Kurier Szafarski

Gościem środowych Rozmów Niedokończonych ma być prof. Kozubek. Tematem oczywiście zakończony XVI Konkurs Chopinowski.

No i dobrze. Żebym nie zapomniał posłuchać. Skoro "mainstreamowe" media nie przejawiły konkursem większego zainteresowania...

Dzięki
Posłucham z zainteresowaniem.

Program TV Trwam

- Ramówka dla Polski - 27.10.2010 -

18:15    Rozmowy niedokończone
              Temat: Rok Chopinowski.  XVI Międzynarodowy
             Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
              Gość: prof. Lidia Kozubek – pianistka i pedagog, wszechstronnie wykształcony muzyk

19:30    Program dla dzieci

Program zacznie się wcześniej
a o 21:40 będzie już druga część.

Pani prof. Kozubek gościła już w telewizji Trwam w programie "Polski punkt widzenia" na samym początku Konkursu. Była to bardzo ciekawa rozmowa. Mówiła oczywiście o Chopinie i o Konkursie. Warto posłuchać Jej w dzisiejszych "Rozmowach niedokonczonych"

Koniecznie powinniśmy wszyscy posłuchać i skomentować na bieżąco

Myślę, że warto tego posłuchać, choć nie mam wątpliwości co do tego, jakie zdanie ma Pani Kozubek, co do gry poszczególnych uczestników. Zdanie Profesor Kozubek jest stabilne i niezmienne :)

tylko mała uwaga techniczna: I część o 18:15 w TV Trwam, II część ok 21:40 w RM

Szkoda, że nie mogę się rozdwoić, ale wieczorem idę na koncert muzyki irlandzkiej do Muzeum Etnograficznego (w Warszawie), jeśli ktoś dysponuje wolnym czasem i lubi muzykę ludową, to zapraszam, wstęp wolny.
http://ethnomuseum.website.pl/doc_865-_spotkanie-z-irlandzka-muzyka-ludowa.html

Pani prof. L Kozubek jest niewatpliwie ciekawa osobowoscia. Niestety jej podejscie do sztuki wykonawczej jest dosyc glupawe.
Uwagi dotyczace np. tempa (za szybko, za wolno) nie stanowia zadnego kryterium dla mnie. Bywa, ze bardzo szybkie, kontrolowane tempo odczuwane jest calkiem wolno (i odwrotnie, bardzo wolne, szybko). Pani profesor jest znakomita pianistka, ale apeluje do pani o odrobine elastycznosci i zrozumienia, ze na swiecie istnieja rozne emocje i rozne podejscia do sztuki.
Na ogol ludzie, ktorzy mowia ze cos jest za szybko mysla dosyc ospale. To pani wina, ze jest za szybko (byc moze).

Ja sie z p. Profesor zgadzam, może jestem równie staroświecka ale uwazam, że ma wiele racji.
Natomiast ignorancja księdza redaktora iest straszna!

trudno jest polemizować z takim autorytetem jak Pani profesor Kozubek, jednak w swojej ocenie nie podzielam wszystkich przemysleń Pani profesor. W mojej ocenie (ale nie tylko mojej) Wunderowi należała sie I nagroda, Awdejewa grała także bardzo przekonywujaco (myslę, że II nagroda nie byłaby błędem), Choziajnow jednak w finale trochę zawiódł. Nie dopatrywałbym sie tez jakichkolwiek wątków politycznych w werdykcie jury

Ktoś kiedyś podobno powiedział.."Może gdzieś tam w przestworzach jest jakiś punkt centralny, ku któremu dusze ludzkie zmierzają różnymi drogami..a każda sekta ma swoją własną ścieżkę" :)...dlatego chyba jednak trzeba będzie wejść na to radio RM i wysłuchać wypowiedzi Pani prof. L.Kozubek  :)

Nie jestem muzykiem (co według mojego syna , który się trochę uczy i zna to nazewnictwo muzyczne i ma praktykę grania, całkowicie mnie dyskwalifikuje jako komentatora)
 ale nie jestem też piłkarzem, a mecze oglądam i komentuję.
 I większość tak robi.
Bo tylko wymiana myśli powoduje, że wiemy coś więcej niż tylko to co wiemy. A im większą liczbą komentatorów będziemy rozmawiać, tym szersze będą nasze horyzonty.
Dlatego uważam, że w dyskusji potrzebne są też skrajne głosy, aby było zauważane pełne spektrum problemu.
Dlatego głos pani Lidii Kozubek jest  dla mnie bardzo cenny i warto go słuchać, bo w połączeniu z innymi głosami pełniej pozwoli mi rozumieć muzykę.

