Kurier Szafarski

Wilhelm Kempff napisał kiedyś:

"Większość z sonat Schuberta nie znosi okrutnego światła sal koncertowych, są one bowiem wyznaniami bardzo wrażliwej duszy, wyznaniami czynionymi szeptem tak cichym, że nie usłyszelibyśmy go w dużej sali. Nie,
wirtuoz nie znajdzie tu okazji do ukazania swego talentu.Pianista musi towarzyszyć wiecznemu wędrowcowi na drodze wiodącej do kraju, którego szuka w swej nieustannej nostalgii."

Jedna z moich ukochanych sonat A-dur D 664. Schubert podobno napisał ją mając ok.20 lat, podczas
letnich wakacji w Steyr, może dlatego jest tak słoneczna i liryczna, tak też ją gra Światosław Richter.

http://www.youtube.com/watch?v=vVyhxOvuSJg

http://www.youtube.com/watch?v=3f9Hq34L8Ag&feature=related


http://www.youtube.com/watch?v=kCyE0V-Ho5E&feature=related

Dziękuję Meliso, to że polubiłaś Schuberta dało mi odwagę do założenia tego wątku :)

Cóż, przychodzi czas, kiedy za jakąś (lub czyjąś) przyczyną odkrywamy dla siebie rzeczy nieodkryte dotychczas.  Za Twoją Teresko przyczyną, dzięki  Twoim opowieściom i umiejętnie wybieranym utworom zaczynam powoli poznawać te nieznane mi wcześniej obszary muzyki.
Jeszcze kilka lat temu nie dałabym się namówić tak łatwo . Właśnie przez tę nostalgię.Zaprzestałam na długo słuchania nawet Chopina czy Beethovena. Wyłącznie Mozart ( i może jeszcze Bach)  nie wpędzał mnie w mroczne nastroje. Ostatnio wracają dawne upodobania . Wróciłam np. do słuchania Chopina . Także Schubert , kilka lat temu byłby  zupełnie wykluczony ,zaintrygował mnie  i wiele sobie obiecuję po tej ,,znajomości".
Myślę, że jeszcze nie raz nas tu zaskoczysz i oczarujesz , bo pewnie masz w zanadrzu wiele historii i utworów swojego ukochanego kompozytora, którymi , jeżeli zechcesz, podzielisz się z nami.

I oto budujemy na naszym forum poczet największych muzycznych twórców wszech czasów...

Kempff - nie można piękniej, trafniej opisać sonat Schuberta, apoteozy romantycznej wrażliwości i śpiewności. Jest w nich - można by rzec - coś z pieśniowości - pieśniowa, liryczna melodyjność; zdaje się, że twórca-narrator opowiada nam dźwiękami jakąś romantyczną historię. Schubert pięknie operuje kontrastami, różnicuje intensywność brzmienia, nastroje... :) I w ten sposób - kreuje świat, który wznosi się ku niebieskiej doskonałości, świat magiczny, świat najgłębszego muzycznego wtajemniczenia!

Ostatnia sonata - oto cudny przykład wielkiej dźwiękowej ekspresji młodego Franza w przeddzień śmierci, tak niesprawiedliwie przedwczesnej... Metafizyczna moim zdaniem - sonata B-dur D 960 (A. Brendel)
Molto moderato - tchnie jakimś niebiańskim spokojem, wpada w medytacyjny nastrój, choć czasem Schubert go burzy http://www.youtube.com/watch?v=BkH0cPzg-IU
Andante sostenuto - harmonicznie, modulacyjnie tak bardzo zaawansowane  http://www.youtube.com/watch?v=fieLpth3PMAej

A tytuł wątku nasuwa bardzo Wędrowca w muzykę zaklętego - Wandererfantasie D 760. Genialna to fantazja, fuga, wariacje, rondo, forma sonatowa w jednym. Młodziutki-wielki twórca uwielbiał wędrować - a to u boku Pięknej Młynarki, najchętniej zimową porą (Winterreise). :)

Pięknie piszesz Mozarcie, nic dodać nic ująć.
Już chyba wstawiałam ten link, ale jest b. ciekawy, otóż to porównanie początków tej wielkiej
sonaty w wykonaniu kilku pianistów

http://www.youtube.com/watch?v=V9LgXaamxgY&playnext=1&list=PL0C33F39678A330A4

dla mnie zdecydowanie Richter :)

Czy ktoś wie, GDZIE Brendel gra?

A posłuchaj do końca skarbie to się dowiesz ;D :D ;) :) ;D

Początek i końcówka dzieła - zdecydowanie najlepsza w wykonaniu Marii Judiny (od 3:25).. :) Przepraszam..takie pytanie Teresko, czy ten Brendel również jakieś dzieła skomponował, czy poświęcił się jedynie (czy też aż) wykonawstwu utworów Schuberta, bądź innych twórców ??  :) ;)

Bede odwazny.

Wole Schuberta od Chopina.

Slyszalem, ze Brendel zakonczyl kariere koncertujacego pianisty, ale nie jest pewny na 100%

Będę odważna.
Zaczynam słuchać Schuberta.

A dokładnie - zaczęłam, w większych ilościach, wczoraj.
I, podobnie jak w październiku z Chopinem, nie mogę przestać.

hmm... Bartusie i Beatko, a czemu aktem odwagi deklarujecie swoje upodobania? (nic w nich zdrożnego!  :) )

Wyraziłam się mało precyzyjnie, chodziło mi o miejsce w którym Brendel grał sonatę, zdaje się, że jakiś kościół, choć nie mam pewności. Na początku kamera "omiata" tak niesamowite wnętrze, ze zapragnęłam w nim się kiedyś znaleźć.

http://www.youtube.com/watch?v=BkH0cPzg-IU&NR=1

Choć posłuchać Brendela na żywo - to także musi być przeżycie, któremu poddałabym się z chęcią.

Januszu, wytłumaczę się kiedy indziej :) Byłby to elaborat, na dodatek bardzo osobisty, a tu nie czas i miejsce.

Beatko to wnętrze to tzw "Great Hall" Towarzystwa Middle Temple, to rodzaj szkoły dla
prawników. Mieści się w Londynie w dawnej siedzibie Zakonu Templariuszy, dlatego może jest
tak fascynujące (czytałaś "Królów przeklętych"??)
Koziołku co do Brendla to nie słyszałam aby coś komponował, ale jest autorem tomików poezji i
esejów o muzyce. Rzeczywiście jak pisze Bartus zakończył już karierę. W tym roku obchodził
swoje 80-te urodziny.Jak chcesz poczytać o nim więcej to polecam książkę Janusz Łętowskiego
"Galeria portretów muzycznych" :)

Dzięki :) Chyba pora wybrać się ponownie na Wyspy  ;D
Królów nie czytałam, a powinnam? Rzeknij słowo, a przeczytam.

Brendel już nie koncertuje, jedynie WYKŁADA:

http://www.alfredbrendel.com/concerts.php

Zdaje się, ze faktycznie jest wartym zagłębienia się w jego życiorys i twórczość człowiekiem.

Wycofuję się, Królowie przeklęci to SIEDEM tomów, wolę Filary ziemi i kontynuację, tę przeczytałam dwukrotnie.

Beatko, przeczytaj bezwzględnie!!! Zaręczam Ci, jak skończysz ostatni tom, będziesz żałować, że to już koniec i więcej nie ma. Ja czytałam co najmniej cztery razy... Filary ziemi też są wspaniałe, ostatnio obejrzałam serial, świetny, ale to jednak nie książka. Podobny nastrój Wywołała we mnie Katedra w Barcelonie, jeśli nie czytałaś, gorąco polecam. :)

Potrzebujemy nowego wątku, książkowego, bezwzględnie, ile można z wizytą u Franza.

Dzięki za info Teresko (trzeba będzie sięgnąć po tą pozycję..)

Tereniu, zdaje się (choć mogę się mylić) że twórczość Schuberta nie jest chyba u nas zbytnio znana..Przyznam, że sam (tylko proszę nie śmiej się) jeszcze kilka lat temu myślałem że to Francuz.. :D, a przecież był to bardzo płodny artysta - w trakcie swojego krótkiego życia skomponował blisko 1000 utworów..Tylko w trakcie 3 lat (1814-16) napisał 4 symfonie, 4 msze, 3 kwartety smyczkowe, kilka dzieł scenicznych..i ponad 300 pieśni (z ogólnej liczby ponad 600-set) Tak więc jak wyraził się Janusz Gajos w jednym ze swoich skeczy - "..to rzeczywiście trzeba mieć żelazową wolę żeby tyle tych kawałków wykombinować".. :)

Ogólnie jednak, był to artysta zupełnie niedoceniony za życia - zastanawiające jest również, że mieszkając wraz z Beethovenem w tym samym mieście, mimo bezgranicznego podziwu jaki żywił Schubert dla starszego kolegi, wydaje się że nigdy się nie spotkali - tak jakby istniały dwa zupełnie inne światy artystyczne..ten oficjalny pełen blichtru i ten drugi "podziemny" w którym niestety egzystował Schubert..

p.s. Tereniu..już teraz rozumiem o co chodzi z tym Twoim nickiem - to zdaje się młodzieńcza miłość Franciszka..?? :) Jesli możesz, opowiedz coś proszę - o tej ogólnie mało znanej historii miłosnej..

Schubert - sonata "Arpeggione" na altówkę i fortepian - przepiękna melodia 1 tematu grana na obu instrumentach..
http://www.youtube.com/watch?v=rSjeHGysdpM
http://www.youtube.com/watch?v=0it4C1ItCuk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=VQGQxy_hqHg&feature=related

Nie wiem Koziołku, czy nieznany, choć może jest w tym coś.Schubert napisał wiele pieśni,
ale wykonywane w innym języku niż niemiecki nie nadają się do słuchania.
Znowu sonaty, niby proste ale bardzo trudne jeśli chodzi o interpretację.
Słuchałam kiedyś transmisji z Dusznik. Sonatę G-dur grała pewna pani profesor i było to wykonanie koszmarne.
Chyba najpopularniejsza jest jego kameralistyka no i symfonie.
Jeśli chodzi o Teresę Grob to byli sąsiadami, Schubert zwierzając się kiedyś przyjacielowi ze swej miłości, ładnie o niej
powiedział "..nie była nawet ładna, na twarzy miała ślady po ospie, ale była dobra, serdecznie dobra.."
W jego pierwszej mszy śpiewała solo, podobno bardzo pięknie.Ale wyszła za mąż za mistrza piekarskiego,
cóż zawód pewniejszy niż kompozytor >:(

Wczoraj było dużo i raczej smutnie, więc dzisiaj weselej.
Schubert był autorem takiej formy muzycznej jak moment musicalczyli chwila muzyczna, chwila muzykowania.
Po nim moment musicaux pisał Rachmaninow , ale jak pisze Jerzy Waldorff "były odmienne w nastroju, jak różny był
pogodny w życiu wiedeńczyk od chmurnego Rosjanina."
Dalej Waldorff pisze:
"Właśnie tak musiało być; Schubert oczekiwał kogoś, może z kimś miłym miał sie udać na spacer po pracy.
Zamknął wieko fortepianu, zapisany tego ranka papier nutowy odłożył na bok i czekał.
Ale przyjaciel spóźniał sie, więc Schubert ponownie otworzył fortepian i korzystając z chwili, z którą nie wiadomo było, co robić, ot tak pomuzykował sobie..I oto powstał śliczny Moment musical f-moll"

http://www.youtube.com/watch?v=MS0Hzy4LMmE&feature=related

Oh! Jak ja kocham tę melodię!!! Nie wiedzialam, że tak się nazywa!!! Muszę przyznać, że czym więcej słucham Szuberta, tym więcej odnajduję znanych mi i bardzo lubianych utworów. ;D

Schubert rzadko opuszczał Wiedeń. Czasem gdy pozwalały mu na to finanse lub bywał przez
kogoś zapraszany spędzał lato w uzdrowiskowych miastach Austrii.
Dwukrotnie był na Węgrzech w Zelesz letniej posiadłości książąt Esterhazy, jako nauczyciel
muzyki dwóch księżniczek.
Legenda mówi o miłości Schuberta do księżniczki Karoliny, nic jednak pewnego o tym nie
wiadomo. Pewne jest natomiast to że bardzo się tam nudził. Pisze z Zelesz "siedzę teraz sam, zagrzebany na węgierskiej wsi, gdzie niestety pozwoliłem się zwabić po raz wtóry, nie mając wokół siebie ani jednej osoby, z którą mógłbym
zamienić choć jedno sensowne słowo".
Ale m.in dla księżniczek stworzył swoje arcydzieła, utwory na 4 ręce.Ja nie znam utworów piękniejszych
w tym gatunku (może oprócz mozartowskiej sonaty d-dur).Zawsze też żałowałam, że Schubert nie uczył
jakiś polskich księżniczek bo zamiast na węgierskie zadupie jezdziłby na polskie a może by powstało
takie coś tak ładnego jak to Divertissment a la Hongroise na 4 ręce:

http://www.youtube.com/watch?v=ajBPNEf_3xM

A na dobranoc to piękne andante (na 4 ręce)

http://www.youtube.com/watch?v=eT7gamOaBMw&feature=mfu_in_order&list=UL

Teresko, ten przedostatni - silny, dynamiczny utwór...miejscami jakby nieco w beethovenowskim (może ??) klimacie.. ;) (lub jeszcze któregoś innego, tylko tak właśnie zastanawiam się którego..) Chyba..po prostu Schuberta.. :)

Może Ci się kojarzy z utworami Liszta lub Brahmsa bo oni też wykorzystywali motywy
węgierskie. Ale Franz był pierwszy.To Divertissment bardzo lubił Chopin i chętnie grywał je
ze swoimi arystokratycznymi uczennicami.

Druga z ostatnich trzech wielkich sonat: 20 A-dur D 959

http://www.youtube.com/watch?v=Ux4g5ajTNWE&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=Il6-lZYDpqY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=SCRM4OeQzxA&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=6TXIBCNqIUw&feature=related


Ostatnią część już tu polecałam (Ola odnalazła ją w filmie "Gusta i guściki" a ja w serialu "Skrzydła"
ale proszę zwróćcie uwagę na część drugą Andantino. Forma pieśni a-b-a, ale drugie powtórzenie
zupełnie inne. Melodia naprawdę niebiańska. A Grigorij Sokołow gra ją tak, że ze mnie robi się
mokra plama :)

http://www.youtube.com/watch?v=xkXYbVDVyB0

Scenka z życia Schuberta w wyobraźni autorów filmu Notturno

http://www.youtube.com/watch?v=7DQWOs250v8

Słynny marsz wojskowy Schuberta . Ode mnie dla miłego Koziołka :)

http://www.youtube.com/watch?v=76OduDVzjhw&feature=related

"Podróż zimowa" Schuberta na lirze korbowej jutro w Filharmonii Dwójki o 19.00, retransmisja ze Studia im. W. Lutosławskiego.

http://www.polskieradio.pl/8/688/Artykul/329089,Schubert-na-lirze-korbowej-posluchaj-w-Dwojce-w-piatek-o-1900

Dzięki Tereniu - piękny marsz..a to z kolei ode mnie dla Ciebie :)

http://www.youtube.com/watch?v=vtREsNAmX30&feature=related

Co do linku z "Notturno"...Franciszek obserwator :D ( było do przewidzenia co go najbardziej zainteresuje.. ;))

Skoro węgierskie Divertissment grywał Chopin, to świadczy to najlepiej o tym, źe jest ono arcydziełem. Tu - skromne, skupione, kontemplacyjne,  tam - romantycznie namiętne; arcydzieło inwencji młodego geniusza.

Sonatę D 959 sam chciałem w tym wątku umieścić. :) Niezwykłe dzieło, wielkie pod każdym względem.

To jeszcze, pozwól Teresko umieścić tu fragment z Sonaty c-moll D 958, kolejnej z serii Ostatnich Wielkich. Finał, cały czas budujący napięcie - coś jakby tarantela - swym galopującym tempem nasuwa mi zawsze wspomnienie Presta z III Sonaty Chopina. Ujęcie Schubertowskie to arcydzieło wrażliwości.
http://www.youtube.com/watch?v=29uSMNMhJSo

Pewien człowiek przeżył zawód miłosny(.. dziewczę mówiło o miłości, o małżeństwie matka jej..) odrzucony wyrusza w podróż i myśli tylko o swej ukochanej:

Drogowskazy rąk skinieniem,
Mówią: tam do miasta dąż!
A ja błądzę niestrudzenie
I spokoju szukam wciąż.

Nie interesuje go teraźniejszość ani przyszłość:

W śniegu daremnie szukam śladów
Jej stóp maleńkich, lekkich stąpnięć
Gdzie mym ramieniem opasana
Brodziła przez zielone łąki

Chciałby aby nawet jego łzy do niej dotarły:

Zmartwiałe serce zimnem skute,
W nim obraz jej zastygły w kamień
Jeśliby kiedyś chciało stopnieć-
Z obrazu nic nie pozostanie.

Och łzy wy moje, łzy daremne
Czy chłodu już nie macie dosyć
Że zastygacie w igły lodu
Zimniejsze od porannej rosy?

Pozostaje jednak jakaś pociecha, która stopniowo przemienia się w pewność:

Nie ważne dziś, czy znajdę wyjście,
Wszak tysiąc jest sposobów.
Każda rzeka dosięga morza.
Każde cierpienie grobu.

Cykl pieśni Winterreise Schuberta kończy przejmująca pieśń Lirnik

Lirnik
Na obrzeżu wioski
lirnik przyszedł grać –
sztywnymi palcami
kręci jak go stać.
Boso, wprost na lodzie
kiwa się i drży,
a na talerzyku
nigdy nie ma nic.
nikt go nie chce słuchać,
nie spojrzy nań nikt,
wokół tylko warczą
na starego psy.
Godzi się by wszystko
było jak być ma;
kręci ciągle korbą
a lira wciąż gra.
O przedziwny starcze,
dasz ze sobą iść?
czy zechcesz na lirze
grać do pieśni mi?

Słowa pieśni z cyklu "Podróż zimowa"
tłum. Krystyna Jackowska-Pociejowa

http://www.youtube.com/watch?v=ZTu_Jreo1SQ&feature=related

Dziś w Dwójce o 19.00

No cóż, mimo mojej miłości do Schuberta wytrzymałam tylko do połowy.
Za bardzo skojarzyło mi się to z maszynką do borowania zębów, i to taką starego typu
wolnoobrotową.

Lipa (jedna z ulubionych pieśni Hansa Castorpa)


 U wrót, gdzie chłodna studnia
i starej lipy cień,
w upalne popołudnia
niejeden śniłem sen.

Niejedno czułe słowo
w lipowym ciąłem pniu;
i tęsknię wciąż na nowo
do cienia i do snu.

Dziś idę w pustkę zimy,
w zawieję, mróz i mrok;
z oczyma zapadniętymi
potykam się co krok.

A w dali wiecznie słyszę
szumiącą zieleń słów:
Wróć do mnie, w moją ciszę,
w pogodę dawnych snów.

Kąśliwy wiatr zimowy
przenika mnie jak nóż,
porywa czapkę z głowy –
lecz nie zawrócę już.

I brzmi od godzin wielu
zielone echo słów:
Wróć do mnie przyjacielu,
do ciszy dawnych snów.



http://www.youtube.com/watch?v=zC7gEVSgf9k

Ale lipa.?.

Nie rozumiem???

bartusie, co Ciebie tak udrzewiło? prośba o konkrety...

Zwykla gra slow. Bez znaczenia. Tak tylko, zeby cos palnac.

Oczywiscie ta lipa, to nie lipa

Udrzewiło, dobre Janusz ;D ;D ;D

Czyzby moja drewniana dusza tak Ciebie rozsmieszyla?

Nigdy Bartusie , kocham drzewa :)





O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,




W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.



Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,

Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.



Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!

 ;D :D :D..no normalnie bez Bartusa nie wyobrażam sobie tego forum.. :)

już to kiedyś napisałam :)
podtrzymuję, uwielbiam bartusowe wpisy, są jedyne w swoim rodzaju, jak i Bartus w całokształcie

Podprowadziłaś mi wierszyk, Agnieszko, mój ci on :)  Ukochany "kawałek" Staffa.

"Udrzewiło" niniejszym podkradam Januszowi i wprowadzam do obiegu, jedno z fajniejszych słów, jakie ostatnio słyszałam  ;D

Jako żem starsza pokochałam ten wiersz Staffa Pierwsza, może i Bartus go polubi jak ja jego

Skaldowie kiedyś śpiewali: ludzie zejście z drogi bo listonosz jedzie.... i potem Kapelusz przed poczta zdejm..
Tak niewiele się zmieniło:


Jedzie poczta, jedzie, trąbka gra.
Lecz skąd wzruszenie i radość ma,
O serce me?

Wszak wiesz, że list nie przyjdzie dziś,
Więc po co marzysz, po co śnisz,
O serce me?

Choć poczta jedzie z tamtych stron,
Tam myśl się rwie, gdzie miłej dom,
O serce me!

Czy wiesz, jak tam jej płynie czas,
I czy mnie wspomni choćby raz,

O serce me?


http://www.youtube.com/watch?v=CicGviCU6iA&feature=related

20. Drogowskaz (Der Wegweiser)

Czemu zbaczam z prostej drogi,
Co bez kresu wiedzie w dal?
Czemu szukam krętych ścieżyn
Pośród krytych śniegiem pól?

Wszak ma dusza niesplamiona,
Bym się wciąż przed ludźmi krył,
Skądże więc ta myśl szalona,
Bym samotnie ciągle żył?

http://www.youtube.com/watch?v=KCodERikAqA&feature=related

Drogowskazy nas prowadzą,
Do przeróżnych stolic bram,
Lecz mi ludzie w drodze wadzą,
Bez spoczynku błądzę sam.

Tuż przede mną wiedzie droga,
Której cel odgadnie któż?
Kto raz po niej stąpił krokiem,
Nie powrócił nigdy już.

http://www.youtube.com/watch?v=5gkOOGYnNlc&feature=related

11. Sen o wiośnie (Frühlingstraum)

Sen miałem o barwnych kwiatach,
O błysku srebrzących się ros,
O bujnych, zielonych łąkach,
O ptakach cieszących się w głos.

I nagle sen się przerwał,
Bo właśnie zapiał kur;
Na dachu kruk zakrzyczał
W noc zimną i ciemną od chmur.

Lecz któż to znów na szybach,
Zielony maluje liść?
To śmieszne śnić o zieleni,
Gdy z drzew zwisa szronu kiść.

O pięknej dziewczynie śniłem,
O rzęsach spuszczonych w dół,
O sercach, pocałunkach,
Bez przerwy sen się snuł.

Wtem znowu kogut zapiał,
I znowu przerwał się sen;
I myślę, patrząc w ciemność,
Co niesie mi młody dzień.

Zamykam oczy, marzę,
Krew szumi, braknie tchu.
Czy prędko wzejdzie ta zieleń?
Czy wróci ta miłość ze snu?

Błogie
marzenia senne
w strofy ułożone
wyśpiewane
śliczną melodią
i głosem.

Piękne, piękne, piękne...

W lutym w liście do wydawców, w którym Schubert proponując swoje impromtus, pieśni i inne
drobne utwory pisze:
..jest to lista moich ukończonych kompozycji z wyjątkiem 3 oper, jednej mszy i jednej symfonii.
Te ostatnie utwory wymieniam dlatego tylko, aby bliżej uzmysłowić Panom moje dążenie do największych celów w sztuce.
Nie wiadomo, o której symfonii Schubert pisze. Istnieją wzmianki w listach przyjaciół, że Schubert będąc
na wakacjach w Gmunden pracował nad jakąś symfonią. Niektórzy muzykolodzy sądzą , że owa symfonia zw.
Symfonią Gmunden-Gastein zagineła. Inni natomiast uważają, że zaczał pisać wówczas symfonię C-dur która
dokończył dopiero w 1828 roku. I jeśli przyjmiemy, że owa zaginiona symfonia istniała to:
byłaby Symfonią 7, Niedokończona 8, w Wielka 9.
Gdyby nie to Niedokończona jest 7 a Wielka to 8.
Schubert swojej największej symfonii, nie usłyszał nigdy.
Wiedeńskie Towarzystwo Przyjaciół Muzyki odmówiło wykonania jej, twierdząć, że jest za
trudna i za bardzo napuszona.
Dopiero Feliks Mendelssohn wykonał ją w Lipsku 21 marca 1839 roku.
A przecież to orkiestrowe arcydzieło, potężne, monumentalne ale i bardzo wiedeńskie.

Symfonia C-dur "Wielka"

Cz.1
http://www.youtube.com/watch?v=OKcPgx8c1Fg&feature=fvwrel
http://www.youtube.com/watch?v=g44kzRB9jLM&feature=related

Cz.2
http://www.youtube.com/watch?v=g44kzRB9jLM&feature=related

Dziękuję za wyjaśnienie . Nie mogłam się połapać w tej numeracji :P

Bardzo podoba mi się temat  II  części ( zagrany początkowo  przez obój)  a właściwie cała II część.

http://www.youtube.com/watch?v=81Cy1UD0jZ4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=2oCu7xglc5Y

Grosse Sinfonie... Monumentalne arcydzieło wielkiej inwencji, o niespotykanym zagęszczeniu muzycznych pomysłów. Za trudna dla słuchaczy - nawet w "beethovenowskich" czasach...

W następnym tygodniu w Dwójce - w wykonaniu S. Rattle'a i Berliner Philharmoniker. :)

Jeszcze jedno za trudne dla słuchaczy arcydzieło.
Z początkiem grudnia Schubert skomponował część kwartetu smyczkowego c-moll
Quartettsatz.
To przełom w muzyce. Tu po raz pierwszy forma utworu została podporządkowana emocji, uczuciu i tak już
będzie aż do Mahlera.
Alfred Einstein pisze "nie ma tu zwykłej repryzy zamiast niej początek części pojawia się ponownie, jak gdyby w celu zniweczenia pełnej uniesienia ekstazy i stłumienia jej blasku".
Gwałtowne uczucia które tu wyraził kompozytor starałam się oddać kolorem i symbolami.
A czy mi się udało, to Wy ocenicie :-[ ???

http://www.youtube.com/watch?v=v5yKV3_CCQY

Dobre Tereniu..udało Ci się :) najlepsze jest to z muchomorem, ale z tym nożem w "pikawce" to chyba jednak nazbyt drastyczne.. :) ;)

Agnieszko, nie idź jutro na 9.00, rób filmy  ;D Trochę mnie zatkało, powiem szczerze, chciałabym zobaczyć efekt Twojego działania przy użyciu profesjonalnych środków technicznych. Przy jeszcze dokładniejszym zgraniu obrazu z muzyką.

A co do Quartettsatz Schuberta, to z zaskoczeniem informuję, że to bardzo ale to bardzo MOJA muzyka, aż dziw, bo nie fortepianowa. Może ze względu na to, że "forma utworu została podporządkowana emocji, uczuciu" a może ze względu na mój aktualny stan ducha?
Może udałaby się transkrypcja na fortepian  ;)  A może poszli do lasu?

Dzięki Koziołku, dzięki Beatko a wiesz nawet miałam zamiar zadedykować ten klip
tym, którzy wywalili mnie z pracy, bo dzięki nim robię co lubię :D

Lubię skrzypce , zaliczyłam asystę przy nauce córuni :P. Lubię kwartety Haydna, polubię i Schuberta.  Ostatni  slajd  - genialna pointa . TeresoG. - jesteś wielka   :)

Brawo, brawo, Teresko. Wybrałaś piękny utwór Schuberta i według mnie świetnie zgrałaś muzykę z obrazem. Grafiki są bardzo trafione, dzięki nim ukazujesz całą paletę barw, emocji tkwiących w tym kameralnym arcydziele. Z jednej strony krwistoczerwone róże, wyrażające najszlachetniejsze piękno i dramat uczuć (choć oczywiście najcudniejszy jest muchomor :)), z drugiej - las i rozkwiecona łąka - które tak jak muzyka oddaje melancholię, romantyczne, namiętne rozmarzenie. Ja nawet dla tego noża potrafię znaleźć uzasadnienie. Bo przecież faktem jest, że Quartettsatz to muzyka w najwyższym stopniu osobista, bardzo emocjonalna i tragiczna, przy tym uderzająca swą wielką ekspresją i jak napisała Tereska - nowatorska, bo dzieło w całości ma oddawać stan ducha twórcy. Zdaje się, że w tym czasie (koło 1820 r.) kompozytor przechodził jakby kryzys artystycznej tożsamości, a ten niedokończony 12. Kwartet daje temu wyraz. I szkoda, że nie możemy usłyszeć pozostałych 3 części (choć są szkice pierwszych taktów Andante?). Z drugiej strony - dzięki temu "wyalienowaniu" Allegro, dla mnie bardzo appasionato, brzmi tak efektownie. Zresztą to, co dusza artysty może wyrazić - zostało TU, w tych niecałych 10 minutach, wyrażone.

Finałowe slajdy są świetne, Quartettsatz kreśli przecież jasno drogę do wielkiego kwartetu-apogeum "Der Tod und das Mädchen" d-moll. Ona w uniesieniu spoglądająca w dal, czaszka i róże wokół - kierują moje myśli ku temu dziełu.

Dzięki, za miłe słowa, rzeczywiście istnieje andante do tego kwartetu, jest nawet na płycie
Kwartetu Artemis razem z Kwintetem C-dur, bardzo piękna muzyka choć słyszałam
ją tylko raz w radio.Może ktoś kiedyś wrzuci na YT?
A ja Melisko nie znam zupełnie kameralistyki Haydna, więc podrzucaj nam ją.
Do zwierzątek dołączam scherzo z Kwintetu "Pstrąg", bo już i lato blisko :)

http://www.youtube.com/watch?v=lcFVSn5G0Zk&playnext=1&list=PL7DB9E1A4DA3F683B

Z tym latem , to Cię Tereniu trochę poniosło  ;D

Nooo, może trochę ale tak się rozsłuchałam, że jeszcze temat z wariacjami..

http://www.youtube.com/watch?v=wlxVTpEyMEw&feature=autoplay&list=PL7DB9E1A4DA3F683B&index=6&playnext=2

Nigdy nie słuchałam tego kwintetu . Słyszałam  tylko pieśń Pstrąg.  Piękne wykonanie, bardzo pogodny, piękny utwór, nawet nastrój mi się (nieco) poprawił ;)

Agnieszko, mnie jako dość łagodnemu stworzeniu najbardziej podobały się te piękne deszczowe zdjęcia (ach, te bzy w deszczu :)).
Ale fakt, wszystkie te czerwienie mają w sobie wielki ładunek emocjonalny:) Świetnie się słucha - dlaczego to się wydawało za trudne??

A Wielka Symfonia C-dur w wykonaniu Berlińczyków w Dwójce już w poniedziałek o 19:00. Razem z Symfonią Es-dur Haydna. Może posłuchamy?

Ach Asiu, zrozumiałaś, pewnie , że posłuchamy :)

W Twoim przypadku, Agnieszko, zdaję sobie sprawę, że to pytanie czysto retoryczne :D Ale być może kogoś będzie można jeszcze zachęcić:) A u mnie w FP pierwszego kwietnia - Msza G-dur
http://www.youtube.com/watch?v=8au7YsgTdbY&playnext=1&list=PL2E23E4BC6A03FDBE

No oczywiście! To tak naturalne, że nawet nie trzeba potwierdzać! ;D

Mam nadzieję, że słuchaliście koncertu. Był świetny, co za wspaniała orkiestra.
Symfonia Wielka, była majestatyczna ale też ile w niej cudownych szczególów. Ale teraz chciałam o innym dziele.


Kwartet d-moll „Śmierc i dzieczyna „ to kolejne wielkie dzieło Schuberta , dzieło o ogromnej głębi i sile wyrazu.
Schubert musiał chyba często myśleć o śmierci, zresztą w jego czasach była bliższa ludziom niż obecnie. Dość powiedziec że z trzynaściorga jego rodzeństwa tylko dwóch braci i siostra dożyli do pełnoletności.
Także choroba , wówczas nieuleczalna prowadziła (o czym Schubert musiał wiedzieć) często do obłędu a zwykle do przedwczesnej śmierci..
Ale słuchając tego kwartetu ma się wrażenie, że kochający życie Schubert potrafił przezwyciężyć złe myśli znajdując jak pisze T.Marek ‘swoją prawdę i swój spokój”
Druga część utworu to pięć wariacji na temat napisanej przez Schuberta pieśni „Śmierć i dziewczyna” skomponowanej
przez siebie parę lat wcześniej. To dialog młodej dziewczyny ze śmiercią:

Dziewczyna:
Obok, ach obok
Przejdź, szkielecie dziki!
Jestem jeszcze młoda, mój kochany, idź
I nie dotykaj mnie.

Śmierć:
Daj swą dłoń, piękna i delikatna postaci.
Jestem przyjacielem, nie przychodzę karać.
Bądź dobrej myśli! Nie jestem dziki,
W ramionach mych błogo będziesz spać.

Tu w wykonaniu Fishera-Dieskau wyjątkowo akompaniującemu swojej żonie Julii Varady
http://www.youtube.com/watch?v=DgvM0g4fGBE

II część kwartetu d-moll Andante con moto i moje obrazkowe wariacje na temat tych wariacji :)

http://www.youtube.com/watch?v=DX6bs42N7KQ

Kochani, w końcu słuchaliśmy najlepszej orkiestry świata (The Guardian, ranking 2010). :)

Teresko, napisz proszę coś (kiedyś) o kwintecie C-dur, tak bardzo inspirowanym Mozartem (oraz Beethovenem). :D

I to się słyszy  :) Haydn zresztą też był piękny. Tylko ten lotos jakoś nie bardzo chciał mi rozkwitnąć :(  Ha, kto wie, może za dwieście lat
ktoś z kolei powie słuchając Hosokawy: "Jaka ta dawna muzyka była piękna, nie to co dziś"  :D

Dla mnie zadziwiające jest
jak wielką lawinę wszelkiej twórczości
zainspirował temat
Śmierć i dziewczyna.

