Kurier Szafarski

W naszych rozważaniach przeważają utwory i wykonawcy właściwie niemal współcześni - z przestrzeni ostatnich dwustu lat, od wielkich klasyków począwszy. Jednak przecież wiemy, że muzyka klasyczna nie wyłoniła się z pustki, i sięgając wstecz stwierdzamy, że równie piękne i bogate doznania zapewnia nam muzyczny barok, renesans, średniowiecze. Muzyka ogólnie zwana dawną przemawia ostatnio coraz silniejszym głosem. Zajmuje coraz więcej miejsca na estradach i w naszych sercach:) I wymaga też osobnego miejsca na prezentację i dyskusję, są bowiem takie utwory i tacy wykonawcy, dla których trudno by było inaczej znaleźć właściwe i godne miejsce. Oto więc stosowny kącik pro musica antiqua, z całym jej bogactwem barw i odcieni - a ponieważ jest to w dużej mierze muzyka sakralna, aż się prosi o takie miejsce szczególnie w czas świąteczny :)

Na początek proponuję Sonaty Misteryjne (zwane też Różańcowymi) Heinricha Ignaza Franza Bibera, cykl 15 krótkich sonat na skrzypce i basso continuo, zwieńczony passacaglią g-moll. Ukończony został w 1676 r. z inspiracji księcia arcybiskupa Salzburga, który rozwijał na terenie Austrii kult maryjny. Dzieła kontemplują poszczególne tajemnice różańca i zebrane są w 3 grupy - tajemnice radosne, bolesne i chwalebne. Są bardzo wirtuozowskie i cechują się koniecznością ciągłego przestarajania skrzypiec (scordatura). Szokujące, że pozostawały praktycznie nieznane do początku XX w.! Pięknie wysztychowane manuskrypty znajdują się dziś w Monachium  ;)

To znakomity przykład barokowej ekspresji, wyrażającej głęboką pobożność epoki. Medytacja Misteri dolorosi (o del dolore) to wręcz "ekshibicja żalu" - kompozytor dąży do maksymalnej intensyfikacji emocji przy jednoczesnym zachowaniu prostoty i zwięzłości wypowiedzi.

Polecam nagranie Gunara Letzbora (Arcana 1997).

Andrew Manze
http://www.youtube.com/watch?v=k5ai80pyCYg

Stabat mater Vivaldiego, na alt/kontratenor, smyczki i basso continuo, chyba najpiękniejsze - obok arcydzieła Pergolesiego - XVIII-wieczne opracowanie średniowiecznego tekstu.

Sytse Buwalda
http://www.youtube.com/watch?v=zIpbgr9aUEo

Słynne nagranie A. Scholla, gratka dla miłośników głosów kontratenorów (do których ja, szczerze mówiąc, nie należę  ;))
http://www.youtube.com/watch?v=n71JvW4E9Xw

Stabat mater dolorosa
juxta Crucem lacrimosa,
dum pendebat Filius.

Niniejszym deklaruję łapczywą konsumpcję tego wątku ;)

Beatko, tak też myślałem  ;D  Na naszym forum jest, z tego co wiem, całkiem sporo wyznawców muzyki epoki Vivaldiego i Bibera (nazwisko to piszemy tu koniecznie bez e w środku)  ;)

Emma Kirkby, James Bowman, The Academy of Ancient Music, Christopher Hogwood
Stabat Mater, dzieło 26-letniego G. B. Pergolesiego
http://www.youtube.com/watch?v=X23QFnl3dbU

