miejsc i obcych nut u Amelii. Tych wpadek byłem całkowicie świadomy i pewny, Amelia ponoć też (z rozmów wynikało, że cały 20. rząd słyszał je tak samo) ;)

Wy sobie marudźcie, ja ogólnie jestem zadowolona  :D

Bartusie, jeżeli Ty faktycznie wysłuchujesz mikrotonowe różnice dźwięków, to właściwie nie ma Ci czego zazdrościć. Takie przeczulenie może być męczące.
Coraz bardziej dochodzę do przekonania, że profesjonalizm potrafi zaszkodzić przyjemności, jaką amator odnosi z aktywności podejmowanej jako hobbystyczne upodobanie. W moim odczuciu to rozkładanie na czynniki pierwsze każdej frazy w poszukiwaniu usterek w dużej mierze odbiera Ci czystą przyjemność cieszenia się muzyką jako całością.
Ja szczęśliwie słuch mam przeciętny i fascynację muzyką całkowicie amatorską, co szczęśliwie pozwoliło mi  podobnie jak większości zgromadzonej publiki po prostu niewinnie cieszyć się dzisiejszymi wykonaniami :) W każdym razie na pewno Richarda i Celiny.:)

A jako że to forum miłośników jeno, a niekoniecznie zawodowców, panowie profesjonaliści lepiej by się przysłużyli nam profanom mniej marudząc, a raczej wyszukując jasne strony i zalety interpretacji - byłoby nam o wiele przyjemniej ;)

Asiu,
Zapewniam Cie, ze muzyka sprawia mi duza radosc. W swojej wypowiedzi jestes niesprawiedliwa. Nigdy na sile nie szukam bledow. Zawsze znajduje, to co najlepsze i tym sie ciesze. Myslalem, ze jezeli komentujemy konkurs, to chyba mamy prawo do oceny. Tej negatywnej rowniez. Wszyscy muzycy na konkursie (bez wyjatku) sa bardzo utalentowani i u kazdego znalazlem cos niezwyklego, cos co mi sprawilo przyjemnosc. Wyszukiwanie bledow jest raczej zabawa. A tak w ogole konkursy trzeba traktowac z przymrozeniem oka. Oczywiscie slaba intonacja lub drapiacy, brzydki dzwiek, zawsze bedzie draznilo moje ucho. Nie mam zamiaru sie oszukiwac, ze jest cudownie.
Widze, ze męczę Was juz swoimi komentarzami, dlatego na tym konczę. Chociaz w finale moze cos jeszcze napiszę (krotko).

P.S.
Mikrotony wyslyszy kazdy przecietny skrzypek. Nic w tym nadzwyczajnego. Mikrotony nie przeszkadzaja w intonacji, To juz jest kwestia preferencji, czy np dzwieki prowadzace beda troche wyzej niz nakazuje poprawnosc akustyczna. Cwierctony sa juz niedopuszczalne, chociaz czasami mozna je zaakceptowac (w zaleznosci od kontekstu). Dobra. Nie wymadrzam sie juz.

Bartku, oczywiście, że mamy wszyscy prawo do tego, żeby oceniać, co nam się podoba, a co nie. I chyba tej oceny Ci nie odmówiłam. Tylko już mi trochę opadły ręce przy tych mikrotonach :) Poważnie coś takiego skrzypkowie standardowo słyszą? Ok, jeśli tak mówisz, to wierzę, choć brzmi to straszliwie, jak jakaś naprawdę nieprawdopodobna częstotliwość. Nie uczono mnie o niczym mniejszym od ćwierćtonów  :o  Myślałam, że może już trochę ściemniasz 8) albo masz przeczulony słuch. Czyli widzisz, jaka ze mnie ignorantka. I przecież nie rzucałam jakichś gromów, wydało mi się tylko, że już za bardzo wybrzydzacie nad występami, które wydały mi się całkiem udane. Odniosłam wrażenie, że nie cieszycie się z Patem tym, coście usłyszeli, a tak jakbyście starali to sobie, i reszcie przy okazji obrzydzić :) Dlatego też ze swojej strony napisałam, że mi się podobało, żeby z kolei inni, którzy także mieli bardziej dobre niż złe wrażenia, nie czuli się przytłoczeni :)

To dobrze, że jednak takie drobiazgowe analizy nie przeszkadzają Ci w cieszeniu się słuchaniem. Może nie do końca faktycznie odczytałam, że doceniasz duży talent tych ludzi, którzy tyle pracy i nerwów włożyli w te występy. I że to szukanie błędów nie było ich potępieniem, tylko rodzajem rozrywki. Nie męczysz mnie, najwyżej nie wszystko rozumiem. A już na pewno wszystko rozumie Patryk czy Bodek, i oni też w związku z tym nie marudzą, że jest za smutno :) Ale ja jednak naprawdę nie miałabym nic przeciwko temu, żebyście po prostu mogli trochę więcej uwagi poświęcać temu, co artystom wyszło. Wydaje mi się, że to dałoby mi więcej wiedzy, że więcej zyskam wiedząc i zwracając uwagę na to, co było dobrze. I tyle. Nie obrażaj się już:)

Witam- zacząłem słuchać od koncertu Gruzinki...od razu zrobiło się cieplej i weselej widząc jak "bawi" się grą  ;) Były słyszalne tu i ówdzie jakieś obce dżwięki (jak zwykle waltornie >:() ale ogólny odbiór pozytywny. Gruzinka dała czadu w kadencji ;) i ten piękny dźwięk jej skrzypiec...

O jojoj!!!  Trochę rozjechały się obie panie w kadencji Symfonii Koncertującej... męczące jest to słuchanie ciągle tego samego koncertu- a co dopiero granie i ocenianie ;)

W Adagio pokazała swoją natchnioną -liryczną twarz - wszyscy się zasłuchali i dali zahipnotyzować -ja też ;)

Bart, wielokrotnie udowadniałeś, że jesteś po stronie tych młodych skrzypków ;) Znam Asię całkiem dobrze i jestem pewien, że Asia nie chciała Cię urazić, więc wracaj prędko, póki Mozart jeszcze trwa ;) Co do naszych sprzecznych opinii - wśród krytyków i dziennikarzy, których słyszałem, zdania są jeszcze bardziej podzielone. Tu na wątku myślę, że tak naprawdę zgadzamy się co do sedna, a czasem nieco inaczej odbieramy intonację czy jakość dzwieku. Niemniej w dziedzinie skrzypiec jesteś na forum niekwestionowanym ekspertem ;)

Bodku ;), widziałem, że jesteś dziś na posterunku ;) Słuchałeś może Mozarta i Bacha w wykonaniu Hsu? Czytam wiele bardzo pozytywnych komentarzy!

Nie kłódżcie siem!!!
Veriko urocza!
Luke wesoły w Mozarcie, skupiony w Bachu.
Ale to co teraz słucham...nie znam się ale nie!!

Ja obiecuję się już więcej nie kłócić:) (i w ogóle wcale się nie kłóciłam, tylko strzeliłam takiego naprawdę maleńkiego focha :))
Niestety, nie udało mi się dzisiaj zdążyć na sesję Mozartowsko-Bachowską, ale postaram się jak najszybciej nadrobić.
Zależy mi zwłaszcza na posłuchaniu Luka, który daje nadzieje na dobrą jakość:)
Zaraz go odsłucham i mam nadzieję, że Pat może będzie w jego przypadku bardziej zadowolony z trzymania mozartowskiego idiomu.
Fajnie, Aga, że Ci się podobał.

A to, co nie, to rozumiem, że chodzi o Roberta? On gra z kontuzją, trudno powiedzieć, czy to rozsądne, ale rozumiem, że pragnienie
wystąpienia w konkursie przeważyło nad rozsądkiem.

Już słucham i widzę, że faktycznie Luke czarująco uśmiechnięty i prezentujący radosnego Mozarta :)

Asiu i Patryku. Ja sie nie pogniewalem, bo i o co. Po prostu pomyslalem sobie, ze troche przesadzam z ta analiza, denerwuje ludzi i powinienem chociaz na chwile przestac komentowac....wiec

Dzisiaj Mozart mi sie podobal. Cztery bardzo rozne wykonania.
Veriko grajaca lekko jednym wlosem smyczka nie znalazla dobrej partnerki u Kasi, ktora grala dobrze, ale topornie i zagluszala. Momentami zbyt intensywna wibracja
Luke gral najczysciej ze wszystkich dotychczas grajacych Mozarta (oczywiscie male wpadki tez byly) -
przypominal mi troche gre I.Ojstracha, ktory razem z ojcem Dawidem nagral najlepsza wersje Sinfonia Concertante na swiecie!!, ale nie podniecajmy sie - troche.
Ryosuke gral orginalnie, inaczej. Artykulacja bezakcentowa, gladka - nie moj typ dla Mozarta, ale bylem zasluchany (no i ten Bach!!)
Robert artykulacyjnie byl najlepszy. To jest artykulacja ktora lubie w Mozarcie. Dzwieki ladnie zaczepione (malutki akcent przy zaczeciu). Oddzielone, wykonczone motywy.
Rytm z ktorym na bakier sa wszyscy uczestnicy konkursu - prawie dobry. Dzisiejszy dzwiek Roberta byl jakis przytlumiony.
Nie wiem co sie stalo. Moze struny zmienione (wystarczy jedna), moze wilgoc (skrzypce sa bardzo podatne na wilgoc i nawet stradivariusy potrafia grac zle)
Troche nerwy mu puscily i gral z bledam (jeden z winy altowioliski).

