Kurier Szafarski

Tak pod wpływem tego Gajosa pomyślałam sobie, że muzyka to nie tylko powaga i wielkie emocje ale zabawnie też jest czasami. I przypomniał mi się pewien pianista-komik. Niestety nie znalazłam z polskim tłumaczeniem, ale może Wam się spodoba.

http://www.youtube.com/watch?v=LWqFaGwNCMU

A propos, bardzo jestem ciekawa co sądzicie o p. Malickim i jego programach? Dodam, że moja opinia nie jest pochlebna.

filmik cudowny uśmiałam się serdecznie.
Co do programów, które Ewo wymieniłaś, mogę powiedzieć tak: nie oglądam. To przykład, jak można zepsuć klasykę, aby choć trochę przypodobać się  gustom "wybrednym inaczej"

Ha! Pocieszyłaś mnie Moniko niezmiernie! A już myślałam, że jestem strasznie zmanierowana, skoro dla mnie to szmira! Słuchajcie, może wystosowalibyśmy do TV jakiś list otwarty, z prośbą o przywrócenie niedzielnych przedpołudniowych koncertów w dwójce... bo o p. Bogusławie nawet nie śmiem marzyć!

Ewo, tak ten syndrom mam i ja. Strach się odezwać. Na forum TVP Kultura dzieje się coraz gorzej. Krytyka obejmuje już przytyki osobiste. O rozmowach na temat muzyki już nie ma mowy.
Ponieważ mimo tego staram się jednak mówić to co czuję, a co nikogo nie obraża ( mam nadzieję ), więc mówię. Ten program mi się nie podoba, choć widzę w tym zamysł i chęć "włożenia" muzyki klasycznej pod "strzechy". Może i dobry pomysł, lecz w realizacji nie wychodzi. Robi się tandetnie.
Myślę, że dużo lepszy był kiedyś program "Z batutą i humorem"

No niestety, próby zbliżania kultury wysokiej do mas są bardzo ryzykowne i najczęściej kończą się zatopieniem w masowości. Przykładów mamy wiele. Rzadko kiedy są one w stanie spowodować zainteresowanie oryginałami przerobionych na wersję popularną utworów. Stąd też pewnie pełne zachwytu pienia co niektórych nad radosną twórczością Tysona, aczkolwiek mam tutaj świadomość, że nie wszystkich jego zwolenników można wrzucić do jednego worka.

Bo też założenie jest z gruntu nieprawidłowe! Nie kulturę należy zbliżać do mas, ale masy do kultury!!! Każdy przypadkowy widz czy słuchacz ma szanse coś usłyszeć i wtedy.... Nikt na ogół nie rodzi się z miłością do klasyki. Trzeba to młodym ludziom pokazać. Ilu z nich w ogóle nie ma pojęcia jakie piękno istnieje na świecie! Z góry zakładają, że to beeee. Zresztą, co ja tu... przecież my wszyscy to wiemy!

Postanowiłem włączyć się w dyskusję. Otóż ma Pani całkowitą rację. Do wszystkiego trzeba dojrzeć, choć nie oznacza to, że każdy ową dojrzałość osiągnie, bo po rozpiętości wiekowej użytkowników forum można śmiało sformułować wniosek, że ta dojrzałość z wiekiem nie ma nic wspólnego. Ja - słuchając Lady Gagi - wiem, że tą - za przeproszeniem - muzykę można przyrównać do czegoś śmierdzącego na literę G - inni cieszą się, chodzą na jej koncerty a nawet zakładają fankluby. To jest popkultura. Właśnie zostałem zmuszony, przy kolacji, oglądać galę z okazji 40 lecia programu drugiego - cóż, nawet programy o charakterze "misyjnym" schodzą z poziomu spadając  pionowo w dół. Pytam więc dlaczego? Bo wskaźnikiem jakości nie jest już poziom ale oglądalność.

Ale wracając do wątku muzyki klasycznej - żeby ktokolwiek taka polubił, trzeba ją rozpowszechniać. Nie chcemy przecież, żeby nasze dzieci, wnuki itd. nie wiedziały kto to Bach, Mozart czy Chopin. Malicki obniża poziom, ale nie przekracza granic (nie znaczy, że podoba mi się formuła programu) - jest popularyzatorem muzyki klasycznej poprzez danie widzom do zrozumienia, że jest to muzyka tak samo "rozrywkowa" jak Gaga, Doda i Feel. Bo przecież dla nas - forumowiczów - słuchanie Chopina jest formą rozrywki. Jeżeli widz dojdzie do takich wniosków, to jest o krok bliżej od fascynacji prawdziwymi arcydziełami.

Dowcip, żart muzyczny aby był zrozumiany musi mieć podstawy, czyli znów edukacja muzyczna.

Program p.Malickiego trzeba traktować z przymrużeniem oka i dla mnie jest to specyficzna forma edukacji. Jak mam nastrój rozrywkowy to oglądam, a jak nie oglądam, choć niektóre dowcipy -> patrz niżej ....  ;D

Naprawdę dobre żarty muzyczne nie są zrozumiałe dla osób bez przygotowania (niekoniecznie wykształcenia muzycznego) i sprowadzone do wiedzy dość ograniczonej, mogą wydawać się mało śmieszne a nawet wręcz prymitywne.

