Kurier Szafarski

Resetujemy emocje po I etapie,
zapiąć pasy,
startujemy ..

..

Start był niezły. Wiem, że walce Chopina nie są do tańca, ale ja je jakoś zawsze w głowie tańczę a wykonanie Arsenia sprawiło, że dostałam zadyszki. ;)

II etap, pierwszy dzień przesłuchań, sesja poranna


1.) Arsenii Mun Rosja, Yamaha - Muna słyszałem tylko w końcówce, podobał mi się.

2.) Szymon Nehring Polska, Steinway 479,  spójny występ, ładna gestykulacja, były omsknięcia, powyżej oczekiwań. ***

3.) Viet Trung Nguyen Polska / Wietnam Steinway 479, na tle Nehringa wydaje mi się, że pokazuje mniejszy koloryt barw dźwięku fortepianu, a gra na tym samym. Słyszałem "okrąglejsze" barkarole, końcówka, dużo lepsza niż początek, fatalny walc (buta zgubiłem, a partnerka skręciła kostkę). Kwadratowy, bombiastyczny, nokturn - to jest nieudana randka. To, co było wadą w nokturnie jest zaletą w polonezie - świetny. Dumny, potężny polonez (też bombiastyczny). W trakcie (na początku) występu omsknięcia. Niespójny występ. Poniżej oczekiwań. *


Przerwa.

4.) Georgijs Osokins Łotwa, Yamaha, pierwsze wejście w dźwięk, fantastyczne wrażenie. Tego człowieka nie da się słuchać na spokojnie, ja jestem cały czas podpięty do prądu teraz, ale w pozytywnym wydźwięku (nie kopie, .. pieści).  .. jaki piękny walc!, "ale, co tempo narzucił, to szok", wszyscy zadyszka, szkoda tych omsknięć, akurat w walcu i płynnie przechodzi w poloneza .. ale jedzie .. jestem bardzo na tak.  Jak to podsumować?, (z Nehringiem przegrywa tylko zbyt silnym rysem osobowości) On jest klasą sam dla siebie - made in Osokins. ** +

PS. Co za gość!! On zbierze owacje we wszystkich salach koncertowych świata z taką kulminacją, polonez prawie doskonały, gdyby nie te bezsensowne "pa, pa, pam" nie w rytm, doskonały!



5.) Evren Ozel USA, Steinway 479, wejście - chyba nie to tempo, ale może tylko mi się zdaje, czuję się jak na wyścigach. Mamy typową etiudę z impromptu. Teraz polonez fis-moll, ja mam wrażenie, że On się śpieszy na samolot. Ładny, ale pośpiechem zgubił dostojeństwo. Evren gra, nie ma czarowania, jest granie. Nie ma wartości dodanej. Dopiero w balladzie f-moll mnie zaciekawił, nie potrafiłem się od niej oderwać. Świetna ballada, świetna !!! Nierówny występ. Poniżej oczekiwań. *


6.) Kamil Pacholec Polska, Steinway 479, Kamil ma w grze coś takiego, że czuje się ten "chopinowski rytm" nie do pomylenia z innymi kompozytorami, Kamil ma to naturalnie. Co by nie grał, czuje się Chopina. Gra utwory, których ja tekstowo nie znam (np. impromptu Fis-dur op. 36). Nie wypowiem się. Walce, jak dla mnie mogłyby być lepsze (ale źle nie jest), nie ma tego luzu. Drugi walc lepszy, luz złapał, ale ja nie jestem do końca usatysfakcjonowany. Śliczny chorał w scherzu b-moll (ta część liryczna), piękny dźwięk. Występ równy, ale (w moim odczuciu) nie dorównał Nehringowi i Osokinsowi.  Zgodnie z oczekiwaniami. **

Arseni - chłopiec w  rubaszionoczce - ujął mnie radością gry. Uśmiecha się do klawiszy i ta radość się udziela. Nie zachwyciło mnie Andante Spianato. Śpiewność trochę zawiodła. I Scherzo - kolęda gdzieś się pogubiła. Ale ucieszyło mnie Rondo a la Mazur - rzadko jest grane a przecież świetne. Wydaje mi się, że chyba dalej go nie obejrzymy.

Zdecydowanie najmniej lubię fortepian Yamahy.

Zasłuchałam się w Poloneza fantazję Szymka Nehringa. Zasłuchałam się... Piękne Impromtu. Ten recital zdecydowanie lepszy niż w I etapie.

Viet - "pogonił" walca. Jakieś drobne wpadki tekstowe. Bardziej podobał mi się w I etapie.

Osokis - jestem na nie. Nie zrozumiałam ani myśli, która kierowała nim przy wyborze kompozycji na dzisiejszy recital ani tego, co chciał opowiedzieć. W ogóle nie wiem, czy chciał coś opowiedzieć. Były momenty, kiedy tłukł w klawisze jakby czemuś był winne - może na sali odbiór był inny.

Ozel - wydaje mi się, że trochę lepiej niż w części I. Poloneza chyba do końca nie czuje. Za to nienajgorsze Impromptu.

Kamil Pacholec - podobał mi się dźwięk. Nie jestem pewna czy pomysł z trzema walcami był dobry.

II etap, pierwszy dzień przesłuchań, sesja wieczorna.

prowadząca : Marta Wrześniewska.

(dojechała nowa członkini jury?)

7.) Hao Rao, Chiny, Steinway 479, (będzie się działo) gorsza ballada, za to świetny walc As-dur, świetnie wyczuwa czas, (rytm walca idealny),  Rao cały jest muzyką. Słabszy początek barkaroli (nie czuję falowania, lewa jakby podążała za prawą, zamiast nadawać rytm), środek barkaroli taki, jak lubię najbardziej. Zaczął ją gorzej, ale ładnie rozwinął (dobra, kupują tę barkarolę, ale jeszcze dużo jej brakuje do nirwany).
Rao cały jest muzyką i miejsca liryczne są u Niego piękne. Wstęp do Andante spianato - cudowna chwilo, trwaj wiecznie! Polonez rozmiękczony, brakuje tego "postawienia" na raz. Wojska takim polonezem byś nie porwał, bardziej na podwieczorek panien z dobrego domu. Nierówny występ, ale masz **

8.) Sohgo Sawada, Japonia, Kawai, Andante i polonez - Rao chyba lepszy, ale nie było źle, wpadka w walcu, obawiam się gorszego występu niż w I etapie. Barkarola, wyciąga piękne barwy z tego utworu. Bardzo wiele szacunku i podziwu mam dla tego człowieka. On świetnie słyszy harmonie, wszystkie takie miejsca, to jest barwowa uczta dla mózgu. To mi się strasznie u niego podoba. Wiem, że go zrypią fachowcy, ale mi się strasznie podoba gra tego człowieka. Pomimo pomyłek. Nie mam wzruszeń, mam ucztę. * (jednak ja chciałbym Go słyszeć w III)


9.) Aristo Sham, Hong Kong Chiny, fortepian Steinway nr 300 (czy widzieliście jego skarpetki?) Jest wszystko jak trzeba, ale ja nie znoszę takiego stylu gry. Przyspieszacz i zwalniacz (niektórzy kierowcy mają taki styl jazdy samochodem, trzymają się na zderzaku i ciągle widać światła stopu), Najlepsze ma końcówki w tempie presto prestissimo nie wiadomo dlaczego (?) - np. scherzo i walc. Dla mnie to w III etapie może Go nie być. Andante spianato ładne. Polonez zgrabny z duża wpadką. Ocena  *

(jestem pewien, że szeroko rozumianej krytyce, będzie się bardzo podobał - .. na szczęście Marcin Majchrowski II pr. PR - też był sceptyczny)

Przerwa.
 
10.) Miyu Shindo, Japonia, fortepian Steinway nr 479, podoba mi się, delikatnie, kobieco, nie ma w tym żadnego efekciarstwa. Pytanie o wartość dodaną? chyba, że wartością jest to opanowanie. Walc - to nie ta klasa, co Hao. Gra bardzo zachowawczo. W sumie niczego nie pokazuje "ponad". I etap i II etap to jest to samo granie, prawdopodobnie w III niczego nowego nie pokaże, więc pytanie, czy powinna tam być? Gra pięknie - wszystko w kanonie, z czasem to się robi przytłaczające. Zgaszona barkarola z piękną częścią liryczną . Ocena *
 
(Teresa, Twój ulubieniec teraz  ;)) - tak, to ten mniej trudny Steinway)

11.) Talon Smith, USA, fortepian Steinway nr 300 (uczeń Garricka Ohlssona) to co mi się u Niego podoba, to selektywność dźwięku, w barkaroli świetny ten podkład lewej ręki, tu słychać falowanie. Ja zawsze zwracam na to uwagę, to musi być, bez tego nie ma barkaroli, nie ma gondoli, nie ma Wenecji. Piękne wykonanie. Berceuse - pięknie opowiada, ładny podkład lewej ręki. On gra dwiema rękami. Kultura i dostojeństwo w grze. Szkoda tych omsknięć w Andante spianato, dość widoczne. Dwie ręce grają wyraźnie (nieczęste zjawisko). Gra czasem. Poloneza zawalił.  
Ocena ** Jeśli zabraknie Go w III etapie, to nie z powodu kreacji, tylko zbyt częstych, mocno słyszalnych pomyłek w tekście.


