Kurier Szafarski

Beatko, niestety musiałamj Ci e wyręczyć, przepraszam!

Czy słuchacie Daniiła i o nim w dwójce teraz?

I dobrze, będę się dorzucała :)
Mogę zacząć już teraz:

Evgeny Kissin gra rocznie 30 koncertów, Rafał Blechacz 40, a Danny Boy 85. Dużo zdrowia życzymy. I wielu plasterków avocado po koncertach :)

Ewo, a co było w Dwójce, byłam cały dzionek poza W-wą i poza siecią aż do teraz.

Są tacy, którzy, a jakże! - chodzą z kurami spać. Ale są i tacy, za którymi kury chodzą.
Do takich zalicza się Danił. Jego fani i FANKI też :)
Taki styl życia nie zawsze bywa korzystny. W pólsennych marach jedne obiekty westchnień przeistaczają się w drugie. Bezwolnie i nieopacznie. ;D
 :D

Jakże chodzić wcześnie spać, kiedy po nocy, np. na Promsach, dzieją się tak cudne rzeczy jak wczoraj?!

Przez cały tydzień, o 13:00, w dwójce, w "Trzech godzinach pod słońcem", A. Laskowski - korespondent konkursu, komentował Konkurs Czajkowskiego. Akurat wczorajszy komentarz, niemal w całości poświęcił Daniiłowi, krasząc go obficie nagraniami konkursowych występów Trifiego. Oj, szkoda, że nie słuchałaś! :)

Ewo,czy masz może na myśli wczorajszego  Rinaldo ? Słuchałam transmisjii BBC .

Tak! Co co za gratka! ;D

Nasz człowiek za wschodnią granicą, koleżanka Kati i Janusza, wrzuciła bardzo przydatny zapis rozmowy z Daniilem:

http://www.youtube.com/watch?v=N9DejnVdS4I&feature=player_embedded

Sierpniowy wywiad (po festiwalu w Dusznikach) z Daniilem ukaże się w "Twojej Muzie" w listopadzie.

Co robi Daniil Trifonov, kiedy nie gra na fortepianie?

Klika przycisk "Potwierdź" w odpowiedzi na "Zaproszenia do grona znajomych" na portalu społecznościowym FB   ;)

                 

                    :D  :D  :D

  Masz rację, Beatko...To jego ulubione, pozamuzyczne hobby...Właśnie przed chwilą Danił mnie "rozpoznał"  :)  Ale chyba nie miał z tym problemu, skoro nasze zdjęcia z nim z Dusznik są na jego profilu...Wrzuciła je pewna fanka z Czelabińska, która jest moją i Janusza  FB znajomą.
  Myślę Beatko, że powinnaś też dać się "rozpoznać" Daniłce... ;)

Daniil 1 września, koncert f-moll, nie napiszę, gdzie, bo zestawienie nie za bardzo.

http://www.youtube.com/watch?v=TmHGZYP7qrc

To stanowczo najlepszy zarejestrowany Walc Mefisto, no, może jeszcze ten w Dusznikach, ale jak zdobyć nagranie?

http://www.youtube.com/watch?v=x9FNYZy0fM4&feature=share

Bardzo cenny link :)

Wywiad z Daniilem przeprowadzony dziś na żywo w radiu BBC, do odtworzenia przez siedem dni. Od 1:34:00.

http://www.bbc.co.uk/radio3/programmes/presenters/rafferty-sean.shtml

Mój przyjaciel Daniil  ;D przysłał mi dziś swoje nagrania muzyki Chopina z finału konkursu Czajkowskiego. Zasłuchałem się bez reszty - w szczególności koncert e-moll mnie urzekł  :o Są to teraz moje ulubione nagrania
http://www.trifonov.us/audio/

Zarejestrowany i udostępniony przez Olgę, która nie zna polskiego, wywiad Daniila dla radia BBC:

http://www.youtube.com/watch?v=3Uh3ocgfjQI&feature=related

Także dzięki Oldze możemy posłuchać jak Trifonov gra "Auf dem Wasser zu singen" i "Die Forelle" / Schubert-Liszt

http://www.youtube.com/watch?v=FSZEEiJ0SPc&feature=related

A tak Daniil grał w Koninie 16 września tego roku, jakość dźwięku, niestety, tragiczna, ale i tak piękno przekazu mimo tego, widocznie się przez szumy przebija.

http://www.youtube.com/watch?v=70M-Rh9tS_M&feature=player_embedded

Dziś Trifonov gra w Rzymie. Życzymy sprawnego systemu oświetleniowego.

Przedwczoraj Daniil grał po ciemku, a latarką przyświecał mu Valery Gergiev..

http://www.youtube.com/watch?v=n5uCK5BudaM&feature=player_embedded

http://lsoontour.wordpress.com/2011/09/26/bad-light-stops-play-eventually/

http://chatteringchough.blogspot.com/2011/09/g-live-opens.html

Beatko, chodzi ci o to jak zgrać dźwięk z tego filmiku? Jeżeli tak, to jest to prostsze niż ci się wydaje....

