|
Aktualności: Forum miłośników muzyki Fryderyka Chopina
|
|
Pokaż wiadomości
|
Strony: [1] 2 3 4
|
1
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 13, 2013, 12:53:12
|
"Motylem jestem" Friedrich von Schlegel (1772 - 1829) polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Motyl I jak mam nie pląsać, Gdy trudu nie czuję, I zieleń wśród słońca Tak barwnie wibruje. Piękniejsze błyszczenia Barwy skrzydeł mają, Też niż kwiaty słodsze Tchnienia w krąg rozdają. Wśród w kwiatach swawoli Się sycę do woli, Wśród w kwiatach swawoli Się sycę do woli. W radości się nurzam W mych dniach zakochany; Gdzie doliny, wzgórza, Tam są też me tany. Gdy w pomrukach burzy Chmur blaski się mienią, To wieczorem w złocie Trawy się zielenią. Wśród w kwiatach swawoli Się sycę do woli, Wśród w kwiatach swawoli Się sycę do woli. www.youtube.com/watch?v=oVFNos40kqs&feature=related
|
|
|
3
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 10, 2013, 14:10:22
|
A oto przekorne spojrzenie na radość życia: Ignaz Franz Castelli (1781-1862) polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Radość Mnie taka swoboda bawi, Uciechę tak sprawia mój Świat. Ból znikł gdzieś hen i też plagi, A radość da mi odwagi, Że to jest mój radosny świat. A radość da mi odwagi, Że to jest mój radosny świat. Się cieszę, gdy wstaje ranek, Że nową znów radość mi da. Grosz znikł gdzieś, więc znów dostanę, Bo przecież imię mam znane, Więc każdy da mi, co ma. Bo przecież imię mam znane, Więc każdy da mi, co ma. W dziewczynie mile mnie koi Ten sercu przyjazny tak dźwięk. Niech wiernie przy mnie wciąż stoi, Szaleństwa serc się nie boi, Pogodną niech będzie więc. Szaleństwa serc się nie boi, Pogodną niech będzie więc. www.youtube.com/watch?v=bN6l2s8pjHI
|
|
|
4
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 09, 2013, 14:00:48
|
Przedstawiając kolejne polskie poetyckie adaptacje pieśni Franciszka Schuberta o zazwyczaj wzruszającej, i faktycznie radosnej miłosnej tematyce daleki jestem od sugerowania komukolwiek, ze mną włącznie, że ten radosny ton był dla Niego najbardziej charakterystyczny. Niczego takiego nie sugeruję, większość jego pieśni i też innych utworów była naznaczona cierpieniem, a nawet beznadziejnością istnienia, a tylko pragnę zaakcentować, że człowiek tak wrażliwy i sam doznający cierpienia miał w sobie jedność przeciwieństw, czyli cierpienie istnienia i zarazem jego radość. W obecnej dobie skłaniamy się ku niepewności istnienia, jego bólu i beznadziejności, a tymczasem Życie, Człowiek i Świat są w swej istocie różne i niejednorodne.
|
|
|
5
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 07, 2013, 14:14:09
|
Ale były w tamtych czasach również Kobiety szalone, ulubienice zwłaszcza mistrza Goethego. Oto przykład: Johann Wolfgang von Goethe polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Niespokojna Miłość Przez śnieg, przez deszcze, Iść tam przy wietrze, Gdzie bagien zmory I ich fetory, Wbrew wciąż złu! Wbrew wciąż złu! Naprzód, choć bez snu! Raczej w cierpieniu Wolę się smagać, Niż w mym istnieniu Radości zaznawać. Gdy są skłonności Od serca do serca, Ach, tak przedziwnie Ból je przewierca! Czy mam w ten czas Kryć się gdzieś w las? Marne, marne dążenia! Sens to istnienia, Bez szczęścia snu, Miłość, bądź tu! O miłość, bądź tu! Bez szczęścia snu, Miłość, bądź tu! Sens to istnienia, Bez szczęścia snu, Miłość, bądź tu! O miłość, bądź tu! O miłość, miłość, bądź tu! www.youtube.com/watch?v=gc9nB_HogPU
|
|
|
6
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 07, 2013, 13:48:02
|