Bartku, dobrze że jesteś :)

No i dobrze, że Mozart dziś jest bardziej mozartowski:) Właśnie posłuchałam Luka i odniosłam wrażenie właśnie dużej świeżości i czystości w jego grze.
On zresztą zawsze ładuje mnie pozytywną energią. Trzymam kciuki za jego finał.

Postaram się też jak najszybciej posłuchać "Czarnego Królewicza", czyli Ryosuke, który ogromnie mi się spodobał swoją poetyckością, chociaż
komentujący, tak jak Ty mówili, że gra "inaczej", i nie zawsze im się to podobało. Pewnie jego Mozart był za bardzo romantyczny jak na Mozarta:)
Ale jeśli można się było zasłuchać - może mu wybaczą?

Analiza trochę płytka i nonszalancka, jednocześnie nie spodziewałem się, że w tak wielu punktach Anna Dębowska, a nawet redaktor Olaf, będą zrzynać z moich komentarzy   8)

http://wieniawski2016.tvp.pl/27365326/xiii-rzad-dwuglos-krytykow-odc-15

Ale najpiękniejszy był wczoraj dla mnie Bach pod smyczkiem Veriko Tchumburidze.
Zamknęłam oczy i spod moich rzęs wypłynęła łza, a gdy je otworzyłam, zobaczyłam łzę także na policzku skrzypaczki.

Jeśli chodzi o Mozarta, to najbardziej przekonali mnie właśnie Veriko i Luke  :)
Myślę, że będą w finale :)

Mozart 10/10

Nie wiedzialem, ze poetki maja rzesy. Bo łzy na pewno tak.
Bach Ryosuke tez mi sie bardzo podobal. A tak w ogole Bach to Bach.

Bardzo tego nie chcialem robic, gdyz taka drobiazgowosc jest po prostu upierdliwa.
Ale musialem konkretnie przedstawic , na czym polega problem intonacji, by zamknac buźki, tym co sie
wypowiadaja publicznie o mlodych muzykach i udowodnic, ze nie maja pojecia o INTONACJI skrzypcowej.
 
Amelia Maszonska
Recenzję (zbyt dumne slowo) p. Olafa,  olafam. Jest denerwujacy.
Ulamki milimetrow decyduja o intonacji "akustycznej" skrzypiec.
Zrobiono eksperyment. Nagrano 10 dzwiekow D.Ojstracha. Badania akustyczne wykazaly, ze byly tylko 3? czyste czestotliwosc (a = 440Hz)
Wydawaloby sie, ze 0,3% czystych nut, to fatalny wynik. D.Ojstrach ocenila juz historia. Dziekuje.

Zrobilem na szybko wykaz bledow intonacyjnych Amelii.
3:05 zeslizgniecie palca na H D - tego nie liczymy
4:12 nuta B (pierwsza z szybkich) - za nisko
6:23 H (przed D) za nisko
6:44 Dis za nisko
6:50 D za wysoko
6:58 Po takim balaganarskim wejsciu waltorni trudno nie zafiksowac- nuta D
7:02 balganik
7:35 tryl A-H za nisko
7:37 motyw E-Fis-G za nisko
8:19 tercja Fis-A (fis nieczysto)
8:24 A za nisko
9:19 G-E
9:57 D w arpeggio za nisko
10:11 tercja G-H za nisko
ostatni tryl w tercjach - nieczysto

I na tym konczy sie lista bledow Amelii - okolo 15 nut (motywow).
Mozna teraz policzyc ile jest wszystkich kolejnych nut w tej czesci.
Wspolczynnik ilosci czystych nut do falszywych na pewno nie jest gorszy od Ojstrachowego.
Mowiac krotko pozostale nuty, motywy, dwudzwieki sa przyjemne dla ucha.

Nie podobaly mi sie natomiast zaczynanie szybkich nut, tuz po nutach dlugich.
Byly one inicjowane za szybko bez precyzyjnego zaczecia i sprawialy wrazenie niedbalej ucieczki na malym crescedo (potencjometr).

Ogolnie Mozart Maszonskiej podobal mi sie bardzo. Szczegolnie ten gladki i nosny dzwiek.
--------------------------------------

Cecylia Kotz.

Problemy intonacyjne zeledwie w 1 min!
2:10 sam poczatek druga G za wysoko
2:14 po trylu D za wysoko
2:16 ostatnie Fis za wysoko
2:20 motyw A-G-Fis-G minialnie za wysoko
2:22 H-A-H za wysoko
2:24 E (po nucie D) za nisko
2:27 dwie nuty za wysoko E-G
2:38 D za nisko
2:39 palce sie zeslizgnely (za nisko) - nie liczymy
2:41 powtorka motywu (2:39) o oktawe nizej - E-D-C-H - kazda nuta nieczysto szczegolnia H -za nisko
2:47 D za nisko
2:57 pasaze za nisko
itd.......
Nie chce dalej analizowac, gdyz ten rodzaj intonacji znalazlem w calej czesci.
Pomyslalem sobie, co sie dzieje, ze tak znakomita skrzypaczka jaka jest Celina, w Mozarcie drazni moje ucho.
Znalazlem odpowiedz. JEST TO PROBLEM WIBRACJI, ktora jest grana ze sztywnej reki. Raz kozia a raz jej brak.
"Falsze" te sa spotegowane zlym sposobem (dla Mozarta) rozpoczynania dzwieku. Dzwiek nie zaczyna sie we wlasciwej glosnosci (dynamice) od razu. Dzwiek sie rozwija i rozwija crescedujac. Kazde zaczecie = cresc.
Celinko, gdybys rozluznila troche ta wibracje i popracowala nad wlasciwa dla Mozarta artykulacja bylo by wspaniale.
W kazdym razie masz olbrzymi potencjal

Słucham właśnie Kim. Wydaje mi się, że daje radę :)

Bardzo mi sie Kim podoba.

A teraz nasza Marysia :) Na skrzypcach Guarneri z 1715 roku  :o
Oby jej dobrze poszło!!

uparli się wszyscy na G-dur  :D

Kim brzmiała w Bachu niezwykle ujmująco, jej dźwięk niósł się po Auli z wielką szlachetnoscią...

 Bardzo szlachetnie brzmi też Guarneri :)

Albo ucho mi się adaptuje, albo orkiestra gra coraz lepiej :D


Ten temat z Allegra już nawet nucę przy robieniu herbaty,.. 8)

Ale widzę, że jednak dzisiaj będzie przewaga KV 219 :)  I pewnie też w końcu uda mi się w spokoju wysłuchać Seiji Okamoto.

Oj, pięknie było ;)

i kolejne fantastycznie brzmiące skrzypki  :D

Seiji jest cudny :) :)

"Violinist Seiji Okamoto awarded the 1st prize in Leipzig Bach Competition"

Szykujmy się..  :D

MAJSTERSZTYK. Dźwięk Januariusa pod jego palcami to bajka.

Publika szaleje  :D :D

I nic dziwnego :D

Wielkie też brawa dla pani altowiolistki i orkiestry za 26 wykonań Sinfonii :)

13, chyba, ze grali po dwa razy

 :D :D No faktycznie, Sinfonie rozdwoiły mi się ze szczęścia  ;D

Ale ogólnie 26 koncertowych części :)

A teraz przed nami nerwowe oczekiwanie do 22:00 na wyniki.

Dziwna rzecz. Jak slucham Bacha to zwalniam oddech. Jak Bach sie konczy, to gwaltownie nabieram powietrza, bo bym sie udusil.