 Beatko, Mephisto Waltz już jest w twojej skrzynce na gmailu...Miłego odsłuchu  :) :-*

Drotka, dzięki serdeczne :)

Bardziej chodziło mi o to, że Campanella + Mefisto zagrane Dusznikach to było trzęsienie ziemi po prostu i żal wielki byłby, gdyby nikt tego wydarzenia nie nagrał. Mam nadzieję, że Pan z Kamerą wcisnął guziczek i jakoś gdzieś kiedyś będzie można te chwile przeżyć ponownie. Choć pewnie już nie tak intensywnie jak TAM, WTEDY, NA ŻYWO.

 No właśnie...Gdzie są te nagrania z Dusznik? Przecież były kamery...Chyba, że one były tylko dla potrzeb przekazania obrazu do namiotu festiwalowego...Mam nadzieję jednak, że w przyszłym roku będzie można nabyć jakieś DVD z tego koncertu, ewentualnie chociaż CD...

Pierwsze uderzenie pioruna, prawie rok temu, etap pierwszy utwór pierwszy, utwór drugi... I tak do teraz i jeszcze długo długo...

http://www.youtube.com/watch?v=PtM-4WKVFCk

Chyba nie słyszałem Daniila podczas I etapu - nagrania etiud jak wszystkie jego wykonania perfekcyjne, wirtuozerskie, nastrojowe, piękne...Dzięki za przypomnienie - pozdrawiam serdecznie :)

Piękne stanowczo, nawet magiczne, ale błędy są, zwłaszcza w tej drugiej etiudce, co nijak im nie ujmuje w moich oczach i uszach, magia chwili pokrywa niedoskonałości :)

Skazany na sukces! :D
http://www.tulsaworld.com/scene/article.aspx?subjectid=272&articleid=20111003_272_D2_CUTLIN425905

Magdo o szafirowych oczach, co ty masz w Avatarku? :)

Daniil Trifonov w Carnegie Hall, nagranie trafiło do mnie przez naszą Kati od człowieka ze wschodu czyli (też przecież trochę NASZEJ) Olgi:

http://www.youtube.com/watch?v=2npzhQnK1rw (niestety, pofałszowało mu się...)

A tu Daniil Frankenstein Trifonov po tymże koncercie:

http://www.youtube.com/watch?v=AxLtJ9oWfvQ&feature=related

A tu jeszcze japoński wywiadzik, po rosyjsku:

http://www.youtube.com/watch?v=aSq5F3U01uY&feature=player_embedded

które miejsca miałas na myśli  ???

Dzięki za linki Beatko, wspaniały aplauz, ciekawe co grał na bis.
Rzeczywiście masz rację, Daniił wygląda trochę jak młody Boris Karloff.

Daniłko zafałszował na początku trzeciej części, tuż po przepięknym rozpoczęciu orkiestry, tak dość mocno i co najmniej dwa razy pod rząd, ale wcześniej, na początku też mi coś zgrzytnęło, jak odsłucham jeszcze raz, to podam minuty.

Januszu, coś nie tak: 6:02 i od 28:35.

No racja! Gratulacje, Beato, masz już bardzo osłuchaną partię fortepianu Koncertu :)
Aczkolwiek potknięcia Trifiego nie były jakimiś estradowym blamażem, a raczej tylko drobnymi krówkami partii fortepianu. 6:02 - to (moim zdaniem) jedna poboczna nuta akordu, a w 28:38 - miał prawdopodobnie na mgnienie sekundy zaćmienie umysłu, które dotyczyło w zasadzie jednego akordu. Jako całośc - wystep Daniłka był dobry, choć nie porywający, gorzej znacznie oceniam Orkiestyrę. Chwilami nierówna, nierówne wejscia itp.

Dziś Daniil w Gdańsku z e-mollem i Sir Nevillem Marinnerem, tyle dobrego, że (p.)Joanna w delegacji i, miejmy nadzieję, pięknie nam opisze chwile kolejne wielkiego zachwytu i wyłapie dużo dobrej energii i trochę nam tu na forum "kopsnie"  ;D
No i mam nadzieję, że przekaże pozdrowienia artyście od naszego stawiającego kroczki roczniaka forum.

Jestem całkowicie zakręcona. Takie emocjonalne skoki w moim wieku mogą źle się skończyć. Najpierw, w wykonaniu Daniiła koncert e-moll, inny niż dotychczas, potem oszałamiające bisy, po przerwie Mahler – dla mnie absolutne odkrycie (skąd ten Człowiek wiedział, że kilka dziesięcioleci później pojawi się muzyka filmowa?), a na koniec bawarskie przyśpiewki. Piszę w hotelowej restauracji,a wokół gdański Octoberfest.