Z tych starych filmów niestety najgorszy jest ten o Schubercie, Marta Eggerth jako księżniczka
Karolina Esterhazy a jeśli chodzi o Schuberta to niestety nie znam człowieka.

http://www.youtube.com/watch?v=QuaGuwrwGtY&feature=related

Mozart tu już wspominał o tym utworze WandererFantasie nazwanym tak od pieśni Wędrowiec,
której melodię Schubert tu wykorzystał, choć dosłownie cytuje ją tylko w części drugiej.
Jednak motywy tej pieśni przewijają się i organizują rytmicznie cały utwór.
Podobno było to inspiracją dla sonaty h-moll Lista. Oba utwory gra się bez przerw, wymagają także
wielkich umiejętności od pianisty. Schubert nie był (jak Mozart czy Beethoven) wirtuozem ale grał
na fortepianie bardzo biegle, ale grając ten utwór podobno utykał w połowie. W części ostatniej zwróćcie uwagę na
wspaniałe fugato.

http://www.youtube.com/watch?v=4WmABGMV3tw

http://www.youtube.com/watch?v=octMIGYn5kc

http://www.youtube.com/watch?v=10qxkVL4e08&feature=related

Jeszcze jedna sonata fortepianowa G-dur. Wymaga ona od słuchacza wielkiego skupienia i
naprawdę świadomego słuchania.
Słuchana byle jak na pewno sprawi wrażenie nudnej. Ale kiedy zdamy sobie sprawę, że to
wędrówka w której ważny jest każdy krok, nagle staje się coś przedziwnego. Czas zaczyna
inaczej płynąć a my znajdujemy się naglę w innym świecie. Mnie to przypomina trochę mantrę w
której powtarza się wciąż te same słowa aby wejrzeć w siebie i w wszechświat.
Bardzo chciałabym być na koncercie Richtera z którego wrzucam tu linki.
Jak zwykle u tego pianisty przyćmione światła na sali, żeby słuchacza nic nie rozpraszało nawet twarz artysty czy
dłonie na fortepianie. Richter gra tę część (1) niezwykle wolno, dlatego aż trzy linki do tej pierwszej części.
Elisabeth Schwartzkopf powiedziała kiedyś Slawa (Richter) to człowiek z innego świata.I ta sonata jest z innego świata.

http://www.youtube.com/watch?v=xX4NH7yHFKI

http://www.youtube.com/watch?v=lkZxAhhIEnU&feature=mfu_in_order&list=UL

http://www.youtube.com/watch?v=K8lGaA1IAeQ&feature=related

A to to cudo którego nie wysłuchaliśmy wczoraj..

http://www.youtube.com/watch?v=p2KV1l8ZmgQ&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=QfeMOpcR0jc&NR=1

Rzeczywiście cudo... to przykre, że tak Was potraktowali. Nie rozumiem takiego postepowania, dziwnego nawet w kategoriach czysto finansowych, nie tylko ogólnoludzkich, bo to chyba nie jest logiczne, że lepiej nic nie zarobić, niż odstąpić bilety po niskiej cenie:(

Kiedy szukałam na YT tego ślicznego schubertowskiego walczyka, który na bis
grał Geniuszas zauważyłam, że albo jest wykonywany przez młodych panistów a jeśli przez
bardziej doświadczonych to to bardzo serio.
Schuman powiedział, że walce Schuberta są jak małe kwiatki, ledwo wystawające ponad ziemią,
ale świeże i urocze.
A swoją drogą jakie cudowne musiały być te szubertiady, kiedy to Grzybek zasiadał do
fortepianu i grał swoim przyjaciołom do tańca.
Gra William Kapell

http://www.youtube.com/watch?v=-1v65jlMauI

Urocze . Z  niecierpliwością czekam na każdą następną Twoją piękną niespodziankę  . Jak nie lubię tańczyć, tak zatańczyłabym z którymś z  uczesttników takiego wieczoru  :)

Dzięki Eluniu, podobno Schubert nie tańczył nigdy, może pozwoliłby nam przewracać swoje nuty ;)

 ;D

Mój pierwszy eksperyment z miksowaniem audio.
Czy nie macie wrażenia że nietzeańska miłość do życia i schubertowska pogoda ducha
jakoś się razem uzupełniają??

http://www.youtube.com/watch?v=cRVue7h1B6Q

Wczorajszy bis, tzn. było tylko andante ale dobry pretekst do posłuchania całej
4 Symfonii "Tragicznej"

http://www.youtube.com/watch?v=Z_78SiDMaHU&feature=fvwrel

z pewnością Twoja aranżacja to potwierdziła, Tereniu.  Dobra robota. :)

Ciesze się Januszu, że zrozumiałeś bo już sie bałam, że tak mi się tylko wydaje. To przecież dwie
różne epoki.

Dziś Dzień Sobowtóra, a więc jedna z najbardziej wstrząsających pieśni Schuberta do wiersza
Heine'go. Długo szukałam w necie polskiego tłumaczenia. Bezskutecznie.
Chyba przeceniam czasem internet ::)

http://www.youtube.com/watch?v=emoXAG6-J78

Magnificat C-dur 18-letniego Schuberta

http://www.youtube.com/watch?v=O6szXw0vaHE

(http://www.classicalarchives.com/images/cpic/pic200/drz000/z017/z017535we6b.jpg)

Jakby ktoś miał ochotę, to wrzuciłam na swojego chomika 8 płytowy album Mitsuko z 13 sonatami Schuberta.Zapraszam.

(http://img.liczniki.org/20110425/Zimerman-1303746121.jpg)

Też na moim Chomiku od teraz

Muzyka chóralna, chyba mało obecnie popularna i znana.Schubert był w niej mistrzem.

Śpiew duchów nad wodami (Goethe)

Dusza człowieka
Jest jak woda;
Z nieba przybywa,
W niebo wstępuje,
Potem z powrotem
W ziemię iść musi
Wiecznie krążąc.(...)

Duszo człowieka,
Tak wodzie podobna!
Losie człowieka,
Co jesteś jak wiatr!



http://www.youtube.com/watch?v=a1UfJGorEc0

Tym razem nostalgiczny Goethe (tęsknota za młodościa i pierwsza miłościa)
I bardzo młody Schubert-jedna z wczesnych pieśni, ale jakimś cudem (geniuszu?)
jeszcze raz zrozumiał wielkiego poetę.

http://www.youtube.com/watch?v=SUbRZwUUdTU

Nie wiem, czy zwróciliście uwagę na stronie Ingolfa, na zapowiedź koncertu 21
listopada. W programie: Chopin, List i SCHUBERT :) :)
Czy może ktoś wybiera się tego dnia do Berlina???
Dołoże sie do benzyny ;D

Agnieszka, wszystkiego najlepszego, sto lat  :-* :-* :-*

Wszystkiego Najlepszego Agnieszko zwana Tereską - Hapi bersdejs tu Ju.. :-* :-* :-* :)

http://www.youtube.com/watch?v=glNjsOHiBYs

Agnieszko-Teresko, spóźnione najserdecznoczności. Wszystkiego dobrego :)

Dziękuję Moniko, pusto było bez Ciebie :-*

Dla szczęśliwych posiadaczy stacji tv Mezzo, dzisiejszy wieczór to wieczór schubertowski.
Najpierw film biograficzny o Dietrichu Fisher-Dieskau. Potem w jego wykonaniu "Piękna młynarka"
choć artysta ma tu chyba około 70-tki i może głos już nie ten co kiedyś, ale ta interpretacja..zachwycająca.
I tu naszła mnie taka refleksja o dokumentalnym filmie muzycznym(chodzi o muzykę klasyczną)
Wielką krzywdę zrobiła nam TVP przez całe dziesięciolecia nie nadając nam tego rodzaju filmów.A i teraz TVP Kultura
mogła by się bardziej postarać.
Bruno Monsaingeonktórego film dziś zobaczymy to najwybitniejszy reżyser tego gatunku.
Na pewno znają to nazwisko wszyscy wielbiciele Glenna Goulda, razem pracowali wiele lat.Ale i inne filmy tego
reżysera są świetne np."Enigma"biografia Światosława Richtera m.z.najwybitniejszy film o muzyce klasycznej
w ogóle czy film o Nadii Boulanger "Mademoiselle".
Trudno jest przedstawić, pokazać muzykę a muzykę klasyczną zwłaszcza.Film jest sztuką obrazu a co tu
mamy;siedzi facet, albo kilku facetów i gra sobie ;D
A BM jakoś potrafi, może dlatego, że sam jest muzykiem?

Teraz pracuje m.in z Piotrem Anderszewskim.

Codziennie przeglądam program TVP Kultura i niemal codziennie nachodzi mnie refleksja, że ten kanał ma jednak niewiele wspólnego z Kulturą przez duże K. Naprawdę, rzadko znajduję interesującą mnie pozycję, zwłaszcza w godzinach oglądalności - patrz cykl o Chopinie! :'(

Wracając do filmów o muzyce, we Viasat History idzie kilka serii m.in. o wielkich kompozytorach, o historii muzyki polifinicznej. Niemal godzinne odcinki są wielokrotnie powtarzane o różnych godzinach dnia i nocy!

Na temat Viasat History, ciągle piszę do mojej kablówki, kiedyś się w końcu mną zmęczą.
A w TVP Kultura np. ktoś tam uważa , że dobre filmy to tylko filmy radzieckie. Dlaczego??

 :D :D Jak zwykle (na szczęście!) mi na przekór o dzisiaj o 20:20 na TVP Kultura WIECZNA CALLAS Zefirellego!!!!!!!

Dodatek do dyskusji o milczeniu: "Ty jesteś ciszą" i to bez słów na wiolonczele i fortepian

http://www.youtube.com/watch?v=Nq-ec8KtUAE&feature=feedlik

Dzięki pewnemu miłemu chomikowi, dostałam namiary na świetne
wykonanie Kwintetu C-dur. Było to w zeszłym roku na Festiwalu w Zagrzebiu.
Można posłuchać na www.vimeo.com.

To schubertowskie trio znane jest jako adagio, bądź notturno. Niewiele wiadomo o tym utworze
Pewnie stanowił część jakiejś niedokończonej całości. Tu w wykonaniu tria Wanderer

http://www.youtube.com/watch?v=vUp117a8eFQ

Cud ekspresji... Piękna, pełna romantycznej namiętności muzyka, emocjonalnie niestała i bardzo bogata. Jak twórca zresztą.
Wg mnie - świetnie dobrałas grafiki, ot choćby w czasie smyczkowego pizzicata, na tle którego fortepian tajemniczo wyśpiewuje swoją frazę...

Franz, jak pięknie jest marzyć!  :)

W mojej głowie płomień zachwytu jeszcze nie zgasł, wciąż płonie. ;)

Masz rację Mozarcie, też lubię te smyczkowe pizzicata zwłaszcza te z Kwintetu C-dur.
A to taka mała miniaturka, walc napisany dla przyjaciela malarza Leopolda Kupelwiesera.
Manuskrypt przeleżał się w rodzinie L.K. aż do lat 40-tych XX wieku.
Chopin w związku z tym nie mógł go usłyszeć, ale może w czasie pobytu w Wiedniu słyszał inne
schubertowskie walce.I może trochę zainspirował się ich melancholią.

http://www.youtube.com/watch?v=ekDIgZ1ooRA

Usłyszałam niedawno o nowej wersji "Pięknej Młynarki" podobno znakomitej.
Ponieważ o wykonawcy też nic nie słyszałam, posłuchanie odłożyłam na jakiś czas, i
dopiero niedawno zaczełam .. zachwycające tyle powiem.
Pewien recenzent napisał, że to nalepsze tenorowe wykonanie Młynarki od czasów Fritza
Wunderlicha.
O wykonawcy napiszę wkrótce na wątku operowym. Tu tylko tyle, że jestem nim
zachwycona. Nazywa się Jonas Kaufmann Piękny głos, wspaniała interpretacja.
Nie odbierając niczego barytonom, osobiście "Piękną Młynarkę" wolę śpiewaną przez tenorów.
Schubert zreszta zadedykował  ten utwór pewnemu arystokracie baronowi von Schonsteinowi
dysponującemu pięknym tenorem.

Tu reklamówka tej płyty:

http://www.youtube.com/watch?v=cE3dECMlyGI

Troche spiewa nie czysto i zrywa frazy, ale ladny glos.
Moim faworytem jest bezprzecznie Werner Güra

http://www.youtube.com/watch?v=ezGI9VySkfk

Niczego takiego nie słysze, ale jesli Werner Gura jest Twoim faworytem to z pewnością zapoluje
na plyte.

a ja, Nieszko, zanim zaprezentujesz nam zapowiadaną nowalijkę - zapisuję się na jakąś najstarszą wersję młynareczki z Twoim komentarzem  :)

Pozwolisz Januszu, że przyłączę się do Twojej prośby. Bardzo zawsze czekam na Agnieszkowe informacje, komentarze, linki i prezentacje schubertowskie. Pieśni kiedyś należały do  form  najmniej przeze mnie lubianych . Teraz to się zmieniło. A u Schuberta  jakiż rozległy obszar poszukiwań ( i odkryć) . Dziękuję Agnieszko :)

Cieszę się, że polubiliście pieśni, mam nadzieję, że nie tylko Schuberta ale i inne.
Jest to rzeczywiście forma może trochę spychana na margines, bardzo niesłusznie.Dietrich Fischer-Dieskau w
filmie który parę dni temu polecałam, mówi że dla niego pieśń była czasem trudniejsza niż opera.
W operze,  spiewak kreuje jedną postać w pieśni czasem kilka. Na przykład w "Królu Olch" jest: narrator,
ojciec wiozący chorego syna, syn oraz wabiący z ciemności Król Olch i na te wszystkie interpretacje
wykonawca ma ok. 6 minut.
Zresztą czasem kompozytor potrafi w miniaturze zmieścić więcej treści niż w wielkiej symfonii.
Posłuchajcie jak Elisabeth Schwartzkopf śpiewa pieśń: Die junge nonne (Młoda zakonnica).
Rozterki serca młodej dziewczyny, za oknem szalejąca burza.. i znalezienie ukojenia i spokoju w wierze. A to wszystko
trwa niecałe 5 minut:

http://www.youtube.com/watch?v=TIFEavj7bq4

Metoda na polubienie pieśni jest prosta, trzeba przeprowadzić się do W-wy i oddać osobiście w ręce Tereni :) Wystarczy tylko dać się wyciągać na koncerty  ;D Wiem co mówię! Miałam taka niespodziankę z Wagnerem, że w życiu nie zapomnę, i zaczęłam z upodobaniem słuchać pieśni, jedną nawet na okrągło.

W hołdzie wielkiemu barytonowi. Dietrich Fischer-Dieskau obchodził 28.05 urodziny. ;)

Erlkonig - Król olch D 328, słuchaliśmy tej pieśni na forum nieraz, ale nigdy - za wiele.

W tym wykonaniu - 4 minuty niezwykle skondensowanych emocji. Arcydzieło, w którym muzyka i tekst stanowią jedność nierozerwalną. Powstało pod silnym wrażeniem poezji Goethego. Muzyka, znakomicie buduje napięcie, dramaturgię. Jak pisała Agnieszka - solista ma niezwykle trudne zadanie - jest narratorem, ojcem, synem, leśną zjawą... Schubert zabarwia głos ojca i dziecka indywidualnymi odcieniami. A najciekawsza jest muzyczną charakterystyka leśnego ducha - partia ta pełna jest ozdobników; słodki dźwięk i kusząca śpiewność trafić mają wprost do dziecięcego serca.

I w końcu kulminacja:
 "Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt;
 Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt!"
 Mein Vater, mein Vater, jetzt fasst er mich an!
 Erlkönig hat mir ein Leids getan!

Wielkie crescendo, ukazujace dramat umierającego dziecka - wytworu potęgi romantycznego czucia. A ostatni wers: "In seinen Armen das Kind ... war tot" zostaje wyśpiewany jakby w ciszy, w formie recytatywu, po czym następują 2 finalne akordy...
Czary zawładnęły światem.


Kto z wiatrem wśród nocy galopem tak gna?
To ojciec z dziecięciem jak cienie mkną dwa.
On czule je tuli i bieży przez błoń,
I serce przy sercu, i w dłoni ma dłoń.

"O czego się lękasz? do ojca się tul!"
"Czy, ojcze, nie widzisz, to elfów jest król,
Król elfów w koronie, patrz, jaki ma strój".
"- To mgły się tak włóczą, syneczku mój".

 "Pójdź, miła dziecino! Ach, o cóż ten płacz.
Zabawię się z tobą tak pięknie - o patrz!
I kwiaty nad wodą pokażę ci rad,
I matkę mą ujrzysz, i złoto jej szat".

"Mój ojcze, mój ojcze, czy słyszysz - o, tam,
Król elfów przyrzeka, pójdź, wszystko ci dam".
"Spokojnie, syneczku - to tylko wśród drzew
Suchymi listkami szeleści tylko wiew".

"Pójdź, chłopcze mój śliczny, przekonasz się sam,
Córeczki cię moje czekają u bram,
Córeczki, co w nocny korowód i krąg
Wkołyszą cię, wpląszą - mów, czegoś się zląkł?"

"Mój ojcze, mój ojcze, czy widzisz - o, tu
Córeczki królewskie przysiadły na mchu".
"Mój synku, mój syneczku, odegnaj sny złe,
To wierzby-staruchy szarzeją przez mgłę".

"O jakże mnie nęci uroczy twój kształt,
Pamiętaj - nie pójdziesz, to zadam ci gwałt".
"Mój ojcze, mój ojcze, już chwyta mnie król,
Król elfów, ach, ojcze, zadaje mi ból".

Przeraził się ojciec, już pędzi jak wichr,
A synek w ramionach to jęczał, to cichł,
Dopada do domu ostatkiem sił -
A w ojca ramionach syn martwy już był.


Pieśni Schubera znakomicie analizować z tekstem oryginalnym, tu np. - Goethego. Wtedy naprawdę widać i słychać tę niezwykłą syntezę słowa i dźwięku.

http://www.youtube.com/watch?v=5XP5RP6OEJI

i inne, bardzo ekspresyjne wykonanie J. Norman: http://www.youtube.com/watch?v=Iz5TV8LWbro

Bardzo dziękuję za miłe powitanie, po przerwie.
Ja bardzo tęskniłam za naszym forum, co może wyrazić tylko piękna muzyka.
"Tylko ten co tęsknotę zna, wie jak cierpieć muszę" Schubert/Goethe

http://www.youtube.com/watch?v=wR8FQ3fYLTQ

Rymkiewicz Jarosław Marek

Ktos spiewa piesn Schuberta

Ktoś śpiewa pieśń Schuberta daleko za lasem
Daleko za istnienia daleko za czasem

Daleko śpiewa pieśń Schuberta gdzie nie ma nikogo
Wędrowiec do nicości idzie leśna droga

Obok kwitną stokrotki ale całkiem żywe
Weź do mogiły tamta kwitnącą pokrzywę

Weź ta gałaskę rdestu i te trzy stożki
Nie szukaj jest ta nie ma innej dróżki

Wędrowiec do nicości do ciemnego boru
Jeszcze pachną laki na krańcach wieczoru

Jeszcze rdest biało kwitnie słońce się zapada
Tam w przesiece wędrowiec na kamieniu siada

Obok ciebie w ciemności one beda żyły
Te mogilne pokrzywy cud twojej mogiły

Stokrotki fiołeczki dziewczęce piosenki
Weź wszystko ze sobą weź do martwej ręki

Wędrowiec idzie z kijem jaka długa droga
Nie ma na niej nikogo nie ma na niej Boga

Jeszcze kwitną jesienne półżywe derenie
Każdy listek ma swoje osobne milczenie.

Na parę dni przed katastrofą mojego wysłużonego kompa(cześć jego pamięci)
miałam prawie gotowy filmik, ale niestety rozpłyną się w wirtualnym niebycie.
Ale pieśń którą obrazował jest tak piękna, że przynajmniej o niej napiszę.
"Des Fishers Liebesgluck" do tekstu von Leitnera to jedna z późnych pieśni
Franciszka.
Opowiada o wieczornej przejażdżce rybaka i jego ukochanej po jeziorze.
Szum fal,błyszczące na niebie gwiazdy, nastrój spokoju i tęsknoty; to prawie
nokturn albo wręcz barkarola.Ale zwróćcie uwagę jakich oszczędnych środków użył
tu kompozytor, to mistrzostwo świata w zwięzłości, no i oczywiście bardzo
charakterystyczne u Schuberta oscylowanie między dur a moll.
Dużo jest pięknych wykonań tej pieśni, ja wybrałam wersje taką kanoniczną
oczywiście DFD, i całkiem nowiutką z tegorocznej płyty Anny Prohaska:


http://www.youtube.com/watch?v=uv56zdmKUfo

http://www.youtube.com/watch?v=wtuVnmnLMW0


a ilustrować to miały obrazy Edwarda Hoopera.
(http://img.liczniki.org/20110622/images__1_-1308753328.jpg)

Tereniu, smutny jakiś ten wiesz Rymkowicza...choć są w nim pewne momenty "optymistyczne" - jak np stokrotki, gałązka rdestu, pokrzywa.. :D ;)

przepraszam..Rymkiewicza  ;)

Rzeczywiście koziołku, smutny, ale ja jeszcze jakiś czas będę Wam smędzić :)

Tereniu, wróciłaś do nas po długiej rozłące, my się z tego bardzo cieszymy, a Ty się smucisz? ???

Dziękuję Ewuniu za miłe słowa, ale cóż sytuacja nie jest wesoła ale się trzymam.
To ode mnie dla Ciebie: Frhulingsglaube (Wiosenna wiara) piękna Franciszkowa pieśń, pełna nadziei:

Nun, armes Herze sei nicht bang!
Nun muss sich alles, alles wenden!
Biedne serce nie bój się!
Bo już się wszystko,wszystko musi zmienić!

Nun armes Hertz vergiss der Quall!
Nun muss sich alles, alles wenden!
Biedne serce zapomnij o bólu!
Bo już się wszystko, wszystko musi zmienić!

http://www.youtube.com/watch?v=E_WMgEu63FA

Muzyka to wielka pocieszycielka :)

Bardzo Ci dziękuję. To piekne. :)

Upiór pojawiający się podczas wykonania sonaty B-dur D 960 (ostatniej)

Schuberta grała bosko Mitsuko Uschida
I uśmiechał się Schubert-zresztą straszny brzydal

Fular zżółkły dziurawy owijał mu szyję
Włosy tłuste-kto umarł ten głowy nie myje

I paznokcie miał brudne jak zwykle upiory
Bardzo blady-na serce lub żołądek chory

Siedział wśród publiczności w spleśniałym surducie
Prawa noga w skarpetce lewa w prawym bucie

O drugiej ze skarpetek nie ma żadnej wieści
W którym miejscu otchłani obecnie się mieści

Tu czy tam taki Schubert komuż on się przyda
Ale bosko ach bosko grała go Uschida
JMR

http://www.youtube.com/watch?v=mxB1lt-9fJ8

Utwór Schuberta bardzo oryginalny, znaczący i oczywiście zachwycający:

Fantazja f-moll na cztery ręce D 940

Już kiedyś pisałam, że Schubert był mistrzem w komponowaniu utworów na 4
ręce.W mieszczańskim i artystycznym środowisku Wiednia w którym obracał się Schubert
były bardzo popularne. Wszyscy tam lepiej lub gorzej grali na fortepianie a domowe
muzykowanie było przecież najprostrzą formą obcowania z muzyką.
A poza tym jaka to była wspaniała okazja do flirtu: para siedziała blisko siebie przy fortepianie
a nawet czasem mogła skrzyżować ręce nad klawiaturą ;)
Schubert napisał ten utwór w 1828 roku i zadedykował swojej uczennicy księżniczce
Karolinie Esterhazy.
Fantazja podzielona jest na 4 części grane bez przerwy:
1,Allegro moderato molto
2,Largo
3,Scherzo.Allegro vivace
4,Finale.Allegro moderato molto

Ponieważ jednak jest to fantazja allegro sonatowe potraktowane jest bardzo swobodnie.
Zadziwiająca kompozycja, fragmenty liryczne przeplatają się z dramatycznymi, wesołymi, prawie
tanecznymi, by po wspaniałym fugato zakończyć prawie namiętnym wybuchem.

Moje ulubione wykonanie Murray Perahia i Radu Lupu

http://www.youtube.com/watch?v=ED8NDXBWUok
http://www.youtube.com/watch?v=F7W2-NVJasA&feature=watch_response
http://www.youtube.com/watch?v=D-KEcDa-zDo&feature=watch_response

Ewidentny błąd w tytule :to NIE jest kompozycja na 2 fortepiany, tylko na 4 ręce :)

Agnieszko, jestem pod wrażeniem "Der Fishers Liebesgluck" - gładka toń morza, migotanie gwiazd, nastrój spokoju, zadumy i tęsknoty, to bardzo odpowiada mojej romantycznej duszy:)

Skoro mowa o wodzie - nie pamiętam, czy pojawiła się już ta pieśń
http://www.youtube.com/watch?v=xy8r1ttAB2Y&feature=related

O tak, kilka razy. Ostatnio Janusz pisał, że bardzo ja polubił.
Moja zdecydowanie ulubiona:

Ach, na przyjemnej tak i cichej fali
dusza ma płynie spokojnie jak łódź
Srebrny szum fali, wilgotne jej skrzydła
w dal mnie unoszą, ulata gdzieś czas

Jutro uleci znów na lśniących skrzydłach,
zniknie jak wczoraj i jak dzisiaj czas,
zanim na lśniących nie zniknę sam skrzydłach,
zanim przelotny nie dojrzy mnie czas.

Skończone piękno i harmonia i ten rozkołysany takt 6/8

Tym razem bardzo radosna pieśń Schuberta "Syn Muz" z dedykacją dla Bartusa
prawdziwego syna muz:

http://www.youtube.com/watch?v=snRwrnSwki8

Syn muz - Johann Wolfgang Goethe
Przemierzam pola, wioski
I gwiżdżę moje piosnki,
Wciąż dalej wiedzie trakt.
Już mną od stóp do głowy
Kieruje rytm miarowy
I krokiem rządzi takt.

Ja z drżeniem czekam co dzień
Na pierwszy kwiat w ogrodzie,
Na pierwszy drzewa pąk.
Wciąż o nich śpiewam pieśni,
Sen dawny się nie prześni,
Choć nowa zima w krąg.

O śnie tym śpiewam wszędzie,
Gdzie zima kwiaty przędzie,
Po lodach wszerz i wzdłuż.
Lecz i to kwiecie taje,
A nowa radość wstaje
Na wzgórzach runią zbóż.

Mój śpiew do życia budzi.
Gdy spotkam młodych ludzi
Pod jakąś lipą gdzieś,
Niemrawy młodzian śpiewa,
Wiruje sztywna dziewa -
Wsłuchani w moją pieśń.

Wy uskrzydlacie kroki,
Przez pola mknie i stoki
W dal ulubieniec wasz.
O Muzy wy urocze,
Czy kiedyś wreszcie spocznę
W Jej łono tuląc twarz?

(przełożył: Stanisław Jerzy Lec)

Bardzo, bardzo piekne. Dziekuje Agnieszko

 Ponieważ wczoraj pieśń Schuberta/Goethego o artyście skojarzyła mi się z Bartusiem wymyśliłam
sobie schubertowski koncert życzeń. Dla każdego pieśń (jeśli starczy mi weny).
Jeśli nie trafię z góry przepraszam :)

Dziś opowieść z dawnych czasów, dla najlepszego historyka na forum koziołka(którego wywiało
mam nadzieję tymczasowo)

http://www.youtube.com/watch?v=T1RdPCs1vTs


Król w Thule - Johann Wolfgang Goethe
W krańcowej świata stronie
Żył wierny król i pan.
Kochanka mu przy zgonie
Złocisty dała dzban.

Nad wszystko miał go w cenie,
Co uczta z niego pił,
Pił z dzbana rozmarzenie
I wlewał żar do żył.

A gdy już miał umierać,
Dziedziców kazał zwać
I wszystko w dział zabierać,
Lecz dzbana nie chciał dać.

Rycerze otaczali
Przy uczcie króla tuż,
W zamkowej ojców sali,
Tam, nad krawędzią mórz.

Tam spełnił grzesznik stary
Ostatni szału dzban
I święte złoto czary
Do morskich rzucił pian.

Widział, jak mknie w przestrzenie,
Jak tonie złoty kruż.
Na oczy padły mu cienie -
I nigdy nie pił już.

(przełożył: Józef Weyssenhoff)

Nie znam się zbytnio na poezji, ale spodobało się...pikny wiersz Tereniu, dziękuje  :)

p.s. wcale nie wywiało Terenia, po prostu lekkie zmęczenie materiału - najprawdopodobniej chwilowo wypaliłem się.. ;)

Dziś dla mojej ulubionej forumowiczki Melisy,jedna z bardziej znanych pieśni:

http://www.youtube.com/watch?v=HFPpoU9ecZo&feature=related


Goethe Johann Wolfgang

Dzika różyczka

Na rozłogu zakwitł krzew-
Różyczka w czerwieni,
Młody chłopiec ku niej biegł,
Cieszył się, że pośród drzew
Kwiat jak świt się mieni.
Róży, róży, róży kwiat-
Różyczka w czerwieni.

Rzecze młody: Zerwać chcę
Różyczkę w czerwieni
A różyczka na to: Nie.
Ostrym kolcem ręce tnie
Za takie zachcenie.
Róży, róży, róży kwiat-
Różyczka w czerwieni.

Złamał dziki chłopiec krzew-
Różyczkę w czerwieni.
Kłują kolce, płynie krew,
Lecz zapłaci za ten gniew
Bólem i cierpieniem.
Róży, róży, róży kwiat-
Różyczka w czerwieni.

Dla Asi, naszej naczelnej anglistki :)Schubert i Szekspir. Oczywiście po niemiecku,
bo Schubert czytał Szekspira w niemieckich przekładach.
Serenada D 889 W przestworzu oto zawisł ptak..z fragmentami z Szekspirowskiego
Cymbelina jest urocza i świetna jako pomoc przy porannym wstawaniu:

A gdy natury całej zew
Nie może zbudzić cię,
To na ten żaru pełen śpiew
Na pewno ockniesz się!

Wszak siłę lubej pieśni znasz,
Więc stań u okna, stań!
Śpiewaka twego łaską darz
I wstań, o piękna, wstań!

http://www.youtube.com/watch?v=u0nA-gFYwRI

Ojej, Agnieszko, ogromnie mi miło :D :D To w rzeczy samej wspaniałe zestawienie mistrzów :)
No cóż, nie da się ukryć, co zresztą zapewne można łatwo odgadnąć, zważywszy czas mojego buszowania w sieci, że z porannym wstawaniem czasem miewam, khm, cóż, pewien problem... :D
Może spróbuję zanucić sobie w tych trudnych chwilach owo raźne Franciszkowe: "Du susse Maid, steh auf! Steh auf! Steh auf!":)) choć może lepiej by było  "Du Langschlafer, steh auf" :D

A któż ich nie miewa Asiu, najlepiej byłoby zatem nie kłaść się wcale  :)..no, ale perspektywa całodziennego na wpółprzytomnego funkcjonowania, też wydaje się być nie za ciekawą.. :)

p.s. piękny nowy awatar zauważył pewien "człeko-podobny" gość, machający z łódeczki poniżej (bardzo trafny wybór Asiu, spośród 5-ki również wybrałbym to samo.. :) ;))

To możemy sobie podać ręce bo ja też sowa.

Inspirowane tylko schubertowskim Impromptu czy coś więcej?
Ładna rockowa ballada grupy Manfred Mann:

http://www.youtube.com/watch?v=3K7lj6pMvNM&feature=related

A to oryginał:

http://www.youtube.com/watch?v=KkqDEh-fXVI&feature=related

Dziś pieśń z dedykacją dla miłego Marka, który potrafi dostrzec piękno
we wszystkim co go otacza. Obrazek z pięknych okoliczności
przyrody, niepowtarzalnej :)"Pastuszek na skale". Schubert napisał tę pieśń dla
swojej przyjaciółki śpiewaczki Anny Milder-Hauptmann a solistce tu
wyjątkowo towarzyszy nie tylko fortepian ale i klarnet.

http://www.youtube.com/watch?v=PIkpRzizXn4&feature=watch_response_rev

Agnieszko, te klasyczne melodie są tak niezrównane, że wystarczy wariacja na ich temat, aby utwór rozświetlił się ich pięknem:)
Zimerman... Jak on to gra:))) Nie wytrzymam, posłucham choć jeszcze jednego...:) cóż za rozkoszny dreszcz :D
http://www.youtube.com/watch?v=-3WWZQyPs30&feature=related

Konradzie, niestrudzony piewco naszej urody:) (Ach, panowie, dzięki Wam można chwilami poczuć się naprawdę piękną:))
Teoretycznie można ponoć wytrzymać około tygodnia bez snu - mnie nie udało się więcej, niż jednej nocy, z fatalnymi skutkami dla samopoczucia. Zdecydowanie muszę rzetelnie spłacać daninę Morfeuszowi, by normalnie funkcjonować, choć trochę żal niemal jednej trzeciej życia :)

A ja, Asienko, nie żałuję śpikowania :) Świat krain nocnych marów bywa równie, a może nawet bardziej intrygujacy niźli ten pospolity, codzienny ludzki padół. Gdy zaś dodac, że w snach zdarza się to, co na ogół prawie nigdy na jawie - to każdy sen jest dla mnie jak tajemnicza księga, którą zawsze otwieram i z przyjemnością, i z autentyczną ciekawością niewinnego dziecka ;)

Jesli już podrzucasz tu zimermanowego Szuberta (Ach, Krystian! ach maestro Szubert!) to i ja nie mogę oprzeć się pokusie raz jeszcze prezentowanego juz kiedyś tutaj impromptu Ges-dur w wykonaniu Horowitza. To prawdopodobnie mój najbardziej ukochany utwór Szuberta. Bardzo chciałem go kiedyś samemu grać. Ale po odsłuchaniu tego właśnie wykonania i interpretacji wielkiego Wladimira - uznałem, że byłoby to brukanie świętości...
http://www.youtube.com/watch?v=L6_SbflSwAg

Dla pięknej i mądrej Moniki Aleksandry pieśń o pięknej i mądrej Sylwii.

http://www.youtube.com/watch?v=PONQXw8Kr84&feature=related

a tu też Angelika Kirchslager ale z innym akompaniamentem:


http://www.youtube.com/watch?v=DOl46jSEtVg&feature=watch_response

czy Twym zamiarem i czy w ten sposób, Nieszko, postanowiłaś zrównać piękno i mądrość obu nadobnych niewiast? Rzeknij też, w imię jakiejże prawej idei takie wyróżnienie?
A czy nie obawiasz się bycia zasądzoną o dysfamię dla pozostałym forumijnych białogłów i krewkiego temperamentu ich rycerzy?