Dziś TV czy nawet radio operują programami coraz krótszymi dostosowanymi do ograniczonej percepcji widzów, którzy "rządzą" pilotem i dlatego symfonia czy koncert jest formatem zdecydowanie niewłaściwym (dla decydentów programowych).

Żart muzyczny . Zrozumienie go zależy nie tylko od edukacji, choć i ta zaważa tu najwięcej. Potrzebna jest tu także swoista wrażliwość  no i poczucie humoru. Odnoszę wrażenie i jest to tylko mój prywatny pogląd, że Malicki nie liczy w swoich żartach na inteligencję i wysoką wrażliwość odbiorców.
Przeciwstawiam temu dawny program Macieja Niesiołowskiego. Żarty muzyczne były subtelne, inteligentne, a przede wszystkim z ogromnym wdziękiem.
W tym roku miałam pojemność spotkać Sinfoniettę Bydgoską podczas Gali Sylwestrowej i ubawiłam się doskonale.

Zanim Ewo odpowiem, pozwól na krótką dygresję.
Z Waldkiem poznaliśmy się jeszcze w okresie studiów, poprzez wspólną  ;) koleżankę (sympatię). Waldek był dobrze zapowiadającym się pianistą a ja niedoszłym bo tylko studenckim dziennikarzem. Już wtedy podziwiałem jego kunszt pianistyczny. Wspierałem go odwzajemnianą przez Waldka przyjaźnią na krajowym konkursie chopinowskim (skutecznie) a potem z mniejszym skutkiem na eliminacjach do 11 MKPimFCH. Już wtedy też Waldek zauroczył mnie swoją umiejętnością improwizowania na każdy zadany temat. Pamiętam, jak w jednym z klubów studenckich prawie go zagiąłem prosząc o improwizację nt. "wlazł kotek na płotek". Coś tam zagrał, ale stwierdził, ze to trudny temat, bo prostota rozbraja. A potem nasza przyjaźń rozwinęła się do tego stopnia, że Waldek (być może żartem) zaproponował mi abym został jego impresariem. Nie skorzystałem z oferty, bo na głowie miałem moj politechnicki dyplom. Potem nasze drogi się rozeszły. Odnalzałem Waldka po latach jako showmana.
Początkowo jego audycje wprawiały mnie w zachwyt: oto na naszym podwórku jest ktoś wreszcie, kto potrafi interesująco popularyzować dzieła wielkich mistrzów i muzykę atrakcyjnie przeplatać pogadanką i wesołym słowem. Był to okres, w którym oprocz tej formy estradowej Waldek wciąż koncerował grajac na prestiżowych scenach utwory największych mistrzów (do dziś wspominam znakomite interpretacje Gershwina).
Ale z czasem komercja u Waldka zaczęła brac górę. Jego Filharmonia na wesoło nie przypomina już w niczym Waldka ambitnego klasyka i koncertujacego pianisty.
Czy jednak srtało się źle ??? Myślę, ze nie. Koncertujących pianistów z roku na rok jest coraz wiecej, ale takich, którzy przemycają klasyczne okruchy do obiegu popkultury wciąż brakuje. Ta forma muzykowania może byc kontrowersyjna, ale dla tych, których wołami nie zaciągniesz do przybytków prawdziwej sztuki - jest dla nich alternatywą i może nawet namiastką  sztuki, której odblasków w żaden inny sposób by nawet nie dojrzeli. Dlatego jesli pytasz Ewo, odpowiadam uczciwie: to co robi - robi dobrze. Jest kompetentny i ma niewątpliwe znakomite poczucie humoru i charyzmę estradową. Skoro ludzie walą na jego koncerty oknami - znaczy trafia do ludzi i wypełnia pożyteczną lukę. A że nie każdy w myzyce zadowala się luką, to już zupełnie inna kwestia. Dzis Waldek jest dla mnie tylko miłym moim wspomnieniem z czasów studenckich. Dzis w mojej duszy nosze kogo innego: Zimermana, Blechacza, Adwiejewą i wielu, wielu tych, którzy nie wybierają rodzynek z ciasta, a kładą je w okazałości na złotych platerach

Witaj Januszu, dziękuję za bezpośrednie wspomnienie mojej osoby. Przeczytałam Twoje wyjaśnienie bardzo uważnie i muszę stwierdzić, że jeśli "solowe" programy p. Malickiego uważałam za pożyteczne, to jednak obecną formę uważam za zbyt jarmarczną.
To tak na szybko. Muszę się się streszczać ale wieczorem napiszę więcej.
P.S. Jestem zachwycona Twoją opowieścią rodzinną. Może jednak troszkę minąłeś się z powołaniem dziennikarskim?  :)

Mnie też ten program Malickiego nie bawi, ale rozumiem po wyjaśnieniu Janusza, że jest on dla ludzi, którzy słuchają muzyki "lżejszej" a pociąga ich muzyka poważna, klasyczna, która jednak przez swoje rozbudowanie w czasie (koncerty trwają długo i trzeba mieć czas, a krótkie kilkuminutowe utwory na pewno im się podobają) nie jest dla nich do zniesienia.

Dla mnie TVP Kultura jest tym programem, który szeroko rozumianą kulturę dostarcza pod strzechy. I chciałbym aby było więcej takich programów nawet różnych.

