Kurier Szafarski

Chciałbym zaproponować taki wątek, w przyszłości może być ciekawie...

na pierwszy ogień koncert Ingolfa Wundera, przeniesione z forum TVP Kultura:  http://forum.tvp.pl/index.php?board=407.0

przedsmak dla tych, którzy dzisiaj wybierają się na krakowski koncert Ingolfa

 30 października 2010r. był zarezerwowany dla legendarnego hardrockowego bandu Deep Purple.
Ale tak się nie stało.
W środę na internetowej stronie NOSPR-u znalazłem wzmiankę o koncercie Ingolfa Wundera w Katowicach.
Co to była za radość! Następnego dnia wcale nie mało czasu spędziłem w kolejce za biletem - pudło! Było ich zaledwie 25, reszta została zarezerwowana w ciemno już w sierpniu i wrześniu.
Ale dzisiaj miałem więcej szczęścia, dostałem wejściówkę za jakąś śmieszną, wręcz symboliczną cenę - 1/7 ceny biletu na Purpli!

Dla mnie ten koncert był bezcenny, jak większość forumowiczów zapewne wie Ingolf był (jest nadal)  moim faworytem.

Godz. 19.00 pyszna kawa w foyer.
Godz. 19.25 gong obwieszczający rychłe rozpoczęcie muzycznej uczty.
Godz. 19.30 gasną światła i na scenę wchodzi dyrygent p. Jacek Kasprzyk po czym rozbrzmiewają pierwsze takty orkiestrowo opracowanego Nokturnu c-moll op. 48 nr 1.
Tego utworu wysłuchałem z mieszanymi odczuciami. Tuż po - część muzyków orkiestry opuściła scenę by przygotować ją do koncertu fortepianowego.
Poszło bardzo szybko i sprawnie, ... kilka minut później ponownie gasną światła. Stałem z boku na wysokości 5-go rzędu z prawej strony patrząc w kierunku sceny, jakieś 30 metrów od fortepianu.
Na scenie rozmieszczono kilkanaście mikrofonów, więc jest szansa, że koncert w jakiś sposób był rejestrowany.
Na scenę wraz z dyrygentem wszedł Ingolf Wunder, szybki ukłon i tuż po tym jak zasiadł do fortepianu popłynęły pierwsze dźwięki koncertu. Orkiestra brzmiała świetnie, podkreślam to - brzmiała świetnie, o niebo lepiej niż w pierwszym Nokturnie. Ingolf przy fortepianie kołysał się w rytm ekspozycji orkiesty... i wejście fortepianu, pierwsze wrażenie fatalne, fatalne brzmienie fortepianu, nie- to nie była wina Ingolfa, ale miałem wrażenie, że coś nie stroi, dźwięk przypominał klawesyn, po uderzeniu w klawisz nie wybrzmiewał. Przypomniał mi się od razu komentarz, w innym wątku, że ma sali NOSPR-u jest zła akustyka dla fortepianu, i coś w tym jest.

Ingolf- grał luźno, prawie nie było  widać tremy, której na pewno pozbył się już w II i III cz. koncertu.
Pamiętam jeden moment, w którym fortepian dialoguje z fagotem. Ingolf - co bardzo mi się podobało grając patrzył przez całą orkiestrę na fagocistę i szkoda, że ten tego wzroku nie odwzajemnił, nuty ponad wszytko. Niech żałuje.

Chwilami fortepian Ingolfa brzmiał jak nie z tego świata, dreszcze na ciele, chwilami młoteczkowy mechanizm a'la klawesyn sprowadzał mnie boleśnie na ziemię. NOSPR z całą pewnością zasługuje na lepszy instrument.
Zapewniam forumowiczów, że przy całej dyskusji na temat fortepianów w FN (Yamaha, Fazoli...) ten, na którym przyszło grać Ingolfowi w Katowicach chwilami mnie irytował.

Wszystkie trudne pasaże zagrał w tempie, po mistrzowsku, rozkojarzył się o dziwo w miejscach wolnych. Romance,  Larghetto było zagrane wyjątkowo wolno, coś ma wzór ostatniej płyty Zimermana. I napiszę tak - koncert świetny.
Burza braw z okrzykami brawo!Tył sali wstał z miejsc. I bis - szok! W.A. Mozart Rondo alla Turca w aranżacji Arkadija Wołodosa, jest to tekst nutowy podobno nie do zagrania - melodia wraz z kontrapunktem jest grana w prawej ręce, a akordy o dużej rozpiętości i wirtuozowskie pasaże w lewej...i to tempo w jakim zagrał?  Poszedł jak burza, myślałem, że rozwali ten niewdzięczny instrument. Pokazał klasę, widziałem uznanie w oczach muzyków orkiestry.
Dzięki odwadze Pana z bródką z 3-go rzędu, tym razem wstała wiwatować już cała sala.