Na Ołowiance byłam (jestem) po raz pierwszy (ileż tych pierwszych razy w ciągu ostatniego roku). Budynek na zewnątrz ma typowo gdański styl z piękną metaloplastyką przy wejściu, w środku zdecydowanie brak stylu. I kawiarni.... Rozpuszczona jestem przez Filharmonię Narodową z jej doskonałą kawą i barem.
Po wejściu na salę zdziwiło mnie ustawienie fortepianu na scenie. Stał pośrodku, otoczony krzesłami smyczków. Podium dyrygenta stało z przodu, na samych brzegu sceny. Jakby Sir Nevill Marinner postanowił wchłonąć instrument w orkiestrę i  podporządkować go sobie. Fortepian Steinway & Sons, ale ze zdjętym skrzydłem. Sir postanowił chyba wymieszać dźwięk fortepianu z orkiestrą.
Wyszli razem, Młodość ze Starością. Ale jaka Młodość i jaka Starość. Daniił Trifonow w wymiętym garniturze, z rozpiętą koszulą, zarośnięty jak „dziki perz” (Beata skontaktuj się natychmiast z Haluchem, niech Go wyśle do fryzjera) i Sir Nevill Marinner, elegancki, dziarski, tylko zaokrąglone plecy i niepewny chód świadczyły o Jego wieku.
Orkiestra rozpoczęła wolno i cicho. Zmartwiłam się, że Trifonov będzie się musiał z nią zmagać, ale nic takiego. Dyrygent poprowadził ją w kierunku silnie skontrastowanych brzmień. Muzyka żyła, nabrzmiewając, przyspieszając i wracając do początkowego spokoju.
   Nigdy nie słyszałam u Daniła takiego otwarcia jak dziś. Poznaje chyba instrument coraz lepiej i jak Sokołow potrafi wydobywać z niego zaskakujące dźwięki. Otwarcie zabrzmiało jak wydarte spod serca, bolesne ale nie bardzo głośne. Cudny dźwięk. A potem sama słodycz rozwinięcia, które spłynęło kaskadą pereł, pasażami jak nanizane klejnoty.
Musiałam sama siebie skarcić. Byłam pewna, że po tylu wykonaniach musi przyjść rutyna i że Daniił powieli dotychczasowy, doskonały schemat. Jaka rutyna?!!!!
Sir Marinner osiągnął cel. Fortepian wtopił się, jego dźwięk mieszał się z orkiestrą. Daniił wykorzystał tę sytuację do eksperymentów, tak tak. Zakłócał rytm pasaży, skrajnie modulował  głośność i szybkość.
Śmieliście się pewnie z mojego pierwszego wpisu: „Przestrzeń sali wypełniona została falującą fakturą utworu.”. Sama się śmiałam, ale dziś ona nie falowała, tylko szalała po sali koncertowej. Aż szkoda, że przytłumiona przez orkiestrę.
Larghetto zagrał najbardziej krystalicznym dźwiękiem jaki słyszałam. Niewielkie rubato w żaden sposób nie zakłóciło brylantowej, błyszczącej w świetle i ciemniejącej w cieniu struktury. Już nie opowiadał o platonicznej miłości. Odkrył w Larghetcie doskonałość i najpiękniejszym pianem na świecie nam ją pokazał.
Do czasu, kiedy pod koniec dźwięk powoli usypia i nagle pojawiają się duszki: tatata tatata, tatata, tatata, taaataaataaaa, taataataaaa, taaataaaataaaaaaaa. Nagle brylanty rozpłynęły się we mgle i na granicy snu i jawy rozpoczął się taniec skrzatów, duszków, elfów i błędnych ogników. W niebiesko-szarej poświacie tancerze uśmiechali się do nas, udowadniając nam, że naprawdę istnieją. Aż nadszedł sen i zakończył Larghetto.

Orkiestra rozpoczęła Rondo, jakby bojąc się zakłócić sen. Widać ją też Daniił zahipnotyzował. Rozkręcała się powoli, a Pianista nadal eksperymentował, tym razem z krakowiakiem. I znowu pojawiło się balansowanie emocjami. W pewnym momencie usłyszałam demoniczne dźwięki – czyżby Mefisto-Krakowiak?
W finale otworzył ramiona i świadomy, że dane mu więcej niż zwykłym ludziom, pofrunął do nieba, spłynął z powrotem na ziemię i w ostatnich dźwiękach gnał przed siebie, z radością, że czuje więcej, sięga gdzie wzrok nie sięga i może nam to wszystko pokazać. I nie był to koniec emocji.

Nie było owacji na stojąco, ale nikt nie zamierzał pozwolić mu zakończyć. Początkowa burza oklasków przeszła w równomierny rytm, więc ponownie usiadł do fortepianu, Sir Nevill Marinner usiadł na podium dla dyrygenta (oklaski i owacje) i zaczął się Schumann/Liszt Dedication. Nadzwyczajne wykonanie, śpiewne, z uczuciem, w kulminacji poraziło siłą emocji.
Później zagrał Erlkonig Schuberta/Liszta. Siedział przy klawiaturze zgarbiony jak zasuszony staruszek, z obłędem w oczach, potem cwałował, a głosy wabiły ukochane dziecko, na koniec głucho krzyknął w rozpaczy. Już nie klaskałam, wbita w fotel siedziałam nieprzytomna z przerażenia. Ale publiczność nie odpuszczała. Na koniec firmowy walc, zupełnie inny tym razem. Najpierw się nim bawił, plątał nogi w tańcu, w części sentymentalnej odpłynął tym swoim czarodziejskim dźwiękiem, potem znowu lekko pijany droczył się i dokazywał a w finale tak zawirował, że nikt nie był w stanie zarejestrować ruchu palców na fortepianie.