Amalia Hall
Swietna artykulacja w szesnastkach - pomiedzy sautillé a spiccato (dla niewtajemniczonych,to  po prostu smyczek skaczacy), chociaz, chcialbym czasami uslyszec szesnaski smyczkiem lezacym (w zaleznosci o sytuacji).
Wszystko na miejscu. Dzwiek dosyc chlodny i precyzyjny. Zabraklo mi nabozenstwa, ciepla, zasluchania i ciszy.
Bardzo ciekawy Bach, zwlaszcza doimprowizowana koncowka.
Ogolnie Amalia Hall jest swietna skrzypaczka.
---------------------------------------
Bomsori Kim
Troche lepsza. Grala b.dobrze. Wszystko wyuczone, dograne, staranne. Bez jakis nadprzyrodzonych rzeczy.
Bedzie w finale.
------------------------------------------------
Maria Włoszczowska
Nie slyszalem Mozarta.
Bach grala rewelacyjnie. Duza umiejetnosc, zeby zagrac pieknym tonem niemalze bez wibracji.
Bachem jest w finale.
------------------------------------------
Seiji Okamoto
Co tu duzo sie rozpisywac, MUZYK.
Gra pieknie i tyle. Moze troche za bardzo bojazliwie.
Moze troche wiecej goraczki, scisniecia krtani, sily?
Ale tylko troche wiecej!!
Bach - cudowny dzwiek - mistrzostwo, ktore moglo byc jeszcze lepsze w jego wykonaniu.
Za wysokie koncowe f (troche) - nie przeszkadza
---------------------------
Orkiestra gra w dynamice od mezzo forte do forte.Gdzie piano? mezzo piano? - nie ma
----------------------------
Duzy szacunek dla Katarzyna Budnik-Gałązka - viola
Zagrac tyle raz, pod presja DUZEJ ODPOWIEDZIALNOSCI!!! Swietna instrumentalistka.
Gdybym mial sie do czegos przyczepic to w szesnastkach pani Kasiu tez mozna wibrowac. Rozluznic troche dzwiek.
Dodac tej emocji mozartowskiej. Mala zmiana - rozruszac lewa reke (wibracja) w szesnastkach i byloby wysmienicie, a tak jest tylko smienicie (b. dobrze)
--------------------------------------
Realizacja dzwieku.
Bez znajomosci tematu. Bardzo mocno naglosnione waltornie. Najglosniejsze instrumenty w orkiestrze.
I w dodatku kiksujace z natury. Porzadny realizator o tym wie. Wy panowie nie wiecie.
------------------------------------

Ciekawa rzecz - Bach Wloszczowskiej nie byl gorszy moze nawet lepszy, ale publicznosc wyraznie wybrala Okamoto.
 

Czy wiecie ile wchodzi do finalu?

Sześciu; i odgrażają się, że za tym podejściem już ani jednego więcej.

Tak Pat. Bajka.
Zastanawiam sie czasami, ktore skrzypce sa moimi skrzypacami: Stradivarius, Guarnerius (szczegolnie del Gesu), czy Guadanini.
Wybieram del Gesu, ktory podobno byl czarnym, nie szanowanym koniem rodziny Guarneri. Wyrodnym synem, z ktorym byly wieczne problemy.
Moze tez, ze na nim gral kiedys genialny  K.A.KULKA.

Seiji podbił publiczność całokształtem :)

Kiedy go słuchałam, wreszcie miałam to wspaniałe uczucie, którego doznaję czasem przy słuchaniu Mozarta, a które określam jako "taniec motyli" :)
A Bach był zjawiskowy; spokojnie  i precyzyjnie budowana konstrukcja, która jednocześnie jest wznoszącą się ku niebu natchnioną medytacją; taki jest Bach pod właściwymi palcami: masz rację, można było zapomnieć, że trzeba oddychać.

Moje typy -Final

Ryosuke Suho
Veriko Tchumburidze
Richard Lin
Bonsori Kim
Maria Włoszczowska (Bachem)
Seiji Okamoto

Taniec motyli w brzuchu!

Pat. Mam nadzieje, ze sie nie obraziles.
"...zamknac buzke.."  absolutnie nie dotyczy Ciebie.
Dla mnie jestes duzym autorytetem.

Moje typowania są podobne:
oczywiście nie ma żadnych wątpliwości co do Seiji Okamoto.
Richard Lin, Bomsori Kim, też chyba bez wątpliwości.
Veriko pewnie też znajdzie się w finale.
Kłopot w tym, że mam nieco więcej kandydatów, których chciałabym w nim widzieć, niż pozostałych miejsc:)
Bo na nich upchnęłabym jeszcze co najmniej Marysię i Celinę, oraz Ryosuke i Luka Hsu :)
Ale faktycznie Marysia dzisiejszym występem już zdystansowała Celinę.

Mają i to takie rzęsiste :D

Marysiu W., spódnica elegancka, ale ten rozciągnięty biały quasipodkoszulek?
Jeśli chodzi o kreacje dziewczyn, to maksymalną punktację przyznaję naszej Celince!
Co suknia to piękniejsza. Chociaż miała troszkę łatwiej, bo jest z Poznania, a uczestniczkom z 2. końca świata ciężko byłoby przywieźć tyle okazałych sukienek.
Takie cuda źle się przewozi - wiem to z doświadczenia (niekonkursowego, oczywiście :D).


Myślę, że na pewno w finale będą:

Kim Bomsori
Richard Lin
Seiji Okamoto
Veriko Tchumburidze

Co do pozostałych dwóch miejsc jeszcze się waham.

Strój artystów wyraźnie jest silną dodatkową atrakcją konkursowych zmagań :) I nawet wzbudza emocje.
Na youtubowym czacie dała się zauważyć gorąca dyskusja słuchaczek, które zarzucały Veriko występowanie w "chałacikach" ( ;D)
i sugerowały przebranie się w sukienkę. Jak widać w trzecim etapie już się na to zdecydowała :)
Oczywiście pamiętajmy jednak, że na płytach będzie już wszystko jedno, co mają na sobie wykonawcy 8)

Faktycznie dużo jest ładnych kreacji, bo i dobra okazja do ich zaprezentowania, skoro można za każdym razem włożyć coś innego.
Co do mnie, żałuję, że nie mogłam obejrzeć wszystkich sukienek, które przywiozła ze sobą Shiori Terauchi. Te dwie,
które widziałam, były bardzo oryginalne i naprawdę artystyczne, niepowtarzalne - i sama chętnie bym sobie takie sprawiła:)


No chyba już jest trochę po dwudziestej drugiej :(

Najwyraźniej jurorzy też mają problem 8)

Siedmiui! A jednak siedmiu!! :D

Wszystkie nasze typowania :)

https://www.theviolinchannel.com/wieniawski-violin-comp-finalists-2016/

The 2016 Finalists are:
VC Young Artist Richard Lin (25, Taiwan/USA)
VC Young Artist Bomsori Kim (26, South Korea)
Ryosuke Suho (21, Japan)
Veriko Tchumburidze (20, Georgia/Turkey)
Luke Hsu (26, USA)
Maria Włoszczowska (25, Poland)
Seiji Okamoto (22, Japan)

No i nie mogli się zdecydować, tak jak ja, kogo z tej siódemki wyrzucić  ;D

Ogromnie się cieszę :D
Oczywiście chciałoby się posłuchać też i Arsenisa, i Celiny - ale tak nam jakoś też te typowania wypadły po wszystkich trzech przesłuchaniach.

W finale usłyszymy:
Szostakowicza (Veriko, Kim)
Brahmsa (Ryosuke, Maria, Seiji)
Beethovena (Richard)
Co zagra Luke?

Też Brahmsa :) Brahms rządzi.

A oto harmonogram 4 etapu:

Czwartek, 20.10.2016 
Richard Lin (USA)
Ryosuke Suho (Japonia)
Veriko Tchumburidze (Gruzja, Turcja)

Piątek, 21.10.2016
Luke Hsu (USA)
Bomsori Kim (Korea)

Sobota, 22.10.2016
Maria Włoszczowska (Polska)
Seiji Okamoto (Japonia)

Jedno z najwiekszych wydarzen tego konkursu.
Fenomenalny wystep:
https://www.youtube.com/watch?v=L-xchLkJqc0

C'mon, Bart. Pisałem przecież wcześniej, że ja również nie przepadam za tym dwojgiem. Wpadnij do Poznania na finały, wypełnijmy w końcu odpowiednio 13. rząd.

Muszę przyznać, że jestem wyjątkowo zadowolony z ogłoszonych wyników, choć żałuję, że nie zobaczę (i nie usłyszę) ;) już więcej Celiny. Po dzisiejszym występie Maria była jednak dla mnie pewniakiem.


Zgadzam się, mnie również brakowało swobodnego przepływu krótkich nut pod smyczkiem. Nie do końca podobał mi się sposób frazowania oraz sam dźwięk, czasem jakby niepełny. Bach delikatnie czerpiący z historically informed performance.


Dało się zauważyć, że gra Mozarta nie po raz pierwszy. Było pięknie, przebiegi wygrane stosunkowo lekko, z dobrą artykulacją, bez poważniejszych wpadek. Właściwie używała zacnego, XVIII-wiecznego instrumentu. Bardzo się ucieszyła, kiedy na backstage'u wspomniałem, że pamietam ją z Konkursu Czajkowskiego. Wtedy również grała Koncert A-dur. Niezwykle sympatyczna osoba o zniewalającym uśmiechu  ;)


Zgadzam się. Mozart zagrany chyba najlżejszym smyczkiem ze wszystkich dzisiejszych uczestników, choć czasami może zbyt obiektywnie. Dość precyzyjna i pełna naturalności gra, która sprawiała mi sporo radości ;)


Po prostu się zgadzam ;)

Dodamy tylko, że końcowa nuta w Bachu dosłownie zanikła w eterycznym pp. Po raz pierwszy przeszedł mnie dreszcz w koncercie Mozarta, kiedy zabrzmiały pierwsze takty solisty, a Seiji swoim obłędnym dźwiękiem wykreował modlitewną żarliwość tego krótkiego Adagia wplecionego w Allegro aperto. Po raz drugi stało się tak na dwa takty przed zamknięciem Largo z III Suity... Lekką zachowawczość tłumaczę tym, że to w końcu konkurs, gdzie małe potknięcie może wiele kosztować.