II bis F. Chopin Walc As-dur op. 34 nr 1, zagrał jeszcze piękniej niż w konkursie, tym razem fortepian już nie był przeciwnikiem Ingolfa, pięknie. W miejscach piano chyba wszyscy wstrzymali oddech, na sali była absolutna cisza.

Wszyscy natychmiast wstają z miejsc, pianista otrzymuje bukiety pięknych kwiatów.

III bis, kiedy siada przy fortepiane na sali ponownie kontrast, z burzliwej owacji robi się zupełnie cicho i...
płyną pierwsze dźwięki "Clair de' Lune" Claude Debussego...

Proszę Państwa! ja nie zapomnę tego bisu NIGDY! Nie ma takich słów by opisać piękno tej interpretacji, teraz w 6-tej  godzinie po koncercie słyszę w uszach tylko ten bis i ten fantastyczny dźwięk, IDEAŁ!

...

W przerwie koncertu udało mi się zamienić kilka słów z Ingolfem i jestem pod wielkim wrażeniem jak ujmujący i skromny jest to człowiek.
Byłem pod tak silnym wrażeniem, że postanowiłem nie zostawać na drugiej części koncertu,  by nie zatrzeć wrażenia i to było najlepsze co mogłem zrobić.
Kiedy rozległ się gong a w foyer ponownie zrobiło się cicho opuszczałem budynek NOSPR-u, i ... w drzwiach ponownie spotkałem Ingolfa Wundera, który szedł już do samochodu w towarzystwie swojej dziewczyny (chyba) i mężczyzny, Patrzyłem jak odjeżdżali....

Kiedy ponownie usłyszę Ingolfa Wundera przy fortepianie? ... Bóg wie, ale to będzie piękny moment mojego życia.

Wracając po koncercie przejechałem obok tysiąca zaparkowanych samochodów należących do fanów legendy rocka Deep Purple. Ten koncert jeszcze trwał.  

Dokonałem fantastycznego wyboru!

(http://lh3.ggpht.com/_5fAiN-R9FJk/TMy3JgMsW5I/AAAAAAAAALE/qemTt62VKaE/s912/Ingolf_W_1.jpg)

Dziękuję Casablanko za relację! Dotrzymałas słowa  ;)
Pomysł z nowym wątkiem jest jak najbardziej w porzo.

Janusz, Casablanka nie jest kobietą :)

oj, zostawmy sobie takie szczególiki na boku. Przecież znam Casablankę z TVP kultura. Tam była i tu chce być , sądząc z awatara, białogłową, to niech będzie  :D

Niech  ;)

Jesteś "szczęściarzem" Casablanko..i jak przypuszczam zapewne również i nie najgorszym "pianistą" :)

Dziekuję Casablanko za piękną opowieść. W trakcie czytania miałam gęsią skórkę, zwłaszcza, że Ingolf grał najważniejsze utwory w moim muzycznym żywocie! :)

Ukochane moje "Clair de`Lune"! Casablanko, która jesteś facetem - żałuję, żałuję, żałuję, że mnie nie było.

Casablanko- cudownie zrelacjonowałeś ten występ. Bywaj u nas częściej, tak Cię proszę :)

Taki opis jeszcze wzmaga nastrój związany z oczekiwaniem na koncert w Warszawie.

Kochani! petra9 napisała relację z krakowskiego koncertu Ingolfa...

http://forum.tvp.pl/index.php?topic=35629.15

Dzięki za zamieszczenie tego linka.Ja już pogodziłam się z faktem, że na koncercie nie będę,
ale teraz no chyba jeszcze trochę powalczę.
Jakbyś mógł jeszcze napisać dlaczego nie można pobrać tej fotki Wundera zamieszczonej przez Petrę??

ta fotka zniknęła, masz rację

pewnie za jakiś czas ponownie się pojawi ku Naszej uciesze  :)

Teresa, już jest  :), można zapisać

inny link podany przez sdsi

http://twitpic.com/34j9lz/full

pozostaje mi tylko ubolewać nad tym, że tego nie zobaczyłam, a mogłam :(

Wielkie dzięki rzeczywiście cały Wunder.
Rana dodzwoniłam się do FN są jeszcze szanse na bilety!!!!

