Kurier Szafarski

Program http://festival.pl/
Jak nie moÂżecie byĂŚ to www.polskieradio.pl/8/383/Artykul/1188795,Dwojka-w-DusznikachZdroju-Sluchaj-transmisji

Podoba mi siĂŞ:
"20:00 - Recital Fortepianowy Daniil Trifonov BRAK BILETÓW" :)

Ciekawe, ciekawe, 8 sierpnia (piÂątek) recital Leszka MoÂżdÂżera.

A tu ksi¹¿eczka z programem w pdf:

http://www.chopin.festival.pl/http://www.chopin.festival.pl/wp-content/uploads/2014/07/69_MFCh_Duszniki-Zdr%C3%B3j.pdf

Dwójka og³osi³a konkurs zwi¹zany z festiwalem, mo¿na wygraÌ p³yty-kroniki z poprzednich lat. Szczegó³y na stronie radia.

http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/1191664,Dusznicki-konkurs-Dwojki-Wygrywaj-plyty

 Tegoroczny festiwal otworzy recital Antonia Pompa-Baldi ( nie mam pojĂŞcia jak odmieniĂŚ jego nazwisko).
Kiedy w zimie przeglÂądaÂłam projekt programu festiwalu, zupeÂłnie nie wiedziaÂłam kto zacz, nawet byÂłam trochĂŞ zdziwiona i lekko zawiedziona Âże na inauguracjĂŞ nie umĂłwiono jakiejÂś mega gwiazdy. Ale jak siĂŞ okazuje, a co moÂżecie sprawdziĂŚ w notce biograficznej, to pianista o sporych osiÂągniĂŞciach, szerokim repertuarze, uczÂący juÂż mÂłodych adeptĂłw pianistyki.
I chyba tylko to, Âże to wszystko, co osiÂąga dzieje siĂŞ za oceanem, sprawia Âże praktycznie jest tu w Europie mniej znany.
WsÂłuchaÂłam siĂŞ w jego nagrania, ktĂłrych sporÂą iloœÌ moÂżna znaleŸÌ na youtube ( takÂże niektĂłre z tych, ktĂłre bĂŞdzie dzisiaj graÂł) i mogĂŞ Wam powiedzieĂŚ, Âże jak na mĂłj gust to naprawdĂŞ dobry pianista. Na pewno wirtuoz, czego prĂłbkĂŞ moÂżna usÂłyszeĂŚ w tej oto etiudzie Moszkowskiego: https://www.youtube.com/watch?v=JS1Vp412zQI 
"Flying fingers" wprost, niesamowita, niewyobraÂżalna wrĂŞcz technika..
Ale na szczêœcie na przebieraniu palcami siê nie koùczy..Podoba mi siê jego Suite bergamasque Debussy'ego, gdzie nastroje i kolory bior¹ górê i pozwalaj¹ wejœÌ w muzykê, a tak¿e jego Chopin którego na YT te¿ mo¿na pos³uchaÌ.
A potem jeszcze przeczytaÂłam wywiad z nim, z ktĂłrego wyÂłoniÂł siĂŞ obraz skromnego, peÂłnego pokory artysty, ktĂłry raczej jest w sÂłuÂżbie muzyki, aniÂżeli kimÂś goniÂącym za karierÂą i splendorem - i to mnie przekonaÂło, Âżeby go dziÂś posÂłuchaĂŚ..JeÂżeli to, co mĂłwi w wywiadzie jest szczere, to na pewno to wszystko bĂŞdzie sÂłychaĂŚ w jego graniu..

" -Jaka jest Pana definicja perfekcyjnego wykonania? Czy ono jest w ogĂłle osiÂągalne?

-Perfekcyjne wykonanie to jest zawsze to nastĂŞpne..A tak na serio, perfekcja nie istnieje i dziĂŞki Bogu, Âże tak jest. Perfekcja jest nudna dla mnie. Muzyka jest odzwierciedleniem prawdziwego Âżycia lub jego uwznioÂśleniem i jako taka nie moÂże byĂŚ perfekcyjna. Dla mnie perfekcyjne wykonanie to nie to, gdy grajÂący nie pomyli Âżadnej nuty. PowiedziaÂłbym, Âże idealne wykonanie to takie, ktĂłre pozostawia ciĂŞ totalnie wypeÂłnionym emocjonalnie i duchowo i nawet, jeÂśli grasz, fizycznie.

-Jak waÂżna jest pokora dla muzyka?

-NajwaÂżniejsze jest to, aby zrozumieĂŚ Âże wszystko, co robimy tak naprawdĂŞ robimy aby sÂłuÂżyĂŚ muzyce, nie sobie. JesteÂśmy niedoskonali, ciÂągle poszukujÂący, potrzebujÂący uszlachetniaĂŚ siĂŞ przez muzykĂŞ, aby lepiej sÂłuÂżyĂŚ i inspirowaĂŚ innych.

- NajwiĂŞkszy komplement, jaki kiedykolwiek Pan otrzymaÂł?

- ByÂło wiele znaczÂących, ale najpiekniejsze chwile dla mnie to te, kiedy uswiadamiam sobie, ze swojÂą grÂą naprawdĂŞ poruszyÂłem czyjaÂś duszĂŞ. SÂłowa komplementĂłw sÂą zawsze bardzo przyjemne, ale gdy naprawdĂŞ kogoÂś wzruszysz, widzisz to w jego oczach, czasami w pÂłynÂących Âłzach, ten ktoÂś nie jest w stanie mĂłwiĂŚ. Muzyka byÂła zbyt silna, aby byÂł w stanie cokolwiek mĂłwiĂŚ zaraz po koncercie. To przydarzyÂło mi siĂŞ kilka razy i ponownie uÂświadomiÂło mi jak potĂŞÂżnie muzyka moÂże oddziaÂływaĂŚ na sÂłuchaczy."

W tym wywiadzie byÂło jeszcze wiele innych ciekawych kwestii, ale dziÂś w przerwie recitalu Antonio Pompa-Baldi rĂłwnieÂż bĂŞdzie przepytywany. MyÂślĂŞ, Âże usÂłyszymy kilka inspirujÂących zdaĂą.

Oby tylko klimat  dusznickiego dworku nie obci¹³ mu skrzydeÂł jak to juÂż nie raz, nie dwa tam bywaÂło. Presja jest, ale ja mam nadziejĂŞ na udany recital.
No to idĂŞ sÂłuchaĂŚ. :)

Znakomity artysta - teÂż tak sÂądzicie, prawda?

