Jak wyglądałaby statuetka, hmm może jakieś sprytne połączenie klucza wiolinowego z "@" - małpą, trzymana przez pana o wyraźnie podkreślonym niebieskim kolorze oczu (ku czci i chwale administratora).

Może przesadziłem z faworyzowaniem Polaków chociaż to zjawisko będzie tym bardziej powszechne, im bardziej powszechne będzie głosowanie - motyw patriotyczny jest jakimś czynnikiem oceny, tym większym, im mniej się wie, im mniej się "słyszy". Na stronie konkurs.chopin2010.pl  była sonda przed ogłoszeniem wyników. Jest to odpowiednie miejsce i odpowiednia forma głosowania gdyby nagroda publiczności miała zostać przyznana. Przypomnę że w tej sondzie co chwilę pozycjami pierwszą i drugą zamieniali się Wunder i Geniuszas, Wakarecy był daleko, czyli znamiona obiektywizmu są zachowane.

Leszczyński powiedział, że już po ogłoszeniu wyników mieliśmy do czynienia z zupełnie inną pianistką.

Przeszukałem dzisiaj Youtube i chciałbym żebyście porównali Marsz Żałobny w wykonaniu Avdeevy:

Maj 2010: http://www.youtube.com/watch?v=1gP5HlWZ3Y0

Październik 2010: http://www.youtube.com/watch?v=dxYkm7G-EkA&feature=related

Technika niby ta sama, zdecydowanie przesadziła z tempem w pierwszym wykonaniu, za to interpretacja jest diametralnie różna - tak jakby podczas konkursu wreszcie zrozumiała co gra. To porównanie prowadzi mnie do wniosku że ona dojrzewa do grania Chopina i że naprawdę drzemie w niej olbrzymi potencjał.

Audiotele? SMS-y? Gdzie tu prestiż jeżeli wszyscy zaczną głosować na Polaków? Może zatem kupony do głosowania dla tych, którzy byli obecni na finałach w filharmonii? A może odkurzymy maszynę z programu "Od przedszkola do Opola" mierzącą natężenie oklasków. To trudny do rozwiązania problem, zwłaszcza, jeśli głównym założeniem tej nagrody ma być prestiż. Ale jak słusznie zauważyłeś  mamy aż pięć lat, to długi czas na opracowanie jakiejś koncepcji.

A jak przetrwamy? Trzeba przede wszystkim mieć gdzie się schronić, mam nadzieję, że nasz Kurier Szafarski będzie odpowiednim schronieniem.

Był to finał, tego jestem pewny, światła gasły podczas dwóch występów ... jakich ... nie pamiętam, ale coś mi świta że jeden z nich to występ Wundera lub Trifonova.

A ty niebieskooki w takim razie ćwicz uścisk dłoni, pamiętaj, że jeśli zrobisz to za bardzo "po męsku" możesz pozbawić kogoś pracy...

Fantastyczny motyw, na film natrafiłem właśnie przez ścieżkę dźwiękową i tak sobie obiecuje że w końcu go obejrzę a czasu brak ...

http://www.youtube.com/watch?v=9r4NC0eB3cY

Mój ulubiony motyw.

Może nie o gotówkę, ale jakaś pamiątkowa statuetka byłaby chyba w sam raz. Tutaj kłania się powrót do tematu o współpracy z instytutem ...

Grunt to się nie ograniczać.

O tym już się wypowiadałem, z artykułu o którym mowa wynikało, że lekcje te miały miejsce podczas kursu mistrzowskiego i były udzielane publicznie - w sumie ok 1-1,5 godziny zajęć z Avdeevą. Moim zdaniem nie można w takim czasie ukształtować pianisty a umiejętności wyniesione z takich zajęć nie powinny mieć dużego wpływu na zwycięstwo. Popowa-Zydroń i Harasiewicz to nauczyciele prowadzący Wakarecego i Wundera, tu sytuacja jest odmienna.

