Kurier Szafarski

A zatem przechodzimy na następny poziom gry;))

Dodatkowa transmisja:

http://chopin2015.medici.tv/

I zaczynamy od naszego kandydata: Piotr Byrdy - trzymamy mocno kciuki za Poznań!!

Tym razem to jemu przyszło być pierwszym...
I mocnym akcentem:

Ballade in F minor Op. 52
Waltz in A flat major Op. 42
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Pięknie - dużo serca i czułości włożył w tę balladę. Okazuje się, że pod odpowiednimi palcami i Yamaha może mieć w sobie dużo ciepła:)
No i ogólnie, "good-looking", z tą romantyczną grzywką :D

Walczyk - perlisty.

A w Andante spianato niestety w tło wchodzi mi wiertarka >:(  Jako juror mam ciężkie warunki pracy ;D Ale to chyba już ostatni dzień ::)

Ja zaczynałem odpływać przy Spianato - pięknie spokojnie, wyciszająco...i obudziło mnie dzwonkowate brzmienie Yamahy na początku poloneza ;D....ale ogólnie jest OK :)

Nie szarżował w polonezie, bardziej go potraktował jako kawał pięknej muzyki niż wezwanie na barykady, i też pięknie:))

Teraz trochę może niedoceniona przez nas wcześniej Michelle. I mamy okazję znów usłyszeć mniej osłuchaną, a tak wspaniałą, balladę.

Ballade in A flat major Op. 47
Waltz in A flat major Op. 34 No. 1
Polonaise in F sharp minor Op. 44
Scherzo in B flat minor Op. 31


Cóż, sama nie wiem... Balladę As-dur słyszeliśmy tu już w kilku tak fascynujących wykonaniach, że trudno teraz im będzie dorównać.
Walc, w moim odczuciu, bardziej traktowany, jako utwór dramatyczny, niż do wirującego tańca.

Ktoś w I etapie grał tą balladę - ale wtedy dużo bardziej mi się podobało...
zato walc pięknie z wyczuciem, lekkością, tanecznie...jak to potrafią kobiety 8)

Bodku, z uczuciem na pewno, ale lekko to się w moim odczuciu dopiero teraz zrobiło :D

OK, zobaczym to scherzo... A nie, jeszcze najpierw polonez.

Cześć!
Już widać jak drugi etap będzie obnażać brak pojęcia o stylu brillante, zwłaszcza w Walcach.
Włoszka do odstrzału co najmniej za agresję w dźwięku, pewnego rodzaju prostactwo we frazowaniu i brak subtelności w wykańczaniu łuków (Ballada).
Polak grał swobodnie - widać dobrze mu się grało, ale nie wiem czy to wystarczy. W Polonezie lewa ręka za często zagłuszała dłuższe nuty w prawej, w Balladzie narracja rwała się przez zbyt częste tenuta zakłócające linię, no i Walc zapedalony niczym impromptu, um-pa-pa nieczytelne...

Sprawdziłem - podabała mi się bardziej ballada As-dur w wykonaniu Hamelina...Odniosłem wrażenie, że Włoszka zmęczyła się przy Polonezie- chyba dobrze, że zmieniła scherzo ;)

A teraz Luigi od ładnej barkaroli:))
I jak ambitnie! Dobrowolnie porwał się na Poloneza-Fantazję 8)

Polonaise-fantasy in A flat major op. 61
Ballade in F major Op. 38
Polonaise in A flat major Op. 53
Waltz in E flat major Op. 18

Chyba czuje się mocny w polonezach:)

Świetnie teraz, Luigi Carroccia :) Nareszcie, pierwsze wielkie bicie serca dziś od rana.

No fakt, chwyciło... :)

O, i fajnie, że ballada F-dur:))

Luigi Carroccia, przy tak zgranym polonezie (As-dur op. 53) mieć dreszcze to chyba dziwne. Ale mam, brawo! Mimo jednego, jak do tej pory, nietrafienia w dźwięk.

Bardzo ciekawy, kreatywny Włoch. Szkoda Poloneza As, zdecydowanie "przedobrzył" z masą i ciężarem gatunku :(

Szczere, młodzieńcze, nieco naiwne interpretacje. Obawiam się, że limit "boków" poważnie nadwerężony.

No, jednak IMHO, jest to 100% poloneza w polonezie:) Przy zachowaniu pewnego dostojeństwa - mogłabym dobrze wyobrazić sobie sunące w tak sarmackie pary -
jest w tym duch i żar, jest krzesanie iskier z szabelki itp.:)))

Oj działo się w tej balladzie- jakby Wenecki gondolier musiał walczyć ze sztormem ;)
Polonez zagrany z patosem, klasycznie...ok

Luigi poddaje się rytmowi tańca. Dało się tańczyć poloneza, daje się dobrze tańczyć tego walca -  spróbowałam :D :D
Dobrze, że jednak nie ukarano go za nieregulaminowe ukłony ;) Ciekawe połączenie polskiego i włoskiego temperamentu:))
No masz, Dwójce się ten polonez nie podobał, a mnie bardzo :-\

No nie wiem czy dostanie kredyt zaufania ;)
Walc stylistycznie do tej pory najfajniejszy, ale znowuż miejscami przeszarżowany w dźwięku i pasji ( to też prowadziło do wpadek) - za mało salonowy...

Luigi zdecydowanie "łapie" Chopina. Znienawidzonego przeze mnie walczyka zagrał przyjemnie. Mam zastrzeżenia co do Yamahy. Nie wiem czemu, ale w walcu nie dobrzmiewały dźwięki, i to w tych wolniejszych jego częściach. Raz nie trafił w dźwięk pod koniec a potem w cały akord, ale generalnie jestem pewna w 98% że jest w III etapie.

No tak szkoda tych drobnych pomyłek - bez nich odbiór Luigiego byłby lepszy..

Łukasz Byrdy
Nie wyśpiewał do końca mojego ukochanego Andatne Spianato, choć doceniam precyzję artykulacji – poszczególne nuty wyraźnie było słychać nawet w piano. Ale Polonez jakoś mi się nie skrzył. Temat w c-moll w innych wykonania wyrywał mi serce, tu niczego nie wyrwał. Ballada bez emocji, choć w trakcie się rozgrywał. Walc eee...
Przyznaję bardzo dobry warsztat muzyczny – szczególnie artykulacja, słyszalność każdej nuty, trafiona pedalizacja – naprawdę bardzo dobra. Tylko co z tego, jak nie mam tzw. ciarów.

Michelle – ładna dynamika walca, czysty dźwięk (oczywiście zdarzyły się „ucieczki” palca z klawisza, ale rzadkie) i – mimo Yamahy – miejscami ładne subtelności. Polonez – część mazurkowa właściwie bez mazurka. Mało potężny. Chyba niezłe scherzo b. Walc bez emocji.

Carrocia
Piękny początek Poloneza fantazji. Cieszę się, że ktoś go gra.  Momentami jak z sennego marzenia. Przy Polonezie As jakby trochę  padł. Nie wypunktował wszystkich synkop, miejscami brakowało  maestozo.  Ładny, potężny środek, potem wyśpiewana część liryczna. Trochę błędów i w polonezie i walcu. Walc wydał mi się najsłabszy. W radiu podczas walca było słychać ruch pedału. To też pokazało, jak precyzyjnie Włoch prowadzi pedalizację- faktycznie bez szumów wynikających z przytrzymania pedału. Wydawało mi się też, że fragment walca z jakiegoś tekstu, którego nie słyszałam - chyba że to błąd. Mam nadzieję, że pójdzie dalej.

A teraz Galina -moja ulubienica i faworytka jeszcze z eliminacji i po  pierwszym etapie :-)

Trochę w tvpkultura wyśmiali spostrzeżenie internauty, ale faktycznie - na pewno z emocji i mimowolnie - Włoch agresywnie uderzał w pedał generując rezonujące tąpnięcia. Ciekawa była improwizowana fioriturka (nie zawarta w Ekierze!!!) w Walcu.

Teraz Galina:
Barcarolle in F sharp major op. 60
Waltz in A flat major Op. 42
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Jak nam podpowiadają sieciowi kronikarze, Ingrid Fliter także grała na KAWAI w 2000r.:)

Też przejrzałam program i zauważyłam, że Osokins jako jedyny zagra SIEDEM utworów, brawa dla tego pana, nie minimalizuje, rozpościera pawi ogon na maksa, tzn. wachlarz możliwości ;) W większości uczestnicy wybrali po 4 utwory, w porywach do pięciu. Czworo z nich wybrało tylko 3 utwory, a jedynie dwoje 6 utworów.

Czekałam dość cierpliwie acz trochę nerwowo na ten drugi etap, szybko uzależniam się od dużych dawek Chopina ;) Zdecydowane stałam się bardziej przezroczysta, o czym świadczy, że wczorajszy meczyk przespałam, no dobra, przedrzemałam... W sobotę trzeba będzie jakoś połączyć emocje, bo czasowo konkurs kończy się o 20.25 a meczyk zaczyna o 20.45.

Myślę, Januszu, że tym wykonaniem Barkaroli nie będziesz zawiedziony. Galina pewnie potwierdzi całym występem swoje wysokie umiejętności.

Polećmy ją każdemu, kto lubi wyraźne rubato ;)

Galina potwierdza swoją dojrzałość i klasę...
Czy nie stosuje za dużego rubata w tym walcu?

Moim zdaniem tak, nie tylko w walcu zresztą.

Natomiast wiem, że jury lubi takie pianistki ,)

Witaj, Adam0! Użytkownik komentujący - bezcenny :)

Jednak trzeba przyznać, że robi wrażenie :) Andante rozmarzone, a polonez strzelił fajerwerkami:))

Ależ Galina to świetna pianistka, tak zagranej Barkaroli dawno nie słyszałam!!

Seong-Jin Cho - i doczekaliśmy się Steinwaya:)
Sonata!!

Ballade in F major Op. 38
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Sonata in B flat minor Op. 35
Grave. Doppio movimento
Scherzo. Molto vivace
Marche funèbre
Finale. Presto
Polonaise in A flat major Op. 53

Kocham Galinę! To typ pianistki, przy której grze da sie zrelaksować i odpocząć. Jej spokojna i zrównoważona interpretacja (bez dziwactw, gwałtownych porywow emocjiy) jej dojrzałość artystyczna (nie tylko za sprawą olbrzymiego doświadczenia estradowego) stawia ja chyba juz dziś w gronie faworytów. Mam nadzieję, nie tylko moich :-)

Nie wiem, jak można porównywać pianistę grającego w tym samym etapie 3 utwory - walca, polonez i balladę/barkarolę z wykonującym program obowiązkowy, a do tego... SONATĘ.

Rozumiem że ta sonata jako utwór dodatkowy (czy zmieści się w 40 minutach?)

Seong-Jin Cho z Korei jest już w III etapie, to PEWNIK. Howg.

Wielka ulga, zauważalna i odczuwalna zmiana STEINWAY... Nareszcie.

No to jest wykon  ;)

Tak jak Galina mnie nie poruszyła, tak S-J Cho TAK. 20 TAKów od jury poproszę.

Ominęło mnie Doppio moviemento. Była repetycja? Jeśli tak, nie wyrobi się, ale wątpię, żeby jury przerwało taki występ.

O rany.....przeszedł dreszcz....



No, wbiło mnie w fotel... po tym faktycznie, tylko taki polonez... Fryderyku, powiedz sam...

Już widzę, jak co niektórzy jurorzy będą się czepiać poloneza.

Publika szaleje ;D I słusznie :D :D

Pan z Dwójki aż się zająknął z wrażenia:)) To nie program, to recital:)))



Nie zazdroszczę Ivett - po czymś takim trudno zrobić piorunujące wrażenie:(
Ale trzeba się otrząsnąć i pozytywnie otworzyć :)

Program Ivett:

Ballade in A flat major Op. 47
Scherzo in C sharp minor Op. 39
Waltz in A flat major Op. 34 No. 1
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

No mój faworyt nie zawiódł. To był PRAWDZIWY RECITAL. Po tak wspaniałej i dramatycznej sonacie zagrany Polonez z wielkim patosem - wzruszyłem się  :o

Nie zgodzę się - podług mojego odbioru np. Barkarola Rosjanki obfitowała w "darcie szat", ociężałe zrywy i rozbuchane rubato zapominające o szerszym kontekście przebiegu. Zgodzę się natomiast, że to pianistka dojrzała, ukształtowana i pewna siebie.

Siedze sobie teraz w sloncu na Krakowskim Przedmiesciu. Obserwuje niemieckich turystow z polskimi zebami. Jest mi dobrze. Moze uda
mi sie dostac wieczorem do filharmonii. Pozdrawiam

Haha, komentarze na fejsowym forum TVP Kultura są zupełnie odmienne, Bodku  ???

Adamie, podpisuje się pod Twoim postem, choć nie zgodzę się, że wskutek tych natezonych niuansów artykulacyjno-agogicznych pianistka gubi przebieg, zatraca dramaturgie całości. Nie jest ona przejrzysta, ale i tak dość wyczuwalna. Natomiast jako maniera - nie podoba mi się, jest to jakiś rodzaj "przeszopenowania".

Bartku,

do zobaczenia - jutro?

Po Seongu gra Ivett trochę jak taniec motylków   ;)Tam była przedstawiona Nasza historia

Słyszę, że w Dwójce też są pod ogromnym wrażeniem tego nieziemskiego marsza z sonaty, tego niesamowitego dźwięku, nastroju, "księżycowej poświaty" - o, o, :) :)
I ten wiatr nad grobem też powiał zimno i przejmująco w swojej już-nie-ziemskości... I też spontaniczna myśl - "finał".

Galina
Barkarola zadumana trochę. Czytam ten utwór inaczej niż Galina, więc jej interpretację nie do końca akceptuję.  Walc bez tej rozmigotanej faktury tańca, ale  precyzyjny i pięknym dźwiękiem grany.  Andante Spianato – rozśpiewane jak las ptakami o świcie. Kaskady dźwięków finału rozsypane jak krople rosy w źdźbłach trawy.  Pięknie wygrane fragmenty poloneza z temacikami w lewej ręce.  Januszu, jak oceniasz swoją faworytkę?

Seong-Jin Cho
Wow! Niemal wymyka się ocenom. To artysta, gdzie po małej zupełnie chwili przestaję analizować czy dynamika, fraza, artykulacja są właściwe, bo każda komórka ciała oddaje się wyłącznie słuchaniu. Niesamowity chłopak! Porywający walc. Sonata! W tym etapie? Ze wszystkimi jej problemami, odcieniami, skrajnymi kontrastami, pytaniami, które jedne frazy stawiają a inne usiłują na nie odpowiedzieć, tajemnicze zaułki tematów, wybuchy ekspresji i nagłe wyciszenia. Jak on gra w piano! Myślę, że to finalista.

Ivett słyszałam tylko we fragmencie więc nie formułuję na razie opinii - odsłucham.

O pierwszej części sesji oczywiście napisałam nie tu, gdzie trzeba. Nie będę się powtarzać. Najbardziej podobał mi się Polonez - Fantazja w wykonaniu Włocha.

A z pracy wywalą mnie na pewno. ;)

No co jest, już przerwa do 17.00? Ależ zleciało piorunem, niech ktoś spowolni czas!

Przedwojenna o aktorskiej urodzie Yvett Gyöngyösi bardzo pięknie zagrała cały program, radośnie, żwawo, dynamicznie, w werwą 22latki, którą jest. Słońce świeciło nawet po ciemnej stronie Księżyca i Marsa. Pod koniec Andante spianato + Wielki ... nie trafiła w dźwięk, zaraz potem znowu i przestraszyłam się, że posypie końcówkę. Spojrzałam w jej twarz, a tam uśmiech, nie wiem czy ciut nie nerwowy, ale spoko wodza. Na pewno przejdzie do kolejnego czyli III etapu, a jeśli utrzyma się w ryzach, to prawdopodobnie finałowa dziesiątka.

Osokins (po dwakroć w ciemno) na pewno będzie w Finale.

Hansen (w ciemno) przejdzie do kolejnego etapu a jeśli zbierze się mocno w sobie i nie puści, to też finał.

Seong-Jin Cho sonatą wyforsował się na odległe prowadzenie, zdecydowanie zasłużenie, w trzecim etapie zagra zamiast sonaty preludia. Nie wierzę, mam ulubionego koreańskiego pianistę :) Chyba nawet uda mi się rozpoznawać jego postać!

Galina Chistiakova. Co najmniej tak jak ja lubię rosyjskich pianistów Janusz lubi rosyjskie pianistki ;) Owszem, Galinka grała dobrze, poprawnie ale jakoś tak smutnawo, monotonnie, bezpłciowo. I podobało się i nie podobało się i trudno powiedzieć, dlaczego. Mam stosunek ambiwalentny ze wskazaniem na jednak nie. Ale wiem, że pewnie tak. cierpieć słuchając jej nie będę, ale euforii nie przewiduję. Jej gra jest jakoś tak aż za dojrzała, może wręcz starcza (starością rozczarowanej życiem osoby).

Czy można gdzieś odsłuchać Koreańczyka?
Zgadzam się z Beatą co do  rozczarowanej życiem dojrzałości Galiny , może mieć kłopoty w związku z tym z finałem, bo na pewno się tam znajdzie.

W archiwum na http://pl.chopincompetition2015.com już jest Byrdy z dzisiejszej 10.00 rano, więc za kilka godzin powinien być i SJ - Seong-Jin Cho. Chyba będzie masowo odsłuchiwany, może paść serwer ;) Tak przedlaureatowo...

Galina grała przejrzale, jak stara, ale może jednak nie rozczarowana, ale zmęczona życiem osoba. Zagrała więdnąco? Chopin też więdł, ale robił to żarliwie.

Aga, spróbuj tu:

https://www.youtube.com/watch?v=9Xa2uviMtcA

Na liczniku pokazuje się -3:29 :)

Tak, Asiu, dzięki, już jest na podanym przez Ciebie linku całe dzisiejsze przedpołudnie. Ekspres, no coś takiego. Ukłony w pas dla Chopin Institute.

http://www.youtube.com/watch?v=9Xa2uviMtcA

To fakt - starcze (niezależnie od wieku) rozczarowanie życiem stoi w sprzeczności z czymś, co zgodnie z zamysłem Chopina [...] powinno czynić wrażenie miłego spojrzenia w miejsce, gdzie stawa tysiąc lubych przypomnień na myśli. — Jest to jakieś dumanie w piękny czas wiosnowy, ale przy księżycu. Dlatego też akompaniuję go sordinami, to jest skrzypcami przytłumionymi gatunkiem grzebieni, które okraczając struny dają im jakiś nosowy, srebrny tonik.
(Chodzi o Romance. Larghetto koncertu e-moll op. 11; fragment listu do Tytusa Woyciechowskiego z 15 maja 1830).

Nie mówiąc już o finałach obu kompozycji napisanych w charakterze tanecznych stylizacji :)

Niebieskooki w swoim żywiole, pozostali pewnie też, a ja nastawiona na męczące słuchanie polonezów i walczyków (brr...). No dobrze, pomyślałam, pouczę się, osłucham. A tu takie zróżnicowanie, nawet sonata, a jakość wykonań tak znakomita, że aż nieważne jakiego rodzaju utworu się słucha, wszędzie brzmi Chopin i reszta staje się nieistotna. Uwielbiam Mozarta Patryka, uwielbiam Kasię Fille007 i wszystkich forumowiczów i forum i konkurs chopinowski i Chopina. I moich świeżo odkrytych ulubionych pianistów :)

To słuchamy mojego następnego faworyta Chi Ho Hana - już nauczyłem się jego nazwiska ;)
Ten w przeciwieństwie do Seona nie porywa się na ambitny repertuar...

Chi Ho Han z Korei Południowej wydaje się nie radzić sobie z walcem, najeżony dla niego trudnościami.

Ballada brzmiała w połączeniu z Kawai dość ciekawie, co nie znaczy zachwycająco. Niestety, mój ulubiony walczyk już od samego początku jakoś mi w tym wykonaniu "nie leży". Nie do końca przemyślane wydają mi się też zmiany dynamiki. Mam wrażenie, że miał kilka pomysłów na ten utwór, ale nie mógł się zdecydować na jeden konkretny do realizacji.

