XIV Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego

[bartus]

I tym optymistycznym akcentem chcialem sie z Wami pozegnac.
Wasze forum nie jest dla mnie. Chcialem nawiazac jakis dialog, ale niestety bylem odczytywany negatywnie. 
Rola czarnej owcy w stadzie nie jest mila.


P.S.
Nie zapomnijcie o tym, by wspierac franzshubert.pl
Ja bede (co miesiac)

[Aleksias]

Bartek, nie wiem, może Ty tego nie czujesz. Naprawdę często to co mówisz brzmi tak, jakbyś chciał pouczyć i obsztorcować delikwenta. Może to się wiąże z tym, że uczyłeś w szkole Nauczyciele tak miewają, i często nie zdają sobie z tego sprawy:)
 
Przecież nie każdą Twoją wypowiedź tak komentowałam, tylko te ostatnie. Wiele razy wyrażałam pozytywne opinie na Twój temat, dziękowałam Ci za ciekawe wypowiedzi, czy gratulowałam dobrych pomysłów. Zapytałeś, dlaczego podoba mi się artysta, który nie podoba się Tobie. Odpowiedziałam Ci bardzo uprzejmie, bez żadnej urazy i z dużym szacunkiem. A Ty moją wypowiedź potraktowałeś, w moim odczuciu, mało poważnie, stwierdziłeś, że nie mam prawa do takiej oceny, z czym nie mogłam się zgodzić, stwierdziłeś, że krzywdzę ludzi (zresztą napisałam dokładnie, co czuję w związku z tym, gdzie indziej, nie chcę się powtarzać) i ciągasz mnie po różnych wątkach, komentując, jak to chciałeś mi coś pokazać (zresztą nie do końca wiem co, bo jeśli to, co usunięto, miało stosować się do mnie, to usunęli to, zanim zdążyłam przeczytać ). Nie dziw się więc, że odpowiedziałam nieco już mniej uprzejmie, co o tym myślę. Owszem, ja Cię szanuję, i nawet Twoje prawo do negatywnych opinii na mój temat, co również nie oznacza, że mam nie reagować, jeśli wypowiadasz się - wybacz, ale tak to właśnie odebrałam - nieco złośliwie (widzę, że tym razem nawet to zauważyłeś). Ponadto ogłosiłeś jako odgórny dogmat, że ten komu się to podoba, ma niewrażliwy słuch, w sytuacji, kiedy widzę, że podoba się to mnie i moim przyjaciołom. Jeśli w tym momencie napisałam - nie terroryzuj, to wyłącznie dlatego, że w tym momencie poczułam się sterroryzowana, i miałam też poczucie, że wszyscy znaleźli się teraz pod presją - kto przyzna, że lubi Stefana, ma przechlapane:))
 Mnie np. nie leży Chopin Avdeevej, ale raczej nie będę ogłaszać, że Ci z moich przyjaciół, którym on przypadł do gustu, nagle ogłuchli, bo byłoby im przykro, chociaż mogę im tłumaczyć, dlaczego mi się nie podoba. Nie powiem im też, że chwaląc Chopina Avdeevej krzywdzą np. Wundera, chociaż go uwielbiam. I nie będę twierdzić, że ich opinie przestają być dla mnie wiarygodne. Po prostu przyjmuję do wiadomości, że coś w tych jej wykonaniach słyszą, choć oczywiście bardzo się cieszę, jeśli ktoś słyszy i czuje jak ja, że nie ma jak Ingolf . Rozumiesz tę różnicę? To jest to, co ja nazywam szacunkiem dla innej opinii, innego odczuwania.
  
Jeśli masz na myśli, że nie masz do mnie osobistych pretensji, to bardzo się cieszę, ale Twój post na temat czynienia przeze mnie krzywdy itd. itp.  nie był merytoryczny. A może to "nic personalnego" oznacza po prostu, że nie czujesz do nas nic, żadnej sympatii, i jest Ci obojętne, czy będzie nam przykro??  
Może zamiast sie żegnać po prostu spróbuj nas polubić.

