Kurier Szafarski

Lubię noce zimowe, kiedy za oknami śnieżyca, lubię noce wiosenne i jesienne z deszczem "bangladeszującym" w szyby, najbardziej lubię oczywiście noce letnie, odkąd pamiętam. Od niedawna natomiast lubię nokturny, jestem w niepowtarzalnej fazie odkrywania ich "cudowności".
Pierwszy moment, kiedy muzyka nokturnowa do mnie dotarła w pełni, to konkurs, Chopin i Trifonow. Nokturn H-dur op. 62 nr 1, zaczyna się 4.20:

http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/video/72_Daniil_Trifonov/stage/1

lub

http://www.trifonov.us/audio/

Pierwszy akord jest dla mnie taki bardzo współczesny, z teraźniejszości, widzę jakiegoś grajka w zadymionej knajpce przy pianinie, oczywiście późną nocą...

Nokturn znajdzie się on na płycie Daniiła wydanej w Błękitnej Serii.

Uwielbiam pieśni nocy, bo bardzo lubię noc:) Nocne niebo ma w sobie niezwykły urok. W dzień niebo jest tylko banalnym tłem dla obłoków:) Nocą staje się oknem otwierającym się daleko, w nieskończoną przestrzeń wszechświata. Niebo gwiaździste nade mną...:)Niewiele jest piękniejszych widoków niż rozgwieżdżone niebo, z księżycem wędrującym po czarnych sylwetkach drzew, srebrzącym trawy, kładącym się na dachach śpiących domów. A jednocześnie w tym spokoju, w bezruchu uśpionej natury czai się jakaś niewypowiedziana melancholia... .
Jest kilka wykonań nokturnów, które mnie zachwycają. Rzecz jasna, także wiadomy op. 9 nr 3:)) Ale ja sobie wybiorę na początek mistrza, nie ucznia – zwłaszcza, że mistrz zagrał już wszystkie, a uczeń dopiero się rozkręca:)
Może op 9 nr 2: 
https://www.youtube.com/watch?v=Qx7E4fzTElQ&list=PLDDMsiqUbhY1vg1sCBQ-JqJZbIbGUU08l&index=12

Tam słychać to sypiące się uśpiony świat claire de lune....:) I jakąś nieziemską tęsknotę... może, by pójść ścieżką wyznaczaną przez promień księżycowego światła...

Muzyka nocy? Czyżby notturna...? :D :D
Serenada notturna KV 239 - czyli nocne humorki Wolfiego.

Finał: http://www.youtube.com/watch?v=7tJm8-RRhkc
Dowcipne połączenie pompatycznego Allegretta (bynajmniej nie nokturnowego!) z... Adagiem.
Edit: https://www.youtube.com/watch?v=GSAVhEjPHVI

A tak na serio, jedno z najcudowniejszych nocnych westchnień Fryderyka:
http://www.youtube.com/watch?v=e0VhKERbhkE
I wielki Dinu Lipatti.

Muzyka nocy...

Notturno Schuberta, choć nie jestem pewna czy tak nazwał to adagio
sam Franciszek, czy wydawca?

http://www.youtube.com/watch?v=u7tA0cv5wxg&feature=related

I piękna pieśń "O zmierzchu"

"Jaki piękny jest ten świat, Ojcze...."

http://www.youtube.com/watch?v=wTTk0BXDzok&feature=related

Serenada- to muzyka śpiewana nocą pod oknem ukochanej.
Tą serenadę napisał Schubert dla pewnej wiedeńskiej panny, na jej urodziny.
Została odśpiewana w ogrodzie jej domu przez grono przyjaciół.
Muzyka kameralna na alt , chór i fortepian do śpiewania w gronie znajomych.
Sam Franciszek gdy usłyszał ją pierwszy raz powiedział "nie wiedziałem, że to takie ładne"

http://www.youtube.com/watch?v=9MFxaFFKe6U

Za twórcę klasycznego nokturnu zwykło się uważa irlandzkiego kompozytora Johna Fielda. Niewątpliwie to własnie jego nokturny były dla Chopina inspiracją i wskazówką twórczą. Ich fieldowskie schematy Chopin podniósł do rangi już nawet nie poezji - a prawdziwych poematów nocy, filozoficznych dysput o miłości, wierności, przeznaczeniu...(Podobnie zresztą można by tak powiedzieć o koncertach fortepianowych Fielda i Chopina). Ale oddajmy sprawiedliwość Fieldowi - on w historii muzyki fortepianowej był pierwszym poetą nocy...

Poniżej jeden z najbardziej popularnych nokturnów Fielda

http://www.youtube.com/watch?v=OdfiXQSJXdY&feature=related

Po Chopinie gatunek nokturnu przeżywał kryzys doskonałości. Chopin tak bardzo doprowadził go do perfekcji, że mało kto już odważył sie zmierzyć się z tym gatunkiem. Były oczywiście wyjątki i niektórym śmiałkom poszło całkiem, całkiem nobliwie i ujmująco - jak chociażby Franciszkowi Lisztowi. Jego przepełnione filozoficzno-marzycielską pasją  'Marzenia miłosne' - to przecież także nokturn (pisany u schyłku życia jako hołd dla najważniejszej ludzkiej wartości). Ale ponieważ "Marzenia miłosne" prezentowałem już w innym wątku (http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=79.00 ) dlatego teraz przeskoczę o całą epokę do przodu - do Jana Ignacego Paderewskiego.
Na szczęście - jego nokturn jest... całkowicie jego nokturnem. Trudno w nim bowiem dosłuchać się jakichkolwiek odgłosów z nocnych krain Chopina. A jednocześnie i jego nokturn jest  filozficzną dysputą dojrzałego poety fortepianu, pełną refleksji, nostalgii i liryzmu...

http://www.youtube.com/watch?v=SjI7f1lu2jg&feature=related

Nokturny Fielda tchną sentymentalną nostalgią, może po trosze irlandzkim rozmarzeniem, czułością. Mimo ich niedostatków - są to natchnione pieśni fortepianu; rzeczywiście muzyka, którą wyśpiewuje noc. Nocne cantabile con espressione...
Już pierwsze nokturny Chopina, choćby z op. 9, to świat głębszych odczuć, głębszej ekspresji, większej palety barw. W dużym stopniu są jednak fieldowskie. Wczesny romantyzm, choć czasem może naiwny, jest piękny. ;D


A to... już "inna bajka" - i inny(-i) czarodziej(-e)...:
http://www.youtube.com/watch?v=0CtLPMu6QTQ

Aaaaach....:))))))
Rozpłynęłam się jak płatek śniegu pod pocałunkiem słońca:)))

A jego cudnego nokturnu nie ma na YT:( Nie wiem dlaczego. Chyba sama będę musiała wyciąć i wkleić:)
Kocham op. 9:))
http://www.youtube.com/watch?v=t6oWo0uGDDI
To też jest dobra czarodziejka:)

Po nokturnie, który nam zapodała Asia właściwie trzeba by zamknąć ten wątek. Cóż można jeszcze piękniejszego przytoczyć?  czymże bardziej omalować tajemne mroki nocy... Ładne wykonanie, śliczny motyw i sceneria zdjęć...
Od jakiegoś czasu ćwiczę ten nokturn ufając, ze kiedyś go Wam zaprezentuję, po swojemu...

Żeby ktoś przypadkiem nie potraktował serio sugestii o zamknięciu nokturnowego wątku - kontynuujmy. 
Chopin - Nokturn c-moll op. 48 nr 1. Od zawsze mój najukochańszy a jednocześnie najmniej wdzięczny, bo wiele razy próbowałem przebrnąć przez jego oktawy I nigdy z powodzeniem. Może dlatego, że jak mało który nokturn – ten predestynowany jest dla najbardziej rasowych wirtuozów. Jest on bowiem, jak pisał Hoesick – prawdziwą „eroiką” wśród chopinowskich nokturnów. W jego pięciolinii dźwięki nie płyną – a wzniośle padają pośród misternych pauz jak egzystencjonalne zapytania, jak wzniosła, natchniona, wypełniona powagą przesłania, autentycznym patosem i jakimś tragicznym majestatem nocna pieśń…

http://www.youtube.com/watch?v=c94nySKKoWE&feature=fvst

Natomiast moj ulubiony to Nocturne in D flat major, Op. 27 No. 2

http://www.youtube.com/watch?v=kmo0H3jxGCA

Mój ulubiony to nokturn op.9 nr 2. Przedstawia on noc w nieco mniej melancholijny sposób i pokazuje, że to pora nie tylko egzystencjalnych przemyśleń ale też radości życia. Zwróćcie uwagę na przepiękne, wyraźne rubata - jest to najpiękniejszy fragment tego utworu, gdyby nie on, nokturn ten nie byłby AŻ TAK magiczny.

http://www.youtube.com/watch?v=5ZUw78FXpG4

Nokturn Es-dur... Pięknie się go słucha, a jeszcze piękniej gra... 

