Kurier Szafarski

Już za kilka tygodni pierwsze konkursowe przesłuchania. Mam nadzieję, ze będzie w całości transmitowany w necie i na TVP Kultura...

http://www.wieniawski.pl/o-konkursie-muzycznym.html

po prawdzie i sprawiedliwości Konkurs im. Wieniawskiego powinien odbywać się w Lublinie. Ale w sumie najistotniejsze jest, że znowu towarzyszyć bedą nam emocje.

Ja tam, Sławku, twierdze, ze w Warszawie - bo tu prochy artysty spoczęly na wieki wieków :-X

idąc tym tokiem rozumowania, Konkurs Chopinowski powinien odbywac się w...Paryżu :) :D

spoko, jednak serce (szopenowska dusza) jest z nami w Warszawie

z innej strony patrząc, niech by był w Warszawie. Bliżej by mi bylo. ;) Tylko trochę żal, że na wschodzie prawie biała konkursowa plama. Ech...

na wschodzie wszystko jest białe: i Białystok, i białe niedźwiedzie i hałdy śniegu

I całkiem blisko Sławku - Bielsk Podlaski, Bieła Podlaska...i Białoruś  :D

Aha, omal nie przeoczyłam tego wątku i nie wpisałam drugiego :) A jednak ktoś tu oprócz mnie pamiętał także o skrzypcach :D

Bardzo pięknie do tegorocznego Wieniawskiego poprowadzi nas Dwójka.
 
http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/428639,Czekajac-na-Wieniawskiego

Piękne przedstawienie dorobku dotychczasowych festiwali. Trochę to dla mnie niedogodne, że audycje są o 13:00 - chyba będę musiała przestawić sobie grafik na ten miesiąc - w końcu muszą istnieć jakieś priorytety :D

Mam wielką nadzieję na transmisje i archiwum, choć chętnie skusiłabym się na posłuchanie na żywo - zwłaszcza III czy IV etapu :) "Test Mozarta" wspaniały. Symfonia koncertująca!! Szkoda jednak, że wykonywana będzie tylko pierwsza część (tak, jak i koncertów) - pewnie niemożliwe byłoby zmieścić w czasie pełnego występu wszystkich uczestników (jednak na Czajkowskim jakoś im się udało). Dobrze, że choć w IV etapie zagrają koncerty w całości :)

Nie wiecie, czy będą jakieś video transmisje?

Mają byc analogicznie jak było na chopinowskim  :)

Ja się bardzo cieszę, że konkurs jest w Poznaniu! Gdyby potrzebny był komuś bilet, przewodnik,  czy me skromne towarzystwo na koncercie, polecam się serdecznie :)
Mój numer tel. zainteresowanym wyślę na priva

Cos mi się wydaje, ze chyba nie pamiętaliśmy o starcie Konkursu Wieniawskiego. Od wczoraj trwają przesłuchania.
Szczegółowe info można znależć pod: http://www.wieniawski.pl/o-konkursie-muzycznym.html

i TVP Kultura:

http://www.tvp.pl/kultura/muzyka-powazna/xiv-miedzynarodowy-konkurs-skrzypcowy-im-henryka-wieniawskiego

Dziekuje za link.
Bardzo przydatny.

Nie martw się Januszu, pamiętaliśmy. Zresztą dwójka poświęcona konkursowi zupełnie, już od soboty wieczorem! A na otwarcie cudowne Popołudnie Fauna i V symfonia Czajkowskiego! Cymesiki! ;D

Dzisiaj, pierwszy dzień drugiego etapu. Co za piękna muzyka!!! I Wieniawski i wariacje nt. Fausta Gounod`a (jedna z oper szczególnie przeze mnie ukochanych!). Prawdę mówiąc, nie jestem szczególną entuzjastką wiolinistyki, ale podobał mi się pierwszy etap, a teraz, kiedy konkursowiczom towarzyszy fortepian, cudowne piękno obficie rozlewa się po duszy!
Nie mam jeszcze faworyta bo wszystko co słyszę wydaje mi się cudowne i bardzo trudne i już samo to, że wszystko zostało wygrane jak należy, a przy tym niesie tyle emocji, uprawnia do przejścia dalej.
Niestety mam dość pracowity okres, więc nie mogę słuchać dokładnie, robić notatki itp., ale tyle co słyszę pozwala mi wpadać w zachwyt nad ludzkim geniuszem! Czy Wy też słuchacie i sprawia Wam to równą przyjemność? :)

Ewuniu, no z przykrością stwierdzam, że za mało sie interesuję Wieniawskim a powinienem. Postaram się nieco nadrobić zaległosci

Oh, Sławku nie ma przymusu! Jeśli masz ochotę wystarczy włączyć PR II i gotowe! Od 10.00 są całodzienne relacje. ;D

Czołem!  ;)
Myślę, że cała muzyczna Polska (i nie tylko) żyje teraz Konkursem Wieniawskiego. Jakie to szczęście, że odbywa się on Poznaniu, w pięknie odnowionej Auli UAM, sali o prawdopodobnie najlepszej akustyce w Polsce.  ;)

Oczywiście w wolnej chwili jestem na przesłuchaniach.  :D  W czwartek słuchałem sesji popołudniowej - na początku wystąpiła Hiszpanka Leticia Moreno, która - jak się później okazało - przewyższała o poziom występujących po niej skrzypków. Jej Bach - Chaconne z II Partity - był monumentalny, jakby wykuty głęboko w skale... 24. Kaprys Paganiniego sprawiał jej miejscami trudności techniczne - wielkie wrażenie wywarła na mnie VI Sonata E. Ysaÿe. Zatem - ciekawa artykulacja, dbałość o dżwięk - choć czasem przesadne vibrato, choćby w przepięknym kaprysie La Cadenza Wieniawskiego.
Karizina i Rytwińska (zwłaszcza na nią czekałem) grały jakby szkolnie, poprawnie - klarownie, ale bez charyzmy - brakowało zabrarwienia indywidualnego, ekspresji... Polka przykuła moją uwagę Bachem (Grave i Fuga z II Sonaty), który niestety jednak - nie został zagrany bezomyłkowo.

II etap - już po selekcji - będzie znacznie ciekawszy. Skrzypce i fortepian. W programie - sonata skrzypcowa (do wyboru - Beethoven, Prokofiev, Brahms etc...), utwór Szymanowskiego i Wieniawskiego.
Wczoraj wieczorem byłem świadkiem absolutnie najlepszej dotychczasowej kreacji w konkursie...

Soyoung Yoon. Tą koreańską skrzypaczkę będziemy pamiętać jeszcze długo! Jej wykonanie I Sonaty f-moll Prokofieva wbiło mnie w fotel, skrzypaczka (wielkie brawa fortepianowego akompaniamentu!) oczarowała publiczność i - na pewno - jurorów. Ponura, mistrzowska kompozycja wielkiego Rosjanina napisana w czasie II wojny światowej faktycznie rozbrzmiała jak potężne memento dla świata, stała się dźwiękowym gmachem... Świetna intonacja, stopniowanie dynamiki, pewne prowadzenie smyczka, dzięki czemu artystka wydobywała jasne i ciemne barwy swego instrumentu  - i wielki ładunek ekspresyjny. Warto czekać na takie interpretacje!
Pecha miał Aylen Pritchin, którego skrzypce rozstroiły się w połowie występu (grał Wariacje nt. własny Wieniawskiego). Wielka szkoda... - po występie otrzymał wspaniałą owację, zapewne ostatnią na konkursie...
Świetni polscy wykonawcy - M. Włoszczowska i M. Wasiucionek.

Dziś (słuchałem transmisji w radio) wielkie wrażenie wywarł Niemiec Stefan Tarara. A jeszcze Wielu Znakomitych przed nami.


P.S. Czyżby Polacy to... naród suchotyków?  :-\

http://www.wieniawski.pl/so-young_yoon.html

Odsłuchajcie koniecznie jej Bacha, Kreislera (!) czy Prokofieva. Oto skrzypaczka światowego formatu.  ;)


Jestem bardzo ciekawy Mozarta w jej wykonaniu. Zauważcie - cały III etap - to MOZART; 1. część koncertu skrzypcowego (KV 216,  218,  219 - do wyboru; jaka szkoda, że ńie usłyszymy interpretacji drugich ogniw o cudnym cantabile!), do tego obowiązkowa I część Symfonii koncertującej Es-dur KV 364. Zupełenie jak podczas Konkursu Chopinowskiego - Polonez-Fantazja op. 61 Chopina.  ;)

Ale... patronem Konkursu (najstarszego na świecie) jest przecież Henryk Wieniawski. Wielki skrzypcowy wirtuoz i liryk. Uosobieniem tego liryzmu jest słynna 'Legenda' op. 17, z tematami, których melancholia i słodycz są tak pokrewne melodyce Czajkowskiego... Utwór barwny, ukazujący pełne brzmienie skrzypiec - zarazem łatwy w odbiorze, quasi-salonowy.
http://www.youtube.com/watch?v=gC-0W6FK3zc

Mozarcie.

Przesluchalem H. Wieniawskiego: Wariacje na temat własny op. 15 w wykonaniu Aylena Pritchina
(ze strony http://www.wieniawski.pl/aylen_pritchin.html)
i zastanawiam sie, czy chodzi Ci o to wykonanie.

Powiedz mi, od ktorej minuty uslyszales, ze skrzypce sie rozstroily.
Intonacja w grze tego doskonalego skrzypka miescila sie w przedziale "gram czysto".
Oczywiscie byly potkniecia, ale miescily sie w przedziale tolerancji (moim zdaniem)

Podejrzewam, ze Twoja tolerancja czystego grania jest mniejsza niz moja.

Nie ma na swiecie skrzypka, ktory gra sterylnie (akustycznie) czysto.
Zbadano kiedys intonacje D.Ojstracha podczas gry gamy, jako eksperyment.
Zmierzono akustycznie czystosc jego gry. Zaledwie kilka dzwiekow z calej gamy
byly wykonane idealnie, reszta byla poza wskaznikami.
Intonacja na skrzypcach musi miec swoja tolerancje.
Np dzwieki prowadzace sa na ogol grane wyzej (niz pomiar akustyczny), bemole nizej itd.

Plynnosc wysokosci dzwieku ma duze znaczenie w tworzeniu napiec, ekspresji.
Tu widze przewage skrzypiec nad fortepianem.


PS
Niestety nie slyszalem pozostalych (brak czasu) konkursowiczow.
Moim zdaniem Pritchin, to skrzypek duzego formatu
Jak popracuje troche nad precyzja, to smiem twierdzic, ze osiagnie swiatowy poziom.

Usiłuję słuchać:) Na tyle, na ile pozwala czas – też mam akurat ogromnie dużo pracy, w dodatku w ten weekend jak na złość pracuję, na dodatek Kajetan chory:(  Zagapiłam się i nie słuchałam koncertu na inaugurację. (Dziś za to słuchałam V Czajkowskiego na żywo:))
Ale trzeba się wreszcie zmobilizować. Odsłuchuję sobie teraz wszystkie wykonania z drugiego etapu.
Trzeci i czwarty już będzie słuchany (oglądany) bez problemów na bieżąco.
Podobnie jak na Chopinowskim rok temu, poziom bardzo wysoki, i to słychać – wszystko pięknie grane. Ale czasem coś zachwyca bardziej. W drugim etapie na pewno już łatwiej się zorientować, wybrać, kto przypadł najbardziej do serca.
So-Young Yoon -  po wspaniałej Yeol-Eum Son i Seongu Jin Cho na Czajkowskim, kolejna koreańska gwiazda. Naprawdę wspaniała. Wiwat Korea!:)
Czyżbyśmy mieli już kandydaturę na laureattkę?
Niesamowicie gra, z mocą i duchem – dreszcze przechodzą przy demonicznej interpretacji sonaty Prokofiewa. Mają Włoszczowska też gra przepięknie. Przesłucham jeszcze dziś chociaż kilku.
Jak rozumiem, na razie przybliżone typy faworytów to : So-Young Yoon, Leticia Moreno, Stefan Tarara (całkiem muzyczne nazwisko:)), Maja Włoszczowska, Arata Yumi, Alyen Pritchin (nie przekreślajmy go jeszcze),

Aha – właśnie się dowiaduję, ze po raz pierwszy będzie można oglądać Wieniawskiego na żywo w TVP Kultura!

http://www.nina.gov.pl/NInA/artykuł/2011/10/15/transmisje-on-line-info-xiv-międzynarodowy-konkurs-skrzypcowy-im.-h.-wieniawskiego

Mozart! Koncerty!! Symfonia Koncertująca!!! Czarno widzę moje wyniki w pracy w przyszłym tygodniu. 

I mnie się wydaje, że Pritchin to skrzypek wielkiego formatu. Weźmy choćby Szymanowskiego - wspaniałe przejścia między długimi nutami pod łukiem, legato. W wariacjach stało się coś z kołkiem - w konsekwencji rozstroiły się jego skrzypce. Pritchin popatrzył na Vengerova, ten pozwolił mu dalej grać. Ja słyszałem pewne nieładne dźwięki w wariacjach Wieniawskiego, ale i tak wielkie brawa za opanowanie (na początku, podczas sonaty, spadły mu okulary!). I chciałbym usłyszeć 'jego' Maestoso z KV 364 Mozarta.

Dziś natomiast mieliśmy wspaniałą Koreankę Ji-Yoon Lee, Rosjankę Vasilievą. Maciej Strzelecki po raz kolejny udowodnił (Fantazja nt. z 'Fausta' Wieniawskiego), że jest świetnym wirtuozem.

Tak!  Po jej wykonaniu Sonaty rozległy się brawa...!  ;D

http://www.polskieradio.pl/8,Dwojka/1432,Konkurs-Wieniawskiego-II-etap-dzien-2

Tu można wysłuchać niektórych przesłuchań z II etapu.

W wolnych chwilach, kiedy tylko znajduje na to czas, staram sie słuchać jak najwięcej - wysoki poziom..:)

a tak na marginesie takie drobne pytanko - czy aby czasem nasz wirtuoz skrzypiec Henryk Wieniawski nie był również Żydem, bądz był pochodzenia, czy miał jakiej dalekie korzenie żydowskie..?? zadając to pytanie sugeruje się zamieszczanym na linku Beatki zdjęciem, tego genialnego skrzypka - na pierwszy rzut oka, typowo semickie rysy..

Tak. Szczególy odnośnie pochodzenia znajdziesz w Wikipedii
http://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Wieniawski

No tak, faktycznie..choć w pierwszej chwili, zerkając na owe opracowanie biograficzne może nieco zmylać zamieszczona tam rubryka z danymi osobowymi, jak i samo tylko pierwsze zdanie: "polski kompozytor i skrzypek" ;)

Natomiast całkiem inaczej wygląda to w przypadku notki biograficznej, dotyczącej ojca Henryka - Tadeusza Wieniawskiego, która zapisana została poprawnie..(zupełnie nie pojmuję, dlaczego w przypadku biografii jednych dane zamieszcza się poprawnie, a u innych już niekoniecznie..;))
http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Wieniawski

Na zamieszczonym przez Ciebie linku Januszu, przy okazji warto też zwrócić uwagę na osobę Edwarda Wolffa (brata matki wielkiego skrzypka), który to studiował z naszym Chopinem i podobnie jak on wyjechał i (chyba) osiadł na stałe w Paryżu ;) - o czym się właśnie dowiedziałem z powyższego skąpego źródła..:)

Jak najbardziej polski, Konradzie - możemy być dumni z naszego rodaka, szanowanego kompozytora i wirtuoza!

Nie do przegapienia:
od 16.00 - recital  Erzhana Kulibaeva z Kazachstanu.
Beethoven: Sonata A-dur op. 47 (!)
Wieniawski: Wariacje na temat własny op. 15
Szymanowski:  Źródło Aretuzy z cyklu Mity op. 30.

No i nie zdążyłam na Szymanowskiego, odsłucham z archiwum, ale ale, właśnie grał Marcin Koziak! Akompaniował Aleksandrze Kuls. Też muszę koniecznie odsłuchać.

No tak, dla Beaty zasadniczo był to występ Marcina Koziaka z towarzyszeniem skrzypiec:))

Ach, Erzhan i jego wspaniały instrument - który nie wytrzymał kondycyjnie, ale szczęśliwie nie doszło do najgorszego - są fantastyczni:)
Dziś rano miałam okienko i posłuchałam sobie Mateusza Smóla, ucznia Nizioła.

Kim będzie szczęśliwa dwunastka? Kto przejdzie do testu Mozarta?
Soyoung na pewno. Erzhan pewnie też. Kto jeszcze?:) Maja? Leticia? Stefan? Arata? Aylen? Li-Yoon? Maciej? Ha, już za godzinę...

Na stronie Wieniawskiego oprócz utworów mamy też zdjęcia wykonawców:

http://www.wieniawski.pl/etap_pierwszy.html

http://www.wieniawski.pl/etap_drugi.html

Są już wyniki:
1.Kobayashi Miki
2.Kreft Joanna
3.Kulibaev Erzhan
4.Kuls Joanna
5.Lee Ji-Yoon
6.Pritchin Aylen
7.Steele Emma
8.Strzelecki Maciej
9.Tarara Stefan
10.Vasilyeva Marianna
11.Włoszczowska Maria
12.Yoon Soyoung
13.Yumi Arata
 

Aha... Trafiłam 8 na 9:))
Pięknie.
O 23:00 będzie komentarz w Dwójce.

To miło, że przeszła czwórka Polaków. W tym i Ola Kuls od Koziaka:)
Wasiljewej nie słuchałam, ale na pewno też wspaniała. Ciekawe, jak nam odmalują te perełki Wolfiego:)

Asiu,
Też mnie to bardzo cieszy.
Od jutra oglądam.  :)

Asiu, brawo.  ;)
Ja też stawiałem w większości na tych wykonawców, którzy - jak się okazało - 'przeszli' - cieszę się też, że Pritchina usłyszymy w dalszym etapie. Hiszpanka Leticia była świetna, ale nie wzruszyła tak, jak reszta - wypadła dobrze w kontekście innych wykonawców, którzy wystąpili po niej w I etapie.  ;)

Ola Kuls zachwyciła mnie w Legendzie i Polonezie Wieniawskiego... Marcin Koziak był znakomity, jest współautorem jej sukcesu. Ich wspólne kreacje tych perełek polskiej kameralistyki były najlepsze na tym Konkursie - opowieść Legendy była niezwykle wciągająca, szlachetnie liryczna, dopieszczona w szczegółach partii skrzypiec i fortepianu. Polonez op. 4 zabrzmiał (wreszcie!) jak prawdziwy polonez, zamaszysty, taneczny, pełen wdzięku...

Bardzo się cieszę, że usłyszymy E. Kubaliaeva. Ze zniecierpliwieniem czekałem na jego Kreutzerowską - choć słyszalne są pewne usterki, niedociągnięcia (kolizja instrumentu!!  :-\) choćby w finale (czy mieści się to w Bartusowych granicach tolerancji?  ;)), to ujął mnie pięknym legatem, świetnym, soczystym frazowaniem w II ogniwie - wariacjach. I do tego zachwycający dźwięk - w końcu Stradivarius...

Od jutra... MOZART, MOZART! I - jedna z moich głównych faworytek, zjawiskowa w Prokofievie Soyoung Yoon.

A dziś na Kulturze "nasz" redaktor Adam Rozlach prowadził audycję o konkursie, od jutra już regularnie, III i IV etap, z forum, z udziałem internautów, nawet z konkursem na recenzję. Wszystko pięknie, tylko dla mnie za mało fortepianu :)

http://forum.tvp.pl/index.php?board=461.0

Powiedzmy sobie, Amade, że trafienia były jednak trochę wspomagane - słuchałam głównie tych, na których zwracałeś uwagę :D
Chociaż jak już słuchałam, to wiedziałam, dlaczego :) Były osoby, które nie porywały mnie zbyt mocno, takie zaś, jak Soyoung Yoon (będzie pierwsza nagroda?), czy Arata Yumi, czy Erzhan, czy Aylen (pamiętam go jeszcze z Czajkowskiego, podobał mi się:)), chwytają za serce przepięknym dźwiękiem i magią, nawet jeśli nie umie się opisać fachowo wszelkich zalet ich techniki i szczegółów wykonania. Erzhan  mnie wręcz zdumiał - trzeba być naprawdę niezwykłego formatu artystą, aby zagrać cały etap na praktycznie uciekających spod ręki skrzypcach i mimo stresu nadal osiągnąć efekt na tyle piękny, że wybaczono mu potknięcia (przypominają mi się opowieści o Paganinim, grającym z taką samą doskonałością przy kolejnych pękających strunach...:)) Dźwięk niesamowity.
Jak on cudnie gra choćby Bacha:
http://www.wieniawski.pl/erzhan_kulibaev.html
A jaka piękna na przykład Fantazja w wykonaniu Araty:))
http://www.wieniawski.pl/arata_yumi.html
Zgadzam się, że udział Marcina podbił jeszcze poprzeczkę i uczynił z występu Oli dzieło podwójnie przecudnej urody:)
Od jutra już będzie można słuchać do woli wszystkich tych pięknych utworów z II etapu, a przede wszystkim - będzie Mozart! Też bardzo żałuję, że nie zagrają całych koncertów, a przynajmniej jeszcze moich ukochanych Adagiów :D Ale dobrze, że wybory rozłożyły się w miarę równomiernie  i czeka nas sześć wykonań KV216, trzy 218 i cztery 219, w dodatku niektóre z własnymi kadencjami wykonawców:)

Ach, Bea, to już dziś była Kultura?? Myślałam, że od jutra dopiero, widać nie doczytałam. Nic to, strasznie dużo piękna przed nami. Czy orkiestra zdoła Ci trochę zastąpić fortepian?;))

Dziś i jutro bezpośrednia transmisja w internecie od 18.00

www.wieniawski.pl

A ja włączam zaraz TVP Kultura :)

 :D

To chyba pierwszy raz, kiedy na Wieniawskim koncert Mozarta będzie wykonywany z orkiestrą (wcześniej - fortepianem)...

I nieśmiało poprawiam pana z TVP Kultura - do wyboru jest koncert III (K. 216), IV (K. 218) lub V (K. 219) Mozarta.

Dołączam do Was :)

http://www.wieniawski.pl/transmisja_na_zywo.html

Arata Yumi - ładny dźwięk i artykulacja.

A na forum tvp Kultura, jak rok temu, nie tylko nasz Patryk ale i niejaki dyletant, pamiętam go z KCH.

Świetna orkiestra, brawa dla pani Duczmal - muszę Jej pogratulować osobiście...

Właśnie o tym samym pomyślałam :) Jest wspaniała i niezawodna. Przypomniały mi się też wspaniałe poznańskie koncerty z Ingolfem:))
Pogratuluj serdecznie:)

Arat też ma niezłe skrzypki :D
Podoba mi się bardzo. Ale obawiam się, że po tej selekcji oni wszyscy będą mi się podobali :D Tu już tylko ekspert musi pokręcić nosem na jakieś braki w interpretacjach;))
Pan z "aktówką" też jest dobry:)

Też pamiętam Dyletanta. Może i inni się odnajdą?:)

Nasza Maja. Pięknie wyartykułowana kantylena Adagia w I ogniwie KV 219, dbałość o dźwięk...

W brzmieniu jej skrzypiec jest tyle słodyczy :)
A teraz mocne uderzenie - nasza faworytka :D

Przepiękna kadencja do Allegra z KV 216. S-Y Yoon jest znakomita, to jest po prostu fakt.

O łał.... No tak - tu było wszystko: i słodycz, i lekkość, i wdzięk, i głębia - po prostu pełnia:)
Czarodziejka :) Czas się zatrzymuje, chce się tylko słuchać, i słuchać...

Też jestem z Wami, chociaż podczytuję Nędzników! ;D

Ewuś, tytuł zupełnie niewspółmierny do tego, czego tu słuchamy ;)

Aylen Pritchin - bardzo ładne to było:) Ale Stefan, który zdaje się startuje po raz drugi, jak dla mnie, chyba lepszy. Bardzo podoba mi się jego mocny, głęboki dźwięk. Idzie w serce:))
Kto Tobie Ewuniu najbardziej przypadł do serca?