W polonezie trzeba zwrócić uwagę na bardzo ciekawą artykulację, podkreślającą skoczny, lekki charakter niektórych fraz. Jednak tak jak komuś innemu zarzuciłem dziś nadmiar rubata, tak Koreańczykowi trochę go brakuje. Wiele fragmentów jest zapędzonych, brakuje  naturalnego oddechu.

Faktycznie Chi bardziej mi się podobał w I etapie. Walce były nieco kulawe, a polonez zagrany w bardzo szybkim tempie...

Pozdrowienia dla Bartusa, mam nadzieję zasiadającego teraz w Filharmonii Narodowej.

Spod gry Chi Ho Hana przebijała momentami lekka niepewność, ale nie wiem, z czego wynikająca. Nie bardzo lubi repertuar? Nie za dobrze go opanował? Nie wie, jak zinterpretować? Nie do końca czuje? A może to tylko "wina" Kawai? Galina też grała na Kawai.

OLOF. Mdleję, wody ;)

Gdzie ten Yundi Li?

Słucham z niesłabnącym zainteresowaniem. Gra tak CIEKAWIE, zajmująco, wciągająco, barwnie, rozmaicie, po swojemu, niepowtarzalnie. Brawo Olofie Hansenie z Francji.

Olof mruczy a jego Steinway szemrze, jeszcze.

Rewelacja. Ten Francuz jest naprawdę świetny! Rzadko kiedy ktoś potrafi mnie zaciekawić i zachecić do wnikliwego słuchania poloneza fantazji. Jemu to sie udaje! Znakomicie planuje, rozkłada i panuje nad emocjami, panuje nad barwą dźwięku i genialnie zaplanował dramaturgię utworu

Przeszły mnie ciary. On i muzyka, jedna całość.

Polonez-Fantazja znajdzie się na płycie z konkursu.

tak! Ma w sobie coś z demona, oj ma!

Gdyby Azriel grywał na fortepianie mógłby śmiało pobierać korepetycje u Olofa  ;)

Wielka głęboka intymność w Nokturnie, cała się trzęsę. Jakbym w jakimś misterium uczestniczyła. Niesamowite.

Nie słyszałem jeszcze nigdy, NIGDY, takiego poloneza fis-moll. Opatentować tą artykulację i nikomu jej nie dawać.

No proszę demon potrafi takze tańczyć  :D, fakt, chwilami diabelsko, ale cóz tam... Demony maja prawo po swojemu.  ;D Jest pieknie!

No, było to coś.... Olof jest jedyny w swoim rodzaju:)) Rośnie nam tu kilka takich osobnych osobowości:))

Skąd tak nieśmiała, mało entuzjastyczna reakcja publiczności  ???

W przerwie w Dwójce posłuchamy Waldorffa i pani profesor Tarnawskiej. Proponuję wymieniać się informacjami,  co mówią tu a co w TVP Kultura:))

pewno nie doliczyli się utworów i sądzili, ze to jeszcze nie koniec  :D

(dla mnie też mógłby jeszcze dorzucic z kilka utworków  ;) )

Może byli jeszcze pod wpływem.

Performance'u oczywiście.

Zhi Chao ma ciekawy repertuar: Chyba nie było jeszcze Berceuse ani Impromptu  :)

U Chinki Julian Jia wszystko poprawnie i prawidłowo, ale jakoś niewiele do mnie trafia. Teraz słucham chwilami buńczucznej kołysanki i miast zasnąć budzę się, ale do zupełnie innej aktywności (niewiele mającej wspólnego z Chopinem. Ot co)

Przede wszystkim jest bardzo nerwowo. Brakuje mi zamysłu, odgórnego planu.

(Niestety, słucham Chińczyka ledwie jednym uchem.)

Ja też, rzeczywistość skrzeczy i pracować też kiedyś trza:))
Andante spianato Juliana bardzo mi się podobało. Ale polonez jakiś, w moim odczuciu, zapędzony.

Bardzo zabawna opowieść Waldorffa o VI Konkursie:) Koniecznie muszę odkurzyć i przypomnieć sobie książkę jego o konkursach.
Pani profesor podobały się bardzo walce Chi Ho Chana, ich lekkość i wdzięk, za to polonez (jak i w naszym odczuciu), taki sobie. Ogólnie także zwrócili uwagę, że wynik gorszy niż w I etapie.
Natomiast Hansen niestety nie przypadł jej do gustu, twierdzi, że miał problemy z artykulacją i klarownością dźwięku.

A jednak jest więcej śmiałków gotowych zmierzyć się z Polonezem-Fantazją. Zgadzam się, że chyba to faktycznie lepszy pomysł, żeby nim nie zacząć, a zakończyć.

Januszu :), Zhi Chao Julian Jia is a "he" ;)

Myślę, że wie, ale się droczy ;)

Przy okazji tego "he" nieuchronnie nasuwa mi się na myśl ten cudny moment z Żywota Briana :D :D  Are there any women here? ;D
Przez nawał pracy przebił się do moich uszu jakiś fajny energiczny polonez:))

Po występie Olofa Hansena rozpoczęłam procedurę wychodzenia z rozedrgania. Nie dało się. Zakręcenie zbyt potężne, odrzut zbyt duży, wyszłam poza orbitę. Musiano mnie ściągać wdrażając dodatkową procedurę, ale ta z kolei zakłócona została występem Chińczyka, powtarzam, CHIŃCZYKA, który przekierował mnie na jeszcze inną orbitę. Wielkim staraniem, silnym powiększeniem sił grawitacji, powoli zbliżam się z powrotem do Ziemi. Chińczyk, o którym z całym przekonaniem myślałam, że jest kobietą, zagrał fenomenalnie i niniejszym dopisuję osobę Zhi Chao Julian Jia do grona uczestników III etapu.

W moim odczuciu Zhi grał bardzo ładnie, ale zobaczymy, co powiedzą na tego poloneza. On chyba nie był zbyt kanoniczny. Chociaż ja już teraz ogólnie słucham coraz bardziej nerwowo. Nie mogę odnaleźć ducha tego P-F.
To znaczy tego, którego gra Jurinic. Co uważacie?? Może dlatego, że nie mogę się skupić na grze.


Chociaż.... teraz jakoś jednak coś do mnie dotarło:))

Dociera w porywach ;D

Jest taki amerykański film SF "Wyścig z czasem" (In Time). Można kupować sobie dodatkowy czas, godziny, dni, miesiące i lata. Jest też takie opowiadanie Marcela Ayme "Karta" (La carte) o kartkach na czas dzięki którym miesiąc może trwać o wiele dni dłużej niż kalendarzowe w okolicach 30.

Zawiesiłam się. Zawirowany dzień muzycznych fajerwerków. Za wiele. Chcę sobie spokojnie posłuchać jeszcze raz dzisiejszych wykonań. Poproszę tak ze trzy dni między dziś a jutro, dobrze?

Mnie się bardzo Aljosa podobał, oczywiście były wpadki ale kto ich nie miał.
Dziś na razie : Luigi, Galina, Aljosa i ew. Seong (do odsłuchu) dzieki dziewczyny za linki!

Jestem już strasznie zmęczona. Ale jeszcze dotarł do mnie bardzo urokliwy walczyk:)
To dziewczyna, której jeszcze wcale nie słuchałam.
A tu już drugi etap. Trzeba będzie jej to później wynagrodzić.
Ładne andante spianato. A jaki będzie polonez? Coś dzisiaj różnie mi się podobają te polonezy...
Skończyłam robotę. Hurraa...(nie wiem, jak mi się udało :D)
Delikatne, koronkowe brzmienie fortepianu. Polonez. Nie pędzi zbyt szybko? Teraz chyba spokojniej.
Ogólnie zachęcająca; może przesłucham ją trochę później, w lepszej formie. Zresztą cała ostatnia runda trochę ucierpiała.

Su Yeon KIM (South Korea), Steinway

Fantasy in F minor Op. 49
Waltz in A flat major Op. 34 No. 1
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

 Beatko, w tych okolicznościach przyrody najbardziej pomocny byłby Dzień Świstaka 8)

A jutro też jest dzień, i to znowu dzień przepełniony Chopinem. I trzech naszych: Krupiński, Książek, Mikołajczyk. I wielu innych:)
Trzeba się przespać i zebrać siły.

Przepraszam - wiem, że oberwę po łepetynie - nie kupiłam Olofa. Nie zrozumiałam "co autor miał na myśli". Na ogól nie mam problemów, żeby rozpoznać intencję z jaką ktoś gra, pisze, śpiewa - u Hansena nie rozpoznałam. Miałam wrażenie, jakby nie do końca był przygotowany i na gorąco improwizował. Wywiad z nim  trochę tą moją tezę ex promptu uzasadnił. Mówił, że utwory, które grał są dla niego stosunkowo nowe, niedawno je gra. Był w jego grze jakiś chaos, który mi przeszkadzał.  Brakło mi czegoś - nie wiem jak to nazwać - w tańcu mówi się, że ktoś nie posiada kontynuacji ruchu i u Olofa właśnie takiej kontynuacji ... może frazy, może myśli, może planu brakowało. Przesłucham go jeszcze raz, bo być moje odczucia są w jakimś stopniu efektem rozproszenia - akurat tworzyłam rybę po grecku (rodzina stanowczo żąda kulinariów w zamian za zmonopolizowanie wszystkich odbiorników w domu dla celów konkursowych ;D).  Inna rzecz, że nie był także wcześniej w gronie moich faworytów.

Chi CHo Han fajnie uśmiechał się do walców - niestety także do walca a-moll, którego wykonanie niezbyt mi się podobało. Melancholia gdzieś się podziała. Na balladzie chyba się rozgrywał. Polonez bez "ciarów".

Król Julian - wesoły chłopak, którego uważałam za kobietę. Tak się zresztą ubiera. Program bardzo zróżnicowany i ciekawy. Niezły aparat wykonawczy ale gdzieś się strasznie spieszył. Nawet odstępy pomiędzy utworami były nieznaczne - jakby się bał, że jak natychmiast nie zagra, to mu zabiorą stołek. Kołysanka - jak Janusz napisał - nie ukołysała, choć było miejsce, w którym mu się fajnie elfy śmiały. Poloneza wsadził do pendolino. Chyba najlepiej scherzo. Posłucham jeszcze raz, bo wydaje mi się, że to chłopak z potencjałem. Tym bardziej, że nie słyszałam go w I etapie.

Alosza - dalej na niego nie stawiam, choć gra lepiej niż pięć lat temu.

Koreanka - grała z jakimś swoim planem. To czego mi brakowało to tego, by pozwoliła wybrzmieć niektórym dźwiękom.

Z dzisiejszego dnia Seong-Jin Cho,  Luigi Carroccia, Galina Chistiakova. Resztę przesłucham noch einmall.

Elu, chyba nie ma za co przepraszać. To chyba bardzo indywidualna sprawa, kto się nam bardziej czy mniej spodoba. I Olof też bardzo jest "indywidualny". Nawiasem mówiąc, Dwójka też go nie kupiła.
Mnie się chyba poranna sesja bardziej zapadła w serce, bo też byłam świeża i wypoczęta. Więc bardzo podobał mi się Piotr, jeszcze bardziej Luigi, a najbardziej Seong-Jin. I w ogóle z całego dnia - Seong-Jin.

A sesji wieczornej słuchałam nie od początku, potem w tle, i bardzo przyjemnie i kojąco z tego tła docierał do mnie Zhi, potem Su Yeon. Ale też odniosłam przy tym wrażenie, że gdzieś się spieszyli, oboje. Scherzo Juliana podobało się w Dwójce. Su odsłuchałabym I etap, bo słuchałam prawie wszystkich, którzy przeszli, a ona mi się jakoś uchowała. Chciałabym też posłuchać walców ChiChotka:).

Generalnie myślę, że my sobie tego wszystkiego jeszcze posłuchamy, i to nieraz. Przecież pamiętam, jak długo jeszcze było intensywnie eksploatowane konkursowe archiwum, zanim wreszcie czas i natłok nowych muzycznych wydarzeń nas od niego oderwał - ale też i my znaliśmy repertuar niektórych wykonawców niemal na pamięć :)

:D

We mnie skumulował się jakiś krytycyzm. Ktoś gra w jednym momencie cudownie, żeby za chwilę odegrać fragment zupełnie niezrozumiale: a to zbyt szybko, a to za głośno, a to bez wrażliwości w używaniu pedału podtrzymującego.
Efektem tego stało się postrzeganie przeze mnie wykonań dzieł jako oszustwo w budowaniu napięcia, w przeżywaniu muzyki (nie potrzebuję aktorów).

Rozumiem, że w każdym utworze Chopina możemy znaleźć wiele miejsc kulminacyjnych, ale nie rozumiem dlaczego wszystkie z nich miałyby polegać na głośniejszym odegraniu frazy. To pianista powinien wybrać sobie najważniejsze punkty kulminacyjne i wokół nich celebrować ich nadejście.

Pianiści zbyt mało poświęcają się wydobywaniu brzmień i kontrastów między nimi. Jednak we wczorajszym dniu najbliższy do osiągnięcia tego był Chorwat i dlatego właśnie jego widzę w kolejnym etapie. Jednak i on nie wyzbył się błędów, które nakreśliłem wyżej. Przykład? Polonez heroiczny brzmiał za głośno - momentami jeden wielki wrzask zlewających się akordów. NIC Z TEGO NIE ROZUMIEM.

Gdyby każdy grał średnio o 1/3 ciszej, nie musiałby na końcu utworu przybijać gwoździ do fortepianu.

Mam zaległości (w tym prezentację Galiny).

Witam Wszystkich   :)
Wysłuchałem jeszcze raz Olofa i wiem co mi w jego grze przeszkadza- nadużywa pedału i jego gra jest trochę  zamazana, mało selektywna. Co wy uważacie? Pomijam jego posturę przy klawiaturze  ;) Kto teraz gra?

Gra Japonka Kobayashi, pamiętam, zrobiła na mnie spore wrażenie w I etapie. Jak na razie gra ładnym, wypieszczonym dźwiękiem.

Właśnie teraz, kulminacja barkaroli. Trochę forsowna, przycieżka. Ależ to trudny utwór.

Pytałem o poprzednie - grała D. Klinton. Słuchałem Poloneza i Walca wg mnie klasycznie, poprawnie - jest ok

Dinara Klinton nie zrobiła na mnie wrażenia. Owszem, poprawnie, wszystko, jak to w mojej szkole muzycznej czasem, dość zgrzytającym potworkiem językowym określano, "ugrała":)) Ale jakoś to do mnie nie dotarło, nie porwało. Sprawiało wrażenie ciężkiego, niezdolnego oderwać mnie od ziemi.

A Aimi słuchałam na jesiennym spacerze. Jej ballada porwała mnie wśród pogodnego nieba i opadających klonowych liści, zawirowała w powodzi błękitu i złota, przepełniła słodko-gorzką poezją życia i przemijania. Lubię słuchać Aimi:))

I walc - o, tak:))

Bardzo mi się podoba jak kobiety grają walce - delikatnie, zwiewnie -tak jak Aimi. Natomiast w częściach dramatycznych brakuje im mocy. Chyba że jest to Chinka   ;)

Qi Kong - i całiem nowy nokturn :)

Szkoda tych kilku nieczystych nutek w polonezie Kobayashi, też chyba nie do końca rozumie ona ten utwór mimo pewnych walorów. Za to walczyk na plus, podobnie jak końcówka ballady - znakomita. Co było wcześniej, nie dane mi było wysłuchać. Na pewno robią wrażenie jej lekkość w grze i wszechstronność.

W drugim etapie Dinara Klinton zagrała zachowawczo, najpierw etiudy - myślałem, że się rozgrzewa, palce i w ogóle, ale już za dużo ich było, a poza tym osłuchaliśmy się ich aż nadto w pierwszym etapie. Myślałem: skończy etiudy, to pokaże... i nic rewelacyjnego nie pokazała, okazało się że choć Ukrainka to nie rozumie Chopina.

O, dokładnie tak, Marku - nie dotarło do serca, bo nie bardzo miało co dotrzeć. Czekamy przecież nie na prawidłowe wykonanie zapisu nutowego, ale na ożywienie ducha Chopina, przekazanie nam jak najpiękniej, najgłębiej jego przesłania. Jeśli ktoś nie czuje, nie rozumie Chopina, to "choćby posiadał wszelką możliwą wiedzę" - to nie będzie to wiarygodne.

Aimi Kobayashi gra muzykę Chopina rewelacyjnie. Określiłem ją pieronica, bo tak potrafić grać i rozumieć muzykę Chopina będąc z Japonii. I ten dobór utworów taki, że ten recital mnie mocno wzruszył.

Qi ma bardzo ciekawy program

Nocturne in F major Op. 15 No. 1
Fantasy in F minor Op. 49
Berceuse D flat major Op. 57
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Chyba drugi dopiero gra Berceuse. Nokturn, fantazja, kołysanka - romantyczna dusza:))
Wszystko w pięknej harmonii - repertuar, wykonawca i fortepian :)

sam przyznał się w wywiadzie, coś w tym stylu "że nie rozumie Chopina bo nie miał czasu przećwiczyć".

Qi Kong gra na razie z wielka elegancją, zobaczymy dopiero co pokaże w Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22

Koreańczycy poszli w układanie swoich recitali w formie opowieści których kulminacją jest Polonez. Jestem zafascynowany ich grą i nadal są moimi faworytami

Bardziej niż rozumem oceniam sercem. Nie wiem, czy będą w tym wykonaniu jakieś błędy czy niedociągnięcia wobec myśli Chopina.
Ale wiem, że muzyka Chopina pod palcami Qi Konga śpiewa w moim sercu:)
Prosto, szlachetnie, czule. Otula mnie migotliwym szalem dźwięków, którego nie chciałabym nigdy zdjąć. niczego już nie oceniam. Po prostu chcę słuchać.....  

Qi Kong, tak Leszku Arnoldzie Pierwszy gra o 1/3 ciszej niż inni i nie musi na końcu utworu przybijać gwoździ do fortepianu.

Sorry Qi Kong to oczywiście Chińczyk  ;D ale gra podobnie i w mojej klasyfikacji jest 2 zaraz za Seongiem przynajmniej na razie  ;)

Marek Kozák, kolejny pewnik, przechodzi do III etapu. Czech świeci jasnym światłem. Umiejętnie wydobywa piękno z tekstu.

Ditto ;) Finalista.


Trzymajmy teraz kciuki - za Łukasza i Krzyśka.

Mnie Krzysztof jakoś bardziej przypadł do serca, ale oczywiście obu życzę jak najlepiej.

Podoba mi się ten walc; etiuda f-moll też bardzo ładna była.

Łukasz Krupiński, Polska, było dobrze, z szansą na pójście dalej, ale właśnie zaczął mieć problemy z Barkarolą. Trzymajmy kciuki.

Casablanka - wszelki duch... :)

:D :D Wraca stara wiara...

No to czekamy na Krzysiowe mazurki!!

Fantasy in F minor Op. 49
Mazurkas Op. 7
 No. 1 in B flat major
 No. 2 in A minor
 No. 3 in F minor
 No. 4 in A flat major
Waltz in A flat major Op. 42
Polonaise in F sharp minor Op. 44

Odczuwałem pewną nerwowość u Krzyśka -dramaturgia wzrosła będzie coraz lepiej - trzymam mocno kciuki

nie wiem, ale im prościej tym lepiej, .. a co miał w sobie Czech, że jeszcze został mi w uszach? Czech? no,no

No fakt, z początku było jakoś trochę twardo, ale się rozegrał:)

No i jak, mazureczki??:)

<patriotyzm lokalny> Bydgoszcz rządzi!! Krzyś jest the best!! </patriotyzm lokalny>

Ale poważnie, chyba było dobrze??

Wszelki duch ;D  Casablanka witaj!!

Nie zrozumiałam pierwszego mazurka.To miała być improwizacja?

No tak rozegrał się. Mazurki piękne. Walc z polotem, Polonez zamaszyście. Szkoda drobnych pomyłek,  ale i tak pozostaje dla mnie jednym z kandydatów do finału

Poloneza fis-moll jakoś rzadziej się gra. A świetny jest.
No, nie powiem, dobrze by było usłyszeć Krzyśka w finale:) Chociaż jeszcze po drodze jest kilku kandydatów w kolejce;))

Słyszę piąte przez dziesiąte, ale uwagę przykuły mazurki. Z op. 7 i ten z poloneza. Czekam na kolejny opus w 3. etapie.

Krupińskiego słuchałem z odtworzenia i z wielką przyjemnością. Solidna firma, spokojna, zrównoważona, pewna gra.

