Kurier Szafarski

Nie ma sensu chyba wklejać treści, która napisana jest na wiarygodnej Nam stronie, więc po prostu serwuję link:
http://pl.chopin.nifc.pl/festival/

P.S. Ja się niestety nie wybieram, choć żałuję, bo C. Katsaris będzie grał.

Dziś miała być bezpośrednia transmisja w Dwójce z koncertu inaugurującego...

I cóż..Co za pech!
 Aleksander Mielnikow, solista dzisiejszego koncertu, zranił palca w czasie próby, potrzebne było założenie szwów.
Jednak zgodził się ostatecznie zagrać  dzisiaj ( choć naprawdę nie wiem jak to jest możliwe), jednak bez zgody na bezpośrednią transmisję.
 
A gra dzisiaj koncert Hummla a-moll i szopenowski e-moll ..

Z tego wynika, że wykonywanie muzyki może być niebezpieczne dla zdrowia. Chciałbym zobaczyć, jak on doznał tej kontuzji :)

pewnikiem chodzi o opuszki paluszków, albo naderwany paznokietek..faktycznie bardzo niebezpieczne i wielce uciążliwe, zwłaszcza dla tych prezentujących światowy poziom..miejmy nadzieję, że paluszek się szybko wygoi i jego forma powróci do normal stanu..

Niesamowitym zbiegiem okoliczności niespodziewanie znalazłam się dziś na koncercie Katsarisa :) Nie fruwałam pod sufitem, ale było bardzo sympatycznie i ciekawie. Szkoda tylko, że połowa sali pusta, wejściówki w kasie były po 10 złotych!

(http://img255.imageshack.us/img255/6736/katsaris009.jpg)

Relacja z ChijE Adama Rozlacha http://www.polskieradio.pl/7/160/Artykul/668922,Chopin-odkrywany-na-nowo

Przepraszam Beatko, że byłam nieosiągalna, bardzo, bardzo żałuję.Ale jak byś mogła napisać!!!!Katsaris miał zagrać Schuberta,
zagrał????, nie zagrał???? pan redaktor nie raczył o tym wspomnieć!!!!!!

Na koncert Cypriena Katsarisa poszłam niezamierzenie, po prostu nasza Ewa1, "urzędująca" głównie na FB, ogłosiła, że ma nadprogramowe bilety i załapałam się w ostatniej chwili, ledwo zdołałam rzucić okiem na program, zapamiętałam tylko, że ma być Lento z f-moll i II koncert Liszta. Przed koncertem spotkałam p. Redaktora poznanego w Dusznikach :) No i uskuteczniona została znajomość w realu z Ewą! Przesympatyczna dziewczyna :)

Maestro rozpoczął "od siebie", tzn. chyba od własnych kompozycji, sądząc po programie, z którym zapoznałam się PO koncercie. Pierwsza połowa to było nieustające szemranie, plumkanie, ptasi świergot, trele i ogólnie wiele radości. Sielanka, może dwa czy trzy razy przerwana głośniejszymi momentami. Miałam więc pasmo muzyczne "anonimowe", nie wiedziałam kto skomponował i było mi z tym nadzwyczaj dobrze, Katsaris przeszedł w Schuberta, potem w Griega, a wszystko było jakby jedną kompozycją. Niezwykła artykulacja dźwięku przede wszystkim, coś wspaniałego. Słyszałam cymbały! Maestro był przesympatyczny, od czasu do czasu zagadywał publiczność, a to, że gorąco, że klimatyzacja nie za dobrze działa, a to, że nie podobało mu się jak on sam zagrał. Przecierał czoło chusteczką, przekładał stosy nut i troszkę chyba robił specjalny show, jego zachowanie było lekko zabawne ale w  sposób kontrolowany, uroczy. Budziło sympatię i uśmiech, przybliżało artystę i publikę. Wszyscy chyba bez wyjątku siedzieli w dobrych humorach, muzyka płynęła harmonijnie, bez szarpania, bez "zgrzytu" (co nie jest takie oczywiste, nawet w przypadku znanych artystów). Aż może ciut za monotonnie się zrobiło, zresztą, co kto lubi. Po przerwie Chopin. I trochę zdziwienia i odmienności od tego co "wgrane" w nasze polskie głowy. Większość przepięknie "wygrana", ale były też jakby obszary muzyki "martwe", zapomniane, pominięte, ograniczały się do kilku nutek od czasu do czasu, ale mnie to trochę "raziło". Largetto koncertowe wyrwane z kontekstu i bez orkiestry trochę mnie zszokowało, ale było tak piękne, że nawet zagrane nieco odmiennie od moich oczekiwań zachwyciło. Koncert fortepianowy Liszta bez orkiestry zupełnie mnie zdezorientował, choć jeden ze środkowych momentów zagrany został wzorcowo, usłyszałam idealną harmonię i idealne piękno. No i po takiej potężnej dawce szemraninki ten Liszt zupełnie mi nie pasował. Jakkolwiek zagrany był ciekawie i bardzo dobrze, to jednak z takim graniem muszę się oswoić, stopniowo wysłuchać kilka razy, co w warunkach "live" jest nierealne, no, chyba, że zawrę kiedyś bliższą znajomość z jakimś "fortepianistą".

Po koncercie artysta wyszedł do publiczności, by pogawędzić, pouśmiechać się, złożyć autografy. Przed wejściem do sali koncertowej jest takie stoisko z płytami i książkami, właśnie za nim stanął maestro, bardzo właściwie, bo trochę nieprzyjemnie w byle jakim wąskim korytarzu za sceną, oby zwyczaj się utrwalił!

Wywiad z Cyprienem Katsarisem
http://www.youtube.com/watch?v=0isENGsc2c8&feature=player_embedded

Dziękuję Ci xbw za obszerną i ciekawą recenzję oraz znakomity link. Przecudowny prezent.

