Kompozytorzy czasów Chopina

[Bodek1]

Trochę się tu nie zgodzę z Januszem. Wg mnie kompozytorzy pochodzenia słowiańskiego mieli niewątpliwy talent do  tworzenia pięknych melodii - tematów muzycznych (trafiających do naszych serc i dusz) za to inni mieli wielkie zasługi w tworzeniu formy muzycznej, harmonii, instrumentacji - wszyscy mają swoje miejsce w Historii Muzyki...Pozdrawiam Wszystkich

[Janusz1228]

Trochę się tu nie zgodzę z Januszem. Wg mnie kompozytorzy pochodzenia słowiańskiego mieli niewątpliwy talent do  tworzenia pięknych melodii - tematów muzycznych (trafiających do naszych serc i dusz) za to inni mieli wielkie zasługi w tworzeniu formy muzycznej, harmonii, instrumentacji - wszyscy mają swoje miejsce w Historii Muzyki...Pozdrawiam Wszystkich

Masz rację, z mojej strony to była raczej taka emocjonalna parabola.
Nie zmieniam jednak zdania, że jako Słowianie tworzymy muzyczne hiperimperium a nasza słowiańska muzyka trafia bezpośrednio do naszych serc

[Janusz1228]

Trudno, niektórym z Was podpadnę bez reszty… musze się z tym pogodzić… ale od swojej opinii nie odstąpię. Właśnie chcę zaproponować tę oto sonatę Franciszka Liszta za najdoskonalsze dzieło, za absolutnie najwspanialsze uniesieniem Romantyzmu w całej twórczości fortepianowej chyba nie tylko pierwszej połowy XIX wieku.
 Gdy połączyć je z najbardziej diabolicznym wykonaniem i kongenialną kreacją geniusza fortepianu XX w.  Wladimira Horowitza – dzieło to staje się misterium szaleństwa, obłędu, nieokiełznania. Filozofią pielgrzyma odnajdującego pod koniec życia swoją Itakę i wdziewającego w pokorze,  godząc się z Panem Bogiem,  szaty kapłana.

Oto sonata romantyczna h-moll Franciszka Liszta. Uwaga: jest to utwórdzieło w zasadzie jednoczęściowe. Tu podzielone na 4 linki z uwagi na długość utworu i ograniczenia YT

Moje ukochane w niej miejsca:
link 1 (pierwszy fragment)  3:20 – 4:20
link 2 (drugi fragment)    5:45 – 7:20
link 3 (trzeci fragment)    4:17 – do końca…
link 4 (czwarty fragment)    1:33 – do końca…
ale tak naprawdę – cała sonata jest moją kultową perłą.

http://www.youtube.com/watch?v=1hBEBYx6kIc
http://www.youtube.com/watch?v=VUZj7dgi-70&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=RVw92GJ83CI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=TxqlXzCdmbY&feature=related

Czyż nie było wspaniałe !?

[xbw]

Nie jestem w stanie przesłuchać tej sonaty Liszta, doszłam do połowy pierwszego filmu. Przypomniały mi się słowa wiersza Emily Dickinson: "Czułam - przez Mózg przechodził Pogrzeb". Zważywszy na to jak się ten wiersz kończy, ten utwór sobie póki co stanowczo podaruję

[Janusz1228]

Nie jestem w stanie przesłuchać tej sonaty Liszta, doszłam do połowy pierwszego filmu. Przypomniały mi się słowa wiersza Emily Dickinson: "Czułam - przez Mózg przechodził Pogrzeb". Zważywszy na to jak się ten wiersz kończy, ten utwór sobie póki co stanowczo podaruję

[xbw]

Obiecuję posłuchać innym razem, kiedy będę w stanie tę sonatę udźwignąć.
Na dziś mam lżejszy łagodniejszy repertuar - Glinka w wykonaniu Kissina, kojące..

http://www.youtube.com/watch?v=vaAkw1QNo18

[xbw]

Vivat, vivat, vivat !!

[Niebieskooki]

No i znowu pośrednio wracam do Paganiniego. Tym razem za sprawą Karola Lipińskiego, a dokładniej: za sprawą rywalizacji o prymat najpierwszego skrzypka Europy. Bo trzeba wiedzieć, ze maestro Paganini miał godnego konkurenta: polskiego skrzypka, kompozytora, dyrektora teatru muzycznego we Lwowie Karola Lipińskiego, autora kilku symfonii, trzech koncertów skrzypcowych, kaprysów, polonezów...Obaj wirtuozi – korzystając z okazji koronacji cara na króla Polski stoczyli otwarty bój o artystyczny prymat, niestety, bez rozstrzygnięcia.