Pani Profesor ma prawo do swoich jasny i autorytatywnych stwierdzeń co do muzyki Chopina. wszak jest specjalistką. Podziwiam jej pasję, miłość jaką darzy Chopina oraz pragnienie, aby ta muzyka była dla wszystkich rozumiana najprościej i najbardziej zgodnie z zamierzeniem Chopina. Odnoszę jednak wrażenie, że Pani Profesor nie dopuszcza w swoim zdaniu jednej ważnej rzeczy- nie dopuszcza, że może się mylić. Nie wiem, czy ktokolwiek wie dokładnie, jak chciałbyChopin, żeby jego utwory były grane. A zdaje się, że Pani Profesor jest przekonana, że to wie.
Ogromnie cenię sobie Panią Profesor, choć nie do końca się z nią zgadzam, bo np. to, że pianistom brakuje podstawowej wiedzy muzycznej jest prawdą, że Wunder nie rozumie pojęcia- Walc?

Osobną sprawą jest przygotowanie  Redaktora do dyskusji. Nieznajomość rzeczy dość rażąca. Nie mówiąc już o błędnym czytaniu nazwisk. To chyba było najprostsze do przygotowania.

P.S.
Uważam, że i młodzi i starzy są mądrzy.
Nie przypisuję większej mądrości starszym.

Szkoda, że nie mogłem obejrzeć tego w TV. Już się szykuję do słuchania audycji. Może być ciekawie. A p. Kozubek bardzo szanuję. Ma swoje poglądy i konsekwentnie prezentuje swą wizję muzyki Chopina.

Moniko. Do Ojca redaktora nie miałbym pretensji. Faktycznie nie jest dobry w te "klocki". Przynajmniej mógłby nie mylić nazwisk. Ważna jednak była Pani profesor. Mogła się bez skrępowania wypowiedzieć. I to się liczyło. Nikt jej nie przerywał. Ja nie ze wszystkim się z Nią zgadzam. Pewnie troche inaczej czuję Chopina a to wynika pewnie z mojego temperamentu (jak każdego z nas). Cieszę się jednak, że mogłem Jej posłuchać

To, co mówi, jest świętą prawdą. Tylko spodziewałem się raczej rozmowy, a pani profesor - przynajmniej mam takie wrażenie - z kartki czyta (nawet szelest przekładania kartek dał się słyszeć...
Święte słowa, że źle pojęty indywidualizm świadczy o braku muzykalności.

Zwróciłaś Moniko uwagę na rzecz istotną. Wiemy, że wiele można wyczytać z zapisu nutowego. Wiemy w jakim utwór ma być tempie, jaka ma być dynamika utworu, gdzie użyć pedału, jakim dźwiękiem grać. Wiemy w jakiej epoce tworzył, możemy więc przemyśleć jego inspiracje. Ale czy to pozwala na pełne odtworzenie myśli muzycznej Chopina? Chyba nie. Często nie wiemy jakie możliwości miał instrument, na którym tworzono. Mieliśmy porównanie czterech fortepianów współczesnych na konkursie - każdy brzmiał inaczej i te same utwory brzmiały na nich inaczej. Może więc to, co ma być grane "dolce" brzmi inaczej teraz, niż brzmiało, gdy tworzył je Chopin. Poza tym każdy z nas słysząc konkretny utwór "podkłada" pod niego jakieś inne obrazy i tak Larghetto czasem jest widzeniem zasnutej mgłami łąki, czasem rozgwieżdżonego nieba, czasem cichnącego morza. Chopin też coś widział, czuł. Coś chciał przekazać - nie zawsze wiemy co. Pozostaje więc pewien margines nieznanego. I ten element powoduje, że nie można powiedzieć z pewnością - wiem czego oczekiwał Chopin (Bach, Mozart, Haydn) od odtwórców jego utworów. Wszyscy pamiętamy z lekcji języka polskiego, że niełatwo było zinterpretować poezję, mimo że tu mieliśmy słowa, teoretycznie więc jaśniejszą do odczytania formę przekazu. Podczas konkursu zastanawiałam się, słuchając licznych komentarzy, co na ich temat powiedziałby Chopin. Może nie rozpoznałby w tych opisach własnych utworów? Może przegrałby konkurs własnego imienia? Przypominam sobie, że Wisława Szymborska przyznała, że nie zdałaby współczesnej matury, obejmującej analizę jej poezji.

