Brak Szymanowskiego mnie zaskoczył, podobnie jak Zhou, która naprawdę mnie oczarowała połączeniem intelektu i uczuciowości w swoich interpretacjach. Faktem pozostaje, że jury miało naprawdę trudne zadanie przy tak dobrym i zbliżonym poziomie. Poza wspomnianymi wszystkie moje pewniaki przeszły dalej.

Casablanca, przecież Kozak przeszedł...

Polonez zagrany energetycznie (aż pot się lał na klawiaturę), ale bez niweczenia brzmień pogłosem, nie przeszarżowany, nie przegoniony, trochę gorzej w części lirycznej.

Tu nie mogło być gry na remis, bo zbyt wiele było do stracenia. Żeby grać na remis, muszą tego chcieć obie drużyny. W tym wypadku jakikolwiek remis eliminował albo jedną, albo drugą drużynę. W tej sytuacji, grając na remis można przegrać i odpaść.

Grunt, że się udało, chociaż sędzia raczej był bardziej przychylny dla przeciwników.

Zmarła prof. Kozubek. Wieczny odpoczynek...

Bartus, sprawdź ustawienia dźwięku w tv. Ja powyłączałem wszystkie filtry i ustawienia predefiniowane, wrzuciłeb tryb naturalnego dźwięku, bez ulepszaczy i brzmi całkiem nieźle. Zależy też, jakie masz głośniki.

Czy też czujecie, że Sudo żegna się z konkursem? Widać nie stać jej na więcej niż II etap.

Sudo zamiast poloneza "Heroicznego" wyszedł polonez "Neurotyczny". Wszystko przez te zbyt nerwowe uderzenia w klawisze.

Co do Nehringa to mnie się podobał, ale niektórzy wytykali mu dyskwalifikujące odstępstwa tekstowe.

Podobała mi się interpretacja Poloneza As-dur Szyszkina. Były momenty tryumfalne i subtelne, niezagonione tempo, niepoprzycinane dźwięki.

To nie tak, zauważyłem, że oni z zasady cytują pochlebne komentarze, mniej pochlebne tylko wtedy, gdy jest ich dużo, a nie słyszałem, by odnosili się do istotnych zarzutów stawianych poszczególnym wykonaniom w komentarzach. W ogóle wybór komentarzy do cytowania jest jakiś dziwny  najbardziej rzeczowe i po prostu ciekawe przechodzą bez echa, a do cytowania wybierane są zwykle banały.

Ps.
Gdzieś można już obejrzeć Poloneza As-dur Osokinsa? Nie mogłem obejrzeć na żywo, a nagranie mi się urwało jeszcze przed "okatawami".

Tyle piękna wyciągnąć z muzyki Chopina na takim instrumencie jak Yamaha? Rewelacja. Wydaje się, że to był świadomy wybór fortepianu nie ze względu na łatwość gry, ale zgodność z pewną zamierzoną wizją utworów i ich brzmienia.

Krupińskiego słuchałem z odtworzenia i z wielką przyjemnością. Solidna firma, spokojna, zrównoważona, pewna gra.

Teraz słucham Kudo. Naprawdę spodobał mi się spokojny, elegancki, wręcz nostalgiczny momentami walczyk. Nawet kilka nie do końca chyba czystych uderzeń nie zmąciło ogólnego wrażenia. Czekam, jak sobie poradzi z polonezem.

Szkoda tych kilku nieczystych nutek w polonezie Kobayashi, też chyba nie do końca rozumie ona ten utwór mimo pewnych walorów. Za to walczyk na plus, podobnie jak końcówka ballady - znakomita. Co było wcześniej, nie dane mi było wysłuchać. Na pewno robią wrażenie jej lekkość w grze i wszechstronność.

Ballada brzmiała w połączeniu z Kawai dość ciekawie, co nie znaczy zachwycająco. Niestety, mój ulubiony walczyk już od samego początku jakoś mi w tym wykonaniu "nie leży". Nie do końca przemyślane wydają mi się też zmiany dynamiki. Mam wrażenie, że miał kilka pomysłów na ten utwór, ale nie mógł się zdecydować na jeden konkretny do realizacji.

Widzę, że przez pomyłkę pojawiło się tu kilka postów o kolejnym etapie, który jest omawiany w innym miejscu. Dlatego zamykam temat. Gdyby ktoś chciał dodać coś wartościowego odnośnie do I etapu, proszę o wiadomość. Posty dotyczące II etapu przeniosłem w odpowiednie miejsce.

Według mnie to bardzo fajny materiał. Trochę kojarzy mi się z materiałami pokazującymi taką ludzką twarz sportu - miny zawodników w czasie zawodów itd. Pokazuje też, że konkurs to nie nudne stukanie w klawisze, ale masa emocji, które jeśliby je zsumować, mogłyby "obsłużyć" niejedne zawody sportowe. Zwraca też uwagę na to, że jest tu coś więcej niż muzyka - artyści pewne rzeczy dopowiadają mimiką, ciałem. Bartus pewnie za chwilę mnie zruga, że to coś złego,zy się tylko muzyka, ale ja po prostu stwierdzam fakt. Muzyka Chopina to muzyka do przeżywania - zarówno dla słuchacza, jak i odtwórcy.

Póki co nie mogę się doczekać dzisiejszego meczu i cieszę się z tego dnia przerwy - nie muszę sprzeniewierzać się żadnej ze swoich pasji, będąc myślami przy innej. Tym bardziej że teraz będzie to, co Niebieskooki lubi najbardziej: polonezy, walce, ballady... Warto poczekać, żeby jutro posłuchać tych delicji ze spokojniejszą głową.

Byłem tam i nie przyszło mi do głowy kliknąć na "Dowiedz się więcej". Zaćmienie umysłu mnie jakieś dopadło czy co...
Dziękuję