Nie martw się. świat się na tym jednym koncercie nie kończy. Na pewno Ingolf przyjedzie do nas jeszcze nie raz  :)

Oczywiście, że tak :)

Ingolfa Wundera, podobnie jak Daniiła Trifonowa reprezentuje Warszawski Impresariat Muzyczny. Na ich stronie można znaleźć terminy najbliższych koncertów swoich "podopiecznych". Jest ich zresztą więcej, Rafał Blechacz, Lukas Geniusas, Krystian Zimerman i wiele innych znanych nazwisk. Na razie tylko do końca tego roku. Na marginesie, z nimi też warto byłoby podjąć jakąś współpracę, np. w ramach informacji. Żebyśmy nie dowiadywali się o koncertach w momencie, kiedy nie ma już możliwości kupienia biletu...
http://www.haluch.com.pl/strona.php?29914

A może spotkajmy się 2 grudnia na koncercie Ingolfa?

O naiwności!!! Niestety biletów brak.  :'(

Moglibyśmy powalczyć o wejściówki.W ilości siła ;)

To by było pięknie  ;D

Myślę, że na wiosnę można zacząć organizować coś na poważnie, póki co grupa szczęśliwych posiadaczy biletów na niektóre wydarzenia może spotykać się "nieoficjalnie".

Apropos Wundera, właśnie słucham jego koncertu i wreszcie zauważyłem, że jest bardzo ciekawy pod względem interpretacji, dźwięki fantastycznie wybrzmiewają, piękno koncertu e-moll jest w pełni wydobyte. Zastanawia mnie tylko jedna rzecz.

http://www.youtube.com/watch?v=Z9q0JRIFPeE&feature=related

1:33 - to umyślna pauza, błąd czy problemy techniczne z dźwiękiem?

Goguś, dlaczego słuchasz z youtube? Tam jest gorsza jakość dźwięku niż ze stron NIFC

http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/video/79_Ingolf_Wunder

lub z kroniki konkursowej:

http://konkurs.chopin.pl/pl/edition/xvi/chronicle/19

a najlepiej z płatnej sms-em 1,2 PLN strony

http://www.tvp.pl/kultura/muzyka-powazna/chopin

(świetny obraz i dźwięk  ;) )

Zdecydowanie problem z dźwiękiem!

I ten oto przykład przekonał mnie do porzucenia Youtube - przynajmniej jeżeli chodzi o relacje z KC.

W razie czego dziewczyny, zawsze możecie na mnie liczyć...w końcu (nie chwaląc się) w wolnych chwilach trenowało się trochę - ten noo..BOKS ;D ;D

Ja również wczoraj wieczorem posłuchałem (właściwie obejrzałem) koncert e-moll grany przez Wundera z Konkursu. Istotnie, Wunder pokazuje niezwykłe możliwości, gdy chodzi o wydobywanie dźwięków ze steinway'a, na którym grał - powiedziałbym od "zamszowych" do "perlistych". Natomiast, interpretacja "uczuciowa" nie trafia do mnie w całości. Na przykład, uważam, że Rondo gra nazbyt żartobliwie. Oczywiście, Rondo musi emanować radością, ale nie nie lubię, gdy tę radość sprowadza się do żartu, zabawki. Wunder trochę chyba banalizuje tę radość, która głęboko skrywa się w Rondzie koncertu e-moll. Ja lubię myśleć o tym Rondzie jako o takiej radości duchowej, radości - spełnienia, która wynika z "pieszczenia się" w myślach z " ideałem" w części 2 Koncertu. W tym Koncercie rondo nie służy "odprężeniu" słuchaczy, ale ma głębszą treść emocjonalną. Tak, czy siak - Wunder gra niezwykle pięknie ... Chopin często mawiał w reakcji na krytykę swojej sztuki, że jeszcze się taki nie narodził itd. Mnie Wunder w tym koncercie rondem "nie dogodził" ... :)   

Apropos koncertów Wundera - Wunder w Poznaniu, 21 listopada,

http://forum.tvp.pl/index.php?topic=35875.0

;)

A w Warszawie 9 stycznia w sali im.Lutosławskiego. Jutro dzwonię, może już można
rezerwować bilety.

Mozarcie dziękuję za ten odnośnik..........odzywaj się aktywnie i u nas- tak  Cię proszę  ;D

Witam wszystkich zainteresowanych posłuchaniem Daniiła na zywo :-)
Dzwoniłam własnie do rejstracji biletów i okazuje się, że ten koncert będzie prawdopodobnie "biletowany internetowo". Nie wiedzą  jeszcze, przez który serwis ani nie ustalili cen biletów. Dziś będa sie naradzac z szefowa programu 2 i wtedy cos więcej będzie wiadomo.

Wielkie dzięki za info. Gdy będziesz wiedziała więcej, daj, proszę, znać...