Teraz słucham Kudo. Naprawdę spodobał mi się spokojny, elegancki, wręcz nostalgiczny momentami walczyk. Nawet kilka nie do końca chyba czystych uderzeń nie zmąciło ogólnego wrażenia. Czekam, jak sobie poradzi z polonezem.

Polonez był chyba w porządku:) Na resztę nie zdążyłam:(


Teraz Kate Liu. Podobno dobrze sobie radziła w I etapie, ale chyba nie zdążyłam jej wysłuchać.

Jak na taką filigranową figurkę potrafi całkiem nieźle przyłożyć;)

Kate Liu na pewno świetnie zagra Prokofiewa :-) bardzo czysto, tylko czy to jest w estetyce Chopina?

Tak, czyściutko, klarownie. Mocne scherzo, z charakterem. Czy kanoniczne - to już niech wybrzydzają eksperci:) Ale niezła jest;))

Tyle piękna wyciągnąć z muzyki Chopina na takim instrumencie jak Yamaha? Rewelacja. Wydaje się, że to był świadomy wybór fortepianu nie ze względu na łatwość gry, ale zgodność z pewną zamierzoną wizją utworów i ich brzmienia.

Obie amerykanko-azjatki grają podobnie, poprawnie, czysto ale bez fajerwerków

To straszne!... Jet tak wielu wspaniałych na tym Konkursie, ze na sama myśl iż mnóstwo z nich nawet nie dostanie się do Finału przyprawia mnie o palpitacje... chyba te XVII Igrzyska Chopina są ponad me siły  :-*

dokładnie, na tym konkursie ad 2015 uczestnicy nie ułatwiają zadania jurorom :-)

Andante Spianato i P Es Liu świetnie

Ale piękny polonez :D :D

Dała z siebie wszystko:))

Świetnie, wyrazistsza niż poprzedniczka.

I amerykańskich talentów ciąg dalszy:

No to Lu!  ;D

I odważnie, mazurek!

I moich palpitacji ciag daszy... przepiękny mazurek w wykonaniu Erica LU

Tak, to jest problem, i będzie coraz większy - nie będzie kogo odrzucać :'(

Czekam na Greczynkę, Lu uspokoił

I jaki klimatyczny nokturn...można się zasłuchać.

No i znów rozpłynęłam się przy Andante spianato, jak kiedyś... :D

Nie dam głowy, czy Kate nie jest lepszą pianistką niż Eric, ale Eric bardziej przemawia do mojego serca:)) Prosto i nieubłaganie:))

Ależ popołudnie!!!! Do następnego etapu przechodzi 20 czy 22?

Aga, tak sobie myślę, że ponieważ 43 na pół  wynosiłoby 21,5, to może by pójść w drugą stronę i puścić 26 ;D

To by nam dało szczęśliwą trzynastkę w finale:)) Tylko kto na to da pieniądze ;)

Może z oszczednosci z honorarium Yundi Li :D

O, to chyba mój ukochany walc:)) Łukasz chyba nieźle sobie radzi:)

I mój też  ;D

No teraz będzie trochę żywiej - oby się nie zapędziła  ;)

Szkoda bardzo Greczynki. Ogromny stres, napięcie - przekłada się na ciężkostrawne, masywne granie. Ballada pozbawiona narracji, oddechów. Statyczne, prawie metronomicznie równe fragmenty. Walc też w panice, i to okropne ładowanie akcentów na drugą w łuku :(

Greczynka trzymała się w ryzach podczas ballady ale w walcu już pokazała swój temperament  ;) W Polonezie  poszalała -niestety trochę nieczystości

no tak, Greczynka, wszystko jasne, wielki potencjał ale powinna zmienić nauczyciela

 :o Impromptu-Tarantella - dziękuję, postoję

możecie mi nie wierzyć, ale gdyby ją "okiełzać" byłaby lepsza od Julianny Awdiejewej,...  :) tylko kto taki temperament opanuje?

Bardzo mnie rozczarował występ Alexii, za głośno za szybko i tyle błędów.Mam wątpliwości co do III etapu.

Ja też mam do niej wielką sympatię ale myślę że nie przejdzie dalej :'( Za duża konkurencja

Warszawa, Filharmonia Narodowa. 10 października 2015.

To był wieczór amerykański.

Warszawa, Filharmonia Narodowa. 10 października 2015.
Spotkanie w podgrupach ;)
W ogóle nie wiem, jak się tam znalazłam, bo miałam być gdzie indziej.
Najpierw miejsce tuż pod balkonem, tuż pod jurorami i Rachel Naomi Kudo (USA). W sumie poprawnie, ale oczekiwania były większe, akurat słuchałam jej gry w I etapie. Za mną ktoś przekasłał cały jeden utwór, straszne.
Przesiadka do pierwszego rzędu tuż pod Yamahę, bo na scenie tego popołudnia Yamaha stała dłuuugo. Kate Liu (USA) zagrała dla mnie pięknie ale bez palpitacji, publika szalała, Dang Thai Son oklaskiwał uczestniczkę na stojąco. Zdaje się, że w jednym momencie przygrzmociła ponad wytrzymałość moich bębenków, ale trwało krótko. W czasie jej występu, na dodatek bardzo cichej lirycznej części, zaczęło mnie bezlitośnie drapać i łaskotać gardło. Uparłam się, że prędzej pęknę albo się uduszę niż zakaszlę i zepsuję dziewczynie koncentrację. Z oka wyciekła mi filiżanka łez, ale pokonałam drapanie siłą woli, chyba jestem joginem.
Niby mnie Kate nie wzburzyła, ale jednak ciut musiałam ochłonąć, bo jej występ był porządnym chopinowskim recitalem.
Na scenie pojawił się Eric Lu (USA) i mazurek mnie rozpłynął, siedziałam w tym pierwszym rzędzie i płakałam. Barkarola była w miarę poprawna, ale odbębniona jak program obowiązkowy, z musu, nie po sercu. Nokturn idealny i oczywiście przepłakany mimowolnie i wspaniałe Andante spianato, jeszcze lepsze niż przed chwilą by Kate. Krótkie oklaski po jego występie podyktowane były chyba przerwą, mam nadzieję, bo dla mnie pewniak do III etapu.
W przerwie krótka pogawędka z Panem Redaktorem Adamem R :)
Okazało się, że Yundi Li już wrócił. Widziałam na własne oczy.
Przesiadka do 8 rzędu. I spokojny występ Łukasza Mikołajczyka, w większości dobry i bardzo dobry. Fajny polonez. I posiadająca wiele kotów i psów w obu domach Alexia Mouza Grecja/Wenezuela. Początek obiecujący, w tyle głowy zachwyt Bartusa. Staranna ballada i przy polonezie ucieszyłam się, że nie siedzę tuż pod fortepianem. Kobieta normalnie nachyliła głowę i waliła jak cepem. Po wymłóceniu klawiszy uspokojenie w Impromptu i przy kolejnym polonezie znowu niepotrzebna głośna szamotanina.
Ocena popołudnia live:
1 Eric Lu
2 Łukasz Mikołajczyk
3 Kate Liu
4 Rachel Naomi Kudo
5 Alexia Mouza
W mojej ocenie pierwsza trójka idzie dalej.
Mozart bezcennym towarzyszem na każdym koncercie :)

Etap II, dzień trzeci. Nie jest jak u Hitchcocka, nie zaczęło się od trzęsienia ziemi. Póki co Mayaka Nakagawa z Japonii gra rozsądnie.
Ale ziemia się dziś zatrzęsie, początek przez sejsmologów przewidywany około 13.00, pierwszych wstrząsów należy oczekiwać od 12.50.

Oby nie, Cesarzowa na sali :D
Trzymam kciuki za Piotra, niech się dziś Chopin do niego uśmiechnie!
Podoba mi sie pogoda i spokój w grze Mayaki.

Za Piotra i Szymona!!

Najpierw Szymon:

(w biało-czerwonych barwach ;))

Ballade in G minor Op. 23
Waltz in A flat major Op. 34 No. 1
Nocturne in G major Op. 37 No. 2
Barcarolle in F sharp major Op. 60
Polonaise in F sharp minor Op. 44
(Steinway)

Szymon NEHRING, Polska. Pamiętaj, bel canto i będzie dobrze ;) Trzymamy.

Szymon NEHRING, jeszcze gra, jak czegoś nie zawali myślę, że idzie dalej (tzn. słyszę pod jego palcami Chopina)

Bardzo przyzwoicie:) Tak, też mam nadzieję usłyszeć go dalej:)

No a teraz Piotr:
Jak słusznie zauważa Dwójka, Bydgoszcz jest bardzo spektakularnie reprezentowana :D

Trzymamy kciuki równie mocno:

Walzes Op. 34
No. 1 in A flat major
No. 2 in A minor
No. 3 in F major
Fantasy in F minor Op. 49
Polonaise in A flat major Op. 53

Znów moje ukochane walce:) I bardzo pięknie, nastrojowo...

jejku, ja współczuję jurorom, nie mam w tym roku faworyta, ale oni wszyscy (no może poza pojedynczymi przypadkami) świetnie grają,
Piotr też super (zapomniał o pełnym audytorium i czymś takim jak trema, technicznie nawet nie wiem czy nie lepiej od Szymona)

Czy mi się wydawało (ale raczej nie), że Szymon Nehring zapomniał tekstu lewej ręki w polonezie fis-moll(gdzies w okolicach 70% utworu)? Chciałbym się mylić. Pomijając tą kwestię - pokazał, jaki potencjał znajduje się na pięciolinii Chopina.

Poza tym pianiści strasznie przedłużają swoje występy.

No i jak?
Mnie sie podobało ale nie jestem obiektywna w każdym razie III etap na pewno.

Mnie też bardzo trudno zdobyć się na obiektywizm, jednak uważam, że było bardzo szlachetnie, romantycznie i ogólnie przynajmniej trzecioetapowo :D


Ja też nie mam tym razem jednego ulubionego kandydata, raczej cały sznureczek ulubieńców, i może nawet tak jest lepiej w tym sensie, że tylu jest wspaniałych pianistów, których można podziwiać równie mocno; ale i gorzej z racji dylematów, jak ich uszeregować, jak to zrobią jurorzy, i jak smutno będzie żegnać część z tych ulubionych:(

Udowodniłam, że można iść prosto z filharmonii na dyskotekę i bawić się przy panach w spódniczkach, prawdopodobnie przybyłych na dzisiejszy meczyk. Albowiem miałam zjazd klasowy i dobrze, bo po wczorajszym przesłuchaniu live traciłam resztki cielistości, groziło mi całkowite utracenie materii i stanie się całkowicie przezroczystą. Próbowałam zrobić odwrotny myk czyli z dyskoteki do filharmonii. Napotkałam problem i dziś niestety ale słucham w domu dochodząc do siebie, już prawie obudzona ;)
Stąd nie podejmuję się oceniać naszych chłopaków, choć wysłuchałam. Dochodziły do mnie impulsy, na zmianę pozytywne (częściej) i negatywne (rzadziej) i na pytanie czy przejdą dalej odpowiem, jak Sokrates, nie wiem.

Chciałam ogłosić wszem i wobec, bez wahania, że Mozart-Patryk jest w realu równie uroczym człowiekiem, jakim się jawi tu w formie pisemnej. Nie dość, że geniusz, to jeszcze taki sympatyczny :)

c.b.d.u. :D

To rozsądne wnioskowanie, aczkolwiek w tych wysokich duchowych rejonach bywa czasem, że trudno jest słuchać rozsądku:))

W Dwójce dyskusja nad kontrowersyjną osobowością Osokinsa, i przy okazji ofkors, nawiązania na Pogorelica:))

Przedtem natomiast pojawi się "dziewczyna od banglady" i ma szansę udowodnić, że to był jedynie wypadek przy pracy;))
Bo oto - uwaga, ballada;))
Tym razem - f-moll.

I, jak ciekawie zapowiedział prezenter, "Andante spinato":)) No, odpukać, oby nie;))

jakoś trzeba wybrać,  Arisa Onoda za dużo pedału, a sam Chopin w wersji "poszedł na wojnę", dla mnie 3 etap dla Polaków,  Onoda za 5 lat

 ;D ;D

udało się, Andante było Spianato, nie spinato  :) ale już słyszę, że Polonez będzie spinato

Factum est factum  :D


Dokładnie, "grały jemu surmy zbrojne" ;)

teraz trzęsienie ziemi?

Przepiękne Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22 w wykonaniu Arisy Onody z Japonii, maluteńkie kiksy nie zepsuły przyjemności.

A teraz przez wielu niecierpliwie oczekiwany...
Jak ładnie zauważyli w Dwójce, "kolorowe ptaki ubarwiają nasz krajobraz":) Także chopinowski.

Georgijs OSOKINS (Latvia)

Barkarola Fis-dur op. 60 / Barcarolle in F sharp major Op. 60
Rondo &agrave; la Mazur F-dur op. 5 / Rondo &agrave; la mazur in F major Op. 5
Wariacje A-dur Souvenir de Paganini (Warianty) [op. posth.] / Variations in A major 'Souvenir de Paganini' [Op. posth.]
Mazurek cis-moll op. 41 nr 4 / Mazurka in C sharp minor Op. 41 No. 4
Mazurek cis-moll op. 50 nr 3 / Mazurka in C sharp minor Op. 50 No. 3
Walc F-dur op. 34 nr 3 / Waltz in F major Op. 34 No. 3
Polonez As-dur op. 53 / Polonaise in A flat major Op. 53

Słuchamy z uwagą. Niektórzy z nas na żywo :D

Georgijs Osokins - udana próba nie tyle odarcia Barkaroli z sentymentalizmu, ale przekazania go w przyswajalnej formie. Kupuję to.

Może teraz to jest dobry moment by to napisać, gra Georgijs Osokins, piękny dźwięk, kantylena, pięknie prezentuje  się na swoim łotewskim stołku … i jest bardzo „naj” , pewnie bardzo wielu kupi tę estetykę „lustereczko powiedz przecie..”
Wczoraj grał Marek Kozák z Czech, jakoś tak grzecznie, bez fanfar boskości, a ja jednak cały czas myślę o jego (Czecha) występie (chyba wolę prostotę w grze, choć wiem, że mogą Marka przy Łotyszu nie zauważyć)

Casablanco, ja zauważam obu.

:) Ale jakie migotliwe to lustereczko, ile odbija obrazów:))
Piękny dźwięk, ogromna wyobraźnia, własne widzenie interpretacji, fantazyjny look - to prawdziwa artystyczna osobowość. Dobrze, jeśli pojawiają się takie postaci.  

Georgijs Osokins fait "spiner" le week-end!


Dites-lui que je l'aime! :D

tzn, ja nic do Łotysza nie mam, podoba mi się, i nawet gdyby był w finale wszystko jest na miejscu, to był głos za tymi, którzy graja pięknie, a nie mają takiej przebojowej osobowości, na tym konkursie Chopin mieni się wszystkimi barwami jesieni

no i mamy Ivo Pogorelica, :D  trudno tego pianisty nie zauważyć, oj! ciekawe, kto z jury w czasie obrad w przypływie emocji trzaskając drzwiami zniszczy futrynę? a z drugiej strony pamiętacie innych pianistów z X konkursu 80' ?

Mazurki i polonez marzenie!!

No, to było coś:))

Fajne komentarze na czacie:

"I can't breathe, call ambulance!"
"Osokinaise" :D
"Crazy but well":)

Trudno uniknąć porównań; chociaż Osokins tworzy chyba swoją własną, indywidualną legendę :)
Pojawiają się też porównania do Katsarisa; Leszku, co ty na to, jesteś tu ekspertem: dostrzegasz pokrewieństwo?
 
A co do X konkursu, to akurat ta edycja utkwiła mi mocno w sercu, bo dwoje laureatów darzę niezmiennym uwielbieniem: Dang Thai Sona i Tatianę Szebanową:))
O, przepraszam, jeszcze Ewę Pobłocką: jak widać, była to naprawdę wyjątkowa edycja.

Aleksias, rozumiem, jest tak, że wszyscy mówią o Ivo w kontekście Xk, a teraz Park gra bardzo dobrze, a ja wciąż słyszę Osokinsa, takie emocje, niewątpliwie Osokins będzie elektryzował do końca, jest osobowością

Jinhyung Park gra świetnie, podobał mi się też w I etapie.
A wyjście na estradę po gwieździe zawsze jest troszkę trudne, bo słuchaczom trudno się otrząsnąć z takiego hipnotyzującego oddziaływania:) Ale chłopak daje radę.

Barcarolle in F sharp major Op. 60
Polonaise in A flat major Op. 53
Waltz in E flat major Op. 18
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Park spokojnie III etap, wspaniała technika, buduje własną kreację

myślę, że konflikt na tegorocznym konkursie jest nieunikniony, dlaczego? mamy Osokinsa, publiczność będzie wyczekiwać jego występów, czyżby miał wygrać? (osobiście myślę, że jest "przerysowany" i nie wygra) ktoś w Jury pierwszy skreśli na karteczce mniej punktów, dojdzie do dyskusji, ... czas pokaże

Przyjęłam a priori ;)

wg krytyków w studiu Onoda była lepsza od Osokins i Parka (Onoda, dużo agresji, pomyłek i nierówności), a teraz rozmawiają o Osokinsie, więc dlaczego nie zachwycają się Onodą? Ja się nie zachwycam Japonką, ... i nic z tego nie rozumiem

W Dwójce Osokins całkowicie zdominował dyskurs :) Ogólna zgoda, że jest to największa indywidualność konkursu o wielkim talencie i nieograniczonych możliwościach. Natomiast oczywiście wiele zastrzeżeń co do interpretacji :) Tego się należało spodziewać. Jednak wniosek był taki, że musi pozostać w konkursie choćby po to, by Martha nie opuściła jury ;D Jak widać nie da się uwolnić od tych skojarzeń.



Aczkolwiek istniała już bogata literatura;)

znikam do kościoła, Osokins - trudna miłość

W TVP Kultura komentatorzy orzekli jednogłośnie, że dziś najlepsza była Japonka Mayaka Nakagawa. Prowadzący audycję przekręcił nazwisko na Osoknis - jednoznaczne. A ja nie przeżyłam trzęsienia ziemi, oczekiwania źródłem cierpień.

Nie narzekajmy na poślizg w czasie, wszak trzeba było upakować nadprogramową trójkę uczestników!

Migawka z wczorajszego dnia: Podczas występu Alexii Mouzy pani siedząca obok tak mocno kręciła głową, że powiał mi na policzek wiatr silniejszy od podmuchu z klimatyzatora i tak głośno smarowała ołówkiem uwagi na książeczce z programem, że odgłos zagłuszał momentami forte pianistki. Alexia, kłaniając się, ocierała oburącz łzy.

Korekta: Dinara Klinton zagrała w II etapie 9 utworów, z tym, że 6 z nich to kolejne etiudy w cyklu. Także Krzysztof Książek zagrał 7 utworów, ale 4 z nich to cykl 4 mazurków.

Te Krzyśkowe mazurki, to też był piękny pawi ogon:))

Niestety ja dziś nie zdążyłam posłuchać całego występu Mayaki; jednak dziwne, że akurat ona - że nie docenili ani Junhying Parka, ani naszych chłopców?? Co do Georgijsa, wiadomo, że będzie wokół niego dużo szumu i zarzutów, że nie trzyma idiomu:)

Też szkoda mi Alexii. Jej talent jest jak nieokiełznany żywioł, który coś musiałoby ująć w jakieś dające się kontrolować ramy.

Odsłuchuję dzisiejszego Osokinsa, tym razem przez słuchawki, ależ podrywające Rondo. Hej, ludzie, on ma 20 lat!

Niestety mój słuch nie zawiódł. Odnośnie tej poważnej pomyłki napisałem nawet komentarz na FB, ale żaden z komentatorów w studio się do niego nie odniósł. Zresztą dlaczego tego nie skomentowali? Nie wypada "bo Polak"? To nie fair.

(http://i.imgur.com/Kc6zq4N.jpg?1)

Nawiasem mówiąc, w tym polonezie dało się usłyszeć więcej błędów (niedograne nuty, elementy niepewności w lewej ręce).