Prawda. Etiudy w jego wykonaniu czysta poezja. :)

O tak! WÂłaÂściwie nie byÂło utworu, ktĂłry by mi siĂŞ nie podobaÂł w jego wykonaniu. I liryka, zaduma, i wirtuozeria - peÂłen wachlarz moÂżliwoÂści. No i ta technika!
Bardzo dobrze zestawiony program - doœÌ ró¿norodny i nienu¿¹cy.
Nastrojowe bisy.
Po prostu- recital z klasÂą.
WÂłaÂśnie odsÂłuchujĂŞ jeszcze raz - tak, to byÂło to!

znakomity artysta i... katiuszka -  rownie znakomita nasza Pani recenzent  :)

WygraÂłam konkurs w DwĂłjce, YES! :)

 ByÂłam pewna, Âże to Ty nawet juÂż wtedy, gdy DwĂłjka podaÂła jedynie imiĂŞ i miasto, z ktĂłrego pochodzi zwyciĂŞÂżczyni wczorajszego konkursu. Zacytowany potem fragment Twojej wypowiedzi potwierdziÂł moje przypuszczenia.
GratulujĂŞ Ci, Beatko! :) SÂłuchajÂąc tej pÂłyty choĂŚ trochĂŞ przeniesiesz siĂŞ do Dusznik i z rozrzewnieniem powspominasz niegdysiejsze czasy...;)

ps. Czy to festiwalowe CD z 2011?

Beata, gratulacje!

I ja dotarÂłam dziÂś do Dusznik, zd¹¿yÂłam na szczĂŞÂście na pierwszy recital, Antoniego Baryshevskyiego,  ukraiĂąskiego pianisty, laureata I nagrody na tegorocznym Rubinsteinie.
Jak miÂło byÂło znowu zobaczyĂŚ znajomy dworek, usi¹œÌ na chwilĂŞ na Âławce przed wejÂściem, wystawiĂŚ twarz na póŸne, ale grzejÂące jeszcze sÂłoĂące no i przede wszystkim posÂłuchaĂŚ  wspaniaÂłej pianistyki. Artysta rozpocz¹³ od Scarlattiego. MoÂże gdybym nie byÂła dwa tygodnie temu we WÂłoszech, gdybym nie miaÂła tak ÂświeÂżych wspomnieĂą lazurowego  nieba i doskonaÂłego piĂŞkna wokó³ taki Scarlatti by mi siĂŞ nawet spodobaÂł. Ale byÂłam i nie mogÂłam zaakceptowaĂŚ Scarlattiego rewolucyjnego. MoÂże to moje zakrĂŞcenie, ale miaÂłam wraÂżenie, Âże artysta jest myÂślami na Majdanie i caÂłemu Âświatu chce wykrzyczeĂŚ ukraiĂąskie przesÂłanie. Na szczĂŞÂście nastĂŞpna byÂła sonata Schumanna i ta w wersji rewolucyjnej brzmiaÂła wspaniale. TakÂą pianistykĂŞ lubiĂŞ najbardziej, kiedy technika sÂłuÂży emocjom i uczuciom. Pewnie znawcy znaleÂźliby b³êdy i niedoskonaÂłoÂści, ale dla mnie to byÂł wspaniaÂły koncert. W drugiej czĂŞÂści zabrzmiaÂł najpierw Olivier Messiaen, bardzo nowoczesny choĂŚ mistyczny, a potem  Obrazki z wystawy Musorgskiego, zagrane rĂłwnieÂż nowoczeÂśnie, dynamicznie i z pewnÂą ironiÂą. BĂŞdĂŞ ÂśledziĂŚ karierĂŞ pana Antoniego (rocznik 1988) i na pewno bĂŞdĂŞ na kaÂżdym jego koncercie w Polsce.
Natomiast kariery pani Claire Huangci, Amerykanki, która gra³a wieczorem nie bêdê œledziÌ z tak¹ uwag¹, choÌ to bardzo sprawna pianistka. Bardzo jestem jej natomiast wdziêczna, ¿e w³¹czy³a Chopina do swojego dusznickiego recitalu i zagra³a wszystkie 24 preludia z op.28w programie i nokturn na bis. Powinno siê graÌ Chopina w Dusznikach chocia¿ na bis i mam nadziejê, ¿e Danii³ Trifonov jutro o tym pomyœli. Bêdê Ciê jutro wypatrywaÌ Droga Kati i oczywiœcie podzielê siê z Wami wra¿eniami.

DziĂŞki, dziewczyny. Jeszcze nie wiem jaka pÂłyta. W Dusznikach bĂŞdĂŞ obecna duchem, ba, juÂż tam jestem, caÂła oprĂłcz ciaÂła. Ale za to idĂŞ na OperĂŞ ChiĂąskÂą do ÂŁazienek :)
Barysznikowa, to znaczy Baryszewskiego (co zrobiĂŚ, by siĂŞ ciÂągle nie myliĂŚ), dziÂś przegapiÂłam, myÂślaÂłam, Âże teÂż o 20.00.

Barysznikow(!) bĂŞdzie miaÂł retransmisjĂŞ swojego recitalu przez EBU 6 sierpnia ( jak informuje program festiwalu). Nie mam pojĂŞcia w jakiej rozgÂłoÂśni.
Natomiast dla tych, ktĂłrym umknĂŞÂło piÂątkowe otwarcie, link do recitalu Pompa-Baldiego (dziĂŞkujĂŞ Beatko za oÂświecenie..;) )

http://www.wgrane.pl/f32d715da234998846916afcc661f131

Koncert Daniila dzisiejszy to kaliber wydarzenia roku. Przekaz radiowy byÂł absolutnie doskonaÂły, przyÂłapywaÂłam siĂŞ wielokrotnie na wraÂżeniu, Âże sÂłucham odtwarzanej przez stacjĂŞ radiowÂą pÂłyty, opracowanej przez specjalistĂłw, obrobionej, uformowanej w doskonaÂłym studiu nagraniowym. PodobaÂło mi siĂŞ wszystko, w sposĂłb wielokrotnie zwielokrotniony w stosunku do tego samego zagranego trochĂŞ wczeÂśniej w Verbier (sÂłuchanego na stronie Medici.tv). Dwa preludia Chopina - idealne.

Wra¿enia g³êbokie, oddzia³ywaj¹ce d³ugofalowo, aktywuj¹ce. Daniil - BOLSZOJE SPASIBA.