Chwaliłeś Amelię za najlepszego niedzielnego Mozarta, więc myślałem, że również ją tu umieścisz ;)

Muzycy orkiestry zaprezentowali się tak jak napisałeś - w czarno-białych stopniach dynamicznych. Zauważyliście, że towarzysząc Japończykowi grali zupełnie inaczej niż wcześniej (tempa, akcenty)? Miałem czasem wrażenie, że to on, a nie pani Duczmal dyrygował zespołem. IN PLUS!

Odsłuchałem wczorajszego Mozarta Hsu, ileż on sprawia radości! Słysząc subtelnie brzmiące, wielobarwne skrzypce Luke'a na żywo w II etapie byłem przekonany, że w etapie mozartowskim odnajdzie się znakomicie.

Czy to nie przypadkiem Miłość? Miłość do Muzyki?  8)


Faktycznie, takie dysonanse w muzyce Mozarta cokolwiek drażnią  ;D  Wyobraźcie sobie, że miejsce w jednym z pierwszych rzędów od kilku dni notorycznie zajmuje ok. 30-letni facet ubrany w podkoszulek podobny do tego Marysiowego ::)

Zatracenie w Muzyce :) Radosne wirowanie.

Dawid Ojstrach zawsze byl moim idolem skrzypiec nr 1 (razem z K.A.Kulka).
Prosze wysluchajcie Mozarta koncert G, ktory byl grany wielokrotnie na obecnym konkursie.
Z perspekty lat nadal bardzo podoba mi sie to wykonanie, chociaz tu i ówdzie byl cos zmienil. Doslownie kilka nut.
Zwroccie uwage na jego artykulacje w szesnastkach. Lekki, "odrywany", półskaczący smyczek grany górną połową,
bardzo lekko a w piano prawie flautando (jednym wlosem smyczka i matowo z wibracja). Teraz chce, zebyscie zrozumieli na czym polega fenomen tej Ojstrachowskiej artykulacji. W szybkich przebiegach smyczek musi odrywac sie od struny automatycznie, dzieki sprezystosci, gdyz nie ma czasu na to, by podnosic i opuszczac smyczek na strune. Za szybkie tempo. Caly dowcip polega na tym ze smyczek skacze po strunach automatycznie tylko srodkowej czesc smyczka (prawa fizyki). Zatem, smyczek NIE SKACZE W GORNEJ CZESCI.
Jak robi to Ojstrach to jego tajemnica. Czy ja to potrafie? chyba tak, chociaz nie z taka swoboda i pewnoscia siebie jak mistrz.
I oczywiscie musi byc doskonaly smyczek. Czasami wartosc dobrego smyczka nie jest znacznie mniejsza od ceny samych skrzypiec.

https://www.youtube.com/watch?v=QSKQOfSqoKo

Ja muszę w takim razie wyznać, że do moich mistrzów smyczka - oprócz Dawida Ojstracha i Konstantego A. Kulki - zaliczam również Jaschę Heifetza, Henryka Szerynga i Artura Grumiaux.

Właśnie się dowiedziałem od dwójkowych redaktorów Suprynowicza i Psikuty oraz (jak zwykle merytorycznej!) pani Szwarcman, zaproszonej do komentowania wyników III etapu, że Okamoto gra, uwaga, metalicznym, ciężkim dźwiękiem, a słuchanie jego Mozarta męczy. Wg dziennikarki "Polityki" absolutnie nie należało się go spodziewać w finale. Nie znajduję kwalifikacji pozwalających na kontynuację analizowania przez nich konkursowych występów... 

Chyba zgłupieli.

Okamoto mial bardzo malutkie intonacyjne chochliki.
Byly momenty, ze gral przylgnietym, dobrze zaczepionym smyczkiem.
Byly rowniez momenty, kiedy ten smyczek leciutko muskal struny i bylo wiele roznych, innych momentow.
"Ciezar" przylgnietego smyczka mialo uzasadnienie.
Okamato gral genialnym, precyzyjnym dzwiekiem.
Nazwanie AKSAMITNEGO dzwieku metalicznym jest tym samym co nazwanie krowy psem przez krowy.

Rząd trzynasty, Bart, jedno miejsce wciąż wolne ;)

Let's begin the grand finale!

Let's  :D

Jutro lece do Londynu.
Nawet nie bede mogl posluchac finalow.

Zacząłem słuchać od połowy koncertu Wieniawskiego w wykonaniu Richarda Lina. R. grał poprawnie z dużą dawką emocji i choć było tam kilka drobnych pomyłek - to bardziej do mnie przemawia niż gra Ryosuke. Japończyk gra bezbłędnie, ale jest zbyt jednostajny emocjonalnie - może to kwestia koncertu Brahmsa...zobaczymy dalej ;)

Faktycznie Ryosuke rozkręcił się w trzeciej części Brahmsa...ale i tak na razie jestem za Richardem

Slucham teraz Brahmsa Ryosuke Suho.
Ryosuke jest wyjatkowym muzykiem, ale Brahms mi sie nie podoba.
Oczywiscie gra na wysokim poziomie, ale brakuje jaj.
Sa tez duze bledy intonacyjne. 

Nie wiem, kogo uwiecznił kamerzysta TVP Kultury w czasie wystąpienia Ryosuke Suho, ale ten mocno ziewający słuchacz
odzwierciedla moje wrażenia.

Suho męczył mnie ciężkim snyczkiem, bezbarwnością dynamiczną, nadmierną wibracją. Miał także manierę delikatnego glissandowania między wysokimi i niższymi dźwiękami.

Richard za to był jakby mało skupiony, zaliczył wiele wpadek intonacyjnych. Rozwinął skrzydła w cyganskim finale, mam nadzieję, że w Beethovenie pokaże swoje najlepsze oblicze.

Trzymam kciuki za Veriko...trochę nie podoba mi się brzmienie orkiestry jest czasami "przesterowane"...Veriko gra dobrze - pokazuje swoją romantyczną duszę i Gruziński temperament ;)

Jest OGIEŃ w 3 części koncertu - to lubię ;D

Wzruszajaca 2 cz . Brawo Veriko.
Piekna postac. Piekny temperament. Chyba jest rowniez pieknym czlowiekiem.
Widac i slychac.

Ogolnie. Veriko Jest mistrzem skrzypiec, chociaz dla mnie zbyt konkretna.
Zbyt mocno stapa po ziemi
Szukam metafizyki, u niej nie znajduje.

Orkiestra gra naprawde glosno, albo realizatorzy dzwieku nie znaja partytury (a powinni znac).

A staccato - TO MA!!!

BRAVO VERIKO - WSPANIAŁY WIENIAWSKI - DZISIAJ NAJLEPSZY (bo raczej na pewno nie zaskoczy mnie Ryosuke 8) )

Chyba wszystkim na sali przeszły właśnie ciarki ;)

Oto co oznacza południowy temperament!

Tutaj w Auli orkiestra również brzmi nie najlepiej. Przykro to pisać, ale pan Pijarowski miejscami nie panuje nad zespołem.

A miałem nadzieję, że w sali odbiór jest lepszy niż w tv - może to wina "przestarzałej" filharmonii Poznańskiej czyżby w stolicy Wielkopolski nie było nowoczesnego gmachu takiego jak choćby w Szczecinie, Koszalinie czy Białymstoku  ;) Mam wrażenie, że trochę nie stroi ten Beethoven Richarda i jest mało dojrzały...

Co to za wiocha z tymi oklaskami po Icz.  >:( Ktoś się obudził ? ;) albo dali czas Richardowi żeby się uspokoił (odetchnął) i naprawił smyczek zszargany po Allegrze...faktycznie IIcz. zaczął grać innym dźwiękiem

A to możliwe, Bodku :) Oficjalnie, by uczcić kadencję:) A być może, by przy okazji zrobił coś z tym smyczkiem:)) Był strasznie spięty.
(tzn. Richard, nie smyczek  8))

Smyczek chyba napiety...
-------------------------------

Orkiestra nie jest muzykalna. Wykazuje niewielka wrazliwosc na dzwiek, niuanse dymamiczne, artykulacje. Graja rutynowo i tyle.
Pijarowski kiedys znakomity dyrygent. Teraz odpuszcza. Jest bardzo milym, cieplym czlowiekiem, ale teraz odrywa tylko kupony.

Bodziu. Widze, ze nie przepadasz za Ryosuke Suho.
Moim zdaniem jest on jedna z najwiekszych indywidualnosci konkursu.
Jego sonata w 2 etapie byla wydarzeniem, ktore na dlugo pozostanie w mojej glowie.

1cz, Richard Lin jeszcze nie dorosl do Beethovena. Gra poprawnie. Za wolno (Vengorow??)
...razdwatrzyrazdwatrzyrazdwatrzy.... Dobra emisja dzwieku. Male bledy intonacyjne i tekstowe.
Orkiestra nie pomaga.Sa znudzeni.
Ja tez
......o! maly przeblysk. Kontunuuj prosze. Rysiu...Jest teraz troche lepiej.
Teraz wrazliwosc znowu usiadla. Jest moda (nie wiocha) na klaskanie miedzy czesciami!!.
Moze w 2 cz?.
Podobno, jak sie czlowiekowi dobrze i intensywnie zyczy, to dziala..i DZIALA!!!
Piekna kompozycja i zagrana tez pieknie.
3cz.
RYTM na bakier. Znowu telepatia dziala. Gra swietnie. Orkiestra niebezpiecznie wstrzymuje soliste. Ciezko sie tak gra. Moze dlatego gra tak ciezkawo.