Pani Profesor z pewnością czytała a nawet odczytywała i to trochę brzmiało...no nudnawo. Natomiast zgadzam się z tym, że szarża w interpretacji w żadnej dziedzinie nie jest dobra. Doprowadza często to przeinterpretowywania utworu. Własne pomysły artystyczne w zakresie wykonania są niezwykle cenne, o ile nie prowadzą do sytuacji, gdzie pianista wygrywa własne wyobrażenie o muzyce Chopina i traktuje ją jedynie jako kanwę dla własnej twórczości. Natomiast nie do końca podzielam pogląd, że pianista, grając utwór, nie będący jego dziełem nie powinien pokazywać także i siebie. To tak, jakby powiedzieć aktorowi, tancerzowi - nie pokazuj siebie w tym co robisz. Nie w tym rzecz, by nie pokazać siebie, chodzi o to, by pokazać to we właściwych ramach estetycznych. 
O! I zgadzam się z oceną co do tego, że Avdiejeva w ogóle nie powinna być w finale!

No i świetnie. Nie wiem czy słyszeliście panią słuchaczkę. Nie grajmy Chopina, bo jeszcze ktoś skazi muzykę. Nie można jej grać, nikt NIE UMIE jej grać . Najlepiej poprzestańmy na oglądaniu kropek i kresek  ???
A Pani Profesor dziś dużo mądrych rzeczy powiedziała. Nie zgadzam się co prawda z nieśmiertelną zasadą "jak idziemy w górę robimy cressendo, a jak w dół diminuendo. to brak elementarnej wiedzy" :P oraz @anelik: "nie do końca podzielam pogląd, że pianista, grając utwór, nie będący jego dziełem nie powinien pokazywać także i siebie" , ale troszkę inaczej spojrzałam w ogóle na granie

wzuszyła mnie opowieść Pani profesor o etiudzie E-dur z op.10. Też jakoś łza sie w oku zakręciła.

Chętnie posłuchałabym jeszcze raz utworów puszczanych dziś przez RM w wykonaniu pani profesor... I ta etiuda na zakończenie audycji... Wielkie słowa o Chopinie, ale nie bez pokrycia. A w ogóle to dziękuję za informacje o tej audycji :)

Wbrew moim obawom słuchacze nie popsuli poziomu audycji. Spodziewałem się rozbudowywania wątków spiskowych itp., a tu nic takiego nie miało miejsca. To dobrze, bo nic nie odciągało rozmowy od muzyki.
Poglądy pani profesor zbieżne są z moimi odczuciami. Także wobec moich konkursowych idoli: Wundera i Bożanowa (tego drugiego szczególnie walce i mazurki). Miałem świadomość, że za bardzo błyszczą, że to nie jest "zmartwychwstanie" Chopina, jak w grze Koziaka, gdy duch Chopina stawał się niemal namacalny. Ale mimo to uważam, że ich gry nie da się nie kochać. Mam świadomość, że w związku z tym pani profesor zaliczyłaby mnie do tej mniej wyrobionej muzycznie grupy (chociaż zdarzyło jej się bardzo pochlebnie wyrazić na temat moich komentarzy), ale pretensji do niej nie mam, gdyż nie ma co ukrywać: znawcą nie jestem, co nie przeszkadza mi być miłośnikiem.
W audycji było to, czego oczekiwałem, czyli wiele rzeczowych argumentów opartych na solidnych podstawach. Poglądy pani profesor można uznać za konserwatywne, ale nie wzięły się znikąd - widać, że są owocem nie tylko praktyki muzycznej, ale również wnikliwej lektury źródeł, świadectw, relacji. Nadto ta kultura - zarówno kultura rozmowy, jak i kultura języka. Naprawdę przyjemnie się jej słuchało.
No i proszę, gdyby nie to forum, nawet bym nie wiedział, że taka ciekawa audycja miała miejsce.

