Kurier Szafarski

Było już o najpiękniejszych symfoniach - to czas na najpiękniejsze koncerty. Jest ich tak dużo, że zacznę chronologicznie od koncertów barokowych. Na początek Vivaldi - Cztery pory roku to cykl czterech 3- częściowych Concerto Grosso (każdy na inną porę roku). Zgodnie z panującą aurą na początek zima:
http://www.youtube.com/watch?v=TjhbQDfI0rg&feature=fvw
A jakie są inne Wasze ulubione koncerty barokowe?  :)

Baroku jeszcze nie odkryłam, ale ten koncert Bacha lubię i jest taki
radosny, że pasuje do świąt.

http://www.youtube.com/watch?v=FjD7-maNH2U&feature=related

Ja na Święta wybieram koncert fletowy h-moll C. Bacha (tu z pięknymi pejzażami alp i ogrodów kwiatowych- oby do wiosny ;))
http://www.youtube.com/watch?v=zWPrQ5DZ2cs&feature=related

Na Sylwestra i Karnawał polecam za to Suitę nr 2 J.S. Bacha:
http://www.youtube.com/watch?v=fMingKS22Ik&feature=related
Czy ktoś wie jak się tańczy Badinerie  (od 9:40)  ;D ;D ;D?
Może jak motylki  ;)http://www.youtube.com/watch?v=DAw-I5TFXQM&feature=related

Ja nie wiem, pamiętajcie że oni ruszali się inaczej, musieli uważać żeby peruka im nie spadła,
usztywniały ich gorsety itp.

To jeszcze Carl Phillip:

http://www.youtube.com/watch?v=7OdOabG8lMM

Wrócę jeszcze do Jana Sebastiana - koncert na dwoje skrzypiec d-moll
http://www.youtube.com/watch?v=4JG8KkWhsiY&feature=related
To absolutne piękno - taką muzykę można słuchać bez końca  :-*

Zgadzam sie Bodek, ale oprócz piękna jest w niej taki spokój, coś kojącego innego
niż nasze galopujące życie, była taka piosenka Okudżawy: A przecież mi żal, że po
Moskwie nie suną już sanie..Po Warszawie ryczą dawcy organów, hałas, pęd...eh

http://www.youtube.com/watch?v=q3aagmGZZ2k&feature=related

Jeden z najpiękniejszych koncertów na trąbkę to Koncert D-dur Telemanna :):
http://www.youtube.com/watch?v=NmARy1Wagwg 
Ale nie ma to jak na "dęciaku" zagra piękna dziewczyna (a do tego niebieskooka blondynka;)):
http://www.youtube.com/watch?v=cVQ40EG9cKQ&feature=related
Tzn. nie tylko podoba mi się jej wygląd, ale też inny rodzaj dźwięku - delikatny, zmysłowy nawet w wirtuozowskich partiach. Pozdrawiam serdecznie

Lubię Telemanna, choć go za dobrze nie znam.
Tan dziewczyna mogłaby się wybrać na wybory miss, ale woli grać na trąbce i chwała jej za to.

http://www.youtube.com/watch?v=IMGCx7uVdwM
Cudo świąteczne!

Utwór "stworzony w natchnieniu nocą Narodzenia"
Rzeczywiście cudowna muzyka.
I do tego ten obraz... taki wzruszający w wyrazie
twarzy Maryi i Dzieciątka.
 

Mnie
zrobiło się radośnie  :)

To przechodzę do koncertów klasycznych. Pozostaję nadal przy blondynkach - bo są obecnie 2 znakomite "trębaczki" i nie mogę się zdecydować, która gra ładniej... Tina Lelseth (Norweżka) gra szalenie efektowną 3 cz. koncertu Es-dur Hummela:
http://www.youtube.com/watch?v=hR8H8CSojis&feature=related
i ten sam koncert w wykonaniu Alicji Balsom (Brytyjka - w seksownej sukni ;)):
http://www.youtube.com/watch?v=yPcYjiLQgQU&feature=related
Która z nich gra lepiej wg was?? :)

Jeszcze koncert Es-dur Haydna w wykonaniu Alison:
http://www.youtube.com/watch?v=ZUZYoVw7moc&feature=related
i dla porównania grany przez Tinę:
http://www.youtube.com/watch?v=ASB6hFUat4g&feature=related
Wśród internautów bardziej entuzjastycznie odbierana jest Alison - może dla tego, że to Brytyjka ;D

Bodek!
widzę że preferujesz blondynki
pewnie Twoja mama jest blondynką.

Według mnie
obie świetnie grają
i obie świetnie się prezentują.  :)

To może
po zmęczeniu ostatnimi dniami  :)
dla relaksu

Carmina Burana

http://www.youtube.com/watch?v=QEllLECo4OM

i tłumaczenie
śpiewanych mądrych tekstów łacińskich, dla...
zamyślenia przy słuchaniu  :)

http://www.micha.waw.pl/~micha/carmina.html

Tak, ale w tym wypadku nie mogłem się nadziwić, że tak piękne dziewczyny tak wspaniale grają na dętym instrumencie (nie brakuje im powietrza ;)). Obie grają innym dźwiękiem niż mężczyźni - do tego perfekcyjnie technicznie. Bardziej podobają mi się interpretacje Alison - fascynuje swoją grą, pięknie kształtuje frazy, do tego jest inteligentna, świetnie wygląda - jest na co patrzeć i co posłuchać  ;D
Np. Debussy http://www.youtube.com/watch?v=14WFnotKnOA&feature=related

W nawiązaniu do pięknych blondynek grających na trąbce, którymi zachwyca się Bodek,
w imieniu kobitek chciałabym nadmienić, że jest także najpiękniejszy bondyn który gra na trąbce:

http://www.youtube.com/watch?v=aaXE3kOpM1g&feature=related

A i owszem, Tereniu, ten blondyn jest debesciarski, pod warunkiem, że odsłuchiwany z płyty albo... YT. Trzy mce temu byłem na jego koncercie w Wawie i, a jakże, grał,  ale od debeściarstwa dzieliła go przepaść na miarę dziury ozonowej. Z mojej strony było pełne rozczarowanie i zniechęcenie do słuchania Pana Krystiana kiedykolwiek i gdziekolwiek na żywo...
Mam jego nagranie z koncertu w Bostonie na płycie DVD. Tam wznosi się strzeliście ku niebu jak szczyty Appalachów. Widocznie w Polsce czuł jedynie potrzebę wznoszenia się na miarę mazowieckich pagórków.

Ślicznie grają na "trąbeczkach" obydwie piękne Panie..z lekkim wskazaniem na Norweżkę (pod względem walorów urody ;))..Co się zaś tyczy "powietrza" - na spokojnie mogłyby schodzić pod wodę bez ekwipunku płetwonurka.. :)
To może jeszcze "Caprice 24" w wykonaniu równie urodziwej Brytyjki:

www.youtube.com/watch?v=aCPTePoHbyM&feature=fvw

i pomyśleć, że wszystko tu się odbywa za pomocą kombinacji jedynie 3-ech przycisku-tłoków..

Ja z instrumentów dętych najbardziej lubię klarnet. Ma on duże możliwości barwowe, techniczne i chyba najlepiej to słychać w moim ukochanym koncercie A-dur W. A. Mozarta. Tym razem w wykonaniu pięknej ;D....brunetki (żeby nie było, że tylko blondynki potrafią wspaniale dmuchać w instrumenty ;)) http://www.youtube.com/watch?v=lOxX0xGTOyE&feature=fvw
Jest to jedno z ostatnich dzieł Mistrza i słychać to w niezwykle nostalgicznej i pięknej cz.2 koncertu
http://www.youtube.com/watch?v=6QAAZ29cvfU&feature=related
Za to w 3cz. powraca finezyjny i radosny Amadeusz
http://www.youtube.com/watch?v=ecvEBZqOKeA&feature=related
Pozdrawiam

Też bardzo kocham ten Koncert Mozarta , klarnet to cudowny instrument. Chciałabym
przypomnieć Symfonię Koncertująca Es-dur przez którą pokochałam altówkę.
To taki niewdzięczny instrument, ale bez niej nie byłoby muzyki.

http://www.youtube.com/watch?v=7OPnQ3VbZA0

Koncert klarnetowy w wykonaniu Martina Frosta jest technicznie lepiej nagrany i wg mnie ma lepszy wyraz
http://www.youtube.com/watch?v=DVXFONkLPok&feature=related (i nasze Panie będą bardziej zadowolone :-*). Symfonia koncertująca to także mój ulubiony koncert - miałem kiedyś na płycie winylowej wspaniałe wykonanie przez A. Kulkę i J. Kamasę - ale mi go wcięło. To też jest niezłe http://www.youtube.com/watch?v=aT3Z11472gw&feature=related
Ta Symfonia to piękny dialog między skrzypcami i altówką na tle orkiestry- powinien być grany z życiem i humorem wtedy się to dzieło świetnie odbiera. Miłych snów  :-*

Cosik mi się wydaje, ze nasz Koziołek jest szlachetnym znawcą i admiratorem walorów i urody pięknych Pań. To, co zamaczał niżej, to wprawdzie nie koncert, ale ta pani przy pianinie jest tak słodka, ze postanowiłem ją podrzucić do admirowania naszemu koziołkowi  :D ;) :)

http://www.youtube.com/watch?v=nt4KkBtNHM8&feature=player_embedded

Chciałabym umieć coś powiedzieć o tym koncercie Mozarta, oprócz banalnego "to jest piękne"
Ale nie umiem, gdy słyszę taką piękną melodię to wierzę że gdzieś jest lepszy świat niż nasz.
Hmmm....to też banał...

http://www.youtube.com/watch?v=fI6mNal8cjw

Dzięki Teresko za ten piękny fragment koncertu na harfę i flet - prawdziwie niebiańska muzyka. Zapamiętałem tą przepiękną frazę z filmu "Amadeusz" (w momencie gdy Salieri przegląda oryginały kompozycji przyniesione mu przez Konstancję...) a nie wiedziałem dotąd z jakiego to pochodzi koncertu - jeszcze raz dziękuję  :-* i do tego piękne malarstwo. Ten fragment koncertu fortepianowego nr 21 też chyba pojawił się w tym filmie:
http://www.youtube.com/watch?v=HezRbC-IYFw&feature=related
w tle tym razem urokliwe miejsca Europy

Teresko, nawet banał może być wyznacznikiem piękna..Ktoś, kiedyś powiedział o czymś wielkim (nie pamiętam już kto) "nic piękniejszego od banału"..Zatem "banał", czy nie, ale za to pięknie z Twoich ust wypowiedziany.. :)

 :D wprost przecudowne..uwielbiam "egzotykę" Januszu ;)

Tak a propos koncertu klarnetowego Mozarta- na swoim dyplomie grałem koncert Karola Kurpińskiego mniej więcej tak ;)
http://www.youtube.com/watch?v=hjh2PUnQspo
A wolałem grać Mozarta (potrzebny byłby do tego klarnet basowy - a chyba nie było wolnego instrumentu w wypożyczalni).
Pamiętam jak zawzięcie ćwiczyłem skoczny temat z Kurpińskiego (od 1:00) i karkołomne pasaże w kadencji ;D
Muszę popytać w naszej Szkole czy nie zachowali jakiegoś nagrania - ale miałbym ubaw... ;D  

Wprawdzie nie posiadam wykształcenia muzycznego, więc trudno mi sie wypowiadać o szczegółach (typowy samouk ;))..jednak na pierwszy rzut "ucha" - b.trudny technicznie utwór, a i sam instrument wydaje się zaliczać do tych nie najłatwiejszych..Jestem pod wrażeniem Twoich umiejętności Bodku..wnioskuję zatem, że pianino (czy fortepiano) to tylko jeden z kilku instrumentów na którym grasz Bodku ?? :)

Bardzo mnie cieszy wielkie zainteresowanie koncertem klarnetowym. Adagio jest niebiańskie, nieporównywalne z niczym. KV 622 - katalogowo 4 dzieła dzielą Mozarta od śmierci. Jest w tym koncercie coś zupełnie niezwykłego, niepojętego ziemskimi kategoriami - to Mozartowska metafizyka. Analogicznie ta sama "końcowa" melancholia, skupienie i jakaś forma zadumy kryje się w koncercie fortepianowym KV 595 - w którym Mozart żegna się ze swym ukochanym fortepianem w syntezie z orkiestrą. Na przestrzeni swych ~20 koncertów fortepianowych - od KV 175 do KV 595 Mozart przeszedł ogromną drogę, dokonał na swój jedyny sposób "rewolucji".