Jakoś Januszu się nie obawiam. Szukałam odpowiedniej pieśni dla Moniki a wiem, że jest
piękna(oglądałam jej fotki na NK i fejsie)wiem że jest mądra(nasza prywatna sprawa)
i tak mi się skojarzyło.
Lepiej powiedz, kto ośmielił się zaniżyć ilość gwiazdek przy Twoim Lento?
Niech ja go dorwę!!

A tak w ogóle to nie ma brzydkich kobiet są tylko nieumalowane :)

dyć nie wiem. Pewnikiem jakiś burmuk  ;)

Terenia GDZIE.?? na tym całym nk, przeszperałem z 25 stron chyba z wszystkimi Monikami z Krakowa..i żem nie trafił  :(

Swoja drogą szkoda, że Monika się "wycofała" (a to przecież w dużej mierze dzieki Niej istnieje to forum) - bardzo lubiłem jej posty..masz też rację co do urody - piekna z niej kobieta. Szkoda, naprawdę szkoda...może jeszcze kiedyś wróci  :)

Och, :-[, Agnieszko , poczułam się zaszczycona i wyróżniona uroczą pieśnią. Melodia zachwycająca acz prosta,
w pięknym wykonaniu, wiersz uroczy ( a i autor nie od macochy ;)) Dziękuję bardzo :-*
Teraz nadrabiam zaległości , czytam, słucham  (ostatnio nawet tu nie zaglądałam, cały czas i energię poświęcając implementacji dyrektywy usługowej UE  ;D )
Pozdrawiam Cię bardzo , bardzo serdecznie.

Uwielbiam Impromptu Ges-dur. To cudna medytacja, ujmujący dreszcz przeszywa duszę. Horowitz gra impromptu wolno, ukazuje w perfekcyjny sposób każdy szczegół. Tu Zimmerman: http://www.youtube.com/watch?v=KkqDEh-fXVI&feature=related
Do Impromptus w wyk. Zimmermana nie jestem do końca przekonany.

Ojojoj .... Panowie, bardziej wtajemniczeni, macie, jak zwykle, rację :) :) Ten utwór przecudowny sam w sobie, Zimerman gra go, IMHO, świetnie, w końcu jest świetnym pianistą;) Ale to... on nie gra, to jest, właśnie, medytacja... dusza spływająca do palców... odpłynęłam :D

Jeszcze jeden utwór na 4 ręce Allegro a-moll znane także jako
"Lebenssturme".
Nazwa oczywiście od wydawcy, idiotyczna choć marketingowa :)

http://www.youtube.com/watch?v=auCoCERaBIM

Schubert oczywiście nigdy Polski nie odwiedził, ale nie przeszkodziło mu
to w pisaniu polonezów a ten jest wspaniały:

http://www.youtube.com/watch?v=NJLtKxahqiM

Rzeczywiście, śliczny! W niczym nie ustępuje polonezom Kurpińskiego... a może nawet i ciekawszy formą i harmonicznie  :)

Jak myślicie?
Poszukiwanie natchnienia przed grą, czy może porażka po?

(http://img.liczniki.org/20110704/Hassam___The_Song-1309789721.jpg)

Zadecydowanie poszukiwanie weny! Nie widać wstydu na twarzy dziewczęcia. :D

Skupienie przed (natchnioną) grą  :) 

Zgadzam się z Ewą i Kasią. Gdyby to była oznaka porazki - panna już dawno czmychnełaby za kulisy  :D

Przecież to jest oczywiste - ona po prostu analizuje "dzieło"..lecz rodzi się u niej nutka zwątpienia - z powodu nieczytelnego rękopisu  :D

Z pewnością coś jet nie tak. Te nuty na kolanach :'(Nieczytelne albo za trudne :)

Grała ten utwór niejednokrotnie mając ukochanego za słuchacza, a dziś - cóż, nikt  już nie słucha a nuty więdną jak pożegnalne róże  :(

Proszę, jaka ta nasza melisa romantyczka :-)

A ja myslę, ze tak naprawdę, ona sprawdza ile pedałów ma ten fortepian  8)

Napisałam tak z przekory , a tak naprawdę , żeby być w zgodzie ze swoją naturą jestem gotowa  raczej zgodzić się z Tobą Januszu  ;D

Zapytam z ciekawości: czyj to obraz? Niestety jestem ignorantką w dziedzinie malarstwa, bezbłędnie rozpoznam jedynie obrazy Rembrandta i van Gogha  ;)

Pierwszy raz widze w zyciu ten obraz. Na moje wyczucie - to z pewnością jsakiś mniej znany impresjonista, w dodatku - nie Francuż, Hiszpan, Włoch a nawet nie Europejczyk. Prawdopodobnie, jak wielu mu podobnych impresjonistów - mógł być samoukiem.

To jest, Kasiu, dobre pytanie.  ;)  Vielleicht - impresjonista - choćby i nawet europejski.

Ja Januszu podobnie jak Ty pierwszy raz widzę ten obraz. Dziewczynki, dziewczyny, kobiety przy fortepianie/pianinie (a może i klawesynie - w kazdym razie nie widziałam do tej pory takiego obrazu) to bardzo popularny motyw; do głowy przychodzą mi chociażby Dziewczynki przy fortepianie Renoira albo Marguerite Gachet przy pianinie van Gogha. Ale czyj to obraz, nie mam pojęcia.

Pat, upieram się jednak za nieuropejską provinencją mistrza. Kilkakrotnie odwiedzałem Musée d'Orsay. Klimatem francuskich mistrzów przesiąkłem na wskroś. Innych impresjonistów poznałem z albumów. Ten obraz pod żadną stylistykę mi nie pasuje. Pod względem technicznym jest tylko na pozór poprawny, bo tak naprawdę są w nim rózne niedoróbki i felery. Te dyskwalifikowałyby adepta na dworach europejskiej malarskiej bohemy. Stąd mniemam, że to samouk-amator.
wiem, że może za bardzo ufam teraz intuicji, ale dałbym resztke mojej czupryny na głowie, ze to jakiś... amerykaniec, może i Australijczyk?

W końcu i w Ameryce używali pianin i pędzli.  ;D  Choć wiesz, Januszu, "piątaka" już przegrałeś.  ;)

Dyć prawda. Przegrałem. Ale może teraz mam szansę odegrać? Wchodzisz w to?

Co do proweniencji autora, to zdaje się Janusz ma rację. Już kiedyś widziałam ten obraz i chwilę zajęło mi przypomnienie sobie gdzie mianowicie.
To jest chyba obraz autorstwa Childe Hassama - Amerykanina, zresztą może Aga coś wie na ten temat?

Oczywiście Melisko masz rację Childe Hassam "The song".
Podoba mi się twoja interpretacja, i różę zauważyłaś :)
A Janusz ma rację nie jest to dobry malarz choć akurat ten obraz lubię.
Może panna śpiewa "Plaisir d'amour" a jeśli Schuberta to może tą pieśń:

http://www.youtube.com/watch?v=6bprknbMYoQ&feature=related

Ha, nie Januszu - nie jestem znawcą impresjonizmu, nie wiem, skąd pochodzi malarz.
Choć - właściwie już wiem. Melisa rozwiązała 'zagadkę'. Bravvvo, Meliso, Januszu.  ;)

Ja lubię takie obrazy nawet te  trochę kiczowate, np. przepadam za kobietami Waterhousea :)

Schubert i opera ; z pewnością nie tylko nie słyszeliście żadnej opery Schuberta
ale nawet nie znacie żadnego tytułu.No może poza "Rozamundą".
Gdy Schubert po raz pierwszy w życiu znalazł się w teatrze opera stała się
dla niego olśnieniem.
Starał się bywać na wszystkich przedstawieniach tak poznając Mozarta
"Czarodziejski flet" Cherubiniego "Medeę" czy "Ifigenię" Glucka.
Odtąd przez całe życie marzy o napisaniu wielkiej opery.
Niestety nadaremnie, żadne z librett które mu oferowano (pisali je m.in jego
przyjaciele) niezdołało wykrzesać z Schuberta iskry dramatyzmu, ani nie
przemówiło do niego tak jak np. wiersze Mullera.
Gdy Schubert nawiązał współpracę z Helminą von Chezy(autorką libretta do
"Euryanthe"Webera)wydawało mu się,że wreszcie ma szansę na osiągnięcie sukcesu.
Niestety słabego, niedorzecznego libretta nie mogła uratować nawet
muzyka Schuberta. Operę "Rozamunda, księżniczka Cypru" wystawiono w Wiedniu tylko dwa razy.
"Schubert włożył serce i cały swój talent by jego część wspólnej pracy
wypadła wyjątkowo. Partytura skrywa ogromne bogactwo poświęconej scenie inwencji
kompozytora.Niektóre fragmenty brzmią jak cudowny suplement do "Niedokończonej""
To słowa M. Pęcińskiej z jej audycji w Dwójce.
Czyż nie:

http://www.youtube.com/watch?v=v2dXBHyW1B0

Kobiety to sztuka sama w sobie...! Jak "nie przepadać" za takimi "dziełami sztuki"... (właściwie, bez cudzysłowu). ;D

Mein Ritter, widzę, że pośród innych przymiotów godnych rycerza posiadłeś także sztukę prawienia damom pięknych komplementów :D

Waterhouse jest bliski memu sercu - wszak portretował tak wsławione dziełami literatury damy, jak La Belle Dame Sans Merci
http://www.jwwaterhouse.com/view.cfm?recordid=65
i Lady of Shalott
http://www.jwwaterhouse.com/view.cfm?recordid=66

Ach, lubię prerafaelickie klimaty:)) Czuje się w nich tchnienie renesansu, a jednocześnie taką romantyczność i mistyczność nastrojów, baśniowe motywy... I tak, wiele pięknych kobiet...:)

I ja lubię prerafaelitów.Zauważyłam, że na YT pod muzykę klasyczną często są podkładane obrazy
Johna Millais albo Rosettiego.
A to piękna , nastrojowa "Szubertiada" Gustava Klimta:

(http://img.liczniki.org/20110706/szubertiada1-1309942571.jpg)

Można połączyć rzeczywistość z ideałem, super filmik
http://www.youtube.com/watch?v=zDt8AIEPV6I

Rymkiewicz Jarosław Marek

Piekna mlynarka

Piękna młynarka karmi dziecko pod leszczyna
W tej pieśni jest kobieta- w innej jest dziewczyną

Muzyka jest ze śmierci-- o piosenki mile
Orzechy na leszczynie wszystkie są przegniłe

Biała pierś się wydycha z czerwonej zawiązki
A obok płynie strumyk- tajemniczo wąski

Moja pieśń jest zrobiona ze śmierci i z płaczu
I właśnie tyle znaczy ile łzy tu znaczą

I właśnie tylko znaczą-- łzy pieśni niewinne
Nim pieśń wyniosła z czasu w jakieś czasy inne

Muzyka jest ze śmierci i do śmierci wzywa
Jeśli piszesz muzykę to zrób ja nieżywa

To ją zrób połumarłą jak baśń w ciemnym lesie
Tam gdzie piękna młynarka nagie dziecko niesie

Gdzie piosenkę Schuberta śpiewają krasnale
Jeśli tego nie umiesz to jej nie rób wcale

Gdzie Schuberta śpiewają za istnienia ściana
I łzy płyną te które gdzie indziej przelano

Gdzie Schuberta wynoszą z tutejszego czasu
Powoli powolutku jak baśń z głębi lasu

Młynarka leży w lesie umarła i blada
Czarna zmora istnienia na jej piersi siada

Obok dziecko się bawi w rumiankach w pokrzywach
A ona mu śpiewa bo juz jest nieżywa

Powoli powolutku tak jak się umiera
Baśń tańczy na paluszkach walca lub ländnera

Leszczyno o leszczyno liście masz czerwone
A obok płynie strumyk w tajemniczą stronę

Pomiędzy zimne piersi wspina się pokrzywa
Miłość jest jak muzyka i do śmierci wzywa

Powoli powolutku śmierć nas w baśń zamienia
Ciemny orszak miłości ciemniejszy istnienia.

"Wędrówka" pieśń otwierająca cykl "Piękna młynarka" z dedykacją dla Janusza który
zdecydowanie umie wędrować i wie po co wędruje.
Jonas Kaufmann.

http://www.youtube.com/watch?v=_9LYedazT24

dziękuję, Tereniu, za wsparcie w mojej odwiecznej, mozolnej wędrówce do krain za zielonymi brzegami :)
To cieszy, ze dzięki takim drobnym gestom, dzięki ludzkiej życzliwości i pamięci - nawet w podróżach po najdalszych zakątkach myśli nie musimy bywać samotni...

No i tego co widzieliśmy, nikt nam nigdy nie odbierze..

Jutro w Dwójce schubertowski dzień.
Trzy wspaniałe koncerty, najpierw Elisabeth Leonskaja w Wigmore Hall:
Fantazja Wędrowiec i sonata A-dur oba dzieła tu przedstawiałam.
Potem Takacs Quartet zagra kwartet b-dur, Quartettsatzs, oraz
kwartet d-moll "Rozamunda". To wszystko o 13.
A wieczorkiem, na promsach Kwintet c-dur.
Nic o tym utworze nie pisałam, bo jego piękno i głębia wymagają lepszego
pióra niż moje. Z pewnością opus magnum Schuberta.

Ośmielam się jeszcze raz przypomnieć, że dziś o 13.00 w Dwójce
zagra Elisabeth Leonskaja, wybitna interpretatorka dzieł Schuberta
a także Chopina co można będzie posłuchać w sierpniu na ChijE.

http://www.youtube.com/watch?v=TPNP8D4yWmU

Niedawno znalazłam w necie profil słowackiego miasteczka Żeliezowce, dawniej Zelesz,
gdzie Schubert spędził kiedyś wakacje jako nauczyciel muzyki dwóch księżniczek
Esterhazy.I taka mi się nasuneła refleksja, nie bardzo głęboka ale pozwólcie, że się nią
podzielę. Otóż skromny wiedeński kompozytor, który nawet nie mieszkał  w pałacu,
tylko w oficynie, nie jadał u "pańskiego stołu" tylko razem ze służbą, ich wszystkich
unieśmiertelnił.Kto dzisiaj by pamiętał o jakiś książętach Esterhazy z Galanty?
Dziwnie się historia plecie.
Ale jak bedziecie jechać na Węgry albo do Wiednia to warto odwiedzić Zelesz :)

(http://img.liczniki.org/20110720/zelezovce-1311159790.jpg)

Tak, to skłania do refleksji (niby dlaczego nie głębokiej? :)) Czas przetacza się po naszych dziejach, po historii naszych zmagań i wysiłków, i przywraca sprawom, i ludziom, ich właściwą wagę. Mane, tekel, fares... I ci, którzy kiedyś przez te swoje mgnienie czasu byli wielkimi tego świata, jak się okazuje w tym ostatecznym podsumowaniu, zasłużyli na wspomnienie jedynie dzięki temu, że oświetlił ich blask prawdziwej wielkości... To sprawiedliwe.

Powiedzmy że sprawiedliwe Asiu..ale w swoim czasie mogłoby być jeszcze sprawiedliwsze  :) ;)

Trzy wątki w jednym:

Schubert, Liszt, Rachmaninow :)

http://www.youtube.com/watch?v=g4410s4iNIM

ładne  :)

Czytając dzisiaj Ensteina natrafiłam na coś w rodzaju XIX-wiecznego CV:

,.1. Niżej podpisany urodził się w Wiedniu, jest s y n em nauczyciela,
ma lat 29.
2. Jako członek c h ł o p i ę c e g o chóru d w o r s k i e g o korzystał z przyw
i l e j u uczęszczania przez pięć lat w charakterze ucznia do Cesarskiej
S z k o ł y Chóralnej ( Z ö g l i n g des k. k. Convictes).
3. Otrzymał pełne w y k s z t a ł c e n i e w sztuce k o m p o z y c j i u A n t o n i o
S a l i e r i e g o , byłego Pierwszego Nadwornego Kapelmistrza, i tym
s a m ym posiada wszelkie kwalifikacje do pełnienia funkcji kapelmistrza.
4. Dzięki k o m p o z y c j om w o k a l n ym i instrumentalnym jego imię
znane jest dobrze nie t y l k o w Wiedniu ale i w całych Niemczech.

5. P o n a d t o posiada na s w ym koncie pięć mszy na dużą lub małą
orkiestrę, w y k o n y w a n y c h już w różnych kościołach Wiednia.
6. Na koniec nie ma szczęścia zajmować obecnie j a k i e g o k o l w i e k
stanowiska i spodziewa się, że dzięki zabezpieczeniu, jakie by mu
o n o dało, mógłby w pełni osiągnąć cel artystyczny, jaki sobie
w y z n a c z y ł " .

Oczywiście stanowiska o jakie się ubiegał Schubert nigdy nie otrzymał.
Schubert-Liszt-Horowitz, co za wirtuozeria, ale czy Schubert rozpoznałby swojego walca??

http://www.youtube.com/watch?v=69Sooz7DtAw

Odkryłam na YT nowy programik:

http://www.youtube.com/watch?v=pwl6Y8g8vng&feature=youtube_gdata

Druga część schubertowskich pocztówek (za darmo można stworzyć tylko 1 minutę)

http://www.youtube.com/watch?v=R_wy-LI--50

Konradzie, cóż poradzić. Czas jest sprawiedliwy, czasy na ogół nie :)
Sprawiedliwość czasu jest zresztą równie bezosobowa jak jego okrucieństwo. Czas nie traktuje nas łaskawie, miażdży nas bezlitośnie w swych bezustannie obracających się trybach. Ale później esencję naszego istnienia przemienia - w ocet, lub w przednie wino:))

Impromptu B-dur, temat i 6 wariacji:

"Nigdzie Schubert nie wykazał
większej obojętności wrobec Beethovena — czy j a k i e g o k o l w i e k
i n n e g o wzoru — jak na tych stronicach, które wyróżniają się z całej
f o r t e p i a n o w e j muzyki romantycznej tym, że nie jest im konieczna
publiczność a nawet w ogóle słuchacz. Jakiż kontrast
z utworami Webera — jego sonaty, polonezy, ronda i wariacje,
j e g o Zaproszenie do tańca, trudno sobie wTyobrazić bez aplauzu
p u b l i c z n o ś c i ! Schubert gra dla samego siebie i po prostu nie odczuwa
potrzeby koncentracji. Jego tematy bardziej niż k i e d y k o l wiek
znajdują tu swą rację bytu we w ł a s n ym zachwyceniu" A.Einstein

http://www.youtube.com/watch?v=sx15rF_R_mI

Klavierstucke Es-dur, Andreas Staier i wspaniały Hammerklavier z epoki (z 4 pedałami!)


http://www.youtube.com/watch?v=rOaxB6CW3to

Tereniu, świetny ten nowy program:) Pocztówki bardzo ładne, takie nastrojowe.
A Schubertową Serenadę uwielbiam w każdej aranżacji:)) 

Dla odpoczynku od fortepianu Sonatina na skrzypce i fortepian w ulubionej
schubertowskiej tonacji a-moll, więc bardzo liryczna, ale pierwszy
temat intrygujący:

http://www.youtube.com/watch?v=GKSf0gAjri4

Zabawny
i utwór
i Twój anons.

Piękny utwór Tereniu..ja w każdym razie nie znajduje w nim niczego szczególnie zabawnego, to głębokie, przejmujące dzieło - może Markowi rozchodzi się o obraz zamieszczony na filmiku  ;) (byk, krowy, pastuszek..) - ale i tu nie bardzo..bo jest to przecież - piękne, zawierające bogatą paletę barw, malarskie dzieło  :)

Też Cię Marco nie bardzo rozumiem, ale jeśli ten utwór wprawił Cię w dobry nastrój
to sie cieszę :)

Tak,
wprawił w wesoły nastrój.

Przyjaciel Schuberta, Franz Schober autor libretta do opery "Alfons i Estrella" tak pisze
o ich wspólnej pracy:
"W St.Polten były bale i koncerty, pomimo to jednak pracowaliśmy ciężko, zwłaszcza Schubert, który
napisał prawie całe dwa akty,podczas gdy ja jestem w tyle. Marzyłem tylko o tym, byś był tu razem
z nami i słyszał, jak powstawały te wspaniałe melodie: bogactwo jego pomysłów jest niewyobrażalne"

Ta aria to z pewnością jedna z tych wspaniałych melodii.Jonas Kaufmann.
Trochę ten filmik nie wyszedł tak jak chciałam (nowy program).

http://www.youtube.com/watch?v=xRPnJ08L0ZA

Melodia wspaniała
głos wspaniały (wykonanie wspaniałe)
zdjęcia wspaniałe.

Dzięki Agnieszko.

To ja dziękuję Marco, wzruszyłeś mnie :)

Słuchając szubertowskich polonezów ma się czasem wrażenie jakby z okien wiedeńskiego salonu
otwierał się widok na mazowiecką równinę i tak sobie wymyśliłam ten filmik.
To chyba najładniejsze przedchopinowskie polonezy skomponowane przez nie-Polaka.

http://www.youtube.com/watch?v=ybrGD6N1fY8

Nic dodać, nic ująć. Piękne!
Podpisuję się więc pod tereskowym przypuszczeniem.

Nie wiem czy było: Bożanow - Sona B-dur

http://www.youtube.com/watch?v=v_MHCREarXE&feature=related

Tak mnie ta interpretacja zaciekawiła, że jeszcze andantino, Dzięki Kuba.

http://www.youtube.com/watch?v=uaypj4Y6dL4&NR=1

Ojoj andante sostenuto, sorki

Mapka XIX-wiecznego Lichtenthal przedmieścia Wiednia, miejsca urodzin i lat młodości
Schuberta:

(http://dymki.com/upload/guests/59/59d505963d2a58fcf372a305425a4ea6/750-1000-12576.jpg)

Mniej znana pieśń do fragmentu wiersza Fryderyka Schillera "Bogowie Grecji"
Tu Schubert wspaniale ukazał w muzyce tęsknotę wielkiego poety do
złotego wieku Hellady:

Gdzie jesteś, piękny świecie? Wracaj, wskrześnij,
Czasie rozkwitu natury zamierzchłej!
Tylko w krainie wieszczek, złud i pieśni
Twe utrwalone ślady dziś nie pierzchły!
Smuci się pole zimniejsze od głazu,
Bóstwo nie zjawia się choćby na mgnienie.
Z pełnego życia, ciepłego obrazu
Zostały tylko cienie.


http://www.youtube.com/watch?v=V-zW4uVGAac

Wstrząsający tekst. I to a-moll... Mit heiliger Sehnsucht...! Trudno wyobrazić sobie lepszą muzyczną interpretację słów Schillera. Kolejny przykład nierozerwalności dźwięku i słowa, najpełniejszej i najgłębszej syntezy sztuk.

Przypominają mi się Beethovenowskie "Ruiny Aten".

Świetny klip, Teresko.  ;)

Dziękuję Patryku, a mówią, że Schubert nie znał się na poezji.

Teresko, ci którzy tak mówią nie znają się ani na poezji, ani na muzyce...

Pieśni Franciszka to przecież genialna jedność muzyki i słów. Szkoda, że nie udało mu się odnieść prawdziwego sukcesu w dziedzinie opery. Wiem, ze napisał m.in. muzykę do komedii Die Zauberharfe (Zaczarowana/Czarodziejska harfa - mozna przetłumaczyć na dwa sposoby, a polski tytuł tego dzieła nie jest tak utrwalony jak Czarodziejski flet  :) ). Schuberta nie odkryłam dla siebie jeszcze w pełni (dziękuję Ci za ten wątek)  :) za to pamiętam jakie wrażenie wywarł na mnie w dzieciństwie motyw z Niedokończonej towarzyszący postaci Gargamela w Smerfach.

 

I cale szczescie.
Wydaje mi sie, ze Schubert wyczuwal, ze opera, to tania forma artystyczna przeznaczona dla mas.
Szkoda, ze Mozart dal sie wciagnac w biznes operowy.
Oczywiscie,  opery Mozarta to arcydzielo (muzyka), ale te niekonczace sie okropnie nudne recytatywy, banalna (glupia) tresc, przepych
i jakies ogolne klamstwo jest dalekie od SZTUKI w moim pojeciu.

Jak widzicie nie lubie opery, a wlasciwie formy opery.
Muzyka operowa mistrzow (Verdi, Rossini, Pucini!!) jest wspaniala i jej moge sluchac na okraglo w zaciszu domowym, bez fajerwerkow.

Kasiu, mam nadzieję ,że kiedyś pokochasz muzykę Schuberta bo warto z nią iść przez
życie, staje się lepsze i bardziej zrozumiałe :) :)
Jest coś w tym co piszesz Bartku, bo np. wielki nauczyciel całych pokoleń kompozytorów
Jan Sebastian Bach nigdy żadnej opery nie skomponował i trudno sobie wyobrazić żeby o tym
myslał. Akurat Mozart miał świetnego librecistę Lorenzo da Ponte, i jego opery nie są "głupie"..
Ale Schubert marzył o napisaniu opery i chyba nie chodziło mu o sukces finansowy, ale tylko
artystyczny, który kompozytor o tym nie marzy??Choć to, że pisał "do szuflady"bez oglądania się
na gusty publiczności sprawia, że jego muzyka tak trafia do serca.

Również uważam, że Schubert spełnił się całkowicie w liryce wokalnej, w pieśniarstwie. To jest jego muzyczno-dramatyczny szczyt, nikt nie wzniósł się wyżej, choć niektórzy próbowali mu dorównać, jak Hugo Wolf. Opera chyba zawsze była nieco na uboczu, nie osiągnął na tym polu tego, co w nieśmiertelnych miniaturach z Winterreise czy Die schöne Müllerin. Schubert stworzył dość dużo znaczących dzieł scenicznych, najdoskonalsze z jego oper to, jak sądzę, wspomniany Alfonso i Estrella i Fierrabras. Do Alfonso powrócono dopiero w 1854 r., dzieło wystawił w Weimarze F. Liszt.  Fierrabras jest operą romatyczno-heroiczną, zaopatrzoną w melodramaty, typowo Schubertowe - proste pieśni (Lieder), sceny zespołowe...

Agnieszko, na YT do obejrzenia cała 3-aktowa opera. Agnieszko, jak oceniasz wykonanie?

Hmm... Czy opera to tania forma dla mas? Nie zawsze.
To skomplikowane zagadnienie. Możemy krytykować tendencyjność, objawiającą się w podobnie brzmiących recytatywach z staromodnym klawesynem, podobne zakończenia arii i ich schematyczną budowę; możemy krytykować ideę pisania muzyki pod wykonawcę (śpiewaka, by ten miał pole do wokalnego popisu) i milion śmiesznych nieraz zasad opery bel canta, z - tą może najgłupszą - zasadą dominacji tonacji durowej, złamaną dopiero w Makbecie Verdiego.
Z drugiej jednak strony - to właśnie niezbędne etapy ewolucji opery od czasów Monteverdiego. "Archaiczne" (w formie) opery XVIII/pocz. XIX w. sa ważnym świadectwem kulturowym; poza tym - wielu moze zachwycać ten wspomniany przez Ciebie, Bartku, przepych scenograficzny, popisowe bel canto itd... 

Nie cierpię, jak Ty, wielu librett operowych. Duża część tych tekstów jest totalnie nierzeczywista, to wytwory - nieraz - kiepskiej fantazji. Ten cały Metastazio... Ale można to traktować znów jako kulturowo-historyczną ciekawostkę.

Jeszcze co do recytatywów - czasem są naprawdę znakomite. Ileż dynamiki i dramaturgii słychać w recytatywach secco do 'Wesela' czy 'Don Giovanniego'! Podobnie w niektórych dziełach Rossiniego. Mozart nie był rewolucjonistą i osobiście nie wolno mi zarzucić, że nie zlikwidował recytatywów.

Do najwiekszych operowych twórców zaliczam Mozarta, Rossiniego (choć niejednoznacznie), Verdiego, Wagnera i Pucciniego. Ale nie odrzucam niewątpliwych geniuszy opery 'archaicznej' - Monteverdiego, Haendla, Belliniego (!) i Donizettiego.

No, sam wiesz, że ogromna część dzieł Mozarta została napisana na zamówienie lub z myślą o wykonawcach/ich wykonaniu wkrótce. A gdyby Wolfgang nie wciągnął się w ten "operowy biznes", nie powstało by nic...  Ani Giovanni, ani Wesele, ani Flet... :D

Masz racje.
Troche wypowiedzialem sie na wyrost, ale ogolnie chodzi mi o opere jako forme, ktorej nie lubie.
A propos recytatywow, to sie zgadzam, ze istnieja swietne rowniez.
Tych nudnych jest jednak za duzo. Pamietaj, ze caly czas mam na mysli FORME.

Jak na razie jedyna opera jako forma, ktora bardzo cenie to "Nixon in China" Johna Adamsa.
Bardzo autentyczna. Fantastyczna scenografia, balet, no i oczywiscie muzyka.
Libretto oparte na doslownych cytatach, Muzyka z innej planety.

No tak, rozumiem Cię. Forma opery Adamsa jest rzeczywiście nowatorska i bardzo ciekawa.
Look: http://www.polskieradio.pl/6/13/Artykul/310138,Opera-jak-MTV-Nixon-w-Chinach-z-Metropolitan-na-antenie-Dwojki

 
Właściwie... Dawni twórcy zostali UPUPIENI! Narzucenie formy to przecież upupienie.  ;D

Jutro w TVP Kultura o 19.00 z cyklu "Arcydzieła muzyki klasycznej" Symfonia "Niedokończona", a o 22.00 w
mezzo "Piękną Młynarkę" zaśpiewa Christoph Pregardien.
Wiem, wiem, że jutro emola gra Bożanow, ale o 18.00, potem X Symfonia Mahlera, ale ja ją sobie odpuszczę i
posłucham Schuberta. :)

Tereniu, nie musisz przecież odpuszczać. Możesz jedno z nich nagrać!

"Delfina"
W swojej biografii Schuberta PeggyWoodford tak pisze o tej pieśni:

"Jest to pieśń śpiewana przez kobietę, ukazująca głębokie zrozumienie przez
Schuberta kobiecej psychiki.Cała ta pieśń to namiętny wybuch zakochanej z
wzajemnością kobiety, a jednak śpiewa ona:

Jak radość może sprawić mi tyle bólu?

Ból towarzyszy nieodłącznie nawet szczęśliwej miłości, obsesyjna namiętność i
całkowite uzależnienie się kobiety od przepełniającego ją uczucia-wszystko to
zostało przepięknie oddane w Muzyce Schuberta do następujących słów:

Teraz, gdy kocham, zaczynam pragnąć żyć,
a umieram.
Teraz gdy kocham, pragnę płonąć jasnym płomieniem,
a gasnę.

http://www.youtube.com/watch?v=Rush-zfIMlU&feature=related

Agnieszko,
 dziękuję
za tak bardzo pięknie zaanonsowaną dedykację.
Bardzo dziękuję za utwór specjalnie dla mnie
tak miły dla moich uszu i oczu.

 :)  :-*

Pierwsze Wielkie Trio Schuberta B-dur, bardzo radosne i pogodne, nawet ta wolna część Andante
jest raczej melancholijnie rozmarzona niż smutna.Świetnie się jej słucha leżąc na pachnącej łące i patrząc na obłoki.

http://www.youtube.com/watch?v=CjHFVS_040E

Siódma część cyklu "Piękna Młynarka":

Ungedult. Niecierpliwość

Chętnie żłobię jej imię na każdym kawałku kory.
Chętnie rzeźbię jej postać w każdym kawałku krzemienia.
Chciałbym dla niej rzucić w każdy płat świeżej ziemi
Nasienia nasturcji, które szybko wschodzą,
Na każdym kawałku papieru chcę pisać:
"Twoim jest serce me
I tak ma na wieki pozostać"

Dla niej mógłbym wyhodować małego szpaka,
By wymawiał jej imię czysto i wyraźnie
By mógł je powtarzać z poruszeniem ust moich
Razem z serdecznym gorącym biciem mego serca
A potem by zaśpiewał wspaniale pod jej oknem:
"Twoim jest serce me
I tak ma na wieki pozostać"
[...]

http://www.youtube.com/watch?v=gSfHV6Xh1os

"Jej obraz" do słów Henryka Heine'go z cyklu "Schwanengesang"(Łabędzi śpiew)

Ponurych pełen rojeń
na portret jej spojrzę raz,
gdy wtem jej drogie lica
żywych nabiorą znów kras.
 
Jakiś przedziwny uśmiech
z jej słodkich wykwita warg,
a w oczach jej łzy żalu
zabłysną nieme, bez skarg.
 
