Kurier Szafarski

Jak w temacie. Ja ostatnio poszłam do sklepiku, gdzie są gazety, płyty itp. z poprzednich miesiecy/lat. Pytam czy ma pan coś z muzyką klasyczną, najbardziej interesuje mnie Chopin. Facet odpowiedział, że czasami ludzie przynoszą takie dziwactwa. Potem poszłam do Empik. Oglądam płyty Mistrza. Podchodzi jakieś malżeństwo i zaczyna też pzeglądać. Po dłuzszej chwili Spytałam: Słucha pan Chopina, bo to mój idol. On odpowiedział, że tak. Spytał sie jakie utwory słucham teraz na mp3 i czy gram na fortepianie. Oczywiście poleciłam nasze forum i kazał żonie zapamietać.

Ja już nie mam z tym problemu.

Przyzwyczaiłem się, że dla moich znajomych:
Opera to wycie,
Muzyka fortepianowa to tłuczenie klawiszy, jakby nie mieli syntezatorów,
Orkiestra symfoniczna jest nie do zniesienia.

Ja sam przekonałem się do muzyki klasycznej w wieku 49 lat :-)

Mój wujek dziś puszczał mi ulubione piosenki Imany i Krajewskiego, więc powiedziałam, że słucham Chopina, i że to mój idol. Wujek stwierdził, że skomponował piękne utwory, ale nie wszystkie lubi. Miło mi się zrobiło.:)

Czy możesz mnie nauczyć. Byłbym bardzo.

Czy mogłabym prosić któregoś z adminów o poprawę blędu w tytule watku?

Też o to proszę i przepraszam, nie zauważyłam, iz napisałam tytuł z blędęm.  :-[

Hehe, jeszcze dziś pamiętam minę sprzedawcy w sklepie płytowym, gdy jako małolata zaniosłam do kasy coś w stylu Bravo Hits  :D i Le nozze di Figaro ;)

Ostatnio powiedziałam jednej osobe, iż Bach mnie odpręża. Usłyszałam w odpowiedzi, iż brok jest smutny. Tłumaczyłam, iż Bach tworzył też wesołe dzieła jak np. Minuety a ta osoba, żebym poczytała o baroku. Nawet moje pzykłady, iż jak Bach np. wyzdrowiał z jkiejś choroby to nie pisał by z tego powodu smutnych dzieł nic nie dały.

Stwierdzenie to nie jest całkiem pozbawione racji, bo jak pamiętamy renesans kończył się (a barok zaczynał) w atmosferze kryzysu wiary w człowieka (który widoczny jest jak na dłoni np. w Próbach/Les Essais Michela de Montaigne'a, będącymi manifestem późnorenesansowego sceptycyzmu), ale generalnie nie przejmowałabym się Clavio ignorantami (w tym wypadku muzycznymi), a robiłabym swoje  8) Pozdrawiam  :)

Oczywiście, że się nie przejmuję.:) Pozdrawiam:)

Na mnie z początku z niedowierzaniem patrzą, a potem już na luzie jest :)

Znajoma mi kiedyś powiedziała, że chciałaby się nauczyć "Dla Elizy" i ogólnie grać. Tak jej trułam/ujadałam, że granie to przyjemność itp, iż poposiła o polecenie keyboardów. Poleciłam jej najtańsze z dynamiką na allegro (może nie zadowala, aż tak barwą pianina) a chciałam ją uczyć (na drogie nie miała funduszy). Finał jest taki, że keyboard w drodze do domu. :D

A jak to jest u was z instrumentami? Nie każdy przecież mieszka w domku jednorodzinnym. Ja mam w swoim bloku pianistów, którzy nie tylko graja, ale i uczą innych, zatem słyszymy się na wzajem i jest szacunek. :D

W blokach mieszka wielu muzyków i muszą sobie jakoś radzić (a raczej muszą sobie radzić ich sąsiedzi:)). Kolega relacjonował nam tu gdzieś na forum komunikację z sąsiadami za pośrednictwem kaloryfera:) Ponoć traciła na intensywności w miarę, jak uczył się lepiej grać;)) Jednak chyba takie sąsiedztwo nie bywa bardziej uciążliwe niż np. osób głośno słuchających telewizji czy jakiegoś rapu (niedaleko mnie mieszka osobnik, który lubi tak czasem bezinteresownie uszczęśliwić sąsiadów).
Jeśli dom jest w miarę solidny, nie wygląda to tak źle.   

jak byłam młodsza i powiedziałam ze słucham muzyki klasycznej to wzrok rówieśników był dość dziwny, u nich wszędzie na mp3 dudniła muzyka techno albo rock i tylko to było akceptowalne...a  teraz to  ja dorosłam i ludzie z którymi rozmawiam o muzyce klasycznej mają podobne gusta wiec jest ok