Alicia de Larrocha
http://www.youtube.com/watch?v=kKGxCadlRv4


Wszak MOZART to MOZART !! ;)

Na klarnecie grałem za namową brata do skończenia średniej PSM - potem sporadycznie...Jakoś nie pociągnęło mnie do żmudnego ćwiczenia (chyba żaden ze mnie wirtuoz) - wole sobie pogrywać po amatorsku dla przyjemności...Pozdrawiam

Vivaldi..Koncert C-dur na dwie trąbki:
www.youtube.com/watch?v=okvNwcwneuQ&feature=related

I może jeszcze jeden - niekoniecznie najpiękniejszy, ale niewątpliwie ciekawy (bo rzadki)..Na dwie mandoliny :)
www.youtube.com/watch?v=J2Y1QNxvnRE&feature=related

To może przejdźmy do poważniejszych (w formie i treści) koncertów Beethovena. Moim ulubionym jest 3 koncert fortepianowy c-moll. Tu w wykonaniu Zimmermana i orkiestry filharmoników wiedeńskich pod dyr.Bernsteina:
http://www.youtube.com/watch?v=SfstcHZINYE&feature=related
Miłego słuchania - pozdrawiam :)

Witam Wszystkich w Nowym Roku!!! Czy odpoczęliście po Sylwestrowej Nocy ;)?
Jak co roku wysłuchałem Koncertu Noworocznego z Wiednia
Może na przywitanie 2011r. będzie też dobry Koncert Skrzypcowy D-dur grany na Stradivariusie przez Joshua Bella
http://www.youtube.com/watch?v=FNt6cYOCYs4&feature=related
Brzmienie instrumentu jest niesamowite!!! :-*

Ja niestety zasnełam na Koncercie Noworocznym, mam nadzieje że go powtórzą.
Witajcie w Nowym Roku, ale chciałabym abyśmy jeszcze trochę pobyli w zeszłym.
Oprócz rocznicy Chopina był to rok także Schumanna.Chopin zdaje się nie bardzo go lubił,
w pewnym liście(Ola będzie wiedziała w którym) pisze o nim "pewien Niemiec"
ale on uwielbiał Chopina więc na Nowy Rok jego koncert a-moll


http://www.youtube.com/watch?v=cTeAKJ539Is

Witajcie moi mili w Nowym Roku :). Koncert noworoczny obejrzałam, ale jakoś wyjątkowo bez zachwytu :(. Może dlatego, że pocięty? Jutro ok. 24-tej reszta. Co za kretyn wymyślił szatkowanie odwiecznej tradycji?!!!

W przypadku naszego koncertów naszego Mistrza możemy się spierać, które interpretacje uznać za wzorcowe...Ja wybieram Zimermana: http://www.youtube.com/watch?v=SMYcdrAt7Gs&feature=fvsr
Tak porównując koncerty Fryderyka do koncertu Schumanna to bardziej podoba mi się orkiestracja Schumana. W tym przypadku orkiestra bardziej współdziała z partią fortepianu i bardziej podoba mi się tu dialog pomiędzy fortepianem a klarnetem, obojem i fletem niż pomiędzy waltornią i fagotem - ciężko na tych instrumentach zagrać czysto śpiewne, kantylenowe tematy i często słuchając koncertów FC z niepokojem oczekuję wejścia tych instrumentów. Należy wspomnieć, że przy orkiestracji koncertów Fryderykowi pomagali inni muzycy.... Ale za to w koncertach naszego Mistrza jest więcej pięknej kantyleny, emocji, Narodowych tematów i bardziej je kochamy :) 

Dzięki Tobie
rozpocząłem Nowy Rok
w zachwycie
dźwiękami Muzyki
w Takim Wykonaniu.

 

Rzeczywiście...
...te skrzypce "inaczej" brzmią...
i to jest
dla mnie
"coś" nowego!

Piękny koncert.

A co powiecie na Czajkowskiego? Pierwszy koncert fortepianowy z 23 opusu. Przepiękny główny temat, właściwie to orkiestra króluje nad fortepianem. Wykonanie które zamieszczam jest słabej jakości ale cieżko znaleźć pełną pierwszą część.

Zauważcie ciekawy zabieg wykonany przez Czajkowskiego, zabieg właściwie niespotykany. Kiedy gra orkiestra, tj. kiedy partia orkiestry jest głównym tematem pianista jej akompaniuje. Chopin i zdaje się nie tylko (nie jestem ekspertem) w momencie gry orkiestry zupełnie wyciszał solistę.

http://www.youtube.com/watch?v=Yk-D5VtfzEA&feature=related

Z koncertów Chopina ja zawsze wolałem f-moll - jest bardziej polski.
http://www.youtube.com/watch?v=Bd0CgjwIGJQ&feature=related
Ciekawostką jest jeszcze, że w tym nagraniu Zimermana orkiestrą dyryguje sam...pianista - efekt jest rewelacyjny :)

Wcześniej nie rozważałem polskości obu koncertów Chopina, ale rzeczywiście porównując pierwszy i drugi koncert można zauważyć że to f-moll jest bardziej patriotyczny, w e-moll dominują wątki miłosne. Larghetto z 2-go koncertu to najbardziej wzruszający temat Chopina a jeżeli chodzi o najbardziej polski fragment tego utworu to solo rogu (lub oboju - proszę mnie poprawić)  w Allegro Vivace, nasuwa mi to skojarzenia z myślistwem.

Co do dyrygowania przez pianistę. Oto koncert fortepianowy Mozarta nr. 20. Gra i dyryguje Midsuko Uchida

http://www.youtube.com/watch?v=3dkK1iw2SMk

Mało kobiet dyryguje...
...a jeszcze w ten sposób...
...wdziękiem...

Według mnie - piękne, imponujące!

Ja zwróciłem uwagę na to, że Uchida dyryguje z pamięci. Jest to zjawisko niespotykane. Wymaga to na pewno ogromnej koncentracji i znajomości tekstu - tekstu rozbudowanego bo podzielonego na poszczególne instrumenty. Już sam fakt jednoczesnego grania i dyrygowania jest fenomenalny a dokonanie tego bez nut jedynie podkreśla geniusz pianistki.

Przykro moi drodzy, ale z Wami sie nie zgadzam.
Mitsuko Uchida dyryguje bardzo slabo. Nie wiem nawet,czy zdalaby polroczny egzamin na uczelni.
Ruchy sztywne, krotkie i spoznione. Sposob przezywania muzyki groteskowy (jak dla Mozarta).
Gogusiu, dyrygowanie z pamieci jest standartowe. Powiedzalbym nawet latwiejsze niz z partytura.
Krytyka moja nie pomija faktu, ze Mitsuko Uchida jako pianistka jest znakomita (wlasnie w tym koncercie).

Nie wymagajmy od pianistki kunsztu dyrygenta. Zwróć tylko uwagę jak trudne musi być połączenie dwóch najważniejszych ról w tym spektaklu. Przerwa w partii pianisty powinna być dla niego okazją do ułożenia sobie w głowie kolejnej części występu a w takim układzie ta przerwa nie tylko jest odbierana ale również wymaga zajęcia się zupełnie inną pracą. Nie było moim zamiarem podziwianie czy też krytykowanie umiejętności dyrygenckich ale podkreślenie trudności zadania jakiego Uchida się podjęła. Jeżeli wziąć pod uwagę koncert jako całość jest zagrany bardzo dobrze, a to jest ważniejsze od płynności ruchów rąk.

Orkiestra gra dobrze dzieki koncertmistrzowi i niezlej technice grania razem. Sa po prostu zgrani.
Uchida bardziej przeszkadza, niz pomaga.
Tak,  zgadzam sie sie. Uchida podjela sie trudnego zadania (granie partii solowej i dyrygowanie).
Czy wyszla z tego zwyciezko. Moim zdaniem polowicznie. Gra - swietna, Dyrygowanie -slabe.

Cóż, nie lubię krytykować czegoś, czego nie zrobiłbym lepiej a krytykowania czegoś, na czym się zupełnie nie znam nie podejmę się w ogóle - a tak jest w przypadku dyrygowania (zwłaszcza oceniając je wizualnie). Mogę jedynie mówić o efekcie końcowym, który jest dobry - rozkładu go na czynniki pierwsze się nie podejmę.

.
 Sadzac z Twoich poprzednich wypowiedzi (krytyk) na forum nie jestes do konca konsekwentny.
Moim zdaniem masz pelne prawo do krytyki. Tylko z dobra argumentacja.
 

Nie lubię krytykować a nie podejmę się krytyki to jest różnica.

Jeśli krytykuje, to przez porównanie. Ruchów dyrygenta obiektywnie nie porównam. Mam słuch i poglądy a to wystarczy do opiniowania gry pianisty natomiast nie mam wiedzy która upoważniałaby mnie do krytykowana dyrygenta jako składowej części orkiestry.

Mam nadzieję, że wszystko wyjaśniłem.

Mi chodzi o to zdanie.
Chyba mozemy zakonczyc ten dialog.
Na marginesie - wiele opinii, ktore przedstawiles na naszym forum jest bardzo trafne.Nie bierz mi to za zle,
przyczepiam sie do niektorych Twoich slow.

Świetny ten skrzypek Joshua Bell..podobno jego Stradivarius (pierwotnie będący własnością B.Hubermana i niedawno odnaleziony) jest warty kilka milionów funtów ?? :o..ale co tam "dżentelmeni" nie powinni wspominać o pieniądzach.. :) ;)

P.S. To nie on czasem nagrywał muzykę do filmu "Purpurowe skrzypce" ??