12) Kyohei Sorita, Japonia, fortepian Steinway nr 479, już wiem, że najlepszy walc dzisiaj to Hao Rao. Sorita nie podołał. Japończyk wyraźnie serwuje rys indywidualny i to mi nie stroi z grą poprzednika. Rondo a la Mazur - mój idał to Wunder z KCH, Sorita jest daleki od mojego ideału w wykonaniu Ingolfa. Po prostu inaczej, lepiej? nie będę obiektywny. Ooo! zaciekawił mnie  :)
Jego gry dobrze się słucha, nie wiem, czy gra wybitnie, ale na pewno chciałbym posłuchać sonaty Samuraja. Jest przygotowany do konkursu i dzięki temu ma czas na kreowanie.
Na widowni ktoś "coś" upuszcza na podłogę (kilka razy) w lirycznej części, jest tak skoncentrowany, że On tego nie słyszy. Super, plus za to! Bardzo mi się Pan Sorita podoba. Jego się słucha! jest narracja - ciekawa narracja. Ocena ** (nieaktualna)

(po przespaniu się z Jego grą podwyższam Mu ocenę do ***)

W sesji wieczornej usłyszymy Barkarolę aż 5 razy. Jestem za zakazem grania utworów z pierwszego etapu w etapach kolejnych. :)

na szczęście barkaroli da się słuchać "w kółko"  ;)  Rao i Sawada, ten sam utwór - a jakby dwa całkiem inne !

jeśli do III etapu przechodzi 20 uczestników, więc trzeba wybrać około 5 uczestników przez dzień i popatrzeć na listę jako całość na koniec (mogą być mocniejsze i słabsze dni)

Subiektywne podsumowanie pierwszego dnia przesłuchań II etapu:

III etap dla:

1.) Szymon Nehring

2.) Georgijs Osokins

3.) Hao Rao

4.) Kyohei Sorita

tylko czterech z dzisiaj.

Dlaczego nie podobają się Wam walce Pacholca? Przecież były bardzo taneczne, a jednocześnie zagrane pięknym dźwiękiem, z mistrzowskim rubatem. Nie tylko pusta wirtuozeria byle prędzej i dalej, jak gra większość, ale było tam coś więcej. Dźwięk on ma naprawdę piękny, bardzo chopinowski.

W ogóle tak jakoś się mówi o nim, że taki na wskroś chopinowski i takie wszystko chopinowskie u niego. A to wada? Przecież gra Chopina na Konkursie Chopinowskim.

Osokins na nie. Nie, nie i jeszcze raz nie! Polonez nie był genialny tylko śmieszny. Jakieś podskoki w kisielu, a nie polonez. Nie neguję jego umiejętności pianistycznych ani talentu, jednak nie rozumie albo (co chyba bliższe prawdy) nawet nie próbuje go zrozumieć, bo nie o to mu chodzi. Nic się nie zmienił przez te sześć lat.

Polonez-fantazja Nehringa zupełnie niezły jednak nadal nie wiem czy nadejdzie taki dzień, że porwie mnie czymś ten pianista.

(https://i.imgur.com/S1WYz29.png)
(screen z transmisji na kanale NIFC //Youtube)

Osokins gra na bardzo niskim "taborecie" (jeszcze niżej niż 6 lat temu), ale pytanie czy na wysokim poziomie?

Nauczyciel od razu powie, że to błąd. Jakie jednak mogą być zalety a jakie wady takiego ułożenia ciała pianisty przy fortepianie?
Przynajmniej mi gra się o wiele łatwiej, gdy siedzę wysoko lub bardzo wysoko.

Zgaduję, że niska pozycja ramion skazuje pianistę na wydobywanie dźwięków przede wszystkim siłą palców a w mniejszości siłą ramion (przypomina mi to technikę Horovitza).

---
Na pewno Osokins ożywia ten koncert. Przy odgrywaniu utworów nieco przesadnie eksponuje swój styl czarowania dźwiękami. Kierunek dobry (w sensie ciekawy), ale czy to jeszcze Chopin? W wywiadzie zdradził, że nie wzoruje się na nikim. Moim zdaniem wysoko ceni pianistę Cypriena Katsarisa, jak podobnie zresztą E. Bozhanov w 2010 roku.
Osokins momentami gra doskonale, po czym robi coś prowokacyjnie nierozsądnego (?). Brzmi to tak, jakby zawłaszczał Chopina.

Jeszcze raz podkreślam, że nie widzę niczego złego w stawianiu na oryginalność, ale jak zwykle liczą się proporcje, w przeciwnym razie usłyszymy karykaturę twórczości Chopina. Ważne żeby nie przesadzić. Jeśli każdy utwór, a w każdym utworze większość fraz, wykonuje się w tym samym prowokującym stylu, to zamysł zaskoczenia słuchacza dziełem muzycznym przeradza się w zaskoczeniem go osobowością Osokinsa.

Szymon Nehring fascynująco zagrał fascynujące Impromptu op. 51. Ta, lub zbliżona do tej, interpretacja pojawiła się podczas występu w Żelazowej Woli latem tego roku. Na koncercie Nehring zaprezentował to dzieło jeszcze piękniej niż wówczas, co tyczy się zwłaszcza środkowej części.

Polonez-fantazja w porządku, ale nie rozumiem tego dzieła Chopina, jest takie chaotyczne.

Nehringowi najgorzej wypadł polonez op. 22., stwierdziłem to dopiero po przesłuchaniu całości w domu (na żywo słyszałem tylko samą końcówkę, w dodatku z głośników w samochodzie). Nie obyło się tutaj bez wpadek tekstowo-technicznych.

Summa summarum należy się mu udział w następnym etapie, zwłaszcza że to był zdecydowanie lepszy występ niż w pierwszym stage'u.

Wg mnie najlepiej wczoraj grał Kamil Pacholec tak jak się powinno grać Chopina z polotem, finezją, uczuciem bez większych błędów....potem  Arsenii Mun który odsłonił Chopina w stylu brillant  dla mnie perfekcyjnie.  Dalej bym zaszeregował recitale Szymona Nehringa i Evrena Ozela....Co do Osokinsa to przedstawił swoją wersję Chopina niezawsze zgodną z zapisem i nawet mnie jego interpretacja zaczęła mnie wciągać i umieściłbym go wyżej w swojej  klasyfikacji gdyby nie skopana końcówka Poloneza As ...pozostawił niesmak...

II etap, drugi dzień przesłuchań, sesja poranna.

prowadząca : Monika Orzeł - najlepsza prowadząca ever (Philippe Giusiano  - jak Ona to powiedziała ..bajka)


Grę oceniam już w kontekście pytania, "czy ja chcę, by własnie ten konkretny pianista zwyciężył w XVIII KCH ?, bo III etap konkursu, to już za mało czasu. (Julianna Awdiejewa zwyciężyła nadzwyczajnie zagraną sonatą b-moll op. 35 w III etapie, wolę mieć całokształt pianisty) .. dlatego ocenę trzech gwiazdek  *** zostawiam tylko dla tych, których zwycięstwo nie będzie (subiektywnie dla mnie) bolesne.

1.) Szu-Yu Su, Chińskie Tajpej (Tajwan), fortepian Steinway 479, na pewno nie gra walca lepiej od Kamila Pacholca, i na pewno lewa ręka nie tak dobra jak u Talona Smitha (u Talona to był aksamit),  z trzech mazurków pierwszy mi się podobał, w balladzie zaciekawiła. Czy chciałbym, by weszła do III etapu kosztem np. Kamila? .. ale to mocna zawodniczka (prawie wcale nie było pomyłek). **


2.) Hayato Sumino, Japonia, fortepian Steinway nr 300, ..od pierwszych dźwięków mnie ożywił. Rondo.. ładne, bardzo przestrzenne, dużo powietrza i lekkości w tym było, całkiem inne niż u Sority. Nie wiem jak to słychać live w sali koncertowej, ale w słuchawkach ballada F -dur jest nie opowiedziana, tylko "przebębniona" i wywołuje u mnie lęk jak po bombardowaniu. Tempo walca jak u Osokinsa, ale nie ma tej zwiewności i lekkości co u Łotysza. .. to nie jest jak taniec, tylko drobienie kroczkami i czajenie się kota przed oddanym skokiem. Trochę mnie zawodzi, z początku chciałem lepiej ocenić ten występ. Technik doskonały. Nadużywa forte, a na dłuższej przestrzeni czasowej to przestaje być przyjemne. Stanowczo nie chce Jego zwycięstwa w konkursie. Ocena - poniżej oczekiwań * (ze względu na poczucie dyskomfortu i ciągłego zagrożenia).

(to jest wrażenie ze słuchawek, inna jest odległość fortepianu do mikrofonów, a inna do ścian filharmonii, być może na żywo w sali to zabrzmiało świetnie, pianista ocenia natężenie dźwięku do wielkości sali, a nie do mikrofonów, może być błąd w postrzeganiu)

 
3.) Yutong Sun, Chiny, fortepian Steinway nr 479, polonez mnie intryguje, chwilami jest niebiańsko dobry, sam wstęp do poloneza - ideał. On też gra forte i potrafi "przywalić" a tu nie mam takich "negatywnych" odczuć jak u poprzednika. Tu forte z czegoś wynika, ma sens. W scherzu też jest obok czasu (czy ktoś to na konkursie dobrze zagrał?  :D ) Barwowo, bardzo ładnie, Ocena **



Na tym etapie przesłuchań nie mam kandydata do zwycięstwa, .. (może trochę Sorita ?, Nehring zagrał bardzo dobry II etap, ale jako całość? nie pokazuje smaczków, nie mam ciar, albo łez, a oto chyba w tym chodzi...  :D. .. Szkoda, że nie doceniacie Osokinsa, to, że komentatorzy, go nie lubią, nie znaczy, że nie zagrał doskonałego walca, - doskonałego! a polonez w Jego wykonaniu był własnie świetny, sale koncertowe świata!


Przerwa.