Asiu, dziękuję za otwarcie tego wątku! :)
Tak to jest- gdy zaczyna się przygoda z muzyką klasyczną, zazwyczaj sięgamy po to, co "znane i lubiane", a więc jak wspomniałaś - twórczośc ostatnich dwóch stuleci..
Z czasem jednak apetyt rośnie, chciałoby się dotrzeć do korzeni, odkryć nowe, zapomniane nierzadko ścieżki..
Ta muzyka urzeka swą szlachetną prostotą i harmonią. Właściwymi proporcjami i blaskiem - jak zdefiniował piękno św. Tomasz z Akwinu.  Warto po nią sięgnąć.
Czasem dociera się do niej przypadkowo - tak jak to było ze mną - chciałam koniecznie dowiedzieć się co mnie zatrzymało przy radiu pewnego popołudnia..
To własnie on - zwany polskim Haendlem..Odkryty ostatnio, przemawia znowu coraz mocniejszym głosem.
Będzie obecny na tegorocznej edycji Vratislavii Cantans.
Do posłuchania m.in. z mojego jutubowego ogródka :)
https://www.youtube.com/watch?v=QhajHaH_Aa4

Tegoroczne święta Wielkiej Nocy spędzam w Sandomierzu – jak podają różne materiały źródłowe mieście rodzinnym Mikołaja Gomółki. Była więc okazja obejrzeć kamienicę, w której mieszkał, wysłuchać od pana przewodnika kilku ciekawostek z życia kompozytora, choćby takich, że jako  typowy człowiek Renesansu, oprócz muzyki (kompozycja, śpiew, dyrygentura) zajmował się sądownictwem, próbował szczęścia jako przedsiębiorca, poszukując ze wspólnikami złóż mineralnych, że interesowała go polityka.
Największą dla mnie frajdą była możliwość wysłuchania hejnału, którego jest kompozytorem i który od pięciu stuleci rozbrzmiewa w tym mieście z miejskiego Ratusza każdego południa…

http://youtu.be/0z0vW_KCxHA

A tak poza wszystkim – Sandomierz – miejsce przez wielu kojarzone jedynie z telewizyjnym Ojcem Mateuszem – to naprawdę malowniczo położone w zakolu Wisły piękne zabytkowe miasto, miasto – co tu dużo nie mówić: nie tylko Mikołaja Gomółki, ale i metropolia, w której siedzibę mieli polscy królowie, a zatem miasto królewskie! Warto o tym nie zapominać i przyjechać tam nie jeden raz w odwiedziny….

Dzięki, Doroto, za Twój youtubowy kanał; jest tam wszystko, co lubię  ;)

Alleluja! kojarzy nam się bardziej z Haendlowskim Mesjaszem lub jego oratorium La resurrezione, więc proponuje dzieło zdecydowanie mniej znane - pełne splendoru oratorium Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie (Auferstehung und Himmelfahrt) najbardziej twórczego muzyka wszech czasów Georga Philippa Telemanna (ok. 3000 dzieł! - ich skatalogowaniem zajęli się Martin Ruhnke i Werner Menke, robota godna co najmniej habilitacji 8)).

Wsłuchajmy się, z jakim mistrzowstwem Telemann operuje aparatem orkiestrowym, stosując, jak zauważa jeden z youtubowiczów, sugestywne malarstwo dźwiękowe (Tonmalerei), tak typowe dla dojrzałego, niemieckiego baroku (połowa XVIII w.). Wyraża chyba ten sam splendor, co rokokowa architektura kościółka w bawarskim Wies, zbudowanego przez Dominikusa i Johanna Zimmermannów.

http://www.youtube.com/watch?v=7YUmMompIl8
https://www.youtube.com/watch?v=2bHIrjDYz7E&list=PL8CCC14CAF2256A98

Händel, początek La Resurrezione HWV 47, skomponowanego na rzymską Wielkanoc 1708 r. Co ciekawe, librecista oratorium - Carlo Sigismondo Capece - był poetą nadwornym królowej Marysieńki Sobieskiej. Dzieło zabrzmi w całości w świąteczny poniedziałek na festiwalu Misteria Paschalia - transmisja na antenie Dwójki. Polecam śledzenie festiwalowych koncertów  ;)

Marc Minkowski
http://www.youtube.com/watch?v=uYshH5w4LUA

Również Carl Philipp Emanuel Bach, gdy Mozart kończył 18 lat, wystawił swoje wielkanocne oratorium Auferstehung und Himmelfahrt Jesu, które jest jednym z 3 wielkich dzieł tego gatunku w jego twórczości. Pamiętajmy - w tym roku świętujemy 300. rocznicę urodzin wybitnego syna Jana Sebastiana.