To w ogóle doszło do tego pojedynku? Nawet jeśli, to nie był to pojedynek bezpośredni. Obaj sobie pokoncertowali, tyle że do Paganiniego waliły tłumy, a na koncerty Lipińskiego mało kto chodził, toteż obrażony Lipiński zwinął manatki i sobie pojechał. Czy nie jest przypadkiem tak, że więcej w tym wysokiej samooceny i chciejstwa samego Lipińskiego oraz jego zwolenników niż realnych podstaw do mówienia o rzeczywistym tego typu współzawodnictwie?

[Janusz1228]

To w ogóle doszło do tego pojedynku? Nawet jeśli, to nie był to pojedynek bezpośredni. Obaj sobie pokoncertowali, tyle że do Paganiniego waliły tłumy, a na koncerty Lipińskiego mało kto chodził, toteż obrażony Lipiński zwinął manatki i sobie pojechał. Czy nie jest przypadkiem tak, że więcej w tym wysokiej samooceny i chciejstwa samego Lipińskiego oraz jego zwolenników niż realnych podstaw do mówienia o rzeczywistym tego typu współzawodnictwie?

Tak, doszło, aczkolwiek nie był to pojedynek na punkty, na improwizacje - a po prostu ich wspólny występ, konkretnie: w maju 1829 roku w Warszawie podczas wykonania Mszy Elsnera pod batutą Kurpińkiego. Zasiedli razem przy pierwszym pulpicie. Ich bezpośrednie partie solowe stały się sensacją kulturalną śodowiska muzycznego.
I tak zaczęła się legenda o "polskim Paganinim"'.

[Niebieskooki]

Drążąc wątek Paganiniego. Zastanawia mnie to, co twierdzą niektórzy, mianowicie, że fakt, iż ktoś zagrał 24 jego kaprysy, nie świadczy, że zagrał je dobrze. Ponoć specyfika budowy jego dłoni pozwalała mu na chwyty, których normalny człowiek nie jest w stanie osiągnąć ze względu na fizyczne ograniczenia, Niewątpliwie już w jego czasach zwracano uwagę na to, że potrafi zagrać kombinacje, które wówczas uznawano za niewykonalne. Czy obecnie występujący skrzypkowie są tak wyszkoleni, że faktycznie potrafią to wszystko zagrać bez uproszczeń czy jakichś sztuczek?

[Janusz1228]

Drążąc wątek Paganiniego. Zastanawia mnie to, co twierdzą niektórzy, mianowicie, że fakt, iż ktoś zagrał 24 jego kaprysy, nie świadczy, że zagrał je dobrze. Ponoć specyfika budowy jego dłoni pozwalała mu na chwyty, których normalny człowiek nie jest w stanie osiągnąć ze względu na fizyczne ograniczenia, Niewątpliwie już w jego czasach zwracano uwagę na to, że potrafi zagrać kombinacje, które wówczas uznawano za niewykonalne. Czy obecnie występujący skrzypkowie są tak wyszkoleni, że faktycznie potrafią to wszystko zagrać bez uproszczeń czy jakichś sztuczek?

Pytanie warte skierowania do jakiegoś profesora od skrzypiec. Ale powiem tak: mój syn zrobił dyplom szkoły średniej ze skrzypiec. W czasie programu nauczania przerobił i grał większość jego kaprysów. Nie pamiętam, aby kiedykolwiek się uskarżał, ze coś jest awykonalne, a co najwyżej każdej frazie poświęcał więcej czasu niż przy innych utworach.
Jesli więc uczeń szkoły średniej daje sobie radę, to co dopiero absolwent wyższej uczelni klasy skrzypiec, i dalej - a co dopiero zawodowy wirtuoz - i jeszcze dalej: wirtuoz najpierwszej wody? Sądzę więc, że nie sa to utwory nie do grania. Zresztą, podobnie było z sonatą z trylem diabelskim bodajże Tartiniego: nikt nie był w stanie jej wykonać. Dziś - sonata ta jest grywana powszechnie i sam przydomek z trylem diabelskim  jest co najwyżej muzykologiczno-koncertową ciekawostką.
Cóz... Byż może technika gry posunęła się dziś o lata swietlne znacznie do przodu w porownaniu do ubiegłych stuleci. (Oczywiście, w relacjach między statystycznymi wirtuozami)

[bartus]

Ponoć specyfika budowy jego dłoni pozwalała mu na chwyty, których normalny człowiek nie jest w stanie osiągnąć ze

Tak, slynny chwyt 3(lub 4) oktaw, w ktorym pomiedzy sasiednimi palcami byly oktawy.
Reka Paganiniego musiala byc niesamowicie rozciagnieta.