Wolfi A. Mozart - muzyka uosobiająca Piękno

[Aleksias]

Może choć kilka przykładów piękna tej muzyki:
Z aktu I:
Marito io vorrei
http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=7ym2e21S6rA

Senti l'eco ove t'aggiri
http://www.youtube.com/watch?v=mRb6brnikVU

Akt II:

Amoretti, che ascosi qui siete - coś absolutnie pięknego:))
http://www.youtube.com/watch?v=-DWxYcYCtA8
Sposa cara
http://www.youtube.com/watch?v=4bI3TU7Yc9I&feature=related

Akt III:
Nelle guerre d'amore
http://www.youtube.com/watch?v=CwVRgAkjIQ0&feature=related

I przepiękne harmonie w finale (wiadomo:))
http://www.youtube.com/watch?v=bPWfBKa6qJo&NR=1

[Mozart]

Dzięki Asiu za ten wybór. Mamy jeszcze niezwykły, profetyczny Finał Aktu I - w którym słyszymy poniekąd wielkie ensamble dzieł wiedeńskich, których kulminacją jest akt II 'Wesela Figara'. No ale - geniusz się rozwija, by w końcu rozkwitnąć w pełni...

Mnie naprawdę zastanawia dojrzałość emocjonalna tego dzieła. 12-letni chłopiec piszące tak liryczne, wrażliwe i wcale nienaiwne arie. Duży wpływ nieocenionego (ale i konwencjonalnego, tłumiącego zapewne zapędy indywidualistyczne) Leopolda?

[Mozart]

A propos La finta semplice - zauważyliście, jak błahe, banalne i przekombinowane jest libretto tej opery. W kontekście tak słabego tekstu niektóre muzyczne numery - zwłaszcza arie - zdają się być zbyt dramatyczne, ekspresyjne. Co jednak miał czynić młody Wolfgang?  To libretto nie zachęca nawet do dźwiękowych charakterystyk postaci... 
Wielkim krokiem naprzód będzie 'La finta giaradinera', nie możemy się już doczekać na jej prezentację w TVP Kultura. 

An die Freude KV 53 - pieśń masońska skomponowana przez 11-letniego Mozarta.
http://www.youtube.com/watch?v=GD5zBkLzFYA

[Mozart]

Częściowo antycypuję wątek La finta giardinera - 'Rzekomej ogrodniczki'...

Przyznam, że nie znam dobrze tego kompozytora.

Pasquale Anfossi, przeżył Mozarta o 6 lat.
http://www.youtube.com/watch?v=rC2O12ZIdu8

[fille007]

Wielkim krokiem naprzód będzie 'La finta giardiniera', nie możemy się już doczekać na jej prezentację w TVP Kultura. 

Tak, La finta giardiniera KV 196 jest wspaniałą operą buffa, w której w pełni objawia się  indywidualny język operowy Mozarta. Postaci są z "krwi i kości", a finały kończące poszczególne akty podkreślają odmienny content każdego z nich. Rzekoma ogrodniczka odniosła oszałamiający sukces, który niestety był krótkotrwały (premiera miała miejsce 13 I 1775, a zdjęto ją z afisza pod koniec stycznia). Ale na premierze się działo, oj działo  (oddajmy głos samemu Wolfiemu):

Nach einer jeden Aria war allzeit ein erschröckliches Getös mit glatschen und Viva Maestro Schreyen.

Po każdej jednej arii rozlegała się straszliwa wrzawa z oklaskami i okrzykami 'Viva Maestro'.

[Mozart]

Kasiu, zgadzam się w pełni... La finta giardiniera to jedna z moich ulubionych oper Mozarta; prawdziwy błysk geniuszu. Wolfgang Amade cenił ją dość wysoko - po latach powrócił do tej muzyki i zmodyfikował ją tak, że powstał niemiecki Singspiel Die Gärtnerin aus Liebe. Nie ma się co dziwić, skoro partytura tej wielkiej opery zawiera takie oto arie o niezwykle pięknej, szlachetnej lini melodycznej...

http://www.youtube.com/watch?v=HZvZpMdtuJM&feature=related

Myślę, że z radością powrócimy do tego dzieła w dniu jej prezentacji na TVP Kultura. 

BTW... Schreyen -  !

[Mozart]

Wracając do pierwszych symfonii...

Symfonia nr 8 D-dur KV 48 jest chyba jedną z częściej wykonywanych wczesnych symfonii cudownego dziecka. Napisana została pod koniec roku 1768 (przez prawie 13-letniego Amade).  To uroczysty, majestatyczny utwór skomponowany na smyczki, oboje, rogi, trąbki i kotły. Zwraca uwagę coraz doskonalsze alternowanie, dialogowanie między instrumentami dętymi a smyczkami - prawdziwie znakomite dialogi podziwiać będziemy w symfoniach z 1772 roku.

Allegro i Andante
http://www.youtube.com/watch?v=SoS0kAU03TM

http://www.youtube.com/watch?v=UkaXYRWt5Dw&feature=related
Salonowy, zabarwiony subtelnymi emocjami Menuet i pędzący Finał-Gigue zwieńczony jakby znakiem zapytania.

