Przegapiłam światowy dzień poezji:)
Przypada on na 21. marca - dzień wiosny, budzenia się do życia.
Główne uroczystości z tej okazji odbywają się we Francji, a szczególnie w Paryżu, gdzie od lat pielęgnowana jest tradycja festiwali poetyckich. Dzień Poezji świętuje się także w wielu innych krajach. Ostatnio święto dotarło również do Polski.
Potrzeba refleksyjnego i wrażliwego spojrzenia na świat towarzyszy ludziom od początku dziejów. Poezja powstawała zawsze, w każdych czasach i w niemal każdej społeczności. Od greckich aojdów czasów Homera, rzymskich pisarzy i filozofów, jak Horacy, Owidiusz, Wergiliusz, poprzez skandynawskich skaldów, prowansalskich minstreli, przez wieki aż do współczesnych nam mistrzów słowa. Poezja jest pozornie niedostrzegalną, lecz istotną stroną naszego życia. Niesie ono chwile, w których wrażliwy człowiek musi się zderzyć z rzeczywistością, zachwycić, zasmucić, lub oburzyć, a przede wszystkim - zatrzymać i zamyślić nad chwilą, która została zamknięta w klatce słów. Każdy poeta nosi w sobie wizje, obrazy, które oprawia w słowa. Tadeusz Różewicz napisał: „Prawdziwą ojczyzną poety jest jego język, bowiem poeta nosi swój świat ze sobą”.
Poezja jako twór ulotny i mało "ekonomiczny" nie ma łatwego życia we współczesnym pospiesznym, bardzo konkretnym, często materialistycznie zorientowanym świecie. Dobrze, że ma swoje święto:)
"Będą te słowa jak taneczny krok!
Będą - jak złota do Stolicy droga!
- Poezja - to jest to, proszę panów, skok,
Skok barbarzyńcy, który poczuł Boga!"
http://język-polski.pl/wiersze-teksty/30-dwudziestolecie/2064-poezja-tuwim
Tuwim
Poezja
A poetom żyjącym i przyszłym
zapisuję mój kaflowy piec,
w nim spalone myśli i pomysły,
czyli różne gry niewarte świec,
nadto księżyc, pełny mój kałamarz,
co mi sprzedał go wędrowny kramarz.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Noctes aninenses