Na potwierdzenie https://youtu.be/6fIjBXTqWMM?t=6094 (https://youtu.be/6fIjBXTqWMM?t=6094)

Obawiam się, że tak drastyczne odejście od zapisu nutowego niweczy cały wysiłek Nehringa. Jeszcze nie wyrokuję, ale w pesymistycznym wariancie będzie mi bardzo żal tego pianisty. Jako JEDYNY spośród wszystkich uczestników Konkursu, potrafił wydobywać chopinowskie dźwięki, barwy, tempa i nastroje.

Teraz cała nadzieja wtym, że  jury uzna, iż walor poetycznej gry jest ważniejszy niż ta koszmarna pomyłka i mniej koszmarne od niej pomyłki. Chciałbym aby tak się stało.

Ja tak trochę zbiorczo za dwa dni konkursowe - nie wysłuchane zresztą w całości. Co do dziś...
Pojawiłam się dopiero w trakcie recitalu Szymona. Duża kultura dźwięku. Dobry puls poloneza, ale - jak ktoś wcześniej zauważył błąd w części mazurkowej. Barkarola ze ślicznym zaśpiewem tego najbardziej lirycznego fragmentu. Dobry, pełen łagodności nokturn. Walca i Ballady nie słyszałam. Myślę, że był zdenerwowany ale i tak pomiędzy nutami czuć było przepływ powietrza. Trochę mniej podobał mi się Piotr Nowak. Miałam wrażenie, że jest wyobcowany i jego przekaz gdzieś mi się gubił. To, co dostrzegłam w TV to duża niezależność pracy obu rąk, dobre osadzenie w klawiszach. Arisa Onoda nie porywająca. Pomiędzy frazą z ładnym dźwiękiem pojawia się to jej bang, bang, łup i to, co zaczynało wieść na orbitę rozbija słuchacza o mur. Georgis  hm...
Nie wiem czy to rzeczywiście indywidualność czy tylko indywidualista, ktoś kto poszukuje w muzyce czegoś własnego, nowego czy tylko uważa, że wie najlepiej. Nie sposób chyba rozstrzygnąć tego w trakcie konkursu, myślę, że czas to zweryfikuje. Możliwości chyba rzeczywiście duże, choć kiedy patrzyłam na to, jak gra czasem miałam wrażenie, że jego interpretacja ma źródło w jakimś niedostatku manualnym. Nie potrafię tego chyba ocenić, bo za mało widziałam, może obejrzę go jeszcze z eliminacji i I etapu. Co do jego programu cóż, w barkaroli były miejsca, gdzie akompaniament lewej ręki nie uzupełniał tematu prawej, lecz go dominował. Dobra artykulacja, selektywność dźwięku we fioriturach. Rondo a la Mazur zagrane jakby ze zbyt wielką nonszalancją, choć z zachowaniem ładnego dźwięku. Z kolei wariacje - brakowało różnych odcieni poszczególnych wariacji. Zagrał je jakby na jednym oddechu a wydaje mi się, że każde przetworzenie tematu w kolejnych jego wariacyjnych odsłonach powinno mieć swój własny smaczek. Fajnie wyszły dzwonki mazurka, ale nie wiem czy  sam mazurek tak do końca mi się podobał.
Z wczoraj - wielkie brawa dla Kate Liu i Erica Lu. Krzysztof podobał mi się bardziej niż Łukasz, choć ten drugi miał ciekawszy program. Nie do końca zrozumiałam jego zamysł w polonezie cis. U Krzysia zagubione spojrzenie, z którym wychodził na estradę zniknęło na widok klawiatury. Oczywiście nie ustrzegł się od błędów. Ale np. mazurek w polonezie fis - super. Dobrze wytańczony kujawiak z drugiego mazurka. Pierwszy mazurek trochę gorzej. Wieczorem nie oglądałam, bo posadzili mnie do brydża i w łasce swej jedynie zaoferowali dostęp do radia. Polaka muszę wysłuchać jeszcze raz zanim sobie wyrobię opinię, natomiast przez opary karcianej licytacji dochodziła do mnie Greczynka czy też Wenezuelka, na którą czekałam. Chyba zawód. Zamiast strumienia energii zrobił się jakiś wir. Nie wiem, czy jej nie pochłonął. Było trochę nieczystości, błąd tekstowy (o ile dobrze wyłapałam), trochę "rozbijania kotletów".
P.s. A w brydża dostaliśmy łupnia - to kara za poniechanie konkursu! ;D
      

Runda popołudniowa - zaczyna ją bardzo przyjemnie Charles Richard-Hamelin

Polonaise-fantasy in A flat major Op. 61
Waltz in A flat major Op. 64 No. 3
Polonaise in F sharp minor Op. 44
Rondo in E flat major Op. 16

Azaż owo nie rozkosz...

Charles Richard-Hamelin trzeba dobrze się wsłuchać bo to jest podobno pretendent do zwycięstwa
nie ma już przed nim żadnych problemów technicznych na klawiaturze, cała energia tylko w kreację

nie czujecie się zaskoczeni? bo ja bardzo  :)
to o tym pianiście powinna toczyć się dyskusja

ciekawe co o jego czuciu Chopina myśli Wojciech Świtała?  :D

Aleksias, napisz proszę program Rosjanina

A tak, czas na "resorty siłowe";))
Już się robi:)
Dymitr Szyszkin; i dla odmiany młodzieńcze chopinowskie Rondo na początku programu:

Rondo in C minor Op. 1
Nocturne in E flat major Op. 9 No. 2
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Polonaise in A flat major Op. 53
Scherzo in B flat minor Op. 31

Wszyscy pewnie się zasłuchali w Charlesa, i nie rwą się dyskutować

To nie tak, zauważyłem, że oni z zasady cytują pochlebne komentarze, mniej pochlebne tylko wtedy, gdy jest ich dużo, a nie słyszałem, by odnosili się do istotnych zarzutów stawianych poszczególnym wykonaniom w komentarzach. W ogóle wybór komentarzy do cytowania jest jakiś dziwny  najbardziej rzeczowe i po prostu ciekawe przechodzą bez echa, a do cytowania wybierane są zwykle banały.

Ps.
Gdzieś można już obejrzeć Poloneza As-dur Osokinsa? Nie mogłem obejrzeć na żywo, a nagranie mi się urwało jeszcze przed "okatawami".

Na stronie konkursu kończy się na razie na Nehringu.

Łukaszu, spróbuj  tutaj:
https://www.youtube.com/watch?v=6fIjBXTqWMM

Na godzinie mniej więcej 3:35 (tam się zaczyna jego występ; polonez więc będzie gdzieś ok. 4:00)

A jednak okazało się, że niedźwiedź potrafi też być delikatny:) Bardzo nam przyjemnie:))

A ostatnia przed przerwą - Rina Sudo:

Polonaise in A flat major Op. 53
Barcarolle in F sharp major Op. 60
Bolero in A minor Op. 19
Fantasy in F minor Op. 49
Waltz in F major Op. 34 No. 3
 

kupuję Rosjanina w całości, wiem, że fragmentami gra nie te tempa, i akcentuje może nie tam gdzie faktycznie powinien, ale On dał mi tę szansę, że w uszach potrafię dośpiewać i mam ideał, ...pięknie

Podobała mi się interpretacja Poloneza As-dur Szyszkina. Były momenty tryumfalne i subtelne, niezagonione tempo, niepoprzycinane dźwięki.

Osokins przypomina mi trochę Triffonov'a. Sprawia wrażenie pianisty pewnego siebie. Jako jeden z nielicznych zerkał w stronę sali. W jego wykonaniach Chopin ma na imię Georgijs a nie Fryderyk ::)

Sudo zaskoczyła, że zaczyna polonezem, jejku ja mam od teraz swojego cichego faworyta (wiem, że Szyszkin nie grał perfekcyjnie, ale tak pięknie)

Niestety, w drodze do filharmonii zostalem zgarniety przez kolege z klasy.
Od tego momentu, konkurs CH. sie dla mnie skonczyl (podczas pobytu w Warsaw)
Jeszcze pozostal spacer w Lazienkach z moja polowka i walizka na kolkach (b.romantycznie).
Czy ktos jest godny uwagi (ostatnie 2 dni).
Dzisiaj, w kawiarni, obok Filharmonii spotkalem Nehringa. Siedzial z jakas angielsko-jezyczna pania
Byl, jakis smutny.
Dlaczego?
Slyszalem, ze gral genialnie.
Rowniez, przed Filh. (od ul Jasnej) spacerowal z fajka w ustach  i komora w rekach Piotrek Nowak.
Byl zadowolony.

SUDO - DECYBELE.
Brakuje mi cienkiej kreski

Sudo zamiast poloneza "Heroicznego" wyszedł polonez "Neurotyczny". Wszystko przez te zbyt nerwowe uderzenia w klawisze.

Co do Nehringa to mnie się podobał, ale niektórzy wytykali mu dyskwalifikujące odstępstwa tekstowe.

Bartku, szkoda, że Ci się nie udało, choć bliskie spotkania z naszymi gwiazdami - bezcenne;) Delegaci Kuriera na KCH rozglądali się za Tobą:))
Jakiś wysyp spotkań klasowych - moje wypadnie w chopinowską rocznicę.

Szymon grał pięknie, ale zrobił kilka błędów, mógł nie być z tego zadowolony.

Bartek is back!  :)

Bartku, Szymek (mój polski faworyt, notabene) miał poważną pomyłkę pamięciową w polonezie fis-moll  :(

tuco82 zwraca na to uwagę, miał wpadki z tekstem, grał cudownie
ale przy tak wysokim poziomie może zapłacić III etapem
grał naprawdę świetnie

Nie wiem gdzie sluchacie.
U mnie, wTVP KULTURA, yamaha po prostu huczy nie do zniesienia.
Dlugi poglos, jak w kosciele.
Moim zdaniem tvp kultura skopala konkurs.

Ona gra bolero! przypomniał mi się cudowny Wunder (Sudo chyba zakończy występy na II etapie)

Bartus, sprawdź ustawienia dźwięku w tv. Ja powyłączałem wszystkie filtry i ustawienia predefiniowane, wrzuciłeb tryb naturalnego dźwięku, bez ulepszaczy i brzmi całkiem nieźle. Zależy też, jakie masz głośniki.

Czy też czujecie, że Sudo żegna się z konkursem? Widać nie stać jej na więcej niż II etap.

Bartku, przede wszystkim Georgijs :), figurujący notabene na Twojej granatowej liście ;)

Dzieki.
Wszystko wylaczylem. Nic nie pomaga.
Byc moze to moj kaszlak telewizor.
Glosniki mam telewizyjne.
Widze, ze to tylko u mnie.

Oj szkoda.
Kto byl na sali?

polecam podpiąć tv do wzmacniacza i słuchać przez przynajmniej "przyzwoite" słuchawki
różnica w dźwięku jest ogromna na korzyść słuchawek
słychać nie tylko fortepian, ale każdy szelest na sali
polecam wszystkim taki odsłuch

Crème de la crème K.Sz. - Beatka i Patrick  :)

Dopuścił bym go i to nie dlatego, że jest Polakiem. Mógłby być nawet cyborgiem albo orangutanem, ale jego postrzeganie Chopina zrobiło na mnie wrażenie już od I. etapu. Etap II. miał gorszy - wpadki techniczne plus tą pamięciową.
Zgodnie z regulaminem, juror ocenia pianistę mając w pamięci również występy z wcześniejszych etapów.


Ocenianie wykonań Chopina nie jest łatwe. Trzeba konkretnym zadaniom przypisywać różne wagi. Największą wagę przypisałbym takim cechom jak:
- spójność stylistyczna całego utworu,
- spójność stylistyczna dotychczasowego występu (czy aby pianista nie udaje, kogoś kim nie jest)
- poświęcanie każdej osobnej nutce szczególnej uwagi
- pokazywanie Chopina w detalach (eksponowanie niecodziennymi kontrapunktami - z umiarem)
- granie raczej ciche niż głośne

Dziekuje za podpowiedz Cas, ale nie mam wzmacniacza.

Zmarła prof. Kozubek. Wieczny odpoczynek...

Oj pani Kozubek zmarła :( Ona nie bała sie krytykować. Pamiętam jak odważnie masakrowała wykonanie preludiów przez Helene Tysman (5 lat temu).

Beatko, Patryku.
Pomachajcie do nas.

Już wrócili:) Ale można ich namierzać na historycznych nagraniach:)

Bartku, myślę, że powinieneś też posłuchać choćby Qi Konga, Erica Lu i Kate Liu, Krzysztofa Książka.
Aimi Kobayashi też bardzo ładnie wypadła.

A dzisiaj - oprócz Osokinsa wart słuchania był Richard-Hamelin. Bardzo też polecany w Dwójce:))
Szyszkin się też jakoś fajnie rozwinął.


Ha, witaj Allegro!! :D
 

wieczny odpoczynek,
kiedy zmarła? pamiętacie jak się popłakaliśmy dzięki jej wypowiedzi 5 lat temu?

O tak... 
:( Odchodzi kawał historii polskiej muzyki i konkursu. A właściwie, przechodzi do historii.

Już chyba niedługo czas na naszego Michała.  Trzeci Polak dzisiaj. Kto wie, może najlepszy??


Polonaise in F sharp minor Op. 44
Impromptu in A flat major Op. 29
Waltz in A flat major Op. 42
Fantasy in F minor Op. 49
(Steinway:))

faktycznie, zmarła dzisiaj w Warszawie, ... ale to nie przypadek, że w trakcie Konkursu Chopinowskiego, tak myślę

Szymanowski póki co gra(polonez f#moll) "oklepanego" Chopina :'(

Szymanowski, w fantazji f-moll sporo kiksów a całość niestety zagrana bardzo bardzo konwencjonalnie. Bez ryzyka, bez powiewu, bez zaskoczenia. Gdybym miał odsłuchać tego wykonania za 20 lat (a okazałoby się, że 17. Konkurs Chopinowski wygrał Michał Szymanowski), to nie powiązałbym wykonania z pianistą.

Zdecydowanie wolę mylącego się Nehringa z jego lewą ręką "niezapamiętajką"

Dementuję, siedzę w domu a Mozarta na oczy dziś nie widziałam i nie mam pojęcia, gdzie jest, prawdopodobnie w pociągu powrotnym. Ale pomachać mogę ;)

Macham. Już.

:)

Słuchałam w TV ale brzęczało i rezonował coraz bardziej nieznośnie, ale i tak cienkogłosy  pies sąsiadów wbijał się w dźwięk. Teraz ustawiłam radiową Dwójkę, ta z kolei mi "ciut" szumi.

Beatko, pisałam o wczorajszym, amerykańskim wieczorze :)

I still can't warm towards Szymanowski :-\ 

Byłam bardziej asertywna, ha! Wczoraj najpierw poszłam do filharmonii a koledzy i koleżanki z klasy bawili się, zresztą całkiem dobrze, beze mnie (zjazd klasowy), a po przesłuchaniach dołączyłam do towarzystwa, z pewnością w bardziej szampańskim nastroju od nich wszystkich razem wziętych ;)

Me to Kasiu.

A ja niezorientowana w sytuacji, Wasze wszystkie dzisiejsze wpisy przeczytam, jak ochłonę po meczyku ;) Dopiero wparowałam do domku.

Czy mozna miec szampanski humor po wodce.

A ile będziesz miała słuchania!:) Pewnie urośnie Ci zielona lista;))

Pewnie można, jeśli we krwi buzowały już chopinowskie bąbelki:))

Dziś spotkałam się z koleżanką, która na jeden dzień przyjechała na meczyk, z dalekiej zagranicy. Akurat wypadło częściowo na przerwę w przesłuchaniach, ale i w trakcie sesji popołudniowej. Siedzimy sobie w pijalni czekolady, miło, ciepełko, starówka i koleżanka wychodzi do toalety. A ja trzęsącymi się rękoma do torebki, komórka, słuchawki, radyjko i konkurs. Poczułam, co to silne uzależnienie. Jakbym maskę tlenową założyła. Leciało na żywo coś, czego nie znałam a było zachwycająco piękne i nieziemsko zagrane. Zniknęłam na moment ze świata materialnego. Rozległy się oklaski. Wiecie na co trafiłam? Końcówkę występu Richarda-Hamelina, owo przecudne Rondo. Kiedy już żegnałam się z koleżanką i wskoczyłam sama do tramwaju, znowu powtórka, trzęsące się ręce, rozplątywanie kabelków słuchawek i ten moment, kiedy w uszach znowu Chopin na żywo z FN. Ożywcza substancja z eteru. Stanęły mi przed oczami wszystkie filmy o alkoholikach, o narkomanach, palaczach, ich momenty ulgi, tak podobne do mojego. Pytanie brzmi: do jakiego specjalisty powinnam się teraz udać? Jakiś telefon za uf uf ania?

Już czuję zmęczenie materiału:( Mniej mnie porywa nawet ukochany walc i ukochane scherzo. Ostatni dziś Arsenij. Z dobrej szkoły.
Ja mniej się daję porwać, czy on mniej porywający?

O przecudowne rondo upominali się w Dwójce, ale nie można było odnaleźć nagrania. Ale z odsłuchiwaniem archiwum jeszcze wszystko przed nami:))

Poza tym stwierdzam, że poza chroniczną szopenozą wszystko u Ciebie w porządku:)))
Ja przed każdym wyjściem z domu szukam nerwowo słuchawek jak palacz na głodzie zapodzianej gdzieś ostatniej fajki :D

Ale dobrze jest robić sobie krótkie przerwy, inaczej można się chyba już odrobinę przyzwyczaić, jako do tła:) A Jego nie powinno się tak odbierać.

Ja miałam "champański" po Chopinie, w postaci dźwięków na żywo w filharmonii, bynajmniej nie płynnej. A koledzy raczyli się tequilą ;)

Dlaczego zielona? Od Irlandczyków?
Zacznę od powtórek Osokinsa, Richarda-Hamelina i ... Hansena ;) Potem posłucham sobie wczorajszego amerykańskiego popołudnia a potem już będą poranne przesłuchania live. Trwa konkurs chopinowski, nie ma czasu na sen. A teraz MECZYK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nie, no zielona lista typowań :) Na wątku Leszka pt."wytypuj zwycięzcę":)

Przykre... Właśnie mówią, że miała być komentatorką na konkursie, ale zamiast do studia, trafiła do szpitala. Pamiętam, że 5 lat temu specjalnie oglądałam audycje telewizji Trwam i słuchałam Radia Maryja z jej wypowiedziami. Była specyficzna, ale ciekawie się słuchało. Barwna nietuzinkowa postać.

Mniemam, ze mowisz o Chopinie a nie Szopenie

Pamiętajmy, że egzystuje także Chopin w płynie 8)

Sluchajac Rosjanina tak sie zrelaksowalem, ze przysnalem na chwile.

Szopen – przedwojenna nazwa browaru Tauras ?
MECZ!!!!

Mam przeczucie, ze Studio w TV troche tendencyjnie faworyzuje Szymanowskiego.
Szymanowski moim zdaniem jest pianista zbyt zimnym.
Poza tym Michal wybral niedobry repertuar.

Jaki jest dzisiaj mecz?

Jest też bombonierka Chopin (z Wedla). Przyznaję, że kupiłam kilka razy dla zagranicznych znajomych.

Polska - Irlandia  :)

Bardzo bym chcial lubiec pilke nozna jak inni, ale niestety nie potrafie.

sory, Krychowiak GOL!!!!!

bartus, jak już musisz to tenis jest o wiele bardziej wciągający, a jak trafisz na komentarz Lecha Sidora i fajny pełen zaangażowana mecz to jesteś stracony nie mniej niż dla Chopina  :)

Żeby mieć pewność, że koledzy odbiorą machanie, to trzeba namierzyć dziennikarza, którego akurat nagrywają do telewizji, stanąć za nim i wykonać tzw. papugę pirata :D

Polonez es-moll w wykonaniu Arsenija jest do odsłuchania po lekkim odpoczynku. Ciemne, dramatyczne, depresyjne nastroje nie są dobre w stanie zmęczenia. Scherzo może mniej ciekawe, ale polonezy jak najbardziej. Mamy za sobą 3/4 drugiego etapu! Za nami 33. i już z górki. Zostało 10.