I z moich oczu żałość
po twarzy spływa we łzach,
i wciąż uwierzyć nie mogę,
żem już cię utracił. Ach!
http://www.youtube.com/watch?v=vPB6uUzLbeI

Dla kochającej fortepian Beatki, żeby wreszcie dokończyła recenzje ;) ;)

http://www.youtube.com/watch?v=9FSRfoOfgOg

Janusz niedawno pisał, że ktoś wykorzystał jego film z Dusznik i opublikował go na YT pod
własnym nazwiskiem.
Przydarzyła mi się podobna historia.Otóż niedawno zostałam dodana na fejsie do takiej międzynarodowej
grupy "Amici di Franz Schubert" i wrzuciłam tam swój filmik.
Patrzę tam dzisiaj i cóż widzą moje piękne oczy. Pewien członek wrzucił ten sam utwór Schuberta i
podstawił moje obrazki (tylko w innej kolejności) i całość trochę skrócił.Wprawdzie to nie były moje zdjęcia ale z
internetu ale trochę czasu mi zajęło żeby wybrać, dopasować itd.
Niektórzy idą na łatwiznę.

Tak Tereniu, c'est la vie, taki są wdzięki i niewdzięki netu. Pocieszmy się, że najważniejsze, iż to co robimy trafia w pierwszej kolejności od nas - do naszych bliskich. A co się później z tym dzieje - niech sie dzieje co chce (wola nieba :D ).

Oczywiście, masz rację. Trochę to nawet pochlebia, że podobało się aż Tak ;) ;) ;)

Cudo, dzięki, Agnieszko, niesamowity filmik.  :-*

http://www.youtube.com/watch?v=xtrHtpiQ368

Co do Twojego Bartku określenia zwielokrotnienia linii melodycznych, do pewnie stąd się wzięły szumannowskie
"niebiańskie dłużyzny', jak określił jego symfonie.
Muzyka Schuberta trafia prosto do serca, jeszcze i dlatego,że pisał prawie wyłącznie do szuflady, nie
zwracając uwagi na tzw.protektorów(bo ich nie miał) jak Mozart czy Beethoven.
Już nie długo na ChijE Trzecia symfonia pod dyrekcją Howarda Shelleya. Przeczytałam niedawno ,że to "leniwy
dyrygent". Nie bardzo rozumiem, ale mam nadzieję, że zrozumiem :)

Allegretto z Trzeciej symfonii:

http://www.youtube.com/watch?v=Tsuc9n3972I

Agnieszko.

Swietny przyklad na to, ze Schubert nie byl stworzony do symfoni i wiekszych form.
Temacik uroczy, ale troche nudnawy.

Schubert + mala forma = conGenial

A tutaj przyklad na to, ze ja nie mam racji a Agnieszka ma ???

http://www.youtube.com/watch?v=3difj0KDi8M

Mozna zwarjowac od tego szyfladkowania

A jednak?
WYlaczylem.

Przed czasem.

Ja się zakochałam w symfoniach Schuberta. Szczególnie  przytoczona powyżej,  Niedokończona i Wielka są  najczęściej słuchanymi przeze mnie :)

To zamiast uspakajajacej melisy.

Czy Ty mnie przypadkiem nie obrażasz?  ;D

Masz zbyt fajny nick, zebym nawet pomyslal o obrazaniu Melisko. ::)

Z takim nickiem nawet estetyka ,,barbie doll" mi  nie zaszkodzi  :P

A Dysko Polo??

 ;D ;D ;D

 ;D ;D ;D ;D

jestem lepszy o jedno

Chodziło mi bardziej o ostrożność w odkrywaniu i  przyswajaniu muzyki współczesnej .Tkwię ciągle w wiekach dawnych - od średniowiecza do klasycyzmu, nawet z romantykami mając czasem problem  :)

Nie zamulam już, bo się jeszcze narażę założycielce tego wątku , a bardzo bym tego nie chciała  ;)

Nie rezygnuj jednak z checi poznawania nowych dla siebie muzycznych perelek.
Ja niedawno odkrylem dla siebie utwory klawesynowe Rameau i Couperina( wole jak sa grane na wspolczesnym fortepianie).
Te male arcydziela nie zauwazone wczesniej przeze mnie sa genialne.
Po prostu nie moge ich przestac sluchac.

Byc moze muzyka wspolczesna tez ma jakies "czary mary" dla Ciebie.
Godni uwagi sa minimalisci (Reich, Adams)
Oczywiscie XX wiek w Rosji (Szostakowicz, Prokofiew, Strawinski)
Szostakowicza symf. "Leningradzka" powali Cie na kolana, zobaczysz.
Tak jak mnie kiedys.
Obecni mistrzowie, to na ogol kompozytorzy muzyki filmowej (Shore, Desplat, Newman, Zimmer, Marinelli).
No i oczywiscie fenomenalny Anglik (byly nauczyciel muzyki) Harrison Birtwistle, ale jego muzyki trzeba sluchac na zywo.
Calkowity kosmos (piekny, otwarty), totalny przechyl estetyczny. Powtarzam jednak, ze nalezy jego dziel sluchac na zywo (np. London Sinfonietta)

Ja tez juz koncze zamulanie

3..2..1..STOP

Dziękuję  ( nie chodzi o zamulanie tylko o muzyczne drogowskazy  ;)

Nikt mi się nie narazi; może Melisko podobają Ci się symfonie Schuberta, bo są bardzo
klasyczne w formie, zwłaszcza pierwszych sześć. On inaczej robił swoją romantyczną rewolucję.

Symfonia Szósta C-dur tzw. "Mała" w odróżnieniu od C-dur "Wielkiej".
Bartku miłej poobiedniej drzemki :)

http://www.youtube.com/watch?v=iE5M1LuNM5k

Dziekuje.

Już chyba pisałam, że Schubert był mistrzem w komponowaniu muzyki chóralnej.
Oto jeden z jego utworów "Gott ist mein Herte", czyli psalm 23.
Schubert skomponował go na zamówienie swojej przyjaciółki Józefiny Frohlich.
Józefina była śpiewaczką i razem ze swoimi równie utalentowanymi siostrami prowadziła w Wiedniu coś w
rodzaju artystycznego salonu, gdzie Schubert bardzo lubił bywać.

"Pan jest pasterzem moim.
Na niczym mi nie zbywa[...]
A choćbym zeszedL w ciemną dolinę śmierci
nie będę lękać się złego, bo Ty jesteś ze mną."

http://www.youtube.com/watch?v=iwzZt0aG13o

Przepiękna całość ( muzyka, wykonanie i .....światło  jako dopełnienie)!!

Cieszę się Melisko,że Ci się podobało. Szkoda, że muzyka chóralna jest teraz
tak mało popularna.

Dziś 262 rocznica urodzin Goethe'go.
Choć wielki poeta nawet nie przesłuchał pieśni do jego poezji, wysłanych mu przez Schuberta,
to przecież nie był muzykiem i na muzyce nie bardzo się znał.
I gdyby nie jego wiersze, tyle pięknej muzyki by nie powstało.
Moja ulubiona to "Małgorzata przy kołowrotku"; data jej postania 19 pażdziernika 1814 uważana jest za symboliczną datę rozpoczęcia epoki romantyzmu w muzyce.
W oryginale napisana jest dla sopranu, ale tu śpiewa ją kontralt Kathleen Ferrier, chyba jej nie słuchaliśmy a warto:

http://www.youtube.com/watch?v=7_OJTtRAARg&feature=related

"Letze Symphonie" Dziesiąta albo Dziewiąta(zależy od muzykologa :)symfonia Schuberta D-dur D 936a.
Schubert pracował nad nią w ostatnich tygodniach przed śmiercią.Zachował się tylko jej zapis, właściwie
fragmenty zapisu fortepianowego.W 1972 roku angielski dyrygent Brian Newbould dokonał jej
orkiestracji.Najpełniej zachował się zapis części drugiej Andante.Jej mroczny , marszowy charakter
zdaniem niektórych antycypuje Mahlera.
Moim skromnym zdaniem Newbould to nie Schubert, więc tak naprawdę nie wiadomo jak by zabrzmiała,
jaką drogą poszedł by Schubert gdyby dane mu było żyć dłużej.
Te fragmenty jednak są bardzo piękne i wzruszające:

http://www.youtube.com/watch?v=hmCEhG6uSBE

Jedna z moich znajomych na fejsie zresztą także Teresa Grob(ale jestem nieoryginalna)
napisała, że słyszała tę pieśń trylion(!) razy. Chyba przesada, ale to jedna z tych cudownych
trafiających prosto do serca melodii.
Ich bin ein Waller auf der Erde (Samotny jestem na tym świecie)

http://www.youtube.com/watch?v=HG8gk4bQPXg

Jedno z największych arcydzieł muzyki kameralnej XIX w. Oktet f-dur na klarnet, fagot, róg, dwoje skrzypiec,
altówkę, wiolonczelę i kontrabas.
Schubert pisząc w liście do przyjaciela stwierdził, że chciał sobie tym utworem otworzyć drogę do wielkiej symfonii.

http://www.youtube.com/watch?v=zcICrid05nQ

Jeśli ktoś chciałby posłuchać w całości, to zaprezentuje go M.Pęcińska w niedzielę w "Wariacjach z muzyką" o
10.00 i na pewno pięknie skomentuje.
W tej audycji także "Une symphonie imaginaire" J.P. Rameau oczywiście Les musiciens du Louvre i Marc Minkovski, jeśli ktoś tego hiciora jeszcze nie słyszał, to powinien ;D

Dziękuję Agnieszko, chętnie posłucham znowu i znowu, i znowu... :)


Od wczoraj mam wrażenie, że wszyscy wylegli na łono natury, łapać ostatnie chwile lata! strasznie tu pusto! :-\

Leniwce pospolite ot co!
Dzięki Ewuś za wiadomość o "Iluzjoniście" już dawno zasadzałam się na ten film. ;D

Ten schubertowski walczyk był w Wiedniu tak popularny, że jego autorstwo przypisywani wielkiemu
Ludwigowi van B. co zresztą mistrza podobno bardzo złościło.

Te wirtualne bukieciki moich ulubionych kwiatów chciałabym ofiarować wszystkim
wspaniałym przyjaciołom z naszego Kuriera. Dziękuję za okazaną mi sympatię, to dużo dla mnie znaczy :-*

http://www.youtube.com/watch?v=hn8Gdiwz-_A

Kolejne arcydzieło Schuberta pieśń "Winterabend" (Zimowy wieczór).
Jedna z późnych pieśni do wiersza Karla von Leitnera.

Narrator siedzi sam w swoim pokoiku , wygląda przez okno i obserwuje nadchodzący zmierzch.
Cieszy się,że kończy się dzień,że umilkł gwar a zmęczeni ludzie udali się do swoich domów.
Ogarnia go cisza i spokój.
Pomału w izdebce robi się coraz ciemniej, już tylko świeci księżyc i gwiazdy.W tej ciemności bohater wspomina
dawne szczęśliwe lata i miłość, która nie wróci.

http://www.youtube.com/watch?v=0wgleV6iZDA

Agnieszko.

Ja juz sie wzialem do dziela i nagralem 1/3 najtrudniejszego akompaniamentu "Erlkonig"
Jutro, pojutrze wrzuce fragment do YT - do oceny.

Mysle,ze za miesiac powinienem miec porzadnie nagranych 15-20 akompaniamentow.
Potem juz pojdzie latwiej.

PS.
Byloby fajnie miec nagrany komplet. Do tego przeciez zmierzamy.

Czy ktos sie odezwal z pomoca (techniczna) zrobienia strony?

bartusie. Pisałem do Beatki w sprawie pomocy przy stworzeniu tej stronki. Myslę, że wspólnymi siłami damy radę. Pozostaje tylko ta kwestia formalna, o której pisałeś. Na razie organizujemy się i nie musimy od razu upubliczniać naszego dzieła (by nie wpaść ewentualnie w sidła Temidy - choc moim zdaniem nie ma takiego zagrożenia). Ja zadeklarowałem pomoc. i skontaktuję się z Agnieszką. Nie wypowiedział się jeszcze Łukasz (chyba).

"Die Sterne" Gwiazdy. Urocza, pogodna pieśń
Gwiazdy- tak potrzebne i kochane przez wszystkich wędrowców i zakochanych.

http://www.youtube.com/watch?v=bNzB5mrOQyY

Pisałam już kiedyś o tej pieśni, zrobiłam nawet klipek ale zniknął wraz z moim twardym dyskiem :'(

No to zrobiłam jeszcze raz :D


http://www.youtube.com/watch?v=2eOeyFnO3GM

O tej pieśni już też pisałam ale tym razem chciałabym ją zadedykować wszystkim
Panom na naszym forum, szczególnie tym zaangażowanym w projekt SchubertSite.

Śpiewa piękna kobieta a na obrazkach tyle piękna ile mogłam wybrać ze współczesnego
malarstwa.

http://www.youtube.com/watch?v=npd2R5ti6sg

jakież to piękne...
Dzięki Agnieszko za tyle pozytywnych emocji.

Przyjaciele czasem się czepiają. Czy świeże powietrze jest takie ważne?

(http://img.liczniki.org/20110908/amici-1315486208.jpg)

Utwór, nie tylko w twórczości Schuberta, jedyny i niepowtarzalny, Sonata a-moll "Arpeggione".
Dzieło bez skaz, klasyczne w budowie, porywające w emocji.
Schubert skomponował je na nowo powstały instrument, właśnie Arpeggione, cos w rodzaju połączenia gitary i
wiolonczeli.Arpedżion się nie przyjął i obecnie tę sonatę grywa się na wiolonczeli lub altówce.Słyszałam ją
kiedyś wykonywaną na skrzypcach (Gil Shacham) z towarzyszeniem harfy.
Do tej pory moja ulubioną interpretacją było wykonanie Emmanuela Axa i Yo-Yo Ma(sentymentalne ale pięknie sentmentalne) ale to które tu przedstawiam jest niezwykłe, lekkie,delikatne prawie nierzeczywiste.
Na fotkach upływające, niestety, lato :'(

http://www.youtube.com/watch?v=Jh8p3w-NUfo&feature=related

Przepiękna sonata, od wielu lat zawsze gdzieś błąkająca sie po mojej świadomości, teraz, przez Terenię znów przywrócona do mego realnego życia  :)

Nacht und Traume.Noc i sny.

Gdy dzień się budzi,
zawsze wołam,
wróć święta nocy
powróccie słodkie sny.

Dobranoc i słodkich snów :)

http://www.youtube.com/watch?v=TNB22nbIqLw

To moja propozycja opisu Erlkonig D 328; wziąłem się za tą pieśń szybko, póki jeszcze miałem czas - a jest jedną z najgenialniejszych.
Korzystałem z tego, co naszkicowałem ileś postów temu.  ;)


W 1782 r,, w pierwszych latach pobytu Johana Wolfganga Goethego w Weimarze powstała słynna ballada „Erlkönig”, znaną jako „Król olch” czy "Król elfów". Oparta została na duńskiej pieśni ludowej.

Franciszek Schubert komponując swe arcydzieło liryki wokalnej był niewątpliwie pod bardzo silnym wrażeniem poezji Goethego.
Ballada udowadnia dualną naturę świata przełomu epok. Atmosfera już na samym początku jest bardzo mroczna; widzimy pędzącego na koniu pod osłoną nocy ojca, który z troską trzyma w ramionach syna; tętent końskich kopyt świetnie ilustrują fortepianowe figuracje (poprzez tą fortepianową charakterystykę u Schuberta koń de facto staje się kolejną, autonomiczną postacią ballady) . Rozpoczyna się dialog ojca z synem, który z lękiem zasłania twarz; dostrzega bowiem metafizyczną zjawę, przynależącą do świata fantastycznego, totalnie niedostępnego dla ojca. Zwraca uwagę, że Schubert mocą swej genialnej inwencji zabarwia głos ojca (dur/moll) i dziecka (wysoki rejestr i moll) indywidualnymi odcieniami, przeciwstawia swoistą majestatyczność, ojcowskie opanowanie - emocjonalnością przerażonego, wołającego o pomoc chłopca.

Wraz z synkiem słyszymy głos tytułowego króla olch, który pragnie za wszelką cenę pozyskać dziecięcą duszę. Schubert stworzył niezwykle ciekawą i jakże przekonującą muzyczną charakterystykę leśnego ducha - partię pełną ozdobników, rokokowo lekką, słodką, zapisaną raczej w piano/pianissimo. Poprzez kuszącą śpiewność pragnie trafić wprost do jego serca.

Coraz bardziej przerażonego syna, niepokój i gradację napięcia wyraża wzrastająca się dynamika. Ojciec nie reaguje jednak emocjonalnie na rozpaczliwe wołanie dziecka. Ballada ukazuje typowy w początkach romantyzmu i okresie konfliktu pokoleniowego XVIII/XIX w. kontrast: syn jako wcielenie romantyka o rozgorączkowanej dziecięcej wyobraźni, zawieszonej między realnością a światem metafizycznym, ojciec zaś jako uosobienie zimnego racjonalisty doby Oświecenia. Od ojca słyszymy jedynie - przerażające nas, pozbawione empatii wobec dramatu syna - lapidarne wytłumaczenia: 'Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif', 'In dürren Blättern säuselt der Wind'.

W obliczu ostatnich słów zjawy, które brzmią u Schuberta upiornie i z grozą
  'Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt
  Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt.’

dziecko, wytwór potęgi romantycznego czucia, jest bezsilne, umiera w cierpieniu duchowym, które oddziałuje jednak i na jego fizyczność. Kompozytor ukazuje tą tragiczną i kulminacyjną scenę w wielkim crescendo, w którym słychać błagającego o ratunek syna:
  'Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an!
  Erlkönig hat mir ein Leids getan!'

Wraz z przybyciem ojca do domu dotąd wzburzona partia fortepianu uspokaja się. Ostatni wers: 'In seinen Armen das Kind war tot' zostaje wyrecytowany przez solistę, gdy instrument milknie. Całość zamykają dwa potężne akordy, które swą dramatyczną autentycznością wywierają piorunujące wrażenie.

Muzyczna ballada „Król olch” Schuberta to doskonała synteza muzyki i poetyckiego tekstu; stanowią one jedność nierozerwalną. Nieoceniona jest rola fortepianu, który nie jest już instrumentem akompaniującym, nie tylko kreuje atmosferę, ale i nadaje indywidualne rysy postaciom. Schubert jawi się tu jako geniusz perfekcyjnie budujący dramat zamknięty w niewielkiej formie pieśni.

Patryku.

Jak zwykle Twoj tekst jest swietny.
Mam jednak mala uwage, do ktorej powinnismy sie stosowac wszyscy.
Opis nie moze byc za dlugi.
Mamy  ponad 600 piesni !!.
Zbyt duzy material moze spowolnic strone.

Proponuje  +,-75 slow.

Czy moglbys napisac jeszcze raz uwzgledniajac ta regule?

Spokojnie, bartku... Nie ma zadnego uzasadnienia (ani oboiązku) aby wszystkie teksty były na jednej podstronie. Poza tym nie jest prawdą, ze długośc tekstu podstrony spowalnia podstronę (to już nie te czasy). Owszem, gdyby  przy każdym tekscie była grafika - to tak. Ale wówczas można dzielić podstrony na kolejne. I po problemie.

Lechen und Weinen(Śmiech i łzy)

Gdy budzę się rano śmieję się z radości,
więc dlaczego gdy nadchodzi wieczór
płaczę z rozpaczy

Muss ich dich fragen, o Herz

Dzisiaj pewnie u autora słów do tej pieśni Fryderyka Ruckerta wykryto by afektywną chorobę dwubiegunową :D

http://www.youtube.com/watch?v=T-Mz6s9yCb8

Bartku, kiedy to jest tak dobre, że nie ma czego ciąć, bo wszystkiego byłoby szkoda :( Tu nie ma zbyt wielu nut ;) Lepiej, żeby było dłużej, a pięknie, niż krótko i sucho  - bardziej wtedy prawdopodobne, że opis przykuje uwagę czytelnika.
Ja zaś ambitnie usiłuję stawić czoła tekstowi - bogowie poezji, i ty Muszopisie, patronie grafomanów, zmiłujcie się nad profanem :D
Może w międzyczasie Terenia mi podrzuci coś łatwiejszego :D :D

:D O tak, symptomy są dość charakterystyczne :)

Wiem.
Chodzilo mi nie o ciecie, ale o napisanie nowej formy (dla Patryka, to pestka).

Poniewaz mamy 600 piesni, to zgrabne formy opisowe lepiej wpasuja w grafike itd.
Nie do konca zagdzam sie z Januszem, gdyz ilosc podstron rowniez ma znaczenie w ladowaniu sie WebPage.
Oczywiscie mozna dac odnosniki do innych folderow (jakby innych WebPage), ale to juz wplywa na dalsze opoznienia.
 Lukaszu, co o tym sadzisz -moze sie myle.

Jak zrozumiałem, Janusz nie jest jednak entuzjastą 'opowiadania o pieśniach' - być może dla SchubertSite te opisy nie są wcale istotne?
Moim zdaniem - gdyby udało się stworzyć swoistą bibliotekę wszystkich pieśni Schuberta (łącznie z choć krotką analizą każdej z nich - bo nie o każdej powiemy tyle co o 'Erlkonig' czy 'Gretchen am Spinnrade'), to osiagnelibyśmy wielki sukces, nie znam polskiej strony z taką masą informacji o liryce wokalnej Schuberta. Z drugiej strony - to gigantyczny job...  :-\  Agnieszko, czy Ty znasz wszystkie 600 pieśni - czy każda jest na YT?

Patryku.

Byc moze, w glownym katalogu powinien znalezc sie ZIP z tekstem piesni + akompaniament do sciagniecia i
krotki opis ("wlasnymi slowami") po polsku i angielsku.

Mozemy rowniez utworzyc zakladke pt. And Now Something Completely Different
gdzie wrzucimy  wlasne zabawne opisy piesni, rysunki. Cos zwariowanego, zabawnego np Schubert spiewany od tylu (moge sie tym zajac),
czy moze jakies rysuneczki (typu Mleczko).
Humoru nam wszystkim nie brakuje.

Great idea. Akompaniament do ściągnięcia - jak najbardziej, bo przecież w wielu przypadkach partia fortepianu jest genialna. 
And now... niech ujawni się nam Mleczko II ! Na pewno talentów plastycznych na forum nie brakuje.  ;D

Ja akurat uważam, że opisy są wręcz kluczowe! Gdyby miałby to być jedynie jakiś bezosobowo zestawiony zbiór utworów, bez żadnych komentarzy, to byłoby to niewiele więcej do zaoferowania poszukującym, niż takie osoby szukające jakiejś wiedzy o Schubercie i jego dziele uzyskałyby wchodząc sobie właśnie na YT. Jak rozumiem, Schubertiada ma być tworem autorskim, żywym, odbijającym nas i naszą miłość do muzyki Schuberta, i także nasze opisowe i analityczne spojrzenie na jego dzieło - przynajmniej spojrzenie tych z nas, którzy są w stanie takiej analizy w ciekawy sposób dokonać :) Jeśliby uznać, że takie opisy nie są istotne dla poznania utworu, to po cóż byśmy słuchali z takim zaciekawieniem tych wszystkich opowieści o muzyce, jaką prezentują nam muzykolodzy, muzyczni dziennikarze? Czemu z zapartym tchem słuchamy pana Orawskiego, Majchrowskiego i innych? Bo wprowadzają nas głębiej w świat muzyki, którą kochamy, uchylają drzwi do czarodziejskiej krainy, prowadzą po jej ścieżkach. I każdy z przewodników dostrzeże w krajobrazie muzyki jakieś elementy, które akurat jemu zdają się najbardziej ważne, każdy opisze je trochę inaczej. To bardzo dobre i potrzebne czary:)) 

Znalazłam jakieś angielskie tłumaczenia - może się przydadzą:

http://www.naxos.com/sungtext/PDF/557833_Schubert_Texts.pdf

Szukam angielskiego tekstu "Gwiazd" - jeśli nie znajdę, spróbuję przegryźć się przez oryginał:)

Asiu, tu taka strona z której korzystam kiedy nie mogę znaleźć polskiego tekstu:

www.recmusic.org
The Lied, Art song and Choral Text Archives.
"Gwiazdy" to świetny pomysł a może też "Auf dem Wasser zu Singen"?
Nie, nie znam wszystkich 600 pieśni i nie wiem czy wszystkie są na YT.
Co do opisu to myślę, że nawet u Schuberta są pieśni bardziej i mniej istotne i taki "Król Olch" zasługuje na
opis dłuższy niż 75 słów .

>>Co do opisu to myślę, że nawet u Schuberta są pieśni bardziej i mniej istotne i taki "Król Olch" zasługuje na
opis dłuższy niż 75 słów>>
No właśnie :) Też tak myślę - przecież to zupełnie inna głębia, moc i znaczenie, niż jakaś lżejsza, czysto rozrywkowa melodia. Zasługuje na wnikliwą uwagę.

>> nie, nie znam wszystkich 600 pieśni>>
Na pewno nie dalibyśmy nawet rady z miejsca przerobić takiej ilości materiału. Myślę, że dobrze będzie zamieścić te najlepsze, najpiękniejsze, najbardziej charakterystyczne - a potem będzie się to uzupełniać. Może powinnaś nam zasugerować, które powinny Twoim zdaniem pójść na pierwszy ogień. Jak sądzę, z pewnością te, które są na tym wątku :)
"Auf dem Wasser?" zaraz sobie posłucham:)

Tereniu, zajrzałam na tę stronę - całkiem dużo przekładów - i zauważyłam, że angielscy autorzy nie martwią się zbytnio o rytmy czy rymy - po prostu starają się przetłumaczyć wiernie tekst oryginału. Myślę, że tak z pewnością byłoby prościej i szybciej. Jeśli będę chciała zrobić z tego wiersze, a jeszcze, jak piszesz, gdyby chcieć je nagiąć do rytmu melodii, trochę to potrwa. Może zróbmy tak, że w pierwszej kolejności machnę takie właśnie wierne tłumaczenia, co pójdzie piorunem, a ewentualnie później będę się przyglądać kolejnym utworom pod kątem przerobienia na twórczość bardziej artystyczną :) 

Mam prosbe do Lukasza.

Czy mozna przeniesc niektore posty z dzialu Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec do
dzialu  "Inicjatywy: SchubertSite"
Od postu Mozarta (opis "Krola Olch" wiad. 810)  do konca (13 postow) - bez jednego postu TeresyGrob (wiad. 1226)
Bedzie porzadek.

Jeszcze jeden polonez z obiecaną dedykacją dla Marka, dzięki za miłe wpisy

http://www.youtube.com/watch?v=zpeyv76VzNg

Część druga sonaty "Arpeggione".
Jean Guihen Queyras gra na wiolonczeli Goffreda Cappy z 1696 roku, wspaniały
instrument i wspaniały francuski wiolonczelista.
A Alexandra Tharaud może pamiętacie z szopenowskiej płyty "Journal intime"

http://www.youtube.com/watch?v=KqniGsrncVE

Goethe "Śpiew duchów nad wodami"

http://www.youtube.com/watch?v=qcCj6LEpNkI

Znalezione na fejsie:

(http://img.liczniki.org/20110911/I_love_Schubert-1315743089.jpg)

Asiu, Patryku, Slawku, Lukaszu,

Przykro mi, ale podjalem decyzje o wycofaniu sie z projektu Schubert.
Krotko mowiac jestem zalamany postawa forumowiczow.
"Postawa Milczka" i "Postawa Tumiwisizmu" jest bardzo zblizona i rownie negatywna.

Bylem zaskoczony dosyc leniwym podejsciem samej Agnieszki do tematu, ale byc moze jest to jej temperament.
Strona o Schubercie, ktora mialaby przyniesc oczekiwany efekt (bardzo duzo wyswietlen) musialaby byc kompleksowa, madra
z olbrzymia iloscia materialow. We czworke bysmy tego nie udzwigneli. Dlatego lepiej przerwac.
Staralem sie zaszczepic konstruktywne dzialanie, ale bez odzewu. Postawa - bede milczal/milczala jest wygodna, gdyz powszechnie nie uznawana za ceche negatywna (jeszcze)

Dziekuje  Wam za tak zdecydowany odzew. Stanowicie bardzo znikomy procent ludzi,
wrazliwch i skory do szybkiego, wspolnego dzialania dla pozytywnych celow.
Zdecydowanie nie jestescie wyznawcami "Milczkow" i "Tumiwisizmow" , a przewozka na cudzych plecach jest Wam obca.

Amen

Bartusie, jesteś muzykiem, a my prócz miłości do muzyki i sztuki, mamy inne "miłości" i zainteresowania i jakże ważną pracę zawodową, jak to u amatorów, nie związaną z muzyką. Zarzucając komuś leniwość, czy " tumiwisizm" zastanów się jednak, czy to aby prawda...
Z mojej strony przyznaję się do bardzo przeciętnej  wiedzy na temat muzyki Schuberta i nie podejmuję się współtworzenia tematu, którego nie czuję. Co nie oznacza, że projekt nie wydaje mi się wart uwagi i zaangażowania.  Proszę mi wybaczyć.
Jeśli mogę w czymś pomóc innym, zrobię to z ogromną chęcią.

"Der Kreuzzug- Krzyżowiec (dla Bartka)
Mnich wygląda przez okno swojej celi, patrzy na wojska krzyżowców, jadących
przez zielone łąki, śpiewających pobożne pieśni i widzi też ich okręt ginący w oddali.
Też jestem pielgrzymem-myśli-choć nie wyruszam w daleką drogę,
Życie też jest krucjatą, przez podstępne fale i gorące pustkowia,
Życie jest wędrówką do ziemi obiecanej.

Piękny wiersz Karla von Leitenera, który Schubert musiał głęboko odczuć bo
skomponował do niego tak  przejmującą muzykę:

http://www.youtube.com/watch?v=xzQG1g_1_9I

Piękne - i słowa i muzyka.
Teresko, myślę, że póki co wystarczyłyby takie tłumaczenia. Właśnie zdałam sobie sprawę, że gdybym miała zrobić wierszowane tłumaczenia wszystkich 600 pieśni, to zajęłoby mi to co najmniej 2 lata :D

Oczywiście Asiu, to ogromna praca i doskonale Cię rozumiem :) :)Znalazłam taką polską stronkę z nutami, i opis "Króla Olch"
jest mniej więcej taki: ojciec wiezie w ramionach chorego syna, a z lasu wabi ich Król Olch.
Tak więc na dzisiaj, wobec tego, że nie będzie podkładów muzycznych Bartusa a i Mozart chyba też nie pomoże,
nie widzę sensu w dalszej pracy.

Jedna z eleganckich i salonowych miniatur, które Schubert tak lubił komponować

http://www.youtube.com/watch?v=FFVGPA3O2QI

Mozart nie pomoże? W sensie - Pat?  :D  Dlaczego?  Wciąż mam nadzieję na powstanie naszej wspólnej e-Schubertiady.  ;)

Agnieszko, wszyscy pomogą, w miarę umiejętności. Trzeba tylko wiedzieć czego konkretnie od nas oczekujesz? ;D

No właśnie. Staramy się, w miarę sił i możliwości, a niektórzy czekają na konkretny przydział:)) Sławek, jak czytam już włożył ogrom pracy w skonstruowanie strony, a Łukasz szuka dla niej miejsca. Pata analiza "Erlkoniga" to małe dzieło sztuki muzykologicznej, i możemy się założyć, że cokolwiek o czymkolwiek napisze, nawet bez specjalnego starania, nie będzie wiele gorsze :). Bartus już się przecież chwalił opracowaniem 15 pieśni; a co do rezygnacji, sądzę, że straszy dla pobudzenia ducha w narodzie ;) Ja nawet jak będę tłumaczyć dosłownie, a nie wierszem, to nie znaczy, że tak, jak w podanym przykładzie:) Żeby osiągnąć tak duży stopień koncentracji, chyba musiałabym się postarać :D
Tak więc "nie porzucaj nadzieje", myślę, że w ogóle będzie większa motywacja, kiedy zobaczymy już tę stronę:) Ona na razie wciąż trochę pozostaje w sferze abstrakcji. Kiedy jej idea przyoblecze się w bardziej realną formę, bardziej też konkretnie ujrzymy, co jak i gdzie można zrobić.

Myślę, że masz racje.Dla mnie też to jeszcze trochę abstrakcja.No, ale pierwsza pieśń chyba mamy gotową,
podeślę Sławkowi materiały.

Jedna z bardzo osobistych pieśni Schuberta "Abschied von einem Freunde"-pożegnanie przyjaciela.Jedyna
pieśń do której słowa napisał sam Franciszek.

W 1817 roku przyjaciel Schuberta Franz Schober, wyjeżdżał za granicę i jego
przyjaciele urządzili dla niego pożegnalne przyjęcie. Tam właśnie powstała w ciągu kilkunastu minut ta pieśń.
Jej smutek i ponury nastrój (to prawie marsz żałobny) wskazuje na to, że Schubert bardzo przeżywał
wyjazd przyjaciela.
Poznali się gdy Schubert miał 17 lat i ich przyjaźń przetrwała do śmierci kompozytora,
mimo, że bardzo się różnili.
Schober był zamożny, przystojny, elegancki także niewierzący, amoralny i leniwy.Ta jego postawa wobec życia
musiała silnie oddziaływać na Schuberta.
 Schober zresztą  bardzo kochał swojego skromnego przyjaciela i często mu pomagał, także finansowo.

http://www.youtube.com/watch?v=76eu0-26mDM

Agnieszko, gratka nie tylko dla Ciebie!:
Krystian Zimerman gra utwory Franciszka Schubertakoncert, Niemcy, 1988 Usłyszymy cztery Impromptus op. 90 Franciszka Schuberta w wykonaniu Krystiana Zimermana.
niedziela (18 września) 9:15 - TVP Kultura

Bardzo dziękuję Ewuniu za wiadomość.

Tylko proszę bez komentarzy, że to kocia muzyka.
Muzyka jest urocza jak kotki na obrazach :D :D

http://www.youtube.com/watch?v=UUVkCSL9rDQ

Kot romantyk, a właściwie koty romantycy.. :D

....albo ogrodnicy.

Jedną z najznakomitszych pieśni deklamacyjnych jest Der Tod und das Mädchen (Śmierć i dziewczyna) D 531 (op. 7 nr 3). Schubert skomponował ją w 1817 roku do tekstu Matthiasa Claudiusa, niemieckiego poety z przełomu XVIII i XIX w.

