A propos: wczoraj Denis Kozhukhin ( czyli Kożuchin) zagrał w moskiewskiej Filharmonii pierwszy koncert Liszta. Była bezpośrednia transmisja z tego wydarzenia, której nie oglądałam, ale....Och, bardzo lubię za to tamtejszą filharmonię - wszystkie transmitowane on-line koncerty przez długi czas można oglądać z archiwum.. I właśnie to teraz robię i namawiam Was również do tego samego - Denis bardzo zajmująco gra, jakość nagrania jest wyśmienita, ujęcia z kilku kamer - po prostu super!

Tutaj: http://meloman.ru/concert/gosorkestr-rossii-imeni-svetlanovavasilij-petrenko/#webcast

Można całość, można tylko Kożuchina od 13 minuty..

 Dziś Antonio Pompa-Baldi wrzucił na swoją fejsbukową tablicę video z Dusznik..
Nagranie jest profesjonalne, mam wrażenie że chyba podarowane pianiście przez organizatorów ( czy to nie to ujęcie z sali widzimy w festiwalowym namiocie?) i naprawdę warte posłuchania..
Jego etiudy z op.10 były bardzo wychwalane w komentarzach krytyków studia festiwalowego. Zwracano uwagę na spójność przekazu - że etiudy stały się w ręku Pompa-Baldiego całością niczym opowieść, a pianista zagrał cały cykl sprawnie, bezbłędnie zasługując na zaliczenie tego wykonania do jednych z najlepszych w historii festiwalu! Emocje więc były spore..
Posłuchajmy, pooglądajmy..
Czujecie atmosferę festiwalu?

https://www.youtube.com/watch?v=F_ZzuS4zqpc

 

http://www.wgrane.pl/683f2b35a9fd9cfe2bd77b1b3afaefaf

A tymczasem festiwal dziś się kończy. W Dwójce transmisja koncertu finałowego, gdzie solistą będzie Ludmil Angelov. Druga część recitalu będzie wyłącznie chopinowska: 3 mazurki z opusu pośmiertnego -67 nr 2, 68 nr 1 i 67 nr 4, II Sonata b-moll, Nokturn op.27 nr 1 i na zakończenie Polonez As-dur op.53