Ten wątek nie może istnieć bez tego Adagia z Sonata una fantasia w cis-moll...
Cała jest genialna, ale część I bije wszelkie rekordy popularności.

W. Kempff
http://www.youtube.com/watch?v=O6txOvK-mAk

Odsłuchanie dozwolone tylko o 0.00 !! :D

To wykonanie nokturnu Es-dur..jest szczególnie piękne.. :)

http://www.youtube.com/watch?v=8tH9t82MOQs

przez butę i przekorę podrzucam i swoje wykonanie es-durka

http://www.youtube.com/watch?v=ssamnjJj-XY

Aye, aye sir! :) Odsłuchano o 0.45:) Torpeda trafiła do celu :D
Czym można odpowiedzieć na takie mocne uderzenie?? No cóż, odpowiemy tą samą bronią:) Jak światło księżyca, to światło księżyca:))

http://www.youtube.com/watch?v=ZIsQPdC9YnY&feature=related

Odnotowałam sobie, żeby koniecznie posłuchać więcej Beethovena w wykonaniu Herr Kempffa.

W tym dniu będzie tu pasował tylko jeden nokturn - tylko jedna nocna muzyka.

http://www.youtube.com/watch?v=EhqEbWffMzI

Trudno się z Aasią nie zgodzic... nie ma nic godniejszego w te dni. :)

Ale, pozwólcie, ze jako przerywnik zaproponuję "Muzykę nocy" z musicalu "Upiór w operze" (o którym więcje pisze w watku musicali)
Czynię to nie bez powodu w "te dni", gdyż pierwsze kilkanascie sekund (od 0:10 do 0:25) jakos kojarzą mi sie z jedną z arii Mozarta (Figara?, Papagena?). Ciekawe, czy to tylko moje skojarzenie?

http://www.youtube.com/watch?v=E9Hcuot7yRE

Szczerze mówiąc, drogi Januszu, nie zauważam asocjacji do Mozarta w tym fragmencie. Ale - odbiór muzyki jest indywidualny. :)
"Upiora" widziałem na własne oczy w warszawskiej Romie. Wg niektórych recenzji - spektakl co najmniej dorównujący Broadwayowi.  Niesamowite wrażenie, cudowna scenografia i pierwszorzędni wykonawcy, m.in. D. Aleksander. W musicalu jest fragment imitujący XVIII-wieczny styl operowy (teatr w teatrze), słychać jakby Scarlattiego czy Haendla. I tu ewentualnie słyszę Mozarta - z lat młodzieńczych, piszącego szaleńczo-koloraturowe włoskie opery.

A ta muzyka nocy - to magia (choć - wolę wersję angielską, polska też jest dobra :) ). Wiele numerów z "Upiora" to wielkie szlagiery, muzyka genialna.

Jest! Jednak jest! to kojarzyło mi sie z arirttą cherubina z Figara, posłuchaj ze mną Mozarcie...

http://www.youtube.com/watch?v=i09UMwCxZhU

Teraz Cię rozumiem. Choć dla mnie to dość dalekie powiązanie. :D Jednak klimat arietty, a de facto pieśni Cherubina-erotomana w spódnicy ;D - jest inny niż ta rozmarzona, miłosna "notturna" z musicalu...

To prawda... dość dalekie skojarzenie, ale jest to jeden z przykładów na poparcie popularnej tezy, ze praktycznie każda nowa kompozycja tworzy się w umyśle kompozytora jako echo zasłyszanych wcześniej gdzieś u kogoś 'chwytnych'  kawałków. Tu wg mnie, Andrew Lloyd Webber podświadomie(?) "wysłuzył się" Mozartem

Jeszcze jeden nokturnik, uczuciowy bardzo.... :D

http://www.youtube.com/watch?v=l4UrB59cI9M&feature=related

A raczej, Asienko, nie tyle jeszcze jeden, a jeszcze raz Franciszek Liszt ze swoimi cudownymi 'marzeniami miłosnymi". Bo tu, na tym forum, ma wzięcie po raz kolejny ten eteryczny nocny poemacik...

Scriabin na lewą rękę:

http://www.youtube.com/watch?v=mUFCfmyfNUg&feature=related

Przy okazji mam pytanie, czy często zdarzają się utwory komponowane tylko na jedna rękę? Dziwnie wygląda, ale brzmi cudownie:

http://www.youtube.com/watch?v=simERzDMp14&feature=related

Dopełnijmy jeszcze op. 9 Fryderyka...

Właśnie wracam z ubielonych śniegiem Karkonoszy i muszę stwierdzić, że dźwięki Chopinowskich nokturnów dolatujące do uszu podczas górskiego spaceru pomiędzy dorodnymi, wiekowymi świerkami, bukami zawiesiły mnie między ziemią a niebem... A srebrzysta szadź na świerkowych igiełkach strasznie przypominała mi girlandy nokturnowych fioritur, mieniące się wszystkimi barwami. Zachód słońca w górach, dziewiczy las - "o Nature!"  - i czarodziej Fryderyk, który kreuje tę noc...

Prześliczny nokturn b-moll op.9/1.
Najczystsza muzyka romantyczna - westchnienie na początku, gitarowy akompaniament...
http://www.youtube.com/watch?v=DVqNvgWXlfY
https://www.youtube.com/watch?v=py1ENXi6YrY

Nokturny Chopina zawierają najpiękniejsze tematy, jakie kiedykolwiek napisano na fortepian... To powszechna teza, oto kolejny argument ją potwierdzający.

Miłość inspiruje najsilniej.

Po raz kolejny - kantylenowe westchnienie na początek. A potem - najcudniejsze bel canto na fortepianie - dolce!!. Opowieść o miłości. Nocnej miłości... W drugim segmencie tego nokturnu (część środkowa) rozbrzmiewa gąszcz dwudźwięków, które przecież śmiało możemy traktować jako muzyczną aluzję do erotycznego zbliżenia kochanków... W ten właśnie sposób muzyka romantyczna wyrażała najodważniejsze... i najpiękniejsze emocje.
Op. 32 nr 2 jest znakomitym dowodem erotycznej symboliki dwudźwięków i nokturnów - tym bardziej, że - zauważcie - temat główny (około połowy utworu) wraca nagle, ze zdwojona siłą, ekspresją - appasionato - dopiero po chwili muzyka łapie "oddech", uspokaja się, pod koniec staje się "niewinna". Całość wieńczy arpeggiowy motyw, od którego ten miłosny akt się zaczął...

Nokturn As-dur op. 32/2. Dedykowany baronowej de Billing.
M. Pollini:
http://www.youtube.com/watch?v=x1gBu4NzBcI
https://www.youtube.com/watch?v=70e4J6dgeBo

Czyż i nie Wasz - ulubiony? :D

Od początku do końca pięknie wyrażona miłość.

Nokturn As-dur op. 32/2. Dedykowany baronowej de Billing:
http://www.youtube.com/watch?v=x1gBu4NzBcI
https://www.youtube.com/watch?v=m_cInTDdK1E

Nie, Beatko, nie często, przecież normalny pianista ma dwoje rąk i nie ma w zasadzie powodu, by z nich nie korzystał wedle sztuki. Choć bywają wyjątki. O jednym z nich piszę w mym felietonie "Jednoręki Pianista" (a także do niego w kontapunkcie i z przekąsem: w felietonie "Niewybredne post scriptum do Jednorękigo pianisty".
Koniecznie zachęcam do lektury (najlepiej korzystając z mojej witryny: http://www.janusz.nizynski.pl/)

Literalnie zaś odpowiadając na twoje zapytanie - to w literaturze muzycznej jest kilka bardzo popularnych koncertów fortepianowych napisanych tylko na lewą rekę. Najczęściej chyba grywanym jest koncert G-dur Ravela, ale i Prokofiewa i Straussa grywa się do dziś.