4.) Tomoharu Ushida, Japonia, fortepian Yamaha, .. najlepsze brzmienie Yamahy, zaraz po Koreance Joo-Yeon Ka. Gra równie dobrze jak w I etapie. W miarę zgrabny walc, dobra ballada (im dalej tym gorzej niestety). Barkarola po balladzie? Chyba nie przemyślał tego. Wyciąga głosy, których zwykle nie słyszymy. Mam niedosyt. Smith to perliściej zagrał, i nie ma tego bogactwa barw jak u Sawady. Zły pomysł grać barkarolę po balladzie. Polonez mocno średni. Nie buduje kulminacji. Jako całość Jego gra jest wciągająca, nie da się jej nie słuchać. Poniżej oczekiwań * (pod koniec występu, w polonezie Yamaha pokazała już swój charakterek brzęczyszczykiewicza) 


5.) Andrzej Wierciński, Polska,  Steinway nr 300, ładna ballada , wariacje jak dla mnie nie było efektu Wooow!! był tylko łoł, śliczny walczyk, polonez .. ale tak na poważnie to świetny występ. mocne ** + 

6.)Yuchong Wu, Chiny, Steinway nr 300, niczego mi nie pokazał, rozczłonkował poloneza - dosłownie, kilka samodzielnych kawałków. Już mi się nie chce Go dalej słuchać, granie bez historii, niestety - poniżej oczekiwań *

Czy ktoś wie dlaczego Marcin Wieczorek wystąpi na sam koniec 2 etapu?

Nie wiem, ale opierając się na regulaminie konkursu można wnioskować, że zachorował. Oby nie.

przedstawił L4

Zauważyłem, że większość Azjatów pomija  Mazurki w tym etapie...boją się z nimi zmierzyć i chyba słusznie 😉

II etap, drugi dzień przesłuchań, sesja wieczorna.


.. przy słabej sesji porannej szykuje się wyjątkowo mocna sesja wieczorana, .. Xu, Armellini .. wszyscy mocni

prowadzący: pan Piotr Krasnowolski.

(tę sesję nadrabiałem w nocy, po trzecim dniu przesłuchań, urodziny cioci były w niedzielę, bardzo udane  ;))

7.) Lingfei (Stephan) Xie, Chiny, fortepian Steinway nr 300, barkarola dobra, Walc As-dur - mało walca w walcu, potem było zamazanie dobrze, Ocena ** - (z dużym minusem).

8.) Zi Xu, Chiny, fortepian Steinway nr 479, -  Woow! myślałem, że On gorzej gra, w I etapie tuż przed wejściem na scenę zaginął (podobno chciał się wycofać) dobrze, że został. W balladzie przesadził w negatywnym znaczeniu. ..a tak dobrze zaczął występ.
Xu - jesteś nierówny, scherzo chwilami nieziemsko dobre, by kilka taktów dalej popsuć cały efekt,  !!! chłopie, graj spokojnie, bo spokojna Twoja twarz jest doskonała.
i np. ballada i scherzo - ten sam środek wyrazu, tak jakby to był ten sam utwór. Spokojny Xu jest genialny, ten z obłędem w oczach - niestrawny. W polonezie tak Go poniosło, że zrobił idealną ciufcię zamiast tętna końskich kopyt. Konie tak nie drobnią!! Oceniam grę na ** (za spokojną stronę księżyca).
                  
9.) Piotr Alexewicz, Polska, fortepian Steinway 479, -  pierwsze wejście w polonez fis-moll i ja mam wrażenie jakbym dotąd słuchał utworów mono, a teraz jest przestronne stereo, tak dużo wyciąga z tekstu na światło. Do tej pory chyba nikt tak nie grał. Jestem zachwycony grą Piotra, to chyba jest gra na finał. (.. i teraz mam zagwozdkę, bo ja się tu przenoszę w czasie i jestem już po wysłuchaniu tego samego poloneza Evy Gevorgyan, i kto lepiej? ale ból ..) Piotr ma swój własny styl gry, żadnego efekciarstwa a la Osokins. Sama treść, ogrom treści. Oceniam Jego grę godną finału ***

Ps. (Rondo à la Mazur F-dur op. 5 - wisienka na torcie, słyszę mojego Ingolfa, .. Ingolf lepszy  ;))


Przerwa.


10.) Leonora Armellini, Włochy, fortepian Fazioli,  


11.)  JJ Jun Li Bui, Kanada, Kawai,                       

ZI XU z Chin otworzył występ nokturnem 48/1 i potwierdził moją tezę, że niezwykle trudno go zagrać poprawnie, a szansę miał, bo nie forsował tempa od samego początku. Jedno z niewielu poprawnych wykonań wrzucam dla porównania: https://youtu.be/3caCSF6B52U?t=217

Dopiero teraz zaczynam słuchać. Od wczorajszej sesji porannej nie miałam okazji nawet słuchawek na uszy założyć. Znów z odtworzenia muszę  :(
Wrócę jeszcze do dnia wczorajszego zatem.
Neferet - nie napisałam, że nie podobały mi się walce Kamila Pacholca. Przeciwnie, generalnie bardzo podoba mi się jego gra. Opowiada i jego opowieść jest - w odróżnieniu od prezentacji Osokinsa - spójna, ma lekkość i wdzięk. Natomiast nie wiem, czy walce to są te kompozycje, które jury będzie premiować. Stąd moje obawy o jego los w III etapie.
Co do Osokinsa - słyszałam fragment wywiadu z nim. Fortepian nie brzmiał mu jak oczekiwał cyt. "może to kwestia wilgotności powietrza". Mazurki gra bo je lubi i ciągle czegoś w nich szuka. I rzeczywiście jego recital wyglądał jakby wciąż czegoś szukał. Z tym, że w jego wypadku nie jest to komplement. Są artyści poszukujący i czasami te ich poszukiwania pozwalają nam odkryć  nowe muzyczne galaktyki w znanych już kompozycjach. Osokins zaś jak Koziołek Matołek "po szerokim szuka świecie tego, co jest bardzo blisko".

Piotruś Alexewicz - pięknie! Rondo a la mazur cudeńko.

No to dzisiaj Eleonora pozamiatała ze swoim tanecznym, natchnionym, sensorycznym Chopinem ...nieźle też zaprezentował się Piotr Alexewicz. Trochę zmieniła mi się klasyfikacja po 2 etapie
1 T Pacolec i E Armellini
2 A Mun i P Alexewicz
3 Sz Nehring , Zi Xu , Wierciński,  E Ozel

anelik - tak jakoś zrozumiałam po wypowiedzi Twojej i Casablanki. Co do tego premiowania walców to racja...

Dziś Armellini znowu zachwyciła mnie swoim ekspresyjnym Chopinem. I to Fazioli tak mieniące się pod jej palcami. Finał koniecznie.

Wiercińskiego nie słyszałam. Ktoś wie jak wypadł?

.. jeśli chodzi o Kamila Pacholca, to jest on na mojej liście rezerwowej do III etapu. Walce na tle innych grających okazały się całkiem dobre. To jest bardzo muzykalny pianista i naprawdę nic do niego nie mam.
Określiłbym to nawet tak, że z tej mąki, można by upiec lepszy chleb niż z Nehringa.

W II etapie zrobię sobie chyba tylko takie short-listy po 4 uczestników (4x4=16), pomyślę nad całością i uzupełnię o 4 miejsca.

Mam taki problem, że ogrom materiału do ogarnięcia jest niemożliwie duży. Jutro po południu jadę na koncert i wieczór mi wypadnie, .. a jeszcze muszę nadrobić wczorajszą sesję popołudniową.

Jak już skończy się konkurs, to chyba jakoś go będę musiał odreagować.  :D

II etap, trzeci dzień przesłuchań, sesja poranna.


prowadząca p. Marta Wrześniewska (ładna kreacja, brunetka, prosta sukienka w tonacji f-moll i jasny naszyjnik) ponieważ to się zmienia, zwróciłem na to uwagę.

1) Michelle Candotti, Włochy, Steinway nr 479, cudowny walc Es-dur, Ładnie, mi się podobało. ** +  (z plusem  ;))

2.) Kai-Min Chang, Chińskie Tajpej (Tajwan), Steinway nr 300, fajny gość, fajny, nie da się Go nie lubić, dobrą aurę roztacza, może ma szansę załapać się na mojego faworyta  :D

tak jak bartus napisał, słucha się Go wyśmienicie, to jest taka pogodna twarz Chopina, z nadzieją, w fantazji f-moll dotknął najczulszej strony duszy - chciał i udało Mu się .. Jestem na tak, bardzo na tak *** (ale uwaga!, nie był to tak piękny Chopin jak u Włoszki, to był Chopin - przygoda ..)

3.) Xuehong Chen Chiny, Steinway 479, (wyjeżdżam z domu, będę słuchał w samochodzie) no więc, nie moja bajka, bardzo podobał mi się Marche funèbre - taki sterylny, idealny, .. później czekałem na dzikość i dostałem słodycz  ;) (w finale). Poniżej oczekiwań. *

Przerwa.

4.) Hyounglok Choi, Korea Płd. Bingo!, wysłuchałem z 90% materiału konkursowego, a tego pianisty nie słuchałem, ani w I etapie, ani teraz w II. .. a jeśli wygra konkurs?  :D  nic nie mogę napisać. Mam konkursową zagadkę.

5.) Federico Gad Crema, Włochy, Fazioli, wielka zagwozdka z Gadem, słuchałem jak podsumowali go dziennikarze PR pr II Majchrowski i Sułek (i nie wiem, czy to była p. Róża, czy Klaudia (?)  - przepraszam, przedstawiała gości (2x) a siebie nie.
No więc, zaczęli od najeżdżania na Jego grę, a w miarę jak się nakręcali, coraz bardziej Go komplementowali. W końcu wyszło na to, że chcą Go dalej słuchać w kolejnych etapach.

Ja zgłaszam stanowcze votum separandi. Dostałem rozstroju żołądka podczas Jego występu.
Jego I etap bardzo mi się podobał ..a II etap juz nie. 
Oceniam Go na: może być * (ale to nie jest mój zawodnik)

Ps. jeśli szukacie nowości i kontrowersji w muzyce Chopina, to to jest to ten przypadek.