Właśnie Stefan, choć tak naprawdę, tym razem, slucham pięknej muzyki, a sam przebieg konkursu ma dla mnie niewielkie znaczenie. ;D
Ach, wszyscy grają pięknie!

Ja chyba też jestem bardziej zrelaksowana niż to było w przypadku Chopina;) Jednak nic nie szkodzi przy okazji rozkoszowania się muzyką leciutko trzymać kciuki za tego czy owego, bardziej ulubionego:) Zatem trzymamy kciuki za Stefana :) Z  pewnością na to zasługuje.

ja też dołączyłem. świetnie grał ten Niemiec. Widzę też, że nasi ludzie udzielają się tam w komentowaniu. Fajnie. :)

Słucham także od początku całego konkursu - po prostu piekna muzyka, piekna młodzież, świetne instrumenty! To jest życie!  A niedawno Zone Europa dawało "Stradivariego" z Anthony Quinnem i rodziną...
Jak dotąd - podobała mi się bardzo Joanna.
Ale tu, Pane Mozarte, sloucham vas.  :) Dla mnie, jak dla Ewusi, muzyka, muzyka, tkliwa dynamika...
Pozdrawiam wszystkich czule...   

Młodzież wykształcona jest zawsze piękna
dlatego oglądam ten konkurs
a nie jak oni śpiewają  :)

Ba, w końcu mamy już tradycję... i świetnych fachowców:)
Joanna i Miki też chyba wypadły bardzo dobrze. Fakt, wszyscy grają pięknie, poziom jest bardzo wysoki i walka mocno wyrównana, skoro przeszło trzynaście osób zamiast dwunastu, a jurorzy przyznali, że właściwie równie dobrze mogło przejść osiemnaście:) - ale do finału przejdzie tylko sześciu. Wydaje się, że są trzy pewniaki - kto z pozostałych?? Kto dostatecznie zaczarował/zaczaruje jurorów?

ech Marku, wiele cierpkich słów można by rzec. Jak to możliwe, że ci młodzi ludzie muszą tak wiele pracować na swoją karierę. A niektórym wystarczy, że pupą pokręcą na wizji i zareklamują jakiś bank... Dziwny jest ten świat

Sławku, chyba zawsze tak było, co sprawiło, że Kohelet stwierdzał tak gorzko "a dalej widziałem pod słońcem, że nie chyżym bieg się udaje", chociaż może jednak nie jest aż tak źle;)
Na prawdziwą, wartościową karierę, opartą na tym, co w głowie i w sercu, zawsze trzeba zapracować porządnie i ciężko. A "kariera" pojmowana jako puste schlebianie tłumom lub władcom,  to "marność i pogoń za wiatrem":)) Fakt, że owa marność może być solidnie opłacana - jednak w ostatecznym rozrachunku prawdziwy artysta chyba nie ma czego żałować. 

pod warunkiem, ze docenią go za życia.

Januszu tak patrząc
nikt nie czułby się doceniony za życia
bo zawsze znajdzie się ktoś lepiej od niego doceniony  :)

Marku, to prawda, Nigdy nikt nie bywa szczęśliwy do końca.
Ale między glorią a ubóstwem jest przepaść która rozdziela jednych artystów (spełniających się zawodowo, ale i w życiu), od drugich - niedocenianych i doświadczających nędzy. Historia jak pękata beczka pełna jest takich zestawień.

Stefan Niemiec chyba wygra...  :D

i nie zagrają też Andante cantabile z D-dur KV 218  :( Zresztą ten koncert wybrało najmniej uczestników (chyba z powodu początkowej "fanfary" na strunie E   :D ) Stefan Tarara wspaniały, chociaż troszeczkę zbyt pewny siebie  ;) 

Bardzo miło było usłyszeć na antenie TVP Kultura wypowiedź "internauty Bodek1" cytowaną przez redaktora Hawryluka  ;D
Ja, barbarzyńca skrzypcowy, po wysłuchaniu pierwszych trzech występów mniej więcej w całości, przełączyłam na Jedynkę i obejrzałam z wielkim zadowoleniem (i ulgą) dobry teatr telewizji ("Getsemani"), na Kulturę zaledwie zerkając co kilka minut. Bardziej "obserwowałam" niż słuchałam. Pierwszy uczestnik, Japończyk, przed wejściem na scenę uprawiał gimnastykę, co dziwne, rozciągał mięśnie nóg na schodkach. I robił dużo min. Maria Włoszczowska miała cały czas niemal zamknięte oczy, jakby chciała się wyłączyć z okoliczności i zatonąć po uszy w muzyce i tylko w niej. Denerwowało mnie, że była tak bardzo rozebrana, w wywiadzie z nią wyglądało, jakby była nago. Kolejna uczestniczka w żółtej sukni z calutkimi gołymi plecami (to dla mnie straszne, po co?), ćwiczyła do ostatniej chwili, nawet już stojąc w drzwiach na scenę, cały czas biegały jej paluszki po strunach. Zauważyłam jeszcze chusteczkę pod brodą Rosjanina. Zastanawiam się, jakie to uczucie przytulać do siebie twardy instrument, czy nie można tu zastosować jakiegoś trwałego "umilenia" kontaktu ciała z instrumentem? Nie wiem też dlaczego pani Agnieszka Duczmal łapała każdego uczestnika za paluszek tuż przed wejściem na scenę. "Aktówka" faktyczne była doskonała. Przy okazji, kim jest pani prowadząca? Bardzo ładna.

A zauważyliście jaką skrzypce zostawiły "malinkę"  :D na szyi Stefana?

Beatko, to łapanie za palec to zapewnie taki rytuał a la kopniak na szczęście. Dało się zauważyć, że pani Agnieszka Duczmal to nie tylko wspaniały muzyk, ale też bardzo ciepła i serdeczna osoba  :)


Ciekawa jestem, czy Ola Kuls, którą pociąga także kompozycja zaprezentuje własną kadencję do G-dur KV 216 czy będzie to jedna z cudownych, choć trochę już osłuchanych kadencji Sama Franko. Miałam okazję usłyszeć kiedyś Olę z jej kwartetem i trzymam za nią kciuki  :)

Wydaje mi się, że oczko puszczone przez jednego z jurorów do Vengerova, po występie Stefana, było baaaardzo wymowne! :D

Czy kadencja to coś w rodzaju transkrypcji?

Za Wikipedią:
Kadencją w muzyce nazywany jest fragment koncertu na instrument solowy z orkiestrą stanowiący popis solisty-wirtuoza, dawniej improwizowany, później najczęściej stanowiący integralną część kompozycji.

Waldorff "Sekrety Polihymnii" w antykwariatach za grosze:

Kadencja-1.Zgodnie z zasadami harmonii, kolejne zestawienie akordów takie, aby prowadziło do
prawidłowego harmonicznego rozwiązania utworu.
2.Umieszczany pod koniec arii koloraturowych, lub pierwszej częsci koncertów, fragment o charakterze
improwizacyjnym, mający na celu danie popisu technicznego soliście.

 ;D To cytowanie na antenie tvp moich komentarzy stało się chyba tradycją - następnym razem dołączę coś o Naszym Forum  ;) (nie dzisiaj - bo będę w pracy i obejrzę sobie konkurs z odtworzenia). Beatko fajnie, że poprawiłaś imię naszej młodej skrzypaczki - bo Maja Wł. to znana Polska...kolarka górska. Komentarz wpisałem przed obejrzeniem występu Koreanki - trudno porównać obie dziewczyny - bo dzieli je duża różnica wieku (7lat) a to już inna klasa, inny rodzaj dźwięku, obycie estradowe... Co do stroju nie wypowiadam się - widocznie taka jest teraz "moda koncertowa" - właściwie mi nie przeszkadza ;).

Podsumowując wczorajszy dzień - zdecydowanie najbardziej odpowiadał mi Mozart zaproponowany przez Tararę. Nawiązał wspaniały kontakt z altowiolistą (Bryłą) w symfonii koncertującej, za Stefanem uplasowałbym Koreankę Yoon i naszą Marysię. Pritchin wg mnie "przerysował" nieco Mozarta - za dużo było zmian tempa, dynamiki a i jego kadencja (choć należy docenić - że własnego autorstwa nie była w "Mozartowskim" stylu - ciekawe co na to Patryk). Ciekawi mnie bardzo występ naszych 2 pozostałych reprezentantów - żałuję, że nie wysłucham ich na żywo z Wami :'(. Szkoda, że organizatorzy nie pozwolili uczestnikom konkursu dla odmiany zagrać 2 i 3 cz. Symfonii - słuchanie kilka razy tego samego jest nieco nużące dla słuchaczy jak i dla wykonawców...pozdrawiam serdecznie

Stefan i Soyoung zdecydowanie najlepsi:)
Zobaczymy, jak się spiszą dzisiaj nasi - Maciej i zwłaszcza Ola Kuls:))
No i będzie też wspaniały Erzhan:)

I tradycyjne problemy ze światłem :D

Jestem bardzo ciekawy kadencji Macieja Strzeleckiego do Allegra z Koncertu skrzypcowego D-dur KV 218.

BTW - podziwiając wykonawców powinniśmy pamiętać o tym, co w Dwójce powiedziała Agnieszka Duczmal. Powiedziałbym to samo...  ;)

"Mozart jest pełen liryki i radości, jest bardzo precyzyjny. Mieszczą się w tym wewnętrzne rubata, oddech… Czas jest zupełnie inny niż w muzyce romantycznej. Każda nuta u Mozarta coś znaczy, z czegoś wypływa i do czegoś dąży. To samo życie – z jednej strony radosne, a z drugiej strony podszyte nutką niepokoju."

Kadencja Strzeleckiego mnie nie urzekła - była średnio kreatywnym oscylowaniem wokół jednego motywu. Muszę przesłuchać jeszcze raz.

Jednak ta awaria pewnie miała jakiś wpływ :(  Wytrąciła go z koncentracji i to się dało odczuć.

Zwłaszcza w Allegro z Koncertu KV 218. Te intonacyjne wpadki... Chcę jednak zauważyć, że Strzelecki wydawał się mieć pewną koncepcję gry - w jego produkcji była dramaturgia, w Sinfonia concertante dało się odczuć dialogowanie z altowiolistą.
To był inny Strzelecki niż w II etapie - nie wirtuoz, ale skrzypek... poszukujący wyrazu.

Z jednej strony zgadzam się z Bogdanem, że wykonawcy mogliby wybierać jedną z części Symfonii, dla większego urozmaicenia. Z drugiej - może ja jestem już lekkim maniakiem, ale muszę się przyznać, że słuchanie pierwszej części nawet siedem razy z rzędu nie jest w stanie mnie znużyć :D

Słucham po prostu dla przyjemności. Nie jestem w stanie pokusić się o ocenę poszczególnych uczestników, ale muszę powiedzieć, że - aczkolwiek jestem laikiem - konkurs stoi chyba na wysokim poziomie.

Ja czuję wówczas narastający głód.  ;D

 ;D
O to to:)
Pat - jakie wrażenia po występie Ji?

Jestem zawiedziony, znów... Niby wszystko ładnie, nawet dobra artukulacja, intonacja też - ale to było trochę płytkie, zbytnio galant, zbyt mało mozartowskie...

Ogólnie kiepska sprawa, bo słucham w radiu, a w TV na pewno miałbym inny odbiór tego, co się dzieje. Laptop się popsuł, roboty full, a TV w drugim pokoju. Tragedia.

Powiem szczerzę, że wolę odbiór w radio. Nie dekoncentruje.  ;)

Tak, to chwila prawdy - tu jest ważna każda nuta, i sposób jej wykonania, i połączenia, i wszystkich niuansów brzmienia, i jeszcze tego "je ne sais quoi"... które sprawi, że będzie 100% Mozarta w Mozarcie :) - wielu bardzo dobrych wykonawców tego testu nie przejdzie.

Uwielbiam te mannheimskie crescenda tutti orkiestry...

O tak, to tak radośnie unosi duszę :)
Niezależnie od oceny wykonania poszczególnych skrzypków, dochodzi czysta radość słuchania tej wspaniałej orkiestry, dialogowania skrzypiec z "aktówką":), całość muzycznego doznania...

Tak... Nie można jednak być w pełni zadowolonym z tej rundy przesłuchań.

Ja dziś pas. Mam włączoną Kulturę, ale na sporym ściszeniu. Wczorajsze 3 występy skrzypków musiałam dziś odreagować potężną dawką Liszta (dzięki, Tereniu kochana, zwłaszcza za I koncert fortepianowy). Fajnie, że znów naszych cytują, dziś słyszałam Aro :)

Zazdroszczę wszystkim, którzy mogą "Wieniawskiego" przeżywać jak rok temu "Chopinowski", mnie tak strasznie brakuje tamtych emocji, zarówno moich, jak i wspólnych, jeszcze cztery lata, STRASZNE!

Jednakowoż strasznie mnie cieszy wzrost aktywności i frekwencja towarzysząca wszelkim konkursom. Się kręci, aż się cieplej i milej robi, przytulniej, radośniej  :)

To prawda, Mnie też brakuje tego klimatu...

Hmm... Mam takie pytanie, chociaż to może wstyd... Niby szukałem informacji, ale jako laik nie umiałem ich przetrawić... O co chodzi z tymi kadencjami? To one nie są przypisane do utworu? Czegoś tu nie rozumiem... :(

Jak również cieszy obecność naszych kolegów, "starych wyjadaczy", na antenie   :D
Chłopaki zarabiają na kolejną laurkę od naszego pana Rozlacha :)

Łukaszu, w tamtym czasie kompozytorzy zostawiali w swoich koncertach "puste" miejsca, do wypełnienia według własnej inwencji wykonawcy:) Niektóre z tych improwizacji były najwyraźniej na tyle dobre, że zostały zapisane, i następni delikwenci już nie musieli się wysilać:))

Emma - lekki smyczek, jest finezja, gracja... Czekamy na ową głębię, uczoność, mozartowską ekspresję.

Słucham także dla piękności muzyki.
Cały czas genialna Pani Agnieszka i Jej orkiestra - powinna dostać pierwsze miejsce... :)
Czekam na ten zachwyt niezwykłością  wykonania...
Państwo komentatorzy wczoraj w Radio mieli rację, że inaczej się gra klasyków dzisiaj, a
jeszcze inaczej będzie się ich odczytywać zapewne jutro... 

Tak, racja, Beatko. Emocje jakby inne... I aktywność melomanów też nie taka ja rok temu (dokładnie ROK temu!).

Absolutnie się zgadzam - wielka klasa; w Symfonii koncertującej zbliża się do mojego ideału.  ;)

Emma chce chyba wydobyć głęboki, soczysty dzwięk... problemem są jednak wpadki intonacyjne, czasem dość poważne. Szkoda, bo czuję, że ona mozartowską stylistykę i przekaz rzeczywiście rozumie.

Jednak mnie się ten jej Mozart bardzo podobał:) Pewnie były błędy, ale czułam mozartowskiego ducha:))

Słuchajcie a czy oni będą grać któryś z koncertów Wieniawskiego? Może w finale (podobnie jak na KCh)?
Mnie nasz reprezentant Maciej Strzelecki podobał się. Nie wiem czemu go aż tak skrytykowali. No ale ta Amerykanka - majstersztyk!

Ezrhan chłopcze, daj z siebie wszystko! na tym stradivariusie....  :-*

" Moja" aula, moje miasto, cudowna A. Duczmal, jak zawsze, a ja nijak nie mogę zaskoczyć! Nikt z grających nie budzi moich żywszych emocji. Nie ukrywam, dzisiaj słucham konkursowych wykonań po raz pierwszy.
No nic, próbuję dalej.

O, ładnie panowie sobie pomuzykowali, nareszcie!

A mnie wessało...:) I właśnie nawet odważyłam się i dałam wyraz swemu zachwytowi na forum TVP:))
Erzhan jest wspaniały:)

Zgadzam się, pierwszy dziś skrzypek , którego słucham z prawdziwą przyjemnością :)

Tak, tak, ciepło, ciepło... Erzhan - wreszcie dusza mi zagrała!

I te jego skrzypce..........!

To co? trzymamy kciuki za Olę?? Oleńko, niech miłość prowadzi. :)

pytanie, kto był lepszy...

Kazach jest jednym z pretendentów do I nagrody; cudna intonacja, cudne brzmienie instrumentu... Dojrzałe odczytanie partytury i kreacja muzyki pełnej emocji. Brawo, brawo!  :D

tak tak, trzymajmy kciuki  :)

Januszu, tu mówimy o syntesis, faza S...  ;D

Pozwolę sobie nie zgodzić się, co do Amerykanki , aczkolwiek przez kilka pierwszych taktów koncertu miałam nadzieję, że zagra  równie świeżo, jak wyglądała ( w przeciwieństwie do np. Rosjanki, której gra zupełnie mi nie leżała, o kreacji nie wspominając) ale pierwsze dobre wrażenie dość szybko minęło. Moim zdaniem wyglądała lepiej niż grała :P

a wolno mi nteż czasem zadac pytanie  :(

gra grzeczną i okrągłą nutą, miło się słucha, ale nie porywa

Aleksandra miała już na starcie ciężkie zadanie - grając po Erzhanie i po Stradivariusie...

Nasza Ola zdolna, ale do Erzhana jej daleeeeko!
Świetny jest ten altowiolinista. Czujny, doskonale dopasowuje się do partnera, z Erzhanem wiedział, że może sobie pozwolić na więcej, brawo!

Tak, to też bardzo ważne i dowodzi jego dużej kultury wykonawczej.
Ola grała naprawdę bardzo ładnie - ale jednak oczywiście słychać było różnicę - może Erzhan powinien był wystąpić ostatni :)

ależ sympatyczna atmosfera na Konkursie. Wzruszyłem sie do łez..

Vengerov wspaniały, wielka kultura.
Ogromne brawa dla Orkiestry 'Amadeus'.
Amade naprawdę byłby (jest!) dumny z tak znakomitego zespołu!

Wspaniali są:))
No, to teraz czekamy z niecierpliwością na wyniki:)

Ola bardzo naturalna, prawdziwa. Mówiła, że przygotowywała się bardzo krótko, a jesli tak, to jej możliwości są
wspaniałe! Bardzo mi sie podobała! Też!
Czyli w finale będziemy pewnie mieć ich oboje - Erzhana i Oleńkę... a reszty to nie wiem. Emma?

Mozart to wie. :) 

Ten konkurs jest naprawdę bardzo trudny.. ....

Mozart wie, nasz Mozart pewnie też będzie blisko:))
Myślę, że Soyung, Erzhan, Stefan, na pewno. A dalej... może i Emma i Ola? Może Marianna?
A może - Arata?? Ale czy on zdał test Mozarta?

Pewnie tak, Marianna też , ,a Joanna Kreft ? Co o niej myślicie? Jak oceniliście jej grę?

Tak, Meliso, ja tez jestem pro-Joanna.. I Stefana tez bym widziała....
Iloro ma ich być w finale? sześcioro?

Asiu, miałam na myśli naszego "starego wyjadacza"... Mozarta  :) :)
 A Soyoung grała sinfonię pierwszy raz w życiu...

Acha, a co z tym obojem? Bardzo mi przykro... 

Pan R.: "jeszcze głos Aleksisa..."  ;D

Soyung, Tarara, Erzhan, Kobayashi, może Vasileva, może Pritchin, może Ola Kuls (Joanna? chciałbym też) albo Emma Steele...

A ilu przechodzi?

Sześciu (chociaż zastanawiam się, czy jeśli konsekwentnie do poszczególnych etapów przechodził o jeden uczestnik więcej, jury nie będzie równie konsekwentne i nie przepuści siedmiu :D

Asiu, zacytowano Cię i przekręcono Twój nick  :) Od razu wiedziałam o kogo chodzi i zachichotałam z tego przekrętu  :D Mój współsłuchacz nie wiedział o co kaman  ;)

Ola Kuls wspaniała  :) Doskonałe poczucie czasu i pewność siebie na scenie - podgrywała sobie także orkiestrowe tutti.

  :D Ha, wreszcie zasłużyłam sobie na zaszczytne, choć trochę na wyrost przyznane mi przez pana Adama miejsce wśród dziennikarzy Kuriera Szafarskiego współpracujących z TVP przy obsłudze konkursów :)
Cóż, rodzaj już tu ma drugorzędne znaczenie - ważniejszy zaszczyt wystąpienia ramię w ramię ze starym wyjadaczem ;)

Sześciu do finału? Powiedzcie same, Asiu, Kasiu - to jest impossible wybrać jeno szóstkę...

Tarara, Erzhan NA PEWNO; Soyong i Kobayashi PRAWIE NA PEWNO... Jej.  ::)

Tzn z kim?  ;)

Chyba wszyscy prócz "starego wyjadacza" wiedzą, kto jest "starym wyjadaczem" na TVP :D :D

Och, Amadeo, jak mogłam tego nie słyszeć! Dlaczego mówisz, że na wyrost?  Jak przyznane, to przyznane. Pan Adam tez "stary wyjadacz", swoich rozpoznaje :) :)
Z drugiej strony - to tak jak z nami w ogóle jest: 1) - O, jaki dobry placek upioekłas!.. - Eee, pzrepis miałam dobry. 2) - Jaka ładna bluzka! -- Tak? to z lumpeksu.. :)
Asi odpowiedź: A tutaj jest http://wiadomosci.onet.pl/regionalne/poznan/koncert-vengerova-uswietni-final-xiv-konkursu-im-w,1,4833153,wiadomosc.html - o Maestro Venegerovie i kilku szczegółach konkursowych. Może maestro wybrał juz kogos do uczenia??

Amade, nie obraziłeś się, co? Wiesz przecież, że jesteś genialny!  ;) :D

Nie rozumiem zachwytu nad Tarara i "jego" Mozartem.

Chyba najwiecej usterek intonacyjnych (moge wyliczyc nuta po nucie) ze wszystkich uczestnikow tego etapu.
Poza tym nie lubie jego mozartowskiego stylu. Nuty czesto nie zaczynane od razu, lecz z jakiegos crescenda (brzydka maniera, ktora niszczy artykulacje).
No i oczywiscie zla wibracja (dretwa i sztywna), chyba wynikajaca ze slabego 4 palca (taki defekt fizyczny).
Kadencja Tarary byla troche lepsza, ale tez nie moje klocki.

Najlepszy Mozart dotychczas to: Soyung, Kreft, Kuls,Steele
Najgorszy Mozart:  Tarara, Pritchin
Dosyc czysty, ale dretwy Mozart: Korea+Japonia

Nie slyszalem Macieja Strzeleckiego w tym etapie (Mozart), ale w pierwszym gral znakomicie kaprys Wieniawskiego.

Patryku, mowisz o wpadkach intonacyjnych Emmy, chyba miales na mysli male dwie wpadki tekstowe (wlasciwie paluszki jej sie przypadkowo splataly).
Emma miala intonacje dobra (oczywiscie nie idealna, ktorej nie mial nikt)

Przykro mi rowniez powiedziec, ale komentarze ekspertow TV sa zenujace.  Nie zawsze zgodne z prawda.
Szczegolnie brzydkie teksty o Macieju Strzeleckim.
Bardzo zlosliwe.


Asiu, Julko, moze wiecej szczegolow,... dlaczego.....?

O tak! Michal Bryła fantastycznie partneruje. Poddał się także "dyktatowi" Stefana Tarary.

Ja odniosle odwrotne wrazenie. To Michal Bryla kontrolowal Tarare.
Stefan podskakiwal, robil co mogl, by przejac lidership ale glowna postacia byl wlasnie Michal.
Calkowicie opanowal to wykonanie dzwiekiem, spokojem, wibracja, tempem.

Wyraznie bylo widac, kto tu rzadzi.



PS
Mamy dwoch naprawde swietnych altowiolistow BRAWO.