Rina raczej do domu. Sziszkin - podobał mi się bardziej niż w pierwszym etapie. Arseni - z nim mam problem i raczej posłucham go raz jeszcze. Jego Chopin mnie nie wessał. W odróżnieniu od Chopina Karola Ryszarda. Hamelin... kolejny, który wymyka się ocenom. Za każdym razem snuje jakąś opowieść, uchyla przede mną drzwi swojego świata, który jednocześnie okazuje się być światem Chopina. Jego narracja, prowadzona jakby jednym dźwiękiem - choć przecież jest to konglomerat dźwięków, a jednak jeden dźwięk jest kontynuacją drugiego. Jego muzyka rodzi światło.
Pan Michał - może i był to klasyczny polonez (co ktoś wyżej zarzucił) i nie odbiegający od jakiegoś ogólnego wzorca ale jednocześnie chyba jedyny polonez z pulsem. Zagrany z niespiesznością właściwą dla tego tańca. Fantazja cudna. Wyćwierkane Impromtu pełne wdzięku. Cieszę się, że je zagrał. Kibicuję mu dalej.

Hamelina polonez-fantazja - to dopiero opowieść:))

Zaczynam mieć podobną obawę 8)
Dobrej nocy Wam, do jutra:)

To chyba nie TVP Kultura. Słuchałam dziś konkursu z telewizora sąsiadów - Samsung bodajże - dźwięk urody przecudnej. Bez przegłosów, podzwaniania, szumu, który wydawał mi się efektem błędów w pedalizacji. SUPER. Szkoda, że nie mogę u nich siedzieć następne dwa tygodnie.

A co do spotkań klasowych - to chyba rzeczywiście latoś obrodziło - ja też. W przyszłym tygodniu.

 

moje dzisiejsze podsumowanie (całkowity subiektywizm) :

Mayaka Nakagawa  (Japonia)  podobno przechodzi
Szymon Nehring  (Polska) niezwykła wrażliwość, przechodzi
Piotr Nowak  (Polska) dobrze zagrał
Arisa Onoda  (Japonia) nie wiem
Georgijs Osokins  (Łotwa) przechodzi, (jego interpretacja mnie przerasta)
Jinhyung Park  (Korea Południowa) dobrze zagrał
Charles Richard-Hamelin  (Kanada) przechodzi (jego intelekt mnie przerasta)
Dmitry Shishkin  (Rosja) dobrze zagrał,
Rina Sudo  (Japonia) nie wiem
Michał Szymanowski  (Polska) do posłuchania
Arseny Tarasevich-Nikolaev  (Rosja) do posłuchania

Na pewno kupię Chopina na płycie Nehringa, Shishkina i Hamelina

A, wyspałam się jednak i dopiero zaskoczyłam, co masz na myśli.
Urośnie o Kate, Erica i Richarda-Hamelina, resztę muszę przemyśleć.

Owszem, zdarza mi się być na drugim planie, ale w innej dziedzinie ;)

Osokins gral juz tak różniście, ze bardziej sie nia da.
Przekombinowal w rytmie i dynamice. Wole "a"  "e" zamiast "ą" "ę"
Sprawne, mocne palce prawej reki rekompensowaly troche moje zamieszanie.
Barkarola byla wystawiona na pokaz jak pozy celebrytow na sciance.
Sztuczne usmiechy, sztuczne wszystko a ciemnogrod (wg Lisa) to kupi.
Niestety, nie zlapalem kontaktu z Osokinsem, chociaz byly momenty wow! (koncowka Barkaroli)

W przypadku Tarasewicza, kontakt byl.
Nawet, jak urwal mi sie film (przysniecie) na pare sekund, to nie wytracilo mnie to
z ogolnego, spokojnego przeplywu w kierunku konca formy.
Jednym slowem, Tarasewicz byl swietny.

Hamelin (podobny do Salman Rushdie).
Naduzywa pedalu.
Rondo - fajne, lekkie, latwe, okragle, chociaz, zabraklo mi akcentow.
Polonez - sprawny, chociaz pasja na pol gwizdka (asekuracja) - moze to i dobrze. Zbyt male kontrasty dynamiczne.
PolonezFantazy - jak wyzej.
W sumie, mozna by bylo zmiksowac te dwie kompozycje bez szczegolnego zauwazenia roznic.
Ogolnie, Hamelin przejdzie do 3 etapu. Mnie jednak nie porywa taki rodzaj gry.
Slysze go jako Sokolowa na pol etatu. Brakuje tej polowki dla porwania mnie w sina dal.

Zachwycony jestem Jinhyung Park.
Autentyczny talent pianistyczny.

Pożycz telewizor od sąsiadów na te dwa tygodnie ;)

Dziewczyny, bawcie się na swoich spotkaniach klasowych co najmniej tak dobrze, jak ja na moim  ;D

Mecz i mecz.... a nikt mi nic nie powie konkretnego:) Chociaż mogło mi coś dać do myślenia, że nagle z Irlandią... Dzisiaj dopiero mój telefon poinformował mnie, że był to mecz po pierwsze magiczny, po drugie cudowny, po trzecie wygrany (faktycznie: cud 8)), po czwarte, do mistrzostw Europy. :D A w takim razie też się bardzo cieszę! Ja tak na co dzień nie jestem za pan brat z futbolem, ale w kwestiach reprezentacyjnych kibicuję jak najbardziej:))

A za moment: podejście do ostatniej rundy II etapu, i Amerykanin Tartakovsky.
Będzie  kolejny punkt dla USA?

Polonaise-fantasy in A flat major Op. 61
Nocturne in E major Op. 62 No. 2
Scherzo in C sharp minor Op. 39
Polonaise in A flat major Op. 53
Waltz in A flat major Op. 34 No. 1

Olof Hansen, odsłuchanie II etap.

http://www.youtube.com/watch?v=G3CzUv49S58

Wspaniały walc w przyswajalnej dla mnie formie, momentami fortepian mruczał rozkosznie, jak dobre auto (miłośnicy motoryzacji zrozumieją).

Teraz Alexei Tartakovsky, USA - nokturnowo, nocnie, nastrojowo, subtelnie, przepięknie, delikatnie, o TAK. Chwilo, trwaj...

O, jaki skoczny moment, świetna wstawka ;) na samiutki koniec Poloneza z Fantazją  ;D

Słychać głośne sapanie Alekseja - szczególnie w nastrojowych momentach - trochę to przeszkadza, ale tak poza tym jest pięknie 8)

Alexei Tartakovsky, USA, nokturn przyspiesza bicie serca, wyszemrany, wyszeptany, jak liść jesienny niesiony wiatrem. Widzę scenę z filmu Tajnosti, ilustrację muzyczną do preludium Rachmaninowa z wirującą na wietrze reklamówką.

http://www.youtube.com/watch?v=iaklj3hvPOk

No tak gdyby jeszcze wyciszyć te szmery z sali i z nad fortepianu - byłaby poezja ;)

Alexei Tartakovsky, USA - zdecydowanie dopisujemy nazwisko do "zielonej listy", ktoś zgłasza sprzeciw?
Chociaż... - początek tego poloneza idealny nie jest... Czyli nie mów hop przed zachodem słońca nad niedźwiedziem. Kawa.

Bodku, nie wiem na czym słuchasz, ja radiową Dwójkę mam na maksa, ale kilka metrów ode mnie, za ścianą i jest ok, z minimalnym szumem spowodowanym niezbyt dobrą anteną.

Bodzio.
Moze to jest Twoj "sap".

No, chłopie, tak się tego walca nie zaczyna, jak mogłeś! To do Tartakowskiego.

Przepraszam tych, których razi zunifikowana forma pisania nazwisk, ale ja je po prostu kopiuję z oficjalnych stron, szybciej i bez literówek.

Gra, jak alfa nr 2 (balfa) w stadzie.
Drugi, to nie ostatni. Nie zal mi go.

Słucham w radiu internetowym - a tu są inaczej ustawione mikrofony i pewnie dlatego...a Aleksej pokazał w scherzu energię i na niej "pojechał" poloneza i jeszcze walca.
Ogólnie amerykanie mają mocną ekipę - w końcu posiłkują się talentami z całego Świata ;) i wszyscy powinni przejść do następnej rundy

No, Beatko, napisz......

Podpisuje sie pod tym

Trzeci plus:) Piękny naturalny dźwięk, wciągająca opowieść. Bardzo elegancki:)

A teraz Alexander Ullman:
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Nocturne in C sharp minor Op. 27 No. 1
Nocturne in F minor Op. 55 No. 1
Ballade in F minor Op. 52
Polonaise in A flat major Op. 53

Przepraszam, że już tego wszystkiego nie transponuję na polski, ale jest mało czasu, a to przecież wszystko właściwie tak samo:)

I następny bardzo kulturalny i elegancki pianista:) Oraz lekki i wirujący walczyk:)

Radosne niebo rozjaśnione walcem zasnuły nam aż dwa nokturny. F-moll zamglony, tęskny, romantyczny, cis-moll nostalgii pełen i pochmurny. ;)
Bardzo dobrze mi się słucha Alexandra...

Ulmann.
Dzwiek prawej reki godny Chopina

Walc Brytyjczyka przypadł mi bardziej do gustu - lekko, zwiewnie bez błędów...przeszedłem na odsłuch radiowy - faktycznie jest lepiej - można się skupić na samej muzyce  

Nareszcie slysze i prawa i lewa.
To chyba to, ...jak to sie mowi.... pedalizacja (slowo fachofcof).

Bez zartow. Nokturn - rewelacyjny!!!

Ulmann
Nokturn in f - nawrot tematu  - po mistrzowsku.
Slysze smutek Chopina, bo przeciez chlopina byl smutny. Tesknil za swoim domem, za ojczyzna, za rodzicami.
Teraz wlasnie to slysze!!!!!!!!!!!!

I cóż że Yamaha ;) Skoro przecież się przebija i dociera. Oj, panie Ullman, lubię pana ;) Zielonym, bynajmniej nie wężykiem.

Radosne niebo rozjaśnione walcem zasnuły nam srebrzyście dwa piękne nokturny. F-moll zamglony, tęskny, romantyczny, cis-moll nostalgii pełen i pochmurny. ;)
Bardzo dobrze mi się słucha Alexandra...

Ja też się zasłuchałem - mam dreszcze i zaraz się rozkleję - dajcie coś żywszego ;)

Oj , wytrzymal dlugo ostatni dzwiek (nokturn).
Nie przedobrzyl. Duza umiejetnosc

Witajcie  ;)

Powrót z Filharmonii dokądkolwiek to trochę jak zderzenie się z innym wymiarem i jak każde zderzenie ciut boli. Porównywanie występów na żywo - i to z pierwszych miejsc - z dźwiękową breją saczącą się z TV to niemiłe i straszliwie trudne zadanie.

Mimo niesprzyjąjacych okoliczności próbuję znów zogniskować uwagę na wykonawcach. Gra ekipa anglojezyczna. Na razie, niestety, nie zachwyca.

Pat.
Jestes zmeczony po podrozy.
Zachwyca.

Powiało Gombrowiczem ;D

Ale serio, Pat, wsłuchaj się jeszcze w Alexandra ;)

...i zrobiło się jaśniej, wzniośle, romantycznie...Dla mnie na razie Brytyjczyk przed Amerykanami - resztę roztrzygnie III etap

O, jaką fajna lewa ręka u Ullmana.

Początek jego wystepu mnie trochę zniechęcił, ale już Fantazja ze znakomitą narracją i świetnymi kontrapunktami.

Polonez na razie jeden z najlepszych na konkursie, sic!

Ale zachwytu nie odczuwam...

Trudno mi bedzie oceniac Poloneza As, gdyz nie przepadam za tym utworem.
Trudno mi bedze mowic, ze Polonez porywa, zachwyca, gdyz nie porywa i nie zachwyca, chociaz zachwycajaca jest gra Ullmana.
Zdam sie na pierwotne instynkty i przygotuje sie na ciarki przy zwiekszeniu decybelow i ogolnego halasu.
To u mnie na pewno zadziala.
Tak, to prawda, decybele wzbudzaja ekstra energie.

Przede wszystkim duchem jeszcze na ulicy Jasnej 5 :)
Pas surprenant! ;)

Ostatni przed przewą, Chao Wang na Kawai:

Nocturnes Op. 27
No. 1 in C sharp minor
No. 2 in D flat major
Ballade in F major Op. 38
Waltz in F major Op. 34 No. 3
Andante Spianato and Grande Polonaise Brillante in E flat major Op. 22

Znów dwa nokturny, jak miło:)) I cis-moll noch einmal :)

To, jak pamiętam, pianista bardzo kameralny i liryczny. Pasuje do nokturnów.:)

Czyli, przywiozl siebie zmeczonego, a ducha zostawil na Jasnej 5.

Wang
Wstrzymuje dzwieki, tak jak mu pani nauczycielka kazala.

Teraz sie rozkreca i zapomina o pani nauczycielce.
O.. znowu wstrzymanie i znowu.....
Szkoda mi tego dzwieku. Pastylka na rozkurcz i byloby wspaniale.

Gra jak prawdziwy, skosnooki mistyk - jednolicie, w strone doskonalosci niegrania. I nastala CISZA.

I mamy chinskiego Chopina. Tez niezle. INACZEJ

Tam się pewnie poniewiera mnóstwo zagubionych dusz:) Wieczorem woźny zmiata je spomiędzy foteli, otrzepuje delikatnie z kurzu i układa w specjalnie do tego przeznaczonym pudle, gdzie czekają na właścicieli;))

Ach..... Poeta za poetą....  :) :)  Chopin jak gałązka wiśni odbijająca się w spokojnej tafli wody... Bardzo przyjemnie się zaczął dzień, a czuję, że być może jeszcze piękniejsze dwa recitale przed nami: Wierciński i Xu. Aż żal przejść na słuchawki:(

Gdybym mial potencjometr i sciszal ta gre az do calkowitego zaniku, nadal slyszalbym utwor. FOR EVER!!

Ależ brzmienie, kantylena. Nie przedobrzyl, choć był nieraz na granicy wyrazistości artykulacji. Rubato i wszelkie zatrzymania pulsu - przekonujące.

Przypomniały mi się nokturny Harasiewicza.

Dobranie utworów do swojego recitalu tonacjami i charakterem (stopniowe dawkowanie emocji i tempa) u Wanga bardziej do mnie przemawia - ma to wtedy całość, spójność i mniej mi przeszkadzają nieudane detale....

Yundi Bis (nie mylić z Bies - naprawdę go szkoda).

Na bisy poczekamy jednak do koncertu laureatów (?) ;)

:)

Pat, musisz jeszcze po nią wrócić! ;)

Czekamy na Wiercińskiego.

wróciłem...

Beato, szkoda, że Cię wczoraj nie było (brzmi wyświechtanie, ale serio). Piątkowy wieczór zapamiętamy za to na długo  8)

Pomimo (pleo) bardzo swietnie podobajacej mi sie ballady, wolalem Tymka Biesa
Wstrzymania, bardzo mi przeszkadzaja. Mala korekta i byloby doskonale.
Wstrzymania przypominaja mi troche gre Trifonova. Taka maniera z lokcia.

Fajniutki Walc (Wang). nareszcie dobry rytm i artyk.

Walc zagrany perliście z finezją jak to u Azjatów...prof. Tarnawska (chyba) tłumaczyła kiedyś różnicę w budowie kości dłoni -dlatego jest im łatwiej ;)

Zjedz snikersa, Bart  8)

Zatrzymania pulsu, jeśli służą podkresleniu dramaturgii bądź zniuansowaniu myśli tematycznej, mogą mieć naturalny charakter. Galina, zaprzeczajac tej tezie, jest jej zarazem potwierdzeniem.

Zapożyczę trochę merytorki od Szanownych z 13. rzędu: ten Chińczyk to dziś najwyższa zawartość Szopena w Szopenie.

Profesor Tarnawska bardzo go chwaliła i żałowała, że pewnie nie przejdzie do II etapu, bo zbyt subtelny, kameralny, bo się nie przebije...
A jednak przeszedł i rozkwitł nam w uszach jak kwiat:))

Moge sie z Toba podzielic Pat.

Polonez!

No i zakrztusiłam się..

Próbuję sobie uszeregować kandydatów do finału...Sądzę, że konkurs wygra któryś z Azjatów- największe szanse dają Koreańczykom, potem Chińczykom, dalej anglo-amerykanom...nasi trochę za dużo mieli pomyłek w II etapie (za dużo stresu) mam nadzieję, że paru przejdzie do III etapu i pokażą jeszcze klasę tzn. jak się gra Chopina :)

Zdolności bilokacji jeszcze nie posiadłam, cóż, trzeba z tym żyć, choć ciężko ;)

Czasem następuje kumulacja rozkoszy życiowych z najwyższej półki, do tego kilka z wysokiej półki, ale nie narzekam, miałam absolutnie niezapomniany weekend.

Konkurs chopinowski sam w sobie zawłaszcza przestrzeń życiową, bierze ją w niepodzielne władanie, na wyłączność. Ale udało się wcisnąć emocjonalnie także spotkanie w podgrupie i stawiennictwo osobą swoją w muzycznej świątyni i odwiedziny koleżanki z daleka i meczyk wszech czasów i huczne spotkanie klasowe po latach...

Jeszcze na trochę dopadłam dobrego źródła dźwięku :D
Ku pamięci: repertuar Andrzeja: 

Ballade in F major Op. 38
Scherzo in C sharp minor Op. 39
3 Waltzes Op. 34
No. 1 in A flat major
No. 2 in A minor
No. 3 in F major
Polonaise in A flat major Op. 53

O Kurka... spóźniłem się jak Andrzej w balladzie?
Scherzo zaczął dramatycznie z napięciem - temat liryczny dostojnie z powagą ale...pięknie opowiada na razie jest dobrze...chyba się nie denerwuje - bo ja bardzo ;)

W balladzie wyczułem zdenerwowanie. Ciężka prawa ręka nie pozwalała czasem na swobodne kreowanie frazy.

Koncepcja scherza i walca bardzo mnie przekonują.

Proszę, Andrzeju, tylko się tak nie myl!

Juz na odchodnym, zatrzymal mnie walc Wiercinskiego.
Kapitalnie po prostu. Trzymam kciuki i ide. Po walcu oczywiscie.
Spoznie sie to ....

Andrzej Wierciński - całość jakoś obok mnie, przykro mi. Nieuważnie słuchałam i często miałam dyskomfort, ciągle za głośno, do tego kilka razy trochę kulawo. Nawet nie chce mi się słuchać powtórki.

No proszę jak nam "roztańczył" się Andrzej - piękne Walce...Szkoda, że wybrał tego najbardziej oklepanego Poloneza...
P. As-dur najbardziej podobał mi się w wykonaniu Seonga po sonacie - gdy wybrzmiał patriotycznie z patosem, bohatersko...a już tak nieco oderwany z całości to inna bajka...Co do Andrzeja jest dobrze i mam nadzieję, że posłuchamy go w III rundzie oprócz Książka i Mikołajczyka

Wspaniały polonez, fragmentami rewelacyjny - wsluchajcie się w jego puls i narrację!

Niewątpliwie Andrzej ma ten Chopinowski feeling. Musi przejść do III etapu.

Zi Xu - no, nein, nicht, keine. Silence please.

Asia, gdzieś jest?

Gra ostatni przedpołudniowy uczestnik.
ZI XU (China)

Prelude in C sharp minor Op. 45
Polonaise in F sharp minor Op. 44
Waltz in A flat major Op. 42
Polonaise-fantasy in A flat major Op. 61

Jak ci Chińczycy grają w tym roku Chopina :o. Czasami tego ponosi w Polonezie -tylko nie bardzo ich jeszcze rozróżniam ;)bo mają podobne krótkie nazwiska ;D Pewnie inaczej gdybym miał relację w tv...Beatko czy nie boli głowa? Bo coś cierpisz przy forte... ;)

Najbardziej irytuje mnie teraz brzmienie Yamahy. Ktoś z obecnych na sali może rozwikłać zagadkę, czy to wina transmisji, czy faktycznie Chinczyk poprzez forsowną grę wydobywa z fortepianu nieprzyjemny, metaliczny dźwięk?

Beata, przesłuchaj Antka na spokojnie, za parę godzin. Gwarantuję, będą miejsca, którym nie odmowisz swojego zachwytu ;) Jego forte - fortissimo jest więcej niż znośne!

ZI XU ;D musi grać dobrze Chopina - skoro studiuje u TAKICH PEDAGOGÓW w Bydgoszczy...

No, może faktycznie mam chwilową nadwrażliwość na głośne dźwięki, ale piękno, w moim rozumieniu, raczej wyławiam bez wahania. Czasem zmieniam zdanie, jeśli Bartus pokaże palcem, o tu, i wytłumaczy, dlaczego. Teraz, na przykład, Chińczyk Zi Xu zagrał cud piękności, idealnie. Nie przeczę i zachwycam się.