Udowadnia, że młody kompozytor znakomicie potrafił wykorzystać dźwięczność języka, połączyć akcenty wyrazowe z linią melodyczną dzieła i jego partią fortepianu.

Pieśń rozpoczyna się swoistym fortepianowym wstępem - ośmioma głuchymi akordami (mäßig - umiarkowanie) w d-moll i najniższej dynamice, które kreują nastrój utworu - wskazują na dominację nuty dramatycznej. Antycypują one również temat Śmierci, który staje się jakby tematem zasadniczym dzieła.

Rozpoczyna się dialog Dziewczyny ze Śmiercią. Najpierw słyszymy przerażony głos Dziewczyny, która pragnie uniknąć spotkania ze zjawą, nazwaną Knochenmann - jest przecież jeszcze młoda, nieprzygotowana na śmierć. Ta dramatyczna wizja otrzymuje u Schuberta bardzo ekspresyjną szatę muzyczną - tempo staje się szybsze (etwas geschwinder), uwagę zwraca synkopowany akompaniament fortepianu (akordy raz w lewej, raz w prawej ręce) przy wznoszącej się chromatyce, osiągający crescendo na słowach 'Ich bin noch jung!'. Jak pogodzić śmierć z młodością…?

Ostatnim wyrazem rozpaczy jest prośba 'Und rühre mich nicht an', powtórzona dwukrotnie przy osłabieniu dynamiczno-agogicznym, odzwierciedlającym słabnącą, lecz do aż utraty sił wzbraniającą się Dziewczynę. Wieńczące tą część pianissimo i fermata symbolizować mogą moment śmierci, ów metafizyczny i fascynujący romantyczną wyobraźnię akt przejścia.

Ostatnie słowo należy do personifikacji Śmierci - pełnej spokoju, choć nieubłaganej. Powraca znany nam już temat ze wstępu (i I tempo). Jej partia jest właściwie muzyczną deklamacją (krąży wokół nuty D; w związku z tym - niezwykły wręcz efekt wywołuje krok opadający na końcu frazy) przy chorałowym, akordowym akompaniamencie fortepianu. Ten muzyczny spokój budzi w nas na początku grozę -  w wyniku modulacji nastrój się jednak rozjaśnia. Śmierć przedstawia siebie jako przyjaciółkę, a wspomniane przejście ma być spokojnym snem w jej ramionach. Szczególną uwagę zwracają słowa 'Ich bin nicht wild' i wypowiedziana na 1 nucie (F) samogłoska "I" (przy bardzo wolnym tempie) - poprzez ten dźwiękowy efekt Śmierć staje się ciepłą, troskliwą, godną zaufania opiekunką, nie zaś - upiorą zjawą. 

Pieśń kończy fortepian w atmosferze romantycznego uniesienia w tonacji durowej (powtórzenie głównego tematu w D-dur); wydźwięk utworu jest zatem pozytywny, niesie nadzieję.

http://www.youtube.com/watch?v=QQ1t0OCXh78

Partia fortepianu tej pieśni stała się tematem wariacyjnych przekształceń w II części (Andante con moto) skomponowanego 7 lat później kwartetu smyczkowego d-moll D 810, jednego z najciekawszych dzieł kameralnych romantyzmu.

Warto przy tej okazji wspomnieć pieśń 'Vom Tode' – 'O śmierci' Beethovena z cyklu 6 jego pieśni do słów Gellerta. Pieśń Beethovena również ujęta jest w formie muzycznej deklamacji, nastrój obu miniatur jest podobny.

http://www.youtube.com/watch?v=ThWVko3ZN1A

---
A ja twierdzę, że emocje z pieśni zostały jeszcze spotęgowane w tym smyczkowym Andante; a ogromna ekspresja drzemie w każdym ogniwie tego… demonicznego kwartetu.  ;)

Dzięki Patryku, jesteś wielki.
Mogłabym prosić o "Małgorzatę" i Asię oczywiscie też.Wiem, że to też trudny Goethe,
ale nie znam dobrego tłumaczenia tej pieśni.

Sorry, pomylka... Na poczatku powinno byc: osmioma taktami gluchych akordow itd. Nie wiem dlaczego nie mam juz mozliwosci edycji postu.

Einfach fantastisch, Maestro  :) :)
Tak jakby słyszeć, poznawać ten utwór od nowa...
Myślę, że mogą złożyć mi się słowa, kiedy przeczytam, posłucham.
Czasem się słowa same tak składają
jak ręce do modlitwy,
jak płatki do snu kwiatom :)


Ach, znowu Goethe... :o  :'( Mocne uderzenie i ciężar odpowiedzialności  :D Dobrze, Tereniu, postaram się. Co prawda teraz ciężko pracuję dniami i nocami, dopiero co się oderwałam i odważyłam zajrzeć, ryzykując wessanie ;) Ale uczynię, co w mojej mocy:) Aczkolwiek na Twoje stwierdzenie, że nie znasz dobrego tłumaczenia ciśnie mi się na usta replika "i pewnie nie poznasz" 8) Nie chciałabym z powodu zbytniego pośpiechu wyprodukować jakiegoś straszliwego wierszydła:) No cóż, "śpiewaj mi muzio"...;) Może właśnie niech najpierw Pat napisze, co widzi i czuje w tej muzyce, a ja się w to potem wczytam i wsłucham i zobaczymy, co z tego wyjdzie.
Za jakiś tydzień w ogóle będę miała nieco więcej czasu i postaram się zająć tekstami bardziej systematycznie.

Z innej beczki

Agnieszko
Dowiedzialem sie od kuzyna, ze jest taki projekt europejski pod nazwa:
"KAPITAL LUDZKI pracownika administracyjno- biurowego"
Dluga nazwa, ale sam pomysl bardzo skuteczny.
Tym projektem i jego rozpowszechnianiem zajmuje sie firma "IN BIT"
Dzialaja oni na terenie calego kraju.

W skrocie:
Idziesz na kurs obslugi programow dotyczacych pracy administracyjnej (np. ksiegowosc).
Otrzymujesz certyfikat.
IN BIT znajduje tobie firme  (na ogol lokalna), ktora zaprasza Ciebie na rozmowe.
Jezeli jest zainteresowanie, to dostajesz prace i jestes na 4 miesiecznym stazu, ktory jest oplacany przez Unie.
A wiec jest to rowniez gratka dla firm.
Wiek nie ma az tak duzego znaczenia.
W taki wlasnie sposob moj kuzyn dostal prace.

Sprawdz, czy INBIT nie dziala przypadkiem w Warszawie?
Moze sie uda.
Chyba znalazlem
http://www.inbit.pl/warszawa/

Bardzo dziękuję Bartku za wiadomośc, poczytałam sobie tę stronkę,
chyba nie bardzo się tam kwalifikuję.Zdaje się, że aby uczestniczyć w tym projekcie
trzeba napisać zobowiązanie o niekorzystaniu z pomocy publicznej.
Ale głębiej się jeszcze temu przyjrzę.
W każdym razie jeszcze raz dziękuję za pamięć :)

Jeszcze raz Alfred Brendel i nostalgiczny, melancholijny moment muzyczny:

http://www.youtube.com/watch?v=4R8bp3SCBx8

Agnieszko,
zawsze mnie sycisz
pięknem
najwyższej wartości.
Poprzez linki jakie dodajesz na to forum
i to od pewnego czasu tylko przez Ciebie animowane
 czarowną muzyką i estetycznymi obrazami
dodajesz
taki ogrom swojego dobra i
nas nim ubogacasz.

Dziękuję Ci za to  :)

Ostatnia część sonaty Arpeggione, trochę motywów ludowych, dyskretna wirtuozeria.
Podobno istnieje nagranie tej sonaty na oryginalny arpedżion, niestety nigdy do niego
nie dotarłam, a chciałabym posłuchać tej muzyki jak słyszał ją Schubert.

http://www.youtube.com/watch?v=k-__kWodbg0

Humor z sieci:

(http://img.liczniki.org/20110926/18463_221746728182_48112593182_3095401_3808009_n-1317050121.jpg)

Proponuję zabawę-konkursik(może to będzie Januszowa inspiracja wypowiedzi)
To kolejny uroczy polonez Schuberta. Ilustrują go obrazy polskich malarzy-pejzarzystów XIX wieku.
Może spróbujecie odgadnąć ich nazwiska.Są tu wielcy i mniejsi, ale znani(chyba).
Obrazów jest 15 w tym 3 jednego malarza,chyba najpopularniejszego polskiego pejzarzysty.
W każdym razie taki obraz "Bociany" wisiał nad moim dziecinnym łóżkiem.Już więcej nie mogę
podpowiedzieć :)

http://www.youtube.com/watch?v=OvJdsv8FqoI

Czyżby te trzy to "chełmońszczaki?" :)
chyba też był Kossak  ;) ale z reszty - poddaje się  >:(

Terenia ale czemu takie zamazane, za nic nie mozna wychwycić szczegółów..
3 na pewno Józed Chełmoński:
nr 5. konik z saniami
nr7. bociany
i nr 13. ptaszek na gałązce porą zimową (tytuły oczywiście wymyslone)

nr 10. "Malwy" Jana Staniszewskiego
i jeden kojarzy mi się z Canaletto, ale to chyba raczej nie byl Polak..no i nie ta epoka - pozostałe za bardzo rozmazane, więc nie do poznania :) ;)

Slawku, Agnieszko.
Wkrotce udostepnie na youtube akompaniamenty piesni Schuberta.
(na razie dwa zbiory "Winterreise (Op. 89, D 911)" oraz "Die schöne Müllerin (Op. 25, D 795)" -  44 piesni !!).
Help yourself.

Na Youtube dam rowniez link do www. FrancSchubert.pl

Odwiedzajacy strone na YouTube.com rowniez wejda na strone FrancSchubert.pl

Odwiedzajacy strone na FrancSchubert.pl rowniez wejda na strone YouTube.com

Taki maly pingpong.
Zwiekszy odwiedzalnosc obu portali.

Przepraszam,że zamazane,ustawiłam chyba złą rozdzielczość.
Pewien forumowicz zgadł większość nazwisk i nawet tytułów, ale nie wiem
dlaczego na privie, więc się nie liczy.
Chełmoński, Tetmajer, Mehoffer, Witkiewicz, Siemiradzki, Zaleski, Pankiewicz,
Stanisławski m.i.

Bartku, ośmieliłam sie nawet myśleć i mieć nadzieję, że dlatego Cię nie ma na
forum bo ciężko pracujesz. Bardzo Ci serdecznie dziękuję :)

cosik mi się zdaje, że ów forumowicz od malarzy był płci niewieściej  :D Chyba nawet wiem, kto zacz  :)

Na privie powiadasz?? Eeech coś b.niedobrego zaczyna się dziać na tym forum - jakieś skrywane, potajemne odpowiedzi na privach, sekrety, tajemnice-nie tajemnice...bardzo niepokojące zjawisko

Cieszę się, że rozpoznałeś koziołku "Malwy" Stanisławski to jeden z moich
ulubionych malarzy.
To pewnie nie żadne "sekrety" tylko zwykła nieśmiałość :)

A moim jednym z ulubionych jest Kossak, za to zbytnio nie przepadam za Matejką - za dużo "bałaganu" w konstrukcji tych jego dzieł (choc też ma kilka dobrych kawałków np taki "błazen Stańczyk"; "Kopernik", "Chmielnicki i Tuhaj bej"), za to bardzo lubię rosyjskich i francuskich batalistów (napoleońska) - było ich trochę...i oczywiście malarstwo o tematyce mistyczno-religijnej, a zwłaszcza pełne symboliki (i nie tylko) dzieła Pinturicchio, czy Giotto di Bondone (Angiolotto ;)) jak np takie oto dwa jego autorstwa ze schyłku XIIIw..

http://www.lessing-photo.com/p3/400804/40080429.jpg
http://www.fopd.koliber.pl/galeria/franciszek/sf-giotto2.jpg

 

Agnieszko.

Wydaje mi sie, ze powinnismy znalezc jak najwiecej materialow o okolicznosciach powstawania niektorych piesni.
 Informacji, ktore sa wiarygodne i opieraja sie na dowodach a nie tylko na plotkach (choc te tez sa mile widziane).
Chcialbym, azeby  strona o Schubercie miala charakter nie tylko poetycko-muzyczny, ale rowniez naukowy (no powiedzmy quasi naukowy)
Informacje rzetelne, oparte na wiarygodnych zrodlach itd.

Prosilbym innych forumawiczow o znalezienie chwili czasu i poszperania w internecie.
Moze utworzylibysmy grupe "naukowcow", ktorzy by sie tym zajeli.
Kto chetny (oprocz Janusza, Patryka, Asi, Slawka i oczywiscie Agnieszki, ktorzy udowodnili swoje predyspozycje do szperania tu i tam....).
Moze -  Marek, Ewa, Beata, Monika, Melisa, Lukasz,nowa Joanna.... Odpowiedzcie, czy moglibyscie nam pomoc?
Zwracam sie do was bezposrednio. Brak odpowiedzi nawet tej negatywnej odbiore za obraze.
Przeciez jestesmy na forum ludzi kulturalnych a nie holoty onetowej itd.

Juz wiem. Konrad, Ty jestes idealny do tego zadania. Po prostu zamien Tuhaj beja na Schuberta i po ptakach.

Mamy ponad 600 piesni. To bardzo duzy material jak na kilka osob.
Ruszcie sie.


PS
Mam juz pomysl na strone o Chopinie.
Mysle, ze rewelacyjny, ale o tym pozniej, jak Schubert zacznie juz raczkowac.

Otóz i. Nie chwytajmy kilku srok za ogon :)

Co do mojego wkaldu w witrynę Szuberta mogę obiecac, że jesli tylko natknę się na ciekawostkę w temacie - natychcmast podrzucę. (Opracowywanie pieśni zdecydowanie jest poza moimi preferencjami).

Januszu.
Mamy 600 piesni. Napisalbys o kilku.
Krotko, trafiajac w sedno, przeciez to Twoje asy w rekawie.


 

Bartku jest taka stronka w internecie gdzie każda pieśń jest krótko
omówiona tzn okoliczności powstania itp..Czy jest to wiarygodne nie wiem.
Myślę,że to jest jakby najprostsza rzecz do zrobienia.
Bardziej trudne będzie omówienie od strony muzycznej. Ja tego nie
potrafię z braku wykształcenia, a złożenie tego na barki jednego
Patryka (mimo tego,że pomaga jak może,dzięki Pat) będzie trochę dla niego
za ciężkie.Nie zapominaj, że to forum jest złożone głównie z melomanów-
amatorów.

Agnieszko

O to wlasnie chodzi, zeby skojarzenie slowa z muzyka (szumnie nazwane analiza)
byly wypowiedziane przez ludzi wrazliwych, czujacych, nie skrzywionych "profesjonalizmem"
Przeciez kazdy moze opisac, ktore fragmenty w muzyce pasuja do  odpowiednich fragmentow tekstu.

Wiecej odwagi.

....,ktorzy ochoczo pisza szumne recenzje z wykonan profesjanalnych pianistow.
Pytanie, czy maja do tego prawo?
Na pewno nie w kwestii krytyki autorytatywnej ("absolutnej") zachaczajacej o analize techniki wykonawczej (uklon do pani Szwarcman, ktora zawsze powinna dodac - moim skromnym zdaniem amatora).
Ale przeciaz kazdy ma prawo do wypowiedzi, o tym, co czuje. Jakie ma wrazenia ogolne itd.

Ogolnie mowiac lubie i cenie Wasze recenzje (dip dip dip - Asia zrozumie)

Bartus, odpowiadając na Twoje pytanie: nie.

Co do strony o Chopinie - uważam, że to dobry a nawet bardzo dobry pomysł.

Co do konkursu obrazkowego - jaki jest sens udzielania odpowiedzi publicznie, inni nie mają już zabawy, odpowiedzi oczywiście powinny być wysyłane na priv i ujawnione, kiedy zabawa się skończy. Termin nie był określony. Miałam 3 minuty czasu na odpowiedzi, bo musiałam pilnie wyjść, myślałam sobie, że dokończę po powrocie, wracam, a tu po zabawie... FOCH.

Koziołku, który Kossak, Juliusz, Wojciech, Jerzy?

A więc nie myliłem się :D  :D


A co do Kossaków - podpowiem ci koziołku (po cichutku), że to nie Wojtek  ;)

Beato.

Dziekuje Ci za tak lapidarna, szczera, aczkolwiek bezduszna odpowiedz.

Mam wrazenie, ze wszelakie dyskusje przeszly na "privy"
Przestrzegalem przed tym.
To tak jak obgadywanie poza plecami.

Nie podoba mi sie to mowiac szczerze.

Bartusie, nie zamierzam się tłumaczyć. Chciałam tylko poinformować, że od grudnia nie mam komputera. Nie zamierzam biegać po kawiarenkach internetowych by dołączyć do grona współtwórców strony. Dziwi mnie, że nawet strzęp myśli w Twojej głowie nie powstał, że mogę mieć ROZLICZNE powody do nie włączania się w akcję, podobnie jak i kilka innych osób.

Poza tym jedna osoba obiera kilogram ziemniaków w dwie minuty, innej może to zająć nawet dwie godziny.

Byłabym wdzięczna, gdybyś nie zakładał z góry, że wszyscy mają warunki egzystencji zbliżone do Twoich, że mają wielką łatwość do podejmowania działań, że mają po temu możliwości, umiejętności, zdolności, talenty, że zajmie im to zaledwie chwilę, i nie wytykał w kółko, że są aspołecznymi leniami. Niech każdy realizuje się i włącza we wspólne działania z własnej inicjatywy i dobrowolnie, zgodnie ze swoimi możliwościami i umiejętnościami, a przede wszystkim, chęciami.

Agnieszko.
Wyslalem Ci email.

Nonsens

Przekonalas mnie ostatnim slowem.

Ja mogę próbować czasem opisać to, co tłumaczę, ale to będzie właśnie radosna twórczość typu "ach, jak mi się to podoba i jakie jest piękne", opisy bardzo subiektywne, a już z pewnością żadną miarą autorytarne:) W zestawieniu z analizami Pata może to wyglądać na jeszcze mniej tknięte profesjonalnym skrzywieniem 8) (ale fakt, że on raczej tego wszystkiego nie dźwignie czasowo) Chyba że to będzie miało swój urok - taka odmiana:))

Co do privów - Bartku, nie zgadzam się. Przecież to jak i w realu, są wśród przyjaciół rozmowy ogólne i pogadwędki osobne, jedno nie wyklucza drugiego i nie oznacza wcale obgadywania, po prostu oddzielenie spraw bardziej osobistych, czy takich, które nie zainteresowałyby wszystkich. Jestem pewna, że na przykład za nic w świecie nie chciałbyś czytać stenogramu z godzinnych telefonicznych babskich pogaduszek :D  A pamiętaj, że obecny czas to ostateczny koniec luźniejszej wakacyjnej pory i duże natężenie aktywności w realu - to się jakoś przekłada na naszą aktywność.

Bart naprawdę nie dam rady, raz że ostatnio brakuje mi czasu (może w przyszłości sie to zmieni), a dwa: że mam poważne problemy zarówno z angielskim jak i z niemieckim - żeby to był jeszcze taki "wymarły" aramejski, trochę hebrajskiego, ukraińskiego, czy tatarki..to może bym jeszcze pociągnął, ale z anglika, czy fritza - no niemal nic nie czaje, to języki jak dla mnie  za bardzo skomplikowane..
Puki co mam tu taki dokument pdf na temat inspiracji młodego Schuberta, zdaje sie że napisany w oparciu o rzetelne źródła i opracowania - nie wiem, może się przydać..

http://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:T9p1WGZix3IJ:www.muzykologia.uj.edu.pl/kwartalnik/numery/nr1/michal.phf+kobiety+schuberta&hl=pl&gl=pl&pid=bl

Asiu.
Twoj styl pisania, wrazliwosc i wiedza muzyczna jest tak bardzo podobna do Patrykowej, ze wlasciwie bedzie bardzo trudno
rozroznic kto jest kto.
Takze wal smialo, albo zrob sobie przerwe. Ze strona nadal nic nie wiadomo (przynajmniej z mojej strony).

Konradzie.

Bardzo dziekuje za zyczliwosc. Rozumiem problem i nie mam zalu.
Ten material napewno sie przyda.

Koziolku.

Sprawdz linka, gdyz dostaje "Bad Request Error 400"

Beatko, ten pierwszy z Kossaków - świetne dzieła traktujące o epoce napoleońskiej, chociaż Wojciech tez mial kilka niezłych obrazków.. :)

Bart to 9-cio stronicowy dokument pdf..sprawdzę go dokładnie jutro dobra?? (trochę podejrzanie długi adres) - dzisiaj jestem już niestety potwornie zmeczony..

A teraz..??
http://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:T9p1WGZix3IJ:www.muzykologia.uj.edu.pl/kwartalnik/numery/nr1/michal.pdf+kobiety+schuberta&hl=pl&gl=pl&pid=bl&srcid=ADGEESh0wi6v90BxWRaEOXVem2rjU9_Q8RuRAkCD2yi2RG839N5LY2iMV78eu49mHNJJgSuB8rPlQTxxav-cY_ZtJAveefdAXkCqQfBZz27PrlKrfoBSG5zZ5O1T25MH9tSgOWQCYy0N&sig=AHIEtbSG5H5HF0BAWRE4DDJlhTIb_w4ocg

Bartusie, jesteś nienormalny. Czy z mojego wpisu nie wynikało jasno, że rok temu nie wiedziałam nawet, że Schubert pisał pieśni!?
Podjęłam próbę, ale mój zapał przypominał iskierkę zasypaną toną węgla. To taki ogrom materiału, którego nie udźwignę.
Pani Agnieszko, proszę podać mi 5 (pięć!!!) tytułów, może tak spróbuję się z tym zmierzyć. Przez tydzień będę słuchać, potem z tydzień na szukanie informacji i jeszcze kilka dni na napisanie tekstu. Moi bliscy pękają ze śmiechu odkąd usłyszeli w co się wpakowałam. Ale tak to jest, jak człowiek publicznie produkuje się z opiniami o odpowiedzialności i potrzebie rzetelnej pracy.
Bartusie, nawet się nie waż na złośliwości. Przez Twój zapał zrezygnowałam na razie z Bacha!!!

Chyba raczej odpada, dziś dopiero przeczytałem w całości i sądzę, że jednak za bardzo złożony formą ten tekst - przydałoby sie raczej coś bardziej przystępnego..Co myślisz Bart ??

p.Joanno proszę Cię na wszystko nie zmuszaj się do słuchania Schuberta na siłę.Bo może się zdarzyć
najgorsze tzn. że znielubisz go.
Ta muzyka z czasem sama do Ciebie przyjdzie, jestem pewna.
Wracaj do Bacha proszę!!!

Konradzie.

Przynajmniej mamy jakies zrodla.
Ogolnie ciekawy temat. Porownanie piesni dwoch roznych kompozytorow do tego samego tekstu (Schiller).
Sa rowniez zrodla,o ktore mozna zachaczyc.
Ja tez nie znam fritza, ale jakis trop jest.

Dzieki

Joanno (pani)

Oto piesni.
Ostatnie piec z cyklu "Winterrise"

Nr. 20 Der Wegweiser
Nr. 21 Das Wirtshaus
Nr. 22 Mut
Nr. 23 Die Nebensonnen
Nr. 24 Der Leiermann.


Wszystkie piesni sa na YouTube.
Wystarczy wpisac nazwe.
Pisz to co Ci w duszy zagra.
Pelny spontan.
(eng.Preferably short).
 

P.S.
Gratuluje, ze nie scykorowalas.
POWODZENIA

zahaczyc oczywiscie.
sorry

Zimno, za oknem mgła, więc może słuchając tego cudownego Impromptu obejrzycie
z obrazki ze słonecznej Italii?


http://www.youtube.com/watch?v=09qeveEhwvQ

A u nas piekne slonce.
Muzyka piekna i swietny filmik

Tlumacz Google, tak przetlumaczyl wpis do Agnieszki kanalu W YT

Very nice impromptu of Schubert, one of my favorites, but in fact I love them all.
The pictures are beautiful, although a bit blurry, and evoke for me,
I believe, Italy so beautifully colored, with a unique light. Thank you for this beautiful video.

Calkiem niezle

Ten miły komentarz napisała pewna Francuska Nicole.Podobają jej się moje filmiki.(???)
Kocha Schuberta i Chopina (jej awatar to portrecik George Sand).

Pani Agnieszko, Bartusie, Drodzy Schubertianie

Już wiem, że nie można oddzielić pięciu ostatnich pieśni od reszty cyklu. „Winterreise” jest absolutnie nierozerwalną całością i tylko jak o całości można o niej pisać.
Muszę powiedzieć, że to wstrząsająca i przerażająca przygoda. Nie znienawidzę Schuberta,  mogę mieć niezłą traumę, ale  ten genialny traktat o nieuchronności naszego losu lepiej poznać przed Bachem, który rzeczywiście, po doświadczeniu „Winterreise” jest jak pacierz.
Pani Agnieszko, Bartusie, bardzo Wam dziękuję.
Mam już konstrukcję tego co napiszę, mam pewność co musi być w kontekście „Winterreise” napisane, teraz tylko trzeba zmierzyć się ze słowami. W związku z tym pewnie zamilknę na jakiś czas.
Pozdrawiam

Aha - wspominałam już wcześniej, żebyśmy się dokładnie umawiali co kto ma robić, żeby się nie dublować - kilka dni temu pisałam na wątku, gdzie mieliśmy wrzucać materiały do strony, że zaczynam to robić:) No, ale skoro Bartus przydzielił robotę, nie będę robić konkurencji:)

Z drugiej strony, jeśli jak rozumiem Joanna chce zająć się opisami, to mogę skupić się wyłącznie na tłumaczeniu, i nie będziemy sobie wchodzić w drogę. Tylko już będę uważać, ile osób naraz Bartus zaagituje do robienia tego samego:))

Bartus nikomu nic nie przydzielal.
Prosil tylko, czy ktos tym moglby sie zajac.
NIKT sie nie zglosil.
A wiec jak chcesz sie tym zajac to prosze bardzo.


PS
Zrobilem kiedys liste dzialania. Bez jakiegos szczegolnego odzewu.

Joanna konkretnie podeszla do tematu "Winterrise" (24 piesni)
A gdzie nastepne 576.

Oj Asiu cosik dzisiaj bredzimy.

Bartku, nie bredzę, tylko mówię o naszej - między innymi - rozmowie na wątku o materiałach na Schubertsie:) Rozmawialiśmy o Winterreise, wkleiłam stronę z angielskimi tłumaczeniami trzech cykli, pisałam do Tereni, że będę je tłumaczyć, a ty namawiałeś mnie, żebym się wzięła też za opisy :D Przecież to nie tak dawno, żebyś nie kojarzył, bo niecały tydzień temu:)) Pewnie, że jest ich jeszcze całe mnóstwo, chodzi natomiast o organizację.

Asiu.

W pewnym sensie zwracam honor.

(Jest balagan, gdyz sa dwa podobne watki " Inicjatywy: SchubertSite" oraz "Pieśni Schuberta - do inicjatywy SchubertSite"
Czy mozemy zrobic z nich jeden watek.
Pomysl na strone opiewal tylko piesni)
 
Ale o organizacji (grafiku) mowilem wczesniej.

Bartku, to fakt - a właściwie dzielimy temat na trzy wątki (także ten, stricte Schubertowski) i faktycznie, można się w tym momentami trochę zagubić.
Kein problem, jedna Joasia zrobi tłumaczenia, druga opisy, a może faktycznie tamte dwa wątki można by skleić w jeden - ale i tak pozostaną dwa:)) Grafik to byłby niezły pomysł, tylko że trudno - najlepiej by było, gdyby po prostu umówić się, że deklarujemy, kto co chciałby zrobić, w jednym miejscu - albo tu, u Tereni, albo tam, na wątku Pieśni Schuberta. Bo może się zdarzyć, że ktoś gdzieś akurat nie zajrzy. 

Slawku

Myslac dzisiaj w nocy doszedlem do malej konkluzji.
Otoz Kurier Szafarski nie ma nic do strony FranzSchubert.pl (a przynajmniej bardzo malo)
W wiekszosci czlonkowie forum olali calkowicie inicjatywe powstania stronki.
Ja osobiscie sie nie zgadzam, by Kurier Szafarski byl tak bardzo widoczny na banerze FranzSchubert.pl
Owszem jakis maly link, gdzies z boku.

Rowniez zastanowilem sie nad jednym. Dlaczego Janusz tak latwo dostal prawa administratory strony?
Na takie wyroznienie trzeba zasluzyc konkretna praca.
Koordynacja z tylnych siedzen samochodu (backseat driver) jest zawsze wygodna i cechuje wielu "koordynatorow, konsultantow itd"
jacy nas otaczaja.
Janusz oficjanie odmowil kontrybucji na rzecz strony.
Wyraznie powiedzal, ze nie bedzie robil opisow , a przeciez material strony, to przede wszystkim recenzje.




PS1
Rowniez nie wiem kim tak naprawde jest Casablanka (Casablanek) tutaj na naszym forum.
Ponoc jest w posiadaniu czerwonego guzika (administrator)
Jego kontrybucja dla Kuriera jest znikoma.
Na forum pojawia sie rzadko. Robi zamieszanie i wychodzi.
Lukaszu powiedz mi dlaczego Casablanek jest administratorem?

PS2
Monika tez sprawia wrazenie, jakby koordynowala wiele portali spolecznosciowych naraz
Mysle, ze na forum pojawia sie troche  z przymusu od czasu do czasu.

bartusie, zdumiewasz mnie i zasmucasz swoją nonszalancją (i darem niekonstruktywnego jątrzenia).
Jeśli nie widzisz związku miedzy szubertiadą a kurierem szafarskim - to albo jesteś przepracowany i zmęczony (na co wpływ miała ta niedospana noc ;) ), albo masz aktualnie problem z kojarzeniem zupełnie prostych faktów i budowania konstruktywnych relacji (ku czemu się raczej skłaniam, podsumowując twe wielorakie dotychczasowe wypowiedzi na Forum i skłonność  do irytowania wielu, wielu użytkowników).
Dziwi mnie, ze zabierasz głos na tym etapie projektu, gdy jeszcze wiele może czekac nas problemów i ślepych uliczek (gdy powinniśmy być zwarci i nastawienie na budowę, bazujący na naszym zbiorowym doświadczeniu, w tym: osób które najbardziej przysłużyły się do wykreowania Kuriera)) - i jako ten, który kilkakrotnie ostentacyjnie odwracał się od naszej szafarskiej inicjatywy - szubertiady i w pewnym sensie zniechęcał wszystkich do jej kontynuowania.
Poza tym wytłumacz mi, co komu przeszkadza, ze adminem jest ten, lub tamten? Czyżby osoby te były podkreślone na stronie jakąs złotą czionka, a może ich nazwiska i nicki maja dzieki temu trafić do Panteonu sław? Nie wiem. Dla mnie - adminowanie - to odpowiedzialność i obowiązki. Wcale mi na nim nie zalezy. czuje się po prostu członkiem naszej szafarskiej rodziny i nie obojętna mi, jej przyszłośc i rozwój. I tyle. Dlatego przedyskutowałem ze wszystkimi, zarezerwowałem a nastepnie wykupiłem dla szubertiady deomenę i dlatego jako świeży admin od razu z kopyta dokonałem kilku poprawek edycyjncych w już funkcjonującej stronce. Tyle na już. Gdy w przyszłości znajde dla siebie niszę w której będe mogł bardziej spektakularnie działac - zadziałam. Na razie staram sie nie preszkadzac innym, a służyc swoją radą. Mam nadzieje, ze to zauważyłeś. Raz - nawet na pewno, gdy wsponiałes że stronak pozbyła się "fajansowej czcionki")
Jesli moja obecność w szubertiacie w charakterze admina mierzi Ciebie - mogę z niej zrezygnować natychmiast. Wolałbym tylko przekonać się, czy aby nie jesteś w swojej opinii arbitralny i odosobniony.

żenada i brak wyobraźni interlokutora, nie warta repliki

Interloku-co?
Mow po Polsku.

Przypominam Twoj post.


Twoje obraziatka nie maja na mnie zadnego dzialania.
Wypowiadaj sie merytorycznie, a nie obrazaj.
Juz ten chwyt kiedys stosowales.
Bylo to zalosne zachowanie sie licealisty.


PS
Zdecydowanie nie chce zebys byl adminem.

Dobrze bartusie. Jesli tylko choć jedna z osób zaangażowanych w Szubertiade podzieli Twoją wolę - natychmiast poproszę Sławka o usunięcie moich uprawnień.
Jesli natomiat nie uczyni tego zadna - zastanów się wtedy, czy moja diagnoza o niekonstruktywnym jątrzeniu nie powinna dać ci trochę do myślenia.

ps
Dzięlkuję, ze prztoczyłes mój post. Teraz - spokojnie i ze zrozumieniem po prostu go odczytaj

Cios ponizej pasa.

Czytam i czytam i widze ciagle to zdanie "Opracowywanie pieśni zdecydowanie jest poza moimi preferencjami"

Prawda jest taka, ze nie wrzuciles jeszcze zadnego materialu do SchubertSite.
Asia, Slawek, Agnieszka, Patryk. Wszyscy cos zrobili konkretnego.
Podziwiam pracowita sowke Asie, ktora wykonala juz ogromna prace (poswiecila wiele godzin swojego bardzo limitowanego czasu a przeciez tez moglaby koordynowac)
A Ty co? Doradca.

PS
Tak prawde mowiac, to dlaczego nie chcesz napisac zadnej recenzji.
Jak juz mowilem piszesz znakomicie (no ,poza kwiecista nadpoetyka)
Brak dobrej woli?