Moje typy

Erzhan Kulibaev
Emma Steele
Miki Kobayashi
Joanna Kreft
Stefan Tarara
So young Yoon

Bartku, szczerze mówiąc, ja nie pamiętam jakichś złośliwych komentarzy o Macieju. Co prawda pan profesor generalnie bywa dość marudny i zawsze znajduje jakieś minusy w występach (przypomina mi momentami kogoś znajomego:)), jednak akurat tamte komentarze nie wydawały mi się inne od reszty. Co do "prawdy" - cóż, zapewne tutaj dużo zależy od indywidualnego upodobania. No a fantazjować to chyba oni nie mają powodu. Tak słyszą, a czy to się zgadza a naszymi odczuciami, to inna historia. Na konkursie Chopinowskim co ekspert, to była inna ekspertyza:) inne preferencje, inny ulubiony sposób wykonania. Może tutaj też powinna być częstsza wymiana ekspertów.  

Co do Michała Bryły, to rzeczywiście  miałam wrażenie, że dominuje grając z Tararą, chociaż ten ostatni myślę, że znajdzie się w finale, (mojego serca nie zdobył;)
Pan Bałaban  swoją obecnością na scenie i  spokojną, grą stanowił życzliwą i uważną asystę dla solisty i za to należą mu się brawa. Nie napisałeś nic o Kazachu Bartusie. Czy możesz jakoś skomentować jego występ?

wyniki III etapu

1. Arata Yumi (Japonia)
2. Soyoung Yoon (Korea Południowa)
3. Aylen Pritchin (Rosja)
4. Stefan Tarara (Niemcy)
5. Miki Kobayashi (Japonia)
6. Erzhan Kulibaev (Kazachstan)

Już są??

Oczywiście ja siebie nie słyszałem, stąd się trochę zdziwiłem.  :D Zawsze fajnie jest 'być' w telewizji, choćby w "redaktorskich ustach".  ;D
Obrazić? Why?!  ;D  Ależ geniusz ze mnie, bo wytypowałem finalistów (z wyj. Araty, Pritchina się spodziewałem, chociaż napisałem 'chyba').  ;)

Chociaż...
Żałuje - bo brakuje choćby jednej Polki.
Arata Yumi jest tu moim zdaniem najsłabszym ogniwem (na podstawie TYLKO etapu mozartowskiego). 


Bartusie - co do intonacji etc. - tak odebrałem to na gorąco, podczas słuchania i ogladania.

Mowie zenujace,dlatego, ze nie zastosowano jedakowej taryfy do wszystkich (szczegolnia Glabowna).
Np. niektorym zarzucona zla intancje, innym, rowniez falszujacym (nawet bardziej) odpuszczono.
Dosyc dziwne, gdyz obydwoje komentatorzy, to swietni skrzypkowie, chociaz Glabownej zarzucano kiedys gre w stylu kolka drewnianego.
Gadzina niezle prowadzi kwartet.

A tekst pani profesor o tym, zeby Maciej Strzelecki nie gadal za duzo, tylko zeby sie lepiej przygotowal i wrocil za 5 lat, to wyjatkowo
zlosliwy tekst, bardzo krzywdzacy znakomitego skrzypka.

Cóż, Barto, w odróżnieniu od eksperta, profesora bądź muzykologa, ja mam swobodę kierowania się w moich wyborach głównie wewnętrznym odczuciem i upodobaniem - zatem mogę też pozwolić sobie, by odpowiedzieć po prostu "bo mi się podoba" ;)
A niech mi wolno będzie nieśmiało zaznaczyć, że nie mnie jednej. Ach, i żeby uprzedzić argument o nieadekwatności masowych gustów, dodam, że podoba się ludziom, do których gustu mam zaufanie;) Ale to przecież nie o to chodzi - jeśli coś się podoba, to i tak się będzie podobało, najwyżej mogłabym mieć poczucie, że podoba mi się coś kiepskiego, jednak ja takiego poczucia nie mam. Mnie i tak podobają się już ci wszyscy, którym Maestro Vengerow pozwolił grać w III etapie tego konkursu. I niezależnie, kto przejdzie do czwartego etapu, już ta trzynastka zasługuje na nasze zachwyty, bo sa to po prostu wszystko świetni skrzypkowie. Natomiast niektórzy, w moim odczuciu, są fantastycznie - przynajmniej dla mnie. Porywają mnie, sprawiają, że moja dusza rozkłada skrzydła do lotu. Ja ich nie rozliczam z intonacyjnych, palcówkowych czy wibracyjnych pomyłek. Na tym się nie znam. Ja mogę głównie ocenić piękno dźwięku, przekazywane uczucie, nastrój, klimat, jakąś wewnętrzną zgodność z tym wzorcem, który tkwi w moim sercu, i ogólnym wrażeniem, jakie robi na mnie dane wykonanie. I akurat Stefan należy do tych, którzy mnie porywają, których dźwięk, emocje i energia działają na mnie w pozytywny sposób. To akurat są moje klocki, i tyle:)  

Marku, to Twoje typy czy juz jury?

tak
na stronie Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu :-)

http://www.wieniawski.pl/wyniki_3_etapu.html

To oficjalne wyniki, już podane na stronie Wieniawskiego. Poszło im w miarę szybko, pan Rozlach wspominał coś o północy  :)

W poprzednim konkursie do finału przeszło 8 osób...

Heh, Bartek, jury trochę zmodyfikowało Twoją kolejność.  :D

Co do Araty Yumi - pamiętam już, miał ładną artykulację, grał klarownie, przejrzyście - taka jest mozartowska faktura w tych koncertach; zatem jego gra musiała się spodobać jurorom. Chociaż - nie byłem zadowolony z Symfonii koncertującej (niedoskonałe dialogowanie).

Bart, ten japo-koreanski Mozart wcale nie zawsze taki drętwy... Choć zazwyczaj brakuje w nim tej emocjonalnej uczoności (w skrócie), nawet u finalistek.

O północy uroczyste ogłoszenie w TVP Kultura  :)

To jest dopiero wejście do finału

Ja nieśmiało proponowałam Aratę, chociaż właśnie nie byłam do końca pewna jego Mozarta. Ale jakie początki miał piękne:)
Za to nie doceniłam Miki, choć mi się podobała - pewnie zbyt wielkie wrażenie zrobili już na mnie Soyoung i Stefan:)
Aylen dał radę - cieszę się, jakoś go lubię:))
Ale żal mi bardzo, że nie przeszła żadna z naszych dziewczyn :(

Co do PSu - jak najbardziej.

Wszystko to co powyżej: to sie nazywa osobowość sceniczna, nie?  ;)  Dla mnie - on 'rozsadzał' trochę Mozarta (czuł się jakby skrępowany konwencją, stylistyką), stąd to nie była interpretacja idealna, raczej: własna, charakterystyczna. On się po prostu 'rwie', 'rwał' już w III etapie - do koncertu romantycznego (finał).

Cos mi się tak kojarzyło, że na Kulturze. Dzięki. Szkoda tych naszych artystów... 

Melisko

Erzhan, to niewatpliwie dobry skrzypek, ale jego Mozart zupelnie przecietny.
Zarowno technicznie (artykulacja, intonacja) jak i sposob frazowania nie zrobily na mnie wrazenia.
Jakos to brzmialo blado emocjonalnie w porownaniu z Ola ,to bardzo blado.
Szkoda,ze Ola miala pare potkniec, to moze zawazyc na wejsciu do finalu.

Niezapominajmy, ze konkursy, to przede wszystkim uklady.
Widzialas mimike i zachowania Wengorowa. Oni juz wiedzieli przed konkursem kto wygra.


Dzwiek Stradivariusa - Erzhana faktycznie piekny. Szkoda,ze nie do konca ladnie artykulowany. Przeciez MOZART to ARTYKULACJA.

Ostatnie zdanie - świętość dla wykonawcy Mozarta. Przedostatnie - odebrałem inaczej, don't understand...

Mam takie same odczucia jak Ty Patryku Amadé. Arata Yumi nie wyszła za bardzo Sinfonia concertante Ola wypadła przecież zdecydowanie lepiej! Najbardziej sprawiedliwie byłoby, gdyby w III etapie siedział w jury także Wolfgang Amadeusz   :D

Zdecydowanie nie było dialogu z altowiolistą. Wierzę/wierzyłem, że Wolfgang jakoś ich natchnął z góry.  :D

Właśnie w Dwójce juror stwierdził, że etap III był de facto niepotrzebny, 'wiedzielismy wszystko po II etapie'...

Jezeli to sa wyniki III etapu, to po prostu SKANDAL.

Mafia juz rozdala karty.


PS
Patryku nie mow o interpretacji Stefana, skoro u niego nie bylo nawet podstawy (intonacja, artykulacja).
Brak intonacji,to po prostu falszowanie. Interpretacja nie istnieje bez rzemiosla.
Gral pieknie, ale za to falszowal.Przeciez to nonsens.

PS
Przesluchalem jeszcze raz jego Mozarta. Falsz na falszu.
Nie mowie o przypadkowym zsunieciu sie palca tylko o permanentnym falszowaniu.

Masz na mysli       " Szkoda,ze nie do konca ladnie artykulowany"

To tak jak wokalista, ktory ma naturalnie piekny glos, ale przy spiewaniu Haendla (np.szesnastki)
nie potrafi technicznie tego zrobic. Nutki sie zamazuja i nie sa czytelne.

Fałsz na fałszu?

Przesłucham raz jeszcze. Wiadomo, skoro zamazujesz szesnastkowe pasaże w Mozarcie, to tą muzykę niszczysz, niszczysz intonację, nie masz W CO włożyć emocji. Ja tego tak nie odebrałem wczoraj, równocześnie jednak nie piałem z zachwytu - ALE widziałem zafascynowanie jego grą, sam byłem zaciekawiony...

Nie powiedziałem, że grał 'pięknie'. Tylko - kreował osobowość na scenie, interpretacja była raczej ekstrawertyczna, co potrafi uwieść publiczność.

Muzyka nie jest do rozumienia

Muzyka jest do przeżywania, odbierania emocjonalnie

dajcie mi to nagranie. Wrzucę na analizator widmowy i powiem Wam koledzy czy fałszował czy nie. Na moje techniczno-muzyczne ucho - nie fałszował! :D

Asiu.

Oceniasz publicznie i za to musisz wziac jakas odpowiedzialnosc.
Wychwalajac niektorych, krzywdzisz innych, ktorzy na to moga nie zaslugiwac.
Jezeli Tobie falszowanie nie przeszkadza, to sie dziwie.

Pisze, bo tak czuje - przeciez, to nie jest wiarygodny argument przy ocenianiu.
Twoje opinie moga byc czytane przez setki ludzi.
Lubisz Preisnera OK, lubisz Tarare OK,ale przy debacie publicznej powinnas
podawac argumenty, a nie tylko swoje poetycko-melancholijne wynurzenia.

Przecież
to forum TVP Kultura
jest stworzone specjalnie dla laików

by przy okazji współczesnej możliwości technicznej jaką jest internet do którego wszyscy lgną
zaszczepić w ludziach coś co niesie Piękno i Dobro

Nasza dyskusja na forum
jest ciekawostką
która przyciąga ludzi
nieinteresujących się do tej pory muzyką klasyczną

a w zamyśle projektu
słuchanie cytowanej dyskusji na forum
ma sprawić, że ludzie zaczną też słuchać tej muzyki
aby porównać swoje odczucia z cytowanym dyletantem
a jak się tej muzyki osłuchają

to zakochają się w niej
 

Słuchać hadko...   :-X

Środa,19 X 2011, godz. 18:00

Arata Yumi (Japonia)
Soyoung Yoon (Korea Południowa)

Czwartek, 20 X 2011, godz. 18:00

Aylen Pritchin (Rosja)
Stefan Tarara  (Niemcy)

Piątek, 21 X 2011, godz. 18:00

Miki Kobayashi (Japonia)

Erzhan Kulibaev (Kazachstan)

Pięknie, Marku.
Mam nadzieję, że zawsze będę tam, gdzie dobro i piękno... i prawda.
A że naokół jest różnie? no jest.
... Muzyka łagodzi obyczaje...

Pan Adam i państwo komentatorzy w TVP Kultura wyraźnie powiedzieli, że wygrali konkurs jurorzy,
a nie uczestnicy...
Taaa....  ::)

 ::)

Dobrej nocy życzę
i dziękuję za wspólne słuchanie

do jutra

Gandarwo, moze sprecyzujesz, o ile potrafisz

aro,

Jezeli Twa wypowiedz jest jakby odpowiedzia na moje wpisy, to smiem powiedziec, ze mowisz nie na temat.

Wiem, że to nie było do mnie, ale wyłoże swój pogląd na tezy bartusa.
Niewątpliwie patrząc od strony czysto konkursowej masz rację, Fałszowanie to usterka, która musi wpłynąć na ocenę. Oczywiście ważne też jest, ile jest tego fałszowania i z czego ono wynika.

Chyba trzeba się pogodzić z tym, że ocena słuchacza może być inna niż ocena sędziego. Spojrzenie od strony "muzykologicznej" to jedno, ale prócz tego pozostaje też coś poza tym. Sztuka to coś szczególnego. Można do niej podchodzić przez pryzmat prawideł, ale wtedy ją odczłowieczamy. Z drugiej strony zapominać o nich nie można. Trzeba to jakoś wypośrodkować.

Możesz, Bartku, wyjaśnić sens swojego postu na temat forum TVP Kultura, bo nie rozumiem Twoich intencji.

Lukaszu

Poniewaz nie zalapales o co mi chodzi, wyjasniam.
Forum TVP Kultura jest dla WSZYSTKICH, a nie tylko dla laikow.

Falszowanie, to falszowanie. Tego nie zmienisz.
Konkurs nie ma tu nic do rzeczy.
Ludziom o wrazliwych uszach falszowanie bardzo przeszkadza w percepcji.
Chce zebys zrozumial mnie dobrze.
Flaszowanie, to nie przypadkowe bledy wynikajace z osuniecia sie palca.
Falszowanie jest w naturze czlowieka.
Ten nieszczesny Tarara falszowanie ma w genach.
Bedzie trudno nauczyc go czystej gry.
Byc moze przy stresie wlacza modul "falszuje" ,a tak normalnie gra czysto. Nie wiem.
Nie tylko intonacja jest jego mankamentem. Przede wszystkim wibracja, spieta.
Tak jakby AKTOR, ktory nie ma otwartego, nosnego glosu. Mowiacy na scisnietym gardle - "I feel good"

Wyobraz sobie, ze ktos spiewa i falszuje okazjonalnie. Jaki masz odruch. Zatykasz uszy

Rozumiem. Czyli nie chodzi o potknięcia tekstowe, tylko sposób artykulacji. Nie mam zamiaru polemizować, bo fałszowanie jest fałszowaniem, jak sam napisałeś, i nie zmieni się tego :)

Co do forum TVP Kultura, to powiedziałbym tak: również dla laików. Czyli dla wszystkich. Piszą tam ludzie o bardzo różnym zasobie wiedzy i sposobie odbioru muzyki. To jest wielki walor edukacyjny tego forum - zwłaszcza dla laików, którzy zatrzymali się na chwilę, bo spodobała im się muzyka czy po prostu chcieli posłuchać. Cytowanie opinii z forum na antenie zachęca do tego, by na nie zajrzeć, a wtedy naprawdę można połknąć haczyk. Ale... gdyby na forum byli sami laicy, a nie było bardziej świadomych użytkowników, jego funkcjonowanie nie miałoby najmniejszego sensu.

Lukaszu, nie dokonca tak jest.
Artykulacja a intonacja, to dwie rozne rzeczy.
Upraszczajac ;
Intonacja czyli wysokosc dzwieku w Hertzach. (dzwiek "a" ma 440Hz w przypadku 450Hz "a" jest juz falszywe w korelacji innych dzwiekow strojonych na 440Hz)
Istnieje rowniez tolerancja czystego dzwieku ("a" nie musi byc zawsze 440Hz,zeby dla wrazliwego ucha bylo odczytane jako czyste)To juz bardziej skomplikowany temat.
Oczywiscie INTONACJA, to relacja miedzy dzwiekami, a nie tylko strojenie

Artykulacja, czyli sposob zaatakowania dzwiekuv i jego dlugosc czasem moze wplynac na intonacje.
Np bardzo glosne "wcisniecie" smyczka w struny obniza jego dzwiek (w Hz).
Na ogol jednak intonacja wiaze sie z palcami lewej reki (na skrzypcach)


Bardzo uproscilem temat. Mam nadzieje, ze juz masz obraz i widzisz roznice miedzy Artykulacja a Intonacja.

PS
Np. Berlinska Orkiestra  stroi "a" na 413 Hz.

Dziękuję za sumienne wyjaśnienie. Chyba rozumiem. Czyli - jeśli dobrze rozumiem (w uproszczeniu, nie bij, jeśli coś pokręcę) - intonacja bardziej wiąże się ze słuchem i rozróżnianiem dźwięków w skali lub - jeśli mówimy o błędach) po prostu nieopanowaniem podstaw gry, a artykulacja z pewnymi bardziej zaawansowanym niuansami technicznymi?

413 Hz? Oho, to chyba ponad pół tonu w dół. Trochę dużo. Taką różnicę każde ucho muzyczne nawet laickie wyczuje. Nie wierzę w to. Chyba, że wszystkie instrumenty w całej orkiestrze przestrajają (z fortepianem włącznie)

Wyczuć pewnie wyczuje, ale sprawa dotyczy nie tylko samej częstotliwości dźwięków, ale też interwału częstotliwościowego między nimi. Przy idealnym przestrojeniu wszystkich instrumentów będzie to odbierane jako nietypowa barwa. Tyson na konkursie oktawę dodał i nic się nie stało (oczywiście rozumiem różnicę między dodaniem oktawy a innym zestrojeniem dźwięków).

Według mnie muzyka dla nas słuchaczy nie jest do rozumienia.
Rozważania ( nawet na temat muzyki) są typowe dla nas mężczyzn. My lubimy dociekać we wszystkim, co, dlaczego, szukać kontrargumentów, pokłócić się ze samym sobą, być adwokatem nawet diabła w dyskusji aby dojść do sedna, znaleźć wytłumaczenie, wyjaśnienie.
99% słuchaczy nie zna się na zasadach technicznych jakiejkolwiek muzyki.
Słuchacz nie musi umieć nazwać tego co słyszy (vibrato, tremolo…) aby zachwycić się melodią, dźwiękiem, głosem.
Muzyka jest odbierana emocjonalnie. Jeśli coś zachwyca to się podoba.
Według mnie muzyka jest do przeżywania, nawet dla nas – mężczyzn.

Marku, prezentujesz bardzo emocjonalną definicję sztuki (muzyki), sięgającą jakby do naturalizmu Rousseau, do pierwotnej szczerości odbioru dzieła.  ;)

Ja sądzę, że należy odnaleźć złoty środek, punkt wyważenia pierwiastka uczuciowego (czyli EMOCJE, a poprzez emocje i subiektywizm odbioru dochodzimy do zagadnienia gustu) i uczonego (umysłowego, ROZUMIENIE dzieła, ratio w sztuce). Gdy preferujemy tylko tą pierwszą składową odbioru - stajemy się naturalnie nieco ubożsi, bo przestajemy odczytywać sztukę holistycznie. O tym, że sztuka nie służy jedynie przyjemności świadczą choćby dzieła twórców XX-wiecznych.

Slawku. To byla literowka (liczbowka).
Oczywiscie chodzil o 443Hz

aro

Podalem tylko teoretyczna strone problemu.
Muzycy nie operuja Hertzami w poznawaniu wysokosci dzwiekow.
Intonacja, to relacja miedzy dzwiekami (stosunki liczbowe), ktora jest odbierana intuicyjnie.
Stad tez mowimy ktos ma dobry sluch muzyczny, a ktos inny ucho "debowe". Czyli po prostu wyczuwa to intuicyjnie.
Oczywiscie wrazliwosc na czystosc (intonacje) jest stopniowana (Asia wykazala srednia wrazliwosc, a wiec jej opinia o wykonaniu nie jest do konca wiarygodna)
Na ogol ludzie muzykalni rozrozniaja czysta gre od nieczystej w stopniu zadawalajacym.
Intonacja nie dotyczy instrumentow klawiszowych.
Na fortepianie nie ma problemu intonacji Lukaszu. Jest tylko problem nie trafiania w klawisze (czystosc gry)

Na skrzypcach mikro ruchy palca (dziesiatki milimetra!!!) calkowicie potrafia zmienic wysokosc dzwieku.
Stad tez powstal wlasnie problem intonacji.


PS
Byc moze dlatego Beata ma awersje do skrzypiec.
Po prostu slyszy wszystko jako falsze, bowiem dobra intonacja na skrzypcach, to nie lada sztuka.

Bartus, dziękuję za koronę  ;D

Czasem, kiedy czytam (lub słucham w bezpośredniej bądź telefonicznej rozmowie) słowa Asi, to ogarnia mnie wielkie zdumienie połączone z podziwem nad trafnością jej sformułowań, nad swobodą z jaką "ogarnia" i ujmuje w skrócie temat, trafnie i celnie, no i szybko, w mojej głowie są wtedy zalążki i skrawki tego, co Asia już sprecyzowała i wyraziła.

Jak zwykle jest parę niespodzianek w tym werdykcie jury po 3 etapie konkursu. Największą jest dopuszczenie do finału Japończyków - bo ich Mozart nie przypadł mi do gustu (podobnie jak występ Pritchina w 3 etapie uważam za niezbyt udany) - ale być może lepiej wypadli w poprzednich etapach...Wszystko rozstrzygnie się w finale...Moimi faworytami pozostają Niemiec i Koreanka...Ja podobnie jak jury konkursu i komentatorzy w studio tvp (w przeciwieństwie do Bartusa) nie słyszałem częstego fałszowania w grze Stefana ;). Szkoda, że nie dopuszczono do finału Naszych reprezentantów (szczególnie Oli której Mozart mi się bardzo podobał) ale wszyscy są b. młodzi i mogą się poprawić w następnym konkursie :)

Bodku, Arata w moim odczuciu miał w poprzednich etapach naprawdę prześliczne momenty:) Może coś Ci tu później wkleję do posłuchania. Fakt, Mozart to jest "muzyka totalna", tu naprawdę mało kto wypadnie bez skazy.
Ciekawa jestem, czy on Ci się spodoba w dzisiejszych koncertach. No i jest, rzecz jasna, Soyoung - tutaj chyba wszyscy jesteśmy mniej więcej zgodni :) :)
Fakt, szkoda Oli... Czytałam, że jurorzy mieli dużą ochotę przepchnąć do finału jeszcze kilka osób, być może właśnie ją... ale tym razem widocznie regulamin był surowszy, no i głównie realia - już nie zmieściłoby się w czasie tyle koncertów.
Ale przecież taki konkurs, to przede wszystkim okazja, żeby się zaprezentować i sprawdzić. Myślę, że Ola może być z siebie zadowolona. Też uważam, że spokojnie będzie mogła spróbować za 5 lat, już jako dojrzała skrzypaczka:) A i wcześniej pewnie będzie miała inne okazje, żeby zabłysnąć. 

oj, chyba u Japończyka coś nie tak z intonacją

Fis-moll Wieniawskiego... Oddaje sie czarowi liryzmu tego koncertu. Na własne oczy widze moja... faworytke? Piekna suknia. I oto WEJSCIE Soyoung.

Zjawiskowy finał, szaleństwo. Wiecie, jak głośno klaskalem!

Mozarcie, czyżbyś siedział w AULI? Rozpoczynałam w niej moją edukację uniwersytecką.

Przed chwilą drugi raz w życiu wysłuchałam w całości i z zaangażowaniem, z uwagą i wnikliwością koncertu skrzypcowego w całości (pierwszym był koncert Karola Lipińskiego, ze względu na patriotyzm lokalny, li i jedynie). Był to II koncert d-moll Wieniawskiego, super cudo! Dzięki Kulturze mogę "swoje poznawać" i się nim zachwycać. Nawet jako frakcja zdecydowanie fortepianowa. Nie wiem o co chodzi, Japończyk o chińskim nieco wyglądzie Bruce'a Lee, do którego byłam lekko zdystansowana, spodobał mi się bardzo, natomiast Koreanka ubrana jak do nagrywania teledysku Michaela Jacksona "Black or white" (choć te niebieskie -?- wzorki na sukni przepiękne) mnie nie zachwyciła. Czy to możliwe że toleruję II koncert Wieniawskiego, a pierwszego nie, czy to kwestia wykonań?