   A ja, krążąc wte i wewte, byłam w środę na koncercie Hamelina, a w czwartek na recitalu Krzysztofa Książka i Konrada Skolarskiego. Być może ktoś z Was słuchał transmisji w środę?
 Marc Andre Hamelin to pianista, którego znałam tylko z nagrań i dopiero teraz miałam okazję wreszcie posłuchać go na żywo. Nie mogłam przepuscic takiej okazji, bo w Polsce raczej nieczęsto on bywa. To podobno największy fortepianowy "technik", ale na szczęście nie tylko na tym się kończy. Wszystko sprawdziło się z nawiązką. Mogłam sobie porównać: video z jego koncertu kilka dni wcześniej w Verbier, gdzie wykonywał niemal ten sam program i żywe wykonanie. Nie ma porównania. Jakość przekazu z medici.tv jest na najwyzszym HD poziomie, ale to nijak się ma do odsłuchu w naturze. Niesamowite było jego wykonanie Images Debussy'ego. Tak plastycznie przekazanej muzyki jeszcze nie słyszałam. Dźwięk, który malował. Reflets dans l'eau to było mistrzostwo. Dostał owacje na stojąco. W pełni zasłuzenie. Melomani docenili także jego poczucie humoru, które pokazał we własnych Wariacjach na temat Paganiniego oraz w słynnym jego bisowym Walcu Minutowym, który tylko do pewnego momentu jest 'chopinowski', a potem zaczyna być 'rozbrykany', niesforny w hamelinowskiej transkrypcji, budząc konsternację wśród niespodziewających się takiego zwrotu akcji słuchaczy.
Hamelin jest tak szalenie 'sprawny' na klawiaturze, że ma sie wrażenie 'bezwysiłkowosci' jego gry, swobody. Jego gra nie jest siłowa, forsowna, ale i tak osiąga to co chce osiągnąć. Jeśli do tego dodać raczej powściągliwą mimikę, to raczej nie  dziwią mnie opinie, które juz nie raz słyszałam od różnych osób, że jest on emocjonalnie chłodny. Ja absolutnie nie mam takiego wrażenia. Wystarczy tylko słuchać.
W jego pierwszym bisie - transkrypcji Godowskiego pierwszej z Trois Nouvelle Etudes Chopina było tyle niesentymentalnej słodyczy, uczucia, a w mozartowskiej sonacie C-dur światła, lekkości, niewinnej radości, że daj Boże innym takich umiejętności przekazywania tego co jest pomiędzy nutami. Dla mnie to artysta autentyczny, naturalny, a przy tym skromny lecz pełen uroku, co było widać po koncercie, gdzie kolejka po autograf zdał się nie miec końca, a on bez cienia zniecierpliwienia nie tylko podpisywał się, ale chętnie odpowiadał na pytania, ucinał sobie pogawędki z melomanami, pozował do zdjęć. I nie miał nic z gwiazdy. To mnie ujęło.
  Z kolei czwartkowy recital był 'dzielony', po połowie na każdego pianistę. Właściwie to przyjechałam posłuchać Konrada Skolarskiego, którego też znałam z jutubowych nagrań dziwiąc się, ze tak dobry pianista nie jest jakoś szerzej znany. Albo może znany, ale raczej w tzw. środowisku. Motywację miałam tym większą, ze w jego programie znalazły się 3 utwory, które należą do moich top hits: Ballada f-moll Chopina, II Sonata Rachmaninowa ( dodatkowo w pierwszej edycji, dłuższej, która mi się bardziej podoba, ale raczej rzadko jest grana) i Rapsodia Hiszpańska Liszta. Generalnie mnie nie zawiódł, może pewne detale mogły być bardziej uwypuklone: mialam czasem wrażenie lekkiego pośpiechu i niepochylania nad pewnymi fragmentami waznymi dla mnie. Jednak to, co mnie uderzyło to niesamowita energia, pewność w graniu, takie swoiste "wiem, czego chcę i co chcę powiedzieć". Tak jak Richter: siadał i od razu zaczynał grać, był bardzo przekonujący w tym, co robi. Tak, jak napisałam: pewny. Ale nie arogancki. Zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie i jak było widać nie tylko na mnie - huczne oklaski i bodajże 4 bisy potwierdziły to.
Poniżej próbka: bardzo energetyczne wykonanie rachmaninowskiego preludium:
https://www.youtube.com/watch?v=iaoubAspc18

Festiwal się kończy, ale ja mam nadzieję że Asia się jeszcze odezwie, coś dopisze. Jak tam Mateusz Borowiak? W poniedziałek słuchałam go via Dwójka i bardzo mi się podobała jego Sonata b-moll Chopina. A Wy słuchaliście go? Jak wrażenia? Taka cisza na forum...

Wszystko w zasadzie już zostało napisane przez moje przesympatyczne przedmówczynie, więc cóz ja mogę dodać?
Jestem dzisiaj w lekkim zawirowaniu z powodu przeemocjonowania. Za dużo dobrego na raz i w tak krótkim czasie.
Aczkolwiek, jak Asia wspomniała, podchodzę do dusznickich koncertów z mniejszym nabozeństwem. Tak to jest, gdy się ma cos na wyciągnięcie ręki. Jednak wczoraj nareszcie nie byłam w pojedynkę. I muszę Wam powiedzieć, że chyba ta cała towarzyska otoczka plus świetne granie Daniła spowodowały stan jak powyżej.
Trifonov grał niesamowicie, ale "bezpiecznie". Na szczęście, pomimo bardzo emocjonalnego grania, nie prześwietlił mnie na wylot. I nie piszę tego jako jakiś zarzut w stosunku do niego. Że być może jest powierzchowny. Nie. Jak wspomniałam, jego emocjonalność jest 'bezpieczna' dla mnie. Czasem lubię posłuchać dla samych akustycznych przyjemności, bez wgłębiania się zanadto, bez wpadania w "fazę". Danił świetnie się do tego nadaje. Bo przecież są tacy pianiści, którzy nawet gdy tego nie chcę, zabierają mnie w muzyczne otchłanie i nie jestem w stanie się temu oprzeć. Trifonov jest na tyle 'uprzejmy' i delikatny, ze nie robi nic wbrew woli słuchacza. Takie mam wrażenie. Być może jest to też kwestia repertuaru, który gra. Nie wiem jak to by było, gdyby zagrał np. I sonatę Rachmaninowa czy II Chopina.
Ale radość ze słuchania tak wspaniałych kaskad dźwięku była ogromna. Czysta przyjemność. Bardzo podoba mi się jego dźwięk, szczególnie w lirycznych partiach ( przecież od dawna wiadomo, ze Danił to liryk). Koncert był udany, a muzykę potraktowałam jako tło do moich rozmyślań i wspomnień ( to chyba nie świętokradztwo? )
Rytualny "afterek" w Oazie( reaktywowanej) musiał być i to było wspaniałe dopełnienie niedzielnego wieczoru. Cieszę się, ze mogłam bliżej poznać p. Joannę od Pięknego Uśmiechu, którą tylko przelotnie widziałam na koncercie Koli w Warszawie. Bardzo sympatycznie nam się gawędziło...Barwne opowieści naszej Aleksias, herbatka nie-w- dużych-szklankach-i-bez-malin-i-cynamonu( tak to było?), szumiący dusznicki potok za oknem...I znowu powiem: tak, to było to!
Szkoda tylko, że tak krótko...