Antka (? czyli kogo?) posłucham, pewnie chodzi o Andrzeja. Za chwilę.

Zachwycałam się przy piano, przy forte już znowu szarżuje ponad moją wytrzymałość. Koniec Zi Xu, na sali okrzyk BRAWO. Niespełna 21 lat.

Moje wskazanie: scherzo i polonez; w tych utworach Wiercinski absolutnie do przesłuchania. Kulminacje robiły wrażenie, początek cis-molla demoniczny i posępny, w znakomitym tempie, pierwsze przeprowadzenie kody niemal idealne. Dramat otwierający dzieło wraca ze zdwojoną siłą, staje się własnym crescendem. Wybitna integralność - mimo heterogennosci materiału; środkowy chorał otoczony fioriturami nie stanowił odrębnej kompozycji - co niektórym się zdarza, furie uspokoiły się, na chwilę.

Polonez wybitnie charakterystyczny, czas pod pełną kontrolą, dzięki ciekawej pedałowej artykulacji pełen barw, pozbawiony tej heroicznej monotonii. Konie rwały się na przód, zamiast pendolino, w trio, w końcu szarża husarii.

Szkoda mi tylko tej przycieżkiej ballady, do ponownego zanalizowania.

Archiwalny wpis z forum tvp z 19 października 2010:

"Trifonov to w jakiś niezrozumiały i niewytłumaczalny sposób MÓJ CZŁOWIEK, od pierwszego momentu, jeszcze kiedy wchodził na salę podczas 1 etapu. Co prawda wszyscy Rosjanie mieli u mnie duży plus z założenia, ale Daniil szczególnie. Podczas jego występu w 3 etapie zaliczyłam inny wymiar. A wczorajszy Trifonov, grający koncert w finale poderwał mnie do góry w jakieś bezkresne przestrzenie, dokładniej, uniosła mnie muzyka Chopina w wykonaniu Trifonova. Nigdy wcześniej nic mnie tak nie porywało, oprócz Mozarta i Rachmaninowa. Przeszedł próbę, nadal wytrwale na niego stawiam, teraz w konkursie i później."

Tak mówiłam, myślałam i pisałam 5 lat temu. Teraz zbliżone odczucia ogarniają mnie JEDYNIE przy nazwisku Olof Hansen.

Mam nadzieję, że myli się profesor Dyżewski, że myli się redaktor Rozlach, że myli się Mozart ( i wygram kawę, tę, o którą się w końcu nie założyliśmy ;) ) i że jurorzy nie oprą się pokusie usłyszenia sonaty w wykonaniu Hansena.

Niewiele udało mi się wysłuchać. Praca z ludźmi niesie ryzyko spotkania egzemplarzy, oględnie mówiąc, trudnych. Dziś – może z uwagi na pogodę – dzień obfitował w postaci agresywne, przekonane o istnieniu ogólnoświatowego spisku, którego są celem.  ??? Wrr.. Odsłucham sobie więc to, czego nie słyszałam. Chińczyka wyłowiłam na etapie nokturnów. Pozorna sprzeczność nastroju nokturnów, bo w moll i dur, a jednak żadnej polemiki. Chyba nie słyszałam obu tych nokturnów w jednym recitalu, zagranych zgodnie z numeracją i – niespodzianka – drugi jest kontynuacją narracji, zaczętej w pierwszym. Są różne a w jakiś ich atmosfera przenika się i łączy. Chińczyk zagrał je ciepło i z wyrazem. Nasz Andrzej trochę zdenerwowany. Ballada chyba nie do końca udana. Z tego, co słyszałam w miarę dobry polonez. Recitalu słuchałam w porwanych fragmentach – może akurat w tych mniej udanych. Zu Xi podobał mi się  - myślę, że idzie dalej. Piękne preludium. Piękne. Jak wymalowane przez Moneta, z impresjonistycznym rozmyciem konturu a przecież nie ma wątpliwości, że ten kontur istnieje i tylko gra światła gubi nam jego ostrość. Polonez Fantazja – rzeczywiście fantazja ze snów.   

Zawsze, kiedy słucham preludium cis-moll mam te impresjonistyczne skojarzenia. Uwielbiam muzykę fortepianową Ravela i Debussy'ego, ale za pierwszy manifest tej estetyki uważam właśnie to Chopinowskie arcydzieło - odpowiednik Impresji... Moneta z paryskiego Marmottan.

Xu mnie nie zachwycił, choć słuchałem go z dużym zainteresowaniem. Brakowało mi potoczystej naturalności we frazie, odbierałem jego grę w kategoriach pewnego przerysowania, zwłaszcza w obu skrajnych stopniach dynamiki. Trochę wybrzydzam, mimo, że jest pianistą wyśmienitym, z techniką z najwyższej półki i bardzo charakternym (oba polonezy) - ale na naszym Konkursie niemal tylko tacy.

Z delikatnym muśnięciami niebieskiej zieleni na pierwszym planie zaznaczającymi ruch fali, wywołany wiosłem. Kobaltowo błękitnymi masztami i wrzosową, tajemniczą poświatą prowadzącą wśród nich w kierunku wschodzącego słońca. Telepatia? Niesamowite, że widzisz to samo. :)

No i co...
Co sie dzialo z Andrzejem Wiercinskim.
Walce gral doslownie absolutnie przepieknie.
Jak Polonez? Tez taki polski, szlachetny jak walce?

Ja niestety slysze wszysko czarno-bialo.
No, moze z jakims odcieniem szarosci.

Przesłuchałam występ konkursowy Andrzeja Wiercińskiego, etap II. Na żądanie. Prawie spaliłam czajnik.

Pozytywy:
1. Steinway
2. Zazdroszczę mu fryzury
3. Jest zodiakalnym Skorpionem, jako i ja
4. Walce, najlepszy drugi

Momentami dobry polonez ale w pulsie wyczuwałam arytmię, coś tam z zakłóceniem rytmu zatokowego w każdym razie, jakaś fala zwrotna do przedsionka. Szkolne wykonanie, na pewno nie na samodzielny recital.
Ballada - mogę podać te kilka sekund od do, które warto posłuchać. Całość nieszczególna.
Scherzo - za dużo niepewności, chwiejność lewej ręki na początku. Jakieś 30 sekund zachwytu. Za mało.
Zbyt duża ilość błędów w całości, co z tego, że drobnych. Jego mowa ciała po występie mówiła wyraźnie "wiem, że wylatuję". On jest jeszcze dzieckiem! Idź młody człowieku w świat i wróć za pięć lat, posłucham Cię z wypiekami na twarzy. Teraz nie widzę go w III etapie, teraz nie chcę słuchać jego sonaty. Nie dałby rady jej zagrać. Na teraz osiągnął maksimum możliwości. Bardzo dobrze życzę Andrzejowi, zero negatywnych intencji, szczere odczucia niekompetentnej osoby.

Czy Olof Hanson juz gral. Gdzie go mozna posluchac?

Wpisz na YT Olof Hansen i wyskoczą jego pojedyncze nagrania.

http://www.youtube.com/results?search_query=olof+Hansen

Wlasnie przesluchalem Walca As w wyk. Olafa Hansona.
Olaf deklasuje. Trudno go porownac do kogokolwiek.
Ktos powiedzial, ze Hanson nie ma pomyslu na Chopina.... Ha ha ha.

Aneliku, Pat, dołączam do Waszego Klubu Miłośników Impresjonizmu - zarówno tego na papierze nutowym, jak i na płótnie :) Uwielbiam zwłaszcza francuskich impresjonistów - najbardziej chyba Cézanne'a, Renoira i właśnie Moneta, który najbardziej wytrwale kontynuował główne założenia estetyczne malarstwa impresjonistycznego.

Sam Claude Debussy powiedział o sobie: "Moi qui aime les images presque autant que la musique".
(Ja, który kocham obrazy prawie tak bardzo jak muzykę.)
 
Prawie, bo powiedział jeszcze:
"La musique est un art libre, jaillissant, un art de plein air, un art à la mesure des éléments, du vent, du ciel, de la mer...Seuls les musiciens ont le privilège de capter toute une poésie de la nuit et du jour, de la terre et du ciel [...]"

(Muzyka jest sztuką wolną, tryskającą jak woda, sztuką otwartej przestrzeni, sztuką na miarę żywiołów, wiatru, nieba, morza. Tylko muzycy mają ten przywilej aby uchwycić całą poezję nocy i dnia, ziemi i nieba [...]) :)

 

Przesłuchuję Olofa Hansena Polonez - Fantazja. Kocham ten utwór w wykonaniu Olofa, kocham Olofa, za to wykonanie. Doskonałość. Absolut.

http://www.youtube.com/watch?v=71R1aaqExio

Bede sluchal dzisiaj po przesluchaniach.

Czy jest Asia na sali?

Kto i co teraz?

Czy ktos moze zastapic Asie?

Yike (Tony) Yang 

(Kanada)

    Barkarola Fis-dur op. 60
    Walc Es-dur op. 18
    Scherzo cis-moll op. 39
    Impromptu F-dur op. 36
    Polonez As-dur op. 53

Marciu.
Dziekuje.

Najprościej kliknąć pod aktualną datę, potem pod bieżącą godzinę tutaj
http://pl.chopincompetition2015.com/calendar/a2b39925-3e94-41a6-89b7-90c36d1e7ed8
a potem w nazwisko, ukaże się lista utworów.

Yike
Poczatek Barkaroli - kiepski.
Mam nadzieje, ze sie rozegra, gdyz jest on jednym z moich faworytow.
Pedal off please!!!!!!!!!!!!!

Wiem, ale brakuje mi kurierowskiego rytuau.
Asia zaczyna, a my konczymy

no tak, prawdziwego chłopa poznasz nie po tym jak zaczyna, tylko jak kończy  ;)

Perfekcyjnego robi Donalda

Stary, co Ty mówisz ;) Kiepski?

Zacząć takim dźwiękiem na Yamasze...

Podoba mi się odmienne ukazywanie ostinatowego motywu w LR.  

Skonczyles juz?

Pedału jest tyle ile trzeba. Może kwestia transmisji w TV?

jeśli uraziłem to przepraszam

Gra po uczniowsku (Yike)
Byc moze teraz cos dolozy..

Bawił się tym walcem, fajna różnorodność motywów.

Scherzo zaczyna bardzo selektywnymi akordami I tematu. Więcej ognia, Tony!

Cas.
Nie uraziles. To byla kontynuacja zartu. Widocznie kiepska.

Bardzo, ale to baaardzo dobry uczen Dang Thai Sona.

W Scherzo miałem wrażenie, że Młody nie spodziewał się, że zajdzie do II etapu.

Poziom ponadakademicki, ale, cholerka, czy trzecioetapowy?

bartus, spoko  ;)

Impromptu in F sharp major Op. 36 - ladnie

Wyobrazam sobie poloneza tanczonego w kimonach.
Ciekawe

Wydaje mi się, że dźwięk jest czasem trochę jeszcze niewypracowany, niewydobyty z głębi klawisza - chłopakowi stuknela w końcu dopiero 16stka!

Btw, przypomnijmy sobie Sokolowa - w wieku 16 lat wygrał Czajkowskiego.

Mnie się przypomina Polonez grany przez Paderewskiego -ten tak samo mi trzeszczy w radio   ;)

Nareszcie jakies porzadne akcenty w Polonezie.

Niestety przechwycenie oktaw obydwu rak na lewa reke -  zauwazalne. Wiem, ze jest to piekielnie trudne, ale wykonalne.
Teraz wolna czesc (nie za dobra) i temat pierwszy - bardzo dobry.

Przepraszam z góry. Bardzo. Już tego niektórzy z Was dobitnie i osobiście doświadczyli, będzie powtórka, uprzedzam.

A propos Młodego czyli Yanga czyli Tony'ego - to bardzo ale to bardzo podoba mi się życiorys Olofa Hansena ;)  ;D

OLOF HANSEN
Urodził się 10 grudnia 1990 r., kształcił się jednocześnie w klasie fortepianu i skrzypiec w Konserwatorium w Perpignan. W wieku 9 lat jednogłośnie zwyciężył w tamtejszym konkursie im. Ventsislava Yankova, a w roku 2001 wykonał Koncert fortepianowy G-dur KV 453 Mozarta pod batutą Daniela Tosiego. Jako szesnastolatek został przyjęty do Konserwatorium Paryskiego, gdzie kształcił się w klasie Georges’a Pludermachera i Michela Dalberto, pod którego kierunkiem uzyskał w 2013 r. nagrodę Prix de Piano z wyróżnieniem. Obecnie przygotowuje dyplom koncertowy w École Normale de Musique w Paryżu u Henriego Bardy, uczęszczając jednocześnie do Narodowej Szkoły Ekonomii i Statystyki (ENSAE). Występował z recitalami i koncertował z orkiestrami w całej Francji, m.in. na festiwalu „Nancyphonies” (2014) oraz Festiwalu w Boulou.

 :)

Yamaha znowu dzwoni i brzęczy...

Forsowny, imperialny ten polonez. Imperium Chińskie było w końcu jednym z najpotężniejszych w historii.

Beatko - calm down

Cheng Zhang 

(Chiny)

    Polonez-fantazja As-dur op. 61
    Impromptu Ges-dur op. 51
    Scherzo cis-moll op. 39
    Walc As-dur op. 42
    Polonez As-dur op. 53

Bartusie, spróbuję.
Ale nie daję gwarancji, jak długo wytrzymam.

Co za ulga, Steinway!!!!!!

Słuchamy POLONEZA- fantazji.

Yike (Tony) Yang, Kanada, da, da.
Płynęła rzeczka, szłam brzegiem i patrzyłam w nurt, a w wodzie coś błyskało czasem i były to piękne momenty w grze Młodego. Czasem rybka, czasem złota a czasem pazłotko po cukierku. Raz czy dwa nakrętka od butelki. Raz chyba jakaś moneta, nie zdążyłam zauważyć nominału.

Na szczęście Chińczycy nie mają imperatywu używania Yamahy, tak jak Japończycy.

Niedawno słuchałam P-F śpiewanego przez chór anielski, więc ...

Nie Yamaha, nie Japończyk, a gra jak pijany samuraj. Chodzi mi o tą agresywną końcówkę Poloneza - Fantazji.

a to była etruska moneta przywieziona przez rzymskiego żołnierza, który znalazł ją w strumyku ... jak nie zauważyłaś to mogło tak być  :)

podobal mi sie ten Cheng ZHANG

Good timing

Nie gra idealnie. Nawet z duzymi bledami, ale i tak lubie jego temperament (Zhang)

a ja mam takie przemyślenie, że dzisiaj jest chiński (kanadyjski) dzień,
może tak nie doceniliście, ale  Zi Xu ...jak to napisać? zagrał ... niebiańsko?
Jego wizja Poloneza-fantazji As-dur op. 61 zostanie ze mną na bardzo długo
inny świat, lepszy świat

Scherzo - za wyjatkiem w zasadzie bardzo dobrej kody - mechaniczne, ba, ciut metronomiczne nawet.

Nie powiem, charyzmę w sobie ten facet ma. Po krwotoku z nosa, kilka dni temu, grał IMO trochę ciekawiej.

Jeszcze niesluchalem Zi Xu.
Bardzo podobal mi sie w 1 etapie

Walc z wielkim rozmachem. Zhang mógłby go grać na kongresie wiedeńskim (gdyby nie to, że Chopin miał wtedy 5 lat).

Teraz spodziewam sie niezlego wykopu w Polonezie Zhanga.
Facio nie jest intelektualny, lecz emocjonalny. Czuje male podobienstwo do siebie.

dobre :D

Polonez zagrany energetycznie (aż pot się lał na klawiaturę), ale bez niweczenia brzmień pogłosem, nie przeszarżowany, nie przegoniony, trochę gorzej w części lirycznej.

Forte, fortissimo, a tu nic nie brzeczy!

Steinway, love u.

Annie Zhou 

(Kanada)

    Walc As-dur op. 34 nr 1
    Etiuda cis-moll op. 25 nr 7
    Ballada f-moll op. 52
    Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22

Nieintelektualny, nie mylić z nieinteligentny.

Mnie chodzą po głowie po jego występie 2 słowa:  czas (kontroluje go w sposób doskonały) i emocje (których czasem nie kontroluje). Paradoks?

ZHOU
Zwierz przy klawiaturze. Totalnie w innym swiecie. Skupiona na maksa. Troche "Pushy".

Polonez As-dur op. 53 jest chyba bardziej "męski" w charakterze ;)
Dziewczyny wybierają go znacznie rzadziej.

Cheng Zhang, Chiny. Mam zagwozdkę. Nie wyczuwam u niego proporcji między autentycznością a manierą. Spróbuję wziąć jego grę za dobrą etruską monetę wyłowioną przez rzymskiego żołnierza ze strumyka. Dopiszę go do zielonej listy, co mi szkodzi. Miałam dopiero 15 nazwisk. Patrzyłam uważnie na jego grę i przebijała mi jakaś wystudiowana poza z jednej strony, ale z drugiej przebijały się mocno tłumione oznaki ciekawego szaleństwa.

W każdym razie on wydawał się być niezmiernie zadowolony ze swojego wykonania.

Zhou, teraz było dość mainstreamowo, solidnie, choć bez zachwytu. Ale już Ballada powinna być piękna.

Zdecydowanie od As-dura wolę fis-molla  ;)

A ja cały czas bawię się w wyliczanie pewniaków do 3etapu. 3Koreańczyków 3 Chińczyków 4 z USA 2 Kanadyjczyków Brytyjczyk Francuz Łotysz po 2 Rosjan i Japończyków - bo zastanawiam się czy będzie miejsce dla naszych - żeby choć dwóch weszło

Książek i Mikołajczyk, wejdą :)

Annie ZHOU (Canada) - 3 etap

Jak tak mówisz Beatko -to mnie uspokoiłaś- dzięki  ;)

Oby nie, to już wolę waląca Alexię od tej nudy.

Zdania o Kanadyjce (ta, jasne ;)) nie zmieniam. Świetnie przygotowana, wiernie odwzorujaca tekst, ale brakuje jakiegoś wyjatkowego, indywidualnego rysu. Nie rozpoznałbym na płycie, że tą balladę wykonuje właśnie ona.

Jednocześnie to jedna z bardzo nielicznych osób, która nie forsuje dźwiekiem na Yamasze. Za to szacunek - da się!

Mam wrażenie po tym etapie, że utworu Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22 nie da się zepsuć, co wykonanie to majstersztyk lub prawie.

Mnie też bardzo się podoba ten Polonez

Kanada? Da, da..
Ale z Azji do Kanady od strony Alaski bliziuteńko, może to właśnie taki przypadek.

Macie też wrażenie, że prawie wszystkie utwory są grane przez Zhou bardzo podobnym rodzajem dźwięku? Brakuje opalizowania, cieniowania barwy.

Może się mylę - TV trochę go zniekształca

Ten kontrast tragicznego poloneza i idyllicznego mazurka w trio jest nieziemski!

Do moich najbardziej ulubionych polonezów należy bez wątpienia także ten w finale Wariacji na temat Là ci darem la mano :)

Taka dokładność w brawurowym finale Poloneza - napiszę po semikanadyjsku: chapeau bas!!

Yike (Tony) Yang - fajny chłopak. Ma pomysły, ale lewa ręka do gruntownego treningu.  W polonezie - w środkowym fragmencie kiedy grał rozpiętą ręką - ojojoj.  A z drugiej strony miejscami rozsypujący się kryształ dźwięków. Dziewczynka Annie - dużo wrażliwości, ale bardziej wrażliwości dziecka niż kobiety, więc dla mnie - za mało głębi. Dwóch ostatnich pań już chyba nie wysłucham, bo pędzę na trening. Wieczorem zamelduję się na typowaniu kandydatów do III etapu.

Zhou
Znam ludzi, ktorzy nudza sie przy wariacjach Goldbergowskich Bacha
Ago, nie bede nawet staral sie Ciebie przekonywac.
Masz swoja nude i tyle.
Ja sie nie nudzilem nawet na sekunde.
Podobala mi sie jej absolutna koncentracja - nirwana.
Jej wystep odebralem w calosci jak agorytm w matematyce

Soo Jung ANN
Rewelacyjna technika palcowa. Mocna i czysta jak krysztal z domieszka szybkosci.
Ogolnie ladna uroda tez (swietny makijaz podkreslajcy skosne oczy - b. mi sie podoba)

W polonezie niektóre frazy są trochę neurotyczne, szarpane. Dziewczyna stawia na dramatyzm, napięcie bliższe fantazji czy balladzie. Lubię i takie podejście do fis-molla.