Czy oglądacie studio TVP Kultura, śledzicie forum?
Jak Wam się podoba organizacja konkursu i decyzje jury?

Interesuje mnie zwłaszcza zdanie bartusa.......

Soyung - moim zdaniem bardzo piękne to było:) Zresztą oba koncerty Wieniawskiego są wspaniałe i słuchać ich to duża przyjemność. Ale osobowość artystki dodaje dziełu blasku:) Arata moim zdaniem trochę ciężaru tej wielkiej formy nie udźwignął. A Soyung - dla mnie, kiedy ona gra, czas się zatrzymuje:)

Niezły czad, podobała mi się Soyoung..choć zdarzały sie niekiedy pewne nieczystości, w tej chwili nie potrafię stwierdzić w których dokładnie miejscach, ale było kilka nieczystych trafień (lecz nie ma się czemu dziwić, w koncu to b.skomplikowany, wirtuozerski koncert) - mimo tego Koreanka jest jedną z moich faworytek..

ps.pytanie do naszego zawodowego skrzypka Bartka - jeśli ogladałeś, ba tam oglądałeś dla Ciebie jako zawodowca wystarczy jeno słyszeć..;) a zatem Bart, czy niektóre motywy grane wysoko na strunach g i d tj na podstrunicy w miejscu gdzie wchodzi już ona głęboko na pudełko rezonansowe, nie mozna zagrać np na strunie d i a w miejscach niższych (blizszych - wiesz o co mi chodzi) bo wiadomo że dzwieki na gryfie się powtarzają (tak jak na gitarce :))..no ale moze taki sposób gry wynika z następstwa, kolejnych następujących po sobie motywów (bądz tak jest zapisane w nutach (?))..oczywiście pytam jako laik, któremu zdarza się, ot tak sobie niekiedy pomuzykować dla przyjemnosci ;)

i jeszcze pytanko stricte "prywatne"..Bart też tak swobodnie sięgasz nadgarstkiem na podstrunnicy, głęboko powyżej pudła rezonansowego, w zasadzie do samego końca ??, bo przyznam że mnie sprawia to nie lada trudności..(kości chyba juz za stare :D nie tak giętkie jak zawodowcy..) Nie wiem może to wynika z tego, ze po prostu źle umiejscawiam kciuk, w sensie położenia przy tzw "żyłce" - kładę go zazwyczaj w miejscu tego wybrzuszenia (wypukłej "sklejki"), łączącej podstrunnice z pudłem..no i niestety nie sięgam - oczyw. zdaję sobie sprawę, ze wszystko to jest kwestią wieloletnich nawyków, odpowiedniej szkoły..nadgarstek rozciągany od najmłodszych lat, a czy wczesniej tym lepiej..no i oczywiscie wszystko to jest efektem długoletnich wielogodzinnych ćwiczeń..Zatem, czy jak najdalsze uchwycenie dzwieku na gryfie jest wynikiem właśnie odpowiednio wyrobionego nadgarstka, czy odpowiednio ułożonego kciuka - albo jednego i drugiego równocześnie - jakbyś mógł wyjaśnij laikowi proszę.. :)

Szostakowicz Araty na mnie też zrobił większe wrażenie - miał nastrój, klimat, bardziej był przekonujący.

Zauważyliście, jak pan Vengrow witał się niezwykle uprzejmie z panem Rozlachem? Znamy osobiście ważną osobistość ;))

Cudna ekspozycja - doskonała fraza, do tego nienaganna intonacja. Ekspresja emanuje ze skrzypiec... Co za osobowość.

faktycznie niebywała ekspresja, aż zerwało jej się ze smyka nieco owłosienie.. :D ;)

kurczę, nie zwróciłem uwagi..zdążyła zmienić smyk ?? kiedy..?? ;)

Był lekki fałsz ?? nie wiem..ale "wielodźwięki' ładnie, czysto (chyba) łapie na pierwszy rzut ucha..

Oglądacie transmisje On-line, czy na TVP Cultura..na on-line chyba z lekkim opóźnieniem, przynajmniej u mnie - moze "różnica czasowa" przepływu danych.. ;)

to była bardzo romantyczna, zamglona ciepłym pdmuchem wieczornego wiatru znad fiordów perfekcyjna emocjonalnie interpretacja. Sibelius może być dumny i wzruszony...

Niezwykły koncert i zjawiskowe wykonanie.... Cóż za magia. Oczarowała słuchaczy. Nie chciało się, żeby się to skończyło. Artystka o dużej osobowości i pięknej duszy. :)

Sibeliusa nie znałem. Ale po dzisiejszym na pewno się zainteresuję tym kompozytorem. Pięknie zagrany koncert, wrażenia niespotykane.

A więc okiem i uchem laika.

1. Arata Yumi - Porwał się na Szostakowicza. To chyba było zadanie bardzo trudne. Niesłychane skupienie, widoczny niepokój, szczególnie pilnował się w cichych fragmentach. Wybrał bardzo trudny repertuar, owszem, sprzyjający pokazaniu się, ale było to jak dla mnie nieco przyciężkie. Być może jednak nie zwróciłbym na to uwagi, gdybym tylko słuchał. To młody człowiek i naprawdę możemy jeszcze o nim usłyszeć, ale konkursu nie wygra.

2. Soyoung Yoon - Co za pewność siebie! Wiedziała, że jest dobrze przygotowana, że repertuar jej leży. Wyszła na występ z tą pewnością i podbiła publiczność, jak również widać było, że członkom orkiestry też się podobało. Grała pewnie, widać było, że jest niesłychanie muzykalna, a gra sprawia jej przyjemność. Zdecydowanie pobiła Japończyka. Widać było i słychać te 8 lat przewagi w doświadczeniu. Czy to wystarczy? Trudno przewidywać. Ale aż nie chciało się, żeby kończyła. Zaszalała dziewczyna jeszcze pod koniec. Pewnie znawcy wychwycili więcej niedociągnięć niż ja, ale powiedziałbym, że były to detale.

Wzruszający koncert. Dalem sie całkowicie poddać urokowi Koreanki, uwiodła całą salę. To nic, ze zjechała trochę finał. To jest Artystka, gosh! 

Konradzie.

1. Oczywiscie,ze mozna zagrac na wyzszych strunach.
Jednak niektore kompozycje (kompozytorzy) celowo nakazuja  gre w wysokich pozycja na niskich strunach,by uzyskac specyficzna barwe.
Tzn. Gra wysoko na strunie dziweku "a1"  brzmi miesiscie, mocno,ciemno. Brzmienie zupelnie inne niz "a1" na strunie D (4 palec).
A juz kompletnie inaczej brzmi pusta struna "a1".
Jak widzisz gra na skrzypcach to nie tylko artykulacja, intonacja,ale rowniez barwa.


2. Sieganie palcami do konca gryfu w duzej mierze zalezy od skretu lokcia (nie tylko elastycznosc nadgarstka)
Im wyze,j tym lokiec musi bardziej schowac sie pod pudlem rezonansowym skrzypiec.
Skret tego lokcia bez wielu lat cwiczenia jest prawie niemozliwy.(to, tak jak robienie szpagatu w balecie)

Moniu.

Musze przyznac, ze organizacja jest dobra. Czytelna strona internetowa, dobra informacja.
Natomiast calkowicie jestem  zbulwersowany poziomem komentarzy przez T. Glab i T. Gadzine.
Glab nie stosuje tych samych kryteriow do wszystkich, jest po prostu stronnicza.
Gadzina szuka na sile dziury w calym.
Nie bede wdawal sie w szczegoly, ale czesto ich opinia nie pokrywa sie z moja.

Jury jak kazde inne na konkursach muzycznych, to towarzycho wzajamnej adoracji.
Sa niezwykle stronniczy. Kazdy chce przepchnac swojego protegowanego do dalszych etapow.
Niemalze, jak precyzyjna rozgrywka pokerowa. Ja osobiscie jestem przeciwnikiem konkursow.

No! Nieźle się uśmiałem z dyskusji w studio, kiedy dwie osoby ten sam występ oceniały skrajnie różnie. Niezłe jaja.
Nieźle też zjechali Japońca za pierwszy występ. Ja go za bardzo nie słyszałem, ale w PR2 też go skrytykowali, więc chyba musiało być kiepsko. Jak dla mnie chłopak musi nabrać więcej pewności tego, co robi. A żeby ją osiągnąć, musi być przekonany, że jego interpretacja jest dobra. A on - przynajmniej takie odniosłem wrażenie - bardziej myślał o tym, żeby "babola nie strzelić" niż o tym, co z jego gry wynika. Ale - jak napisałem - ma jeszcze czas, i to jest jego atut.

A jest to para znakomitych skrzypków:) To właśnie obrazuje fakt, jak względny i indywidualny jest odbiór sztuki. Muzyka jest sztuką w dużej mierze subiektywną, w sferze emocjonalnej każdy ma własne upodobania, często inaczej też słyszy, albo akurat ma inny pogląd na sposób wykonania, a nawet bywa to kwestia osobistych preferencji czy antypatii wobec danego wykonawcy.
Dlatego też np. Bartus powie Ci, że u Stefana
wchodząc nawet na poletko nauk przyrodniczych :):
Dodając przy tym znacząco: "Ludziom o wrazliwych uszach falszowanie bardzo przeszkadza w percepcji", żeby nie  było wątpliwości, kto tu ma, a kto nie ma wrażliwych uszu;)).
Podczas gdy inni, także startujący do opisu wykonawców z pozycji profesjonalnych, stwierdzą, iż

lub
Również komentatorzy nie będą zbytnio narzekać na ból uszu, a redaktorzy muzyczni Dwójki będą wręcz mówić, jak "fantastycznie technicznie przygotowany" artysta, cytuję: "olśniewa swoją intonacją, perfekcją, dźwiękiem".
Zatem nie przejmuj się, słuchaj i miej swoje zdanie.
 
Przy okazji, słowko w sprawie sposobu prowadzenia owych dyskusji: Ja mogłam się dowiedzieć, że ponieważ
"Oczywiscie wrazliwosc na czystosc (intonacje) jest stopniowana (Asia wykazala srednia wrazliwosc, a wiec jej opinia o wykonaniu nie jest do konca wiarygodna)"
No cóż, jeśli akurat np. Pat, Bodek, pan Matwiejczuk, pan Vengerow i państwo G&G należą do tej samej grupy ludzi o średniej wrażliwości na czystość dźwięku, to moim zdaniem jest to stopień wrażliwości w wysokim stopniu zadowalający:) W każdym razie dla mnie :D A rzecz jasna niczyja opinia nie jest do końca wiarygodna. Ani moja, ani mego adwersarza. Niech więc każdy pozostanie przy swoim zdaniu, przy okazji starając się nie być zbyt ofensywnym w stosunku do tych, którzy to zdanie mają inne.
 

Dzięki Bart za to wyjaśnienie..

Faktycznie niby dzwięki te same, a jednak ich barwa nieco się różni - wiesz dla Ciebie jako profesjonalisty ma to ogromne znaczenie i wychwytujesz te wszystkie, nawet te minimalne różnice momentalnie..a ja tam jako laik, dotychczas nie zwracałem na to zbytnio uwagi i nie przykładałem do tego aż takiej wagi - po prostu tak sobie pykałem, byle pykać dla czystej przyjemności..sądząc - ten sam dźwięk to ten sam dźwięk :) ;) No i oczywiście skala trudności jest o wiele większa, grając te same z nazwy dźwięki na wysokich pozycjach niższych strun, niż na niższych pozycjach strun wyższych..

Tak przypuszczałem że może mieć to jakiś związek ze skrętem łokcia - to są jednak długie lata codziennych, wielogodzinnych ćwiczeń od najmłodszych lat..i tak jak mówisz, coś jak w przypadku baletu, czy gimnastyki - bez owych długotrwalych ćwiczeń, nigdy sie tego na perfekt nie osiągnie..Jeszcze raz dzięki Bart ;)

Patryka bardzo cenie, ale jak na razie nie uslyszlem jego argumentow (konkretow) za ...
Mowie o rzemiosle, bez ktorego Sztuka kuleje.

Słucham Konkursu dosyć pilnie, ale jakoś nie podzielam zachwytów Asi i Patryka, ani utyskiwań Bartka (choć na wiele
rzeczy otworzyłeś mi uszy).
Mam nadzieję, że na zakończenie posłuchamy znakomitego jurora:

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=Qs3Q7VceIwY

Asiu.
Pustoslowia redaktorow nie przekonuja mnie. ".....fantastycznie przygotowany....." kazdy moze tak napisac. Nawet Ty.

Opinie jurorow sa podyktowane pokerowymi rozgrywkami.
Przeciez dobrze o tym wiesz. To osobny temat
Tandem G&G chce zaistniec na antenie.
Teksty typu "buduje logicznie fraze" lub "dobry, gdyz stosuje sie do uwag pedagoga" sa ...... czym sa?....... nie wiem.
Gralam ten koncert, Gralem ten koncert. Ciagla przepychanka.
Zapraszym tych panstwa do napisania fugi.

Jak na razie w moich obserwacjach w mediach dobrymi uszami wykazala sie p. Malgorzarta Polanska z DUX (komentowala KCH).
Oj ta kobitka swietnie slyszy.

Bart, bardzo się cieszę, że cenisz Patryka, bo na to zasługuje, i swoją wiedzą i słuchem, i mam nadzieję, że uszanujesz to, że jemu się gra Tarary podoba, i nie będziesz się wyzłośliwiał. Podobnie jak Bogdanowi, któremu też nie możesz zarzucać braku słuchu i wiedzy.
Ale w ogóle pozwólmy sobie lubić kogo lubimy bez komentarzy na temat naszych zdolności itp. a na temat wykonań i wykonawców możemy się spierać do bólu, jak było w przypadku Ingolfa czy Julianny. Ale bez niemiłych aluzji i wycieczek osobistych, please, bo od razu robi się nieprzyjemnie i odechciewa się w ogóle rozmawiać. Pan Gadzina, jak zaobserwowałeś, "szukał dziury w całym". Mieli z koleżanką totalnie odmienne koncepcje. Dyskutowali nawet dość emocjonalnie. Jednak żadne nie zarzuciło drugiemu, że ma kłopoty ze słuchem, czy że nie powinno tak sądzić, że stają się mniej wiarygodni. Kwestia szacunku. 
Co do redaktorów, oni najczęściej także mają za sobą wykształcenie kierunkowe i niezły słuch (że nie wszyscy, to inna sprawa). Oczywiście, że każdy może napisać wszystko. Jednak wykonując ten fach dostaje patent na ocenianie muzyki. Ci ludzie mają za sobą naprawdę często bardzo długi okres słuchania, analizowania, nauki o muzyce. Nie można też zbyć ich jednym lekceważącym słowem.
Co do tego "nawet Ty", no dzięki:) Nie zostałam muzykiem, ale z kształcenia słuchu miałam raczej dobre oceny:) Może nie dorównuję Ci wyczuleniem, jednak coś tam słyszę:)) I ośmielam się twierdzić, że usłyszałabym jakieś permanentne rzeżbienie. Natomiast jak najbardziej rozumiem, że Tobie się Mozart Tarary nie podobał, i nie Tobie jednemu, i ja akurat się temu nie dziwię - akurat uważam, że nie byłoby dobrze, gdyby wszystkim podobało się to samo:)
BTW, właśnie zauważyłam, ża Hawryluk uważa, że Stefan w ogóle zagrał tego Mozarta najlepiej ze wszystkich w III etapie:) Kurczę, następny z przyciężkim słuchem  :D
Bart, nawet jeśli jesteś jedynym sprawiedliwym który słyszy jak trza, OK, po prostu nie terroryzuj i nie krzycz na ludzi z tego powodu. Bo w Twoim wydaniu "dobre uszy" oznaczają "takie uszy, które słyszą jak ja", a cała reszta jest przygłucha, albo ma jakieś ukryte cele. Sorry, old chap, ale to pachnie spiskową teorią dziejów;))
Co do jury, nie będziemy faktycznie wdawać się w dywagacje, wiadomo, jak jest, ja akurat uważam, że tutaj przy okazji nie uczyniono krzywdy muzyce, ale oczywiście zawsze można mieć pretensje - zresztą i do samej idei takiego oceniania w ogóle. Mnie nie zachwyca idea konkursów takich jakie one są, ale to tak jak z demokracją - szalenie niedoskonały system, na który wszyscy narzekają, tyle że nikt póki co nie wynalazł lepszego.

Jest boski :)
Może i spogląda nieco bardziej przychylnie na uczniów swego profesora, ale raczej nie wierzę, żeby był w stanie promować tandetę. Oni po prostu są bardzo dobrzy. Tak jak myślałam, chciał upchnąć do finału jeszcze jednego uczestnika (co najmniej), ale nie wspominając regulaminu, to po prostu fizycznie się nie dało zrobić. 
Ach, chciałoby się pójść na ten jego koncert...

Asiu.
Masz racje troche to zabrzmialo zlosliwie (mialem na mysli Ty, Ja, On, Oni ,One itd). Przepraszam.



Mam pytanie. Dlaczego kazda moja wypowiedz kwitujesz:  "wyzłośliwiał,... nie terroryzuj i nie krzycz"
Przykro mi, ze nie stac cie na jakas ocene pozytywna i szacunek do tego co mowie.

Nic personalnego nie mam do Ciebie. Nawet Ciebie nie znam. Zrozum to wreszcie.
Moje posty sa scisle merytoryczne.

I tym optymistycznym akcentem chcialem sie z Wami pozegnac.
Wasze forum nie jest dla mnie. Chcialem nawiazac jakis dialog, ale niestety bylem odczytywany negatywnie. 
Rola czarnej owcy w stadzie nie jest mila.


P.S.
Nie zapomnijcie o tym, by wspierac franzshubert.pl
Ja bede (co miesiac)

Bartek, nie wiem, może Ty tego nie czujesz. Naprawdę często to co mówisz brzmi tak, jakbyś chciał pouczyć i obsztorcować delikwenta. Może to się wiąże z tym, że uczyłeś w szkole :D Nauczyciele tak miewają, i często nie zdają sobie z tego sprawy:)
 
Przecież nie każdą Twoją wypowiedź tak komentowałam, tylko te ostatnie. Wiele razy wyrażałam pozytywne opinie na Twój temat, dziękowałam Ci za ciekawe wypowiedzi, czy gratulowałam dobrych pomysłów. Zapytałeś, dlaczego podoba mi się artysta, który nie podoba się Tobie. Odpowiedziałam Ci bardzo uprzejmie, bez żadnej urazy i z dużym szacunkiem. A Ty moją wypowiedź potraktowałeś, w moim odczuciu, mało poważnie, stwierdziłeś, że nie mam prawa do takiej oceny, z czym nie mogłam się zgodzić, stwierdziłeś, że krzywdzę ludzi (zresztą napisałam dokładnie, co czuję w związku z tym, gdzie indziej, nie chcę się powtarzać) i ciągasz mnie po różnych wątkach, komentując, jak to chciałeś mi coś pokazać (zresztą nie do końca wiem co, bo jeśli to, co usunięto, miało stosować się do mnie, to usunęli to, zanim zdążyłam przeczytać :)). Nie dziw się więc, że odpowiedziałam nieco już mniej uprzejmie, co o tym myślę. Owszem, ja Cię szanuję, i nawet Twoje prawo do negatywnych opinii na mój temat, co również nie oznacza, że mam nie reagować, jeśli wypowiadasz się - wybacz, ale tak to właśnie odebrałam - nieco złośliwie (widzę, że tym razem nawet to zauważyłeś). Ponadto ogłosiłeś jako odgórny dogmat, że ten komu się to podoba, ma niewrażliwy słuch, w sytuacji, kiedy widzę, że podoba się to mnie i moim przyjaciołom. Jeśli w tym momencie napisałam - nie terroryzuj, to wyłącznie dlatego, że w tym momencie poczułam się sterroryzowana, i miałam też poczucie, że wszyscy znaleźli się teraz pod presją - kto przyzna, że lubi Stefana, ma przechlapane:))
 Mnie np. nie leży Chopin Avdeevej, ale raczej nie będę ogłaszać, że Ci z moich przyjaciół, którym on przypadł do gustu, nagle ogłuchli, bo byłoby im przykro, chociaż mogę im tłumaczyć, dlaczego mi się nie podoba. Nie powiem im też, że chwaląc Chopina Avdeevej krzywdzą np. Wundera, chociaż go uwielbiam. I nie będę twierdzić, że ich opinie przestają być dla mnie wiarygodne. Po prostu przyjmuję do wiadomości, że coś w tych jej wykonaniach słyszą, choć oczywiście bardzo się cieszę, jeśli ktoś słyszy i czuje jak ja, że nie ma jak Ingolf :D . Rozumiesz tę różnicę? To jest to, co ja nazywam szacunkiem dla innej opinii, innego odczuwania.
  
Jeśli masz na myśli, że nie masz do mnie osobistych pretensji, to bardzo się cieszę, ale Twój post na temat czynienia przeze mnie krzywdy itd. itp.  nie był merytoryczny. A może to "nic personalnego" oznacza po prostu, że nie czujesz do nas nic, żadnej sympatii, i jest Ci obojętne, czy będzie nam przykro??  
Może zamiast sie żegnać po prostu spróbuj nas polubić.

Przypominam, dziś ROCZNICA. NASZA. FORUM. NASZEGO. A już za dwie godzinki z haczkiem kto może słucha Czajkowskiego (Pritchin), Wieniawskiego, koncert II (Tarara), Wieniawskiego, koncert I (Pritchin), Sibeliusa (Tarara), dziś chyba w TV kolej na redaktora Rozlacha.
Cieszę się, że konkursy międzynarodowe tak nas aktywizują (nawet Bartus tak nie potrafi :)), co zajrzę to co najmniej kilkanaście osob, w porywach ponad 30! Ruch, gwar, blask dookoła, czuję się świetnie, ach jak wspaniale  ;D

Ja myślę Asiu,że Bartek nas lubi (przynajmniej większość) bo jednak jest z nami ten rok.
Czasem nawet tak sobie myślałam co on zawodowy muzyk, kompozytor robi w gronie takich jednak dyletantów jak my.
Oczywiście z wyjątkami, ale większość z nas to tylko miłośnicy a nie jacyś wielcy znawcy muzyki.
I wymyśliłam,że Bartek wymaga od nas, od naszych komentarzy więcej niz jesteśmy w stanie z siebie
wyartykułować.Stąd myślę czasem jego komentarze wydają się niemiłe czy krzywdzące.
Więc Bartku trochę cierpliwości i przede wszystkim wyrozumiałości. Dzięki m.in tobie, Patrykowi
i innym ja trochę lepiej słyszę i więcej wiem.
A ja i Sławek ciągle liczymy na Twoje nagrania na szubertowskiej stronce.

To też prawda, Tereniu - w końcu żeby wytrzymać ze sobą cały rok z własnej woli, poświęcać swój czas na kontakty, musimy się jednak lubić:) Ja w każdym razie bardzo się przywiązałam i cieszę się, że jest to miejsce, gdzie się spotykamy. Fakt, może czasem trudno nam się porozumieć, wyczuć swoje intencje, tym trudniej, że tu się nie widzimy, nie słyszymy, odpada ton głosu, wyraz twarzy, mowa ciała, uśmiechy, a i tak nie jest to taka prosta sprawa - jak to pisał Franciszek? "Wydaje nam się, że możemy dotrzeć do siebie, a mozemy tylko się do siebie zbliżyć i przejść obok". Może to czasem tak jest.

Tak, dziś rocznica:)) To dobrze, że mimo różnych zawirowań znów spotykamy się tutaj.

Piękny zestaw koncertów dzisiaj - prócz Wieniawskiego, Czajkowski i Sibelius - wielka uczta dla ducha:)

Często mezzo nadaje koncert Czajkowskiego w wykonaniu Vengerova.Coś wspaniałego.
Jak zagra Pritchin?Mam nadzieje,że po swojemu.