Tuco, to ja dziękuję Tobie! Gdyby nie Twoje linki, informacje i zachwyty nad Katsarisem, nie miałabym pojęcia o jego istnieniu i nie poszłabym na jego koncert, sporo tracąc :)

No i gdzie ta Martha na żywo z ChijE? W Dwójce leci, fajny, bo fajny, ale jazz. Na szczęście zaraz w tv meczyk Panathinaikos Ateny z Málagą, Liga Mistrzów :)

Po raz chyba siódmy dane mi było wysłuchać dziś Daniila Trifonova na żywo i po raz kolejny wytrącił mnie z równowagi, wytelepał po różnych tam kanałach łączących gdzieś w kosmosie dziwne wszechświaty i odstawił na miejsce po 4 bisie z powrotem do Studia Lutosławskiego. Daniil ciągle na wysokościach, lotem coraz bardziej wznoszącym szybuje ku pięknej przyszłości. Może to głupie, ale jestem z niego dumna i bardzo spokojna o jego dobrą przyszłość.

Bardzo dziękuję losowi i osobom których rękoma działał za umożliwienie mi odbioru na żywo z wnętrza! :)
Skąpa ilość wejściówek to koszmar melomana przed koncertem...

Naprawdę nie wiem dlaczego nie ma transmisji!!!
Jeszcze wczoraj była zapowiedź w ramówce i duża reklama w Dwójce!!!

Jest "tylko" wywiad z Daniilem :)

http://www.polskieradio.pl/8/410/Artykul/673234,Daniil-Trifonov-na-festiwalu-Chopin-i-jego-Europa

Chyba wszystkie miałyśmy dziś nasz "happy day"!!
Dla mnie był to trzeci raz gdy słuchałam Daniła na żywo, jednocześnie pierwszy jego recital solowy.
Zdecydowanie najlepszy jego występ jaki dane mi było słyszeć!!!I to w jakim towarzystwie!!!
Jako mały bonusik wystąpiła Julianna Awdiejewa spotkana na parkingu ;D
Dzięki dzieczyny za wspaniały wieczór!!!

Kogut pieje kuku-ryku.
A jak pieja kury?
Auuuu,auuuu???
Bo na pewno nie muuuuuu, albo miau.

Czy ja dobrze widzę?!  Dziewczyny kochane, słyszałyście dzisiaj to, co ja tydzień temu na Ravinia Festival? Co za szczęście! Czy też było najpiękniej na świecie?!!!! A jakie bisy?

Nie mogę się już doczekać na preludia i trzeci Racha!

Ewo, dla mnie było najpiękniej na świecie :)
Wysłuchałyśmy we cztery recitalu z najnowszym programem, Scriabin, Skazki, Ognisty, przerwa, Debussy, Etiudy + 3 na bisy i Strauss. Każda nutka była zagrana starannie, pięknie wyartykułowana, całość dopracowana, efekt całościowy znakomity. A i tak tym co najpiękniejsze były etiudy, wszystkie razem i każda z osobna, moim zdaniem Daniil gra je coraz lepiej!

A więc, dokładnie to samo! Strasznie się cieszę, że przeżyłyśmy to razem, chociaż osobno! Serdecznie wszystkich pozdrawiam  :-* :-* :-* :-*

Czy ktoś słuchał wczorajszej transmisji? Dwójka nadawała na żywo ze studia Lutosławskiego. Przypadkowo włączyłam radio w komórce i "się załapałam" akurat na drugą chopinowską połowę. Wysłuchałam jedynej skomponowane przez Fryderyka Fugi w opracowaniu na smyczki oraz, traf chciał, więc potulnie podążyłam za wskazaniem losu, koncertu f-moll w wykonaniu Julki naszej konkursowej Awdiejewej. Oraz jej dwóch chopinowskich bisów. Jako że testowałam opcję nagrywania, w każdej chwili mogę sobie koncert powtórzyć i zastanowić się spokojnie, co myślę o interpretacji.

Dziś, niestety, finito, ostatni koncert tegorocznego ChijE.

Jaka  masz komorke?
Z takimi dobrociami (radio, funcja nagrywania)

Do tej pory miałam starutką nokię, ale padła, więc męczę się z jakimś samsungiem. Pod względem komórek jestem zacofana, dopiero teraz mam funkcję robienia zdjęć, filmów, radia i nagrywania. Tylko kabelka nie ma :(

Slyszalem, ze samsungi maja niezly dzwiek.
Mimo wszystko nokia to nokia.

 iphone 4 (apple) z dokupiona dostawka (tascam) przeobraza sie w profesjonalne, studyjne urzadzenie do nagrywania.
Sam widzialem i slyszalem. Totalna rewelacja.

Dzięki za polecenie, może kiedyś.

Tak, koncert Walentyny to był naprawdę "MOCNY" finał festiwalu... Jak wczorajsza porażka Śląska Wrocław 1:5 :(

Nie ogladałam tego meczu o którym pisze Beatka, przyznam sie że troche po dzisiejszym koncercie głupia jestem.
Porażka Walentyny w koncercie Chopina ewidentna!!Ale jej recital w Royal Albert Hall wszystkim nam sie podobał.
To że robi karierę na YT to przecież nic złego.No nie wiem ??? ??? ???A ten bis to był Schubert/Liszt a nie Gounod!!!