Teraz muzyka Chopina na kanale Mezzo, ale niestety nazwiska pianistów
nic mi nie mówią

http://www.mezzo.tv/nos-programmes/diffusion/folle-journee-de-varsovie-2010-oeuvre-pour-piano-de-chopin-n%C2%B04-chopin-n-14

Chciałabym tylko przypomnieć naszym szczęśliwcom , których czekaja dziś niezapomniane chwile, tj.
Niebieskookiemu, Allegrze, Micoonie żeby po koncercie nigdzie się nie szwendali tylko jak
jak szybciej do komputera i pisać, pisać ,pisać a może i fotkę dołączyć...

Szwendali? W tę pogodę nie trzeba się szwendać, bo komunikacją miejską i ta do domu pewnie nieprędko dotrę...

Co do koncertu z 20.12.2010 (Danił Trifonow z NOSPR w sali Lutosławskiego Wwa):

Dodzwoniłam sie do rejestracji (22 645 52 52). Zarezerwowałam 2 bilety, kosztuja 50 zł za sztukę. Odbiór w dniu koncertu 18.00-18.45. Koncert zaczyna sie o 19.00; trzeba byc punktualnie, bo bedzie transmisja!

Spytałam jeszcze o koncert Wundera 09.01.2011 (to za około miesiąc, a już w nowym roku!; przeraża mnie, jak ten czas leci...; 2010 mi minął zupełnie niepostrzeżenie).

Będzie sprzedaż internetowa, info pojawi się na stronie www polskiego radia ok 10 grudnia.

Dzięki Allegra ja dzwoniłam wczoraj to jeszcze nic nie wiedzieli :)

Bezproblemowo dodzwoniłam się godzinę temu, bezproblemowo zarezerwowałam bilet i mam nadzieję bezproblemowo dotrzeć na czas po odbiór 20 grudnia, na wszelki słuczaj jednak wczoraj, może nie będą potrzebne, ale zaopatrzyłam się w tabletki na kaszel ;) Przed ostatnią wizytą w FN w celu posłuchania Chopina w wykonaniu Trifonowa przez ostatni tydzień wybitnie unikałam sytuacji mogących wywołać choć lekkie drapanie gardła i udało się.
Czego i Wam życzę.

Oj, jaka ja mam nadzieję, że wrażenia akustyczne dziś w FN będą ograniczone do dźwieków płynących ze sceny...
Sądząc po listopadowym recitalu Trifonowa - nadzieje płonne :( Nie ma to jak "płuca wyplute" w rzędzie za tobą podczas pianissimo ;)

 ;D ;D  ;D A pamiętasz jak podczas KCH jak grała Natalia Sokołowskaja jakiemuś kretynowi zadzwoniła komórka??

Niestety, kolejny koncert ucieka mi sprzed nosa! Nie dość,że nie mogłam zarezerwować biletów, to nie mam szans na wyjazd do Warszawy 20-go. Wczoraj złamałam obie kości nadgarstka, z przemieszczeniem, więc sześć tygodni mam z głowy. Uchhhh... jestem wściekła! >:(

Ewo, strasznie współczuję :'( Życzę szybkiego zrastania.
Ale na pewno jeszcze będziesz miała okazję! "Pokłosie" tegorocznego konkursu jest bardzo aktywne koncertowo - na szczęście - ja nastawiam sie na całkiem przyjemny pod tym względem rok 2011 (odpukuję w niemalowane biurko).

 :o Na Trifonowie w FN 4 listopada też komus zadzwoniła! Podobno dziewczyna odebrała i powiedziała: "Zadzwonię później, jestem na koncercie."
I co poradzisz?!

Ewo, współczuję... A kosteczki z pewnością pięknie się zrosną jak trzeba. Pociecha w tym, że koncert będzie rejestrowany, więc pewnie go sobie kiedyś razem posłuchamy lub obejrzymy (nie wiem kto rejestruje, radio czy telewizja). Wyzdrowiej szybko...

Bardzo dziękuje. Na razie mam wrażenie, że wszystko się rozsupało i boli najmniejszy ruch. Echhh... życie, życie... :(

Współczuje Ewo, ale na Wundera zdążysz :) :) :) :)

W cierpieniu podobno najlepiej sie tworzy. Stworz cos dla nas.
Moze jakis wiersz, felieton.
A tak na serio, zrastaj sie szybko.

Biedna Ewunia  :(
Trzeba by dmuchnąć w to obolałe miejsce i pocałować...
Tylko nie wiem, czy przez neta taka metoda zadziała  :(
 :-*

Działa Januszu! Od razu cieplej na sercu i uśmiech wraca na twarz! Dziękuję! :-*

Ewuś- to jak ty piszesz?