Tak myÂślaÂłem, Âże Ci siĂŞ Beato podobaÂło  8)  Za bisowego mazurka od Szefa Festiwalu powinien otrzymaĂŚ nagrodĂŞ specjalnÂą, raz jeszcze  ;)

Dobry koncert w bardzo miÂłym towarzystwie to wspaniaÂły pomysÂł na zimny i mokry wieczĂłr w Dusznikach. Do zobaczenia Kati z mĂŞÂżem gdzieÂś, kiedyÂś na koncercie i do zobaczenia Asiu dziÂś wieczorem.
Jak zagra³ Daniil Trifonov wiêkszoœÌ z Was s³ysza³a, wygl¹da nieco mizernie, schud³ chyba, ale za to tryska energi¹ za dwóch. Nie da³am rady przebrn¹Ì przez repertuar pierwszej czêœci na tyle, ¿eby poczuÌ tê otulaj¹c¹ i wci¹gaj¹c¹ muzyczn¹ mg³awicê. Siedzia³am nie mog¹c siê skupiÌ na muzyce, przeszkadza³y mi rytmiczne i drêcz¹ce akordy wydobywane si³¹ najpierw z Czajkowskiego póŸniej z Rachmaninowa. Brakuje mi jednak muzycznego obycia i wiedzy, ¿eby doceniÌ w pe³ni taki repertuar. Wychodzi³am na przerwê rozkojarzona i trochê zawiedziona, choÌ przecie¿ pianistyka Danii³a Trifonova by³a wspania³a, nawet ja s³ysza³am.
SzczĂŞÂśliwie tym razem ukÂład programu pozwoliÂł mi cieszyĂŚ siĂŞ i rozkoszowaĂŚ Schumannem w drugiej czĂŞÂści. Po takie emocje przyjechaÂłam do Dusznik,  za takimi tĂŞskniÂłam od maja. Nareszcie mogÂłam sÂłuchaĂŚ i zatapiaĂŚ siĂŞ w te dopieszczane do granic moÂżliwoÂści detale, w dramatyczne i emocjonalne przejÂścia, mogÂłam wpadaĂŚ w depresyjne odrĂŞtwienia na granicy ob³êdu. DaniiÂł Trifonov jest w doskonaÂłej pianisycznej kondycji, jak dobrze, Âże zacz¹³ czĂŞÂściej przyjeÂżdÂżaĂŚ do Polski.
JeÂśli dobrze CiĂŞ zrozumiaÂłam Mozarcie, pijesz  tym mazurkiem do grande walse brillande. I chyba masz racjĂŞ. MĂłwiÂłam nawet do moich towarzyszy po koncercie, Âże tym walcem pojechaÂł po bandzie. Przechodzi chyba „okres szarpany” w swojej pianistyce i w swojej twĂłrczoÂści, bo mocno szarpana byÂła teÂż jego sonata na koniec bisĂłw. WybaczyÂłam mu jednak, bo podczas swojego majowego recitalu w Warszawie wykonaÂł na bis walca doskonaÂłego. PrzyszÂło mi wtedy do gÂłowy, Âże potrzeba wielu wykonaĂą jednego utworu, Âżeby do niego dojrzeĂŚ, dotrzeĂŚ do samego sedna. Picasso podobno, kiedy jego grafiki osiÂągnĂŞÂły technicznÂą doskonaÂłoœÌ zdjĂŞcia, zacz¹³ szukaĂŚ swojego jĂŞzyka i znalazÂł swĂłj styl. DaniiÂł Trifonov, po osiÂągniĂŞciu doskonaÂłoÂści w walcu na razie  Âświetnie siĂŞ bawi, jak wszyscy sÂłyszeliÂśmy.
DziÂś wieczorem bĂŞdĂŞ z AsiÂą sÂłuchaĂŚ Mateusza Borowiaka. I jeÂśli nawet koncert nie zaspokoi apetytu wywoÂłanego wczorajszym recitalem to cudownie bĂŞdzie usÂłyszeĂŚ Schuberta i sonatĂŞ b-moll Chopina.

DziĂŞki, Joanno, za wraÂżenia, daÂły mi do myÂślenia :)

Nie wiem czy w Dworku Chopina nadal s¹ te madejowe krzese³ka upakowane jedno tu¿ przy drugim, typ "sardynki w puszce". Czy jest klimatyzacja. Koncert postanowi³am wys³uchaÌ w ³ó¿ku, w ch³odnej poœcieli, wstawi³am sobie radio, herbatkê w wielkim kubku, wystudzon¹, ob³o¿y³am pachn¹cymi jab³kami i dobrymi ksi¹¿kami. Dwójka ju¿ od 19.00 nadawa³a utwory w wykonaniu Daniila, wiêc podda³am siê delikatnemu naciskowi tego medium i wprowadzi³am siê w nastrój oczekiwania. Równoczeœnie podgl¹da³am wynik meczyku ekstraklasy na ¿ywo i bez g³osu ogl¹da³am wiadomoœci sportowe :) Kiedy Daniil zacz¹³ graÌ (utwory zna³am z Verbier, Wariacje Rachmaninowa prawie znam na pamiêÌ i nie mogê siê od nich od wielu dni uwolniÌ, nawet kiedy nie s³ucham, to œpiewam je sobie po cichu) ca³kowicie nastawiona na odbiór, bez ¿adnego rozproszenia, s³ucha³am i tylko s³ucha³am. To by³o jak medytacja. Od³o¿y³am ksi¹¿kê, zamknê³am oczy, zgasi³am œwiat³o, umoœci³am siê wygodnie i s³ysza³am dŸwiêk dobry, bardzo dobry, idealny. Nie ¿a³owa³am ani sekundy, ¿e nie jestem w Dusznikach, by³am ju¿ i pewnie jeszcze bêdê, ale tego intymnego domowego s³uchania sam na sam z dobrym radiem przy g³owie nigdy nie zapomnê. Zawsze na koncertach na ¿ywo prze¿ywa³am to, co opisa³a Joanna, rozproszenie, wyganianie myœli, próbê ³apania chwili, takie opanowywanie rozko³ysanej ³ódki na wielkich falach. Pierwszy raz w ¿yciu uda³o mi siê z³apaÌ kontakt z muzyk¹ niemal stuprocentowy, pierwszy raz osi¹gnê³am taki stopieù koncentracji na tym doœÌ d³ugim koncercie. Spokojnie mog³am sobie pochichotaÌ od pierwszych dŸwiêków bisowego walczyka, potem poœmiaÌ siê z tego "¿artu" na g³os, s³uchaczom na sali nie wypada³o. Daniil podtrzyma³ zdecydowanie i utwierdzi³ we mnie przekonanie, ¿e jest "moim" pianist¹ numer jeden.

Joanno, niedÂługo ChijE, moÂże bĂŞdzie okazja spotkaĂŚ siĂŞ na jakimÂś koncercie i pokonwersowaĂŚ po, bardzo bym chciaÂła :)

Jednego zazdroszczĂŞ, Âże mogliÂście siĂŞ spotkaĂŚ i podtrzymaĂŚ nowÂą ÂświeckÂą tradycjĂŞ spotkaĂą forumowiczĂłw Kuriera w realu :)

ZapomniaÂłam dodaĂŚ, Âże przy preludiach przeÂżyÂłam powolne dosÂłowne opadanie szczĂŞki, na pograniczu wypadniĂŞcia z zawiasĂłw. TeÂż pierwszy raz aÂż tak zareagowaÂłam.