Herreweghe, finał
http://www.youtube.com/watch?v=mM-CO0G89cM

Lansowani w Dwójce od pewnego czasu Les Ambassadeurs pod wodzą Alexisa Kossenki wystąpili na ostatnim poznańskim barok-festiwalu. Na jednym z koncertów oni i Bułgarka Zefira Valova (a właściwie, na odwrót) wykonali kilka dzieł Vivaldiego, wśród nich koncert skrzypcowy RV 208. Jako że siedzę dokładnie za kamerą (na koncertach Kossenki obowiązkowy rząd pierwszy), na klipie z III częścią słyszalne i moje oklaski  8)

https://www.youtube.com/watch?v=s6x8gJpr1eA

Muzyka XVIII-wiecznej Francji, zamknięcie Poznań Baroque 2013:
https://www.youtube.com/watch?v=sEkh00232OA

A propos muzyki dawnej Francji - kto nie zna, niech pozna!  ;)

Jean-Baptiste'a Lully & jedna z najsłynniejszych tragédie lyrique, Atys. Bardzo oryginalna to muzyka, pełna wstawek baletowych czy tanecznych - w końcu wiadomo, opera wystawiona w Paryżu wiąże się nieodłącznie z baletem, tak było do XIX w. Lully był nadwornym muzykiem Ludwika XIV i de facto stworzył narodową operę francuską. Dzięki ogromnym wpływom na dworze Króla-Słońce stał się czołowym muzykiem francuskim XVII w. Współcześni medycy kręcą głową z niedowierzania, gdy przypomina się okoliczności śmierci nadintendanta Ludwika - delikwent trzasnął się bowiem w stopę w czasie jednego z występów dyrygencką laską, co spowodowało zakażenie bakteryjne, gangrenę i zgon.

Les Arts Florissants w Opera Comique. Viva l'Opéra, Vive la France.
http://www.youtube.com/watch?v=bJJeFSi0WXQ

To miło, że wątek Cię przyciągnął, Dorotko:) Zwykle sięgamy z początku po to, co nam najbliższe, najbardziej dostępne. I to najczęściej nawet nie rzeczy najnowsze, ale jakoś najmilszy sercu klasyko-romantyzm:) Choć też wielu z nas "zaczyna od Bacha":) Ale też ten Bach z reguły służy jako potężna trampolina wystrzelająca nas ku klasycznym i romantycznym gwiazdom. Kiedy poszerza nam się percepcja, dostrzegamy równie spektakularne przykłady piękna po obu stronach tego wycinka czasu:) Okazuje się, że muzykę nie do końca można rozpatrywać jako rozwijającą się do wciąż doskonalszych form - że w każdym okresie dziejów potrafiła wyrażać tęsknoty i emocje, że zmieniały się mody i konwencje, poszczególne formy rozwijały się, doskonaliły, czasem zamierały, ale trwał niezmiennie geniusz, artyzm, blask pejzaży malowanych dźwiękiem. I odkrywa się jasno świecące gwiazdy jak Dufay, Des Prez, di Lasso, Monteverdi, całe konstelacje...:)
Repertuar Vratislavii świetny i godny pozazdroszczenia. Jak zawsze:)
Choćby Vivaldiego RV 104:
https://www.youtube.com/watch?v=5gnhUuMPD40

Bezcenne wspomnienia... Poznaniowi zazdrościmy Poznań Baroque, podobnie jak Wrocławowi Vratislavii;))
Lully: jest w tym coś niezrównanie majestatycznego. Vive la France. Vive Jean Baptiste:) Ah, les plaisirs...:)
https://www.youtube.com/watch?v=UUhA7r-7mdc
Armida - wspaniałe arcydzieło.
https://www.youtube.com/watch?v=KMS3JVeAacs

Jeden z najsłynniejszych barokowych koncertów na flet i smyczki - F-dur RV 433 Antonia Vivaldiego.