Barysznikow(!) będzie miał retransmisję swojego recitalu przez EBU 6 sierpnia ( jak informuje program festiwalu). Nie mam pojęcia w jakiej rozgłośni.
Natomiast dla tych, którym umknęło piątkowe otwarcie, link do recitalu Pompa-Baldiego (dziękuję Beatko za oświecenie.. )

http://www.wgrane.pl/f32d715da234998846916afcc661f131

 Byłam pewna, że to Ty nawet już wtedy, gdy Dwójka podała jedynie imię i miasto, z którego pochodzi zwyciężczyni wczorajszego konkursu. Zacytowany potem fragment Twojej wypowiedzi potwierdził moje przypuszczenia.
Gratuluję Ci, Beatko! Słuchając tej płyty choć trochę przeniesiesz się do Dusznik i z rozrzewnieniem powspominasz niegdysiejsze czasy...

ps. Czy to festiwalowe CD z 2011?

O tak! Właściwie nie było utworu, który by mi się nie podobał w jego wykonaniu. I liryka, zaduma, i wirtuozeria - pełen wachlarz możliwości. No i ta technika!
Bardzo dobrze zestawiony program - dość różnorodny i nienużący.
Nastrojowe bisy.
Po prostu- recital z klasą.
Właśnie odsłuchuję jeszcze raz - tak, to było to!

 Tegoroczny festiwal otworzy recital Antonia Pompa-Baldi ( nie mam pojęcia jak odmienić jego nazwisko).
Kiedy w zimie przeglądałam projekt programu festiwalu, zupełnie nie wiedziałam kto zacz, nawet byłam trochę zdziwiona i lekko zawiedziona że na inaugurację nie umówiono jakiejś mega gwiazdy. Ale jak się okazuje, a co możecie sprawdzić w notce biograficznej, to pianista o sporych osiągnięciach, szerokim repertuarze, uczący już młodych adeptów pianistyki.
I chyba tylko to, że to wszystko, co osiąga dzieje się za oceanem, sprawia że praktycznie jest tu w Europie mniej znany.
Wsłuchałam się w jego nagrania, których sporą ilość można znaleźć na youtube ( także niektóre z tych, które będzie dzisiaj grał) i mogę Wam powiedzieć, że jak na mój gust to naprawdę dobry pianista. Na pewno wirtuoz, czego próbkę można usłyszeć w tej oto etiudzie Moszkowskiego: https://www.youtube.com/watch?v=JS1Vp412zQI 
"Flying fingers" wprost, niesamowita, niewyobrażalna wręcz technika..
Ale na szczęście na przebieraniu palcami się nie kończy..Podoba mi się jego Suite bergamasque Debussy'ego, gdzie nastroje i kolory biorą górę i pozwalają wejść w muzykę, a także jego Chopin którego na YT też można posłuchać.
A potem jeszcze przeczytałam wywiad z nim, z którego wyłonił się obraz skromnego, pełnego pokory artysty, który raczej jest w służbie muzyki, aniżeli kimś goniącym za karierą i splendorem - i to mnie przekonało, żeby go dziś posłuchać..Jeżeli to, co mówi w wywiadzie jest szczere, to na pewno to wszystko będzie słychać w jego graniu..

" -Jaka jest Pana definicja perfekcyjnego wykonania? Czy ono jest w ogóle osiągalne?