To moÂże wreszcie i ja:) DojechaÂłam do Dusznik w strugach deszczu i przy akompaniamencie grzmotĂłw i bÂłyskawic:) To wÂłaÂściwa oprawa powrotu do miejsca, do ktĂłrego tak dÂługo przenosiÂła siĂŞ tylko utĂŞskniona dusza :D Dorota tak mocno nie przeÂżywa dusznickich peregrynacji, bo ona od czasu do czasu tutaj zaglÂąda. Dla mnie ten przyjazd jest niczym pielgrzymka Âśladami przeÂżyĂŚ sprzed trzech lat. WszĂŞdzie odnajdujĂŞ wspomnienia – i z przyjemnoÂściÂą stwierdzam, Âże prawie nic siĂŞ nie zmieniÂło. PrĂłcz, oczywiÂście, uczestnikĂłw.  Ale teÂż, rzecz jasna, rzeka nie jest dwa razy taka sama, i my nie jesteÂśmy tacy sami;) WiĂŞc na stare wspomnienia nakÂładajÂą siĂŞ nowe gorÂące przeÂżycia, ktĂłrymi moÂże choĂŚ w zarysach sprĂłbujĂŞ siĂŞ z Wami podzieliĂŚ.
CzujĂŞ siĂŞ tutaj przecieÂż po czĂŞÂści przedstawicielkÂą wszystkich nas, uczestniczÂących ciaÂłem i/lub duszÂą w tamtym czasie, kiedy rozpoczĂŞÂła siĂŞ nasza bliska wiĂŞÂź z Dusznikami.

Co drugi rozgarniĂŞty inaczej ma ponoĂŚ szczĂŞÂście: nie doœÌ, Âże udaÂło mi siĂŞ zdobyĂŚ w ostatniej chwili miejsce na koncercie Trifiego, to w dodatku byÂło to miejsce w I rzĂŞdzie!! (rzutem na taÂśmĂŞ - a wÂłaÂściwie - na kontuar ;)) Tak wiĂŞc wibracje jego uderzeĂą w klawiaturĂŞ czuÂłam niemal fizycznie, nie rozpraszaÂł mnie teÂż tÂłum ludzi przede mnÂą, byÂłam ja, fortepian i natchniona, obecna w innym wymiarze ÂświadomoÂści twarz DaniÂła. MouÂże tych wibracji byÂło dla mnie z poczÂątku zbyt duÂżo – i okazaÂło siĂŞ, Âże wiĂŞcej osĂłb byÂło jego ekspansywnym Czajkowskim nieco przytÂłoczonych:) Jednak juÂż pulsujÂący pasjÂą i Âżarem Rachmaninow wciÂągn¹³ mnie i porwaÂł zupeÂłnie, byÂło w nim i doœÌ emocji i jednak liryzmu. Podobnie jak na BeatĂŞ, podziaÂłaÂł na mnie hipnotyzujÂąco, niczym odprawiany przy dÂźwiĂŞkach bĂŞbnĂłw szamaĂąski rytuaÂł:) A juÂż etiudy Schumanna to byÂła prawdziwa magia, niezwykÂły transowy trip, oddane z ogromnym Âładunkiem emocjonalnym, wykonane brawurowo, wywoÂłaÂły gorÂącÂą owacjĂŞ.  A na bis wreszcie pojawiÂł siĂŞ Chopin – i tu juÂż rozkleiÂłam siĂŞ do cna – bo ach, jak on czuje Chopina – tak, Âże aÂż prawie Âżal, Âże gra coÂś jeszcze innego:)) DaniÂł jest wÂłaÂściwie niezmordowany, roznosi go energia – bisy niemal nie miaÂły koĂąca, naprawdĂŞ trudno Âżeby nie wzbudziÂły zbiorowego entuzjazmu. I chyba nie tak czĂŞsto dusznicka nobliwa publicznoœÌ wydaje z siebie aÂż takie odgÂłosy przyrody :D 

To co Trifi wyprawiaÂł z fortepianem w bisach, takÂże pod wzglĂŞdem technicznym, naprawdĂŞ mogÂło wprawiĂŚ w podziw graniczÂący z osÂłupieniem:)) A jego wyraz twarzy przy krĂŞceniu walczyka - bezcenny 8)

A po tej uczcie nasza czwĂłrka siĂŞgnĂŞÂła jeszcze po niezmiernie smakowity deser;) A to dziĂŞki temu, Âże przeszliÂśmy siĂŞ po wszystkim do grajÂącej fontanny. WracajÂąc, usÂłszeliÂśmy dobiegajÂące z dworku dÂźwiĂŞki muzyki....
Wydawa³oby siê, ¿e on naprawdê powinien mieÌ na dzisiaj doœÌ grania - próba, wyczerpuj¹cy koncert, niekoùcz¹cy siê ci¹g bisów... I oto Trifi siedzia³ sobie przy fortepianie i gra³ - tym razem dla siebie, dla przyjemnoœci ;D Prosto, piêknie, i tak, jak wtedy, gdy ³apa³ mnie za serce piêÌ lat temu - w impresjonistycznym rozmarzeniu. Podkradliœmy mu czêœÌ tego intymnego rozmarzenia, zaczajeni ukradkiem za oknem, przy wpó³otwartych tylnych drzwiach, póki siê nie zamknê³y - w mroku oœwietlanym blaskiem z³otych dusznickich latarni... niezwyk³e zakoùczenie piêknego zdarzenia.
A potem - có¿, by³ tylko jeden sposób godnego uczczenia tych wra¿eù - herbatka w Oazie, za mostkiem ponad szumi¹cym g³oœno strumieniem...:) Herbatka siê zmieni³a, zmieni³ siê sk³ad pij¹cych, ale rytua³ pozosta³ i pozostaliœmy my wszyscy, bli¿ej lub dalej, a jednak razem, pochyleni nad muzyk¹, pielêgnuj¹cy przyjaŸù, unosz¹c w pamiêci kolejne - ju¿ wspomnienie, do którego bêdziemy wracaÌ :)