Chwała twórcom przenośnych odtwarzaczy:) To wspaniałe, że można zanieść ze sobą ukochaną muzykę gdziekolwiek pójdziemy i połączyć w cudowny sposób dwa najpiękniejsze z możliwych doznań - rozkosz słuchania arcydzieł ludzkiego ducha i zachwyt nad wspaniałością dzieł Natury. Niezwykle słucha się nokturnów także podczas spacerów nocą - zwłaszcza, gdy to jest "nokturnowa" noc:)) Taka z połyskującym srebrno księżycem, niebem albo w czystej czerni, usianym gwiazdami, albo zasnutym malowniczo, czasem groźnie podświetlonymi chmurami. "Nokturnowy" zachód w górach musi być niezwykle piękny, jak większość zachodów na łonie przyrody:) Ja najwięcej ich oglądałam nad morzem - nie było dwóch takich samych:)) Tak, jak nie ma takich samych wykonań nokturnu:)))
Odpowiednio wykonany opus 9/1 niezmiennie wprowadza mnie w stan nieco odmiennej świadomości, bliski nirwanie:) Polliniemu wychodzi to idealnie:) 
...32/3...:)))
Trafiłeś w kolejny ulubiony, Pat. Zresztą kiedy się go słucha, trudno nie uznać go za ulubiony, bo trudno się oprzeć jego wibrującym, hipnotyzującym dwiękom...
Dorzucę op. 37/1. Może bardziej trochę rozmarzony...może nadawać się i do wyśpiewania zachwytu pięknem nocy, i innnych uniesień duszy, przychodzących w nocną godzinę...   
http://www.youtube.com/watch?v=9PB3bYaWosM

Chyba skonstruował nam się tutaj mini ranking nokturnów,w którym zdecydowany prym wiedzie szopenowy b-moll (op. 9 nr 1). Najpierw zarekomendowała go i "rozpłynęła się w nim jak płatek śniegu pod pocałunkiem słońca:))) " Asia, potem pod jego czarodziejszkim urokiem "zachodu słońca w górach" spacerował przez "dziewiczy las" Patryk, a w międzyczasie Wasz Janusz po krańce swej duszy i serca zagubił się w nocnych żeglugach po jego pięciolinii ( http://www.chopin.darmowefora.pl/index.php?topic=54.150 )
Czy to tylko przypadek, ze ów nokturn tak tajemniczo nas zaczarował? Chyba nie. Jest w nim bowiem jakaś niezwykła, rozfantazjowana tęsknota bliska sercu każdego, jest romantyczna nadzieja, uniesienie, jest wreszcie słodycz marzenia, która sprawia, ze wciągani w jego czarowne krainy - po przebrzmieniu ostatnich dźwięków mimowolnie zadajemy sobie pytanie, sen–li to był, czy jawa? Ja, za każdym razem gdy przy moim pianinie snuję tę tęskną bemolową opowieść, jestem we śnie...

Coś mnie dziś wzięło... Mozart z ostatnich chwil życia i Chopin - ten najbardziej osobisty, bynajmniej nie cierpiący (podobnie jak Mozart) - stali się dziś bliscy, jak nigdy dotąd.

W tym Adagio (już raz na forum obecnym) słyszę pieśń, kantylenę Chopina, jakby Lento con gran espressione-Nokturn - to nic, że inne tryby - tu majorowy, tam minorowy, przecież to Dur błyszczy się tysiącem barw... Czuję ten sam powiew Ariela...
http://www.youtube.com/watch?v=BxgmorK61YQ

Och, Patryku, oby Cię jak najczęściej brało równie pięknie.. :D
Tak, to Adagio jest jak świeży i czysty powiew poezji.... 
Czym by się tu zrewanżować? Jaka serenada rozświetli noc równie jasnym blaskiem??
Może ta, która
"na papierze wyglądała skromnie. Zaczynała się prosto, niemal zabawnie. Prosta punktacja. Fagoty, basethorny... jak zardzewiały akordeon. I nagle... gdzieś, wysoko... obój. Pojedyncza, zawieszona nuta... i następnie przejmuje ją klarnet i przekształca we frazę o tak niezwykłej słodyczy... Nigdy nie słyszałem takiej muzyki. Przepełnionej taką niezaspokojoną tęsknotą, że zdało mi się, że słyszę głos Boga..." :))
http://www.youtube.com/watch?v=X7jEpsgpPLQ
Noc, niebo zasnute chmurami, i wtem... wyłania się zza nich Księżyc...

Gran partita... To mój ulubiony - obok sceny komponowana Requiem na łożu śmierci - fragment w "Amadeusie".
Czarujące. Ta muzyka to cudowna kreacja, które wyłania się z otchłani, z chaosu... Dotyka naszej najgłębszej, ludzkiej tajemnicy. Dotyka najdalszych zakamarków duszy. Niewinna fraza - oddziałuje na nią z siłą gromu.

Muzyka wyrastająca z Uczucia.

Nietzsche powiedział: życie bez muzyki jest błędem.
Nie wyobrażam sobie istnienia człowieka bez muzyki, która uosabia takie Piękno.

Ponieważ dziś tematem dnia jest Cecilia, niech do niej należy następna pieśń nocy.
Bellini, "Vaga luna che inargenti"
http://www.youtube.com/watch?v=WDmsqnOLRFM

Jakoś patriotycznie brzmi :) I tak amerykańsko. I słyszę "Titanica".

Cudne są pieśni Belliniego, chwytają za serce....
Warto nocą posłuchać "Lunatyczki", zwłaszcza jeśli księżyc w pełni...

Romantyczne uniesienie. :)

Buonanotte...

Pełnia jeszcze trwa, zatem może posłuchajmy jeszcze Belliniego...
oddajmy cześć Srebrnej Bogini
http://www.youtube.com/watch?v=sunG-40mGmE&feature=related
Buonanotte, Patrizio:))

Dziś świat otulony białą powłoką, którą posrebrza jeszcze Księży ...
Oto piękna (!), majestatyczna Królowa Nocy we wcieleniu wrażliwym, łagodnym - jako Bogini Srebrnego Globu.

Odbieranie muzyki to swoista synestezja!

Dość. Oto przemawia wyłaniająca się z akompaniamentu, delicatissimo, Diva...

...

Ah, riedi a me!

Buonanotte, mia Diva. Buonanotte Asiu. Buonanotte wszystkim oczarowanym księżycem Belliniego.

A ten nokturn prowadzi nas w tajemniczy świat elfów, leśnych duchów, chochlików rzucających czary na śpiących ludzi.
Do leśnego królestwa Tytanii i Oberona. W zaczarowany świat Snu Nocy Letniej. Szekspir. I Mendelssohn.

http://www.youtube.com/watch?v=jvz8gt_y-yE&feature=related

Muzyka do Snu nocy letniej Mendelsshona to jedno z najwspanialszych arcydzieł muzycznego romantyzmu - tego, który fascynował się Szekspirem, leśnymi duszkami, elfami... Elfenmusik!

Skoro Asiu wspomniałaś już czarujący nastrojem nocy noktrurn ze "Snu...", to ja w tym miejscu chcę jeszcze dodać genialną uwerturę i chochlikowe scherzo - słyszymy tu zapewne Chopina, piszącego w tym samym duchu IV Scherzo E-dur... :)

Uwertura
http://www.youtube.com/watch?v=GNV_a0YlgEY
http://www.youtube.com/watch?v=h5NmhdE5nYQ&feature=related

Scherzo
http://www.youtube.com/watch?v=3dLhSZLIpvA

"Zachorowałam" ciężko i poważnie na Zimermana, podoba mi się nieziemsko wszystko w jego wykonaniu, ratunku.

http://www.youtube.com/watch?v=M9tMFnKIij4&feature=related

A jak mówiłam, że Barkarolę najlepiej gra Zimerman to niektórzy mi nie wierzyli.
A słuchać się starszych na drugi raz :D :D :D

Ale ja nie o tym chciałam.
Czasem w nocy nie tylko żyją dobre Elfy jak Oberon i Tytania, czasem wyobraźnia stwarza
czarną, burzliwą noc wz której wabi nas groźny Król Olch:

Król Olch, swobodny przekład Wisławy Szymborskiej

Noc padła na las, las w mroku spał,
Ktoś nocą lasem na koniu gnał.
Tętniło echo wśród olch i brzóz,
Gdy ojciec syna do domu wiózł.