Wczoraj. Agnieszka mnie wyciągnęła na finał festiwalu ChijE, inaczej oglądałabym mecz Chelsea Londyn - Atletico Madryt. Ale wdzięczna jestem ogromnie, zebrałam bagaż niezwykłych doświadczeń. Cudnie się zaczęło. Debussy i La mer, Sinfonia Varsovia i Jerzy Maksymiuk w formie. Orkiestra przepięknie zagrała, każdy dźwięk bajkowy, czułam się wciągana w inną rzeczywistość jak w w wir, bez możliwości wydostania się. Finał może i był głośny, ale nie ogłuszający, choć siedziałam pod samym podium dla orkiestry, coś pięknego i energetyzującego, prawie tak, jak rzeczywisty pobyt na morzu/nad morzem. "Spod ziemi" wynurzył się fortepian i Dmitri Alexeev, zwycięzca konkursu w Leeds z 1975 roku, wykonał koncert fortepianowy D-dur Ravela na lewą rękę. Mówi się, że w dwóch tkwi siła i moc trzech, zgadzam się z tym. Uważam też, że odwrotnie, dwóch podzielonych na pół jest osłabionych do 1/3 mocy, i widzę przełożenie tego zjawiska na grę jedną ręką na fortepianie. Skutkiem takiej gry jest pozbawienie co najmniej 2/3 wartości utworu. (No jeszcze jakaś krótka forma ewentualnie ok, ale koncert fortepianowy?) Osoby posiadające obie dłonie nie powinny wykonywać utworów na jedną rękę, howg. No ale skoro już, to to co "nam dano" czyli skromną jednoręczną "kolacyjkę", bo nie ucztę, oceniam pozytywnie, jak na pierwsze usłyszenie zupełnie nieznanego wykonawcy. Ciężko słuchać kogokolwiek, po jeszcze w uszach brzmiących dźwiękach Trifonova na żywo, ta jego precyzja i staranność tak zawyżyły mój próg odbioru, że to aż uciążliwe, ale nie narzekam ;) Więc troszeczkę na tego Ravela pokręciłam nosem, gdybym tak wiedziała co mnie czeka po przerwie.. Bardzo ciekawa Walentyny, ze sporymi oczekiwaniami brzmienia jej interpretacji na żywo, życzliwie nastawiona trwałam wyczekująco. Sinfonia Varsovia zaczęła e-molla cudownie, jak z płyty, ale nic w tym dziwnego, jaka orkiestra miałaby grać najpiękniej koncerty Chopina, jak nie nasza? Rozmarzyłam się, wzniosłam się, zniknęłam z rzeczywistego wymiaru ale szybciutko już pierwsze dźwięki Lisicy wywołały otrzeźwienie i zaniepokojenie. Co jest? No, może to trema. Ale nie była to, niestety, trema. Kobieto, czy Ty nie wiesz, gdzie grasz? W jakim kraju jesteś? To POLSKA, e-moll to świętość niemal, tu dopiero co był rok chopinowski, konkurs chopinowski, co chwilę ktoś gra ten koncert na profesjonalnym poziomie w sposób albo idealny albo bliski ideału, może z kilkoma niewielkimi wpadkami. A Walentyna zagrała biegle, owszem, ale tak, jakby to była jej pierwsza lekcja przy nauczycielu, wymagająca doszlifowania kilkumiesięcznego pod czujnym uchem jeszcze. Brzmiało, jakby SAMA się z nut nauczyła. Koncert był odbębniony, ODPLUMKANY, a gdzie bel canto, ja się pytam?! To był przykład, jak absolutnie nie powinno się grać. Nutki były chyba dodawane, choć tu może się mylę, nie znam się. Nutki były klepane jak leci, byle szybko. Nie zdążyły wybrzmieć, nie mówiąc już o ich jakimś dopieszczeniu, różnicowaniu. Najgorsze dopiero miało nadejść, Walentyna się posypała. Zupełnie straciła głowę i kontrolę, próbowała cichutko improwizować, odnaleźć rytm i właściwe klawisze, naciskać cokolwiek, byleby współbrzmiało z orkiestrą. Orkiestra z pokerową miną grała, ale ile można, minutę, dwie, a Lisica w lesie. W końcu i orkiestra zgłupiała i zbiorowo łypnęła na dyrygenta, "czy ja mam grać?" Na szczęście nadszedł dobry muzyczny moment na "restart" i od pewnego momentu "chycili" wszyscy wespół i kontynuowali już "spójnie", co nie znaczy, że już było ok. Walentyna się trochę więcej myliła, niestety do tych wszystkich mankamentów jeszcze fałszowała. Drżałam o Larghetto, ale przeszło w miarę bezboleśnie, ale czaru na nikogo chyba nie rzuciła. Powiedzmy, że dało się słuchać bez wbijania paznokci w fotel. Czekałam na finał przygotowana, że znów nastąpią ciche chwile przy fortepianie. Ale już do końca paluszki biegały szybciutko i sprawnie, niemniej po łebkach, byle nacisnąć klawisz (z fałszami i pomyłkami oczywiście), ale to przecież nie o to chodzi ani w Chopinie, ani w ogóle w muzyce. Orkiestra grała profesjonalnie, widać było, że muzycy dawali z siebie 200%, jakby starali się jakoś pokryć deficyty, wyrównać, zadośćuczynić, zwłasza w momentach kiedy grali sami (zgodnie z partyturą). Solistka - katastrofa. Żenada. Na jarmark z takim graniem, nie na finał prestiżowego festiwalu. Na YT i tylko tam. Chyba, że ktoś weźmie Lisicę na warsztat i poduczy. Potencjał ma ogromny, tylko czy jej "manierę" da się jeszcze w ogóle "wykarczować"? Ach, jeszcze bisy. Ave Maria było jakoś tak bardzo nie na miejscu. Z jakimś takim weselnym "zaciąganiem". La Campanella, podobnie jak finał koncertu, odegrana sprawnie technicznie ale na zasadzie szybkiego odbębnienia, z pomyłkami, zgrzytami, fałszami. Otworzono z charakterystycznym stukaniem drzwi wyjściowe z sali, ale brawa były (ja je biłam dla orkiestry, która wciąż na scenie) i Walentyna wyszła na trzeci bis, niestety chopinowski. To chyba wtedy zapałałam największą sympatią dla Julianny, tak bardzo chciałabym przynajmniej jej teraz posłuchać, zatęskniłam za jej starannością, precyzją, dokładnością, pielęgnowaną grą, sprawnością za którą stoi profesjonalne zaplecze. Na bisowany nokturn już stuliłam uszy, były jakieś momenty warte wysłuchania, ale ja już byłam tak zła i wkurzona, no i przy okazji śpiąca, że już chciałam się wydostać z tej sali tortur. Przypomniałam sobie, że nie wolno mi się denerwować, bo i po co, noc taka piękna, jeszcze ciepła, spacer przed snem dobrze zrobi każdemu. Nie jestem złośliwa, jestem obiektywna. Z pewnością jako człowiek Walentyna jest uroczą istotą, ale nie jest profesjonalnym muzykiem, powinna iść do szkoły i uczyć się długo i namiętnie.

Tak się jeszcze zastanawiam, jak wyglądała próba z orkiestrą przed koncertem, czy była jakaś zapowiedź katastrofy?

Na stronie NIFC Walentyna nie ma nawet notki biograficznej w języku polskim. Chyba ktoś się za bardzo z czymś pospieszył. A nawet nie ktoś, ale wielu.

Beatko.