Drążąc dalej temat miłości w poetyckich tekstach czasów Franciszka Schuberta, które wykorzystał w swoich pieśniach, zaskakuje ich psychologiczna prawdziwość. Oto pieśń będąca wyrazem zmiennych nastrojów, od euforii do płaczu, jakiejś wrażliwej, zakochanej panienki czasów Franciszka Schuberta i jego poetyckich idoli. Rozpisuję się na ten temat, ponieważ w naszych czasach jest raczej zaniedbywany i można sądzić, że nie wypada przyznawać się do płaczu, wrażliwości i wzruszeń. Jesteśmy pod wpływem kultury amerykańskiej, a "dziewczynom z prerii" nie wypada być "płaksami". Friedrich Rückert (1788–1866) polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Śmiać się lub płakać Śmiać się lub płakać ach w każdą z tych godzin, Z którymi miłość w mej duszy świat wchodzi, Zsyła śmiech ranka brzask, Skąd więc jest łza w mym oku, Gdy czas zmierzchu i mroku? Nie wiem skąd, jest to tak, Nie wiem skąd, jest to tak. Płakać lub śmiać się ach w każdą z tych godzin, Z którymi miłość w mej duszy świat wchodzi, Z serca łzy znaczą zmierzch, Skąd więc te ranne brzmienia, Dźwięk tych śmiechów budzenia? Ach serce mów mi, co jest, Ach serce mów mi, co jest? www.youtube.com/watch?v=RmQg4Es4agE
|
|
|
7
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 06, 2013, 13:55:38
|
Ale miłość też bywa źródłem kłopotów. Franz Xaver Freiherr von Schlechta (1772-1849) polska poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Słuchając miłości Tu w dole stoi Rycerz, Ku gwiazdom płynie dźwięk, Gdy śpiewa przy swojej cytrze Wyznania słodkich męk: „Niech pod niebem tony drżące Mą powietrzem niosą wieść, Wabią czule cicho brzmiące, Gdy w okienku słychać pieśń, Gdy w okienku słychać pieśń. Wiedz, że ponad drzew korony Mój się wznosi westchnień głos. Wiedz, że straże z każdej strony, Smętny w chłodzie nocy los. Wiedz, że jak się księżyc srebrząc, Poprzez szyby blaskiem lśni, Wiedz, że jak las źródłu szemrząc Skrycie miłość śpiewam Ci, Skrycie miłość śpiewam Ci. Niech świetliście poprzez drzewa Twój tak słodki obraz lśni, I tak wciąż pieśń marzeń śpiewa, Strzeże mej miłości sny.” Gdy nas uwodzi męka Tych słów w miłosnej mgle, To śpiewak do okienka Ukradkiem skrada się. I choć tak śpiew Rycerza Szlachetnie z serca brzmi, Wśród kwiatów się rozszerza Miłosny pożar krwi. Gdy z tego „ładne kwiatki" Są później - każdy wie, Chichoce głosik tak ci: „To Rycerz miłość śle”, Chichoce głosik tak ci: „To Rycerz miłość, miłość, miłość śle.” www.youtube.com/watch?v=Hi5ep_ksZ7I
|
|
|
8
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Styczeń 06, 2013, 13:27:37
|
Coś o miłości z Nowym Rokiem 2013, a Gerard Souzay to mój ulubiony wykonawca Ludwig Rellstab (1799 –1860) polska poetycka adaptacja:Piotr Kulawik Przesłanie miłości Szemrzący strumień Srebrami fal drga, Czy od mej Lubej Pośpiesznie tak gna? Ach, mój strumieniu, Posłańcu, czy ty Od Niej życzenia Z oddali ślesz mi? Miłej mej kwiaty, Ogrodów Jej sny, Czoło Jej zdobią, Gdy w słońcu śni, No a Jej róże, Ten purpury żar, Strumień niech rzeźwi Dotykiem swych fal, No a Jej róże, Ten purpury żar, Strumień niech rzeźwi Dotykiem swych fal. A gdy na brzegu, W marzeniach by być, Nasze wspomnienia Tam zechce śnić, Słodkie przeżycia, Dni radosnych gra, Mą Ukochaną Wrócą do dnia, Słodkie przeżycia, Dni radosnych gra, Mą Ukochaną Wrócą do dnia. Zachodzi słońce Z czerwonością lśnień, Kołysze Miłą Do nocy śnień. Szemrze zdrój dając Słodyczy sen, Szepcąc marzenia Miłości mej, Szepcąc marzenia Miłości mej. www.youtube.com/watch?v=6cZOik_8SHo&feature=related
|
|
|
9
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Grudzień 21, 2012, 11:08:42
|
Bardzo dziękuję za słowa uznania Pani Tereso! W dużej mierze dokonuję nowych tłumaczeń-adaptacji na przekór złemu losowi: Pani Dorocie niedawno zmarła ukochana Babcie, a zaraz po tym jej Mama znalazła się w stanie ciężkim w szpitalu, no i wreszcie Ona sama znalazł się w szpitalu. Wprawdzie już wyszła, ale myśli ma niewesołe. W tym kontekście pieśń "Pod niebem" w wykonaniu pani Gunduli Janowitz jest szczególnie na czasie.