Nie, nie brak dobrej woli. Po prostu, mnie piesni Szuberta, jako materiał do opracowania lingwistycznego na razie jeszcze nie interesują. Pisze jeszcze - bo byc może w przyszłości zarażę się waszym bakcylem.
Dzisiaj - mogę za to pomóc w adminowaniu. To też bardzo ważna i potrzebna funkcja. (Jako edytor mojej prywatnej strony internetowej mam 20 letnie doświadczenie). Ale jeśli mam być w Szubertiacie kością niezgody... to proszę mnie natychmiast wykreślić!

Januszu, wydaje mi się, że trochę Cię jednak poniosło. Po pierwsze, właśnie na tym etapie projektu, kiedy jest sporo do zrobienia, należy zabierać głos.
A jątrzenie Bartusa bywa właśnie konstruktywne, choć denerwujące, bo dotyczy konkretnych spraw, które on nazywa po imieniu, jakby to nam się wydawało niewygodne, niczym w wiadomej baśni Andersena:))
Pisząc że Bartus "kilkakrotnie odwracał się od NASZEJ inicjatywy" odwróciłeś kota już wręcz na lewą stronę:)) - to Bartus jest autorem Schubertiady, on podał pomysł jej utworzenia, zaapelował o naszą pomoc, proponował przeróżne pomysły opracowania. I fakt, obcesowo  próbował egzekwować aktywność niektórych kolegów:) Jego deklaracja o odejściu była jak można się było łatwo domyślić aktem protestu przeciw - jego zdaniem - zbyt słabej aktywności, nający trochę nas pobudzić do działania - bo faktycznie, bez profesjonalnej pracy Bartusa Schubertiada jest niemal niemożliwa do zaistnienia w takim kształcie, jakim ją sobie wyobrażamy. W moim odczuciu Bartus jest niejako "organicznym" adminem tej strony, bo był jej duchem i motorem, i zajmuje się tym, co stanowi samo serce strony - muzyką. I jak najbardziej nie tylko powinien zabierać głos, ale i należy jego głosu słuchać. Co do związków z Kurierem zaś - oczywiście Schubertiada jest związana z Kurierem o tyle, że osoby ją tworzące to my - uczestnicy tego forum, związani ze sobą od dłuższego czasu, i tu właśnie narodziła się inicjatywa strony Schuberta.  Jednak przy całym naszym entuzjazmie i twórczym zapale nie należy tez zapominać, że generalnie jest to strona Agnieszki. Taka była idea tej inicjatywy i jak wierzę, taką pozostała. Dajemy z własnej woli swój udział, zresztą doceniany i dokumentowany naszymi imionami, jednak we wszystkim ostatecznie, według mojego odczucia, będzie tak, jak zechce Agnieszka. To co robię, robię przede wszystkim dla niej.

Joanno, nie byłoby Szubertiady, gdyby nie było Kuriera. On jest praojcem. I ludzie, którzy go zakładali - też. I ci, którzy trzymają do dziś pieczę nad kurierem - też. W tym kontekście rozliczanie Moniki i mojej skromnej osoby przez bartusa, który wielokrotnie był źródłem konfliktów na naszym Forum - jest dla takich, jak my - szczególnie przykre. Szkoda, ze jako wrażliwy uczestnik tego Forum uznałas, ze to własnie mnie poniosło.

Jesli wiec, jak zrozumiałem, usprawiedliwiasz takie kreowanie wyroków bartusa - to cóz?  nie pozostaje mi nic innego, jak podziękować za dotychczasową wspólpracę i życzyc Tobie, bartusowi i wszystkim innym szczerego powodzenia...
Ja - nie zamierzam na tym Forum wysłuchiwać zarzutów, ze nie zasłużyłem swoją praca, akywnością i ogólnym zaangażowaniem w sprawy Forum - aby mnie (już na wstępie) wyrózniac administrowaniem w inicjatywie, która korzeniami wyrasta z gleby tego Forum.

Sławku, proszę o usunięcie mnie z Szubertiady (jako administatora i zarejestrowanego użytkownika).

Januszu.

Teraz  wykreowales sytuacje, w ktorej Asia jest glowym powodem Twojego odejscia z Schubertiady.
Stawiasz ja w niezrecznej sytuacji.
Niesprawiedliwie.


Ok. Ja zakopuje topor.
Moze to sie jakos wszystko ulozy.
Badz doradca i wspoltworca fs.pl
Widocznie tak to ma byc. (aktywni i mniej aktywni z tendencjami do uaktywizowania sie)

Podaje reke na zgode

Bartusie, to miłe z twej strony i takie trochę do Ciebie niepodobne. Tym bardziej Twój gest doceniam.

W przeciwieństwie jednak do Ciebie, druhu,  ja ważę swoje słowa i staram sie zawsze byc za nie odpowiedzialny.
Dlatego - konsekwentnie - slow nie odwołam i swojej decyzji nie zmienię. (Przynajmniej, na tym etapie projektu)

ps
szkoda, ze w przede dniu rocznicy Kuriera poczułem się na tym Forum jako ktoś, kto ...nie zasłużył.
Tę pierwszą więc  rocznicę spędzę bardzo kameralnie.

Januszu, nie przesadzajmy z "praojcami":) Jest konkretna osoba, która wystąpiła z pomysłem zrobienia strony dla Agnieszki, o czym napisałam w poprzednim poście. A jeśli już - to takim "praojcami" Schubertiady jesteśmy my wszyscy. Każdy z nas ma wkład w tworzenie przez rok tego forum. Nie widzę podstaw do tworzenia tu przy okazji hierarchii osób bardziej czy mniej zasłużonych w jego historii.  Pieczę nad forum sprawują wszyscy jego bywalcy, bowiem bez nich forum by nie istniało. Współistniejemy ze sobą w systemie demokratycznym i osoby administrujące nie są przecież przedstawicielami czegoś w rodzaju "klasy panującej", lecz wykonują po prostu pożyteczną pracę - z własnej woli podjętą - podobnie jak i reszta uczestników, dostarczająca tu   wartościowych materiałów i przemyśleń, wymagających nieraz wiele pracy.  Moja wrażliwość nie podpowiada mi, dlaczego ktoś miałby być wykluczony z ewentualnej krytyki z racji swojej dobrowolnej pracy na forum. Nie tak to wygląda w grupie równych sobie ludzi - każdy uczestnik ma prawo się wypowiedzieć, i wyrazić krytykę, i wątpliwości, wobec każdego z pozostałych tej społeczności, a inny może się z jego wypowiedzią nie zgodzić, lecz nie powinien kwestionować prawa tej osoby do krytyki, wątpliwości, pytań. Jednym słowem, jeśli współistniejemy z pewnymi ludźmi tworząc razem pewną całość, to nie mamy innego wyjścia, jak czasem wysłuchiwać ich zarzutów. To podstawy równości i wolności słowa.
Oczywiście, że każdy ma prawo zapytać drugą osobę, czy zasługuje na wyróżnienie (jeśli to naprawdę będiziemy traktować rzecz w kategorii wyróznienia, ale o tym miałam pisać potem do Bartusa), bowiem pracą, aktywnością i zaangażowaniem w jednym niekoniecznie automatycznie zasługujemy na udział w czymś całkiem innym (raczej zawsze w takich przypadkach należy pytać osoby do których takie przedsięwzięcie należy, czy sobie tego życzą), nie mówiąc o tym, że wielu z nas wykazało się na Kurierze podobną pracą i zaangażowaniem, a Schubertiada wymaga przede wszystkim miłości do Schuberta:))
Jeśli uważnie przeczytałeś mój post, zauważyłeś, z jakiej przyczyny uznałam że Cię poniosło. Myślę, że po prostu nie bardzo chcesz to zauważyć. Nie wiem, czy potrafisz zrozujmieć, że choć Cię lubimy, posiadasz jednak pewne wady - przecież naprawdę nikt nie jest ich pozbawiony:) Za nic w świecie nie przyznasz, że gdzieś mogłeś nie mieć racji, i obrażasz się "totalnie", oczekując, że wszyscy inni przyznają, że jednak się mylili. Jednak uważam, że takie stawianie sprawy - albo ja zawsze mam rację, albo się nie bawię, jest trochę dziecinne:)

Joanano, albo nic nie zrozumiałaś w jakim kontekście i w zwiazku z jakimi okolicznościamu  użyłem słowa praojciec,  albo chcesz spełniać się na tym Forum również jako sędzina: pouczać, rozstrzygać, ganić. Nie jest mi z taką Twą postawą i działaniem po drodze. I na szczęście - nie musi.

Napisałaś wiele oczywistości, ale przekręciłaś jedno:  tu nie chodzi o zaszczyty. Wcześniej przecież napisałem, ze moje administrowanie to obowiązki i odpowiedzialność ( a tylko przy okazji - hmm... forma wyróżnienia?). Nie ja nawet prosiłem, nie zabiegałem, żeby mnie w to "ubierać". Ale skoro juz tak sie stało (nie wiem nawet, za sprawą kogo?) - to, jako najbardziej aktywna i zaangazowana w życie Forum osoba (przynajmniej tak widzą to statystyki) i tu bez wahania podjąłem rękawice. I bardzo było dla mnie przykre, że na starcie dowiedziałem się, że na coś nie zasłużyłem, i ze w ogóle - co ma Kurier Szafarski do (bartusowej) szubertiady? Usunac najlepiej jego linki i odciąć od użytkowników!
Stąd był moj afekt. Nie z zarozumialstwa, które mi niesłusznie zarzucasz. (A posądzenie o dziecinadę... hmm - za to powinienem sie na Ciebie pogniewac. Ale szanuję Ciebie Joanno, wiec wybaczam )


Mam prośbę, nie kontyuujmy już tej dyskusji. Była ona dla mnie wystarczająco przykra. Szczególnie - w przededniu rocznicy.

Bartusie, Ty z kolei nie przesadzaj z dramatyzowaniem sytuacji - nie uważam jej za niezręczną. Nie uważam, żebym powiedziała coś złego czy w nieparlamentarny sposób, wyraziłam swoją niezależną opinię i jestem za nią odpowiedzialna - nie ma potrzeby, byś w imię czyichś dóbr osobistych robił coś wbrew sobie:)
Nie zgadzam się z Tobą zasadniczo co do idei tego, czym jest administracja. Chyba obaj z Januszem (który użył słowa wyróżnienie :)) traktujecie tę funkcję jako jakąś nobilitację :D Ha, może w pewnym sensie – jeśli chodzi o forum, można na spojrzeć i tak. Administrator forum ma szereg przywilejów, nazwijmy to, technicznych, które wynikają z istoty jego pracy. Jednak generalnie postrzeganie tego w kategorii wyróżnienia  jest trochę niczym spojrzenie na urzędników administracji jako władców stojących nad zwykłym ludem :))
Co do Twoich zarzutów: Monika może i nie jest bardzo aktywna, ale: z pewnością to, że ma jakieś pojęcie i doświadczenie w pracy w sieci (prowadzi blog), raczej świadczy na korzyść tego, żeby zajmowała się obsługą forum. Poza tym, co dla mnie ma duże znaczenie, to ona wystąpiła z inicjatywą stworzenia Kuriera. Zatem podobnie jak w Twoim przypadku przy Schubertsite, traktuję ją jako „organicznego” admina KS, czyli faktycznie, w tym wypadku taką trochę honorową funkcję:)) Co więcej, ona tu faktycznie pełni rolę moderatora, i to w idealny i skuteczny sposób, jako człowiek niezwykłego spokoju, łagodności i taktu.
Natomiast fakt, że ja też nie jestem pewna, czy Paweł jeszcze ogarnia forum na tyle, żeby taką funkcję pełnić, i czy przez ten rok udzielał się w pracy nad kształtem forum, stroną techniczną, administracyjną i wszystkim tym, czym należy się zajmować, by forum dobrze funkcjonowało. Chyba trochę już jest "martwą duszą":)
I jeszcze jedna sprawa: administracja strony, to nie to samo, co adminowanie forum. To jest kwestia na przykład hostingu, pozycjonowania strony, innych spraw choćby ściśle informatycznych, ciągłej pielęgnacji, aktualizowania. To nie ma nic wspólnego z jakimiś wyróznieniami :) – klienci często zamawiają sobie w firmie stałą administrację swojej strony. Tak więc jeśli Janusz chciałby coś takiego robić, zamiast pisać opinie do pieśni, to wcale nie musi znaczyć, że się wymiguje od pracy :)

Chyba przestałam rozumieć co się tutaj dzieje! >:( Rozliczanie, zmuszanie, krytyka, obrona! Chyba ktoś zapomniał, że jesteśmy tutaj dla przyjemności a nie z obowiązku, robimy to co chcemy i nie będziemy się poddawać czyjejś woli, jeśli nie mamy na to ochoty. Nie rozumiem, co komu przeszkadza, że jedni mają "tytuł" administratora, a inni nie!? Jakie to ma znaczenie?! Przykre, że jedna osoba tak potrafi zepsuć atmosferę panującą dotychczas.

Nie stawiać Asi jako tej, która przyczyniła się do nieprzyjemności na wątku...! To naprawdę niesprawiedliwe, serio. Myślę, że nie ma czego wybaczać (po prostu - Schluss!  ;)), a panowie powinni dojść do porozumienia między sobą.

Ewko.

Wiem, tym ktosiem, to oczywiscie jestem ja.
Nigdy mnie nie lubilas i z tym sie juz pogodzilem.
Zreszta ja tez nie przepadam za Toba.

Oceniasz sytuacje jednak niewlasciwie.
Otoz przyjmujac taka postawe "li tylko dla przyjemnosci" to forum za chwile zdechnie.
Sama sie o tym przekonasz wkrotce.
Jak dlugo mozna sie obglaskiwac po glowach zamykajac oczy na nasze ewidentne wady, ktore przeciez pojawily sie na tym forum.
Wiem, ze lubisz trwac w ciepelku, wygodnie. Ja i ja i tylko ja. Jeszcze dostaniesz zeza z tego patrzenia na swoj nos.

Na  forum pojawily sie wady, ktore sa zmora polskiego spoleczenstwa:  znieczulica, egoizm, kult somozadowolenia i myslenie tylko o swoich korzysciach
Plaw sie w swoim forumijnym ciepelku, zamknij oczka na problemy. Po to tu przeciez jestes Ewko.

Bartek, spokój, chyba przeholowałeś.Tym razem jestem na Ciebie na prawdę zła.
Zostaw "polskie społeczeństwo" w spokoju.Ewę i Asię też.
Nie możemy zapominać po co tu jesteśmy.
No to ja przypomnę!
Jesteśmy tu dla największego piękna ,jakie istnieje dla nas wszystkich na tym świecie.DLA MUZYKI.
Zapomnijcie o wszystkich innych pierdołach. Nie macie innych zmartwień?
Januszu, bardzo Cię proszę zostań na SchubertSite jako admin.Twoja wiedza jest nieoceniona.
Bartku a może weźmiesz się do roboty, bo oprócz kawałka "Króla olch' jeszcze niczego nie
zaprezentowałeś.
A jeśli chcecie się dalej kłócic, to proszę tego nie robić na tym wątku!!!

Bartku, teraz uważam, że Cię jednak poniosło :))
Jak najbardziej uważam, że jesteśmy na tym forum dla przyjemności, dzielenia się muzyką, kontaktów, wymiany wrażeń.
Tak jak opowiadam się za maksymalną wolnością słowa (jednak w granicach wyczucia i dobrych manier), tak też jestem za wolnością zagospodarowywania najcenniejszej rzeczy jaką każdy z nas dysponuje - naszego czasu. Nikt z nas nie jest tu do niczego zobowiązany. Robimy z własnej woli to, co sprawia nam radość. Dlatego z jednej strony staram się zwrócić uwagę, żebyśmy nie traktowali tych naszych aktywności zbyt serio, jako misji i działalności społecznej, a po prostu jako naszą osobistą frajdę, tak z drugiej strony przecież nie jako umartwienie, czy też obowiązek wobec ludzkości:) Jeśli mamy wady, to są one wadami zwykłych ludzi - nie przyszły tu anioły:)
Jednak chcielibyśmy tutaj popielęgnować właśnie trochę to, co w nas lepsze:) Przynajmniej ja bym chciała. W celu poprawienia co nieco świata działam w innych miejscach ;) Myślę, że inni także. Tu przychodzimy także po to, by dać sobie trochę ciepła:))
 
Tak,  mnie także zależy na dobrej atmosferze na forum. Moim zdaniem okazywanie sobie sympatii, tolerancji, zrozumienia raczej nie zagraża istnieniu społeczności. Forum prędzej przestanie istnieć, jeśli będą na nim nieustanne kwasy i spory, ponieważ ludziom nie będzie się chciało przychodzić w miejsce, gdzie ludzie się kłócą. Nie lubię kłótni - nie mam nic przeciwko krytyce, wyjaśnianiu sobie wątpliwości, dyskusji, ale spokojnej, rzeczowej, nie połączonej z wymaganiami, z negatywnymi emocjami, pretensjami itp.
 

Bartku, Januszu. Lubię Was obu. Czasem denerwuje mnie, gdy w krótkiej  przerwie w trakcie stresującej harówki wpadam na forum i widzę, jak kłócicie się o sprawy, które nie są warte kłótni, a najwyżej rzeczowej dyskusji. Obawiam się, że po prostu działacie sobie nawzajem na nerwy, i to już nieważne co, ale kto mówi:(  Wybaczcie, jeśli coś z moich słów któregokolwiek z Was dotknęło, bo moje intencje były wręcz przeciwne:) - jakoś porozplątywać ten supeł. Pewnie naiwnością z mojej strony jest myśl, że mogłabym doprowadzić do autentycznego wyjaśnienia wszelkich nieporozumień między Wami. A w efekcie tylko przedłużam spór. Przepraszam za to wszystkich, którzy nie życzyliby sobie takich rozmów na Schubertsite (z Agnieszką  na czele). I powtórzę za Patem - Schluss!

Z płyty której aktualnie słucham: Impromptus.Murray Perahia.Co za wspaniały pianista.
Na obrazkach mikrokosmos, czyli wspaniałe (niektóre) żyjątka :)

http://www.youtube.com/watch?v=rhPUtBDusW0

Asia i Agnieszka wpomniały kiedyś o 'Małgosi przy kołowrotku'.  ;) Mam b. mało czasu, więc dziś ogólniej.

Jednym z pierwszych świadectw wielkiej fascynacji poezją Johana Wolfganga Goethego jest pieśń "Gretchen am Spinnrade" ("Małgorzata przy kołowrotku"). Tekst (monolog Małgorzaty) został zaczerpnięty z 'Fausta', opus vitae niemieckiego poety i dramaturga. Arcydzieło zostało skomponowane przez zaledwie 17-letniego Schuberta w 1814 r. i przyjęto je z aplauzem. Rok powstania pieśni uważany jest przez badaczy za datę przełomową, faktyczny początek nowej, ogromnej epoki w historii muzyki – romantyzmu. 'Gretchen…' rozpoczyna drogę prowadzącą do najgenialniejszych liryk wokalnych Schuberta.

Forma pieśni jest dość prosta (budowa ABACADA). Jest przykładem genialnego zespolenia słowa i dźwięku – szczególnie interesujące jest zabarwienie rytmiczno-harmoniczne, dzięki czemu kompozytorowi udaje się w mistrzowski sposób oddać emocje zafascynowanej i przerażonej Małgorzaty. Całość rozpoczyna oryginalny, hipnotyzujący (poprzez powtarzalność motywu) akompaniament fortepianu, zapisany w prawej ręce w szesnastkach - ma on imitować odgłos pracującego kołowrotka. Wejście solisty (piękna, śpiewna fraza sopranu/mezzosopranu) następuje pod koniec drugiego taktu, na tle owych fortepianowych figuracji; następuje też zmiana tonacji z początkowego d-moll na C-dur (z zabarwieniem minorowym).

Małgorzata wydaje się być zagubiona. Jest pod ogromnym wrażeniem Fausta – wypowiada się o nim bardzo emocjonalnie, w uniesieniu. Wysoki rejestr (Mein aremer Sinn… ) potęguje muzyczną ekspresję.
Niewątpliwie Faust zafascynował i oczarował Małgorzatę – swoim szlachetnym pochodzeniem, wyglądem, intelektem…  W jej słowach słyszymy jednocześnie słodycz zakochanej kobiety i nutę bohaterską; Faust staje się ideałem mężczyzny, obiektem pożądania wrażliwej dziewczyny. 
Sein hoher Gang,                                                                                                                   
Sein' edle Gestalt,                                                
Seines Mundes Lächeln,                                              
Seiner Augen Gewalt…

Oto punkt kulminacyjny pieśni. Partia fortepianu staje się coraz bardziej burzliwa, wzmaga się napięcie - co zostaje osiągnięte przez zagęszczenie harmoniczne i modulacje (m.in. do g-moll). W najbardziej dramatycznym momencie na tle głuchego akordu zostają wypowiedziane słowa, w których fantazjuje na temat pocałunku: Und ach, sein Kuss! – 'akompaniament kołowrotkowy' zostaje nagle zatrzymany. Pocałunek Fausta ma niezwykła moc, rzuca czar. Czy to pocałunek śmierci?

Po krótkiej pauzie powraca partia fortepianu, który po krótkiej modulacyjnej wędrówce powraca do zasadniczego d-moll i refrenu.
Ostatnia strofa przynosi znów nastrój trwogi. Muzyka oddaje niejako walkę fascynacji i fizycznego pożądania z lękiem, związanym z prawie nieznajomym mężczyzną, któremu Małgorzata próbuje się oprzeć. Choć konszachty Fausta z Mefisto nie zostały wspomniane, wyczuwamy swoistą nieziemskość tej postaci. Myśl o cielesnej bliskości, pocałunku wywołuje strach, może zgubić udręczoną i rozdartą Małgorzatę  –
Und küssen ihn,
 So wie ich wollt,
 An seinen Küssen
 Vergehen sollt!

Muzyka do ostatniej strofy tekstu to wzburzone morze fortepianowych figuracji, rozciągniętych na przestrzeni kilkunastu taktów w fortissimo i dramatyczna fraza solisty (który w afekcie osiąga najwyższy dźwięk a).  Ostatnie takty przynoszą jednak kontrast - dynamiczne uspokojenie i rezygnację. Powraca wspomnienie refrenu i jego początkowe słowa
Meine Ruh ist hin,
Mein Herz ist schwer

Wewnętrzny spokój nie zostaje zatem osiągnięty.

Szczególną uwagę zwraca niezwykła spójność dzieła (zwłaszcza rytmiczna). Pojawia się w nim kilka myśli tematycznych, każda z nich rozwija się jednak w jednego, uporczywie powtarzanego motywu kołowrotka.



Przykład nagrania: http://www.youtube.com/watch?v=ZRfJZlOpO44
Rene Fleming (+ ESCHENBACH! - nasz bohater z wątku mozartowskiego jest częstym i uznanym pianistą akompaniującym w piesniach Schuberta) - nieładny niemiecki akcent, ale wspaniała ekspresja.

No, maestro... jeśli to jest efekt osiągnięty przy drastycznym deficycie czasu, co otrzymalibyśmy, gdybyś miał go więcej:)) Poważnie, sądzę, że chyba jednak nie mogłoby to być lepsze. Fantastyczna analiza, Amade, wspaniale łącząca środki muzyczne z przekazem literackim, jak zwykle czytając można niemal usłyszeć tę pieśń:)
Znowu będzie mi ciężko, gdybym zechciała sensownie przetransponować ją na naszą "szeroką" mowę:) Chyba jeszcze trudniej, niż Śmierć i dziewczynę - to mistrzowstwo zamknięcia maksymalnego ładunku treści i emocji w minimalnej formie :) Ale przynajmniej spróbuję:)

Mój spokój zgasł,
Me serce drży,
I nigdy, ach, nigdy ten stan już
Nie przejdzie mi

Tam gdzie nie ma go,
Tam tak mi źle,
Że cały świat
Goryczą tchnie

I wciąż mi w głowie
Kręci się,
Na pół się biedna
dusza drze.

Mój spokój zgasł,
Me serce drży,
I nigdy, ach, nigdy ten stan już
Nie przejdzie mi.

Dla niego chce się
z domu wyjść,
Dla niego tylko
Mogę żyć.

Ten dumny krok,
Ten pański szyk,
Ten orli wzrok,
Uśmiechu błysk...

I jego warg
Magiczny cud,
Dotknięcie rąk
I - ach! - i ust!....

Spróbowałam:))
Na razie tyle...

Asiu, jesteś po prostu genialna.Goethe i do rymu i zaśpiewać można, super.Ciekawa byłam jak przetłumaczysz refren.
Jest tak płynny jak w oryginale.
W moim egz."Fausta" jest:
Mój spokój znikł
Na sercu głaz
Nie wróci już nigdy,
Jak w dawny czas.

Do bani.
Bardzo Ci serdecznie dziękuję.

"Próba"?!! ??? absolutnie udana!
Wspaniale! Tyle w Twoim przekładzie emocji!
Asieńko, tak pisze tylko zakochana! kobieta. Czyżbym o czymś nie wiedziała?  ;):D

Przekład kongenialny z oryginałem!  :)

Asiu, ostatnia zwrotka ścina z nóg  ;D Rewelacja  :o

 :-[ Zarumieniłam się niczym piwonia:))

Ach, ale to przecież głównie Schubert; i Goethe; i Pat; i Ms Fleming - ja tylko weszłam w rezonans:))

Ewo, nie sugeruj związków emocjonalnych tłumacza z podmiotem lirycznym, bo będzie się wstydził zamieścić końcówkę :D

A końcówka wstępnie wygląda tak:

Ku niemu ciało
Rwie się wciąż,
Chcę tulić go,
W objęcia wziąć,

Całować go,
Jak tego chcę,
Choć wiem, że to
Zabije mnie...

Mój spokój zgasł
Me serce drży...



Jeśli naprawdę uważacie, że może być, to mamy Małgorzatę:)) W dwóch podejściach...:) Myślałam, że będą męczarnie - ale słuchałam, czytałam - i przeszła iskra...:)

Przyszła iskra i dosiadłaś Pegaza, ta końcówka gdzie zamiast kuss jest ust rewelacja.

No, to był nawet pierwszy zapłon iskry:) pierwsze, co "usłyszałam" po polsku:)) i wiedziałam, że es muss sein:)) Ale w ogóle jakoś dużo od razu mi się "słyszało". W każdym razie raczej nie będę w stanie zrobić nic lepszego.

Fantastyczne!!!

Widocznie jest to poetyka specyficzna dla kobiet.
Same dziewczyny przyfrunely na miotlach, by zlozyc hold poetce.

Ja niestety nie rozumiem tego piekna.
Chcialbym polubic kiedys wiersz, ale zatrzymalem sie na Mickiewiczu.
Dalej ani rusz.

PS.
Mimo wszystko doceniam kunszt literacki wierszokletki Asi.

rzeczywiście te ostatnie ścinają z nóg - fantastyczny "erotyk" Asiu :D ;)

Wierszokletki?!  ??? :o

Konrad.
Nie wysuwaj sie przed szereg. ;)

Zawsze miło usłyszeć od przyjaciół słowa zachęty :) W takim razie przesyłam tekst Sławkowi do wklejenia, i biorę się do następnych:) W założeniu, póki co, jednak bez rymów, bo inaczej faktycznie trochę długo by to trwało, ale kto wie - może znów trafi się jakaś iskra.

 
Bartku, co prawda określenie "wierszokleta" nie jest może dokładnie tym, co tłumacz poezji chciałby usłyszeć na temat swoich usiłowań, ale potraktuję je jako komplement :D
To zasadniczo jest wiersz o kobiecie, wyrażający jej uczucia, sposób myślenia, zatem pewnie i specyficzny, kobiecy klimat:) Za to w Schwanengesang postaram się wcielić w mężczyznę ;)

Bron Panie Boze. Nie rob tego. :)

Ok, Bart będę się hamował  :)

Raczej popros Patryka.

To może być konieczne - jakże inaczej będę przekonująco zaklinać piękną córkę rybaka, by złożyła głowę na mej piersi :D Czy też zachwycić się portertem dziewczyny:)
 
O opisanie męskich wrażeń na widok pięknej kobiety? Myślę, że potrafię sobie to jednak wyobrazić :D  Zresztą mimo nieco odmiennych reakcji, trochę innego postrzegania świata, różnego zestawu hormonów, uczucia mamy jednak, mimo wszystko, właściwie takie same. A umysły poetów są poza tym z reguły bardziej "kobiece":)

Uwazaj na pojawienie sie zarostu (np maly, delikatny wasik).
Zebys nie przeholowala z tymi hormonami.
 :)

 :D
Bartku, z pewnością można utożsamić się duchowo z poetą nie ulegając przy tym fizykalnej transformacji :D

W menu docelowo powinien znalezc sie odnosnik "Forum" (forum schbertowskie)

A jak wytlumaczysz zjawisko, gdzie wlasciciel upodabnia sie do swojego psa i odwrotnie( :D)

Świetna metaforka Asiu  :)..przywodzi mi skojarzenia z jednym z najciekawszych motywów zawartych w pewnej 'starej" księdze - oczyw.w pierwotnej, a nie w jej nieco zmienionej późniejszej wersji ;) 

Konradzie, gdybyś ty się kiedyś zachwycił równie mocno jeszcze jakąś inną księgą, wprowadziłoby to do naszych rozmów za forum pewne urozmaicenie :D
To nie żadna metafora, poeta zwraca się do dziewczyny dokładnie słowami "Leg an mein Herz dein Kopfchen" i serca też dotyczy część dalsza utworu. Zatem pierś jest to bardzo dokładna lokalizacja:)
A tak w ogóle jakie są Twoje ulubione pieśni Schuberta? Masz jakieś sugestie co do kolejności tworzenia polskich odpowiedników?

:D

Co do piersi Schuberta, wcześniej już je podawałem, nie pamiętam w tej chwili w którym wątku - i jeśli się nie mylę, zrobiłem to bodaj pierwszy (nie licząc Tereski) spośród forumowiczów..Uczynię to więc raz jeszcze:

Auf dem Wasser zu singen
http://www.youtube.com/watch?v=zLYFfhQzGLo

Im Dorfe (wersja udziwniona)
http://www.youtube.com/watch?v=ctREsNAmX30&feature=related

Der Tanz
http://www.youtube.com/watch?v=JfcsVee9SoM

Die Krahe
http://www.youtube.com/watch?v=2tNZlcacn20&feature=related

oczywiście "pieśni"..;)

Pamiętam tą wersję "Im Dorfe", niestety link już jest nieaktywny, może pamiętasz jak nazywali się
wykonawcy?

Bartusiu, a moją miotełką po nosie chcesz? Oj, bo wezmę i pozamiatam.

Calutkie forum zamyka oczy na Twoje wady, doceń to może wreszcie.

Terenia, czy to aby nie ta wersja "Im Dorfe" ??

http://www.youtube.com/watch?v=vtREsNAmX30

linki miałem zapisane w dzienniczko-zeszyciku..:)

Owszem ta, dzięki.Dobrze, że prowadzisz dzienniczko-zeszycik :)

Dwunasty Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im.F.Schuberta w Dortmundzie wygrał
Vadym Kholodenko.O pianiście nic nie wiem, oprócz tego,że ma 25 lat pochodzi z Kijowa a studiuje w
Moskwie. Nazwisko warto zapamiętać.

Nie pamiętałam, ale to nic złego, że pojawiły się jeszcze raz, zwłaszcza że, jak zauważyła Terenia, stare linki są już często nieaktywne. No i zająłeś się przecież czymś pięknym, pożytecznym i przy okazji związanym z tematem wątku;)) Tu nasze gusty w pełni się pokrywają:))
Auf dem Wasser jest już przetłumaczone, i to w wersji do śpiewania :) Trzeba będzie wysłać je do Sławka.
Winterreise "się robi", mam nadzieję, że wkrótce będzie też gotowe do wklejenia. Jednak muszę je sobie dozować - cień tego smutku pada na serce...

Przydałoby się Asię trochę rozweselić, ale co poradzę,że takie smutne pieśni ostatnio lubię.
Przedostatnia pieśn z cyklu "Piękna młynarka" "Młynarz i strumień" i ostatnia w której słyszymy głos
Młynarczyka:

Tam gdzie wierne serce w miłości przepadło
Lilie wyrosły na każdej grządce.

Zdradzony przez dziewczynę Młynarczyk znajduje w końcu ukojenie i spokój na dnie strumyka.
Śpiewa Jonas Kaufmann, który już czuje się dobrze i wkrótce wystąpi w MET.

http://www.youtube.com/watch?v=PkODtoaXwjg

Ha - zaiste, ta propozycja ukojenia nie ma zbyt wielkich szans, aby mnie rozweselić :D

Smutek może być piękny, zwłaszcza jesienią, lecz trzeba uważać, by go nie przedawkować - dobry jest w rozsądnie odmierzanych dawkach, jak odrobina dobrego koniaku sączona przy kominku w cieple trzaskającego ognia...
A to ciepło podczas jesiennego sączenia kropel mocnej Schubertowej melancholii zapewnię sobie rozpalając w kominku serca niegasnący Mozartowski ogień:))
Zatem niech niestraszna nam będzie zimowa podróż :)

Gute Nacht - jaką znalazłam w przepięknym wykonaniu Quasthoffa i Barenboima:
http://www.youtube.com/watch?v=hFmgLPkv1q8&feature=mfu_in_order&list=UL

Wodzia jeszcze bardziej rozgrzewa. Rowniez mozna sie nia niezle uwalic.
(To taki inny rodzaj poezji).

 :D Pod tym względem Bart, mamy podobne gusty..choć prawdę mówiąc ostatnio na powrót przerzuciłem się na browar + ewentualnie odpowiednie "treściwo-pokarmowe" dodatki  :) ;)

SAMOUCZEK (TUTORIAL)

Sporo myslalem nad jednym problemem.

W piesniach Schuberta partia fortepianu (podklad) jest calkowicie bezuzyteczna, dla tych, ktorzy nie znaja dobrze nut,
Rowniez tych, ktorzy nie potrafia spiewac, a chcieliby.
Otoz wymyslilem taki maly samouczek.