Wielokrotnie podkreslasz, ze Walentyna grala sprawnie technicznie rownoczesnie mowiac, ze falszowala.
Jedno wyklucza drugiemu.
Po mojemu "sprawnie technicznie" to "czysto, bezblednie".
Ale nic, przyczepiam sie do slownictwa.
Bardzo jestem zdziwiony ta "porazka". Walentyna przeciez jest rewelacyjna pianistka.
Aczkolwiek Walentyna ma czasami tendencje (tylko w niektorych utworach) do takiej dziwnej nonszalancji.
Jakby jej nie zalezalo.
Wowczas "chlapie" rekami nie zwazajac na gatunek dzwieku, artykulacje.

Moze do tak okropnej recenzji przyczynil sie Twoj ogolny nastroj (..piszesz, ze bylas spiaca..)
Udowodnilas nam przeciez Beato, ze masz wrazliwe, eksperckie ucho.
Dla mnie ta czysto pianistyczna porazka (.. nie mowie o interpretacji..) jest czyms bardzo niezrozumialym.

P.S.
Po zaangazowaniu sie w ukochanego Danilla, chyba nic Ci sie nie bedzie podobalo.
...Czas leczy rany.

Chyba nasza batka załapała się na zimny prysznic. Czasem to pożyteczne, wszak mądrość ludu mawia: zimna woda zdrowia doda.
Ciekawi mnie tylko, skąd wykroiły się az 3 bisy? - skoro, sądząc z relacji wionęło kompromitacją. Ale może ten aplauz był dla orkiestry? Pewno tak! Tak czy siak, dzięki Beatko za relację. Gdyby w Dusznikach zacna lisica zechciała zaprosić do swej muzycznej norki - mimo wszystko uległbym. Ot choćby z ciekawości. Ale na wykup przeze mnie biletu np. w FN - kiedykolwiek - raczej niech nie liczy. no chyba, że zostanie wcześniej zrehabilitowana, na przykład przez naszego bartusa  ;)

Az tak zle?

Sprawnie"technicznie" - no tak, biegały te paluszki ekspresowo, więc sprawnie, może faktycznie powinnam pominąć określenie "techicznie". Jak wiesz, ja sobie czasem czegoś posłucham, od czasu do czasu na żywo, i potem o tym od serca z czubka głowy napiszę. Nie porywam się na profesjonalizm, nie mam warsztatu, to tylko taka moja amatorska pisaninka, więc tak ją, proszę, Bartku, traktuj. Jak słyszę, tak piszę. Chyba świadomość, jak słyszą melomani-amatorzy, też jest dla muzyków ważna?

Kati pisała ostatnio, jak bardzo "przekaz" radiowy deformuje rzeczywistość, skrywa mankamenty. Chyba takie zjawisko miało tu miejsce. Podoba nam się coś do czasu konfrontacji. Wiem, co słyszałam, to nie była czasowa nonszalancja. "Chlapanie" rękami było permanentne i chyba wyłączne, oprócz owego "chlapania" nie było zbyt wiele.

Mój nastrój nie miał wpływu na ocenę gry Walentyny, zniecierpliwienie aktywowało mi się dopiero przy trzecim bisie.

Nie mam ran, bynajmniej, dostałam piękną lekcję, za którą jestem wdzięczna. w muzyce też się okazuje, jak i w pozostałych dziedzinach, że król jest nagi.

Trifonov nie jest ukochany. Jest moim transformatorem, jego przekaz akurat trafia do mnie jak klucz do zamka, więc korzystam i łapię garściami, ale nie on jedyny. Zauważ, że za Julianną też zatęskniłam. Pociąga mnie piękno i profesjonalizm, najlepiej jeśli występują równolegle (patrz: Daniil :D).

Janusz, z tymi bisami to chyba taka "redukcja dysonansu poznawczego". Nastawienie i oczekiwania zderzyły się z czymś nieprzyjemnym, ale sympatia i współczucie nadal brały górę. Nie można tak otwarcie wygwizdać za "posypanie" się, to niemiłosierne. Nasza publiczność jest kulturalna, wyrozumiała, współczująca. (A w piłce nożnej? "Polacy, nic się nie stało" ?!) Myślę, że oklaski były po części dla orkiestry, po części za niewątpliwą sprawność paluszków, po części za blond fryzurę, płeć i fioletowe falbanki, w końcu na pocieszenie (Wala, nic nie stało się, bywa, nie przejmuj się). Ale na pewno byli i tacy, którzy słyszeli tylko piękną stronę gry i cieszyli się, że znów nam Chopina grają. Gdyby nie dwuminutowa cisza od fortepianu, mogliby się w ogóle nie zorientować, że coś jest nie tak. No i są też ludzie "sentymentalni", którym się taka Walowa maniera i "weselny" zaciąg najzwyczajniej w świecie podoba. Myślę, że zapanowała dezorientacja głównie i każdy chciał sobie dać czas na szczere pytanie, co ja w ogóle tak naprawdę myślę, o tym czego dopiero byłem/byłam świadkiem. "Czy może to tylko mnie się nie podobało?" Jeszcze jeden przykład na "instynkt stadny".

Beato, mojej wypowiedzi nie traktuj jako atak na Twoja recenzje.
Jestem po prostu zdziwiony.
Przeciez wiesz, jak bardzo sobie cenie Twoje "wypociny".

Zawsze wypowiedzi spontaniczne "z czubka glowy" sa najprawdziwsze.
Prawdopodobnie tez bym byl niezadowolony po koncercie Walentyny.
Ale nie przekreslajmy tej pianistki zupelnie.
Ogolnie to b. utalentowana dziewczyna.

Od "naszych" Dusznik minął sobie roczek...
I oto zestawiłem dwa beatkowe cytaty (Duszniki 2011, CHiJR 2012) , aby zachwycic się beatkową intuicją, konsekwencją i prawdą zapowiedzi. Ciesze się, droga batko, że wreszcie kołyszemy się na wspólnej chmurce pod muzycznym niebem  :D

Bartus, ale ty też mojej odpowiedzi nie traktuj jak odparcia ataku ;)

A wiesz, jak ja byłam zdziwiona?

No ja też jej nie przekreślam, nie kwestionuję jej umiejętności, ale tak ewidentny brak szlifu aż kłuje!!
Nie stawiajmy jej tylko, już teraz, na równi z najwybitniejszymi.