PS.
Z zainteresowaniem słuchałem też puszczanych w przerwach utworów. Ten zabytkowy pleyel miał takie brzmienie... Nie wiem, jak to opisać. Zupełnie odmienne od współczesnego brzmienia fortepianu. Niekoniecznie lepsze, bo momentami mogło się niekoniecznie podobać, ale jednocześnie było w nim coś pociągającego.

Po tej audycji , Chopin, oprócz swojej genialności, jawi mi się też
jako jeden z największych mocarzy intelektu, którzy żyli na świecie.
 Kładę się spać z uczuciem dumy , że jestem z narodu, który ma tak wysoką kulturę, i której część spływa na mnie i jest w każdym z nas, Polaku.

anelik, Elu, wypowiadasz się tak merytorycznie, tak dogłębnie.
Lubię czytać Twoje posty i wracać do nich.

Pani Kozubek swietnie pasuje do tego idiotycznego tworu jakim jest radio maryja.
Zero argumentow, zero tolerancji, no i przede wszystkim glupio.
Przepraszam za moje slownictwo, ale rzecz nalezy nazwac po imieniu.

Dzięki, Mr Webski, za informację o audycji.

Bartuś, z całym szacunkiem, ale chyba innej audycji słuchaliśmy. Jakie zero argumentów? Było ich bardzo wiele. Dość, by mogła być pewna swoich racji. A w takiej sytuacji trudno, by dystansowała się wobec swoich poglądów. A przecież innym  nie broni głosić przeciwnych poglądów, więc tak szczerze mówiąc, o co chodzi?
A Radio Maryja? Ma wielki plus za to, że w przeciwieństwie do innych mediów zainteresowało się konkursem. Myślę, że niezależnie od stosunku do danej instytucji pewne rzeczy docenić należy.

Radio Maryja może jest mało tolerancyjne.
Ale akurat ta audycja, była tylko o kulturze.
Nie poruszano, żadnych religijnych problemów.
Słyszałem tylko o muzyce,
zresztą piękną, prostą polszczyzną pani Lidii Kozubek.

Co do zabytkowego fortepianu: nie brzmiał on zbyt dobrze. Miałam wrażenie, że z wolna się rozpada. Kakofonia dźwięków, nieczysto. Dźwięki zlewały się tworząc zasłonę dymną. Pedały nie miały pływu na brzmienie fortepianu, albo wcale nie były używane :).

Anelik, złożyłaś w słowa, bardzo zgrabnie to co właśnie miałam na myśli. Można tu postawić bardzo śmiało tezę, że tak naprawdę nikt nie wie, jak Chopin chciał , aby jego muzykę grano. A Prof. Kozubek wie :)

Bardzo cenię sobie jej wiedzę, szanuję, uznaję jako wysokiej klasy specjalistę. Jednak w jej wypowiedziach przeszkadza mi definitywność wyroków kładzionych na pianistę, jej kategoryczność, brak tworzenia płaszczyzny do dyskusji. W jej rozumieniu geniusz Chopina jest już pojęty, zdefiniowany. Czyż nie brak w tym pokory, o którą Pani Profesor szczególnie zabiega?

Pokorę pani Kozubek pojmuje nieco inaczej. Według niej polega ona na powściągnięciu swego ego i podporządkowaniu się myśli kompozytora. A co do kategoryczności jej sądów, znajdźcie mi artystę, który nie będzie twierdził, że jego wizja, jego interpretacja jest najlepsza. Zresztą do tyczy to nie tylko artystów, odtwórców, ale również teoretyków, polityków itd. No, może z wyjątkiem Tysona, który chyba bardziej chciał na siebie zwrócić uwagę niż pokazać coś, co by wypływało z jego głębszych muzycznych przemyśleń. Zawsze tak było i będzie. Oprócz niewątpliwych minusów taka bezkompromisowość ma również plusy.