Ogolnie..... b. dobry, czysty emisyjnie dzwiek. Przydaloby sie wiecej wrazliwosci, lepszego tempa (1cz)....2 cz wysmienita
P.S.
Bardzo ladne solo fagotu w 1cz. W 3cz juz nie.

Cóż, miałam ogólnie podobne odczucia, jak Wy.
Ryosuke, który zawsze zachwycał mnie wrażliwością, lekkością i poetyką, dzisiaj faktycznie grał dość ciężko i brak mu było jakiejś wiekszej iskry w oku, większego luzu i fantazji. Najwyraźniej za bardzo się starał, bardzo się przejął występem w finale. Choć nadal jest bardzo dobry.

Veriko, dokładnie tak jak powiedział Bartus, jest dla mnie nieco zbyt mocna, "konkretna", trochę zbyt "down-to-earth". Lubię takich, z którymi na motylich skrzydłach ulatuję w eteryczne przestrzenie :) Choć rzecz jasna jest bardzo, bardzo dobra. Były takie momenty (np. w I etapie), kiedy też mnie unosiła.

Richard zdawał się w trakcie powoli rozluźniać i rozwijać skrzydła. A ma te skrzydła okazałe  :D


O właśnie :))

Sonata Francka:)) O, tak... :) I Legenda.

Richard w II części Beethovena był niesamowity. Wielki, tęskny liryzm i piekny, nasycony dźwięk. Wbijał w fotel. Generalnie wykon nierówny, zniekształcony przez stres, miejscami w tradycji bardziej klasycznej niż romantycznej, co bardzo lubię ;)

Ryosuke Suho - Wieniawswki
Nie podoba mi sie maniera dociskania smyczka przed zmiana gora-dol-gora-dol.
Robia sie takie brzuchy. łłła łłła łłła łłła.
2 cz - bardzo ladna (Veriko - lepsza). Orginalna "muzykalnosc". Inna.
Momentami bardzo mi sie to podoba.
3cz. Proces myslenia Ryosuke jest calosciowy. Tak tez odebralem ta czesc.
Ogolnie - wielki talent i sympatyczna postac

Poznanska orkiestra ma bardzo mocna grupe deta.... dynamicznie.

Veriko dała czadu  :D

Było wiadomo, że podejdzie jej Szostakowicz:)


Ale petarda  ;D :D

Szostakowicz na poczatku powinien brzmiec pusto, ale NIE BEZ EMOCJI.
Takie sprzeczne ze soba odczucie - pusto + olbrzymie emocje w jednym (prosze posluchajcie D.Ojstracha).
Mimo wszystko Veriko gra pieknie i emocje sie rozwijaja, chociaz powinny zaczac sie nie od tego dosyc niskiego poziomu.
Teraz Veriko musi mnie przekonac. Nawet jej sie to udaje. Chyba cisza przed burza.
Uwielbiam ta kompozycje!!!!!!!
Tekst? (minimalnie)
Jest pieknie skupiona (Beautifuly focused and composed)
2cz.
Teraz pokaze klase. K...a, ale orkiestra przeszkadza (rytm!!)
Gra zimno (cool) - podoba mi sie ta inna koncepcja!! (muzyka - gruzinska - pasuje do niej)
Jest niesamowicie skoncentrowana. Teraz te emocje zaczynaja sie rozwijac u nas slychaczy, ale nie u niej. ona nadal jest cool!! - cos fantastycznego.
Zaczynaja sie "IDA WIORY".
UFF...
3cz - spokojnie (ta sama uwaga jak na poczatku). Trzyma sie swojej koncepcji.
Duza konsekwencja. Wspaniale panuje nad sila napiec i emocji. Robi co chce.
Zeby tylko starczylo jej sily. Sila troche zmalala. Moze oszczedza sie przed karkolomna kadencja.
Alez to jest kompozycja! Veriko jest w transie. Wiedzialem ze tak bedzie. Rozwoj emocji.


 
Ja nie bede cool

Bloody Fu..ing Good


Gdybyscie nie wiedzieli, to ten koncert jest piekielnie trudny

Ta maniera zupełnie niszczy jego interpretacje. Mocno dociśnięty dźwięk i granie wszystkich fraz jednolicie pod smyczkiem (brak różnorodnej artykulacji) sprawiają, że mamy mnóstwo zamazań i nieczytelności. Na marginesie dodam, że wychodząc z Auli widziałem Ryosuke z czarną (co nie dziwi w kontekście jego dzisiejszego outfitu), skórzaną, damską torebką na ramieniu  ::)  ;D

Dęciaki "wyróżniają się" w poznańskim tutti dynamicznie i... intonacyjnie odkąd pamiętam, co bywa szczególnie irytujące w muzyce Mozarta, granej mniejszym składem smyczków.

Uf, jak dobrze, że na zewnątrz jest zaledwie kilka stopni. Tak gorąco nie było w poznańskiej Filharmonii od dawna. Przypuszczam, że występ Veriko został już okrzyknięty największym wydarzeniem Konkursu.

Uwielbiam oba koncerty Szostakowicza, ale zwłaszcza pierwszy. Daje soliście olbrzymie możliwości. Veriko zrobiła z nich użytek, swoim temperamentem i emocjonalnością podbiła publikę - takiego standing ovation się nie spodziewałem.

Początkowo czułem się nieprzekonany (pomijam błędy tekstowe, to się nie liczy) - brakowało mi pogłębionego dźwięku (u Lina wywoływał on dreszcze); był dosadny, pozbawiony metafizyki (dzieks, Bart), down-to-earth (dzięks, Asia). Wreszcie kadencja olśniła. Balansowała na granicy, może nawet ją przekraczała. Czy u Szostakowicza można powiedzieć, że ekspresja jest przesadzona? Jej emocje były szczere, widziałem, jak się rozpłakała. Część widowni również (!), ja natomiast nieco przygnieciony zachowałem wewnętrzny spokój  8)


O yeah. Dobranoc Państwu.

Skorzystałam z angielskiego wyrażenia, ponieważ nasze określenie "przyziemny" ma odcień pejoratywny; a gra Veriko na niego nie zasługuje. Chodziło mi właśnie o ten nacisk "w dół-ku-ziemi". Veriko jest żywiołem ziemskim, ale żywiołem:) Jestem Strzelcem, a to znak ognia:) Wolę, gdy emocja mnie unosi, nie przytłacza. Natomiast Szostakowicz ma przytłaczać. To dramatyczna, szekspirowska wizja. Nie, tu chyba nie sposób przesadzić z ekspresją :) I ekspresja rozeszła się po sali jak fala uderzeniowa wybuchu :) Potężna ciemna energia. Pat, może szkoda, że trochę nie dałeś się porwać ;)

Na stronie konkursu jest już gazetka z poprzedniego dnia, z ciekawą (jak zawsze:)) recenzją pana Rozlacha.
http://www.wieniawski-competition.com/konkurs-skrzypcowy/wp-content/uploads/sites/3/2016/10/wieniawski.pl-no.-12.pdf

Piątek, 21.10.2016

18:00 Luke Hsu (USA) – H. Wieniawski/conductor Łukasz Borowicz
18:30 Bomsori Kim (Korea) – D. Szostakowicz/conductor Łukasz Borowicz

19:05 przerwa

19:35 PM Bomsori Kim (Korea) – H. Wieniawski/conductor Marek Pijarowski
20:00 PM Luke Hsu (USA) – J. Brahms/ conductor Marek Pijarowski

Zapowiada się miły wieczór. A jeśli ktoś miałby przedtem wolną chwilę i oczekiwał sugestii jej wartościowego wypełnienia - niewątpliwie dostarczy go
ostatni recital Jaschy Heifetza :)
https://www.youtube.com/watch?v=yrL9bhhewgw

Dobry Wieczór :)
Żałuję, że nie mogłem wysłuchać wczorajszego wykonania Veriko koncertu Szostakowicza - czytając Wasze komentarze wnioskuję, że był wspaniały...Coś mam wrażenie, że gra Luka jest dziś nieco "ciężkawa" i niebardzo mi odpowiada barwa jego skrzypiec, natomiast do orkiestry nie mam zastrzeżeń ;)

Mam nadzieję, że Koreańska laleczka  ;) zagra Wieniawskiego dużo lepiej...od razu zaczęła innym dżwiękiem bardziej miękkim, lirycznym - śpiewa teraz z rozrzewnieniem - jest dobrze już się zakochałem.....w jej grze naturalnie ;). Na koniec Icz. gra lekko, żartobliwie z uśmiechem na ustach tak jak należy...w IIcz. z piękną, tęskną kantyleną, namiętnie już sobie wyobrażam... ::)

BRAWO BOMSORI!!! TO BYŁ WSPANIAŁY WIENIAWSKI. Nie wiem już która lepsza Koreanka czy Gruzinka - pewnie rozstrzygnie to Szostakowicz :)

Ja sobie nie wyobrażam ::)  ale też mi się podoba. Szostakowicz zapowiada się dobrze.