Kiedyś dostałam ten link od nauczyciela fortepianu mojego przyjaciela:
http://www.youtube.com/watch?v=ifKKlhYF53w

jeśli byśmy się zamknęli w najbardziej wyszukanych formach muzyki klasycznej .... z pokolenia na pokolenie sale koncertowe zaczęłyby pustoszeć. I "z batutą i humorem" i Malicki itd i dawniej Marek i Wacek - to ludzie i programy które pokazują, że muzyka klasyczna też jest rozrywkową. Przyciągają wrażliwych na muzykę żartem humorem lekką fabułą ( czasem bardzo niewyszukaną)  i .... zachęcają do słuchania. To nic innego jak robienie apetytu na muzykę.





sam nie wiem jak bym zniósł jakiś wysublimowane kwartet smyczkowy grający cztery godziny jakieś ... hm ... zgrzypienia, gdybym nie podkład Grupy mocArta ( czy jak się to tam pisze) ... miłe Panie i Panowie - muzyka ma dawać przede wszystkim radość.
Czego wszystkim życzę jak najserdeczniej :)

Dziękuję Umarku, że zwróciłes uwagę i przypomniałes niegdysiejsze sukcesy w popularyzowaniu dobrej muzyki przez duet Marka i Wacka. Gdybym miał bowiem wskazać kogoś, kto najbardziej zachęcił mnie do poznawania Muzyki wielkich mistrzów (oczywiście, spoza rodzny) to Oni byliby na podium najwyższym. Na przykład, do dziś pamiętam frajdę, z jaką odkrywałem urok 17 preludium Chopina (As-dur) znając już wcześniej 'Mój pierwowzór(!)' właśnie z wykonań Marka i Wacka. Później także wielokrotnie przyłapywałem się, że to co słysze na klasycznej estradzie, to przecież cos, co dobrze znam, bo słuchałem to wiele lat wczesniej w opracowaniu Marka i Wacka. Do dziś "Wesołego wieśniaka" Schumana znam praktycznie tylko z ich wykonań i już ciesze sięl, że kiedyś odsłucham na koncercie oryginał przyrównując go do mojej utrwalonej kopii.
Tak więc rola popularyzatorów muzyki odwołujących się do jej uwspólczesnionych, a nawet kabaretowych interpretacji może być i jest nieoceniona. Wszystko zalezy od klasy i wyczucia smaku artystów, którzy taką sztuke uprawiaja, albo którzy taką sztukę też czasem potrafią uprawiać. Waldek, jeszcze raz powtórzę, robi to naprawdę nieźle. W końcu, cały czas jest znakomitynm pianistą

Ja chciałam przypomnieć choć dawno to było programy Henryka Czyża "Nie taki diabeł straszny"
Oglądała je jako mała smarkula a jeszcze je pamiętam. Henryk Czyż tak umiał cudownie opowiadać o muzyce np.
ja prezentował "Niedokończoną Symfonię" Schuberta opisywał jego miłość do tej panienki za to wyszła póżniej
za młynarza. Może nie rozśmieszał ale na pewno zaciekawiał.

Ja osobiście jestem bardzo za, aby pokazywać wszystkie twarze muzyki, tę zabawną też. Pod warunkiem, że stoją za tym jakieś prawdziwe umiejętności i wyczucie. Programów Malickiego nie oglądam więc nie zabiorę głosu. A na Marku i Wacku się wychowałam i bez nich pewno nie miałabym takiego zacięcia do grania. Choć przyznam, że teraz jak ich słucham to już nie jest to samo.

I chciałabym tylko przypomnieć jak długą ma tradycję taki rodzaj komedii:

http://www.youtube.com/watch?v=MExljPsMEbA&feature=related

A to jeszcze tak na deser:

http://www.youtube.com/watch?v=JXhAz0DOpMU

Powiem szczerze,że 'kabaret muzyczny' czy jak to tam nazwać,w wykonaniu Malickiego podobał mi się na samym początku,kiedy to był tylko Pan Waldemar,fortepian i orkiestra.
Teraz to już się robi nieco niefajne w pewnych momentach,jak np.Malicki sugeruje,że skrzypaczki dostaly posadę w tej orkiestrze,bo są atrakcyjne.Może i mam zawężony światopogląd,ale średnio mi się to podoba.
Sądzę,że sam pomysł jest fajny,ale Malicki powinien pójść w stronę takich programów,jak robił to Leonard Bernstein w swoich 'szkolnych koncertach'.
Na krótkich fragmentach muzycznych,anegdotach,bajkach uczył ludzi podstawowych zagadnień muzycznych a przy tym orkiestra wykonywała genialnie przygotowane utwory.

bmv211
Świetne!
Uśmiałem się do łez.