Bartus  - nie można mówić o Radiu Maryja, że to "idiotyczny twór". Ma swoją konwencję i tak naprawdę od Ciebie zależy czy zechcesz słuchać ich programów, czy też nie. Sądzę przy tym, że tak naprawdę nigdy nie słuchałeś tego radia na stałe a ferujesz wyrok. Ja też nie słucham, choć myślę, że po wczorajszej audycji będę sprawdzać ramówkę - może znów trafi się coś ciekawego, bo czy zgadzam się z Prof. Kozubek we wszystkich kwestiach  czy nie ( a w wielu się zgadzam), to z chwilą gdy przestała czytać a zaczęła mówić dobrze się tego słuchało.

Niebieskooki - nie mów, że jesteś "publicznością mniej wyrobioną". Ja też czytałam Twoje uwagi i słuchałam, kiedy je odczytywano w studiu. Może nie jesteś znawcą - myślę zresztą, że nikt z nas za znawcę się nie uważa - ale masz dobrą intuicję muzyczną. Nie tylko słuchasz, ale także słyszysz.

Obronię też trochę Panią Profesor Kozubek - tak zresztą jak wszystkich komentatorów. Ona (inni też) przedstawiali swoje opinie. Każdy z nich prezentował przecież nie tylko swoją wiedzę teoretyczną, w wypadku niektórych popartą praktyką ale i swoje odczucia związane z wysłuchaniem tego czy innego pianisty. To były ich prywatne opinie, choć prezentowane publicznie. Jeśli dla siebie żądamy prawa do swobody oceny uczestników konkursu, to powinniśmy być eleganccy także wobec innych, którzy też taką ocenę chcą wyrazić i uszanować ich opinie (nie zawsze zgodne z naszą). My przecież także wyrażamy własne spostrzeżenia i też w pewien sposób upubliczniamy je - pisząc na forach. Dlatego, choć nie zgadzam się z Panią Profesor np. co do  typowania Chozjajnowa na I miejsce i co do tego, że najlepiej zagrał koncert (gołym uchem słychać było błędy), to nie odsądzę jej z tej przyczyny od czci i wiary. Mogę się z nią co najwyżej pospierać, choć z pewnością nie jestem równorzędnym wobec niej partnerem w takiej dyskusji.

Owszem i ja nie jestem osobą, która posiada kompetencje, aby móc dyskutować z Panią Profesor. Dlatego też przyjęłam z pokorą krytykę mojej wypowiedzi na temat Avdeevy. Chodziło tu o jej występ w III etapie. Bardzo podobała mi się sonata w jej wykonaniu.
Trochę zmyto mi głowę :)
Pozostałam jednak przy swoim zdaniu, bo takie moje prawo, przy całym szacunku do Profesor. Jednocześnie uznałam, że "puryści" są konieczni w rozumieniu Chopina, abyśmy wiedzieli, jak daleko można się odchylić :)

Ktoś może zwrócił uwagę, co pani profesor mówiła o Wakarecym? Bo akurat musiałem się na chwilę oddalić od odbiornika, a gdy wróciłem, usłyszałem słowo "amatorka", ale nie wiem, czy odnosiło się to do gry Pawła czy mowa już była o Francuzce. Pamięta ktoś ten fragment rozmowy?

Mówiła o Tysman. Zresztą powtórzyła to dwukrotnie, że nie powinna była tak daleko zajść. O Wakarecym, że życzy mu wszystkiego dobrego i że daleko zajdzie, gdy będzie pracował. Parę rzeczy wymieniła, co jej się najbardziej nie podobało w jego grze. Generalnie uznała Koziaka za lepszego.