[xbw]

Przypominam, dziś ROCZNICA. NASZA. FORUM. NASZEGO. A już za dwie godzinki z haczkiem kto może słucha Czajkowskiego (Pritchin), Wieniawskiego, koncert II (Tarara), Wieniawskiego, koncert I (Pritchin), Sibeliusa (Tarara), dziś chyba w TV kolej na redaktora Rozlacha.
Cieszę się, że konkursy międzynarodowe tak nas aktywizują (nawet Bartus tak nie potrafi ), co zajrzę to co najmniej kilkanaście osob, w porywach ponad 30! Ruch, gwar, blask dookoła, czuję się świetnie, ach jak wspaniale 

[TeresaGrob]

Ja myślę Asiu,że Bartek nas lubi (przynajmniej większość) bo jednak jest z nami ten rok.
Czasem nawet tak sobie myślałam co on zawodowy muzyk, kompozytor robi w gronie takich jednak dyletantów jak my.
Oczywiście z wyjątkami, ale większość z nas to tylko miłośnicy a nie jacyś wielcy znawcy muzyki.
I wymyśliłam,że Bartek wymaga od nas, od naszych komentarzy więcej niz jesteśmy w stanie z siebie
wyartykułować.Stąd myślę czasem jego komentarze wydają się niemiłe czy krzywdzące.
Więc Bartku trochę cierpliwości i przede wszystkim wyrozumiałości. Dzięki m.in tobie, Patrykowi
i innym ja trochę lepiej słyszę i więcej wiem.
A ja i Sławek ciągle liczymy na Twoje nagrania na szubertowskiej stronce.

[Aleksias]

To też prawda, Tereniu - w końcu żeby wytrzymać ze sobą cały rok z własnej woli, poświęcać swój czas na kontakty, musimy się jednak lubić:) Ja w każdym razie bardzo się przywiązałam i cieszę się, że jest to miejsce, gdzie się spotykamy. Fakt, może czasem trudno nam się porozumieć, wyczuć swoje intencje, tym trudniej, że tu się nie widzimy, nie słyszymy, odpada ton głosu, wyraz twarzy, mowa ciała, uśmiechy, a i tak nie jest to taka prosta sprawa - jak to pisał Franciszek? "Wydaje nam się, że możemy dotrzeć do siebie, a mozemy tylko się do siebie zbliżyć i przejść obok". Może to czasem tak jest.

Tak, dziś rocznica:)) To dobrze, że mimo różnych zawirowań znów spotykamy się tutaj.

[Aleksias]

Piękny zestaw koncertów dzisiaj - prócz Wieniawskiego, Czajkowski i Sibelius - wielka uczta dla ducha:)

[TeresaGrob]

Często mezzo nadaje koncert Czajkowskiego w wykonaniu Vengerova.Coś wspaniałego.
Jak zagra Pritchin?Mam nadzieje,że po swojemu.

[Niebieskooki]

Mnie ciekawi występ Tarary, który wywołał na forum takie kontrowersje.

[Mozart]

Mozarcie, czyżbyś siedział w AULI? Rozpoczynałam w niej moją edukację uniwersytecką.

Tak, Beatko - siedziałem najpierw na balkonie, potem za panem Majchrowskim z Dwójki (czyli za Kapitułą Krytyków - nasz dwójkowy redaktor zdawał się być zachwycony Koreanką...  ), niedaleko pana R. z TVP Kultura (któremu pogratulowałem audycji, relacji na KCh itd.; znał skądś tego 'Mozarta' ).

Bartek napisał, że za mało było u mnie wczoraj merytoryki. Więc w jakiś sposób także Tobie, Bartusie, teraz odpowiadam.
Jej, dałem się ponieść fali ogólnego zachwytu - aplauz był porównywalny chyba z tym po koncercie Wundera, balkony stały już w czasie finału. Soyoung wywarła na mnie wielkie wrażenie, choć naturalnie nie wszystko było doskonałe w jej grze... Zanotowałem sobie wczoraj kilka uwag, ale - naprawdę, ta skrzypaczka ma taką OSOBOWOŚĆ, że mimo potknięć słucha się ją (i patrzy na nią  ) z zachwytem. Hipnotyzuje słuchaczy - nie wiem, czy sfera oddziaływania tej koreańskiej magii przenika przez ekran czy głośniki... - optimum osiągnęła na pewno w Auli UAM.

Ponoć fis-molla (skomponowanego przez 17-letniego Wieniawskiego) trochę się obawiała. Zagrała go brawurowo, wirtuozowsko, może nieco mniej lirycznie w Preghiera (II ogniwo) i trochę mechanicznie w kadencji pierwszego allegra. To jest zreszta utwór dość łatwy w odbiorze, piekielnie trudny dla wykonawcy (prawda?), były wpadki, choćby w I części - zauważalne było jednak to, jak Sououng dba o wyrazistość brzmienia, właściwą intonację - niewątpliwie ma świetny warsztat. Bardzo ważną zaletą jej gry jest świetne, zróżnicowane dynamicznie frazowanie.
Na szczególne podkreślenie zwraca jednak uwagę jej niezwykły DŹWIĘK (wielka różnica wobec Japończyka!), brzmienie claritas (co za sposób prowadzenia smyczka!) - pełne, soczyste, głębokie... Każde dotknięcie struny jest nasycone; piękne wibrato.