Wiem, że J. Bell wykonywał utwory do niezwykłego filmu "Lawendowe wzgórza". ;)

Goguś!! Nie wypowiadałem się wcześniej na temat koncertu Mozarta w interpretacji Uchidy - bo również mi się ona nie podobała. Brak dyrygenta raczej pogarsza brzmienie orkiestry - szczególnie gdy jest to koncert na żywo. Podobnie jak w przypadku Vengerova, który gra Symfonię Koncertującą Mozarta i "dyryguje" orkiestrą - orkiestra bez dyrygenta jest tam mało wyraźna. Dyrygent poza nadawaniem tempa ma wpływ na głośność słyszalność poszczególnych instrumentów (często je wycisza - tonuje), zwraca na bieżąco uwagę na artykulację, wyraz orkiestry, a tak bez dyrygenta orkiestra gra swoje a solista też swoje. Może brak dyrygenta to "obniżenie kosztów"  ;) ale efekt jest na ogół gorszy. Inaczej jest wg mnie w przypadku nagrania Zimermana. Bo jest to nagranie studyjne - można niektóre fragmenty poprawić w studio, nad dobrym brzmieniem orkiestry czuwa reżyser dźwięku. Poza tym w koncertach Chopina jest dominacja pianisty nad orkiestrą (Zimerman "układa" orkiestrę pod siebie) i to w tym wypadku przyniosło efekt znakomity... oczywiście podkreślam, że to jest tylko moje subiektywne odczucie...Pozdrawiam serdecznie   

Ale przejdźmy chronologicznie do czasów Chopina - mój ulubiony koncert skrzypcowy e-moll Mendelssohna z BBC PROMS wraz z napisami dokształcającymi dla mniej wytrawnych melomanów - pomagającymi w odbiorze dzieła - polecam  :):
http://www.youtube.com/watch?v=hLKXD_Ar5CM

http://www.youtube.com/watch?v=YMINHufcarQ

Pierwszy koncert skrzypcowy Paganiniego - dzięki propozycji Bodka odświeżyłem sobbie nieco to dzieło. Naprawdę przepiękna partia orkiestry na początku oraz doskonale napisana partia solisty. Paganini to mój ulubiony kompozytor jeżeli chodzi o skrzypce.

http://www.youtube.com/watch?v=ATK_pj2iMqg&feature=related

Druga propozycja to Czajkowski, nie słynie z kompozycji na skrzypce jak Paganini lecz jego koncert skrzypcowy jest równie fenomenalny.

 

Parę lat temu Dwójka nadawała autorskie audycje Kacpra Miklaszewskiego.Prezentując ten
koncert Czajkowskiego stwierdził, że jego pierwsza część, zwłaszcza tutti orkiestry 6.30
to polonez. Słyszycie tu poloneza??

Taaak Bodku..niezły koncert i niezła skrzypaczka, zarówno pod względem urody jak i umiejętności technicznych..W ogóle dzieło dosyć trudne technicznie..szczególnie podoba mi się ten "przebieg wzrastający" (że tak to niefachowo nazwę po swojemu :) ;)) i zaraz po nim następujące "dwudzwięki" (tj od 1:16 - 1:30)..ciekawy jest również motyw przy "pizzicato" (4:52 - 5:05) ale i na końcu świetnie grane tryle na strunie "g"..(nic więcej nie dodaję, bo nie chciałbym się jeszcze bardziej narazić naszemu Bartusowi.. :D ;))

A może by tak cosik z Johannesa Brahmsa..np Koncert skrzypcowy D-dur (tutaj część I i III)

www.youtube.com/watch?v=vwgIR-1OcIo&feature=related

www.youtube.com/watch?v=IffKEdswaJ0&feature=related

Maestria najwyższych lotów.. :)

Jakoś nie mam przekonania do Brahmsa. Jego kompozycje są nieco przyciężkawe i brak w nich (moim zdaniem) polotu, lekkości
Za to nie brak tego u Naszego Paganiniego czyli Henryka Wieniawskiego. Szczególnie cz.3 koncertu I fis -moll:
http://www.youtube.com/watch?v=C8EvEthAlA4&feature=related
i finał koncertu II d-moll to niesamowita wirtuozeria:
http://www.youtube.com/watch?v=SyzZL8L7VlI&feature=related  :)

Jeszcze do takich koncertów skrzypcowych z niesamowitą pasją i romantycznym uniesieniem zaliczam koncerty Maxa Brucha
I g-moll w wykonaniu Jaschy Heivetza : http://www.youtube.com/watch?v=RLtQWM6cJU0&feature=fvw
II d-moll gra jego wnuczka Ann Fontanella http://www.youtube.com/watch?v=bInAbaa84WY&feature=related
- to piękna blondynka z którą można "pogadać" ;) na YT
Melodyka tych koncertów ma coś ze stylistyki żydowskiej lub cygańskiej - dla mnie to cudowne klimaty...a dla was?

Skrzypce...
...solo...
...tak rzewnie grają...
zawsze... ?
 

Właściwie to z koncertów M. Brucha najbardziej lubię nr 3 d-moll (słuchałem go onegdaj namiętnie z płyty winylowej). Znalazłem to samo niesamowite wykonanie S. Accardo http://www.youtube.com/watch?v=z6mc0D-uUWE&feature=related
Jeszcze raz koncert nr 2 w całości w wyk. Dami Kim http://www.youtube.com/watch?v=po5EYkNpVZc
Dziwne, że najbardziej popularny jest I koncert g-moll - bo te 2 późniejsze wydają mi się ciekawsze... :)

Może dla tego Bodku że 3 część jest zjawiskowa, az ciarki chodzą po krzyżu.
I nie ważne który raz się tego słucha

http://www.youtube.com/watch?v=EvDmw1Iv0yg&feature=related

Ponieważ Schubert nie napisał żadnego koncertu, a chciałabym aby i w tym wątku
zaistniał, chciałabym zaproponować jego sontę Fantazję-Wędrowiec w
transkrypcji na fortepian i orkiestrę. Trzeba przyznać że Lisztowi się to udało.

http://www.youtube.com/watch?v=wWeDu977xtQ&feature=related

Teresko!! Zrobiło mi się przykro z powodu Schuberta... mam propozycję - otwórz wątek "Najpiękniejsze pieśni", a będzie miał wtedy należne mu miejsce ;). Pozdrawiam serdecznie

Mi chodzą ciary przez cały 3 koncert Brucha http://www.youtube.com/watch?v=z6mc0D-uUWE&feature=related- może to sentymenty  ;). Kiedy nabyłem płytę z tym koncertem ok.1980r. (made in DDR), były to złote czasy mojego ogólniaka - po dobre płyty trzeba było wówczas jeździć do Warszawskiego Centrum Kultury Węgierskiego lub Niemieckiego  ;D Dzisiaj to nie do pomyślenia... 

To może już wystarczy tych koncertów skrzypcowych. Koncert fortepianowy a-moll E. Griega lubimy słuchać i znamy go wszyscy niemal jak koncerty Chopina tu w wykonaniu Walentyny Lisitsy http://www.youtube.com/watch?v=vmUPl7Pv0Zg
Jak Wam się podoba jej wykonanie?
Ja zauważyłem kilka drobnych pomyłek - ale jej interpretacja jest inna od powszechnie znanych wykonań, jest delikatna, subtelna, gra ten koncert po swojemu...np. zwolnienie i wyciszenie tematu od 8:30 w cz.I. Bardzo mi się podobała w jej wykonaniu cz.2 i liryczny fragment cz.3 od 4:10 . Walentyna gra tu subtelnym, delikatnym dźwiękiem (pieści klawisze) i pokazuje swoją romantyczną duszę...
Napiszcie proszę jakie są Wasze odczucia.:)

Zbyt mało znam nagrań tej pianistki, ale rzeczywiście przyzwyczajona jestem do wersji tego
koncertu granego bardziej dynamicznie i pełniejszym dzwiękiem.Ale to w końcu
koncert romantyczny i taka delikatność i zwiewność jest też bardzo ciekawa (w każdym razie inna).

Zapraszam na dalsze nauki Bernsteina, tym razem oczywiście "Co to jest Koncert?"

http://www.youtube.com/watch?v=A6kjW02h_2c

A ja klasycznie - to moje ukochane dziełko. Beethoven i Zimmerman i Bernstein i Filharmonicy Wiedeńscy. Byliście kiedyś w lesie po letnim deszczu w upalny dzień? Tylko wtedy słychać zsuwające się z liści krople i kropelki deszczu, i trzepot skrzydeł ptaka otrzepującego z wody piórka, i śpiewanie drobniutkich strużek wody płynących po korze drzew, i głęboki oddech paproci, które wreszcie nasyciły się wodą, i szelest wody, którą muska delikatny wietrzyk. Beethoven też był, dostrzegł harmonię tych wszystkich dźwięków i tak powstało Adagio.
http://www.youtube.com/watch?v=cd9rg9v25bo&feature=related

Nie wiem czy pamiętacie ale ten utwór posłużył za tło w "Pikniku pod wiszącą skałą". Jest taka piękna scena, kiedy chłopiec, który odnalazł ślad zaginionych dostrzega na ogrodowej sadzawce, łabędzia. Wcześniej w cieniu drzew widzi postać Mirandy. Obserwuje potem łabędzia a może jest odwrotnie. I jest we wzroku łąbędzia coś ludzkiego, coś z patrzącego poza rzeczywistość wzroku zaginionej Mirandy - "anioła Boticellego". I to wszystko w oprawie eterycznego Ludwika van. Obejrzyjcie jeszcze raz - mistrzowska scena.  10.04 min - obejrzyjcie.
http://www.youtube.com/watch?v=gOnZdAn886w&feature=related

Dziwna czasami jest ta muzyka. Jak słuchałem tego Adagio z sali koncertowej - miałem wrażenie nieco monotonnej i nużącej części. W zestawieniu z obrazem filmowym ta sama muzyka brzmi przepięknie, podkreśla nastrój tej sceny, wspomnienia, piękno natury, łabędzia...Masz rację Anelik - wspaniały moment filmu... :)

Jak różnie, pięknie i indywidualnie odbieramy Sztukę! Nasza Bietka do Adagia z koncertu Beethowena dopisała najczystszą poezję nieskazitelnej przyrody, czyniąc z idylli muzyki - tancerza w zielonym gaju... dla Bogdana monotonną (torturą), z kolei, pamiętam, kiedyś - ktoś inny ilustrował ją parą zakochanych oczu poszukujących siebie na wzajem...

A mi ten fragment od 40 lat (!) kojarzy się z filmem Zanussiego, pt. "Za ścianą", opowieścią o dwojgu młodych ludziach mieszkających samotnie obok siebie, niemal przez ścianę. Dzieli ich jednak mur różnic nie do pokonania...

Dzięki, piękne! Harmonia dźwięku i obrazu. I to puste miejsce po zniknięciu łabędzia, tak piękne - ale PUSTE...

To jeszcze w wykonaniu Zimermana Koncerty fortepianowe Liszta. I koncert (1849r.) podsumowujący romantyzm zaczyna się od charakterystycznego motywu - wyczytałem gdzieś, że Liszt zdenerwowany nieprzychylnymi recenzjami swojej kompozycji dopisał słowa do tegoż tematu "Wy, wy nie umiecie nic..." - czy po polsku? ;) tego nie wiem, ale słowa pasują i odtąd kojarzę z tym koncertem
http://www.youtube.com/watch?v=xqWyMF5KVSQ 
II Koncert skomponowany u schyłku swojego życia (1886r.) jest jeszcze bardziej ekspresyjny - oddaje dramatyczne wydarzenia tamtych lat (powstania, rewolucje) i z dużo większym nasyceniem harmonicznym
http://www.youtube.com/watch?v=cVz9bcYWUA4&feature=fvw
Pozdrawiam

Czy II koncert nie  był skomponowany wcześniej? Pierwsze wykonanie odbyło się w 1857 r., a końcowa wersja pochodzi z 1861.