Biedna  :(

Na szczęście złamałam lewą kończynę :D!

Ach, te delikatne kobiece..rączki, paluszki, nadgarstki. Współczuję Ci Ewuniu i wracaj do zdrowia - byle szybko :)

Ja jestem zdrowa, a że trochę pogruchotana... to kwestia kilku tygodni, mam nadzieję. Dziękuję Wam za troskę, to szalenie miłe! :)

Ah no tak, nie każdy tak jak ja jest tzw. śmaja " :)

Ewka - współczuję! Wiem jak boli - ten rok dwukrotnie obdarzył mnie gipsem. Dobra rada - poszukaj środków przeciwbólowych, które pomogą Ci przetrwać zmiany pogody. Twardziel jestem, ale jak wiosną słońce się chowało i zaczynało padać, to pod gipsem działy się cuda jakieś a ja kwiliłam dopóki "dochtór" nie przepisali leku pod wdzięczną nazwą Zaldiar. Poproś o ten środek, ja dzięki niemu przetrwałam. I zdrowiej!

Witam wszystkich po przerwie. Czekałem na relację z koncertu Wundera w Warszawie, niestety, z racji odległości byc w FN nie mogłem. Bardzo żałowałem, ponieważ wciąż słyszymy tylko Ingolfa w emollu, sonatę, ballady i in. utwory wykonuje rzadko. Oczywiście relacja Allegry (dzięki! ;)) jest bardzo subiektywna i naprawdę żałuję, że nasz Ingolf nie spełnił Twoich oczekiwań. Tak jednak bywa, kiedy po znakomitych występach pragniemy czegoś więcej, czegoś jeszcze bardziej magicznego, jeszcze wznioślejszych przeżyć. Stąd myślę ten niedosyt, ponieważ nie byłem ;( nie mogę się do tego odnieść. Zresztą czekajmy na jego kolejne występy - życzę sobie, by częściej grał również nie-koncert. ;)
Apropos sonaty h-moll w wykonaniu Ingolfa - odbieram ją niejednoznacznie. Porównywałem sonatę Wundera i Bozanova. Oczywiście dwa różne światy muzyczne. Bozanov czaruje światłocieniem, barwą, dynamiką - pozwala sobie na wielkie crescendo w epizodzie środkowym Larga z jednej strony, z drugiej strony - na leciuteńkie pasaże prawej ręki w finale (odrywać to, co nie odkryte?). Ingolf gra naturalnie - pięknie wykonuje finał, klasycznie, z sercem, largo jest naprawdę szybko prowadzone w prawej ręce - "śpiew sopranu" - o tak, u Ingolfa wyczuwa się niezwykłą ciąglość prowadzonej kantyleny. Prostota - po primo!! Bozanov gra frazę jakby fragmentarycznie, mnie to jednak także zachwyca. Najmniej insprująca jest u Wundera część I, trochę jałowa, może nieco zbyt monotonna. U mnie więc na przemian - raz zachwyt h-mollem u Bozanova, raz u Wundera. ;)

Zdecydowanie koncert (rondo vivace to mój dyżurny poprawiacz humoru), ale miałam też intensywną fazę poloneza fantazji, potem andante spianato... Co jakiś czas coś na nowo odkrywam. Wspaniałe jest to archiwum wideo na konkursowej stronie; jestem od niego uzależniona!

No baaa... W końcu Wunder to klagenfurczyk ;), słowem Austriak, który co najmniej powienien wiedeńczyka pięknie tańczyć (a skoro zamierza zamieszkać w Polsce, to czeka go nauka poloneza!).  ;)

Ja własnie przechodzę fazę Poloneza-Fantazji, droga Allegro, w Wunderowym op. 61 słyszę metafizyczne pytanie o istnienie nadprzyrodzonego Bytu (Boga), które przecież Chopin zawarł w tym niezwykłym w historii muzyki dziele, zupełnie jakby Ingolf zadawał je rownież...

http://www.youtube.com/watch?v=93SC26Eq50k

Oto i Wunder w poloniezie-fantazji. Cóż, nie uważam tego wykonania za najlepsze w konkursie. Tą metafizyczność o której wspomina Mozart dostrzegam wyłącznie w rubatach, które są interesujące, przemyślane. Wydaje mi się jednak, że ok. 11 minuty (w tym nagraniu) wystąpił chwilowy chaos w grze Austriaka który zburzył ten utwór.

http://www.youtube.com/watch?v=NtLLjyx5QMQ&feature=related

To wykonanie Avdeevej. Może mniej liryczne i mniej melodyjne ale bardzo wyraziste i poprawne. Osobiście w polonezie fantazji nie widzę zbyt wiele melancholii toteż wybieram "stalową Juliannę". Mocny dźwięk i równe tempo bardzo pasuje do tego utworu.