-Perfekcyjne wykonanie to jest zawsze to następne..A tak na serio, perfekcja nie istnieje i dzięki Bogu, że tak jest. Perfekcja jest nudna dla mnie. Muzyka jest odzwierciedleniem prawdziwego życia lub jego uwzniośleniem i jako taka nie może być perfekcyjna. Dla mnie perfekcyjne wykonanie to nie to, gdy grający nie pomyli żadnej nuty. Powiedziałbym, że idealne wykonanie to takie, które pozostawia cię totalnie wypełnionym emocjonalnie i duchowo i nawet, jeśli grasz, fizycznie.

-Jak ważna jest pokora dla muzyka?

-Najważniejsze jest to, aby zrozumieć że wszystko, co robimy tak naprawdę robimy aby służyć muzyce, nie sobie. Jesteśmy niedoskonali, ciągle poszukujący, potrzebujący uszlachetniać się przez muzykę, aby lepiej służyć i inspirować innych.

- Największy komplement, jaki kiedykolwiek Pan otrzymał?

- Było wiele znaczących, ale najpiekniejsze chwile dla mnie to te, kiedy uswiadamiam sobie, ze swoją grą naprawdę poruszyłem czyjaś duszę. Słowa komplementów są zawsze bardzo przyjemne, ale gdy naprawdę kogoś wzruszysz, widzisz to w jego oczach, czasami w płynących łzach, ten ktoś nie jest w stanie mówić. Muzyka była zbyt silna, aby był w stanie cokolwiek mówić zaraz po koncercie. To przydarzyło mi się kilka razy i ponownie uświadomiło mi jak potężnie muzyka może oddziaływać na słuchaczy."

W tym wywiadzie było jeszcze wiele innych ciekawych kwestii, ale dziś w przerwie recitalu Antonio Pompa-Baldi również będzie przepytywany. Myślę, że usłyszymy kilka inspirujących zdań.

Oby tylko klimat  dusznickiego dworku nie obciął mu skrzydeł jak to już nie raz, nie dwa tam bywało. Presja jest, ale ja mam nadzieję na udany recital.
No to idę słuchać.

A tu książeczka z programem w pdf:

http://www.chopin.festival.pl/http://www.chopin.festival.pl/wp-content/uploads/2014/07/69_MFCh_Duszniki-Zdr%C3%B3j.pdf

Dwójka ogłosiła konkurs związany z festiwalem, można wygrać płyty-kroniki z poprzednich lat. Szczegóły na stronie radia.

http://www.polskieradio.pl/8/22/Artykul/1191664,Dusznicki-konkurs-Dwojki-Wygrywaj-plyty

 
 W przyszłą niedzielę Danił zagra w Dusznikach. Program ten sam, co parę dni temu w Verbier, czyli:

 Czajkowski - Temat z wariacjami F-dur op. 19 nr 6
 Rachmaninow - Wariacje na temat Chopina op. 22
 Schumann - Etiudy symfoniczne op. 13

 Dwójka zaplanowała transmisję z tego koncertu o 20.00
Mam nadzieję, że Was to zainteresuje i loża komentatorów nie zawiedzie.

A ja w tym czasie mam zamiar być tam na miejscu jako delegacja Kuriera. Opowiem Wam jak było.

 Marcin co prawda nie zabawił zbyt długo na konkursie w Tel Avivie, ale właśnie przypadkowo natrafiłam na kolejny konkurs, w którym okazało się że nasz pianista bierze udział. Konkurs chyba nie byle jaki ( lub nagrody atrakcyjne) , bo znalazłam na liście sporo znanych nam skadinąd nazwisk, m.in: Sara Daneshpour, Alexey Chernov, Andrey Gugnin.
To Gina Bachauer Piano Competition, który to konkurs co 4 lata odbywa się w Salt Lake City.
Repertuar - wg uznania, bez "jazdy obowiązkowej", pierwszy i drugi etap grają wszyscy, potem wybierają od razu półfinalistów.
No i dobra wiadomość: Marcin przeszedł do półfinału! 
Jutro o 20.45 tamtejszego czasu ( a o 4.45 naszego) ma swój występ. Można oglądać na żywo na youtube lub później z archiwum. Wcześniejsze jego przesłuchania też są dostępne. Publiczność bardzo ciepło go przyjęła. Zresztą, czytając angielskojęzyczne fora muzyczne, zauważyłam że jest on juz całkiem dobrze rozpoznawalny, forumowicze wypowiadają się o nim w samych superlatywach i ma już wielu zwolenników swojego grania.
Jak się zorientowałam, Marcin gra ten sam program jaki przygotował na Rubinsteina.
Strona konkursu:
http://www.bachauer.com/
Tam tez jest okienko transmisji na żywo.
Życzmy mu powodzenia!
Jak się chwalą organizatorzy na swojej stronie, konkurs jest znany z tego, że dobrze typuje laureatów ( czyli jak rozumiem dobrze wyczuwa talenty) jako tych którzy potem rzeczywiście robią pianistyczne kariery ( ostatnim laureatem był Lucas Geniusas, wcześniej Vadym Kholodenko)