Na flecie traverso gra szef Il Giardino Armonico, Giovanni Antonini.

https://www.youtube.com/watch?v=6a23YlIKDaM

Przepiekna muzyka Leopolda!!
Dziekuje za link.
Mimo wszystko widze jakas analogie do Requiem Amadeusza.
Trabka klarino (grana na granicy tolerancji czystosci, grana pieknym dzwiekiem) jest uosobieniem
sily i blasku. Po prostu wspanialy instrument.
O!!.... slysze troche Mesjasza Haendela.
Ciekawe polaczenie solo Tr (klarino) z solem Vn.

Oto więc połączenie sił LEOPOLDA Stokowskiego (& jego New Philharmonia Orchestra) i Antonio VIVALDIEGO ;) - koncert Zima z op. 8.

Nagranie z 1967 r. Jak wiele wydarzyło się od tamtego czasu w zakresie wykonawstwa muzyki dawnej.

http://www.youtube.com/watch?v=dFZWFrD3wYc

Jest VIVALDI.
Jest SKRZYPEK (jak zwykle anonimowy)
Jest ORKIESTRA.
A gdzie jest STOKOWSKI?

Chyba, machajac rekami, odfrunal.

Solistą jest znany Mr Bean. Hugh Bean.

Tu w dziele R. V. Williamsa (na marginesie wątku):
http://www.youtube.com/watch?v=a_JCvL1jVeM

A propos Stokowskiego, pewnie znacie jego słynną transkrypcję Bachowskiej Toccaty i Fugi d-moll.
http://www.youtube.com/watch?v=ax9C29_Gcms

Cofnijmy się w do początków baroku, do czasów Claudio Monteverdiego, który uważany jest za jednego z najwybitniejszych reformatorów sztuki dźwięku. Rewolucyjne Nieszpory Maryjne (Vespro della Beata Vergine) - syntezę sacrum i profanum - skomponował w 1610 r. Są największym dziełem sakralnym przed pasjami i oratoriami Bacha.

Ewa Obniska: "Jest to muzyka wizjonerska, jakiej nie napisał żaden kompozytor w tamtych czasach, także Monteverdi nie stworzył potem podobnie wielostronnego, zróżnicowanego, genialnego w swej wynalazczości dźwiękowej dzieła religijnego. Podobnego dzieła – zarazem monumentalnego i autentycznie intymnego, łączącego subtelny liryzm z wystawnym splendorem i okazałością, mistyczną inspirację z gorącą zmysłowością - nie ma zresztą w całym baroku".

Kaplica Pałacu w Wersalu. Spektakl reżyseruje sir J. E. Gardiner.
https://www.youtube.com/watch?v=S99FCAFNgaA

Arcydzieł doszukamy się w czasach jeszcze wcześniejszych. Mistrzami renesansowej polifonii byli kompozytorzy franko-flamandzcy, wywodzący się z trzech szkół niderlandzkich. Pierwszym z wielkich był Guillaume Dufay, przedstawicielem tzw. drugiej szkoły był zaś Johannes Ockeghem. To, co czynili oni z wielogłosowym śpiewem a capella po prostu zniewala - warto słuchając tej szczególnej muzyki wpatrywać się w pełną kontrapunktycznych sztuczek partyturę zapisaną zgodnie z zasadami notacji menzuralnej. Dążeniem kolejnych pokoleń polifonistów było uproszczenie, wyrazistość wypowiedzi, linearność/płynność i sublimowanie ekspresji, najczęściej o mistycznym charakterze, wypływającej z przeważnie liturgicznego tekstu (msza, motet). Pozwala to uznawać późniejsze dzieła za niemalże melodyjne - nie jest to jednak melodyjność wynikająca ze stosunków tonalnych systemu dur-moll, gdyż renesansowa twórczość bazuje na "czystych", niechromatycznych skalach kościelnych/modalnych - doryckiej, jońskiej, lidyjskiej itd.