6.) Alberto Ferro, Włochy, Steinway 300,  podobno był nudny i przewidywalny, ja Go odebrałem bardzo dobrze. W czasie Jego gry świat wydał mi się piękny i przyjazny. Wszystko się do mnie uśmiechało. To było piękne. Ocena:  **

Z trzech Włochów w sesji porannej najbardziej podobała mi się dziewczyna. I to jest zaskoczenie, bo w I etapie Jej gra, nie za bardzo przypadła mi do gustu.

Michelle Candotti - REWELKA!!!

Armelini- wczoraj przekombinowala w rubatach. Mimo wszystko swietna, but not mu choice

 P Alexewicz - bardzo czytelny. Swietnie operuje pedalem. Nie zamula. Moim zdaniem - final

Pelna zgoda. Polonez wyjatkowo swietny

Co sie uwziales na tego Nehringa.

To byla paskudna uwaga. Przedstawilas tego wspanialego artyste jako klauna niezdarnie tanczacego w kisielu.

Zdecydowanie wole Steinway'a niz Fizoli, Yamahe, czy Kawai.

Chopin to muzyka salonowa. POWINNO sie go grac jak u cioci na imieninach. BTW, Casablanka pozdrow ciocie.
POWINNO, nie oznacza, ze sie MUSI.

Nie przepadam za Chopinem EKSTREMALNYM na ostrzu noza

nie uwziąłem się, jest biedny, bo czy chciał, czy nie chciał stał się jakimś punktem odniesienia,
Wiem, że będzie na 100% w finale, a może nawet w pierwszej trójce,
więc nie ma, że boli, wymagam od niego 3x więcej niż od pozostałych.

a On na moje nieszczęście jest wyjątkowo powściągliwy w okazywaniu emocji  :)

Bardzo przyjemnie sie slucha pana KAI-MIN CHANG. Obecnie wole przezycia umiarkowane, od "epickich", chociaz nie rezygnuje z elementu uniesienia i wzruszenia. Ale musi byc wlaswciwa dawka dla mnie.
Mimo wszystko, nadal lubie perfekcyjne trafianie w klawisze.

pełna zgoda, i teraz ad. Nehringa, On właśnie ma tę bazę, podstawę, na tym można wszystko budować, jest pod tym względem pianistą doskonałym.

..dałby trochę smaczków, sęp jeden  :D

II etap, trzeci dzień przesłuchań, sesja wieczorna.


prowadzący p. Piotr Wojciechowski (garnitur w tonacji F-dur)

7.) Yasuko Furumi, Japonia, Steinway 479, wyszła chyba nie do końca skupiona, na dzień dobry fortepian postawił się okoniem, było coś z brzemieniem nie tak .. (polonez fis-moll), po czym nastąpiła ekstremalnie duża luka pamięciowa. Mam wrażenie, że pomimo, że jest to dopiero początek jej występu, sprawa awansu jest już przesądzona.. a szkoda, I etap miała świetny. Walc, ładna fraza, pod koniec niepotrzebnie podgoniła. W barkaroli dożo przestrzeni i kolorów, mało falowania, chwilami nie do udźwignięcia. Furumi, wybacz mi, bardzo liczyłem na Twój występ. Ocena * (z ciężkim sercem)

8.) Alexander Gadjiev, Włochy/Słowenia, Kawai, po tym, co już teraz słyszę to jest dla mnie kandydat do finału.

    Kochać, albo nienawidzić, - ja jestem z tych - kochać!

                                                                    ***

9.) Avery Gagliano, USA, Steinway nr 300, Pani Gagliano Chopina gra cudownie, tylko, co z tego? przynudziła w I etapie i teraz nie jest inaczej. Kota też można zagłaskać. **

Przerwa:

p. Wojciechowski ma świetny angielski, chyba łyknął helu przed zapowiedzią.  ;D

10.) Martín García García, Hiszpania, Fazioli, bardzo muzykalny człowiek, ale druga Gagliano, gra dla grania, Yasuko, to się chociaż myliła (i coś się działo). Nudziarz z Niego. Lewa ręka - pum, pum, ..pum pum, x 1000. I tak chyba będzie do końca. (Sorry Winetou * - nieaktualne).

Ooo! ładne Scherzo b-moll - ale zaskoczył ! plus bonus w postaci nucenia na głos - To jest super! Tu mnie masz, wyciągnąłeś ocenę  :D
Ocena ** Amerykanka była za słodka, Garcia dodał smaczek. (końcówka scherza trochę karytkaturalna)

Polonez egzotyczny - biegano-chodzony. No nie, bo Ci znowu obniżę !!!!  Garcia - Ty nicponiu, zapisz się na lekcje tańca. Studniówek nie ma w Hiszpanii?  !!!!

---------------------------------------

i danie dnia ..

11.) Eva Gevorgyan, Rosja/Armenia, Steinway nr 479,

Boże! co za cudowna! sukienka, powinna ją sobie zostawić na finał, albo na koncert laureatów. PRZEŚLICZNA!
(.. a i tak uważam, że ta dziewczyna (hostessa (?) stojąca w korytarzyku między garderobą, a wejściem na schody prowadzące na scenę powinna promować cały Konkurs Chopinowski. Przed wejściem Evy chyba jej nie było, przecież nie można przyćmić gwiazdy wieczoru  :D)

Tylko słucham, staram się nie patrzeć.

..no walce to Jej się udały.

Myślałem, że już nic nie dopiszę, ale ten mazurek w polonezie - Eva - rozbiłaś bank! .. i jak jej nie lubić? no nie da się !!!
Ekstremalnie !!! piękny polonez fis-moll.

Czapki z głów!

Ocena: wszystko wskazuje na to, że będziemy słuchać sonaty. ****

----------------------------------------------------------------------------

hahaha w TVP Kultura jadą po Niej ... hahahaha, ale numer! wszystkich zawsze chwalą, a Evę po rewelacyjnie dobrym występie ganią !! Chyba źle słyszę  ;D ;D ;D !!!

Gadijev był zdenerwowany, eh, jak niepotrzebne te omsknięcia palców w polonezie czy balladzie. To jest wspaniały pianista. Wybitny. Od pierwszego etapu pokazuje głęboką analizę tekstu, zarazem rozpala emocje na scenie. Laureat?

Ranek - sama nie wiem. Może natłok zajęć wśród których słuchałam porannej sesji sprawił, że jakoś tak średnio odebrałam poszczególne recitale. Trochę błędów, trochę interpretacji hm... jakoś nie bardzo trafionyvh. Polonez fantazja we włoskim wydaniu Federico - ani polonez ani fantazja. Zapamiętałam go z eliminacji, także z I etapu. Teraz - sama nie wiem. Chyba jestem na nie.

Popołudnie ciekawsze. Znów Polonez fantazja - nie "wessał" mnie emocjonalnie. Sama nie wiem czy Yusuko Furumi powinna przejść dalej. Gadijew chyba też nie bez drobnych błędów ale w jakiś sposób przykuwa moją uwagę, budzi ciekawość ale  nie zachwyt. Avery - polonez nie do końca się udał.

Wczorajszy wieczór był piękny. I Piotr Alexewicz i Leonora Armelini i II Jun Li Bui - chciałabym słuchać ich dalej.

.. ja to dzisiaj w nocy nadrobię (a jutro wstaję o 6:00), słuchałem komentarzy redaktorów w II pr. PR - byli pijani szczęściem i tak rozemocjonowani

.. tak, że muszę !!

GARCÍA GARCÍA jest wspanialym pianista, ale robi za duzo nietrafien. Sa male omksniecia. Mnie nie przeszkadzaja, ale troche za duzo jak na wejscie do finalu.
Polonez zagral przepieknym dzwiekiem. Pelnym, witalnym. Natomiast nie podobalo mi sie wstrzymywanie tempa i kombinowanie z fraza, ktora co chwile opoznial. Stracilem zatem cuga w tempie.
Wyobrazilem sobie galopujacego, dumnego konia, ktory utyka i traci szybkosc

Eva wykosila. Swieza krew. Bez Ą..Ę..Prosto i autentycznie, czyli niezbyt dojrzale z racji wieku i to mi sie wlasnie podobalo.
Poza tym panuje nad instrumentem bez problemu. FINAL..

Ewa. Kanciasty, twardy Chopin. Oczywiście jest klasą samą dla siebie, ale miałem wrażenie, że oto wybitnie, ba, genialnie zdolna dziewczyna gra tak jak kazała jej pani profesor. W I etapie słuchając na sali - zachwyt, dziś nieco niedojrzałe, „zaprogramowane” z góry, mało wnoszące do mojego postrzegania Chopina granie. Dziś bez barw, które były obecne ostatnio, dźwięk za to niestety jednowymiarowy (silne, wręcz „ubite” fortissimo, płaskie piano).

na początku faktycznie było agresywnie i kanciasto, potem walce,
nie było już kanciasto,
a polonez? przecież tam było takie bogactwo, jakiego w życiu nie słyszałem !!!!

Polonez był wartki, pełen majestatu, ale przede wszystkim dramatyczny, o wielkiej sile tragizmu. Najlepszy punkt programu, ale cudu nie doznałem.

Właśnie słyszę że pan Sułek z Dwójki i państwo w TVP Kultura są ze mną wyjątkowo zgodni...

to słuchamy, dwóch różnych "dwójek"

Sułek jest z Tobą zgodny, a Majchrowski z Psikutą Go zgasili ...  :D

Mozart, słuchasz nadal? i co teraz powiesz? To, co powiedzieli po odtworzeniu poloneza.

Możemy zaklinać świat, ale ta młoda dama jest "ponad" przeciętnością.

Ale ja mowie przecież, ze pan Sulek właśnie i państwo w TVP bardziej krytyczni, reszta Dwójkowiczy w opozycji.

Co powiedzieli?

PS. Słuszna wcześniejsza uwaga Sułka. Zupełnie nie zauważamy u Evy przejścia do innych tonacji, zmian harmonicznych. Tu widzę największą słabość - barwową monochromatyczność.