- Cóż tobie, synku, że w las patrzysz tak?
Tam ojcze, on, król olch, daje znak,
Ma płaszcz, koronę i biały tren.
- To mgła, mój synku, albo sen.

"Pójdź chłopcze w las, w ten głuchy las!
Wesoło będzie płynąć czas.
Przedziwne czary roztoczę w krąg,
Złotolitą chustkę dam ci do rąk".

- Czy słyszysz, mój ojcze, ten głos w gęstwinie drzew?
To król mnie wabi, to jego śpiew.
- To wiatr, mój synku, to wiatru głos,
Szeleści olcha i szumi wrzos.

"Gdy wejdziesz, chłopcze w ten głuchy las,
Ujrzysz me córki przy blasku gwiazd.
Moje córki nucąc pląsają na mchu,
A każda z mych córek piękniejsza od snu".

- Czy widzisz, mój ojcze, tam tańczą wśród drzew
Srebrne królewny, czy słyszysz ich śpiew?
- O, synku mój, to księżyc tak lśni,
To księżyc tańczy wśród czarnych pni.

"Pójdź do mnie, mój chłopcze, w głęboki las!
Ach, strzeż się, bo wołam już ostatni raz!"
- Czy widzisz, mój ojcze, król zbliża się tu,
Już w oczach mi ciemno i brak mi tchu. -

Więc ojciec syna w ramionach swych skrył
I konia ostrogą popędził co sił.
Nie wiedział, że syn skonał mu już
W tym głuchym lesie wśród olch i brzóz.

Schubert do tego wiersza napisał swe pierwsze arcydzieło i określił je jako swój op.1 (miał
wtedy 18 lat)

http://www.youtube.com/watch?v=NwAsySSnN24&feature=related

Nie martw się, nie jest to choroba śmiertelna, choć trwa pewnie do śmierci. Ja na nią choruję już 36 lat! :D

To przypomnijmy młodzieży jak to było pięknie 36 lat temu :) :)

http://www.youtube.com/watch?v=3ezgRIl_P6s&feature=related

Może przydałby się nowy wątek, minione chopinowskie konkursy?
Dzięki Agnieszko za materiał archiwalny, straciłam 36 lat :( Ale spokojnie, nadrabiam  :D

Ewuś, nie przewiduję wyleczenia, stan przewlekły trwały pewny. Normalnie oświecenie za oświeceniem, i tak nieprzerwanie od października. Ale fajnie  ;D

Trochę potrzeszczy:
http://www.youtube.com/watch?v=zZ3E1Gr04K0

http://www.youtube.com/watch?v=V2Ezgm9wBHs

I znowu Tatiana Szebanowa w etiudzie-nokurnie, którym wczoraj wieczorem czarował mnie na sali filharmonii młodziutki rosyjsko-litewski laureat II nagrody. Dla zachowania równowagi z dedykacją dla Janusza :)

http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/id/262

Jest dzieło, którego nie można opisać słowami. Arcydzieło arcydzieł, geniusz modulacji.

Chopin - ex improviso

Księżyc Debussy'ego jest oświetlony tym promienieniem płynącym w eterze, jak fala.

Impresja-Prelude cis-moll
http://www.youtube.com/watch?v=nVUQROGaueM

 

Może dziś nocą niech Novi Singers zanucą nam i całemu śpiącemu światu kołysankę.

http://www.youtube.com/watch?v=9xu3FGELMGM&feature=related

Dziękuję Ci Beatko za dedykację... O tej etiudzie pisano, że jest jak rozmowa kobiety i mężczyzny (może nawet Chopina i George Sand) po przejściach. Pomimo pozornie zastygającego tempa - utwór pierońsko trudny. Bardzo chętnie grywany jest także w układzie Głazunowa na fortepian i wiolonczelę.

http://www.youtube.com/watch?v=HUcVHnbDRqY

Paderewski i jego nokturn:

http://www.youtube.com/watch?v=uo77tRI8epY

A pianista to tak jakby do Zimermana ciut podobny?

Kochani, w nocy z soboty na niedzielę czeka nas całkiem niecodzienne widowisko:)

http://www.geekweek.pl/ksiezyc-najwiekszy-od-19-lat/288661/#more-288661

Królowa Nocy ukaże się nam w największym możliwym blasku.
Więc może.... znów posłuchamy Belliniego? :)
 
http://www.youtube.com/watch?v=gZrao_GX4nk&feature=related
 

Patrzę na ten wielki Księżyc, widzę Królową Nocy, widzę Lunatyczkę, przywoływaną przez Normę boginię...

Myślę, że właśnie teraz na Srebrnym Globie rozbrzmiewa "Światło..." Debbusy'ego. :)


A propos: pamiętacie tę komiczną operettę Haydna - "Księżycowy świat"?
http://www.youtube.com/watch?v=I7TdO8bws7w&feature=related

Wybaczcie, że może burzę romantyczny, księżycowy nastrój.
Ja dziś chyba nieprędko zasnę. :)

Oto kolejna nocna, wspaniała pieśń. Można ją zagrać:

http://www.youtube.com/watch?v=J-q42ev-CHA&NR=1&feature=fvwp

albo zaśpiewać:

http://www.youtube.com/watch?v=108UxfghrB8

W obu wydaniach będzie równie pełna uroku :)

Dobrej nocy pod pięknym księżycem, Przyjaciele:))

Patrzymy razem na Księżyc....  :)

Patrzymy, w skupieniu...


I liczymy kratery. ^^

 :D

http://wiadomosci.onet.pl/nauka/naukowcy-policzyli-kratery-na-ksiezycu,1,3704020,wiadomosc.html

5185? No to sprawdźmy.

To duże wyzwanie :) Najgorzej by było pomylić się w okolicach pięć tysięcy sto osiemdziesiątego  :)

Ja zadanie z przyczyn niedomagań wzrokowych zarzuciłem w okolicach drugiej dziesiątki. :D

Tak w ogóle, Księżyc zasłoniły chmury.  :-\

To tylko wymówki :) Tak naprawdę nie chciało Ci się liczyć, i pozostawiłeś damę samą na Księżycu, z pięcioma tysiącami kraterów  :D
Dobrze, że chociaż zostawiłeś do towarzystwa symfonię Praską :)

Wracając ze Srebrnego Globu (który, nawiasem mówiąc dzisiaj lśni równie mocno, i zdaje się nawet większy), dzisiejszej nocy chciałabym przywołać obraz Słońca dotykającego miękkimi, łagodnymi muśnięciami palców zasypiającej ziemi, zapadającego powoli zmierzchu, cichnącego gwaru, całego świata szykującego się do snu, do przyjęcia sennych marzeń...

http://www.youtube.com/watch?v=rRzvE-1P9xA
 

Keine Ausrede. Tak było, dziś na szczęście Księżyc nie płata mi figli i jeśli nie zmrużę przedwcześnie oczu, to policzę te kratery raz jeszcze.

Albo nie. Zasiądę do klawiatury, Traeumerei grać przecież każesz. Choć chciałem natchnione Adagio sostenuto w cis...

 :)


Buonanotte

Piękna muzyka
i do tego śliczne zdjęcia
sycylijskiego krajobrazu,
sycylijskiego wybrzeża,
i rzymsko-sycylijsko-włoskiego miasta.

Asiu i Patryku.

Dialog mistrzow.

:) Z ust Bartusa - to więcej niż pochwała  :D

Nazwany tak przez Bartka, postawiony w szeregu z Asią - to nie może być.