Ciekawe jest nagranie Bozhanova:

http://www.youtube.com/watch?v=PA-wcwimYj4

Pozwólcie, ze cofnę się do relacji z 11 Konkursu Chopina w 1985 roku, konkretnie do występu Bunina. Byłem na widowni podczas jego przesłuchań. Bodajże był to I etap, w którym grał walca a potem poloneza. I oto wówczas, jedyny raz chyba w całej historii Konkursów stała sie rzecz niezwykła: po wykonaniu Walca publiczność nie powstrzymała emocji, rozległy się gromkie brawa, ktoś podbiegł i wręczył mu różę. Pan Stanisław wstał mod fortepianu, ukłonił się głeboko i wrócił do poloneza...
Dzisiaj, całkiem przypadkowo odnalazłem ten niezwykły ewenement (głowy nie dam, ale jestem prawie pewien, ze to własnie ten!). Posłuchajcie i podelektujcie się jego niesamowitym wykonaniem walca... i niecodziennym wydarzeniem

http://www.youtube.com/watch?v=GeqVjcuEWLA

Dla mnie gra Bunina jest dosyc plytka. Facet szedl na zywiol.
Brakuje mi w jego grze refleksji, wykonczenia.
Troche przypomina to  tluczenie fortepianu mlotkami bez cienia stresu i zdenerwowania.
Ogolnie mowiac nie odpowiada mi jego dzwiek, troche wykrzyczany.
Przykro mi Januszu, ale tym razem z Toba sie nie zgadzam.

Bartusie, każdy z nas ma swój gust i niech tak już pozostanie. Dodam tylko, ze o wielkości artysty decydują nie zarejestrowane nagrania - a koncerty na żywo. W trakcie nich okazuje się, na ile sztuka danego artysty przemawia i porywa za sobą publiczność. Wówczas tak się stało. To ngranie tylko w częsci oddało atmosferę przesłuchań, której nie zapomnę chyba nigdy...

Dinu Lipatti zdobyl swoja pozycje jako swiatowej klasy pianista siedzac w studio nagraniowym.
Atmosfera panujaca na koncertach "zywych" jest niesamowitym zjawiskiem.
Bywa jednak, ze moze byc wywolana rodzajem psychozy.
Zobacz koncerty p. Rubika. Poziom artyzmu niski a reakcje publiki histerycznie entuzjastyczne.

Jeśli zatem to "niesamowite zjawisko i psychozę" artyści potrafią wywoływac takze spod studyjnego przekazu - to wielka chwała im za to.
A z Rubikiem - to pewno trochę tak, jak z muzyką góralską: nie da sie jej słuchać przekazem medialnym, za to przy bezposrednim kontakcie - potrafią przenieść tłumy w inny wymiar...
(I żeby nie było niedomówień: nie jestem najabrdziej zagożałym fanem Rubika  ;), ale jego fanów rozumiem )

Od razu mam skojarzenie z tegorocznym Wunderem i Bozanovem na konkursie...

Wszystko dlatego, że oglądając koncert na żywo odbieramy go wieloma zmysłami. Nie mówię, że Bożanow to zły pianista, ale na jego odbiór na pewno jakiś tam (sądzę, że duży) wpływ miała jego gestykulacja i ekstrawaganckie zachowanie. Rubik stronę muzyczną nadrabiał energetycznym dyrygowaniem i właśnie to (wraz z długimi blond włosami) wykreowało jego wizerunek. Ludzi po części pociągało to, jak Rubik odczuwa swoją muzykę - wizja miała we wszystkich jego widowiskach wagę porównywalną do fonii.

Jeżeli mamy rozpatrywać walory stricte muzyczne z przykrością muszę stwierdzić, że się z Januszem nie zgadzam. Najlepszy efekt możemy osiągnąć wykorzystując tylko słuch. Przy koncertach na żywo duże znaczenie ma reakcja publiczności - często dajemy się ponieść emocją tłumu. Skoro ktoś obok nas zaczął klaskać to automatycznie zaczynamy robić tak samo i zaczynają nas naśladować inni aż brawo bije cała sala. Potem ktoś w gazecie napisze o niewiarygodnym aplauzie co będzie pozytywną recenzją samą w sobie.