Wszystko w zasadzie juÂż zostaÂło napisane przez moje przesympatyczne przedmĂłwczynie, wiĂŞc cĂłz ja mogĂŞ dodaĂŚ?
Jestem dzisiaj w lekkim zawirowaniu z powodu przeemocjonowania. Za duÂżo dobrego na raz i w tak krĂłtkim czasie.
Aczkolwiek, jak Asia wspomniaÂła, podchodzĂŞ do dusznickich koncertĂłw z mniejszym nabozeĂąstwem. Tak to jest, gdy siĂŞ ma cos na wyciÂągniĂŞcie rĂŞki. Jednak wczoraj nareszcie nie byÂłam w pojedynkĂŞ. I muszĂŞ Wam powiedzieĂŚ, Âże chyba ta caÂła towarzyska otoczka plus Âświetne granie DaniÂła spowodowaÂły stan jak powyÂżej.
Trifonov gra³ niesamowicie, ale "bezpiecznie". Na szczêœcie, pomimo bardzo emocjonalnego grania, nie przeœwietli³ mnie na wylot. I nie piszê tego jako jakiœ zarzut w stosunku do niego. ¯e byÌ mo¿e jest powierzchowny. Nie. Jak wspomnia³am, jego emocjonalnoœÌ jest 'bezpieczna' dla mnie. Czasem lubiê pos³uchaÌ dla samych akustycznych przyjemnoœci, bez wg³êbiania siê zanadto, bez wpadania w "fazê". Dani³ œwietnie siê do tego nadaje. Bo przecie¿ s¹ tacy pianiœci, którzy nawet gdy tego nie chcê, zabieraj¹ mnie w muzyczne otch³anie i nie jestem w stanie siê temu oprzeÌ. Trifonov jest na tyle 'uprzejmy' i delikatny, ze nie robi nic wbrew woli s³uchacza. Takie mam wra¿enie. ByÌ mo¿e jest to te¿ kwestia repertuaru, który gra. Nie wiem jak to by by³o, gdyby zagra³ np. I sonatê Rachmaninowa czy II Chopina.
Ale radoœÌ ze s³uchania tak wspania³ych kaskad dŸwiêku by³a ogromna. Czysta przyjemnoœÌ. Bardzo podoba mi siê jego dŸwiêk, szczególnie w lirycznych partiach ( przecie¿ od dawna wiadomo, ze Dani³ to liryk). Koncert by³ udany, a muzykê potraktowa³am jako t³o do moich rozmyœlaù i wspomnieù ( to chyba nie œwiêtokradztwo? ;) )
Rytualny "afterek" w Oazie( reaktywowanej) musiaÂł byĂŚ i to byÂło wspaniaÂłe dopeÂłnienie niedzielnego wieczoru. CieszĂŞ siĂŞ, ze mogÂłam bliÂżej poznaĂŚ p. JoannĂŞ od PiĂŞknego UÂśmiechu, ktĂłrÂą tylko przelotnie widziaÂłam na koncercie Koli w Warszawie. Bardzo sympatycznie nam siĂŞ gawĂŞdziÂło...Barwne opowieÂści naszej Aleksias, herbatka nie-w- duÂżych-szklankach-i-bez-malin-i-cynamonu( tak to byÂło?), szumiÂący dusznicki potok za oknem...I znowu powiem: tak, to byÂło to!
Szkoda tylko, Âże tak krĂłtko...

Ja teÂż ÂżaÂłujĂŞ :)
A w miêdzyczasie Emannuel Rimoldi zagra³ ca³¹ rundê Chopina - moim zdaniem bardzo klimatycznie. Co prawda z racji tzw. si³y wy¿szej kontemplowa³am nokturn, balladê i Poloneza-Fantazjê na ³aweczce przed dworkiem, ale nag³oœnienie jest tam naprawdê przyzwoite, a muzyka uskrzydla³a mi biegaj¹ce po klawiaturze palce (nie po tak szlachetnej klawiaturze, of kors :D - jednak niemal mo¿na by³o siê zapomnieÌ ;)) Z tego, co s³ychaÌ przez megafon, ma bardzo piêkny dŸwiêk - czy z wczeœniejszych koncertów Dwójka te¿ ci¹gnie transmisje?

Zaczynam podejrzewaÌ, ¿e mog³o byÌ i tak, ¿e gdybym wczoraj wieczorem s³ucha³a Daniila na ¿ywo w Dworku Chopina, nie spodoba³by mi siê on tak bardzo, jak przez radio. Jakieœ Dwójkowe czary sprawi³y, ¿e z mojego domowego g³oœnika p³ynê³o samo czyste piêkno, w formie "akurat", bez ¿adnych "za", typu "za g³oœno", "za cicho", zbyt agresywnie, itp. W ka¿dym razie koncert, choÌ przez radio, spe³ni³ swoj¹ powinnoœÌ i chemia w organizmie zmieniona :) Kto nie s³ucha³ transmisji, ten nie wie, ¿e prowadz¹ca j¹ Ró¿a Œwiatczyùska, po ka¿dym utworze werbalizowa³a moje w³asne entuzjastyczne myœli i zachwyty, a w przerwie koncertu odtworzono rozmowê z Daniilem. Zaprezentowa³ siê w niej z jak najlepszej strony, jako pouk³adany, zorganizowany, skromny m³ody cz³owiek. Nie mogê siê tylko z pani¹ Ró¿¹ zgodziÌ w jednym, ¿e Trifonov jest nieœmia³y.

Kati - teÂż jestem dzisiaj w lekkim zawirowaniu...

Mozarcie - myÂślĂŞ, Âże Daniil powinien dostaĂŚ nagrodĂŞ za poczucie humoru ;) Pewnie ma doÂżywotnie zaproszenie na festiwalowe koncerty w Dusznikach.

Asiu - czu³aœ siê prawie jak George Sand pod fortepianem Chopina? Dziêki za telefon tu¿ spod dworku, bardzo silnie czujê, ¿e czêœÌ mnie wyby³a i b³¹ka siê gdzieœ pomiêdzy cz¹stkami powietrza, za które trzeba wnosiÌ op³atê klimatyczn¹ 3 z³ za dobê (nie podro¿a³a?). Zazdroszczê wieczornego (nocnego) podgl¹dania próby mistrza. I herbatki Oazowej (knajpka reaktywowana, hurra!).

CieszĂŞ siĂŞ, Âże obie Joanny wreszcie siĂŞ poznaÂły!

Dziêki za tak ró¿ne Wasze wra¿enia, plus moje w³asne, to jak s³uchanie koncertu w 4 cia³ach naraz :)

Za rok jubileusz, siedemdziesiÂąteczka stuknie festiwalowi, wiĂŞc myÂślĂŞ, Âże bĂŞdzie siĂŞ dziaÂło.

Wczorajszy program Daniila Trifonova, ku pamiĂŞci:

Piotr Czajkowski - Temat z wariacjami F-dur op. 19 nr 6
Sergiusz Rachmaninow - Wariacje na temat Chopina op. 22
Robert Schumann - Etiudy symfoniczne op. 13


Dzisiejszy repertuar Mateusza Borowiaka:

Padre Antonio Soler
Sonata 43 G-dur
Sonata 47 c-moll
Sonata 44 C-dur
Sonata 50 C-dur
Franciszek Schubert - Impromptu B-dur op. 142 nr 3
Fryderyk Chopin - Sonata b-moll op. 35
Maurice Ravel - Gaspard de la Nuit
Samuel Barber - Sonata es-moll op. 26

I trochĂŞ info o Mateuszu Borowiaku:
http://www.biurokarier.am.katowice.pl/?a=biurokarier&id_item=5780

"Dyrektor artystyczny festiwalu prof. Piotr Paleczny zapowiedziaÂł, Âże prawdopodobnie juÂż w przyszÂłym roku recitale jubileuszowej odsÂłony imprezy bĂŞdÂą transmitowane on-line. – OczywiÂście Program 2 Polskiego Radia od wielu lat transmituje wystĂŞpy pianistĂłw w Dusznikach, za co jestem dozgonnie wdziĂŞczny, jednak dziĂŞki przekazowi w Internecie zyskamy byĂŚ moÂże tysiÂące kolejnych sÂłuchaczy"

http://www.polskieradio.pl/8/3664/Artykul/1195618,Tradycja-i-zmiany-Festiwal-w-Dusznikach-na-polmetku

To Âświetnie! Ci co nie mÂągÂą tam byĂŚ bĂŞdÂą mogli zobaczyĂŚ.:) TeÂż wygraÂłam pÂłytĂŞ i gratulujĂŞ tobie Beatko wygranej. :)

DziĂŞki, i ja Tobie gratulujĂŞ wygranej pÂłyty, Clavio :) MaÂła rzecz, a tak bardzo cieszy.