Pytanie brzmi, na ile Walentyna jest świadoma swoich braków i na ile będzie nad nimi pracować, a na ile spocznie na laurach i będzie trwała w dobrym samopoczuciu i spełnieniu.

Janusz, na pewno po wczorajszym doświadczeniu bardziej cenię zalety muzyczne Julianny. Czyśmy na tej samej chmurce, to jeszcze nie wiem ;) U Julki jest profesjonalizm, to oczywiste, ale piękno rozumiane na mój osobisty sposób - czy jest, też jeszcze nie wiem. Jeśli je odkryję i zaakceptuję, oznajmię to wszem i wobec.

A że Julianna grywa Chopina i odtwarza bądź transmituje to radio, to przy okazji słucham, widać takie moje przeznaczenie, specjalnie za jej interpretacjami nie podążam.

I bądź tu mądry… zrozum niewieście ciągoty  ::)  :D

Janusz, już tłumaczę.

 "za Julianną też zatęskniłam" KROPKA.

 "Pociąga mnie piękno i profesjonalizm" - stwierdzenie ogólne, nie dotyczące Julianny

 "najlepiej jeśli występują równolegle (patrz: Daniil :)" - profesjonalizm dotyczy Julianny i Daniila, piękno tylko Daniila

a już się ucieszyłem  :(

http://szwarcman.blog.polityka.pl/2012/08/31/kariera-z-komputera/

Myślę, że po przeczytaniu powyższego będziesz Bartku wierzył Beatce bezgranicznie! :D

Beatce zawsze nalezy wierzyć bezgranicznie, ale nie pani DSZ.
Koncert był beznadziejny, ale zagrany przez nadal moim zdaniem dobrą pianistkę!!Oczekiwałam odrobiny zrozumienia i
choć próby wytłumaczenia tego co się stało!!!
Nie doczekałam się!!!!Ten wpis "życzliwej" to nie JA!!!!
Ja klaskałam i domagałam sie bisów, zreszta o pierwszy poprosił zdenerwowaną pianistkę p.Maksymiuk!!!
Czy od profesjonalnego muzycznego krytyka należy oczekiwać więcej!!!!Moim zdaniem tak!!!!
Po co ta wzmianka o Wunderze i o brzydkiej kiecce?????NIE!!!!!!!

Przyznam Ci się szczerze, Beatko, mam podobne odczucia, co do „jednoręcznych” kompozycji na fortepian. Gdyby nie towarzyszyła im istotna geneza, która usprawiedliwia wprowadzenie konkretnych kompozycji do praktyki koncertowej – uznałbym je za nonsens i poniewieranie mocy i magii królewskiego instrumentu. Dlatego, Batko, by zrozumieć, po co i dla kogo został skomponowany koncert, którego miałaś okazje wysłuchać – warto przypomnieć sobie garstkę informacji o kontekście dziejowym, który towarzyszył jego „narodzinom”. Wówczas z większa tolerancją i całkiem sporą ciekawością odsłuchuje się tego typu kompozycje i zanurza a się w magii ich dźwięków cofając do czasów, w których powstawały… Bo praktycznie wszystkie skomponowane były w jednym czasach (okresie) i dla jednego, konkretnego artysty. Gdybyś chciała, gdyby ktokolwiek chciał więcej się na ich temat dowiedzieć, a jednocześnie dowiedzieć dlaczego zamiast koncertów na lewą rekę wole słuchać… trębaczy  - zachęcam Ciebie (i każdego ciekawego  ;) ) do lektury moich dwóch felietonów:

Jednoręki pianista
(to o genezie powstania kilku koncertów dla jednorękiego artysty)

http://janusz.nizynski.pl/felietony/jednoreki-pianista/

oraz
„Niewybredne post scriptum do „Jednorękiego pianisty”
(czyli: dlaczego przerzucam się na słuchanie wyłącznie trębaczy. Albo nawet kobziarzy.   :D )


http://janusz.nizynski.pl/felietony/niewybredne-post-scriptum-do-%e2%80%9ejednorekiego-pianisty%e2%80%9d/

Beatko, Ty mogłabyś
poczytne powieści pisać, bo
piszesz z werwą, zaangażowaniem emocjonalnym, i lekkim humorem.
Brawo za pióro i
za umiejętność w tak "lekki" sposób
przekazania istotnych kwestii i wartości.

Po przeczytaniu tej "fachowej" recenzji zaczalem zastanawic sie nad pytaniem - Dlaczego musimy byc bombardowani obelzywymi
slowami przez takie nikczemne osoby jak D.S?

I odpowiedzialem sobie - uklady medialne zmuszaja nas do obcowania z tego typu zjawiskami (tak jak znienawidzone reklamy w TV,)
D.S. jest pospolita zazdrosnica z ukladu.
W przeciwienstwie do D.S. Walentina ma talent i jest urodziwa.

Zrobilas fatalne zestawienie naszej wartosciowej Beatki z niewartosciowym "recenzentem" z GW.

P.S.
Pamietam Ewo, ze kiedys ostro krytykowalas moja agresje.
Teraz z satysfakcja promujesz jad wylewany z ust czlowieka drugiemu czlowiekowi.
Jak to nazwac?

