Chopin i jego Europa 16 sierpnia – 3 września 2011

[Mozart]

Ekspresyjna i bardzo indywidualna interpretacja. Ciekawa, niezwykle mocna lewa ręka. Mimo błędów wirtuozeria na najwyższym poziomie. Koncert heroiczno-romantyczny. Ale i pełen uczucia w impresjonistycznym Larghetto. Chiaroscuro, paleta barw. Bis - Debussy - kwintesencja jego zalet. Brawo, Evgeni, the Great.

[Julka]

Oj, wywiad świetny, tylko trzeba było słuchać Bożanowa!
To jest prawdziwie wolny artysta

Czy mogę pokochać takiego Chopina? Może kiedyś.
Dziś mnie ta interpretacja zadziwia, chwilami rozbawia, tak!
Ale nie wzrusza. Nie identyfikuję się emocjonalnie z przekazem.
Chwilami gubię wątek. Chwilami jestem zaciągana w zaułek muzyczny, z którego nie wiem, jak wyjść.
Elementy jazzu w codzie Rondo Vivace? Czemu nie?
Jedno jest pewne, Bożanow kreuje materię muzyczną łamiąc wszelkie schematy. Ma wyrazistą, własną interpretację.
Wydobywa z zapisu dźwięki na ogół niesłyszane - lewa ręka!
Pewnie dobrze, że takiego Chopina też można usłyszeć - manierycznego i ekspresyjnego.
Ale to dziś nie był mój Chopin.

Za to Debussy - znakomity!
No i jestem zachwycona wywiadem - kłania się moje skrzywienie zawodowe - luzem Bożanowa.
On się po prostu bawi:)
Muzyką się bawi, nami się bawi i z nami się bawi!
I za to mu chwała!

[TeresaGrob]

Trochę się Julko pozwolę z Tobą nie zgodzić. Manieryzmu nie słyszałam, ani tego,
żeby jakoś szczególnie złamał jakieś schematy. To, że wydobywał, pewne frazy lewej ręki, to
przeciaż bardzo ciekawe.Nie wzrusza Cię taka interpretacja, ale ja nie lubię Chopina, łzawego,
takiego duszoszcipatielnego.Bo gdy pisał ten koncert był młodym, zakochanym
chłopakiem.Konstancja mówiła o nim "kapryśny".

[bartus]

Jedno jest pewne, Bożanow kreuje materię muzyczną łamiąc wszelkie schematy.

Moze wiecej szczegolow na ten temat Julko prosze.
Mocna lewa reka i co jeszcze?

[Julka]

Teresko,
Nie lubię Chopina łzawego!
A wzruszenie, hm.. może lepiej zabrzmiałby słowo " przejęcie", ok, najkrócej - historia opowiedziana przez Bożanowa mnie nie wciąga. Ale chwilami bawi! I jest ta jedyna wyrazista moja emocja, której w kontakcie z tą interpretacją doznaję. I chyba taki był zamysł Bożanowa, żeby mnie rozbawić?!
No i irytują mnie rwane wątki - Bożanow tak skupia się na detalu, że ten detal często przesłania mi myśl. Jestem jako słuchacz zdezorientowana.
I to miałam na myśli, mówiąc o łamaniu schematu. Może są to moje schematy? Może w nich czuję się bezpiecznie?
Lewa ręka wspaniała, tak!
Ja chyba nie jestem jeszcze gotowa na takiego Chopina.

[ewa578]

No i nie zdążyłam, nawet na wywiad
Za to test na 97%

[bartus]

Bożanow tak skupia się na detalu, że ten detal często przesłania mi myśl

Na czym polega to skupienie na detalu?
Zatrzymaniu narracji, pedu. Nie rozumiem.
Moze wiecej konkretow techniczych Julko prosze.

[Julka]

korekta!
 
Nie lubiłabym tego koncertu wykonywanego " łzawo". Zresztą chyba nikt go tak nie interpretuje?!

[Julka]

I powiem Ci jeszcze, Teresko, że podczas konkursu Bożanow mnie zachwycał - choć przyznam też, że czasami za nim nie nadążałam ...
Ale byłam niemal pewna, że to on wygra, że może razem z Wunderem podzielą się nagrodą.
Jednak jego finałowy koncert zadecydował o wyniku.

 

[bartus]

Jednak jego finałowy koncert zadecydował o wyniku.

Dlaczego?
Pytam serio.
Bylo male potkniecie, ale wszyscy mieli te upsa upsa.
Mnie osobiscie Jego final prawie znokautowal (pozytywnie).

[Julka]

Bartusie,

Bożanow w finale grał ten koncert pięknie! Według mnie piękniej niż dziś! Ale posypał się w III części.
U niego jurorzy zauważyli więcej tego "upsa" " upsa".
I tyle.

[bartus]

Julko

Chetnie przeslucham III cz i zanalizuje bledy, a ucho mam nie zle.
O ile pamietam, to byl jeden moment.
Cieszy mnie, ze odebralas wystep Bozanowa dobrze (mam na mysli konkurs).
Mimo wszystko nie przepadam za Bozanowem.
Jak juz wczesniej pisalem, sztuka to nie tylko sama gra, ale calosc.
Osobowosc, wyglad, prezencja na scenie,  fluidy, ktore docieraja do ciebie, lub nie
Kazdy czlowiek odbiera to inaczej.

[Mozart]

Bożanow w finale grał ten koncert pięknie! Według mnie piękniej niż dziś! Ale posypał się w III części.

Zgadzam się, Julko!    Bozanov mnie zachwycił. Byłem na 90% przekonany, że mój faworyt Wunder otrzyma I nagrodę (no, "przejechałem się" trochę  ), ale - bezsprzecznie - Bozanov był niesamowity. Piękny III etap, sonata i Polonez-Fantazja wykonane świetnie, na jego sposób, z jemu właściwą ekspresją. Walce - zjawiskowe. Nie jestem z tego pokolenia, które pamięta Pogorelica, stąd wciąż zachwycają mnie TAKIE osobowści na KCh. 

Co do "rozsypywania się" u Bozanova - jest coś w tym stwierdzeniu. Usłyszałem to również dziś. Skupia się na detalu, jakości brzmienia, dźwięku tu i teraz (trochę jak Wunder, mimo że to inne światy) - jednocześnie potrafi rozczłonkować frazę. Jest bardzo swobodny i indywidualny w traktowaniu tempa, w rubacie. W konsekwencji - red. Dyżewski nazwał do wielkim manierystą.

Koncertu e-moll w finale Konkursu wcale nie nazwałbym "nieudanym". Owszem, była wyraźna pomyłka w epizodzie mazurkowym, ale poza tym - czy ten koncert rzeczywiście się "rozsypywał" (tzn. był ŹLE, BŁĘDNIE zagrany, "niechopinowsko", jak to niektórzy określali)? Chyba tylko w sensie jego indywidualnego manieryzmu. Taki - po prostu - prezentuje styl.

[bartus]

Pomylka.

Mam na mysli FINAL (z koncertem)

[bartus]

Jest bardzo swobodny i indywidualny w traktowaniu tempa, w rubacie.

Duzo racji macie Patryku, ale trudno byc nieswobodnym w traktowaniu rubata.
Rozczlonkowanie frazy?..., wiesz moze jest w tym cos, musze go jeszcze raz posluchac.