Serdecznie pozdrawiam i życzę Wesołych Świąt Bożego Narodzenia oraz Szczęśliwego Nowego Roku 2013.
Piotr Kulawik
|
|
|
10
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Grudzień 20, 2012, 18:05:56
|
A jednak ile radości i optymizmu jest w taj pieśni!!! Franz Xaver Freiherr von Schlechta (1796-1875) poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Świat Rybaka Tak łowić Rybak marzy, Niczym nie smucąc się; Mając radość na twarzy Już rankiem łodzią mknie, Już rankiem łodzią mknie. Precz złoto, chwała, sława, W tej łodzi pośród strug; W piosence swej powtarza Złocisty słońca cud, W piosence swej powtarza Złocisty słońca cud. Precz złoto, chwała, sława, W tej łodzi pośród strug; W piosence swej powtarza Złocisty słońca cud. O pracy śpiewa mile; Radość się z piersi rwie. Ona mu daje siłę I miłość w życia dnie, I miłość w życia dnie. Już barwnych ryb obfitość Pomyka gdzieś przy dnie; Gdzie fal jest rozmaitość Odbije niebo się. Gdzie fal jest rozmaitość Odbije niebo się. Już barwnych ryb obfitość Pomyka gdzieś przy dnie; Gdzie fal jest rozmaitość Odbije niebo się. Bo ten co w głębin dali, Napełniać pragnie sieć, Musi mieć radość fali I jej swobodę mieć, I jej swobodę mieć. W łowieniu nieuczciwość, Łajdactwo, niesie złe. Powściągnij swą złośliwość, Powściągnij swą złośliwość, Bo ryby miną cię, W łowieniu nieuczciwość, Łajdactwo, niesie złe. Powściągnij swą złośliwość, Bo ryby miną cię. www.youtube.com/watch?v=WYzPqx63LKs
|
|
|
11
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Odp: Franciszek Schubert - wieczny wędrowiec
|
: Grudzień 20, 2012, 17:29:43
|
Jakie to aktualne! Johann Gabriel Seidl (1804-1875) poetycka adaptacja: Piotr Kulawik Pod niebem Ogarnięta nocą mą, Pośród niej gdzieś tkwię. Przyślij mi tu gwiazdę twą, By ogrzała mnie, By ogrzała mnie. Tysiąc ramion wabi mnie, Pośród marzeń snu. Tysiąc głosów szepce że: Ku mnie dążą tu! Ku mnie dążą tu! Wiem ku czemu serce gna, Co ma dusza śni: Wśród przyjaciół śmiech i łza Ciągle, ciągle zewsząd brzmi. Widzę tam, gdzie chata trwa W księżycowym śnie? Poprzez szyby dusza ma Ku jej ciepłu lgnie. Poprzez szyby dusza ma Ku jej ciepłu lgnie. Widzę tam nad rzeczką dom, Tam, gdzie księżyc lśni? Pod dach jego wstąpił On, Druh mych pięknych dni. Pod dach jego wstąpił On, Druh mych pięknych dni. Dostrzegam drzew kwiat, rozsrebrzony W piękny dzień. W piersi czułam wiosny znak I cieszyłam się. W piersi czułam wiosny znak I cieszyłam się. Każde miejsce, gdzie mnie brak Bardzo kusi mnie, Lecz gdzie jest mój drogi Skarb, Ja przebywać chcę, Przebywać chcę. To nad wszystko we mnie trwa, Pragnąc tutaj być. Niechaj to już każdy zna: Chcę w przyjaźni żyć, Chcę w przyjaźni żyć. To nad wszystko we mnie trwa, Pragnąc tutaj być. Niechaj to już każdy zna: Chcę w przyjaźni żyć. Niechaj to już każdy zna: Chcę w przyjaźni żyć. Każdy zna: Chcę w przyjaźni żyć. www.youtube.com/watch?v=bJrC1M6UcXo
|
|
|
13
|
Działy forum / Artyści i ich muzyka / Félix-Alexandre Guilmant
|
: Listopad 08, 2012, 18:58:15