W przerwie co prawda podeszłam do Niego, bo miałam prezent, książkę, którą kazałam mu przeczytać przed koncertem w Baku, ale nie pozdrawiałam, nie rozmawiałam, był otoczony wielbicielami proszącymi o autograf, więc nie przeszkadzałam.

Po przewie był Mahler, w pierwszej części kojący, w drugiej i trzeciej jarmarczno – zabawowy, w czwartej bardzo odleciany. Sir Marinner utrzymał doskonałą kondycję do końca, cały czas całkowicie panując nad orkiestrą (przypomniały mi się uwagi do Marka Pijarowskiego na Wieniawskim) i otrzymał na koniec olbrzymie oklaski, owację na stojąco, krzyki:'brawo, bukiety kwiatów i została zachowana proporcja w stosunku do Młodego.

Dobrej Nocy Kochani

Dziękuję za piękną relację! Dobranoc  :)

Zazdroszczę wrażeń Joanno. Podobno wielkim pianistom, orkiestry zwykle pięknie akompaniują.
Z Twojegoo opisu wynika jednak, że tu dwoje muzyków (ładnie napisałaś ; młodość i doświadczenie) nawzajem
się inspirowało.Dziękuję za relację.Ciekawe , którą grali symfonię Mahlera, że skojarzyła Ci się
ze ścieżką dziwiękową ?

Joanno dziękuję, dzięki Tobie byłam na tym koncercie! :)

Joasiu
jak czytam Twój felieton
to ciarki przechodzą mi po ramionach i po plecach
bardzo miłe uczucie
sfery mózgu łaskoczą skórę
i skóra łaskocze sfery mózgu

Kochana, dzięki, dzięki, dzięki!!!! Ależ emocje, normalnie sama teraz siedzę roztrzęsiona, a tu do szkółki trzeba zaraz. Opis Larghetta przepiękny, zgarnął mnie jak tornado i normalnie się tam na moment przeniosłam i odebrałam te emocje jakoś osobiście.

Cieszę się, że Młody się rozwija, ale mnie to nic a nic nie dziwi, przecież dawno było widać, że on jak burza, do przodu, dalej, wyżej, bardziej, głębiej, ciągle i ciągle. Aż strach pomyśleć jakie emocje będzie wzbudzał w wieku Sokołowa, jakie posiądzie umiejętności panowania nad instrumentem, może będzie komponował, dyrygował, jako mocno dojrzały mądry myślący, inteligentny i do tego tak bardzo zwykły i normalny. Trochę eliksiru na młodość i może da radę wysłuchać za te dziesiąt lat  ;D

Już wracam do Mahlera Agnieszko, przedwczoraj, ze względu na porę nie miałam już sił. Poza tym, wino podane do kolacji było doskonałe.
To była (zgodnie z programem, bo sama nie jestem w stanie stwierdzić) I Symfonia D-dur, całkiem długie, czteroczęściowe dzieło.
Zaczęło się, jak pisałam wcześniej, łagodnie i śpiewnie. Byłam jeszcze pod ogromnym wrażeniem  koncertu e-moll i bisów, tak naprawdę zaczęłam słuchać dopiero po kilku minutach. Bardzo zaskoczyło mnie, jaką to słuchanie sprawiło mi przyjemność. Czytałam wcześniej trochę o Mahlerze (u Wujka Googla oczywiście), więc wiedziałam, że to późny romantyzm, ale wcale nie brzmiało romantycznie.  Niezwykle ciekawe dźwięki, zaskakujące frazy, dużo sekcji dętej (niestety stały problem z waltorniami, było ich chyba sześć albo siedem). W drugiej części taki dziwny walc, atmosfera jak na wiedeńskim pasażu w czasie festynu (określając charakter jako jarmarczny mocno przesadziłam), ale z pewnym niepokojem, znacznie nowocześniejsze brzmienie w stosunku do kanonu. Trzeciej części już niestety nie pamiętam, była też wesoła i taneczna, ale chyba bardziej emocjonalna.
Czwarta rozpoczęła się tematem „ Panie Janie, ale granym solo na kontrabasie z bębnem. Cały czas temat ten powtarza się przetwarzany przez różne instrumenty, przejmowany jest przez całe sekcje instrumentów, przewija się rozbudowywany wariacjami na ten temat. Absolutnie najlepsza część, najnowocześniejsza, słychać impresjonizm i jakby zapowiedź Prokofiewa (stąd pewnie te filmowe skojarzenia). Kończy się burzliwym nabudowaniem tematów z głośną sekcją dętą (w końcówce grali na stojąco), napięcie narasta coraz intensywniej. Wyobrażacie sobie 87-letniego Dyrygenta, który wszystkie nagłe zwroty, wybuchy ogarnia i w pełni kontroluje? Nie wiem czy jeszcze kiedyś to zobaczę.

