XVIII Konkurs im F. Chopina 2021 - III etap

[Mozart]

Słuchajcie, czy są jakieś informacje o nagrodach dla laureatów? Coś na temat kontraktu z Deutsche Grammophon (jak ostatnio), cyklu koncertów w Japonii, w Carnegie (jak 5 czy 10 lat temu)?

[tuco82]

NIKOLAY KHOZYAINOV
Sonata to absolutna magia, jasna a jednocześnie wielobarwna. Zagrana chyba najwolniej jak się tylko da w granicy przyzwoitości szopenowskiej. Owszem można się spierać, czy część "Scherzo" to w istocie molto vivace Jury będzie miało dylemat. Ciekaw jestem zdania ekspertów. Osobiście ja bym tego wykonania nie określił mianem "bardzo żywo" (nie mylić z "bardzo szybko"). Tempo w sonacie było już ustalone w pierwszych jej akordach, więc pewne alibi, dla Khozyainova grającego w sposób niegalopujący 2. część sonaty, dałoby się uwzględnić. Niska temporalność ma tu jednak skoro zalet: otrzymujemy detale, których na co dzień się nie słyszy słuchając sonaty h-moll, choćby ten tryll. Rosjaninowi przytrafiło się trochę wpadek: grając bardzo lekko nie dograł dwóch nut w okolicach początku Scherza. Czy jednak da się wypaczyć ten błąd? Moim zdaniem tak, bo oceniając ważymy doskonałości z niedoskonałościami i wychodzi uśrednienie.

Wykonania Largo sonaty nadaje się do osobnej analizy, to nie tylko operowanie kolorem brzmienia poszczególnych momentów, ale spójna, logiczna i niesprzeczna konstrukcja interpretacji. Na pozór wydawałoby się, że (wg. mnie najdłużej wykonane) Largo wcale nie razi nudą, nie usypia ani zmysłów ani ciała. Dla mnie to relaksujące. Nikolay musiał mieć solidnie przemyślany koncept swojego występu. Zauważmy, które nuty są "podkreślane" na początku, a które w dalszej części utworu. Okazuje się, że to naprawdę ma głęboki sens. Nie może być tu mowy o przypadkowo natchnionych artykulacjach, o jakiejś spontanicznej improwizacji, nagłym kaprysie "a tutaj sobie wyeksponuję tą nutkę, będzie oryginalniej". Nic z takich rzeczy tu nie kupimy. Spoglądamy na cały obraz, nie kupimy go przecież w kawałkach, w kawałkach możemy go zapamiętać, by poczuć chęć ponownego obejrzenia w całości. A oglądamy starannie i niepospiesznie, żeby cieszyć się szczegółami piękna niemal zawieszonymi w bezczynnej chwili.
Najniżej oceniam Finale. Było trochę niedokładności "klawiszowych" jak i niezrozumiałych dla mnie wahań (zawieszeń) tempa (raz trochę szybciej, innym razem ciut wolniej). Aczkolwiek wszystko grane z zamysłem dokładności, momentami słychać fajne "nutki" w lewej ręce. Bardzo małe ma te dłonie.

Generalnie sonatę w jego palcach uważam za mocny punkt programu, a nawet całego Konkursu. Takiej jeszcze nie słyszałem, prawdziwie zjawiskowa, niecodzienna. Hmmm i pomyśleć, że Danil Trifonow w 2010 roku zagrał część finalną tej sonaty w przeciągu 4 minut i 15 sekund. Ale po co się tak spieszyć? Czasem trudniej zagrać wolniej, bo słychać błędy.

Ps. Zauważyłem pewną niezbyt chwalebną cechę gry Khozyainova. Momentami przesadza z waleniem w klawiaturę - to może wynikać z jego wątłych ramion. Musi oprzeć na nich część swojego ciała a przy tym niestety trudno o kontrolę doboru siły. To tak jakby próbować zagrać młotkiem. Pomarańczami podobno się da, Lang Lang demonstrował.

Odnośnie nokturnu op. 48 nr 1... napisze tylko, że miałem większe oczekiwania jeśli chodzi o część końcową, gdzie zabrakło staranności i kontroli tempa.