|
Félix-Alexandre Guilmant (ur. 12 marca 1837 w Boulogne-sur-Mer, zm. 29 marca 1911 w Meudon) - organista i kompozytor francuski. Był uczniem swojego ojca, później Jacques'a-Nicolasa Lemmens, został organistą i nauczycielem w miejscu swojego urodzenia. W 1871 roku został mianowany organistą w kościele św. Trójcy w Paryżu. Pozycję tę piastował przez 25 lat, po czym rozpoczął karierę jako wirtuoz, koncertując w Europie i Stanach Zjednoczonych. Zmarł w Meudon w 1911 roku. Komponował utwory w szczególności na swój własny instrument, organy. Jego organowy repertuar obejmuje 18 zbiorów Pièces dans différents styles (utwory w różnych stylach), liturgiczne Soixante interludes dans la tonalité grégorienne (60 utworów opartych na chorale gregoriańskim) i 12 zeszytów l'Organiste liturgique (organista liturgiczny). Pisał on także muzykę kameralną i wokalną. Należy zwrócić uwagę, że sonaty organowe Guilmanta są w zasadzie symfoniami biorąc pod uwagę formę i budowę. Jego właściwe organowe symfonie zawierają Légende et Final symphonique d-moll (legenda symfoniczna i finał, opus 71, napisane w 1888 roku) oraz Morceau symphonique a-moll (wyjątek symfoniczny opus 75, napisany w 1892 roku). www.youtube.com/watch?v=sZ9JCRzEURY&list=HL1352392979&feature=mh_lolz Dyryguje Klaudiusz Jania, zarazem organista w bazylice w Pikarach Sląskich, gdzie wykonano symfonię.
|
|
|
14
|
Działy forum / O wszystkim i o niczym / Odp: Oczarowanie
|
: Listopad 06, 2012, 22:18:26
|
Pragnął Kapturek Wilka, By chwil z nim pobyć kilka, Choć Babcia ostrzegała, Aby Go unikała!!! Ale któż wie w starości, Jak pragnie się Miłości Z Mężczyzną niebanalny - Chociażby i fatalnym. Bo Wilk ten - Moi Kochani, To był sam Don Giovanni!!!!! Don Giovanni Ujmijmy się za ręce, A Ty mi szepniesz: Tak; To wszystko - i nic więcej, Gdy serca dają nam znak! Zerlina Och tak! - lecz mi niestety Me serce w trwodze drży, Że szczęścia chcąc Kobiety, Złem me wypełni dni, Złem me wypełni dni! Don Giovanni Pójdźmy! me Ukochanie! Zerlina A z Lubym co się stanie? Don Giovanni Jak los chce, niech się dzieje! Zerlina Naprzód! - choć serce mdleje! Choć serce mdleje! Choć serce mdleje! Don Giovanni Pójdźmy! Pójdźmy! Ujmijmy się za ręce, Zerlina Ujmijmy się! Och tak! Don Giovanni Miłości znak dasz mi, Zerlina Choć serce me w trwodze drży. Don Giovanni To serca dają znak. Zerlina Czy złem nie wypełni mych dni? Don Giovanni Pójdźmy! me Ukochanie! Zerlina A z Lubym co się stanie? Don Giovanni Jak los chce, niech się dzieje! Zerlina Choć serce mdleje, Choć serce mdleje, Choć serce mdleje. Don Giovanni Już czas! Już czas! Zerlina Już czas! Razem Już czas, już czas miłości, Nie lękaj się radości, Bo już w krąg woń sączy jej kwiat. Już czas, już czas miłości, Nie lękaj się radości, Bo już w krąg woń sączy jej kwiat. Don Giovanni Już czas! Zerlina Już czas! Już czas! Don Giovanni Już czas! Razem Już czas! Już czas! Już czas! Niech miłość złączy nas, I już jej rozkwita kwiat. www.youtube.com/watch?v=zEDnmGnYb6I
|
|
|
|
|
|
|