Dajmy już spokój kraterom, Patrizio :) Już policzone, skatalogowane, opisane:) Czas im teraz okrywać się migotliwym lunarnym pyłem. A na Adagio cis-moll nadal jest dobry czas. To nic, że chmury zakryły jaśniejącą twarz Bogini. Wystarczy przecież wyobraźnia i pełna zachwytu myśl o Księżycu :) I już widzisz, że nie zamknęła się prowadząca do niego, uczyniona z księżycowej poświaty ścieżka. Spójrz, nogi fortepianu tkwią solidnie w skalistym, połyskującym gruncie. Blask bijący od księżycowej łąki pada na klawisze i pewnie poprowadzi palce. Nad kraterami zaległa cisza. Srebrny świat czeka na muzykę. Dźwięki uniosą się, zawirują majestatycznie i popłyną białą wstęgą w dół, ku Ziemi... Zagraj. To też będzie piękne Traumerei. :)
 
http://www.youtube.com/watch?v=796jkaAHmx4

Buonanotte:)

Księżycowe, srebrzyste (?) łąki... Chciałbym je zobaczyć. To moje Traumerei. Ja w ogóle jestem jakiś romantyczno-träumerisch. :D

I nigdy się nie zmieniaj :)

Czyżbyś wątpił, że jesteś czarodziejem, Seelenverwandt? :)
Kiedy mówisz o muzyce, to ja doświadczam swego rodzaju synestezji:) Widzę i słyszę muzykę w Twoich słowach, ona wykwita z nich mieniąc się wszystkimi barwami tęczy. I czuję Twoją miłość do niej. Pat, drogi przyjacielu, ja składam ze słów bukiety, ty masz ogromną wiedzę i przekazujesz ją w piękny sposób. Twoje słowa znaczą drogę do czarodziejskiej krainy i uchylają drzwi.
 
Chciałabym posłuchać, jak grasz, romantyku :)

Nie, nie, synestezja to był mój pomysł, Joana. :D

Asiu, dziękuję za to wszystko. Wszyscy forumowicze zgodzą się ze mną, że jesteś naszym najcenniejszym słów magiem... Składaj swe literackie bukiety, które uwrażliwiają nas na muzykę, wbogacając przez to i nas samych.

Podzieliłbym się z Tobą, z Wami swoimi fortepianowymi produkcjami, ale - czy jest jakaś możliwość oprócz YT? Obawiam się, że nie, zatem - może kiedyś, gdy czas pozwoli na nagrywanie... :)

Wyobrażam sobie, ile musisz mieć pracy, Pat. Tym bardziej doceniam, że tak często dzielisz się z nami swoim czasem, który jest tym cenniejszym darem, gdy jest go niewiele. Nawet nie będę Cię namawiać, żebyś teraz zabrał się do nagrywania - ale kiedyś koniecznie:) Może w wakacje? :)
U mnie też teraz robi się krucho z czasem - jednak staram się zawsze zaglądać tu po pracowitym dniu, jak do oazy po całodniowej wędrówce przez pustynię:) Nawet krótki pobyt tutaj przynosi mi radość i pozwala umysłowi odpocząć.
Wybacz naruszenie praw autorskich ;D Z pewnością masz więcej do powiedzenia względem empirii ;)
Dobrej nocy.
Hm... Czy to można by od biedy uznać za nokturn??  :D

http://www.youtube.com/watch?v=QHUYHZEyGf8

Cieszę się, że mnie rozumiesz. Sama chyba jednak chyba zauważyłaś, jaką to forum ma siłę przyciągania - nie można zakończyć dnia, nie wchodząc na nie. Tu rzeczywiście regenerujemy nasze siły. :) Muzyka ma niebywałą moc, to wielki dar.  Jest jak "morze – widzisz brzeg, na którym stoisz, lecz drugiego dojrzeć nie podobna". Ile w tym stwierdzeniu racji. Ona nie pozwala nam się od niej oderwać...

Moim zdaniem, Moon river to współczesne notturno, kreujące magiczną aurę. Poruszający głos, brzmi tak pełnie, naprawdę wyraża emocje. Czy wiesz, kto śpiewa - w tym wykonaniu? Sarah Brightman śpiewająca "Moon..." nie jest już tak przekonująca. 

Moon River, wider than a mile,
I'm crossing you in style some day.
Oh, dream maker, you heart breaker,
wherever you're going I'm going your way.
Two drifters off to see the world.
There's such a lot of world to see.
We're after the same rainbow's end--
Waiting 'round the bend,
My huckleberry friend,
Moon River and me.

Asiu, tak... może w wakacje... :) :)

Przychodzę dla muzyki i dla przyjaciół :) To wyborna mieszanka :D

Prawda, że pięknie?:) To Aoi Teshima. Cudownie delikatny głos, pasujący do księżycowego rozmarzenia.

"Wherever you're going I'm going your way... " Obiecałam dokończyć kolejną księżycową impresję:) Tylko bądź wyrozumiały, bo będzie do rymu :)) Nigdy nie jestem pewna rezultatu, jeśli w grę wchodzą rymy. Bowiem autor może się zawsze pocieszać, że wprawdzie nie jest to może zbytnio romantyczne, ale się rymuje:))
Zresztą to tylko impresja i można z nią coś jeszcze zrobić:)

W samotne, długie chwile otulone mrokiem,
kiedy z kąta wypełza smutek mój powszedni
Wychylam się przez okno i szybuję wzrokiem
Ku srebrnej kuli, dumnie płonącej wśród czerni.

Księżyc tak piękny dzisiaj, że aż serce woła
w zachwycie, urzeczone czarownym obrazem.
Myślę o bliskich duszy mojej przyjaciołach,
Którzy, wpatrzeni w niebo, są tam ze mną razem.

Patrzymy, połączeni oczu wspólnym celem,
Ci, których srebrne bóstwo podobnie zachwyca.
Jak piękna jest ta chwila, kiedy z przyjacielem
spotykamy się wzrokiem na tarczy księżyca!

I nie jesteśmy sami - wokół całe mrowie
lunatyków: samotność już nas nie zwycięży:
poeci, romantycy, nocni kochankowie -
Stowarzyszenie Ludzi Zapatrzonych w Księżyc.
:)
No to czekam na wakacyjną muzykę :)

Cudna, błyskotliwa puenta, komunikat wybrzmiał jasno: Stowarzyszenie Ludzi Zapatrzonych w Księżyc, czuję się jego członkiem. Jestem zachwycony, naprawdę, nie ma zbędnego słowa, jest kondensacja myśli, wyrażonych kunsztownie, pięknymi rymami. Ostatnia strofa jest dla mnie genialna.
Powiem zresztą, że czuję się niekomfortowo. Nie potrafię "skomentować", "ocenić" Twojej liryki.
Niech wielokropek na końcu tego zdania odda mój zachwyt, i już, i tyle, tylko-aż tyle...

Patrzymy, połączeni oczu wspólnym celem...
Przypomniały mi się moje słowa: a teraz patrzymy razem na księżyc. Poczułem prawdziwe Seelenverwandtschaft.

 :-[ Nie wiem co powiedzieć...  :) :) :) :)

Po prostu pisz.  ;D :D :D

Zachywycający, beethovenowski nokturnowy wstęp (cantabile) do pełnego energii finałowego vivace III Sonaty wiolonczelowej A-dur.

Ten wielki mistrz rzekł kiedyś, że muzyka powinna zapalać płomień w sercu mężczyzny i napełniać łzami oczy kobiet.

http://www.youtube.com/watch?v=kQiGl6Ilul8

Piękne jest nagranie w wykonaniu Jackie de Pres. :)

No, faktycznie, jakie to proste  :D Z pewnością można było wpaść na to, by podziękować za najwspanialszą recenzję, jaką w życiu otrzymałam  :)  A o sile jej działania świadczy choćby to, że autorkę ze wzruszenia zatkało :D :D   
Co do Adagio cantabile - mistrz miał rację :)  Słucham jej trochę zbyt wcześnie, ale powtórzę nocą, co z pewnością zwiększy efekt:).