Marcina nie udało mi się dzisiaj przesłuchać, ale wiem że wrażenie zrobił i to spore..Zachwycają się nim nie tylko nasi, Marcin zaczyna być rozpoznawalny wraz ze swoim stylem grania...Niektórzy pamiętają go z konkursu Cliburna, choć nie zabawił tam długo...Cieszę się, ze idzie dalej, oby zaszedł jak najdalej..

Co do Koli...Szczerze mówiąc, chyba mnie nie zdziwił dzisiejszy werdykt. Wczorajszym jego występem byłam poruszona, on znowu grał jak w transie ( głównie chodzi mi o sonatę), sytuacja podobna jak w III etapie konkursu chopinowskiego, gdy grał również sonatę - b-moll Chopina.
To był totalny odlot, wejście w jakieś dziwne, mroczne światy, a początek III cz. brzmiał niepokojąco i złowieszczo..Tam były jakieś diaboliczne nastroje..On mnie wciągnął w to, nawet jeśli to była "tylko" internetowa transmisja. To świadczy o sile jego przekazu.
Ale cóż..Grał całym sobą, włożył w to wszystkie swoje emocje, tak myślę, spalał się w tym graniu, chciał mocniej , dobitniej...No i gdzieś mu tam palce czasami się ślizgały po klawiaturze...Mnie to absolutnie nie przeszkadzało, ba, dowodziło że jest człowiekiem a nie cyborgiem..Tam ciągle była ta podskórna warstwa w jego graniu, nie do wyuczenia, sprawiająca że nad salą unosiło się to COŚ... Coś, co przykuwa uwagę i nie pozwala przestać słuchać..Pewnie duza zasługa tutaj samego dzieła Rachmaninowa - gęsto utkanego, z tyloma wątkami, tak bardzo oddziaływującego na emocje, pełnego "turbulencji"..Pamiętam jak Kholodenko "czarował" tą sonatą na Cliburnie, potem w Dusznikach. Już wtedy byłam pod wrażeniem. Ale Kola zagrał ją na pewno nie gorzej, a powiedziałabym jeszcze bardziej emocjonalnie...
Ale na co zwraca się uwagę na konkursach? Śledząc je od czasu do czasu, dochodzę do smutnego wniosku, że niestety nie szuka się indywidualności..Ważne jest czyste granie, nawet za cenę interpretacji: często jałowych, nieciekawych, nieporywających..Albo premiuje się "cyrkowców", którzy pianistyczną ekwilibrystykę opanowali do perfekcji. Mnie to nie bawi, dosłownie. Ze słuchania takich artystów nie wynoszę niczego wartościowego, słyszę tylko nuty i nic poza tym.
Kiedy Kola zagrał I etap w Dublinie 2 lata temu, też byłam pełna obaw..Tam wielu tak "ślicznie" grało, a on jak zwykle; po bandzie, na granicy brawury, czasami nieczysto. Ale na szczęście w jury był Philip Cassard, który zauważył że w Khozyainowie drzemie coś więcej, potężna siła która jest darem, a nie efektem wielu lat pracy. On był autentycznie poruszony jego graniem i jestem pewna, że przekonał być może "zimne" jury do niego..
Myślę, ze Nikolay to już zupełnie inna półka..Powinien dać sobie spokój z konkursami. Jest ponad to. To wielki artysta już teraz i poradzi sobie bez takiego "wsparcia".

Dla wszystkich tych, którym wciąż dźwięczy w głowie wczorajsza sonata Koli:

https://www.youtube.com/watch?v=xYCorMjST1I

 Jest już rozkład jazdy I etapu:

http://www.arims.org.il/competition2014/index.php/schedule