Dla mnie - to żadna przykrość, goguś. Mamy prawo się pięknie różnić i obstawać przy swoim ;D. Ty lubisz odbierać muzykę tylko słuchem i w miarę możliwości czyścić ją do białego od współreakcji otoczenia - proszę bardzo. Uważam, ze świetnie z taką filozofią percepcji trafiłeś na współczesne czasy (które oferują możliwość hermetyzacji odłsuchu i rozkładania dźwięków na atomy, czytaj: uprzestrzenniac elektronicznie surround + słuchawki na głowie).
Trzeba tylko pamiętać, ze żaden z kompozytorów czasów minionych nie komponował dla potrzeb mikrofonu i głośnika, że żywa i na ogół tłocznie wypełnijaca audytorium publiczność była jakby wkalkulowywana w otoczkę i tkankę dźwiękowa kompozycji. Dlatego pozwól, ze dla mnie - zawsze NAJPRAWDZIWSZY (a więc i najlepszy) ODSŁUCH I PERCEPCJA UTWORU NIE TYLKO WIEDZIONA BĘDZIE SŁUCHEM  ale, szczególnie w odniesieniu do dzieł klasycznych, będzie zawsze współistniała z całym otoczeniem, w tym: także z reakcją sali i entuzjazmem słuchaczy.

Chyba w 90% negatywny. Jak go pierwszy raz zobaczyłam to zaczęłam się śmiać (złośliwie) i pokazywać w domu jako cudaka (inna sprawa, że przestałam, bo jednak Nokturn się spodobał itd.). Nie zaobserwowałam wielu pozytywnych reakcji na jego zachowanie, wręcz przeciwnie. A propos jego pewnych gestów, wiecie że on uczył się dyrygowania?
Co do wpływu zachowania na odbiór, myślę że pozytywny przykład to raczej Wunder, który jest po prostu bardzo miłym, ułożonym i otwartym człowiekiem. To się czuje i wytwarza atmosferę. Bożanow? Diabli wiedzą co to za jeden, ale to świetny muzyk. Myślę, że ludzie raczej dobrze odbierają tych, którzy wyglądają na bardzo skupionych nad tym co robią, czy przeżywających (bez przesady) swoją grę, przykładów nie chcę podawać.


Co do tego Walca Bunina, ja też mam pewne osobiste wspomnienie. To nagranie (przeze mnie raczej zapomniane) znajduje się na jednej z pierwszych kaset (kto słucha dzisiaj kaset?), jakie kupiłam. Słuchałam tego codziennie (jego i Thai Sona, bo byli razem).

Ciekawa dyskusja, chciałabym tylko dodać, że wiele zależy od artysty.
Artur Rubinstein uwielbiał koncerty. W rozmowie z Glennem Gouldem mówi, że dla niego
to wielkie przeżycie, jeśli wie że potrafi zawładnąc duszami słuchaczy. Na to G.G:
"oh ale ja nie chcę ich dusz".Bowiem Gould  dał ostatni koncert w wieku 32 lat.
A swoje wielkie kreacje tworzył w studiu nagraniowym.
Dla Goulda publiczny koncert był niemoralną formą prezentacji sztuki i twierdził że do końca XX
wieku znikną sale koncertowe.

Januszu.
Oczywiscie. Masz racje. Koncert sluchany na zywo z wrazliwa, kochajaca piekno, grupa ludzi jest nie zastapiony.
Energia wibruje w powietrzu, i to sie wyczuwa.
Ja natomiast nie zgadzam sie z TWOIM tekstem : .
Jak zatem wytlumaczysz Dinu Lipatti, jedenego z nawiekszych, najbardziej uznanych przez autorytet pianistow naszego wieku
(XIX/XX). Jak juz mowilem wczesniej, Dinu Lipatti  bardzo rzadko koncertowal. Znamy go najbardziej z nagran.

Bożanov robił miny???
To co powiecie o tym:

http://www.youtube.com/watch?v=419h93TiCFg&feature=related

Janusz może mieć rację, ale myślę, że to bardziej odnosi się do naszych czasów. Łatwo jest przy technice jaką dysponujemy złożyć w miarę dobre nagranie (nie twierdzę a priori, że ten kto się mozoli nad nagraniami, jest złym muzykiem, z tego co sobie przypominam Zimerman bardzo długo nad tym pracuje, ale w wielu przypadkach to może być takie śpiewanie z play backu).
Kiedyś siadało się i nagrywało, ot tak, bez cięć i to było bardziej miarodajne.

