A propos londyńskiej wyprawy Mozarta - ponoć ojciec bardzo eksploatował Wolfiego, Londyn kojarzyć się mu będzie z chorobami i wielkimi wyrzeczeniami. Zresztą Londyn był jednym z przystanków podczas wielkiejgo tournee Mozartów po Europie. Wolfi pisał wówczas pamiętnik. Zapisał w nim, że w Londynie "widziałem park, młodego słonia, osła w paski białe i kawowe ( ) i to tak równe, że i wymalować lepiej by nie można". Słodkie, prawda?
Niestety, o tej przygodzie z chłopcem niewiele wiem i też poszperam. Trzeba jednak przyznać, że trochę wbrew swojemu charakterowi Mozart był izolowany od "normalnego", chłopięcego życia. Z drugiej strony - zapewne gdyby nie surowy ojciec i tysiące godzin ćwiczeń, lekcji itd. nie powstałaby tak genialna muzyka.

A... Londyn był dla Mozarta i jego całej tworczości niezmiernie ważny z jednego powodu: spotkał się tam ze swym guru - Johannem Christianem Bachem, Bachem "Londyńskim". Za kilka lat przewyższy swego mistrza, ale bachowskie sonaty, koncerty instrumentalne i symfonie, takie jak ta: http://www.youtube.com/watch?v=TfJwzdKECHg, wpłynęły na niego dość silnie.

Jestem zdecydownie zawiedziony, że w sieci dostępnych jest tak mało nagrań Harasiewicza. Zupełnie zaś nie rozumiem, dlaczego nie ma nigdzie wzmianki o jego najnowszej płycie, którą - jak słyszałem - nagrywał w ubiegłym roku (lub wcześniej) dla Polskiego Radia. Czyżby to wszystko przez nikłą popularność tego wielkiego artysty? - czy melomani zapomnieli o pianiście, który w 1955 r. swoim arystokratycznym, głęboko czującym Chopinem pokonał cenionych do dziś Ashkenazego i Fou Tsonga?

Bodku, przyznam się, że  nigdy nie myślałem o tym, jak wykonuje się partię klarnetu... Bardzo to ciekawe i jednocześnie pokazuje, że Mozart świetnie znał możliwości techniczne instrumentu.

Do 'Eine kleine' powróce na pewno - dziś jednak jest dzień szczególny, stąd niech wybrzmi też i taka oto muzyka:
http://www.youtube.com/watch?v=YqKGzWBKEnE&feature=related

'God is our refuge', jedyne dzieło Mozarta z anglojęzycznym tekstem, owoc wyprawy do Londynu. Pisząc motet, Wunderkind miał 9 lat. Antycypuje Wielką mszę c-moll (Qui tollis).

http://www.youtube.com/watch?v=u1RdIWGNdbU&feature=related

Caelum et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt.

Żegnaj, Madamme.

Trochę się zakręciliśmy koło klarnetu dzięki Bodkowi - i dobrze. 
Bardzo wysoko ceniony jest (obok koncertu) także kwintet klarnetowy Mozarta, w A-dur (znów, to zatem jakby tonacja Mozartowskiego klarnetu) KV 581, tzw. kwintet Stadlera. Późne dzieło (rok 1789). Ktoś powiedział, że w tym kwintecie klarnet brzmi tak magicznie i wielobarwnie, jakby Mozart pierwszy odkrył jego czar, jego słodycz, ruchliwość i klarowność. Posłuchajcie proszę, jak ciepły to utwór - zaczynając od Allegra, w którym klarnet cudownie dialoguje ze smyczkami. Mnie się czasem wydaje, że w klarnecie Mozart uosabiał jakby kogoś bardzo bliskiego, instrument ten stał się jego bratem - ten kwintet przenika aura braterstwa, odbijają się dalekim echem dźwięki masońskich basethornów. To dzieło wyjątkowe, tajemnicze - wszystko co u Mozarta "ostatnie" i "wolnomularskie" jest zamglone, niewyjaśnione. Posłuchajcie ślicznego cantabile Larghetta/Adagia, czystego, niczym nieprzesłoniętego Piękna, menueta - z triem w a-moll i triem w formie ludowego tańca, może lendlera aus Bayern (słyszycie te oryginalne "ludowe" imitacje, które wykonuje tu klarnet?), posłuchajcie wariacyjnego, zwartego Allegretta w finale, które jest kolejnym znakomitym przykładem "ostatniego stylu" - pogodnego i zarazem ujmującego uczonymi przemyśleniami.