Racja, fajny make up, oglądajmy ją dalej ;)

Makeup gustowny, acz nie tylko za to ją cenimy ;D

Czy to ona się uczy w Mozarteum?

Bart i Pat - oficjalni wizażyści K. Sz. :D
Ale zgadzam się z Wami - umie podkreślić swoją urodę :)

Tak, a w dodatku robi doktorat na Royal Irish Academy of Music :)

Jak i Miyako, teraz.

Czemu ja jej kibicuję ;)

O, i to dopiero zachwyca:))

Last but not least... Potrzymajcie jeszcze kciuki za ostatnią z bydgoszczanek  :D

Nocturne in F sharp major Op. 15 No. 2
Ballade in G minor Op. 23
Waltz in A flat major Op. 42
Polonaises Op. 26
No. 1 in C sharp minor
No. 2 in E flat minor
Mazurka in A minor (Gaillard) Dbop. 42A

Jacy tam wizazyscie.
Znawcy dobrego wina, koni i pieknych kobiet.

Wein, Weib und Gesang :D

Eu aş spune că înainte de toate sunteţi cunoscători ai muzicii bune :)

Ehh, stres, STRES! Czy to wspólny mianownik dla artystów z Polski/Bydgoszczy?

Jej uderzenie w klawisz jest piękne, bardzo subtelne, pełne wdzięku. Fraza miejscami nawet zachwyca.

Za 5 lat będzie lepiej. Wino też wtedy bardziej zasmakuje...

Bardzo, bardzo podobają mi się polonezy z op. 26. Fantastycznie uwypuklony jest ich rys bohatersko-patriotyczny, środki techniczne całkowicie podporządkowane interpretacji.

Ale będzie mi jej szkoda...

PS. Myślę, że Miyako jest pół-Polką, nie tylko z racji takiego wykonania polonezów, ale i pochodzenia.

Miyako jest rodowitą Japonką, tym nie mniej jest w jej urodzie coś bardzo pięknie swojskiego ;)

Mnie także urzekła subtelność gry Miyako :)

Zgadzam się z Patem - wygląda na pół-Europejkę :)

jestem całkowicie uodporniony na szaleństwa ...nie, nie uczestników, szaleństwa jury
wcale się nie zdziwię jak zielona kartka (jeśli dobrze zrozumiałem sens jej istnienia) będzie poszatkowana

wielu uczestników II etapu mi się podobało (znakomita większość - nie wszystkich udało mi się słuchać)
dwukrotnie podczas II etapu doświadczyłem czegoś "ponad"
w Andante spianato i Wielkim Polonezie Es-dur op. 22 granym przez Kate Liu
i dzisiaj w Polonez-fantazja As-dur op. 61 kreowanym przez Zi Xu

ps. zwróciliście uwagę, że po ostatnich akordach Poloneza op. 61 jeden z krytyków muzycznych komentujących konkurs dla II pr. PR krzyknął na głos na sali BRAWO! Dobrze to było słychać. Jak dla mnie najlepszy dotąd moment konkursu, Chopin pogodzony z odejściem, afirmujący życie, żegnający życie, miłość
(ale będziecie zdziwieni, to jest coś zupełnie innego niż się spodziewacie, i jeszcze jedno, gdyby nie ten okrzyk Brawo, nie doceniłbym tego najpiękniejszego kwiatu, podeptałbym go, dlatego najszczersza wdzięczność dla człowieka, który pokazał mi na czym polega inteligencja tej kreacji)

odkryłem coś strasznego!
próbowałem odsłuchać raz jeszcze występ Zi Xu na stronie internetowej Konkursu

błagam! nie róbcie tego, jakość dźwięku, która tam jest, to jest jakiś KOSZMAR!!!
w dodatku ktoś ingerował w dźwięk (bardzo nieudanie), okrzyk brawo został wycięty,
mam ten występ nagrany na dekoderze i dźwięk z dekoderu jest nieporównywalnie inny
- naturalny, piękny

proszę, nie słuchajcie na stronach konkursu, bo to jest zbrodnia na Chopinie
 

A z kolei na YT pierwsza część występu Zi Xu jest uchapana:( Na szczęśliwie ocalał właśni ostatni Polonez-Fantazja.

idą już :D :o

wyniki! na żywo w II Pr. PR

I na You Tube :)

No moi faworyci są i 3 naszych  :)

Nie ma Wiercińskiego, jestem OBURZONY.

List of the participants of the third round:

Mr Luigi Carroccia (Italy)
Ms Galina Chistiakova (Russia)
Mr Seong-Jin Cho (South Korea)
Mr Chi Ho Han (South Korea)
Mr Aljoša Jurinić (Croatia)
Ms Su Yeon Kim (South Korea)
Ms Dinara Klinton (Ukraine)
Ms Aimi Kobayashi (Japan)
Mr Marek Kozák (Czech Republic)
Mr Łukasz Krupiński (Poland)
Mr Krzysztof Książek (Poland)
Ms Kate Liu (United States)
Mr Eric Lu (United States)
Mr Szymon Nehring (Poland)
Mr Georgijs Osokins (Latvia)
Mr Charles Richard-Hamelin (Canada)
Mr Dmitry Shishkin (Russia)
Mr Alexei Tartakovsky (United States)
Mr Zi Xu (China)
Mr Yike (Tony) Yang (Canada)

Nie ma kilku naprawdę porządnych nazwisk. Zabolało.

Nie ma Hansena. Kogo jeszcze nie ma?

Nie ma dzisiejszych dziewczyn.

Piotrka  :-( i Juliana.

Nie ma Michała. Szkoda.

Najbardziej cieszą mnie:

Mr Luigi Carroccia (Italy)
Mr Krzysztof Książek (Poland)
Ms Kate Liu (United States)
Mr Szymon Nehring (Poland)
Mr Georgijs Osokins (Latvia) <3 ;)

Spodziewałem się tego. Gdzie oni mają oczy (i uszy ;))

jeśli dobrze zrozumiałem (bo łamali języki) to Zi Xu jest!!!
Marek Kozak Czechy jest,
Kate Liu jest
i nawet Szymon Nehring jest,

ja jestem kontent

postanowienie na III etap, zrozumieć o co chodzi w grze Hamelina (bo ja tam słyszałem chwilami nawet jazz)

nawet Dmitry Shishkin jest

moi wszyscy  :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D są!

Z jednej strony kilku zabrakło. Z drugiej - kiedy po kolei sprawdzałam Wasze typowania, wyszło na to, że ulubieńcy wszystkich znaleźli się na liście:) Więc w sumie jest sprawiedliwie :D Choć pewnie i każdemu w sercu jeszcze kogoś zabrakło :'(

Oczywiście trochę przerysowuję, cieszę się choćby z dalszego słuchania tych, których wymieniła Kasia.

Chociaż brak niektórych jest dla mnie niezrozumiały.

Ocaliliśmy Krzysztofa i Szymona. I doszedł jeszcze Łukasz, którego szanse zdawały mi się mniejsze. Z tego bardzo się cieszę. I z kilku moich ulubieńców, których dalej posłucham.

Mnie cieszą najbardziej Richard Hamelin, Luigi Carrocia, Seong-Jin Cho, Krzysiu Książek, Kate Liu, Szymek Nehring i Zi Xu.

Osokisa i Dinarę  - posłucham, może docenię.

Dla mnie - prócz naszych chłopców (zwłaszcza Szymona i Krzysia), Seong-Jin, Aimi, Eric, Osokins, Hamelin, Tartakowski, Zi Xu :)) A, cieszy mnie i Yike Yang :) I Kate Liu :)

Oczywiście mam też nadzieję, że i pozostali zachwycą mnie w dalszej części swoimi wykonaniami.

Chyba jutro posłucham jeszcze raz mazurków Książka, które mnie tak zadziwiły.

Wszyscy przecież są świetnymi pianistami. Po prostu żal, jeśli kogoś polubiło się bardziej. Żal mi Piotra i Andrzeja. I Chao Wanga:(

a pamiętacie 16-latkę z 1 etapu? mam nadzieję, że Ci, którzy nie poszli teraz dalej dobrze zrozumieją, że to ich w niczym nie przekreśla,
Szymon poszedł dalej, Piotr nie, a przecież Piotr grał bardzo solidnie cóż, obowiązują reguły konkursu i zwycięzca jest tylko jeden
wielkie podziękowania i ukłony dla wszystkich,
Jeśli dobrze pamiętam (ale mogę się mylić) to Wunder w 2005r, też odpadł po I etapie. 

Odwaleni niesprawiedliwie, bo bez ukladow

OLOF HANSEN
SOO JUNG ANN
JINHYUNG PARK
ANNIE ZHOU
PIOTR NOWAK
QI KONG
ARSENY TARASEVICH-NIKOLAEV

Chyba mam juz ten konkurs i calego Chopina w de.

Dlaczego preferujemy technike z lokcia.
Dlaczego preferujemy widelkowcow dynamicznych.
Dlaczego nie czujemy rytmu.
Dlaczego odrzucamy co nowe
Dlaczego nie lubimy ryzykantow
Dlaczego lubimy ciezka, okragla, krowiasta gre
Dlaczego nie lubimy, jak ktos jest zwrotny i szybki
Dlaczego nie chloniemy utworu w calosci
Dlaczego przypieprzamy sie do malutkich bledow

No ale Nikolaev, wnuk słynnej pianistki, może zaprzeczać Twojej hipotezie, Bart.

Przyznasz jednak, że przeszło też kilku wspaniałych.

O, Bartek mi przypomniał, że bardzo mi też będzie żal Qi Konga:(  Wszyscy, których wymieniłeś, Bartku, są wspaniali. Ale od początku było wiadomo, że będą takie chwile, i tacy świetni i lubiani, którzy odchodzą, i nie zawsze jest jasne, dlaczego :'( 

Konkurs jest okrutny, jak powiedziała pani Zydroń. Widać było, że jest jej przykro, kiedy przemawiała do tych, którzy musieli odejść. Musiała pożegnać także kilku swoich uczniów. A wszyscy jurorzy musieli osiągnąć konsensus.

Tartakowski tak, Ullmann nie. Pamiętamy ich z dzisiejszych porannych przesłuchań.

Dlaczego? Większość z nas, również komentatorzy, spodziewali się, jeśli już, odwrotnego werdyktu. Jakie argumenty przemawiają za Amerykaninem?

Hamelin zagra w finale koncert f-moll!

Nikt, z jednym wyjątkiem, nie wygrał konkursu f-mollem...

Przy okazji, występ Hamelina w II etapie był nieco rozczarowujący, zwłaszcza na początku. Odsluchalem w nocy powtórkę, Polonez-Fantazja z pewnością nie z tych najlepszych na konkursie.

Mnie zupełnie nie przekonała w II etapie Dinara Klinton. Ale była dobra w I etapie. A z drugiej strony, patrząc na tę listę, kogo mielibyśmy odrzucić, żeby zmieścić wszystkich tych, których wymienił Bartek? Zawsze pozostaną takie kontrowersje. Komuś Tartakowski wydał się o włos lepszy od Ullmana, i ten się już nie zmieścił.
Ale Ty przecież nie chciałeś się Ullmanem zachwycać ;)


Najlepszy Polonez-Fantazję zagrał pewnie Zi Xu :)
(muszę uważać, coś mi się zafiksowało i uparcie piszę go na odwrót :D)

przestałem przejmować się jurorami po werdykcie, że Adwiejewa wygra konkurs kosztem Wundera
w tym roku nie dam się zranić
Kozaka nie będzie w III etapie? ok,
Charlesa Richarda-Hamelina nie będzie w III etapie? ok,
ale on akurat będzie, i będzie grał w finale, będzie nawet jeśli wszystko sknoci, dlaczego mnie to nie dziwi?

a ja w sklepie kupię płytę Kozaka, i Wundera  :D

i jeżeli jeszcze możecie weźcie sobie autografy Kanadyjczyka
weźcie, bo za tydzień się do niego nie dopchacie

Brak Szymanowskiego mnie zaskoczył, podobnie jak Zhou, która naprawdę mnie oczarowała połączeniem intelektu i uczuciowości w swoich interpretacjach. Faktem pozostaje, że jury miało naprawdę trudne zadanie przy tak dobrym i zbliżonym poziomie. Poza wspomnianymi wszystkie moje pewniaki przeszły dalej.

Casablanca, przecież Kozak przeszedł...

Oprocz Dinary Klinton, nie przekonala mnie Aimi Kobayashi, Yike (Tony) Yang i Marek Kozák.

ale to chodziło o takie równanie "Kozak = utalentowany pianista, za Kozak (x) podstaw kogoś kto cię w grze przekonuje"
po prostu ten konkurs to jest machina, która zrówna z ziemią każdą wrażliwość
patrzą na wszystko, co działo się przed konkursem i na to, czy człowiek uniesie ciężar sukcesu
muzyka jest jedną z pochodnych
wybaczcie brutalność mojej wypowiedzi, ale wydaje mi się, że to zrozumiałem

to dlatego fenomenalnie czująca muzykę Chopina, świetnie przygotowana 16-latka została zmielona przez machinę konkursu po I etapie
 

może trochę przedwcześnie, ale zaryzykuję i postawię tezę, że Charles Richard-Hamelin wygra tegoroczny konkurs
(on nie jest moim faworytem)
ma wszystko co potrzeba

bartus, dwa słowa dot. Kozaka
kiedy grał nie zwróciłem na niego uwagi,
na drugi dzień myślałem tylko o nim i prostocie w jego grze
grał pięknie, zupełnie bez fajerwerków
pięknie, aż tyle i tylko tyle

dzisiaj gdyby nie intelekt krytyka muzycznego, który dokładnie omówił dlaczego Zi Xu grał genialnie
zupełnie bym Chińczyka zgubił,
wróciłem do domu już przygotowany i naprawdę odczułem ciarki słuchając na słuchawkach z odtworzenia
podkreślam, słuchałem już przygotowany

ludzie, bardzo dużo mogą nam dać

(trzeba brać  :D)

Mnie Aimi akurat przekonała, choć to jest rzecz jasna jedynie przekonanie laika :)
Przyznaję, że nie zdążyłam posłuchać Kozaka. Nie dało się posłuchać wszystkich:( Chociaż jakoś mnie nie porwał w I etapie; ale niektórym z nas się podobał.
Yike młodziutki bardzo i na pewno nie do końca jeszcze ukształtowany i wyedukowany. Ale ma w sobie nieprawdopodobny potencjał. Pewnie to zafascynowało jury i są ciekawi, co jeszcze potrafi pokazać. Z drugiej strony, można argumentować, że taki potencjał miała również Schwamova... Grupa ludzi o różnych upodobaniach i szkołach ma razem dokonać selekcji kandydatów, pośród których są i ich uczniowie, i uczniowie ich uczniów... (itp. itd.;))), a ich samych także łączą i dzielą różne niewiadome nam powiązania... Można sobie wyobrazić, co tam się działo... albo i nie można... Widzimy tylko efekt.

dokładnie tak

Boli, fizycznie, mocno. Olof. Auć! Szkoda, że to Requiem nie dzisiaj, bym poszła  :( :'(

Farawell, miss Iza, farewell!

 :(

Słuchajcie, każdy z nas chyba po tym etapie "stracił" kogoś dla niego wyjątkowego spośród uczestników.
Zróbmy coś dla nich. Niech każdy znajdzie profil takiego uczestnika na Facebooku czy gdzie może i napisze pianiście, któremu nie dane było awansować dalej, kilka ciepłych słów. Oni na pewno przeżywają wyniki. Niech wiedzą, że ktoś na nich zwrócił uwagę, że komuś się spodobała ich gra. Niech wywiozą stąd dobre wspomnienia i wiedzą, że ich występ tu miał sens.
Ja napisałem do Annie Zhou (https://www.facebook.com/pianistannie?fref=ts), bo naprawdę podobał mi się jej występ.

Niebieskooki
Dobry pomysl, tylko nie wiem jak sie tam wysyla wiadomosc.
Wiem, ze trzeba sie zalogowac i co dalej.
Czy kazdy zalogowany moze zostawic wiadomosc.

Bartku, to zależy od ustawień prywatności. Na górze strony masz zdjęcie użytkownika i zdjęcie w tle. Tam (w prawym dolnym rogu zdjęcia w tle) jest też przycisk "Wiadomość" (obok kilku innych). Naciskasz go, w wyskakujące okienko wpisujesz wiadomość i klikasz "Wyślij". Żadnej filozofii.
Żeby napisać na osi czasu danej osoby, raczej trzeba ją mieć w znajomych, ale prywatną wiadomość w większości wypadków wyślesz bez tego.

Ja jestem za tym aby ufundować nagrodę od "Kuriera" dla ulubionego pianisty, który nie przeszedł do III etapu. Możnaby się złożyć po jakieś 100zł i kupić pamiątkę - co wy na to?
Głosujmy na 3 kandydatów. Moje głosy:
Qi Kong 3pkt
Anni zhou 2 pkt
Olof Hansen 1pkt

Jeszcze raz moje głosowanie - po przeglądnięciu moich "notatek":
Qi Kong 3 pkt
Jinhyung Park 2 pkt
Alexander Ullman 1pkt

Udało mi się wytypować Polaków z 100%ową skutecznością :) Miałem wielkie obawy o Szymona Nehringa, ale nie będę już się powtarzał dlaczego. Istotne, że Szymon znalazł się w III. etapie, przez co wciąż uważam go za głównego faworyta do wygranej.
Szymon gra w sposób unikalny - nikt inny z uczestników nie dorównuje mu pod względem tworzenia nastroju i wykrzesywaniu z Chopina tego, co w mojej ocenie Kompozytor chciał przekazać w aspekcie muzycznym i ezoterycznym. Arcyciekawa prezentacja.

Mam uwagę co do werdyktu. Trochę podejrzanie wygląda rozkład uczestników w zależności od kraju, jaki reprezentują. Wychodzi na to, że panuje jakaś niepisana zasada, iż w kolejnych etapach maksymalna liczba pianistów z jednego państwa nie może przekroczyć pewnej liczby. W przypadku ostatniego werdyktu Jury, tą liczbą jest 3. USA, Korea Południowa i Polska - max. po trzy osoby z każdego.... ale dlaczego nie 4?

Czyżby Jury kierowało się czymś innym niż oceną walorów muzycznych? Niestety wszystko na to wskazuje :(

Jak to naprawić? Ano w prosty sposób: po każdym występie następuje 10 min przerwa i juror przypisuje punkty, wypełnia listę, zakleja, pieczętuje. Po ostatnim występie Jury udaje się do sejfu, w który przechowywane są koperty. Sekretarz Jury zlicza głosy i podaje do wiadomości Jury. W kwestiach spornych (taka sama ilość punktów) Jury może dyskutować i głosować. W międzyczasie wyniki są ponownie sprawdzane. Po godzinie ich treść podaje się do publicznej wiadomości.

Też o tym pomyślałem! Chyba, że poczekamy na rozstrzygnięcia po III etapie?

Dziś glosowalbym na Hansena lub Wiercińskiego.

Pomysł Bodka jest bardzo dobry, ale Pata jeszcze lepszy IMHO ;)

Ale nadal nie jestem pewna, czy dojdziemy do konsensusu ;)
Ja osobiście głosowałabym za Jinhyungiem Parkiem i Andrzejem Wiercińskim.

Olof Hansen to niestety nie moja bajka :-\ A przecież frankofilka ze mnie par excellence :D

Nic na to nie wskazuje. Mówi Ci coś słowo "przypadek" lub wyrażenie "tak wyszło"? Tego typu sposób rozumowania jest nieco paranoidalny i rodzi nic więcej poza teoriami spiskowymi.



Zły pomysł. Często, zwłaszcza na początku przesłuchań wielką rolę gra relatywność i porównanie wykonań, dlatego musi być możliwość korekcji punktacji.

No właśnie, nieco problematyczne będzie pewnie wytypowanie laureata nagrody KSz - decydujemy się na głosowanie, czy też na konsensus (jednogłośność), oto jest pytanie ;)

Może po III etapie wątpliwości będzie mniej? Zawsze możemy wrócić do nazwisk z II etapu. Poza tym, Bodku, myślę, że warto poruszyć ten temat na osobnym wątku.