Oczywiście, ze jest ponadprzeciętna. Już nie wiem ile razy użyłem wobec niej określenia „genialna”.

i własnie w tym momencie obaj się obruszyli, nie zgodzili się z tym stwierdzeniem, powiedzieli mu, że był w innej czasoprzestrzeni

...

 ja osobiście wyjątkowo dobrze to wysłyszałem, i właśnie w tym momencie dopisałem, co myślę o Jej polonezie
(.."myslałem, że już nic nie napiszę..") 

Martin faktycznie z potknięciami, dużo zahaczeń. Nie zdołałam go jeszcze wysłuchać z etapu I, nie mam więc porównania. Scherzo chyba było najlepsze. Pozostałe utwory niekoniecznie świetne. Polonez momentami potłuczony o klawisze.

Eva... Hm... Świetność techniczna - niewątpliwie. Jeszcze raz podkreślę - niesamowita niezależność rąk - z czego wynikają duże możliwości, jeśli chodzi o prowadzenie tematów, podawania ich z ręki do ręki, swoboda dynamiczna. Ale - przepraszam Wszystkich, których to dziewczę fascynuje - nie miałam dreszczy, nie widziałam kolorów. Eva musi się jeszcze przejrzeć w muzyce Chopina, odnaleźć  tam jakiś fragment siebie i tym dopiero się podzielić. To niewątpliwie wielki talent. Pewnie zajdzie do finału, może nawet wygra ten konkurs, ale na "dreszcze" i gęsią skórkę z emocji w trakcie jej recitali chyba jeszcze trochę poczekam.  W walcu a-moll czegoś mi brakowało. To taki opajęczony koronkami melancholii walc, u Evy pajęczynki wypucowane do czysta.

czas ucieka, a ogrom do zrobienia

subiektywne podsumowanie trzeciego dnia przesłuchań  II etapu,

dalej zabieram:

1.) Michelle Candotti, Włochy

2.) Kai-Min Chang, Chińskie Tajpej (Tajwan)

3.) Alexander Gadjiev, Włochy/Słowenia

4.) Eva Gevorgyan, Rosja/Armenia

Widzę, że gorąco się zrobiło wokół Evy :) Aż boję się jej wysłuchać ;) W pierwszym etapie mnie zafascynowała.

Póki co, z radością słucham naszej starej znajomej Leonory; jestem oczarowana i liczę na finał :) Bardzo też lubię słuchać pana Sority - jego chopinowska narracja wciągnęła mnie już podczas eliminacji
i nadal tak samo przyciąga uwagę.
Zgadzam się co do Vieta i "pogonionego" walca, ale jednak wciąż jego gra ma dla mnie wiele uroku.
Mam tu kilku faworytów, kilka też osób, za które trzymam kciuki choćby ze względów lokalno-patriotycznych :D Arsienij zdobył niedawno I nagrodę na konkursie dla młodych pianistów w naszej
szkole muzycznej w Bydgoszczy (;podobnie jak Awdiejewa w 2002 i Nehring w 2014 ;)). Przy okazji - drugi po Nehringu był wtedy Jakub Kuszlik (na pewno warto go posłuchać!). A drugi po Awdiejewej - Blechacz. Stanowczo nasz bydgoski konkurs ma tendencje do wyłapywania obiecujących chopinowskich talentów :)
Natomiast Kamil Pacholec studiuje u nas w Bydgoszczy, i z kolei zajął II miejsce na naszym konkursie dla dojrzałych już pianistów, im. Paderewskiego. Gra pięknego, emocjonalnego Chopina, pewnie trudno go nie docenić.
A Adam Kałduński (też z naszej Akademii), tak świetnie prezentujący się w I etapie, dostał na Paderewskim specjalne chopinowskie wyróżnienie (a w zeszłym roku był drugi w ogólnopolskim KCH).

No i jeszcze jest Hyuk Lee, który ten nasz konkurs Paderewskiego wygrał w 2016 r. jako najmłodszy uczestnik w jego historii. I Marcin Wieczorek, który z trudem przebijał się do nas w pierwszym etapie poprzez szum samochodu, ale to, co się przebijało, było ciekawe :) I Andrzej Wierciński. No i kilka osób jeszcze :) To całkiem chyba dobrze nie mieć od początku jednego zdecydowanego faworyta, a całą pulę - o wiele większa szansa na pozytywne emocje w finale, bo jednak zawsze któryś z nich tam dotrze. I wciąż dochodzą nowe ciekawe osobowości, w miarę słuchania - poziom jest naprawdę wysoki.

Mam duży problem ze słuchaniem, bo jak na złość bardzo dużo pracy i zajęć. Wyrywam te skrawki piękna w przerwach, kiedy mogę, bo słuchać nieuważnie w tle wydaje się bez sensu. Oczywiście muszę posłuchać Evy, Michelle, Gadjieva, innych jeszcze. A przy okazji - ogromnie się cieszę, że znowu się spotkaliśmy, choćby wirtualnie :)

fajny wpis,  :)

ja teraz nadrabiam zaległości z urodzin cioci, no masakra z tym czasem, jak to ogarnąć?
..a jutro już ogłoszenie wyników II etapu,

..miałem iść na koncert jutro, ale chyba zrezygnuję, KCH jest dla mnie ważniejszy

Ja bardzo się chciałabym postarać o trochę więcej czasu, bo właśnie będzie grać kilku z tych, którym już kibicuję: Rano Kałduński, Choziajnow, wieczorem Kuszlik, Hyuk Lee i Wieczorek. Może się uda.
A teraz mam nadzieję ukraść trochę nocy na Gadjieva, Garcię i Gevorgiankę :) No nie ma lekko :D

BTW - Pawle, potwierdzam te "efekty specjalne" po covidzie. Ja niezależnie od kiepskiej kondycji, przez dłuższy czas miałam też problemy z zapamiętywaniem. Zawsze byłam roztargniona, ale to już przechodziło szczyty :) Zapominałam wiecznie i wszystkiego, miałam chwile wahania przed kompletnie banalnych sprawach. Ale to się zaczęło potem poprawiać. Tak czy owak, grunt że przeżyliśmy :D I oby dużo jeszcze KHC było przed nami :)

.. jak najwięcej, i obyśmy słuchu nie stracili  :) (wiesz, że ja się o to martwiłem? bo covid atakuje nerwy).

powoli zaczynam kompletować listę pianistów do finału (a III etapu jeszcze nie było, i nie wszystkich słuchałem w II  :D)

Sorita, Alexewicz, Armellini, Gadjiev, Gevorgyan, Kobayashi, - to jest moja lista, zgodna z moim sumieniem (jeszcze 4 miejsca)

nie daje mi spokoju ..cdn

..nie daje mi spokoju Scherzo h-moll op. 20 w wykonaniu Wiercińskiego w I etapie, to była jedna z najpiękniejszych chwil XVIII KCH jak dotąd. Ja o tym nie mogę zapomnieć..

kurcze, iść spać, czy słuchać jeszcze Armellini dzisiaj? chyba posłucham, bo jutro się nie wyrobię.

Andrzej Wierciński w II etapie (nie słyszałem go w I etapie).

Ballada op. 52 wyszła mu bardzo słabo, ewentualnie bardzo bardzo bardzo przeciętnie.
Deficyt sterowania natężeniem dźwięku poraża od pierwszych uderzeń w klawiaturę (zaczyna się tuż po preludialnym otwarciu C-dur).
Braki w tonowaniu barwą (to fortepian akustyczny a nie cyfrowy, ani też żaden keyboard lub klawesyn). Błąd ten stara się skorygować, lecz nieudolnie - niektóre palce grają wyraźnie głośniej od pozostałych. Daje się we znaki niepewność, ale niepewność pianisty a nie niepewność jako wyraz budowanego klimatu dzieła.
Jakaś taka smutna z początku ta ballada mimo dość szybko zaordynowanego tempa, a powinna być tajemniczo-groźna, przynajmniej mi tak najlepiej smakuje.
Im trudniejsze technicznie fragmenty, tym gorzej się tego słucha. Ostatecznie coda zagrana z szeregiem potknięć. Tragedia pianisty wykracza poza tragizm okazany w nutach.

Pana Wiercińskiego nie widzę w kolejnym etapie.

P.S. PRZESTAŃMNY W KOŃCU HOŁDOWAĆ KOJARZENIU MUZYKI CHOPINA ZE SMUTKIEM.

------------------------------------------------------

Byc moze brak bagazu formalnego (przykucie do czarnych kropek jakimi sa nuty), wyostrzaja wyobraznie i podatnosc na szczegoly i szczegoliki. Czasami zaluje, ze znam nuty i jestem nimi obciazony i zahamowany w swobodzie myslenia o muzyce.
Jednym slowem tuco82 zazdroszcze ci, ze nie znasz nut.

Mimo wszystko absolutnie sie z toba nie zgadzam, co do Wiercinskiego. Raczej porazony zostalem poczatkie‪m twojej recenzji niz jego C-dur.
U Chopina, barw i odcieni nie trzeba robic. One sa juz zawarte w harmonii, tempie, dynamice. Bardzo podobaja mi sie u Wiercinskiego czas narracji, smaczne rubata i nie rozhisteryzowane i rozcheustane emocje mlodego gniewnego. Wielka sztuka jest utrzymanie jednolitej barwy.
Wiercinski jest niewatpliwie wybitnie utalentowanym muzykiem.... Final, nie final, to mnie nie rusza
Na zakonczenie jeszcze jedno. Muzyka Chopina nie jest smutna, lecz nostalgiczna. Smutek jest bez emocji, plaski. Rezygnacja, brak nadziei, pesymizm czyli DEPRESJA..... NOSTALGIA natomiast daje nadzieje i radosc, ze cos moze powrocic i ukoic nasze serce.

