XVII Konkurs im F. Chopina 2015 - III etap

[Aleksias]

Kate jest wspaniała! A jednak, mimo wszystko; może ze względu na kolejność dzisiejszych występów; kiedy jej słucham - bardziej zachwycam się jej pianistyką; a kiedy grali nasi - bardziej zachwycałam się Szopenem

[tuco82]

Pozwolę sobie jednak zmienić zdanie w kwestii innej niż mazurki. Mianowicie ona musi wejść do finału, wraz z 3 Polakami.

[Mozart]

Nie wiem, czy to był walc, jednak prawdą jest, że w natchnieniu zgubiła puls i nurt ludowego tańca. W wielkiej formie - sonacie - pokazuje natomiast pianistykę na najwyższym, światowym poziomie.

Zwróćcie uwagę na selektywność brzmienia. Jej pasaże są perfekcyjne, wyraziste, jednocześnie nacechowane głębią emocjonalną (dynamiczna sinusoida - zamiast płaskiego dźwięku; zwróciłem na to uwagę słuchając jej live).

Mikrofony telewizyjne nie oddają wolumenu Yamahy pod jej palcami

[Mozart]

Kate jest wspaniała! A jednak, mimo wszystko; może ze względu na kolejność dzisiejszych występów; kiedy jej słucham - bardziej zachwycam się jej pianistyką; a kiedy grali nasi - bardziej zachwycałam się Szopenem

Ha, mam tak samo słuchając... Marty Argerich 

[Mozart]

Finał znacznie bardziej wyrazisty i klarowny niż u Książka. Mimo pomyłek, jest po prostu rewelacyjny. Ekstaza.

Jeśli nie wygra Chopinowskiego, wygra za 4 lata w Moskwie.

[Aleksias]

Faktycznie, zrobiła wrażenie ta sonatą:) Fantastyczna pianistka, Martha chyba nie byłaby obrażona za to porównanie:)

[Aleksias]

Teraz trochę oddechu, a potem -Osokinowcy wszystkich krajów, łączcie się 

[Mozart]

To nie było do końca porównanie osobowości (Marta jest jedna, jedyna), ale... masz rację! Z łatwością mógłbym znaleźć punkty wspólne 

Za każdym razem kiedy słucham Kate (Kasiu, słuchałaś?  ) wydaje mi się, że ona zostawia na estradzie kawał swojego życia. Jej emocjonalność nie wydaje mi się powierzchowna - ona chyba faktycznie sięga głęboko, do swojej duszy uczuć.

Może wywoływać kontrowersje, ale publiczność świata ją pokocha.

[anelik]

Krzysiu Książek
Preludium cis-moll śliczne, nastrojowe. Rozćwierkane rondo - brylanciki dźwięków. Mazurki prześliczności. Mazurek G piękne wyciszenie w finale. Mazurek cis tańczył kujawiaka. Sonata z pazurem. Piękne frazowanie. Largo pełne tajemnic i  ekspresji. Piękny, dojrzały, kryształowy dźwięk.

Kate Liu
Kantylena sonaty w części środkowej przepiękna. Czystość dźwięku zwłaszcza tego w piano odpowiada czystości górskiego źródła i ten dźwięk tak samo perli się jak sącząca się z niego woda. Jedyne co mi się nie podobało, to kilka takich poderwanych dźwięków w początku ostatniej części sonaty. Lecz drobiazg to – bo poza tym brawura i wdzięk. Zwiewne mazurki, choć chyba bardziej podobały mi się dziś w wykonaniu Polaków. Ale wrażeń jest tyle, że musiałabym chyba ponownie odsłuchać tylko mazurki we wszystkich trzech wykonaniach, żeby się co do tego upewnić.   

[Mozart]

Masz rację, Elu - polskie wykonania mazurków miały dziś najwięcej charakteru. Kate zrobiła z nich natchnione poematy o lekko tanecznej proweniencji

[Casablanka]

Januszu, potrzebujemy Cię!!! (myślę też o innych, których zapamiętałem, potrzebujemy Was!)

[Casablanka]

druga sprawa - skakanie do gardeł będzie w piątek całkiem wieczorem, chętnych zapraszamy, każdy wzrost się liczy,
i nie zapominajcie, że na końcu zdania była duża uśmiechnięta buźka jak ta po prawej 

[Casablanka]

trzecia sprawa - fenomen Kozaka, chciałem odsłuchać z odtworzenia Kate Liu, Kozaka wysłuchać jakim gra dźwiękiem i jak większość krytyków uznać za faceta bez wyrazu, pianistę szkolnego ....i...(pauza),
i nie umiem, słucham Kozaka,
nie potrafię go przewinąć, wyłączyć
jest fascynujący w swojej nieciekawości
pięknie ...pięknie .... jest tak bezwyrazowy, że mogę go słuchać, słuchać
człowieku, co ty masz w sobie?

[Casablanka]

żeby zdążyć przed sesją wieczorną
wiedziałem, że jestem Liumenem, ale żebym był molem książkowym to nie wiedziałem,
otóż jestem! Pierwszy mój kontakt z grą Krzysztofa i miłość od pierwszego posłuchania
musi być finał!

[Casablanka]

o Liu napiszę jak zbiorę myśli, emocje były, jest nieprawdopodobną wirtuozką
to jest typ grania "albo kochasz, albo nienawidzisz"
i pomyślałem, że gdyby studiowała u Wundera wygrałaby konkurs i w Moskwie, i w Warszawie

(kto inny ją prowadzi, i nie wiem, czy Chopin dla niej to jest to, ja ją uwielbiam jako pianistkę)