Jaki to przypadek? Przypadek byłby, gdyby wszyscy Polacy startujący w konkursie zakwalifikowali się do finału. Realia są takie, że w Konkursie mamy teraz 3 Polaków.Przypadki sa możliwe, ale nie w tym Konkursie.
Zakładam się, że do finału wejdzie dwóch Polaków, bo jeden "musi odpaść". W finale nie będzie żadnej sytuacji typu "3 osoby z jednego kraju".


A to czemu? Nie rozumiem. Kto powiedział, że ktoś musi zdobyć pierwszą nagrodę? Kto powiedział, że do kolejnych etapów ma wchodzić maksymalna liczba uczestników?

Tu nie chodzi o porównywanie poszczególnych wykonań, tylko o porównywanie poszczególnych wykonań do zapisu nutowego i subiektywnych odczuć, jakie wzbudza dany utwór Chopina.

Daleko do myślenia o spiskowych teoriach, to tylko proza życia i znajomość realiów negocjacji ;) W naturalny sposób nasuwa się logiczne wnioskowanie, że może pojawiać się jeśli nawet nie wysunięte wprost, to jakoś milcząco przyjmowane założenie, że "tego możecie stracić, bo macie już tylu a tylu, a on tego nie może odpuścić, bo ma tylko jednego", na równi z targami wymiennymi pod hasłem "jeśli przepuścicie nam Iksa, to my nie utrącimy wam Igreka". I to niekoniecznie w związku z bezwzględnymi wartościami różnic w jakości Ygreka i Iksa. Jury, jak i reszta śmiertelników, ma narodowość, afiliację, sympatie i towarzyskie układy. Co oczywiście rozpatrujemy w sytuacji, gdy ogólny poziom jest wysoki i zbliżony. Gdy Iks i Igrek są równie dobrzy, w grę zaczynają wchodzić inne czynniki, powiedzmy "pozamerytoryczne":) A w takim konkursie jak nasz precyzyjne odważenie i odmierzenie tego, czego szukamy jest niezmiernie - właśnie - subiektywne i ulotne. Jak zmierzyć "procent Szopena w Szopenie"? Jeden uzna, że idealnie oddaje go Iks, drugi da głowę za Igreka. Ale kolega jurora preferującego Iksa poparł w innym konkursie jego kandydata - i teraz to mu się przyda... Takie gry i zabawy towarzyskie poznałam z opowieści o codzienności najniższego ogniwa w łańcuchu muzycznych ocen i selekcji - szkoły muzycznej;))

Zgadzam się z Asią :)

Pamiętajmy jeszcze, że w 2010 było w III etapie 6 Rosjan lub - jak kto woli - 5,5 (casus Lukasa Geniušasa ;)), a do finału dopuszczono aż 5 z nich.

 :) A gdybyśmy mieli pociągnąć tę Bodka "regułę trójek", można by zauważyć, że i Rosjan zasadniczo przeszła trójka, ewentualnie 2,5 - licząc za połówkę Alexeia Tartakovsky'ego/Aleksieja Tartakowskiego ;)

No właśnie; oni zapewne w odczuciu jury na to zasługiwali, niezależnie od innych sympatii i układów. Dziś i my na ogół nie mamy jednego mocnego "swojego" kandydata, choć wtedy dzieliliśmy się dość łatwo na quasi-szalikowe ekipy fanów;))) Nastąpił wysyp talentów, klęska urodzaju:))
Założę się, że im też było autentycznie żal wielu z tych odrzuconych.   

Tak, ale Lucas faktycznie reprezentował wówczas także Rosję - w tym roku nie ma reprezentacji podwójnych, choć w przypadku Amerykanów czy Kanadyjczyków skojarzenie nasuwa się samo ;) Mielibyśmy zatem, idąc tym tokiem myślenia, najliczniejszą na III etapie grupę chińską.

 :) Fakt, Alexei nie reprezentuje Rosji - choć trochę się z nią kojarzy, jeśli się weźmie pod uwagę, że urodził się w Moskwie. Ale z drugiej strony wyjechał na tyle wcześnie, że  to raczej też się nie liczy, nie zdążył też tam odebrać żadnej muzycznej edukacji. A Amerykanie są z gruntu i założenia wieloetniczni. Zatem mamy dwójkę Rosjan, co nie obala teorii Bodka w kwestii maksymalnej liczby uczestników w wyrównanej stawce kandydatów ;) :D

Oj nie wiem, czy ta lista  pasuje akurat do uczestników III etapu. Piotr Nowak nie przeszedł mimo tego, że jako jedyny spośród Polaków był uczniem przewodniczącej jury. Z kolei wprawdzie Eric Lu i Zi Xu mieli "swoich" w jury, ale niemal wszyscy doceniliśmy ich grę. Pozostali swoich mistrzów w jury nie mieli. Oczywiście nie jestem aż tak naiwna, by sądzić, że nie można wywrzeć wpływu na wynik konkursu inaczej niż tylko poprzez zasiadanie w jury, ale z kolei mówienie o tym, że ci, którzy przeszli to wyłącznie osoby "z układu", to brak szacunku dla ich talentu i ogromnej pracy jaką wykonali. Wielu z nas wymieniło dużą część tych, którzy poszli dalej a z kolei negowaliśmy dalszy udział tych, którzy faktycznie odpadli. Czy to oznacza, że my też oceniliśmy ich, bo kierowaliśmy się względami pozamuzycznymi?  

Pod moim sformouwaniem "tak wyszło" mieści się tysiącę ròżnych czynników, mniej lub bardziej związanych z muzyką, które w mniej lub bardziej świadomy sposób mają wpływ na decyzję każdego jurora. Trzeba pamiętać, że rezultat jury w żaden sposób nie jest, nie będzie i nie ma być obiektywny, oparty na mierzalnych ocenach. Werdykt jury to rezultat kompilacji subiektywnych ocen, i tyle. A wartość merytoryczna i artystyczna tych subiektywnych ocen o tyle wyższa, im bardziej kompetentne mamy jury. A mamy kompetentne jury, trudno o bardziej.
Owszem, "gierki" się zdarzają - vide ostatnie przewały Futsonga, Harasiewicza czy Entremonta. Ale uważam, że one są porywami jakiegoś butnego egoizmu danego jurora, a nie efektem zmowy czy ukartowania.

Bartus - co Ty możesz wiedzieć o układach? Jak wytłumaczysz wykoszenie prawie całej klasy pani Popowej?

A co z moim pomysłem nagrody dla najbardziej pokrzywdzonego? Wybór byłby demokratyczny - każdy podaje 3 osoby i zliczymy punkty. Ja podałem już swoje

Fakt. Po prostu w sytuacji, gdy tak wielu ich było - świetnych, pięknie grających, ciekawych - wszyscy na to zasługujący fizycznie nie mogli się zmieścić w ściśle określonych liczbowych ramach. Można się chyba zgodzić, że jacy by nie byli - żywi, niedoskonali ludzie - jurorzy są godnymi reprezentantami muzyki i Chopina. Trudno byłoby znaleźć lepszych. Każdy z nich dokonał wyboru - ich wybory zderzyły się ze sobą - i wyszło jak wyszło. Faktem też jest, że wszystkie kandydatury znalazły się na naszych własnych listach - każda na którejś z nich;))

W tej sprawie, Bodku, pisałem kilka postów wcześniej ;)

nie posłuchałem Olofa Hansena i Qi Konga, dużo straciłem?

Wybór ewentualnego kandydata - nie widzę problemu. Ale co dalej? Kto kupi pamiątkę? Jaką pamiątkę? Jaki masz pomysł na to, jak nasza nagroda miałaby trafić do rąk ulubionego? O ile dwie pierwsze kwestie pewnie da się rozwiązać, o tyle szczerze mówiąc, nie widzę dobrego rozwiązania ostatniego z problemów. Zakładam, że może wygrać ktoś, kto wyjechał po II etapie, nie jest naszym rodakiem i nie bywa w Polsce.

Po ogłoszeniu wyników mam dość ambiwalentne odczucia - zresztą można było przypuszczać, że tak właśnie będzie.

Oczywiście przeszli nasi absolutni faworyci, w końcu nie możemy sądzić, że nasza - bardziej czy mniej profesjonalna - percepcja muzyki Chopina będzie radykalnie odbiegać od ocen jurorów. Z drugiej strony, mam wrażenie, że z uwagi na zupełnie ponadprzeciętny poziom konkursu, co najmniej 30 uczestników możemy uznać za, w większym bądź mniejszym stopniu, ukształtowanych i ciekawych pianistów, godnych międzynarodowej kariery i zaprezentowania się szerokiej publiczności. Ja z pewnością będę starał się śledzić artystyczne poczynania wielu, także tych, którzy odpadli już wczoraj bądź odpadną (pewnie ku mojemu rozgoryczeniu) za kilka dni.

Pewien sukces zatem został już przez nich osiągnięty - zwrócili naszą uwagę. Niestety jednak, niewątpliwie prawdą jest to, o czym pisze Bart i co przypuszcza wielu z nas - międzynarodowa kariera jest niezwykle trudna, czasem wręcz niemożliwa bez koneksji, rodzinnych czy biznesowych afiliacji, wsparcia tych, którzy mają coś do powiedzenia w branży. Life is cruel.

Spójrzmy na wczorajszy werdykt. W przypadku kilku uczestników ośmielę się przypuścić, iż przeważyły totalnie subiektywne opinie (zapewne niewielkiej) większości oceniających. Stawka była wyrównana, kryteria techniczne/merytoryczne, a zatem bardziej obiektywne nie wyłoniłyby dwudziestki. To gusta jurorów zadecydowały o dalszym losie pianistów. Nierzadko bywa, że zdanie publiczności - a zatem nas, tych dzięki którym funkcjonują i uczestnicy, i jurorzy - jako koncertujący pianiści - jest zgoła inne. Vide Pogorelich, Awdjejewa (do niej za chwilę powrócę). Kto wie, co stanie się teraz z tymi znakomitymi artystami, którym nie udało się sprostać ich estetycznym wymaganiom. Nie wierzmy w to, że analiza jurorów jest w cudowny sposób bardziej dogłębna niż niektórych ekspertów, których słyszymy w radio czy telewizji (podkreślam, niektórych  ;)), czy nawet niektórych z nas, choćby tych wykształconych muzycznie. W jury ścierają się różne punkty słyszenia, opinie skrajnie subiektywne, wynikające z pewnych przyzwyczajeń, a nawet uprzedzeń. Nie myślmy, że grono wybitnych pianistów czy pedagogów - tego przecież nie sposób odmówić części jury - a priori ma umiejętność wskazania w czasie konkursu innego wybitnego muzyka. Zweryfikowała to historia. Ponadto obawiam się, że niektórzy obrali sobie za punkt honoru obronę Chopinowskiego idiomu - tylko co on dziś oznacza i - przede wszystkim - czy dla szerszego grona oznacza on to samo...

Wielu z tych, których usłyszeliśmy to pianiści niezwykle wrażliwi - konkursowy stres po prostu ich niszczy. Jednocześnie taki konkurs jest dla wielu być albo nie być.  

Tylko co zrobić, gdy aż tylu ma wielki artystyczny potencjał? Nie mam gotowych rozwiązań. Głosowanie publiczności (bądź choćby jej części) po każdym etapie? Kompromis jak ten obecny - do kolejnego etapu przechodzi dokładnie połowa - nie jest kompromisem...

Obyśmy nie mieli powtórki sprzed 5 lat czyli sytuacji, kiedy "jury postawiło na konkursową średnicę". Wszedłem dziś na stronę internetową Awdjejewej. Koncerty z wybitnymi orkiestrami czy kameralistami to de facto rzadkość w jej kalendarium. Spójrzmy na Trifonova, dającego koncerty w największych salach świata dzięki zwycięstwie w Konkursie im. Czajkowskiego. A przecież mogło być tak samo, gdyby jury oceniło go wyżej w Warszawie. Być może także kariera Wundera czy Geniuszasa potoczyłaby się trochę inaczej (ten ostatni chyba nie brałby ponownie udziału w wielkim konkursie - w tym roku), choć akurat ta dwójka osiągnęła dotychczas więcej niż zwyciężczyni.  

Kilka casusów przepuszczonych do III etapu każe mi przypuszczać, że to "średnicowe" myślenie jury zdaje się powtarzać. Dochodzi do tego tradycyjny zachwyt nad szkołą rosyjską - a nie sądzę, że Rosjanka czy Rosjanin (w przypadku zwycięstwa) mają szansę porwania tłumów czy wywołania zachwytu krytyków, jak kiedyś Argerich czy Pollini. Mamy przecież na Konkursie co najmniej kilka fantastycznych osobowości, które jednak mogą stać się dla pewnych purystów - jurorów wierzących w Chopinowski dogmat, zamkniętych w iluzorycznej twierdzy - nie do strawienia. No ale przecież średnica jest dla Chopina bezpieczniejsza od indywidualności.

Oby przez taką jak przed 5 laty jurorską logikę Konkurs Chopinowski ostatecznie nie spadł do drugiej ligi. W poprzednim stuleciu był przecież najbardziej prestiżowym w historii, dziś wciąż jeszcze umieszcza się go w pierwszej szóstce, choć obawiam się, że werdykt poprzedniej edycji trochę naruszył jego autorytet. Przyznam się, że piszę to z pewną nutą (zabrzmi to górnolotnie) patriotyzmu - pamiętając o moich zawartych wyżej krytycznych słowach dotyczących konkursowej idei.

No, ale nie dzielmy włosa na czworo, oby moje ględzenie nie przełożyło się na tegoroczną rzeczywistość  ;)

Btw - czy ktoś z Państwa orientuje się może, co przytrafiło się Arszenikowi? ;)
Uraz, widoczny na łuku brwiowym, budził spore zaciekawienie, niemniej informacji na ten temat nie podano (albo zdołała mi umknąć).

Przed pięciu laty Jurorzy, typując zwycięzcę, brali pod uwagę jego ustosunkowanie tudzież "rokowania na przyszłość". Idiom Chopinowski miał drugorzędne znaczenie, by nie rzec wręcz: marginalne.

adamie zero.
Przedstaw sie.
http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=4.0

Idźcie w czort z tym dniem przerwy. Czuję się jak narkoman na głodzie...

Ja też; przy poprzedniej przerwie było tak samo.
Strach pomyśleć, co będzie, jak Konkurs się skończy...

Bez tej energii, jaka towarzyszy występom pianistów, czuję się zdezorientowana i pusta. Dobrze, że jutro znów będzie normalnie ;) 

chyba niedużo  :D

Olofa warto obejrzeć (tak właśnie - obejrzeć), bo to uroczy cudak; skojarzenia z Gouldem - nieuniknione ;) Aczkolwiek nie z powodu pianistycznego warsztatu (a szkoda)... 

Osobowość to czy osobliwość?

A mi sie pewne rzeczy kojarza z Thanais  ???

Polecam Wesele Figara na mezzo ;) Wiemy przecież, że Chopin był fanem jego twórcy.

deska klozetowa

To witaj w klubie. Ja tam nie odpuszczam. Słucham na okrągło. Jak być narkomanem czy raczej NARKOPINEM - to na całego. Korzystam z dobrodziejstwa dostępu do wszystkich wykonań i nie dopuszczam do zbyt gwałtownej detoksykacji organizmu. A że można dziś słuchać bez tłukącego się z tyłu głowy myślątka "przejdzie dalej, nie przejdzie", to słucha się jakoś lepiej. Aktualnie Carrocia. 

   

Przesłuchałem sobie wszystkie wykonania Nehringa i nie mam złudzeń - spośród wszystkich 84 uczestników ten pianista jest jedynym, który wykonuje dzieła Chopina w sposób oddający moje wyobrażenie o tym kompozytorze.
Konkurs Chopinowski stał się konkursem recytatorskim. Wszak poziom gry na fortepianie idzie wciąż w górę, ale nie to jest najistotniejsze w realiach, którym poświęcamy ten wątek.

Nehring faworytem. I tak już... - wedle mego uznania - ...wygrał. A co na to Jury? Na pewno jest pod wrażeniem, skoro go przepuścili... Po tej odważnej decyzji widać, że to faworyt.

Profesor Popowa - Zydroń powiedziała dziś, że poziom konkursu był bardzo wysoki i że w całym konkursie nie było ani jednego kandydata, którego wszyscy jednogłośnie by odrzucili. Zastanawiam się jak w takiej stawce jak tegoroczna znaleźliby się nasi faworyci sprzed pięciu lat. Czy byliby w III etapie? Np. taka panna Tysman - do tej pory nie rozumiem jej obecności wśród finalistów. 

No i wracam do tego, co napisałem wcześniej.

Znakomici artyści zostali odrzuceni wskutek bezdusznych zapisów w regulaminie. Gusta i guściki wstrzymały kariery wielu z nich...

IMO, Awdjejewa mogłaby, przy ciut innym jury, odpaść z tegorocznej rywalizacji po II/III etapie.

Btw, uwazam, że każdy uczestnik, który wczoraj odpadł, powinien otrzymać merytoryczne uzasadnienie tej decyzji.

Jeszcze jedna refleksja mi się nasunęła. Otóż za czasów Chopina fortepiany zupełnie inaczej brzmiały niż obecne - tzn. klawisze były cięższe "w dotyku" a pedał damper dodawał oliwy do ognia przy mocnym nacisku na klawiaturę.

Piszę o tym, bo większość pianistów na tegorocznym Konkursie(a także wcześniejszych, długo długo w dal historii) nie potrafiła wydobywać odpowiedniego kontrastu - istotnego dla muzyki Chopina.

Chopin grywał cicho nie dlatego, że nie miał siły lecz dlatego, że dla jego twórczości w kompozycjach i dla jego postrzegania barw - ten instrument był po prostu źle skonstruowany w tych czasach. Bo przecież... po co miałby komponować tak skomplikowany materiał muzyczny? On grał cicho, żeby nie zabić swojej koncepcji.

To samo mówię od kilku dni i nawet chciałem napisać, ale wolałem dla pewności poczekać do nominacji. Awdiejewa już żegnałaby się z konkursem w tej stawce - chociażby po tym, jak pokaleczyła Poloneza As-dur. Nie miałaby prawa awansować. Z drugiej strony, uważam, że jej Sonata b-moll była najlepsza ze wszystkich sonat 5 lat temu...

No właśnie. Prawda jest taka, że zbytnie pociśnięcie forte nawet na Stainwayu powoduje pogłos, który zamazuje dźwięki i niweczy detale, które dadzą się wychwycić tylko przy cichej grze, a decydują o charakterze utworu. Dlatego też Chopin grał raczej kameralnie, a na dużych salach koncertował raczej pod koniec życia tylko dla pieniędzy.

O czyim wykonaniu koncertu d-moll Mozarta mowa?

Mój post z Konkursu Czajkowskiego w 2011 r., Seong Jin Cho w finale wykonał koncert d-moll Mozarta. Zdobył III miejsce i wielu z nas, mimo daniłomanii, zachwycił.

Tak jak w II etapie KCh 2015. Jego sonata b-moll przeszła już do historii.

Prosze Pani.
Stawianie znaku rownosci miedzy "Zasiadaniem w jury"  a  "Ukladami" jest bledne.
Uklady, to nie tylko Juror.
Do "Ukladow" mozemy zaliczyc:
1. Fortepian (szczegolnie nachalna YAMAHA i jej pieniadze)
2. Konsultacje przedkonkursowe (slynne relacje naszych pedagogow z chinskimi i japonskimi pianistami)
3. Producenci plyt (np DG szczegolna uwage zwraca na wyglad wirtuoza)
4. Relacje pomiedzy jurorami i zasada - "Ja Tobie, Ty Mnie" (konkursy swiatowe maja na ogol ten sam zestaw jurorow)

Prosze Pani, tam gdzie jest mowa o pieniadzach (duzych) , mowa o dominacji i wplywach - tam natychmiast pojawia sie "UKLAD"
Jezeli, twierdzi Pani, ze na konkursie nie ma ukladow, to jest pani naiwna (chociaz podkresla pani, ze naiwną nie jest)

Dotychczas czytalem Pani recenzje z uwaga i ciekawoscia. Nie zawsze zgadzalem sie z opinia, ale
napisane uczciwą polszczyzna byly przyjemne dla ucha.
Prosze pozostac przy takim stylu.