Umiescilem Zip file (skompresowany plik) pod nazwa  "Erlkonig_Samouczek" na prowizorycznym serwerze.   
do sciagniecia  : ftp://ftp.schubertsite.soulhost.eu/public_html/   (wybierz plik "Erlkonig_Samouczek.exe")
Jest to fragment Krola Olch.
Po rozpakowaniu prosze przeczytajcie " INSTRUKCJE"
Jest rowniez "SLOWNICZEK" dla tych, co nie znaja angielskiego.
Przyjemnej zabawy.

 SAMOUCZEK
Poprzednik odnosnik jest bledny.

Uwaga podaje nowy link do samouczka:

ftp://ftp.schubertsite.soulhost.eu/

nazwa uzytkownika:       u553654498.aaaaaaaa
password:                       11111111


PS
haslo to osiem jedynek

Co do rocznicowych wspomnień.
Prawie rok temu, za namową Janusza zrobiłam pierwszy filmik i zamieściłam go na YT.
Niedawno ponownie go obejrzałam i wiecie co??Jest potworny.
Jesteście bardzo wyrozumiali,że jak pamiętam nawet niektórzy mnie chwalili :-[
Zrobiłam więc "Hommage a Schubert" jeszcze raz ;D

http://www.youtube.com/watch?v=PQGD6IDOkz4

Na zakończenie tak miłego dnia chciałam się nieskromnie pochwalić, że jeden z moich filmików
osiągnął na YT 1000 wyświetleń.

http://www.youtube.com/watch?v=vUp117a8eFQ

It's beautifults Terenia...wg mnie to chyba najlepsza z Twoich dotychczasowych produkcji, świetnie dobrane obrazy - szczególnie podoba mi sie gdzieś od połowy i dalej, bardzo klimatyczne..Na pewno musiało Ci to zająć niemało czasu i wysiłku..:)

Faktycznie, filmik wciąga a jeszcze bardziej MUZYKA. Brawo, Agnieszka :)

Nie wiem czy był już taki pomysł, ale na filmikach YTubowych na końcu oprócz namiarów na forum mógłby także być adres strony o Schubercie (z dopiskiem, under construction lub bez).

Dziękuję Beatko, dziękuję koziołku za miłe słowa.
Zdaje się,że Joanna nie otrzymała ode mnie pieśni, a że z wczorajszej rozmowy wynikło, że kocha morze
to niech będzie ta. Heine także kochał morze, Schubert choć nigdy go nie widział potrafił muzyką wyrazić jego
groźne piękno i potęgę.
Miałam zamieścić tłumaczenie, ale poczekam na Asię.

http://www.youtube.com/watch?v=9lt5-0LojAM&feature=related

Agniesiu, dziś uczna dla Ciebie i dla nas!
13:00 Trzy godziny pod Słońcem
Informacje o audycji:
prowadzi Marek Zwyrzykowski
Christoph Pregardien – tenor, Julien Pregardien – tenor, Michael Gees – fortepian na Festiwalu w Edynburgu ( Queen's Hall, 25.08.2011)
Wolfgang Amadeus Mozart: Sehnsucht nach dem Frühling KV 596, Komm, liebe Zither KV 351, Ludwig van Beethoven: Der Kuss op. 128, Adelaide
op. 46, Franciszek Schubert: Die Forelle D 550, Fischerweise D 881, Im Frühling D 882, Der Musensohn D 764, Auf dem Wasser zu singen D 774, Der Zwerg D 771, Im Abendroth D 799, Erlkönig D 328, Johannes Brahms: All' mein Gedanken, Es steht ein Lind, Da unten im Tale, O die Frauen op. 52 nr 3, Sieh, wie ist die Welle klar op. 52 nr 14, Robert Schumann: Frühlingsfahrt op. 45, Die beiden Grenadiere op. 49, Abends am Strand op. 45, Dichterliebe op. 48
Miłego słuchania! ;D

Dziękuję Ewuniu za wiadomośc. Pregardiena miałam okazję posłuchać na Festiwalu im.Beethovena w zeszłym
roku, ze wspaniałym Andreasem Staierem przy fortepianie.

Sonata G-dur op.78, bardzo niezwykła w twórczości Schuberta. Zwana jest także sonatą-fantazją.
Forma pierwszej części bardzo odbiega od klasycznego sonatowego allegra.
Jest moim zdaniem bardzo trudna do interpretacji.Oczywiście nie techniczne, ale wymaga od pianisty
zrozumienia w jaki sposób płynie u Schuberta czas, jak kompozytor potrafi spowolnic jego bieg lub zupełnie
go zatrzymać.Była to ulubiona sonata Richtera, który był jej wspaniałym wykonawcą.
Christian Zacharias gra ją inaczej ale nie mniej pięknie.
Sonatę tę zadedykował kompozytor swojemu przyjacielowi Józefowi Spaunowi, który tak o tym opowiada:

"Zastałem go pewnego ranka pracującego nad sonata.Choć przeszkodziłem mu, zagrał mi zaraz
pierwszy ustęp, który właśnie ukończył, i kiedy powidziałem mu,że bardzo mi się podoba, rzekł:
"Jeśli podoba ci się ta sonata, niech będzie twoja; chcę dać ci tyle szczęścia ile tylko
jestem w stanie'

http://www.youtube.com/watch?v=jAxW3unX2ZU

Sonaty G-dur część II

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=AyzW-8Gkmjk

Część trzecia tej wspaniałej sonaty, uroczy menuet:

http://www.youtube.com/watch?v=cqKZ64mtbiI

I wielkiej sonaty G-dur część IV:

http://www.youtube.com/watch?v=1StWpnxLxdg

A ja lubię "Fierrabrasa", choć nikt go nie lubi :)

No to jest nas dwóch tzn dwoje :)

Niedługo znajdziemy się w zaduszkowym nastroju, ja dziś troszkę już się znalazłam
nabywając drogą kupna znicze i przypomniała mi się ta pieśń.
Nosi tytuł "Coronach"z podtytułem Pieśn żałobna dla kobiet i dziewcząt D 836 a skomponowana jest na
chór żeński i fortepian.
Coronach to gaelicka nazwa pieśni żałobnych wykonywanych w Szkocji i Irlandii.
Do wspołczesnych czasów zachowało się ich niewiele, bo były to utwory
bardzo osobiste, rzadko wykonywane publicznie. Tekst niemiecki powstał na podstawie
utworów Waltera Scott'a i jest czymś w rodzaju stylizacji oryginalnych wierszy.
Schubert jednak podszedł tu do muzyki bardzo poważnie.
Utwór w tonacji f-moll w wolnym tempie żałobnego marsza i niesamowite werble, które słychać
w partii fortepianu.
Kompozytor nigdy wprawdzie muzyki celtyckiej nie słyszał ale przy odrobinie wyobraźni
można zobaczyć krąg kobiet opłakujących śmierć wojownika.

http://www.youtube.com/watch?v=rArzOlu_XpY

"Grablied fur Mütter". Pieśń żałobna dla matki.
Chociaż mama Schuberta zmarła gdy miał on 15 lat tą pieśń skomponował
dla przyjaciela.Ponieważ jednak autor wiersza jest nieznany niektórzy sądzą, że sam
napisał tekst.

http://www.youtube.com/watch?v=8BBT1N0ZtRg&list=PLF8DBBEBB4EB99EC3&index=51&feature=plpp_video

"Totemgrabes Heimweh" (Tęsknota grabarza), nie wiem czy jakoś zgrabniej nie można by przetłumaczyć tytułu.
Kolejna pieśń o śmierci do wiersza Jakuba Craighera.
Rozpoczyna się przejmującą inwokacją:o ludzie, o życie, po co to wszystko.
Życie jest takie ciężkie, bezsensowne a śmierć to cisza i spokój. Schubert skomponował ten utwór w
1825 roku, kiedy to dowiedział się o swojej strasznej chorobie, stąd pewnie ten depresyjny nastrój. W każdym razie
wiele razy wspominał, że kiedy kładzie się spać ma nadzieję że już się nie obudzi.

http://www.youtube.com/watch?v=pGFMTzETqqU

Na Tereskowe zamówienie, i w hołdzie wszystkim duszom - Schuberta Litania na Wszystkich Świętych

http://www.youtube.com/watch?v=NrqIEwQhRMo

Litanei auf das Fest Aller Seelen

Johann Georg Jacobi (1740-1814)

Ruh'n in Frieden alle Seelen,            Niech śpią w pokoju wszystkie dusze,
Die vollbracht ein banges Quälen,         Których męki kres nastąpił,       
Die vollendet süßen Traum,            Którym słodki sen się skończył, 
Lebenssatt, geboren kaum,            Utrudzone życia mgnieniem,
Aus der Welt hinüberschieden:         Opuściły już tę ziemię:
Alle Seelen ruhn in Frieden!            Wszystkie dusze niech śpią w pokoju!

Und die nie der Sonne lachten,         Co do słońca się nie śmiały,
Unterm Mond auf Dornen wachten,         Nocą cierni pilnowały,
Gott, im reinen Himmelslicht,         Boga w czystym świetle chwały
Einst zu sehn von Angesicht:            W końcu twarzą w twarz ujrzały,
Alle die von hinnen schieden,         Które z nami się rozstały...
Alle Seelen ruhn in Frieden!            Wszystkie dusze niech śpią w pokoju!

Asiu, nawet nie wiem co napisać.
Piękny prezent dostałam od Ciebie. Bardzo, bardzo dziękuję.
Chciałabym zrobic video to tej pieśni, moge wykorzystać Twoje tłumaczenie??

Jasne, Tereniu:) Niech się przyda na coś pięknego:)) Jeśli uważasz, że jest dość dobre.

Miałam jeszcze taki wariant bardziej podobny do oryginalnego układu rymów:
Niech śpią w pokoju wszystkie dusze,
którym nastał kres katuszy,
Lub się słodki skończył sen.
Świat już opuściły ten,
po krótkiego życia znoju:
wszystkie dusze niech śpią w pokoju.
Ale jakoś ta pierwsza wersja, chociaż rym tam idzie trochę inaczej i nie jest taki regularny, bardziej przypadła mi do serca:)

Litania na dzień Wszystkich Świętych z pięknym asiuniowym tłumaczeniem.
Przepraszam ale nie zmieścił mi się jeden wers.

http://www.youtube.com/watch?v=XqapOlxGLag

Agnieszko,
piękny głos i
piękna pieśń
bardzo wzruszające video
a wiersz Asi na początek
wzmacnia emocje

Dzięki Marco, w pieśni równie ważny jest tekst jak i muzyka.Dlatego chciałam dołączyć
tekst polski do tej pięknej i na czasie pieśni. I dzięki Asi jest całość.

Agnieszko, oto zatem 'Der Wanderer' i szkic do jego analizy... Klimat tej pieśni - bardzo 'listopadowo-zaduszkowy'...

Pieśń 'Der Wanderer' została skomponowana przez 19-letniego Franciszka Schuberta do słów G. P. Schmidta z Lubeki (wersja ostateczna: 1821 r.; op. 4 nr 1). Jest znakomitym przykładem romantycznej pieśni przekomponowanej – każdy element kreacji poetyckiej uzyskuje odrębną szatę dźwiękową. W pieśni dostrzegamy zatem kilka myśli tematyczno-motywicznych. Utwór rozpoczyna się w cis-moll fortepianowym wstępem - po nim następuje krótki recytatyw, w którym przedstawiona zostaje postać tytułowego Wędrowca, schodzącego ze szczytów gór:

Ich komme vom Gebirge her,
Es dampft das Tal, es braust das Meer.

Nieszczęśliwy – szuka swego miejsca na świecie – swojej ojczyzny, kraju nadziei. Szczególnie przejmująco rozbrzmiewa pytanie (sekwencja immer wo powtórzona dwukrotnie, w wysokim rejestrze):
Und immer fragt der Seufzer, wo?

Wędrowiec cierpi (Weltschmerz) jak wyalienowany romantyczny bohater, poszukujący punktu odniesienia – w rzeczywistości ziemskiej, ale i, jak wolno nam mniemać, na płaszczyźnie psychiczno-filozoficznej. Nie bez powodu ta młodzieńcza pieśń Schuberta nazwana została manifestem romantyzmu. Wraz z cyklem Podróż zimowa do słów Wilhelma Müllera jest bowiem dźwiękowym uosobieniem toposu wędrówki-podróży, będącego jednym z kluczowych dla romantycznej sztuki. Samotny i zagubiony Wanderer - postać dogłębnie odczytywana także na płaszczyźnie filozoficznej (poszukiwanie celu życia, samospełnienia) fascynował współczesnych Schubertowi. Wspomniane cierpienie, bierność, apatyczna niemożność aktywnego działania oddane zostają chyba w sposób najbardziej bezpośredni w środkowym fragmencie – solista śpiewa tekst drugiej strofy, oddający emocje Wędrowca, na tle delikatnego akompaniamentu fortepianu w pianissimo. Fragment ten został wykorzystany przez kompozytora w środkowej, powolnej części (Adagio, Temat z wariacjami Des-dur/cis-moll) słynnej wirtuozowsko-ekspresyjnej fantazji op. 15 z 1822 r.

Nagle – emocje, tempo, dynamika utworu – zmieniają się. Wędrowiec snuje marzenia dotyczące jego ojczyzny – z pasją mówi o kraju swoich przyjaciół, zmartwychwstania przodków…  Jakże pragnie usłyszeć ojczysty język! Emocje się nasilają, słyszymy znów rozgoryczenie, osiągające kulminację w słyszanym już wcześniej pytaniu: O Land, wo bist du?

Powraca temat wcześniejszy i tonacja zasadnicza utworu – wraz z powtórzeniem wersów z pierwszej strofy. Ostatnie słowa to dowód na niemożność pokonania marazmu, tragizm romantycznego Wędrowca, skazanego na wieczną tułaczkę. Schubert puentuje pieśń recytatywem (niskie dźwięki) w tonacji Es-dur (symbolizującą heroizm), która - szczególnie w partii fortepianu - prowadzi nas w jaśniejsze brzmieniowe rejony. Wydźwięk dzieła staje się bohatersko-optymistyczny. Wędrowanie jest metaforą ziemskiego istnienia – w dialektycznym znaczeniu: syntezą smutku i radości – bo natchniony, wędrujący Romantyk posiada przecież Geisterhauch, namiętną, płomienną Duszę z potęgą jej emocji...

W niej kryje się ów wymarzony ideał, kraj szczęśliwości i egzystencjonalnego spełnienia, kres Odysei.

Im Geisterhauch tönt's mir zurück:
"Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück."



http://www.youtube.com/watch?v=BR8_n-B8qu0
piękne obrazy von David Caspar Friedrich...

Dziękuję Patryku, wspaniale to napisałeś. Bardzo dogłębna to analiza. Jedna dość krótka pieśń
a tyle w niej znaczeń.
I masz rację nastrój tego utworu dobrze pasuje do dzisiejszego dnia.
Jak czytałam Twój tekst przypomniała mi się audycja Bohdana Pocieja, którą
przed laty właśnie 1 listopada nadała Dwójka.Autor opisywał topos śmierci w muzyce
romantycznej.
Początek romantyzmu to właśnie Schubert i ta pieśń a jego koniec to jedna
z najbardziej dramatycznych pieśni Mahlera ze zbioru Des Knaben Wunderhorn
"Der Tamboursg'sell"

http://www.youtube.com/watch?v=GemFKXUJakw

Jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję drogi Patryku.

You're welcome - nie ma za co, Agnieszko.  ;)

Ależ jest za co :D Jakie to piękne! Jesteś prawdziwym poetą, Amade, poetą muzykologii. Łapiesz ulotny język muzyki w siatkę słów, oddając całe jej bogactwo znaczeń, emocji, nastroju, metafizyki... Nie bez przyczyny Tereni kojarzy się Twoje pisanie z audycją Pocieja. Macie ze sobą wiele wspólnego.
Zatem wiem, co teraz muszę tłumaczyć...

Bogdan Pociej (jaka szkoda, że odszedł...) to wielka postać; heros muzykologii, filozof muzyki. Jest wielkim, inspirującym autorytetem dla świata muzycznego. Daleko mi do jego metaforycznych tekstów, które wyczerpują analizy muzyki późnoromantycznej - cóż w nich dodać? Powinniśmy częściej sięgać do esejów Pocieja - to zupełnie inne, bardziej holistyczne i interdyscyplinarne ujęcie dzieła muzycznego.

To wielki mistrz, bez wątpienia. Z zachowaniem proporcji, jesteście pokrewni duchem, jak sądzę :) Szlachetnością ducha i głębokim czuciem muzyki.
 
Chętnie wkleiłabym na naszą Schubertiadę tekst Pocieja o Schubercie i jego pieśniach, nie wiem tylko, gdzie moglibyśmy go umieścić.

Jak to się często zdarza, sugestywny tekst mego "muza" wywarł piorunujący efekt na moją wenę twórczą :D  Zaczęłam sobie tylko od tego "Wędrowca, schodzącego ze szczytów gór..." I dalej poszło już samo:)) Raczej nie mogę być w pełni obiektywna, jako osobiście zaangażowana w produkcję, ale muszę przyznać, że mi się podoba ;)  Kochani, oto Wędrowiec schodzi do Was ze szczytów gór:))

http://www.youtube.com/watch?v=BR8_n-B8qu0

DER WANDERER                  WĘDROWIEC

Ich komme vom Gebirge her,               Ze szczytów gór przychodzę tu,
Es dampft das Tal, es braust das Meer.         W doliny cień, i morza szum,

Ich wandle still, bin wenig froh,            Wędruję w ciszy, jest mi źle,
Und immer fragt der Seufzer, wo?            Westchnieniem wiecznie pytam: gdzie...?
Immer "Wo?"                     Zawsze: "Gdzie...?'

Die Sonne dünkt mich hier so kalt,            Tak zimny zda się słońca blask,
Die Blüte welk, das Leben alt            Uwiędły kwiaty, żywot zgasł,
Und was sie reden, leerer Schall;            A to, co mówią, pusty dźwięk,
Ich bin ein Fremdling überall.            Przybyszem wszędzie czuję się.

Wo bist du, mein geliebtes Land?            Gdzie jest mój ukochany ląd?
Gesucht, geahnt und nie gekannt!            Śnię o nim, marzę, szukam go,
Das Land, Das Land so hoffnungsgrün,         Ten ląd nadziei złotych zórz,
Das Land, wo meine Rosen blühn,            Gdzie kwitną krzewy moich róż,
Wo meine Freunde wandelnd gehn,            Gdzie ze mna się przechadza druh,
Wo meine Toten auferstehn.               Gdzie moi zmarli żyją znów,
Das Land, das meine Sprache spricht.         Ten kraj, co moją mowę zna,
O Land, wo bist du?...               Gdzie jesteś, kraju?... (O kraju, gdzie ty?..)*

Ich wandle still, bin wenig froh,            Wędruję w ciszy, jest mi źle,
Und immer fragt der Seufzer, wo?            Westchnieniem wiecznie pytam: gdzie?
Immer "Wo?"                     Zawsze: "Gdzie...?"

Im Geisterhauch tönt's mir Zurück:            A duszy szept tak woła mnie:
"Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück."         "Tam gdzie cię nie ma, tam szczęście twe."


*Przy dostosowywaniu już do śpiewania, czy nie lepsza by była ta wersja?   Z tych samych względów, zapewne trzeba by przedłużyć nieco wiersz 11: "Śnię o nim, i marzę, i szukam go", inaczej trudno by  było go zaśpiewać.

Przy okazji wybaczcie ten bałagan, u mnie wyglądało to na ładnie uporządkowane, nie wiem, dlaczego po wklejeniu tak się rozjechało :(

Doskonałe,piekna poezja i na dodatek do rymu, do taktu i do śpiewania.
Dziękuję Asiu, moim zdaniem lepsze tłumaczenie niż znana mi wersja pani
Pociejowej.

Ogromnie dziękuję, Agnieszko - to zawsze tak miło przeczytać, że nie tylko autorce się podobało :D  Ja nie znam polskich tłumaczeń większości Schubertowych pieśni - i chyba dobrze, bo nie mam kompleksów, biorąc się do dzieła ;)  Przed Królem Olch miałam wielkie opory:))
Faktycznie jakoś na razie szczęśliwie się udaje, niemal wszystko układa się w rymy.
No to mamy kolejny zestaw, gotowy do zamieszczenia na Schubertiadzie. Tylko trzeba by go doszlifować do końca, zdecydować, którą z tych wersji opcjonalnych ostatecznie wybrać do prezentacji. A czy "w milczeniu błądzę" nie byłoby bardziej, że się tak wyrażę, sophisticated, niż "wędruję w ciszy"?? Chociaż chyba tak jak jest, nie brzmi najgorzej. A póki co, ja ze szczytów gór muszę niestety czym prędzej zejść w dolinę, gdzie czekają w kolejce teksty dużo bardziej prozaiczne :D 

Asiu, jak zwykle głęboki pokłon Mistrzyni! ;D

Kiedyś pisząc o sonacie "Arpeggione" wspomniałam, że chętnie posłuchałabym
brzmienia autentycznego arpedżionu i oto pewien znajomy podrzucił mi linka do takiego
nagrania. Zachęcam do posłuchania.Instrument brzmi trochę dziwacznie, na
pewno nie jest doskonały, wręcz mam czasem wrażenie, że niemiłosiernie
fałszuje.
Ale jest coś bardzo wzruszającego w tym nagraniu. Taki właśnie instrument
Schubert słyszał. Na taki skomponował swą sonatę.
Gdyby komponował na wiolonczelę lu altówkę, pewnie stworzyłby cos zupełnie
innego.

http://www.youtube.com/watch?v=h9G11vxq2IQ&list=LLw2mUy998Z_3g2s5T2S_vjw&feature=mh_lolz

"Abschied" (Pożegnanie) pieśń z cyklu Schwanengesang.
Ade, żegnał moje wesołe miasto.Mój koń szykuje się już do drogi.
Żegnajcie zielone ogrody, jasne światła domów, ale nie mogę tu
zostać, muszę odjechać.

Wesoły rytm tej pieśni wskazuje, że chyba bohater chętnie opuszcza
swoje miasto.Doskonale go rozumiem :)

http://www.youtube.com/watch?v=mYUOml4eeR0

Znakomita to piosenka, Pani Tereso. Czyj to wykon, to chyba nie Fischer Dieskau?

Śpiewa Werner Güra, ulubiony tenor naszego współforumowicza Bartka.
I daj sobie spokój z "panią". ;)

Rzeczywiście piękna interpretacja - świetna artykulacja. Bardzo cenię schubertowskie nagrania Wernera - wiecie, że jest on absolwentem Universität Mozarteum Salzburg?  ;)

Kiedy zobaczyłam dziś rano szron na dachach, zrobiło mi się smutno, że tu zima tuż,tuż a jest to
zdecydowanie najmniej ulubiona przeze mnie pora roku.
Jednak co by się nie stało, wkrótce będzie wiosna :)
Jednak nie dla bohatera "Podróży zimowej". Jego marzenie o tym, że wiosną wróci do niego ukochana
jest tylko złudzeniem i snem. Dla wędrowca wiosna nie nadejdzie nigdy:

http://www.youtube.com/watch?v=81RtVmI0Qgo

Dziś 183 rocznica śmierci Franciszka Schuberta.
Zmarł 19 listopada 1828 roku około godziny 13-tej (była to środa) w Wiedniu.
Zachęcam abyście dzisiaj dodali muzykę Franciszka do codziennej swojej dawki muzyki, a że mamy sobotę
pewnie będzie jej dzisiaj trochę więcej :)

A tak wyglądała śmierć kompozytora w wyobraźni Fritza Lehnera, scenarzysty i reżysera znakomitego filmu
"Notturno":

http://www.youtube.com/watch?v=25SbnsGMnhk&feature=related

Na schubertowski wieczór polecam "Niedokończoną".
Stare nagranie Furtwänglera, ale ciągle robi wrażenie:

http://www.youtube.com/watch?v=HU_giDkzwb0

Zgodnie z Twoją sugestią Agnieszko wieczór spędziłem z Schubertem. Przesłuchałem sobie Winterreise. Wspaniała muzyka.

Po wczorajszym raczej smutnym dniu, proponuję coś wesołego,
trio komiczne "Der Hochzeitsbraten" czyli Pieczeń weselna.
Theobald ze swoją narzeczoną Therese, podczas przechadzki po lesie
postanawia zapolować i zdobyć pieczeń na weselny obiad.
Oboje natykają się na Kaspara. Biorą go za zająca a on ich za kłusowników.
Całość dobrze się oczywiście kończy, Kaspar im wybacza i zostaje zaproszony na wesele.
To tak mniej więcej, może ktoś zna niemiecki i przetłumaczy ściślej.
Wspaniali śpiewacy: Elly Ameling jako Therese, Peter Schreier jako Theobald i
Dietrich Fischer-Dieskau jako Kaspar. Przy fortepianie Gerald Moore.
Miłej zabawy:
http://www.youtube.com/watch?v=oay-1VrfFrw&list=PLF8DBBEBB4EB99EC3&index=62&feature=plpp_video

Pieczeń to srodze odgrzewana i raczej nieświeża, zważywszy, że słychać w niej fragmenty "Czarodziejskiego fletu". Co nie znaczy, że nie ma w niej kawałków pięknych. Niemniej, o niemieckim, prostackim poczuciu humoru wolę się nie wypowiadać, by nie generować słynnych już, forumijnych kłótni.

Mnie to bardziej przypomina "Wesele Figara" szczególnie duet Figara i Zuzanny z pierwszego
aktu. Nie jest to na pewno arcydzieło Schuberta, ale uśmiechnąć się mozna.

Ależ ja tam wyraźnie słyszę piosenkę Papagena z dzwoneczkami:) A uśmiechać się zawsze warto i lepiej być miłym dla dobrych ludzi, niźli niemiłym:)Tak mnie coś wzięło na refleksje. Popijam yerba mate, słucham Cimarosy "Il matrimonio segreto" z Alvą i Sciutti i wkręcają mi się dziwne klimaty. Proszę mi wybaczyć.

Dla mnie
ładne do słuchania
i wesoło

Dziś Światowy Dzień Przeciw Przemocy Wobec Kobiet.
Mężczyźni noszą białe wstążeczki. Bardzo to chwalebne ,ale czy muszą podkreślać, że nie są
damskimi bokserami?
Schubert skomponował tylko dwa duety, oba przepiękne.
Janet Baker i Dietrich Fischer-Dieskau "Licht und Liebe". Miłość jest najsłodszym światłem.

http://www.youtube.com/watch?v=u1GUSe2dWGI

Światowy Dzień Przeciw Przemocy Wobec Kobiet- ładna fotogaleryjka w El Pais, szczególnie chwyta za serce zdjęcie z opadłymi liśćmi:

http://www.elpais.com/fotogaleria/vida/violencia/elpgal/20111125elpepusoc_1/Zes/5

"Ave Maria" trochę inaczej:

Dolores O'Riordan

http://www.youtube.com/watch?v=b8BoBU2u3TM&feature=related

Kelly Clarckson

http://www.youtube.com/watch?v=ilyoScPXgI4

Celine Dion

http://www.youtube.com/watch?v=vXw3Hj6vRoc

Mylene Farmer

http://www.youtube.com/watch?v=Lr0r-3F1Ucg

Nana Mouskouri

http://www.youtube.com/watch?v=ZV3CRr3rdMk

Deanna Durbin

http://www.youtube.com/watch?v=lT_b_MWrJQU&feature=related

Robertino Loretti

http://www.youtube.com/watch?v=IMXtcU0ORjs



itd...

Swego czasu (całkiem niedawno) płyta ta była prawdziwym bestsellerem. Nie pamiętam Teresko, czy wspominiałaś o tych nagraniach. D. Fray gra Schuberta, w tym arcyliryczne Impromptu Ges-dur z D. 899, najpiękniejszy przykład schubertowych "niekończących się melodii"... 

http://www.youtube.com/watch?v=m72tlTr1yeQ&feature=relmfu

Owszem, gra pięknie, ale porównywanie Fraya z Glennem Gouldem, które i na tym forum się pojawiło, to chyba srodze gruba przesada :)

Chodzi tu o jego manieryzm, swoisty styl gry - dyrygowanie, ekscytację podczas gry, mimikę twarzy. Przywodzi to na myśl wykonania Goulda. Widać to na klipach YT.  Poza tym - uwielbienie dla Bacha, ogólnie mówiac - polifonii, ekspozycja kontrapunktu itd. ;)

Ależ wiem, o co chodzi, wszelako, pod względem artystycznym troszku mu nie staje do Goulda!

David Fray dystansuje się od porównań z Gouldem; podobno bliższy jest mu Wilhelm Kempff.

A z plotkarskiego kącika  :D : Fray jest mężem córki Riccardo Muti, Chiary.  

Owszem pisałam o tej płycie aczkolwiek Schubert Fraya mnie nie przekonał.Pianista podszedł do tej muzyki
trochę jednostronnie, eksponując przede wszystkim jej liryzm. A przecież i Impromptus i MM to perełki
iskrzące się różnymi emocjami. Ktoś napisał, że gra tę muzykę jakby pod wpływem valium i coś w tym
jest, ale to tylko moje zdanie.
Co do porównań to chyba normalka, ciągle się słyszy o drugim Horowitzu, drugim Richterze itp.
Gould jest samotną wyspą, jest jedyny nie ma następców tylko naśladowców bardziej lub mniej dobrych.
Ale Frey do nich na pewno nie należy, zdecydowanie jest sobą.
Bardzo żałowałam, że z przyczyn obiektywnych nie obejrzałam na TVP Kultura koncertów Mozarta,
ale na pewno niedługo posłucham.

Gould był wszak jeden i nie sposób porównywać Jego sztuki z kimkolwiek.

Choć - muszę to zaznaczyć - irytują mnie jego słowa pod adresem Mozarta; przykład pierwszy z brzegu:

Hattest Du immer schon keine Sympathien für Mozart, auch nicht in Deiner Zeit als Student?

Gould: So weit ich zurückdenken kann.

Słuszna uwaga.  ;)  Wykonania Fraya to wręcz afirmacja romantycznego liryzmu - na tej stronie muzyki Schuberta artysta się skupił. W konsekwencji mamy żarliwe interpretacje oraz dbałość o piekno i klarowność brzmienia.

Owszem niektóre wypowiedzi GG o Mozarcie irytują np. że gdy słyszało się jeden koncert to słyszało sie
wszystkie.Ale przecież nagrał komplet sonat Mozarta a te z Salzburga są przecudowne.
Proponuję także posłuchać koncertu c-moll (wrzuciłam na YT choć tylko III cz.) jego (GG) interpretacja jest
niesamowita.

Gouldowskie interpretacje Mozarta to osobny rozdział w dziejach wykonawstwa tej muzyki. Nie ten, do którego sięgam najczęściej, choć bardzo ciekawy. BTW, na YT dostępne jest też słynne nagranie Koncertu c-moll z lat 50. - GOULD + BERNSTEIN.

A mógłbyś Patryku przy okazji podrzucić linka?? Nie tylko tego koncertu z Bernsteinem nie słyszałam ale
nawet nie wiedziałam o jego istnienieu :o

Młodzieńczy Gould: http://www.youtube.com/watch?v=qV_lnAtLYkU&feature=related. Retransmisja koncertu z Nowego Jorku.

Faantastycznie, słyszałam, że w archiwach radiowych i w archiwach Columbii jest jeszcze cała masa
takich perełek :D

Wspomnienie z Dusznik. Niestety bez szumów udało mi się nagrać tylko Andantino.
Cieszę się że Francesco Piemontesi wystąpi też w tym roku.

http://www.youtube.com/watch?v=rmUsC1yNsyE

Cudo. Nie wiem czemu, ale teraz straszliwie mi sie podoba. Bardziej, o wiele, niż w Dusznikach. Chyba z większością wykonawców trzeba się po prostu oswoić i dostroić. I Edward Hopper :)

Bardzo zazdroszczę Sławkowi, zdarzeń, dla mnie muzyka chóralna jest teraz trochę nie doceniana, ale
chyba się myliłam, we  wRześniu rzuciłam na YT Schubera"Pieśń duchów nad wodami". Prawie 4 tys, odwiedziń, cieszę się
ze się myliłam.
http://www.youtube.com/watch?v=qcCj6LEpNkI

coś nie tak z głosem

Moja droga, on szeptał.

http://www.youtube.com/watch?v=l_8S8aFU0ZY

Wczoraj wspaniały baryton Thomas Quasthoff, ogłosił, że z powodów zdrowotnych
kończy swoją estradową karierę.
Życzę mu powrotu do zdrowia, to człowiek któremu nic nie przeszkadza żyć pełnią życia.

http://www.youtube.com/watch?v=iJ0WfyY_vQ4

Quasthoff to wspaniały artysta, szkoda ze już się wycofuje. Lubię Leiermanna w jego i Barenboima wykonaniu:

http://www.youtube.com/watch?v=pze4NxCOjg0

Przykre, ale do zdrowia raczej nie wróci.

"Polna różyczka" i....Marlena Dietrich, jako ciekawostka ;)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bnm6cS_0bUU#!

Tak mnie zainspirowało tłumaczenie Asi, że od wczoraj szukałam w necie tego fragmentu.Tomasz Mann "Czarodziejska Góra".
Bardzo chciałam zamieścić tu ten cytat, bo może nie wszyscy czytali, a warto.Jest trochę długi.ale zwykle wypowiadam się krótko, więc sobie pozwoliłam bo jest dla mnie bardzo ważny.