Czy jeśli muzyka równocześnie zapala mi płomień w sercu i oczęta łzami napełnia, znaczy to, że jestem hermafrodytą  ??? ;D

 :D :D Nie przejmuj się. Mistrz zapewne chciał jakoś podkreślić pewne różnice w odbiorze emocjonalnym:)) Z pewnością oba symptomy wystepują o obu płci, może z różnym natężeniem ;)

A w ogóle słuchacie teraz może w Dwójce tej cudownej wiolonczeli, która czyni to samo? :D

Ten Beethoven, i wspaniały Messen, i Roztropowicz - cała jestem w ciepłych, miękkich brzmieniach wiolonczelowych...:) Dziś rocznica urodzin Roztropowicza - może niech na dobranoc jeszcze on nam zagra swoje Träumerei :)

http://www.youtube.com/watch?v=GWw7zCn84dg

 :D Oj, chyba mialam na myśli Menesesa. Muszę zdecydowanie z większym szacunkiem traktować nazwiska twórców:))

Robert Schumann, Nachtstücke

http://www.youtube.com/watch?v=jIpHQc1tYsg&feature=related

Już myślałam, Beatko, że znów mnie uprzedziłaś  :D Ale nie, miałam zamiar powitać noc inną pieśnią :)

http://www.youtube.com/watch?v=wCLcylYgG1c&feature=related

Es war, als hätt der Himmel
Die Erde still geküßt,
Daß sie im Blütenschimmer
Von ihm nun träumen müßt.

Die Luft ging durch die Felder,
Die Ähren wogten sacht,
Es rauschten leis die Wälder,
So sternklar war die Nacht.

Und meine Seele spannte
Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus.

Moja dusza słysząc to też rozwija skrzydła... :)

Asiu, ja i pieśni?! O nein!  ;D

Ale mam jeszcze jedną propozycję, Evgeny Kissin i nokturn Fryderyka naszego (już wcześniej linkowany w tym wątku, ale link nie działa):

http://www.youtube.com/watch?v=r5Q3R6IykKs&feature=related

Jakość momentami szwankuje, ale nie mogłam się oprzeć czarowi tego wykonania.

Und meine Seele spannte
Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus.

^^

 :) Dusza jak ptak, co skrzydła swe rozpostarł
    słysząc drzew szumny ton
    nad cichą ziemią lekko się uniosła
    jakby tam był jej dom...

Dobranoc, Pat:)

Asiu, mutlingwistko, Twoje poetyzowanie z niemieckiego to zupełnie jak dzieło Szymborskiej, przekładającej "An die Freude" na polski. Ta sama wrażliwość...

Gute Nacht, Assiu...

Pat, znów się rumienię :) dzięki serdeczne, choć to porównanie to już stanowczo za wysoko było  ;) A że mi się słowa układają w nienajbrzydsze bukiety, to i Twoja zasługa, mein lieber Freund, bo potrafisz mnie zainspirować :D

Dziś na dobranoc Nottorno Mozarta:
http://www.youtube.com/watch?v=oT3sZaLABkc&feature=related

Piekne kantyleny Brahmsa... Muzyka pełna nostalgii, z delikatnym, fortepianowym tłem-akompaniamentem. 

Skrzypce i fortepian, ekspresyjne Adagio z sonaty op. 108, arcydzieła napisanego z wielkim, romantycznym rozmachem.
http://www.youtube.com/watch?v=oZmMQ2GVQ6E&feature=related

Wiolonczela i fortepian. Fragmenty sonaty op. 99. Liryczny romantyzm w Adagio, trochę maestoso (z pizzicato na wiolonczeli) i namiętność w brahmsowskim Allegro passionato f-moll.
http://www.youtube.com/watch?v=IQYDZqkJGx8&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=F4nHfZSoN0o&feature=related

Taki mi "wysnuł dramat" :

http://www.youtube.com/watch?v=uyZJ3rNb4xM

Rozmarzyłam się...:) Piękne, jak spacer po parku, nocą, przy świetle księżyca...
Noc stroi czarne skrzypce do suity na świerszcze,
wiatr z lekka trąca struny wiechlin i życicy,
jeszcze w przelocie migną fraki nietoperzy
i błyśnie kolią srebrną pajęczyna,
i park spowija cisza... już tylko przylaszczki
wzdychają szafirowym, nieśmiałym zapachem...

Na rozgwieżdżonej scenie wschodzi bladym sierpem
mglisty maestro księżyc. Pod jego batutą
wyrasta z granatowej ciszy śpiew słowika.
Na kruchej nitce czaru słodko się kołysze
do wtóru świerszczy, wiatru i srebrnego światła...

Ach, jak mi się romantycznie westchnęło...:) :) Uwielbiam taką muzykę:)

Wiolonczelowe granie też przemawia do serca. Uczyłam się trochę grać na wiolonczeli. W żadnym razie nie zapowiadałam się na Maisky'ego, ale sentyment pozostał:)

To może ja też zagram coś pięknego:
Znowu Twój ulubiony zespół :) i kolejny czar wiosennej nocy...Borodin i Notturno (Kwartet nr 2)
http://www.youtube.com/watch?v=lz1b8YZj0f4
Dobranoc...

Wieczorna medytacja Masseneta w przepięknym wykonaniu Itzhaka Perlmana.
Otwiera duszę na przestrzenie większe od niej samej...

http://www.youtube.com/watch?v=PGd4Rs-O3ws&feature=related

Uwielbiam muzykę Masseneta. To najpiękniej śpiewany francuski obok Gounoda i Bizeta.
Koniecznie musimy wspólnie posłuchać zjawiskowej Manon (niezapomniany Salzburg, Netrebko i Villazon)...

To może posłuchamy jeszcze czegoś, co uwielbiasz :)  Naprawdę doskonała muzyka:)

http://www.youtube.com/watch?v=79RxceV-UJw&feature=fvsr

Gabriel Faure - nokturn nr 6

http://www.youtube.com/watch?v=WqCiwvZx3wo


Nic nie wiem o tym kompozytorze poza informacjami z wikipedii

http://pl.wikipedia.org/wiki/Gabriel_Fauré

Charles-Valentin Alkan, nokturn op 22

http://www.youtube.com/watch?v=_Df98Djeazs

Czyż ta muzyka i to video nie są piękne?

Franz Schubert Notturno D 897

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=vUp117a8eFQ

Dzekuje Marciu za skierowanie mnie na strone YT Agnieszki, ktorej tez dziekuje.
Wspaniala dawka emocji z rana.
Osobiscie Notturno przypomina mi to troche stylistyke Brahmsa (kwintet np).
Idac dalej torem rozwazan:
Beethoven + Schubert + ??  = Brahms.
Wg. mnie kazda indywidualnosc muzyczna rodzila sie wlasnie z syntezy innych stylow (pomyslow).


PS
Witam forumowiczow po wakacjach.

Witaj bartusie w domu :)

Witaj Bartku, deszczowe wakacje?chyba, że byłeś w tropikach :)
+może jeszcze Bach? tyle u Brahmsa pięknej polifonii.

Hej Bartusie, nie zapomnij napisać coś o tych ulubionych Mozartowskich partyturach.  ;)


Idąc tym tropem powiedziałbym: Bach + Beethoven + ****  => Brahms  (i koniecznie: geniusz nad strzałką)
 ;)

Agnieszko.
Bylem w tropikach (Uff jak goraco)

Polifonia u Brahmsa jest troche inna (moim zdaniem) niz polifonia Bacha.
Bach i jego specyficzna motywika jest zupelnie rozna od brahmsowskiej.


 Bacha bardziej mozna uslyszec np. u Mendelssohna.

Mysle jednak, ze Brahms jest podobny do Bacha.
Przede wszystkim pelna kontrola i konsekwencja nad konstrukcja FORMY, co charakteryzuje obydwu mistrzow.
Piewien rodzaj jednolitosci. Taki MONOLIT, ale nie nuzacy tylko budujacy emocje.

Koją mą duszę słowa uwielbienia dla oper Massenta, bom i ja jego wielbicielem. Owszem, piękna jest Manon, Esclarmonde i Król Lahore i Werther, ale ja najwyżej cenię "Don Quichotte'a. Dlaczego? Kto posłuchał tej wspaniałej opery do końca i uronił łzę przy arii umierającego Rycerza Smętnego Oblicza, ten wie, o co mi chodzi. Nawiasem mówiąc, mam w swej płytotece wspaniałe nagranie tego dzieła pod batutą Kazimierza Korda, z Ghiaurovem.

Wsłuchując się w dźwięki przeróznych wykonań nokturnu Es-dur op. 9 nr 2 prawie zawsze miewałem ambiwalentne doznania: z jednej strony - w zasadzie każde wykonanie uwypuklało w nim czarowny, rozpoetyzowany, uwodzicielski nimb tej cudowenej kompozycji, no ale z drugiej strony jakoś mi ten nokturm nigdy nie pasował do gatunku rozumianego przeze mnie jako nocne reminiscencje, pieśń nocy, nocne marzenia o miłości, wierności, przeznaczeniu... Za dużo w nim bywało wirtuozerii, słodyczy, czsem efekciarstwa, za mało nocnej refleksji, ciszy i zwyczajnego spokoju.