Racja, ale, IMO, tylko w połowie :) Otóż Chopin komponował i grał na zupełnie innym fortepianie niż ten na estradzie FN. Jego erardy, a zwłaszcza ukochane pleyele eksponują brzmieniowe barwy znacznie bardziej od współczesnych instrumentów. Wszelkie warstwy harmoniczne, chromatyka, modulacje są bardziej czytelne na pleyelu niż steinwayu, co jest, jak się wydaje, jedną z przyczyn tak bogatej i kunsztownej harmoniki Chopinowskich ballad czy mazurków. Krótko mówiąc - mechanizm dawnego instrumentu niemal samoistnie nasycał brzmienie kolorystyką (kosztem np. ograniczenia dynamiki - zwłaszcza w f/ff), dziś natomiast, aby odtworzyć "zapisaną" w partyturze wielobarwność trzeba się nieźle do tej sztuki przyłożyć (operując właśnie subtelnymi zmianami dynamiki, artykulacji i tempa).

Nie wiem, czy wiecie, ale pani Kobajaszi wróciła w prawdziwie wielkim stylu. Miejscami "too much pedal"  :D, ale siła wyrazu jej gry robi wrażenie. Walc w stylu dawnych mistrzów-wirtuozów, me gusta. Laureatka?

Konsekwentnie do finału zmierza również również Mr. Hozjanjnow. Jego polifoniczne myślenie znalazło ujście w Fudze a-moll, ballada F-dur może najlepsza na konkursie, obok tej w wykonaniu Kobajaszi. Wsłuchajcie się w zależności tonalne poszczególnych części jego występu. Kolejny recital.

zatyczki do uszu, muszę się skupić i napisać,
..przed chwilą wróciłem z pracy, umyłem ręce, obiad później, jak postawie kropkę.
piszę to z pozycji osoby, która wysłuchała już gry wszystkich porannych uczestników.

uważam, że wydarzyła się przynajmniej jedna ważna sprawa (poza chęcią uduszenia własnymi rękami Mateusza Krzyżowskiego).
.. może nie będzie to najpoprawniejsza pod względem składni polszczyzna, ale rosół stygnie ..

II etap konkursu, dzień czwarty (ostatni), sesja poranna,

prowadzący p. Piotr Krasnowolski

panowie od obsługi fortepianów dzisiaj mieli dzień dziecka, wszyscy jak jeden wybrali ten sam fortepian, w stosunku do I etapu zaszła zmiana u Koli - On zamienił Steinwaya 300 na większy model.

.. i tak:

1.) Wei-Ting Hsieh, Chińskie Tajpej (Tajwan), Steinway 479, dla nieosłuchanego ucha, występ byłby niemożliwie dobry. Myślę jednak, że kilka spraw, można by wytknąć. Polonez był "rozmiękczony" nie kleił się jako całość. Nie słyszałem jej Jej w I etapie. Generalnie większych uwag nie mam, ładnie operowała melodią i czasem. Ocena **
(jeden przytyk,  Scherzo h-moll op. 20 - jednak coś tam było nie tak )

2.) Adam Kałduński, Polska,  Steinway 479, Wejście w występ polonezem , niestety nie bez słyszalnych wpadek. Bardzo ładne walce. Mi brakowało trochę oparcia w lewej ręce, bo zarysowanie melodii bardzo dobre. Barkarola i Scherzo (w II pr. PR pochwalili mądrość pedagoga, że skoro ma odpowiednio duże ręce spokojnie może zabłysnąć oktawami, i że to niby zrobił). ,,a ja mam taką uwagę, że właśnie była mocno zaburzona równowaga między prawą  (wspaniałą!) i lewą (tylko uzupełnienie prawej). Często też zdarzały mu się "niedouderzenia" - akordy jakby nie były wypełnione. ** minus

3.) Nikolay Khozyainov, Rosja, Steinway 479, REWELACJA !!! jeśli ktoś mnie zapyta, czy Rosjanin lepiej wypadł od Rosjanki? to odpowiem .. niech jeszcze pomyślę .. , odpowiadam - TAK!
Dla mnie (jak dotąd)  to jest kandydatem do I nagrody obecnego konkursu. Wszystko kupuję, co dzisiaj zrobił, absolutnie wszystko, .. jak również pomysł, dźwięk, którym grał, barwę instrumentu, niesamowitą sprawność i precyzję. Technikę i Jego muzykalność. Prawię Mu taką laurkę, bo gdyby juz tak dobrze nie zagrał, chcę wiedzieć, że był taki moment. Ja byłem sceptykiem, co do Jego gry w I etapie, zmienił instrument i to zaprocentowało na plus bardzo.

Ocena:    **** To było granie po I nagrodę!

 i creme de la creme - proszę (kto nie słuchał) posłuchać fugi a-moll op. posth.

tu jeszcze uwaga, sezon grypowy nadciąga, tak, że seryjnie upuszczane na podłogę numerki (?) zastąpi kaszel, .. ale jak można nie wyłączyć dzwonka telefonu komórkowego ? Koli w trakcie grania Walca As-dur odezwała się na sali komórka. Dostatecznie głośno, ale na szczęście po Nim to spłynęło. Chcę CD z tego etapu w wykonaniu NIkolaja.

Przerwa

i teraz krótko:

4.) Su Yeon Kim, Korea Płd. Steinway 479, super !! Niesamowita łatwość grania, widzę ją w finale, bo III etap być musi! ** +  (plus)

5.) Aimi Kobayashi,Japonia, Steinway 479, - zawód, niestety zawód w stosunku do moich oczekiwań. Po poprzedniczce dźwięk się zamknął, by ponownie otworzyć się u następnego uczestnika. Dobierała ekstremalne poziomy dynamiki i temp. Wszystko na jedno kopyto. Poza tym niewątpliwie był to recital i III etap ma murowany. Ja piękna muzyki nie czułem. Czułem się jak ptaszek w klatce. **

6.) Mateusz Krzyżowski, Polska, Steinway 479,  Super występ z niesamowicie dobrym Polonezem As-dur na końcu. Przez moment dotknąłem nieba. Poza końcówką występu wszystko okraszone niesamowitą ilością omsknięć, wpadek tekstowych i zawahań.
Ocena: ** + (plus) - udusić to za mało! Gdyby nie pomyłki byłby to kandydat do finału.

podobała mi się - zagrana inną barwą, i w opozycji do całego występu Etiuda es-moll op. 10 nr 6. (tu jest ta kropka - przepustka do rosołu)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

.. a teraz rooosóół !!
 .. Juuhhuu  !!!

AIMI KOBAYASH miala bardzo udany poczatek w Polonezie. Zamglone pasaze do gory z doskonale wyrownana dynamika i perfekcyjnym rytmem wprowadzaja w stan oslupienia (hipnozy na krotko). Dalej jednak nie bylo tak idealnie. Pasaze przez kilka oktaw nie byly spojne i mozna bylo wyslyszec przerwy wynikajace z trudnosci zmiany pozycji reki,.. taki szkolny blad. Czesto motywy nie byly klarowne, gdyz niektore nutki "nieodpalaly". Ale,... ogolnie Ami jest b.dobra. Jest muzykalna, technicznie sprawna. Czy ma szanse na III etap? Wszysko zalezy od ukladow "politycznych" jurorow. Mnie to zwisa.

To prawda. Początek P-F (te pochody w górę w eterycznym pp), tak bogaty w alikwoty, był wspaniały. Pewien chaos w epizodach o wysokiej dynamice czy czasem nawet pourywane frazowanie nie przeszkadzały mi dziś tak bardzo. Imponowała mi chęć takiego wirtuozowskiego zawładnięcia instrumentu, „dawanie” po całości w momentach o najwyższej sile wyrazu (kulminacje, zwłaszcza bardzo trudna koda ballady). Ileż siły mieści się w tej delikatnej postaci! Technika też niczego sobie.

Przyznam się, że nie znam wielu wykonań tej fugi (bardzo lubię wersję Szebanowej na erardzie), dziś usłyszałem najlepszą ever.

Mam podobne przeczucie. Dla tych, co nie mają czasu, polecam przesłuchanie w całości: https://www.youtube.com/watch?v=QBF5OBYJaHY&ab_channel=ChopinInstitute

Rosjanin gra bardzo równym (stosunkowo szybkim) tempem i dokładnym brzmieniem. Nie wzdycha do fortepianu, nie przesadza z rubatem (zidentyfikowałem bardzo mało tego środka). Na potwierdzenie, o czym piszę, wystarczy przesłuchać "nokturnową część" z Poloneza Op. 53 (tzn. tutaj https://youtu.be/QBF5OBYJaHY?t=303 ). Nie wdając się w szczegóły - on to po prostu wykonał to z "tempomatem", taj jakby myślami był już przy fudze a-moll (która wykonywał później). Niby tak proste, ale jakże odważne i inne od pozostałych aranżacji tego utworu.

W każdym utworze odnajdziemy ciekawe wyodrębnienie jakiejś frazy, nuty, z tym że Rosjanin nie czyni tego nagminnie, tak jak Osokins.

Jedyną wadą, która umniejsza całość prezentacji, to zbyt agresywne forte w niektórych momentach albo granie zbyt głośno tam, gdzie niekoniecznie trzeba (np. tak zaczął Poloneza).

Ballada Op. 38 - mistrzostwo świata.

Niektórzy mogą mu zarzucić, że gra zbyt rytmicznie, a czasem przyspiesza w momentach, w których inni pianiści "oddychają Chopinem". Ja takiego zarzutu nie czynię, bardzo mi się podoba ten koncept.

Uwagę zwraca niewiele pomyłek wynikających z nietrafienia w konkretny klawisz. Nieco przypomina mi młodego Kristiana Zimermana.

To jeden z moim faworytów, obok Nehringa i Osokinsa.

II etap konkursu, dzień czwarty (ostatni), sesja wieczorna.

prowadząca: (jeeest!) mamy ucztę! Pani Monika (jedna, jedyna..bo kto tak powie: Ryyng, from Poouulend, eeyjjmayneee, .. jak nie Ona?) Czarna kreacja.