Faktycznie podałem omyłkowo datę śmierci Liszta. Skądinąd Fr. Liszt w porównaniu z innymi kompozytorami z tej epoki to szczęściarz - cieszył się powodzeniem u kobiet, przyjaźnią innych kompozytorów (Chopin, Berlioz, Wagner), uznaniem współczesnych i lepszym zdrowiem... ;)

Tak, żył wyjątkowo długo jak na romantyków.
Ciekawe, jak nazwać faktycznie relacje Chopina z Lisztem. Czy to przyjaźń, czy bardziej konkurencja, czy jedno i drugie...

O relacje pomiędzy Chopinem i Lisztem najlepiej spytać Olę lub Janusza bo mają z Nas najlepszą wiedzę. Myślę, że można by to porównać do współczesnych wirtuozów tenisa Federera i Nadala. Na początku zażarcie rywalizowali ze sobą o palmę pierwszeństwa, a później pojawia się wzajemny szacunek, uznanie, wspólne imprezy (w tym charytatywne ;)) i w końcu przyjaźń...Oczywiście wiele tu zależy od osobowości, ale na pewno Franciszek i Fryderyk nie byli smutasami... ;D  Tak piszę bo teraz często puszczają w Eurosporcie filmik jak Roger i Fafael chcą nagrać reklamę meczów charytatywnych i przez kilkanaście minut nie są w stanie nic powiedzieć bo pękają ze śmiechu - urocze :)

Z forum tvp:

Seweryna: Znane jest specyficzne, trochę krytyczne podejście Liszta do Chopina.(Czy to wynikało z rywalizacji?) W r.1851 w "La France Musicale" pojawiła się obszerna praca monograficzna F.Liszta o Chopinie..Panna Stirling nie była nią zachwycona, raczej była zgorszona i oburzona. Pisząc o niej do p. Jędrzewiczowej nie taiła się ze swym niezadowoleniem i proponowała Grzymale aby razem przeczytali listy Chopina, aby móc sprosować popełnione przez Liszta BŁĘDY FAKTYCZNE. O nowym sposobie uderzenia fortepianu, które zrobiło z niego zupełnie inny instrument, Liszt nie chce wspominać. Praca Liszta, bałamutna w swej części biograficznej, a niedostateczna pod względem analitycznym (tam gdzie zawierała ocenę twórczości Chopina i jego epokowego znaczenia w rozwoju muzyki fortepianowej) wyszła w r. 1852 w formie książki. Lata mijały, a monografii o Chopinie takiej, na jaką by zasługiwał nie było. Robert Schumann zachwycał się Koncertami Chopina, zwłaszcza koncertem f-moll, któremu - jak się wyraził -"nikt nie jest w stanie dorównać i którego rąbka tylko usty dotykać należy". Tego bezwzgędnego uwielbienia nie podziela krytyczniej usposobiony Liszt, który nawet posuwa sie tak daleko, że choć nazywa koncerty Chopina "istotnie pięknymi", to jednak widzi w nich "więcej chęci aniżeli natchnienia"!!!

To krytyczne usposobienie Liszta, chociażby w stosunku do koncertów, mogło wynikać z tego (jak gdzieś wyczytałem), że to właśnie on był twórcą nowego typu koncertu i on wymyślił całowieczorny recital pianisty grającego nie z nut, lecz z pamięci. Liszt bardzo dużo koncertował, a zabiegając o względy tłumu kreował swój estradowy "image" nie przebierając w środkach (fruwające włosy, palce uderzające z furią, gra łokciami, brodą, nosem..) krótko mówiąc popisywał się swoją wirtuozerią..I zasadniczo przynosiło to efekty..publiczność uwielbiało go, "damy" całowały go po rękach, nosiły w broszkach jego wizerunek, drapały się między sobą wyrywając sobie jego rękawiczki, a nawet nosiły małe flakoniki i zbierały w nie resztki herbaty, pozostawionej przez niego na dnie filiżanki.. :D
Zupełnie inaczej wyglądało to u Chopina..u którego koncertów było tyle co na lekarstwo. W ciągu 18-letniego pobytu w Paryżu, zagrał jedynie 19-cie publicznych koncertów - tak więc w sumie to niewiele jak na muzyka podbijającego serca Paryżan (sądzę, że mogło to wynikać nie tyle z niechęci do wystąpień publicznych, ale bardziej z problemów natury fizycznej tj kondycyjnej..oczywiście jest to tylko moje subiektywne zdanie) Zatem Liszt mógł postrzegać Chopina (może nie początkowo, ale potem) jako muzyka mało czynnego..w zasadzie bardziej jako kompozytora-pianistę, a nie pianistę-kompozytora.. ;)

Bardzo wymownym może być obraz pędzla J.Danhausera (z ok 1840) przedstawiajacy Liszta grającego na fortepianie, sa tam również George Sand (siedzaca w pozycji na wpółleżącej i wpatrzona w niego jak w obraz), Dumas, V.Hugo, Paganini, Rosini..brakuje tylko jednego - Chopina.. :) ;)

Coś dobrego na ranek jaki mamy dzisiaj  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=oHg5hR8ojqE&feature=channel

To może przejdźmy do koncertów na inne instrumenty. Najpiękniejszym koncertem na gitarę klasyczną jest Concierto de Aranjuez Joaquina Rodrigo - napisany o zgrozo w 1939r. Tytuł utworu związany jest z pałacem królewskim w Aranjuez gdzie Rodrigo wraz z żoną Victorią spędzał miesiąc miodowy. W klimat okolic Madrytu i Swiat muzyczny gorącej Hiszpanii wprowadza nas I cz. koncertu http://www.youtube.com/watch?v=hlhCsY-YjcY&feature=related
II cz. to wielka miłość, nostalgia i ból - emocje kompozytora po śmierci nienarodzonego dziecka i ciężkiej chorobie żony
http://www.youtube.com/watch?v=RxwceLlaODM&feature=related
III cz. zawiera tradycyjny ludowy taniec - powraca radosny nastrój http://www.youtube.com/watch?v=OwBrv20CZDA&feature=related
Koncert pokazuje niezwykła wrażliwość niewidomego kompozytora (Rodrigo) stracił wzrok w wieku 4 lat
Zawsze się wzruszam gdy słyszę tęskny ten dźwięk rożka przy akompaniamencie gitary  :'(
a potem cieszę pięknem Hiszpańskiej muzyki gitarowej  :-*  

Hiszpania od początku lat 30 ubiegłego wieku
nie należała do państw szczęśliwych.
Trzeba pamiętać, że 1939 rok był jeszcze w Hiszpanii
3 letnim okresem wojny domowej (od lutego 1936r.)
po którym od marca zaczęła się dyktatura
generała Franco!

A muzyka rzeczywiście piękna i wzruszająca...

Piękny koncert Bodku.."facet" gra na dziesięciostrunówce (sześć strun normalnych plus cztery basowe), bez żadnych kropkowanych oznaczeń tonów i oktawy..na dodatek "prawą" tylko i wyłącznie paluszkami (jednak co gitara klasyczna, to klasyczna). Grać na czymś podobnym to naprawdę wielka sztuka..Jest co posłuchać i na co popatrzeć. Super :)

Czyli "Cztery pory roku" na czterech fortepianach z czterema pianist(k)ami i czteroma niewiastami z obsługi technicznej :D (taki kalambur słowny nawet wyszedł) - Świetne..

Przy okazji dzięki za fajne i zabawne fotki Marku :)

Wersja Concierto grana przez Paco de Lucia wydaje mi się ciekawsza - gra z większą ekspresją i jeszcze bardziej tu pobrzmiewa Hiszpańskie flamenco http://www.youtube.com/watch?v=LxpRVbhWlLI&feature=related :)

I jeszcze coś ze współczesnej muzyki gitarowej. Wspaniali mistrzowie gitary klasycznej w duecie. Paco de Lucia szarpie struny palcami, a John McLaughlin gra kostką. Szczególnie efektowny jest fragment od 9:00s  ;)
http://www.youtube.com/watch?v=B1lT6TobnJc&feature=related

Może już wreszcie pora na mojego ukochanego GERSHWINA i jego jedyny koncert F-dur?

O Gershwinie i Chopinie można bez pudła powiedzieć jednako: podnieśli ludowe do ludzkości. Chopin - z chłopskich mazurów czyniąc mazurki, Gershwin - z murzyńskiego bluesa pobierając zaczyn dla wielu dzieł rozbrzmiewających dziś na wszystkich estradach koncertowych świata. Jego rapsodia w stylu bluesa (niefortunnie u nas tłumaczona jako błękitna) - to tak naprawdę nic innego jak wyrafinowany i wysubtelniony koktajl tętniących żywym rytmem bluesów.
Podobnie można powiedzieć o koncercie F-dur, a szczególnie tej części, do której gorąco zapraszam (jak niżej). Ta część koncertu - to przepiękne, subtelne studium bluesa, które Gershwin przeniósł z nocnych murzyńskich spelunek i uformował dla symfonicznej orkiestry i wielkiej, koncertowej sali (nomen omen - ucharakteryzowany pianista od 2:40 - genialnie dopełnia swoim imagem spelunkowate knajpy murzyńskich dzielnic)

http://www.youtube.com/watch?v=tRLxcMhz4Xc&feature=related

Dużo częściej jest grywana "Błękitna Rapsodia" - chociaż dzisiaj może nieco inaczej. Tu w wykonaniu samego Gershwina jest grana jest w b. żywym tempie. Zwróciły moją uwagę groteskowe wejścia klarnetu i trąbki - szczególnie niezwykle długie glissando klarnecisty i jakby "podchmielona" czy "komiczna" artykulacja  ;D (czyżby taka była intencja kompozytora? ;))
http://www.youtube.com/watch?v=1U40xBSz6Dc&feature=related
I bardziej "klasyczna" (ale mniej śmieszna) interpretacja Bernsteina
http://www.youtube.com/watch?v=ZmUHI2yTtVY&feature=related
Zarumieniłem się  :-[ bo z tym pięknym utworem kojarzy mi się...moja pierwsza miłość  ;)

Masz rację, Bogdanie. Błękitna Rapsodia, Amerykanin w Paryżu, czy chocby Uwertura Kubańska - to bezsprzecznie najwieksze i najchętniej wystawiane gershwinowskie hity na orkiestre (pomijam świadomie "Porgy and Best"). Trzymam się w tym wątku po prostu tematyki koncertowej.

Jednakze, jeszcze raz podkreślę, to własnie w koncercie F-dur - Gershwin przeformował murzyńskiego bluesa w poetycką, wielkosalonową impresję i, tym samym, w obszarze uszlachetnienia "plebejskiej" muzyki - ponad epokami podał i uścisnął sobie dłoń z Chopinem.

Wczoraj na TVP Kultura grał właśnie Joshua Bell. Jako nie-miłośniczka (raczej) skrzypiec nie miałam zamiaru oglądać, słuchać, kontemplować, przeżywać.

