Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiająca Piękno

[Mozart]

Niestety nie byłem nigdy na wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu na mszy za Mozarta. To jest z pewnością niezwykłe, ba... mistyczne wydarzenie, ciarki przechodzą na samą myśl.   Hm.., moi drodzy- czy nie moglibyśmy się spotkać na następnej mszy trydenckiej-Requiem w Poznaniu? Wrócilibyśmy do naszych domów chyba odmienieni...

Bodku, ja również kocham dźwięk klarnetu. Weber pisał też urokliwe koncerty na ten instrument, ale wydaje mi się, że tylko Mozart potrafił wydobyć taką ekspresję, tyle emocji z klarnetu. KV 622 to tego przykład najdoskonalszy.

KV 216 - mój ulubiony (no, może obok KV 219 - ten epizod w finale i  skupione Adagio...) jego koncert skrzypcowy, nie wiem, jak trafiłaś, Asiu!!

[Aleksias]

Niestety nie byłem nigdy na wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu na mszy za Mozarta. To jest z pewnością niezwykłe, ba... mistyczne wydarzenie, ciarki przechodzą na samą myśl.   Hm.., moi drodzy- czy nie moglibyśmy się spotkać na następnej mszy trydenckiej-Requiem w Poznaniu? Wrócilibyśmy do naszych domów chyba odmienieni...

Tak, to musi być misterium jedyne w swoim rodzaju, o zupełnie niezwykłej sile oddziaływania; i to wspaniały pomysł, żeby przeżyć je razem. Myślę, że jesteśmy umówieni:))

KV 216 - mój ulubiony (no, może obok KV 219 - ten epizod w finale i  skupione Adagio...) jego koncert skrzypcowy, nie wiem, jak trafiłaś, Asiu!!

Jakbym mogła nie trafić, mein seelenverwandt Freund;)) Od początku wciąż stwierdzam, że podoba nam się to samo:))

[bartus]

Patryku.
Dzieki za Twoje ciekawe posty.
Napisz ksiazke o Mozarcie, wydaj, a ja ja na pewno kupie.

[xbw]

Bartus mnie uprzedził, oczywiście Patryku, że powinieneś napisać książkę.

Co do spotkania w Poznaniu na Requiem, to oczywiście bardzo tak, rzucę wszystko i przyjadę, z duszą na ramieniu, bo nieustająco boję się swojej reakcji, dlatego jeszcze nigdy nie odważyłam się, choć parę razy miałam okazję w Warszawie.

http://www.youtube.com/watch?v=Bfud_WgXz1U&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Bfud_WgXz1U&feature=related

[Mozart]

Ha, wolę książki czytać niż pisać.   Moi drodzy, od czasu do czasu wrzucam na forum jakiś tekst i link - i to sprawia mi największą radość. Aaa, Bartusie - ja na pewno kupiłbym płytę z Twoimi miniaturami.

Liczę na Was w Poznaniu.

[Mozart]

Trochę się zakręciliśmy koło klarnetu dzięki Bodkowi - i dobrze. 
Bardzo wysoko ceniony jest (obok koncertu) także kwintet klarnetowy Mozarta, w A-dur (znów, to zatem jakby tonacja Mozartowskiego klarnetu) KV 581, tzw. kwintet Stadlera. Późne dzieło (rok 1789). Ktoś powiedział, że w tym kwintecie klarnet brzmi tak magicznie i wielobarwnie, jakby Mozart pierwszy odkrył jego czar, jego słodycz, ruchliwość i klarowność. Posłuchajcie proszę, jak ciepły to utwór - zaczynając od Allegra, w którym klarnet cudownie dialoguje ze smyczkami. Mnie się czasem wydaje, że w klarnecie Mozart uosabiał jakby kogoś bardzo bliskiego, instrument ten stał się jego bratem - ten kwintet przenika aura braterstwa, odbijają się dalekim echem dźwięki masońskich basethornów. To dzieło wyjątkowe, tajemnicze - wszystko co u Mozarta "ostatnie" i "wolnomularskie" jest zamglone, niewyjaśnione. Posłuchajcie ślicznego cantabile Larghetta/Adagia, czystego, niczym nieprzesłoniętego Piękna, menueta - z triem w a-moll i triem w formie ludowego tańca, może lendlera aus Bayern (słyszycie te oryginalne "ludowe" imitacje, które wykonuje tu klarnet?), posłuchajcie wariacyjnego, zwartego Allegretta w finale, które jest kolejnym znakomitym przykładem "ostatniego stylu" - pogodnego i zarazem ujmującego uczonymi przemyśleniami.

Polecam też inne dzieło kameralne z klarnetem primus inter pares - Kegelstatt-Trio KV 498, kolejne z dedykacją: A. Stadlerowi.