Wracając do koncertu e-moll najbardziej zaskoczyła mnie gotowość Sir Nevilla Marinnera do eksperymentowania, bo tak odebrałam pomysł z fortepianem, i odwaga do eksperymentowania u 20-latka grającego ze Sławą. Masz rację Agnieszko, że widać było jak się nawzajem inspirują.
Byłam świadkiem, jak dwaj wielcy artyści szukają nowych pomysłów i muzycznych rozwiązań.
Sam efekt nie zachwycił mnie tak bardzo. Może to kwestia przyzwyczajenia, ale bardziej mi odpowiada, kiedy w chopinowskich koncertach orkiestra jest tłem dla solisty.

 P.Joanno, przepiękna, niezwykle plastyczna, działająca na wyobraźnię relacja... :)

 Ja również, dzięki niej, przeniosłam się na moment do Gdańskiej Filharmonii... :)

Wydaje mi się Joanno, że rozumiem o co Ci chodzi. Ja osobiście też nie lubię eksperymentowania na
tym koncercie Chopina.Niedawno prezentowany tu Tausig nie bardzo mi się podobał.
Ale jeżeli to ma jakiś muzyczny sens, to dlaczego nie.I świetnie,że Daniił nie powiela w kółko tej samej
interpretacji. Gould kiedyś powiedział, że nigdy nie gra tak samo jednego utworu.

Nie wiem, czy było, ale ja nie widziałam, jeśli jednak tak to
przepraszam Beatko

http://www.youtube.com/watch?v=imGD8UsZxu8&feature=related

W tym wątku jeszcze nie było Młodego, kiedy był naprawdę młody, więc dobrze, że już jest. Daniil - kompozytor  :)

Jutro o 19.00 (u nas o 17.00), Danił będzie koncertował z orkiestrą w Mariinskim w Peersburgu. Oczywiście, będzie grał Pierwszy Czajkowskiego, natomiast we środę, tamże, da recital m.in. Chopin i List. Znalazłam stronę mariinski.tv i mam nadzieję, że jeśli nie będzie bezpośredniej transmisji, to przynajmniej pojawi się później zapis obu koncertów. Będę śledzić i informować. ;D

Dzięki niezrównanej Ewie A. mamy dusznicki recital Daniiła na mp3!
http://soundcloud.com/katiooshka/daniil-trifonov-in-duszniki/s-XzaUb

Radosnych wspomnień Wam życzę! ;D

Podziękuj Ewo Ewie :)Może dołączy do nas??

Pięknie gra smarkacz, aż ja stary popłakał się przy Pstrągu Szuberta, zagrał go nietypowo, bardzo szybko, ale z nadzwyczajną, by tak rzec, elegancją.

Zgadzam sie, a z kolei "Fruhlingsglaube" bardzo marzycielsko, lirycznie, zupełnie
nie po lisztowsku.Pięknie.

Ło, właśnie doszedłem do lisztowskich dzwoneczków i, co tu dużo mówić, daję świadectwo (gdyby takie było potrzebne), iż młody daje radę. A z Panią Teresą wypada mi się nie zgodzić w pewnej kwestii, mianowicie po linii, że "po lisztowsku" znaczy nielirycznie. Liszt, moim skromnym zdaniem, był takim samym lirykiem jak wirtuozem, a w dzisiejszych czasiech  bywa oceniany niesprawiedliwie, być może z winy artystów mających skłonności do szarżowania w jego utworach.

Bardzo dziękuję za podziękowania:) Ja już tu wcześniej byłam - przy okazji Konkursu Rubinsteina:) Pewnie pamiętacie:)Miałam ostatnio mało czasu (głównie z powodu intensywneej aktywności na FB), ale postaram się wpadać częściej.  Serdecznie Wszystkich pozdrawiam!:)

Oczywiście, że Liszt potrafił byc liryczny, po prostu jego transkrypcje pieśni Schuberta są
mocno okraszone wirtuozowskimi ozdobnikami, moim zdaniem niepotrzebnie.

:Potrzebnie, Pani Tereso. Potrzebnie.

Zapomniałam napisać o najważniejszym - przegranie recitalu Daniiła z linku francuskiego radia, który ja znalazłam, to w całości dzieło innego fana Daniiła, któremu wszyscy jesteśmy bardzo wdzięczni!:) Gdy tylko się zgodzi, to będziemy wiedzieć, komu tyle zawdzięczamy:) Ja tylko rozpowszechniam to cudo dalej:)

Pozdrawiamy Ewo z pokłonem do samej ziemi :)

Dzięki Ewo :)

Ach, wspomnienia...Znów się wzruszyłam, tak samo jak wtedy w Dusznikach, słuchając "Auf dem Wasser zu singen"...  :'(

dzięki Ewo. Mnie szczególnie zapadł w głowie Król Olch. Jakby nie patrzeć to pierwsza pieśń w naszej Schubertiadzie (m.in. moim dziecku)

Na mnie w tej chwili chyba największe wrażenie robi Schumann i Widmung, choć Schuberta też uwielbiam.