Jednym z największych arcydzieł renesansu jest wyrafinowana kontrapunktycznie i rytmicznie (Credo!) Missa Prolationum Johannesa Ockeghema, który w swoich mszach (skomponował pierwsze zachowane do dziś Requiem) rozwijał m.in. technikę imitacji.

https://www.youtube.com/watch?v=P-gGwzFLFKI

Dowodem kunsztu Ockeghema jest kanon Deo gratias na - uwaga - 36 głosów! Są one jednak podzielone na 4 chóry. Sami spójrzcie - muzyka XV w. może być niezwykle efektowna  8)

https://www.youtube.com/watch?v=91jag9yqiqE

wersja pełna
https://www.youtube.com/watch?v=rzBhYMvnMKQ

Dla mnie największym geniuszem tamtej epoki był jednak wzmiankowany niegdyś na wątku francuskim książę renesansowej polifonii Josquin des Prez, najwybitniejszy przedstawiciel ostatniej szkoły niderlandzkiej. Na przełomie XV i XVI w. zdobył ogromną popularność, był kompozytorem uwielbianym przez Marcina Lutra. Osiągnął niespotykaną wcześniej klarowność formy i szlachetność brzmienia. Zachwycająca jest moim zdaniem dostrzegalna w jego mszach i motetach synteza słowa i dźwięku. Przywołałbym nieśmiało cytowane już na forum określenie "konserwatywny rewolucjonista - rewolucyjny konserwatysta". Udoskonalając polifoniczne środki wyrazowe Josquin wypowiedział w swej muzyce to, czego nie słyszał nikt przed nim. Wsłuchajmy się w wizjonerskie Et incarnatus est ("I przyjął ciało z Maryi Dziewicy") z Credo mszy Pane lingua. Śpiew staje się na moment homofoniczny - co symbolizuje akt bosko-ludzkiego wcielenia, inkarnacji, zjednoczenia.

O słynnej Missa pane lingua Piotr Orawski pisał: "Stosując technikę przeimitowania, renesansowy książę muzyki zachował cechy własnego stylu – przejrzystość i klarowność faktury, wewnętrzną dynamikę formy, równowagę między uczonością a zmysłowością, dbałość o wyrażany muzyką sens słów. Opozycją imitacji syntaktycznej – wbrew założeniom tylko pozorną – była uroda brzmienia mszy Josquina. Przy tak ścisłych założeniach techniki polifonicznej wielki mistrz stylu renesansu osiągnął bowiem niewiarygodną harmonię akordów. [...] Wystarczy posłuchać dwóch tylko fraz z Gloria: Laudamus te, adoramus te [Chwalimy Cię, wysławiamy Cię], by zrozumieć fenomen tego brzmienia. [...] Powiązanie ścisłej techniki polifonicznej z urodą brzmienia zmysłowego jest jedną z wielkich tajemnic muzyki. Jak to jest, że „matematycznie” doskonała konstrukcja jest zarazem źródłem piękna, które sprawia nam tak wiele przyjemności?"

W początkowych fragmentach (pierwszych minutach) mszy pojawia się pewien motyw, który stanie się jednym z najpopularniejszych w następnych stuleciach, zwłaszcza w twórczości Mozarta (wracał do niego wielokrotnie, choćby w symfonice i dziełach wokalnych). Oto mini-zagadka - o który motyw chodzi i w którym miejscu mszy się pojawia? Czekam na propozycje  ;)

https://www.youtube.com/watch?v=3SH3drDXE8M

Motet Ave Maria
https://www.youtube.com/watch?v=LUAgAF4Khmg

Po wakacyjnej przerwie, najpierw pozwolę sobie zamieścić trochę pięknej muzyki na smutną okazję.

Jacob Van Eyck, Pavana  Lachrimea. Frans Bruggen i jego czarodziejski flet. Solo

https://www.youtube.com/watch?v=_fI9_1qLXmc


i w duecie - z Gustavem Leonhardtem - Willem de Fesch, Sonata G-dur

https://www.youtube.com/watch?v=NSm0tejTXZg

Goedenacht, Frans.

