Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiająca Piękno

[fille007]

Oj znakomici (Luca Pisaroni jako Leporello  ). A tu ten sam bas-baryton w roli Figara - ostatnio byłam versevuolballaresiert, więc zapodam jeszcze raz tę cudną cavatinę z recytatywem  :

http://www.youtube.com/watch?v=WTyeA1mardM


I jeszcze gratka dla "fanów"  Maestro Wenarto - duet Cinque, dieci:
http://www.youtube.com/watch?v=-pPyp8KIdXc
 

[Mozart]

Pisaroni jest wręcz stworzony do roli Figara i Leporella. Po wysłuchaniu wywiadu z Jurowskim, nieco inaczej patrzę na Juana, na jego "samotność w sieci" Serenada z II aktu, z jej niezwykłą częścią środkową, rzeczywiście jest wymowna. Mozart byłby dziś wzietym psychoanalitykiem.

http://www.youtube.com/watch?v=A6MLEumcr_k

[fille007]

A tu jeszcze jako Guglielmo w Cosi fan tutte , Glyndebourne, magiczny rok 2006:

Uwertura & Luca ze swoim nieodłącznym rekwizytem - mini keyboardzikiem (od 3:07)
http://www.youtube.com/watch?v=qy5iujhC6Ps

La mia Dorabella
http://www.youtube.com/watch?v=cbqzHfX6d9E


Tak, Don Giovanni to dzieło wyjątkowo pełne życia, logiki i prawdy. Zacytuję może jeszcze jednego słynnego francuskiego krytyka Camille Bellaigue'a, który w setną rocznicę powstania tej opery (1887) napisał co następuje:

[...] Tout est la-dedans, l'esprit et le coeur, tous les sentiments et toutes les passions: l'amour, la haine, l'audace, la peur, le rire et les larmes. Le mélange constant, la fusion du drame et de la comédie, de la musique pathétique et de la musique bouffe, fait de "Don Juan" une oeuvre exceptionnelle, diverse comme la vie et vraie comme elle.

[...] Wszystko jest w środku [w partyturze Don Giovanniego], umysł i serce, wszystkie uczucia i wszystkie namiętności: miłość, nienawiść, zuchwałość, strach, śmiech i łzy. Ta ciągła mieszanka,to połączenie dramatu i komedii, muzyki wzniosłej i muzyki lekkiej, czynią z Don Giovanniego dzieło wyjątkowe, różnorodne jak życie i prawdziwe jak ono samo.

[amadeusz33]

niektórzy uważają Don Giovanniego za opere oper i najwieksze dzieło w historii muzyki

[bartus]

niektórzy uważają Don Giovanniego za opere oper i najwieksze dzieło w historii muzyki

Co masz na mysli, a jezeli masz, to co chcesz przez to powiedziec.

[fille007]

niektórzy uważają Don Giovanniego za opere oper

Właśnie tak - Oper aller Opern określał KV 527 niemiecki pisarz, prawnik i muzyk Ernst Theodor Amadeus Hoffmann (1776-1822); właściwie Ernst Theodor Wilhelm Hoffmann, swoje trzecie imię zmienił na Amadeus w 1805 r., z miłości do muzyki Mozarta  Wspomniany wyżej Bellaigue nazwał Don Giovanniego chef-d'oeuvre des chefs-d'oeuvre - arcydziełem nad arcydziełami.
 
Mnie osobiście (nie wiem jak Wam) trudno byłoby wybrać absolutny number 1 wśród oper Wolfganga - kocham je wszystkie i każdą z osobna  Ale moje pierwsze wspomnienie operowe - z Pragi w dodatku - związane jest właśnie z Don Giovannim.

Don Giovanni, La Scala 2011

http://www.youtube.com/watch?v=wVP22QCbLHI

[Janusz1228]

Dla mnie nie ma wątpliwości - tą najbardziej ukochaną to Don Giovanni. I nie tylko dlatego, że byc może takąż była i dla Chopina, skoro skomponował na jej tematach (ok. duettina z II aktu) absolutnie genialne wariacje... Po prostu - od pierwszej do ostatniej nuty jest dla mnie muzyczną ucztą i emocjonalna frajdą. Poza wszystkim z tą operą wiąże sie sympatyczny fakt z mego melomanowego żywota. Otóż byłem na jej prapremierze w Teatrze Wielkim w Warszawie. Ojojoj! Który to był rok? 1975?  Już sam fakt, ze tak znana pozycja z dzieł scenicznych Mozarta nigdy wcześniej nie była na deskach Teatru Wielkiego - to ewenement na skalę.... światową, nie uważacie? Pamiętam nawet, ze wyreżyserował ją wówczas pewien Amerykanin (jednocześnie scenarzysta), który za jedyną scenografię wprowadził do opery żywego osiołka. A osiołek, jak to osiołek, podczas przedstawienia nie krępował sie i skorzystał obficie z toalety. Na scenie, ku uciesze publiczności(!) pojawił się całkiem pokaźny stożek, no wiecie czego. Gorzej, że śpiewająca solistka nie dostrzegła zagrożenia i gdyby nie refleks jej estradowego partnera - mogłoby przedstawienie nabrać zupełnie nie przewidzianej scenariuszem treści...