Daniil Trifonov jest młodym, genialnym pianistą. To pewne. Prowadzi również najbardziej szalone biuro podróży na świecie.
Doleciałam do Baku, wiedząc już, że jego koncert jest odwołany, ale przygotowana na zwiedzanie jednego z najciekawszych miejsc na świecie i poznanie przedstawicieli Polonii w Azerbejdżanie. Pani Olga Jurzanina – Makowielska, Prezes Wspólnoty Polskiej w Baku, która mnie tu przyjmuje i oprowadza razem z panem Aleksandrem Kostinem, dziennikarzem, potomkiem Powstańca Styczniowego zesłanego na Kaukaz, zapewniała mnie, że w Baku zawsze jest ciepło, no może będzie 13 stopni. Dotarłam do hotelu w nocy, w strugach deszczu. Rano za oknem zobaczyłam największą śnieżną zawieruchę w życiu. Baku leży na półwyspie i jest bardzo wietrznym miejscem.
Kiedy moi bakijscy gospodarze dotarli do mnie rano, przemarznięci i przemoczeni byli absolutnie zszokowani. Oboje są po sześćdziesiątce i nigdy, NIGDY W ŻYCIU, które przeżyli w Baku nie widzieli takiej pogody w listopadzie, a może dwa razy w życiu. Podjęliśmy próbę zwiedzania, ale nieudaną i skończyliśmy przy azerskich daniach, ja słuchając opowieści o historii i  regionie, oni opowiadając.
Na szczęście dziś było zimno, ale słonecznie i mogłam poznać miasto, prześledzić polskie ślady w Baku, odwiedzić polskie groby, które jeszcze pozostały. Główna ulica miasta, prawie w całości zaprojektowana przez polskich architektów wygląda jak Warszawa.
Wszystkich zainteresowanych odsyłam na stronę http://www.polonia-baku.org/ , zapewniam, że będzie to pasjonująca lektura. Strona jest dziełem Pani Olgi, wnuczki profesora Makowielskiego. Co więcej, okazało się że Pani Olga jest muzykiem - skrzypaczką, znanym w Baku pedagogiem. Zaprosiłam Ją oczywiście do naszego grona, a wcześniej przedyskutowałam Konkurs Wieniawskiego.
Mam nadzieję szczęśliwie wrócić w czwartek, jednak za późno aby wysłuchać Trifonova w Dwójce (SIC!!!)
Pozdrawiam Wszystkich z Baku

Joanno, piekna relacja i osobiste przygody turystyczno-historyczne, które nam tak ciekawie zrelacjonowałaś czynią z Twego wpisu bardzo wartościową perełkę naszego Forum. Mam nadziję, ze za Twoją sprawą nie ostatnią :D

A a propos Baku: czy wiesz, że to z tego miasta pochodzi zwyciężczyni Konkursu Chopinowskiego?
Czy wiesz kto? Pewno wiesz. To pani maestro Bella Dawidowicz :D

Wspaniałe przygody przeżywasz w swoich podróżach Joanno, bedzie może jakiś fotoreportarzyk?
A koncert Daniła w Dusznikach mamy już do ściągnięcia w mp3 (dzięki dwóm Ewom :),
więc się nie martw.

Już wiem Januszu, dzięki Tobie.

Robię zdjęcia Agnieszko, oczywiście. Jeszcze tylko muszę ogarnąć wrzucanie ich do internetu, ale to po powrocie, z pomocą dzieci.
Masz rację co do przygód, nie zapomnę tej wyprawy do końca życia, z wielu powodów. :)

Pozdrów, droga Joanno, dom Cezarego Baryki.  ;)

Chciałabym się załapać trochę do tego biura podróży, póki co wywędrowałam za nim jedynie na festiwal w Dusznikach. Joanno, trochę szkoda, że Baku bez gwoździa programu...

Też było mi bardzo żal, tym bardziej, że codziennie przechodziłam kilka razy obok filharmonii (mieszkam obok w hotelu). Ale potem zobaczyłam ginące na moich oczach światy (również ten stworzony w Baku przez Polaków) i zmieniła mi się perspektywa.

?

Byłam dziś w domu, w którym mieszkał przed śmiercią Józef Gosławski, architekt, współtwórca urbanistycznych założeń Baku, autor wielu najpiękniejszych budynków. Do dziś mieszkają tam jego krewne, prowadzą w mieszkaniu muzeum sławnego Polaka, opiekują się pamiątkami po nim (pozwoliły mi sfotografować prawie wszystkie), siedziałam przy ogromnym stole, na którym pracował i piłam herbatę. Od kilku lat walczą o przetrwanie budynku, w którym mieszkają i o zachowanie muzeum. Pomimo oficjalnych dokumentów i pism z polskiego ministerstwa dziedzictwa nikt z Polski ich w tej walce nie wspiera. Kiedy się patrzy na to co dzieje się w okolicy, na prace budowlane obok i na nowy kształt miasta nie ma się wątpliwości, że to umierający świat...