Co do programów Waldemara Malickiego. Oglądam je sporadycznie i co więcej fragmentarycznie. Za mało, żeby zmóc miarodajnie ocenić czy to dobre programy czy przeciwnie. Z tego jednak co widziałam, dla mnie wynika, że programy te nie mają celu edukacyjnego a jedynie typowo rozrywkowy. I chyba tylko w takich kategoriach można program ten oceniać. Muzyka w tym programie - także ta wielkich mistrzów - jest tylko kanwą do improwizacji i żartu, przy tym raczej sytuacyjnego nie zaś muzycznego. Nie chodzi też - moim zdaniem - o popularyzowanie muzyki tzw. poważnej. Dlatego improwizację Waldemara Malickiego połączone są ze skeczami. Jeśli więc tak spojrzeć na te programy i dojrzeć, że muzyka jest w nich tak naprawdę środkiem a nie celem, to nie można mieć o ich konwencję pretensji. Można natomiast ich nie oglądać jeśli ktoś nie lubi.

Osobiście mam żal do Malickiego o coś zupełnie innego a mianowicie o jego wypowiedź, będącą komentarzem do negatywnych uwag wielu osób - w tym komentatorów konkursu, ale i innych od wielu lat zajmujących się muzyką zawodowo i mających o niej sporą wiedzę - które skrytykowały pierwsze miejsce Avdiejewy. Powiedział mianowicie, że są to osoby, które są niedoszłymi muzykami a więc osobami które nie osiągnęły wyżyn, z racji czego są frustratami i w ogóle nie powinny formułować żadnych ocen. Nie przytoczyłam dosłownie tej wypowiedzi a myślę, że ją nawet złagodziłam. Do wypowiedzi dołączony był jeszcze kpiący uśmieszek. I tak sobie pomyślałam, że nie było w tej wypowiedzi ani klasy, ani toleracji dla cudzego zdania a nawet trąciła ona chyba kompleksami. Takie to małe.

Wymieniacie różne programy ale czy ktoś pamięta Janusza Cegiełłę i jego "Przeboje mistrzów"?
Nie mogę tutaj nie wspomnieć o Bogusławie Kaczyńskim, cudownym pasjonacie muzyki, choć wiem, że to postać kontrowersyja i nie przez wszystkich lubiana. Ja jednak go kocham i jestem mu wdzięczna za Dwanaście Oper, Baletów... i tysiące innych opowieści, które dzięki niemu usłyszałam.
Teraz sobie przypominam programy Kazimierza Kowalskiego.... Patrzcie! Ile tego było!!! Gdzież te niegdysiejsze śniegi!

W tym miejscu nie mogę się oprzeć pokusie wspomnienia jeszcze jednej postaci. Jestem w tym wieku, że pamiętam nieco kontrowersyjną postać Jerzego hr. Waldorfa i jego jamnika Puzona. Prowadził w jeszcze czarno białej telewizji wspaniałe programy muzyczne. Jako dziecko słuchałem tych opowieści, głoszonych z emfazą i prawdziwym zacięciem. Daleko mi do wychwalania tamtych lat - lecz uczciwość mi nakazuje szacunek dla pracy ówczesnych popularyzatorów muzyki klasycznej. Odnoszę wrażenie, że więcej było i w radio i w TV dobrej muzyki niż obecnie reklam ... :)

A mnie się przypomniała taka perełka:

http://www.youtube.com/watch?v=juVLrJZHG4Q

Tu trzebaby zacytować calą twórczość Przybory i Wasowskiego. Właśnie, czy zauważyliście ile jest w muzyce genialnego Jerzego przebłysków z Chopina i Verdiego?

Wielkie dzięki za to:) A już myślałam, że Przypory znam wszystko a tu takie miłe zaskoczenie. Strasznie mi było przykro jak odszedł. A muzyka Wasowskiego? Zauważyliście, że do niektórych jego piosenek największe przeboje amerykańskie pisane w podobnym stylu nawet nie dorastają? Gdyby pisał za granicą mógłby zrobić ogromną karierę. Frank Sinatra by się zabijał, żeby móc zaśpiewać jego utwory :) Dla mnie on jest takim polskim Bernsteinem.

Istotnie zabawna perełka :D..a tak na poważnie, zawsze kiedy tylko słucham tego preludium..mam przed oczami płótno pędzla Karpellusa, ukazujące postać grającego w skupieniu Chopina i Jego "miłość życia" George Sand - wsłuchującą się w grę Mistrza w pozycji na wpół leżącej..I kiedy tak słucham mając przed oczyma to malarskie arcydzieło - doprawdy się wzruszam.. :(

Poczytaj ubiegłotygodniowe Wysokie Obcasy. Ciekawostka niezmierna! A w Memuarach nic nie napisał!

Podczas przesłuchiwania zasobów empetrójki natknąłem się na pewną perełkę. Owa perełka wykonywana jest przez Louisa Primę i nosił tytuł "Bigger the figure" - Prima śpiewa pod melodię z Largo a Factotum o tym, że jego kobieta jest wielka jak dom wielorodzinny z gankiem i ogrodem.

http://www.youtube.com/watch?v=MttRGR4hLv0
(wersja z bardzo wymownym, animowanym teledyskiem)

Kolejna, trochę z innej beczki muzycznej, ale postanowiłem nie ograniczać się do klasyki. Znowu Louis Prima w piosence "Banana Split for my baby" - czyli pokrótce piosenka o zamawianiu deseru.

http://www.youtube.com/watch?v=uJcRoYuV2Q0

Założyłam to nie będę się obijać :)

Tu jeszcze jedno małe znalezisko. Muszę przyznać, że jak dla mnie ma to swoje momenty.

http://www.youtube.com/watch?v=Vd0UAdpBNUg

Rowan Atkinson, lubię :) A ten filmik super, tylko pojęcia nie mam co to za utwór...