I oto wreszcie odnajduje interpretację, która od pierwszej nuty wprowadza mnie w nocne, senne mary, marzenia, mrzonki i księżycowe klimaty. Słowem - prawdziwy nokturn!


http://youtu.be/MPvS0g2papI

Wiem, że to nie nokturn, ale zapachniało letnią nocą...

http://www.youtube.com/watch?v=rI1OsWSb5ls&feature=related

Nokturn współcześnie. Gra Maksim Mrvica, pianista chorwacki.

http://www.youtube.com/watch?v=e9NrQzJCWW8&feature=related

Nokturn op. 9 nr 2 Skriabina w wykonaniu Mariangeli Vacatelli - liryczny, poetyczny, ulotny... w tych fiigranowych pasażach czuć oddech Chopina...:)

http://www.youtube.com/watch?v=roL7HvbwPPA

Świetna esencja romantyzmu. Oddech Chopina - na pewno, Asiu! Choć dla mnie - to głownie klimaty Schumanna i Liszta. Słuchając tego utworu na lewą rekę po raz kolejny powraca motyw Paula Wittgensteina. Ten nokturn także był prawdopodobnie napisany specjalnie dla niego.
Tym, którzy nie słyszeli o tej postaci polecam swoje dwa felietony o jednorękim pianiście, a szczególnie: http://janusz.nizynski.pl/jednoreki-pianista/

Ot taki nokturn:
http://www.youtube.com/watch?v=xvvuV9Rl3Gw
Nie ma pewności, kto jest autorem.
P.S. To jest nowe wykonanie, kiedyś wklejałem link do starego nagrania tego pianisty - jakość dźwięku nieporównywalnie lepsza.

Poruszyl mna ostatnio ten wystep.
http://www.youtube.com/watch?v=mXrwATeuw70&feature=relmfu

Co o tym sadzicie?

Jeszcze jeden w tym samym wykonaniu:


http://www.youtube.com/watch?v=KyjM_Ok5-Xw&feature=related

Przepraszam, ale jeszcze jedno wykonanie. Po prostu fantastyczne.



http://www.youtube.com/watch?v=KxXtPuf2wyE&feature=related

W Dusznikach wysłuchałam na żywo. Kunz był trochę rozkojarzony i zmęczony i mocno w przelocie, ale zagrał cudnie, choć nie został zbyt wylewnie nagrodzony, może publiczność nie czuła się nasycona zbyt krótkim występem. Ale w tych filmikach jest wystarczająco wiele, by w Kunzu się zakochać. Mnie, dyletantkę, jego interpretacje mocno wciągnęły, wielka delikatność i wrażliwość. No i oceany piękna.

Hmmm... pewnie mnie zmiażdżycie, ale gra Kunza mi się nie podoba :(  Wydaje mi się, że on gra jak katarynka :(

Czyż, o Sławomirze, nie wzruszał nigdy cię melancholijny, rozrzewniający śpiew katarynki? Uprawiajac retorykę raczę acz z miejsca w takim domniemaniu zaprzeczyć sam sobie. Atoli jesli Twe chwytne ucho dosłuchało katarynkowej serenady być może to tylko cicha podpowiedź z zakamarka duszy, w którym pomieszkują wrózki melancholii?
Dla mnie gra Kunza jest wianuszkiem potakiwań, w myśl których czym piękniej o tworcy dzieła, tym większą górą złota obdarzać wykonawcę. Jego gra jest jak babciny wypiek: sprawdzony od lat, pyszny w smaku, radosny oczom, ślicznie podany w foremce, jak świąteczna paczuszka. Wszystko jest na miejscu, wszystko w proporcji, kolorze. Słuchajac Kunza uciekam w inne swiaty. Nie ścigam sie z jego dźwiekami. Pozwalam, by po mnien chodziły, głaskały. Takie wykonanie sprawia, ze sztuka nie jest ozdobnikiem zycia. Staje sie jego tlenem

Janusz doskonale moim zdaniem scharakteryzował grę du holde Kunz.
Rzeczywiscie jeśli chodzi o ten drobiazg Paderewskiego to jest to słodki babciny wypiek i smakuje
wyśmienicie.
Natomiast jeśli chodzi o Bacha, to gdybym miała jego muzykę porównać do jakiejś potrawy (trudna sprawa) to dla mnie
byłoby to np. piekielnie drogie, pracochłonne i trudne do zrobienia consomme. I troszke to pianistę przerasta(jeszcze mam nadzieję)

Musammanie.
Mowiac "katarynka", co masz na mysli?:
 Bez roznic dynamicznych, monotonne tempo, bez emocji (ple ple ple), zacinajace sie tempo (niejednostajny ruch korbki)...
Moze cos blizej.
Moze powinienes zakonczyc swoja wypowiedz na "... mi sie nie podoba"

Bartusie, dopytujac innych może także i ty sam nieco szerzej opisałbyś swe wrazenia  ???

Agnieszko.
Mowiac tak sugerujesz, ze Kunz nie radzi sobie technicznie z utworem (tak przynajmniej ja to rozumiem).
I z tym nie moge sie zgodzic.
Moim zdaniem Bach w ykonaniu Kunza jest po prostu boski (obok Sokolowa, Gilelsa)
Moze slyszysz to, czego ja nie slysze.
Prosze o wiecej szczegolow.

Nie, nie miałam na myśli techniki wykonawczej Kuntza. Raczej to, że że jego interpretacja
niczym mnie nie zaskoczyła, niczym czego bym już nie słyszała wcześniej. Żadnych nowych
przemyśleń. Ale nie słyszałam tego dużo, tylko te fragmenty, które wrzuciłeś.Technika bardzo dobra, piękny
dżwięk, ale nic wiecej.Ale może ty wiecej słyszysz.

Agnieszko.
To sie nijak ma do "..przerasta pianiste.."

Owszem, ma. Łatwo zagrać menuecik Paderewskiego, żeby wszyscy byli zachwyceni. Trudniej zwrócić na siebie uwagę grając
Bacha po tylu gigantach którzy grali to przed nim.Młodziutki pianista jeszcze tego nie umie, ale oczywiście
dobrze, że próbuje :)

Jak nie zaskoczyla, czyli byla podobna do innych wykonan mistrzow
A jak podobna, to dlaczego gorsza, nieporadna, jak sugerujesz.
Prawdopodobnie masz mocne wewnetrzne odczucie.  na ten temat.


Jak chcesz, to napisz prosze jakies konkrety - dlaczego Bach Kunza jest taki slaby.
Jak nie, to juz nie bede sie naprzykrzal.

Bartku, nigdzie nie napisałam, że gorsza. Tylko taka niekonieczna, po co mam słuchać kolejnej interpretacji, która
niczego nowego nie wnosi.Oczywiście dla mnie, bo moze czegoś nie słyszę.I nie mam mocnego odczucia na ten temat
nie znam żadnej bachowskiej płyty Kunza.Kiedy bede miała okazje jej posłuchac wypowiem sie szerzej.OK??

Aha, to może jeszcze prośba z mojej strony. Napisz prosze. dlaczego Bach Kunza wydaje Ci sie tak dobry?
Jakieś konkrety? Wrzuciłeś parę linków i napisałeś ,że Ci sie to bardzo podoba.To troche mało jak na Bartka.

Juz sie robi.

Kunz Bach-Siloti


Oto pare punktow wyrozniajacych gre wspanialego pianisty Eduarda Kunza.

-  Bardzo wyrownana dynamika prawej reki w grze motywicznej graniczaca z absolutem (mam na mysli brak akcentow,co powoduje czysty przeplyw frazy)
-  Oczywiscie dynamika sie zmienia,ale czyni to wiekszymi kawalkami - daje mi to poczucie calosci, wolnosci, przestrzeni.
-  Piekne zwolnienie tempa ( nietypowe w muzyce Bacha) przed wejsciem tematu lewej reki (okolo 1' 23'').
Kunz zaczyna to zwolnienie znacznie wczesniej.Jest bardzo konsekwentny i niezwykle rownomierny w tym dzialaniu.
Dla mnie po prostu pelne mistrzostwo.