Mnie ciekawi występ Tarary, który wywołał na forum takie kontrowersje.

Tak, Beatko - siedziałem najpierw na balkonie, potem za panem Majchrowskim z Dwójki (czyli za Kapitułą Krytyków - nasz dwójkowy redaktor zdawał się być zachwycony Koreanką...  ;)), niedaleko pana R. z TVP Kultura (któremu pogratulowałem audycji, relacji na KCh itd.; znał skądś tego 'Mozarta' :D).

Bartek napisał, że za mało było u mnie wczoraj merytoryki. Więc w jakiś sposób także Tobie, Bartusie, teraz odpowiadam.
Jej, dałem się ponieść fali ogólnego zachwytu - aplauz był porównywalny chyba z tym po koncercie Wundera, balkony stały już w czasie finału. Soyoung wywarła na mnie wielkie wrażenie, choć naturalnie nie wszystko było doskonałe w jej grze... Zanotowałem sobie wczoraj kilka uwag, ale - naprawdę, ta skrzypaczka ma taką OSOBOWOŚĆ, że mimo potknięć słucha się ją (i patrzy na nią  :D) z zachwytem. Hipnotyzuje słuchaczy - nie wiem, czy sfera oddziaływania tej koreańskiej magii przenika przez ekran czy głośniki... - optimum osiągnęła na pewno w Auli UAM.

Ponoć fis-molla (skomponowanego przez 17-letniego Wieniawskiego) trochę się obawiała. Zagrała go brawurowo, wirtuozowsko, może nieco mniej lirycznie w Preghiera (II ogniwo) i trochę mechanicznie w kadencji pierwszego allegra. To jest zreszta utwór dość łatwy w odbiorze, piekielnie trudny dla wykonawcy (prawda?), były wpadki, choćby w I części - zauważalne było jednak to, jak Sououng dba o wyrazistość brzmienia, właściwą intonację - niewątpliwie ma świetny warsztat. Bardzo ważną zaletą jej gry jest świetne, zróżnicowane dynamicznie frazowanie.
Na szczególne podkreślenie zwraca jednak uwagę jej niezwykły DŹWIĘK (wielka różnica wobec Japończyka!), brzmienie claritas (co za sposób prowadzenia smyczka!) - pełne, soczyste, głębokie... Każde dotknięcie struny jest nasycone; piękne wibrato.

No, niewątpliwie jej osobowość w pełni ujawniła się w Koncercie d-moll Sibeliusa. W uszach miałem jeszcze interpretację (znakomitą!) Hillary Hahn - Koreanka zagrała Sibeliusa inaczej. To była faktycznie JEJ interpretacja - szybkie tempa, zadziorność, gra ekstrawertyczna i w pełni dojrzała. Zdarzają się u nie - nierzadko - palcówki, błedy intonacyjne (szczególnie w III cz., gdzie dostrzegłem je w harmonicznych pasażach - w połowie finału czy fragmentach flażoletowych). Sądzę, że to wynik ogromnej EKSPRESJI, intensywności wyrazu (ów ekstrawertyzm), czasem może nadekspresji - co niewątpliwie wpływa później na reakcje publiczności... Widzieliście  (Konrado to bodaj zauważył), że 'podniszczyła' włosie swojego smyczka?  Pragnęła pełnej współpracy z orkiestrą (nie mieliście wrażenia słuchając/oglądając jej wykonania, że walczy z wolumenem orkiestry?).

Ja Tereniu, też myślę, że bartus nas lubi, bo tak przecież zapewnia porzekadło: "kto się czubi ten się lubi". :)

Szkoda tylko, ze tego czubienia było ostatnio chyba już nadto. Niektórzy z nas zaczęli miarkować i wątpić: czy to aby lubienie?...
Jeśli naprawdę bartus odszedł sobie, to trudno - jest dorosły, wie, co czyni. Piszę to - tym razem bez emocji. tym razem - bo już kiedyś uprosiłem bartusa, by wrocił, bo wierzyłem, że wróci odmieniony. No i trochę się na własnej wierze i wlasnych pozytywnych emocjach zawiodłem.
 
Pociesze Cię  Tereniu za to czym innym: znamy wszyscy bartusa, dlatego bądź pewna - długo bez nas nie wytrzyma.  ;)

Zarówno dla Tarary, jak i dla Soyoung MOZART w III etapie był swego rodzaju preludium, pokazaniem jedynie części 'duszy artystycznej'. Choć mogą temu zaprzeczać, to ja sądzę, że wychodzą z założenia, że to łatwa muzyka - wcale taka jednak nie jest. Przezroczysta faktura, jak wielokrotnie podkreślano - niewielka ilość nut (w por. z dziełami XIX/XX wieku); należy im nadać odpowiedni wyraz emocjonalny. Stąd po małej analizie - ich gra w etapie Mozartowskim nie przemówiła do mnie całkowicie, ale niewątpliwie zasługiwała na finał - i była kreacją Dźwięku Pięknego. Amade się uśmiechnął.  ;)  Myślę, że Koreanka i Niemiec zapatrzeni są w wielkie tzw. romantyczne (późno-/postromantyczne) koncerty skrzypcowe, dzieła monumentalne i zawsze efektowne.
Mozart Soyoung - najogolniej mówiąc - był niemal wzorcowy w sensie artykulacji, intonacji, brzmienia - które było jasne i czyste. Ponieważ wiem (!), że to artystka o ogromnej wrażliwości i możliwościach ekspresyjnych - to oczekiwałbym od niej nieco większych napięć w interpretacji partytury Wolfganga Amade - tak znakomicie pisała o tym A. Duczmal...  ;)

O S. Tararze napiszę 'merytoryczniej'  :D  po występie w finale.

Ojej, co to jest?  :-\

Tarara. Nie spodziewałem się...! Poważne problemy intonacyjne, dość nieuzasadnione rubata. Zdecydowanie brak spójności w I części, co się stało? Czyżby nie opanował partytury?

No tak, teraz to akurat słyszę... Bart zapeszył... ;) Koncerty Wieniawskiego są podobno bardzo trudne, bo on miał nietypową rękę i nikt nie jest w stanie wygrać tam wszystkiego. A może i było to ćwiczone, ale teraz były zbyt duże nerwy, tak jak napisałeś - chciał zbyt wiele pokazać i przedobrzył?
Jeszcze ma Sibeliusa.

myślę, że w 3 części nie było tak źle z tą intonacją

Nie wiem, czy to jest obiektywne, ale dla mnie - to wykonanie było w dużej części dramatyczne... Były wspaniałe, liryczne momenty - ale tyle wpadek, niedokładności, zmian temp. Skocznie, z wdziękiem wykonał Finał, choć i tam intonacja nie była najlepsza.
Przecież! Był jednym z pretendentów do I nagrody!

I wiedział o tym. Może ta presja okazało się zbyt silna - nawet cudnej Soyoung zdarzyły się potknięcia.
Komentatorzy podkreślają piekielną trudność tego koncertu i dziwią się, że tylu zawodników go wybrało, ale też niszczącą siłę stresu.

Czy takie staccato na skrzypcach rzeczywiście jest takie trudne?
Na fortepianie chyba legato jest najtrudniejsze?

...i pewno siłę nadziei. Jeśli ktoś celuje w zwycięstwo - zwykle  mocuje poprzeczkę najwyżej...

"Zemsta Wieniawskiego"  :D
Ładne...

Z tego, co oni mówią wygląda, że to naprawdę jest postrach skrzypków - jednak mieli do wyboru koncert d-moll, jeśli wybrali tą karkołomną akrobację, to musieli wiedzieć, na co się piszą. Soyoung jednak dobrze sobie poradziła.

To się nazywa (w miarę) poprawność. Piekielnie trudna partytura, ale... MOŻNA zagrać, co słychać.

Z tym, że Rosjanin bardzo mocno naciska smyczek na struny. Zmienia to dźwięk, ale... może pomaga?

rzeczywiście widac różnicę. Rosjanin gra czysciej i chyba dojrzalej technicznie

Nie można być zadowolonym...  ::)  To jest FINAŁ, jako taka poprawność to za mało. Dźwięk jest masywny; to zapewne wynik skrępowania, tremy.

To trochę tak wygląda w moim odczuciu, jakby on nie był tak błyskotliwy, jak Stefan, za to lepiej się przygotował i pilniej odtwarzał. A żaden nie zachwycił, jak na przykład wczoraj Soyoung

Dokładnie... Choć teraz wejście w finale -  :-\.
O teraz - przy repetycji - lepiej.

Brutus bartus.
 ;D

no co oni w tym studiu gadają? Moim zdaniem grał dobrze

Trzymajmy kciuki za udanego Sibeliusa :o

NO, TO TERAZ JESTEM CIEKAWY...

SIBELIUS, jeden z najbardziej emocjonalnych, poetycko-romantycznych koncertów skrzypocwych.

I Tarara.

Orkiestra huczy, grzmi, jak zwał tak zwał - jak wczoraj.  :-\

Terenia, nie wiem jak Bart to określi..ale powiem tak od siebie, że proste to raczej nie jest - zależy jeszcze jakie staccato: wzrastające, czy opadające tj w górę poprzez struny i dzwięki od niższych do wyższych, czy odwrotnie - na gitarce prościzna (oczyw.mam na mysli elektryka, co wcale nie znaczy że nie wymagana jest przy tym precyzja, bo jest..każde bowiem potknięcie przy dużym nagłośnieniu słychać jak diabli)..No ale ze skrzypcami wygląda to znacznie gorzej (oczyw. Bartek moze mnie poprawić, jeśli plotę w tym miejscu bzdury) b.trudna technika, zależna od odpowiedniej pracy smyczka - który w trakcie jej wykonywania nie przylega do strun, jak podczas "normalnej" grzy, ale jest od nich przy każdym dzwieku odrywany - przy tym dochodzi "przemienna" praca smyka (obustronnie) a nie tylko w jedną stronę, jak np w trakcie grania "ciągłej" melodii. W ogóle element techniczny wymagający dużego wyczucia, w przeciwnym razie smyczek po prostu po strunach skacze (jakby sie od nich odbijał, podobnie jak sprężyna :)), a jeśli jeszcze dochodzi coś takiego, że jest on nieodpowiednio wysmarowany kalafonią, to już kaplica :D (zresztą Bart, zapewne lepiej to wytłumaczy, bardziej fachowo..ja tam nie chcę się za bardzo kompromitować :))

Dzięki koziołku, mniej więcej rozumiem :)

Nareszcie zasiadłam i słucham.
Tarara. Charyzmatyczny skrzypek. Po raz pierwszy go widzę... :)

I pierwszy raz go słyszę!
Jego skrzypeczki trafiają mi do serca...

to dziwne... ilekroć słucham pięknej muzyki - tylekroć nadbiegają do mnie wspomnienia z dzieciństwa  :)

było to dla mnie bardzo liryczne piękne  wykoanie, ale nie do konca tym razem czułem duszę koncertu

No i wreszcie zaskoczył... nawet Bartusowi w końcu się coś tam spodobało ;)
Fakt, że łatwo zachwycić się tym koncertem - tyle piękna.... Choć to nie było to, co wczoraj :) Tamta magia, oczarowanie...

Asiu, to zacytujmy może Bartka wypowiedzi zamieszczone na forum TVP Cultura :D

1. "Gadzina jest podobny do Paganiniego

     szkoda, że gra trochę inaczej"

i nr 2
    "Panie redaktorze

    Nie zapytał się pan o staccato pani Teresy
    Proszę, niech się pan zapyta"

P.S. Podobno Bart podjął ostateczną decyzję o wycofaniu się z forum ?? nie bierzcie tego na serio, zobaczycie..zaraz wróci :D ;)

A tak, widziałam.... i to nie wszystko... :D Ładne było to o butelce... Po moim kazaniu odnośnie delikatnych i łatwych do zranienia kobiecych uczuć Barto poszedł wyszaleć się na zewnątrz :D :D

Ale były też pochlebne uwagi pod adresem Stefana:))

No, mam taką nadzieję:))

Sibelius w wykonaniu Tarary był naprawdę świetny, czułem, że w tym ambitnym repertuarze późnego romantyzmu zaprezentuje się lepiej niż w błyskotliwo-modlitewnym Wieniawskim.

Bardzo dobra artykulacja, intonacja - niech potwierdzi to sam bohater ostatnich postów (to z Paganinim Ci wyszło, Bartulus  ;D). Tak, Asiu, wreszcie zaskoczył - dobre sformuowanie... Cieszę się, on jest dla mnie dojrzałym artystą - choć jeszcze nieperfekcyjnym. Podobał mi się ekspresyjny smyczek w Adagio, świetnie zagranym - tak jak Allegro. Głęboki, pełny dźwięk, ale nieprzesadzony; ładne frazy, barwy, napięcia. Finał - też trochę zesputy, miejscami - i to w podobnych miejscach co wczoraj (zabójcze biegniki). Zagrany nieco inaczej niż w przyp. Koreanki - trudno mi porównywać, bo zupełnie inny rodzaj odbioru - wykonanie Soyoung było tak znakomite - w emisji, ekspresji - że nie sądzę, by w akustyce Auli UAM Tarara zachwycił mnie bardziej niż ona. 

No tak, Duszę czujemy u Ojstracha, Hahn, Vengerova.  ;)

Ja także dopiero dzięki temu konkursowi poznałam koncert skrzypcowy d-moll Sibeliusa  i też mnie zachwycił - ta majorowa 3 część ciągle gra mi w głowie  :) Taki "polonez Północy". Przepiękny!  :)

Trafnie, Kasiu!  ;)  Mówi się, że to najlepiej skomponowane ogniwo koncertu na skrzypce i orkiestrę.

Patryku Amadé zazdroszczę Ci wczorajszego koncertu live  :) Chyba mamy zwyciężczynię  :) Ciekawe co pokaże jutro Kulibaev na swoich violon będących dziełem sztuki, nawet gdy leżą spokojnie w futerale ;)

Sibelius mnie faktycznie oszołomił, ale miałam wrażenie, że solista z trudem przebija się przez troszkę zbyt potężnie grajacą orkiestrę.

No tak, wreszcie chyba jednak mamy jasność co do tej intonacji:)) Dobrze, że Stefan przełamał kryzys i pokazał, że potrafi ładnie zagrać. Zachwycił mnie ten koncert, i ze względu na swoje niesamowite, romantyczne piękno i ze względu na przekaz, dźwięk który mnie ujął (Adagio było bardzo nastrojowe) choć nie zaczarował aż tak, jak gra Soyoung, której magia przebiła się z impetem przez kable, kamery i szkło ekranu:)) Pamiętam jeszcze dobrze ten stan zaczarowania, a miałam do dyspozycji ten sam środek przekazu, więc też myślę, że gdybyś był tam dzisiaj, pewnie też dzisiejsze wykonanie nie przebiłoby tamtej magii.  
Ona na razie dzierży palmę pierwszeństwa. Zobaczymy, czym zachwyci, czy zaczaruje nas jutro Erzhan:)

Po dzisiejszym dniu można powiedzieć, że akcje Koreanki poszły w górę. Tarara po niezbyt udanym pierwszym koncercie nie był już taki pewny siebie. Na pewno mocno się zmobilizował, co było widać, ale podobnie jak ktoś z przedmówców miałem wrażenie, że nie potrafi się wybić nad orkiestrę, aczkolwiek trudno mi powiedzieć, czy to wina jego czy orkiestry.

Przede wszystkim orkiestry, Lukaszu. Wczoraj usiadlem dokladnie nad orkiestra na balkonie - w crescendach u Wieniawskiego potega brzmienia byla nieznosna. Nawet Soyoung probowala pokonac tego brzmieniowego Goliata nieraz malo skutecznie Do tego mnostwo nieczystosci, takze w smyczkach, czego nie zauwazam czesto. Strach bylo siedziec na balkonie po przerwie, Szostakowicza i Sibeliusa wysluchalem na parterze. Ale i tam niektore tutti meczyly uszy - prawie na glos komentowalem z przyjaciolmi w czasie tych hukow. W przypadku Agnieszki Duczmal bylo zupelnie inaczej...

Ktoś napisał na forum tvp: "Orkiestra zagłusza solistów - mam nadzieję, że nie specjalnie" :D

Cóż, pani Agnieszka i jej zespół, to była całkiem inna klasa.

Dzięki za spostrzeżenie z sali. Tam ma się prawdziwy ogląd sytuacji. Przed telewizorem trudno to wszystko stwierdzić, bo nawet nie wiadomo, gdzie są mikrofony i jakie.

Tak sobie myślę, że z okazji rocznicy Forum i konkursu chopinowskiego, wydarzenia aktualnego w Poznaniu mogliby się poujawniać nasi "GOŚCIE", którzy tak tłumnie napływają i anonimowo sobie gdzieś tam cichutko podczytują. Może odstraszeni sporami i waśniami (niegroźnymi, moim zdaniem) boją się odezwać, choć chcieliby? No, to proponuję zacząć, teraz, przy okazji Wieniawskiego i rocznicy, teraz, teraz, teraz. Wystarczy "cześć" czy "jestem", tak jak ostatnio Willy :) Następne wpisy pójdą z górki.

O, Ktoś się już zarejestrował :) No to może jeszcze pierwszy wpis, w jakimkolwiek wątku?

No, to mamy wykonania godne patrona Konkursu...  ;)

Prawda? :) Drugiego można było się spodziewać, pierwszy był miłą niespodzianką:) Reszta dnia zapowiada się dobrze :)

Kobayashi przemawia do mnie swą naturalnością - oddaje się nurtowi muzyki Wieniawskiego - nie eksperymentując emocjonalnie, w tempach itd. Wspaniałe rubato - tak, pani profesor.  ;)

Ślicznie było i lekko. A Erzhanowi skrzypce śpiewają - wiem, że to Stradivarius, ale trzeba też umieć zmusić go do śpiewu :D

Wibracja skrzypcowa obrazem duszy... pan Gadzina złagodniał :) W każdym razie przestaliśmy mówić o usterkach, a zaczęliśmy o duszy:))
Zastanawiam się, czy wybór koncertu ma jakieś znaczenie przy ocenie jury - czy będą zwracać uwagę, jeśli ktoś zagrał piękniej, ale ten łatwiejszy z koncertów Wieniawskiego.

Brawo, brawo! Najbardziej zwraca uwagę kontrola tempa (rubato) i nadanie dziełu wyrazu własnego, emocjonalnego. Bardzo dobry występ!   :)

No właśnie - on nie odgrywa nut, on, tak jak piszesz, internauto ukrywający się pod pseudonimem Mozart, interpretuje dzieło muzyczne :)  I wtedy dusza rozmawia z duszą:)

Cher Joanna  ;), przeniosłem się częściowo na Forum TVP, bo tam większy ferwor dyskusji niż u nas, niestety...

a może by ktoś tam rzucił link do naszego forum?

Wiem, czytam Cię na bieżąco :) Ja się tam odzywam z pewną nieśmiałością, bo to jednak większa odpowiedzialność :D

Podobno w głowie Szostakowicza tkwił odłamek pocisku z czasu wojny. Ilekroć przechylał głowę na bok – słyszał w miejscu odłamku muzykę.
Słuchając tego Koncertu rozumiem wiarygodność jego utworu, w którym zawoalowana jest prawda pozogi wojennych zgliszcz i tragedii narodu.

Czemu o tym piszę? – bo wiolinistka japońska rozumiejąc jego muzykę genialnie tę prawdę transformuje…

Ja słucham tego Koncertu pierwszy raz, bardzo piękna i przejmująca muzyka, zwłaszcza III część  (początek hipnotyzuje). Japonka podoba mi się teraz bardziej niż w Wieniawskim.

Jak usłyszałem osławione "kaszlando" w czasie koncertu, to moja dusza utęskniona przyniosła się na ubiegłoroczny konkurs chopinowski...

Aj, dobra jest ta Japonka! Świetny występ!

Mądra, dojrzała interpretacja, wspaniała wspołpraca z orkiestrą, donośny, czysty dxwiek - świetna!

Coś niesamowitego! To hipnotyzowało - ja pomyslałam, że ona nie będzie w stanie unieść tego ciężaru, oddać tych emocji, tej ciemności kryjącej się w tej muzyce - a oddała, wręcz uderzyła w serce...

Młoda zagrała jak stary wyjadacz! Co prawda, może to przedwczesny sąd, ale nagroda musi pojechać do Japonii albo Korei.

Czajkowski, skrzypce i polonez ? prawie tak! zawsze w tym kocercie dosluchuje sie polskiego rytmu  :D

Nie wiem, czy się nie pospieszyłem z odziałem nagród. Kazach muzykę ma w sobie, przy tym widać, że gra lekko, ma z tego przyjemność, nie gra sobie a muzom, lecz reaguje na to, co robi orkiestra, z którą czasami jakby musiał walczyć o słyszalność, i zmagania te wygrywa. Robi wrażenie. Wart instrumentu, na którym gra!

brawo poznanśka publicznosci, brawo!

No tak - "jużem był wybrał, i znów mi w puklerzu dwa serca biją..." :D Cóż za dźwięk i jaka poezja...

Właściwie trzy....  :)

ale dla publiki podpowiedź:  po tymze Andante raczej nie będzie szans na oklaski, jakoż kolejna i ostatnia cześć koncertu nastąpi bez chwileczki oddechu  ;D

Ech, Joanno, skoro tak rozdajesz, to załatw sobie jeszcze jedno serduszko, coby zostało przecie i dla Ciebie  :D

Dzwońcie pod 112, bo zaraz popełnię zbrodnię. Jak można włączać odkurzacz przy takiej muzyce?

Może muzyka nie jest na tyle głośna, żeby osoba odkurzająca słyszała, że słuchasz :P

No, kochany Kazachu, zrobiłes swą grą kawał dobrej roboty. Jużem chciał i ja rozdawac przed Tobą nagrody, aleś mnie na szczęscie zmiarkował.
Nie wiem, czy jesteś Kazachem pełnej krwi, ale wiem, ześ Waćpan w duszy Słowianin, a w sercu Kozak. Tak trzymaj, a ja już za Tobą takze trzymam... kciuki :)

 :D Ano tak, Januszu, tak by zdecydowanie było najrozsądniej:)) Ale w końcu wiesz, tak naprawdę to tylko takie serduszka muzyczne;)

Zgadzam się z propozycją z tvp. Powinna być dogrywka:) Niechby Soyoung, Miki i Erzhan zagrali teraz w tym samym dniu ten sam utwór:))

Cale podium dla Azji, ale nagroda główna pozostanie najbliżej Europy! Brawo Kulibajew!

Może i faktycznie :D Tylko chcę pamiętać, że na takim poziomie wykonawstwa zachwyca najbardziej to, co słyszymy w tym momencie:) Pamiętajmy, jak nas czarowała Soyoung.

Pamiętam. Ktokolwiek z azjatyckiej trójki wygra, zgodzę się z jury. Każdy inny wynik oprotestuję!

Tak, masz rację - jestem w tej chwili trochę bezradna, nie umiem wybrać między nimi, zachwycili mnie, nie będę protestować, jakkolwiek jury zdecyduje - pomiędzy nimi. Chciałabym dla nich trzech pierwszych nagród.:) 

Podobnie jak w czasie konkursu chopinowskiego puściłem dźwięk przez głośniki zestawu stereo, żeby nic mi nie umknęło, i nie żałowałem mocy.

Mój najmłodszy synek docenił oboje dzisiejszych finalistów. Otóż w sposób typowy dla swego wieku niezadowolenie okazuje on wielkim rykiem, a przeniesienie go do innego pokoju tylko pogarsza sprawę. W czasie obu koncertów urządzał żonie protesty w innym pokoju. Za każdym razem, gdy wziąłem go do pokoju z telewizorem, momentalnie uciszał się i chyba słuchał muzyki, a wyglądał przy tym na zadowolonego, mimo że było głośno nastawione.

Kiedy będą ogłoszone wyniki?