To kompilacja z sonat Beethovena. Na poczatku: Patetyczna op. 13 cz. I. - potem od ok. 2 minuty III częśc księżycowej (cis. moll)

Beethoven, tu też mam zaległości w słuchaniu, nie inaczej, trzeba nadrobić  :-[

http://www.youtube.com/watch?v=pZ8tVsahewI&feature=related

Genialny Zamachowski, sporo w tym prawdy. Swojej muzycznej edukacji nie dokończyłem miedzy innymi przez to, że sam siebie nie mogłem słuchać.

Już za 2 godziny weekend a to mi grają w radiu:

http://www.youtube.com/watch?v=WlBiLNN1NhQ

Może ktoś lubi M.P.??

Always Look On The Bright Side of Life
:)
Sama chciałam to Wam kiedyś podrzucić.
Ktoś lubi MP ;)

Ja lubię! :D

a ja muszę jeszcze do niego dorosnąć  :(

To ja mam taki motyw. Kocham całą trójkę!

http://www.youtube.com/watch?v=Yvr2wuY8wYc

I jeszcze Maryś Opania - słodziak prawdziwy!

http://www.youtube.com/watch?v=VRjrGT0k5kA

Zdarzył mi się coś śmiesznego. Otóż cały dzisiejszy dzień, za ścianą dudniła mi muzyka,
głównie basy.Ja jestem tolerancyjna, jest dzień niech grają.
Otworzyłam pocztę i okazało sie, że nie zobaczyłam jeszcze newslettera od tv medici.
Wchodzę a tu jak nie zagrzmi "Requiem" Mozarta,które teraz tam nadają, zanim zdążyłam
ściszyć mineło kilka chwil. I wiecie co za ścianą zrobiło się cichutko :D :D
Może sąsiedzi pomyśleli, ze u mnie ktoś umarł :o W każdym razie mam spokój :D :D

Ja sie nie dziwię, że przy tym każda inna muzyka, mniej szlachetna, milknie, tak powinno być :)

Opania w kontenerze to mistrzostwo. Rozbraja mnie doszczętnie.

Przypomniało mi się trio Zamachowski, Józefowicz i Machalica w piosence 4 Piwka na "Festiwalu Piosenki Morskiej w Krakowie" :D

Do tego niesamowite zapowiedzi Manna i Materny. Zdecydowanie polecam, można tego słuchać w kółko.

http://www.youtube.com/watch?v=W_Aw4c5IvOk&feature=related

rzeczywiście zabawny ten Zamachowski..zupełnie jakbym słyszał - Kaczora Donalda.. :D

Zawsze się uśmiecham, kiedy tego słucham:)

http://www.youtube.com/watch?v=PE9ZXh0Fuwk&feature=related

A tych wariatów uwielbiam:))
http://www.youtube.com/watch?v=BZwuTo7zKM8

No, jeśli chodzi o Robina, to mam następujące propozycje

http://www.youtube.com/watch?v=0lUjhEHlh7s&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=cVVvxfLoPFU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=31j7HK0g1MU&feature=related

Cóż za różnorodność motywów muzycznych ;D

Robin jest słodki w każdej postaci:)) I te baleciki ;D

A tak z zupełnie innej beczki. Zimerman w wersji rozrywkowej:))
http://www.youtube.com/watch?v=w5zh3Pme7PY&feature=related

hm... czyżby Krystian przmierzał się do robienia konkurencji Malickiemu?  ;D ;)

I dobry w tym jest:)

To ja dorzucam też coś ( mam nadzieję) zabawnego.
Mój ulubiony (ostatnio) kontratenor - na luzie ;)

http://www.youtube.com/watch?v=0LJKp9_wilk

http://www.youtube.com/watch?v=0LJKp9_wilk

http://www.youtube.com/watch?v=wnLM2QhCPPs

ten ostatni bardzo zabawny. Swoją drogą, z przyjemnością znalazłabym się tam na tej sali. Wnętrza przypominają mi piwnice krakowskich kamienic Starego Miasta.

Schubert (Scherbert ?) w Simpsonach, od 4.30

http://www.megavideo.com/?v=TDWKCW5X

Sound of Noise

http://www.youtube.com/watch?v=sVPVbc8LgP4

Nieściszalni (Sound of Noise) niedługo w polskich kinach.

"Oficer policji Amadeus Warnebring, urodzony w rodzinie z muzycznymi korzeniami, paradoksalnie nienawidzi muzyki. Pewnego dnia, jego przekonania staną pod znakiem zapytania, kiedy grupa zwariowanych muzyków, kierowana przez piękną i buntowniczą Sanne, zdecyduje się użyć miasta jako instrumentu muzycznego."

http://www.youtube.com/watch?v=lz9y5o2PFIM

http://www.filmweb.pl/film/Nieściszalni-2010-554545

Niesamowita inwencja :) Szkoda, że urwało się w najciekawszym momencie ;)

A oto Charles Aznavour w niecodziennej aranżacji  :)
http://www.youtube.com/watch?v=d605d29_HHo&feature=related

Cały program pełen interesujących artystów  :)
http://www.youtube.com/watch?v=-uqWUc5ZvZw&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=JVkPW-zUlbU&feature=related

Długo zastanawiałem się w którym temacie umieścić ten link, aż w końcu postanowiłem wybrać ten.