Jakoś tak wyszło, że zaczęłam jednak patrzeć - na pierwszy rzut oka nieciekawy, taki sobie facet, dziwnie wyglądający, nie mający tego czegoś. Zaczął grać. Przez jakiś czas nie patrzyłam. Po kilku minutach spojrzałam i już nie mogłam oderwać wzroku, za oczami poszły uszy i utonęłam. Spocone włosy oklejały uduchowioną twarz, oczy przymknięte lub zamknięte, piękny, jakby z aniołami obcował. Grał porywająco. Zahipnotyzował mnie. Zostałam chyba jego wielbicielką, mimo że ja do skrzypiec jak pies do jeża. Poddałam się, kupił mnie :)

Na marginesie - przed koncertem JB był film o Bronisławie Hubermanie.

Co to jest koncert? Cz.2

http://www.youtube.com/watch?v=P0cH0Ngi88I

Dodam jeszcze, że Bell grał wczoraj koncert skrzypcowy D-dur op. 35 Czajkowskiego i "Tzigane" Ravela, orkiestra pod dyrekcją sir Andrew Davisa, nagranie pochodziło z Verbier Festival 2007.

http://www.youtube.com/watch?v=eFMNq3eJhcc

Szkoda, że nie wiedziałem o tej transmisji koncertu Joshua Bella - mnie również podobała się jego gra. Może powetuje to sobie słuchając dzieła które na mojej liście koncertów fortepianowych zajmuje 1 miejsce - to 2 koncert fortepianowy S. Rachmaninowa
we wspaniałym wykonaniu Lang Langa http://www.youtube.com/watch?v=FcNT2P83ogk
Jest w tym koncercie wszystko: piękne, śpiewne słowiańskie tematy, wprowadzenie historyczne, wirtuozeria, bogata harmonia, wspaniale wykorzystany rozbudowany aparat orkiestry symfonicznej. Co do Lang Langa nasuwa mi się taka myśl, że wcale nie trzeba wygrać Konkursu Chopinowskiego aby zrobić wielką światową karierę... :)

Ciekawy artykulik..odnoszący się pośrednio do relacji Chopin-Liszt..
http://www.wimbp.lodz.pl/wimbp/index.php/o-bibliotece/galeria-zdjec/9684-a-madame-la-comtesseczyli-dedykacje-chopina.html?start=11

Jeżeli występują problemy z linkiem ( u mnie właśnie taki problem pojawił) należy kliknąć na stronę tytułową..potem na obrazek z Chopinem "A' madame la comtesse.." - gdy pojawi się spis treści, kliknąć na zakładkę - wszystkie strony..tam będzie artykulik poświęcony Ferencowi Lisztowi.. ;)

Najpiękniejszy koncert wiolonczelowy skomponował A. Dvorzak
http://www.youtube.com/watch?v=nA2rUwaDqpI&feature=related
Zachęcam do posłuchania :)

Klarnet i altówka to ciekawe połączenie - a jeśli jest to koncert Brucha to musi być wspaniałe
http://www.youtube.com/watch?v=R2JgZthisUQ&feature=related
Jeszcze coś z mojego repertuaru klarnetowego ;) Concertino C.M.Webera
http://www.youtube.com/watch?v=qY625wEgo7o&feature=related  ;D

Bodku..wprawdzie klarnet nie należy do moich ulubionych instrumentów, ale "concertino" zaiste godne wysłuchania..Cudowny motyw od 6:40 - 7:06..a jeszcze cudowniejsza sama końcówka od 7:58, zaś stawiające kropkę nad "i" - zakończenie, to doprawdy sztuka najwyższych lotów.. :)

Sibelius skomponował jeden z najpopularniejszych koncertów skrzypcowych. Tu w wykonaniu Nigela Kennedy i z adekwatnymi obrazkami krajobrazu Finlandii http://www.youtube.com/watch?v=Wc-mqZkQibw&feature=related
Dobrze, że u nas już po ostrej zimie... :)

Rachmaninow - 2 koncert, wykonanie Krystiana Zimermana z Boston Symphony Orchestra, dyryguje Seiji Ozawa (wywołujący zawsze u mnie uśmiech, no lubię tego "dziwnego" Japończyka w kowbojkach :) ):

http://www.youtube.com/watch?v=--wcX4uAqJg&NR=1&feature=fvwp
http://www.youtube.com/watch?v=LpJJemzQBqw&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=lozTI0DpCyk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=0CNyOaHYin8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=7aIw316WKsk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=vCMMjAjf6FA&feature=related

Wspaniałe wykonanie koncertu skrzypcowego Piotra Czajkowskiego przez Joshua Bella:
http://www.youtube.com/watch?v=eIngSe_Pn_4&feature=related
Tereska wspominała, że w tutti orkiestrowym od 6:10s słychać Poloneza. Faktycznie jest tam charakterystyczny rytm Naszego najbardziej popularnego Tańca Narodowego, który zapewne był znany Piotrowi Czajkowskiemu... :)

Oj znany, znany ;) ;)

http://www.youtube.com/watch?v=iwZF0JIRFqA&feature=related

Dziś Mozart oczywiście ten koncert to chyba zapowiedż romantyzmu:

http://www.youtube.com/watch?v=VtTqpqGIIYU

Urocza "klasyczna" interpretacja koncertu fortepianowego P. Czajkowskiego w wykonaniu A. Rubinsteina:
http://www.youtube.com/watch?v=scm4eUORJ2s&feature=related :)

Użyję, mam nadzieję, trafnego porównania: Czajkowski i Rubinstein, dla mnie to jak włoska kawa z waniliowymi lodami: sama dobroć

Rzeczywiście
najpyszniejsze.

Nasz najpiękniejszy koncert skrzypcowy M. Karłowicza w świetnym wykonaniu przez maestro K.A.Kulkę
http://www.youtube.com/watch?v=f1514fo-ogg&feature=related
To nagranie uzmysławia mi, że mamy czym się pochwalić w Świecie jeśli chodzi o kulturę, muzykę...
Po wczorajszym sukcesie Kamila Stocha również można by powiedzieć, że skaczemy najdalej... ;)

Bodku!
Rzeczywiście piękna muzyka
i mamy czym się chlubić.
I chodzić z podniesiona głową,
że jesteśmy Polakami.

Rzeczywiście misterium z maestrią :)

To coś z innej beczki - odkąd moja córcia gra na instrumentach perkusyjnych chętnie słucham bębnienia po.....płytkach ;). Na początek koncert na marimbę E. Sejourne http://www.youtube.com/watch?v=g5qQQavtosw
Jak Wam się podoba taka muzyka?
Bo mnie bardzo - nawet słyszalne odgłosy natury (ptasi śpiew) dodaje temu koncertowi uroku :)

Dodajmy jeszcze trochę klimatów Brazylijskich, zbliżeń na pałeczki i od razu robi się cieplej
http://www.youtube.com/watch?v=yQdrosJdVTg&feature=related
I jeszcze koncert Sejourne w wykonaniu Azjatyckim
http://www.youtube.com/watch?v=_TVNGbdyiFE&feature=related

Ciekawa muzyka Bodku..a i instrument z pewnością nie należący do najłatwiejszych (może w pierwotnej wersji bardziej ;)) na pewno wymagający świetnego warsztatu i dużej precyzji wykonawczej..W końcu spora ilość rezonatorów i 4 pałki, to nie to samo co jedynie 2-e z dwoma, czy trzema kociołkami plus parą talerzy.. ;) Piękna linia melodii smyczków we wstępie, zaś w solo - kilka momentów (szczegól. w końcówce) przywołują mi na myśl sam "motyw losu".. :) (ale może się mylę..)

P.S. Córcia Bodku, też gra na czymś podobnym..czy może na tradycyjnej perkusji ?? Pozdrawiam

Jest w grze perkusyjnej urok.
Wydaje mi się, że
w muzyce filmowej,
w muzyce do reklam...
słychać nieraz marimbę.

Początkowo jak Lidka wybrała sobie naukę gry na instrumentach perkusyjnych byłem temu przeciwny (co dziewczyna na zestawie ???), ale później się okazało, że zaczyna się od werbla potem kotły, ksylofon, wibrafon, talerze na końcu (jak ktoś chce) gra na zestawie - czyli różnorodne instrumenty, ciekawe zajęcia i raczej niezbyt trudne. Wiele też zależy od nauczyciela - ale w większości perkusiści to ludzie o wesołym usposobieniu, rozrywkowi i na luzie  ;)

Życzę córci wytrwałości Bodku..w gruncie rzeczy nie jest to aż tak trudny instrument, najważniejsze jest dobre wyczucie rytmu.. i oczywiście niezbędny podział uwagi - osobno na stopę (nieraz dwie), werbel, break itd..to wszystko musi jako tako współgrać ze sobą (podobnie jak w samochodzie: sprzęgło, hamulec, gaz, zmiana biegów.. :) ;))
Jeden z moich kuzynów kończył Wyższą Szkołę Muzyczną (nie pomnę chyba Poznań) na instrument główny perkusję..Bardzo sobie chwalił ten okres, wprawdzie wcześniej miał już spore przygotowanie praktyczne..najbardziej jednak zależało mu na poznaniu teorii (terminologia i gł.zapisu nutowego) Obecnie ma nawet jakąś kapelkę na emigracji za zachodnią granicą, szczerze mówiąc "ujdzie" - ale to nie mój gatunek muzy..Wcześniej o wiele bardziej mi się podobał - miał takie fajne jazzowe podbicie, szkoda tylko że kiedy zaczął lokalnie występować - to ja niestety już skończyłem.. :D ;)
Kiedyś może coś z nim wrzucę do wątku "Nasze ciekawe fotki.." najpierw jednak muszę się podpytać czy wyrazi zgodę.. ;)

To jeszcze koncert na wibrafon E. Sejourne http://www.youtube.com/watch?v=lfMQPhskXeU&feature=related
Ciekawostką jest gra na wibrafonie przy użyciu..metalowego pręta
oraz Ney Rosauro http://www.youtube.com/watch?v=uNy7xnpP0ZQ&feature=related
a na bis piękny blues na wibrafonie http://www.youtube.com/watch?v=WgGH9lkHAa4&feature=related
:)

Wróćmy do fortepianu. Dwójka dzisiaj wyrwała mnie z rzeczywistego świata na chwil kilka nadając 1 koncert fortepianowy Rachmaninowa w wykonaniu Krystiana Zimermana i Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej, dyrygował Seiji Ozawa, mieszanka wybuchowa. Mogłabym słuchać bez końca, chyba zacznę polowanie na płytę.

A poniżej tenże koncert grany bez orkiestry przez białego ducha  :o

http://www.youtube.com/watch?v=7WAxL9RsUo0&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=wN-sHxl9WX0&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=RegZLHfI5fg&feature=relmfu

Koncert nr3 Rachmaninowa w wykonaniu Horowitza (fajnie, że nie podzielony na kawałki :))
http://www.youtube.com/watch?v=D5mxU_7BTRA&feature=related

Bogdanie, aleś kawał muzyki wykopał, nawet nie wiedziałam, że takie długie (44.31 !!!) nagrania można umieszczać na YT bez pocięcia. Co do Rachmaninowa w wydaniu Horowitza muszę sobie przestawić zwrotnice, oglądałam wcześniej ten koncert na Kulturze i momentami nie poznawałam, choć wydawało mi się, że znam niemal każdą jego nutkę. Bez wątpienia, ciekawe przeżycie, choć akurat Rachmaninowa wolę słuchać w mniej niezwykłych wykonaniach.