A kwintet klarnetowy jest (ponoć) wraz z koncertem klarnetowym lubionym dziełem Benedykta XVI.


http://www.youtube.com/watch?v=-K1g4y6xigU
http://www.youtube.com/watch?v=lFBT3o_IHz0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=OHZ8wxgbfTE&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=HcAU51tdJV0&feature=related

[Bodek1]

Dzięki Patryku za ten kwintet  . Mozart magiczny, niebiański.. do tego bardzo trudna i wymagająca partia klarnetu - dlatego pewnie jest rzadziej wykonywany i mniej znany. Zwróciłem uwagę na staccato klarnetu w cz.4 (4-5min.) - uzyskuje się go przez przytykanie języka do podniebienia (jak zgłoska "t") z jednoczesnym wybraniem dźwięku co w szybkim tempie jest ciężko osiągnąć w sposób selektywny i czysty (wiem coś o tym ). Nie jest łatwo wykonywać dzieła Mozarta - jest w nich dużo lekkości, zwiewności, finezji w częściach szybkich, a jednocześnie przepięknej kantyleny, liryki, wyczucia frazy w częściach wolniejszych...
A co powiesz Patryku o bardziej popularnym (jeśli chodzi o muzykę kameralną) hicie Wolfiego - serenadzie "Eine kleine..."
http://www.youtube.com/watch?v=xmLBxR1aJ-M&feature=related

[Mozart]

Bodku, przyznam się, że  nigdy nie myślałem o tym, jak wykonuje się partię klarnetu... Bardzo to ciekawe i jednocześnie pokazuje, że Mozart świetnie znał możliwości techniczne instrumentu.

Do 'Eine kleine' powróce na pewno - dziś jednak jest dzień szczególny, stąd niech wybrzmi też i taka oto muzyka:
http://www.youtube.com/watch?v=YqKGzWBKEnE&feature=related

'God is our refuge', jedyne dzieło Mozarta z anglojęzycznym tekstem, owoc wyprawy do Londynu. Pisząc motet, Wunderkind miał 9 lat. Antycypuje Wielką mszę c-moll (Qui tollis).

[Aleksias]

Pat, cóż można dodać do Twoich i Bodka epitetów:)
Kiedy wsłuchuję się w magię jaką Wolfgang wyczarowuje za pomocą klarnetu, mam wrażenie, że istotnie jest on szlachetniejszym instrumentem niż flet, dotykającym najgłębszych zakamarków duszy. To równie głębokie przeżycie, jak słuchanie Adagia z koncertu:)
A Larghetto... na to nie mam słów 

Motet jest cudny i poruszający. 9 lat... David W. Barber powiedział: "Mozart to po prostu wymyślony przez Boga sposób na to, żebyśmy wszyscy czuli się niewiele warci. Ilekroć skomponujesz utwór, o którym myślisz, że jest szczególnie dobry, podcina ci skrzydła myśl, że Mozart prawdopodobnie skomponował lepszy mając dziewięć lat.")
Myślę jednak, że w ogóle chyba niepotrzebnie wymawiamy Mistrzowi, ile miał lat, kiedy skomponował to a to Geniusz pozostaje geniuszem. Duch - artyzm, intelekt - wystrzela w nas (o ile to czyni:)) w różnym wieku, czasem bardzo wczesnym. Gdy się rozwinie, jest gotów. Potem jest tylko doskonalenie warsztatu, zbieranie doświadczeń. I pewne przekształcenia konstrukcji podtrzymującej życie Niektórzy dojrzewają później, a wielu, co należy ze smutkiem zauważyć, nie dojrzewa wcale. Duch Wolfiego zdaje się błyszczeć jak gwiazda niemal od początku drogi.

Czytałam o podróży Wolfganga do Anglii i o tym, jak znalazł tam przyjaciela (co prawda tylko na kilka dni), również niezmiernie utalentowanego chłopca, który zginął w młodym wieku. To ciekawa opowieść, ale jakoś nie mogę jej teraz odnaleźć.

[aro 59]

Podobno
Mozart mimo, że napisał "Czarodziejski flet"
nie lubił fletu...
wolał klarnet.

[Mozart]

A propos londyńskiej wyprawy Mozarta - ponoć ojciec bardzo eksploatował Wolfiego, Londyn kojarzyć się mu będzie z chorobami i wielkimi wyrzeczeniami. Zresztą Londyn był jednym z przystanków podczas wielkiejgo tournee Mozartów po Europie. Wolfi pisał wówczas pamiętnik. Zapisał w nim, że w Londynie "widziałem park, młodego słonia, osła w paski białe i kawowe ( ) i to tak równe, że i wymalować lepiej by nie można". Słodkie, prawda?
Niestety, o tej przygodzie z chłopcem niewiele wiem i też poszperam. Trzeba jednak przyznać, że trochę wbrew swojemu charakterowi Mozart był izolowany od "normalnego", chłopięcego życia. Z drugiej strony - zapewne gdyby nie surowy ojciec i tysiące godzin ćwiczeń, lekcji itd. nie powstałaby tak genialna muzyka.

A... Londyn był dla Mozarta i jego całej tworczości niezmiernie ważny z jednego powodu: spotkał się tam ze swym guru - Johannem Christianem Bachem, Bachem "Londyńskim". Za kilka lat przewyższy swego mistrza, ale bachowskie sonaty, koncerty instrumentalne i symfonie, takie jak ta: http://www.youtube.com/watch?v=TfJwzdKECHg, wpłynęły na niego dość silnie.

[Aleksias]

Odp: Wolfi A. Moz