Hsu może także jeszcze rozkręcić się w Brahmsie. Szkoda, że nie czeka nas jeszcze jeden Beethoven.

Z drugiej strony, Richard ma w związku z tym dość komfortową sytuację - jego występ nie będzie miał materiału do skali porównawczej.


Luke! May the Force be with you!  :D

Słychać, że Luke czuje się lepiej w Brahmsie niż w Wieniawskim - lepiej się tego słucha...choć ja akurat nie przepadam za tym koncertem i... czekam na Kim  ;)

Proszę Państwa, oto kreacja.

Czy to będzie Szostakowicz od razu na płytę?

Kim i orkiestra dają z siebie wszystko. Koreanka jest znakomita - pokazuje swój kunszt, koloryt, niespotykaną wrażliwość...a przy tym lekkość i grację. Ależ Ona fenomenalnie śpiewa na tych skrzypcach - wyraża swoje emocje...Dla mnie to Numero Uno tego konkursu.
 Czyżby po raz drugi z rzędu Koreanka?  ;)

:)
No - Tym razem podobne emocje i wyraz okiełznane i ujęte w perfekcyjne ramy :)

JAKA RADOŚĆ BOMSORI I NIESAMOWITY APLAUZ PUBLICZNOŚCI NA KONIEC - zresztą całkowicie zasłużony ;D

Koncert Brahmsa w wykonaniu Luka wydał mi się barwny i radosny, jak poprzednie jego dokonania :) A Luke chyba wykonał swój plan na ten koncert,
bo po wyjściu poskakał sobie z radości :D

Lubię Brahmsa :)

Oburzony Zachar Bron. Bardzo mocny i kontrowersyjny wywiad dla radiowej Dwójki:

http://www.polskieradio.pl/8/1343/Artykul/1683456,Konkurs-Wieniawskiego-Gusty-i-zbrodnie-jurorow

"...wskazując na młodych skrzypków, których nie powinno się dopuścić nawet do I etapu Konkursu..."

Ha, tę konkretną decyzję podejmował, fakt że jednoosobowo i autorytatywnie, co wzbudzało czasem pewne obiekcje, flagowy student profesora Brona,
którym on sam bardzo się zawsze chwali 8) I o którym mówi też w tym wywiadzie :D
Szykuje się jakieś ostre spięcie na linii mistrz-uczeń??

Ano tak, odrzucili profesorowi uczennicę, którą lubił, i teraz strzelił focha, jak niegdyś Argerich ;)

No, i to już ostatni raz słuchamy konkursowych zmagań  :)
Ostatni dzień występow "siedmiu wspaniałych"/

Przed nami jedyna Polka w finale, a po niej wspaniały Seiji.

Najpierw Maria, w klasycznie prostej, eleganckiej sukni w kolorze burgunda, na skrzypcach z 1715 roku.


A teraz Seiji, równie elegancki, w smokingowej czerni i bieli. Skrzypce z 1754 r.


Ten konkurs to nie tylko pojedynek skrzypków, lecz także festiwal wspaniałych skrzypiec :) Dziś Petro Guarneri da Mantua kontra Januarius Gagliano :D

Niestety, ale Wieniawski Marii absolutnie nie może równać się z tym, co usłyszeliśmy wczoraj w wykonaniu Kim ;)

BRAHMS - jaka szkoda, że Okamoto nie gra go na koniec dzisiejszego wieczoru...

Tak to jest, odpuszczasz sobie live jeden występ i masz, nie wszystko idzie tak jak powinno...

Seiji gra dziś poniżej swojej przeciętnej (I część), nieco zbyt asekuracyjnie i statycznie (dodam od razu, że wczorajszy Szostak Koreanki też był momentami dość powściągliwy i mnie nie porwał). Przekombinowane tempa! Co jednak boli najbardziej to brak precyzji i wyraźne wpadki intonacyjne.

Jednocześnie, im bardziej wsłuchuje się w jego nieziemsko piękny dźwięk, tym bardziej czuje się kupiony. Nie potwierdzi chyba tego, że dla mnie jest najlepszym skrzypkiem tego konkursu.

BŁAGAM O WYMIANĘ ORKIESTRY I MOŻLIWOŚĆ POWTÓRNEGO ZAGRANIA KONCERTU!

Orkiestra niebywale przeszkadza temu artyście!

Uwielbiam ostatnią część tego koncertu :) Poza tym bez problemów mogę słuchać go na okrągło - psychicznie nie wytrzymałabym w takiej częstotliwości
Szostakowicza :-[

Seiji zdawał się w tej końcówce dawać z siebie wszystko. Jego skrzypce niezmiennie zachwycają mnie swoim brzmieniem.

 Poza tym przyznaję, że każdy z finalistów prezentuje dla mnie inną, ciekawą osobowość, słuchanie każdego z nich sprawia mi radość, i tu zgadzam się z wypowiedzią Zachara Brona, iż zasadniczo "indywidualności nie da się porównywać" :D A przynajmniej bardzo trudno  :-\

Ostatni Brahms... :) Trzymajmy kciuki za Marysię :)
BTW Pierwszą część tego koncertu uwielbiam również  ;D


Jest dobrze - tak trzymać!!! :)

...

To był BRAHMS! :)
Nie jestem wybitnym ekspertem, ale na mój gust był to dobry Brahms :)

Na pewno Maria zrehabilitowała się po nieudanym występie przed przerwą. Początkowo miałem nawet wrażenie, że czuje się w tym koncercie bardzo pewnie, bo były miejsca, które stanowiły coś więcej niż tylko odegrane nuty. Niestety, wydaje mi się, że Włoszczowskiej brakuje (jakkolwiek to zabrzmi!) warsztatu, okrzepnięcia techniki. Przeszkadzały mi niezrozumiałe zmiany tempa, miejscami brak zgrania z orkiestrą (tak nieelastycznej orkiestry dawno nie słyszałem), pomyłki tekstowe (nie mylić z intonacją - z tą było według mnie nieźle, jeśli spojrzeć na całość), zwłaszcza w finale.

Być może ten koncert nie powinien znajdować się w repertuarze finału Konkursu. Naprawdę świetnej interpretacji, godnej finału tak prestiżowego Konkursu w tym roku nie usłyszeliśmy.

No i zabrzmiał nam również ostatni Wieniawski :) :)
Z dużym wigorem:)
I gorące podziękowania, dla dyrygentów i orkiestry (Seiji nie załapał się na kwiaty :D)


Marysia nie grała przedtem koncertu Brahmsa z orkiestrą, ale zdecydowała się na niego z powodu wielkiej miłości do tej muzyki :) I chęci podzielenia się nią
ze słuchaczami. Niezależnie od niedoskonałości, dotarła tymi emocjami do mojego serca, jak słyszę, tak samo jak do serca pani Małgorzaty :))

Na wyniki jeszcze trochę poczekamy - pewnie ponad godzinę.

Seiji to świetny technik - ma fajne, finezyjne spiccato/staccato. W Wieniawskim znowu pokazał wypełniony, okrągły dźwięk, no i wielobarwność brzmienia swojego fantastycznego Gagliano  ;)

Po tym finale, dla mnie Konkurs powinien zakończyć się dwoma, trzema drugimi miejscami (bez pierwszego).

Przed chwilą dodzwonił się podobno do TVP Kultura pewien skrzypek z Londynu :D

 :D To rodzi pewne podejrzenia 8)



Namierzyłam link do TVP Kultura:) Pan Rozlach wygląda bardzo nobliwie :) Chociaż jakby trochę zmizerniał:( Widzę, że z sentymentem wspominają nasze wspaniałe dziewczyny:))
I ogólnie pochwała naszej polskiej szkoły skrzypcowej.

Teraz już mam synchroniczny potrójny namiar na konkurs: Dwójka - YouTube - TVP Kultura :D
Na dłuższą metę byłoby to trudne do ogarnięcia, ale przez jakiś czas jest ok;)
Usiłuję słuchać jednocześnie panów Rozlacha i Hawryluka  ;D  Parafrazując Wolfiego, jaka szkoda, że nie mam dwóch głów:))

Przy okazji widzę, że zniecierpliwieni dziennikarze usiłują nawet podglądać obrady jury :)

Jurorzy wychodzą!!

7. nagroda - Ryosuke Suho

6. nagroda - Maria Włoszczowska

5. nagroda - Richard Lin

4. nagroda - Luke Hsu
 -

2. nagroda:
                - Bomsori Kim
                - Seiji Okamoto

no i w tej chwili wszystko było jasne :D

Veriko zostaje królową :D :D

I też fajnie :) Wspaniała dziewczyna z ogromnym potencjałem. Jury postawiło na wyrazistą sceniczną osobowość, temperament, duże możliwości rozwoju (bo w moim odczuciu nad opanowaniem tego temperamentu trzeba będzie jeszcze jej popracować).
Chociaż pewnie trzy drugie nagrody, jak sugerował Pat, nie byłoby źle. Bo są to tak różne i godne uwagi indywidualności, że każdy znalazł swojego/swoich ulubionych.