[fille007]

Dzięki Januszu za uzasadnienie!  Ja przeżyłam tak silne fascynacje wszystkimi dojrzałymi operami Mozarta (te wcześniejsze i te nieukończone też uwielbiam!), że jest mi bardzo ciężko zdecydować się na tę jedną NAJukochańszą... Gdybym jednak naprawdę musiała wybrać, byłoby to następujące dzieło:

http://www.youtube.com/watch?v=YKWLxugWDpc

[Lawendynka]

A ja ogromnie lubię "Czarodziejski flet", z karkołomną arią Królowej Nocy i przezabawnym duetem Papagena i Papageny.

[Mozart]

Giovanniego ubóstwiał także Czajkowski, a Wagner w rozprawie Oper und Drama pytał retorycznie, czy można stworzył dzieło bardziej idealne. Właśnie przeczytałem, że Gustave Flaubert postawił tą operę obok Hamleta i... morza - trzy najdoskonalsze dzieła Stwórcy.

Nie potrafię wybrać tego JEDNEGO utworu (jestem przede wszystkim oddany muzyce "absolutnej", czysto instrumentalnej), ale z dzieł scenicznych, na bezludną wyspę, jak n postów temu wspominałem, zabrałbym chyba Flet (Lawendynko!  ), za to, że każde wysłuchanie tego monumentalnego utworu-testamentu wprawia w drganie inną strunę naszego ja...

[bartus]

A ja najbardziej lubie Czarodziejskie Wesele Giovaniego.

P.S.
Kasiu,dziekuje za link do CALEJ opery Le Nozze.
Wykonanie raczej mistrzowskie.

[bartus]

jestem przede wszystkim oddany muzyce "absolutnej", czysto instrumentalnej

Patryku.
Dlaczego muzyka "absolutna" wyklucza glos ludzki?
Dla mnie muzyka absolutna to ta, ktorej nie slyszymy "fizycznie", ktora po prostu istnieje.
Faktem jest, ze tez wole czysto instrumentalna, ale piesnia nie pogardze.

[fille007]

Wykonanie raczej mistrzowskie.

Tak, ale w Deh, vieni Susanna nie trafia w dźwięk w il mondo tace, co zauważyłam dopiero teraz, ale nie umniejsza to całokształtu.

Pisząc "absolutna" Patrick ma pewnie na myśli to, że powstaje & istnieje sama z siebie i nie jest zależna od libretta 

[Mozart]

Nie mozna wyobrazic sobie muzyki bez piesni czy sztuki operowej. Piesni Schuberta sa arcydzielami, ktore mozna polozyc obok najwspanialszych symfonii. Poza tym mowi sie, ze ludzki glos stanowi najpiekniejszy instrument. Coz, niejednokrotnie po prostu nie potrafie sie z tym nie zgodzic.

Jednak muzyka wokalna jest jak gdyby obarczona 'grzechem zdwojenia', tzn. wyraza ekspresje juz wyrazona w dziele literackim. Owszem, mozna przeciez stwierdzic, ze nieraz mamy do czynienia z genialna korespondencja obu przejawow sztuki, wzmocnieniem poetyckiej tresci, spotegowaniem oddzialywania na sluchacza, ktory musi zaangazowac sie niejako podwojnie. Ja osobiscie szczegolnie cenie muzyke, ktora w bezposredni sposob nie jest zwiazana ze slowem, bo, jak pisala trafaiajac w dziesiatke Kasia, rodzi sie sama z siebie, tworzy wlasna, niezalezna, nieskrepowana alfabetem, wrecz wyalienowana rzeczywistosc. Przy czym nie dyskwalifikuje z mojego muzycznego zycia Mszy h-moll czy 'Parsifala', ktore to dziela, podobnie jak wiele innych, jak wiecie, ogromnie podziwiam.

[bartus]

Kasiu.
Ktora to minuta?
W moim pojeciu, mistrzostwo jest ponad robieniem bledow (to tylko w kwestii ustalenia slownictwa)
Po prostu szukam innych wartosci.
Oczywiscie lubie, jak jest bezblednie (nawet bardzo), ale 1, czy 2 pomylki sa ignorowane przez moje sensory.