Teresa, gdybym nie wiedziała kto to, to pomyślałabym że to dosyć afektowane.

właściwie wytłumaczyła już Ola. (Dzięki!). Dodam tylko, i moje malutkie (ale jednak!) doswiadczonko pokazuje, ze dużo łatwiej grać w zaciszu pokoju, w obecności sprzętu do rejestracji - niż pod bacznym uchem i okiem słuchaczy. A poza tym, co wspólczesne laboratoria dźwięku nawet z ledwie poślednim nagraniem mogą zrobić , chyba nie muszę tłumaczyć.

Goguś, żadna siła nie zmusiłaby mnie do bicia braw jeśli coś mi się nie podobało. A idąc na koncert wybieram tylko te, które będą mi się podobały :) Może jestem wyjątkiem, ale nie ulegam instynktom stadnym, zazwyczaj.

W moich oczach Bożanow także nie zyskuje. Co innego w uszach. Zwracam jednak uwagę pogoń za indywidualizmem która charakteryzuje dzisiejszych celebrytów. Obawiam się tego, że nie tylko artyści pop, ale także pianiści wkroczą na tą drogę. Skupiając się na samej muzyce można odczytać znacznie więcej niż obserwując przesadzone emocje niektórych artystów.

Nie znaczy to że nie warto chodzić na koncerty, niemniej czasem w filharmonii warto zamknąć oczy i po prostu słuchać.

Ale jeśli chodzi o zależność między wielkością artysty a miejscem jego występów - wydaje mi się, że profesjonalista powinien za każdym razem gdy siada do fortepianu "wyłączyć" wszystkie zbędne myśli i zagrać tak, jakby nic dookoła się nie działo. O muzyku (i nie tylko) decyduje zatem wypadkowa jego dokonań na każdej płaszczyźnie życia artystycznego.

Piotr Anderszewski mówił, że nie lubi koncertować, bo nie gra tak dobrze, jak mógłby, oceniał, że na koncercie gra na 30%. Po koncercie mówi sobie, że więcej nie zagra dla publiczności, że będzie tylko nagrywał w studio. Kiedy nagrywa, brak mu publiczności i mówi sobie, że już więcej nie będzie nagrywał.

Ja nie wiem po co innego chodzić do filharmonii.
Pogoń za indywidualizmem, czy raczej różnymi sposobami reklamy (bo chyba o to chodzi), wśród muzyków klasycznych nie jest niczym nowym (uważam, że muzycznie EB nie musi się wiele wysilać, co do jego zachowania to na ten temat jest tyle teorii, że lepiej nie wchodzić na ten temat. I jednak do jakiś gwiazd pop, które rozpowiadają o swoim życiu, to mu daleko - on, z tego co mi wiadomo, raczej nie przepada za dziennikarzami, a jeśli coś mówi to przeważnie o swojej "pracy").

To co mówisz o "profesjonalizmie" muzyków powinno również dotyczyć słuchaczy. Wyłączyć zbędne zmysły.

No właśnie - nagranie można zmontować. Gra tylko człowiek, który ma zły lub dobry dzień, któremu uda się lub nie. Technologia pozwala nam na zespolenie najlepszych fragmentów danego utworu w jedną perfekcyjną całość. Ale czy o to nam chodzi? Czy dla tej perfekcji warto wydrzeć z muzyki wszystkie napięcia i emocje których efektem często są potknięcia muzyka? Gdzie leży ta granica, której nie można przekroczyć?

Może sobie gadać, co mu się podoba i tak jest "dobry".

No i wracamy, Gogus, do punktu wyjścia: prawdziwa muzyka (i w ogóle - sztuka), w przeciwieństwie do tej kreowanej laboratoryjnie (czytaj: studia nagraniowe) powinna zawsze współistnieć z odbiorcą, z reakcją sali i entuzjazmem słuchaczy. Inaczej staje się wytworem technologii, produktem wysoce przetworzonego rzemieślnictwa... a co takie ma wspólnego z prawdziwą sztuką? ...marketing.

I oto chodzi. Sorki że ja ciągle z tym Gouldem, ale on właśnie preparował swe nagrania w
studiu i jest tam i uczucie i emocje i wszystko co trzeba.On nawet uważał, że granie koncertów może
demoralizować artystę,który czasem gra pod publikę, dodając różne efekty aby wywołać
brawa.

Teresko, powiem ci jak inżynier z wieloletnim doświadczeniem: być dobrym rzemieślnikiem i specjalistą perfekcyjnie wykonującym zadanie - to wielka sztuka. I bardzo cenię takich ludzi. Bo dzięki takim, jak Oni - świat łacno toczy się  do przodu. Tyle tylko, ze nie tytułuję ich sztuki z wielkiej litery. Po tę i dla tej Sztuki "z wielkiej litery" - chodzę i odwiedzam nie fabryki, a świątynie.