7.) Jakub Kuszlik, Polska, Steinway 479, zaczął świetnie, walce, cudowna lewa w balladzie (ta barwa), nie wiem jak podsumować (?), no piękny występ. Najmniejszej agresji nie było. ** + (mały plusik, ale mniejszy niż u Japończyka)

----------------------

To jak pani Monika zapowiada Japończyka, to jest nagroda pozaregulaminowa na konkursie ! (SJuu Si, te akcenty !!! poezja nie mniejsza niż gra samych uczestników, sorry nie mogłem się powstrzymać)

-----------------------

8.) Shushi Kyomasu, Japonia, Yamaha,  .. ale się dobrali z Kuszlikiem, teraz dylemat który piękniej, obaj "samo piękno", więcej światła i finezji chyba u Japończyka, ale Kuszlik nie gorszy. Mnie to już przerasta, .. no jak ich odrzucić z konkursu? Tak pięknego (w sensie - definicja piękna) Chopina nie codzień się słyszy. Ja mam ciary (przestałem analizować, bo już nie mam siły) Piękno, piękno ... rozpędził się pod koniec. no super występ **+

Kuszlik - samo piękno, był wstępem do głębi piękna SJuu Si.

(ale trzeba to odnotować, obaj zaliczyli nietrafienia w klawisze) ..

..(to jest jak dobra komedia pomyłek, wchodzi na scenę "kawał chłopa" (Jakub) i gra tak słodkim dźwiękiem, a przed nim drobniuteńka pani (Aimi)  i "wali" taki lewy sierpowy ..., o co tu chodzi?) ..

9.) Hyuk Lee, Korea Płd., Kawai, zaczyna Scherzem cis-moll - będzie gra pauzami .. to jest jednak mina ten utwór, wychodzi na to, że tego scherza na tym konkursie nikt jeszcze dobrze nie zagrał. A tak w ogóle, to przyszedł pan Lee i rozgonił towarzystwo, czar niebios prysł. Jest poczucie pospiechu.
W sonacie zwolnił, bardzo precyzyjnie zagrana, w marszu mógł być mniej matematyczny, finał (jak dla mnie) za mało szalony. Szkoda nieczystości w polonezie, bo całkiem zgrabnie gra. Dla mnie występ zawalił nieobliczalnymi tempami na początku. I teraz też go nosi. ..
Szkoda, ale daję *

------------------------------------------------
Musze o tym napisać, kto pamięta Suszi i Hjuka z I etapu? Przecież to jest dalej komedia pomyłek. Suszi grał w niezwykle prędkich tempach, bardzo precyzyjnie (m.in. etiudę C pierwszą) genialny technik !!! a dzisiaj ? słodycz, ..
za to Hjuk grał dostojnym niespiesznym tempem, kreował dźwięk, a dzisiaj .. gna na złamanie karku jak wariat ..
no, komedii pomyłek ciąg dalszy.  ;D  Zamienili się.

Przerwa.

(mam nadzieję na ucztę wieczorną)

10.) Bruce (Xiaoyu) Liu, Kanada, Fazioli, zawsze mamy nadzieję, że do konkursu przystąpi ktoś, kto wejdzie do pokoju, zedrze tapetę ze ściany, znajdzie okno, którego istnienia nie podejrzewaliśmy, te okno otwory, wpuści świeże powietrze i ukaże widoki, których dotąd nie znaliśmy. My już oddychamy tym powietrzem. Bruce jest poza czasem. Bruce to jest synonim wyobraźni. Ocena *** (ile tam było barw, ile niuansów, ile zamysłów pokazanych niedostępnych innym pianistom ze względu na warsztat i wyobraźnię). 


11.) Marcin Wieczorek, Polska, Steinway nr 479 - Marcin wycofał się z konkursu z powodu choroby.


KONIEC II Etapu. Bruce zamknął w wielkim stylu!


Ogłoszenie wyników, kto zagra w III etapie około godz. 22:00.

SHUSHI KYOMASU - Zasluchalem sie w Barkaroli. Dzwiek jak dzwon, ale nie za ciezki. Wydawalo sie ze crescendo jest, ale to nie koniec. Dolozyl jeszcze wiecej na kilku konczacych fraze akordach tam gdzie trzeba (wspaniale) - rozswietlil blaskiem cala sale.

SHUSHI KYOMASU - nareszcie jakies porzadna dawka piekna. Gratulacje dla niego. Nokturn - WOW!!

SHUSHI KYOMASU - Ktos napisal "the pearls dropping from the heaven"

Trzymal sie dzielnie do konca, chociaz byly male "cos tam".... Dlaczego ludzie wrazliwsi popelniaja male bledy a charpagony sa jak ze stali i pruja bezblednie.

Bruce - o mój Boże! Amen! Nie wiem, co napisać!

Liu - pierwsza trójka. Wirtuoz XXI wieku!

Pozwólcie, że podam moje TOP 10 Plus po II. Etapie zmagań :


Kamil Pacholec   [ 5 ] – ujmująca intymna liryka szlachetna

Kyohei Sorita  [ 5 ] – wirtuozeria jowialna

Hao Rao   [ 5 ] – poetyka frenetyczna

Piotr Alexewicz  [ 5 ] – emanacja WZORCA ?

Leonora Armellini  [ 5 ] – poetyka szerokiego gestu

JJ Jun Li Bui   [ 5 ] – pianistyka promienna

Avery Gagliano  [ 5 ] – intymna poetyka salonu

Nikolay Khozyainov  [ 5 ] – polifoniczna poetyka charyzmatyczna

Bruce (Xiaoyu) Liu  [ 5 ] – wirtuozeria profetyczna

Viet Trung Nguyen  [ 4 ] – poetyka peryfrastyczna

Eva Gevorgyan  [ 4 ] – wirtuozeria scjentystyczna

Zakładając, że Ktoś z powyższej Grupy nie otrzyma promocji, to zrobi się TOP-10.
............................................

Ławeczka rezerwowa ?:

Aimi Kobayashi  [ 3 ] – poprawność kanonu u byłej laureatki

Michelle Candotti  [ 3 ] – w zmaganiach z cieniem nostalgii

Jakub Kuszlik  [ 3 ] – stojący w ekspiacyjnej prawdzie

Kai-Min Chang  [ 3 ] – owa słoneczność w regresie

Szymon Nehring  [ 3 ] – poetyka (cudem) odrodzona ?
 
...............................................

Mały komentarz natury ogólnej:

1. Jak w każdej dziedzinie życia, widać także i (ową) narastającą specjalizację w kierunku Chopinistyki, a „anegdotyczny idiom Polskości” jest coraz łatwiejszy do odnalezienia dzięki możliwości kształcenia lub realizacji szerokich konsultacji w rozlicznych ośrodkach kształcenia.

2. Pomimo jednak tego postępu, zdarzają się wciąż za często całkiem niedojrzałe wybory tych najbardziej wymagających dzieł z obszaru wielkiej formy narracyjnej przez pianistów jeszcze na takie wyzwanie nie do końca gotowych.

3. Zwraca moją uwagę swoisty paradoks, że faktycznemu postępowi w prezentowaniu chopinowskich Mazurów (Eliminacje), towarzyszy narastające zatracanie kunsztu w prezentacji jego Walców.

4. O wyniku konkursowych zmagań decydują tak naprawdę „spin kreatorzy” NIFC, poprzez przemyślny (nie mylić z przemyślany) dobór składu osobowego jury, zgodny z kreowaną przez siebie misją chopinowską i subiektywną wizją tejże misji. Przykładem oddzielnym na poparcie tego spostrzeżenia może być tak usilne propagowanie programu pianistyki na fortepianie muzealnym.

Woow!

jeszcze z 5 razy to przeczytam do pełnego zrozumienia (np. rozważę zalety poetyki peryfrastycznej)  :D

.. z 4 punktem zgadzam się w całości,

możesz jeszcze kilku wziąć ze sobą, do III etapu przechodzi około 20 uczestników.
.. ja też wybiorę mniej niż 20-stu, wybiorę zgodnie ze swoim sumieniem.

Wysłuchałam na razie Kuszlika: a mówiłam, że warto go posłuchać :) Bruce przede mną: rozumiem, że mam mocno trzymać się fotela ;D Wspaniale!
W moim topie na razie na pewno jest i Kamil, i Kyohei, i Leonora, i Kola, i Viet i Jakub. O, i Alexander! Ale i nie wysłuchałam jeszcze wszystkich, i są i tacy, których bardziej podziwiam,
niż się zachwycam, a ich trudno też pominąć. W każdym razie przy kolejnej selekcji o wielu więcej będzie o wiele bardziej żal...

Na temat Bruce kiedyś może coś napiszę a może nie muszę. Nie wiem. Wiem, że powinien być w finale.
Inni kandydaci do III etapu - zaznaczam jednak, że nie wysłuchałam wszystkich recitali, więc moja lista jest bardzo skromna:
Viet Nguyen
Kamil Pacholec
Piotr Alexewicz
Leonora Armelini
JJ Jun Li Bui
Eva Gevorgian
Kola Chazjainow

Zapewne będzie także Osokins, choć znów nie będę rozumieć dlaczego.

A teraz posłucham sobie Pana Sority i Aimi Kobayashi, bo nie miałam okazji.

Co do Bruca, to On kompletnie nie wpisuje się kanon pozostałych. Nie ma drugiego takiego.

To jest nowe spojrzenie na Chopina, oby jury to odczytało.

Najlepiej, z góry nastaw się na coś zupełnie innego. Wymaga pełnych akumulatorów intelektualnych i emocjonalnych.

To nie jest Chopin jakiego znamy.

Mesjanizm.