Nie wiem czy zasłużył na Finał, ale na pewno to co się do tej pory na Konkursie nagrało spod jego palców, będzie przeze mnie jeszcze analizowane.

[bartus]

Dla mnie Kola gra zbyt wolno (polonez sonata), Mazurki walczykowato...cały jego występ był melancholijno-cukierkowy brakło młodzieńczej fantazji i werwy...sorry ale jestem na nie

Nonsens

[TeresaGrob]

Słuchajcie, czy są jakieś informacje o nagrodach dla laureatów? Coś na temat kontraktu z Deutsche Grammophon (jak ostatnio), cyklu koncertów w Japonii, w Carnegie (jak 5 czy 10 lat temu)?

https://dzieje.pl/kultura-i-sztuka/xviii-konkurs-chopinowski-tegoroczny-regulamin-dopuszcza-wylacznie-nagrody

XVIII Konkurs Chopinowski oferuje inny wybór nagród niż w poprzednich latach. W tym roku uczestnicy mogą wygrać tylko nagrody pieniężne. Wśród przewidzianych premii nie znajdują się instrumenty, dzieła sztuki ani prestiżowe oferty koncertowe.

[Mozart]

Nie do wiary. Przecież te serie koncertów po USA czy Japonii są tysiąckroć więcej warte niż nagrody pieniężne...

[Casablanka]

Nie do wiary. Przecież te serie koncertów po USA czy Japonii są tysiąckroć więcej warte niż nagrody pieniężne...

zapewne chodzi o trudności związane z szalejącą pandemią

[Casablanka]

III etap, trzeci (ostatni) dzień przesłuchań, sesja wieczorna.

Prowadzący: p. Marta Wrześniewska.

5.) Jakub Kuszlik, Polska, Steinway 479, bardzo dobrze gra, szkoda potknięć pamięciowych (można ten aspekt pominąć w kontekście całości bardzo udanego występu)

6.) Hyuk Lee, Korea Płd., Kawai, .. jak nagra koncerty Mozarta, to będzie perełka. Jest do tego predysponowany. Ma taki czyściutki perlisty dźwięk - (do Mozarta). ..a co do Chopina, gra tak samo jak w II etapie, nie było Go na mojej liście do III etapu. Woow! te wariacje to było coś! ..jak dotąd (jestem na etapie mazurka As, to mi się ta gra bardziej podoba niż w II etapie. Dzisiaj dobrze Go odbieram. Ciut "przyjasno" jak dla mnie, ale wszystko jest. To, co zauważył Bodek_1, Koreańce świetnie wyczuwają, o co chodzi w mazurkach (mazurek a-moll 17/4 - ideał)
Hyuk .. Hyuk  .. Ty bancfole!!! nie mogłeś tak wcześniej grać, jak w tym etapie? Teraz mi dylemat zrobiłeś, bo listę do finału już zrobiłem, i muszę Cię tam jakoś wsadzić, a ciżba, że hej!

Przerwa.

7.) Bruce (Xiaoyu) Liu, Kanada, Fazioli, gra sonatę jakby nic innego całe życie nie robił. Jest na tym Jego stempel, i nie da się tego porównać z niczym dotąd. Występ, który będziemy pamiętali.


Występ Bruca kończy III etap konkursu.

Ogłoszenie werdyktu jury ok. godz. 22:00

[bartus]

MATEUSZ KRZYŻOWSKI

BOMBA!!!. Bardzo pieknie gra. Wole od Kobayashi. Chociaz tez grala pieknie. Ale wole jedno piekno od drugiego. Nie wszystkie piekna pasuja do mnie, mojego nastroju, czasu,  miejsca, psychiki, mozliwosci, wrazliwosci....

[Mozart]

Kuszlik wcale wielu błędów nie miał, drobiazgi w sonacie, coś większego w niezbyt udanej Fantazji. Natomiast jego mocno osadzona i niezbyt wyróżniająca się w zakresie jakości dźwięku gra nie porywa. Jest konwencjonalna, nie eksploruje partytury, jest pozbawiona nadmiernej emocjonalności, z drugiej strona dość pewna i, powtórzę się, czysta. Nie sądzę, by był w finale, ale lubiący prostotę jurorzy mogą go do tegoż finału również dopuścić.