Zmusiłem się do przeczytania referatu Szwarcmanównej, choć z reguły lewackie merdia omijam szerokim łukiem. Czytam przeto i nic nie rozumiem, autorka używa bowiem nowomowy (zapewne taki trynd wśród lewicowych intelektualistów, zwłaszcza jeśli są to czołowi lew. int., którzy te tryndy wytyczają), która dla mnie jako "mohera" z małego ośrodka jest niczem innem, jeno bełkotem. Co to ma znaczyć:
"Już jak zagrała pierwsze akordy Koncertu e-moll brzydkim, przestrzelonym dźwiękiem, wiedziałam, że brak jej siły."
Przestrzelonym dźwiękiem? Mniemam, że przestrzelony dźwięk jest wtedy, gdy muzykowi brak siły, tyle tylko zrozumiałem, ale może ktoś rozwinie tę błyskotliwą "myśl" Szwarcmanównej i powie mi, staremu moherowi, jak w sensie technicznym można uzyskać "przestrzelony dźwięk? Zagadka jest tym większa, że na samym początku referatu D. Sz. stwierdza:
"Po pierwsze: nie ma dźwięku."
Jeśli dźwięku nie ma, to ja moher z małego ośrodka pytam- jakże ten dźwięk może być przestrzelony, skoro go nie ma? Dalej Szwarcmanówna jeszcze bardziej przejmuje się powierzonym jej odcinkiem i udowadnia, jak doskonale jest wyszkolona w pracy operacyjnej, jej bełkot staje sie bowiem tak niezrozumiały, że nawet nie wiem, o co zapytać:
"Ale najlepszy numer zdarzył się w przetworzeniu: nagle kompletnie się wysypała i nie przerywając przez kilkanaście taktów grała jakieś fałszywe pasaże kompletnie od czapy".
Może ktoś, kto widział ten koncert, zauważył moment, w którym artystka zaczęła się "wysypywać"? Jeśli tak, bardzo proszę szybko mnie uwiadomić, bo już w mej wyobraźni pojawiają się rozmaite obrazy takiej wysypującej się pianistki i niestety nie wszystkie nadają się do opowiedzenia, oj nie wszystkie. O graniu od czapy nawet nie wspomnę. Ani o "teorii spiskowej", że Walentyna "wylansowała się przez You Tube- infantylność tego stwierdzenia utwierdza mnie jedynie w przekonaniu, że wszyscy "czołowi intelektualiści lewicowi" jeśli nie mają rozumku dziecka, to na pewno czują się baaaardzo młodo, jak choćby Jakób "Kuba" Wojewódzki, nazwany przez Michnika "uśmiechem III Rzeczypospolitej".

Dorota Szwarcman nie jest według mnie profesjonalnym krytykiem muzycznym, a jeśli mam znaleźć jeden pozytywny aspekt jej internetowej działalności, to jest nim medialne nagłaśnianie takich spraw, jak np. likwidacja studia S1. Nie uważam jej blogowych wpisów nawet za ćwierćrecenzje. Kwestię wyłożył już po części Sławek. Czy profesjonaliście, dziennikarzowi jednego z największych tygodników, przystoi ograniczać się w swoich sprawozdaniach do efektownie subiektywnych, a niewiele wnoszących określeń, typu "brzydki dźwięk" ("przestrzału" nie będę powtarzał), "zaszemranie" utworów, "mało impresjonistycznie" (z "braku zamglenia" - ja proszę o konkrety, o jaki deficyt zamglenia tu chodzi - w sensie dynamiki, artykulacji, itd ?) Sympatyczność Aleexeva wychwyciły oczy czy uszy DSz w czasie koncertu? Może chodzi tu o sympatyczność dzwiękową - czy fraza "jego gra była sympatyczna" nie pasowałaby do szwarcmanowej stylistyki?

Same ogólniki. To ładne, to nie, to mi się podoba, to nie. Do tego pełno nieuzasadnionych złośliwości. Wunder i dno, Ukrainka i sukienka (?!) Wolę niezdarnie grającą Valentinę - najlepiej we fioletowej sukience ;) - niż elaboraty DSz, którą zresztą widziałem live w Poznaniu (wśród krytyki muzycznej w Polsce musi być straszliwa posucha), a jej wypowiedzi dla TVP Kultura z szacunku komentować nie będę.

Patryku!!!! a ty nie pomyślałeś nigdy o stworzeniu swojego  muzyczno/krytycznego bloga!!!Tak mało jest ludzi
których świat jest taki jak mój!!!!Pomyśl proszę!!!!!!

Czyli co Agnieszko?
Chcesz, by Patryk stworzyl specjalnie bloga dla Ciebie.

Byłabym szczęśliwa!!!!!! poza tym z rozmów poza forumijnych wiem,że nie tylko ja o tyn marzę!!!!Ale dobrze ,że jesteś!!!!
Mozarcie!!!

Ale dobrze,ze jestescie!!!! Mozarci!!! (chyba) :)

P.S.
Czy mozesz zdradzic,kto jeszcze marzy?

Nie chyba tylko na pewno!!!
Wiesz, że Cię uwielbiam :-* :-* :-*i wiesz dlaczego :-* :-* :-*

Czy zwany Patryk i Mozart to ta sama osoba? To ja też przyłączam, przepraszam, przyłanczam się do apelu odnośnie tego bloga. Albowiem srodze lubię poczytać se mądrzejszych ode mnie i wtenczas sam mogę wymądrzać się na zwanych salonach :)

Janku, ja Twego blogaska śledzę na bieżąco i czytam wszystkie Twe felietoniki. Podoba mi się również Twoje wykonanie Walca a-moll op. 34 nr 2, smutne, ale godne. Grasz doskonale i zadbałeś o odpowiednią do dedykacji oprawę, jest perfekcyjnie, mimo miernego instrumentu dźwięk w połączeniu z obrazem ogląda się z przyjemnością, choć nie zapomina się o kontekście i dedykacji. Gdybyż tak młodzi zechcieli uczyć się szeroko pojętej kultury od od takich ostańców jak Ty, Drogi Janku!

Sławku, bardzo Ci dzięki za hojnie okazaną mi życzliwość, za komplementy odnośnie mego amatorskiego muzykowania, ale i za sukcesywne odwiedzanie mojej witryny. To miłe... Ostatnio na niej trochę ciszy i zastoju, ale wierzę, że może po wakacjach wena przeprosi się ze mną i na witrynkę powróci  ;)

Zaś co do grania: tak, to prawda. Bardzo mi zależało, aby interpretacja tego walca była godna. Jeśli to dostrzegłeś, to oznacza, ze wykonałem pewne bardzo ważne w mym życiu zadanie. Wykonałem je dzielnie, jak tylko mogłem.