Polecam też inne dzieło kameralne z klarnetem primus inter pares - Kegelstatt-Trio KV 498, kolejne z dedykacją: A. Stadlerowi.

A kwintet klarnetowy jest (ponoć) wraz z koncertem klarnetowym lubionym dziełem Benedykta XVI.


http://www.youtube.com/watch?v=-K1g4y6xigU
http://www.youtube.com/watch?v=lFBT3o_IHz0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=OHZ8wxgbfTE&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=HcAU51tdJV0&feature=related

Wow, wow!  

Och, Konradzie, wybacz, wybacz... Dzisiejszy dzień nie jest dla mnie szczęśliwy, a do tego ta wpadka. Będę się bardziej pilnował.

A propos nakładanych głosów, a właściwie tematów u Mozarta - przypomina mi się Don Giovanni, uczta w II akcie i fragment, gdzie kilka tańców granych jest jednocześnie oraz jego serenada-notturna na 4 orkiestry.

Ha, wolę książki czytać niż pisać.   Moi drodzy, od czasu do czasu wrzucam na forum jakiś tekst i link - i to sprawia mi największą radość. Aaa, Bartusie - ja na pewno kupiłbym płytę z Twoimi miniaturami.

Liczę na Was w Poznaniu.

Świetne, instrumentalne dzieło Bacha - potraktowana kameralnie orkiestra gra muzykę szlachetną i pełną uczucia. 
Hm, Mozart w Bachu... Zdaje mi się, Bartusie, że masz na myśli choćby sam początek głównego tematu, bo rzeczywiście słychać tu echo menueta z 40. symfonii, który jest w moll, ale wyczuwa się pokrewieństwo myśli. Mozart ją jakby uprości, może powróci do jej kosmicznego pierwowzoru (? ), oferując nam w efekcie muzykę bezpośrednią, obdartą ze złudzeń, dramatyczną.

Piękna muzyka, fenomenalny głos o wielkiej sile wyrazu. Słuchając Edith czuję się jakby wyzwolony, swobodny... Piaf wyzwala we mnie wielkie pokłady energii.

Asia wspomniała, że nagrała (jako pierwsza) cały Chopinowski opus. Mam w jej wykonaniu komplet etiud i preludiów oraz scherza. Jak ona czuła, rozumiała intencje Chopina!
Smutno, że odeszła. Może teraz - gra dla niego samego...

Bartusie, zgadzam się z Tobą. Pamiętam, że i ja zasłuchałem się, słuchając tego poetyckiego Chopina, pięknej sonaty i poloneza-fantazji. Tego samego dnia, tuż po Koziaku, jako ostatni wystąpił Wunder, czarując od początku Bolerem, Rondem etc... Ale Koziak wypadł wspaniale, bardzo żałuję, że nie został finalistą!

Niestety nie byłem nigdy na wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu na mszy za Mozarta. To jest z pewnością niezwykłe, ba... mistyczne wydarzenie, ciarki przechodzą na samą myśl.   Hm.., moi drodzy- czy nie moglibyśmy się spotkać na następnej mszy trydenckiej-Requiem w Poznaniu? Wrócilibyśmy do naszych domów chyba odmienieni...

Bodku, ja również kocham dźwięk klarnetu. Weber pisał też urokliwe koncerty na ten instrument, ale wydaje mi się, że tylko Mozart potrafił wydobyć taką ekspresję, tyle emocji z klarnetu. KV 622 to tego przykład najdoskonalszy.

KV 216 - mój ulubiony (no, może obok KV 219 - ten epizod w finale i  skupione Adagio...) jego koncert skrzypcowy, nie wiem, jak trafiłaś, Asiu!!

http://www.straight.com/article-377071/vancouver/ingolf-wunders-vancouver-performance-displays-talent-destined-fame

Ingolf wspaniale przyjęty w Kanadzie!

Ja również podziwam Twoją kreację, Teresko. Masz wspaniałe inspiracje.