Jest to fragment Brytyjskiego X-Factor w którym na scenie pojawia się duet przyjaciółek.

Wrażenia wokalne nie są interesujące, publiczność zaczęła "buczeć" jeszcze przed rozpoczęciem występu, co jedna z dziewczyn skwitowała dosadnym "shut up" (zamknijcie się). Po występie ich zdolności zostały skrytykowane przez jury co nie obyło się bez ostrego komentarza jednej z dziewczyn i tak oto wielka przyjaźń skończyła się w niecałe 5 minut. Film pokazuje, że (pomijając oczywiście umiejętności) odwaga nie wystarczy do publicznych występów.

http://www.youtube.com/watch?v=rrNbLBS1D2Q

Bardzo dobry link, Piotrze.
Zgadzam się z Tobą: odwaga nie wystarczy. Sądzę, ze te dziewczyny stały się ofiarami współczesnej mody, która nakazuje być pewnym siebie - za wszelką cenę i ponad wszystko, być asertywnym w każdej sytuacji, zdawać się i przeceniać swoje chęci i wolę, która pokona wszystko. Otóż nie pokona. Same chęci - to za mało, bez względu, czym będą stymulowane i mamione. Odnoszę wrażenie, że plaga współczesnej bylejakości w każdej dziedzinie, a już szczególnie w sztuce i w ogóle Kulturze - to niestety właśnie wynik tych współczesnych manier szafowanych frazesami typu: "chcieć - to móc", którymi ogłupia się młodych ludzi i wpaja im do głów jako sposób na sukces. Młodzi ludzie niechętnie godzą się z prawdą, że podstawą sukcesu musi być prawdziwa umiejętność, nabywana ciężka pracą i wyrzeczeniami. Ale cóż... W społeczeństwach konsumpcyjnych kto by chciał się na nie godzić. Chyba tylko frajerzy. "Śmierć frajerom!"

Amerykańskim. Ja bardzo nie lubie tych amerykańskich filmów w których dzieci pokonują
rosyjskich agentów. Karzełki zdobywają mistrzostwo NBA i td...Chcieć to nie zawsze móc..

Powiedzenie chcieć to móc w większości przypadków jest prawdziwe. Problem polega na jego zrozumieniu.

Słowa te nie oznaczają, że marzenia spełniają się od razu, ale jeżeli czegoś bardzo się chce, to ciężką pracą można do tego dojść. Niestety o tym się zapomina.

Wyżej napisałem "w większości przypadków", w tym konkretnym - czyli w showbiznesie - nie zaryzykowałbym takiego stwierdzenia, bo jak wszyscy dobrze wiemy umiejętności i klasa tracą na znaczeniu kosztem wyglądu i reklamy, która wiąże się z ogromnymi sumami włożonymi w wypromowanie artysty. Dobrze, że od tych anomalii uchroniła się muzyka klasyczna. Nikt przecież nie przyrówna konkursu Chopinowskiego do Mam Talent - jurorzy za pomocą specjalnych guzików nikomu nie przerywają występu i to właśnie jury podejmuje decyzje a nie publiczność w smsowym głosowaniu. Nawet taki Bożanow, który odmówił występu na koncercie laureatów, nijak się ma do uderzenia w twarz najlepszej przyjaciółki dlatego, że zepsuła jej występ pojmowany jako "życiową szansę" (mimo tego, że dziewczyny twierdziły, że przyszły do programu dla zabawy - taka reakcja świadczy o czymś innym).

Słuchajcie..Jeszcze gorzej jeżeli występuje coś na wskroś odwrotnego tj jeżeli się bardzo chce, stara się i stara - wkładając w to wiele pracy i poświęcając temu znaczną część swojego życia, osiąga się pewne umiejętności - a tu i tak nic z tego nie wychodzi i nic z tego nie ma..zaś czas temu poświęcony, okazuje się czasem w dużej mierze zmarnowanym..A jednocześnie inni posiadający małe, bądź wręcz żadne umiejętności - pną się coraz wyżej, osiągając szczyty..i jeszcze gorzej jeśli odbywa się to tylko dzięki jakimś koneksjom, układom, czy czystemu przypadkowi (bo nie oszukujmy się, tak też przecież częstokroć bywa) - To jest dopiero dramat..Moim zdaniem, wiele zależy po prostu od szczęścia, choć z drugiej strony samo szczęście to za mało..(jest tylko jednym z wielu czynników mających na to jakiś tam wpływ)

Piotrze, ciekawy link.. :D dziewczęcy zespół po prostu najwyraźniej słabo był ze sobą zgrany..noo ale jeśli ktoś jest słabo zgrany, to w żadnej mierze nie powinien się decydować na występowanie..(być może trema, też zrobiła swoje..a jeśli jeszcze był to ich "debiut" - to zdecydowanie za duża impreza, krótko mówiąc przecenienie własnych możliwości..)  :) ;)

Moniuszko u cenzora wg Tuwima ;D ;D

http://www.youtube.com/watch?v=L4jYV0oH65E&feature=feedrec_grec_index

To jest cudne

"Weird Al" Yankovic conducts the Jr. Philharmonic

Z batutą i humorem, ale zupełnie inaczej, jak znamy  :D :D :D

http://www.youtube.com/watch?v=Ssa1EnJt9UI&feature=player_embedded

Orkiestra "na pilota" http://www.youtube.com/watch?v=CFltd2838gc&feature=player_embedded

Dla Ewuni, co bym nie była gołoswłona http://www.youtube.com/watch?v=lYSUW_sToGM&feature=related

zaraz będziecie powaleni na kolana  :D

http://www.youtube.com/watch?v=KolfEhV-KiA&feature=player_embedded#!