Martwi mnie tylko to sÂłowo "prawdopodobnie".

I ja gratulujĂŞ obu Paniom: Clavii i Beatcee  :)

DziĂŞkujĂŞ :)

DziĂŞki :)

Mam pytanko. Oni pytajÂą sie o adres do wysyÂłki pÂłyty czy same mamy im wysÂłaĂŚ na email?

Clavio, wysÂłaĂŚ, nie pytajÂą.

A tymczasem festiwal dziœ siê koùczy. W Dwójce transmisja koncertu fina³owego, gdzie solist¹ bêdzie Ludmil Angelov. Druga czêœÌ recitalu bêdzie wy³¹cznie chopinowska: 3 mazurki z opusu poœmiertnego -67 nr 2, 68 nr 1 i 67 nr 4, II Sonata b-moll, Nokturn op.27 nr 1 i na zakoùczenie Polonez As-dur op.53

   A ja, kr¹¿¹c wte i wewte, byÂłam w ÂśrodĂŞ na koncercie Hamelina, a w czwartek na recitalu Krzysztofa Ksi¹¿ka i Konrada Skolarskiego. ByĂŚ moÂże ktoÂś z Was sÂłuchaÂł transmisji w ÂśrodĂŞ?
 Marc Andre Hamelin to pianista, ktĂłrego znaÂłam tylko z nagraĂą i dopiero teraz miaÂłam okazjĂŞ wreszcie posÂłuchaĂŚ go na Âżywo. Nie mogÂłam przepuscic takiej okazji, bo w Polsce raczej nieczĂŞsto on bywa. To podobno najwiĂŞkszy fortepianowy "technik", ale na szczĂŞÂście nie tylko na tym siĂŞ koĂączy. Wszystko sprawdziÂło siĂŞ z nawiÂązkÂą. MogÂłam sobie porĂłwnaĂŚ: video z jego koncertu kilka dni wczeÂśniej w Verbier, gdzie wykonywaÂł niemal ten sam program i Âżywe wykonanie. Nie ma porĂłwnania. JakoœÌ przekazu z medici.tv jest na najwyzszym HD poziomie, ale to nijak siĂŞ ma do odsÂłuchu w naturze. Niesamowite byÂło jego wykonanie Images Debussy'ego. Tak plastycznie przekazanej muzyki jeszcze nie sÂłyszaÂłam. DÂźwiĂŞk, ktĂłry malowaÂł. Reflets dans l'eau to byÂło mistrzostwo. DostaÂł owacje na stojÂąco. W peÂłni zasÂłuzenie. Melomani docenili takÂże jego poczucie humoru, ktĂłre pokazaÂł we wÂłasnych Wariacjach na temat Paganiniego oraz w sÂłynnym jego bisowym Walcu Minutowym, ktĂłry tylko do pewnego momentu jest 'chopinowski', a potem zaczyna byĂŚ 'rozbrykany', niesforny w hamelinowskiej transkrypcji, budzÂąc konsternacjĂŞ wÂśrĂłd niespodziewajÂących siĂŞ takiego zwrotu akcji sÂłuchaczy.
Hamelin jest tak szalenie 'sprawny' na klawiaturze, Âże ma sie wraÂżenie 'bezwysiÂłkowosci' jego gry, swobody. Jego gra nie jest siÂłowa, forsowna, ale i tak osiÂąga to co chce osiÂągn¹Ì. JeÂśli do tego dodaĂŚ raczej powÂściÂągliwÂą mimikĂŞ, to raczej nie  dziwiÂą mnie opinie, ktĂłre juz nie raz sÂłyszaÂłam od ró¿nych osĂłb, Âże jest on emocjonalnie chÂłodny. Ja absolutnie nie mam takiego wraÂżenia. Wystarczy tylko sÂłuchaĂŚ.
W jego pierwszym bisie - transkrypcji Godowskiego pierwszej z Trois Nouvelle Etudes Chopina byÂło tyle niesentymentalnej sÂłodyczy, uczucia, a w mozartowskiej sonacie C-dur ÂświatÂła, lekkoÂści, niewinnej radoÂści, Âże daj BoÂże innym takich umiejĂŞtnoÂści przekazywania tego co jest pomiĂŞdzy nutami. Dla mnie to artysta autentyczny, naturalny, a przy tym skromny lecz peÂłen uroku, co byÂło widaĂŚ po koncercie, gdzie kolejka po autograf zdaÂł siĂŞ nie miec koĂąca, a on bez cienia zniecierpliwienia nie tylko podpisywaÂł siĂŞ, ale chĂŞtnie odpowiadaÂł na pytania, ucinaÂł sobie pogawĂŞdki z melomanami, pozowaÂł do zdjĂŞĂŚ. I nie miaÂł nic z gwiazdy. To mnie ujĂŞÂło.
  Z kolei czwartkowy recital byÂł 'dzielony', po poÂłowie na kaÂżdego pianistĂŞ. WÂłaÂściwie to przyjechaÂłam posÂłuchaĂŚ Konrada Skolarskiego, ktĂłrego teÂż znaÂłam z jutubowych nagraĂą dziwiÂąc siĂŞ, ze tak dobry pianista nie jest jakoÂś szerzej znany. Albo moÂże znany, ale raczej w tzw. Âśrodowisku. MotywacjĂŞ miaÂłam tym wiĂŞkszÂą, ze w jego programie znalazÂły siĂŞ 3 utwory, ktĂłre nale¿¹ do moich top hits: Ballada f-moll Chopina, II Sonata Rachmaninowa ( dodatkowo w pierwszej edycji, dÂłuÂższej, ktĂłra mi siĂŞ bardziej podoba, ale raczej rzadko jest grana) i Rapsodia HiszpaĂąska Liszta. Generalnie mnie nie zawiĂłdÂł, moÂże pewne detale mogÂły byĂŚ bardziej uwypuklone: mialam czasem wraÂżenie lekkiego poÂśpiechu i niepochylania nad pewnymi fragmentami waznymi dla mnie. Jednak to, co mnie uderzyÂło to niesamowita energia, pewnoœÌ w graniu, takie swoiste "wiem, czego chcĂŞ i co chcĂŞ powiedzieĂŚ". Tak jak Richter: siadaÂł i od razu zaczynaÂł graĂŚ, byÂł bardzo przekonujÂący w tym, co robi. Tak, jak napisaÂłam: pewny. Ale nie arogancki. ZrobiÂł na mnie bardzo pozytywne wraÂżenie i jak byÂło widaĂŚ nie tylko na mnie - huczne oklaski i bodajÂże 4 bisy potwierdziÂły to.
PoniÂżej prĂłbka: bardzo energetyczne wykonanie rachmaninowskiego preludium:
https://www.youtube.com/watch?v=iaoubAspc18