Temat lewej  reki (1'25'') jest  dostojnie akcentowany. Wylaniajace sie dzwieki powoduja odczucie zlozonosci (trojwymiarowosci).
Muzyka nie jest plaska
W 1'32'' rewelacyjna dynamika (sciszenie tematu lewej reki)  wywoluje refleksje, zastanowienie, zatrzymanie.
Moze troche zbyt romantycznie,ale mnie to nie przeszkadza w tym wykonaniu.
Prowdopodobnie ten zabieg romantyczny w nieperfekcyjnym wykonaniu bylby drazniacy.

Przechodze do sedna - dlaczego genialne?
Ociera sie ono o niebezpieczne strefy (zwolnienia, dimin,cresc,wydluzania fraz itd. - w sumie niedozwolone w muz. barokowej)
Kunz  jednak  nie przekracza granicy i ryzykuje.
 Ryzyko to kreuje napiecie, wysokie napiecie.

Moglbym tak analizowac kazda fraze, nawet poszczegolne nuty, ale mysle, ze i tak juz Was zanudzilem wystarczajaco.
Koncze zatem antyteza Mussmana ( "gra Kunza mi się nie podoba") - GRA KUNZA MI SIE PODOBA.

Preludium Bacha w opr. Silotiego wysłuchane.

Płynność frazy w prawej ręce (pamietacie, że w oryginale - w preludium e-moll z Das Wohltemperierte Klavier szesnastki są w lewej ręce) kreuje niezwykły klimat - jest w tym coś impresjonistycznego (to oczywiście odczucie subiektywne), coś, co hipnotyzuje.

Uważam, że wszelkie zwolnienia, wydłużenia są jak najbardziej "na miejscu". Dają poczucie naturalności i swobody, z jaką wypływa fraza. Rubato jest subtelne i pojawia się tam, gdzie to potrzebne.

Co do granicy stylistcznej... Kunz gra bachowską aranżację, która powstała mniej więcej przed wiekiem. A zatem wejście w estetykę romantyczną (poprzez śmielsze operowanie dynamiką, jej natężeniem itd) jest tu właściwe, ba... konieczne. W ten sposób pianista wyzyskuje subtelności tej miniatury, paletę barw, chiaroscuro. W tym utworze "granica" jest, uważam, nieco przesunięta względem bachowskiego pierwowzoru.

Patryku.
Masz racje.
Chodzilo mi raczej o granice dobrego smaku i mojej akceptacji.
Prawdopodobnie inny mniej kunsztowny pianista stosujac te same "sztuczki" nie obronilby sie.
Ryzyko, jakie podial Kunz bylo bardzo duze.

Sądzę, że to doskonałe. Nie mam talentu do pisania górnolotnych stwierdzeń, ale mam gęsią skórkę, jak słucham, więc jest doskonałe w mojej ocenie.

Maurizio Pollini

http://www.youtube.com/watch?v=gNRjjFBmicY

http://youtu.be/fd3a189vcVc Secret Garden - Nocturne. Kiedyś to wygrało Eurowizje...

Przepiękny to utwór

Piękne nokturny pisał też Gabryel Faure:

http://www.youtube.com/watch?v=P1CHImcrSzU

Tutaj więcej:

http://www.youtube.com/watch?v=u26KY4mlNHM&feature=related

Ciekawe ciekawe  :)

Proponuje ten temat podjęty w muzyce elektronicznej http://soundcloud.com/andersilar/september-nights
http://soundcloud.com/dead-factory/nokturn-listopadowy A to już z zupełnie innej beczki, ale bardzo aktualne. Muzyka dark ambient, industrial. Jak już się ktoś odważy odsłuchać to polecam nie za cicho i na odpowiednim nagłośnieniu ;)

http://youtu.be/NlyQbS347mE Ancient Pines - piękna kołysanka Loreeny McKennitt.

A ja nokturnów słuchałam ostatnio we środę rano i bardzo pięknie nastroiły mnie na cały dzień.
Wykonanie - Maurizio Pollini.

http://www.youtube.com/watch?v=V60USaluxGA

Zagrał pięknie, delikatnie, z wrażliwością, ale też oddając, gdy trzeba, nocne strachy i to coś, co w nocy kryje się gdzieś za oknem, gdy my siedzimy przy kominku.

Dobranoc, choć gwiazd nie widać ;)


https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Wd-l6B0OKjg

http://www.youtube.com/watch?v=Li5d4r7Yt00

aneliku.
Niesamowite zdjecie.

Juz wiem kogo mial na mysli Strawinski piszac swojego Ognistego Ptaka.
Muzyka ma duzo przestrzeni i dziala na wyobraznie.

Dzieki

Nie za glosno jak na dobranocke?
Czy moglas spac w nocy po tym wykonaniu?

Duze emocje przed odpoczynkiem nocnym nie sa wskazane Ago.
Powinnas raczej uspokoic swoje mysli i oczyscic zwoje. ;)

Zdecydowanie masz racje.
Nie widziałam tej londyńskiej "Toski" ale parę miesięcy temu widziałam transmisję z MET(była za darmo)
też z Kaufmannem.
Lubię tę operę ale nie wiem dlaczego zawsze wydawało mi się ,że Cavaradossi to taki "bojownik o wolność i demokrację" :D :D
Kaufmann przedsawia tę postać zupełnie inaczej.To najsłabszy z całej trójki bohaterów, wrażliwy artysta, który zaplątał się
w politykę bo tak wypadało albo tego od niego oczekiwano!
Ale kreacja bardzo piękna także aktorsko!!!

Erik Satie, jedna z moich fascynacji, muzyka cudnie wypełniająca ciszę... i nokturny oczywiście :)

http://www.youtube.com/watch?v=BE6efZu7t_4

Troche nudnawy ten Satie Lewendynko.
Dosyc banalny, romantyzujacy , ale..
 jego Gymnopedies sa dla mnie wielka tajemnica.
Dlaczego, tak prosto skonstruowany utwor niesie tak olbrzymia antyenergie (uspokojenie).
Antyenergie, ktora oczywiscie jest walorem tego utworu.
Myslac "prosto skonstruowany" nie mowie o prostocie.
Prostota, to ukazanie zawiklanych procesow w jasny i czytelny sposob. Latwy do zrozumienia i odczucia.
Gymnopedies sa raczej proste, a nie, napisane z prostota.
Czy sa genialne?... TAK

P.S.
Uwazam, ze twor jest taki, jakim jest tworca.
Strawinski opisal Satie "..ze był najokropniejszą osobą, jaką kiedykolwiek znał - i zarazem najrzadszą."(wiki)

Absolutnie nie przeszkadza mi jego "nudnawość", Bartusie :)
Wydaje mi się, że to właśnie jego atut.
Zdaję sobie sprawę, że nie jest to muzyka na każdy dzień, ale często potrzebuję dżwięków połączonych tak, że koją, że pozwalają poczuć ciszę, mimo, że cisza nie są.
I to właśnie daje mi Satie :)

Edward Grieg, Nokturn op. 54 - 4

http://youtu.be/31UMDEye8Rw

Ikona skandynawskiego jazzu. Kultowa norweska wokalistka, wydała tylko trzy albumy przed tragiczną śmiercią w 1982 r. w wieku 30 lat. Radka Toneff, z towarzyszeniem Steve’a Dobrogosza.

I coś w sam raz na chłodną majową pełnię:

Moon’s a harsh mistress…
https://www.youtube.com/watch?v=XtgIxU8TCyY

Beatko, przesłuchiwałam sobie Moonlight Serenade przy okazji ostatnich bardzo pięknych pełnych księżyców:)

I powtarzam - w magicznym wykonaniu Elli
https://www.youtube.com/watch?v=ANCIw4oi-mo

Il y a des chansons qui nous touchent droit au cœur
Są piosenki, które trafiają nas prosto w serce :)

I jeszcze - subtelne promienie księżyca padające na klawisze fortepianu...

i Billy Evans. Moonbeams:
https://www.youtube.com/watch?v=gP3k-5hryb8

Album, który równie dobrze mogłabym wkleić do kącika jazzowego, ale jest to również niezaprzeczalnie autentyczna i urzekająca muzyka nocy
Zwłaszcza Utwór nr 2 - Polka Dots and Moonbeams.