.. dla przykładu, gra w tempie presto prestissimo, Ty się zastanawiasz, co On robi?  szaleniec, a Bruce ukazuje sekwencję takich dźwięków, których normalnie w żuciu byś nie usłyszała, i żeby to usłyszeć musi być to tempo

pokazuje inny, dodatkowy wymiar

inny Chopin 

P.s. A fuga Koli - do nóg padam!

Rozumiem: w takim razie zostawię go sobie na koniec; z poświęconą osobną uwagą. I też mam nadzieję, że będzie grał dalej. Wielkie indywidualności są zawsze niezwykle cenne.

A myślę, że z kolei moi tu ulubieńcy to często bardziej, jak to określiłby Mozart, "mainstream" :) Jednak tak bardzo mi pięknie rezonują w sercu.
To zresztą przecież nie przeszkadza, aby prezentowali też coś własnego, własną osobowość.
Z jaką piękną melancholią zagrał Jakub mojego ukochanego walca a-moll! A As-dur jaki był lekki i roztańczony :) Mam nadzieję, że będzie grywał w B.

Czekam na te wyniki z lekkim niepokojem :)

Lista do III etapu: i pożegnalna:


Musza przejść i strata kogokolwiek poniżej będzie mnie boleć:

Piotr Alexewicz

Leonora Armellini,

Alexander Gadjiev,

Eva Gevorgyan,

Nikolay Khozyainov,

Su Yeon Kim,

Bruce (Xiaoyu) Liu,

Georgijs Osokins,

Kyohei Sorita,


Powinni przejść:

JJ Jun Li Bui (nie posłuchałem go w II dotąd)
Szymon Nehring
Aimi Kobayashi,
Andrzej Wierciński,
Michelle Candotti,
Jakub Kuszlik
Kamil Pacholec


Ci których polubiłem i ucieszę się z awansu:

Hao Rao
Kai-Min Chang,
Alberto Ferro
Shushi Kyomasu
Talon Smith
Zi Xu
Viet Trung Nguyen

Jedna miłość:

Sohgo Sawada – miłość ze względu na barwy i harmonie jakie wyciąga, wiem, że nie przejdzie dalej (ta barkarola ..)

Pozostali Polacy, niestety obawiam się, że z powodu zbyt dużej ilości pomyłek w grze nie przejdą.

OGŁASZAJĄ! Teraz.

Piotr Alexewicz, Polska
Leonora Armellini, Włochy
J J Jun Li Bui, Kanada
Michelle Candotti, Włochy
Yasuko Furumi, Japonia
Alexander Gadjiev, Włochy/Słowenia
Avery Gagliano, Stany Zjednoczone
Martin Garcia Garcia, Hiszpania
Eva Gevorgyan, Rosja/Armenia
Nikolay Khozyainov, Rosja
Su Yeon Kim, Korea Południowa
Aimi Kobayashi, Japonia
Mateusz Krzyżowski, Polska
Jakub Kuszlik, Polska
Hyuk Lee, Korea Południowa
Bruce (Xiaoyu) Liu, Kanada
Szymon Nehring, Polska
Kamil Pacholec, Polska
Hao Rao, Chiny
Miyu Shindo, Japonia
Talon Smith, Stany Zjednoczone
Kyohei Sorita, Japonia
Hayato Sumino, Japonia
Andrzej Wierciński, Polska





 
 

Ktoś mi się nie wykasował, chyba Talon Smith.

anelik, to jest lista osób, które przeszły rozumiem (?)

OSOKINS?

Tak, bez Talona Smitha. 23 osoby poszyły dalej.

O, wśród swoich typów zapomniałam o Hao Rao - na szczęście jest :)

człowiek, który cały jest muzyką  :D

z mojej listy tylko Osokins odpadł

Przyzwoity werdykt.

Doczekaliśmy, pomimo uzasadnionego niepokoju o jego rezultaty.

Brak Viet Trung Nguyen'a mnie nieco zaskakuje, ale to absolutnie nie powód do kwestionowania rzetelności rezultatu.

Tymczasem.

III.Etap będzie zatem ucztą dla uszu.

To miły wieczór raczej pomyślnych wiadomości.

Dobrej nocy.

tym razem nie mam zawodu, gorzej jak ktoś z tej ósemki do finału nie wejdzie.

Dobranoc wszystkim, dzisiaj jest okazja nadrobić zaległości w śnie.  :D

Spotykamy się w III etapie.

Szkoda Talona, ale przepraszam - nie Osokinsa. Nie żałuję, że przepadł. Nie chciałam słuchać go dalej.  Darujcie mi, wiem że słyszycie go inaczej.
Dobrej nocy

jeden dopisek, ale dla mnie ważny, bo bardzo emocjonalnie przeżyłem Jego występ:

               Mateusz Krzyżowski - jednak Go puścili.

Bardzo się z tego cieszę. Jeśli w III etapie będzie sadził tyle pomyłek ...

Dobranoc jeszcze raz.

Żal mi Vieta, ale rozumiem, że w drugim etapie poszło mu nieco słabiej niż w poprzednich. Z drugiej strony faktycznie, większość naszych "topów"
jednak przeszła dalej, więc trudno tu mieć o ten werdykt duże pretensje.

Przy bardzo przyzwoicie wykonywanej przez Hyuka Lee sonacie b-moll pojawiały się komentarze, że jeśli nie pójdzie dalej,
przynajmniej będzie miał tę satysfakcję, że pokazał światu swoją sonatę :) Lubię go, ale też myślałam, że może się nie zmieści. A tu przeszedł on,
a nie przeszedł Osokins... :o I jest też Sumino, który też zaciekawił mnie w pierwszym etapie, a potem nie starczyło mi na niego czasu.

Mateusza, przyznaję, też nie słuchałam, jakoś mi umknął, ale nadrobię.

Dobrej nocy.

Khozyainov'owi życzę w III etapie opanowania (ograniczenia) siły fizycznej brzmienia, szczególnie w akompaniamencie akcentująco-rytmicznym lewej ręki. Wtedy powinno być 1. miejsce.

Na jego kanale YT usłyszymy nagrania niemal** wszystkich utworów Chopina (**wszystkie te napisane wyłącznie na fortepian, a więc brak koncertów, pieśni, sonaty op. 65, etc.). Naprawdę odwalił tam kawał dobrej roboty (podobno to efekt estradowego lockdown'u covid :D ). Stąd też bogaty repertuar, który przygotował na II etap, bodajże 8 utworów, w tym nieobowiązkowe (jeszcze) mazurki. Cóż... miał z czego wybierać  ;D

Coraz bardziej wierzę w tego pianistę, w jego techniczną nienaganność, swoistą prostotę wykonań, stabilność rytmiczną, i pewność siebie przy instrumencie.

To mamy w kolejnym etapie 6 Naszych, 5 Japończyków, 3 Włochów, po 2 Rosjan, Kanadyjczyków  i Koreańczyków, Hiszpana,  Chińczyka i z USA. Moimi faworytami są Kola, Eva lub Bruce...ale jeszcze 2 etapy. Faworytem do Nagrody Publiczności jest raczej Martin😉 Pozdrawiam

Co z sonatą op. 4? Dawniej była wykonywana, co prawda rzadko, ale jednak. Nawet w regulaminie Konkursu z 2010 r. istniała możliwość wyboru tego utworu.

Odsłuchałem wczorajsze recitale...cóż  to była za końcówka 2 etapu, a występ Bruce Liu magiczny, fantastyczny🤩 Zaczął  Rondem a la Mazur - wcześniej go grał Arsenii Mun. Rosjanin go zagrał w błyskotliwym Chopinowskim stylu brillant natomiast Kanadyjczyk w stylu impresjonistycznym z pełną paletą barw światła blasku-bajecznie, Genialnie...wg mnie zagrał też najlepiej  Poloneza Es z fantazją, wirtuozerią finezją ...Dla mnie to Faworyt konkursu...Już  nie mogę się doczekać Mazurków w jego wykonaniu. Podobał mi się bardzo Polonez fis w wykonaniu Jakuba i As grany przez Hyoka Lee ( Kola grał go w zbyt wonym tempie jak na Poloneza). Koreańczyk wykonał niesamowicie trudny recital jak Seong 6 lat temu z podobną dramaturgią, patosem, brawurą...ale to już było a takiego pianisty jak BRUCE nie słyszałem...Pozdrawiam

jeszcze przynajmniej dwa wykonania Ronda a la Mazur w II etapie pamiętam - genialne Kyohei Sorita - z fantastycznym mazurem i nasz Piotr Alexewicz, każde wykonanie było inne. Każde świetne.

Zgadzam się z Bodkiem. Ja po wczorajszym recitalu Bruce’a zaniemówiłem. Walc As-dur powinien dostać nagrodę za najlepszy walc w czasie całego konkursu, pierwiastek taneczny wtopiony w wirtuozerię niemal jak u Józefa Hofmana! Polonez Es-dur zjawiskowy, nikt nie zagrał go w Warszawie z większym blaskiem, opalizowaniem, a przy tym kapitalnie uwypuklając jego taneczność - ale czy może być inaczej, jeśli gra go uczeń Dang Thai Sona, którego wykonanie op. 22 jest jednym z najlepszych w dziejach fonografii? Zwróciliście uwagę na technikę gry 3 pierwszych palców prawej ręki przypominającą Martę Argerich?

Liu po 2 etapach konkursu jest moim faworytem do I nagrody. Nie jest jeszcze być może artystą totalnym, pełnym, bo czasem wkrada się w jego grę pewna neurotyczność i brak kontroli, ale on po prostu każdą frazą opowiada historię - i jest w tym niezwykle autentyczny.

Bardzo kibicuje Szymonowi. Z nerwow nie slucham juz na zywo. Bedzie jak bedzie. Kolosalna presja psychiczna nie tylko dla Szymka.

Niezbyt przychylna atmosfera wokol Nehringa wsrod polskiej spolecznosci nie pomaga. Szkoda, ze jestesmy tacy nieprzyjazni wobec samych siebie