Festiwal siĂŞ koĂączy, ale ja mam nadziejĂŞ Âże Asia siĂŞ jeszcze odezwie, coÂś dopisze. Jak tam Mateusz Borowiak? W poniedziaÂłek sÂłuchaÂłam go via DwĂłjka i bardzo mi siĂŞ podobaÂła jego Sonata b-moll Chopina. A Wy sÂłuchaliÂście go? Jak wraÂżenia? Taka cisza na forum...

Dorotko, nieformalna ÂżaÂłoba po Legii...  :(

Mateusza Borowiaka sÂłuchaÂłam nieuwaÂżnie, jednym uchem, ale pamiĂŞtam pozytywne wraÂżenia. Bardzo ciekawa z nim rozmowa w przerwie koncertu, szkoda, Âże DwĂłjka nie zamieÂściÂła w archiwum do odsÂłuchania. MĂłwiÂł dÂługo i ciekawie, nawet zajmujÂąco.

Jestem:) Mam dobre chêci, ale wyj¹tkowo pod górkê z realizacj¹:( S³ucha³am dziœ koncertu Ange³owa, choÌ w doœÌ kiepskich warunkach ods³uchowych, które pewnie ledwo starczy³y na rozpoznanie, ¿e gra Chopina i to z du¿ym uczuciem:) Zatem trudno by mi by³o wypowiadaÌ siê bardziej wi¹¿¹co o konkretnych zaletach brzmienia, natomiast pomimo chrzêszczenia basów dotar³ do mnie przekaz emocjonalny i radoœÌ grania Chopina:) RadoœÌ by³a obopólna - tak¿e ze s³uchania Fryderyka wreszcie we w³aœciwych proporcjach. Wys³ucha³am ogólnie w ci¹gu dwóch dni dwóch sonat b-moll, jednej c-moll, ballady i Poloneza Fantazji, nie licz¹c mniejszych utworów - i to jest to, co nazywam festiwalem chopinowskim:) Przy okazji pan Paleczny znów wspomnia³ o zmianach technicznych - najwyraŸniej s¹ to ju¿ konkretne plany. I zosta³a te¿ ju¿ podana konkretna data rozpoczêcia przysz³orocznego jubileuszowego festiwalu - 7. sierpnia. Na pewno szykuje siê mocne uderzenie nie tylko pod wzglêdem organizacji, ale i obsady:) To w ogóle bêdzie niezwyk³y rok ;)

Borowiaka s³ucha³yœmy razem z Joann¹. Od pocz¹tku bardzo spodoba³ mi siê styl jego grania, szlachetnoœÌ dŸwiêku. I pomyœla³am, jak ciekawie wygl¹da porównanie dzieù po dniu tych dwóch wspania³ych artystów - Mateusza i Danii³a. Jeden - romantyk; tak bardzo emocjonalny, kipi¹cy niezmo¿on¹ energi¹ i ledwo okie³znan¹ radoœci¹ grania, graj¹cy "ca³ym sob¹", jakby natchniony szaman fortepianu wybijaj¹cy na nim taneczny rytm. Drugi - klasyk, spokojny, b³yskotliwy, panuj¹cy nad emocjami, ale tak¿e przecie¿ wspaniale potrafi¹cy olœniÌ technik¹ i przekazaniem nastrojów. Uzupe³niali siê - kontrastuj¹cy ze sob¹, równie wspaniali.
Mateusz zacz¹³ w³aœnie od klasyki - jasnych, œpiewnych tonów sonat Solera - którego nie zna³am i najwyraŸniej szkoda:) Zachwyci³ mnie dŸwiêkiem, który by³, ¿e u¿yjê jednego z ulubionych okreœleù, kryszta³owy;) Przypomnia³y mi siê "pere³ki' sypane na konkursie przez Wundera:) Po tym jak¿e zachêcaj¹cym wstêpie przeszed³ do Schuberta, co do którego zgodzi³yœmy siê z Joann¹, ¿e Agnieszka, jeœli s³ucha³a, za tak perfekcyjne wykonanie bardzo polubi³a Mateusza:) Na koniec pierwszej czêœci zabrzmia³a sonata b-moll. Ja ju¿ a priori jestem przychylnie nastawiona do wykonawcy za sam¹ przyjemnoœÌ, jak¹ mi sprawia graj¹c Chopina:) Tak wiêc by³am zachwycona, podczas gdy Joanna mia³a pewne obiekcje, twierdzi³a, ¿e nie zadowoli³ jej bez reszty emocjonalnie, ¿e by³o to wykonanie zbyt spokojne, i to przeszkadza jej stwierdziÌ, ¿e rodzi siê nowy Zimerman:) Natomiast ja na w³asne oczy doœwiadczy³am, ¿e podczas marszu ¿a³obnego œwiat³a w sali zaczê³y przygasaÌ, jakby rozpaczliwy smutek muzyki wypija³ si³y ze œwiat³a. A kiedy w z tej otch³ani mroku podniós³ siê i zacz¹³ wznosiÌ ten delikatny motyw, niczym w¹t³y pêd wœród popio³ów, by³a w tym zapieraj¹ca dech, wzruszaj¹ca kruchoœÌ nadziei. Po przerwie powêdrowaliœmy dalej przez krainê historii muzyki. Zauwa¿y³am bowiem, ¿e Mateusz wybra³ utwory, którymi przeskakiwaliœmy co mniej wiêcej 50 lat. Klasycyzm, romantyzm, prze³om obu epok. Teraz czas by³ na impresjonistê i czasy wspó³czesne. I tu Borowiak zaprezentowa³ nam ca³¹ gamê fantastycznej melodyki, dŸwiêkowych krajobrazów, odmalowanych w sposób perfekcyjny, czaruj¹cy i bezb³êdny. Po prostu spêdzi³yœmy ca³y ten czas z zapartym tchem pod¹¿aj¹c za muzyk¹.
I tym razem juÂż byÂłyÂśmy obie w caÂłkowitej zgodzie:)