Zagadka rozwiązana, a niezawodne okazały się - nie po raz pierwszy zresztą - Kasia i Asia  ;) Bine lucrat, felicitări!

W ostatniej mszy Josquina (Missa pane lingua), w sekwencji Christe pierwszego ogniwa (Kyrie) pojawia się motyw, rozpoczynający się słynnym czterodźwiękiem, znanym choćby z finału ostatniej symfonii Mozarta.

Oto kolejne przykłady genialnego zespolenia polifonicznego kunsztu z ekspresją w muzyce Josquina. Jego motety cechują się fakturą imitacyjną - ich początki mają "fugowany" charakter.

Dominus Regnavit
https://www.youtube.com/watch?v=0lgZH4zwA3w

Jeden z najważniejszych utworów w twórczości Josquina, Miserere, skomponowany w pierwszych latach XVI w. dla księcia Ferrary.
https://www.youtube.com/watch?v=p6pBEHBXmKk

Mersi, a fost o plăcere;)) Czysta radość słuchania, muzyka która przepływa przez umysł jak strumień źródlanej wody, która jest jak zanurzenie się w takiej wodzie - czystej, jasnej, prześwietlonej słońcem. Josquin naprawdę jest księciem:))

Niebiańskie harmonie... Przy okazji przypomina się, że należałoby Hilliardów osobno wziąć na tapetę, jako kwartet:)

Ale pracować się przy tym nie da, jest totalny odlot i błogostan - przełączam na Haydna, czyli proste, radosne, rytmy zachęcające do ziemskiej aktywności;)

Sincere şi absolut meritate felicitări şi din partea mea - atât cocâştigătoarei cât şi organizatorului! :) Mi-a făcut mare plăcere să particip la acest concurs (am decis să iau parte datorită experienţei din timpul "cursului" pe care l-am urmat la thread-ul meu preferat  :)).

P.S. Stau şi mă întreb unde aţi învăţat atât de bine limba română?


Adam Jarzębski Chromatica:

http://www.youtube.com/watch?v=W5Alsatxt6M

Pozostając nadal pod urokiem świątecznych, nastrojowych i refleksyjnych klimatów, przeszłam od Bacha do renesansowego księcia:)

Missa L'homme arme super voces musicales. Niezwykła mistyczna podróż, w którą wyprawiają nas cztery głosy. Dobrze się słucha patrząc na nadchodzący zmierzch, migocące światełka na choince, połyskującą biel za oknem (nareszcie;))
"Inni muzycy robią z nutami to co potrafią, Josquin robi to co chce".:)
Tallis Scholars i Peter Philips
https://www.youtube.com/watch?v=vC0WpeWSBak

No to gloria!

Gloria D-dur Vivaldiego
https://www.youtube.com/watch?v=BFYkyW1Palg

Gloria G. F. Haendla (prawdopodobnie)
https://www.youtube.com/watch?v=h6tkIgsUS8Y

„Agrippina” Georga Friedricha Händla, polskie prawykonanie z 2014 roku, w całości:

http://ninateka.pl/film/agrippina-georg-friedrich-handel

Ciekawie Sandomierz opisał Miłoszewski w "Ziarnie prawdy". Podał też powód, dla którego miasto nie zostało zburzone w czasie wojny ani przez Niemców, ani przez  Rosjan.

Agostino Steffani - obecnie jedno z najgorętszych nazwisk w świecie muzyki barokowej (w czym duża zasługa Cecilii Bartoli - patrz: Mission) ;)

Wydano właśnie nowy album z jego operą Niobe. Nie jestem fanem wokalu kontratenorów, w tym również Philippe'a Jaroussky'ego - ciekawy jestem btw, jak Ty, Bartku, oceniasz taki typ głosu, w sumie raczej daleki od przewibrowania i "jazgotu w górnych rejestrach"  ;)  Nolens volens muszę jednak zalinkować tą "muzykę sfer", śpiewaną przez jednego z bohaterów - Anfione, króla Teb, z olśniewającym akompaniamentem barokowego ensamblu.

https://www.youtube.com/watch?v=_pbb5S19V1g

Lubie barwe kontratenorow, ale to musi byc glos z jajami a nie a jajnikami.
Jaroussky moim zdaniem posiada zbyt wiele cech kobiecego glosu.
Tym samym, wole posluchac kobiete, ale oczywiscie bez manieryzmu wielko-operowego.
Kontratenor ma ta specyficzna szorstkosc i sile, ktorej oslawiony Jaroussky nie posiada.