Tymczasem mogę już zapowiedzieć nowinkę: otóż na dniach opublikuję na witrynie (i rzecz jasna u nas w Kurierze) kompletnie nietypowe dla mnie nagranie. Co to będzie - póki co - niespodzianka. Teraz powiem tyle, że będzie nawiązywało do osoby Johna Hendricksona.
Kto pamięta Johna Hendricksona? Przypuszczam, ze jako wieloletni meloman Ty możesz go pamiętać. To był przeuroczy Kanadyjczyk, który przyjechał na IX Konkurs Chopinowski do Warszawy i odegrał na naszym Konkursie niepoślednią rolę. Był, oprócz Zimermana, autentycznym ulubieńcem publiczności. Będąc na poły inwalidą, za każdym razem wzczłapywał się na estradę z laseczką. Doszedł do III etapu i zdobył kilka honorowych wyróżnień. Jestem pewien, ze gdyby CHiJE był organizowany za tamtych czasów - byłby najpierwszym jego Artystą. Wszyscy wróżyli mu niezwykła karierę, ale, niestety, dziś, odnoszę wrażenie, słuch o nim zaginął(?)...
Być może i tymi słowy, i moim nagraniem choć trochę go powspominamy?
Pozdrawiam Cię Sławku, i jeszcze raz dzięki za Twą szczerą życzliwość...

ps
oczywiscie: nasz Patryk (Pat) i "Mozart" - to ta sama osoba i duma naszego Forum!)  :)

Agnieszko.
Mialem na mysli Mozarta P. i Mozarta A.
Jest super, gdyz jest ich dwoch ("jest dobrze, ze jestes/jestescie")

Ogolnie, chyba sie zle zrozumielismy.

Tak wiele osób tu, na tym forum pięknie i ze znawstwem pisze o muzyce, że
każde z Was mogłoby założyć muzycznego bloga, jeśli czułoby taką potrzebę.
Każde z Was podnosi moją wiedzę i kulturę muzyczną.
Z takim pisaniem, wypowiadaniem się o muzyce, nie spotkałem się nigdzie indziej.
Tak skumulowana wiedza i wrażliwość muzyczna czyni to forum
najlepszym o muzyce w całym Internecie.

Bardzo dziękuję Wam za ciepłe słowa, które mocno zawróciły mi w głowie  ;) Może kiedyś, gdy znajdę więcej czasu, odważę się (może we współpracy z kimś z Was?) stworzyć coś w rodzaju e-miejsca dla swoich muzycznych przemyśleń. Studia mnie pochłaniają - szczególnie nielatem.  ;)

Dylemat Sławka po raz kolejny uświadomił mi, że Maestro nie upoważnił mnie do używanego nicka...

Pat, mam podobne odczucia co do pani DS - czytając jej wpisy na blogu nie miałam nigdy poczucia, że obcuję z krytyką muzyczną przeznaczoną dla szerszego grona odbiorców - raczej z luźnymi, czasem niezbyt też uporządkowanymi myślowo, uwagami kierowanymi do znajomych, pisanymi językiem dość, nazwijmy to, kolokwialnym. I, co zawsze nam przeszkadzało, często nieobiektywnymi, zawierającymi nie wnoszące niczego złośliwości (naprawdę jakiś silny uraz na punkcie Wundera ???). Myślę, że tak właśnie powinniśmy do tego podchodzić - poważni krytycy muzyczni to pan Majchrowski, Orawski, Hawryluk, pani Pęcińska, Światczyńska itp itd. Pani DS to autorka popularnego bloga ;) Podejrzewam, że Polityka ma tu na względzie bardziej poczytność z lekką nutką sensacji, niż przekazywanie solidnej wiedzy. A co do posuchy - w środowisku (jak zresztą w wielu innych) działa też zasada znajomości i, jak chyba kiedyś Bartek wyraził? - kolesiostwa:) Myślę, że nie ma sensu, abyśmy to wszystko brali sobie do serca.
 
O blogu była już mowa w zeszłym roku, n'est-ce pas? :) Z pewnością nie tylko Agnieszka marzyłaby o takim miejscu w sieci. A o ile pamiętam, Bartus proponował Ci napisanie książki, co w zasadzie wychodzi na jedno (odnośnie uznania dla Twojej rzetelnej wiedzy i umiejętności jej przekazywania wdzięcznym czytelnikom :) Cały czas powraca kwestia nieubłaganego czasu - ale z pewnością prędzej czy później to się mniej więcej unormuje (tylko mniej więcej, bo człowiek mający pasje i otwarty umysł zawsze ma zbyt mało czasu :D)
Nickiem zaś się nie przejmuj, mimo chwilowych zawirowań znaczeniowych wszyscy tu doskonale kojarzą, kto zacz nasz Mozart. Łącznie z co niektórymi komentatorami wiodących konkursów muzycznych  ;) :D

Z drugiej strony, Marek jak zwykle mądrze zwraca uwagę, że nasze forum pełne jest pasjonatów z sercem wypełnionym miłością do muzyki i to, co tutaj tworzą już jest jakimś wspólnym i bardzo cennym multiblogiem:))
Tęsknię za nim, kiedy czas okrutnie odcina mnie od regularnego uczestnictwa w tym naszym wspólnym snuciu opowieści o obcowaniu z pięknem. I za Wami:)

Przeczytałam Wasze ralacje z wysłuchanych koncertów :) ale ciekawa jestem, co z Martą Argerich, wszak grała również na tym festiwalu, w tym roku nawet z córką.
Czy ktoś z Was słyszał, jak grała?
Ogromnie jestem ciekawa, lubię Martę Argerich, lubię słuchać Preludiów Chopina w jej wykonaniu, wiem, że od dawna nie gra solo, że zajęła się raczej muzyką kameralną.

Basiu, relacja z tego koncertu jest tutaj http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=73.msg21709#msg21709 (Relacje z koncertów, (info o koncertach)... z 30 sierpnia) i zawdzięczamy ją p.Joannie.

Wczoraj w Dwójce radiowej o 19.00 miała być retransmisja, ale ostatecznie królował Glenn Gould. Ale trzeba pilnować ramówki, bo na pewno została przełożona na niedługo. Pilnujmy wspólnie :)

O, tak :) dziękuję :)

Dziś rocznica śmierci  Patrona naszego forum...Jego muzyka jednak wciąż trwa i trwa...

Poniżej link do niezwykłego wykonania koncertu f-moll (który zawsze mnie wzrusza, chyba nawet bardziej niż e-moll) na instrumencie historycznym. Zagrał go Janusz Olejniczak podczas tegorocznego festiwalu Chopin i jego Europa.
Choć na ogół nie przepadam za dźwiękiem fortepianów z epoki, jednak tutaj jest coś w tej interpretacji, co przykuwa moją uwagę i każe słuchać od pierwszej do ostatniej nuty.
Zagrał po prostu wirtuoz.

http://www.youtube.com/watch?v=7Z_2SsA6HGE

Chcialbym uczcic jakos rocznice Frycka. Nie wiem jak.
Zabrzmi to jakos nielogicznie,ale chyba otworze butelke i wypije zdrowie naszego patrona.