[fille007]

BTW... Schreyen -  !

glatschen (klatschen) też niezłe 

Wracając do dzieł wokalnych Mozarta - nie prezentowaliśmy chyba jeszcze arii koncertowej Alma grande e nobil core KV 578. Arię tę skomponował Mozart w 1789 dla Louise Villeneuve - Dorabelli w premierowym wykonaniu Cosi fan tutte KV 588 (1789/1790). Villeneuve śpiewała partię Donny Laury w intermezzo I due baroni di Rocca Azzurra autorstwa Domenico Cimarosy (1749-1801), wystawianym w 1789 r. w wiedeńskim Burgtheater. Najwidoczniej nie podobała jej się aria (pod tym samym tytułem) skomponowana przez Cimarosę i poprosiła Mozarta, aby napisał lepszą wersję Alma grande e nobil core. (E. Garanča (mezzosopran) & amsterdamska Royal Concertgebouw Orchestra):

http://www.youtube.com/watch?v=nN6S0Y5j-II

Przyznam, że nie znam Dwóch baronów Cimarosy, ale wygląda na to, że dzieje się tam sporo   :

Donna Laura:

Alma grande e nobil core,
le tue pari ognor disprezzan.
Sono dama al fasto avvezza
e so farmi rispettar.
Va, favella a quell'ingrato,
gli dirai che fida io sono.
Ma non merita perdono,
si, mi voglio vendicar.

Szlachetna dusza i wielkie serce
gardzą takimi jak wy.
Jestem damą z wyższych sfer
i należy mi się szacunek.
Idź, porozmawiaj z tym niewdzięcznikiem,
zapewnij go o mej stałości.
Lecz on nie wart jest litości,
tak, pragnę dokonać zemsty.

[Aleksias]

Wracając do pierwszych symfonii...

Symfonia nr 8 D-dur KV 48 jest chyba jedną z częściej wykonywanych wczesnych symfonii cudownego dziecka. Napisana została pod koniec roku 1768 (przez prawie 13-letniego Amade).  To uroczysty, majestatyczny utwór skomponowany na smyczki, oboje, rogi, trąbki i kotły. Zwraca uwagę coraz doskonalsze alternowanie, dialogowanie między instrumentami dętymi a smyczkami - prawdziwie znakomite dialogi podziwiać będziemy w symfoniach z 1772 roku.

Allegro i Andante
http://www.youtube.com/watch?v=SoS0kAU03TM

http://www.youtube.com/watch?v=UkaXYRWt5Dw&feature=related
Salonowy, zabarwiony subtelnymi emocjami Menuet i pędzący Finał-Gigue zwieńczony jakby znakiem zapytania.

Bardzo to miłe dla ucha The Academy of Ancient Music po raz pierwszy nagrała wszystkie symfonie Mozarta na dawnych instrumentach. Sir Hogwood zna się na rzeczy:))

[Mozart]

Kasiu, dzięki za Arię i prosimy o jeszcze.  Pan Cimarosa był świetnie znany w czasach Mozarta, choć żadna z jego muzycznych fars, intermezzi, komedii, oper buffa nie może konkurować z arcydziełami Wolfganga. Domenico Cimarosa jest ciekawą postacią - tworzył na dworze Katarzyny w Petersburgu, później przybył do Wiednia, gdzie spodobał się cesarzowi. Finał jego życia jest doprawdy zagadkowy...

Zdecydowanie najsłynniejszym dziełem Cimarosy jest Il matrimonio segreto - 'Potajemne małżeństwo' z 1793 r. (premiera w La Scali, ogromny sukces w XVIII w.). Wyczuwalna jest pewna ręka kompozytorska, tworząca duże sceny zespołowe (których prawdziwym pionierem był Mozart). W operach Cimarosy ciekawe są sceny naśladujące np. hałas (proste powtarzania danego dźwięku), co antycypuje stylistykę Rossiniego.
http://www.youtube.com/watch?v=ibAem4-_oKE


Wracając z kolei do Sir Hogwooda... 

Również dość dobrze znana Symfonia C-dur nr 9 KV 73 na wielką orkiestrę. Manuskrypt - w Bibliotece Jagiellońskiej (znów!) - Moniko!! 

http://www.youtube.com/watch?v=8nNJPxkFrO0

[fille007]

Asiu    Patryku  też jestem fanką Sir Hogwooda i The Academy of Ancient Music (powstałej w 1973)  Christopher Hogwood jako klawesynista wykonywał m. in. dzieła Williama Byrda (1543-1623) i Couperina, a ze swoja Akademią nagrał m.in. La clemenza di Tito KV 621 (nie posiadam - jeszcze  , może Wy ją macie? ) i koncerty: KV 191 (na fagot), KV 299 (na flet i harfę), KV 313 (na flet nr 1) i Andante na flet i orkiestrę KV 315. Ta płyta jest przecudowna; harfa jest z około 1800 r. i ma iście niebiański dźwięk   

A propos Mozarta i Cimarosy - przypomniało mi się co napisał Stendhal (chociaż to może dla nas mało istotne i nie musimy się ze Stendhalem w 100% zgadzać) w Vies de Haydn, de Mozart et de Métastase (1815):

On sent que les figures qu'il a peintes dans l'infortune sont ordinairement heureuses. Voyez Carolina dans 'Le Mariage secret'. Celles de Mozart, au contraire, ressemblent aux vierges d'Ossian, de beaux cheveux blonds, des yeux bleus, souvent remplis de larmes. Elles ne sont peut-etre pas aussi belles que ces brillantes Italiennes, mais elles sont plus touchantes.
Les jours de bonheur, vous préférerez Cimarosa; dans les moments de tristesse, Mozart aura l'avantage.

Czuje się, że postacie, które [Cimarosa] pokazuje w niedoli, są zazwyczaj szczęśliwe. Popatrzmy na przykład na Karolinę z Il matrimonio segreto. Bohaterki dzieł Mozarta - wprost przeciwnie. Podobne są one do dziewic Osjana o pięknych blond włosach i niebieskich oczach, często pełnych łez. Nie są one może tak piękne jak tamte wspaniałe Włoszki [Cimarosy], ale są od nich bardziej wzruszające.
W dniach szczęścia woli się Cimarosę; w chwilach smutku - Mozarta.