Kompozycja Agostino Steffani jest tak genialna, ze dyskomfort w sluchaniu Jarousskiego (facet, a spiewa jak baba)
nie ma dla mnie znaczenia.

Wow, nowa płyta Chóru Kaplicy Sykstyńskiej dla DG z utworami mistrzów włoskiego renesansu - Lassa, Palestriny czy słynnym Miserere Allegriego (jak dobrze, że zdjęto już ekskomunikę   8)). Właśnie tak musiały brzmieć premiery tych dzieł przed wiekami. Dokładnie w tym miejscu.

https://www.youtube.com/watch?v=fc5YRYtclsM&feature=youtu.be

Josquin, Agnus Dei z mszy L'Homme Arme Sexti Toni. Trzecie przeprowadzenie Agnus Dei - bajka.

The Tallis Scholars.

https://www.youtube.com/watch?v=eVqDxiECFGk

Cipriano de Rore (1515 - 1565), twórca franko-flamandzki epoki postjosquinowskiej.

Descendi In Hortum Meum, The Tallis Scholars

https://www.youtube.com/watch?v=MPoU2PeXHAo

W Lesznie trwa festiwal Leszno Barok Plus - po wczorajszym koncercie w bazylice św. Mikołaja, w czasie którego wykonano najpiękniejsze arie Haendla mogę go z pełną odpowiedzialnością zarekomendować  ;)

Oto program festiwalu: http://www.lesznobarokplus.pl/program-2015-2/

Michał Sławecki, solista koncertu inauguracyjnego, jest obecnie obok Kacpra Szelążka najlepszym polskim kontratenorem; mała próbka jego talentu poniżej. Muszę przyznać, że mimo swoistego estetycznego sceptycyzmu wobec sztuki kontratenorów, sporo satysfakcji sprawia słuchanie jego ciepłej barwy w partiach lirycznych. Przekonują też wysmakowane, retoryczne kontrasty - pozbawione pozerstwa, bez popisywania się.

https://www.youtube.com/watch?v=rYLTrXCrqQ8

Z okazji Świąt, i z polecenia nieocenionego Piotra Matwiejczuka, prezentuję wspaniałą, świeżo wydaną płytę z jakże aktualnym tytułem Noel Baroque,
czyli Barokowe Boże Narodzenie :) A na niej zestaw francuskich i kanadyjskich kolęd.
W wykonaniu Les Musiciens de Saint Julien pod dyrekcją Francois Lazarevitcha, nagrane przez Radio France.
A między innymi także Corelli i Charpentier i Lalande.

https://www.youtube.com/watch?v=jzUn_azdSYw

To doprawdy niedopatrzenie, że muzyka tego twórcy nie gościła dotychczas na wątku.

Chodzi o Carlo Gesualdo, jednego z najbardziej wizjonerskich umysłów w dziejach sztuki. Jego burzliwy życiorys odbija się w muzyce, czasem bardziej rewolucyjnej niż Beethovenowska Wielka Fuga. Geniusz. Il diavolo.

Każdy z tych madrygałów (i fenomenalnych Responsoriów) zadziwia swą chromatyką i kosmiczną dysonansowością niejednego współczesnego kompozytora. Zdaniem niektórych badaczy - dźwiękowy stygmat choroby psychicznej. W kontekście pewnych faktów z życia Gesualda, pewnie mają rację.

https://www.youtube.com/watch?v=JEoOOYA31_E