Zachwyciłem się dziś Lisztem, bez zbędnych komentarzy zerknijcie w piękno tego nagrania:

http://www.youtube.com/watch?v=j7yT5S_MuPg

Brawurowy György Cziffra, I koncert Es-dur, zaczyna słynnym bohaterskim tematem, którego filozoficzna apoteoza heroico dokona się w finale-marszu (marziale) (dziś naszła mnie myśl - idee fixe tego koncertu - przez wszystkie ogniwa, de facto zawarte w jednej części - realizuje się w określeniu "Żywot bohatera").

Patryku..być może się mylę, ale fragment od 2:40 - 3:33 kojarzy mi się z pewną znaną melodią (czyżby Mozart ??) ale wybacz, że nie podam w tym miejscu konkretnej nazwy dzieła - bo u mnie jak zwykle problem z dokładnym określaniem nazewnictwa utworów.. :).. Może też trochę z początkiem "Andante" - chyba jednego z "Divertiment" Wolfiego (może B-dur ??) ;).. W każdym razie wspaniały koncert..

Twój słuch jest naprawdę świetny, Konradzie. A jakie to utwory - odsłucham dokładnie i może coś mi się nasunie. ;)

Wg mnie, koziołku, ten fragment ewidentnie nawiązuje do tematu Adagia Tomasa Albinioniego
http://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4  (odsłuchaj od 0:29)

Jest też, moim skromnym zdaniem, podobieństwo do allegro maestoso Mozarta z koncertu na róg nr 2 K417, 1 cześć trzeci temat (niestety, nie znalazłem tego na YT)

http://www.youtube.com/watch?v=byDkUI4TzT4&feature=related, trochę rzeczywiście napomknięte u Liszta...

Ja za to zachwyciłem  się Koncertem Wolfiego B-dur KV 595 w wyjątkowym wykonaniu E. Gilelsa i orkiestry Lipskiej pod dyr. Kurta Masura
http://www.youtube.com/watch?v=coMx_tTfXAg&NR=1
Cz. III (Rondo) jest urocze, pogodne zawiera niemiecką pieśń ludową o nadejściu wiosny, miłości, budzeniu się przyrody... :)
http://www.youtube.com/watch?v=hf_-CTc0bOo&feature=related

I to właśnie o ten utwór mi chodziło Januszu.. :) tylko że coś pomyliło mi się z Mozartem..To tak jak w tym powiedzeniu - "słyszy się że dzwon dzwoni, tylko nie bardzo wiadomo w którym kościele".. :) ;)

Na fali koncertów fortepianowych dopłynęłam do Witolda Lutosławskiego i jego koncertu, może Wam jest znany, ja słucham pierwszy raz. Fragment w wykonaniu Zimermana:
http://www.youtube.com/watch?v=wLvQ9wX5VqY&feature=related

Przykro mi, ale nawet w wykonaniu Zimermana Lutosławski jest dla mnie niestrawny. Zresztą w sobotę, słuchałam na żywo Metamorfoz i również doszłam do wniosku, że chociaż bardzo się staram, nie polubię tej muzyki :'(.

Mnie też jest trochę trudno, Ewo, w moich muzycznych upodobaniach przekraczać barierę XX wieku :) Może to też dlatego,
że nie ma wystarczająco silnej motywacji - tak wielu jest wspaniałych kompozytorów z czasów, kiedy muzyka mogła, owszem, być tak czy inaczej kunsztownie ułożona i wykoncypowana, ale jednocześnie musiała być piękna:) Czytam w artykule na temat muzyki romantycznej, że ona - i jeszcze impresjonizm - stanowią ostatni etap rozwoju muzyki przeznaczonej "po prostu do słuchania" :D Potem już szala przechyla się w stronę koncepcji intelektualnych, jak to ładnie opisał autor: "Wszystkie następne style w rozwoju muzyki można kontemplować, mogą być one źródłem różnego rodzaju satysfakcji, ale nie dają one już tego, co dawała dobra, stara muzyka we wszelkich jej odmianach - niemal fizjologicznej przyjemności jaką daje słuchanie pięknie zestawionych dźwięków.":)) Cóż, jako że intelektualną kontemplację czerpię raczej z innych źródeł, od muzyki też bardziej oczekuję estetycznego i emocjonalnego wzruszenia :)

Nieprzekonana do Lutosławskiego (póki co, będę jeszcze próbowała :) wracam do ukochanego Rachmaninowa i jego pierwszego koncertu, który w moim rankingu dobija powoli do 2. i 3. (3. i 2.?), zwłaszcza kiedy Rachmaninow gra samego siebie :)

http://www.youtube.com/watch?v=IhVVQ7_MyJA

Rondo IV koncertu Beethovena we wspaniałych wykonaniach:

Arrau
http://www.youtube.com/watch?v=mMqX_0sODNI&feature=related

i Zimermana
http://www.youtube.com/watch?v=DTv-9fv2qH4

Ciekawe, jak ten koncert w styczniu zaprezentuje nam w Krakowie Ingolf. :)

Mam na tym forum niespotykanie wiele zaległości!  ;D

1. Właśnie się dowiaduję, że Ingolf zagra IV Koncert w Krakowie. Chyba pojadę, po prostu ciekawość mnie zżera. Już sobie wyobrażam, jak maluje obraz mitycznej tragedii u bram Hadesu, a jego fortepian na tle wielkiego smyczkowego unisona grzmi, jakby do słów Słowackiego: Przez furie jestem targan ja, Orfeusz...

2. Oczywiście (gdyż nie może być chyba inaczej, Seelenverwandte :D) ja również z oporami przebijałem się do muzyki XX wieku. Ostatnio jednak zaczynają mnie przekonywać tacy twórcy, jak Messiaen, Ligeti, Xenakis, Stockhausen, a nawet nielubiany Berg czy Bartok. Próbuję ich zrozumieć, zwłaszcza na gruncie niezwykłej muzyki wokalnej, która osiąga nieraz ekstrema, "bada" wręcz skrajne umiejętności ludzkiego głosu...

To 400 kilometrów ode mnie, ale pokusa ogromna:)
http://www.youtube.com/watch?v=bIHU5MF6MAQ

Ten rodzaj muzyki na pewno jest trudniejszy w odbiorze, wymagający więcej, niż jedynie odruchowa, spontaniczna reakcja na piękno. Tu pewnie przydaje się  jakieś doradztwo, a nikt mi nigdy nie pokazywał tej muzyki, nie odkrywał jej tajemnic. Pamiętam, że w szkole było jakieś incydentalne zetknięcie z Bartokiem. Też mi się nie spodobał:) Jeśli przetarłeś już trochę szlak, chętnie podążę za Tobą:)

Asiu, można odnieść wrażenie, że Beethoven piszą ten koncert był pod wyraźnym wpływem "Rex tremendea majestati..." z Requiem Mozarta.. W podanym przez Ciebie linku fragment od 1:43 - 2:05 (i dalej w repetycjach tego tematu..) ;)

http://www.youtube.com/watch?v=C4nazch9qe4

Może być - w końcu zdaje się pierwsze dwa koncerty w ogóle były mocno "mozartowskie":)
Dźwięki schodzą nieco inaczej, ale ten rytm i monumentalne brzmienie faktycznie mogą nasuwać takie skojarzenie.
Chociaż generalnie chyba uważa się, że IV koncert jest już w pełni samodzielną kompozycją.
Ale wydaje mi się, że takie pożyczanie sobie różnych motywów od mistrzów, których się podziwia jest dość częste :)

A Beethoven był uczniem Mozarta zaledwie dwa tygodnie...

Miałabym ochotę zaszyć się na rok w głuchym lesie (ale koniecznie z elektrycznością, Internetem i kominkiem :) ) z kolekcją płyt i słuchać, słuchać, słuchać...

http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_koncertów_fortepianowych

To może wprowadzisz się do mnie, do Babic?  :D. Tyle tylko, że w konsekwencji mogłoby to się dla mnie skończyć eksmisją :D

Januszu, a wiesz, że do kolekcji wymagań dodam chyba pianino, całkiem dobry pomysł  ;D Babice to dla mnie jeszcze zbyt mała głusza  ;)
I absolutnie nie przyczynię się do niczyjej eksmisji, bycie bezdomnym to nic ciekawego  :(

A tak III koncert fortepianowy Rachmaninowa grał Witold Małcużyński w 1946 roku:

http://www.youtube.com/watch?v=PPkVA16ymhM&feature=channel_video_title

Lepsze dobrze wykorzystane dwa tygodnie, niż dłuższy czas, który został zmarnowany :)
Beethoven z pewnością dobrze je wykorzystał :D

Koncert potrójny C-dur op. 56
Largo. Wspaniały duet wiolonczeli i skrzypiec na tle smyczków, klarnetów i fagotów.

http://www.youtube.com/watch?v=f79m_Ow0pSM&playnext=1&list=PL68CC9AF66E7BDF53

http://www.youtube.com/watch?v=inqZlo4O0MI&feature=related

Nie mogę zdecydować, który zestaw podoba mi się bardziej ;)

Nie jest to nawet stuprocentowo pewne, że nastoletni Beethoven rzeczywiście uczył się u Mozarta. W legendę obrosły zaś słowa, które ponoć wypowiedział Mozart, stwierdzając, że świat na pewno usłyszy jeszcze o tym wybitnym artyście.



Genialny jest ten koncert, a szczególnie wzrusza mnie finałowy, arystokratyczno-napoleoński polonez. Trzeba stwierdzić - w kontekcie nie tylko tego opus - że Beethoven pisał cudne Larga... :)

Largo rzeczywiście wspaniałe. Asiu, sprawiłaś że dopisałem ten koncert do listy tych, których muszę spokojnie wysłuchać. Obiecuję sobie ciągle, że znajdę więcej czasu na wgłębienie się w muzykę Beethovena i Mozarta, chciałem także spróbować polubić Wagnera - mam nadzieję, że przeprowadzka do Wrocławia będzie mi w tym sprzyjała.

Pominęliśmy chyba w tym wątku koncerty skrzypcowe Camilla Saint-Saensa. By to nadrobić zapraszam do przesłuchania wszystkich dzieł skrzypcowych tego kompozytora (rozpoczynając od Igo):
http://www.youtube.com/watch?v=qFLfntgvARA :)

Czas obudzić się z zimowego snu - wszak mamy już wiosnę
http://www.youtube.com/watch?v=x_QlRGMDEHA&feature=related
Pozdrawiam

Moja dzisiejsza muzyczna "lekturka" - Beethoven i koncert fortepianowy numer 5:

http://www.youtube.com/watch?v=akc0v_KTZBM

Po koncertach skrzypcowych C. Saint-Saensa czas na koncerty fortepianowe Wybieram koncert 2 g-moll
http://www.youtube.com/watch?v=KoAHTA8Tq8c&feature=related
oraz nr 5 ("Egipski")  http://www.youtube.com/watch?v=KOn8P3ODsCI
Miłego słuchania :)

Cofnęłabym się na trochę w czasie, do października.