No, niewątpliwie jej osobowość w pełni ujawniła się w Koncercie d-moll Sibeliusa. W uszach miałem jeszcze interpretację (znakomitą!) Hillary Hahn - Koreanka zagrała Sibeliusa inaczej. To była faktycznie JEJ interpretacja - szybkie tempa, zadziorność, gra ekstrawertyczna i w pełni dojrzała. Zdarzają się u nie - nierzadko - palcówki, błedy intonacyjne (szczególnie w III cz., gdzie dostrzegłem je w harmonicznych pasażach - w połowie finału czy fragmentach flażoletowych). Sądzę, że to wynik ogromnej EKSPRESJI, intensywności wyrazu (ów ekstrawertyzm), czasem może nadekspresji - co niewątpliwie wpływa później na reakcje publiczności... Widzieliście  (Konrado to bodaj zauważył), że 'podniszczyła' włosie swojego smyczka?  Pragnęła pełnej współpracy z orkiestrą (nie mieliście wrażenia słuchając/oglądając jej wykonania, że walczy z wolumenem orkiestry?).

[Janusz1228]

Ja myślę Asiu,że Bartek nas lubi (przynajmniej większość) bo jednak jest z nami ten rok.

Ja Tereniu, też myślę, że bartus nas lubi, bo tak przecież zapewnia porzekadło: "kto się czubi ten się lubi".

Szkoda tylko, ze tego czubienia było ostatnio chyba już nadto. Niektórzy z nas zaczęli miarkować i wątpić: czy to aby lubienie?...
Jeśli naprawdę bartus odszedł sobie, to trudno - jest dorosły, wie, co czyni. Piszę to - tym razem bez emocji. tym razem - bo już kiedyś uprosiłem bartusa, by wrocił, bo wierzyłem, że wróci odmieniony. No i trochę się na własnej wierze i wlasnych pozytywnych emocjach zawiodłem.
 
Pociesze Cię  Tereniu za to czym innym: znamy wszyscy bartusa, dlatego bądź pewna - długo bez nas nie wytrzyma.  

[Mozart]

Zarówno dla Tarary, jak i dla Soyoung MOZART w III etapie był swego rodzaju preludium, pokazaniem jedynie części 'duszy artystycznej'. Choć mogą temu zaprzeczać, to ja sądzę, że wychodzą z założenia, że to łatwa muzyka - wcale taka jednak nie jest. Przezroczysta faktura, jak wielokrotnie podkreślano - niewielka ilość nut (w por. z dziełami XIX/XX wieku); należy im nadać odpowiedni wyraz emocjonalny. Stąd po małej analizie - ich gra w etapie Mozartowskim nie przemówiła do mnie całkowicie, ale niewątpliwie zasługiwała na finał - i była kreacją Dźwięku Pięknego. Amade się uśmiechnął.    Myślę, że Koreanka i Niemiec zapatrzeni są w wielkie tzw. romantyczne (późno-/postromantyczne) koncerty skrzypcowe, dzieła monumentalne i zawsze efektowne.
Mozart Soyoung - najogolniej mówiąc - był niemal wzorcowy w sensie artykulacji, intonacji, brzmienia - które było jasne i czyste. Ponieważ wiem (!), że to artystka o ogromnej wrażliwości i możliwościach ekspresyjnych - to oczekiwałbym od niej nieco większych napięć w interpretacji partytury Wolfganga Amade - tak znakomicie pisała o tym A. Duczmal... 

O S. Tararze napiszę 'merytoryczniej'    po występie w finale.

[Mozart]

Ojej, co to jest? 

[Mozart]

Tarara. Nie spodziewałem się...! Poważne problemy intonacyjne, dość nieuzasadnione rubata. Zdecydowanie brak spójności w I części, co się stało? Czyżby nie opanował partytury?

[Aleksias]

No tak, teraz to akurat słyszę... Bart zapeszył... Koncerty Wieniawskiego są podobno bardzo trudne, bo on miał nietypową rękę i nikt nie jest w stanie wygrać tam wszystkiego. A może i było to ćwiczone, ale teraz były zbyt duże nerwy, tak jak napisałeś - chciał zbyt wiele pokazać i przedobrzył?
Jeszcze ma Sibeliusa.

[sułek]

myślę, że w 3 części nie było tak źle z tą intonacją