Cytuj¹c Blechacza: "S¹ fortepiany i jest Steinway. S¹ festiwale i jest festiwal w Dusznikach" :D Kolejna ods³ona tego niezwyk³ego zdarzenia dobieg³a koùca. Czujê siê szczêœliwa, ¿e mog³am choÌ przez pewien czas w niej uczestniczyÌ. Odby³am nie tylko wyprawê po muzyczne radoœci, ale i podró¿ sentymentaln¹, wracaj¹c do wspomnieù, odnajduj¹c znajome miejsca. Czasu nie by³o wiele, ale starczy³o na trasê szlakiem tamtego, pamiêtnego festiwalu. Ca³a ta podró¿ by³a magiczna - pocz¹wszy od drogi do Dusznik, kiedy najpierw krajobraz wokó³ stawa³ siê coraz bardziej pagórkowaty, potem na horyzoncie ukaza³ siê mglisty zarys gór, potem po bokach wyros³y lesiste zbocza, gdzieniegdzie z urokliwymi budowlami wyrastaj¹cymi wœród zieleni, i po stromym podjeŸdzie nagle otworzy³ siê przed nami rozleg³y widok na Kotlinê. I wjazd do miasteczka przy akompaniamencie piorunów:) I samo malownicze miasteczko, nic nie zmienione: ryneczek, pomnik, prêgierz, strome uliczki. Odwiedzi³am obowi¹zkowo piekarniê, której ciastkami ¿ywi³yœmy siê g³ównie podczas festiwalu. Zajrza³am we wszystkie zak¹tki zdrojowego parku, przystanê³am przy graj¹cej fontannie (ha, mamy ju¿ tak¹ w Bydgoszczy ;)). Wys³ucha³am szmeru parkowego strumyka, przespacerowa³am siê w cieniu potê¿nych drzew prowadz¹cej do dworku alei. Widzia³am miejsce przed amfiteatrem, gdzie spêdziliœmy pó³ dnia na ³awkach s³uchaj¹c chopinowskiego maratonu. A nad wszystkim unosi³ siê duch Chopina:)
Pozostawi³am za sob¹ Kotlinê, Duszniki, park, dworek, ca³¹ t¹ jedyn¹ w swoim rodzaju sceneriê, z uczuciem pe³nego nadziei oczekiwania. Powrócê tu na pewno, za rok:)

ÂŻaÂłujĂŞ, Âże nie miaÂłem okazji wysÂłuchaĂŚ Mateusza. JeÂśli ktoÂś bierze siĂŞ za Gaspard de la nuit, utwĂłr nazywany przez publicystĂłw najtrudniejszym jaki skomponowano na fortepian, to jest to wydarzenie samo w sobie.

 :)

http://www.wgrane.pl/683f2b35a9fd9cfe2bd77b1b3afaefaf

Po pierwsze - dziekuje Kati za linki
Po drugie - zostalem znokaltowany wspanialymi kompozycjami ANTONIO SALER'A
Po trzecie - kilka slow o wykonaniu Borowiaka:

Mateusz Borowiak jest niewatpliwie doskonalym pianista....ale,
No wlasnie, co , ale.
Brakuje mu fajnej dziewczyny, alkoholu i jointa.
Jego mloteczkowy dzwiek jest niezwykle wyrownany i krystaliczny.
Tak, slysze caly czas - krysztal z ostrymi krawedziami.
Mowilem o wyrownanym dzwieku - mala poprawka, dzwiek jest zrownany.
Zrownane sa emocje, tempo. Zrownane jest trudne z latwym.
Zrownana jest przestrzen i nasza wyobraznia.
Slysze jedna, jednolita, jednostronna plaszczyzne, czysto i bardzo sprawnie wykonana.

Mimo wszystko gra Mateusza Borowiaka nie jest nudna, gdyz artysta przypomina nam
bezustannie o swoim potencjale pianistycznym i o swoim sukcesie.
Akordy, motywy pasaze, wszystko ZDROWE, czytelne, dokladne, jakby wykrzyczane.
Czego nie ma? - szalenstwa, finezji, 3D, odcieni i bledu.

Dorota, nie pytam jak i skÂąd, po prostu wielkie dziĂŞki  8)  JuÂż odsÂłuchujĂŞ, tym bardziej, Âże czytajÂąc post Bartka odniosÂłem wraÂżenie, Âże to recenzja ostatniej pÂłyty Ingolfa Wundera...

Oczywiscie SOLER a nie SALER

A ÂżebyÂś wiedziaÂł, Âże wÂłaÂśnie skojarzyÂła mi siĂŞ jego gra z Ingolfem, co zresztÂą wspomniaÂłam - to "sypanie pereÂłek" :)
Zdecydowanie Bartkowi nie do koĂąca podoba siĂŞ taka gra "do wewnÂątrz", bez "szaleĂąstwa i jointa":) (zwrĂłciÂłam uwagĂŞ, Âże tego samego okreÂślenia uÂżywa recenzent w Rz - "bez szaleĂąstw":). Ale mnie to nie przeszkadza, kupujĂŞ takÂże takie bardziej introwertyczne klimaty. MoÂże z racji sentymentu do AnglikĂłw i SkandynawĂłw:)) Mateusz na mnie teÂż sprawiÂł wraÂżenie "Anglika" doskonale panujÂącego nad emocjami i spokojnie bawiÂącego siĂŞ perfekcyjnie opanowanÂą klawiaturÂą. Jednak na mnie te perfekcyjne krysztaÂłki nie sprawiÂły wraÂżenia zbyt ostrych, a dÂźwiĂŞk byÂł bardzo szlachetny. Nawet jeÂśli odrobiny szaleĂąstwa brakowaÂło moÂże wÂłaÂśnie w sonacie, w ktĂłrej pewnie tego trzeba, to Soler byÂł po prostu peÂłen blasku:)   

 DziÂś Antonio Pompa-Baldi wrzuciÂł na swojÂą fejsbukowÂą tablicĂŞ video z Dusznik..
Nagranie jest profesjonalne, mam wraÂżenie Âże chyba podarowane pianiÂście przez organizatorĂłw ( czy to nie to ujĂŞcie z sali widzimy w festiwalowym namiocie?) i naprawdĂŞ warte posÂłuchania..
Jego etiudy z op.10 by³y bardzo wychwalane w komentarzach krytyków studia festiwalowego. Zwracano uwagê na spójnoœÌ przekazu - ¿e etiudy sta³y siê w rêku Pompa-Baldiego ca³oœci¹ niczym opowieœÌ, a pianista zagra³ ca³y cykl sprawnie, bezb³êdnie zas³uguj¹c na zaliczenie tego wykonania do jednych z najlepszych w historii festiwalu! Emocje wiêc by³y spore..
PosÂłuchajmy, pooglÂądajmy..
Czujecie atmosferĂŞ festiwalu?

https://www.youtube.com/watch?v=F_ZzuS4zqpc

Fajnie siê przenieœÌ do tego miejsca, nawet jeœli w trochê innym czasie ni¿ kiedy siê tam by³o. Dziêki, Kati :)

DziĂŞkujĂŞ za link. AleÂż oczywiÂście, iÂż czujĂŞ atmosferĂŞ festiwalu.  :)