Kissin i koncert f-moll

http://www.youtube.com/watch?v=E_lELKeJUTw&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=cEA8tez_hEM&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=xIb-2B3ENnU&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=1f9dan3_HOY&feature=player_embedded

Ten koncert mnie dziś zachwycił, w tym wykonaniu:

http://www.youtube.com/watch?v=L5C99JyP2ns&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=f6wt64X8Am0&feature=related

Przejmująca muzyka Elgara i wspaniała Jacqueline Du Pre.

Na dobranoc przed kolejnym pracowitym tygodniem:)

Wywołany przez Asię w wątku mozartowskim IV koncert Beethovena, link podkradłam Patrykowi, ale mam nadzieję, że się nie obrazi. Skoro to Rondo takie niesamowite, to słuchajmy, a tu łatwiej będzie znaleźć (no bo kto by szukał Beethovena w Mozarcie  ;)) Zwłaszcza, że za fortepianem zasiadł Krystian Zimerman.

http://www.youtube.com/watch?v=DTv-9fv2qH4

 :D Jakby się mógł obrazić za propagowanie piękna? :) Beethoven, Zimerman, Bernstein - należy im się tutaj miejsce. W najpiękniejszych. On się już tu zresztą przewinął, ale dobrego nigdy za wiele. A więc  - rozumiem, Beatko, że jednak, mimo że fortepian nie przemawia sam, a rozmawia z orkiestrą, spodobał Ci się?:)
Rondo niesamowite, i w duchu Mozartowskie:) Może dobrze będzie zresztą zaprezentować całość. Nie sposób oddać słowami sposobu, w jaki Zimerman wchodzi w osobisty kontakt z klawiaturą:)

Zatem jeszcze Allegro Maestoso, którego początek brzmi niczym natchniona inkantacja...

http://www.youtube.com/watch?v=PakU0Tyot5M
http://www.youtube.com/watch?v=giaZ-Bw2sag&feature=related

i Andante, z tematem prawie jak z Rex Tremendae Majestatis...;)
http://www.youtube.com/watch?v=9cPTURzDAyY&feature=related

Obrazić? Beatko, ja Ci dziękuję.  :D To jedno z największych fortepianowych arcydzieł w historii...

IV Koncert…
Sternstunde w historii koncertu fortepianowego w XIX wieku. Beethoven ukończył go po 3 latach, mając 37 lat. W jego twórczości wykrystalizował się już wtedy dojrzały styl, wyrażony także w V czy VI Symfonii. Koncert G-dur to arcydzieło, w którym Beethoven ukazuje się nam jako mistrz pracy tematycznej, techniki wariacyjnej.

Koncert jest od początku do końca (mimo zasadniczej tonacji durowej) dramatyczny, pełen kontrastów, ciągłego przeciwstawiania sobie solisty i wielkiej symfonicznie brzmiącej orkiestry. Partia fortepianu brzmi improwizacyjnie, jest niezwykle śpiewna, ekspresyjna i pełna wyrazu, trudna technicznie i interpretacyjnie. Tak, to być może najbardziej dramatyczny z beethovenowskich koncertów (bo Piąty jest chyba bardziej heroiczno-patriotyczny), już zupełnie wyzwolony, nowy, efektowny.

Określa się go czasem jako „Lerchenkonzert”, bo pierwsze takty (koncert rozpoczyna fortepian, to novum – no, Mozart czyni podobnie, choć na nieco mniejsza skalę, w sławnym Koncercie KV 271) przypominają odgłosy skowronka. Przepiękny temat II, w a-moll, jest rzewny, wyraża tęsknotę. To przykład genialnej inwencji Beethovena (podobnie jak temat finału, w duchu jakby Mozartowski, choć po Beethovenowsku, z blaskiem ukształtowany i rozwijany). Wielki kunszt kompozytor ujawnia w przetworzeniu, burzliwym, choć także śpiewnym (w przetworzeniu Beethoven często ujawnia swe najlepsze atuty). Ujmując krótko: właśnie ta czarująca śpiewność, a zarazem dramaturgia kontrastów cechuje to wielkie Moderato.

O Andante con moto w e-moll już tu mówiliśmy. Ogromna zwartość i pełnia emocji. Tej potężnej scenie można ‘dorobić’ literacki obraz – Orfeusza w piekle czy Psyche Clasinga. Czy to jednak potrzebne? Słyszycie te groźne unisona smyczków, recytatywy, grzmiące, suche akordy, wielkie dialogi fortepianu i tutti, niepokojace westchnienia…?  ;) Dramat pozostaje bez rozwiązania…  Rewolucji muzycznej ciąg dalszy.

Witam wszystkich :)!!!
Długo się nie odzywałem - bo miałem ostatnio dużo dramatycznych przeżyć osobistych i nawał pracy...
Każdą chwilę wolną spędzam nad wodą lub w ogrodzie (jeśli jest pogoda). W niedzielę byłem na spływie kajakowym z muzykami Filharmonii Koszalińskiej w malowniczych zakątkach pojezierza Drawskiego. Na następny raz muszę zabrać aparat i zmontować jakiś filmik. Spodobał mi się filmik do lata Vivaldiego - jest na nim dużo ptaszków, których tryle słychać w muzyce AV (no może brakuje kukułki ;)) - ale klimat letni jest:
http://www.youtube.com/watch?v=8BsBbtp4gW4
Pozdrawiam serdecznie  :-*

Witaj Bodku, dobrze że znowu jesteś z nami :)
A takiego lata , zwłaszcza podczas tegorocznego jesiennego lipca bardzo pewno wszystkim brakuje :)

Dobrze, że znikający powracają! :)

Kto nie zdążył obejrzeć przed chwilą na TVP Kultura Marthy Argerich w koncercie fortepianowym Schumanna, może nadrobić zaległość, warto bardzo, cudeńko bez zarzutu, ideał? :)

http://www.youtube.com/watch?v=QxGFP52NiAo
http://www.youtube.com/watch?v=KDnf2DKiMPk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=RE63wjVD20k&feature=related

(Agnieszka już wrzucała tutaj ten koncert, ale link już nie jest aktywny.)

Ja nie przegapiłem i nie żałuję. Bardz podoba mi się to wykonanie. Do tej pory znałem interpretacje Zimermana oraz Polliniego. Argerich znalazła złoty środek pomiędzy wykonaniami obu wcześniej wspomnianych wykonawców, czym zdobyła sobie moje uznanie. :)

Zasłuchałem się w koncert FC grany przez Martę w Japonii
http://www.youtube.com/watch?v=1dJv8vWMLT4&feature=related
Daj Boże, żeby tak zagrała go ostatnia laureatka Konkursu - może za 30 lat... ;)
 :)

Do moich ulubionych koncertów fortepianowych dołączam Mozartowski nr 23 nagrany przez Daniła Trifonowa http://www.youtube.com/watch?v=-s68kHOnpiE&feature=related
Nie ma to jak Mozart w wykonaniu młodych, pełnych energii i "niezagranych" artystów ;)

Bodku, mam wrażenie, że Julianna przerośnie Martę szybciej niż myślimy. Jej młodość, charyzma, niesamowita technika...

Zresztą każdy z tych wielkich młodych ludzi jest inny! Na całe szczęście!

Proponuję na tym wątku cykl, w którym zaprezentowane zostaną największe koncerty skrzypcowe, dźwięki niektórych z nich krążą jeszcze w naszych głowach po Konkursie Wieniawskiego A.D. 2011. Jesteśmy w większości miłośnikami fortepianu, ale jakże wielu z nas pokochało także dźwięki skrzypiec...

Koncerty skrzypcowe, komponowane przez stulecia, zawierają przecież wiele z najpiękniejszych tematów, jakie kiedykolwiek stworzono.

Zacznę od koncertów Patrona poznańskiego Konkursu.

II Koncert d-moll op. 22. Dawid Ojstrach
http://www.youtube.com/watch?v=kKb4gjUT6-g

II Koncert ceniony jest znacznie wyżej niż I Koncert w fis-moll. Koncert d-moll (1855 r.) ukazuje nam Henryka Wieniawskiego jako wielkiego wirtuoza i liryka. Wieniawski zastosował w tym dziele wszystkie zdobycze techniki skrzypcowej, część druga zaś to nasycony muzyczną romantyką i namiętnością Romans w B-dur. Nieustannie zachwyca finałowe  Allegro con fuoco – Allegro moderato (à la Zingara). To brawurowe rondo w cygańskim stylu - koncert dedykowany był znakomitemu skrzypkowi Pablo de Sarasate.

I Koncert fis-moll, dzieło bardzo młodego polskiego wirtuoza, to przede wszystkim fajerwerk, owa 'zemsta Wieniawskiego'. Nie braknie jednak momentów lirycznych - szczególnie w II części - Modlitwie.

Posłuchajmy naszego poety (i demona!) skrzypiec.

http://www.youtube.com/watch?v=FmzM6COfn8E&feature=related
itd.

Pat, jesteś wprost nieoceniony - dzięki że spełniłeś moje jeszcze nie wyrażone nawet życzenie i zacząłeś opisywać te tak wspaniałe dzieła. :-*  Jak najbardziej należy im się chwila uwagi i trochę też wiedzy na ich temat.
Mnie od czasu finałów ten temat Allegra z koncertu fis-moll brzmi stale w uszach:)) Taką siłę oddziaływania ma jego brzmienie.

A koncert d-moll - wspaniały, liryczny - nie darmo określano Wieniawskiego, jako "poetę skrzypiec"

Druga jego część - Romanca to przecież sama poezja:), śpiew najgłębszych uczuć serca. Wielki romantyzm.

I trzecia część, owa la Zingara,  równie wspaniała - te brzmienia, to tęskne i serdeczne, to taneczne, porywające... brzmi ona niemal niczym czardasz, niczym romans cygański grany przy blasku płonącego ognia, trzaskających iskrach, rozwianych w tańcu sukniach ciemnowłosych tancerek...

Ja straszliwie lubię drugi i trzeci koncert Rachmaninowa, zwłaszcza gdy gra Marta, a na chacie mam też w nagraniu Rubinsteina :)
http://www.youtube.com/watch?v=XUkSqqwU1LU
Intryguje mnie też koncert Chaczaturiana, ten dziwaczny instrument w drugiej części, coś jakby piła do cięcia drewna...
http://www.youtube.com/watch?v=bJjyJOVVgHA

No tak, pianistyka Rachmaninowa zawsze oddziałuje z wielką mocą...  ;)

Wracając do przeglądu wielkich koncertów skrzypcowych. Tego akurat nie słuchaliśmy na KW, ale w warto go tu zamieścić - zwłaszcza w kontekście zemsty Wieniawskiego...

II Koncert skrzypcowy h-moll Nicolo Paganiniego z 1826 r. jest pod względem formy dziełem bardzo klasycznym. Część pierwsza, Allegro maestoso rozpoczyna się, zgodnie z tradycją, orkiestrową ekspozycją, prezentującą dwa tematy – monumentalny , pełen dramatyzmu oraz liryczny, śpiewny. Partia skrzypiec jest niezwykle wirtuozowska, choć zawiera wiele fragmentów poetyckich, bardzo uczuciowych. Jest wyraźnie pierwszoplanowa.