Pamiętam ten fragment rozmowy. Określenie "amatorka" odnosiło się do Francuzki - i tu zgadzam się z Panią Profesor. Moim zdaniem Tysman niczym nie zachwyciła wcześniej (zwłaszcza w porównaniu np. z Leonorą Armellini) i dla mnie była absolutnym zaskoczeniem jeśli chodzi o jej udział już chyba nawet w etapie III. Natomiast co do Wakarecego wypowiedź Pani Profesor była... taka politycznie poprawna. Powiedziała mianowicie, że życzy mu na przyszłość wielu sukcesów. Właściwie nie skomentowała jego występów. Ciepło wypowiedziała się natomiast o Koziaku.

Czytam Wasze posty i strasznie żałuję, że nie słyszałam audycji radiowej! Telewizyjna wypowiedź na pewno była "z głowy", nie czytana, co widać było gołym okiem. :)
Co do autorytarnych poglądów pani profesor, to zważcie, że ma już 83 lata! Na ogół, ludzie w tym wieku mają poczucie, że z racji doświadczenia wiedzą najlepiej!
Ale abstrahując od treści, cóż za forma, co za język, jakaż łatwoś wypowiedzi!!!

Cytuję fragment wypowiedzi Moniki, bo mógłbym się pod nią podpisać. Z drugiej strony myślę, ze takie osoby jak Pani profesor są niezbędną przeciwwagą dla wspólczesnej awangardy chopinowskiej. Gdyby nie tacy jak Ona, to wie, moze rzeczywiscie wyprowadzilibyśmy dzieło Chopina na kulturowe mielizny.
Zaskoczyła mnie jednak swoją drobną luką pamięciową. Mówiac o nokturnie cis-moll, o który zapytał jeden ze słuchaczy, (dokładnie w katalogu nazywa się on Lento con gran espressione cis-moll) stwierdziła, ze to póxna kompozycja, bo nie jest już nawet opusowana. No cóz... przepraszam, Pani Profesor! Ten utwór Chopin napisał jeszcze w Warszawie, równolegle do koncertu f-moll. A kompozyucji tej nie publikował, bo w jego zapisie powstawiał cytaty z własnego koncertu. Nie chciał więc upubliczniać kompozycji pomocniczej, którą wspomagał sie przy pisaniu I częsci swojego koncertu f-moll. nie chciał być oskarżany o autoplagiat

Na stronie RM można odsłuchać pierwszą część spotkania z panią profesor, telewizyjną, w całości. Niestety, drugiej części, tej radiowej, nie ma.

Cóż..niestety wielce żałuję, że nie wysłuchałem w RM rozmowy z Panią prof. Kozubek, ale po prostu o tej audycji najzwyczajniej zapomniałem :) (człowiek ma tyleż innych zajęć na głowie, iż zupełnie zapomina o tych najistotniejszych..) W każdym razie darzę Panią profesor ogromnym szacunkiem..

Zgadzam się w obu przypadkach. Dźwięk fortepianu wydawał mi się wręcz 'rąbany' , ale pomyślałam, że może to przejaw mojej ignorancji i powinnam to przemilczeć  ;)
Niemniej jednak bardzo dobrze mi się wczoraj słuchało profesor Kozubek. I dochodzę do wniosku, że chyba przede wszystkim dzięki sposobowi wypowiedzi - nie nerwowo, dosadnie, konkretnie i konsekwentnie

Co się tyczy zabytkowego pleyela. Czy można się było spodziewać czegoś innego? Wiadomo, że inne były materiały, niższa ich jakość, nie było technologii pozwalającej uzyskać powtarzalne i odpowiednie rezultaty, inny był poziom wiedzy akustycznej oraz inne możliwości techniczne realizacji zamysłów teoretycznych w konstruktorskiej praktyce. Można przypuszczać, że fortepiany z czasów Chopina brzmiały gorzej od konkursowej Yamahy...

Oto argumentacja pani Kazubek:
1. Za szybko (dla wolno myslacych wszystko jest za szybkie)
2. Dojrzale - nie dojrzale (o co tu chodzi konkretnie)
3. Ma wiedze - nie ma wiedzy (przypomina mi komsje sledcze w sejmie)
4. Amatorka...