Pierwszy toast mam juz za soba.

Drugi tez... i slucham sobie Scarlattiego.(tez nielogiczne,ale coz nie moge sie oklamywac i daje co najlepsze ode mnie dla Fryderyka)

Ja dziś za to słuchałem Bacha... no ale... sam sobie zagrałem rocznicowo i Fryderyka  :)

Januszu, Twoje zdrowie rowniez...

 :D

Zapraszam wszystkich Kurierowiczow.
Przeciez dzisiaj mamy rocznice.
Zostancie on-line.
W ten sposob uczcimy naszego mistrza.

chyba leczą kaca po meczu  ;D

Kochani, logujcie sie, nie czekajcie do jutra (jutro jest po ptokach).

Po dzisiejszym meczu, to na kaca za wczesnie.
Chyba, ze zaczeli celebrowac wczoraj na zas.

bartusie, zdradź mi prosze, tak z okazji rocznicy  ;D - czemu nie ma Ciebie w naszych szafarskich Albumach na FB? Profil na fB przecież chyba posiadasz? Czyż nie?  ;)

Ja sie nie wyloguje do polnocy. Czekam na reszte.

Powiem szczerze, że AUKSO nie pozwoliło na prawdziwą kontemplację w kontekście rocznicy, toteż proponuję chociaż fragment Requiem w wyk. sir Soltiego (Wiedeń 1991)

http://www.youtube.com/watch?v=LkyWXgrILUc

Nie mam dziś możliwości, by zasiąść do nokturnu, więc słucham. Ale nie tylko Fryderyka.

Bach - Mozart - Beethoven... Oto Chopin i Jego Europa. Albo jej potężny fragment.

D W K - I
http://www.youtube.com/watch?v=ikbQ4lThJGo

KV 540
http://www.youtube.com/watch?v=yC0XKMGPsAk&feature=related

op. 111 - fragm.
http://www.youtube.com/watch?v=w5ZUnbHhCJk

Januszu.
Nie posiadam swojego konta FB.
Konto obecne zalozylem fikcyjnie, by moc czasami odczytywac FB innych. Nazwe wybralem losowo (nawet wyszlo calkiem wiarygodnie)

A tak w ogole chcialbym pozostac w necie wirtualnie, nigdy sie nie ujawniajac.
Dlaczego?..
Cala koncepcja portali spolecznoscowych w necie jest wirtualna.
Nasz Kurier Szafarski tez jest wirtualny.
Chce zatem idealnie dopoasowac do tej koncepcji (wirtualnosci).
Przeplyw samej mysli mi wystarczy, bez dodatkow, emocji zewnetrznych. Czysty obraz dysputy.
Tak wole. Przynajmniej na razie.

Pat
Dlaczego AUKSO nie pozwolilo?



P.S.
Miales sie niewylogowywac

No, Patryku,dobor dziel znamienity. Tez bym tak wybral.

Bajeczny :)
Jego i nasza:) I dobrze mieć wsparcie w tak potężnym duchowym dziedzictwie.
Posłuchałam trzech gigantów, wcześniej posłuchałam Chopina. I uczciłam po swojemu, kończąc "fryderykowy" wiersz:

Czy w ciszy pól
czy w zgiełku miast
Wciąż jest, wciąż gra
Muzyka w nas
I brzmi w niej to,
co warto śnić,
co sprawia, że
tak chce się żyć

I poranny chłód i słoneczny żar
I łagodny nurt i uniesień szał
i liliowy dywan wrzosów na polanie
I brylanty w kroplach rosy

I przepyszność bzu i strzelistość malw
I na łąkach stu cała tęcza barw
Taneczne pasaże, korowody marzeń
I podniebnych ptaków głosy

Nie dotknie rdza
 nie zniszczy czas
Muzyki co
 wypływa z nas
i póki krąży
 w naszej krwi,
W niej to, co w nas
 najlepsze, i ….

…i poranne mgły i wieczorny mrok
i radosny pląs i cichutki krok
wiosny, zimy lata, powieść przebogata,
w nutach scherza i walczyka.

Złote łany zbóż i dywany mchu
i warkocze brzóz jak z pięknego snu
Wszystkie dary ziemi, wszystkie skarby nieba,
zaklęte w nutach Fryderyka...

op 34 nr 2
http://www.youtube.com/watch?v=p6aRK9leIUc
op 64 nr 2
http://www.youtube.com/watch?v=CK6lVqclnJs

Ja sobie wczoraj z okazji rocznicy ćwiczyłam Walca h-moll  Op. 69 nr 2
i Preludium e-moll, Op.28 nr 4.

Lawendynko, prosimy o próbki  :)

Obawiam się, że to się nie nadaje do upublicznienia...
Ale próbuję, ćwiczę i nie poddaje się ;)

Kati, mogłabym Cię ozłocić za tego f-molla Pana Olejniczaka. Wielkie dzięki, właśnie słucham i... odlatuję.

Znany jest już program 15. Festiwalu "Chopin i jego Europa":

www.festiwal.nifc.pl

W tym roku wystąpią :

Soliści: Martha Argerich, Kevin Kenner, Nelson Freire, Benjamin Grosvenor, Tomasz Ritter, Evgeni Bozhanov, Nelson Goerner, Tobias Koch, Janusz Olejniczak , Howard Shelley, Eric Lu, Charles Richard Hamelin, Dmitry Ablogin, Yulianna Avdeeva, Cyprien Katsaris, Alena Baeva, Daniel Hope, Tomasz Konieczny, Lech Napierała,

Zaspoły: Collegium Vocale 1704, Collegium 1704, Europa Galante,, Hiroshima Symphony Orchestra, Bach Collegium Japan, {oh!} Orkiestra Historyczna, Sinfonia Varsovia,, Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej, Orkiestra XVIII Wieku, Hofkapelle München, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Quatuor Mosaïques, Ensemble Dialoghi, Belcea Quartet

Dyrygenci: Andrzej Borejko, Grzegorz Nowak, Rüdiger Lotter, Howard Shelley, Masaaki Suzuki, Tatsuya Shimono, Kazuyoshi Akiyama, Fabio Biondi oraz Václav Luks