Ponadto w regulaminie był zapis na podstawie którego Jasiński miał pełne prawo oceniać Avdeevą (o tym wspomniano w tym samym artykule), tak więc to całe zamieszanie było zupełnie niepotrzebne. Niemniej - nie można dopuścić do takich sytuacji w przyszłości więc regulamin jury powinien być bardziej precyzyjny - co wcale nie oznacza surowszy.

Nie można mieć zastrzeżeń do konstruktywnej krytyki, ale zastrzeżenia do tego, że pianistka się nie przebrała...

Tak jak napisał Janusz, nie można mieć podstaw do teorii spiskowych, nikt nie wydał werdyktu robiąc komuś na złość tylko zrobiono to obiektywnie. Możemy się oczywiście licytować w kwestii gustów i upodobań a wygra ten, kto pierwszy użyje caps locka lub pogrubi czcionkę aby podkreślić ton wypowiedzi. Interpretacje Avdeevy bardzo mi się podobają, jej Chopin jest nieco inny i akurat taki do mnie przemawia. Może jest trochę obdarty z uczuć, z radości i lekkości ale na swój sposób zachwyca. Nie potrafię tego racjonalnie wyjaśnić.

To prawda, z tym, że bardziej chodziło mi o nawiązanie do dzisiejszych realiów. O to, że gdyby nie skandal, wywołany głównie w internecie, nie byłoby zainteresowania ze strony mediów masowych. Tak jak napisała Ewa, kiedyś konkursem żyli wszyscy, bo transmisje były ogólnodostępne (i nie było tyle kanałów, które można bez końca zmieniać aby uniknąć oglądania min Bozhanowa czy koncertu Tysman). Dziś oglądają je tylko zainteresowani, którzy przy okazji chcą skorzystać z okazji do wypowiedzenia się - i bardzo dobrze, bo sam nie jestem ekspertem ale mogę z Wami o muzyce porozmawiać. Internauci nastawieni na np. Wundera swoim - momentami skandalicznym zachowaniem wywołali burzę. Oczywiście nie twierdzę, że Wunder jest złym pianistą - jest pianistą wybitnym który w 100% zasługiwał na zwycięstwo. Sprzeciwiam się jedynie tak masowej i tak perfidnej krytyce Avdeevej, bo uważam, że większość negatywnych opinii na jej temat jest przesadzonych i przekoloryzowanych.

W momencie opublikowania not jury zauważyłem jedno - Avdeeva zagrała bardzo równo, i zawsze wysoko plasowała się w tabeli, do tego genialna sonata (oczywiscie tu wchodzimy na płaszczyznę gustów ale chyba odzwierciedleniem jest nagroda za sonatę) - to wszystko złożyło się na finał. Pamiętaj, że duża zawartość "Chopina w Chopinie" to tylko jeden z czynników.

To ja z innej beczki, trochę z humorem, chociaż gdy zobaczyłem ten obraz na jednym z satyrycznych portali nie spodziewałem się, że to rzeczywiście wystawiane w galeriach dzieło sztuki a jeszcze bardziej nie spodziewałem się, że jest jednym z całej serii obrazów.

Przedstawiam Państwu obraz pod tytułem "Bitwa Murzynów w jaskini późną nocą"



A oto krótka notka dotycząca autora i cyklu do którego należy ten obraz:


Pozostałe obrazy znajdziecie tutaj:  http://szokblog.pl/FotoWideo.jsp?idblg=7538

Przyznajcie - tytuły są rozbrajajace.

Owszem, forum nie było szczególnie opiniotwórcze, bo jako całość, poza poszczególnymi wyjątkami, nie miało żadnego autorytetu. Niemniej subiektywnie ogół forumowiczów był nastawiony przychylnie w kierunku Wundera i Geniusasa (czasem Bozhanowa, Trifonova - w każdym razie nie w kierunku zwyciężczyni) a presja była do tego stopnia silna, że werdykt jury uznany został za skandal. Same, nawet nieprzychylne, opinie ekspertów nie pociągnęłyby za sobą takiej burzy - odbiłyby się o uszy słuchaczom i poleciałyby dalej. Ale że burza była, konkursem zainteresowały się inne media, nie tylko te misyjne. Na tym polega siła ludu, gdy lud się zgadza jest porządek i jest cisza, gdy panuje sprzeciw robi się bardzo głośno.