"czyste", przepiękne..wprost genialne wykonanie  :D :D

Najbardziej kontrowersyjne i awangardowe wykonanie jakie slyszalem. ;D

Jest jeszcze mała parodia w wykonaniu polskiego jazzowego zespołu - Laboratorium SL.

http://laborka.eu/pl.html

Dźwięk startuje po wejściu na ich stronę internetową, gdyby jednak muzyka nie zaczęła grać w prawym górnym rogu jest przycisk play.

Czarodziejski flet Mozarta w wykonaniu... (no sami zobaczcie)  :D

http://www.youtube.com/watch?v=sWh_2Iit3Ek&feature=player_embedded

Koloratura jak u Zdzisławy Donat ;D

Papuzia Królowa Nocy ;D

Podkradłam Julce z fejsa

http://www.youtube.com/watch?v=Aajtw30-YG0&feature=player_embedded#!

niesamowici goście - bomba !! :)

http://www.youtube.com/watch?v=M9A-EbjwPhQ&feature=related

 ;D

Jestem absolutnie zachwycona  ;D

Partytura dla publiczności:

(http://img.liczniki.org/20111114/308496_2509788475161_1566573476_2586600_1995013068_n-1321277000.jpg)

Profesor Tutka wśród melomanów:

http://www.youtube.com/watch?v=HJ8nYAsBChw&feature=related

Agniesiu, Dymny zupełnie przypomina ostrzyżonego Schuberta!  :D

Coś w tym jest :D :D

Od sporów uciekłam w bajki - jak to ja.
http://www.youtube.com/watch?v=bYM84n-2Sas&feature=related

i jeszcze coś dla miłośników opery.
http://www.youtube.com/watch?v=Zy5f87-kI8c&feature=fvwrel

To może jeszcze taka milusia bajeczka na rozweselenie
http://youtu.be/vbhfMs-ZX9M

O jak się miło zrobiło. Kraków zaczadzony, obejrzę sobie bajeczkę :)

Czasem milusińscy nie mogą oglądać bajek:

(http://img.liczniki.org/20111125/kontrabas-1322247972.jpg)

Chciałabym zobaczyć "Lot trzmiela" :D

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nLmDZgv_o68#!

Na dobrym jazzie wszyscy się poznają.....   :) ;)
http://youtu.be/nTQD7imxd8o

... oraz solo na łące dla innej maści.... :)
http://www.youtube.com/watch?v=VvrHsaBm6MY&feature=related

ha ha ha ha ha ha  :D

Oda do radości Beethovena

Ja, ja, nein, nein, Apfelstrudel... :)

http://www.youtube.com/watch?v=oWGZdYNpaSo&feature=player_embedded

Mała rzecz a ile uśmiechów

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=SByymar3bds

Beatko.

Bardzo fajne. Lubie takie happeningi.

coś dla teoretyków kompozycji... A właściwie, sorry, dla każdego melomana  :D

http://youtu.be/Y7LeO2xGSoM

uwielbiam takie happeningi, czemu nigdy na nie nie natrafiłem  ???

http://youtu.be/sTHXIzHPyqE

Januszu musisz skrzyknąć koleżanki i kolegów
potrenować wspólne wykonanie czegoś
i zaskoczyć ludzi w centralnych miejscach miasta :)

Z życzeniami dobrego humoru dzis i zawsze ;D

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=KPHl7cGE828#!

Nie widze az tak duzej roznicy pomiedzy tym filmikiem a opera na serio. :D

Z ta tylko roznica, ze facet spiewa czysto z dobra artykulacja.

 ;D ;D ;D
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7v5BCX6bkLQ#!

Masterclass!!! ;D ;D ;D ;D ;D

http://www.youtube.com/watch?v=Aumx4cfygFo

I nie wiem, czy maestro Heifetz wiekszą maestrią wykazał sie jako muzyk w muzycznym parodiowaniu wirtuoza, czy jako aktor, perfekcyjnie udajacy nieparodiującego Heifetza. ;D
 Dobrze wie c, ze dla nieobytego widza na końcu klipka pojawiła się adnotacja, że to był żart. Ale taki zart, to juz nie zart. To najprawdziwsza sztuka.  :o

A ja mam inne odczucia. Nie odczytuje tego jako zart i sztuke aktorska, tylko pospolita
wyrafinowana zlosliwosc wobec jakiegos ucznia (filmik nie jest od poczatku).

P.S.
Widzialem kiedys klipek,w ktorym Heifetz wyraznie mowil o jakims uczniu (nie z nazwiska), po czym zrobil ta zlosliwa parodie.