Przy okazji Konkursu objawiła się dość popularna wśród komentatorów indywidualność w postaci profesora Gadziny - jak ktoś stwierdził, odpowiednika pani Kozubek na KCH:)) Co
Jeden z rozmówców nawet następująco:
"Pierwsze miejsce profesor Gadzina. Potem dłuugo, dłuugo nikt... potem Kulibajew, Kobayashi i Soyoung" :D
Przy okazji: Bartusie, bardzo mnie wzruszyłeś rycerską obroną kolegi :)

Witam Was kochani, właśnie wróciłam ze "szkoły", ale i wczoraj i dzisiaj, bezczelnie, ze słuchawką w uchu podsłuchiwałam! Oczywiście! Ja nie umiem wybrać, choć jak większości z Was najniższe pokłony biję Azji.
Wiecie, jadąc do domu, pomyślałam sobie tak: Wielkie dzięki Opatrzności, że się nie znam na "skrzypactwie"! Pozwoliło mi to na całkowite zatopienie się w pięknie tej muzyki, bez oceny "ten lepszy, ten gorszy". Najwyższe laury i tak zbierają kompozytorzy i chwała im za ich dzieła! ;D

Właśnie! Jak typuje bartus?

1. Soyoung Yoon
2. Arata Yumi, Miki Kobayashi
3. Erzhan Kulibaev
4. Stefan Tarara
5. Aylen Pritchin

 To typy Bartusa, który przewidująco dodał jeszcze typy jury ( argumentując- na forum TVP Kultura)

1. Soyoung Yoon
2.  eg.Erzhan Kulibaev , Stefan Tarara ,  Aylen Pritchin
3.  eg. Miki Kobayashi , Arata Yumi

Nie wiem - Soyoung była jak wielka czarodziejka, unosząca duszę ku wyżynom piękna. Tak samo dziś uniósł mnie w zachwycie Erzhan swoją poezją i pięknem muzycznej wizji. A Miki zahipnotyzowała mnie - zawarła niesamowita siłę emocji w swoim dźwięku i wysłała z ogromną siłą prosto w moje serce. To była naprawdę modlitwa, podobnie do tego, co przeżywałam w kościele w Dusznikach podczas słuchania Liszta. 

Trzeba na to spojrzeć całościowo.

Yoon - wszystkie etapy genialne, Prokofiev - być może największą kreacją konkursu, choć najmniej - Mozart (chodzi o emocje, napięcie).
Kobayashi - świetny szczególnie Mozart i Szostakowicz
Kulibajew - każdy etap znakomity, a II ogniwo Kreutzerowskiej to prawie ideał

Trudno wskazać zwycięzcę. Cała trójka - to naprawdę bardzo podobny poziom wykonawstwa.

Potem:
Tarara lub Prichin
Yumi

Kto Cię oczarował bardziej - Bardziej Souyoung czy Erzhan? :)

Mnie bardzo się dzisiaj podobał Erzhan, wierzę że Miki też wspaniale grała ale koncert Szostakowicza
słyszałam dziś drugi raz.W każdym razie swojego sms'a już wysłałam.
Co do pana profesora to jest super.O stradivariusie Erzhana: JA też grałem na stradivariusie i to 15 lat temu!!

Raz słuchałem w filharmonii, raz w mieszkaniu - nie można chyba porównywać tych oczarowań...  ;D

Najbardziej szalały mi endorfinki i cała ta biochemiczna opioidalna reszta w: I i III cz. pamiętnego Sibeliusa, Scherzu i Passacalii Szostakowicza, finale Czajkowskiego...

'i już wtedy był wart 15 milionów'  ;D

Możecie powiedzieć, kto ma swoich profesorów w jury?

:D  :D
O tak, jest wielki; podkreślał też, że grał te koncerty ;)

No właśnie :D :D Masz ten sam problem:))

 :D Będziesz typował zwycięzców? :D :D :D

Łukaszu, WSZYSCY.  ::)

Schodzimy z obłoków na ziemię?  ;) :D
Na pewno i Soyoung i Erzhan. A jak jest z Miki?

Acha. No więc to nie może być naszą wskazówką w typowaniu :D

A to spoko. W takim razie wszyscy mają równe szanse :D

Pat, nasza gwiazdo, pan Rozlach się już cieszy, że do niego napisałeś :D :D

Moje serce bije dla Jerżana! (Erzhana) - ale jury może nam sprawic niespodziankę....

a może Rosjanin?

To już za chwilę... :)

 :o Tereniu, grałaś na stradivariusie??! Jakie to wrażenie?? Dla mnie jesteś półbogiem!
Skrzypce - absolutnie poza zasięgiem mojej wyobraźni... instrument tak trudny, że trudno mówić.

No i jeszcze Soyoun i Miki.

Ogromnie mnie zaskoczyli :o

Dziwne... !

2 i 1 nagroda - już zgoda

A jednak kontrowersyjnie!

Cieszę się,że Erzhan dostał nagrodę publiczności, tem jeden procent przewagi nad
Koreanką to może mój sms :)

Ha, ta ktora jakby spojrzała na mnie na krótko po finale Sibeliusa - wygrała. ;) Cieszę się!

W moim odczuciu, mogli choć podzielić trzecią nagrodę między Stefana i Erzhana.

Ogromnie cieszę się z wygranej Soyoung!!
Pat, pewnie ona poczuła i przyciągnął ją skoncentrowany zachwyt Twego spojrzenia :D

podajcie, please, jakie są w koncu wyniki  ???

Myślałem, że Erzhan będzie wyżej

I nagroda - Soyoung
II nagroda - Miki
III nagroda - Stefan
Erzhan razem z resztą dostaje wyróżnienie.

A Marysia Włoszczowska wygrywa lekcje u Maestro Vengerova. To też coś:)

ładne wyniki :). Pierwsze miejsce chyba absolutnie słuszne. A co do reszty - byli tak wyrównani, ze kazde rozstrzygnięcie byłoby jednako  "sprawiedliwe"  :)

Gra Stefana w pierwszych trzech etapach podobała mi się, i Sibeliusa także w moim odczuciu zagrał pięknie. Jednak komentatorzy słusznie zauważają, że trochę to niedobrze, że laureatem konkursu Wieniawskiego zostaje wykonawca, który nie poradził sobie akurat z jego koncertem :(

zobaczcie, że ostatnie polskie konkursy wygrywają kobiety.

czyżbyś sugerował, ze oto zbliża się epoka "seksmisji"  :D

z ust mi to wyjąłeś Januszu  :D

No cóż????
Specjalnie nie lubię dyskutowac z decyzjami jury, bo to i tak nic nie daje, ale moja wewnętrzna nagroda
dla Jerżana... ;D  Ale że Stefan trzecia nagroda - Może jest w nim coś, czego nie słyszę...

I gratulacje dla naszej artystki Marii :)

Soyoun i Miki - dziewczyny, jesteście naprawdę wspaniałe!!

Widzisz, a nie pomyślałam o tym od tej strony - masz rację, Stefan startował tu już drugi raz i może jako "kombatant" zasłużył sobie na tą trzecią nagrodę;) Z drugiej strony - czy tym bardziej nie powinien mieć już tych koncertów wykutych na blachę?:) Może to jednak były wyłącznie nerwy i właśnie ta presja i poczucie ostatniej szansy...
Poza tym Jerżan dostał nagrodę publiczności, czyli ludzi kupujących bilety, i chyba będzie zawsze mile widziany i słuchany:)
A najważniejsze te wspaniałe, zasłużone dwie nagrody, do których nikt nie zgłasza żadnych pretensji:)

No, zgłosiłam zastrzeżenie na forum ogólnym i zostałam zaszczycona specjalną odpowiedzią :D Wow.... 8)

Tak, racja... Wyrzuciłam tę uwagę o startowaniu tzreci raz, bo nie lubię być niegrzeczna, chłopak sie na pewno ciężko napracował, jest bardzo ujmujący, życie dało mu szansę i z niej zapewne skorzysta.
Ale lubimy, jak jury mysli podobnie jak my :)  

Słyszałam, Asiu, słyszałam...  ;D
Masz bardzo mądre i ciekawe uwagi, bardzo lubię czytać.

Czyli wielu jurorów proponowało to, co ja - mianowicie dwie trzecie nagrody ex equo, ale było to technicznie niemożliwe - regulamin Wieniawskiego nie przewiduje dzielenia nagród. Natomiast w ich przekonaniu Stefan jednak zasłużył sobie na trzecią tym Sibeliusem (fakt, że on był piękny:). Tyle że, jak on się jednak nie poprawi w tym Wieniawskim, to będzie trochę obciach:)) Możliwe, że bez tej presji wyjdzie to już lepiej. Miejmy taką nadzieję :D

Tak, gratulacje Asiu, wielkie dzięki, że wywołałaś ten temat.
Ja III m. Tarary nie popieram, ale próbuję zrozumieć. Osobowość, indywidualność, duży ładunek emocjonalny, technika.

Problem w tym, że, jak już zostało powiedziane, laureat III nagrody KONKURSU WIENIAWSKIEGO wykonał Koncert Wieniawskiego najgorzej z całej szóstki laureatów.

No, jest to pewna ekstrawagancja ;)
Oczywiście gra Stefana podobała mi się bardzo. Wszyscy zachwycali się pierwszym etapem (zjawiskowy Bartok), Mozarta grał bardzo dobrze, Sibelius był dla mnie piękny. Ale "zemsta Wieniawskiego" okazała się nadal żywa:) Trzeba było wybrać d-mola:)

Soyoung - jeszcze raz wielkie brawa! Tak samo Miki! To wielkie artystki, czekam na ich płyty.
Z zainteresowaniem będę śledził karierę Tarary. Chciałbym za pół roku usłyszeć w jego interpretacji jeden z koncerów Patrona konkursu, którego został laureatem.  ;)

Ogromne brawa dla największego przegranego finału. Nie zapomnę jego Beethovena, wspaniały był Czajkowski, Wieniawski. Trzymam za niego kciuki; koniecznie musimy (jako forum) ujawnić się na jego fb.  ;)

Z drugiej strony, Erzhan grał właśnie ten nie tak zdradliwy koncert - nie wiemy, jak wypadłby w nim właśnie. Cóż, w każdym razie otrzymał nagrodę publiczności i chyba też jest zaszczytem dla wykonawcy. I tak nigdy nie da się aptekarsko tego wszystkiego odważyć i odmierzyć.
A Stefan, masz rację, jest wielką osobowością i wierzę, że i tego Wieniawskiego, jeśli zechce, doszlifuje:))

O tak, mamy kolejne kilka gwiazd na naszym firmamencie, na których nagrania będziemy polować:))
Masz rację, musimy udzielić wsparcia Jerżanowi na FB:))

właśnie, jeśli zechce... Mnie się wydaje, że uważa go za niezbyt ambitny repertuar.  :-\

No proszę, nawet maestra Wanda Wiłkomirska wspominała ciepło bardzo Jerżana,
że duża osobowość i charakter. Myśle, w to początek jego drogi i da sobie radę. :)

Poza tym Ola Kuls dostała też nagrodę, ale przeoczyłam, jaką. Poproszę powiedzieć...

Pierwsze dwie nagrody bez zastrzeżeń. Nie umiałbym rozstrzygnąć, która z tych dziewczyn grała lepiej. Kazach został zdecydowanie skrzywdzony.
A Tarara? No cóż, od początku był jakby promowany i namaszczany na zwycięzcę, zdecydowanie robiono wokół niego dużo szumu i klimat zwycięzcy. A ten Sibelius w jego wykonaniu? Kurczę, głupio przyznać, że znudził mnie co nieco... Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że dostał nagrodę za wytrwałość...

Nagrodę Wandy Wiłkomirskiej za najlepsze wykonanie kompozycji Karola Szymanowskiego: 1500 euro.

Ma ktoś linka? Bo znaleźć nie mogę...

Dzięki, Marku, dzięki.
Jurorzy mówią, że skrzypce Jerżana miały jakiś defekt... Coś takiego!

Łukaszu, on miał bardzo mocne wejście - zrobił takie niesamowite wrażenie swoimi wykonaniami w pierwszym etapie, że od razu widziało się go w finale. A faktycznie niektórzy już wróżyli wygraną. Zresztą dalej szło mu też dobrze. Skoro Mozartowi podobał się jego Mozart, to znaczy, że musiał być naprawdę dobry ;)
Tylko ten Wieniawski to była naprawdę duża wpadka:(  No i Erzhan też od początku był świetny, a Wieniawskiego zagrał znakomicie - fakt, że nie fis-mola:) Musiałabym przesłuchać teraz jednym ciągiem Sibeliusa Stefana i Czajkowskiego Erzhana, w tej chwili wydaje mi się, że Czajkowski czarował bardziej, ale mam świeże wrażenie. Jest jak jest. Obaj są świetnymi muzykami, trudno, nie mogło być dwóch trzecich miejsc. Rozumiem, że jurorzy jakoś to sobie obliczyli. Możliwe, że jednak w poprzednich etapach Stefan wypadł ogólnie odrobinę lepiej (w końcu przyznali, że różnica była aptekarsko minimalna).

Zdobywczyni II miejsca na XIV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego
Miki KOBAYASHI
Dymitr Szostakowicz – I Koncert skrzypcowy a-moll op. 77

Dla mnie najwspanialszy utwór na tegorocznym konkursie

http://www.tvp.pl/kultura/muzyka-powazna/xiv-miedzynarodowy-konkurs-skrzypcowy-im-henryka-wieniawskiego/wideo/konkurs-iv-etap/ii-przesluchanie-miki-kobayashi-japonia/5514650

nie wiecie, czy przypadkiem  Kobayashi nie jest krewną ongiś znanej bardzo pianistki i uczestniczki konkursu chopinowskiego  Rinko Kobayashi? (zony Pana Grudzińskiego, do dziś mieszkającej, bodajże, w Polsce na stałe)

Jest jeszcze jedna młoda artystka o takim nazwisku - pianistka Aimi Kobayashi (ur. 1995). W Polsce wystąpiła m.in. w 2009 roku na festiwalu Chopin i jego Europa ze słynną amsterdamską Orkiestrą XVIII Wieku. Ciekawe, czy to tylko zbieżność nazwisk  :)

To popularne nazwisko w Japonii. Nosi je też kierowca F1.

Czy wiecie może co dokładnie zepsuło się w Stradivariusie Kulibaeva? Podobno jakaś część podtrzymująca skrzypce, nie wiem tylko czy chodzilo o podbródek czy tzw. szynę vel żeberko, która zresztą nie jest stałym elementem tego instrumentu.

Chętnie podzieliłabym tę III nagrodę między Stefana a Erzhana...

Ano tak, Kasiu, tak byłoby najlepiej, myślę, że to by wszystkich w miarę zadowoliło. Ale najwyraźniej mają ostatnio w tym względzie ostre rygory - inaczej niż na Chopinowskim. Cóż, zresztą nagroda nagrodą, ale to nie byle co wycisnąć dodatkowe 12 000 euro...
Nie zawsze jednak byli tacy rygorystyczni. W 1991 roku wygrali ex aequo Bartłomiej Nizioł i Piotr Pławner, a w roku 2001 trzecią nagrodę dzieliło ze sobą aż trzech muzyków. Widocznie dysponowano wtedy większymi funduszami. A może dzielili te nagrody na części, tego nie wiem.

http://www.facebook.com/erzhankulibaev

chyba pozostaje wysłać mu wiadomość...

Dzięki za linka Beatko, już wysłałam. Bardzo mi się wczoraj podobał.

To na pewno on? Jakiś pejzaż zamiast zdjęcia? Zwykły profil zamiast strony? I widoczność tylko dla znajomych? Zadziwiające, jeśli mówimy o artyście... Jakoś mi to nie wygląda na jego konto.Nie znalazłem też Koreanki ani Japonki.

Kasiu, słyszałem, że chodziło o żeberko... Katastrofa (tak nazwał to Kulibajew) wydarzyła się w II etapie; jej dźwiękowe skutki słyszalne są choćby w finale Kreutzerowskiej. Artysta schodził ze sceny prawie zapłakany - na szczęście niezbędnej pierwszej pomocy udzielił cudownemu instrumentowi konkursowy lutnik.  ;)


Łukaszu - one po prostu ćwiczą i ćwiczą, godzinami - nie ma czasu na social life w sieci...  ;D

Łukaszu, 
 może spróbuj tu ..   http://erzhankulibaev.blogspot.com/

Widziałem. Po hiszpańsku to jest? Strona chyba średnio uczęszczana, a link "contact" nieaktywny.
Ponoć jego oficjalna strona to podobno: http://erzhankulibaev.com/ ale w ogóle nie działa.
Ale mam też coś takiego: http://www.erzhankulibaev.es.tl/ - to podobno stara oficjalna, ale częściowo po angielsku, częściowo w innym języku.

To prawda, kontaktu brak :) ale biografia również w języku rosyjskim i angielskim .

 Znów P. Torbicka.  Pani prowadząca dotychczas bardzo mi się podobała .

Słusznie, Meliso - skoro była ona dość dobra, żeby prowadzić wszystkie spotkania z muzyką przez cały czas trwania Konkursu, trochę nieładnie, że rezygnuje się z niej w dniu, kiedy wieńczy się te zmagania i dziękuje się wszystkim, którzy wzięli w nim udział; i zastępuje osobą w ich odczuciu bardziej "medialną".

Była mała demonstracja sympatii publiczności dla Kulibajewa  :D

Cher Patrick-Amadé, merci de m'avoir expliqué ce qui s'est passé!  :)

Wyobrażam sobie jak trudno mu było utrzymać instrument podczas rozpędzonego finału Kreutzerowskiej.

nie dziwi Was nieobecność dostojników Rzeczypospolitej?

 Mnie nie  ;D

Możemy stwierdzić, że dzisiejszym zwycięzcą jest nasz Kozak.  ;) Tyle nagród - w tym jedna naprawdę wartościowa finansowo, 5 tys. euro od 'Maluchów'.  ;)  O XVIII-wiecznych skrzypcach (co prawda tylko na rok) już nie wspomnę...
Plus największy aplauz publiczności.

To musi być dla niego bardzo miłe :) Zwłaszcza oznaki sympatii publiczności - i oczywiście skrzypce:) A finansowo niemal zrównał się z trzecią nagrodą:) Oby jak najprędzej zdołał zarobić na własny wspaniały instrument. Jeśli będzie grał wszystko tak, jak choćby tego Czajkowskiego, to stanie się dość szybko :D
Myślałam, że i nagroda publiczności pójdzie do niego - jednak w końcówce prześcignęła go Soyoung:)

Absolutnie mnie nie dziwi nieobecność dygnitarzy. Jakoś nie podejrzewam, żeby ich to szczególnie pasjonowało...

pięknie, pięknie. Cudowna atmosfera

Nasz Kozak, jak mówi Mozart :) ... cieszę się, że tak wspaniale został przyjęty przez naszych!  Ilez to razy 'wielcy przegrani'
zaczęli swoje błyskotliwe życie po konkursie.... Bardzo życzę mu wielu znakomitych sukcesów i żeby jeszcze do nas przyjechał!
No i płyty, płyty, Jerżan! Pan Wengerow mówił, że zjechało się sporo producentów i to z pewnościa nie tylko dla słuchania....

Powiedziałabym, Izo, że to mu wręcz dobrze wróży na przyszłość ;)

A jeśli mowa o nagrodach:
Przyznaję, że to mnie nieco zaszokowało :o

http://pl-pl.facebook.com/WiaraLecha/posts/127252624045615

Nie Kozak, i nie - jak ktoś inny chciał - Słowianin. Chociaż. Podobieństwo między słowami Kozak i Kazach nie jest przypadkowe, gdyż - jak mi uświadomił syn - pokrewieństwo jest: Kozacy to lud o pochodzenia tureckim, a Kazachowie - turecku-ałtajskim.
Ale zgadzam sie: nasz Kozak :D

słuchając teraz popisów laureatów naprawdę żałuję że regulamin nie pozwala na przyznawanie równoległych nagród

Po zakończeniu koncertu będziesz żałował jeszcze bardziej ;) Pamiętajmy, że to są wszystko wspaniali artyści, i chociaż nie wszystko wyszło im tak, jak tego chcieli, i zdarzało nam się wytykać im usterki, wszyscy nas tutaj czymś zachwycili  :D

Właśnie pan Adam ogłasza, że oglądalność Wieniawskiego zbliżył się do KCH:) Także dzięki nam :D

więc na coś przydaliśmy się. :D Podziwiam też elegancję Pana Wituskiego. Powiedzieć tak wzniośle i tak porywająco i ciekawie -to trzeba być naprawdę facetem przez duże F.

Ciekawi mnie, jak ta oglądalność wyraża się w liczbach bezwzględnych. Ale jest to pozytyw. To dzięki konkursowi chopinowskiemu i sposobom promocji obu tych wydarzeń w TVP Kultura. Jednak są osoby, które z ciekawości zaczęły oglądać konkurs i wciągnęły się w klasykę.

Oj, poruszył mnie....  :'(  koncert Sibeliusa ma sobie nieziemską, niezwykłą magię, lśni blaskiem niczym polarna zorza, ale i on go zagrał  naprawdę pięknie:)

tak Asiu, ja mam podobne skojarzenia. A 3 część nie wiem czemu przypomina mi marsz szwedzkiej armii

No, a Miki zaraz w nas uderzy Pasachalią...

Genialna Interpretacja. Chwyciła za serce jako kreacja najczystszej Muzyki. Kobayashi jest wielka.

Kobajaszi jest jakby stworzona do tego utworu, bo przecież ma on brzmienie i charakter, które właśnie Japończykom powinny odpowiadać jak nikomu innemu.

A teraz Koreanla. Co tu dużo mówić. Publiczność wstanie.

Wielka, wspaniała. Zapiera dech w piersi, trudno wyrazić uczucia.

A kiedy wydaje się, że doszliśmy do szczytu uniesienia, i bardziej już zachwycić nas nie można, wtedy zjawia się Soyoung...:)

no tak, ideał
mam wrażenie, że cisza też jest częścią interpretacji

piękna chwila

o tej III cz. koncertu mawiają: tańcząca po kuchni miotła. Ale w wydaniu Soyoung to nie miotła, to wachlarzyk, to co najwyżej delikatna zmiotka z w wdziękiem baletnicy pląsająca miedzy kredensami  :)

Finał byl zabójczy, cudo wirtuozerii! Bis!

brak słów by opisać wzruszenie

Jest bis:) Ale to i tak mało... Ach, jak nie chce się z nią rozstawać...:)

Ocho, szykuje się jakaś niespodzianka  :D

Dziewczyny po prostu są wspaniałe.
Ogólnie koncert laureatów mógł się podobać. Wszyscy potwierdzili, że w finale znaleźli się nieprzypadkowo, nawet jeśli nie wszystko w samym konkursie poszło idealnie. I nikt nie odwalił pańszczyzny jak Dumont rok temu. Dziewczyny znów oczarowały.

Casablanko, miło Cię znów widzieć.

WOW!!!!!!! :D :D

Uroczy wieczór w gronie Przyjaciół (przy kominku  ;) )

Cały czas miałem przeczucie, że to wszystko nie skończy się tak po prostu, ale takiego składu się nie spodziewałem. To chyba jeden z najlepszych składów skrzypów w historii.

Zupełne zaskoczenie :D Kiedy zobaczyłam te pulpity, myślałam, że wszyscy finaliści zagrają coś razem:))
No i mieliśmy okazję posłuchać Vengerova, chociaż w zespole:)
Ogromnie wzruszająca chwila:) No i smutno, że to już koniec... Chociaż takie wydarzenia nie mogą trwać zbyt długo - totalnie dezorganizują pracę :)

czyli można powiedzieć Asiu (za znanym kawałem) "koniec przerwy, zanurzamy się!" :D
Ale wrażenia pozostaną na dłuuugie lata

 :D Jednak po TAKIEJ przerwie nawet głębokie zanurzenie przebiega tak jakoś radośniej... :) Warto żyć dla takich chwil :)

świetnie powiedziane  :D

Cos niesamowitego... Tylu znakomitych skrzypkow na jednej scenie, grajacych romans z drugiego koncertu Wieniawskiego...
Przezycie nie z tej planety.