Właśnie odsłuchuje audycje z dwójki ... i absolutnie zgadzam się z jedną tezą - werdykt jest bulwersujący nie dlatego, że jest absolutnie zły, tylko dlatego, że "szary lud" - czyli my - na dużą skalę włączył się w oglądanie relacji konkursu i wyrażania na jego temat swoich opinii.

Gdyby nie było transmisji, gdyby nie było naszego grona ...  wtedy każdy z nas z osobna przeczytałby artykuł gdzieś tam i przyjął informacje do wiadomości.

Taka jest niestety charakterystyka konkursu, że chodzi w nim o zwycięstwo. Ze względu na własną sytuacje przypominają mi się motywy związane z kluczem odpowiedzi matury z języka polskiego (dla niezorientowanych przytoczę wymowną ciekawostkę - Wisława Szymborska interpretowała swój własny wiersz, i zgodnie z obowiązującym schematem oceniono ją na 60%). Zarówno na maturze z języka polskiego jak i we wszelkiej maści konkursach liczy się schematyczność. Ktoś kto układa zadanie z założenia ma swoją wizję jego rozwiązania. Jak to się ma do konkursu Chopinowskiego? W systemie punktowym łatwiej jest ocenić technikę, poprawność tekstową, właściwe tempo i inne walory techniczne niż interpretacje. Bo jak w skali 1-10 ocenić czyjeś odczucia związane z utworem? Moim zdaniem jest to wręcz niemożliwe a jeżeli brać ten aspekt pod uwagę - a większość z nas uważa go za niezwykle istotny - to aby nikogo nie skrzywdzić można przyjąć jedynie system zero-jedynkowy - to znaczy czy interpretacja była ogólnie udana lub nie ... ale tu znowu pojawiają się komplikacje - przecież taki system nadal jest subiektywny, ponieważ opiera się na ludzkich gustach, a te, jak wiadomo, niezwykle się różnią, czasem zależą chociażby od nastroju. Powstaje pytanie - jak podołać temu problemowi? Czy istnieje na nie odpowiedź? Chyba nie.

Można stworzyć jakaś oddzielną nagrodę dla osobowości konkursu, nagrodę publiczności (mam wątpliwości, ponieważ coś mi świta że taka już istnieje), ale i tak nie pozbędziemy się schematyczności.

Stalowe ... ciekawe określenie chociaż chyba troszkę przesadzone. Ja również należę do miłośników gry Rosjanki, zwłaszcza spodobała mi się sonata, ale potem znalazłem jej poloneza-fantazję, wykonanie którego uważam za bardzo dobre. Wiele myślałem nad swoim gustem co do Chopina i zastanawiałem się czy może w ogóle nie wyczuwam słynnego już z forum TVP "ducha Chopina". W końcu doszedłem do jednego konstruktywnego wniosku, który chciałbym zweryfikować. Wniosek jest taki, że Avdeewa nie "wydziwia" - nie tworzy dodatkowej, moim zdaniem niepotrzebnej, oprawy. Nie ozdabia tego, co już jest ozdobione. Może to objaw uznania dla kompozytora, może skromności a może "nietrafionej" zdaniem niektórych interpretacji. Nie chcę tego rozstrzygać, ale chyba coś w tym jest, bo odbiegając od standardów zdecydowanie łatwiej coś zepsuć niż poprawić.

Takie są wnioski z moich obserwacji, może pod tym pojęciem nie zawierają się przypadki tak skrajne jak tancerze baletowi, ale "dzisiejsza młodzież" (uwielbiam używać tego określenia) płci żeńskiej wybiera zazwyczaj narcyzów o włosach ułożonych na żel i metroseksualnym ubiorze.

Zbaczamy z tematu, jak zaczniemy prowadzić polemikę to niebieskooki wyznaczy nam  osobny temat a to wyglądałoby komicznie.