WYKRAKAŁEM :D  Jak chyba przypuszczacie, miałem nadzieję, że te 3 drugie miejsca będą przyznane Okamoto, Kim i Linowi.

A więc, najbardziej kontrowersyjny (choć nieskandaliczny) werdykt, jaki można było sobie wyobrazić. Właściwie pierwsze miejsce przyznała publiczność w czwartek  ;D

Moje oburzenie budzi 5. miejsca dla Lina  ::)

Myślę, że owszem, jurorzy mogli brać pod uwagę wrażenie, jakie występ wykonawcy robi na słuchaczach :D
Ale też i, nazwijmy to, potencjał rozwojowy - ona ma naprawdę olbrzymie możliwości, i to się czuje, i ma 20 lat - niektórzy z nich są już w pełni dojrzali i ukształtowani. Zapewne postawili na wypromowanie obiecującego talentu.

Bo osobiście też z większą radością słuchałam np. Richarda, czy Luka.

Przychodzi mi do głowy jeszcze jedna rzecz. Może obawiali się trochę wypromowania jako zwyciężczyni jeszcze raz Koreanki? Żeby nie wyszło, że są w jakiś sposób stronniczy, selektywni?? Ale z drugiej strony mogli w takim wypadku po prostu tego pierwszego miejsca nikomu nie przyznawać.

Po skwitowaniu Szostakowicza Veriko jako katastrofy Zachar Bron musi być załamany  8)

Aha - pamiętajmy, że Ojstrach także był drugi ;)  Zatem nie powinno nas martwić, że takie noty dostali Seiji i Bomsori. Natomiast w rzeczy samej Richard jakoś nam poleciał zbyt daleko:(

Veriko Tchumburidze - totalna afitmacja życia, jestem za. Świetnie zagrała, poszła na całość i wyzwoliła niesamowite emocje. Życie jest piękne.

WITAJ, Pawle!

Ciekawostka: Veriko nie przeszła nawet do II etapu na ostatnim Czajkowskim. Jak widać, budzi megaskrajne opinie. Tam pewnie więcej do powiedzenia ma Zachar   8) 

Moja opinia nie może być wyważoną, z braku czasu słuchałem uczestników konkursu bardzo wybiórczo. Nawet nie wszystkich finalistów słyszałem. Miałem szczęście do Veriko, i bardzo mi się podobała jej gra. Od czasu kiedy odpadła Celina, po cichu kibicowałem Gruzince.
W ogóle słuchanie muzyki klasycznej zacząłem od płyty analogowej z koncertem skrzypcowym Czajkowskiego.
P.S. Na szczęście nagrałem wszystkich uczestników finału i dopiero po konkursie pojedynczo będę ich poznawał, (i być może jeszcze kogoś odkryję dla siebie  :)) życie jest piękne.

Dobrej Nocy Wszystkim! życie jest piękne.

Po chwili namysłu, jeszcze jedna naszła mnie refleksja:
nawet jeśli talent Veriko wymagałby jeszcze pewnego doszlifowania, może i dobrze się stało także dla rozpoznawalności konkursu.
Np. Bomsori czy Seiji są to wspaniali muzycy. Ale z drugiej strony, mamy wokół wielu wspaniałych muzyków. Oni często w jakiś sposób są do siebie podobni.
Natomiast Veriko jest jedyna w swoim rodzaju:) Trudno jej nie zapamiętać, pomylić z kimś innym. Oprócz spontaniczności, temperamentu i charyzmy ma także zaletę oryginalności i autentyzmu, a przez to bardziej wyrazistą osobowość. Ma szansę na to, żeby nie roztopić się w tłumie innych świetnych muzyków. W końcu konkurs to tylko szansa na lepszy rozbieg do startu kariery. Kto wie, co przyniesie im los.
Prawdę mówiąc, od początku miewaliśmy takie myśli, że ona może wygrać, nawet jeśli nie zawsze podobała nam się jej ekspresja.:)

W rozmowie Veriko bardzo słusznie zauważa, że nie technika sprawia jej trudność, a odpowiednie przełożenie emocji na grę. I że wiele lat może zająć całkowite zrozumienie i oddanie treści zawartych przez największych twórców w genialnych dziełach.

W takiej konfiguracji, nie miałabym nic przeciwko dwóm z kolei trzecim nagrodom, dla Richarda i Luke'a. Albo chociaż trzeciej dla Luke'a i czwartej dla Richarda, z podciągnięciem Marysi do piątej i Ryosuke do szóstej. No ale jest jak jest:) Z tak czy inaczej rozłożonymi nagrodami, warto zapamiętać i słuchać wszystkich siedmiu finalistów. Różnie radzili sobie w finale, natomiast zasłużenie się w nim znaleźli.

I na pewno odnaleźliśmy w trakcie konkursu kilka jeszcze innych ciekawych osobowości, które w przyszłości będziemy rozpoznawać, do których może czasem będziemy wracać, i na których koncert w przyszłości chętnie pójdziemy.

Przyjemnie było słyszeć tak mocną polską reprezentację, miło było usłyszeć Polkę w finale. Dwójka przypomniała przepięknego Bacha Marysi Włoszczowskiej. Na pewno warto go zapamiętać, tak samo jak lirycznego, wyśpiewanego Brahmsa:)

Ogólnie był to pięknie spędzony czas.

Jutro koncert laureatów.

Dobrej nocy:)

A numer jej 44, w Szostakowiczu Op. 77

http://www.youtube.com/watch?v=njoom1V4ZTs

Nic dodać, nic ująć, Asiu ;)

Jakie są nagrody pozaregulaminowe? 

Warto zauważyć, że duża część tych nagród także przypadła Veriko :)
Ona naprawdę wywarła silne wrażenie na wielu ludziach, także z grona krytyków.

Veriko otrzymała nagrodę Polskiego Radia za najlepsze wykonanie Kaprysu Wieniawskiego (pierwszy etap, pamiętam, że ją
 wtedy zauważyłam, jak również komentatorzy z Dwójki :))

W imieniu Kapituły Krytyków pan Adam Rozlach wręczył dwie nagrody dla najbardziej wyróżniających się muzyczną osobowością uczestników - dla Veriko i Bomsori :)

Może najlepszym wyjściem byłoby uczynienie tego samego w przypadku konkursowego jury - ale tu regulamin jest nieubłagany: w przeciwieństwie do Chopinowskiego, tu może być tylko jedna pierwsza nagroda.

Kilku uczestników dostało także w roczny depozyt cenne skrzypce.

Nasz Robert został zaproszony na lekcje u Vengerova - bardzo cenna nagroda!! Można się spodziewać, że odniesie z nich wiele korzyści. Dobrze, że został zauważony ten wielki młodziutki talent, tak pechowo od początku obciążony kontuzją utrudniającą mu prezentację.

Przy okazji konkursu nasunęło mi się jeszcze wiele refleksji - takie wydarzenie zawsze pobudza wiele emocji, zawiera w sobie tyle zdarzeń i działań nie tylko muzycznych. I rodzi wiele przemyśleń, dotyczących nie tylko muzyki, ale i nas samych - tego, jak reagujemy i na muzykę, i na muzyków, co w nas te przeżycia wyzwalają, co mogą nam o nas powiedzieć. Jaką wiedzę wynosimy z takich chwil intensywnych spotkań grupowego przeżywania?
To jeszcze wszystko do przemyślenia i poukładania.

Póki co, miejmy nadzieję na poniesienie w sobie tego skondensowanego ładunku muzyki do codziennego dnia, z nadzieją, że to przeżycie jakoś nas wzbogaciło.

Jedną z pierwszych myśli teraz, kiedy już powoli opada konkursowa gorączka i kurz szalonego tempa prezentowanych wciąż nowych postaci i wykonań,
jest postanowienie, że trzeba tego sobie będzie teraz na spokojnie posłuchać.

Wreszcie bez obciążenia oceny, klasyfikacji, konieczności wyboru już, w tej chwili, kto przeszedł, kto nie dociągnął, kto w czym był lepszy, bez czasu na przemyślenie, zaobserwowanie własnych reakcji, czasem rozsmakowanie się w danej interpretacji, a może czasem też i na zmianę zdania.

Są przecież wykonania, które uderzają nas od razu w serce i zostają tam na zawsze, przy czym nie musza być to rzeczy obiektywnie genialne - po prostu takie które najlepiej współbrzmią z naszym muzycznym upodobaniem. Są i takie, które otworzą się przed nami po dłuższym powolnym smakowaniu, niczym wyborowy koniak, a i takie, których urok uleci po jednorazowym przesłuchaniu jak bąbelki szampana :)

Od początku były niewielkie szanse, aby poznać wszystkich, niewątpliwie ciekawych i dobrze zapowiadających się, uczestników - było ich tak wielu, i tak bardzo rozbudowany był program. Trzeba by było wyłączyć się z innych aktywności na kilka dni, jak jury i krytycy. Zatem zdałam się na ich opinię i wybór, od początku siłą rzeczy rezygnując z poznania wielu z nich. Włączyłam się w pełni dopiero w kontemplację Mozarta i Bacha, zatem część uczestników trzeciego etapu przesłuchiwałam w pośpiechu od końca do początku :) Tymi sonatami, i perełkami z I etapu, można się będzie jeszcze trochę na spokojnie podelektować. I ciekawe, jak przetrwają próbę czasu, większej uwagi, mniejszych emocji.