Cóż nawet jeśli była to złośliwa parodia jakiegoś ucznia, to wszystko odbywało sie w
cieplarnianych warunkach szkoły, klasy czy kursu mistrzowskiego.
Prawdziwe życie jest na pewno bardziej złosliwe czy okrutne i dobry pedagog powinien i do tego ucznia przygotowac.

Co maja cieplarniane warunki do osmieszenia czlowieka wobec jego rowiesnikow?
To znaczy, ze w cieplarnianych warunkach szkolnych mozna wszystko?
Agnieszko, moim zdaniem sa inne sposoby, by uczyc mlodziez zycia.

Nie zmieniam zdania: Heifetz byl zlosliwy.
Po tym incydencie mam nawet inny stosunek do jego artyzmu...(podswiadomie omijam jego nagrania)
Wielka szkoda, nic na to nie poradze.

Tzn w cieplarnianych warunkach można bez konsekwencji.
Uczeń najwyżej poczuje się urażony czy ośmieszony, to oczywiscie przykre ale tylko tyle.
Może nauczy sie przymowac porażki, krytykę z większym dystansem czy bardziej sie na nią uodporni.
Podobno najłatwiej kogoś nauczyć pływać wrzucając go w głęboką wodę.
Albo może zrozumie, że kariera muzyka nie jest dla niego.
Ilu mamy np. w konkursach absolwentów Julliard, którzy jeżdżą z konkursu na konkurs do 30-tki a potem
nikt o nich nie słyszy.
Zawód muzyka-solisty to bardzo okrutny zawód.

Ago, o czym Ty mowisz. Jaki brak konsekwencji?
Skaza do konca zycia, brak wiary w swoje sily, dokuczanie kolegow i zrujnowane studia.
Wreszcie choroba nerwowa z powiklaniami lub depresja wiodaca do samobojstwa.
Nie znasz ludzi ze swiata artystycznego.
Zalamanie nerwowe jest bardzo czeste, zwlaszcza u mlodych adeptow sztuki.

Zachowanie H. bylo paskudne. Studenci smiali sie do rozpuku, bo wypadalo.
Dziwi mnie, ze tego nie zauwazasz.
A wydawac by sie moglo, ze masz wrazliwa dusze.
Wroc do Schuberta prosze.

Samobójstwo z powodu złosliwosci pedagoga (hipotetycznej) to chyba patologia.
Sam artysta, który wiele przeszedł w swoim życiu, rewolucje pażdziernikową, to że w jego ojczyżnie został nazwany zdrajca,
atak fanatyka w Izraelu za to ,że ośmielił sie grac niemiecka muzykę. pewnie nawet nie przypuszczał,
że skrzywdzi swoją "parodią" jakiegoś amerykańskiego  delikatnego studenta.
Heifetz wiele przeszedł i przetrwał i może tego oczekiwał i chciał nauczyc swoich studentów.

[/i]

Co to jest toto powyzej. Zbior wyrazow bez tresci.
Brednie.
Koncze dyskusje.

P.S.
Przejscia Hefetza ni w piec ni w dziewiec maja sie do tego, ze Heifetz zachowal sie jak zlosliwy palant.
Chyba stracilem do Ciebie zaufanie.

Jakoś przezyję.Miałam chyba lepszych nauczycieli niż Ty.Jestem odporna!
Nadal uważam Cię za przyjaciela mimo tych niemiłych i nie sprawiedliwych słów.
I Ty tak troszczysz sie o wrazliwość innych ludzi.
Zegnam Was na razie.

Bartusie i Tereniu
nie wiem czemu, przyjaciele, dyskutujac o klipku przyjęliście za pewnik, ze oto pan maestro cynicznie parodiuje jakiegoś studenta...
Ja uwazam, ze była to z jego strony zabawa w "prowincjonalnego wirtuoza" i nic wiecej. Zrobił, zeby sie pobawic muzyką, zabawić kilku słuchaczy i przy okazji Terenie, mnie i pewno wielu, wielu innych ktorzy z sympatią i na wesoło potraktowali jutubowy klipek.

Nie dorabiajmy "gęby" do kazdego żartu. Nie warto!
Odrobina luzu, kochani!
Choc szczególnie polecam go Tobie, bartusie, bo za bardzo stawiasz siebie w roli jurora osadzajac (w mym przekonaniu: niesłusznie, niemądrze, niezasłużenie) naszą Terenię o brednie. Nieładnie, przyjacielu... Nieładnie.

Nie rozumiem, po co mistrz przeprowadził taką demonstrację, na dodatek kilkuminutową. Przecież doskonale wiadomo, jak brzmią skrzypce obsługiwane przez uczącego się tej trudnej sztuki. Ani przyjemności w słuchaniu, ani niczego śmiesznego. Więc - PO CO? Zdaje się, że najmniej frajdy miał sam grający, chyba mocno cierpiał, nie rozumiem czemu publicznie. Mógł odreagować w inny sposób.

Cóz... nie wszyscy na tym swiecie mają identyczne poczucie humoru.  ;D
Na szczęscie! Bo nudny byłby nasz świat...

Monty Python przysposobił Poloneza As-dur op. 53 do pieśni o Cromwellu...

http://www.youtube.com/watch?v=DJ1yPz14LrU

https://www.youtube.com/watch?v=k8gvO4_T4mE