Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiająca Piękno

[Mozart]

Salon ten jest de facto sypialnia, dla scislosci. Takie dwa w jednym. 

[aro 59]

Inscenizacja przesycona erotyką

[Aleksias]

Przyznaję, że mnie też spodobała się ta inscenizacja:) Wnosi powiew życia do nieco pompatycznej fabuły i sprowadza alegoryczny traktat z moralizatorskim przesłaniem na płaszczyznę pełnokrwistej rzeczywistości, prezentując całkiem ziemskie sytuacje i dylematy
http://www.youtube.com/watch?v=Yd7FicTWQtA

Jednak przy okazji można zauważyć też bliski nam element idealistyczny w tejże fabule. Kiedy Scypion budzi się nie wiedząc gdzie się znajduje, Fortuna i Constanza odpowiadają, że jest w niebiańskiej świątyni. Widzi światła gwiazd na tle kosmosu,  i słyszy muzykę harmonii sfer:) Dźwięk ten, jak mu tłumaczą, jest niesłyszalny dla uszu zwykłych śmiertelników z racji niedoskonałości ich zmysłów. Kolejny przykład na to, jak idea muzyki sfer, dźwięczącego Kosmosu,  pociągała też kompozytorów i twórców opowieści. Dla nich także brzmienie ziemskich instrumentów było tylko bladym echem muzyki, jaką tworzy Wszechświat

[Mozart]

Inscenizacja przesycona erotyką

Momentami - zgoda.  W przypadku wielu innych reżyserów (i innych oper) połączenie Mozart i erotyka przynosi znacznie pikantniejsze efekty (Figaro, Giovanni  czy Cosi - choćby inscenizacja poznańska sprzed kilku lat).

Dla nich także brzmienie ziemskich instrumentów było tylko bladym echem muzyki, jaką tworzy Wszechświat

Także i Sen Scypiona wydaje się pewnym mozartowskim echem - Wolfgang nie ujawnia w tym dziele nawet jednej czwartej swego talentu. Oczywiście - jest wiele ładnych, lirycznych arii, kunsztownych momentów orkiestrowych. Mozart komponuje ciekawe Recitativo accompagnato Fortuny i Scypiona, kiedy bogini stałości wybucha gniewem i przywołuje furie (biedny Scypion się wówczas budzi  ) - jest ono oparte na prostym motywie powtarzanym w różnych konfiguracjach przez boginię i głównego bohatera. Jednak ogólnie rzecz biorąc, utwór jest konwencjonalny (wzorcowe seria, bardzo długie i wirtuozowskie arie!), prawie pozbawiony scenicznej dramaturgii (z wyjątkami; co jednak począć z takim librettem). Wg mnie - dzieło małej wagi w dorobku Mozarta. 

Aria Stałości - po niej następuje aria Scypiona, w której ogłasza swą decyzję - wybiera bardziej moralną panią w białym.
http://www.youtube.com/watch?v=OnJgZY_sh7s

[fille007]

Kolejny przykład na to, jak idea muzyki sfer, dźwięczącego Kosmosu,  pociągała też kompozytorów i twórców opowieści. 

Przypominała mi się suita orkiestrowa The Planets (1914-1916) Gustava Holsta. Spośród planet Układu Słonecznego brakuje w niej Ziemii i Plutona (został odkryty dopiero w 1930 roku, do lat 70 przeceniano jego wielkość, a w 2006 roku jego status został zdegradowany do planety karłowatej). Może posłuchamy Wenus? (Charles Mackerras & BBC Philharmonic Orchestra):

http://www.youtube.com/watch?v=PyBkzZoMYN4


Co do Il sogno di Scipione: inscenizacja wg mnie udana i pomysłowa; wreszcie protagonistki miały też jakąś dress to impress  , (nie jak biedna Sylvia z Ascanio in Alba). Co do muzyki - w stosunku do Mozarta jak wiadomo zawsze jestem całkowicie bezkrytyczna  , choć w KV 126 rzeczywiście słychać te więzy konwencji krępujące geniusza.

[chingate]

Dodam, że z "Planet" Holsta (nie pomnę, z którnej części) zerżnął ordynarnie "kompozytor" muzyki do "Gwiezdnych wojen".

[fille007]

Dodam, że z "Planet" Holsta (nie pomnę, z której części) zerżnął ordynarnie "kompozytor" muzyki do "Gwiezdnych wojen".

Z Marsa, jako że jest on u Holsta the Bringer of War.

[fille007]

Mamy już Wenus, Marsa, teraz czas na Jowisza  ... albo arię na bas i orkiestrę Un bacio di mano (Pocałunek w rękę) KV 541, skomponowaną w Wiedniu w maju 1788 (w tym samym roku co tryptyk symfonii: 39. Es-dur KV 543, 40. g-moll KV 550 i 41. C-dur KV 551). Trzeci temat I części (Allegro vivace) ostatniej z nich,  tzw. Jupiter-Sinfonie - Symfonii Jowiszowej C-dur KV 551 zapożyczył Mozart właśnie z arii Un bacio di mano:

http://www.youtube.com/watch?v=pn4Ww17oXko

[Mozart]

Holst to muzyka przełomu wieków - i pragnienie realistycznego malarstwa muzycznego.
Kosmos - nieskończoność, uniwersalizm etc. - odnajdziemy kontemplując mozartowską filozofię dźwiękową.