"To jest dobre, bo on ma wiedze........" (czy p. Kozubek ma wiedze???)

Pani profesor byc moze nie zdaje sobie sprawy, ze swoimi wypocinami krzywdzi znakomitych,
mlodych ludzi, ktorym rzetelna, przyjazna uwaga jest b. potrzebna. Tym bardziej, ze wypowiada te uwagi publicznie
jako ekspert (autorytet) do szerokich mas , ktorych wrazliwosc sie dopiero ksztaltuje.
Opinie takie potrfia zniszczyc popularnosc mlodych artystow a zatem przeszkodzic im w karierze, na ktora tak ciezko pracuja.

Dość dosadna opinia.

Faktem jest, że Profesor oprócz Choziajnova i Dumonda nie pochwaliła nikogo, a przecież poziom ( wszyscy to podkreślali) był bardzo wysoki.

Bartus, niepotrzebnie się żołądkujesz.

Bardzo żal Ci skrzywdzonych słowami Pani Kozubek pianistów, którzy ciężko pracowali przygotowując się do konkursu.
Bardzo cenię poczucie sprawiedliwości w ludziach. Świadczy to o twojej wielkiej wrażliwosci.

Ale zdaję też sobie sprawę, że opinia pani Kozubek jest tak słyszalna w świecie
 i też ma taki wpływ na opinie o pianistach, że no pewnie żadną.
Pani Kozubek słuchają tylko ci ludzie, którzy chcą usłyszeć, co ma do powiedzenia.
Żeby dowiedzieć się jeszcze czegoś o muzyce.
A nawet Ci ludzie i tak swoje myślą o pianistach i muzyce.

Twoje wypowiedzi też czytam z zainteresowaniem,
Bo coś wnoszą do mojego świata
do mojego pojmowania muzyki.

Na stronie Radia Maryja można odsłuchać także drugą część rozmowy z panią profesor Kozubek, w całości, tą dłuższą, radiowa.
http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=23372
Czego by nie mówić o treści, forma była do naśladowania, odpowiednia ilość czasu na wysłowienie się, wyczerpanie rozpoczętego wątku, nikt nie poganiał, nie przerywał, no i ta piękna polszczyzna... Pani profesor, osoba starej daty, już chyba nie będzie w stanie zaakceptować praw XXI wieku.

Bartus! Jedno jest pewne - Pani Profesor Kozubek ma wiedzę. Nie można negować tego, co jest faktem.  Wiesz, że nie zgadzam się z wieloma opiniami Pani Profesor ale nie dlatego, że uważam iż nie jest merytorycznie przygotowana do formułowania ocen! Natomiast tak jak każdy z nas - może się zwyczajnie mylić, może mieć własne zdanie, może mieć gorszy dzień. Zastanawiasz się co to znaczy grać dojrzale? A co to znaczy podejmować dojrzałe decyzje? To znaczy przemyśleć czy taka decyzja nie tylko subiektywnie ale i  obiektywnie jest słuszna, w jaki sposób przełoży się ona na rzeczywistość i czy przyniesie spodziewany skutek. W muzyce też musisz utwór przemyśleć (rozczytać), musisz się zastanowić jak wygrać to co kompozytor zapisał za pomocą  nut, znaków dynamicznych, także słów,  musisz nauczyć się tego utworu po to, by osiągnąć skutek jakim jest jak najlepsze jego wykonanie, najlepsze - więc zgodne z natchnieniem twórcy, które może przemówić tym razem przez Twój talent. 
A co do wpływu Pani Profesor Kozubek na kariery młodych ludzi - nie sądzę, by jej opinia miała taką moc sprawczą, by kogoś pogrążyć lub wynieść na piedestał. A przypomnę Ci Bartus i to, że to Pani Profesor Kozubek podkreśliła kilkakrotnie to, że w konkursie poziom pianistyki jest bardzo wysoki, zwłaszcza gdy chodzi o stronę techniczną gry.
Pewnie dalej nie będę się z nią zgadzać w wielu kwestiach ale zawsze będę mieć dla niej szacunek. 