PS. Pani Marta KOPIUJE włoską wymowę ogniw Sonaty od Pani Orzeł. Pani Orzeł stała się influencerką, osobowością medialną, na facebookowej grupie konkursu naród domaga się specjalnej nagrody dla niej.

[tuco82]

JAKUB KUSZLIK, jak na właściciela tak krótkich palców, świetnie sobie radzi z techniką, o czym dał znać już w I etapie (etiudy). Jego występ w Konkursie oceniam wysoko (jednak za Nehringiem, ale przed Alexewiczem i Wiercińskim). Technicznie skuteczny pianista (zwłaszcza w szybkich pasażach), mało omyłek. Nasuwa mi się jednak deficyt ubarwiania dźwięku w sposób korespondujący z taktyką prezentacji danego dzieła, aczkolwiek piękne basy.

[Casablanka]

PS. Pani Marta KOPIUJE włoską wymowę ogniw Sonaty od Pani Orzeł. Pani Orzeł stała się influencerką, osobowością medialną, na facebookowej grupie konkursu naród domaga się specjalnej nagrody dla niej.

to jest dobre! ja też chcę nagrody dla Pani Moniki Orzeł, jest objawieniem tego konkursu!

[Mozart]

Moim zdaniem liderem polskiej grupy jest obecnie Alexewicz. Jego brak w finale byłby, moim zdaniem, kompletnie niezrozumiały. Komplementował go ostatnio John Allison (The Telegraph), nieco mniej Jed Distler z Grammophone ("nierówny cykl").

[Mozart]

JED DISTLER o Bruce Liu po II etapie.

Duże słowa.


Nothing in Canadian pianist Bruce (Xiaoyu) Liu’s performances in the earlier rounds prepared me for the most ingratiating and wittily characterized interpretation of the composer’s rarely heard Rondo à la mazur that I’ve ever heard. And, yes, that includes Sviatoslav Richter and Daniil Trifinov. Every run, every turn, every decorative gesture represented a masterclass in suppleness and grace under pressure. The music’s basic tempo and F major tonality create a natural bridge into the Second Ballade, which, of course, opens in F major. Liu’s old school inner voices and occasional arpeggiations might cost him a few jury points, and he’s not the deepest dish in the cupboard, so to speak, but then neither was Shura Cherkassky.

And what about Liu’s delightful rhythmic inflections, those unpredictable accents and shifts in voicing throughout the Op 42 Waltz? Yes, his Andante spianato and Grande Polonaise brillante was ‘a mite twee’, as my British colleagues might say. But who cares? Check your Urtext at the door and feast your ears on the candidate unto whom I proudly bestow the Chopin Competition’s special ‘dead pianist sound-alike’ award!

[bartus]

HYUK LEE
Swietne mazurki. Gra jakby od niechcenia. Fajne przytupy (male), zatrzymania, lewa reka pracuje niezle.
Nie przeszkadzal mazurkowi a moll. Po prostu go odegral. To wystarczy

[bartus]

JED DISTLER o Bruce Liu po II etapie.

Duże słowa.


Nothing in Canadian pianist Bruce (Xiaoyu) Liu’s performances in the earlier rounds prepared me for the most ingratiating and wittily characterized interpretation of the composer’s rarely heard Rondo à la mazur that I’ve ever heard. And, yes, that includes Sviatoslav Richter and Daniil Trifinov. Every run, every turn, every decorative gesture represented a masterclass in suppleness and grace under pressure. The music’s basic tempo and F major tonality create a natural bridge into the Second Ballade, which, of course, opens in F major. Liu’s old school inner voices and occasional arpeggiations might cost him a few jury points, and he’s not the deepest dish in the cupboard, so to speak, but then neither was Shura Cherkassky.

And what about Liu’s delightful rhythmic inflections, those unpredictable accents and shifts in voicing throughout the Op 42 Waltz? Yes, his Andante spianato and Grande Polonaise brillante was ‘a mite twee’, as my British colleagues might say. But who cares? Check your Urtext at the door and feast your ears on the candidate unto whom I proudly bestow the Chopin Competition’s special ‘dead pianist sound-alike’ award!

bla bla bla bla