Wiecie, ta ogromna konkursowa dawka wiolinistyki sprawila, ze otwierajac skrzypiaca szafe skyszalem jedna z wariacji 24. Kaprysu Paganiniego.   ;)

Zal sie zegnac z naszymi bohaterami. Oby nie na dlugo...

Witaj znow, Casablanco. ;)

:) Mam nadzieję, że będziemy często o nich słyszeć, że będą dawać koncerty, również w Polsce. Do grona "naszych" finalistów konkursu Chopinowskiego doszli następni "nasi", którzy będą bliscy naszym sercom:)
Ja pewnie będę miała lekki syndrom odstawienia skrzypiec :D, choć mniejszy, niż w przypadku Chopina, bo przecież słuchaliśmy tak różnych dzieł...

mam wrażenie przeżycia czegoś niezwykłego
wydaje mi się, że jeszcze grają

----------------------
Mozart - przecież cały czas tu jestem z Wami ;) (ale faktycznie przerwa jakaś była)

Fantastyczny koncert! Koreanka oczarowała mnie absolutnie, Kobayashi też świetna! :)
A finałowy, zbiorowy występ laureatów i jurorów po prostu mnie wzruszył.
Wituski - Wieniawski :) tak pięknie dziś mówił...

:) Czytam, że pewien muzykolog nazwał go "polonezem dla białych niedźwiedzi":) Ale tak w ogóle to tam są białe przestrzenie, takie właśnie sączące się nieziemskie światło, mgła...
A Szostakowicz - ten niesamowity, skoncentrowany ładunek emocji, hipnotyzujący, wstrząsający do głębi.
A Czajkowski... absolutnie magiczny, pełen tak niezwykłej subtelności i poezji...
No i, oczywiście, Wieniawski...
Myślę, że te koncerty pozostaną z nami, będą już dla nas szczególne, tak jak niezapomniany emol:)) Nie tylko dlatego, że są tak piękne, ale że przeżywaliśmy je tutaj, razem.

Kocham Cię,
kocham Was,
kocham nas.

Nie będzie już dziś przesłuchań. Więc na co ja będę czekał cały dzień?

Asiu, dziś, w Poznaniu, Wengerow (celowo użyłam "w") zagra Koncert skrzypcowy Beethovena! Transmisja w PR2 o 19.00. Jeszcze więc posłuchamy Mistrza. :D

Piękna była ta gala Konkursowa. Jurorzy się spisali - nie było żadnych kontrowersji, niespodzianek...laureaci zagrali z klasą i wielką klasę pokazał dyr. Wituski. Szkoda, że Konkurs się skończył - pozostały mi za to nagrania finałowych koncertów...I te łzy wzruszenia w oczach Marysi, gdy się dowiedziała o lekcjach z Vengerovem - mam nadzieję, że w następnym konkursie wystąpi w roli gwiazdy i faworytki...Pozdrawiam serdecznie :)  

Na temat umieszczenia Kulibajewa poza podium na korzyść Tarary były dyskusje, aczkolwiek zeszły na dalszy plan wobec faktu, iż Japonka i Koreanka zasłużyły na najwyższe laury. Nieco inaczej niż na konkursie chopinowskim, kiedy to kontrowersje wywołało przydzielenie głównej nagrody.
Ciekawe, których laureatów będzie można posłuchać na żywo w Polsce w najbliższym czasie. Wiem, że 3 pierwszych na pewno, ale chodzi mi też o pozostałych,

słuchacie IIPR?

Wiecie, dziś myślałam że Vengerov może na bis zagrać Medytację Tais i proszę, ale go wyczułam.

pięknie grał

"A jednak zagrał..." .. ach, i to jak:)) To było przeżycie mistyczne :) :)

Właśnie to samo pomyślałam - teraz to już naprawdę kończy się ten Festiwal...

Przy okazji - znalazłam ciekawy wywiad z panem Andrzejem Wituskim przeprowadzony po poprzednim festiwalu
Można prześledzić, czym kierowano się, nadając obecnemu taki właśnie kształt:)
http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,36000,3840100.html

teraz II daje swój" bis. Ale pięknie gra. No to Maria Włoszczowska może uważać, że otrzymała chyba najbardziej przyszłosciową nagrodę

Szanowni koledzy, dlaczego Wengerowa przemianowaliście na Vengerova? Przecież mamy polskie zasady transkrypcji z cyrylicy. Podobnie należy transkrybować nazwisko Kulibajew. W przypadku Azjatek właściwie też niepotrzebnie przejmujemy angielską pisownię.

Asiu, no czytam ten artykuł i muszę powiedzieć, że ten pan Shlomo Mintz jednak się mylił. Sądząc po nazwisku, jest żydowskiego pochodzenia. Ograniczać na siłę Wieniawskiego i muzykę polską na Konkursie? Dziwne. Sądząc po jego wypowiedzi muzyka ma jednak granice i to te najgorsze. Dobrze więc się stało jak się stało w XIV edycji Konkursu. Konkurs, Wieniawski i muzyka polska obroniła się.

Cóż, ja właściwie robię to z przyzwyczajenia:) Tak jest po angielsku, i tak klienci również życzą sobie także w materiałach tłumaczonych na polski - ich nazwiska właśnie w tej formie są znane i promowane na świecie, materiał z takim nazwiskiem prędzej zostanie znaleziony; np. jeśli napiszemy w googlach Maxim Vengerov - otrzymamy 500 tys. linków, a przy Maksymie Wengerowie - niecałe 2.
Oczywiście tutaj u nas byłoby bardziej wskazane stosować standardowe zasady, nie zawsze o tym pamiętam - o ile zauważyłam, zdarza mi się nawet iść na kompromis i pisać Vengerow :D
Tak czy inaczej, rozpoznajemy naszych ulubieńców w obu postaciach;))

Sławku, zapewne tak; podobnie jak Wieniawski;) Zatem prędzej można by pomyśleć, że powinien wręcz bronić jego muzyki:) Jednak myslę, że nie kierował się raczej jakimiś sympatiami czy antypatiami do danego rodzaju muzyki, a raczej, tak jak napisano, względami czysto pragmatycznymi, bez sentymentów - optował za w pełni międzynarodowym obliczem konkursu, bez obowiązku grania Wieniawskiego, którego akurat uważał za mniej popularnego wśród skrzypków na świecie. Jak rozumiem były takie głosy, że jeśli ma być to konkurs faktycznie światowy, lepiej mieć w repertuarze więcej ogólnoświatowych "hitów", niż utworów, których uczestnicy będą musieli się dopiero uczyć. Z drugiej strony, patrząc już z punktu widzenia nas, dla których Wieniawski jest wartością także dlatego, że jest nasz, właśnie taki wymóg może pomóc bardziej spopularyzować jego muzykę. Tak samo jak na Czajkowskim wszyscy grają koncert Czajkowskiego:)

no więc właśnie o to chodzi Asiu. Moim zdaniem Konkurs ma swoją renomę i to raczej młodzi skrzypkowie powinni przyjąć jego warunki a nie odwrotnie. Na KCh nikt chyba nie dyskutuje, że tylko Chopin. Takie są warunki i jeśli młody pianista chce liczyć się w muzycznym światku to przyjmuje warunki konkursowe (od kiedy to ogon kręci psem  :D)

Przecież to jakaś komedia! Pogięło ich? Jak widać, konkurs ma się dobrze, więc nie ma najmniejszych podstaw do tego, by zmieniać jego formułę. Obawiam się, że ów pan kieruje się jakąś antypatią do tego, co polskie.

aż świerzbi, by wskazać analogie na tendencje, które wzbudziły moj niepokój i o których rozpisałem się w rocznicowym felietonie (na mej prywatnej witrunie) o młynach, które ruszyły...

Też mi się to tak skojarzyło...

"Ten  pan" to wielki światowej klasy skrzypek, nie ma żadnych dowodów aby kierował się
jakąś antypatią do Polski.Zresztą Asia już to wyjaśniła.

W stowarzyszeniu dużo zależy od sponsora

dlatego pan Andrzej Wituski mówił 5 lat temu
że zależy mu na
mecenacie miasta
bo wtedy Towarzystwo może samo decydować o wszystkich sprawach
i zachować w nazwie konkursu "im. Wieniawskiego"
i obowiązkowe wykonywanie utworów Wieniawskiego na konkursie

Brak dowodów niczego nie dowodzi, a cała ta argumentacja w sytuacji, gdy nie ma podstaw do zmiany formuły konkursu, zupełnie mnie nie przekonuje. Nie podoba mi si traktowanie polskiej kultury jako czegoś gorszego, a tutaj widzę pewne ślady takiego myślenia.  W tej sytuacji szczególnie musimy dbać, ny tego typu imprezy służyły promocji polskiej muzyki. To, że młodzi skrzypkowie muszą się uczyć czegoś, czego nie znają, to nie minus, ale plus. Nauki nigdy dosyć, a jeśli już opanują, to z dużym prawdopodobieństwem będą to potem grać za granicą - przynajmniej raz na jakiś czas. Jeśli zgubimy z pola widzenia ten cel, to zagrzebiemy gdzieś jedną z głównych idei konkursu.

mnie jednak zależy aby był to Konkurs im. Wieniawskiego z muzyką polską (Wieniawskim, Szymanowskim...) w programie. W końcu chyba wszystkim nam zależy aby promować naszą kulturę. Mamy co pokazać. Podziwiamy (i słusznie) wielkich światowych twórców kultury. Sami tworzymy Schubertiadę, bo jesteśmy urzeczeni geniuszem Wielkiego Schuberta. Pokazujmy więc innym co my wnieśliśmy do wspólnego dziedzictwa. Kiedyś jeden z tenorów (nie polskich) - nie wymienię bo nie  żyje, na propozycję aby na koncercie w Polsce wykonać coś z polskiej klasyki operowej stwierdził, że bogactwo muzyki włoskiej jest tak wielkie, że nie ma potrzeby sięgać po coś innego. Mimo wszystko przykre to było. No, ale na szczęście sprawy Konkursu poszły we własciwą stronę, co było widać i słychać... więc nie ma tematu. Jest OK.  :)

Oczywiście,ale słyszałam niedawno, na naszym szafarskim spotkaniu, że podobno
w Rosji bardzo miano za złe Daniłowi,że grał na Czajkowskim koncert Chopina bo
powinien zagrać Czajkowskiego lub Rachmaninowa.
Oczywiście polskie konkursy powinny promować polską muzykę, ale nie wylewajmy
dziecka z kąpielą i nie zarzucajmy jurorowi antypolskości tylko dlatego,że przez
umiędzynarodowienie konkursu chciał mu zapewnić większą popularność.
Takie myślenie nie chcemy na Czajkowski Chopina czy nie chcemy na Wieniawskim
Szostakowicza do niczego nie prowadzi.

Toteż te zmiany nie zostały wprowadzone. Natomiast widać, że inne propozycje zrealizowano - być może dzięki nim poziom konkursu stał się tak wysoki. Żeby w ogóle nastąpiła promocja polskiej muzyki, konkurs na którym ma być grana musi mieć wysoki poziom, blask, przyciągać najlepszych. Inaczej grozi mu, że stanie się wydarzeniem lokalnym i w ogóle przestanie w świecie promować cokolwiek. W sytuacji, gdy mamy na świecie ponad setkę konkursów, trzeba na bieżąco dbać o renomę, oprawę, organizację. Poprzednia edycja Wieniawskiego nie zadowalała pod pewnym względami, stąd dyskusja, rozliczanie i propozycje zmian.
Zatem muzyka muzyką, natomiast uważam, że faktycznie nie powinna była mieć miejsce selekcja z "punktami za pochodzenie", jeśli chodzi nam przede wszystkim o jakość wykonawstwa.
Dobrze też, że zapewniono przyzwoite nagrody. No i przede wszystkim - przewodniczącego jury o znakomitym nazwisku:) "Lokomotywa" w postaci Wengerowa ( :)) chyba się sprawdziła :)

dziewczyny! jesteście  :-* :-* :-*. Tak własnie też to rozumiem

Aż trzy buziaki??Rozpieszczasz nas ;) ;) :D :D

Bez żartów, Wieniawski jest obowiązkowy, ale jego utwory stanowiły mniejszość repertuaru konkursowego. Więc kto tu mówi, że nie chcemy Szostakowicza na Wieniawskim? Ale żeby nie zadbać o to, by na Wieniawskim na pewno był Wieniawski, a ku temu by ta idea zmierzała, to jakieś nieporozumienie.
Ale, jeśli ktoś może sobie sobie wyobrazić konkurs chopinowski, na którym nikt nie zagra Chopina, to przepraszam, ale zupełnie nie po drodze mi z takim myśleniem. Jeśli chodzi o Chopina, to tu uważam, że trzeba strzec monograficznego charakteru konkursu, skoro ta formuła się sprawdza. Chopin ma na tyle mocną pozycję, że się obroni.

A przed czym, czy kim ma się Chopin bronić?Nie słyszałam, żeby ktoś chciał
zmienić formułę Konkursu Chopinowskiego.Janusz wytoczył potężne działa
bo jeden pianista zagrał w Żelazowej Woli jeden utwór Mozarta.
Dla mnie to śmieszne.

Jak widze, Tereniu, po raz kolejny zmieniłas zdanie, bo przeciez na wątku Żelazowej Woli - ostatecznie jednak przyznałas mi racje...  :(


Cóz: donna e mobile...  8)

Trochę dziwię się jednak, że nie do konca zrozumiałas wymowę mojego Felietonu ( http://janusz.nizynski.pl/papka-i-kulturowe-mlyny/ ), który osobiście zarekomendowałas swoim nazwiskiem na Facebooku, bo chyba artykułowałem to dość jasno: tu nie chodzi o Chazjajnowa, który  w Dworku Chopina grał utwór Liszta, tu niepokoi pewna uwidoczniona tendencja, wyartykułowana twierdzeniem i postawą melomanów, zdaniem których granie innych kompozytorów niż Chopin - w miejscu jego narodowego Kultu to normalna praktyka. Takim rozumowaniem wcześniej czy później sprawimy (przyczynimy się), ze granie nie tylko samego Chopina na konkursie Chopina - stanie sie takze normą i praktyka, skoro cały świat coraz bardziej się unifikuje...co, niestety, już daje o sobie znać w odniesieniu do czynionych zakusów na dalsze unifikowanie programu Konkursu Wieniawskiego

Januszu,
tylko wielka determinacja miłośników-społeczników
autentycznie kochających polską kulturę
i zdolnych do wielkich poświeceń swojego czasu i pieniędzy dla jej utrzymania
powoduje, że Konkurs Skrzypcowy Wieniawskiego
ma formę konkursu, na którym
każdy z wykonawców musi zagrać utwór Wieniawskiego.

Wyobrażam sobie jak Ci działacze
muszą we współczesnym świecie w którym "młyny ruszyły"
wykazać się sprytem
aby zachować te wartości,   
którym oni (a przez to i my słuchacze) hołdujemy.

I ja
jestem tym ludziom za to bardzo wdzięczny.

Tak Marku, masz rację. Myslę, ze tacy jak Ty, jak ja (sadze, ze  nam podobnych jest znakomita większość) wszyscy tacy jak my jestesmy im wdzięczni. Wdzięczni, ze pomimo, że wbrew.... z determinacją bronią tego, co dla nas Polaków jest świętością.
Przy postawie coraz większej ilosci decydentów, ale niestety i melomanów, dla których unifikacja to sprawa tak normalna, jak poranna jajecznica - to postawa godna najwyższego szacunku i podziwu. Ale i o wspieraniu nie zapominajmy. Kazdy tak - jak potrafi. Choćby zwykłym słowem.

Januszu, nie zrozumiałeś mnie trochę, jestem za tym aby w Łazienkach i Żelazowej Woli
grano tylko Chopina. Odpowiadałam Łukaszowi, który martwił sie że formuła
Konkursu Chopinowskiego może ulec zmianie.Ponieważ o niczym takim
nie słyszałam a Łukasz nie poparł swoich obaw żadnym przykładem,
przyjełam,że chodziło mu o koncert Koli.I tyle.

Moje obawy dotyczyły bliżej nieokreślonej przyszłości. Do Koli pretensji o jeden utwór nie mam. Po prostu mam tendencje do wybierania myślą w przyszłość. Więc po prostu chodziło mi o to, czy zmiana formuły tego konkursu nie odbiłaby się za jakiś czas na KCh. To takie ponure wizjonerstwo z mojej strony.

Witam szczególnie miło jako nowa. Przed chwilą był Rubinstein na mezzo. Brakowało mi dzisiaj zmagań konkursowych, więc zaczęłam odsłuchiwać sobie nagrania z konkursu Reine Elisabeth, ale z 2005 roku, kiedy to wygrał Sergey Khachatryan w fenomenalnie wykonanym  Szostakowiczu. Chciałam po prostu porównać. Grał z ogniem, skoncetrowaniem, bardzo ekspresyjnie, a jednocześnie dbał o synchron z orkiestrą. Po prostu  elektryzował. Miki Kobayashi była przy nim tak spokojna, opanowana. To był zupełnie inny styl.
Że Soyoung Yoon uczestniczyła w konkursie brukselskim wiedziałam od razu, gdy usłyszałam jej nazwisko, choć nie została jedną z 12 finalistek w 2009. Ani Tarary ani Kulibajewa nie pamiętałam, ale po przeglądnięciu notatek znalazłam obojga w półfinałach.
Niestety nie grywa się tam koncertów Wieniawskiego, choć pamiętam, że ktoś  grał w programie recitalu jego Wariacje na tematy własne. Muszę jednak dokładniej przejrzeć notatki  z 2009. Już się cieszę na przyszłoroczną edycję CMIREB w maju. Bardzom ciekawa, czy po tym umiędzynarodowieniu w XIV Wieniawskiego dają możliwość wyboru czegoś  Henri Wieniawskiego, bo jako taki jest tu znany. Pozdrawiam z Belgii!

Witaj surma!
Fantastycznie, ze juz  pierwszym swoim tutaj  pojawieniem przekazując tyle ciekawych informacji dajesz sie od razu poznac jako autentyczna, wzorowo zorganizowana fanka. Będziemy z ciekawością wczytywać się w Twe kolejne opinie i mam nadzieję wspólnie o nich dyskutować.
Witając raz jeszcze w  szafarskiej rodzinie - serdecznie Ciebie pozdrawiam!

Jakiś czas temu wyraziliście wątpliwości czy link na fejsie który podała Beata to rzeczywiście Jerżan.
Właśnie dostałam miłą odpowiedź, na swoje gratulacje.

miejmy nadzieję, ze od prawdziwego Jerżana ;D

Hej, hej, na takie powitanie chyba nie zasłużyłam,Janusz, w Szafarach jeszcze nie byłam, ale

może kiedyś tam trafię. Przecież zglosilam sie wlasciwie po zakonczeniu konkursu i teraz

dyskusja siłą rzeczy co nieco oslabnie.A moje zorganizowanie zawiodło przez niesprawdzenie

pojemności, albo tez raczej miejsca gdzie comp przesunal sobie z automatu miejsce nagrania, i

zabrakło miejsca na najważniejsze, bo w koncercie finałowym na 3 lauretów, na bis Soyung Yoon

i na wspólny recitativ romance, czego nie moge odżałowac....
A swoją drogą dlaczego nie wrzucili również wspólnego koncertowania? Kto o tym decyduje?
Może to ktoś inny zrobić tu na forum? Chciałabym wstawić mp4 tutajz Yoon Soyoung w Brukseli

2009 z sonatą Francka a-dur oraz koncertem Brahmsa, ale przemyśliwuję jeszcze jak to zrobić?
No i stwierdziłam przy dokładniejszym przejrzeniu moich zapisków, że ona była w finale, zajęła

6 miejsce!Pozdrawiam tych, którzy tu jeszcze zaglądają!

Witaj, Surma - dzięki za info!  :)  Jako miłośnik talentu Souyong z wielkim zainteresowaniem wysłuchałbym jej interpretacji Sonaty Francka i Koncertu Brahmsa, Everestu dla każdego skrzypka.  Do konkursu będziemy na pewno powracać jeszcze nieraz - póki co na innym wątku słuchamy najpiękniejszych skrzypcowych arcydzieł.  ;)

Halo Mozart,
dla Amadeusza Wolfi mam podziw i uwielbienie. Ty pewnie też.
Konkurs Chopina 2010 oczywiście oglądałam, wyborem Avdejewy byłam
oburzona, no ale cóż, skoro mamy gajowego z armatą w krzakach.
zyli włączę się w ten wątek tez z pewnością.
Na razie pozdrawiam

Heleno,
Nie wszyscy tutaj byli oburzeni tym wyborem. Innych spraw z tym też nie warto łączyć. :)

Heleno, podpisuję się wielkimi kulfonami pod stwierdzeniem "naszej" Szefowej Moniki.

(Moniko, to nie lizusostwo! Czasem uwielbiam się z Tobą całkowicie zgodzić... choć czasem i Nie :D )

Tereniu droga, cieszę się!! Ja tez dostałam niemal niezwłoczna odpowiedź  tuz po gali od "Erzhan Kulibaev" - pisałam spod strony, którą podawał Niebieskooki. Strona wyglądała poważnie i prawdziwie... Dlaczego od nieprawdziwego?? ???
Och, to przekora ten Janusz!  :D

Trochę racji ma..w internecie nigdy nic nie wiadomo.

Krótko, dla złapania oddechu przerywam pracę i odpowiem, jeśli pozwolisz Moniko:
Miałam w roku szopenowskim okazję wysłuchać kilku historycznych nagrań Aleksandra
Michałowskiego, Karola Mikuli, Raula Koczalskiego, , Dinu Lipatti, Teodora Leszetyckiego.
Oni wszyscy grali tak jak to robił Chopin. Chopin to nie Liszt przecież. Adama Harasiewicza muszę wyłączyć, bo to nie historia chociaż 1955 r.
Pozostanę więc przy swoim zdaniu.

A swoją drogą ten olbrzymi bukiet białych róż chyba w Belwederze był znamienny.
Nie przypominam sobie, aby jakiś zwyciezca czy zwyciężczyni KCH zostali tak uhonorowani.
 

Moment. Mówicie o stronie www czy profilu na Facebooku? Bo ja wyrażałem wątpliwości pod adresem profilu, nie strony.

Oni wszyscy grali tak jak to robił Chopin??? To Pani, by tak rzec, posiada wiedzę w temacie JAK GRAŁ CHOPIN???? No cóż, właśnie dlatego uważam się za zacofanego, gdyż takie newsy omijają moją wioskę. Proszę się nie obrażać, ale gdybyśmy wiedzieli jak grał Chopin, to zamiast szanownego jury uczestników mógłby oceniać komputer, z absolutną precyzją i bez żadnych kontrowersji.   

Moja wypowiedź była oczywiście, choć właściwie to nie oczywiście, bo gdybyż to oczywistem było, wtenczas nie miałbym potrzeby sumitować się, była więc skierowana, jak już wspomniałem, w stronę użytkownika Surma. 

To byli prawie wszyscy- musiałabym jeszcze sprawdzić - uczniowie uczniów Chopina, jak np.też Ravel czy Debussy. Zmiana stylu gry nastąpiła wraz z niejakim przewrotem kulturowym po 1-szej wojnie  św. Badania stylu gry Chopina prowadzili według wypowiedzi ale i stylu gry uczniów wg zachowanych świadectw i wypowiedzi pisemnych ale i właśnie fonograficznych, pierwszego zapisu z 1906 roku, muzykolodzy w Bazylei. Wiadomym jest też, że Chopin nie chciał wymiany na nowsze i nowocześniejsze już instrumenty, że chciał grać tylko na swoim Pleyelu, który teraz bodajże stoi w Belwederze.
Czy mam rozumieć, że Awdejewa grała -jakby to powiedzieć zgodnie z argumentem a contrario - komputerowo?

O stronie www.

że tak powiem vice versa

Absolutnie nie o to mi chodziło.
Już dawno toczyliśmy dyskusję na temat: Kto najbardziej właściwie gra Chopina.. Doszliśmy z dyskusją donikąd, albowiem znajdują się tu zwolennicy różnych interpretacji. Każdy z nas ma swoje argumenty za i przeciw, dlatego jestem prawie pewna, że do jednego stanowiska nie dojdziemy w tej sprawie. Aczkolwiek warto o tym rozmawiać, bo dyskusja zawsze jest miła.