Część drugą, żarliwe Adagio – skrzypcową kantylenę na tle orkiestry – określano jako modlitwę więźnia. Finał zaś (Rondo à la clochette: Andantino allegretto moderato) to znane wszystkim Rondo z dzwoneczkiem, La campanella, które stanowiło inspirację dla słynnych dzieł Straussa czy Liszta. Zachwyca bogactwo muzycznych idei oraz partia solowa, w której piętrzy się od technicznych trudności - flażoletowe wariacje, pizzicata i akordy (zwróćcie uwagę na kodę!). Nieziemskie palce i pomysły miał ten Włoch!

http://www.youtube.com/watch?v=scOYnUf9gJo

2 Koncert Paganiniego jest w rzeczy samej powszechnie rozpoznawalny, przynajmniej jego rondo, spopularyzowane przez Liszta. Jeśli chodzi o mnie, to wolę 1 Koncert, bo wydaje mi się jakiś taki bardziej romantyczny, a przecież i flażoletów i inszych szatańskich sztuczek w nim nie brakuje :) Z jego wykonań przedkładam to Accarda ponad wszelkie inne.

Miałem niegdyś krótki epizod szczególnego uwielbienia dla koncertów skrzypcowych XIX wieku - z całej muzycznej literatury to dźwięki owych arcydzieł przeważały w mojej głowie.  ;) Chyba pierwszym koncertem jaki mnie zachwycił był Koncert skrzypcowy e-moll op. 64 Felixa Mendelsshona, do którego teraz powracam - zdaje się, że słuchaliśmy tu na forum jakiś jego fragmentów.

Koncert jest ostatnim wielkim dziełem orkiestrowym niemieckiego romantyka, napisanym na 3 lata przed śmiercią, w 1844 r. To kompozycja niezwykle dojrzała - jedno z najpiękniejszych dzieł Mendelsshona (i chyba w ogóle niemieckiego romantyzmu pierwszych dekad XIX wieku), który być może zasługuje na oddzielny wątek kurierowy…

Część I jest wybitnie liryczna – jej śpiewność nasuwa słuszne skojarzenie z Allegrem Koncertu D-dur Beethovena; duże znaczenie ma tu również określenie tego ogniwa Allegro molto appasionato - po beethovenowskiej Sonacie f-moll op. 57, która niejako zdefiniowała pojęcie romantycznego appasionato, twórcy niejednokrotnie sięgali po ten rodzaj ekspresji. Temat pierwszy, w e-moll, to niezwykłej urody kantylena skrzypiec na tle orkiestry - podniosła i dramatyczna, która niepoprzedzona orkiestrową introdukcją otwiera Allegro. Łącznik przynosi kolejny materiał tematyczny (modulacje do G-dur), w końcu pojawia się jednak właściwy, pełen melancholii temat drugi. Przetworzenie wieńczy kadencja, po której powracają motywy ekspozycji (repryza). Ekspresyjne Allegro nosi znamiona tragizmu.

Ostatni akord I ogniwa prowadzi bezpośrednio do melancholijnego Andante, cechującego się uczuciową, romantyczną frazą. Słyszymy w nim nawiązania do 'Pieśni bez słów' Mendelsshona. Finałowe sonatowe rondo, poprzedzone brawurowym wstępem silnie kontrastuje z poprzednimi częściami - jest błyskotliwe, żartobliwe, określiłbym nawet... chochlikowe (rodzaj Elfenmusik). Zawiera zresztą reminiscencje z uwertury do 'Snu nocy letniej'. 

http://www.youtube.com/watch?feature=fvwp&NR=1&v=ROTMd2DmC7E

Pat, dzięki serdeczne za fantastyczne opisy koncertów:)
Uwielbiam i ten wielki koncert, i bajeczne zilustrowanie Szekspirowskiej fantazji, „Midummer Night's Dream”. Gra w nich ten sam wspaniały, romantyczny duch.
Te cudne kantyleny oplatają nas jak smugi mgły snujące się wśród mchu, unoszą jak wiatr śpiewający w koronach drzew, czarują jak śpiew leśnych nimf z orszaku Tytanii...
http://www.youtube.com/watch?v=5KA5hFdjXsM&feature=related

Tak, w finale ta muzyka, tak żywa i lekka, jest jakby niesiona na skrzydłach elfów z zaczarowanego lasu :)
http://www.youtube.com/watch?v=4Kvd-wJq73E&feature=related

Kolejne cudowne dziecko:) - tak, pewnie dobrze by było poświęcić mu tutaj więcej czasu. Zasługuje na pamięć z uwagi na zapewnienie Bachowi należnego mu miejsca w naszym muzycznym świecie, ale przede wszystkim na jego własne dzieła.   

Do moich ulubionych koncertów skrzypcowych należą (oprócz wcześniej wymienionych) koncerty Maxa Brucha. Jest w nich wspaniała symfonika, brawurowe partie skrzypcowe, liryczna - cygańska melodyka, pasja i namietność - tu koncert g-moll w wykonaniu Vengerova: http://www.youtube.com/watch?v=2uAmJFitVCY&feature=related
 :)

Słuchałam tego utworu niemal od początku, lecz nie słyszałam zapowiedzi – i słuchając, coraz bardziej zachwycona, oczarowana porywającym mnie rwącym strumieniem dźwięków, cały czas zadawałam sobie pytanie – kto to napisał? Czyja jest ta niezwykła kompozycja, która momentami sprawiała wrażenie, jakbym słuchała nieznanego mi koncertu Czajkowskiego:) Tak bliska sercu, choć nierozpoznana. Bo ten blask, urok, niezwykła śpiewność i subtelność melodii, głębokie porywy romantycznych emocji, jakoś przypominały mi klimat i piękno koncertu D-dur... A jednak, był to inny głos, czyjś inny, własny świat dźwięków, tak piękny, urzekający... Skończył się utwór, wyjaśniła się zagadka. Cudze chwalicie... :)) Jak mogłam nie znać? 

Mieczysław Karłowicz. Kompozytor, fotografik, taternik, publicysta z duszą poety...:) Studiował też nauki przyrodnicze i filozofię. Bratnia dusza... Zginął tragicznie w Tatrach, w wieku 33 lat. Za wcześnie...
Słuch mnie nie mylił. Jak czytam, był wielkim admiratorem Czajkowskiego, szczególnie jego VI symfonii. I właśnie wpływ Czajkowskiego słychać w takich jego kompozycjach, jak symfonia e-moll i ten koncert...
Posłuchajmy, co mówi dźwiękiem - i słowem (w pierwszym linku).

http://www.youtube.com/watch?v=I1XzfubL53Y

http://www.youtube.com/watch?v=_O7xSg-AOhk&feature=results_video&playnext=1&list=PLE0F6D4A0A27A0CFE
http://www.youtube.com/watch?v=ER92d7QSGY0
http://www.youtube.com/watch?v=XHplgqDVrGY&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=7pRInaSChOo&feature=related

Przy okazji dwie nasze wspaniałe wykonawczynie - Wanda Wiłkomirska - i Agata Szymczewska:)

Ja dodam do pięknych naszych koncertów skrzypcowych Szymanowskiego w wykonaniu Agaty Szymczewskiej
http://www.youtube.com/watch?v=ZZtsHmc1Hu4&feature=related
To zupełnie inny koncert - nieco mroczny, mistyczny - trzeba się wykazać niezwykłą muzykalnością, wrażliwością ma to wszystko Koszalinianka  ;D - Agatka

Do najpiękniejszych koncertów fortepianowych z pewnością zalicza się również koncert fortepianowy a-moll I. J. Paderewskiego http://www.youtube.com/watch?v=P8Cbf1svSG8
oraz Jego Fantazja Polska gis-moll
http://www.youtube.com/watch?v=-W1E0pu4FK0&feature=related
Miłego słuchania :)

Znalazłem w necie koncert klarnetowy Karola Kurpińskiego - który grałem kiedy byłem młody i zdolny :D
http://www.youtube.com/watch?v=e9u3-GeRtM0&feature=related
Koncert wspaniały - szalenie efektowny i można go śmiało porównać do koncertu Wolfiego...a w zasadzie można się doszukać paru podobieństw. Możliwe, że nasz Karol wzorował się na koncercie Amadeusza...

Do najpiękniejszych koncertów skrzypcowych dołączam D-dur Sergiusza Prokofiewa. W wykonaniu Agaty Szymczewskiej szczególnie  3cz. wbiła mnie w fotel:  http://www.youtube.com/watch?v=c9HK8Ofup9c   Pozdrawiam  :)

Bodku.

 Masz racje
Koncert Prokofiewa to klejnot muzyki skrzypcowej XX wieku.
Cieszy mnie, ze ktos na forum zauwazyl ten utwor.
Czy znasz II koncert Prokofiewa?  Rownie piekny (zwlaszcza wolna czesc)

Piękne

Dzięki Ewie W zasłuchałem się ostatnio w koncertach fortepianowych JS Bacha http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=uXrwKwf_yaw#! w wykonaniu Davida Fray'a można się zapomnieć, przepaść, rozluźnić, uspokoić...jest to muzyka czysta, absolutna, piękna, naprawdę można odpłynąć i przenieść się w INNY ŚWIAT...POZDRAWIAM WSZYSTKICH :)

Podobnie można się zasłuchać w koncertach skrzypcowych granych przez AS Mutter http://www.youtube.com/watch?v=eIWaL8qqiqs&feature=related szkoda tylko, że nie ma wizji z wiadomych względów ;)

Zasłuchałam się wczoraj w koncercie fortepianowym d-moll Mozarta w wykonaniu Marty Argerich. Marta zagrała go wspaniale.
Chwilami wydawało mi się, że pobrzmiewało w tym jakby przeczucie Requiem...

http://www.youtube.com/watch?v=Zo3tK2k0A60

6 lutego Claudio Arrau, do którego sztuki mam szczególny szacunek ;), skończyłby 110 lat. Przypomnijmy sobie najpierw niektóre z jego nagrań brahmsowskich.

Rok 1947 - I Koncert fortepianowy d-moll
http://www.youtube.com/watch?v=1cR154Hk3Mk

Rok 1968 - II Koncert fortepianowy B-dur
http://www.youtube.com/watch?v=y1U9UiHOt04

Claudio niewątpliwie pod każdym względem, nie tylko tym szczególnym, zasłużył sobie na ów szacunek ;). W końcu jest, że się tak wyrażę za wytwórnią EMI, ikoną muzyki:))
Jak wiadomo, kocham Brahmsa, więc te koncerty, w tym wykonaniu, to dla mnie miód na serce:) Sama szlachetność i piękno.

A może by jeszcze zaproponować genialne ponoć wykonanie koncertu Liszta (Ormandy, 1952 r)

http://www.youtube.com/watch?v=VFA9odaX1zY
http://www.youtube.com/watch?v=4uGm-3w5ES4
"Claudio Arrau przybył do Filadelfii pewnego niedzielnego ponurego popołudnia w lutym 1952 roku, pozdrowił filadelfijską orkiestrę i dyrygenta Eugena Ormandy, usiadł przy fortepianie i nagrał pierwszy koncert Es-dur Liszta, za pierwszym razem, bez przerw i poprawek. "Cóż, co można powiedzieć?" zapytał Ormandy, kiedy zamarł ostatni akord i taśma przestała się kręcić. "Skończyliśmy. Nie może być lepiej." -Friede R. Rothe