Joanno,
może to dziwne skojarzenie... ale  powiedz, czy to nie jest trochę tak, z tym odchodzącym światem (umierającym), jak z wychowywaniem dzieci? - Przez całe ich pacholęctwo przyglądamy się, jak rosną, jak kształtują swoja osobowość, jak przejmują po nas podstawowe prawdy, wrażliwość, światopogląd, a potem nadchodzi dzień, gdy nagle usamodzielniają się, odchodzą, ustalają własne wartości... Ale my - rodzice - zawsze nosimy w sercu ten ich obraz, który towarzyszył nam gdy byli z nami. A tymczasem oni, gdy już odejdą stają sie często kimś zupełnie rożnym od naszych oczekiwań, wyobrażeń, czasem kimś lepszym, czasem nie... I tak trudno nam pogodzić się, ze w swym życiu chcą układać puzle po swojemu...
Jest oczywiście róznica: nasze wspomnienia nigdy nie umierają. Ale czy i to wspomnienie o polskich osadnikach w Baku tak naprawdę umiera? - czy ustępuje tylko miejsca kolejnym pokoleniom i nowym dziejom miasta? W jego historii, czy to się komuś podoba, czy nie, polskość pozostanie dopóty, dopóki będą tacy jak Ty, jak my, jak pewno wielu, wielu innych, którym zależy by zachowała się w jego annałach na zawsze.

Dzięki Joannie zrobił się
piękny, nostalgiczny wątek o Baku  :)
miło

Fortepian to żywa istota - rozmowa Doroty Relidzyńskiej z Daniilem Trifonowem - BEETHOVEN MAGAZINE Nr 13, 2011 (str. 17)

http://www.beethoven.org.pl/docs/BM13.pdf

Ależ ten chłopak gra!!! Znów słucham z gęsią skórką. Muszę przyznać, że nigdy w życiu nie słyszałam TAK zagranej Campanelli. Delikatne muskanie klawiszy wywołuje takie emocje, że dusza ulatuje w obłoki wśród tych dzwoneczków.
I absolutnie niesamowity Mefisto! A przy tym diaboliczna mina Daniila! To niezapomniane przeżycie, jedno z najsilniejszych w życiu.
Nigdy w życiu nie zdołam wywdzięczyć się Asi i Beatce za umożliwienie mi obecności na tym koncercie! ;D

Ewa, ta Campanella chyba była w trochę innej wersji niż zwykle, chyba coś na ten temat mówiła dziś w audycji pani Róża Światczyńska. Też mi się dziś podłoga w domu ruszała :)
A ta pani z wolnym karnetem po prostu stała obok, kiedy pytałam o bilety, czysty przypadek. A łóżeczko w Grunwaldzie i tak stało i czekało.

Beatko, nagrałam i wysyłam, nawet nie tak bardzo szumi. Jakby ktoś też był chetny to
proszę o wiadomość i adres.

Tak, Agnieszko, bardzo dobra i całkowita dokumentacja wszystkich dusznickich bisów Daniila wraz z oklaskami, pokasływaniem, okrzykami w jednym bloku plus opis bisów przez red. Światczyńską. Pełnia szczęścia. Na tom czekała. Czy ktoś pamięta skąd ten zbiorowy chichocik publiczności pomiędzy bisami? No i nie wiem czy mi się nie wydaje, ale jeden z okrzyków brawo mógł być mój  ;D

Tereniu kochana, ja też, ja też!!! :D ;D :-*

Agnieszko! I ja, dopiero co po powrocie do domu.

Daniil mówi tak:
"Jeśli chcę
uzyskać pewien rodzaj dźwięku, najpierw go sobie
wyobrażam, a potem ów rodzaj touché, który – jak
mi się wydaje – powinien odpowiadać
poszukiwanej barwie. Jeśli dotyk jest zbyt
agresywny, fortepian może odpowiedzieć ci
pięknym za nadobne! Fortepian jest jak żywa
istota. Reaguje na to, w jaki sposób palce dotykają
klawiszy, na każde napięcie lub rozluźnienie
mięśni."
To jest odpowiedź na moje zachwyty!

Odpowiedź godna mistrza, ale mnie interesuja te śmiechy podczs bisów, co się wtedy stało??

Daniił gra w Dusznikach Schumanna, video udostępnione przez Olgę przedwczoraj.

http://www.youtube.com/watch?v=sKIYDxHopfs&feature=share

Za kilka dni koncert w Brazylii, ktoś może będzie osobą swoją?  ;D Bardzom ciekawa relacji, w jakimkolwiek języku. Nowość w repertuarze chopinowskim Daniila, Ballada nr 4.