Podobnie jak trudno określić kto najlepiej zagrał Wieniawskiego w finale Konkursu. Chociaż nie jest to takie trudne - wg mnie:
1. Koreanka
2. Japonka i Kazach (postawiłbym ich na jednym miejscu)
Przesłuchuję sobie teraz często ich wykonania... :)

Awdiejewa nie grała, alhamdulillah, komputerowo. Myśl moja inna była, czego innego tykać miała. Gdybyśmy wiedzieli tak jak nie wiemy, JAK grał Chopin, moglibyśmy zaprogramować komputer tak, by porównywał grę przesłuchiwanego muzykańta z grą Chopina. Komp zaś analizowałby, czyj wykon jest najbardziej zbliżon do matriksa stworzonego przez Fryderyka jako wykonawcę i ten młodzieniec lebo dziewczę, które zagrałoby najbardziej, by tak rzec, blisko Chopina, wygrałoby Konkurs. To właśnie rzec chciałem.  I jeszcze taka lefreksja mnie naszła, że nawet gdybyśmy wiedzieli, jak Chopin grał własne kompozycje, czy to już oznaczałoby, że ON grał je dobrze? A może i dobrze, ale czy to znaczy, że nie można zagrać ich LEPIEJ?

Mozarcie, spełniam moją zapowiedź, choć to jest olbrzymia pojemność 2 GB, bo była to 5 h impreza z dwiema kandydatkami, z komentarzami, a ja nie mam pojęcia jak wyrzucić to holenderskie gadanie, aby to skrócić., bom technicznie nieporadna.


https://rapidshare.com/files/3836139058/CMIREB2009_KimSuoyen.part1.rar
https://rapidshare.com/files/1878349290/CMIREB2009_KimSuoyen.part2.rar

Ciekawam, czy Ci się uda, a jeśli tak, to komentarza.

Mozart, przepraszam najmocniej, w pośpiechu zapomniałam wyjaśnić,
że na drugim streamie jest Souyoung. Ta na 1-szym KimSuoyen zajęła
4 miejsce z konertem Beethovena i sonatą Debussy.
A obcięcie czyli obróbks prowadzić mogłaby do pogorszenia jakości, ale
na pewno nie wiem. Miłego wieczoru

Nie umiem włączyć...  :-\

Pat, kliknij na download i zapisz na dysku! :)

Spróbuję na innym PC, na tym - ani rusz...  :D

Mam identyczny problem  :D

Odpukać, pierwsza część na razie mi się ściąga:) Jeśli wszystko przejdzie gładko, zaraz nakarmię gryzonia ;)

Witaj Bodku,
dobrze,ze przywróciłeś sens tej dyskusji na wlasciwe tory.Dzięki.Burleskowo-kpiarskie
dywagacje miały doprowadzić do absurdu, całkiem niemerytorycznej egzotyki.
Jesli mam sie wypowiedziec co do Twojej uwagi sensownie, to musze przesluchac
w skupieniu ponownie. Chyba mam na to troche czasu?
Słonecznie pozdrowiam

Szanowna Moniko,
IMHO dyskusja powinna być rzeczowa. Niekoniecznie natomiast zgodna , bo tak jak każdy
z nas jest inny, podobnie różne są mniemania i gusty. Znane: De gustibus non disputandum est.
Ale możemy je chyba wymieniać między sobą? Samo potakiwanie jest chyba nudne. Jest w
zasadzie zastojem.
Pożytecznego dnia

Tak, ale tu nie chodzi o gust, tylko o to, kto bardziej grał po "chopinowskiemu" czy po "wieniawskiemu". To nie jest sprawa gustu, tylko wierności wzorcowi. A ponieważ takowego nie mamy zachowanego, dyskusja staje się o tyle niecelowa, że nie ma raczej żadnych podstaw, na których można by oprzeć rozstrzygnięcie. A dyskusja na temat, czyja gra mi się komuś bardziej podoba, to jest zupełnie, ale to zupełnie inny temat i poziom dyskusji.

Skracasz moją wypowiedź lub też komprymujesz ją w sposób niewłaściwy.
Jeśli prowadzono naukowe badania na podstawie wypowiedzi uczniów, gry uczniów uczni, których nazwiska częściowo zacytowałam, wypowiedzi wspólczesnych Chopinowi innych pianistów i krytyków, listy, recenzje, omówienia itd.,to można
w pewnym przybliżeniu miec wyobrażenie, jak on sam grał. Zreszta istnieją jego różne wypowiedzi na ten temat, więc trzeba byłoby  - przy calej krytyce - wziąć je również pod uwagę.A ten temat jest zamilczany tutaj całkowicie.

A że styl gry w XX wieku odmienił się, to piszą o tym znani muzykolodzy, a więc musi to też byc znane.Co nie znaczy,że muszę tkwić w main streamie.

Jeśli ktoś zna niemiecki, to mogę podesłać felieton radiowy, na którym duński muzykolog z Bazylei Jesper Christens opowiada o wynikach swojej pracy i porównuje, komentuje grę tych wymienionych uczniów uczni (tzw. Enkelschueler). Bardzo ciekawe!
Natknęłam się na niego z racji obchodzonego również szeroko tutaj Roku Chopinowskiego 2010.
Może Tereska, zamelduj się proszę.
Otwórzmy się na świat, również w sprawie Chopina!

Co ma do rzeczy modne hasło otwarcia się na świat? A może i świat też by się raczył na nas otworzyć? To nijak się ma do naszej dyskusji.
A jeśli mówimy o sposobie odtwarzania muzyki dawnych mistrzów, to owszem, znamy przekazy. Wiem to wszystko. Ale mimo to niczego nie wiemy na pewno, bo te przekazy to tylko słowa, a tymi trudno się opisuje muzykę. Grać muzykę Chopina należałoby tak, jak on sam to robił, bo to była jego muzyka. I taka powinna być - jego, a według naszych o niej wyobrażeń. Ale skazani jesteśmy na relacje i wyobrażenia. Wzorca nie mamy, więc błądzimy. Owszem, coś tam wiemy, ale mimo to zdania co do tego, jak powinno się grać Chopina pozostają podzielone.
Pozostaję przy swoim: sprawa wierności wzorcowi nie da się do końca rozstrzygnąć, a ocena, co się komu bardziej podoba, to zupełnie inna dyskusja.
Najlepiej byłoby, gdyby sam Chopin lub Wieniawski mógł usiąść i przyznać nagrody tym, którzy najlepiej odtwarzają jego muzykę. Ale to oczywiście niemożliwe.

Niemozliwe a i czy potrzebne?
Poza oczywistym faktem braku wiarygodnego wzorca pozostaje pytanie,  (na które zwrócił uwagę musamann) czy gdyby jednak wzorzec się zachował - czy byłby dla nas wciąż wart wysiłku, by go powielać, by ku niemu dążyć? Czy, poza walorami kulturowo-historycznymi - to miałoby praktyczny sens?? Warto uzmysłowić sobie, że o ile w dziedzinie budowy skrzypiec od czasu Wieniawskiego nie zmieniło się prawie NIC (może lepsze dziś produkuje się kalafonie :)), o tyle współczesne fortepiany mają się nijak do instrumentów, na których grywał Chopin. Wielorakość barwy, siła dźwięku, jakość tłumików, nawet mechanizm repetycji młotków dzisiaj jest z innego świata. Przekonujemy sie o tym za każdym razem, gdy słuchamy muzyki na fortepianach z minionych epok. (Byłbym hipokrytą twierdząc, że nad współczesne brzmienie przykładowego Steinwaya preferuję brzmienie "staruszków"). Gdy zaś do kwestii konstrukcyjnych dodamy niezwykle rozwiniętą technikę wykonawczą, której poziom z pewnością wzniósł się przez lata na niebotyczne szczyty, gdy dodamy specyfikę i zdobycze współczesnej myśli technicznej w odniesieniu do architektury użytkowej sal koncertowych (wykładziny, ekrany dźwiękochłonne, lustra, wzmacniacze akustyczne), gdy jeszcze uwzględnimy możliwości jakie dodaje wykonawcom współczesna reżyseria dźwięku - zrozumieny, że końcowy "efekt" od tego, którego doświadczał współczesny Chopinowi meloman dzielą przepaście. Jestem pewien, ze i sam Chopin mając do dyspozycji to, co maja dzisiejsi pianiści - komponowałby inaczej, a z pewnoscia nie walił w czambuł wszystkiego, co i jak oferują oni dzisiejszej publiczności.
Czy jest więc sens za wszelką cenę próbowaćć nasladować Chopina? Chyba nie. Czasy w jakich on zył zostały z tyłu. My biegniemy z naszymi.

A poza tym... czy pamiętacie moje pytanie (z innego wątku) i zaskakującą konkluzję a propos - kto lepiej wykonywał preludium Rachmaninowa: jego kompozytor - wielki Sergiusz Rachmaninow? czy jednak wspólczesni nam pianisci? Okazuje się, ze jednak wspólczesni pianiści naszym zdaniem lepiej! (w każdym bądź razie - więcej wycisnęli z utworu emocji i artystycznych doznań). Czy byłby zatem sens na siłe upierac się przy interpretacji Rachmanionowa, skoro interpretacja np. Kissina jest nam bliższa i bardziej dla nas "prawdziwa"?!! Gdyby jakims cudem były nam dostępne nagrania Chopina - efekt naszego eksperymentu mógłby być podobny...

(A propos:
Podbnie, jak nasza Monika, jestem ciekawski. Co ja bym dał, żeby posłuchać samego Chopina ;D :D. Ale czy po takim doznaniu nie zniecheciłbym się do wspólczesnych wykonań? - Jasne, ze nie. Ciekawość tego, co tu i teraz i w jakim kierunku? - i w tym kontekscie by zwyciężyła :D )

No nie, głosy przecież były różne i ostatecznie wniosek był taki, że to jest wyłącznie kwestia gustu, nie mówiąc o tym, że Mistrz miał mniej korzystne warunki, będąc odtwarzanym ze starej płyty:)
Twórca ma tę przewagę nad wykonawcą, że wie najlepiej, co i jak chciał nam powiedzieć:)) Zatem o ile dysponuje odpowiednim warsztatem, a Rachmaninow czy Chopin byli również wirtuozami fortepianu, jego wykonanie, nawet gdyby inne spodobały nam się bardziej, ma niewątpliwą, nieocenioną zaletę - jest wykonaniem autorskim:)
Tak samo zapewne kwestią indywidualnego wyboru będzie, czy skłonimy się do poszukiwań i wariacji własnych na temat dzieł wielkich klasyków, czy poprzez ich sztukę będziemy przemawiać bardziej swoim głosem, czy z kolei będziemy raczej odszukiwać i pielęgnować to, co oni chcieli oddać w swojej muzyce. Z pewnością oba trendy w muzyce są ważne i potrzebne. 
Co do skrzypiec, tu jest taka zabawna sprawa, że starsze instrumenty brzmią lepiej - chyba jeszcze nikomu nie udało się dostatecznie dobrze podrobić starych Mistrzów sztuki lutniczej.  :)

Uprzejmie ale stanowczo protestuję Januszu, jako wielbicielka sztuki
pianistycznej Rachmaninowa. Jego kreacje są na pograniczu genialności.
Będą słuchane, te które się zachowały, gdy o Kissinie nikt już nie będzie pamiętał.
Sztuka to nie technika czy cywilizacja, nie umiemy budować skrzypiec, nie umiemy budować katedr
i naszym współczesnym pianistom dużo brakuje do poziomu Rachmaninowa, Horowitza czy Goulda.
Czasy wielkich mineły, co oczywiście nie oznacza ,że nie wrócą :)

masz rację, zapomniałem, głosy były rożne. Ale już sam ten fakt udowadnia, ze nie zawsze wizja kompozytora przemawia do nas silniej i jest bardziej przekonująca od wizji odtwórcy (przypomnijmy sobie sławetne zwierzenia Chopina, w których zazdrościł Lisztowi interpretacji jego etiud)
Dla wizji kompozytora oczywiście trzeba zawsze mieć szacunek, ale to przecież nie oznacza, ze trzeba tę wizję oprawiać w ramki, uznawać za wzorzec absolutny i dalej już nic nie poszukiwać. Bo wtedy Sztuka przestałaby być Sztuką, a rzemiosłem, albo matematyczno-fizykalnym tworem. Ja takiej Sztuki nie chcę. Pewno nie tylko ja.

W zasadzie co do Rachmaninowa mam podobną opinię, ale przecież to nie w tym problem.

No wiem, że nie w tym, ale w pozostałych się zgadzam, więc nie ma co polemizować :)

zwróć jednak uwagę, ze parę rzeczy udaje nam się jednak robić troche lepiej, jak naszym pradziadkom. Umiemy na przykład perfekcyjnie rejestrować dźwięk. A to ma kolosalny wpływ na metodę nauki i analizę muzykologiczną utworu muzycznego.
Co do zaź Horowitza, Goulda, Rachmaninowa... każdy z nich był wielką indywidualnością. Ale oni już nie żyją. Za to żyją inni: Zimerman, Sokołow, Argerich... Konia z rzędem temu, kto potrafi mierzyc ich geniusz wspólną miarą i kto potrafi ich ustawić w szeregu...

To jest ciekawe zagadnienie, Tereniu:
Dlaczego nasze katedry i skrzypce nie mają duszy?
Jest taka chińska baśń – cesarz kazał dzwonnikowi odlać doskonale brzmiący dzwon pod groźbą utraty życia, jednak serce dzwonu za każdym razem miało jakąś skazę, dźwięk był nieczysty. W dzień ostatniej próby córka mistrza rzuciła się w roztopiony metal... Tym razem dźwięk dzwonu był doskonały. Cesarz darował mistrzowi życie i spytał go, jakiej chce nagrody. Nie możesz mi nic podarować, panie – rzekł mistrz. To ja podarowałem to, co miałem najdroższego – swoje dziecko.  W sercu dzwonu biło serce jego córki.

W katedrach prócz kamieni zaprawy i szkła jest zamknięta miłość ludzi, którzy je tworzyli. Ich modlitwy i pragnienia, które ich uskrzydlały. Jest w nich też mnóstwo potu, wysiłku, nawet krwi. Mają duszę. Doskonałość technologiczna to nie wszytko, to nie to samo. My budujemy nasze oszałamiające drapacze chmur za pomocą maszyn, łatwo i szybko, bez sentymentów.  To nie wyraz naszej pokory, a symbol naszej potęgi. One są doskonałe i robią wrażenie, ale czy mają duszę? Może to brzmi nieco metafizycznie, a jednak.. Zresztą nowoczesne katedry, to centra handlowe – "świątynie konsumpcji" - miejsca, w których trudno o metafizykę:)
Jaka tajemnica tkwi w dziełach Stradivariusa, której nie jest w stanie pokonać cała nasza drobiazgowa analiza i wyszukana technika? Czyżby była to... miłość? Może to tak, jak z drożdżowym ciastem, które doświadczona gospodyni kazała urabiać ręką, nie zaś mikserem, pouczając, iż „z miksera miłość do ciasta nie spłynie”:))

Kwestia duszy może się też stosować do kreacji pianistów. Janusz ma rację, że i dziś pojawiają się genialne osobowości. A Terenia ma rację, że ogół pianistów nie dorasta do rangi dawnych mistrzów, mimo, że być może przewyższają ich sprawnością techniczną. Więc może znowu kwestia w tym, że zbytnio jesteśmy zadufani w siłę techniki - tym razem rozumianej jako sprawność manualna. No a jeśli z tego technicznego "miksera" wyćwiczonych do perfekcji palców nie spłynie na klawiaturę miłość, nie przebiegnie iskra genialnego ducha, to nie będzie to...

Januszu, oczywiście masz wiele racji. Chociaż uwielbienie dla twórcy i ustalanie go jako pewnego wzorca nie musi oznaczać w żadnym razie stagnacji w sztuce. On przeciez ma być wzorcem swojej muzyki, nie sztuki w ogóle. Każdy następny twórca, czerpiąc także z jego dokonań, pójdzie dalej we własnej kreacji. Ba, tyle że to będzie już jego kreacja. Będzie to się nazywało np. "Sonata Kreutzerowska Beethovena" niezależnie, ile tam taktów i w których miejscach przepisał od Wolfiego;)) Pytanie, do jakiego stopnia będziemy uznawać twórcze przekształcenia w utworze artysty. Pojawia się taka kwestia np. w tłumaczeniach. Mogą być tłumaczenia wierne, bardziej swobodne, a na pewnym etapie inwencja tlumacza idzie już tak daleko, że to już właściwie nie jest tłumaczenie - zaczyna się to nazywać adaptacją, a potem - utworem własnym w oparciu o oryginał:))
Zresztą zgoda, że takie twórcze kombinacje mogą być bardzo ciekawe. Choćby te wszystkie "wariacje na temat" jednych artystów pisane przez drugich, gdzie nie wiadomo, kogo podziwiać bardziej:) Ale jednocześnie - moim zdaniem - powinien istnieć i być pielęgnowany wzorzec. Bo inaczej w pewnym momencie nie będzie już nawet wiadomo, do czego się odwołujemy i co ma być twórczo przekształcane;))
Stąd myślę te apele o obronę "chopinowskiego idiomu" na Konkursie Chopinowskim. Zresztą nie wiem, Januszu, czy ty nie występujesz tu jako advocatus diaboli:) Wszak jesteś najgorętszym tu obrońcą pamięci Fryderyka :)

Buenas noches a todos!
Hace poco recibí un correo de Lukasz Rokicki - el administrador de este forum.
Me dijo que como el administrador el sabe que hay muchas personas en este forum que creen que yo debería recibir algo mas que solo una distinción honoraria. Entonces, el me dio un link para leer este forum. Lo leí. Y me quede muy sorprendido y entusiasmado al ver que es verdad. Estimados usuarios del forum, muchas gracias por todos vuestros mensajes de apoyo y deseos maravillosos. Una reacción del publico como esta - es el mejor premio del mundo!

Google translate:

Dobranoc wszystkim!
Ostatnio otrzymałem e-maila od Łukasz Rokicki - się z administratorem tego forum.
Powiedział, że jako administrator wie, że jest wiele osób na tym forum, którzy uważają, że powinienem otrzymać coś więcej niż tylko dyplom honorowy. Następnie dał mi link do tej części forum. Czytałem to. I byłem bardzo zaskoczony i podekscytowany, to prawda. Drodzy użytkownicy forum, dziękuję bardzo za wszystkie wiadomości wsparcia i życzenia cudowne. Reakcja publiczności tak - jest najlepszym nagroda w świecie!

Drogi Maestro, Panie Erzhanie!
Jestesmy dumni, że napisał Pan do nas. Osobiście, życze Panu, aby uczestnictwo w finale konkursu Wieniawskiego było pięknym wstępem do długoletniej Pana obecnosci na wszystkich najażniejszych estradach koncertowych świata.

Dzień dobry.  :)

Witaj na naszym forum Jerżanie.
Ostatnio słuchaliśmy występów skrzypków na Konkursie Wieniawskiego,
gdzie zetknęliśmy się z pana sztuką wykonawczą.

Stwierdziliśmy, że jest pan znakomitym artystą, bo
pańska wyborna sztuka wykonawcza muzyki,
jej melodii, jej rytmu, tonacji, dynamiki i artykulacji
zachwyca i wzrusza nas.
Każde pana wykonanie wykorzystało w pełni możliwości techniczne wspaniałego instrumentu muzycznego na jakim pan grał.

Don Erzhan, nosotros estamos encantados por vustra interpretacion del concierto de Mozart (y otras). Vuestra alegria de tocar nos alegra mucho :)

Ponieważ Erzhan zaznacza, że zna niemiecki i angielski...  :D

Maestro, danke für Deine Darstellungen beim letzten Wieniawski-Violinenwettbewerb. Sie haben mich begeistert – wunderschöner Ton (Stradi!  ;)), phänomenale Virtuosität, überzeugende Interpretationen der Werke von Mozart, Beethoven (besonders - Variationen von Kreutzer-Sonate waren atemberaubend) und Tschaikowsky.

I wish you all the best in your career. I expect (like my friend Janusz) we'll admire your art on the most important stages of the world. Congratulation, Erzhan.  ;)

Serdecznie witamy Panie Kulibaev. To dla nas szczególne wyróżnienie gościć Pana w naszych skromnych progach. Podczas Konkursu im. Wieniawskiego wielu z nas stało się fanami pańskiego talentu. Życzę Panu samych sukcesów w karierze i prywatnym życiu. W miarę posiadanego czasu proszę nas odwiedzać. My o Panu nie zapomnimy.

Dear Erzhan,

listening to You is pure magic! Your interpretation of the Tchaikovsky concerto moved me to tears. I could feel the music truly reaching my heart! We love You and we wish You all the best throughout your violinistic career!  :)

Jakby ktoś chciałby mieć na dysku koncert laureatów lub koncert Wengerowa to
są już dostepne na nieocenionym chomiku fado377.

Dear Erzhan, in case you look here again, I'd like to join my friends in expressing my great admiration for the true poetry and charm coming out of your wonderful violin during this competition. We were all really enchanted by your music. This was most beautiful and perfect playing and an unforgettable experience for us. We are looking forward to hear you at many magnificent concerts, hopefully, also in Poland :)

A aktualnym wydaniu "Polityki" (nr 46 8-15 XI) jest ciekawy artykuł pani Doroty Szwarcman nt. Konkursu pod tytułem: "Nieczysta gra"
Pani Dorota stawia w nim tezę, ze kariery młodych muzyków coraz bardziej uzależnione są i powiązane są z korupcyjnym biznesem. Bez względu na ile liczymy się lub nie z opiniami i felietonistyką pani Doroty - ten artykuł naprawdę warto przeczytać...

Wspomniany wczoraj przez Janusza artykuł o skorumpowanych koncertach:
http://www.polityka.pl/kultura/aktualnoscikulturalne/1521034,1,koncerty-skorumpowane-na-powaznie.read

Pliki dźwiękowe z pierwszego dnia przesłuchań I etapu XIV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu – 9 października (niedziela)
Etap 1 - dzień 1

http://www.polskieradio.pl/8,Dwojka/1427,Konkurs-Wieniawskiego-I-etap-dzien-1

"materiały w wysokiej jakości dźwięku" :)

Dziś na TVP Kultura o 11.25 małe wspomnienie z konkursu - Arata Yumi i koncert skrzypcowy d-moll op. 22 Henryka Wieniawskiego. Jak nie przepadam za koncertami skrzypcowymi, zwłaszcza w "młodych" wykonaniach, tak pamiętam, że to wykonanie bardzo mi się spodobało.

Zastanawiałam się, gdzie wkleić tę, z pewnością miłą dla nas, wiadomość - myślę jednak, że tu będzie dobre miejsce :)

http://www.beethoven.org.pl/pl/aktualnosci/1183

Soyong Yoon nie przestaje zachwycać. Interpretacja koncertu Sibeliusa należy do najlepszych, jakie znam. Orkiestra z Gorzowa, z pewnością nie grająca na najwyższym poziomie, schodzi na dalszy plan. Wyraźnie słychać, kto tu lideruje. Lektura obowiązkowa  :D

Dux, Sibelius, Czajkowski.
http://www.wieniawski.pl/soyoung_yoon_violin_concertos.html

Mnie też ten Sibelius zachwyca:) Gdybym nie kochała wcześniej tego koncertu, to już teraz pokochałabym go na pewno :) To brzmienie skrzypiec, ich siła i słodycz, wyczarowuje nam całego ducha, poezję i legendę Północy. Z hipnotyzującym efektem.

Ale przecież Czajkowski w jej wykonaniu też bajeczny, czarodziejski. Jak ściska serce choćby ta cudna, tęskna Canzonetta. Orkiestra to może nie jest Concertgebouw ;), ale trzyma się dzielnie;) w roli akompaniamentu i tła dla wielkiej gwiazdy, lśniącej tak jasnym światłem, że rozświetla ono, nobilituje i dodaje blasku całemu wykonaniu:)