Przy okazji - co słychać u naszych poprzednich laureatów?

Np. nasza Miki od wstrząsającego Szostakowicza w 2013 r. nagrała płytę z koncertem Brucha i Sonatą Richarda Straussa z Orkiestrą Symfoniczną z Tokio:

https://www.amazon.com/Bruch-Violinconcertono-1-Kobayashi-Miki/dp/B00B3Y2HH6/ref=sr_1_3?s=music&ie=UTF8&qid=1477347231&sr=1-3

A całkiem niedawno ukazało się jej nowe nagranie: Saint-Saens:

http://www.cdjapan.co.jp/product/OVCL-579

Stefan Tarara wraz z żoną Lorą Vakovą-Tarara wypuścił romantycznie zatytulowany krążek "The Sound of the 20s" (Hybrid SACD)

"The three fine, substantial 20th c. works, and the brief 21st c. piece reflective of the program's mission, all composed for violin and piano duo, offers an instrument-specific look into the musical world of the 1920s. With the exception of Jacques-Alphonse De Zeegant (b. 1955), all the composers represented here - Bloch, Ravel and Enescu - were born during the final third of the 19th c. The idea behind the selections on this new Ars Produktion recording presented by Stefan Tarara and Lora Vakova-Tarara is to make audible a cross-section of the many tone colors, contrasts and emotions of the era." (recenzja z Amazon)

https://www.amazon.com/Sound-20s-Lora-Vakova-Tarara/dp/B00XWVIYHA/ref=tmm_acd_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=1477347662&sr=1-3

Oraz zdobył IV miejsce w Shanghai Isaac Stern International Violin Competition (gratulujemy:)):

https://www.youtube.com/watch?v=oz-LJMlE-14

Jak widać, nieźle sobie radzą :)

Przy okazji polecam wejście na stronę laureatów tego konkursu :) Jakieś znajome twarze? ;)

http://www.shcompetition.com/en/Winners.html

Ha... Zaczęłam się zastanawiać nad pewną racjonalną przesłanką decyzji dotyczącej miejsca Richarda Lina w klasyfikacji Konkursu Wieniawskiego  8)

Przy okazji można też stwierdzić, że choć może konkurs w Szanghaju jest mniej rozpoznawalny, za to na pewno dobrze tam płacą:)
100 tys. dolarów za pierwsze miejsce, czyli prawie 400 tys. złotych, 200 tys. złotych za drugie i 100 tys. za trzecie robi wrażenie
(w porównaniu z naszymi 30 tys. euro, czyli niecałymi 130 za pierwsze). Pozostaje cieszyć się, że jednak tak wielu wspaniałych młodych skrzypków wybiera większy prestiż nawet przy mniejszej kasie (tym bardziej o ten prestiż trzeba dbać  ;D)

Postaram się też przenieść tu w celu dokumentacji kilka refleksji krytyków o konkursie - te opinie najczęściej znajdują się w "zakłódkowanej" prasie, a i tak dość szybko znikną z sieci.

Pan Hawryluk (jeden z moich ulubionych, władca Trybunału  8)) mówi nam tak o swoich wrażeniach:

"I nagroda dla Veriko Tchumbiridze to dość zaskakująca decyzja. Jurorzy postawili na indywidualność i charyzmę.
20-letnia artystka wygrała Konkurs Wieniawskiego dramatycznie i wręcz „barbarzyńsko” wykonanym I Koncertem a-moll op. 77 Dymitra Szostakowicza. Po jego wykonaniu poznańska publiczność wiwatowała bez końca. Ale cała konkursowa prezentacja Tchumburidze budziła kontrowersje i dyskusje.
Dla mnie jej interpretacje z I i II etapu były na granicy akceptowalności: ciężki dźwięk, chropowatości, niedoskonałości, huragan nieokiełznanych myśli, żywioł ponad precyzję. Przełom nadszedł w III etapie, w którym po raz pierwszy, zwłaszcza w Koncercie A-dur Mozarta, odnalazłem u niej pomysł i prawdziwie osobiste granie. W finale Koncert Wieniawskiego d-moll potwierdzał bałagan, a Koncert Szostakowicza - klasę. Pierwsze miejsce, i 30 tys. euro, to znak że jurorzy – pomimo „pęknięć” i niepewności – postanowili dać jej olbrzymi kredyt zaufania.
Logika i wulkany namiętności
Na drugim miejscu, ex-aequo, Koreanka Bomsori Kim i Japończyk Seiji Okamoto. Kim najlepiej ze wszystkich zagrała w finale Koncert d-moll Wieniawskiego, zaś swoim Szostakowiczem udowodniła (w przeciwieństwie do Tchumburidze!), że muzyka tego kompozytora nie musi być wyłącznie wulkanem namiętności. Zagrała go piekielnie logicznie i, po prostu, ładnie. Okamoto, z etapu na etap, grał coraz gorzej. W finale okazał się cieniem artysty sprzed kilku dni.
W tym kontekście zbyt nisko sklasyfikowano Amerykanów (nie przyznano bowiem trzeciej nagrody): Luke’a Hsu (IV miejsce) i Richarda Lina (V miejsce). Zwłaszcza Lin w kontekście przebiegu całego Konkursu zasługiwał na więcej, zważywszy, że jego Koncert D-dur Beethovena pokazał go jako liryka grającego pięknym dźwiękiem. Szósta nagroda dla jedynej Polki w finale - Marii Włoszczowskiej - w pełni zasłużona, oddająca jej możliwości i ogromny postęp od czasu jej udziału w Konkursie w 2011 roku. Siódmy w finale Japończyk Ryosuke Suho był dla pozostałych tłem.
Konkurs na trzy z plusem
XV Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Wieniawskiego przechodzi do historii. Jego poziom określiłbym jako średni. Na trójkę z plusem. Nie wszystkie nowości wprowadzone przez szefa jurorów Maxima Vengerova zdały egzamin. Pierwszy etap był zbyt długi – blisko 50-minutowe prezentacje 40 uczestników okazały się morderczym wyzwaniem. Już w połowie recitalu wiadomo było, kogo chcemy słuchać dalej. W trzecim - „chwila” z Bachem (do 4 minut) i aż dwie części z dzieł Mozarta (wybranego koncertu i Symfonii Koncertującej) wyraźnie zachwiały proporcjami między różnymi tradycjami muzycznymi.
Jedynie drugi etap - z sonatą, utworem Kreislera i kompozycją dowolną - nie nudził i zaciekawiał, jednocześnie stawiając uczestnikom konkretne zadania techniczne i formalne. Finał z dwoma koncertami jest dyskusyjny. Choć obowiązek grania jednego z dwóch koncertów patrona konkursu powinien być zachowany. Zwłaszcza, że młodzi skrzypkowie, co sami przyznają, Wieniawskiego uczą się specjalnie z myślą o przyjeździe do Poznania.
[...]
Polscy skrzypkowie, w przeciwieństwie do pianistów na Konkursie Chopinowskim, stanowili tu silną grupę. Włoszczowska, a zaraz potem Celina Kotz, Amelina Maszońska, Robert Łaguniak, Maja Syrnicka, Anna Malesza. Te nazwiska warto zapamiętać i pokazać światu. Jeszcze wiele dobrego o nich usłyszmy. Tego jestem pewien."

Zauważmy, że w wielu punktach refleksje pana Hawryluka pokrywają się z naszymi :) Choć na pewno, co normalne, nie we wszystkim. Mnie osobiście na przykład podoba się formuła dwóch finałowych koncertów :) I ogólnie konkurs uważam jednak za udany:)

Tak, dzień Finału to był Dzień Światłości Veriko Tchumbiridze.
Na pewno wagowo, na ocenę uczestników, Finał miał dla jury największą wartość i dlatego, 20-letnia artystka (!),
„… wygrała Konkurs Wieniawskiego dramatycznie i wręcz „barbarzyńsko” wykonanym I Koncertem a-moll op. 77 Dymitra Szostakowicza.”
Z tych samych powodów miało takie wykonanie koncertu wpływ na masowo zwiększoną publiczność w dniu Finału.
Tak, to był Dzień Światłości dziewczyny Veriko Tchumbiridze!

Jakaż w tym dniu pewność siebie dziewczyny Veriko Tchumburidze

https://youtu.be/njoom1V4ZTs?list=RDnjoom1V4ZTs

i ta pewność wszystkich uwiodła,

może oprócz pani Patrycji Piekutowskiej.

Pozdrawiam z Katowic! Dziś we wspaniałej siedzibie NOSPR - kolejny koncert laureatów. Richard Lin zaprezentuje się m.in. w sonacie e-moll Mozarta, Seiji Okamoto natomiast - w sonacie Poulenca. Będzie się działo!

Tak głosowali jurorzy. Jaka szkoda, że decydującego głosu, tak jak kiedyś, nie miał K. A. Kulka  ;)

http://www.wieniawski-competition.com/konkurs-skrzypcowy/aktualnosci/wyniki-konkursu-2016/