Choćby:

http://www.youtube.com/watch?v=lKfz7NiIRUE

http://www.youtube.com/watch?v=JeiWCiM36fE

czy owe Pieśni Ostatnie, jego Pieśni o Ziemi:

http://www.youtube.com/watch?v=SIuJh2V3SrQ

http://www.youtube.com/watch?v=JcIyTiKwDvU


A oto apoteoza i puenta zarazem - "Niech stanie się światłość" - gloria Słońca.

http://www.youtube.com/watch?v=0rx0KFUwvNE

[Janusz1228]

Holst to muzyka przełomu wieków - i pragnienie realistycznego malarstwa muzycznego.
Kosmos - nieskończoność, uniwersalizm etc. - odnajdziemy kontemplując mozartowską filozofię dźwiękową.

Choćby:

http://www.youtube.com/watch?v=lKfz7NiIRUE

Echa Mozartowej sYMFONII  in g wybrzmiewaja takze (wg moich skojarzeń) we fragmencie koncertu skrzypcowego Czajkowskiego

http://www.youtube.com/watch?v=Ui-MsfWfTEo&feature=player_embedded#!

[chingate]

Oj, Kompaniero Patryku, pojechałeś po bandzie Zarzuciłeś tu TRZY MOJE NAJUKOCHAŃSZE UTWORY WOLFIEGO: inkryminowany koncert na klarynecik, Czarodziejski Flet i co....? W domyśle- słynny koncert na FAGOT, za co bardzo Ci poważam....

[chingate]

Januszu, chyba nie mylisz się, ale muszę to jeszcze przesłuchać na trzeźwo.

[Janusz1228]

Przypominała mi się suita orkiestrowa The Planets (1914-1916) Gustava Holsta. Spośród planet Układu Słonecznego brakuje w niej Ziemii i Plutona (został odkryty dopiero w 1930 roku, do lat 70 przeceniano jego wielkość, a w 2006 roku jego status został zdegradowany do planety karłowatej). Może posłuchamy Wenus? (Charles Mackerras & BBC Philharmonic Orchestra):

http://www.youtube.com/watch?v=PyBkzZoMYN4

Co do bogini miłości wśród planet Holsta - wydaje mi się, że pan kompozytor był miłosnikiem Mendelssohna a szczególnie jego barkaroli. Klimat a nawet melodia jakby niepostrzeżenie, ale jednak wg mnie wyraźnie wslizgnęły się w partyturę Wenus.

http://www.youtube.com/watch?v=ZCEjjsVGVLw&feature=player_embedded#!

[Janusz1228]

Mamy już Wenus, Marsa, teraz czas na Jowisza  ... albo arię na bas i orkiestrę Un bacio di mano (Pocałunek w rękę) KV 541, skomponowaną w Wiedniu w maju 1788 (w tym samym roku co tryptyk symfonii: 39. Es-dur KV 543, 40. g-moll KV 550 i 41. C-dur KV 551). Trzeci temat I części (Allegro vivace) ostatniej z nich,  tzw. Jupiter-Sinfonie - Symfonii Jowiszowej C-dur KV 551 zapożyczył Mozart właśnie z arii Un bacio di mano:

http://www.youtube.com/watch?v=pn4Ww17oXko

Ten z kolei fragment, który Kasia prezentuje, kojarzy mi się z telemanowską suitą a-moll

http://www.youtube.com/watch?v=a2gRzl6Xhd8&feature=youtube_gdata_player

[Aleksias]

Holst to muzyka przełomu wieków - i pragnienie realistycznego malarstwa muzycznego.
Kosmos - nieskończoność, uniwersalizm etc. - odnajdziemy kontemplując mozartowską filozofię dźwiękową.

Choćby:

http://www.youtube.com/watch?v=lKfz7NiIRUE

http://www.youtube.com/watch?v=JeiWCiM36fE

czy owe Pieśni Ostatnie, jego Pieśni o Ziemi:

http://www.youtube.com/watch?v=SIuJh2V3SrQ

http://www.youtube.com/watch?v=JcIyTiKwDvU


A oto apoteoza i puenta zarazem - "Niech stanie się światłość" - gloria Słońca.

http://www.youtube.com/watch?v=0rx0KFUwvNE

O tak, Pat, to niewątpliwie jest muzyka godna pitagorejskiej harmonii sfer... Wszystko to najwyższe loty genialnego ducha.
Dodałabym jeszcze od siebie kilka do tych największych, tych, które wyciskają łzy z oczu, zapierają dech, porywają duszę ku gwiazdom... Czy to zjawiskowym pięknem, czy mocą oddziaływania, czy szerokim oddechem, poczuciem nieskończonych przestrzeni, po których szybuje geniusz...
Kosmiczne piękno...
http://www.youtube.com/watch?v=X7jEpsgpPLQ&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=TEJdNZLzvUM&feature=related

kosmiczna moc...
http://www.youtube.com/watch?v=VtTqpqGIIYU
http://www.youtube.com/watch?v=iF17mzCPq5A&feature=related

i kropka nad i - do naszych drzwi puka Przeznaczenie
http://www.youtube.com/watch?v=QTILEcrfJUk&feature=related

Mała Muzyka Nocy i Wielka Muzyka Światła. Pieśń kosmosu, pieśń człowieka, pieśń życia. Mozart to Życie samo, i wszystko co się w nim zawiera. Klucz do jego piękna, bogactwa, pełni. Niewyczerpane źródło radości, nieustająca inspiracja.