"Była to po prostu pieśń Szuberta „Lipa” zaczynająca się od znanych słów: „U studni tuż przed bramą”.
Tenor, śpiewający pieśń przy akompaniamencie fortepianu, wykazał wiele artystycznego smaku i taktu, interpretując prosty a zarazem wzniosły utwór w sposób przemyślany i subtelny i ze znajomością recytacji.
Wiemy wszyscy, że ta wspaniała pieśń w ustach dzieci i ludu brzmi nieco inaczej niż w śpiewie artystycznym.
Tam doznaje ona przeważnie uproszczenia, strofy powtarzają tę samą zasadniczą melodię.
Tymczasem u Szuberta owa ludowa linia melodyjna przechodzi już w drugiej ośmiowierszowej zwrotce w tonację molową, powraca niezwykle pięknie do durowej na początku piątego wiersza, w następnych, w których mowa jest o podmuchu „zimnego wiatru” i zerwanym z głowy kapeluszu, rozwiązuje się dramatycznie i wraca do pierwotnej formy dopiero w ostatnich czterech wierszach trzeciej strofy, powtórzonych dla pełniejszego rozwinięcia melodii.
Chwytający za serce zwrot w melodii pojawia się trzy razy, a mianowicie w drugiej, modulującej połowie pieśni, po raz trzeci już przy powtórzeniu ostatniej półstrofy: „Dalekiej odtąd drogi”.
Ten czarujący zwrot, którego nie próbujemy słowami określić, przypada na fragmenty zdań „Jam wyrył w korze jej”, „Jak gdyby wołał mnie”, „Za sobą szmat już mam”.
Jasny, ciepły, panujący nad oddechem i skłonny do lekkiego łkania głos tenora oddawał ów moment z takim zrozumieniem jego piękna, że w niesłychany sposób chwytał słuchacza za serce, a to tym bardziej, iż podnosił efekt niezwykle uczuciowymi tonami falsetowymi przy wierszach: „W szczęściu i w chwili złej”, „Tu spokój czeka cię”.
Powtarzając zaś ostatni wiersz „Znalazłbyś spokój tam”, śpiewał wyraz „znalazłbyś” po raz pierwszy pełną, jakby stęsknioną piersią, a po raz drugi dopiero jakby najdelikatniejszym flażoletem.
Tyle o pieśni i jej wykonaniu.
Pochlebiamy sobie, że w poprzednich wypadkach udało nam się dać poniekąd czytelnikom zrozumienie głębokiego zainteresowania, z jakim Hans Castorp odnosił się do pewnych wybranych punktów programu swych nocnych koncertów.
Natomiast jest sprawą bardzo drażliwą wyjaśnienie, czym dlań był punkt ostatni, owa stara pieśń o lipie; musimy się zabrać do rzeczy z całą ostrożnością, aby nie zaciemnić jeszcze bardziej tego, co chcemy wyjaśnić.
Postawimy rzecz w ten sposób: Przedmiot duchowy, to znaczy doniosły, właśnie dlatego jest „doniosły”, że wskazuje poza siebie i jest wyrazem i wykładnikiem czegoś duchowo ogólniejszego, całego świata uczuć i dyspozycyj, których jest mniej lub bardziej doskonałym wyrazem; tym mierzy się doniosłość przedmiotu.
Sama miłość do takiego przedmiotu również jest „doniosła”.
Mówi bowiem wiele o człowieku, który ją odczuwa, określa stosunek jego do zagadnień ogólnych, do świata przez ów przedmiot reprezentowanego — kto bowiem przedmiot ten ukochał, ten świadomie czy nieświadomie kocha cały ów świat duchowy.
Czy chcemy wierzyć, że nasz skromny bohater po wielu latach hermetyczno pedagogicznego wznoszenia się w górę dość głęboko wniknął w życie duchowe, by uświadomić sobie „doniosłość” swego uczucia i jego przedmiotu?
Twierdzimy i utrzymujemy, że dorósł do tego.
Pieśń ta była dlań całym światem, i to światem, który widocznie kochał, bo w przeciwnym razie nie byłby go tak opętał symbol tego świata.
Wiemy, co mówimy dodając — choć może nie wyda się to zbyt jasne — iż gdyby umysł jego nie był podatny na działanie uczuć i całej postawy duchowej, w tkliwy a tajemniczy sposób streszczonych przez ową pieśń, to inaczej ukształtowałyby się koleje jego losu.
Ale los przyniósł z sobą nasilenia i przygody, otworzył nowe horyzonty, narzucił problemy królowania, dzięki którym bohater nasz dojrzał i stał się zdolny do krytyki swego umiłowanego świata i jego symbolu, skądinąd tak godnego podziwu — a krytyka ta postawiła pod znakiem zapytania cały ten świat, jego symbol i miłość do niego.
Kto by sądził, że podobne zwątpienia ujmę przynoszą miłości, dałby dowód, że na jej sprawach zupełnie się nie zna.
Wręcz przeciwnie, nadają jej one właściwy smak.
To dopiero zwątpienie robi z miłości namiętność, tak iż można namiętność wręcz nazwać wątpiącą miłością.
Na czymże polegały skrupuły i związane z królowaniem wątpliwości Hansa Castorpa, czy miłość jego ku czarownej pieśni i jej światu jest w wyższym słowa znaczeniu miłością dozwoloną?
Jakiż to świat krył się poza nią, który w jego poczuciu był krajem wzbronionej miłości?
Była to śmierć.
Ależ to wyraźny obłęd!
Przecież to czarująca pieśń!
Arcydzieło zrodzone z ostatecznych i najświętszych głębin ducha ludu!
Najwyższe dobro, prawzór uczucia, ucieleśniony wdzięk!
Więc cóż za szkaradne oszczerstwo!
Ano tak, tak, bardzo ładnie, tak powie każdy uczciiwy człowiek.
A jednak poza owym pełnym wdzięku utworem kryła się śmierć!
Hans Castorp utrzymywał związki ze śmiercią, w których można było znajdować upodobanie, zdając sobie jednakże w formie przeczuć i dociekań przy królowaniu sprawę, że jest to upodobanie niedozwolone.
Samo przez się, w swej pierwotnej istocie nie było to wcale upodobaniem do śmierci, miało w sobie coś bardzo ludowego i pełnego życia, a przecie stawało się upodobaniem do śmierci, i choć w swych zaczątkach było czystą zbożnością i głębszą myślą (temu nikt nie przeczy), to jednak prowadziło do ciemności.
Cóż on sobie znów wmawia?
— Nikt by go jednak nie przekonał, że jest inaczej.
Prowadzi do ciemności?
Toż to duch siepaczy z kaźni tortur i nienawiść do ludzi, odziana w hiszpańską czerń i kryzę w kształcie talerza, rozpusta, a nie miłość — jako wynik szczerej zbożności.
Hans Castorp nie uważał wprawdzie literata Settembriniego za człowieka bezwzględnie zasługującego na zaufanie, jednakże zapamiętał dobrze jedną z nauk, której mu jasno myślący mentor u początków jego hermetycznej kariery udzielił niegdyś, mówiąc o chęci powrotu, duchowego powrotu do pewnego świata.
Naukę tę pragnął zastosować ostrożnie do swej obecnej sprawy.
Pan Settembrini nazwał ową chęć powrotu „chorobą” — zarówno sam pogląd na świat, jak i epoka, której ta chęć dotyczy, musiały z jego wychowawczego punktu widzenia wydawać się „chorobliwymi”.
Jakżeż to!
Pełna tęsknoty pieśń Hansa Castorpa, uczucia, które wyrażała, i upodobanie, które budziła — miały być chorobliwe?
Ależ nie!
Były najzdrowsze w świecie.
A jednak były owocem, który w tej chwili jest zdrowy, wonny i świeży, ale w chwili następnej zacznie gnić; spożyty w odpowiednim momencie — krzepił umysł, ale gdy moment ów minął, pozostawiał w ustach spożywającej go ludzkości posmak zgnilizny i zniszczenia.
Był owocem życia zrodzonym przez śmierć i śmiercią brzemiennym.
Był cudem ducha — najwyższym może, jeśli chodzi tylko o piękno, nie liczące się z sumieniem; natomiast z uzasadnioną nieufnością odnosić się doń musi umysł odpowiedzialny, życzliwy dla życia, chcący mieć udział w kierowaniu nim, przywiązany do organicznego świata i gotowy do przezwyciężenia samego siebie, jeśli tak ostatecznie postanowi jego sumienie.
Tak, przezwyciężenie samego siebie, ono bodaj stanowi istotę przezwyciężenia owej miłości — owego duchowego czaru z posępnymi konsekwencjami!
Ale myśli Hansa Castorpa, czy raczej półmyśli i półuczucia, biegły wysoko, gdy on sam siedział samotnie do późna w nocy obok śpiewającej trumny — sięgały bliżej, niż mógł podążyć jego umysł, rosły jak w rękach alchemika.
Jak potężny był ów czar duchowy!
Wszyscy byliśmy jego synami i służąc mu mogliśmy wiele dokonać na ziemi.
Nie trzeba było więcej geniuszu, lecz tylko o wiele więcej talentu, niż miał autor pieśni, by stać się czarodziejem, dać pieśni kształty olbrzymie i podbić nią świat.
Można by na niej zapewne państwa budować, ziemskie, nazbyt ziemskie państwa, krzepkie, dążące ku postępowi i bynajmniej nie chorujące na nostalgię — ale pieśń zmarniałaby w nich i zeszłaby do rzędu elektrycznej, gramofonowej muzyki.
A najlepszym owego czaru synem byłby zapewne ten, kto by życie swe strawił na jego przezwyciężaniu i umarł z wyrazem nowej, nie wypowiedzianej jeszcze miłości na ustach.
Warto umrzeć za tę czarowną pieśń!
Ale kto za nią umiera, ten umiera już właściwie nie za nią i staje się bohaterem, bo umiera w gruncie rzeczy za nowe słowo miłości i przyszłości, zrodzone w jego sercu."

Do posłuchania zapraszam na Schubertiadę :)

"Herbst"- Jesień pieśń powstała w ostatnim roku życia kompozytora do tekstu Ludwika Rellstaba,
nie znalazła się jednak w cyklu "Łabędzi śpiew".
Powody mogą być dwojakie. Schubert zadedykował ją niejakiemu Heinrichowi Panefce i wpisał ją do jego
albumu.W posiadaniu Panefki oryginał pozostawał az do 1887 roku tj. do jego śmierci.
Podobno również Schubert uważał ją za bardzo podobną do następnej swojej pieśni "Aufenthalt" i
zbytnio jej nie cenił.Rzeczywiście są pewne podobieństwa, ale i ta mniej sławna pieśń jest również wspaniała.
Jesień koniec nadziei, miłości, życia.

http://www.youtube.com/watch?v=1oJWk3DschM

Pewnie niektórzy słyszeli, że parę dni temu zmarł wybitny klawesynista Gustav Leonhardt.
Ja muzyki barokowej nie znam w ogóle, choć staram sie śledzić to co czasem prezentuje nasza specjalistka Meliska.
Dowiedziałam się więc o tym całkiem niedawno.A piszę dlatego, że jakiś czas temu jego siostra Trudelies
była tak miła, że zgodziła się dołączyć mnie do grona swoich znajomych na fb.A ja nawet jej kondolencji nie
złożyłam. Bardzo mi wstyd.
Trudelies Leonhardt i sonata c-dur "Relikwia" Franciszka Schuberta.Excuzez-moi Madame.

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=reQbLnmle7M

Aga, rozumiem  że ta specjalistka, to z przymrużeniem oka było ( nawet nie wiedziałam o śmierci Leonhardta, choć mam swoje ulubione jego nagrania).
Z klawesynem oswoiłam się stosunkowo niedawno ( kiedyś był dla mnie tzw,,przeszkadzajką" szeleścił, skrzypiał, szemrał , ogólnie denerwował), a to przecież instrument o bardzo pięknym brzmieniu, trzeba się tylko z nim oswoić i nauczyć słuchać wykonywanych przy jego pomocy utworów.



http://www.youtube.com/watch?v=-mgo3XTeEUQ

http://www.youtube.com/watch?v=5db9R4PnWXc&feature=fvsr

(pewnie  powinnam umieścić ten wpis w innym wątku   :-\ )

Dzięki. Couperin (w ogóle go nie zam) bardzo ładny."Koncert włoski" znam tylko poprzez fortepian Goulda,czego nie trudno
się domyśleć.Ale jak posłuchałam, to grany na klawesynie wydaje mi się zupełnie innym utworem. Jakbym go słyszała pierwszy
raz.Co do właściwego wątku, to niby na jaki miałabyś to wstawić?
Przydałby się nam wątek barokowy albo w ogóle z muzyką dawną, bo prócz Bacha straszna na forum z tym bieda.
To może pomyślisz o tym Melisko????
A oczy były szeroko otwarte :D

Muzyka  dawna to pojęcie względne.
 oto dowód ( jeden z wielu)   :)

http://www.youtube.com/watch?v=ElhRQUMLtcE

już się wynoszę z tego wątku , :-X

Poznałam właśnie na fejsie bardzo miłego człowieka. Nazywa się Pavel Palka i jest dyrektorem muzeum Schuberta w
Zeliezovcach na Słowacji. Kiedyś już o tym mieście pisałam.Opowiedział mi ciekawe rzeczy m.in. o Esterhazych.
Otóż księżniczka Karolina, którą ponoć kochał Franciszek, za mąż wyszła bardzo późno za jakiegoś francuskiego
arystokratę. Nie miała dzieci. Jej siostra natomiast Maria miała dwóch synów. Córka jednego z nich Ernestyna
jak napisał Pavel "to byla nasa ostatnia grafka" do 1945 r.
Muzeum posiada w swoich zbiorach korespondencję Marii, Karoliny i ich ojca.
Zachciało mi się tam pojechać, miasteczko wygląda uroczo i wspaniale byłoby pochodzić na spacery
leśnymi ścieżkami, którymi kiedyś wędrował "rakusky hudobny skladatel".
Dlaczego w tym naszym koszmarnym kraju nie ma dla mnie roboty :'( :'( :'(

Stronka muzeum:

http://zeliezovcemuzeum.webnode.sk/

Z książki którą właśnie czytam:
"Dziesiątki razy powtarzał na fortepianie z Adą pierwsze cztery takty Fantazji f-moll op.103 Schuberta i co się wtedy
działo?Pojawiało się ciepłe gniazdko, rozbrzmiewało kilka prostych dżwięków i oto nagle stawało się
absolutne piękno, pojawiało się najwyższe z najwyższych, pojawiało sie  najbardziej skomplikowane i najbardziej niepojete
w postaci tego, co najprostsze. Nawet po setnym razie nic nie traciło ze swego blasku, ani nie uchyliło
rąbka swojej tajemnicy."
Ładne :)

Bardzo ładne Agnieszko  :)

31 stycznia 1797 roku urodził się Franciszek Schubert.
(http://img.liczniki.org/20120131/franz1-1327997310.jpg)

Zapraszam na świątecznie udekorowaną Schubertiadę.
Ponieważ nie wszyscy ponoć pamiętają adres:

www.franzschubert.pl

Jednocześnie bardzo proszę w imieniu Sławka, moim a także Schuberta o umieszczenie linka do naszej strony na forum.
Bardzo by nam to pomogło w jej promocji. Moniko, Łukaszu, Januszu??Solenizantom niczego się nie odmawia :) ;)

Powinszowania dla genialnego, niestrudzonego, wiecznego wędrowca  :D
To nadzwyczajnie piękne, że nimb jego nieśmiertelności unosi się trakże nad naszym Forum. To wspaniałe, ze w osobach wielu naszych forumowiczow ma w swej światyni Sztuki wiernych kapłanów i wyznawców.
Chwała Wam: Teresko, Sławku, Asiu, Patryku, Łukaszu, Joanno... A z okazji Święta Waszego Patrona -życzę dalszych niestrudzonych działań, dalszych sukcesów w klrzewieniu jego nieśmiertelnego dzieła.

ps
sorry, jako moderator nie mam uprawnień do ingerencji w banery i strukturę graficzną Forum :-(

Dziękuję Januszu, także za Twoje cenne uwagi dotyczące Schubertiady :-*

Terejza, fantastyczne rzeczy piszesz o tej "ostatniej Grafinie"! Dlaczego nie masz roboty w tusklandii? napisz, gdzie mieszkasz i jakie masz wykształcenie, może da się coś załatwić?

Przodkowie Schuberta byli chłopami osiadłymi na Śląsku austriackim.
Dziadek kompozytora był gospodarzem na Morawach i cieszącym się szacunkiem sędzią gminnym.
Miał 10 dzieci. Ojciec Franciszka również Franciszek wyjechał do Wiednia aby poświęcić się
zawodowi nauczyciela.Już wkrótce zyskał sobie uznanie i szacunek a prowadzona przez niego
szkoła cieszyła się dużą popularnością. Mając 20 lat ożenił się z o 7 lat od siebie starszą
córką ślusarza Elżbietą Vietz.Mama Schuberta od lat pracowała w Wiedniu jako służąca i cieszyła sie
opinią doskonałej kucharki.Cicha i wiecznie zapracowana zmarła gdy Schubert miał 15 lat.
To chyba po niej odziedziczył kompozytor pogodne usposobienie i poczucie humoru.
Ojciec Schuberta surowy i praktyczny nigdy nie zaakceptował decyzji swojego syna, który pragną zostać
kompozytorem.Choć jako nauczyciel dbał o muzyczne wykształcenie swoich synów, to uważał że Franciszek
powinien zostać tak jak on nauczycielem, był to na pewno zawód o wiele pewniejszy i przynoszący stały dochód.
Posłuszny początkowo woli ojca Schubert przez parę lat pracował jako pomocnik nauczyciela choć szczerze tego zajęcia nie
znosił.
Spotkałam się nawet z opinią, że stosunek Schuberta do ojca przypominał podobny Franza Kafki i jego  słynny "List do ojca".

Na filmiku, dom w którym urodził się Schubert, Nussdorferstrasse 54.

http://www.youtube.com/watch?v=zxj6a0M6SR8&list=PLF8DBBEBB4EB99EC3&index=67&feature=plpp_video

dzięki Januszu za życzenia. Cenimy sobie Twoje zdanie i uznanie dla naszego wysiłku.

Na wieczorną, świąteczną schubertiadę proponuję jeden z najbardziej słonecznych i pogodnych
utworów Schuberta Kwintet A-dur  "Pstrąg"na fortepian, skrzypce,altówkę. wiononczelę i kontrabas.
Kompozytor zadedykował go Sylwestrowi Paumgartnerowi wiolonczeliście-amatorowi, którego poznał
podczas swych wakacji spędzonych w Górnej Austrii.Biograf Schuberta tak pisze o tym utworze:
"Muzyka [tego utworu] narodziła się z zachwytu nad błękitną panoramą górskich szczytów, zielonych hal,
wartkich potoków i granatowych jezior ujętych w majestatyczne ramy lasów.A nad tym wszystkim unosi się ufna
i przejmująca w swej prostocie nadzieja ludzkiego, serdecznego szczęścia."
Rzeczywiście, w 1819 roku Schubert jest jeszcze zdrowy a i ścieżka sławy zdaje się kierować wolno pod górę.
Kiedyś zabierze nas kompozytor w wędrówkę po zimnych krajobrazach rozpaczy i śmierci, ale dziś zostawmy go
gdy jest jeszcze szczęśliwy.
Nazwa Kwintetu pochodzi od wariacji w IV części na temat własnej pieśni "Die Forelle"(Pstrąg).
To najpopularniejsza pieśń (obok Serenady) Schuberta.
Mała scenka rodzajowa albo mini-dramacik opowiadająca o beztroskim i lekkomyślnym pstrągu,
który pływał sobie w górskim potoku i nawet nie zauważył, że na brzegu stoi wędkarz któremu marzy się smaczna rybka
usmażona na maśle.

Dietrich Fischer-Dieskau i Gerald Moore:

http://www.youtube.com/watch?v=NF9DrUXowBo&list=PLF8DBBEBB4EB99EC3&index=69&feature=plpp_video

I cały Kwintet,
Jacqueline du Pre, Daniel Barenboim, Pinkas Zuckerman, Izaak Perlman i Zubin Mehta:

http://www.youtube.com/watch?v=63oyKi6fyD8&list=PLF8DBBEBB4EB99EC3&index=68&feature=plpp_video

Agnieszko, ale tu dziś pięknie i świątecznie  :)

"Păstrăvul" este a lui Schubert
cea mai veselă piesă.
Iar cea mai mare expertă aici -
Aga alias Teresa.

("Pstrąg" jest najbardziej pogodnym utworem Schuberta, a największą ekspertką w temacie - wiadomo kto  :) )

Dziękuję Kasieńko, jesteś niezrównana. Ale, ale jaki to język??

Dla zachęty:

Kwintet "Pstrąg" cz.III Presto.Może te ogniki trochę Was rozgrzeją ;)

http://www.youtube.com/watch?v=FF_zhgUEDyo

Powinno być po niemiecku, ale dziś moje (częstochowskie) rymy nie chciały się układać w tym języku. Ułożyły się za to w języku Clary Haskil i George Enescu  :)

Otrzymałam właśnie od Franza Petera Schuberta (mojego nowego znajomego na fb) kawałek
urodzinowego, wirtualnego tortu, podobno wiedeńskiego. Dzielę się więc też (wirtualnie)
Enjoy the party!!
(http://img.liczniki.org/20120131/ciastko-1328041200.jpg)

Marna ze mnie gospodyni bo zapomniałam o winie.Teraz chyba przyjęcie gotowe ;)

(http://img.liczniki.org/20120131/Schubert_1-1328044554.jpg)

mniam, mniam... Prawdziwie królewskie przyjęcie.

Agnieszko! A ten Pstrąg? Nie moglibyśmy opracować tej pieśni i wrzucić na strone?

Oczywiście, ale chyba Asia musiałaby to przetłumaczyć, a jakoś ostatnio jest nieobecna :-\

No tak. Asiu! błagalna prośba o przetłumaczenie Pstrąga

"Pstrąg" po rumuńsku? Podoba mi się ten koncept :) To o tyle ciekawe, że w czasach Schuberta język rumuński nie istniał, stworzono go sztucznie pod koniec XIX wieku, eliminując słowiańskie słownictwo i przejmując wyrazy zapożyczone z języków romańskich, głównie włoskiego i hiszpańskiego. Wymyślono też nazwę "Romania", nawiązującej do mitu (też świeżo wymyślonego), że naród ten pochodzi od Rzymian. Wcześniej Wołosi (Wlaszi) mówili językiem kreolskim, z przewagą elementów słowiańskich. Podobno po dziś dzień w odległych karpackich wioskach trafiają się ludzie, którzy nie wiedzą że są Rumunami i nazywają siebie po staremu Wołochami. Pani Fille, podziwiam Pani talenta poliglotyczne, czy zdradzi nam Pani, jakimi językami Pani włada?

Dzięki za komplement Sławku  :) Hehe, jakiś talent wypada mieć  :D Ile języków? No trochę tego jest i w różnym stopniu ;) Nie przepadam tylko za słowiańskimi (z wyjątkiem słoweńskiego ) :) Ty z kolei pomykasz w hiszpańskim, który ja znam tylko troszkę. Ale nie offtopikujmy w wątku schubertowskim!

Och, Sławku, miło być do czegoś potrzebnym :) Wybacz, miałam (mam) tak straszny czas, bałam się nawet zajrzeć, by nie zostać zbyt długo. Teraz odzywam się spośród kartonów, worków, szalonej bieganiny, bo tak myślałam, że może jednak brakuje mnie na Schubertsite. Dobrze, postaram się jakoś znaleźć czas, obiecuję.

OK Asiu. Jak w końcu się "wyrobię" z nagraniem tych pieśni, które już są, to zawczasu nagram tego Pstrąga. A cóż Ty Asiu robisz wśród kartonów? Przeprowadzka może, albo powrót z dalekiej podróży?

Troszkę się wczoraj zdenerwowałam, gdy zobaczyłam że dużo blogów z których można było
ściągać muzykę zostało usuniętych. Czy to już działa ACTA?
W ramach mojego skromnego protestu, postanowiłam udostępnić płyty z muzyką Schuberta w ramach
"wolnego transferu". Zapraszam 5.5GB, nie trzeba się nawet logować.Bo za chwilę pewnie i chomika zamkną.


Także ta bardzo ciekawa płyta. Moment musical nr 6.Pełen melancholii, nostalgii, zamyślenia i
bardzo skupiony nad klawiaturą David Fray

http://www.youtube.com/watch?v=3Jkt6ueZ2s8

Może to, Agnieszko, działa sama świadomość, że jakaś ciemna chmura zawisła nad Internetem:)
Z pewnością sam system, zanim zacząłby działać, jakkolwiek to działanie miałoby w praktyce się przedstawiać, musi najpierw zostać ratyfikowany. Jednak już pewnie powstała nerwowa atmosfera. Ludzie nie bardzo wiedzą, czego się spodziewać.
Trudno powiedzieć, jaka będzie przyszłość chomika. Jednak jest wysoce prawdopodobne, że ów zakątek był zbyt miłym, spokojnym i pełnym wszelakiej obfitości miejscem wzajemnego obdarzania się pięknem, aby mogło to trwać w nieskończoność  :D
W końcu zawsze trzeba się żegnać...
http://www.youtube.com/watch?v=76eu0-26mDM&feature=related

Pewnie masz rację, oby tylko został np. jako dodatkowy dysk zewnętrzny.

A propos Pstrąga - Agnieszko, zanim go przetłumaczę, pozwól, że najpierw zamieszczę tę uroczą impresję na jego temat autorstwa Ludwika Jerzego Kerna :)

http://www.literatura.zaprasza.eu/strona.php?item_id=1373

Rzeczywiście urocze. Ale wierszyk ten może ocierać się o prawdę.Ryby były ulubionym daniem Schuberta.
O "Pstrągu" słyszałam też taką anegdotkę. Wskutek komplikacji językowych klienci restauracji nie mogąc porozumieć
się z kelnerem nucili pierwsze takty "Pstrąga" i natychmiast wszystko stawało sie jasne.W innej wersji
robił to kelner. Zdaje się, że ta historyjka stała się jedną z tzw."urban legends".

Świetna historia z tymi rybami  ;D

świetna historia z tym pstrągiem. Asiu, Agnieszko - tak myślę, czy przy okazji opracowywania Pstrąga nie moglibyśmy zalinkować w Schubertiadzie do tego wiersza? Nie wiem jak to byłoby z prawami autorskimi. Wydaje mi się, że chyba nie naruszylibyśmy ich. Może Janusz mógłby się autorytatywnie wypowiedzieć (mam do Niego duże zaufanie, że doradzi dobrze).
Agnieszko ponagrywałem do każdej pieśni akompaniament (z takimi drobnymi podpowiedziami). Zobacz jak to się prezentuje?

Sławku, linkowaniem nie naruszasz praw. Odwołujesz się bowiem tylko do treści które są powszechnie dostępne (przez kogoś innego upublicznione). To zupełnie tak, jak w publikacjach naukowych: podając w przypisach źródło - nie czynimy plagiatu, nie przywłaszczamy czyiś praw, a jedynie powołujemy się na znane już wcześniej fakty, za które naukową/etyczną/prawną odpowiedzialność ponosi autor źródla.

Nie bardzo chwytam te podpowiedzi w akompaniamencie. To początki każdego wersu??

Januszu, dzięki za wyjaśnienie. Podobnie myślałem ale chciałem upewnić się. Myślę, że ten wierszyk znakomicie wzbogaci nasz materiał nt. Pstrąga.
Agnieszko, po prostu tam gdzie śpiewak-nowicjusz mógłby mieć problemy np z właściwym momentem wejścia w dany fragment (np. po dłuższej partii akompaniamentu) wrzuciłem jedną nutkę z partii wokalnej. Moim zdaniem ona nie przeszkadza. Jeśli uznamy, że to zbędne to usunę to.

Wspaniale zaczynają się obchody roku Schubertowskiego.Będziemy obchodzić 215 rocznicę urodzin.
Od 23 marca maraton (8 dniowy) w BBC3.
Wielcy, wspaniali artyści dawni i współcześni. Chyba jednak trzeba by się udać do Wielkiej Brytanii, bo pewnie u nas tej
stacji się nie złapie. Szkoda.
Program tu:

http://www.bbc.co.uk/mediacentre/latestnews/2012/spirit-of-schubert.html

Zupełnie nie rozumiem dlaczego muszę zawsze wpadać w panikę . Oczywiście że radia BBC3 można słuchać
przez internet. Będę jeszcze przypominać poszczególne koncerty, ale na razie polecam naszego
znajomego z Dusznik.
31 marca o 13.00 Francesco Piemontesi i dwie sonaty A-dur. D 664 młodzieńcza i D959 przedostatnia.
Koncert może naprawde byc świetny.

Kolejne arcydzieło Schuberta, pieśń , która ,wydaje się, że istniała zawsze. Jej istnienie jest tak oczywiste, że nawet gdy
słyszy się ją po raz pierwszy słuchacz ma wrażenie, że już ją zna.
I kolejny raz sięga kompozytor do motywu wędrowca.
Kiedyś młynarczyk wędrował wraz ze strumykiem, pielgrzymów prowadziły gwiazdy, tym razem towarzyszem
bohatera jest księżyc.
"Wędrowiec i księżyc" Barbara Hendricks i Radu Lupu.

http://www.youtube.com/watch?v=1zwgmkOJYGE

Przebywam ostatnio w krainie "lodu i ognia" czyli w krainie fantasy, wie sobie trochę wczoraj
pofantazjowałam ;)
Czy gdyby Jonas Kaufmann żył na początku XIX wieku, tak samo zainteresowałby się pieśniami
Schuberta jak Michał Vogl wielki śpiewak tamtych czasów?

Moim zdaniem na pewno.
Przerobiony troche przeze mnie rysunek Schwinda "Schubertiada":

(http://img.liczniki.org/20120224/Jonasszub-1330081605.jpg)

i recital w Paryżu, "Syn Muz" Jonas i Helmut Deutsch(trochę zła jakość bo nagranie amatorskie)

http://www.youtube.com/watch?v=Nq-N_RuWS_8

"Tego wieczoru po raz pierwszy mogłem wysłuchać Kwintetu smyczkowego z dwiema wiolonczelami
Schuberta.Nie potrafię opisać wzruszenia, jakie przeżyłem, słuchając tego dzieła. Mogę tylko
powiedzieć, że począwszy od tego wieczoru, moim niezmiennym pragnieniem jest, aby w godzinie
śmierci, móc słyszec- rzeczywiście lub w wyobraźni- owo niebiańskie Adagio, brzmiące spokojem i
rezygnacją"A. Rubinstein,"Moje młode lata".


http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=h72_hT55QGE#!

Piekne jest to Adagio Agnieszko.
Co mnie jedynie troche przeszkadza, to za glosno grane glosy srodkowe w stosunku do pierwszych skrzypiec.
Mam na mysli dlugie dzwieki.
Owszem,  powinny byc intensywne, ale w dobrych proporcjach dynamicznych w stosunku do glosu najwyzszego.

A' propos "brzmiące spokojem i rezygnacją"

http://www.youtube.com/watch?v=2PzGf-_zKuM

Oczywiście, powinny być zachowane te proporcje o których piszesz Bartku. Może ta trudność wynika z tego, że środkowe
głosy grane są przez 3 instrumenty: pierwszą wiolonczelę, altówkę i drugie skrzypce i może to troche dominować nad
pierwszymi skrzypcami, ale to tylko przypuszczenie.
Ostatnio słuchane przeze mnie nagranie, moim zdaniem bardzo dobre to Belcea Quartet z zeszłorocznych Promsów
( nie pamietam niestety kto grał na drugiej wiolonczeli.)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=h72_hT55QGE#!

Jest
w tym pięknym utworze
nostalgia

Powoli się przekonywałam do tego śpiewaka, kiedyś polecał go Bartek, potem znalazłam w necie jego
płytę z "Łabedzim śpiewem".
Ale ta interpretacja jest zachwycająca.
"Wędrowiec" i Werner Güra.

http://www.youtube.com/watch?v=jisonWmydec&feature=g-all&context=G2a6c7ebFAAAAAAAABAA

Jakby można było wrzucić ten link na Schubertiadę Sławku?

"Abendrot" D 806. Wieczorna Gwiazda.

Chodzi oczywiście o Wenus.
Pieśń ta uznawana jest za najsmutniejszą z pieśni Schuberta. Kompozytor stworzył jednak wiele smutnych pieśni,
która jest tą naj...?
Również porównuje się ją z Allegretto z VII Symfonii Beethovena. Utwór wielkiego mistrza Schuberta jest
jednak czymś w rodzaju marsza, wykazuje więc coś w rodzaju ruchu do przodu, pieśń Franciszka, jej linia melodyczna,
jej fraza ,sprawia wrażenie jakby toczyła się w rytmie: dwa kroki do przodu, jeden do tyłu.Zadziwiające.
Czy lepiej cierpieć z nieszczęśliwej miłości czy z tego powodu, że się tej miłości nigdy nie zaznało?

http://www.youtube.com/watch?v=WjKylLya534&feature=youtu.be

Za chwilkę będzie ten link w Schubertiadzie. Rzeczywiście piękny śpiew. Muszę się Wam przyznać, że tę pieśń także bardzo lubię i sobie śpiewam (jak nikt nie słyszy  :D) ze słowami Asi i naszym nagraniem z Schubertiady.
Bartku, cieszę się, że wróciłeś. Chyba się ostatnio z Tobą ściąłem w z związku z disco polo. Zapomnijmy o tym. Więcej nas łączy jak dzieli. Mam też prośbę do Ciebie. Oceń proszę nasze postępy w Schubertiadzie. Każda Twoja uwaga (nawet ta najbardziej krytyczna) będzie uważnie przeczytana. Nie obiecam Ci, że wszystko uwzględnimy ale na pewno wnikliwie przeanalizujemy.

Rubinstein, niesamowita osobowość-Artysta, Człowiek, który umiał cieszyć się życiem, każdą jego chwilą.

Właśnie pracuję nad Pstrągiem. Ech cóż to za radosna muzyka. Właśnie ją sobie nagrałem (z zamysłem wrzucenia do Schubertiady). Asiu błagam - przetłumacz słowa. Tak jak to robisz: z polotem, z właściwym rytmem. Dla zachęty nagranie z YT. Genialne http://www.youtube.com/watch?v=bk-TXzUlJhs