Będzie ją również grał w Krakowie, 15.01.2012r. !!! Świeża bułeczka prosto z krakowskiej filharmonii.

Joanno, jakim cudem, skoro 16 stycznia 2012 jest na Półwyspie Arabskim, w Omanie z Giergiewem i Filharmonikami Wiedeńskimi? Na stronie F. Krakowskiej cisza w temacie.
http://www.wienerphilharmoniker.at/index.php?set_language=de&cccpage=concerts_tour_detail&set_z_concerts=1142

Koordynacja jego trasy koncertowej to chyba nie jest lekki kawałek chleba  ;)

  Danił w Krakowie 27 marca :)

http://www.filharmonia.krakow.pl/Strona_g%C5%82%C3%B3wna/4103-RECITAL_FORTEPIANOWY.html

Drogie Kati i Beatko,
Wysyłałam maila do filharmonii krakowskiej z prośbą o rezerwację na koncert 27 marca, bo taka data jest na stronie i wczoraj otrzymałam z działu organizacji widowni informację, że koncert jest planowany (!!! może tu tkwi diabeł) na 15 stycznia 2012r. a bilety można rezerwować od 15 grudnia. Mam to na piśmie.
Już zmieniłam plany styczniowe :D

Na stronie Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, ul. Zwierzyniecka 1, Kraków.

Po wyszukaniu zakładek /Repertuar/Cykle koncertowe/Recitale fortepianowe/
ukazały się na stronie filharmonii zapowiedzi 4 recitali fortepianowych:

http://www.filharmonia.krakow.pl/Repertuar/Cykle_koncertowe/Recitale_fortepianowe/

Po wyszukaniu zakładek /Repertuar/Cykle koncertowe/Koncerty symfoniczne i oratoryjne/
ukazały się na stronie filharmonii na miesiąc styczeń takie zapowiedzi koncertów:

http://www.filharmonia.krakow.pl/Repertuar/Cykle_koncertowe/Koncerty_symfoniczne_i_oratoryjne/?events=show&p=1

http://www.ilcorrieremusicale.it/daniil-trifonov-ha-tutto-e-anche-di-piu/#.Ts5VgsfKeCg.facebook
Daniił jak zwykle obsypany komplementami! Ale w artykule zawarto również szalenie sympatyczny wywiad z naszym ulubieńcem. ;D

rzeczywiście z uwielbieniem o nim piszą w artykułach.

http://www.instantencore.com/concert/details.aspx?PId=5086499
Już we środę transmisja koncertu Daniiła. Niestety nie doczytałam o której, ale trzymam rękę na pulsie! ;D

Młody się rozwija. Jutro w Cleveland gra swój ostatnio często wykonywany repertuar (dusznikowski, plus "nowa" ballada), ale już 3 grudnia w Sankt-Petersburgu wykonuje "nowe" w repertuarze utwory Rachmaninowa, Wokalizę (może uda mu się zagrać równie dobrze jak naszemu Januszowi  ;)) i Rapsodię na temat Paganiniego, a dzień później I koncert fortepianowy Liszta. Brawo! :)

Koncert zaczyna się o 19.30, więc u nas o 1.30!!! Mam nadzieję, że usłyszę budzik :D.

Piękna strona Daniiła Trifonova

http://www.trifonov.us/about/

Wywiad z Daniiłem Anny Markiewicz jest już dostępny na stronie "Twojej Muzy": http://www.twojamuza.pl/index.php?w=6&id=926&g=4. Jest bardzo ciekawy.

moja mama uczy historii muzyki
tata pisał muzykę cerkiewną
babcia jest dyrygentem
pradziadek robił akordeony...
 ;D

Mój ulubiony fragment wywiadu:

AM: Ile razy cię słucham, jestem pod wrażeniem - skąd w tak młodym wieku wiesz tyle o stylach, skąd wiesz, jakiej artykulacji użyć, jakich łuków, dynamiki... Umiesz zróżnicować Haydna i Scarlattiego, Mozarta i Schuberta... twój wybór właściwie zawsze wydaje się być doskonały i jedyny możliwy. Studiujesz traktaty o wykonawstwie, o retoryce muzycznej?
 
DT: To intuicja...

Mi chyba też ten fragment najbardziej się podoba:)

Widzieliście już wczorajszy koncert w Tel Avivie? Daniił zagrał NIEWIARYGODNIE PIĘKNIE!!! Po prostu stado motyli w brzuchu! ;D
A poza tym wreszcie dobrze ubrany i w pięknych butach!

Bardzo chciałam posłuchać, ale niestety nie mogłam się połączyć.Może Olga wrzuci na YT?
To był Beethoven??

Nie, to jest Rapsodia na temat Paganiniego Rachmaninowa, a na bis Gawot!
Spróbuj odtworzyć teraz z ostatniego linku, ten pierwszy rzeczywiście nie wchodził. :)

Gdzie, co, jak, jaki Trifonov z Tel Avivu? Na YT, na FB? A nie było mnie tylko 6 dni... Jakie linki?

Na FB Beatko! :D
http://