1. Pani profesor nie jest wolno myśląca, skoro w programie na żywo potrafi bardzo merytorycznie zanalizować wykonanie utworu. Nie da się jednak ukryć, że - co zresztą mówili też inni - obecnie pianiści są tak wyćwiczeni, że grają szybciej niż grywało się kiedyś. Zauważ, że niemal wszyscy "zagonili" Poloneza As-dur op. 53! Ilekroć go słyszałem, wydawało mi się, że to za szybko jak na taniec "chodzony". Ale nie wydawało mi się możliwe, by wszyscy grali za szybko. Tymczasem pani Kozubek w tej audycji potwierdziła mój osąd. Nawet spokojnie grający Koziak nie ustrzegł się zbyt szybkiej gry tego utworu, co zauważyli również inni. Chodzonego "zaganiać" nie wolno. To tylko przykład ale chyba pokazujący, że istnieją jakieś zdroworozsądkowe wytyczne.
2. Dojrzale. Dobre określenie. Młodzieńczy zapał często nas porywa i prowadzi na manowce. Dopiero życie uczy pokory. W przypadku muzyki przejawia się to w ograniczaniu eksponowania swojego ego na rzecz poszanowania zamysłu autora, cech danego stylu, gatunku. Artysta dojrzały wie, że może sobie pozwolić na pewne "odchyłki", ale np. lento musi być lento, a nie presto, a walc musi brzmieć jak walc i zachowywać jego metrum. Artysta, który robi z niego mazurka po prostu popełnia błąd. A jeśli będzie wmawiał, że to jego osobista interpretacja, to chyba się tylko ośmieszy... Dojrzałość wiąże się z szacunkiem. Pokazany w filmie "Amadeusz" Mozart, parodiując innych kompozytorów (pamiętacie tę scenę) uchybił temu szacunkowi i zachował się niedojrzale. W tym sensie np. praktyki Tysona z daleka trąciły niedojrzałością.
3. W zasadzie to, co napisałem w punktach 1 i 2 daje przykład, do czego wiedza jest potrzebna. Z braku wiedzy rodzą się elementarne błędy, których niestety w czasie konkursu również doświadczyliśmy.
4. Amatorka. Coś, ostra to ocena, ale w zasadzie wszyscy mówili, że udział Tysman w finale to nieporozumienie. To "zagapienie się", określone w studiu konkursowym jako "zasłuchanie się" w czasie koncertu finałowego faktycznie trąciło amatorszczyzną. Ale cóż, każdemu się zdarza. Ja nie nazwałbym jej amatorką, bo tacy, przynajmniej z założenia, w głównej części konkursu znaleźć się nie powinni i chyba się nie znaleźli.

Przesłuchałam to co było na stronie. Zdarzało mi się też słuchać pani profesor w studio i jak teraz na to patrzę z perspektywy czasu to jakoś się nie mogę dopatrzeć w jej wypowiedziach jakiegoś zamykania dyskusji czy innego podparcia dla tych wszystkich zarzutów w jej stronę kierowanych. Może tak silna reakcja na jej wypowiedzi wynika z niemożliwości merytorycznej odpowiedzi na jej argumenty. Pamiętajmy też, że Pani profesor zajmuje się uczeniem, czyli pokazywaniem jak można być lepszym a to tylko poprzez głaskanie trudno osiągnąć. Poza tym przecież prowadzący pyta o jej zdanie to chyba ma prawo je wtedy wypowiedzieć. I nie przesadzajmy z tym łamaniem karier. Każdy z tych pianistów będzie się musiał z krytykami (w sensie osób zajmujących się recenzowaniem sztuki a nie krytykantami) więc i tak muszą się uodpornić i nauczyć się odsiewać te, z których mogą się coś wynieść od tych, które są niesprawiedliwe i można je ignorować. A tak na marginesie co do wykonania koncertu to nie do końca się zgadzam, choć jeśli by ten koncert doćwiczył i nie byłoby tekstowych błędów to kto wie, czy nie byłoby to szaleństwo :)

Na pewno jest szalenie konsekwentna w tym co mówi. Słucham jej od samego początku konkursu. Nie myli się w ocenach, pamięta je i zdania nie zmienia.